NIKOLA TESLA unutrašnji svet zdravlja MEDICINA Ova knjiga predstavlja ekskluzivu jer u duhu 21. veka opisuje Teslina grandiozna istraživanja svemira, ekstraterestrijalne inteligencije i međuplanetarnu komunikaciju, kojom on stremi ostvarenju Kontakta. Pozivajući se na referentne izvore, dokumenta, dela i Tesline citate, autorka nas na jedinstven biografski i likovni način vodi Teslinim zvezdanim putevima, kroz vreme i svemir daleko pre njegovog rođenja, za vreme Tesle i nakon njega. Opisujući život genija spaja nas sa Teslinom galaktičkom egzistencijom koju čine njegova nadasve inteligencija, duša, humanost, naučna intuicija, ejdetičnost i briljantna pronalazačka inventivnost njegovog bića. U ovom delu doačarana je filozofska i mitološka crta Teslina, ali i njegova pionirska uloga u SETI istraživanjima, širom planete... Izdavač: Akia Mali Princ Broj strana: 412 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 21 cm

KAROL SZYMANOWSKI: An anthology (Interpress Publishers, Warsaw, 1986, tvrd povez, veliki format, 216 str., ilustrovano) Luksuzna i bogato ilustrovana monografija na engleskom jeziku o slavnom poljskom kompozitoru Karolu Šimanovskom.

55832) AK 2 BASNE DOSITEJA OBRADOVIĆA 1 i 2 , Srpska književna zadruga Beograd 1895 / 1896 , biblioteka Kolo brojevi 22 i 29 , tvrd povez, format 13 x 19 cm , ćirilica, IX+ 179 + VI + 187+ XX strana , pečatni potpis na predlistu drugog toma

RETKO IZ 1912 GODINE,TVRDE KORICE,455 STRANICA,LEPO OCUVANA KNJIGA

RUŠEVINA Antiistorijska fantazmagorija MILAN ĐORĐEVIĆ ISTOK / ZAPAD B e o g r a d 2 0 0 9 ISTOK / ZAPAD - O raskrsnici `Mostar` i pogledu na B e o G r a d - O gradu M o s t a r u - O Topčiderskom brdu (Beograd) - O đacima - O vodama, - O voljenim diktatorima u nebeskoPlavim uniformama - O mržnji i naSilnoj smrti - O ekonomskim i finansijskim pitanjima - O Cincarima - O trgovini u BeoGradu - O ulozi zlata i novca u ljudskoj istoriji - O bogaćenju - O gradu - O BeoGradu - O kapitalu - O Karlu Marksu i njegovim sledbenicima - O potpisivanju menica - O pisanju - O uticaju raznih potpisa na budućnost nekih porodica i njihovih ZloSrećnih potomaka - O ratovima - O bitkama - O junaštvu - O zidnom satu - O portretnom slikarstvu - O lepoti - O mirisima - O muško-ženskim strastima - O zdravlju - O bolovima - O duši i telu - O učenju Hipokrata i Galena - O srednjoj Evropi - O Londonu - O mapi londonskog metroa - O moru - O večnosti - O seksualnosti - O ljubavi - O proPadanju - O truljenju - O ocu Đorđu - O plastičnim gramofonskim pločama na 33 obrtaja - O Beču - O putovanjima - O mesu i kuvarskim receptima - O presnom i kuvanom - O psima - O psećoj i ljudskoj sudbini - O vernosti - O pratiocima - O prijateljstvu - O samoći - O detinjstvu - O dečjim igračkama - O bombardovanju - O malim i velikim gradovima - O besmislu, životu i smrti - O čitanju - O privatnoj svojini - O porodičnim ritualima - O pravilima pristojnog ponašanja - O čaši - O tumačenju snova Svega i svačega!!!!! ............................................... MILAN ĐORĐEVIĆ (1954-) Pesnik, pripovedač, esejista, prevodilac, doBitnik nagrade `Vasko Popa`, doBitnik `Disove nagrade`, nagrade `Branko Miljković`, doBitnik povelje `Oton Župančič`, nagrade `Borislav Pekić` za koncept romana `RUŠEVINA`... PreVođen na engleski, nemački, slovački, rumunski, mađarski, portugalski, poljski, makedonski i slovenački jezik... Književne stipendije: Slovenija, Nemačka, Austrija, Italija, Francuska... (Mihajlo Grušić) ................................................ - Latinica - Tiraž 500 - 158 str ODLIČAN PRIMERAK

Izdavač: Srpska kraljevska akademija, Beograd Zadužbina Dimitrija Stamenkovića, knjiga 4 Godina izdanja: 1910 Povez: tvrd Broj strana: 153 Sadržaj priložen na slikama. Korice i potkorične strane kao na slikama. Unutrašnost knjige (uz poneku flekicu i desetak podvučenih rečenica) je veoma dobro očuvana. S A D R Ž A J: - Sadašnje stanje srpskoga naroda - Srpsko rodoljublje - Srpsko otačastvoljublje - Šta smeta jedinstvu i napredovanju našega naroda - Pogodbe za razvijanje srpskod rodoljublja i otačastvoljublja - Obrazovanje naše omladine u srpskom duhu - Rodoljubive i patriotske dužnosti Srba raznih zanimanja (K-85)

