Between Phenomenology and Structuralism Izdavac - St. Martin`s Press, New York Godina - 1985. Smit Merlo Ponti Strukturalizam, Fenomenologija Knjiga u dobrom stanju,bez ostecenja,sa podvlacenjima na nekoliko stranica,bez ispisane posvete,mek povez,format 21 cm,214 str. (99)

Lepo očuvano Čista Velika edicija ideja Beograd 1976 Ivo Urbančič (12 November 1930 – 7 August 2016) was a Slovenian philosopher. He is considered by many to be one of the fathers of the phenomenological school in Slovenia. Ivo Urbančič Born Ivan Urbančič 12 November 1930 Robič, Kingdom of Italy (now in Slovenia) Died 7 August 2016 (aged 85) Era 20th-/21st-century philosophy Region Western Philosophy School Phenomenology Main interests Ontology · Ethics · Technology · Systems theory Influences Martin Heidegger · Friedrich Nietzsche Influenced Jože Pučnik Biography Edit Learn more This section does not cite any sources. (August 2016) Born Ivan Urbančič in Robič near Kobarid, in what was then the Italian administrative region of Julian March to a peasant Slovene family, his family left the region when he was a child to escape Fascist persecution and moved to the Kingdom of Yugoslavia. They spent six years in the village of Bistrica in southwest Vardar Macedonia, where a colony of Slovene immigrants from the Julian March was established. In 1937, they moved to Slovenia, in the village of Črešnjevec near Slovenska Bistrica, where young Ivo met with Jože Pučnik, with whom he established a lifelong friendship. After finishing the technical high school in Kranj, he attended a one-year course in communication technology in Belgrade. In 1960, Pučnik convinced him to enroll in the University of Ljubljana, where he studied philosophy. In his student years, he became involved with a group of young intellectuals, known as the `Critical generation`. In 1970, he obtained his PhD at the University of Zagreb. Between 1969-70, he studied at the University of Vienna, and between 1971-72 in Cologne where he worked with the philosopher Karl-Heinz Volkmann-Schluck. In 1964, he became a researcher at the Institute for Sociology and Philosophy at the University of Ljubljana. In the late 1980s, he worked as an editor at the publishing house Slovenska matica, where he supervised the translation and first edition of many major Western thinkers in Slovene. Among others, he was instrumental in the publishing of the complete works of Nietzsche. In the early 1980s, he was one of the co-founders of the alternative review Nova revija. In 1987, he was among the authors of the Contributions to the Slovenian National Program, an intellectual manifesto demanding a democratic, pluralistic and independent Slovenia. In 1989. he was among the co-founders of the Slovenian Democratic Union, one of the first democratic political parties opposing the Communist regime in Slovenia. Urbančič died in Ljubljana in 2016, aged 85. Work Edit Learn more This section does not cite any sources. (August 2016) Urbančič was one of the first who introduced the thought of Heidegger to Slovenia. He also wrote several monographies on Nietzsche. Urbančič wrote several works on the history of philosophy in the Slovene Lands. Selected works Edit Evropski nihilizem (`The European Nihilism`. Ljubljana, 1971); Leninova `filozofija` (`Lenin`s `Philosophy``. Maribor, 1971); Vprašanje umetnosti in estetike na prelomu sodobne epohe: estetska in filozofska misel Dušana Pirjevca (`The Question of Art and Esthetics at the Turning Point of Our Epoch: the Esthetic and Philosophic Thought of Dušan Pirjevec`. Ljubljana: 1980); Uvod v vprašanje naroda (`Introduction on the Question of Nation`. Maribor, 1981); Neosholastika na Slovenskem (`Neoscholasticism in the Slovene Lands`. Ljubljana, 1983); Zaratustrovo izročilo I & II (`Zarathursta`s Legacy I & II`. Ljubljana, 1993 & 1996); Moč in oblast (`Power and Authority`. Ljubljana, 2000); Nevarnost biti (`The Danger of Being`. Ljubljana, 2003); Zgodovina nihilizma (`The History of Nihilism`. Ljubljana, 2011). Povijest nihilizma (`The History of Nihilism`. Zagreb, 2019). Edmund Huserl fenomenologija zak derida

Dodatne informacije Pisac HANS GEORG GADAMER Izdavač FEDON – BEOGRAD Izdanje 2007 Povez TVRDI Strana 149 Stanje Vrlo Dobro

