Vil Djurant, deset knjiga u kompletu, odlično stanje, tvrd kožni povez, format 24cm. Izdanje Vojnoizdavački zavod/ Narodna knjiga, Beograd, 2004. Naslovi su: 1. ISTOČNE CIVILIZACIJE 2. ŽIVOT GRČKE 3. CEZAR I HRIST 4. DOBA VERE - prvi deo 5. DOBA VERE - drugi deo 6. RENESANSA 7. REFORMACIJA 8. POČETAK DOBA RAZUMA 9. DOBA LUJA XIV 10.DOBA VOLTERA

Dodatne informacije Pisac GLIŠA ELEZOVIĆ Izdavač SRPSKA KRALJEVSKA AKADEMIJA – BEOGRAD Izdanje 1940 Povez MEKI Stanje Dobro

Opis Kada mi je tvorac ovog vanserijski unikatnog i luksuznog poklona ispričao njegovu priču, doslovno nisam mogao da zaspim do jutra. Od uzbudjenja koliko mi se dopao odlučio sam da kad se ukaže prilika, lično ću odneti ovo na poklon. Evo i zašto.. Elem, čovek koji je kreirao ovaj poklon je zaljubljenik u istoriju, veliki patriota i ribolovac, ali i biznismen. Kako on kaže, mnogo čitam i proučavam istoriju, dosta toga i ne zapamtim ali prosto uživam:). Slušaj kako je ovaj poklon nastao, kaže on meni. Na jednom povratku sa puta, odlučio je na kratko da poseti selo Miščići jer je to odavno hteo. Na prvi mah, za mene iskreno to i nije bila neka informacija od značaja, ali sam ćutao i slušao. Poznavajući istoriju kao svoj dlan, brzo mi je rekao gde se to selo nalazi i da je tu došao da bi video kuću Svetog Save. U tom selu se nalazi Savina rodna kuća u kojoj je živeo, hteo sam da je obiđem rekao je. U selu Miščići kod Novog Pazara, u plodnoj Deževskoj dolini, stvarala se Srpska država i tu je rođen Rastko Nemanjić – Sveti Sava. Sada tamo nema ništa kaže. To niko ne obilazi i niko nikada ne pominje to mesto osim kada je Sveti Sava, malo se nešto provuče zbog TV-a. U tom selu jedva da ima nešto malo života, kako nije znao gde je kuća morao je da pita, a što se kaže ko pita ne skita. Ubrzo je dobio društvo u šetnji do rodne kuće Svetog Save. Na tom mestu je sve zaraslo u korov nažalost, jedino obeležje je jedan krst zaboden tu gde je kuća. Ovo je zaista tužno jer Miščići nisu obično selo. Tu je Stefan Nemanja stvarao prvu Srpsku državu, tu su bili njegovi dvori i saborna crkva. Tim stazama su hodali njegovi sinovi Vukan i Stefan Prvovenčani. Tu je rodjen Sveti Sava, tu su rasli i drugi veliki Nemanjići: Radoslav, Vladislav, Uroš, Dragutin i Milutin. Prosto da se zaledi krv ko je sve ovim mestom hodao, a sada tamo nema života. Elem, on je pitao meštana da li može da mu nabavi motiku i jedan manji dzak da baš sa mesta gde je Savina rodna kuća iskopa malo žemlje i ponese je za Beograd. To je i uradio i posle iz toga napravio sjajnu ideju za vanserijski unikatan poklon koji je čista svetinja. U ovom poklonu koji vidite na slici, u drvenoj kugli od pečenog jasena u delu koji je isečen crtama zemlje Srbije, nalazi se specijalna vrećica u sredini, u kojoj je baš ta drevna srpska zemlja. Grumen zemlje iz koje niče sabornost, vera i kultura srpskog naroda je neprocenjive vrednosti. Ovo srpsko trojstvo, zemlja, drvo i kamen predstavljaju: Čast, veliku dušu srpskog naroda i lepotu narodnih običaja. Ispričajte ovu priču onome kome poklonite ovaj sveti poklon, da zna kakvu je vrednost dobio, kako bi najlepše mesto na polici bilo trajno zagarantovano. U pakovanju se nalazi i umotan papir specijalne izrade koji je isti kao papir na kome su se nekada pisale poruke i pisma, na njemu piše priča o drevnoj Srbiji. Poklon pakovanje u koje je sve ovo smešteno, je vrlo luksuzno napravljeno. Bitne stvari prilikom kupovine Dostava poklona u Beogradu moguća je isti dan ili po dogovoru. Ovaj proizvod takođe možemo poslati bilo gde u Srbiji. Rok isporuke brzom poštom je 2 radna dana. Pre poručivanja nas kontaktirajte za sve detalje. Takođe ovaj poklon možemo poslati i u inostranstvo. Za sve detalje nas kontaktirajte, odgovaramo odmah. Dostavu vršimo na teritoriji celog Beograda. Po dogovoru je moguća isporuka 24h (Npr: rođendan u 12 i slične situacije). Ako imate takve zahteve kontaktirajte nas radi preciznijeg dogovora. Ako nešto želite da promenite na aranžmanu (Npr: Bocu pića, dodate čokoladu, balon ili neki drveni natpis) – kažite i dogovorićemo se. Poklondžija je majstor za poklone, tu smo da zajedno napravimo savršen plan iznenadjenja za vašu dragu osobu. Pozovite nas ili nam pišite, ODGOVARAMO ODMAH. Može i Viber i WhatsApp. Ako želite dodatno da obogatite poklon pogledajte našu slatku ponudu.

Šifra artikla: PCC 6970244526007 An amazing robot in 978 parts Self-balancing system | Wireless smartphone control | Modular graphic programming Touch of tech to the brick Mi Robot Builder is a modular coding toy that can be assembled into different structures using 978 toy blocks along with other parts like wheels, hears, and chains to make it come to life. Safe for both adult and children alike, all parts and blocks are made out of eco-friendly material which is safe for used. The self-balancing mechanism for perfect balancing Mi Robot Builder’ s main engine is powered by a CPU processor and a proprietary operating system, allowing the robot to perform perfectly coordinated actions. It also comes with four USB type-C ports, which provides power to the robot and interfaces with other components. Thanks to the inverted pendulum algorithm, the completed structure is stable enough to keep itself upright and move forward while supporting up to 3kg in weight. Multiprocessor Control framework architecture Cortex Mx 32-bit processor Long battery life Up to 12 hours Powerful brushless motors Mi Robot Builder uses two high-speed brushless motors with rotating speed up to 170rpm and rotating torque capacity up to 25N. cm. When standing upright, the completed structure is able to support 3kg object on top of its weight. To help the robot to accurately determine the speed and direction, the motor has built-in photoelectric encoder which also puts the motor into idle mode when it is stalled to prevent motor from overstraining. 25N. cm Rotating torque capacity Built-in Photoelectric encode Guide your robot in three different modes Connect Mi Robot Builder to the app via bluetooth and watch it come to life. Drive the robot by sliding your finger across the screen, use on-board soft button to explore your surrounding and more. *App is available on both iOS and Android Rocker Mode, Gyroscope Mode and Path mode. Program without writing a single line of code Intelligently control your robot without even connecting to a computer. You can simply drag and drop complex command code to the robot right from your smartphone. You can even learn how to program through a series of tutorials on the Mi Robot Builder app. Three robots which you can build straight out of the box! Robot, Aircraft and Dinosaur Award Winning Product Mi Robot Builder has been awarded the Academic’s choice and Tillywig awards for its educational applications. Mi Robot Builder is incredibly fun to build and pilot, but also teaches essential skills in engineering, construction, physics, and programming. It’s both a toy and a learning experience in a single package.

