Sarajevo 1998. Tvrd povez, ilustrovano, veliki format (30 cm), 220 strana. Knjiga je odlično očuvana. T1 Ova knjiga vraća čitaoca nekoliko hiljada godina unatrag kroz mnoge zemlje i njihove vrlo različite kulture. Kao specijalist za civilizacije istočnog Sredozemlja i Bliskog Istoka našla sam da je istraživanje kultura onih dijelova svijeta koji ne spadaju u moj domen izučavanja isto toliko interesantno koliko i istraživanje onih kultura koje su tema moga izučavanja. Zbog toga sam, vodeći računa o ljudima koje sam kao predavač pratila na putovanjima kroz arheološka mjesta, vidjela sebe u ulozi vodiča i tumača. Pišući o stvarima tako različitim kao što je utjecaj helenizma na rimski svijet, pogrebni običaji dinastije Shang u staroj Kini ili bogovi Egipta, moj cilj je bio da pobudim interesovanje i maštu čitaoca sa nadom da će oni nastaviti čitati i stručniju literaturu, od koje je nešto navedeno u bibliografiji. Ilustracije i karte su pažljivo odabrane, a hronološke tabele omogućavaju usporedbu različitih civilizacija. Značaj takve usporedbe sam uvidjela na svojim prvim putovanjima u Tursku. Tu se ostaci starih kultura protežu hiljadama godina, i posjetioci mjesta kao što su Hatuša i Sardis svi do jednoga žele znati šta se dešavalo u svijetu u doba kad su te ruševine bile živi gradovi u kojima su živjeli Hetiti i Lidijci. Prošlost živi na arheološki nalazištima, u knjigama i muzejima, ali da bi čovje mogao u potpunosti uživati u potrazi za starinama potrebna je historijska mašta. A mašti je često potreba poticaj, i ja se nadam da će ova knjiga to postići.

Dejvid Mekenzi Solunski proces 1. izdanje izdavač: Fineks, Beograd 364 strane recenzent Prof. dr Radovan Samardžić urednik Stojan Janković sadržaj: Srpski nacionalni pokret i Majski prevrat, Živeo kralj Petar I Karađorđević, Ujedinjenje ili smrt, Odluka o pokretanju procesa, Priprema procesa, Pravni osnov, Iskazi sekretara Crne ruke, Crna ruka u inostranstvu: Iskazi Čedomira Popovića i Bogdana Radenkovića, Povezivanje viših srpskih oficira sa zaverom Crne ruke, Da li je Crna ruka pokušala da ubije prestolonaslednika Aleksandra, Prkosni ratni heroj brani Crnu ruku, Major Ljubomir Vulović udarna pesnica Crne ruke, Pukovnik apis pristaje da javno ne kaže sve, Uglavnom lažni svedoci, Optužnica i odbrana- završnica, Presude i reakcije u Srbiji, Četiri srpska oficira, Rusija i Solunski proces, Zapadni saveznici i Solunski proces. TVRD POVEZ Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` -----------------------⭐️ 1k

radova odlično očuvane istorija rusa istorija rusije stalkanaklasicizam

CRNA RUKA - Vasa Kazimirović Izdavač: PRIZMA Kragujevac Godina izdanja: 1997. Povez: tvrd povez sa zaštitnim omotom Broj strana: 806 Pismo: ćirilica Stanje: vrlo dobro

Milan Jovićević CRNOGORSKA ODLIKOVANJA Cetinje, 1989. Tvrd povez sa omotom, skoro A4 format, 116 ilustrovanih strana. Lepo očuvana, selotejpom je zalepljen zaštitni omot, na predlistu je posveta i mali pečat lične biblioteke.

Autori: Dušan Bataković, Milan St. Protić, Nikola Samardžić, Aleksandar Fotić Izdavač: Naš dom 2002. Tvrd povez, strana 381 u prvoj polovini knjige ima podvlačenja hemijskom olovkom Višegodišnji poduhvat grupe autora na čelu s Dušanom Batakovićem `Nova istorija srpskog naroda` , sadrži do sada neobjavljivane podatke, ilustracije i mape. Od prvog pomena srpskog imena na jugoistoku Evrope sve do raspada komunističke Jugoslavije, celokupna istorija srpskog naroda prikazana je u preglednom obliku, uz mnoštvo ilustracija i malo poznatih, a ponekad i sasvim nepoznatih ili prećutanih podataka.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Borisav Jović (Nikšić, kod Batočine, 19. oktobar 1928 — Beograd, 13. septembar 2021) bio je srpski i jugoslovenski političar i pisac, koji je bio predsednik Predsedništva SFRJ u periodu 1990—1991. Biografija Studirao je na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, diplomirao 1952. a doktorirao 1965. godine. Tokom karijere bio je na različitim visokim državnim funkcijama, uglavnom iz oblasti društveno-ekonomskog razvoja. Bio je ambasador SFRJ u Italiji u periodu od 1975. do 1979. Godine 1983. je izabran za potpredsednika Skupštine Srbije.Od 1988 do 1989 je bio Predsednik Skupštine SR Srbije. Dana 28. marta 1989. godine izabran je za predstavnika Srbije u Predsedništvu SFRJ. Bio je potpredsednik Predsedništva SFRJ od 15. maja 1989. do 15. maja 1990. a potom predsednik Predsedništva SFRJ od 15. maja 1990. do 15. maja 1991.[1] Uveče 15. marta 1991. podneo je ostavku nakon što Predsedništvo SFRJ na sednici od 12. do 15. marta 1991. kao Vrhovna komanda Oružanih snaga SFRJ nije odobrilo predlog Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga o uvođenju vanrednog stanja u zemlji, ali Narodna skupština Srbije nije prihvatila njegovu ostavku.[2] Bio je predsednik Socijalističke partije Srbije od 24. maja 1991. do 24. oktobra 1992, što je prethodno bio Slobodan Milošević koji je formalno otišao s te funkcije (ali je nezvanično zadržao presudni uticaj u njoj) jer po Ustavu nije mogao istovremeno da bude predsednik SPS-a i predsednik Srbije. Kada se Milošević zvanično vratio na čelo stranke, Borisav je postao potpredsednik SPS-a i ostao na toj funkciji do kraja novembra 1995. Stavovi Prema Borislavu Joviću, sintagma velikosrpski nacionalizam osmišljena je u drugoj Jugoslaviji i uvrštena u zvanična dokumenta partije i države kao stanovište koje treba iskoreniti. Optužbe za velikosrpski nacionalizam koristile su se kao sredstvo suzbijanja srpskih interesa i legitimnih pitanja unutar zajedničke države te odbijanja razgovara o pravima pripadnika srpskog naroda gde je činio manjinu.[3] Pored pritiska borbe protiv velikosrpskog nacionalizma koja je čvrsto sprovođen u okviru partije i njene visoke discipline, SR Srbija je stvorena sastavljena od dve autonomne pokrajine sa širokim opsegom prava koja su ih neretko dovodila u sukobljavanje sa Beogradom.[3] Akademici naučnici, profesori, direktori preduzeća i drugi pripadnici elita koji su zastupali interese Srbije, bili su smenjivani i marginalizovani.[3] Prema konceptu komunističke vlasti, Srbi iz Srbije trebali su da budu prvi među borcima protiv velikosrpskog nacionalizma. Ista sintagma se koristila tokom ratova devedesetih, u periodu tranzicije kao i na suđenjima u okviru Haškog tribunala.[3] Jović smatra da će se propagandna sintagma o velikosrpskom nacionalizmu koristiti sve dok i poslednji Srbin ne bude proteran u maticu Srbiju.[3] Kao blizak saradnik Slobodana Miloševića, Borislav Jović je pisao o njegovom stilu vladanja. Prema Joviću, on je vladao autokratski, kršeći sve procedure i statute, na državnom kao i partijskom nivou. Njegov apsolutizam je često delovao kao oštriji u odnosu na apsolutizam za vreme vlasti Tita.[4] Milošević nije podnosio kritiku svog mišljenja ili različito mišljenje izraženo u javnosti i bio je izrazito sujetan. Nepokorne saradnike je smenjivao ili ih primoravao da podnesu ostavke. On je želeo da prihvati Vens-Ovenov plan, što su Srbi iz Bosne i Hercegovini odbili, što ga je razgnevilo.[4] Direktno i neprestano je uticao na medije, pošto je verovao da se za narod ono što nije prikazano u medijima nije ni dogodilo.[4] Jović navodi da je zbog odbijanja da sasluša i pošto nije imao oko sebe ozbiljne analitičare i savetnike, već poslušnike, Milošević pravio niz grešaka i pogrešnih procena u nacionalnoj i državnoj politici.