Odlično kao na slikama Izdavač: Mladost - Beograd, 1982. god. Broširan povez, 24 cm. 296 str. Duhovni čovek vidi svet drukčije od ostalog sveta: mnogi gledaju, samo on vidi! Oni gledaju pojave, on sagledava suštinu. Njegove oči gledaju crkvu, ali duh traži dogmu na kojoj ona počiva; on gleda građevinu, ali u njoj vidi okamenjen jedan san; on se vozi u avionu, ali u njemu vidi misao koja leti; pred njim je katanac, ali u njemu vidi simbol nepoverenja među ljudima; gleda sliku, ali pita za njenu umetničku poruku; dok gleda nekoga ko brani rodnu grudu, on je ubeđen da ovaj brani svoja uverenja; kad nekoga gone, on pomisli da ga progone zato što drukčije misli; za njega malo znače sukobi klasa, ako to nisu sudari različitih pogleda na svet; za njega kriza društva nije u raspadu ustanova, već u slomu duha i morala... Tags: Ribari ljudskih duša Metodologija Religija i društvo

Odlično Kao na slikama Autor: Sreten Petrović Izdavač : ČASOPIS IDEJE PK SSO JUGOSLAVIJE Beograd Godina izdanja: 1975 Povez: meki - broširani sa proširenim koricama Pismo: latinica Dimenzije:24 x 14,2 cm Broj stran : 322 Dr Sreten Petrović (rođen 1940. godine u Svrljigu) je srpski filozof, kulturolog i naučnik, redovni profesor estetike Filološkog fakulteta u Beogradu. Sreten Petrović Datum rođenja 1940. Mesto rođenja Svrljig Kraljevina Jugoslavija Biografija Uredi Sreten Petrović rođen je 1940. godine u Svrljigu. Studirao je filozofiju na Filozofskom fakultetetu u Beogradu. Od 1969. godine radi na Filološkom fakultetu u Beogradu, gde 1982. godine dobija zvanje redovnog profesora. Predaje Kulturologiju, Uvod u estetiku i Kulturnu istoriju Srba. Doktorsku titulu dobio je 1971. godine za tezu o Šelingovoj estetici, mitologiji i filozofiji. Kao gostujući profesor predavao je i na Ljubljanskom univerzitetu (1975—1978), na Filozofskom fakultetetu u Nišu (1971—1981), na Filozofskom fakultetetu u Beogradu, kao i na Fakultetetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde je od 1985. do 1988. predavao Estetiku. Član je AICA, glavni i odgovorni urednik časopisa Etno-kulturološki zbornik, član redakcije Rečnika pojmova iz likovne umetnosti pri SANU. Za svoj naučni rad dobio je priznanja: Veselin Masleša u Sarajevu 1989. godine, nagradu Saveza jugoslovenskih izdavača 1989. godine, Laza Kostić u Novom Sadu 1997. godine. Dosada najznačajnim njegovim delom smatra se Kulturologija, izdata u Beogradu 2000. godine. Predsednik je upravnog odbora Etno-kulturološke radionice osnovane 1994. u Svrljigu.[1] Ostala dela Uredi Iz oblasti estetike, filozofije, sociologije i psihologije umetnosti Uredi 1972. Estetika i ideologija. Uvod u metaestetiku. Beograd: Vuk Karadžić 1972. Negativna estetika. Šelingovo mesto u estetici nemačkog idealizma. Niš: Gradina 1972. Uvod u antičku retoriku. Niš: Gradina 1975. Estetika i sociologija. Beograd: Ideje 1975. Retorika. Teorijsko i istorijsko razmatranje. Niš: Gradina 1979. Savremena sociologija umetnosti. Beograd: Privredni pregled 1979. Marksistička estetika. Kritika estetičkog uma. Beograd: BIGZ 1983. Marksistička kritika estetike. Beograd: Prosveta 1986. Metafizika i psihologija slike. Beograd: Prosveta/Niš: Gradina 1989. Umetnost i simboličke forme. Sarajevo: Logos 1989. Boja i savremeno srpsko slikarstvo. Beograd/Niš: Udruženi izdavači 1994. Estetika. Beograd: Čip štampa 1995. Retorika. Teorija - Istorija - Praksa. Beograd: Savremena administracija 1997. Kič kao sudbina. Novi Sad: Matica srpska 2006. Dekonstrukcija estetike: Uvod u ontologiju stvaralačkog čina. Banja Luka: Književna zadruga Iz oblasti antropologije, kulturologije i mitologije Uredi 1991. Kultura i umetnost. Niš: Prosveta 1992. Mitologija, magija i običaji. Kulturna istorija Svrljiga, I. Niš: Prosveta 1993. Mitologija raskršća. Niš: Prosveta 1993. Uvod u kulturu Srba. Niš: Prosveta 1995. Mitologija - Kultura - Civilizacija. Beograd: Čip štampa / Lela 1997. Kultura i civilizacija. Beograd: Lela 1997. Mitologija Srba. Niš: Prosveta 1999. Sistem srpske mitologije. Niš: Prosveta 2004. Srpska mitologija u verovanju, običajima i ritualu. Beograd: Narodna knjiga 2006. Uspon Svrljiga između dva svetska rata 1919-1941. Svrljig: Etno-kulturološka radionica