odlično očuvane, 1-3

nedostaje III tom ima I, II, IV1-2, V1-2, VI1-2, trag stajanja, nema pisanog i slično

Izdavačka kuća Pravoslavna reč je objavila kapitalan izdavački projekat: Sabrana dela akademika Milorada Ekmečića u 15 knjiga. Predgovor za Sabrana dela je napisao akademik Vasilije Krestić. Uređivački odbor, sastavljen od najeminentnijih istoričara i naučnih radnika pažljivo je pregledao svu pisanu dokumentaciju akademika Ekmečića, klasifikovao je po celinama i od nje su nastale nove, važne istorijske knjige. Akademik Ekmečić je bio jedan od najvećih istoričara koje smo do sada imali, neumorni naučnik, posvećen sudbini svog naroda. Baveći se opštom i nacionalnom istorijom 19. i 20. veka osvetlio je, objasnio i neoborivo dokazao istorijske korene naše nacionalne sudbine. Sabrana dela Milorada Ekmečića sadrže svu pisanu zaostavštinu uvaženog akademika: 15 knjiga, 11000 stranica, 18 kilograma štampanog materijala. Komplet se sastoji od knjiga koje su ranije objavljivane ali u njemu se nalaze i do sada neobjavljeni akademičevi naučni spisi: Ratni ciljevi Srbije Ustanak u Bosni 1875-1878 Stvaranje Jugoslavije 1790-1918 /prva i druga knjiga/ Dugo kretanje između klanja i oranja Radovi iz istorije BiH 19. veka Ogledi iz istorije Srbi na istorijskom raskršću Revolucija 1848. i Balkan Dijalog prošlosti i sadašnjosti Raznoliki istorijski spisi /5 knjiga/ Blistavo je delo, u svetu cenjenog profesora opšte istorije, akademika Ekmečića. Posebno ga je odlikovalo to što je bio podjednako dobar poznavalac i nacionalne i opšte istorije te je znalački povezivao pojave i zbivanja iz naše nacionalne prošlosti sa dešavanjima iz opšte istorije Evrope i sveta. Akademik Krestić, pišući predgovor, naglašava da je Milorad Ekmečić umeo da iščita određene dokaze i da ih originalno tumači. Nikada u svojim tumačenjima nije zalutao u obilju faktografije, nije gubio iz vida glavnu istraživačku ideju, zlatnu nit istine za kojom je tragao. Nije izbegavao da iz prošlosti sagledava sadašnjost a iz sadašnjosti naslućuje budućnost. Jedna od ključnih tema njegovog naučnog interesovanja bilo je Istočno pitanje, odluke Berlinskog kongresa i politika velikih sila prema Balkanu kao i osnivanje nacionalnih država na Balkanu. Ekmečić je tokom čitave svoje karijere pokušavao da razmrsi taj teško razmrsivi splet okolnosti koje su činile Istočno pitanje. U žiži njegovih istraživanja bili su jugoslovenska ideja i stvaranje Jugoslavije 1918. godine, a posebnu pažnju posvetio je izučavanju osnova autoritarnih režima u Evropi između dva svetska rata. Pisao je o Prvom srpskom ustanku, odnosima Austrije i Austrougarske prema Srbiji, odnosima Rusije i Srbije, Srba i SAD, Prvom svetskom ratu, položaju Srba u Jugoslaviji od 1918 do 1992. godine. Teme Ekmečićevih istraživanja bile su i uloga rimokatoličke političke ideologije i Vatikana prema Srbiji, klerikalizam kao novi poredak, odnos fašizma prema religiji, uloga islama u socijalnom i političkom razvoju Evrope… Svaki Ekmečićev rad i svaka njegova knjiga daju nešto novo ili poznate činjenice tumače na originalan način.

Kratki opis Oral B PRO Power Toothbrush 8000 je najbolja četkica za zube broj 1 preporučena od stomatologa u svetu. Sa ovom četkicom znate da dobijate superiornu čistoću Vaših zuba Dizajnirana da zube održavate onako kako preporučuje Vaš stomatolog! Oral B PRO Power Toothbrush 8000 bez problema se povezuje sa Oral B sa aplikacijom za pametne telefone breko bluetoot-a kako bi Vam omogućila povratnu informaciju u realnom vremenu o vašim navikama četkanja uključujući i našu naprednu tehnologiju za detekciju pozicije tako da nikada ne možete da preskočite neku zonu. Best Buy 2016 Detalji 6 načina čišćenja koji Vam omogućuje čišćenje po Vašim potrebama: čišćenje, osetljivo izbeljivanje, čišćenje jezika Dizajnirana da zube održavate onako kako preporučuje Vaš stomatolog! Oral B PRO Power Toothbrush 8000 bez problema se povezuje sa Oral B sa aplikacijom za pametne telefone breko bluetoot-a kako bi Vam omogućila povratnu informaciju u realnom vremenu o vašim navikama četkanja uključujući i našu naprednu tehnologiju za detekciju pozicije tako

NAJHRABRIJI MEĐU HRABRIMA 1-2 tom I - VITEZOVI KARAĐORĐEVE ZVEZDE SA MAČEVIMA - Tomislav S. Vlahović tom II - DOBROVOLJCI 1912-1918 - Petar R. Jović, Nikola B. Popović Izdavač: autorsko izdanje Godina izdanja: 1989. Povez: tvrd Broj strana: 451 + 449 Pismo: ćirilica Stanje: dobro

SET PARKER hemijska i roler Sonet Black CT, M Luksuzna hemijska olovka i roler u setu, sa originalnim refilima. Telo je izrađeno od mesinga lakirano crnim lakom sa hrom detaljima. Polirano do visokog sjaja. Obe olovke su pogodne za gravuru. Srednje tanki vrh.

