ŠKOLA NA DONJOJ ČARŠIJI - Milorad Iskrin Izdavac: PRVA OSNOVNA SKOLA KRALJA PETRA II Mek povez 495 str. ilustrovana Knjiga ima posvetu.

BINA - IX internacionalna nedelja arhitekture Dimenzije: 25cm X 17cm Strana: 211 Tiraz: 500 Izdanje: 2014 godine Knjiga je potpuno nova, otvorena samo za slikanje

MALJEVIČ Suprematizam – Bespredmetnost Tekstovi/ Dokumenti/ Tumačenja Studentski izdavački centar, Beograd, 1980. A4 format, 196 strana. Lepo očuvana, spolja požutela. k

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Engleski jezik! Bogato ilustrovano! 1948 god. Geologija (od grč. γεα [gea] — „zemlja“ i λογος [logos] — „rasprava (diskusija)“[1][2]) je nauka koja se bavi proučavanjem Zemlje, njenog nastanka i procesa koji su je oblikovali, njenog sastava i strukture. Naučnici, koji se tim bave, nazivaju se geolozi. Reč „geologija“, prvi je upotrebio 1778. godine Žan Anri Delik (1727—1817) a terminološki je definisao 1779. godine Horas-Benedikt od Sosura (1740—1799). Geologija je, uz astronomiju, jedna od najstarijih nauka. Prva upotreba geologije vezana je za korišćenje tehničkog kamena kao građevinskog materijala. Još u doba neolita, kada se javljaju prva naselja, ljudi su znali koja je vrsta kamena dobra za koju potrebu, pa su za pravljenje alatki koristili opsidijan i kremen, a za gradnju mermer i krečnjak. O tome svedoče arheološki nalazi. Prva znanja o mineralnim sirovinama, njihovom korišćenju i razmeni, javljaju se pre pet hiljada godina. U to doba su u Belgiji i južnoj Engleskoj postojali podzemni rudnici kremena. Najstariji dokumenti u kojima se obrađuju geološke teme vezani su za razvoj civilizacije u dolini Nila. Iz Egipta potiče mapa nastala 1160. p. n. e., na kojoj su prikazani Wadi Hammamat, Wadi Atala i Wadi El-sid, sa okolinom. Na njoj su prikazani kamenolom i rudnik zlata Bir Umm Fawakir, sa brojnim oznakama za pojedine specifične pojave na tom području. Spoznaje o vrlo složenoj problematici postanka i razvitka Zemlje javljale su se postupno, a neke datiraju još iz antičkih vremena. No, tek u 15. veku dolazi do pokušaja sistematizacije znanja o Zemlji, a postupno se javljaju i novi pojmovi kao temelj geologije u nastajanju. Pitagorejci su, još u 6. veku pre nove ere znali oblik i položaj Zemlje. Herodot je, u svojim spisima, opisao deltu Nila i zaključio da se širi u more zbog prinosa mulja. Aristotel je beležio svoja zapažanja o Zemlji i njenom nastanku. Takođe, objašnjavao je i razne pojave, npr. da zemljotresi nastaju kada se mase vazduha u zemlji sukobe zbog razlike u temperaturi i eksplozivno je napuštaju kroz pukotine i pećine. U delu Meteorologica objašnjava nastanak minerala. Uočio je i fosile, ali je smatrao da su to ostaci organizama koji ne žive u moru, već ispod zemlje. Smatrao je da imaju neorgansko poreklo, da su nežive materije, kao i da predstavljaju neuspešne pokušaje nastanka živih bića. Teofrast, koji je bio Aristotelov učenik, napisao je, 314. p. n. e., delo Peri Lithon (O stenama). Ovo delo predstavlja katalog mineralnih supstanci koje su se koristile u tadašnjem svetu i verovatno je prva napisana geološka knjiga uopšte. U njoj se, po prvi put, pominju nazivi velikog broja minerala i stena. Strabon je razmatrao postanak vulkana i zemljotresa, ali se uglavnom oslanjao na ideje Aristotela. Takođe je pominjao mogućnost da su fosilni organizmi tragovi života u stenama. Ovidije je izneo zapažanja o školjkama koje se nalaze u planinama, i zaključio da je zemlja nekada bila prekrivena morem. Zapazio je i da voda svojim delovanjem postepeno snižava uzvišenja u reljefu. Uvideo je da se tako dobija materijal koji se deponuje tokom poplava i zatim suši i očvršćava, čime prelazi u stenu. Plinije Stariji je napisao prvu enciklopediju, u 37 tomova, nazvanu Naturalis Historia. U njoj je dao precizan opis pojedinih minerala, uključujući njihov oblik, kristalne pljosni i druga svojstva. Poredio je i tvrdoću minerala, i zaključio da je dijamant najtvrđi od svih minerala. U Kini je napravljeno dosta instrumenata i sprava za geološka ispitivanja. Stari Kinezi su prvi konstruisali garnituru za bušenje bunara i prvi seizmoskop. U Kini je konstruisan i prvi kompas. Kineski naučnik Šen Ko (1031–1095) postavio je hipotezu o nastanku kopnenih formacija: on je zapazio fosilne ostatke školjki u geološkom stratumu u planinama stotinama kilometara daleko od okeana, na osnovu čega je pretpostavio da je kopno nastalo erozijom planina i taloženjem prašine .[3] U srednjem veku su ostaci izumrlih organizama najčešće smatrani „igrom prirode“ ili dokazima „opšteg potopa“. No, već je Leonardo da Vinči (1452—1519) upozorio da se jednim „potopom“ ne može objasniti rasprostranjenost fosilnih ostataka morskih organizama na kopnu. Osim toga, on je bio svestan dugog trajanja geološke prošlosti, a opisao je i prvi geohemijski ciklus (voda ispire so iz tla i odnosi je u more koje se tako zaslanjuje, a zbog izdizanja morskog dna stvaraju se lagune gde se voda isparuje i taloži novi sloj, koji opet može biti potopljen...). Leonardo da Vinči je shvatio i odnos erozije tla i izdizanja kopna (erozija narušava ravnotežu u litosferi, a ona se ponovno uspostavlja izdizanjem). Širi interes za geološke probleme izazvale su rasprave između tzv. neptunista i plutonista. Plutonisti, na čelu sa Džejms Hatonom (1726—1797) su oživeli zapažanje Strabona (1. vek p. n. e.) držeći da su pojedine stene nastale u vezi s vulkanskim erupcijama. Nazvani su po bogu podzemlja, Plutonu. Neptunisti, na čelu sa Vernerom su oživeli staru ideju Talesa iz Mileta (7/6. vek p. n. e.), pripisujući postanak stena litosfere - vodi. Zbog toga su i dobili naziv prema antičkom bogu okeana Neptunu. Sosur, (18. vek) prvi je shvatio da su nagnuti slojevi posledica kretanja litosfere i prodora starijih stena kroz mlađe. Baumont (19. vek) prvi spoznaje ulogu raseda u postanku doline Rajne, a tvrdi i da tektonske sile nastaju zbog hlađenja Zemlje i stezanja. Žorž Kivje (1769—1832), prirodnjak i zoolog, postavlja temelje naučnog proučavanja fosilnih ostataka organizama. Vilijam Smit (1769. – 1839) primenjuje fosilne ostatke za određivanje relativne starosti stena Zemljine kore .[4] Uočava se i lateralna različitost stena nastalih u isto vreme, pa tako nastaje pojam facija. Pojam geosinklinale kao labilnog sedimentacionog prostora, nastalog lomljenjem i savijanjem Zemljine kore dobija na značenju 1900. godine kada ga je istakao Haug pri postanku ulančanih gorskih sistema a 1908. godine predložio Frenk Bersli Tejlor (1860—1938). Geosinklinala ostaje u središtu interesa geologa sve do 1960-ih, kada ju je delom istisnula koncepcija tektonike ploča...

