Westie HANDBUCH Westie HANDBUCH Beli TERIJERI.....pas... Westie Handbuch - Alles über West Highland White Terrier Autor/in: Hartmut J. Bolle Titel: Westie Handbuch - Alles über West Highland White Terrier ISBN: 3980094408 Verlag: Hartmut J. Bolle, Selbstverlag Seiten: 143 Gewicht: 254 g Erschienen: 1987 Einband: Paperback Sprache: Deutsch Knjiga na NEMAČKOM jeziku Knjiga u PERFEKTNOM stanju 1k

SRPSKE SLAVE - Narodni običaji i verovanja - Narodne pesme i zdravice - Slavska jela i pića, LITERA,215.str.,ilustrovana BEOGRAD,1988, TVRD POVEZ SA OMOTOM, Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` ---------------------⭐️ 0

Nasilnog pijanog čoveka vezuju za zid u policijskoj stanici. Njegov prijatelj dolazi i vadi ga odatle. Dok njegov prijatelj telefonira, čovek nestaje sa prazne ulice grada usred noći. Čoveku se vraća svest i on shvata da je u nečemu što izgleda kao otrcana hotelska soba. Krevet, sto, televizor, malo kupatilo. Tu su i čelična vrata sa otvorom blizu poda za poslužavnik sa hranom. Povremeno se čuje neka melodija, soba se ispuni gasom, a kada čovek ponovo povrati svest, soba je očišćena, njegova odeća je promenjena, a on je ošišan. Ova rutina se nastavlja punih 15 godina. Nikada mu niko nije rekao ko ga je zarobio, niti zašto. On gleda televiziju dok to ne postane ceo njegov svet. Ispisuje jedan dnevnik za drugim. Udara u zid sve dok mu pesnice ne prokrvare, a onda očvrsnu. On vrišti. Sa televizije saznaje da su njegova krv i otisci prstiju nađeni na mestu ubistva njegove žene. Njihova ćerka je usvojena u Švedskoj. Saznaje da, ako bi pobegao, za njim bi bila raspisana poternica. „Oldboy“, korejskog režisera Parka Chanwooka, objektivno posmatra ovog čoveka, ne zahtevajući nikakvo sažaljenje, stojeći izvan situacije u kojoj se on nalazi. Kasnije, kada priča sa čovekom koji ga je zatvorio, čovek mu kaže: „Ja sam neka vrsta naučnika, a ono što proučavam si ti.“ Zbog svoje seksualnosti i nasilja, ovo je vrsta filma koji se više ne pravi lako u Sjedinjenim Državama; standardi puritanskih manjina, koji su nametnuti u emitovanju i predstavljaju pretnju čak i kablovskoj televiziji, čine da studiji ne žele da proizvode filmove koji će biti suočeni sa neizvesnom distribucijom. Međutim, sadržaj ne čini jedan film dobrim ili lošim – to je samo ono o čemu se u filmu radi. „Oldboy“ je moćan film ne zbog onoga što prikazuje, već zbog dubine ljudskog srca koje je potpuno ogoljeno. Kada ga prvi put sretnemo, čovek po imenu Oh Dae-su (Choi Min-Sik) je bednik, pijanica koja je propustila rođendan svoje male devojčice i sada napušteno sedi u policijskoj stanici, smešno noseći anđeoska krila koja je kupio ćerki kao poklon. On nije loš čovek, ali ga je alkohol učinio beskorisnim. Kada se 15 godina kasnije iznenada nađe na slobodi nakon svoje bizarne zatočenosti, on je drugačija osoba, fokusirana na osvetu i smešno reaguje na dobrotu. Ušetavši u restoran, on upoznaje mladu ženu koju zna sa TV-a, a koja je korejski „šef kuhinje godine“ („Chef of the Year“). Osetivši da je on propatio, ona ga vodi kući sa sobom, sluša njegovu priču, stara se o njemu, i uspeva da ga zavoli. U međuvremenu, on se daje u metodičnu potragu da pronađe tajnu svoje zatočenosti. Hranili su ga prženim punjenim nudlama iz dana u dan, dok mu se njihov ukus nije urezao u sećanje, pa on sada ide od restorana do restorana dok ne nađe onaj koji je pravio njegove obroke. To je ključ za nalaženje njegovih tamničara. To je, zapravo, i početak samog filma, trenutak u kojem ovo prestaje da biva misterija i postaje tragedija u klasičnom smislu. Nećemo otkriti nekoliko tajni koje leže pred Oh, osim što ćemo reći da one nisu otrcana sredstva zapleta, već predstavljaju preokret za preokretom u moru šrafova mentalne i fizičke patnje i poetske pravde. Možemo pomenuti i virtuoznu sekvencu u kojoj se Oh bori sa nekoliko svojih bivših tamničara, pri čemu je Ohov bes toliko veliki da jedva da je usporio nakon što su mu zarili nož u leđa. Ovo je čovek obuzet potrebom za osvetom, koji na kraju otkriva da ga je zarobio drugi čovek čija potreba nije bila ništa manja, ali je beskrajno više dijabolična. Nismo stručnjaci za korejsku kinematografiju, koja se u krugovima kritičara smatra najkreativnijom na svetu („Oldboy“ je osvojio nagradu žirija u Kanu 2004. godine). Možemo reći da, od svih korejskih filmova koje smo mi odgledali, samo jedan („The YMCA Baseball Club“) nije sadržao izuzetan sadomazohizam. „Oldboy“ u sebi sadrži bolne scene koje čine da nacistički zubar Laurencea Oliviera u „Marathon Man“ liči na iscelitelja. A tu je i scena tokom koje je oktopod definitivno povređen tokom snimanja filma. Ove scene nisu tu da bi izazvale šok, već su deo celine. Oh je zatvoren 15 godina bez prilike da ikada vidi drugo ljudsko biće. Za njega je nečije prisustvo pravi udar na sva njegova čula. Kada u restoranu kaže, „Želim da jedem nešto što je živo“, mi razumemo (a) da se živi morski plodovi zaista konzumiraju kao delikates u Aziji, i (b) da on želi da jede život, ne hranu, zbog toga što je bio zakopan u smrti 15 godina. Zašto bi Mido, mlada, lepa i talentovana žena, primila ovog bednog čoveka u svoj život? Možda zato što je on toliko očigledno bespomoćan. Možda zato što veruje u njegovu priču, a možda čak i u razlog zbog kojeg ne može da povrati svoje pravo ime i identitet. Možda zbog toga što se za 15 godina on transformisao u čoveka kojeg ona smatra snažnim i dobrim, iako je nekada bio slab i odvratan. Sa njegove tačke gledišta, ljubav je povezana sa spasenjem, prihvatanjem, opraštanjem i mogućnošću iskupljenja. Sve ovo se vidi tokom nekoliko scena otkrića koje slede, pružajući kontekst i dajući im dublje značenje. Da, kraj je neverovatan u svojoj kompleksnosti, ali nije nemoguć i nije nemotivisan. „Oldboy“ podstiče na emocionalne ekstreme, ali ne bez razloga. I mi smo navikli na „trilere“ koji postoje samo kao mašine za stvaranje diverzije da je šokantno naići na film u kojem akcija, bez obzira na to koliko je nasilna, predstavlja izjavu i ima svoju svrhu. Godina: 2003 Reziser: Chan-wook Park Scenario: Garon Tsuchiya, Nobuaki Minegishi Uloge: Min-sik Choi, Ji-tae Yu, Hye-jeong Kang Award: 38 nagrada i 18 nominacija Studio: Egg Films, Show East Zemlja: Južna Korea Trajanje: 110 minuta Na kutiji su vidljivi tragovi korišćenja PROVISION