Autor - osoba Popović, Koča, 1908-1992 = Popović, Koča, 1908-1992 Naslov Beleške uz ratovanje : (dnevnik, beleške, dokumenti) / Koča Popović ; priredio, izbor dokumenta sačinio i komentare napisao Miloš Vuksanović Vrsta građe dr.knjiž.oblici Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Beograd : BIGZ, 1988 (Beograd : BIGZ) Fizički opis 318 str. : ilustr. ; 24 cm Drugi autori - osoba Vuksanović, Miloš = Vuksanović, Miloš Zbirka Istorijsko-memoarska dela. Posebna izdanja / BIGZ (karton) Napomene Str. 11-13: Umesto predgovora / Miloš Vuksanović Napomene i bibliografske reference uz tekst Registar. Predmetne odrednice Narodnooslobodilačka borba 1941-1945 -- Jugoslavija – Dnevnici UMESTO PREDGOVORA Koča Popović je о našoj narodnooslobodilačkoj borbi objavio samo nekoliko članaka u vreme rata ili neposredno po njegovom okončavanju, a tek je sada, u petoj deceniji mira, dozvolio, ne baš laka srca, da se iz rukopisa koji su nastali između 1941. i 1945. godine obelodani ponešto od onoga što se po završetku rata iz komandantske torbice preselilo u arhivske ladice. Tako se, makar kao kroz odškrinuti prozor, pojavljuje samo deo njegovih zapisa pod naslovom Beleške uz ratovanje koje obuhvataju ratni Dnevnik, Beležnicu i nekoliko drugih njegovih beležaka. Preostali, mnogo veći deo njegovih zapisa – jer nije prestao da piše sve do sadašnjih dana – namenjen je kao Legat Arhivu grada Beograda. Koča je počeo da vodi Dnevnik 19. decembra 1941. i pisao ga je sve do 6. marta 1945. godine u obliku šeme, u malom notesu sa linijama, veličine 10x6,5 cm, na francuskom jeziku, sa ponekom reči i na srpskohrvatskom. Na prvoj strani, kao naslov, stoji: Itinéraire de la 1. brigade –Marš-ruta 1. brigade, na levoj polovini strane arrivées – dolasci, a na desnoj départs – polasci. Ispod tih naslova upisivao je nazive mesta ili regiona u koje je došao ili iz kojih je polazio. Po sredini lista je pisao datume, a zatim približno vreme polaska ili dolaska. Uz neke datume ubeležio je kratko i neki važan događaj, kao na primer: la bataille (borba), attaquons (napadamo), toute la nuit (ćelu noć), neige (sneg), ili na srpskohrvatskom – pad Zvornika. Takav Dnevnik neodoljivo upućuje na razmišljanje da ga je autor vodio sa namerom za kasnije korišćenje kao podsetnik za detaljniju obradu događaja. U Dnevniku je pedantno zabeležio 468 marševa, od kojih 192 noćnih, a 32 duža od 50 kilometara. I u tom velikom broju podataka samo jedan datum je podvučen – 9. VI 1943. godine – dan polaska u proboj neprijateljskog obruča na Zelengori – na Balinovcu, „najznačajniji dan u našem NOR-u“, kako je autor o tome kasnije zabeležio. Koča je dozvolio da se Dnevnik ne priređuje po šemi, ali da se strogo poštuje njegova tačnost. Takođe je dozvolio da se oznake vremena, pisane skraćeno, prvi put prevedu prema značenju u Dnevniku, a zatim stalno pišu na srpskohrvatskom jeziku: avant l`aube – pred zoru; à Taube – u zoru; matin – ujutro; midi – u podne; après midi – posle podne; soir – uveče; nuit – noću; minuit – u ponoć. Beležnicu, pak, Koča je počeo da piše krajem 1942. godine, upravo u vreme kada je otišao iz 1. proleterske brigade za komandanta 1. proleterske divizije. Ta koincidencija nije slučajna. Život u brigadi bio je sadržajan, dinamičan, raznovrstan i zahtevao je od njenih starešina potpuno angažovanje. Odlaskom na novu dužnost, malo podalje od streljačkog stroja i rovova, nešto dalje od neposrednog kontakta sa borcima о kojima je stalno vodio brigu i koje je voleo svom ljubavlju – jurišlijama, bombašima, puškomitraljescima, komandirima i političkim komesarima i nadasve velikim drugovima Prve proleterske brigade, Koča kao da je osetio da može i treba da piše i о njima, kao i о još ponečemu što nije sam rat. Beležnica je jedan omanji blok kockastog papira veličine 20x12 cm, sa 75 listića. Ukupno je ispisao 147 pedantno obeleženih strana. Na mnogim mestima iskrižan je deo napisanog teksta ili otkinut deo lista. Autor objašnjava – to nije bilo lepo rečeno. Pisao je nalivperom, neke stranice napisane olovkom posle je „prepisao“ mastilom. Autor je beležnicu pisao na srpskohrvatskom i francuskom, rede na engleskom, ruskom, nemačkom i španskom jeziku. Treba imati na umu da je Koča bilingval, da je prvo naučio da piše na francuskom pa tek onda na srpskom. Koča kaže da mu je uvek bilo lakše da piše na francuskom nego na srpskohrvatskom. To se i oseća u Beležnici. Tekst na ruskom jeziku pisao je fonetski – latinicom (!) i izrazio je svoju želju da tako ostane i u knjizi. Sve tekstove koji su pisani na stranim jezicima i prevedeni Koča je autorizovao. Pored toga, autor je insistirao da se njegov tekst prenese autentično, prvo na stranom jeziku, a potom prevod. Prevodi onih tekstova koje je Koča pisao na stranom jeziku stavljeni