Marketing
Postavite oglas
Kontakt
Pratite promene cene putem maila
- Da bi dobijali obaveštenja o promeni cene potrebno je da kliknete Prati oglas dugme koje se nalazi na dnu svakog oglasa i unesete Vašu mail adresu.
176-200 od 7598 rezultata
Režim promene aktivan!
Upravo ste u režimu promene sačuvane pretrage za frazu .
Možete da promenite frazu ili filtere i sačuvate trenutno stanje
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tkanje je tehnološki proces izrade tkanina uzajamnim preplitanjem (pod pravim kutem) od najmanje dva sistema niti, od kojih jedan ide uzduž tkanine (osnova), a drugi po širini tkanine (potka). Raznovrsnim ukrštanjem ova dva sistema nastaju tkanine različitih osobina, izgleda, struktura i veličine. Načelno postoje tri osnovne forme tkanja; platno, keper i saten. Za maštovita tkanja kao što su, baršun, žakard, dobi, leno, potrebni su kompliciraniji razboji sa specijalnim dodatcima.[1] Način na koji se niti upleću određuje vrstu tkanja. Neki efekti postižu se izborom niti ili kombinacijom pređe.[1] Shematski prikaz osove i potke Tehnika tkanja s vremenom se mijenjala i razvijala, ali je u osnovi princip rad i a takozvanih - listovnih razboja ostao isti. Određeni broj niti pređe osnove namotan je na valjak (vratilo osnove), sa kojeg se niti dovode u horizontalni položaj pa se zatim u skladu s uzorkom provlače kroz rupice najmanje dva žičana okvira – listova (uvođenje osnove). Tako se za izradu tkanine u platnenom vezu na razboju sa dva lista, svaka neparna nit naizmjenično uvodi u prvi list, a svaka parna u drugi. Takvim preplitanjem se uz istovremeno spuštanje jednog i podizanje drugoga lista, po cijeloj širini osnove formirao - zijev (tunel).[2] Za razliku od tog na jednostavnom horizontalnom razboju, se to izvodi naizmjeničnim pritiskom lijeve i desne noge na pedalu, dok se na modernim industrijskim razbojima - podizanje i spuštanje listova izvodi jako brzo automatskim sklopovima, iako se koristi veći broj listova. U zijev se po čitavoj širini unosi nit potke namotana na čunak; promjenom položaja listova potkina se nit poveže i stvori se novi zijev. Prije prepletanja nove potkine niti istkana potka se stisne grebenom, da se osigura jednolika gustoća tkanine.[2] Opisani proces se kontinuirano ponavlja i u suštini je jednak kod ručnog i mašinskog tkanja. Razlike postoje u brzini, automatizaciji procesa, tehnici i načinu prepletanja potke kao i strukturi dezena. Tkanjem na mašinama s većim brojem listova, uz korištenje raznobojnih pređa i uvođenjem osnove u skladu sa odgovarajućim uzorcima mogu se proizvoditi dezenirane tkanine jednostavnijih šara, ravnocrtnih kontura i geometrijskih oblika.[2] Žakardov razboj kog je 1808. konstruirao Joseph Marie Jacquard, omogućio je izradu složenijih šara i dezena, korištenjem raznobojnih niti osnove i potke u procesu tkanja. Za razliku od načina kako se zijev formira kod listovnoga razboja, na žakardnom razboju se moglo podići i spuštati željeni broj pojedinačnih niti osnove (nezavisno od drugih) i prepletati ih nitima potke u skladu sa zadanim uzorkom. Novost je bila i to, da je sam proces prepletanja (usklađen s dezenom) upravljan bušenim karticama[3], on se danas odvija uz pomoć kompjutora.[2] Originalno Jacquardovo rješenje omogućavalo je izradu fino strukturiranih šara velike površine, a ne samo jednostavne geometrijske forme. Ali je ono zbog dizanja i spuštanja pojedinačnih niti osnove bilo komplicirano i sporo, za razliku od tog na današnjim listovnim razbojima moguće je kombinirati i do 2688 niti.[2] Žakardno tkanje uključuju i brokat i damast.[1] Na modernim industrijskim razbojima tkanine se proizvode velikim brzinama, pa su niti pređe (naročito osnove) izložene velikim dinamičkim i mehaničkim opterećenjima i naprezanjima. Razboj radi potpuno automatski, upravljan kompjutorom i pokretan složenim mehanizmima.