Pešić i sinovi, 2008. 265 strana. Dakle, nova. Geografski predeli Gvozdenih vrata na Dunavu i njegovih predela sa ključalom vodom znanih kao Kazani, zidine antičke naseobine na izlazu iz đerdapskog grotla zvanog Ždrelo, što čuvaju od zaborava uspomenu na zaštitnicu svetih puteva i devicu Dijanu, zatim naziv nestalog grada Dionis – dete dvostrukih kapija – utonulog u rečne dubine na potesu Đevrin u blizini Ada Kala prilikom izgradnje hidroelektrane Đerdap i na njegovom mestu pronađen Mitrin mermerni reljef – beleg svedočanstva o graničnom području ogromnog kamenog praga u rečnom dnu, imenovanog kao Pregrada sa značenjem prepreke povredi kosmičkog reda kojom „mnogomučna Pravda“ na stubovima otvara prolaz energiji, opredeljuju nas da tragove jednog bogatog mitskog pamćenja, između ostalog i kao stadijuma na putu saznanja – za šta ih je Platon koristio – pokušamo pronaći upravo u regiji Gvozdenih vrata Đerdapa. Herkulovi stubovi, Posejdon, kukasti krst, potop, Pontifex Maximus, ada Kale, Baba Kaj, blago Atlantide...

Izdavač: Novi pogledi, Kragujevac Biblioteka Ravna Gora, knjiga 4 Povez: tvrd sa omotom Broj strana: 259 Ilustrovano. Sadržaj priložen na slici. Malo selotejpa na omotnici, poneki otisak prsta, sitne flekice na jednom listu, lepo očuvana. – Biografija komandanta Gorske kraljeve garde – Nova dokumenta o stradanju Nikolinog oca potpukovnika Milana Kalabića i njegove verenice Bobe Stanišić – Sve borbe Garde protiv Nemaca, ljotićevaca, komunista, Bugara i ustaša – Kako je Nikola Kalabić prikazivan u literaturi i na televiziji od 1962. godine do danas? – Kakav je uistinu bio Nikola Kalabić? – Zašto (neo)komunisti insistiraju na priči o izdaji Kalabića, uprkos svim dokazima? – Sve komunističke tvrdnje o izdaji Kalabića na jednom mestu – Demantovanje svih tvrdnji o izdaji – Nalaz i mišljenje ovlašćenog sudskog veštaka: Na slikama sa Oznom nije Kalabić i Kalabić nije pisao pisma Ozni – Otkrivanje identiteta lažnog Kalabića i objavljivanje njegove slike (K-45)

IST 9 07152) PUT U RASPAD , Raif Dizdarević , Institut za istoriju Sarajevo 2011 ; stenogrami izlaganja Raifa. Dizdarevića u raspravama iza zatvorenih vrata državnog i političkog vrha Jugoslavije mek povez, format 16,5 x 24 cm , latinica, 431 strana , naslovna korica blago presavijena po sredini , osim toga knjiga odlično očuvana

Opis Beograd je jedan od najstarijih i najčešće rušenih gradova sveta. Oni koji vole i poznaju ovaj grad ne poznaju ga na osnovu onoga što su u njemu videli ili dotakli. Njegov najveći i možda najlepši deo je onaj koji je iščezao netragom pa ga više nikada nećemo videti, fotografisati ili dodirnuti. Ali istoriji pripada i onaj njen nestali deo, koji se više nikada neće moći rekonstruisati, onaj deo istorije koji se nalazi u nama, a ne u svetu oko nas. Darujući nam bogatstvo ilustrovanu Kratku Istoriju Beograda, srpski pisac Milorad Pavić nam otkriva sve važne podatke, legende, svilenim nitima istkane priče o Beogradu, drevnom gradu na obalama rajske reke Ister, koji su Turci zvali "Vrata ratova" a hrišćani "Bedem hrišćanstva". Kroz ta vrata prohujali su Argonauti, Kelti, Rimljani, Vizantici, Goti, Huni, Avari, Bugari, Ugri, krstaši i Turci i ostavili mnoge tragove svoje moći, svog besa i svojih kultura... Povez knjige : tvrd Strana : 87 Format knjige : 23 X 30 cm Pismo : latinica / ćirilica