Ogledi o srpskoj filosofiji 1945-1958. Izdavac - Otacnik, Beograd Godina - 2017. Savremena srpska filozofija, Istorija srpske filozofije Knjiga u odlicnom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,mek povez,format 20 cm,352 str. (33)

Historija islamske filozofije 1 i 2 Henry Corbin Izdavac: Veselin Maslesa, Sarajevo 1987. Tvrd povez, strana 362 Vrlo dobro stanje

Izdavač: Veselin Masleša - Sarajevo, 1975. god. Tvrd povez, 20 cm. 258 str. ima potpis bivšeg vlasnika i podvlačenja na samo dve strane a ostalo je uredno i dobro očuvano De finibus bonorum et malorum (o krajnostima dobra i zla) filozofska je rasprava, koju je napisao slavni rimski orator Marko Tulije Ciceron. Predstavlja tri vodeća pogleda na takozvani `finis`, to jest krajnji cilj života: epikurski, stoički, i pogled Peripatetika. Svaki od ovih pogleda predstavlja se u liku jednog od Ciceronovih prijatelja, zastupnika jednog ili drugog gledišta, i nakon svakog izlaganja slijedi Ciceronova kritika ili `refutatio`. Na ovaj način slavni orator izbjegava, ovdje kao i mnogo gdje drugdje, priznati ili prihvatiti bilo koje gledište kao apsolutno istinito. Potraga za `krajnjim ciljem` - to jest za time što čovjek valja željeti od života ne kao sredstvo za drugi cilj, već kao najviši cilj - od izuzetnog je značaja u starih filozofa. Vjerovalo se da će izbor pravog krajnjeg cilja dati čovjeku, učeniku filozofije, smjer pokreta u kome idući može se sve više i više približiti apsolutnoj vrlini, to jest Bogu.

Novi Sad 2018. Mek povez, 288 strana. Knjiga je nekorišćena (nova). S1 Sadržaj: PETER BIRGER: Propast modernog doba ANDREAS HUJSEN: Predstavljanje postmodernog TERI IGLTON: Kapitalizam, modernizam, postmodernizam MARTIN DŽEJ: Hijerarhija i humaniora: radikalne implikacija konzervativne ideje JIRGEN HABERMAS: Moderna i postmoderna arhitektura DAJANA GIGARDO: Prošlo ili postmoderno u arhitektonskoj modi MAJK DEJVIS: Urbana renesansa i duh postmodernizma DAGLAS KELNER: Kritička teorija i kulturna industrija: prevrednovanje MOJšE GONZALES: Kelnerova kritička teorija: prevrednovanje DŽEJMS D. HERBERT: Politički koreni apstraktno ekspresionističke umetničke kritike MARTIN ZEL: Estetički odnos PETER SLOTERDAJK: Kritika ciničnog uma ALBREHT BEC: Roba i modernost kod Hajnea i Benjamina MARŠAL BERMAN: Petrograd: modernizam nerazvijenosti