SRPSKI VLADARI U UŽIČKOM KRAJU Snežana Đenić izd. biblioteka Ljubiša Đenić, 192.str., ,24cm, Ilustrovana Knjiga je NOVA ---------------------------- 1w

Tehnike pletenja i uzorci pletiva s iscrpnim tumačenjima riječju i slikom, Maria Natter ---------------------------------------------------------------------------------------------- Knjiga je dobro očuvana. Izdanje Mladinska knjiga Ljubljana 1986. Tvrdi povez,format 21 cm,312 strana.

PLACEBO ste Vi - snaga vašeg uma Džo Dispenca `Ova kniga je jedini recept za zdravlje koji će vam ikada trebati.` - Dr Kristijana Nortrup `Čitanje ove knjige je poput pretplate na najbolje moguće zdravstveno osiguranje.` - Sonja Čoket Dr Džo Dispenca smatra da smo placebo mi sami – naše misli, stavovi, uverenja i percepcija koje oblikuju našu stvarnost pa tako i zdravlje. Donosi potvrđene slučajeve ljudi koji su oboleli pa čak i umrli jer su poverovali, kako se pokazalo, u pogrešno postavljenu fatalnu dijagnozu. Ali ako je moguće da naše misli budu tako moćne, zašto ih ne iskoristiti za ozdravljenje i kvalitetniji život? Dr Dispenca navodi brojne primere polaznika svojih radionica koji su se snagom uma izlečili od raka, bolesti srca, artritisa, depresije, Parkinsonove bolesti, bolesti štitne žlezde, multiple skleroze i drugih bolesti. Na temelju najnovijih istraživanja na području kvantne fizike, neurologije, psihologije, biologije i hipnoze dr Dispenca je oblikovao model transformacije koji nas poučava kako da postignemo placebo efekat, u šta su se uverili njegovi pacijenti, a čudesna poboljšanja njihovih stanja su i naučno potvrđena. Izdavač LEO COMMERCE Pismo Latinica Povez Broš Godina 2016 Format 15x23 Strana 348 SM_1

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 557

NASLOV: Zapisi sa terena: prilozi iz naših krajeva AUTOR: Jovan F. Trifunoski IZDAVAČ: Autor GODINA: 1996 STRANA: 133 POVEZ: Meki FORMAT (cm): 21 PISMO: ћирилица TIRAŽ: 300 TEŽINA (kg): 170 STANJE: Nekorišćeno