SRBI NAROD NAJSTARIJI 1-3 - Olga Luković Pjanović Izdavač: MIROSLAV Beograd Godina izdanja: 1993. Povez: broš Pismo: ćirilica Stanje: dobro

ELEKTRIČNI SKEJT SKUTER - Hoverboard, personalni transporter, sve popularnije električno vozilo na dva točka. Nova, kompaktna i pristupačna vrsta skutera, predstavlja univerzalno sredstvo prevoza, kojim se upravlja blagim naginjanjem tela u željenom pravcu uz korišćenje baterije koja može dati dovoljno snage za oko 20 pređenih kilometara Izuzetno je lak za korišćenje, potrebno je malo vremena kako biste savladali upraljanje ovom korisnom spravicom Može dostići brzinu do 13 km/h, rotira se oko svoje ose, možete ga koristiti i za vožnju uz blage uzbrdice, poseduje prednja dva svetla Električni skuter je jako praktičan, možete ga spakovati i lako uneti u voz, autobus i druga sredstva javnog prevoza, ili ostavite u kući ili na radnom mestu. Ima čvrsto telo i dva točka koja su dovoljno velika da Vas prevezu na odredište, ali i dovoljno mala da ih možete nositi u ruci Karakteristike: Boja: crna Brzina: oko 20km/h Li-ion baterija 36V Veličina točkova 6″ Može da podnese 120kg opterećenja Dimenzije: 584mm*186mm*178mm Težina: oko 10kg Dva svetla sa prednje strane Snaga motora 350w*2 Pored električnog skutera, pakovanje sadrži punjač kao i uputstvo za upotrebu

VELIKE CIVILIZACIJE 1-4 - Grcka civilizacija - Rimska civilizacija - Srednjovekovna civilizacija Zapadne Evrope - Civilizacija klasicne Evrope Jugoslavija, 1967, 1968, 1974, 1977 Tvrdi povez. Zastitni omot, samo malo ostecen na dve knjige. Odlicno ocuvane knjige.

Kratki opis Profesionalna pegla na paru 5 nivoa temperature Napredni sistem grejanja Ceramics ™ Detalji Keramički premaz na pločama Profesionalna pegla na paru Ekstra široke ploče od 39 mm 5 nivoa temperature 170 ° C – 230 ° C Nastavak za češalj Napredni sistem grejanja Ceramics ™ Automatsko isključivanje Prostirka za zaštitu od toplote za sigurnu upotrebu 2, 5 m rotirajući kabl