УВОД У ПРАВО 2 РАДМИЛА ВАСИЋ и КОСТА ЧАВОШКИ ДРАГАНИЋ Б е о г р а д 1 9 9 9 БИБЛИОТЕКА СТУДИЈЕ а) Право б) Држава ........................................................... Брош Ћирилица 2 9 1 страница

Stanje knjige : 4, pisano i obeležavano. Iskrzan obod knjige. Povez : tvrd Str : 443 nikk2100

WILHELM SPOHR - MULTATULI LIEBESBRIFE RETKO IZDAVAČ: MINDEN IN VESTF. 1902 STRANA: 191 TVRDOG POVEZA STANJE: NEMA RIKNU, UNUTRAŠNJOST OČUVANA, KNJIGA KAO NA SLICI, OCENA: 3+... DOSTAVU PLAĆA KUPAC, 143

STANISLAV VINAVER PROBLEMI NOVE ESTETIKE NARODNA KNJIGA BEOGRAD 2002. POJMOVNIK a) Bergson, Anri (1859-1941) - Estetika b) Berson, Anri (1859-1941) - U uspomenama ........................................................... Bergsonovo učenje o ritmu Na Bergsonovom času Priredio GOJKO TEŠIĆ BROŠ ĆIRILICA 12O STRANA NEKORIŠĆENO GARANCIJA ODLIČNO Ekstra !!!!!!!!!!!!!

NOV KOMPLET Autor:: Nevena Đukić Broj strana: 172 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 15 x 23 cm 36 KARATA Numerički tarot je zapravo slikovni prikaz broja. Bogatstvo simbola na kartama i tumačenje kroz te simbole i brojeve omogućavaju tumaču da veoma precizno ispriča priču prošlosti, sadašnjosti i budućnosti. Pravilnim povezivanjem simbolike slika, kroz mitološku i etnološku prizmu, kao i kroz značenje brojeva, daje vam se mogućnost da uz sopstvenu intuiciju ispričate divne priče. Ove karte su ključ za unutrašnju mudrost. Otključajte riznicu novih saznanja i obogatite svoj unutrašnji svet. U IZDANJU MIRDIN DOO MOZETE PORUCITI I SLIKOVNI KLJUC ZA TAROT ARTURA EDVARDA VEJTA https://www.kupindo.com/Alternativna-ucenja/9972219_SLIKOVNI-KLJUC-ZA-TAROT-DOPUNJENO-IZDANJE ILI SAMO VEJTOV TAROT SPIL - TAROT KARTE https://www.kupindo.com/Alternativna-ucenja/10214092_TAROT-KARTE-NOVO LENORMAND TAROT (LENORMAND SPIL 36 karata + ASTRO-MITOLOSKI LENORMAND SPIL 54 karte + KNJIGA) https://www.kupindo.com/Alternativna-ucenja/70063305_LENORMAND-TAROT-NOVO-LUKSUZNO-PAKOVANJE-NA-SRPSKOM CIGANSKE SUDBINSKE KARTE - CIGANSKI TAROT - CIGANČICE https://www.kupindo.com/Alternativna-ucenja/70031833_CIGANSKE-SUDBINSKE-KARTE-CIGANSKI-TAROT-NOVO OSHO ZEN TAROT (knjiga plus 79 karata) https://www.kupindo.com/Alternativna-ucenja/62439101_OSHO-ZEN-TAROT-NOVO-KOMPLET

MRAV I AŽDAJA NUSRET IDRIZOVIĆ VESELIN MASLEŠA SARAJEVO 1987 LASTAVICA Ilustracije Latinica Tvrde korice Šiven povez 117 stranica Nekorišćeno

ZORAN ĆIRIĆ HOBO NARODNA KNJIGA BEOGRAD 2OO1 Biblioteka A L F A Broš Pečat M. Zeca, neuropsihijatra Latinica 255 strana Odličan primerak !!! DSP18

Autor Vojin Maksimović,Beograd 1939 god.,format 23x15 cm,88 str.,sve lepo očuvano. žan3 115g