Pavle Florenski – Imena „Imena“ predstavljaju zaključni rad P. A. Florenskog (pripremljen 1926. godine) u kome su objedinjeni rani radovi o filosofiji imena, i to od istraživanja diskontinuiteta i teorije invarijanti na Matematičkom fakultetu Moskovskog univerziteta (ime kao invarijantna karakteristika ličnosti), preko studentskih radova u Duhovnoj Akademiji o sakralnom preimenovanju, do poznih interpretacija platonizma i imenoslavlja. Ona nastavljaju ideju razvijenu u „Imenoslavlju kao filosofskoj pretpostavci“ i po zamisli autora trebalo je da uđu u kasnija izdanja knjige „U vododelnicama mišljenja“. Drugi deo rada posvećen je opisu osamnaest muških i ženskih imena i u vezi je sa nerealizovanim projektom Rečnika i Albuma imena, u koji je trebalo da za svako ime „uđe po šest (profil i anfas) slika, koje bi predstavljale platonovsku ideju imena-formi sa njene tri strane – u smislu najboljih, banalnih i najgorih mogućnosti“ (pismo Vladimiru Koževnjikovu od 12. 07. 1912 godine – Voprosi filosofii. № 6. 1991). Imena u Rečniku imena nisu složena po azbučnom redu nego po datumima kada su dovršena: od 16. 12. 1922 godine, kada je dovršeno ime Aleksandar, do 28. 02. 1925 godine, kada je dovršeno ime Mihail. (Aleksandra: 17. 12. 1922; Ana: 3112. 1922; Vasilije: 13 01. 1923; Sofija: 13. 01. 1923; Vladimir: 21. 01. 1923; Olga: 09. 09 1923; Konstantin: 18. 09. 1923; Jelena: ?; Nikolaj: 22. 10. 1923; Jekatarina: 29. 10. 1923; Dmitrij: 04. 11. 1923; Varvara: 14. 10. 1923; Pavle: 20. 07. 1924; Ljudmila: 06. 01. 1925; Vera: ?).

Knjiga je u dobrom stanju,malo okrzana sa strane. ,,Vesela nauka označava prelaz od ranih spisa ka zrelijem stvaralačkom periodu u kojem su nastala dela poput Tako je govorio Zaratustra i Volja za moć. Prvo izdanje Vesele nauke (1882) obuhvatalo je četiri knjige sa uvodnim tekstom „Šala, lukavstvo i osveta” koji se sastoji od izreka i aforizama u stihu. Već u drugom izdanju (1887) autor je dodao i petu knjigu, kao i „Pesme princa slobodnog ko ptica na grani”, što predstavlja jedinu poeziju koju je objavio. I u ovom delu Niče govori o središnjem problemu svoje filozofije, problemu kulture, pogotovo ako je ona institucionalizovana i kao takva lišena vitalističkih osobina ili ukoliko apsorbuje dekadentnu umetnost kojoj se veliki filozof žestoko protivio. Značaj ovog dela ogleda se, između ostalog, i u tome što će u njemu prvi put formulisati čuvenu tezu „Bog je mrtav”, kojom osporava dotadašnje načelo Boga kao apsolutnog izvora moralnih principa. Ničeove refleksije o moralu često su bile pogrešno interpretirane, zbog čega ga je dugo pratio epitet kontroverznog mislioca. Vesela nauka pisana je u Ničeu svojstvenoj fragmentarnosti i, kako sam autor kaže, jezikom jugovine, što bi značilo jezikom svežine, ali i nemira, nadmenosti i radosti povratku životnih sokova, uprkos tome što je često isticao značaj bolesti u razvoju duha. Snažan poetski izraz koji dominira u oblikovanju refleksija čini ovo delo najboljim pokazateljem Ničeove strastvene stvaralačke prirode.``

EMIL ILI O VASPITANJU + EMIL SOFIJA ILI ZENA - ZAN ZAK RUSO KOMPLETNO DELO SE NALAZI U OVE DVE KNJIGE IZDAVAC ESTETIKA,1989,1990.GODINA,UKUPNO 595 STRANA KORICE PRVE KNJIGE SU IZGREBANE NA IVICAMA,UNUTRASNJOST JE ODLICNO OCUVANA.DRUGA KNJIGA JE NOVA

Bolest kao metafora Suzan Sontag Biblioteka Pecat 1983 mek povez, strana 171 Dobro ocuvana, malo pozetela

gradac nova im2drkutgrž

Informacije SKU 9788671577816 Kategorije FILOZOFIJA Težina 0.35 kg Proizvođač Partenon Broj strana 211 Povez knjige tvrd Pismo ćirilica Pisac Vladeta Jerotić Godina izdanja knjige 2017 Izdavač Partenon Format 21 X 14 cm Tagovi Vladeta Jerotić Partenon Preteče hrišćanstva