STANJE PREDMETA: Odlično očuvana sem oštećenja prednje korice (vidi sliku). OPIS: Beograd je jedan od najstarijih i najčešće rušenih gradova sveta. Oni koji vole i poznaju ovaj grad ne poznaju ga na osnovu onoga što su u njemu videli ili dotakli. Njegov najveći i možda najlepši deo je onaj koji je iščezao netragom pa ga više nikada nećemo videti, fotografisati ili dodirnuti. Ali istoriji pripada i onaj njen nestali deo, koji se više nikada neće moći rekonstruisati, onaj deo istorije koji se nalazi u nama, a ne u svetu oko nas. Darujući nam bogatstvo ilustrovanu Kratku Istoriju Beograda, srpski pisac Milorad Pavić nam otkriva sve važne podatke, legende, svilenim nitima istkane priče o Beogradu, drevnom gradu na obalama rajske reke Ister, koji su Turci zvali `Vrata ratova` a hrišćani `Bedem hrišćanstva`. Kroz ta vrata prohujali su Argonauti, Kelti, Rimljani, Vizantici, Goti, Huni, Avari, Bugari, Ugri, krstaši i Turci i ostavili mnoge tragove svoje moći, svog besa i svojih kultura. NAPOMENA: Ostale predmete u mojoj ponudi možete proveriti preko sledećih linkova: - Kupindo: https://www.kupindo.com/Clan/Duduledu/SpisakPredmeta - Limundo: https://www.limundo.com/Clan/Duduledu