Veoma dobro očuvano, 12 tomova prepiske. Retko u ponudi u kompetu i u ovakvom stanju. PREPISKA VUKA STEFANOVIĆA KARADŽIĆA Izdavačko preduzeće „Prosveta“ ekskluzivni je izdavač kritičkog izdanja Sabranih dela Vuka Stefanovića Karadžića, a 13 tomova tih dela, od ukupno 37, otpada na Vukovu prepisku. Vuk Karadžić je tokom više pola veka života u svom najzrelijem dobu napisao preko pet hiljada pisama na više od hiljadu adresa pojedinaca i institucija širom Evrope. Originali njegovih pisama nalaze se u mnogim značajnim evropskim bibliotekama, a nema boljih svedočenja o značajnim događajima iz 19. veka od Vukove prepiske. Kupovinom preostalih primeraka (rasparenih) Vukovih dela i drugih značajnih izdanja pomažete opstanak Izdavačkog preduzeća „Prosveta“, teško pogođenog neuspelom i „sumnjivom“ privatizacijom, ali i doprinosite da ove knjige budu sačuvane u školskim i drugim bibliotekama u Srbiji. Vuk Stefanović Karadžić (1787-1864), veliki srpski reformator jezika i pisma, rođen je u Tršiću kod Loznice. Samouk, veći deo života je proveo u Beču, gde je i umro. Posle propasti Prvog srpskog ustanka 1813. godine, u Beču je upoznao slovenačkog naučnika Jerneja Kopitara, koji ga je podstakao na sakupljanje narodnih pesama i umotvorina, kao i na rad na jeziku i pravopisu srpskog jezika, te se smatra ocem srpske jezičke pismenosti. Radom koji je decenijama trebao veliki broj naučnih i kulturnih radnika, stvorio je značajan krug pristalica, ali i mnogobrojne neprijatelje. Prijatelje je našao u najistaknutijim umovima tadašnje Evrope, a univerzitet u Jeni dao mu je titulu počasnog doktora. Zahvaljujući Vuku St. Karadžiću, srpske narodne pesme postale su poznate i cenjene širom Evrope. 1847. godine Vukova reforma u jeziku donela je pobedu njegovih ideja i dokaz da se na „Vukovom jeziku“ mogu pisati umetnička dela. Naime, te godine izlaze pesme Branka Radičevića i knjiga Đure Daničića „Rat za srpski jezik i pravopis“, u kojoj je argumentovano dokazana opravdanost Vukovih jezičkih postavki. Vukovo delo imalo je ogroman uticaj i na ostale južnoslovenske narode, kao i na učvršćivanje kulturnih i nacionalnih veza. Kao posledica novih shvatanja, došlo je do tzv. Književnog dogovora u Beču 1850. godine; tu su se predstavnici srpskog i hrvatskog narodnog života dogovorili o uvođenju jednistvenog književnog jezika kod oba naroda. Godine 1964. „Prosveta“ je u okviru izdavanja sabranih dela srpskih pisaca počela da objavljuje celokupna dela Vuka St. Karadžića. Bilo je planirano da se sve objavi u 40 tomova. Glavni zadatak ove edicije bio je da se sakupe, srede i pripreme svi Vukovi tekstovi, objavljeni i do tada neobjavljeni, i da se pojedini spisi obrade kritičkim komentarima koji će odgovarati sadašnjem trenutku stanja proučavalaca mnogostrukog Vukovog dela. Štampana su sledeća dela: 1. VUK – PREPISKA 1 2. VUK – PREPISKA 2 3. VUK – PREPISKA 3 4. VUK – PREPISKA 4 5. VUK - PREPISKA 5 (1833 – 1836) 6. VUK - PREPISKA 6 (1837 - 1842) 7. VUK - PREPISKA 7 (1843 - 1847) 8. VUK - PREPISKA 8 (1848 - 1850) 9. VUK - PREPISKA 9 (1851 – 1852) 10. VUK - PREPISKA 10 (1853 - 1854) 11. VUK - PREPISKA 11 (1855 - 1859) 12. VUK - PREPISKA 12 (1860 - 1862) 13. VUK – PREPISKA 13 14. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 1 15. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 2 16. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 3 17. SRPSKI RIJEČNIK 18. SRPSKI RIJEČNIK 1 – VUK ST. KARADžIĆ 19. SRPSKI RIJEČNIK 2 – VUK ST. KARADžIĆ 20. VUK - DANICA (1826, 1827, 1828, 1829, 1834) 21. BIBLIOGRAFIJA SPISA VUKA STEFANOVIĆA KARADžIĆA 22. NOVI ZAVJET - VUK ST. KARADžIĆ 23. SRPSKE NARODNE POSLOVICE - VUK ST. KARADžIĆ 24. DEUTSCH - SERBISCHES WORTERBUCH 25. O CRNOJ GORI – RAZNI SPISI - VUK ST. KARADžIĆ 26. PJESMARICA - VUK ST. KARADžIĆ 27. ISTORIJSKI SPISI 1 - VUK ST. KARADžIĆ 28. ISTORIJSKI SPISI 2 - VUK ST. KARADžIĆ 29. ETNOGRAFSKI SPISI - VUK ST. KARADžIĆ 30. SRPSKE NARODNE PRIPOVJETKE - VUK ST. KARADžIĆ 31. SRPSKE NARODNE PJESME 1 32. SRPSKE NARODNE PJESME 2 33. SRPSKE NARODNE PJESME 3 34. SRPSKE NARODNE PJESME 4 35. GRAĐA O ŽIVOTU I RADU VUKA ST. KARADŽIĆA 37. REGISTRI Do sada je izašlo 37 knjiga. Pre 5 godina, 2014. godine, izašla je 37. knjiga. Po obimu i kritičkoj obradi, ovo izdanje predstavlja najveći izdavački poduhvat u Srbiji. Kada sav posao na izdavanju sabranih dela bude završen (treba da izađu još 3 knjige), to će biti pravi naučni spomenik jednoj od najvećih pojava u istoriji i kulturi ne samo srpskog naroda. Sve knjige štampane su na specijalnoj bezdrvnoj ofsetnoj štampanoj hartiji formata 15x22 i povezane u platno sa zlatotiskom. Vuk Stefanović Karadžić (Tršić, 6. novembar 1787 – Beč, 7. februar 1864) bio je prvi srpski lingvista u 19. veku, reformator srpskog jezika, sakupljač narodnih umotvorina i pisac prvog rečnika srpskog jezika. Vuk je najznačajnija ličnost srpske književnosti prve polovine XIX veka. Rođen u vreme zlo i mučno, u dane kada se činjaše da je skoro ugašen život srpskog naroda. Vuk je stao na snagu u vreme junačko. Stekao je i nekoliko počasnih doktorata. Imao je nekoliko braće i sestara koji su umrli. U tadašnje vreme se verovalo da je to zbog duhova i veštica. Posle smrti dosta njegove braće njegovi roditelji su mu dali ime Vuk da bi to ime oteralo duhove i veštice. Učestvovao je u Prvom srpskom ustanku kao pisar i činovnik u Negotinskoj krajini, a nakon sloma ustanka preselio se u Beč, 1813. godine. Tu je upoznao Jerneja Kopitara, cenzora slovenskih knjiga, na čiji je podsticaj krenuo u prikupljanje srpskih narodnih pesama, reformu ćirilice i borbu za uvođenje narodnog jezika u srpsku književnost. Vukovim reformama u srpski jezik je uveden fonetski pravopis, a srpski jezik je potisnuo slavenosrpski jezik koji je u to vreme bio jezik obrazovanih ljudi. Tako se kao najvažnije godine Vukove reforme ističu 1818, 1836, 1839, 1847. i 1852. Vuk Stefanović Karadžić je rođen 1787. godine u Tršiću blizu Loznice, u porodici u kojoj su deca umirala, pa je po narodnom običaju, dobio ime Vuk kako mu veštice i duhovi ne bi naudili. Njegova porodica se doselila iz Crne Gore iz Drobnjaka. Majka Jegda, devojački Zrnić, rodom je iz Ozrinića kod Nikšića. Pisanje i čitanje je naučio od rođaka Jevte Savića Čotrića, koji je bio jedini pismen čovek u kraju. Obrazovanje je nastavio u školi u Loznici, ali je nije završio zbog bolesti. Školovanje je kasnije nastavio u manastiru Tronoši. Kako ga u manastiru nisu učili, nego terali da čuva stoku, otac ga je vratio kući. Na početku Prvog srpskog ustanka, Vuk je bio pisar kod cerskog hajdučkog harambaše Đorđa Ćurčije. Iste godine je otišao u Sremske Karlovce da se upiše u gimnaziju, ali je sa 17 godina bio prestar. Jedno vreme je proveo u tamošnjoj bogosloviji, gde je kao profesor radio Lukijan Mušicki. Ne uspevši da se upiše u karlovačku gimnaziju, on odlazi u Petrinju, gde je proveo nekoliko meseci učeći nemački jezik. Kasnije stiže u Beograd da upozna Dositeja Obradovića, učenog čoveka i prosvetitelja. Vuk ga je zamolio za pomoć kako bi nastavio sa obrazovanjem, ali ga je Dositej odbio. Vuk je razočaran otišao u Jadar i počeo da radi kao pisar kod Jakova Nenadovića. Zajedno sa rođakom Jevtom Savićem, koji je postao član Praviteljstvujuščeg sovjeta, Vuk je prešao u Beograd i u Sovjetu je obavljao pisarske poslove. Kad je Dositej otvorio Veliku školu u Beogradu, Vuk je postao njen đak. Ubrzo je oboleo i otišao je na lečenje u Novi Sad i Peštu, ali nije uspeo da izleči bolesnu nogu, koja je ostala zgrčena. Hrom, Vuk se 1810. vratio u Srbiju. Pošto je kraće vreme u Beogradu radio kao učitelj u osnovnoj školi, Vuk je sa Jevtom Savićem prešao u Negotinsku krajinu i tamo obavljao činovničke poslove. Nakon propasti ustanka 1813. Vuk je sa porodicom prešao u Zemun, a odatle odlazi u Beč. Tu se upoznao sa Bečlijkom Anom Marijom Kraus, kojom se oženio. Vuk i Ana imali su mnogo dece od kojih su svi osim kćerke Mine i sina Dimitrija, umrli u detinjstvu i ranoj mladosti (Milutin, Milica, Božidar, Vasilija, dvoje nekrštenih, Sava, Ruža, Amalija, Aleksandrina). U Beču je takođe upoznao cenzora Jerneja Kopitara, a povod je bio jedan Vukov spis o propasti ustanka. Uz Kopitarevu pomoć i savete, Vuk je počeo sa sakupljanjem narodnih pesama i sa radom na gramatici narodnog govora. Godine 1814. je u Beču objavio zbirku narodnih pesama koju je nazvao „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“. Iste godine je Vuk objavio „Pismenicu serbskoga jezika po govoru prostoga naroda napisanu“, prvu gramatiku srpskog jezika na narodnom govoru. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesama pod imenom „Narodna serbska pesnarica“. Zbog problema sa knezom Milošem Obrenovićem bilo mu je zabranjeno da štampa knjige u Srbiji, a jedno vreme i u austrijskoj državi. Svojim dugim i plodnim radom stiče brojne prijatelje, pa i pomoć u Rusiji, gde je dobio stalnu penziju 1826. godine. U porodici mu je ostala živa samo kćerka Mina Karadžić. Sjedinjenjem Magistrata i Suda beogradskog u proleće 1831. godine, Vuk Karadžić je imenovan 29. marta 1831. za predsednika te institucije, što se u današnjim terminima smatra gradonačelnikom Beograda. Kao godina Vukove pobede uzima se 1847. jer su te godine objavljena na narodnom jeziku dela Đure Daničića „Rat za srpski jezik“, „Pesme“ Branka Radičevića, Njegošev „Gorski vijenac“ (pisan starim pravopisom) i Vukov prevod Novog zavjeta, ali Vukov jezik je priznat za zvanični književni jezik tek 1868, četiri godine nakon njegove smrti. Vukova smrt, opelo i sahrana Vuk je umro u Beču, 7. februara / 26. januara 1864. godine, popodne, `u Traunovoj kući, u Marokanskoj ulici, u Landštrasima`. „Primećujući da pisac najopsežnije monografije o Vuku, Ljubomir Stojanović, nije imao pri ruci nijedno svedočanstvo savremenika o Vukovoj smrti, Andra Gavrilović je skrenuo pažnju na dva članka Aleksandra Sandića u kojima je dat kraći opis samoga događaja. Međutim,ostalo je zaboravljeno da je Sandić još jednom, po treći put, nešto šire zabeležio svoja sećanja o tome kako je Vuk umro`. „Kada je umro – 26 januara 1864 godine – Vuk Karadžić bio je „oplakan od celog srpstva i celog učenog slovenskog sveta”. Na vest o smrti, Vuk Vrčević pisao je odmah Mini: „Ovo je prvi put u mome životu da Bam pišem, a koliko god je velika moja čast, tolika je dvostruka moja žalost što sad moram učastnik biti žalosti blagorodne duše vaše za izgubitak neumrlog vašeg oca a mojega najvećega prijatelja i nezaboravljenog blagodjetelja”. „Na pogrebu Vukovom, piše jedan suvremenik, bila je – razume se – sva omladina, a do groba na Sankt-Marksovom groblju nosili su Vuka ovi omladinci: filozof Aleksandar Sandić i pet medicinara: Đura Bastić, Isa Stojšić, Aleksandar (Šaca) Stepanović, Milan Jovanović (Morski) i ja. Na opelu održao je dugački govor Aleksandar Sandić, dugogodišnji Vukov prijatelj i pomoćnik u radu, a posle opela, u grčkoj kapeli, govorio je, tada još bečki student, Vladan Đorđević`. Govor mu je tom prilikom održao arhimandrit Gerasim Petranović. Posmrtni ostaci preneseni su u Beograd 12. oktobra 1897. godine i uz velike počasti sahranjeni u porti Saborne crkve, pored Dositeja Obradovića. Počasni je građanin hrvatske prestonice, grada Zagreba. Vukov rad Reforma ćirilice i rad na gramatici i rečniku Podstaknut Kopitarevim savetom da napiše i gramatiku narodnog jezika, Vuk se prihvatio ovog posla, za koji nije imao dovoljno stručne spreme. Ugledajući se na gramatiku slavenosrpskog jezika, koju je u 18. veku napisao Avram Mrazović Vuk je uspeo da završi svoje delo. Njegova gramatika koju je nazvao „Pismenica serbskoga jezika po Govoru prostoga naroda napisana“, izašla je u Beču 1814. Bez obzira na nesvršenost i nepotpunost, ovo delo je značajno kao prva gramatika govora prostoga naroda. Svestan nesavršenosti svoje Pismenice, Vuk je prihvatio primedbe Kopitara i drugih naučnih radnika, pa je uz prvo izdanje „Srpskog rječnika“ iz 1818. objavio i drugo, prošireno izdanje svoje gramatike. U rečniku je bilo 26.270 reči koje su se koristile u govoru naroda u Srbiji, Sremu i Vojvodini. Ovo drugo izdanje gramatike je nekoliko godina kasnije (1824) na nemački jezik preveo Jakob Grim. Osnovna vrednost Pismenice je bilo njeno radikalno uprošćavanje azbuke i pravopisa. Vuk je u njoj primenio Adelungov princip: „Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano.“ Raniji pokušaji, poput Save Mrkalja, su bili nesistematski i neuspeli. Vuk je smatrao da svaki glas treba da ima samo jedno slovo, pa je iz dotadašnje azbuke izbacio sve nepotrebne znakove, koja su se pisala iako nisu imala svojih glasova. Stara slova je podržavala Srpska pravoslavna crkva, koju je u njima videla neku vrstu veze kulture i pismenosti sa religijom. Vuk je stvorio nove znake tako što je pojedina slova spojio sa tankim poluglasom (l + ь -> lj, n + ь -> nj). Izgled slova đ je prihvatio od Lukijana Mušickog, dž je uzeo iz nekih starih rumunskih rukopisa, a ć iz starih srpskih rukopisa. Uzimanje slova j iz latinice su mu njegovi protivnici iz crkvenih krugova pripisivali kao najteži greh, uz optužbe da radi na pokatoličavanju srpskog naroda. Iz staroslovenske azbuke Vuk je zadržao sledeća 24 slova: A a B b V v G g D d E e Ž ž Z z I i K k L l M m N n O o P p R r S s T t U u F f H h C c Č č Š š Njima je dodao jedno iz latinice: J j I pet novih: Lj lj Nj nj Ć ć Đ đ Dž dž Izbacio je sledeća slova: Ѥ ѥ (je) Ѣ, ѣ (jat) І ї (i) Ѵ ѵ (i) Ѹ ѹ (u) Ѡ ѡ (o) Ѧ ѧ (mali jus) Ѫ ѫ (veliki jus) Ы ы (jeri, tvrdo i) Ю ю (ju) Ѿ ѿ (ot) Ѳ ѳ (t) Ѕ ѕ (dz) Щ щ (št) Ѯ ѯ (ks) Ѱ ѱ (ps) Ъ ъ (tvrdi poluglas) Ь ь (meki poluglas) Я я (ja) U početku Vuk nije upotrebljavao slova f i h. Slovo h je dodao u cetinjskom izdanju „Narodnih srpskih poslovica“ iz 1836. godine. Karadžić je 1839. godine izbacio jotovanje glasova d i t u srpskom književnom jeziku. Za drugo izdanje „Srpskog rječnika“ Vuk je prikupljao građu iz govora stanovništva Crne Gore, Dubrovnika, Dalmacije i Hrvatske. Ovo izdanje je objavljeno u Beču 1852. godine, i u njemu se našlo 47.427 reči. Ovo izdanje Rječnika na nemački je preveo Jakob Grim. Do kraja svog života Vuk je radio na daljem prikupljanju građe, ali ga je smrt sprečila da spremi i treće izdanje. To su tek 1898. godine učinila dvojica njegovih poštovalaca, Pera Đorđević i Ljubomir Stojanović. Borba za uvođenje narodnog jezika u književnost Tokom rada na gramatici, rečniku i izdavanju narodnih pesama, Vuk je počeo da se bavi pitanjem književnog jezika, koji je u njegovo vreme predstavljao haotičnu mešavinu. Stara srpska književnost razvijala se na srpskoj redakciji staroslovenskog jezika sve do početka 19. veka. U 18. veku došlo je do snažnog uticaja ruskih crkvenih knjiga na književni život Srba. Elementi ruskog jezika su sve više prodirali u dotadašnji crkveno-književni jezik i tako je stvoren veštački rusko-slovenski jezik, koji je u Vukovo vreme bio zvanični jezik crkve, škola i književnosti. Školovani ljudi učili su iz knjiga na starom jeziku, unoseći u njega elemente ruskog i srpskog narodnog jezika. Na taj način stvoren je slavenosrpski jezik, kojim se pisalo kako je ko znao. Takva nesređena situacija je bila osnova sa koje je Vuk krenuo u borbu protiv pisaca stare škole. Borba je počela Vukovom kritikom romana Usamljeni junoša 1815. i Ljubomir u Elisijumu 1817. Milovana Vidakovića. Kritika je bila usmerena na loše piščevo poznavanje jezika, koji je predstavljao nesređenu mešavinu imenskih i glagolskih oblika starog, slovenskog i narodnog jezika. Kako je Vidaković u to vreme bio najpopularniji srpski pisac, pa je ovakav Vukov napad izazvao buru u književnoj javnosti. Pored Vidakovića, u polemici su učestvovali i Joakim Vujić, Lukijan Mušicki, Pavle Berić i Gliša Geršić. Crkva i njeni najviši predstavnici su prednjačili među Vukovim protivnicima. Karlovački mitropolit Stefan Stratimirović, je već posle prvih Vukovih knjiga, dejstvovao preko budimskih vlasti da se onemogući štampanje knjiga. Stratimirović se posebno nije mirio sa Vukovom azbukom, zbog izbacivanja starih ćiriličnih slova i uvođenja slova J, smatrajući to napuštanjem pravoslavlja i pokatoličavanjem. Vuk je preveo Novi zavet na srpski 1819. godine i objavio ga, posle 27 godina pokušaja da dobije preporuku, pod naslovom Novi zavjet Gospoda našega Isusa Hrista. Pored srpske crkve, najveći Vukov protivnik je bio Jovan Hadžić, osnivač i predsednik Matice srpske i jedan od najobrazovanijih Srba tog vremena. Hadžić, koji je u početku bio Vukov saradnik, ali su se kasnije razišli po pitanjima jezika, je 1837. počeo polemiku sa Vukom Karadžićem. U spisu „Sitnice jezikoslovne“, Hadžić je dao uputstva za rad budućim gramatičarima. Vuk je potom napisao svoj „Odgovor na sitnice jezikoslovne“, u kom je zamerio Hadžiću na slabom poznavanju narodnog jezika i neprincipijelnosti u pisanju. Vukov odgovor je bio oštar, pa je Hadžić nastavio polemiku napisavši nekoliko članaka i brošura („Utuk I“, „Utuk II“, „Utuk III“...). Polemika između Karadžića i Hadžića je trajala skoro deceniju, a Karadžić je odneo pobedu tek 1847. godine. 1847. Godina 1847. je godina Vukove pobede, i godina u kojoj je konačno dokazao da je srpski narodni jezik jedini pravi jezik Srba, tj. da je slavenoserbski jezik mešavina ruskoslovenskog i srpskog narodnog jezika bez čvršćih pravila. Te godine izdate su četiri knjige Vuka i njegovih saradnika: prevod „Novog zavjeta“ sa crkvenoslovenskog na srpski jezik, autor:Vuk rasprava o jeziku „Rat za srpski jezik i pravopis“, Đuro Daničić, „Pesme“,Branka Radičevića „Gorski vijenac“ Petra Petrovića Njegoša Izdavanjem „Gorskog vijenca“, dokazano je da se i najveća filozofska dela mogu pisati čistim srpskim narodnim jezikom. Od 1814. do 1847. godine Vukova pobeda nije bila izvesna. Iako je njegov rad naišao na odobravanje evropskih filologa i lingvista, on je među samim Srbima imao žestoke protivnike, koji su mu prigovarali da njima ne treba prosti, govedarski jezik. Slamajući protivnike u polemikama i štampajući srpske narodne umotvorine, kojima se oduševljavala cijela Evropa, pa čak i najveći evropski pesnik toga vremena Nijemac Gete, Vuk je svojim protivnicima sve više dokazivao da nisu u pravu. Istovremeno je dobijao sve više pristalica među mlađim srpskim književnim i kulturnim radnicima. Do Vukove pobede 1847. dolazi upravo zahvaljujući mladom pokoljenju intelektualaca. Te godine su objavljena gore navedena dela kojima je dokazano da se na prostom narodnom jeziku može pisati kako poezija, filozofija tako i sama Biblija, čiji prevod ne zaostaje ni za jednim prevodom na drugi jezik. Delo Đure Daničića je dokrajčilo višegodišnju Vukovu polemiku sa njegovim glavnim protivnikom Jovanom Hadžićem i potpuno opravdalo Vukovu reformu srpske azbuke i pravopisa. Iako je Vukova reforma ove godine postala stvarnost, trebaće dvadeset i jedna godina da se u Srbiji zvanično prihvati Vukov pravopis. Njegoš o Vukovoj redakciji srpskog jezika Njegoš svjedoči i potvrđuje svoju saglasnost Vukovom prevodu `Novog zavjeta` na srpski jezik (prihvata Vukovu redakciju srpskog jezika)- Beč, 9. oktobra 1833. g.: „SVJEDODŽBA - Kojom mi doljepotpisani svjedočimo da je poznatog srpskog spisatelja g. Vuka Stefanovića Karadžića prevod ’Novog zavjeta’ na srpski jezik čist i pravilan i da je naša volja i želja da se pomenuti prevod na svijet izda na polzu jezika i duševno spasenije srpskog naroda ... Potpis :vladika crnogorski i brdski Petar Petrović” Sakupljanje narodnih umotvorina Na beleženju narodnih umotvorina Vuk je počeo da radi odmah po poznanstvu sa Kopitarom. Kopitar je gajio veliku ljubav prema slovenskim narodima, interesujući se naročito za narodne pesme, a nemački kulturni radnici, koji su u svojoj zemlji sakupljali starine i izučavali narodnu prošlost, bili su mu bliski prijatelji. U Beču je Vuk 1814. štampao zbirku narodnih pesama nazvanu „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“, u kojoj se našlo oko 100 lirskih i 6 epskih pesama. Ovo je bio prvi put da se jezik prostog naroda pojavio u štampi. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesma pod imenom „Narodna serbska pesnarica“, sa oko stotinu lirskih i 17 epskih pesama, koje je zabeležio po Sremu, kod Mušickog u Šišatovcu, Zemunu, Pančevu, Sremskoj Mitrovici i Novom Sadu. U ovoj zbirci su se našle pesme koje su ispevali Tešan Podrugović i Filip Višnjić. Kopitar je u stranim listovima pisao o srpskoj narodnoj poeziji, pa čak i prevodio na nemački jezik. Među zainteresovanim za srpski jezik našli su se Nemac Johan Volfgang Gete i braća Grim. Nova izdanja narodnih pesmama izašla su 1823. i 1824. u Lajpcigu i 1833. u Beču. Nova izdanja počela su izlaziti u šest knjiga od 1841. Zbog velikih štamparskih troškova peta i šesta knjiga su se pojavile tek 1862. i 1864. Posle velikog uspeha sa narodnim pesmama, Vuk je počeo da radi na sakupljanju svih vrsta narodnih umotvorina. Prva zbirka pripovetki „Narodne srpske pripovijetke“ su se štampale 1821. u Beču. U ovom izdanju se našlo 12 pripovedaka i 166 zagonetki. Godine 1853, u Beču je izašlo novo izdanje pripovedaka, koje je Vuk posvetio Jakobu Grimu. Vukova kćerka Mina je sledeće godine prevela pripovetke na nemački jezik. Beleženje narodnih poslovica je išlo paralelno sa sakupljanjem pesama i pripovedaka. Zbog intervencije mitropolita Stratimirovića, bečke vlasti nisu dozvolile izdavanje zbirke bez dozvole budimskih vlasti. Kako je Vuk u to vreme boravio u Crnoj Gori, na Cetinju je 1836. štampao „Narodne srpske poslovice“ koje je posvetio vladici Petru II Petroviću Njegošu. Posle ovog izdanja Vuk je za života objavio još jedno izdanje poslovica. Sakupljanje narodnih običaja Specifičan život srpskog naroda za vreme vladavine Turaka, izolovan od savremenosti, učinio je da se arhaična patrijarhalna verovanja i običaji u njemu dugo očuvali. Stoga je Vuk Karadžić predano radio na opisivanju narodnog folklora. „Srpski rječnik“ je pružio prve bogate opise običaja i verovanja naroda. Tumačeći pojedine reči, Vuk je unosio i opise. Istoriografski rad Pored rada na reformi srpskog jezika i prikupljanju narodnih umotvorina, Vuk Karadžić se bavio i istoriografskim radom. Kao učesnik Prvog srpskog ustanka, Vuk je spremio ogroman materijal o događajima sve do 1814, kao i o vladavini kneza Miloša Obrenovića. Godine 1828. je objavio rad „Miloš Obrenović knjaz Serbiji“. Od obilne građe o Prvom srpskom ustanku, Vuk je izdao samo jedan deo „Praviteljstvujušči sovjet serbski...“, u kom je opisao najvažnije bitke iz Prvog srpskog ustanka i neslogu između srpskih starešina. Najistaknutije vođe Prvog srpskog ustanka Vuk je opisao u nekoliko istorijskih monografija. Tu su obuhvaćeni Hajduk Veljko Petrović, Miloje Petrović, Milenko Stojković, Petar Dobrnjac, Hadži Ruvim i drugi. Konačno, Vuk je poznatom nemačkom istoričaru Leopoldu Rankeu dao materijal o Prvom srpskom ustanku, prema kojoj je Ranke kasnije napisao svoje delo „Srpska revolucija“ (nem. Die serbische Revolution). Vukov uticaj Filološki rad U prvoj polovini 19. veka, uz pomoć tadašnjih vrhunskih filologa, kao što su braća Grim i austrijskih državnih vlasti koje je predstavljao Jernej Kopitar, Vuk Stefanović Karadžić je reformisao srpsku ortografiju i pravopis, praveći veliki rez između dotadašnje slavenosrpske kulture i novog standarda. Karadžićeva kapitalna dela, među kojima se ističu prvo izdanje „Srpskog rječnika“ (1818), drugo, znatno prošireno (1852), te prevod „Novoga zavjeta“ (1847), postavili su temelje za savremeni standardni srpski jezik, a znatno su uticala i na oblik savremenog standardnog hrvatskog jezika, ponajviše u fazi hrvatskih vukovaca ili mladogramatičara. Osnovna načela Karadžićeve reforme se mogu sažeti u tri tačke: izjednačavanje narodnog i književnog jezika, tj. insistiranje na folklornim jezičkim oblicima, za koje se smatralo da su pouzdan vodič zabeležen u narodnim pesmama i poslovicama; prekid sa svim starijim oblicima srpske književnosti i pismenosti i novo utemeljenje standardnog jezika bez oslona na tradiciju; i, novoštokavski folklorni purizam, što se ogledalo u čišćenju jezika od crkvenoslavizama koji su identifikovani kao ruskocrkvena naplavina koja ne odgovara glasovnoj i gramatičkoj strukturi srpskog jezika. Na tehničkom nivou, Karadžićeva reforma se manifestovala u novoj srpskoj ćirilici u kojoj su izbačeni nepotrebni poluglasnici (ъ, ь), apsorbovani (upijeni) grafemi za lj, nj, dž koje je predlagao Sava Mrkalj (Vuk je gotovo u potpunosti preuzeo grafiju „narodnog“ pisanog idiolekta Gavrila Stefanovića Venclovića, monaha u manastiru Rači s kraja 17. i početka 18. veka), te uvedena grafema j iz (nemačke) latinice. Novi fonološki pravopis, primeren prozirnom idiomu kakav je srpski, zamenio je stariji tvorbeno-morfološki. Jezički supstrat je bila novoštokavska ijekavština (istočnohercegovačko-krajiško narečje), koju je Vuk Karadžić stilizovao delom i prema hrvatskim pisanim djelima (tjerati umesto ćerati, djevojka umesto đevojka, hoću umesto oću). Ali, zbog uticaja srpske građanske klase u Vojvodini i Srbiji, ta je reforma prihvaćena u nešto izmenjenom obliku: ijekavski refleks jata (ѣ) je zamenjen ekavskim (npr. dete umesto dijete). Srpski književni jezik ijekavskog refleksa jata ostao je u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, među Srbima i Hrvatskoj, kao i u narodnim govorima zapadne i jugozapadne Srbije. Nefilološki rad Vuk je pored svog najvećeg doprinosa na književnom planu, dao veoma značajan doprinos i srpskoj antropologiji u kombinaciji sa onovremenom etnografijom. Uz etnografske zapise ostavio je zapise i o fizičkim osobinama tela. U književni jezik je uneo bogatu narodnu terminologiju o delovima tela od temena do stopala. Treba napomenuti da se ovim terminima i danas koristimo, kako u nauci tako i u svakodnevnom govoru. Dao je, između ostalog, i svoje tumačenje veze između prirodne sredine i stanovništva, a tu su i delovi o ishrani, o načinu stanovanja, higijeni, bolestima, kao i o pogrebnim običajima. U celini posmatrano, ovaj značajni doprinos Vuka Karadžića nije toliko poznat niti izučavan. Nagrade Vuk je bio cenjen u Evropi: biran je za člana berlinske, bečke, petrogradske akademije nauka, primljen je za člana naučnih društava u Krakovu, Moskvi, Getingenu, Parizu i drugim gradovima. Odlikovan je od ruskog i habzburškog cara, od pruskog kralja, i Ruske akademije nauka. Dodeljeni su mu Orden knjaza Danila I,[15] Orden Svete Ane sa krunom, Orden crvenog orla i Orden Franca Jozefa. Godine 1861, dodeljena mu je titula počasnog građanina grada Zagreba. Pokrenuta je inicijativa da jedna ulica u Beču dobije njegovo ime. Miodrag Popović (Obradovce, Crna Trava, 16. oktobar 1920 – Beograd, 2005) je srpski bio istoričar književnosti, esejist, pesnik, pripovedač, romanopisac i profesor Univerziteta u Beogradu. Pre rata pripadao komunističkom pokretu, kao i njegov brat Milentije Popović. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu, 1939. godine. Studirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu i diplomirao na Filozofskom fakultetu 1951. godine. Bio je službenik Prosvetnog odeljenja INO Beograda, sekretar i član redakcije časopisa „Mladost“ i novinar u Radio Beogradu. Uhapšen po IB-u 16. oktobra 1949. i sproveden na Goli otok, potom u Rudnik „Kreka“, da bi 1. marta 1950. bio pušten na slobodu. Od oktobra 1950. radi kao bibliotekar u Univerzitetskoj biblioteci Svetozar Marković. Potom je (od 1955) asistent na Filozofskom fakultetu. Doktorira 1957. s tezom „Đura Jakšić do 1868. godine“. Od 1958. je naučni saradnik na Katedri za jugoslovensku književnost Filološkog fakulteta, pa vanredni profesor za predmet Jugoslovenska književnost (1964) i redovni profesor Nove jugoslovenske književnosti (1971). Penzionisan je 1. novembra 1980. godine. Rad i dela Njegovo kapitalno delo je „Istorija srpske književnosti – romantizam I–III“ (1968–1972), u kome temeljno analizira vreme i okolnosti nastanka značajnih dela srpske književnosti 19. veka i ističe njihove vrednosti sa današnjeg stanovišta. Na nov način je protumačio i prevrednovao delo većine srpskih romantičara (Vuk Karadžić, Sima Milutinović Sarajlija, Njegoš, Zmaj, Jakšić), dok je nekim piscima dao značajnije mesto nego što su ga do tada u književnosti imali (Đorđe Marković Koder, Prota Mateja Nenadović, Stojan Novaković). Sa velikim uvažavanjem napisao je obimnu monografiju o Vuku Karadžiću (1964) i kritički pisao o kosovskom mitu, smatrajući da svoje korene vuče iz paganskih obreda i da je svoj završni oblik dobio u vreme Prvog srpskog ustanka (Vidovdan i časni krst, 1976). Ove knjige su za njegova života doživele po tri izdanja u velikim tiražima. Pored studija i eseja, u časopisima je objavljivao pesme, pripovetke, putopise i satiričnu prozu. Monografije Vuk Stefanović Karadžić 1787–1864, Nolit, Beograd, 1964, Istorija srpske književnosti – romantizam I–III, Nolit, Beograd, 1968–1972, Romantizam I–III, drugo skraćeno i prerađeno izdanje, Nolit, Beograd, 1975, Istorija srpske književnosti – romantizam I i II, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1985, Studije Jedna pesma i jedna epoha, članci i studije, Novo pokoljenje, Beograd, 1954, Đura Daničić, Nolit, Beograd, 1959, Traganje za trajnim, književno-istorijske studije, Nolit, Beograd, 1959, Đura Jakšić, Prosveta, Beograd, 1961, Vidovdan i časni krst, ogledi iz književne arheologije, Slovo ljubve, Beograd, 1976, Ogledi iz književne arheologije, 1977, Zatočenik pamćenja (lament), 1981, Jota (Srp duha nečastivog), Rad, Beograd, 1981, Pamtivek (Srpski rječnik Vuka St. Karadžića), 1983, 1985 Cetinjski bonik (o Njegošu), 1984, 1986, Poznice (memoarski eseji), Prosveta, Beograd, 1999. Roman Za jatom, 1955. Nagrade Nagrada Đorđe Jovanović 1972, Oktobarska nagrada Beograda, 1976. Sedmojulska nagrada, 1984. Vukova nagrada, 1987, „Geca Kon“, 2000. MG (Ć)