Lav Tolstoj - Kozaci 1914. godina

Lepo očuvano Čista Velika edicija ideja Beograd 1976 Ivo Urbančič (12 November 1930 – 7 August 2016) was a Slovenian philosopher. He is considered by many to be one of the fathers of the phenomenological school in Slovenia. Ivo Urbančič Born Ivan Urbančič 12 November 1930 Robič, Kingdom of Italy (now in Slovenia) Died 7 August 2016 (aged 85) Era 20th-/21st-century philosophy Region Western Philosophy School Phenomenology Main interests Ontology · Ethics · Technology · Systems theory Influences Martin Heidegger · Friedrich Nietzsche Influenced Jože Pučnik Biography Edit Learn more This section does not cite any sources. (August 2016) Born Ivan Urbančič in Robič near Kobarid, in what was then the Italian administrative region of Julian March to a peasant Slovene family, his family left the region when he was a child to escape Fascist persecution and moved to the Kingdom of Yugoslavia. They spent six years in the village of Bistrica in southwest Vardar Macedonia, where a colony of Slovene immigrants from the Julian March was established. In 1937, they moved to Slovenia, in the village of Črešnjevec near Slovenska Bistrica, where young Ivo met with Jože Pučnik, with whom he established a lifelong friendship. After finishing the technical high school in Kranj, he attended a one-year course in communication technology in Belgrade. In 1960, Pučnik convinced him to enroll in the University of Ljubljana, where he studied philosophy. In his student years, he became involved with a group of young intellectuals, known as the `Critical generation`. In 1970, he obtained his PhD at the University of Zagreb. Between 1969-70, he studied at the University of Vienna, and between 1971-72 in Cologne where he worked with the philosopher Karl-Heinz Volkmann-Schluck. In 1964, he became a researcher at the Institute for Sociology and Philosophy at the University of Ljubljana. In the late 1980s, he worked as an editor at the publishing house Slovenska matica, where he supervised the translation and first edition of many major Western thinkers in Slovene. Among others, he was instrumental in the publishing of the complete works of Nietzsche. In the early 1980s, he was one of the co-founders of the alternative review Nova revija. In 1987, he was among the authors of the Contributions to the Slovenian National Program, an intellectual manifesto demanding a democratic, pluralistic and independent Slovenia. In 1989. he was among the co-founders of the Slovenian Democratic Union, one of the first democratic political parties opposing the Communist regime in Slovenia. Urbančič died in Ljubljana in 2016, aged 85. Work Edit Learn more This section does not cite any sources. (August 2016) Urbančič was one of the first who introduced the thought of Heidegger to Slovenia. He also wrote several monographies on Nietzsche. Urbančič wrote several works on the history of philosophy in the Slovene Lands. Selected works Edit Evropski nihilizem (`The European Nihilism`. Ljubljana, 1971); Leninova `filozofija` (`Lenin`s `Philosophy``. Maribor, 1971); Vprašanje umetnosti in estetike na prelomu sodobne epohe: estetska in filozofska misel Dušana Pirjevca (`The Question of Art and Esthetics at the Turning Point of Our Epoch: the Esthetic and Philosophic Thought of Dušan Pirjevec`. Ljubljana: 1980); Uvod v vprašanje naroda (`Introduction on the Question of Nation`. Maribor, 1981); Neosholastika na Slovenskem (`Neoscholasticism in the Slovene Lands`. Ljubljana, 1983); Zaratustrovo izročilo I & II (`Zarathursta`s Legacy I & II`. Ljubljana, 1993 & 1996); Moč in oblast (`Power and Authority`. Ljubljana, 2000); Nevarnost biti (`The Danger of Being`. Ljubljana, 2003); Zgodovina nihilizma (`The History of Nihilism`. Ljubljana, 2011). Povijest nihilizma (`The History of Nihilism`. Zagreb, 2019). Edmund Huserl fenomenologija zak derida

Da li je buducnost namestena utakmica Natasa Kazic Izdavac: Slovo press 2019. Mek povez, strana 224 Vrlo dobro ocuvana Iz naslova knjige jasno je da se bavi budućnošću, mada, što je duže čitate, shvatate da se tiče sadašnjosti. U tački gde se susreću sadašnji trenutak i budućnost moramo da se zapitamo da li je budućnost nameštena utakmica jer – ovo je vreme inovacija, to je budućnost. A u sadašnjem trenutku uglavnom (ne svi) imamo otpor i strah prema budućnosti. Nove tehnologije, otuđenje, poništavanje starih vrednosti (ili „vrednosti“) prete da ugroze mnoge poslove, radna mesta i mogućnosti za pristojnu egzistenciju i zaradu. Podrazumeva se da digitalno doba uglavnom ima mane i tek po koju vrlinu. Da li je baš tako? U knjizi Nataše Kažić na vrlo slikovit i prijemčiv način upoređene su tradicionalna i digitalna ekonomija kroz utakmicu u kojoj učestvujemo kao publika i, ne baš objektivno, često i kao sudije. Digitalci su pobedili s 11:0. Prvi gol postigli su zahvaljujući orijentaciji ka korisniku, drugi zbog personalizacije, treći zahvaljujući virtuelnom i globalnom tržištu, naspram fizički ograničenog tržišta tradicionalaca, četvrti zahvaljujući posredničkom biznis-modelu, peti je bio autogol tradicionalaca zbog rigidnog lanca snabdevanja, šesti je bio lak, zbog mrežnog efekta poslovanja naspram ekonomije razmere, sedmi… i tako sve do 11. gola, dok tradicionalci nisu uspeli da daju nijedan, bez obzira na veliki i preveliki trud koji su uložili. Futuristička literatura? I jeste i nije. Ako ne počnete odmah da planirate i kreirate svoju budućnost, nećete ostati relevantni. Budućnost je sada.