su u uglastu zagradu ili su u napomeni. Sadržaj Beležnice čine: opisi ljudi, predela i interesantnih događaja, razmišljanja о mnogim problemima, sećanja, doživljaji, ponešto о ratu, naročito posle prelaza u Srbiju, i misli posvećene jednoj velikoj autorovoj ljubavi. Uz Beležnicu, Koča je dao i nekoliko posebnih zapisa ¬– о načelniku Vrhovnog štaba, о Sutjesci, neka razmišljanja о ratu, о vojničkim pravilima, lične podsetnike i slično. Beležnica je pisana ondašnjim pravopisom i tako je, uglavnom, ostalo, osim u pojedinim slučajevima gde se moralo intervenisati. U tekstu ima više skraćenica. Dopunjavanje je posebno naznačeno tekstom u uglastim zagradama. Sadržaj Beležnice, Dnevnika i posebnih zapisa veoma je raznovrstan. Međutim, sva tri delà, pojedinačno ili skupa, ne čine jedinstvenu celinu, ne postoji kontinuitet zbivanja, niti bi se to moglo predstaviti kao knjiga. Zato je u dogovoru sa autorom bilo potrebno napraviti zajedničku osnovu, spone i dati potrebna objašnjenja. Izabrani naslov Beleške uz ratovanje upućivao je na to da se kao osnova kompozicije knjige uzme Kočino ratovanje i u taj vremenski sled ugrade Dnevnik, Beležnica i posebni zapisi uz potrebne komentare. Komandovanje Koče Popovića karakteristično je naročito u periodu kada je bio komandant 1. proleterske brigade, kada se tek učilo veštini komandovanja, kada je brigada učila i drugi učili od nje. Okolnost što je brigada bila neposredno potčinjena Vrhovnom štabu, odnosno Vrhovnom komandantu, uslovljavala je specifičnosti u njenom radu, a posebno u radu njenog Štaba. U takvoj situaciji Koča, kao njen komandant, bori se za njen uspeh i razvitak i, naravno, za svoja shvatanja njene uloge i načina dejstvovanja. Zbog toga se svi dokumenti, a naročito izveštaji iz prve godine ratovanja, znatno razlikuju od kasnije nastalih dokumenata. U njima, osim podataka о borbenim dejstvima, ima mnogo više procena situacija, raznih predloga, uputstava о komandovanju brigadom, kritike, i slično. U izboru dokumenata nastojalo se, koliko je to bilo moguće, da to budu dokumenti pisani ili potpisani Kočinom rukom i da po sadržaju ne budu „suviše ratni“, da ne „ubiju duh“ Beležnice. Odabrani su upravo oni dokumenti za koje mislimo da su nezaobilazni, koji prirodno pristaju uz sadržaj Beležnice. Zbog svega već rečenog razumljivo da su bili neizbežni i određeni komentari. Oni se izdvajaju posebnim slogom, ili kao objašnjenje u napomenama. Dato je i nekoliko fotokopija koje potvrđuju autentičnost Kočinog teksta. Iako knjiga nema pretenzije naučnog rada, u napomenama su uneti izvori dokumenata zbog značaja njihovog sadržaja ili što se sada prvi put objavljuju. Ima u Kočinim rukopisima poneka skraćenica, neidentifikovana ličnost, neka teže razumljiva ili usamljena misao, ili, pak, poneka teže shvatljiva metafora. Ukoliko je u tom smislu i bila neka intervencija u tekstu, to je na određeni način i označeno. A što se u tekstu mnogo govori о Koči „kriv“ je rat i ono što je u njemu Koča ostvario kao komandant i vojni mislilac izuzetne intelektualne snage i vidovitosti. Čitajući knjigu, prateći bogatstvo tema, način izražavanja i mišljenja Koče Popovića, mnogi čitaoci će verovatno zažaliti što Koča nije objavio još ponešto od toga što je zapisao. Miloš Vuksanović Konstantin Koča Popović (Beograd, 14. mart 1908 – Beograd, 20. oktobar 1992) bio je srpski i jugoslovenski komunista, filozof, pesnik nadrealista, učesnik Španskog građanskog rata, Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, društveno-politički radnik SFRJ, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije. U periodu od 1945. do 1953. obavljao je funkciju Načelnika Generalštaba JNA, od 1953. do 1965. funkciju Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ, a od 1966. do 1967. funkciju Potpredsednika SFRJ. Rođen je 14. marta 1908. godine u Beogradu, od oca Aleksandra, bogatog industrijalca, i majke Ruže, rođene Zdravković. Njegov deda po majci je bio general Kraljevine Srbije i akademik Stevan Zdravković. Kao dečak jedno vreme je sa porodicom živeo u Švajcarskoj (zanimljivo je da je zbog toga najpre naučio francuski, pa tek onda srpski jezik). Gimnaziju je završio 1926. godine, maturiravši u Drugoj muškoj gimnaziji u Beogradu, a zatim je otišao na odsluženje vojnog roka. Posle završetka služenja vojske ponovo odlazi u Švajcarsku, pa zatim u Francusku, gde na pariskoj Sorboni studira filozofiju i diplomira 1932. godine. Tamo se priključuje nadrealističkim krugovima i postaje blizak prijatelj Andrea Bretona i Žana Koktoa. Od tada pa do rata 1941. godine bavio se pisanjem poezije, književnom publicistikom i filmskom kritikom. Od svoje rane mladosti usvojio je marksistički pogled na svet i pružao podršku radničkom pokretu, iako je poticao iz bogate buržoaske