SPASAVANJE SRPSKE EKONOMIJE Prof.dr Dragoslav Slović Prof.dr Slobodan Slović Autori: Dragoslav Slović, Slobodan Slović-REDOVNI PROFESOR Katedra za industrijsko i menadžment inženjerstvo Izdavač: Beograd: Confineks 2017.g ISBN 978-86-89037-25-8 Povez: tvrdi ,latinica , strana: 590; graf. prikazi, tabele ,Format: 25 cm Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` 1h

oki

Cudesni dani uz Mohandjija Radjes Kamat Beograd, 2021. mek povez, strana 262 Dobro ocuvana Mohandji

oki

Spomen-kosturnica branilaca Beograda 1914—1918. (poznata i kao Srpska kosturnica branilaca Beograda) jedno je od najznačajnijih spomen-obeležja iz vremena Prvog svetskog rata u Beogradu. Zbog svog specifičnog položaja na Novom groblju, često je zaboravljen i retko dostupan široj javnosti. Za vreme Prvog svetskog rata Beograd je bio prva bombardovana prestonica, najviše rušen i branjen grad u Evropi. U kripti spomen-kosturnice počivaju kosti 3.529 znanih i 1.074 neznana junaka. U nju su preneti posmrtni ostaci srpskih vojnika sa vojnih parcela na Novom groblju, sa groblja na Dunavskom keju i manjih grobalja u okolini Beograda. Imena identifikovanih bila su zapisana u velikoj spomen-knjizi Nacionalnom jevanđelju koja je nekada stajala na posebnom postolju u centralnom delu „beogradskog Zejtinlika”. Godine 1931, trinaest godina nakon rata, kosti stradalih branilaca su iskopane i premeštene u spomen-kosturnicu podignutu na Novom groblju. U nju su preneti i posmrtni ostaci ratnika poginulih u vreme Balkanskih ratova. Spomenik i kosturnica su izgrađeni dobrovoljnim prilozima preživelih saboraca okupljenih u Udruženje rezervnih oficira i ratnika, najmoćnije veteransko udruženje u Kraljevini Jugoslaviji koje je svojim brojnim aktivnostima radilo na očuvanju sećanja na stradale borce, kao i poboljšanju položaja preživelih kao i Beogradske opštine, i to na mestu na kome se prethodno nalazilo Srpsko vojničko groblje. Na spomeniku stoji i natpis Braniocima Beograda Udruženje rezervnih oficira i ratnika 1931. Autor nacrta Spomenika i spomen kosturnice braniocima Beograda 1914—1918. bio je poznati arhitekta i skulptor, ruski emigrant, Roman Verhovski, dok su autori skulptura Verhovskoj i vajari Živojin Lukić i Vladimir Pavlović Zagorodnjuk, takođe Rus. Roman Verhovskoj je bio i sam učesnik Prvog svetskog rata, a došavši u Srbiju početkom treće decenije 20. veka radio je u Upravi dvora, Ministarstvu građevina i samostalno je projektovao. pomenik je smešten iznad kripte, na centralnom delu groblja, sa kojom čini kompleksnu građevinu. Visok je 19,40m, a centralni masiv je uzdignut na visinu od 10 metara. Podignut je nakon izgradnje kripte, u periodu od 1927. do 1931. godine, deceniju nakon donete odluke o njenom podizanju. Monumentalni spomenik do kog se prilazi stepeništem uzdiže se iznad kosturnice. Na kamenom monolitnom postamentu, čiji je autor Roman Verhovskoj, istaknuto je staro znamenje Kraljevine Srbije, što je jedini takav primer u Beogradu u međuratnom razdoblju . Isklesani srpski dvoglavi orao svedene je forme, bez obrade detalja. Na spomeniku dominira figura srpskog vojnika sa puškom u ruci, spremnog da brani svoju zemlju, koju simbolizuje zastava iznikla iz stene. Tri krsta koja se javljaju na spomeniku-krst na vrhu zastave, stav vojnika u obliku krsta, kao i krst na samom spomeniku univerzalni su simbol stradanja. U podnožju spomenika je ogromna figura smrtno ranjenog orla, sa uzdignutim kandžama i raširenim krilima. Orao personifikuje poraženog neprijatelja, koji leži na položenim-oborenim zastavama, takođe simbolom pobede nad neprijateljem. Pokidani lanci predstavljaju oslobođenje našeg naroda od ropstva. Izliven je od crne bronze kao dobar kontrast orlu izvedenom od svetlog kamena, koji je simbol mira, slobode i pravde, te zajedno predstavljaju pobedu dobra nad zlom. Još jedan zanimljiv dodatak spomeniku je originalni top, smešten negde na sredini kompozicije. Ova praksa-postavljanje pravog topa na spomenicima memorijalnog karaktera, bila je česta i u Grčkoj, Francuskoj i Bugarskoj u međuratnom periodu i na najneposredniji način simbolizuje ratništvo. I sam koncept spomenika u vidu „stene“ ili „planine“ bio je popularan u ikonografiji ovog vremena, te se u tom smislu Verhovskoj držao u svemu tradicionalnog koncepta memorijalnih spomenika[8]. Na spomeniku se nalazi natpis — 1914—1918 braniocima Beograda udruženje rezervnih oficira i ratnika 1931. Kripta se sastoji od uzanih hodnika, u kojima su postavljene metalne kasete sa urnama i koje okružuju centralni prostor velike podzemne odaje čiji se svod oslanja na stamene stubove. Sa njihovih