putovala 1906

Petar I Karađorđević (Beograd, 11. jul 1844 — Beograd, 16. avgust 1921) je bio kralj Srbije, od 1903. do 1918. i kralj Srba, Hrvata i Slovenaca od 1918. do 1921. godine. Petar Karađorđević je bio Karađorđev unuk i treći sin Perside i kneza Aleksandra Karađorđevića, koji je bio prisiljen da abdicira nakon Svetoandrejske skupštine. Petar je sa porodicom živeo u inostranstvu. Borio se u francuskoj vojsci u Francusko-pruskom ratu. Pridružio se kao dobrovoljac pod pseudonimom Petar Mrkonjić u Bosanskohercegovačkom ustanku protiv Osmanskog carstva. Oženio se 1883. godine crnogorskom princezom Zorkom, kćerkom kneza Nikole. Sa njom je imao petoro dece, uključujući i naslednika Aleksandra. Nakon smrti oca 1885, Petar je postao glava dinastije Karađorđević. Posle Majskog prevrata i ubistva kralja Aleksandra Obrenovića 1903, izabran je za kralja Srbije. Kao kralj zalagao se za ustavno uređenje zemlje i bio je poznat po svojoj liberalnoj politici. Kralj Petar je bio vrhovni komandant srpske vojske u Balkanskim ratovima. Zbog starosti je 24. juna 1914. preneo kraljevska ovlašćenja na svog sina, prestolonaslednika Aleksandra. U Prvom svetskom ratu povlačio se sa vojskom preko Albanije. Pošto je bio kralj Srbije tokom perioda velikih srpskih vojnih uspeha, u srpskom narodu ostao je zapamćen kao kralj Petar Oslobodilac (takođe poznat i kao Stari kralj). Stvaranjem Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca 1. decembra 1918. postao je kralj Srba, Hrvata i Slovenaca, što je ostao do svoje smrti 16. avgusta 1921. -------------------------------------------- Arsenije Karađorđević – Arsen (Temišvar, 4/16. april 1859 — Pariz, 19. oktobar 1938) bio je sin kneza Aleksandra Karađorđevića i kneginje Perside (rođene Nenadović), rođeni brat kralja Petra I. Školovao se u Parizu i Petrogradu gde je i dobio visoko vojničko obrazovanje, na Konstantinskoj oficirskoj akademiji. Akademiju je zavrio sa činom konjičkog potporučnika 1877. godine posle čega je služio u Ruskoj vojsci. Od 1883. do 1885. godine služio je kao oficir francuske vojne ekspedicije u Tonkinu. Tokom borbi bio je ranjavan ali je pokazao izvanrednu hrabrost o kojoj je pisala tadašnja francuska štampa. Četiri naredne godine provodi u Petrovgradu a onda stupa u Legiju stranaca. Pored hrabrosti pokazao je i izvanredno komandovanje. Oženio se kneginjom Aurorom Pavlovom Demidov di San Donato 1. maja 1892. godine u Kijevu i sa njom imao sina Pavla. 1895. se razveo od kneginje Aurore, koja je 1905. preminula. Sina Pavla poveravaju knezu Petru koji je živeo u Ženevi. Oženio se po drugi put Gitom Genčić koja se nakon pada Obrenovića razvela od Đorđa Genčića i po treći put udala za brata kralja Petra Prvog. U rusko-japanskom ratu 1905. godine komanduje konjičkim pukom. U boju kod Mukdena iskazuje veliku hrabrost i bila odlikovan najvišim ruskim odlikovanjem - zlatnom sabljom i biva unapređen u čin generala, načelnika kavaleriske divizije. U maju 1911. pristupa organizaciji `Crna ruka`. U Prvom i Drugom balkanskom ratu učestvovao je kao komandant konjičke divizije i borio se, kao i uvek u prvim redovima, u bitkama kod Kumanova, Bitolja i Bregalnice. Nakon pokazane hrabrosti bio je veoma popularan u narodu da je čak postao problem za kralja Petra I, koji je zatražio da mu se naredi da ode iz Srbije. Razočaran odlazi u Rusiju gde ponovo učestvuje u borbama i to kao general Carske garde. Nakon oktobarske revolucije biva uhapšen i sudi mu se pred sovjetski sud građana i vojnika. Nakon oslobađajuće presude napušta Rusiju i ostatak života provodi u Francuskoj. Poslednji put boravi u Beogradu nakon atentata na kralja Aleksandra. Bio je učesnik devet ratova i imao je četrnaest dvoboja. Od svih oficira u srpskoj istoriji imao je najveći broj odlikovanja. Nakon smrti u Parizu, njegov sin, tada prvi namesnik, uz najviše državne počasti sahranio ga je u kripti crkve Sv. Đorđa na Oplencu. ------------------------------------------- Jelena Karađorđević (Cetinje, 23. oktobar/4. novembar 1884 — Nica, 16. oktobar 1962) je bila ćerka kralja Petra I i Zorke, kćeri crnogorskog kralja Nikole I. Bila je starija sestra prinčeva Đorđa i Aleksandra, kasnijeg kralja Aleksandra I. Jelena bila je sestričina Anastasije Petrović, supruge velikog kneza Nikolaja Nikolajeviča Mlađeg, unuka cara Nikolaja I, i Milice Petrović, supruge velikog kneza Petra Nikolajeviča, isto unuka Nikolaja I; obe su upoznale Raspućina sa caricom Aleksandrom. Jelena se udala za princa Ivana Konstantinoviča i bila je poznata kao princeza Jelena Petrovna. Jelena je bila ćerka kralja Srbije Petra I i princeze Zorke, najstarije ćerke kralja Crne Gore Nikole I, i najstarija sestra prestonaslednika