ISTORIJA RUSIJE - Pavle Miljukov Izdavač: NARODNA KULTURA Beograd Godina izdanja: 1939. Povez: tvrd Broj strana: 1019 Pismo: ćirilica Stanje: vrlo dobro

Joumma Bags dimenzija: 38cm x 55 cm x 20cm; zapremina: 34L; težina: 2,6kg; sa četiri točkića što omogućava okretanje za 360°; idealan je za pakovanje potrebnih stvari za Vaše putovanje; teleskopska ručka; Art.3671724; INFO Kofer je napravljen od ABS materijala izuzetne otpornost na hemikalije i fizičke uticaje. Materijal karakteriše gustina, tvrdoća, površinska otpornost, otpornost na habanje i toplotu, vodonepropusnost kao i otpornost na ostale tečnosti. Materijal nije toksičan i nema neželjene efekte po zdravlje. Četiri dupla točkića omogućavaju stabilnu, sigurnu i udobnu vožnju. Izrađeni su od visoko kvalitetne plastike, a dodatnu sigurnost omogućavaju i ojačanja sa strana. Unutrašnjost kofera je podeljena na dva dela, a radi lakšeg i preglednijeg pakovanja. Teleskopik ručka obezbeđuje lakoću rukovanja koferom, uvlači se i izvlači na više nivoa i praktično se može podesiti visina ručke prema potrebama korisnika. Za sigurnost prtljaga ugrađena je bravica sa kombinacijom za zaključavanje. Ona se sastoji od 3 mala točka sa brojevima. Fabrički je postavljena šifra “000” i ta šifra se može resetovati pritiskom na dugme. Nakon toga se postavlja željena kombinacija brojeva, pusti se pritisnuto dugme i zapamćena je nova šifra. Kofer je pogodan za ručni prtljag.