GORAN Babić - Djed Geza / Grossvater Geza Str 191 Povez mek Stanej knjige dobro OSTALE MOJE AUKCIJE MOŽETE POGLEDATI PREKO LINKA http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=rere&Grupa=1 Kupovinom više knjiga značajno štedite na poštarini. O knjizi Otac iz doline Neretve, Hrvat, komunist; mati Beograđanka, iz jevrejske obitelji u kojoj je nakon rata ostalo malo živih. Oboje partizani, pa su sina donijeli na svijet tamo gdje je tih tjedana i dana boravila glava pokreta. Djetinjstvo je provodio u Mostaru, gdje je završio gimnaziju, a u Zagreb je došao kao što će, sve do danas, dolaziti hrvatska djeca iz Hercegovine: na studije. Upisao je i završio ekonomiju, kojom se u životu neće baviti. Odrana ga je - opet hercegovački sindrom? - uzela politika. Oko 1968. bio je radikalni ljevičar, među onima koji su protivni režimu, ali uskoro je njegovo bavljenje javnim stvarima zadobilo konvencionalnu formu. Prošetao se Babić komitetima, postao drug s drugovima, i započeo u Zagrebu život kojim bi, to je sigurno, živio i danas, e samo da se držao forme i njenih socijalnih transformacija, ali i da je prihvaćao kako svako malo, svakih deset do dvadeset godina, valja zaboravljati ono što nije za pamćenja jer škodi životu među ljudima koji žive tako što stalno zaboravljaju. Na kraju, možda bi mu bilo i oprošteno to što je pamtio i što se držao svoga, samo da nije bio došljo i da se u Zagrebu znao ponijeti po mjeri mjesnih adeta i običaja. Osnivač je, prvi tajnik i urednik izdavaštva Centra za društvene djelatnosti omladine pri Republičkoj konferenciji Saveza socijalističke omladine Socijalističke republike Hrvatske, gdje će tokom sedamdesetih i osamdesetih uhljebljenje naći pisci, kritičari, pjesnici i karijerni uhljupi mlađe generacije. Od kraja šezdesetih objavljuje knjige pjesama. Upečatljivih metafora, izraženog osjećaja za ritam, obuzet poviješću i zajednicom, onom zajedničkom intimom naših naroda i narodnosti, Babić piše o onome što u to vrijeme živi i vidi. Negdje oko 1971. objavljuje pjesmu Gori li to Hrvatska, koju će, četvrt stoljeća kasnije po Zagrebu spominjati tko god stigne, ne bi li preko nje dokazao navodnu Babićevu prevrtljivost i pristajanje, makar i kratkoročno, uz argumente hrvatskih nacionalista s rubova i margina takozvanog Maspoka. Ali pjesmu, kako to u nas već biva, znaju samo po imenu. Niti su je čitali, niti su u stanju da je citiraju, makar jedan jedini njezin stih koji bi svjedočio o Babićevoj idejnoj opačini i izdaji ideala revolucije. Ali ne, svih tih godina, pa sve do dana današnjega, Gori li to Hrvatska nije nanovo otisnuta u hrvatskomu tisku, e da potvrdi kako su progonitelji bili u pravu kada su pjesnika prognali iz Hrvatske. Ta pjesma, necitirana i spomenuta samo po naslovu, trebala bi poslužiti jedino tomu da mu i u Beogradu, kamo je 1991. Babić dognan, život učini nemogućim. Ovakva je legenda o toj pjesmi: u ljeto 1971, kada se Hrvatska bila zažarila žarom nacionalnog preporoda, kojemu je i Tito dao snažnu potporu, a onda se najednom predomislio, u to ljeto, dakle, kada je Hajduk nakon dugo godina postao prvak države, pa su širom Dalmacije na prozore kao barjaci slobode i pobjede bili isticani čisti bijeli lancuni, i ti si, čitatelju, jednoga jutra hodio Drvenikom, bilo ti je pet godina, i živim čudom si se čudio kako je na baš svakom prozoru, osim na prozorima vikendaških kuća, izvješen bijeli lancun, u to ljeto kada se, eto, žarila simbolična Hrvatska, i kada je legendi i mitova posvuda bilo za jedno prebogato djetinjstvo, tada su, valjda, i temperature bile više od ljetnih prosjeka, pa su se na sve strane po obali užegle i užarile borove šume. Gorilo je tog srpnja i iznad Drvenika, bio je to veliki događaj za dječaka, i njime inspiriran postao si, barem nakratko, piroman, pa si sljedeće zime susjedima zapalio šupu, ali to je već druga priča, izvan legende o jednome ljetu i o jednoj pjesmi Gorana Babića. Tome se vratimo: tog ljeta, dakle, počeli su se širiti glasovi kako to Netko pali dalmatinsku borovinu. Nepoznat i strašan Netko pali hrvatske šume. Dobro se sjećaš toga, Nonetove i Nonine brige - njima je mirisalo na rat - i prijezira s kojim su ispratili Furdu s naših vrata, jer je Furda govorio da su to sigurno Srbi zapalili našu drveničku borovinu. Jer tko bi bio taj Netko ako ne Srbin? Istina, mi nismo trebali imati brige oko te stvari, Nono i Nona nisu bili Srbi, i nitko nam nije bio Srbin, ali neki duboki i neizgovorivi osjećaj, nazovimo ga ovom prilikom samopoštovanjem, tjerao ih je da se umiješaju i da Furdu potjeraju s naših vrata. Vođen tim osjećajem, možda, čitam Gorana Babića, i već godinama njegove knjige tražim po zagrebačkim antikvarijatima. Bezbeli, nikada nije uhićen nijedan pališuma, nijedan palihrvat, iz ljeta 1971. Ali je legenda ostala. Najprije zatvorena u ljudskim dušama i iza dvaput zaključanih vrata privatnih kuća i stanova ojađenih Hrvata kojima je nakon preporodne 1971. stigla preobražajna 1972, kada su nesretnom Furdi u Drveniku kamenovali njegovu montažnu kuću, a Furda je pobjegao da se više nikad ne vrati. Kuću su mu razbijali oni koji su do jučer-prekjučer skupa s njim optuživali Srbe da pale borovinu. Samo što je Furda bio iskren, on je vjerovao, dok su oni živjeli u skladu s logikom društvenopolitičkog trenutka. Kada se trenutak promijeni, oni će prvi biti pravednici, pa će osvetiti Jugoslaviju pred hrvatskim nacionalistima i razbiti će Furdinu kuću. Na kraju, legenda je trebala stići i Gorana Babića, u njegovu beogradskom surgunu. Gori li to Hrvatska? Vazda gori. Jedni se na njezinom plamenu ogriju, drugi u njemu izgore. Treći se na hrvatskom plamenu smrznu. Nakon što su pali Savka i Tripalo, a u Hrvatskoj započela duga šutnja, praćena munjevitom promjenom barjaka i ličnih uvjerenja, Goran Babić postaje glavni urednik novina za kulturu Oko. Od dosadnoga forumskog glasila, kakvih je jednako bilo po svim jugoslavenskim metropolama i predstavljale su maticu pisanoga novinarstva, Babić je uspio da napravi dobar, uzbudljiv i mnogo čime iritantan list. Najprije i najviše iritirao je domaću, zagrebačku sredinu, i one najšutljivije dijelove njezine kulturne elite, koji su žudjeli liberalizaciju i demokratizaciju, ali nisu bili spremni da za nju išta riskiraju, a ponajmanje svoj životni komfor. Babić je zauzeo radikalni antinacionalistički stav, nije imao previše milosti ni razumijevanja za uhićene, osuđene i progonjene maspokovce. Često je nastupao kao ponosni boljševik u sasvim neboljševička vremena, i u atmosferi koja nije nagovještavala revoluciju, niti je bila njezin odjek, nego je bila označena sivilom osobnih oportunizama i svojevrsnim, najčešće vrlo nezdravim, suparništvom među republikama, u koje su se uključivale i one dvije pokrajine, koje je, to suparništvo, zamjenjivalo i nadoknađivalo strogo zabranjeni nacionalizam. Babić je u tom i takvom Zagrebu, fragilnom i osjetljivom na sve i svakoga tko bi remetio mir među elitama, djelovao kao razbijač i mali tiranin. Nije on imao veliku moć - osim moći da izriče stvari, i da ono što izrekne bude objavljeno - ali mjera njegova govorenja i svojevrsna glasnoća u nastupu, nadmašivali su ono što je Zagreb mogao otrpiti. Tako je, nekad davno, posljednji put krajem tridesetih, u Zagrebu znao zagrmjeti samo Miroslav Krleža, ali bila su to druga vremena. I skupo je Krleža platio svoju grmljavinsku narav, pa se nakon rata strateški i životno mudro utišao. Goran Babić očito se nije znao ni mogao utišati. Ili, unatoč svome proročkom gardu, ali i stvarnim moćima predviđanja svake nevolje koja se imala dogoditi, nije znao kakvo zlo on čini Zagrebu, i kako će ga skupo plaćati...