Đorđa i Aleksandra Karađorđević. Posle rane smrti njene majke Zorke odrasla je većinom kod njenih tetaka Anastasije i Milice. Išla je u internat manastira Smolni. Postala je dobra prijateljica velike kneginje Olge, najstarije ćerke cara Nikolaja II. Pri jednom posetom njene tetke Jelene Petrović, supruge italijanskog kralja Viktora Emanuela III, upoznala je Ivana Konstantinoviča, za kog se verila i udala 1911. godine. Jelena je studirala medicinu na univerzitetu u Sankt Peterburgu, sve dok nije rodila njeno prvo dete, sina Vsevolda Ivanoviča. Godinu dana kasnije, 1915, rodila je ćerku Jekatarinu Ivanovnu. U februaru 1917. godine nastala je u Rusiji privremena vlada pod knezom Grigorija Lavova. Car Nikolaj II dao je ostavku, zatim su boljševici preuzeli vlast nakon Oktobarske revolucije. Jelenin suprug, veliki knez Ivan, prognan je od boljševika prvo u Kirov, zatim u Jekaterinburg i najzad u Alapajevsk. Jelena je pratila svog supruga, koji je zajedno sa Jelisavetom Fjodorovnom, Konstantinom Konstantinovičem i Igorom Konstantinovičem ubijen od strane boljševika. Njihova tela bačena su u jedan rudnik i tek nekoliko meseci kasnije sahranjena su na jednom pravoslavnom groblju u Pekingu (groblje je uništeno kasnije u doba kineske kulturne revolucije). Pre svoje smrti Ivan je zamolio Jelenu da se vrati njihovoj deci koja su bila kod Jelenine zaove. Na putu boljševici su zarobili Jelenu. U oktobru 1918 švedske diplomate su dobili dozvolu da prime u Švedsku Jeleninu zaovu sa njenom i Jeleninom decom. Jelena je dalje ostala zarobljena, sve dok je nisu pronašli norveški diplomati. Prebačena je u Kremlj da bi 1919. dobila dozvolu da otputuje za Švedsku. Jelena se sa decom preselila u Nicu u Francuskoj gde je ostala do kraja života. Nije se više udavala. ------------------------------------------- Prince John Constantinovich of Russia (Russian: Иоанн Константинович; 5 July 1886 – 18 July 1918), sometimes also known as Prince Ivan or Prince Johan, was the eldest son of Grand Duke Konstantin Konstantinovich of Russia by his wife, Yelizaveta Mavrikievna, née Princess Elisabeth of Saxe-Altenburg. He was described by contemporaries as a gentle, religious person, nicknamed `Ioannchik` by his relatives. Ioann Konstantinovich was born as a Grand Duke of Russia with the style Imperial Highness, but at the age of 9 days, a Ukaz of his cousin Emperor Alexander III of Russia stripped him of that title, as the Ukaz amended the House Law by limiting the grand-ducal title to grandsons of a reigning emperor. As a result, he received the title Prince of the Imperial Blood (Prince of Russia) with the style Highness. He once entertained the possibility of becoming an Orthodox monk, but eventually fell in love with Princess Helen of Serbia, the daughter of King Peter I of Serbia and his wife Princess Zorka of Montenegro, niece of Grand Duchess Militza and Grand Duchess Anastasia of Russia. They married on 2 September 1911, and Helen took the name Princess Yelena Petrovna of Russia. As a daughter of the reigning King, after the marriage, she retained her style of Royal Highness and as such she had the right to receive foreign diplomats in her own right, unlike her husband. They had a son, Prince Vsevolod Ivanovich (20 January 1914 – 18 June 1973), and a daughter, Princess Yekaterina Ivanovna (12 July 1915 – 13 March 2007), who was the last member of the Imperial Family to be born before the fall of the dynasty, and was ultimately to become the last surviving uncontested dynast of the Imperial House of Russia. Prince Ioann fought in the First World War of 1914-1918, was decorated as a war hero, and was at the front when the Russian Revolution of 1917 started. In April 1918 the Bolshevik authorities exiled him to the Urals, and in July the same year had him murdered in a mineshaft near Alapayevsk, along with his brothers Prince Konstantin Konstantinovich and Prince Igor Konstantinovich, his cousin Prince Vladimir Pavlovich Paley, and other relatives and friends. His body was eventually buried in Beijing, in the cemetery of the Russian Orthodox Mission, which was destroyed in 1986 to build a park. His sister Princess Vera Konstantinovna, mother Grand Duchess Yelizaveta Mavrikievna and wife Princess Yelena Petrovna left Russia in April 1919 with help from the King of Norway. His daughter Princess Yekaterina married Ruggero, Marquis Farace di Villaforesta (a descendant of the Medici family of Florence). Yekaterina lived in Buenos Aires and later in Montevideo, Uruguay where she died in 2007. His sister Princess Vera Konstantinovna, the youngest daughter of Grand Duke Konstantin Konstantinovich, died in New York in 2001, aged 94.