porodice. U vojsci je zbog toga bio proganjan od strane monarhističkog režima. Inače, general Koča Popović je završio Školu rezervnih artiljerijskih oficira Vojske Kraljevine Jugoslavije u Sarajevu 1927. godine, a iste godine proizveden je u čin rezervnog artiljerijskog potporučnika. U Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ) primljen je 1933. godine, posle čega je još intenzivnije nastavio svoju revolucionarnu delatnost, zbog čega je stalno bio izložen progonima policije, a više puta je bio i hapšen. Španski građanski rat Od jula 1937. godine borio se u Španskom građanskom ratu, prvo kao borac, zatim kao načelnik Štaba, pa komandant artiljerijskog diviziona, kada je dobio čin poručnika Španske republikanske armije. Oko dve godine učestvovao je u svim borbama artiljerijskih jedinica Internacionalnih brigada, na svim bojištima republikanske Španije, do njene poslednje bitke – bitke za Madrid. Posle sloma Španske republikanske armije, Koča Popović, zajedno sa ostalim borcima Internacionalnih brigada, prelazi u Francusku. Zbog učešća u Španskom građanskom ratu interniran je, pa mart i april 1939. godine provodi u logoru Sen Siprijen (franc. Saint Cyprien). Jedno vreme radio je u Komitetu za španske borce u Parizu. Septembra 1939. preko partijskih veza vraća se iz Francuske u Jugoslaviju, gde je nastavio svoju revolucionarnu aktivnost, izvršavajući zadatke koje mu je postavljala Komunistička partija Jugoslavije. Narodnooslobodilačka borba Oružanu borbu protiv fašizma započetu u Španiji nastavlja u redovima Vojske Kraljevine Jugoslavije kao komandant trupe pukovske komore. Zarobljen je kod Ivanjice u aprilu 1941. godine, ali je odmah pobegao iz zarobljeništva. Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od jula 1941. godine. Bio je komandant Kosmajskog partizanskog odreda. Nakon toga je komandant Posavskog partizanskog odreda. Pod njegovom komandom ovi odredi su vodili brojne bitke i izvojevali mnoge uspehe u leto i jesen 1941. godine. Sa dužnosti komandanta Posavskog odreda postavljen je za komandanta grupe odreda u Šumadiji i zapadnoj Srbiji. Novembra 1941. komandovao je zaštitnicom koja je obezbeđivala povlačenje Vrhovnog štaba NOPOJ-a i glavnine partizanskih snaga prema Sandžaku, u vreme Prve neprijateljske ofanzive. Prilikom formiranja Prve proleterske udarne brigade, prve regularne jedinice NOV i POJ, u Rudom 21. decembra 1941. godine Koča Popović je postavljen za prvog komandanta. Za vreme čitavog rata brižljivo je vodio svoj dnevnik koji je izašao nakon rata pod imenom „Dnevnik o ratnom putu Prve proleterske brigade“. Pod njegovom komandom brigada je vodila borbe u istočnoj Bosni, izvršila čuveni Igmanski marš da bi izbegla uništenje. Pod njegovom komandom, brigada je izvršila pohod u Bosansku krajinu. Prvog novembra 1942. Koča Popović je postavljen za komandanta Prve proleterske divizije i na toj dužnosti je ostao do 5. oktobra 1943. godine. Divizija se naročito istakla u Četvrtoj neprijateljskoj ofanzivi: borbama koje je vodila na Ivan-planini; protivudarom Glave operativne grupe kod Gornjeg Vakufa i u zaštitnici Grupe i Centralne bolnice zatvarajući pravce: Bugojno-Prozor i Kupres-Šujica-Prozor. U ovoj ofanzivi mu je pala neprijatna uloga da bude jedan od partizanskih pregovarača sa Nemcima u Gornjem Vakufu o prekidu neprijateljstva i razmeni zarobljenika. Ovi Martovski pregovori su ostali zabeleženi i po tome što je jedino Koča pregovarao pod punim imenom i prezimenom, dok su Milovan Đilas i Vladimir Velebit koristili lažna imena. U Petoj neprijateljskoj ofanzivi 9. i 10. juna 1943. godine Prva proleterska divizija probila je obruč 369. nemačke divizije kod Bilanovaca, 12. juna na komunikaciji Foča-Kalinovik i 17. juna Prača-Renovica, čime je otvorila put operativnoj grupi divizija NOVJ na Sutjesci. Ali, ovakav manevar stajao je velikih ljudskih gubitaka. Posle proboja Koča je skoro stigao do vojnog suda jer je proboj učinio samoinicijativno, izgubivši komunikaciju sa Vrhovnim štabom. Za momenat se to smatralo kukavičlukom, tj. proboj iz obruča je protumačen „kao bežanija“. Kada su 1. maja 1943. godine uvedeni prvi oficirski činovi u NOVJ, Koča Popović, Kosta Nađ i Peko Dapčević su tada postali general-majori, a 1. novembra, general-lajtnanti. Petog oktobra 1943. godine, Koča je postavljen za komandanta Prvog proleterskog korpusa i na toj dužnosti ostao je do kraja jula 1944. godine. Za to vreme Korpus se naročito istakao protiv nemačkog 15. brdskog armijskog korpusa u centralnoj Bosni; u prvoj banjalučkoj operaciji; drvarskoj operaciji i u drugim borbama. Jula 1944. godine postavljen za komandanta Glavnog štaba NOV i PO za Srbiju. To je bilo vreme kada se težište borbenih dejstava NOVJ i svih drugih zaraćenih strana, prenosilo na