kapitela na četiri strane podzemnog sveta motre kamena lica srpskih vitezova pod kacigama. Između njih reljefi mačeva ovenčanih lovorom i belih orlova sa srpskim krstom i ocilima. Na stubovima ploče sa imenima junaka čije su kosti pronađene izmešane na beogradskim bojištima od Ade Ciganlije do Dunavskog keja i nisu mogle da budu smeštene u posebene kasete i smešteni su u zasebnu kriptu u samoj kosturnici. U vreme podizanja Spomenika i spomen-kosturnice braniocima Beograda 1914—1918. bila je pokrenuta polemika u vezi sa njegovom lokacijom, te su se i autor spomenika Roman Verhovskoj, kao i brojni umetnici, među kojima i slikar, likovni kritičar, profesor i dekan Tehničkog fakulteta Univerziteta u Beogradu Branko Popović, protivili odluci da se ovaj spomenik podigne na groblju, umesto da dobije svoje mesto na nekom od prestoničkih trgova. Međutim, neslaganje javnosti sa ovom odlukom nije promenilo sudbinu spomenika i određenu mu lokaciju. Osvećenju Spomenika i spomen kosturnice braniocima Beograda 1914—1918. na dan Primirja u Prvom svetskom ratu 11. novembra 1931. godine prisustvovale su najznačajnije ličnosti države i društva kralj Aleksandar Karađorđević i kraljica Marija, članovi Vlade, patrijarh Varnava, savezničke diplomate, vojni predstavnici na čelu sa generalom Vojislavom Tomićem komandantom Beograda, kao i organizatori pomena predsednik Beogradske opštine Milan Nešić, potpredsednik i odbornici, te predsednik Udruženja rezervnih oficira i ratnika Milan Đ. Radosavljević koji je spomenik predao na čuvanje Opštini beogradskoj. -------------------------------------------- Beograd je jedan od prvih gradova koji su se u Prvom svetskom ratu našli na udaru velikih sila. Početak sukoba u ovom gradu krenuo je napadom Austrougarske. Nakon objavljena rata u noći između 28. i 29. jula 1914. godine, sa teritorije tadašnje Austrougarske otpočeo je napada na Beograd. Napadalo se sa više strana, iz pravca Zemuna, sa Bežanijske kosa, iz Borče, kao i sa čamaca koji su plovili Savom i Dunavom. Već nakon prvog napada, veliki broj objekata je srušen, a požari su bili duž čitavog grada. Iako su se jedinice austrougarske vojske nadale da branionici Beograda neće pružiti otpor, nekoliko dobrovoljačkih jedinica i bataljona sa puškama i bajonetima pružili su otpor i čekali neprijatelja na desnim obalama Save i Dunava. Grad je napadan tri puta dnevno, dosta urušen od topovskih granata, a austrougarski monitori zasipali su artiljerijskom vatrom i mtiraljeskim rafalima Kalemegdan i Dunavski kej. Neprijatelj je više puta pokušavao da se preko čamaca prebaci do savskog pristaništa, ali herojskom odbranom branioca Beograda, neprijateljske trupe su uglavnom završavale u rekama. Jedan od najpoznatijih napada na Beograd u ovom periodu odigran je na mostu preko reke Save, na mestu današnjeg Starog Železničkog mosta. Most koji je spajao Beograd i Zemun po naređenju Vrhovne komande 25.jula 1914. godine bio je miniran sa 600 kilograma eksploziva. U noći između 2. i 3. avgusta 1914. godine most je iz pravca Zemuna zasut topovskim granatama, dok su srpski vojnici uzvraćali i branili most. U rano jutro 3. avgusta neprijatelj je otpočeo napad na branionice mosta i na Topčidersko brdo. Žestokim napadom nagoveštavalo se da austrougarska vojska želi da pređe u Beograd. Od srpske strane stigla je naredba o dizanju mosta u vazduh, kako se ne bi rizikovao ulazak austrougarske vojske u grad. Od silne eksplozije veliki broj objekata na Senjaku je srušen i oštećen. Neprijateljske trupe su neposredno pre uništavanja mosta pokušavale da uđu u grad, a plan je bio da se iskracaju na savsko pristanište i odatle uđu u Beograd. Ka gradu su krenula tri parobroda sa nekoliko šlepova u kojima se nalazilo oko 4.000 vojnika. Prvi parobrod koji je prevozio vojnike imao je zadatak da se sa vojnicima iskrca blizu Starog Železničkog mosta. U trenutku ekplozije na mostu, među austrougarskom vojskom zavladala je panika, dok su srpski vojnici to iskoristili i osuli paljbu po parobrodu, koji se nasukao ispod porušenog Starog Železničkog mosta, a veliki broj austrougarskih vojnika je poginuo, dok su se neki u pokušavaju bekstva utopili u reci Savi. Zbog neuspeha u planu osvajanja Beograda i usled velikih gubitaka, austrougarska vojska privremeno se povukla u Zemun. Zbog konstantnog bombardovanja grada iz centra Beograda se privremeno iselio veliki broj građana, van dometa artiljerije, uglavnom na Topčidersko brdo i Čuburu, dok su neki građani odlazili u druge gradove. Vojska i žandarmerija je čuvala napuštene objekte u gradu koji je bio gotovo skroz napušten. U noći između 11. i 12. avgusta