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ante Pavelić (Bradina, 14. jul 1889 — Madrid, 28. decembar 1959) je bio jedan od osnivača i vođa nacističko/fašističkog ustaškog pokreta i ratni zločinac. Posle okupacije Jugoslavije, nacistički okupator postavlja ga na čelo marionetske Nezavisne Države Hrvatske, sa titulom poglavnika. Pavelić je bio advokat i političar iz redova Hrvatske stranke prava za vreme Kraljevine Jugoslavije. Kada je 1927. izabran kao poslanik u Narodnu skupštinu Kraljevine SHS u prvom govoru je izjavio je da njegov dolazak nije potvrda da on priznaje postojeće stanje, nego da će se boriti protiv njega za samostalnost Hrvatske. Koliko se netrpeljivosti i nasilnosti krilo iza te izjave tada se nije moglo naslutiti. Do kraja 1920-ih, njegove političke aktivnosti su postajala sve radikalnije kako je pozivao Hrvate na ustanak protiv Jugoslavije i planirao je stvaranje nezavisne Hrvatske pod italijanskim protektoratom. Nakon što je kralj Aleksandar I Karađorđević uveo Šestojanuarsku diktaturu 1929. godine i zabranio sve političke stranke, Pavelić je otišao u inostranstvo i zajedno sa Unutrašnjom makedonskom revolucionarnom organizacijom (VMRO) je planirao da razbije Jugoslaviju, zbog čega su ga jugoslovenske vlasti u odsustvu osudile na smrt. U međuvremenu Pavelić je došao u Italiju, gde je osnovao ustaški pokret sa ciljem stvaranja nezavisne Hrvatske.[2][3] Pavelić je uneo terorističke akcije u ustaški program, kao što su podmetanje bombi i atentati, pokrenuo mali ustanak u Lici 1932, a sve je kulminiralalo ubistvom kralja Aleksandra izvedenog zajedno sa VMRO. Paveliću je još jednom u Francuskoj osuđen na smrt u odsustvu. Zbog međunarodnog pritiska, Italijani su ga uhapsili i držali 18 meseci u zatvoru, što je uveliko omelo ustaše u sledećem periodu. Ubrzo po invaziji sila Osovine na Jugoslaviju u aprilu 1941. Slavko Kvaternik je, uz nemačko dopuštenje, proglasio osnivanje Nezavisne Države Hrvatske u Pavelićevo ime, koji se ubrzo vratio, preuzeo kontrolu nad marionetskom vladom i ubrzo stvorio politički sistem sličan nacističkoj Nemačkoj i fašističkoj Italiji. Pavelić je morao da Italijanima da teritorijalne ustupke. Brutalan režim koji je predvodio Pavelić je bio odgovaran za genodicne progone Srba, Jereja i Roma koji su živeli na teritoriji NDH[4], što je uključivalo masovna ubistva stotine hiljada Srba, i desetine hiljada Jevreja i Roma.[5], kao i za progone Hrvata antifašista. Rasne politike NDH su značajno doprinele brzom gubitku kontrole nad okupiranoj teritoriji, gde je stanovništvo masovno odlazilo u partizane i četnike, i čak nateralo nemačke vlasti da pokušaju da obuzdaju Pavelića i njegovu genocidnu kampanju.[6] Na kraju rata 1945. Pavelić je naredio svojoj vojsci da se bori čak i posle nemačke predaje, ali on sam je pobegao u Austriju i izbegao repatrijaciju kod Blajburga. Pavelić je na kraju stigao do Argentine, gde je ostao politički aktivan. Kada je hrvatsko-ustaška imigracija u Argentini 1957. g. proslavljala „Dan nezavisnosti”, odnosno dan stvaranja NDH (10. april), Blagoje Jovović je pucao na Pavelića, ali je bivši ustaški poglavnik preživeo,[7] posle čega je pobegao u Frankovu Španiju. U Španiji je i preminuo od rana zadobijenih prilikom atentata. Nikada iz bolnice nije izašao.... Bogdan Krizman (Varaždin, 28. jul 1913 — Zagreb, 5. jul 1994) je bio jugoslovensko-hrvatski istoričar. Njegov otac je bio Hinko Krizman, ministar u nekoliko vlada Kraljevine SHS. Završio je studije u 1937. na Pravnom fakultetu Univerziteta u Zagrebu. Diplomirao je međunarodno pravo i diplomatiju istorije na Slobodnoj školi političkih nauka u Parizu. Nakon toga, bio je zaposlen u jugoslovenskom Ministarstvy spoljnih poslova u Beogradu. Između 1941. i 1945. godine, ystaške su ga vlasti internirale u Lepoglavi i Gracu. Od 1947. do 1949. bio je diplomatski predstavnik Jugoslavije u Beču. Doktorirao je 1952. u Zagrebu sa tezom o istoriji diplomatije Dubrovačke republike u 18. veku. Od 1950. do 1958. radio je u Državnom arhivu, od 1958. do 1970. bio je aktivan na Jadranskom institutu Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti. Od 1970. je predavao opštu istoriju države i prava na Univerzitetu u Zagrebu od 1976. do odlaska u penziju 1983, kao redovni profesor. Važio je za međunarodnog eksperta za istoriju Nezavisne Države Hrvatske. Radovi O dubrovačkoj diplomatiji, 1951. Hitlerov Plan 25 protiv Jugoslavije, 1952. Diplomati i konzuli u starom Dubrovniku, 1957. Spoljna politika jugoslovenske države 1918—1941. Diplomatsko-historijski pregled, 1977. Raspad Austrougarske i stvaranje jugoslavenske države, 1977. Ante Pavelić i ustaše, 1978. Pavelić između Hitlera i Musolinija, 1980. Jugoslovenske vlade u izbjeglištvu 1941—1943, 1981. (zbirka dokumenata) Ustaše i Treći rajh, dva toma, 1983. Pavelić u bjekstvu, 1986. Hrvatska u Prvom svjetskom ratu. Hrvatsko-srpski politički odnosi, 1989.