Srbiju, pred odlučujućim bitkama za njeno oslobođenje. Jedno vreme bio je komandant južne grupe divizija, a januara 1945. godine postavljen je za komandanta Druge armije. U Štab Druge armije su ušli još i general-major Radovan Vukanović, kao pomoćnik generala Koče Popovića, pukovnik Blažo Lompar, kao politički komesar armije i general-major Ljubo Vučković, kao načelnik Štaba armije. Armija se istakla u završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije, svojim dejstvom u pravcu: Užice-Sarajevo-Banjaluka-Karlovac-Zagreb. Zajedno sa generalom Pekom Dapčevićem rukovodio je operacijom oslobođenja jugoslovenske prestonice Beograda oktobra 1944. godine. Za vreme Narodnooslobodilačkog rata, bio je član najviših političkih predstavništava Nove Jugoslavije. Bio je član AVNOJ-a od Prvog zasedanja (1942. godine), a Predsedništva AVNOJ-a od Drugog zasedanja, novembra 1943. godine. Posleratni period Posle oslobođenja Jugoslavije, ostao je u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) i od 15. septembra 1945. do 27. januara 1953. godine obavljao dužnost Načelnika Generalštaba JNA. Čin general-pukovnika dobio je 2. avgusta 1947. godine. Aktivna vojna služba mu se završila 27. aprila 1953. i preveden je u rezervu. Položaj Načelnika Generalštaba JNA prepustio je još jednom proslavljenom partizanskom generalu, Peki Dapčeviću. Posle završetka vojnog službovanja najviše se posvetio političkim poslovima. Bio je poslanik Ustavotvorne skupštine Demokratske Federativne Jugoslavije i poslanik Privremene narodne skupštine Jugoslavije. Od 1945. godine neprekidno je biran za narodnog poslanika Savezne narodne skupštine i Narodne skupštine NR Srbije. Od 15. januara 1953. do 23. aprila 1965. godine bio je član Saveznog izvršnog veća i Savezni sekretar za inostrane poslove SFRJ. Kao sekretar za inostrane poslove učestvovao je u svim pregovorima Jugoslavije sa mnogim zemljama sveta. Koča Popović je učestvovao kao šef jugoslovenskih delegacija na zasedanjima Generalne skupštine Organizacije ujedinjenih nacija. Svojom zapaženom aktivnošću u OUN-u i zalaganjem za principe aktivne i miroljubive koegzistencije mnogo je doprineo povećanju ugleda i afirmaciji Jugoslavije u svetu. Tokom 1966. i 1967. godini obavljao je funkciju Potpredsednika Republike. Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije biran je na Šestom, Sedmom i Osmom kongresu SKJ, a član Predsedništva CK SKJ postao je oktobra 1966. godine. Bio je član prvog CK KP Srbije, a na Devetom kongresu izabran je za člana Stalnog dela Konferencije SKJ. Bio je član Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, od 1966. do 1982. godine, Izvršnog odbora SSRN Jugoslavije, Saveta federacije i Saveta narodne odbrane. Iz političkog života se definitivno povukao 3. novembra 1972. godine posle događaja u Hrvatskoj i Srbiji, tzv. čistke liberala. Prilikom proslave dana pobede 9. maja 1985. godine, Predsedništvo SFRJ je iznelo predlog da se Koča Popović i Peko Dapčević unaprede u čin generala-armije. Ovo unapređenje je bila nagrada za njihovo izuzetno komandovanje armijskim jedinicama u završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije, međutim obojica su ovaj predlog odbila. Bio je u braku sa Veronikom Verom Bakotić i od nje se razveo posle rata. Od 1946. godine, živeo je nevenčano sa Leposavom Lepom Perović, prvoborcem iz Banjaluke. Dece nije imao. Do kraja života živeo je u Beogradu gde je i preminuo 20. oktobra 1992. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Povodom obeležavanja 70. godišnjice oslobođenja Beograda, odlukom Skupštine grada Beograda, Zagrebačka ulica u opštini Savski venac od 18. septembra 2014. nosi ime Koče Popovića. Književnost i publicistika Manje je poznato da se Koča Popović, za vreme studija u Parizu, priključio nadrealističkom pokretu. Poznavao je umetnike iz Bretonovog kruga i održavao komunikaciju između beogradske i francuske grupe nadrealista. Sa Vanom Borom, Roberom Desnosom i drugim umetnicima okupljenim oko pariskog časopisa Revue Du Cinéma (br. 3). Godine 1929. potpisao je protest „Čovek od ukusa“. Pisao je filmske kritike i za list Paris Soir. Bio je saradnik beogradskog časopisa 50 u Evropi. Bio je član grupe beogradskih nadrealista i jedan je od potpisnika manifesta. Godine 1931. sa Markom Ristićem objavio je knjigu „Nacrt za jednu fenomenologiju iracionalnog“. A od 1931. do 1932. sarađivao je u časopisu „Nadrealizam danas i ovde“. Tada je dobio pseudonim Grof koji je kasnije koristio u partizanima i tokom rata to mu je bilo šifrovano ime. Kao publicista napisao je više dela, među kojima su najznačajnija: „Dnevnik o ratnom putu Prve proleterske brigade“, 1946. „Za pravilnu ocenu oslobodilačkog rata naroda Jugoslavije“, 1949. i „Beleške uz ratovanje“, 1988. MG96 (K)