Informacije SKU 9788671577762 Kategorije FILOZOFIJA Težina 0.35 kg Proizvođač Partenon Broj strana 221 Povez knjige tvrd Pismo ćirilica Pisac Vladeta Jerotić Godina izdanja knjige 2017 Izdavač Partenon Format 21 X 14 cm Tagovi Vladeta Jerotić Partenon Duhovni razgovori

Knjiga je nova nekorišćena, meki povez, 76 str. Istorija i objašnjenje strukturalizma, pravca u filozofiji

Već od samog naslova ove knjige, Bertrand Rasel nam sugeriše da sreća ne dolazi sama od sebe, ni od prirode niti od ma kakvog neljudskog bića; ona potpuno i isključivo zavisi od ljudi, od svakog pojedinca i od celine ljudske zajednice; sreću ne treba čekati nego je osvajati, na ovom svetu i u ovom životu, i to ne sutra nego danas, ne negde tamo nego ovde, tu među ljudima. U ovoj knjizi će čitalac naći Raselovo shvatanje uzroka nesreće i sreće u životu savremenog čoveka, kao i bogatstvo ideja i saveta, pravu raskoš duha i lepotu stila. „Dobar život je onaj koji je inspirisan ljubavlju, a rukovođen znanjem.” Bertrand Rasel Format: 14,5x20,5 Broj strana: 195 Pismo: latinica Povez knjige: broš

"Kako davati" je jedna od najznačajnijih knjiga antičke filozofije napisana od strane rimskog filozofa i državnika, Lucija Aneja Seneku. Ova knjiga se bavi pitanjem davanja i filantropije, te nam pruža uvid u Senekinu filozofiju o davanju, sreći i moralnosti. Seneka smatra da je davanje jedan od ključnih elemenata srećnog i ispunjenog života, te da se istinska sreća ne može postići bez nesebičnog davanja drugima. On nas uči da davanje ne bi trebalo biti motivisano samo sažaljenjem i samilosti prema drugima, već da bi trebalo biti izraz naše dublje moralne prirode i našeg odgovornog odnosa prema drugima. Ova knjiga nas takođe uči kako da dajemo na najbolji mogući način, u skladu sa našim vrednostima i moralnim principima. Seneka nas podstiče da razvijemo svest o potrebama drugih, ali i da pronađemo načine da naše davanje bude efikasno i korisno za društvo u celini. Ukoliko želite da pročitate ovu izuzetno inspirativnu i duboko filozofsku knjigu o davanju, moralnosti i sreći, poručite knjigu "Kako davati" od Seneka. Ova knjiga će vas inspirisati da razmislite o tome kako možete doprineti društvu i svetu oko sebe, i pomoći će vam da pronađete svoj put ka sreći i ispunjenju.

Upotrebe drugog: Istok u formiranju evropskog identiteta, Iver B. Nojman Beograd 2011. Mek povez, 289 strana. Knjiga je nekorišćena (nova). U knjizi se analizira kako su mnogobrojni identiteti koji su obuhvaćeni kategorijom „Istok“ presudno uticali na stvaranje evropskog identiteta od momenta kada je pojam Evropa počeo da stiče politički značaj. Nojmanov rad je značajan posebno zbog inovativne upotrebe dijaloškog pristupa, raznolikosti izvora koje koristi i širokog opsega studija slučaja. Ova knjiga nam pomaže u razumevanju stvaranja identiteta uopšte i, posebno, evropskog identiteta. Tags: Edvard Said Orijentalizam Drugi azija istok kulture istoka azijske nacije uticaji Evrocentrizam je svesna ili nesvesna praksa naglašavanja evropskih (uglavnom zapadnoevropskih) vrednosti, kulture i interesa na račun drugih kultura. Evrocentrizam je jedna vrsta etnocentrizma. U ekstremnijem obliku se sastoji od tvrdnje da su neevropske kulture manje vredne, čak da ne postoje. U Velikoj Britaniji, reči evrocentričan i evrocentrik se koriste da bi se označile one osobe koje podržavaju evropsko ujedinjenje i Evropsku uniju. Antonim ove reči je evroskeptičan i evroskeptik. Vidi još