Melodic Perception: A Program for Self-Instruction Paperback – December, 1965 by James C. Carlsen (Author) Univerzitet ,Washington Product Details Paperback: 232 pages Publisher: McGraw-Hill (December 1965) Language: English ISBN-10: 0070099758 Knjiga,vodič za RAZUMEVANJE MELODIJE. 1g

ТИОДОР РОСИЋ НАЈЛЕПШЕ БАЈКЕ БИГЗ БЕОГРАД 199О ЏЕПНА КЊИГА БИГЗ Поговор ТИОДОР РОСИЋ ........................................................... 11 БАЈКИ БАШ ЛЕПЕ ИЛУСТРАЦИЈЕ У БОЈИ + ЦРНО-БЕЛЕ ИЛУСТРАЦИЈЕ!!! БРОШ ЋИРИЛИЦА ФОРМАТ 17 CM 173 СТРАНЕ КОЛЕКЦИОНАРСКИ ПРИМЕРАК СОЛИДНО !!!!!!!!!!

Autor - osoba Ćorović, Svetozar Naslov U ćelijama / Svetozar Ćorović Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 1919 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Matica hrvatska, 1919 (u Zagrebu : K. Rožmanić) Fizički opis 130 str. ; 20 cm. Stanje: korice s nekoliko mrlja od starosti, podvlačeno grafitnom olovkom (v. sliku), kompletno. Već poznat po svojim romanima „Stojan Mutikaša“ i „Majčina sultanija“, Svetozar Ćorović stvara još jedan roman – „U ćelijama“. U svojim delima Ćorović ostaje dosledan sebi unoseći motive iz svog kraja i osvetljavajući društvene odnose. Roman „U ćelijama“ objavljen je prvi put 1908. godine. Želeći da ukaže na društveni milje tadašnjeg vremena i prostora, radnju romana smešta u jedan manastir i okolnu sredinu. Još nas na početku romana upoznaje sa likovima, i to saznajemo iz razgovora oca Melentija i oca Prokopija. Igumana, starijeg čoveka koji je zadužen za sva dešavanja u manastiru, karakterišu kao „strah i trepet”, jer on određuje mnogo šta i postavio je određena pravila, koja se moraju poštovati. Ostali deo manastirskog življa, ali i onaj koji ne pripada manastiru, nezadovoljan je tim pravilima. Kroz ostale likove, poput Janjićija, Prokopija, Milice, koja je kuvarica u manastiru, Jevrema itd., saznajemo mnogo i o njima samima, ali i o drugim likovima. Ćorović je ovaj roman podelio na 14 celina, u kojima je verno prikazao situacije i karaktere likova. Njegovi likovi su reprezentativni i realistično prikazani, sa svim svojim manama i vrlinama. Iako takvi, čitaoci će ih rado prihvatiti i sa radoznalošću čitati roman u jednom dahu. Svojim veštim pripovedanjem, koje teče lako, Ćorović nas upoznaje i sa psihološkom stranom likova. Zrelim narativnim postupcima oblikuje i prikazuje likove tako da čitalac stiče utisak kao da te likove lično poznaje. Roman obiluje dijalozima, u kojima su replike uglavnom kratke. Razgovorni stil je ono što odlikuje govor ovih junaka i čini ih prepoznatljivim. Zanimljivo je i to da se likovi, naročito Milica, koriste narodnim poslovicama kada žele da kažu i prokomentarišu određenu situaciju. Mnoštvo je scena u romanu koje izazivaju komične i parodične efekte. Na neki način, životi pojedinih sveštenih lica ovde su prikazani kao isprazni i jedino do čega je njima stalo jeste da popiju što više alkohola i da se najedu, pa makar to bilo i na groblju. Jedna od takvih scena je prikazana nakon smrti oca Melentija. Odabirom zanimljivih zapleta i neočekivanih obrta Svetozar Ćorović ostavlja pun utisak. Upoznajući se sa likom Jevrema, koji želi da bude deo manastirskog društva, očekujemo interesantna zbivanja. Putujući kroz stranice romana sa prevrtljivim Jevremom, ali ujedno pozitivnim likom, dolazimo do motiva zabranjene ljubavi – Jovo i Smiljana, Jevrem i Mara. Čitajući roman, otkrijte kakav će biti rasplet ovih dveju ljubavnih priča… Iz svega ovoga, možemo zaključiti da roman U ćelijama možemo povezati i sa romanom „Bakonja fra Brne“ Sima Matavulja. Svetozar Ćorović (1875–1919) bio je znameniti srpski pisac, član mostarske trojke uz Jovana Dučića i Aleksu Šantića, autor koji je u svom delu uspeo da sačuva raznolikost i mešavinu kultura na prostoru sa koga je potekao. Objavljivao je radove u mnogim časopisima: Golub, Neven, Bosanska vila, Luča, Otadžbina i Brankovo kolo. Iako je život uglavnom proveo u Mostaru, pa nije slučajno što je pisao o svom narodu, koji je dobro poznavao, tokom aneksione krize bio je u Italiji. Bio je izabran u Bosanski sabor za poslanika 1910. Ćorović je bio pisac koji svojim pisanjem nije težio da nešto prikaže ili objasni. Nije bio tradicionalan pripovedač koji bi ispunjavao zadatke koje se postavljaju pred njega kao pisca, niti se prilagođavao kritici. Radio je po svom, onako kako on to želi i misli da treba. Ovakav pristup se pokazao kao veoma uspešan. Kombinacija njegovog talenta, sposobnosti uviđanja situacija oko njega i njegov književni pravac stvorili su jednog od najvećih srpskih književnika. Pričanje po Svetozaru Ćoroviću nije besmislica, nego ozbiljna stvar koja će svakog pojedinca otrgnuti od njegove nevolje. On kroz priču ne kritikuje ljude i život u kasabi. Pričalac je iz naroda koji započinje priču samo zbog razgovora. Svetozar Ćorović umro je u Mostaru 17. aprila 1919. godine. Umro je od bolesti koju je dobio u austrijskim logorima i internacijama, u kojima je proveo prve tri godine Prvog svetskog rata. Njegov brat je Vladimir Ćorović, poznati srpski istoričar. Ćorović je pisao pripovetke i objavio oko deset knjiga, isto toliko romana i nekoliko drama. Od pojedinačnih dela izdvajaju se romani Majčina sultanija u kojoj nailazimo na neobičnu junakinju, Stojan Mutikaša, gde je prikazan čovek koji od siromašnog seoskog dečaka postaje velik trgovac, zelenaš, Jarani, u kojima je prikazan muslimanski živalj Hercegovine u nemirna vremena uoči prestanka turske vlasti. Svetozar Ćorović piše prijatno, zanimljivo, lako i brzo, kompozicija kako u kratkim, tako i u dužim formama je spretna, motivi su dobro odabrani, radnja sigurno vođena. Roman Stojan Mutikaša objavljen je 1907. godine, a po njemu je snimljen i film 1954. Ćorović je blizak tradicionalnijem srpskom realizmu, te opisuje društvene motive Hercegovine kao svoje sredine i osvetljava porodične i društvene odnose života čaršije. Roman prati životni put glavnog junaka, njegov dolazak sa sela u veliku gazdinsku kuću, šegrtovanje i uspon na društvenoj lestvici. Kapital i novac postaju sami sebi svrha i lišavaju Stojana Mutikašu osnovnih ljudskih vrednosti, ljubavi i samilosti, i obesmišljavaju život uopšte. Ćorović prikazuje kako sa društvenim i materijalnim usponom dolazi do moralnog pada, pa ovaj roman ima naglašen kritički odnos prema trgovačkom sloju. Obradom raznovrsnih tema i motiva Svetozar Ćorović nam u zbirci pripovedaka U časovima odmora daje živopisne, realistične prizore života u Hercegovini. Ovih petnaest pripovedaka krasi i velika formalna raznolikost, te variraju u produbljenosti likova, širini prikazane radnje i osnovnom utisku koje delo ostvaruje. Zbirka daje presek društva uhvaćenog u koloplet istorijskih promena koje pojedinci ne mogu da razumeju i prihvate, što će dovesti do njihovog neumitnog tragičnog kraja. Odabirom i obradom tema i likova, Ćorović se približava poetici moderne književnosti, ali u osnovi zadržava realistički, povremeno čak i naturalistički pristup… MG79 (L)