Milan Stevanović KAKO DA POBEDITE NA IZBORIMA Pixel, 2007. Udžbenički format, tvrd povez sa omotom, 160 strana. Lepo očuvana. Ima posvetu na predlistu (verovatno autora). Većina političkih kandidata misli da smo mi privilegovani činjenicom da smo u prilici da čujemo njihov govor, pa krenu da raspredaju svoju, pomalo ličnu priču, pod parolom: Sad će vi kažem sve!Sličan komentar često se, u vreme izbora, čuje i od glasača kojima je politike preko glave. Ali, kada se taj komentar nađe u knjizi „Kako da pobedite na izborima“ Milana Stevanovića - Piksela, insajderske priče čoveka koji je radio kampanje koalicije „Zajedno“ (96), Demokratske stranke (97), Mila Đukanovića, Biljane Plavšić, DOS i Bogoljuba Karića, onda je jasno da će političari u Srbiji još dugo morati da uče male tajne predizbornih kampanja. c6

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Autor u knjizi dalje širi granice transakcione analize na područje zavisnosti od droga, detaljno klasifikuje i analizira različita svesna i nesvesna ”muvanja”, kojima obiluje ova populacija i veruje da ova knjiga može bitno uvećati socijalnu inteligenciju, razviti otpornost na muvanja, pomoći nam da izađemo iz “igre” ili da ostanemo izvan nje. Dr Zoran Milivojević je ovaj put svoja iskustva u radu sa narkomanima pretočio u čitku i aktuelnu knjigu, povezujući narkomaniju i teoriju igara Erika Berna. Knjiga čitaocu pruža kompletan uvid u komunikacijske šeme („igre“) koje „igraju narkomani“, ali često i drugi članovi društva – porodica, prijatelji, škola...i demistifikuje svet uzimalaca droga. Analizirajući svesne i nesvesne „igre“ metodama transakcione analize autor otkriva šta su „igre“, ko u njima učestvuje, kako se u njih „upada“ i kako izlazi, ko je je žrtva, a ko spasilac i zašto smrtonosne obrasce ponašanja uopšte zovemo „igra“. Iako je knjiga napisana jezikom struke i dragocena je prvenstveno onima koji rade sa mladima - školskim psiholozima i edukatorima, ipak nije „zatvorena“ ni za tzv. običnog čitaoca – mlade u srednjim školama i višim razredima osnovnih škola, roditeljima da se postave na dobar način ako sumnjaju da se dete drogira ili kada ono zaista počne da se drogira, uzimaocima droga koje će knjiga svakako naljutiti, ali će biti ikorisna jer demistifikuje zavisnost. Knjiga je korisna i novinarima i urednicima jer pomaže odgovornom informisanju o pojavi narkomanije. Knjiga Igre koje igraju narkomani donosi potpuno novi uvid u problem uzimanja droga i potpuno novi pristup u međunarodnim razmerama, jer ne postoji slično delo, ali i potvrđuje da je dr Milivojević u samom vrhu svetske transakacione analize kojoj, upravo ovom knjigom, daje veliki doprinos. U predgovoru knjige autor daje kratak, ali zanimljiv istorijat rukopisa – od prve verzije proteklo je čitavih 26 godina, tj. 1981. godine autor je napi­sao tridesetak strana teksta Narkomanske igre kao interni edukativni mate­­ri­jal za studente volontere angažovane u projektu Algrena – alternativna grupa za resocijalizaciju narkomana. Institucionalni okvir grupe je bio Medicinski fakultet u Beogradu, a grupu su podržali svi tadašnji stručnjaci uključeni u ovu problematiku. Zahvaljujući kampanji Algrene izgra­đen je i Centar za prevenciju i lečenje narkomanije u Drajzerovoj ulici u Beogradu, ali ubrzo nakon izgradnje Centra došlo je polako do dezintegracije projekta Algrene, a tada prestaje i