Lepo očuvano kao na slikama Izdavac - Prosveta, Beograd Godina - 1980. Izbor i predgovor Zoran Djindjic Vilhelm Diltaj (nem. Wilhelm Dilthey; Bibrih, 19. novembar 1833 — Zajs am Šlern, 1. oktobar 1911) bio je nemački filozof, istoričar, sociolog i psiholog. Njegov glavni projekat se sastojao od uspostavljanja uslova za istorijsko saznanje[1] Vilhelm Diltaj Dilthey1-4.jpg Vilhelm Diltaj, nemački filozof Puno ime Vilhelm Diltaj Datum rođenja 10. novembar 1833. Mesto rođenja Bibrih Visbaden, Nemačka Datum smrti 1. oktobar 1911. (77 god.) Mesto smrti Zajs am Šlern Južni Tirol, Austrougarska Diltaj bi se na prvi pogled mogao smatrati empiristom, ali je preciznije smatrati ga nemačkim racionalistom, kao kontrast idealizmu koji je vladao u Nemačkoj u to vreme. Ono što Diltaj smatra empirijskim, razlikuje se od britanskog empirizma i pozitivizma u njegovim centralnim epistemološkim i ontološkim pretpostavkama, koje preuzima iz nemačke književne i filozofske tradicije. Predavao je u Bazelu, Kijevu i Briselu. Bio je priznat u filozofskom svetu još za života. Njegova glavna dela su: „Uvod u duhovne nauke“ i „Izgradnja povesnog sveta o duhovnim naukama“ Iz prakse različitih tumačenja teorija drugih autora kojim se te teorije ponovo „uvode u povest“ Diltaj je razvio svoju teoriju o uživljavanju. Biografija Уреди Diltaj je bio sin teologa reformističke crkve. Posle završetka škole gramatike u Visbadenu, počinje sa studijama teologije, prvo u Hajdelbergu, a kasnije u Berlinu. U Berlinu zamenjuje teologiju za filozofiju. Posle završenih ispita iz teologije i filozofije, predaje jedno vreme u gimnazijama u Berlinu, ali ubrzo se potpuno posvećuje akademskim istraživanjima. Tokom tih godina, njegova istraživanja ga vode u različitim pravcima. Iako se pre svega zanima za ranu hrišćansku istoriju, filozofiju istorije i književnost, takođe pokazuje živo interesovanje za muziku. Trudi se da apsorbuje sve što je dotada otkriveno u empirijskim naukama o čoveku: sociologiji i etnologiji, psihologiji i fiziologiji. U to vrijeme piše stotine revizija i eseja vezanih za te oblasti,takođe ih daje svojim studentima kako bi ih analizirali, dopunili i dali svoj doprinos. Godine 1864. doktorira u Berlinu. Diltajeva teorija uživljavanja Уреди Istorizam Уреди Istorizam je paradigma u proučavanju duhovnih nauka, dopušta varijacije unutar sebe, pa se različiti predstavnici ovog pravca često kritikuju među sobom. Kao pravac nastao je iz filozofije kultura, ali je podsticaj za razvijanje istorizma u okviru filozofije došao spolja. Istorizam se trudi da prepozna karakteristike pojedinačne epohe, shvatanjem tadašnjih okolnosti, bez obzira što mi pripadamo sadašnjem vremenu. Zalaže se za vođenje računa o osobenostima i uslovima koji se javljaju u vremenu o kome govorimo ili koje tumačimo. Prošlosti se obraćamo kako bismo bolje razumeli sadašnjost i budućnost. Istorizam je bio politički blizak snagama koje su reagovale na revoluciju iz 1789. godine, on je pokušaj ponovnog priključenja na tok istorije, nasuprot meteža nastalog krajem XVIII veka: Odbija se pretpostavka o napretku i stalnoj usavršivosti (suprotno tvrđenjima prosvetitelja). Uvodi se učenje o istorijskom pravu (nasuprot prosvetiteljskom prirodnom), kada se ukazala potreba za nacionalnim identitetom. Kroz samu praksu se pokazalo da stalni napredak nije moguć, npr. selidbom iz sela u grad nakon revolucije javila se nova vrsta socijalne bede. To istovremeno znači i da tehničko-tehnološki napredak ne mora ujedno da označava i kulturno-duhovni. Ključne reči istorizma su individualnost i razvoj; ne postoji univerzalna ljudska priroda, a da nema razvoja mi bismo uvek živeli u jednoj epohi. Problemi, iskušenja istorizma naleze se u njegovim osnovnim načelima. Kada bi čovek bio u potpunosti individualan, ne bi postojala kohezivna nit koja istoriju povezuje u celinu. Istorizam ukazuje na to da čovek pored čovečanstva i pored činjenice da je čovek ima i druge osobine koje ga povezuju ne sa svim ljudima, ali sa velikim grupama da (npr. država, narod). Postoji realna opasnost od prenaglašavanja individualizma, da se razlike među ljudima prenaglase i da se istorijski kontinuitet izgubi (npr. Nemačka u Drugom svetskom ratu). Iskušenje istorizma je kulturni relativizam. Neophodno je uočiti kontinuitet, transportovati se u epohu i razumeti je (kada bi granice epohe bile apsolutne, to ne bi bilo moguće). Diltaj je rekao: To šta čovek jeste to mu govori povest. Čovek reaguje na uprošćene teorije, van kulturnog konteksta mi ne možemo uvideti šta je suština čoveka. Pritom ljudska priroda nije konstantna, ona je samo relativno konstantna. Duhovne nauke Уреди Po Diltaju, zadatak duhovnih nauka je u razumevanju i tumačenju problemskih sklopova, da one iznutra razumeju stvari (ono što uvidiš ne moraš prihvatati i slagati se sa tim, ali ih treba razumeti). Duhovne nauke se isprva zasnivaju na metafizici, ali se od 18. veka one od nje otuđuju. Postojala je pretnja da se duhovne nauke u potpunosti podvrgnu principima pozitivnih nauka. Duhovne nauke, u koje spadaju i istorijske, su sve nauke delujućeg čoveka; u kojoj god sferi čovek da dela, imate posla sa duhovnom naukom (npr. pravo) Kod prirodnih nauka, objašnjavalačkih, stvari se posmatraju spolja, postoji distanciranost onoga ko posmatra i onoga šta se posmatra. Kod duhovnih nauka ne postoji ta distanca subjekta i objekta, prećutno se uživljava u situaciju, i ova ontološka bliskost omogućava razvoj i razumevanje. U njoj se traže motivacioni sklopovi, a ne kauzalni. U tome je klučna volja i pitanje “zašto?”, a ne “kako?”. Bez obzira na razlike između epoha čovek mora biti sposoban da se uživi. Diltaj je uočio da istorija nije uređena po naučnom principu. Diltaj je izneo kritiku istorijskog uma, to je nastojanje da se razume stvarnost istorije i da je njena suština u našoj interpretaciji. Mi se ne možemo odvojiti od svoje interpretacije. “Objektivna” stvarnost je čoveku data podsredstvom činjenica svesti. Doživljaj je ključni element, realnost nije čista već je propuštena kroz prizmu našeg doživljavanja, mi je ne možemo odvojiti od toga kako mislimo.Doživljaj je tehnički termin za akt teorijske svesti, ali postoji ograničen domet teorijskog rasvetljavanja duhovne svesti. Po Diltaju, saznajni teorijski subjekat je konkretni istorijski čovek. U istorijskoj nauci u nedostatku činjenica intuicija može pomoći u razumevanju događanja, i to je legitiman put koji mora biti kontrolisan racionalnim mišljenjem. Pojam života Уреди Empatija, htenje, osećanje, su po Diltaju, odlike živog čoveka. “Živ subjekt”, život u punoći svojih izražavanja, služi kao uporište razumevanja duhovnih nauka. Osnov mogućnosti razumevanja je ontičko preklapanje subjekta i objekta. Onaj ko razumeva povest i onaj ko je stvara u principu je isti. Ontička istost nas i onih nekad je u tome što je u osnovi to jedan te isti duh, jer postoji vrsta koja se zove čovek (sukob sa osnovnim principom istorizma - individualnost). Garant za mogućnost razumevanja je metafizički entitet života (ostvaruje kontinuitet). Život je to što je isto i kod nas danas i kod drugih, i samo je pitanje koliko i kako možemo da preplitanje u istoriji racionalno individualizujemo. Racionalno je samo delimično moguće, pa se zato javljaju greške u tumačenjima. Priroda života je takva da on ograničava mogućnost racionalnog tumačenja, te istoriju uvek treba iznova tumačiti. Po Diltaju ne postoji večna istina, nikada se ne može doći do kraja u razumevanju. (Ako svako vreme na svoj način tumači istoriju postavlja se pitanje zašto se bavimo naukom ako je njen rok trajanja unapred ograničen?) Filozofija je, po Diltaju, samopromišljanje, samoprepoznavanje života. Razumevanje Уреди Subjekat razumevanja društvenih nauka je duh. Duh u meni prepoznaje duh u drugom. Ono što drži celokupnu stvarnost je duh (Hegel i Diltaj). Duh koji promišlja stvarnost je isti onaj koji je stvara. Samo prihvatanje ove teorije zavisi od poverenja, jer se ona ne može dokazati. Proces razumevanja je psihički doživljaj naknadnog razumevanja (deskriptivna psihologija). Mi tada ponovo doživljavamo, oponašamo stvarnost, i potebno je što veće približavanje onog izvornog doživljaja čoveka koji je bio tamo. Potrebno je uživeti se što više. Ovde se uočava problem razlikovanja literalnog i istorijskog doživljavanja i pisanja, i pitanje uočavanja istine. Psihologija je sredstvo pronicanja u jedinstveni živi duh.