Polovna dobro ocuvana knjiga Excel 2003 Biblija od autora John Walkenbach

Knjiga je dobro očuvana.Ima posvetu autora. ,,утентично сведочење о терору који је заједно са новинарима радакција Глас јавности и Курира преживео од стране политичара и тајкуна који су хтели да му преотму новине и потпуно угуше слободу речи. Која је политичка гарнитура била најбруталнија; да ли су то били јуловци Мире Марковић, Дачићев СПС, Шешељеви радикали, експерти попут Динкића или демократе Ђинђић, Тадић и Ђилас, који су злоупотребили све државне институције, полицију ( више од 400 полицајаца), правосуђе (више од 90 судија) тужилаштво (више од 30 тужиоца) и Пореску управу (више од 150 пореских полицајаца)? Да ли су Вучићеви напредњаци другачији?Како је Милутин Мркоњић спасао Глас Јавности? Која је цена слободе у Србији јуче, данас, сутра?``

MOMO KAPOR OD DŽINS-PROZE DO PROZE U MASKIRNOJ UNIFORMI Branko Stojanović Raška škola BEOGRAD,2006.,Tvrd lux povez,396.strana BIBLIOTEKA SVET POETIKE Književno delo novinara, feljtoniste, romansijera, pripovedača, dramskog pisca, radio i TV voditelja, slikara i filmskog scenariste Mome Kapora (Kapor je autor scenarija za filmove „Valter brani Sarajevo“ i „Ispravi se Delfina“) u monografiji koja je pred nama Branko Stojanović je označio etiketom „Od džins-proze do proze u maskirnoj uniformi“. Ovu knjigu Branko Stojanović je pisao pune tri godine. Pišući ovu dragocenu i nadahnutu monografiju o jednom od najpopularnijeg pripovedača i romansijera Momi Kaporu, Branko Stojanović je tumačeći obimno delo ovog autora, zaključio da je Kapor pisac koji otvoreno govori o stvaralačkim uticajima. Stojanovićeva monografija predstavlja veliki omaž ne samo Momi Kaporu kao književniku već i čitaocima njegovih dela. Autor je znalački primetio da Kapor piše kratko jezgrovito u formama koje korespondiraju sa interesima čitalaca kao i datom vremenu u kome obitava. Monografiju „Momo Kapor od džins-proze do proze u maskirnoj uniformi“ Branko Stojanović svojim britkim jezikom i lucidnim zapažanjima na skoro 220 strana kompjuterski složenog teksta uz iscrpno priloženu bibliografiju, prelama od naučne strogosti do esejističke razbarušenosti. Ova studija o književnom stvaralaštvu Mome Kapora predstavljaće nezaobilazan priručnik za buduće istraživače i teoretičare književnosti. 10

LET IZNAD GOLOG OTOKA ROSA DRAGOVIĆ-GAŠPAR AKVARIJUS B e o g r a d 199O Broš Latinica 255 stranica VRLO DOBRO !!!!!!!!!