aktivan rad dr Milivojevića sa narkomanima. Podsticaj dr Milivojeviću da ipak dovrši i objavi knjigu bio je njegov sin koji se bližio godinama u kojima droge počinju da bivaju opasnost. Autor je shvatio da se gotovo ništa nije promenilo u proteklih četvrt veka – s jedne strane cveta organizovan kriminal u smislu proizvodnje, šverca i distribucije droge, a s druge strane su prevencija, terapija i resocijalizacija ostale u velikoj meri marginalizovane. - To me je trglo iz samoizolacije i osećaja stručne inferiornosti. Tek kada sam shvatio da tekst mogu osavremeniti pomoću kritika kolega koji se aktivno bave terapijom i lečenjem narkomanije, nestala je i poslednja kočnica – kaže dr Milivojević u uvodnom tekstu knjige. Ova knjiga može bitno uvećati socijalnu inteligenciju: razvijmo otpornost na muvanja. * Koje igre igraju zavisnici od droga, a koje ljudi oko njih? * Koje igre igraju terapeuti, roditelji, policija...? * Ko je u igri Spasilac, ko Progonilac, a ko Žrtve? * Ako ste u igri kako da iz nje izađete? * Ako niste u igri kako da u nju ne uđete? * Kako da pomognete sebi i svojima? * Kako uputiti svoje dete da ne postane Žrtva? * O autoru Zoran Milivojević Zoran Milivojević, dr med., je psihoterapeut, supervizor i profesor na Međunarodnoj akademiji za transakcionu analizu. Autor je nekoliko izvanrednih knjiga i udžbenika. Vođen idejom da kratki i jasno napisani tekstovi mogu pomoći čitaocu da se orijentiše i nađe izlaz iz problema svakodnevnog življenja, utemeljio je socijalnu psihoterapiju koja koristi medije kako bi terapijske poruke doprle do šire publike. Cilj ovih poruka je da isprave naše logike izgrađene oko pogrešnih uverenja – iracionalne psihologike. Tako je u nekoliko knjiga – Uloviti ljubav(2011), Psihologike svakodnevnog života (2014), Psihologičkim spisima (2017) i Roditeljovanje – o optimalnom vaspitanju (2017) sabrao tekstove koje već godinama objavljuje u dnevnom listu Politika. Na slovenačkom jeziku su objavljene knjige Mala knjiga za velike starše (Psihopolis), Emocije – Razumevanje čustev v psihoterapiji (Psihopolis, 2008), Igre, ki jih igrajo narkomani (Modrijan, Ljubljana, 2013), Formule ljubezni (Mladinska knjiga, Ljubljana, 2009) i Ulovimo ljubezen (Mladinska knjiga, Ljubljana, 2012). Milivojevićeve knjige imaju i svoja izdanja u Hrvatskoj: Formule ljubavi (Mozaik knjiga, Zagreb, 2009), Emocije (Mozaik knjiga, Zagreb, 2010), Mala knjiga za velike roditelje (Znanje, Zagreb, 2009) i Uloviti ljubav (Mozaik knjiga, 2012). Originalnost autorove misli uvrstila ga je u grupu vodećih svetskih autoriteta za psihologiju ljubavi okupljenih oko projekta Lea Bormansa The World Book of Love koji je rezultirao objavljivanjem Svetske knjige o ljubavi (Psihopolis, 2014). Koautor je u udžbeniku Psihijatrija dr Dušana Kecmanovića (1989), kao i u knjigama prof. dr Ljubomira Erića: Psihoterapija (Psihopolis, 2010), Seksualne disfunkcije i Psiho­­dina­­­­mika psihoterapije. Međunarodni je predavač koji je imao predavanja, radionice ili na drugi način prezentirao na brojnim međunarodnim kongresima, seminarima i simpozijumima uglavnom u evropskim zemljama, ali i u Sjedinjenim Američkim Državama, Rusiji, Kanadi, Australiji i Južnoj Africi. Bio je plenarni predavač na Prvom evroazijskom kongresu psihoterapeuta u Moskvi, 2013. kao i na Sedmom svetskom kongresu psihoterapeuta u Durbanu, Južna Afrika, 2014....