austrougarska 2. amrija i rečne flotile počele su napade duž obale reke Save na Beograd, Obrenovac i Šabac. Ponovni pokušaj prelaska austrougarske vojske završio se na štetu neprijatelja, jer su snage odbrane Beograda odbile napade. Iz grada su krajem jula 1914. godine povučene 2. armija i Dunavska divizija I poziva koja je učestvovala u bici na Ceru, a kasnije i u drugim bitkama. Za vreme Cerske bitke, u Beogradu ostali su samo 7. dunavski puk Dunavke divizije I i III poziva, koji su uspešno branili grad. Usled uspeha srpske vojske na reci Drini, i uspešnim odolevanjima napada na Beograd, srpski pešadijski pukovnik Milivoje Anđelković Kajafa, predložio je da se organizuje odbrana Beograda, koja je formirana 3. septembra 1914. godine, pod komandom Mihaila Živkovića. U sastav Odbrane Beograda ušle su dobrovoljačke i jedinice III poziva, a iz Dunavske divizije 7. dunavski puk, jedan divizion poljske artiljerije, jedna haubička baterija i jedno reflektorsko odeljenje koje je već bilo na položajima. U periodu od 6—12. septembra 1914. godine jedinice Odbrane Beograda su uspešno dejstovale na području Zemuna i Bežanijske kose, dok je u to vreme austrougarska vojska nastavljala sa razaranjem Beograda. Razaranje grada iznenada je prestalo 9. septembra 1914. godine kada je austrougarski ratni čamac sa belom zastavom izbacio pismo austrougarskog generala Ferdinanda fon Goglije, koje je bilo adresirano na generalala Mihaila Živkovića, a u pismu je pisalo: “Danas do šest časova popodne imate mi predati Beogradsku tvrđavu da je ne bih dalje rušio; u znak predaje, umesto srpske zastave, istaknite beo barjak. A Vi sa vašim štabom bićete primljeni na zemunskom pristaništu i u znak počasti ostaviću Vam sablju. General Goglija.” Pismo je primio komandant major Joksim Gajić, koji je odmah nakon čitanja naredio pripremu topova, kao i da se umesto jedne srpske zastave na bedemima beogradske tvrđave istaknu tri zastave. Nakon toga naređeno je da topovi dejstvuju po austrougarskim monitorima u zemunskom pristaništu, koji bivaju pogođeni i zapaljeni. Tek nakon toga, major Joksim Gajić obavestio je generala Mihaila Živkovića o celom događaju i ujedno zatražio odobrenje od Vrhovne komande da pokaže kako Srbi predaju svoj glavni grad. Jedinice Odbrane Beograda su u noći između 9. i 10. septembra prešle reku Savu kod Ostružnice i Ade Ciganlije i napale austrougarsku vojsku, koja je bila prinuđena da se povlači. Pri povlaćenju razbijena je trupa generala Ferdinanda fon Goglije i 10. septembra 1914. godine srpska vojska zauzela je grad Zemun. Srpske snage su 12. septembra prešle preko Dunava i ušle u Ovču i Borču. austrougarska vojska je počela ofanzivu na reci Drini i reci Savi, a zbog promene situacije na frontu sve srpske snage povukle su se sa prostora Srema. Jedinice Odbrane Beograda povukle su svoje trupe iz Zemuna, a svoje trupe su rasporedili samo na Adi Ciganliji i jednom mostobranu naspram Ade Ciganlije. Sa povlačenjem srpskih snaga, povukao se i jedan broj sremaca, od kojih je formiran Sremski dobrovoljački odred, koji je ušao u sastav Odbrane Beograda. Austrougarski 32. puk napadao je jedinice Odbrane Beograda u periodu od 20. do 23. septembra u cilju zauzimanja Ade Ciganlije, ali je vrlo brzo poražen, odakle se povukao do Batajnice. Nakon pobede austrougarske vojske u bici na Mačkovom kamenu, da bi rasteretio srpske snage, general Mihailo Živković naredio je napad na Zemun, koji je ponovo zauzet 28. septembra od strane srpske vojske.Jedinice Odbrane Beograda zauzele su i Bežanijsku kosu i došle sve do Surčina. Zbog ogromnih napada austrougarske vojske koji su sprečili podizanje mosta na reci Savi kod Ade Ciganlije, jedinice Odbrane Beograda morale su da napuste osvojenu teritoriju. Srpska vojska povukla se na svoje početne položaje oko Beograda, na kojima su vodili borbe do kraja novembra 1914. godine, kada su se povukli na kosmajske položaje. Posle prekida napada, nakon ojačavanja austrougarske vojske, počeli su napadi na Beograd sa strane Banata. Neprijateljska vojska je dejstovala iz Starčeva, a između njega i ade Čakljanac postavljen je pontonski most, koje su postavile austrougarske trupe u cilju dokopavanja desne obale Dunava u pravcu ka Vinči. Artiljerija austrougarske vojske dejstvovala je po Adi Huji, Velikom Vračaru, Karaburmi i Višnjici. Malobrojni branioci su se uspešno branili od austrougarskih trupa i proterali neprijatelja na početne položaje na levoj obali Dunava. Austrougarske vojska je posle velikih borbi zauzela Valjevo, Lajkovac i većinu gradova u zapadnoj Srbiji, ali Beograd je još uvek odolevao napadima. Nakon