PARKER Royal Naliv pero IM eep Sea Blue M, Special Edition Inspirisan ogromnim, nepoznatim vodama dubokog mora, PARKER IM Nalivpero Deep Sea CT odaje počast onima koji prevazilaze svoje granice da istražuju nepoznato. Telo i poklopac su izrađeni od hromiranog nerđajućeg čelika, prelakirani sa više slojeva plavog laka i dekorativnom gravurom inspirisanu istraživanjem `dubokog mora`. Poklopac se zatvara pritiskom. Klipsa u obliku strelice je izrađena od hromiranog nerđajućeg čelika. Grip (držač) je izrađen od hromiranog nerđajućeg čelika. Nalivpero sadrži originalnu Parker patronu u plavoj boji. Debljina vrha naliv pera – M (medium). Originalna poklon kutija.

Marko Vujacic Prva knjiga izdata 1951 kao znameniti crnogorski junaci. Druga knjiga izdata 1952 treca 1953 Cetvrta 1956 Prva izdanja Prva knjiga i Treca mekih korica,druga i cetvrta tvrdih,unutrasnjost svake dobro ocuvana,korice po malo isflekane.Prva knjiga na prvoj strani ima potpis prethodnog vlasnika. Druga knjiga Na prvoj strani ima posvetu posvecenu Svetozaru Vukmanovicu -Tempu sa POTPISOM autora.