Autor - osoba Šop, Nikola Naslov Isus i moja sjena / Nikola Šop Vrsta građe poezija Jezik hrvatski Godina 1934 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Matica Hrvatska, 1934 (Zagreb : Tisak Zaklade Tiskare Narodnih Novina) Fizički opis 80 str. ; 21 cm Stanje: rikna sa zadnje strane kao na slici, posveta na predlistu, inače unutra dobro očuvano. Miljenko Jergović: Prije više godina ljudi iz sarajevskog Hrvatskog kulturnog društva Napredak poželjeli su staviti spomen ploču na kuću u kojoj je u Zagrebu živio pjesnik Nikola Šop. Njihov zemljak iz Jajca, Bosanac rodom i inspiracijom, bogobojazni, trpeljivi i skromni katolik, Šop je za tu sve manju, posve skrajnutu zajednicu sarajevskih i bosanskih Hrvata bio i ostao, naravno uz Ivu Andrića, jedna od amblematskih figura. Međutim, izbio je jedan vrlo čudan, a nerješiv problem. Vlasnici kuće u kojoj je Šop živio nisu dopuštali da se na njihovu fasadu postavi bilo kakva spomen-ploča. A naročito ne takva koja bi ih podsjećala na Nikolu Šopa. Naime, Šop je, skupa sa ženom, bio desetljećima njihov podstanar. A gazdarice i gazde u pravilu ne vole se sjećati svojih podstanara. Pogotovu ako su kao pjesnik desetljećima samo ležali u postelji, bolovali, umirali. Mnoge im je jade, kažu, taj čovjek učinio. Ljudi iz Sarajeva morali su se snalaziti, što će sad s pločom, bila bi grehota da se ploča baci, ili da je vraćaju u Sarajevo i u Jajce. I tako je negdje na Zelenom valu, ili na Prilazu Gjure Deželića, ne želim se ni prisjećati gdje, nađena zgrada u kojoj Šop nikad nije živio niti je ikad u nju ušao, ali je pripadala nekom njegovu rođaku. I onda su na tu kuću prikucali spomen-ploču. Eno je, i sad tamo stoji, da prolaznike podsjeti na jednoga od najznačajnijih hrvatskih pjesnika dvadesetog stoljeća. Bosanca u Zagrebu. Nikola Šop (1904) bio je banjalučki gimnazijalac, ali je maturirao u Beogradu. Tamo je nastavio studije na Filozofskom fakultetu, te se zatim i sam zaposlio kao gimnazijski profesor. Pisao je pjesme ispunjene naivističkom kršćanskom inspiracijom, u duhu franjevaštva i zajedništva svih zemaljskih stvorenja. Objavljivao je tad, uglavnom, u Beogradu, te uglavnom po klerikalnim hrvatskim novinama i časopisima. Sve dok ga u jednom trenutku na zub nisu uzeli crkveni konzervativci, zbog načina na koji je, vedro, prostodušno i pomalo narodski, prikazivao Sina Božjeg. Jedno vrijeme njegove su pjesme o Isusu, iz knjige `Isus i moja sjena`, bile crkveno zabranjene, ali to pjesnika nimalo nije pokolebalo u njegovu nadahnuću, ali ni u njegovoj dosljednoj kršćanskoj i katoličkoj vjeri. Pritom, Šop nije bio od onih zatucanih ljudi, kakvih je danas mnogo, a sigurno ih ni u njegovo vrijeme nije bilo manje. Bio je vrlo obrazovan i otvoren, prevodio je Horacija, a prvog i najvećeg pjesničkog uzora našao je u Momčilu Nastasijeviću, svom beogradskom gimnazijskom profesoru, jednom od najvećih pjesnika srpskoga i svih naših jezika u dvadesetom stoljeću. U načinu Šopova pisanja, ali i u njegovu životnom stavu, Nastasijević se dobro prepoznaje, pa tko god bi Nikolu Šopa htio temeljito upoznati, morao bi se upoznavati i s Nastasijevićem. A tko god bi se, proučavajući Nastasijevića, htio baviti onima koji su tradirali ovoga srpskog pjesnika, nalazeći u njemu vlastite temeljce, morali bi taj posao započeti s hrvatskim pjesnikom, Bosancem Nikolom Šopom. Dobar primjer da se uvjerimo kako su fatalno i neizbježno povezane srpska i hrvatska kultura, srpska i hrvatska književnost. Tko zna kako bi izgledao život Nikole Šopa, a onda i kako bi izgledalo cjelokupno njegovo djelo, da nije 6. travnja 1941. Njemačka napala Kraljevinu Jugoslaviju, i da