velikih borbi u celoj zemlji, velikih gubitaka, komandant Mihailo Živković dobio je zapovest od Vrhovne komade koja je glasila: Kada bude naređeno, ili kada sami uvidite da morate napustiti Beograd, povućićete se najzgodnijim pravcem na položajna liniji Varovnica-Kosmaj-Sibnica…”. Nakon toga, Odbrana Beograda dobila je zadatak da štiti kosmajske položaje i da se povuku iz grada, 30. novembra 1914. godine. Povlačenjem vojnih trupa, povukle su se i građanske vlasti, ali i veliki broj stanovnika, a u gradu je ostalo tek 20.000 ljudi. Nikome se od branilaca Beograda nije svidelo takvo naređenje. Da bi podigao moral braniocima grada usled napuštanja borbenih položaja jedan od majora je rekao: “Podignite čela! Vi ste junački branili Beograd. Ali sad su se prilike malo promenile. Beograd smo prepustili neprijatelju da bismo spasli Srbiju. Beograd je voljno napušten, ali vas uveravam da će u najskorije vreme, možda već za koji dan, biti junački vraćen.” Nakon povlačenja srpske vojske, prestonica je ostala bez odbrane. Austrougarske vojska nije odmah smela da uđe u grad, pa su nekoliko dana nakon toga dejstovali po objektima i položajima gde se nekad nalazila srpska vojska oko grada. Tek 2. decembra, deo austrougarske vojske prešao je reku Savu, a narednog dana u 15 časova su glavne snage 5. armije austrougarske vojske ušle u Beograd. Beograd je tako zauzet bez borbe, a već 3. decembra 1914. godine po naređenu komandanta 5. austrougarske armije u gradu je održavana pobednička parada. Vest o padu grada odjeknula je čitavim svetom, što je predskazivalo propast Srbije. Nakon zauzimanja Beograda, austrougarska vojska je krenula sa prodorom ka kosmajskim položajima, odakle su je zaustavile jedinice Odbrane Beograda i nanele joj veliki poraz. Tokom borbe na kosmajkim položajima u toku noći između 8. i 9. decembra 1914. godine jedinice Odbrane Beograda su zarobile 41. oficira i oko 2.000 podoficira i vojnika austrougarske vojske. Srpskoj vojsci je nakon ovih pobeda omogućeno da izvrši protivofanizivu u pravcu Beograda. Velikim delom zaslužni za ishod Kolubarske bitke bile su i jedinice Odbrane Beograda koje su dejstovovale po kosmajskim položajima i značajno doprineli porazu austrougarske vojske. Ovim porazom slomljen je deo austrougarskih trupa, pa je omogućen povratak branilaca na obale reke Save i Dunava, a 15. decembra 1914. godine oslobođen je Beograd. Neprijatelj je bio poražen, a poraz nije bio samo vojnički, već i moralni i politički. Usled pobeda srpske vojske, zaborljen je veliki broj austrougarskih oficira i podoficira, a zaplenjene su velike količine municije i ratne opreme. I pored pobede Srbija se suočila sa velikim problemom siromaštva izazvanog ratom, velikim brojem ubijenih civila i epidemije pegavog tifusa. U jeku velikih borbi početkom 1915. godine Beogradu u vreme zatišja bio je ponovo meta artiljerijske vatre koja je razarala već uništen grad i ubijala njegove stanovnike. Srbija se ubrzo našla pred velikom opasnošću, jer je u Berlinu 4. aprila 1915. godine dogovoreno da Nemačka zajedno sa Austrougarskom i Bugarskom izvrši napada na srpsku vojsku koja joj je bila prepreka. Grupisanje za napad na Srbiju otpočelo je septembra 1915. godine. Srpska vojska organizovala je odbranu, dok je jedinica Odbrana Beograda bila raspoređena na frontovima od Ostružnice do Grocke. Ukupne jačine srpske vojske u odnosu na neprijatelja bile su dosta nepovoljne, a naričito na delu fronta kod Beograda. Na području Beograda delovali su 22. nemački i 8. austrougarski korpus, jačine 66. pešadijskih bataljona i 90 baterija sa preko 300 topova, kao i merzere kalibara 305 mm i 420 mm. Odbrana Beograda, raspoređena na obali reke Save i Dunava, od Ostružnice do Grocke posedovala je 20 bataljona I, II i III poziva, 2 konjička eskadrona, 13.360 ljudi sa 76 artiljerijskih oruđa. Napad neprijatelja započeo je 5. oktobra 1915. godine pobesno na frontu prema Beogradu. Sledećeg dana, 6. oktobra počeo je napad nemačkih i austrougarskih snaga na Beograd iz 390. artiljerijskih oruđa. Do kraja dana na područje Beograda bačeno je oko 30.000 artiljerijskih granata, a ceo grad je bio prekriven gustim dimom i pepelom, uništeno je veliki broj naselja i ubijeno mnogo civila. Posle cele noći bombardovanja, sledećeg dana 7. oktobra, pešadija austrougarskom 8 korpusa preko reke Save i Dunava otpočele su prelazak ka gradu na području Ade Ciganlije i u podnožju Kalemegdana. Veliki broj neprijateljske vojske stradao je od mitraljeske vatre i ručnih bombi branilaca Beograda, dok je deo pontona potpoljen nailaskom na mine. Nakon iskrcavanja neprijateljske vojske, počele su