knjiga posvećena Ivici od Sinjana sa posvetom odbora sinjske alke vojvoda S.Aleksandar Vojvoda je zapovjednik alkarske čete, momačke čete i alkarske pratnje, ali ne sudjeluje u alkarskim natjecanjima Vojvoda izdaje svečanu zapovijed o održavanju Alke, rukovodi svim pripremama za Alku, odlučuje o izboru alkara i momaka koji će sudjelovati u Alci, bira i određuje između alkara svog ađutanta, barjaktara i pratioce barjaktaru, određuje vrijeme početka priprema alkara i momaka za Alku, naređuje početak svake trke, osobno je odgovoran za rad i ponašanje alkara i momaka i za uspjeh Alke. Alkarski vojvoda može izreći društvene mjere alkarima i momcima za vrijeme alkarskih prova i to: ukor, isključenje iz prova i isključenje iz Alke. Prije početka Alke vojvoda drži prigodan govor, a po završetku Alke proglašava slavodobitnika. Vojvoda proglašava dobitnika Bare i dobitnika Čoje. odlično očuvana zL0.8

A SIGNET BOOK first printing january 1951 second printinf august 1951. dobro očuvan SK.6

Izdavač AGM knjiga Povez-Broš Strana 214, 16,5x23,5cm Građevinski objekti nastali su u različitim razdobljima i pod različitim okolnostima, a na njihov izgled, funkcionalnost i konstrukciju uticali su mnogi faktori. Posledica takve situacije su mnogi neiskorišćeni podrumi, sutereni i potkrovlja. Kako neiskorišćene prostore pretvoriti u stambene, radionice ili kancelarije može se saznati iz ove knjige. Iako su za svaku građevinu situacija i pristup drugačiji, dati su načini za savlađivanje uobičajenih prepreka na putu do uređenja vlastitog kutka.

Ljutnja i bes tinejdžera - Nik Laksmur Knjiga "Ljutnja i bes tinejdžera" istražuje kompleksnu temu ljutnje kod adolescenata i nudi praktične savete roditeljima, nastavnicima, psihoterapeutima i drugim stručnjacima koji rade sa mladima. Autor Nik Laksmur ističe važnost razumevanja i prihvatanja ljutnje kao legitimne emocije kod adolescenata, istovremeno pružajući smernice kako raditi sa ovom emocijom na konstruktivan način. Knjiga istražuje različite aspekte ljutnje adolescenata, uključujući njen kontekst, uzroke i načine izražavanja. Autor naglašava važnost slušanja i razumevanja poruka koje ljutnja može prenositi, kao i identifikaciju potencijalnih problema ili pozadinskih emocija koje mogu biti skrivene iza ljutnje. Kroz knjigu se analiziraju i strategije za rad sa ljutnjom adolescenata, uključujući kako podržati mlade ljude u prepoznavanju i izražavanju svojih emocija na zdrav način. Takođe, istražuje se uloga nastavnika i roditelja u podršci mladima koji se suočavaju sa ljutnjom, nudeći praktične savete za uspostavljanje pozitivnih odnosa i podršku u razvoju emocionalne inteligencije. "Ljutnja i bes tinejdžera" je dragoceno štivo za sve koji rade sa adolescentima, pružajući duboko razumevanje ove kompleksne teme i praktične alate za podršku mladima u upravljanju svojim emocijama. "Ljutnja i bes tinejdžera" je izrađena u mekom povezu, ima 168 strana, autor knjige je Nik Laksmur. Težina je 0.3 kg. Ljutnja i bes tinejdžera cena Cena knjige "Ljutnja i bes tinejdžera" je 1100,00 dinara. Cena sa popustom je 935.00 din. Lako naručivanje putem našeg sajta i brza dostava