[2] Radnici uglavnom samo nadgledaju i intervniraju u slučaju kidanja niti, jer se tad mašina automatski zaustavlja, tako da jedan radnik može posluživati i do 40 razboja. Kako bi se tkanje odvijalo bez čestih kidanja niti i dobila kvalitetna tkanina što jednoličnije strukture, potrebno je dobro pripremiti pređu za osnovu i potku. Zato se pređa za osnovu dodatno škrobi i vošti, dok je priprema pređe za potku jednostavnija i uglavnom se svodi na pripremu odgovarajućih kalema pređe.[2] Danas se tkanjem na listovnim razbojima, proizvode tkanine različitih širina, od nekoliko desetaka cm do 5 metara), pa se one zavisno o radnoj širini, izvode na jednofaznim i višefaznim razbojima. Kod tkanja na jednofaznim mašinama se nit potke prepleće kroz cijelu širinu osnove u jednoj fazi radnog ciklusa, što se radi ili s pomoću čunka (čunkovni razboj) ili uz pomoć hvatača potki, ili zračnim i vodenim mlazom (beščunkovni razboj). Na višefaznim razbojima izrađuju se vrlo široke tkanine pa se jedan radni ciklus odvija istovremenim tkanjem više dijelova osnove, pri čemu se ti dijelovi procesa ne moraju odvijati u istoj fazi.[2] Historija Najjednostavnija i najraširenija stara tehnika tkanja bila je na vertikalnim ručnim razbojima, zvana - klječanje. Između niti osnove napete na okvir, - potka se prepletala prstima, uz pomoć drvenog šiljka ili igle, te nabijala drvenim češljem.[2] Razboj se koristio već u prahistoriji i to prije 5000 godina pne..[3] Dokaz za to su tkanine iz švicarskih sojenica koje se danas čuvaju u Britanskom muzeju.
DECENIJE MUZEOLŠKE DELATNOSTI Monografija o Muzeju objavljena je 1996. godine pod nazivom “Decenije muzeološke delatnosti“. Stalna postavka Gradskog muzeja Sombor za sve one koji je nisu još videli veoma je privlačna i interesantna izložba kompleksnog tipa koja prezentuje najkaraketrističnije delove zbirki Gradskog muzeja prateći doprinose i postignuća moderne muzeologije– • arheološku, • etnološku, • istorijsku i • umetničku na savremen način, Danas poseduje oko 40 000 predmeta, smeštenih u sledeće zbirke: arheološku, numizmatičku, srednjevekovnu, etnografsku, istorijsku, zbirku istorije umetnosti i zbirku savremene umetnosti kojoj pripada kolekcija “Likovne jeseni“ sa delima slikara druge polovine XX veka – Ivana Tabakovića, Miće Popovića, Vladimira Veličkovića, kao i veliki broj radova vojvođanskih umetnika. Spomen muzej Batinske bitke, – na Dunavu kod Bezdana, je depandans Gradskog muzeja, pod čiju nadležnost spadaju opštine Sombor, Apatin, Kula i Odžaci. Bibliotečki fond Muzeja je 1952. znatno obogaćen legatom u vidu numizmatičke biblioteke somborskog sudije i dobrotvora Imre Fraja. 258.str.,1996.god,Sombor,22.cm,ilustr., +PRILOZI U KOLORU 1w
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Karikatura (termin potiče od italijanske reči „caricare“ - pretvoriti, preterati) označava zaoštreno poentirani prikaz društvenih ili političkih a ponekad i privatnih ili opšte ljudskih tema uglavnom sredstvima grafike. Karikatura je nastala u baroku ali se zahvaljujući tehnikama štampe, pre svega litografije, ksilografije i gravire u čeliku razvila tek u 19. veku u opšti oblik izražavanja koji je poznat i kao umetnički medijum. Često je karikaturi pridodato i tekstualno objašnjenje, kraći dijalog ili se pak niz karikatura niže hronološki kako bi pripovedale neku priču ili tok događaja. Deformisani, nakazni prikazi poznati su još od antike i srednjeg veka ali ta likovna ostvarenja deluju pre svega groteskno ili apsurdno i ne nalaze se po pravilu ni u kakvoj vezi sa nekim događajem ili ličnošću. Tek kontekstualna veza sa nekim aktuelnim događajem čini modernu karikaturu onim što ona jeste. Osnovna pretpostavka za karikaturu je zbog toga uvek neka