borbe prsa u prsa za svaki pedalj Ade Ciganlije. Borbe su trajale četiri dana na adama, bedimama grada i ulicama, kao i na visoravnima u okolini Beograda. U borbama za Beograd učestovovao je veliki broj civilnog stanovništva. Starci, žene pa i veliki broj dece uzimali su puške poginulih vojnika i borili se. Iako je neprijatelj bio višestruko nadmoćniji, Vrhovna komanda Odbrane Beograda naredila je svojim jedinicama da i dalje brane grad, a kao pojačanje poslala Timočku diviziju II poziva, iz Sopota i stavila je pod komandu Odbrane Beograda. Posle nekoliko juriša na neprijateljsku vojku neprijatelj je poteran uz obalu Dunava, ali su u tom trenutku stigla četiri austrougarska monitora koji su dejstvovali po srpskoj vojsci i zaustavili njene dalje juriše. Istovremeno je neprijateljska vojska neutralisala baterije srpske artiljerije na Kalemegdanu i Velikom Vračaru što je bio veliki gubitak jedinice Odbrana Beograda. Gubici su rasli, pojačanje nije stizalo, ali umesto da se povuku jedinice Odbrana Beograda su herojski preuzele protivnapad, kome je prethodila čuvena zapovest majora Dragutina Gavrilovića koja glasi: “Tačno u 15 časova neprijatelj se ima razbiti vašim silnim jurišem, razneti vašim bombama i bajonetima-obraz Beograda, naše prestonice ima da bude svetao. Vojnici, junaci! Vrhovna komanda izbrisala je naš puk iz svog brojnog stanja, naš puk je žrtvovan za čast otadžbine i Beograda. Vi nemate više da se brinete za vaše živote, koji više ne postoje, zato napred u slavu! Živeo kralj! Živeo Beograd!” Branioci Beograda su krenuli u novi juriš u kome je veliki broj njih izgubio živote, ali ipak nisu uspeli da poraze višestruko nadmoćnijeg neprijatelja. Borbe za grad su nastavljene i tokom noći, a neprijatrelj je i dalje prebacivao svoje trupe preko reke Save i Dunava, ali je pretrpeo ogromne gubitke. Sledećeg dana ujutru, 8. oktobra nemačke i austrougarske snage izvršile su velike napade, ali su jedinice Odbrane Beograda i dalje branile sve do noći istog dana. Tek nakon uništenja većine srpskih artiljerijskih oruđa u gradu, nakon više juriša neprijatelj je uspeo da zauzme Banovo brdo, Čukaricu i Topčidersko brdo i stvorio uslove za ulazak u centar grada. I nakon ulaska neprijateljske vojske u šire područje grada, jedinice Odbrane Beograda su vodile žestoke, ali su se ipak povukle 16. oktobra, kada ih je neprijatelj potisnuo i zauzeo Beograd. Tek posle desetodnevnih borbi sa mnogoljudnijom neprijateljskom vojskom, jedinice Odbrane Beograda su napustile grad. Gubici na obe strane su bili veliki, a najviše je stadalo civilno stanovništvo grada. Beograd je oslobođen 1. novembra 1918. godine pod komandom Petra Bojovića. Beograd je u Prvom svetskom ratu bio pod okupacijom u periodu od 1. do 15. decembra 1914. godine, a zatim i od oktobra 1915. do 1. novembra 1918. godine. Herojstvo branilaca Beograda bilo je ogromno, ipresionirali su i neprijateljsku vojsku, pa je maršal fon Makenzen nakon zauzimanja grada na Banovom brdu u znak herojstva i divljenja podigao spomenik herojima odbrane Beograda. Nakon završetka Prvog svetskog rata Beograd je odlikovan nacionalnim ordenom Legije časti i čehoslovačkim ratnim krstom. Prvo granatiranje grada bilo je 28.jula 1914. godine, a u prvim ratnim danim pogođeni su sledeći objekti : Saborna crkva, Srpska akademija nauka i umetnosti, Druga beogradska gimnazija, škola u Savamali, Devojački internat, Državna štamparija, Zgrada engleskog poslanstva i austrougarskog konzulata, kafana Šaran, hotel Grand, Grčka kraljica, Bristol, Kragujevac i hotel Srpska kruna. Među gađanim objektima bile su i banke Jugoslavija, Francusko-srpska banka, fabrike Duvana, Šibica i Godževčeva i fabrika Stolarskog akcionog društva, magacin soli i magacini na železničkoj stanici. Dana 9. avgusta 1914. godine oštećene su zgrade Uprave fondova, Prometne banke i Klasne industrije. U periodu između 12. i 24. avgusta 1914. godine pogođene su sledeće zgrade: Beli dvor, Zgrada Ministarstva vojske, Zgrada Vojne akademije, Zgrada Oficirske zadruge, Zgrada ruskog poslanstva, Velika škola, Zgrada Realke, OŠ „Kralj Petar Prvi“ Beograd, Narodni muzej, Narodno pozorište, Zgrada klasne lutrije, kao i hotel Hotel Moskva. Pogođeni su i Bajlonijev mlin, Električna centrala i vodovod, državna Bolnica Beograd. O zverskim napadima na Beograd postoji svedočanstvo kriminologa Arčibalda Rajsa. Dosta oskrnavljeni i pogođeni bili su i Vojni muzej, Crkva Ružica, a srušeni objekti su Fabrika kalupa i strugara i Fabrika šećera. U više navrata nakon zauzimanja srpske vojske, bombardovan je i Zemun, a tačan broj srušenih objekata u gradu nije poznat.