Odlično stanje Struje Kršćanski socijalizam Komunizam Demokratski socijalizam Libertarijanski socijalizam Revolucionarni socijalizam Socijaldemokracija Utjecaji Anarhizam Marksizam Internacionalizam Sindikalizam Utilitarijanizam Utopijski socijalizam Ideje Klasna borba Demokracija Egalitarijanizam Jednakost ishoda Proleterska revolucija Socijalna pravda Glavna pitanja Historija socijalizma Kritike socijalizma Socijalističke ekonomije Socijalistička država Ljudi i organizacije Popis socijalista Prva Internacionala Druga Internacionala Socijalistička Internacionala Politički portal · p • r • u Utopijski socijalizam je termin koji su iskovali Karl Marx i Friedrich Engels u Komunističkom manifestu da opišu preteče socijalističkog pokreta Saint-Simona, Charlesa Fouriera i Roberta Owena, i naprave razliku između njihovog - utopijskog i svog naučnog pogleda na socijalizam. Historija Uredi Utopijski socijalizam je bio spontani niz političkih i društvenih ideja sredine 19. vijeka, koje su se javile pojavom industrijske revolucije i ranog kapitalizma. Istovremeno pojavili su se i reformatori kao Robert Owen i Charles Fourier koji su imali ideje bliske kasnijim socijalističkim i komunističkim idejama, zagovornici reforme društva. [1] Utopijski socijalizam imao je brojne sljedbenike poput Louisa Blanca, koji je bio poznat po svojoj teoriji o radničkoj kontroli društvenih pogona i Johna Humphreya Noyesa, osnivača Komune Oneida u SAD-u. Slične utopijske zajednice osnivale su i brojne vjerske zajednice poput Menonita, Šekera i Mormona. [1] Poznati socijalisti utopisti Uredi Morus Thomas Münzer Tommaso Campanella Etienne Cabet Charles Fourier Robert Owen Saint-Simon Izvori Tomas Mor Utopija Kampanela Socijalizam Marksizam Karl Marks