istroija vizantije odlično očuvana

NIKOLA PAŠIĆ I NJEGOVO DOBA (1845-1926) 1-2 - Vasa Kazimirović Izdavač: NOVA EVROPA Beograd Godina izdanja: 1990. Povez: tvrd Pismo: ćirilica Stanje: vrlo dobro

by Anne Kolb (Editor) De Gruyter 2019 444 strane . ilustrovano očuvanost 5 Antički Rim This volume aims to present the current state of research on Roman roads and their foundations in a combined historical and archaeological perspective. The focus is on the diverse local histories and the varying degrees of significance of individual roads and regional networks, which are treated here for the most important regions of the empire and beyond.The assembled contributions will be of interest to historians, archaeologists and epigraphers, since they tackle matters as diverse as the technical modalities of road-building, the choice of route, but also the functionality and the motives behind the creation of roads. Roman roads are further intimately related to various important aspects of Roman history, politics and culture. After all, such logistical arteries form the basis of all communication and exchange processes, enabling not only military conquest and security but also facilitating the creation of an organized state as well as trade, food supply and cultural exchange. The study of Roman roads must always be based on a combination of written and archaeological sources in order to take into account both their concrete geographical location and their respective spatial, cultural, and historical context.

U dobrom stanju! - Srbi i Albanci u XIX i pocetkom XX veka - Srbi i Albanci u XX veku - Sadrzaj: - V. Stojancevic: Obnovljenja srpska drzavai Arbanasi 1804-1876.god - M. Vojvodic: Srbija i albansko pitanje krajem XIX veka - N. Rakocevic: Crnogorsko - albanski odnosi 1878-1914 - Dj. Mikic: Socijalno - ekonomske prilikena Kosovu i Metohiji od 1878 do 1912 god - V. Bovan: Srpska knjizevnost na Kosovu i Metohiji u drugoj polovini XIX i pocetkom XX veka (do 1912) - V. Dedijer: Balkan u politici XX veka - Batakovic: Srpska vlada i Esad pasa Toptani - A. Mitrovic: Albanci u politici Austro-Ugarske prema Srbiji 1914 do 1918 - M. Jovicic: Ustavnopravni polozaj pripadnika albanske nacionalnosti u Jugoslaviji - R. Petrovic: Demografske osobenosti Kosova i etnicke prilike - B. Gligorijevic: Politicke privredne i socijalne prilike na mesanim podrucjima - Andrej Mitrovic: Jugoslavija, albansko pitanje i Italija 1919 - 1939 - V. Glisic: Albanizacija Kosova i Metohija 1941-1945 - B. Petrovic: Kosovo u jugoslovensko-albanskim odnosimai projekat balkanske federacije - B. Petranovic: Kosovo u jugoslovensko-albanskim odnosimai projekat balkanske federacije 1945-1948 - M. Blagojevic: Srpske seobe sa Kosova od kraja 60-ih godina: drustveni cinioci

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Hugo Roth / SERBLII NA SVOM TLU + 39 karata Srbi na svom tlu Predgovor: RADOMIR SMILjANIĆ KNjIGA HUGA ROTA POTVRĐUJE VEKOVNA PRAVA SRBA NA SVOJE PROSTORE! Ovo je knjiga koja raščlanjava problem pretenzija država na Balkanu !!! 39 KARATA U BOJI I CRNO-BELIH TEKST NA SRPSKOM I UPOREDO NA ENGLESKOM

SADRŽAJ PRVOG TOMA: PLAN DELA ZAOSTAVŠTINA STAROG SVETA ISTORIJSKI PRINCIPI HELENSKA UMETNOST I FILOZOFIJA RIMSKI ZAKON OTKRIVENJE HRISTA HAOS ULAZAK JEVREJA U ISTORIJU ZAPADA ULAZAK GERMANSKOG NARODA U ISTORIJU SVETA

UNAC od najstarijih vremena do kraja XVI veka Milovan Nikolašević Унац од најстаријих времена до краја XVI века Bosansko GRAHOVO....PREODAC...Šatorsko jezero...DRVAR...UNA...Unac...izvor reke Unca...KRAJINA....Dinara..... Аутор:Милован Николашевић Едиција: Наука ISBN: 978-86-7396-857-5 Димензије: 16х23 cm, 192 стр. Повез: броширано, фотографије Година: 2023. Аутор прати историју Унца у Босни и Херцеговни од праисторије, доласка Илира и Римљана, римске управе, преко сеобе Словена у Византију, затим сеобе Срба и Хрвата, до османске управе. Изложени су природно-географски оквир Унца, привредни развој те области, као и етничке и верске прилике. Bosansko GRAHOVO....PREODAC...Šatorsko jezero...DRVAR...UNA...Unac...izvor reke Unca...KRAJINA....Dinara.... Bosansko GRAHOVO....PREODAC...Šatorsko jezero...DRVAR...UNA...Unac...izvor reke Unca...KRAJINA....Dinara..... Knjiga je NOVA..... -------------------------------- M

`By the time of Japan`s surrender in 1945, an entire generation had grown up knowing nothing but conflict; but the transformation of Japan into a militarist power began decades earlier, with the toppling of the old samurai regime, and the rush of the formerly isolated nation onto the world stage.` Japan at War in the Pacific recounts the dramatic story of Japan`s transformation from a Samurai-led feudal society to a modern military-industrial empire in the space of a few decades--and the many wars it fought along the way. These culminated in an attempt by Japan`s military leaders to create an Asia-Pacific empire which at its greatest extent rivaled the British Empire in scope and power. The battle for supremacy in the Pacific brought the Japanese to great heights but led ultimately to the nation`s utter devastation at the end of World War II, culminating with the dropping of atomic bombs on Hiroshima and Nagasaki--the only time such weapons have been used in warfare.

Leidensweg der Deutschen im kommunistischen Jugoslawien (Trnoviti put Nemaca u komunističkoj Jugoslaviji), Band II, Erlebnisberichte, 3 izdanje, München/Sindelfingen, 1997, format 17 x 24 cm, strana 1040, kožni povez, tvrde korice, ilustrovano kartama i tabelama. Koncepcija i glavna redakcija Josef Beer. ISBN 3-926276-17-7; Od strane 59-78 odvojeni su-isečeni listovi od poveza; malo korišćeno. Unutrašnji listovi čisti, bez mrlja i bez podvlačenja redova; Leidensweg der Deutschen im kommunistischen Jugoslawien, Band III, Erschießungen, Vernichtungslager, Kinderschicksale in der Zeit von 1944 bis 1948, München/Sindelfingen, 1995, format 17 x 24 cm, strana 992; kožni povez, autor Georg Wildmann ; ISBN 3-926276-21-5; strana 701-702 isečena od poveza; knjiga je malo korišćena, čistih listova, bez mrlja i bez podvlačenja redova; Leidensweg der Deutschen im kommunistischen Jugoslawien, Band IV, Menschenverluste, Namen und Zahlen, München, Sindelfingen, 1994, format 17 x 24 cm, strana 1052; ISBN 3-926276-22-3; Priređivač Karl Weber; knjiga je malo korišćena, čistih listova, bez mrlja i bez podvlačenja redova. Sve tri knjige je izdavač Donauschwäbische Kulturstiftung (Dunavskošvapska kulturna zadužbina) iz Minhena, a težina svake knjige 2,5 kg. Ne korespondiram SMS porukama. Cena je za sve tri knjige sa poštarinom.