nije onako bezdušno bombardirala Beograd. Bombe je Šop dočekao u Zemunu, pa je u strahu i panici skakao s balkona u bezdan i teško povrijedio kralježnicu. Bilo mu je tek trideset i sedam, živjet će još punih četrdeset godina, ali taj će mu skok i lom sasvim promijeniti sve životne perspektive. Uglavnom će biti polupokretan ili nepokretan i nikad više neće biti zaposlen čovjek niti živjeti normalnim građanskim životom. Ne bi bilo sasvim krivo reći da je 1941., nakon tog loma, Nikola Šop došao u Zagreb i u Nezavisnu Državu Hrvatsku kao izbjeglica. Kao teško ozlijeđeni muhadžir, vrlo kompleksnog identiteta, koji se nikako nisu mogli uklopiti u to grdno i najgrdnije vrijeme, kad su postojali samo jednostavni i prosti identiteti. Nastavio je pisati i odmah bi objavljivao ono što napiše. Dakle, bio je jedan od onih pisaca koji se nisu libili da objavljuju u endehazijskim časopisima i publikacijama, što će ga, nakon oslobođenja 1945., činiti mrskim partizanskim vlastima. Ali čak i da nije objavljivao pod ustašama, bio bi Šop težak autsajder u vremenu tom općeprihvaćenog ateizma i komunističkog poleta. Oko Crkve, kao i oko pojedinih crkvenih hramova, u ta su se vremena povazdan vrzmali kojekakvi bogalji, nesretnici i sirotani, pa se miješali s kojekakvih uhodama i policijskim žbirovima, koji bi pazili govori li se u crkvi protiv države i Partije. Među crkvenim sirotanima tog optimističnog i ateističnog vremena bio je Nikola Šop. Krleža bi ga spomenuo samo s prezirom, o čemu mi je jednom, u povodu jednoga mog teksta o Šopu, pišući pisaćim strojem po dopisnici, kratko pripovijedao Josip Vaništa. Tako je to s njim bilo do pred kraj šezdesetih, kad je Šopa, zahvaljujući Zvonimiru Mrkonjiću, otkrila suvremena hrvatska književnost. Čak je 1970. dobio Nagradu Vladimir Nazor za životno djelo, u to vrijeme doista uglednu i ozbiljnu hrvatsku državnu nagradu, ali koju, ipak, nisu tako lako dobivali pisci i kulturni radnici koji nisu živjeli u skladu s vjerom i načelima socijalističkog samoupravnog sistema. Ali bez obzira na to, pjesnik i njegova supruga nastavili su živjeti u svom skromnom zagrebačkom podstanarstvu. On gotovo da se više i nije micao iz postelje. Nakon društvenog priznanja poživjet će još jedanaest godina. Umrijet će tiho, 2. siječnja 1982., i to baš u vrijeme dok su Zagreb, Hrvatska, a onda i cijela Jugoslavija, žalovali za velikim Miroslavom Krležom. U ponedjeljak, 4. siječnja, tog prvog radnog dana u novoj godini, na Mirogoju održana su dva sprovoda hrvatske književnosti. Za prvog, ateističkog, uz svečani lafet i vojnu paljbu, baš kao da se pokapa general, na lijepome mjestu, odmah uz stazu, pokopali smo Krležu. Drugi je sprovod bio malen, tih i sirotinjski, s drvenim križem na kojemu je limenim slovima bilo ispisano ime, uz svećenika i obitelj, zemlji smo predali Nikolu Šopa. Ovih dana, uz četrdesetu godišnjicu njihova odlaska, uz taj jubilej koji bio bi važan i velik i u neusporedivo značajnijoj i većoj kulturi nego što je to, u europskom kontekstu, mala i neznatna hrvatska kultura, s gotovo jednakim ignoriranjem hrvatske elite, svi ti predsjednici, premijeri, ministri i kulturtregeri tretiraju i Krležu i Šopa. Krleže će se netko, možda, još i sjetiti. A Šopa ne pamte na jednaki način na koji se zaboravlja i mrtva magarad. Zašto baš magarad, znat će u ovaj božićni dan onaj koji treba znati. Šop, Nikola, hrvatski književnik i prevoditelj (Jajce, BiH, 19. VIII. 1904 – Zagreb, 2. I. 1982). Diplomirao komparativnu književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu 1931. Prve pjesme objavio je u Anđelu čuvaru (1918). Do II. svjetskog rata radio je u Beogradu kao