D.Maller/J.Feinman DRESIRAN PAS ZA 21 DAN Ilustrovan vodič za vlasnike pasa koji žele poslušnog,odanog i kompletno dresiranog psa Дик Малер/ Џефри Фајнман: ДРЕСИРАН ПАС ЗА 21 ДАН Издање преводиоца, Београд, 2001.год. Меки повез, 93 стране, илустровано, латиница. Knjiga je N O V A -------------------------- 1k

Nemacko izdanje

SLEPO CREVO - Oboljenja apendiksa - Stojan D.Sekulić Izdavac: dijam-M-pres Novi Sad Cvrst povez 153 str. Manji tragovi ostecenja na omotnici knjige.

Ante Starcevic: Misli i pogledi / Pojedinac, Hrvatska, Svijet Sastavio: Blaz Jurisic Matica Hrvatska 1971. Tvrd povez sa zastitnim omotom, strana 347 Dobro ocuvana

Stara,veoma retka razglednica s početka 20.veka u stanju kao na slikama. MOSCHEE IN UESKUB Godine date opciono..

Sokolstvo u Smederevu / 101 godina sokolstva i 128 godina gimnastike dr Vladan M.Vukašinović 2013. Tiraz: 400 Mek povez, strana 389 Vrlo dobro ocuvana, ima posvetu autora

STARI MILANOVAC Dečje novine Stari Milanovac, monografija o Gornjem Milanovcu Izdavač - Dečje novine,Forum Novi Sad, 1994, , format 24x24 cm, ilustrovano, strana 144,posveta na predlistu Knjiga u PERFEKTNOM stanju 1g

223.Beogradska-nosilac ordena crvene zastave B.Mehtiev Orden Crvene zastave (ruski: Орден Крaсного Знамени - do 1932. Красное Знамя), bio je prvo vojno odlikovanje Sovjetske Rusije. To je bilo najviše sovjetsko odlikovanje sve do 6. aprila 1930. kad je ustanovljen Orden Lenjina. [1] Orden je dodjeljivan: borcima za izuzetnu hrabrost i požrtvovnost u obrani socijalističke domovine vojnim jedinicama, gradovima, brodovima, političkim i društvenim organizacijama i poduzećima vojnom osoblju za 20 i 30 godina vojne službe (između 1944. i 1958.) Beograd,2012.god,ilustr.,tvrd lux povez.,263.strane Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` -------------- k

Urednik. Pero zubac Izdavač: AŠ delo - Vitez, Zemun 2005. Tvrd povez, zaštitni omot, ilustrovana, 23x25cm 228 strana - Prva antologija pesama i priča posvećenih sportu 1g

K005

UPRAVLJAČ MOTORNOG ČAMCA AUTOR: DUŠAN ĐORĐEVIĆ IZDAVAČ: AUTORSKO IZDANJE GODINA IZDANJA 199X. MEKE KORICE PISMO LATINICA BROJ STRANA: 84 STR. STANJE VRLO DOBRO TROŠKOVE SLANJA SNOSI KUPAC LIČNO PREUZIMANJE MOGUĆE U CENTRU BEOGRADA MARBO 1

SIN DURMITORA kazivanje o Milošu Đerkoviću Zirojević,Vidakov Željko Ilustrovano,93.strane Knjiga u BESPREKORNOM,PERFEKTNOM stanju Stanje```10```⭐️⭐️ 1k