Prva knjiga o Stogodišnjem ratu na srpskom jeziku. 670 str.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Bogato ilustrovano! Istorija Srba Vladimira Ćorovića je sintetički pregled srpske prošlosti. Ovo delo imalo je dramatičnu sudbinu. Nije objavljivano više od pola veka. Nakon što je završio Istoriju Jugoslavije Ćorović je otpočeo pisanje ovog dela koje je izdavaču Petru Petroviću predao marta 1941. a poginuo je 17. aprila iste godine. Izdavač se nije usudio, zbog rata, da delo objavi. Petrović je znao da se Ćorović zamerio Nemcima i kao istoričar i kao političar pa nije bio spreman da rizikuje sopstvenu bezbednost. Nakon rata objavljivanje dela su sprečavali zvaničnici i priučeni istoričari. Delo je konačno prvi put objavljeno 1989. godine i imalo je više izdanja. Nije bilo lako odrediti naslov jer ga autor nije ostavio: predlagao je (još pre rata) Istorija srpskog naroda ili Srbi (politička i kulturna istorija) a redakcija BIGZ-a se odlučila za naslov Istorija Srba. Pristup Vladimira Ćorovića istovetan je u ovom delu kao i u Istoriji Jugoslavije: on prošlost srpskog naroda sagledava sa stanovišta integralnog jugoslovenstva. Isticao je doba saradnje, zajedničkog života i borbe Jugoslovena. Istovetna stremljenja i zbližavanja nalazi u dalekoj prošlosti a ističe grupisanje plemena oko Ljudevita Posavskog. Knjiga je podeljena na sedam nejednakih celina: Prodiranje Slovena i njihovo naseljavanje na Balkansko poluostrvo, Prve srpske države, Država Nemanjića i njeno rasulo, Srbi između Turaka i Mađara, Turski zamah, Pod tuđinskom vlašću i Novo doba (od Prvog srpskog ustanka do Drugog svetskog rata). Za ključne tačke u periodizaciji srpske istorije uzeo je Kosovsku bitku i Prvi srpski ustanak. Pre svega je prikazivao političku prošlost srpskog naroda i njegov odnos sa susednim balkanskim narodima. Po njegovim rečima sudbina Srba povezna je sa sudbinama tri velike sile: Vizantije, Ugarske i Turske. Prošlost Srba sagledavao je u širokom okviru međunarodnih zbivanja. Pratio je i kulturnu istoriju ali je njoj posvetio manje pažnje. Ćorović kaže da je ovom knjigom imao nameru da prikaže ulazak srpskog naroda u zajednicu evropskih naroda i: ... nađe ono što je bitno i trajno srpsko, što je bilo pozitivno i konstruktivno. Istorija treba da pokaže koje su to unutrašnje vrednosti... što su uspele da nas održe. Prvo izdanje iz 1989. godine, prema originalnom rukopisu Vladimira Ćorovića priredili su istoričari Rade Mihaljčić i Radoš Ljušić

Naslov: Kako objasniti Hitlera : potraga za izvorima njegova zla Autor: Ron Rosenbaum Izdavač: Velika Gorica : MIOB Pismo: latinica Br. strana: 456 Format: 23 cm Povez: meki Knjiga nije ni čitana ni razlistana i u celosti (listovi, korice, povez) je odlično očuvana: listovi su potpuno čisti i ravni, bez tragova pisanja i bez `magarećih ušiju` i odlično su povezani međusobno i sa koricama. Tekst je na hrvatskom jeziku. Više o ovoj knjizi možete da pročitate ukoliko drugu sliku uvećate do pune veličine. Adolf Hitler

Historija Turskog Osmanskog carstva 1 , 2 Izdavač: Nerkez Smailagić, Zagreb Autor: Joseph von Hammer Prevod: Nerkez Smailagić Povez: tvrd Broj strana: 536 + 554 - knjige veoma dobro očuvane ,nema šaranja po knjigama Tursko – osmansko carstvo predstavlja zanimljiv, složen i nužan predmet historijske znanosti. Golemi kolos koji se protezao od pustinja Numibije do poljske granice, od Perzije skoro do Venecije, obuhvaćajući dijelove tri kontinenta, bitno je zadugo utjecao i određivao razvoj i sudbinu mnogih naroda, kraljeva i kultura. Nastanak i i učinci tog imperija svakako su jedna od najznačajnijih pojava cjelukupnog srednjevjekovlja na Istoku i Zapadu. 1. TOM 1. Porijeklo i domovina Turaka. Povijest Oguza i Turkmena, perzijskih Seldžuka i Ruma 2. Početak osmanske vladarske kuće. Osmanova vladavina i prvi vladari 3. Od Orhanovog ustoličenja do prvih zaklada u Brusi 4. Od prvih prijelaza Turaka u Evropu do Orhanove smrti 5. Od ustoličenja Murata do njegove smrti 6. Od Bajezidova ustoličenja do daljnih osvajanja u Aziji i Grčkoj 7. Timur-han u osmanskoj povijesti 8. Doba međuvlada nakon Bejezida 9. Od borbi sa vladarom Karamana do Mehmedove smrti 10. Od ustoličenja Murata II do opsade Beograda 11. Od ponovnog Muratovog uspona na prijestol do njegove smrti 12. Od ustoličenja Mehmeda II do osvajanja Konstantinopolja (Carigrada) 13. Od prvih mjera u Carigradu do osvajanja Peloponeza 14. Događaji do osvojenja Negroponta 15. Azijska, karamanska vojna 16. Daljna osvajanja sve do zaposjedanja Skadra 17. Događaji sve do Mehmedove smrti 18. Državne ustanove i kulturna djela za Mehmeda II 19. Ustoličenje Bajezida II i sudbina princa Džema 20. Vladavina Bajezida II 21. Od borbi na Istoku do smjenjivanja i smrti Bajezida II 22. Od ustoličenja Selima do perzijskih ratova 23. Zbivanja na istočnim stranama carstva 24. Osvajanje Egipta i Selimova smrt 25. Prvo razdoblje vladavine Sulejmana I 26. Događaji do opsade Beča 27. Daljni događaji za Sulejmana I 28. Azijske vojne Sulejmana I 29. Od venecijanskog i moldavskog rata do mira s Venecijom 30. Od drugog ugarskog rata do mira sa Ferdinandom i Karlom 31. Daljni događaji, posebno u Perziji i Ugarskoj 32. Daljni događaji, poglavito novi ugarski rat 33. Od smrti Rustem-paše do Sulejmanove smrti 34. Spomenici, istaknute ličnosti i ustanove Sulejmanovog vremena 2. TOM 35. Prvo razdoblje vladavine Selima II 36. Od ciparskog rata do smrti sultana Selima II 37. Od ustoličenja Murata III do smrti Mehmeda Sokolovića 38. Azijske vojne za sultana Murata III 39. Od vanjskih odnosa pod Muratom III do događaja u Arabiji i na Krimu 40. Od pohoda na Perziju do smrti sultana Murata III 41. Od ustoličenja Mehmeda III do osvojenja Kaniže 42. Od smrti velikog vezira Ibrahima do mira na Žitvi 43. Od pohoda na azijske pobunjenike do smrti sultana Ahmeta 44. Od ustoličenja Mustafe I do pogubljenja Osmana II 45. Od ustoličenja Mustafe I do smjenjivanja sultana 46. Od ustoličenja Murata IV do njegova vladarskog osamostaljivanja 47. Od pohoda Husref-paše na Istok do Abazina pogubljenja 48. Od Muratova marša na Erzurum do njegove smrti 49. Od ustoličenja Ibrahimova do venecijanskog rata 50. Od rata s Venecijom do pogubljenja sultanova 51. Od ustoličenja Mehmeda IV do rušenja svemoćne vlasti janičarskih aga 52. Od novih azijskih buna do velikog vezirstva Mehmeda Ćuprilića 53. Veliki vezirat Mehmeda Ćuprilića 54. Od velikog vezirata Ahmeta Ćuprilića do izmjene tursko-austrijskih poslanstava 55. Od okončanja rata na Kreti do osvajanja Kandije 56. Od sultanova povratka u Edrenu do smrti Ahmeta Ćuprilića 57. Od vezirstva Kara Mustafe do drugog opsjedanja Beča (veliki beli ormar)