Mek povez,format B5.Autor Justin Popovc.256 strana.Izdanje manastira Celije Valjevo

Zbirka socioloških i novinarskih eseja koja govori o uzrocima raspada Jugoslavije Iz recenzije : ’’Leonidisovo duboko razumijevanje i zanimanje za političku situaciju u bivšoj Jugoslaviji rezultira autentičnim svjedočenjem, a njegov profesionalizam i humanistički principi doprinose uvjerljivosti kakva se rjetko sreće. Post-totalitarni ”nacionalizam” vlast koristi selektivno, služeći se istorijom, religijom i nacijom za učvršćenje unutrašnje okupacije. Ideološki nihilizam koji ide ruku pod ruku sa tim ”nacionalizmom” karakteriše cinizam, vulgarizacija i primitivizam, koji su se u Jugoslaviji ispoljili u vidu pljaškaša koji nastupaju u ime nacije i vjere. Djelovanje tih grupa u ime nacije i vjere dovelo je do uspona podzemlja, do bogaćenja pljačkaša i osiromašenja i poniženja najvećeg dijela naroda.’’ Izdavač: Sarajevo : `Šahinpašić` Godina izdanja: 2004, 267 str. ; 20 cm Zbirka: Biblioteka Publicistika b7

Tvrd povez,dobro ocuvana 339 strana A2

Tvrd povez,nova 297 strana I2

Autor:: Lešek Kolakovski Žanrovi:: Publicistika Izdavač:: Treći trg Godina izdanja:: 2023. Broj strana: 182 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 20 cm Kolakovski, naslovivši svoj esej lukavo, želi da kaže: Isus je smešan onima koji su izgubili osecanje za humor ili distancu prema sebi i svom mišljenju. Oni koji su poverovali (upravo: poverovali), da smo – zajedno s prosvecenošcu – otkrili zlatnu žilu sigurnog spokojstva i sudbinu sveta ili da ce nas ona voditi u zemlju racionalne utopije, koja podmiruje sve naše potrebe i prohteve. S tim što Kolakovski ne demonizuje svet naše savremenosti – mnoge stvari uspeli samo da dovedemo u red i ispravimo, živimo bolje (istina samo u Evropi i Sjedinjenim Americkim Državama), dok se ostatak sveta gubi. Pre svega išcezava osecanje za moral: po nama, zlo nema izvor u pojedincu, vec u institucijama. Poje- dinacno osecanje krivice nije povezano s grehom, pre je bolest, problem, sa kojim se odlazi psihoanaliticaru, a ne moli se Bog za oproštaj i pokajanje. Isus je smešan, jer opterecuje coveka, a ne strukture i institucije, nalaže potragu za zlom u sebi. Odbacijuci tu poruku – sami postajemo smešni. L2

Serafim Rouz - Nihilizam, koren revolucije modernog doba (ilustrovano, mastan papir, A4, 120 str.)

Roma : Acta Instituti Romani Finlandiae 1996 145 strana ilustrovano očuvanost 5 Un’edizione integrale di tutte le iscrizioni pagane e cristiane di probabile provenienza urbana, sia quelle tuttora esistenti ad Anagni sia quelle smarrite.

U dobrom stanju Društveno-filozofski pogledi u Crnoj Gori od početka XIX do sredine XX vijeka : prilog izučavanju teorijske misli u Crnoj Gori / Đoko D. Pejović Ostali naslovi Socio-philosophical views in Montenegro from the beginning of 19th to the middle of 20th century Vrsta građe knjiga Cilјna grupa odrasli, ozbilјna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1980 Titograd : Crnogorska akademija nauka i umjetnosti, 1980 (Beograd : Prosveta) Fizički opis 245 str. ; 24 cm Posebna izdanja / Crnogorska akademija nauka i umjetnosti ; knj. 10. Odjelјenje društvenih nauka ; knj. 1 Na spor. nasl. str.: Socio-philosophical views in Montenegro from the beginning of 19th to the middle of 20th century Tiraž 1.000 Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija važnijih radova Lazara T. Perovića: str. 227-228 Bibliografija važnijih radova Laza Đ. Popovića: str. 229-230 Rezime na engl. jeziku Registar. Predmetne odrednice Filozofija -- Crna Gora -- 19-20v Pejović, Đorđije Đoko, 1914-1983 = Pejović, Đorđije Đoko, 1914-1983 SADRŽAJ Uvodne napomene Društveno-politička i moralna misao Petra I Petrovića - Poslanice - Shvatanje ugleda, tradicije i opšteg dobra - Značaj slobode, sloge, mira i pravde - Sopstvenim snagama i s osjećajem realizma braniti zemlju i boriti se protiv izdaje Nјegoševi filozofski pogledi i šta je o njima u Crnoj Gori napisano O poetsko-filozofskoj misli Stevana Perovića Cuce Narodna mudrost — u poslovicama, u anegdotama i Sule Radova i u djelima Marka Milјanova i Stefana M. Ljubiše - Narodne poslovice - Anegdote, izreke i odgovori Sule Radova - O društvenim i moralnim pogledima Marka Milјanova - Narodna mudrost u književnom djelu Stefana M. Ljubiše Shvatanje morala - O shvatanju sreće i cilјa života - O postanku morala - O uzrocima opadanja morala - O Razvoju moralnih vrlina - O Tolstojevom shvatanju morala - O etosu Crnogoraca - O djelima pisaca drugih naroda Elementi Filozofije religije - Razvitku pedagogike misli - Cilјevi vaspitanja - O pitanju nastavnog gradiva - O moralnom i estetskom vaspitanju - Uticaj crkve na školu - O fizičkom kažnjavanju učenika - Marksističke misli o vaspitanju - O radnoj školi - O djeci koja se teško vaspitavaju - Literatura o vaspitanju - Osvrti na poznatija pedagoška djela Interesovanja za probleme psihologije - Pokušaji izučavanja pojedinih osobina duhovnog života lјudi - O etnopsihologiji Crnogoraca - Osvrti na djela iz raznih oblasti psihologije - Prevodi kraćih tekstova Razvitak estetske misli Tematika filozofije prava O osnovama političke filozofije Razmišlјanja o predmetima filozofije - Eseji o važnosti Platonove filozofije i razlikovanju suštine predmeta od pojava - Udžbenik istorije filozofije i manji prilozi iz ove oblasti - Interesovanje za filozofsku misao poslije prvog svjetskog rata - Predavanja - Osvrti na razna djela iz filozofije - Prevodi iz filozofske literature drugih naroda - Aforizmi O širenju marksističkog pogleda na svijet - Socijalistička i marksistička literatura u Crnoj Gori - Marksističko shvatanje istorije i kritika toga shvatanja - O dijalektici - O moralu u novozavjetnim spisima - Prikazi djela marksističke literature Zaklјučak Prilog Rezime (Conclusion) Registar autora