Knjiga je dobro očuvana. NOLIT,1982,255 starna,20cm.

"Kako razmišljati o ratu" je klasik antičke grčke istoriografije napisan od strane Tukidida, koji je bio vojni zapovednik i istoričar u petom veku pre nove ere. Ova knjiga predstavlja jednu od najuticajnijih i najcenjenijih knjiga o ratu u istoriji, koja je još uvek relevantna i danas. U ovoj knjizi, Tukidid analizira uzroke i posledice Peloponeskog rata između Atine i Sparte, i daje nam uvid u svoje misli o tome kako se vođi ratova trebaju pripremati i kako bi trebali razmišljati o ratu. Autor nam pruža izuzetno detaljan i dobro istražen prikaz rata i politike u Grčkoj u petom veku pre nove ere, uključujući i različite strategije, taktike i psihološke aspekte rata. Ova knjiga je od izuzetne važnosti za sve one koji se bave vojnom strategijom, istorijom i politikom, ali i za sve one koji žele bolje razumeti ljudsku prirodu u kontekstu rata. Kroz Tukididovu analizu, čitaoci mogu steći dublji uvid u psihologiju ratovanja i donošenje odluka u teškim okolnostima. Ukoliko želite da se upoznate sa ovim izuzetnim delom antičke grčke istoriografije i da se dublje razumete u prirodu rata, poručite knjigu "Kako razmišljati o ratu" od Tukidida i pripremite se da se upustite u jedno nezaboravno putovanje kroz istoriju i ljudsku prirodu.

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 496