vukotić jatrogene greške i previdi odlično očuvana izd canu crnogorska akademija istorijacrne gore vellok

Sumadijska divizija II poziva 1914-1915 Djeneral Dragutin Milutinović Memoarski zapisi Priredio dr Aleksandar Životić *** NOVA KNJIGA *** Beograd, 2015. godine Mek povez, ilustrovano, 170 strana Verno svedočanstvo o najžešćim bitkama Srbije sa početka Velikog rata! Dragutin Milutinović (Beloševac, 16/28. septembar 1865 — Beograd, 5. januar 1941) je bio srpski i jugoslovenski divizijski general. Prvi svetski rat U Prvom svetskom ratu komandovao je Šumadijskom divizijom 2. poziva. U Cerskoj bici je avgusta 1914. sa svojom divizijom odolevao napadu celog austrougarskog 15. korpusa i na taj način vezao je velike neprijateljske snage. Tokom septembra 1914. njegova divizija je prešla Drinu, zauzela Višegrad i nastupala kroz istočnu Bosnu ugrožavajući komunikaciju Sarajevo-Zvornik. Za vreme Kolubarske bitke Šumadiska divizija 2. poziva odigrala je veoma važnu ulogu. Prema prvom planu Austrougarske Vrhovne komande proboj srpskog fronta se trebao izvršiti upravo na prostoru Šumadijske divizije. Iako je skoncentrisala velike snage austrougarska vojska nije uspela da se probije na prostoru Gojna Gora-Pranjani, pa se povukla nakon trodnevne bitke kod Pranjana.Za vreme protivofanzive Šumadijska divizija 2. poziva je 10. decembra 1914. prva izbila na obalu Drine. Zbog uspeha u toj bici odlikovan je Karađorđevom zvezdom sa mačevima o vratu. Oktobra 1915. preuzeo je zapovedništvo nad Vardarskom divizijom 1. poziva. Vardarska divizija je na Kačaniku odolevala daleko brojčano nadmoćnijim snagama, omogućavajući na taj način bezbedno povlačenje srpske vojske u Albaniju.Smenjen je sa položaja komandanta Vardarske divizije marta 1916, jer se regentu Aleksandru I Karađorđeviću nije dopalo njegovo mišljenje o držanju Vrhovne komande prilikom povlačenja kroz Albaniju. Posle toga postao je komandant srpske rezervne vojske u Bizerti u severnoj Africi. Početkom 1917. određen je za komandanta 1. srpske dobrovoljačke divizije u Rusiji, zamenivši na tom položaju Stevana Hadžića. Februarska i Oktobarska revolucija omeli su ga da sa divizijom učestvuje u bitkama. Tokom 1918. učestvovao je u proboju Solunskog fronta kao komandant skadarskih i jadranskih trupa. Nakon rata Unapređen je 1918. u divizijskog generala. Od 1920. do 1922. bio je inspektor pešadije, a od 1922. do 1923. kancelar kraljevih ordena. Od 1923. do 1926. bio je na službi u ministarstvu vojske i mornarice. Od 1926. bio je član vojnog saveta. Umro je 5. januara 1941. u Beogradu.

Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor , izdanje Filološki fakultet . Knjiga sedamdeseta, sveska 1-4 Odlično očuvana, gore listovi spojeni

Tvrd povez, omot U zastitnoj kutiji Ova knjiga posvecena je nasim manastirima i svetinjama na Kosovu i Metohiji i na Svetoj gori Knjiga ocuvana K8

SAOPŠTENJA BR. 7-33 O ZLOČINIMA OKUPATORA I NJIHOVIH POMAGAČA BEOGRAD - 1945 - 400 STRANA, MEK POVEZ. SPOJ PREDNJE KORICE I RIKNE JE NAČET I GORE I DOLE.

TRNOVITE ŽIVOTNE STAZE Stana Džakula-Nidžović Napad na ustaško uporište GORE.... Banija, Kordun, Lika Beograd ,ILUSTROVANA. Godina izdavanja 2006.god.,24.cm ,149.strana ---------------------------- Knjiga je NOVA ---------------------------- D1

STJEPAN ŠIBER - PREVARE ZABLUDE ISTINA RATNI DNEVNIK IZDAVAČ: RABIĆ STRANA: 382 TVRDOG POVEZA DIMENZIJA: 24 CM STANJE: MALO MUSAVA OD GORE, UNUTRAŠNJOST OČUVANA, OCENA: 4... DOSTAVU PLAĆA KUPAC, 214

Đeneral Dragutin Milutinović Šumadijska divizija II poziva (1914-1915) memoarski zapisi Dragutin Milutinović(autor) Izdavač: Medija centar Odbrana Beograd, 2015. godine Mek povez, ilustrovano, 170 strana Verno svedočanstvo o najžešćim bitkama Srbije sa početka Velikog rata! Dragutin Milutinović (Beloševac, 16/28. septembar 1865 — Beograd, 5. januar 1941) je bio srpski i jugoslovenski divizijski general. Prvi svetski rat U Prvom svetskom ratu komandovao je Šumadijskom divizijom 2. poziva. U Cerskoj bici je avgusta 1914. sa svojom divizijom odolevao napadu celog austrougarskog 15. korpusa i na taj način vezao je velike neprijateljske snage. Tokom septembra 1914. njegova divizija je prešla Drinu, zauzela Višegrad i nastupala kroz istočnu Bosnu ugrožavajući komunikaciju Sarajevo-Zvornik. Za vreme Kolubarske bitke Šumadiska divizija 2. poziva odigrala je veoma važnu ulogu. Prema prvom planu Austrougarske Vrhovne komande proboj srpskog fronta se trebao izvršiti upravo na prostoru Šumadijske divizije. Iako je skoncentrisala velike snage austrougarska vojska nije uspela da se probije na prostoru Gojna Gora-Pranjani, pa se povukla nakon trodnevne bitke kod Pranjana.Za vreme protivofanzive Šumadijska divizija 2. poziva je 10. decembra 1914. prva izbila na obalu Drine. Zbog uspeha u toj bici odlikovan je Karađorđevom zvezdom sa mačevima o vratu. Oktobra 1915. preuzeo je zapovedništvo nad Vardarskom divizijom 1. poziva. Vardarska divizija je na Kačaniku odolevala daleko brojčano nadmoćnijim snagama, omogućavajući na taj način bezbedno povlačenje srpske vojske u Albaniju.Smenjen je sa položaja komandanta Vardarske divizije marta 1916, jer se regentu Aleksandru I Karađorđeviću nije dopalo njegovo mišljenje o držanju Vrhovne komande prilikom povlačenja kroz Albaniju. Posle toga postao je komandant srpske rezervne vojske u Bizerti u severnoj Africi. Početkom 1917. određen je za komandanta 1. srpske dobrovoljačke divizije u Rusiji, zamenivši na tom položaju Stevana Hadžića. Februarska i Oktobarska revolucija omeli su ga da sa divizijom učestvuje u bitkama. Tokom 1918. učestvovao je u proboju Solunskog fronta kao komandant skadarskih i jadranskih trupa. Nakon rata Unapređen je 1918. u divizijskog generala. Od 1920. do 1922. bio je inspektor pešadije, a od 1922. do 1923. kancelar kraljevih ordena. Od 1923. do 1926. bio je na službi u ministarstvu vojske i mornarice. Od 1926. bio je član vojnog saveta. Umro je 5. januara 1941. u Beogradu. Prvi svetski rat 2015; Broširani povez; ćirilica; 21 cm; 170 str.; 978-86-335-0475-1; Knjiga je NOVA..... D3