pomozi nam blagi hriste Duhovna pesmarica sa dodatkom priredio sveštenik Hadži Goran Radovanović mek povez 226 str b5

Zaludna misterija Bogdan Bogdanović Izdavač: Gradac Žanr: Domaći pisci, Ezoterija 2020 god 192 str 13 cm Doktrina i praktika zlatnih (crnih) brojeva Zaludna mistrija govori o mističnoj ulozi broja i „društvu zaludgraditel­ja“, bratstvu slavnih arhitekata koje se kreće od Bramantea i Paladija do samog pisca knjige. U knjizi je reč o „unutrašnjoj arhitekturi“ jedinoj is­tinskoj arhitekturi, koja postoji samo dok se gradi i koja nikada ne može da dobije svoju spoljašnu manifestaciju. Ona se javlja „zaludgraditelju“ samo kada ovaj zatvori oči i nikada ne može biti ispisana, iscrtana, sazidana, jer je nevidljiva i čista tvorevina duha. Ona je večno nedovršena, i zato se konstantno gradi i razgrađuje, živi i diše. Poruka knjige odgovara tezi da je istinska lepota stvari u njihovom nastanku, inicijalnom konceptu. Za­ludna mistrija takođe predstavlja trag koji je ostavio pokret nadrealizma, kome je Bogdanović pripadao. L2