U dobrom stanju Raška baština. 1 / urednik Radomir Stanić ; [prevodi rezimea Mara Kordić] Vrsta građe zbornik Jezik srpski Godina 1975 Kraljevo : Zavod za zaštitu spomenika kulture, 1975 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 336 str., [164] str. s tablama : ilustr. ; 29 cm Drugi autori - osoba Stanić, Radomir, 1932-1996 = Stanić, Radomir, 1932-1996 Kordić, Mara = Kordić, Mara Résumés. Predmetne odrednice Zavod za zaštitu spomenika kulture (Kraljevo) -- Delatnost -- 1965-1975 Crkve -- Raška -- Zbornici Manastiri -- Raška -- Zbornici Spomenici kulture -- Raška -- Zbornici Raška baština. 2 / urednik Radomir Stanić [prevodi rezimea Mara Kordić, Matilda Stanojević] Vrsta građe zbornik Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1980 Kraljevo : Zavod za zaštitu spomenika kulture, 1980 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 370 str., [154] str. s tablama : ilustr. ; 29 cm Drugi autori - osoba Stanić, Radomir, 1932-1996 = Stanić, Radomir, 1932-1996 Kordić, Mara = Kordić, Mara Stanojević, Matilda = Stanojević, Matilda ISBN (Pl.) Napomene Beleške uz tekst Résumés. Predmetne odrednice Zavod za zaštitu spomenika kulture (Kraljevo) -- Delatnost -- 1976-1980 Crkve -- Raška -- Zbornici Manastiri -- Raška -- Zbornici Spomenici kulture -- Raška -- Zbornici

Dragiša Đorđević: BIOGRAFIJE LEKARA PANČEVACA OD 1945. DO 2005, Gradska biblioteka Pančevo, Pančevo, 2015, ćirilica, format 17 x 24 cm, broširan povez, strana 533 numerisanih; bez ilustracija; ISBN 978-86-85131-27-1; na predlistu potpis i pečat vlasnika. Novo i nekorišćeno, čistih stranica i bez podvlačenja redova. Dr Dragiša Đorđević (Tetovo, 1935) je stomatolog i ceo svoj radni i životni vek od 1963. godine proveo je u Pančevu, gde i danas živi. Od 1982. bavi se istraživanjem prošlosti pančevačke medicine. Autor je uspeo nakon višegodišnjih istraživanja da napravi svojevrstan biografski leksikon, priloživši u abecedenom predstavljanju 1150 biografija lekara, koji su delovali u Pančevu od 1945. do 2005. godine. Đorđevićeva knjiga je i enciklopedija pančevačkih lekara i predstavlja nezaobilaznu literaturu za sve buduće proučavaoce ove tematike na tlu Vojvodine i šire. Sa svoje dve prethodne knjige (Istorija pančevačke zubne medicine (1988) i Istorija pančevačke medicine do 1944. godine (2004), Dragiša Đorđević je dao kompletnu sliku istorijske prošlosti medicine grada Pančeva. Ne korespondiram SMS porukama. Ne prodajem knjige kupcima sa Kosova i ne šaljem u inostranstvo. Cena je sa poštarinom.

Dvotomna istorijsko-publicistička monografija Dva veka zajedno, delo nastalo na samom zalasku spisateljske karijere nobelovca Aleksandra Isajeviča Solženjicina, bavi se rusko-jevrejskim odnosima i suživotom Rusa i Jevreja na tlu Carske Rusije i Sovjetskog Saveza od kraja XVII do kraja XX veka. Prvi tom obuhvata period od 1795. kada je Rusija anektirala istočnu Poljsku, do 1916. godine, predvečerja Oktobarske revolucije, a drugi govori o samoj revoluciji i vremenu koje je usledilo. Ne namećući svoje mišljenje i citirajući mnogobrojne javne ličnosti tog vremena, autor daje čitaocu mogućnost da problem sagleda sa svih strana, te da doslovno oseti ono što su u datim istorijskim uslovima, upućeni jedni na druge osećali pripadnici slovenskog ruskog i jevrejskog naroda. tvrd povez, 24 cm, 1000 str.

Humanisti i rodoljubi Humanitarna organizacija `Stara Raška` 2000-2020 Vojin Vojo Vučićević Dr Nemanja Dević Nova izvađena iz celefona 473 stranice fotografija Milivoje Mićo Mandić, Javorski rat, Zlatar, Gordan Ranitović