nije putovala

putovala 1913,sa markom

nije putovala

putovala 1910

nije putovala

putovala 1914

Stanley Fatmax Klešta sečice VDI su indukciono kaljeno sečivo kako bi pružili dugotrajan rad i tačnost. Ima posebno dizajniranu ručku kako bi omogućili sigurnije držanje prilikom rada. Ovaj proizvod možete odmah poručiti na sajtu ili nas kontkatirajte preko telefona. Ukoliko imate problema prilikom poručivanja, posetite našu stranicu uputstvo za kupovinu kako biste nesmetano poručili proizvod.

Stanley izvijač FM XL/XTREME multibit kr. set 15 kom. Mala odvojiva šipka + 15 nastavaka: pljosnati 3 mm, 4,5 mm, 6 mm, PH 1, PH 2 x 2 , PH 3, PZ 1, PZ 2 x 2, PZ 3, T 10, T 15, T 20, T 25. Ručka je prelivena sa termolastičnim elastomerom za snagu, udobnost i duži vek trajanja. Šipka je odvojiva, sa šestouglim oblikom, što omogućava njenu upotrebu sa šestpugaonim odvijačima (imbusima) i električnim alatima. Ovde su najčesšće korišćeni vanadij-hrom šestougli nastavci. Brzo otpuštajući magnetni držač nastavaka. Unutrašnji spremnik za 6 nastavaka omogućava brz i jednostavan pristup nastavcima bez skidanja od ručke, što spriječava gubljenje.

Unior Čekić plastični 50 601836 svojim ergonomskim dizajnom omogućava bolje držanje prilikom rada i efikasan je u obradi mekanih materijala. Nosač je od sivog livenog gvožđa i drvena drška je lakirana. Veoma jednostavno možete poručiti ovaj proizvod na našem sajtu. materijal: celidor, tvrdoće 60-70 po skali Shore D otporan na ulje nosač od sivog livenog gvožđa lakirana drvena drška efikasan u obradi mekih materijala D 50 L 360 Težina 830g Ukoliko imate problema prilikom poručivanja, posetite našu stranicu uputstvo za kupovinu kako biste nesmetano poručili proizvod.