gimnazijski profesor latinskog jezika. Za bombardiranja Beograda 1941. teško ranjen, preselio se u Zagreb, gdje je radio kao korektor, a od 1949. kao znanstveni suradnik JAZU sa zadaćom da prevodi hrvatske latiniste (preveo je djela Jana Panonca, J. Šižgorića, Đ. Ferića, I. Đurđevića, K. Pucića, M. P. Katančića i dr.). Nakon studije Knjiga o Horaciju (1935) objavio je i knjigu prepjeva Iz lirike starog Rima (1950) s prijevodima Katula, Propercija i Tibula. Vodio je korespondenciju s francuskim pjesnikom F. Jammesom i engleskim pjesnikom W. H. Audenom, koji je prevodio njegovu liriku. Djelo N. Šopa u znaku je intimističkih meditacija. U tom se tijeku mogu razdvojiti dvije različite, ali komplementarne faze. U prvom razdoblju, od Pjesama siromašnog sina (1926) do zbirke Za kasnim stolom (1943), Šop progovara o »prizemnoj egzistenciji« očitujući ljubav i razumijevanje za svijet malih stvari, bukoličkih ugođaja, običnih zbivanja i skromnih istina. Međutim, iza tog svijeta običnosti i prividne banalnosti sluti se viši, skriveni transcendentalni smisao, a obične i skromne stvari postaju znamen božanskoga reda. Takva ga duhovna dispozicija dovodi u vezu s koncepcijom religioznosti Franje Asiškoga. Stavljajući u središte lirskog interesa statične, kontemplativne slike, pastoralni repertoar motiva, asketski senzibilitet, duhovni ideal siromaštva i božansku antropologiju Isusa u dnevnim situacijama, u najboljoj zbirci toga razdoblja Isus i moja sjena (1934) Šop afirmira `čedni katolicizam`, jednostavna izraza, bez ukrasa i retoričkih bravura. Šopove kratke proze, okupljene u zbirci Tajanstvena prela (1943), tematiziraju fantastične ugođaje i čudesne doživljaje preuzimajući najčešće kôd legende, pučke predaje i bajke. Lirska proza Predavanje o dimovima iz knjige Tajanstvena prela prijelazna je u njegovu pjesništvu, pa se od 1950-ih sve intenzivnije upuštao u filozofske meditacije o fenomenologiji nastajanja stvari i dinamici beskraja svemira. U drugoj se fazi, od svijeta prizemnosti i gotovo pastoralnih ugođaja okreće astralnim prostorima, svemirskim visinama, beskonačnosti i vječnosti te spoznaji nepoznatih svjetova (Kućice u svemiru, 1957; Svemirski pohodi, 1957; Astralije, 1961; Dok svemiri venu, 1975; Nedohod, 1979). Izraz se mijenja i postaje hermetičniji i apstraktniji, u potrazi za novim riječima koje bi morale izražavati nova svemirska ostvarenja. Na tom putu otkriva i bezdan vlastitoga bića: put u nutrinu, u „nedoživljene samoće“. Spjev Tremenda (Mogućnosti, 1961; Kolo, 1964), „spjev jeze i grohota“, govori o doživljaju praznine i izgubljenosti te o rasapu puti i ideje ljepote. U poemama Osvajanje kocke (1974) i O kugli (1974) Šop mijenja prostornu koncepciju doživljaja, povezujući oblike i sfere s ljudskim stanjima i životnim situacijama. Lirika te faze nastavlja se na svemirske uzlete S. S. Kranjčevića i T. Ujevića, ali u hrvatsku kozmičku poeziju unosi i nove akcente: neobično bogatstvo imaginacije, jezičnu invenciju i originalnu simboliku. Izraz je reduciran, geometriziran; smislovi tek naslućeni. Dramski tekstovi i pjesnički dijalozi imaju više poetske nego scenske kvalitete (Pompejanska balada, 1961; Drijada, 1964; Vječni preludij, 1971; Izgubljeni Arijel, 1972; Pjesnikovi rasprodani prostori, 1974; Bosanska trilogija, 1980; Kroz vrevu stećaka, 1987). Djelujući izvan pomodnih struja i tendencija, Šop je izgradio originalan i prepoznatljiv pjesnički izraz koji ga uvrštava u vrh hrvatske poezije te privlači pozornost mnogih hrvatskih i inozemnih kritičara. Poezija mu je prevedena na više stranih jezika. Dobitnik je Nagrade „Vladimir Nazor“ za životno djelo 1970. MG79