određena društvena činjenica, koja namernim preterivanjem razotkriva u svojoj protivrečnosti ili se optužuje- upravo karikira, često u sprezi sa humorno-duhovitom, podsmevajućom potkom, ponekad međutim i ujedajući zlobno i sarkastično ali i sa stavom pogođenosti i melanholičnosti. U svakom slučaju karikatura sadrži osmišljen komentar teme koja se razmatra. Portretsko predstavljanje u karikaturi sa snažnim isticanjem markantnih crta lica uglavnom pojačava do smešnog kao što se to može videti u čuvenoj Metamorfozi građanskog kralja Luja Filipa. koju je naslikao Šarl Filipon (1802 - 1862) i u kojoj se kruškoliko lice monarha korak po korak pretvara u krušku. Kao pretača takvih fiziognomskih preterivanja mogu se smatrati Groteskne glave Leonarda da Vinčija koji se mogu shvatiti kao prikazi suprotnosti idealno lepog ljudskog lika renesanse a kao studije analiziraju promenljivost i mogućnost slikarske konstrukcije ljudskog lica. Prve karikature koje su povezane sa konkretnim osobama sreću se u baroku kod Koračija i Đanlorenca Berninija. One su međutim bile namenjene za privatnu upotrebu. Kritikovanje društvene bede u okviru prikaza u slikama bilo je od vremena reformacije uobičajno na lecima koji se mogu označiti kao preteče političke karikature i satire u slikama. Pre svega je englez Vilijam Hogart učinio popularnim izražajni oblik društvene satire u svojim grafičkim ciklusima The Rake‘s Progress i Marriage a la mode iz 18. veka. Pri kraju epohe rokokoa nastajali su politički intendirani Kapriči i Pošasti rata Fransiska de Goje u kojima on uz pomoć izbora jezivih prizora optužuje okolnosti epohe. Stvarno vreme procvata karikature bio je 19. vek. To je uglavnom posledica liberalnih političkih stremljenja i razvoja novinarstva. U Francuskoj su nastajali satirični magazini kao La Caricature (1830 - 1834) ili Charivari za koje su grafičke predloške prilagali Onore Domije i Filipon. Engleska je 1841. dobila satirični magazin Panč koji izlazi i danas. U Nemačkoj je izlazio časopis Leteći listovi od 1844. u kome su objavljivane i karikature Vilhelma Buša. Sa Simplicisimusom je 1896. rođen u Minhenu pacifističko reformistički list kome su pečat dali umetnici Tomas Teodor Hajne, Bruno Paul i Olaf Gulbranson. Umetnici klasične moderne kao što su Paul Kle ili Lionel Fajninger takođe su koristili medijum karikature. Kle u svojim ranim serijama Inventionen (1903-1905) a Fajninger u nebrojenim grotesknim prikazima kao i u vreme svoje delatnosti kao crtač karikatura za američke časopise. I danas je aktivan veliki broj političkih i humorističkih karikaturista....
El Greco by Philip Troutman The Color Library of Art, London 1967. godine na 40. strana teksta sa 49. reprodukcija u koloru, u tvrdom povezu sa zastitnim omotom. Format 27 x 25 cm. Monografija je odlicno ocuvana. Zastitni omot delimicno ostecen u gornjem delu. The author of this book, Philip Troutman, while stating that very little is known of the man, El Greco, himself (born Domenicos Theotocopoulos), explains in a concise introduction the qualities which make his work famous. El Greco`s painting is seen against the background of contemporary life, while the events and experiences which influenced his style are brought sharply into focus.
Autor (i): Albreht Direr Format: 28x20 cm. Broj strana 190 Izdavač i godina izdanja:Beograd 1988.g. Mek povez Pismo: Latinica Na 20 stranica zute mrlje,videti na jednoj od slika.Nista preterano strasno,al da napomenem. Sve ostalo dobro. Moje ostale knjige mozete pogledati preko sledeceg linka: http://www.kupindo.com/Clan/miloradd/SpisakPredmeta
Istorija cene
Naziv oglasa
Početna cena
Najveća cena
Najniža cena
Nema podataka o istoriji cene
Pretraga: " "
Uspešno ste zapratili pretragu.
Sve zapraćene pretrage možete videti u
korisničkom panelu.