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Pjer Burdje (franc. Pierre Bourdieu; Dangen, 1. avgust 1930 — Pariz, 23. januar 2002) bio je francuski sociolog, antropolog[1][2] i filozof[3]. Razvio je u polju sociološke teorije koje je nazvao teorija prakse. Ključni termini ove teorije su habitus, kapital i polje. Burdje je nastojao da svoje teorijske ideje poveže sa empirijskim istraživanjima svakodnevnog života i da na taj način objasni odnose moći u društvu. Njegov teorijski doprinos pripada disciplini sociologija kulture. Život i karijera Pjer Burdje je rođen u Dangenu (Dangen - Atlantski Pirineji) u južnoj Francuskoj 1. avgusta 1930. Oženio se 1962. godine sa Mari-Kler Brizar. Imali su tri sina: Žeroma, Emanuela i Lorana. Burdje se školovao u gimnaziji u Pou pre nego što je prešao u Luj le Grand gimnaziju u Parizu. Odatle je dobio prohodnost do Visoke škole u Parizu . Nakon toga je godinu dana radio kao profesor u gimnaziji Mulens pre nego što je stupio u vojnu službi 1955. Njegovi biografi su pisali da je odbio da pohađa školu rezervnih oficira sa svojim kolegama iz Visoke škole, već da je želeo da ostane sa narodom iz skromnog društvenog miljea iz koga je poticao.[4] Učestvovao je u ratu u Alžiru, oktobra 1955. Posle jednogodišnje vojne službe, Burdje ostaje da radi u Alžiru kao nastavnik. [5] Za vreme Alžirskog rata za nezavisnost 1958-1962, Burdje je sproveo istraživanje koje je predstavljalo osnovu za dalju izgradnju njegove reputacije kao antropologa. Rezultat je bila njegova prva knjiga „Sociologija Alžira“, koja je doživela trenutni uspeh u Francuskoj, a 1962. je objavljena i u SAD. Burdje je 1968. preuzeo Evropski centar za sociologiju koji je vodio do smrti. Bio je odlikovan medaljom nacionalnog centra za naučna istraživanja 1993. godine. Univerzitet Berkli mu je 1996. dodelio Gofmanovu nagradu, dok je 2001. dobio Haksli medalju Kraljevskog antropološkog instituta.[6] Burdje je u 71. godini života preminuo od kancera. [5] Uticaj Burdjeov rad bio je pod uticajem tradicionalne antropologije i sociologije koje je pokušao da sintetiše u svojoj teoriji. Od Maksa Vebera je zadržao značaj dominacije i simboličkih sistema u društvenom životu, kao i ideju društvenih poredaka, koje će na kraju Burdje transformisati iz sociologije religije u teoriju polja. [7] Od Marksa je stekao razumevanje društva kao skupa društvenih odnosa i potrebe da se dijalektički razviju društvene teorije iz društvene prakse. Od Emila Dirkema je nasledio određeno strukturalističko tumačenje tendencije društvenih nauka da se reprodukuju, na osnovu analize simboličkih struktura i oblika klasifikacije. Burdje je takođe bio pod uticajem Vitgenštajna. Navodio je da je Vitgenštajn filozof koji mu je verovatno najviše pomogao u teškim trenucima. Govorio je da je on neka vrsta spasioca kroz stvaralačku krizu. Burdjeov rad bio je izgrađen na pokušaju da se prevaziđe niz suprotnosti za koje je mislio da karakterišu društvene nauke (subjektivizam/objektivizam, mikro/makro, sloboda/deterinizam) njegovog vremena. Njegovi koncepti polja, kapitala i oblasti bili su osmišljeni radi prevazilaženja takvih suprotnosti. Rad Burdje je rutinski nastojao da poveže svoje teorijske ideje sa empirijskim istraživanjima. Njegov rad se može posmatrati kao sociologija kulture ili, kako ga je on opisivao, `Teorija prakse`. Njegovi doprinosi sociologiji bili su dokazni i teorijski. On je proširio ideju kapitala kategorijama kao što su društveni kapital, kulturni kapital, finansijski kapital i simbolički kapital. Za Burdjea svaki pojedinac zauzima položaj u multidimenzionalnom društvenom prostoru; on ili ona nisu definisali samo prema članstvu u nekoj društvenoj klasi, već prema svakoj vrsti kapitala koju on ili ona mogu da prikupe kroz društvene odnose. Kapital obuhvata vrednost društvenih mreža, a Burdje je pokazao da se oni mogu koristiti za proizvodnju ili reprodukciju nejednakosti. Na kraju krajeva svaka relativno autonomna oblast, kao što je ekonomija, politika, novinarstvo, birokratija, nauka i obrazovanje, rađa specifičan kompleks društvenih odnosa u kojima će učesnici biti angažovani u svakodnevnoj praksi. Kroz ovu praksu oni će razviti određen raspored za društvenu akciju koja je uslovljena njihovim položajem na terenu. Grob Pjera Burdjea na Per Lašezu Vrste kapitala Burdje je poznat po uobličavanju termina kao što su kulturni, socijalni i simbolički kapital. Po njemu, društveni prostor je multidimenzionalan, tako da svaki pojedinac zauzima određenu poziciju u društvu na osnovu vrste i obima kapitala koji može da upotrebi. Iz ove perspektive, društveni položaj pojedinca ne određuje samo materijalna situacija (ekonomski kapital), već i obrazovanje (kulturni kapital), društvene mreže (socijalni kapital) i društveni ugled (simbolički kapital).

Mačka: priručnik za vlasnike Bruce Fogle bogato ilustrovano Ovaj nezaobilazni priručnik za sve vlasnike mačaka, ispunjen je nenadmašnim informacijama o svim aspektima brige i odgoja vaše mačke. Mačka ima prekrasne velike oči koje joj pružaju nevjerojatan periferni vid za otkrivanje predatora i plijena. Površina oka, rožnica, dramatično je ispupčena; time je proširen kut gledanja i omogućen ulazak veće količine svjetla u oči. Struktura unutarnjih stanica oka prilagođena je za vid životinje koja lovi uglavnom u zoru i sumrak, kada uočavanje boje nije prioritet – zato mačka ne vidi sve boje: mrežnica je osjetljiva samo na plavu i zelenu, ali ne i na crvenu. Oči imaju velik broj stanica koje otkrivaju i najmanji pokret, leće koje mogu, po potrebi, razlučiti i oštro fokusirati. Veličanstven binokularan vid iznimno je pouzdan pri zaskakivanju plijena… Autor Bruce Fogle Uvez Tvrdi Izdavač Profil Godina izdavanja 2007 Stranica 288 b5

1.Osnovi makroekonomije i 2.Osnovi makroekonomije - Primeri Autor(i): Miomir Jakšić ; Nikola Fabris, Miomir Jakšić, Aleksandra Praščević Izdavač: Ekonomski fakultet Univerziteta u Beogradu Mesto: Beograd 2012. ocuvane kboz7+

Usmerwni nivo,drugo izdanje.212str;ilustr 24cm.Odlicno ocuvana k122