Sa inovativnim funkcijama za različite primene Ergonomska drška Optimalan prenos snage preko pocinkovanog vretena Dužina 1000 mm

Koristi se u mehanici, na motorima, automobilima, traktorima kao i u avio-industriji i održavanju Dužina od 500mm omogućava brz i lak pristup udaljenim vijcima u ograničenom prostoru Klizna T ručica Dužina ključa: 500mm Dužina ručice: 200mm Nasadni ključ: 14mm Spoljašnji prečnik nasadnog ključa: 20mm Ugao: 90° Težina 502g

Opseg presovanja 6-70mm2 Sila presovanja 45KN Tip presovanja šestougaono presovanje Hod klipa 12mm Dimenzija 310x57x96mm Težina 1.74kg Kapacitet za skladištenje ulja 20ml Pakovanje U plastičnoj kutiji Dodaci za krimpovanje 6, 8, 10, 16, 25, 35, 50, 70 mm2

putovala 1926,sa markom

Čekić bravarski Premium 4000g

Makaze za lim PELIKAN Unior 592R/7PR 615035 Materijal: specijalni alatni čelik Kovane, potpuno poboljšane i ojačane Rezne ivice induktivno kaljene na cca. 62 HRC Zaštićeno lakom protiv korozije Ručke obložene plastičnom masom Upotreba: za sečenje limova zatezne čvrstoće do 400 N/mm² i debljine do 1,5 mm Dužina: 350mm Dužina sečiva: 90mm Težina 880g

materijal: ugljenični alatni čelik lakirana površina L 1000 L1 120 2715g

materijal: visoko legirani ugljenični čelik oštrica brušena, stablo lakirano drvena drška axb 6×20 L 370

760HB Turpija pljosnata sa drškom, gruba dim1 150 761HB Turpija poluokrugla sa drškom, gruba dim1 150 764HB Turpija trougaona sa ručkom, gruba dim1 150 765HB Turpija kvadratna sa ručkom, gruba dim1 150 763HB Turpija okrugla sa ručkom, gruba dim1 15

Unior Čekić zidarski 650 poseduje metalnu gromiranu dršku koja ima plastičnu oblogu za sigurnije i lakše držanje. Čekić je napravljen od ugljeničnog čelika i udarne površine su induktivno kaljene. U samo par koraka možete poručiti ovaj čekić na sajtu. materijal: ugljenični alatni čelik kovani udarne površine induktivno kaljene površina lakirana metalna hromirana drška sa plastičnom oblogom L 300 Težina 851g A 20×20 Ukoliko imate problema prilikom poručivanja, posetite našu stranicu uputstvo za kupovinu kako biste nesmetano poručili proizvod.

Garnitura: 605CR (0.8 x 4.0 x 100, 1.0 x 5.5 x 125, 1.2 x 6.5 x 150, 1.2 x 8.0 x 175) 615CR (PH 1 x 80, PH 2 x 100, PH 3 x 150)

kućište od sivog liva materijal ostalih delova: specijalni alatni čelik okretno postolje može se rotirati za 360° 2570g

Odvijači VDE TBI u garnituri Unior 603CS6AVT 617653 Komplet VDE TBI odvijača Broj komada u kompletu: 6 Vrh i stablo od hrom-vanadijum-molibdena, kaljeni i ojačani Vrh bruniran Ručka od trokomponentnog materijala, ergonomski oblikovana Otvor u dršci za kačenje Izrađeni prema standardu EN60900 i ISO 8764-1,2 Odvijači u kompletu: Odvijač VDE TBI pljosnati 0.4 x 2.5 x 75 Odvijač VDE TBI pljosnati 0.5 x 3.0 x 100 Odvijač VDE TBI pljosnati 0.8 x 4.0 x 100 Odvijač VDE TBI pljosnati 1.0 x 5.5 x 125 Odvijač VDE TBI krstasti PH1 x 80 Odvijač VDE TBI krstasti PH2 x 100 Težina 457g