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Radovan Ždrale (Baljci, Bileća, 1929) srpski je prozaista, dramski pisac, esejista i vajar.[1] Biografija Rođen je u Hercegovini, ali je sa četiri godine preseljen u Vojvodinu. Diplomirao je na grupi za jugoslovenske književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu. Bio je zaposlen kao profesor gimnazije i Više pedagoške škole u Subotici. Bio je glavni urednik književnog časopisa Rukovet, kao i direktor i glavni i odgovorni urednik Izdavačkog preduzeća Matice srpske. U prozi se često bavio naučnom i drugom fantastikom, zatim Hercegovačkim ustankom i Hercegovinom uopšte, Logorom smrti Jasenovcem i drugim zločinima ustaša, ali i Nikolom Teslom, Gavrilom Principom i drugim motivima srpske kulture. Napisao je i knjigu Zdravi 100 godina, o preporučenom načinu života i zdravoj vegetarijanskoj ishrani. Bavi se i vajarstvom, najčešće u poludragom kamenu. Njegov vajarski opus čini oko 3.000 radova koji se, između ostalog nalaze i u Poklon-zbirci Kamenov svet u Muzeju Hercegovine u Trebinju, u poklon-zbirci Fruška gora – kamen i oblici, i u zbirci radova u Memorijalu Nikola Tesla u Elektrovojvodini Novi Sad – likovi Nikole Tesle. Živi u Novom Sadu.

Na kraju 20. veka čitav svet je usmerio pogled u bosansku ratnu dramu i tragediju. Politički pritisci, ucene, dogovori iza zatvorenih vrata, neprihvatljive ponude, gordost i predrasude, pamet i fanatizam, herojstvo i izdaja, neostvareni planovi i propuštene šanse, Dejtonski sporazum i mir - sve to od svedoka i političkog učesnika u tim istorijskim zbivanjima. Veliki pisac srpske sudbine i nekadašnji predsednik SR Jugoslavije u knjizi Bosanski rat daje odgovore na naša pitanja šta se zaista događalo preko Drine i kako je stvorena Republika Srpska... p.s.d.1

Arheologija predantičkog i antičkog iskustva duha u savremenoj humanističkoj nauci i književnosti od srpskih starinaca i njihovih potomaka, odlično očuvano, prednja korica gore malo prelomljena. Nema pisanja. 172str.,meki povez,24cm,

OSMA CRNOGORSKA BRIGAD IZDAVAČ: VOJNOIZDAVAČKI ZAVOD STRANA: 510 TVRDOG POVEZA DIMENZIJA. 24 CM STANJE: RIKNA POHABANA GORE I DOLE, UNUTRAŠNOST KOREKTNA, OCENA: 3 KNJIGA KAO NA SLICI, DOSTAVU PLAĆA KUPAC 24

JACOB ABBOTT - PETAR VELIKI ILUSTROVANO IZDAVAČ: KARUPOVIĆ BEOGRAD STRANA: 199 MEKOG POVEZA STANJE: ZADNJE KORICE GORE BILE MALO PRELOMLJENA, OČUVANA, OCENA: 4 KNJIGA KAO NA SLICI, DOSTAVU PLAĆA KUPAC, MS RF 1/1

MILAN BAJEC PETAR STOJANOVIĆ - HISTORY IN THE MAKING IZDAVAČ. JUGOSLOVENSKA REVIJA STRANA: 125 TVRDOG POVEZA SA ZAŠTITNIM OMOTOM STANJE: GORE MALO PAR STRANA NAGNJEČENO, OČUVANA, KNJIGA KAO NA SLICI, OCENA: 4 DOSTAVU PLAĆA KUPAC 326

Bruno Koceani

IZUZETNA KNJIGA VEZANA ZA GORE NAVEDENI PERIOD I OBLASTI KOJE U NASLOVU OBUHVATA.. STANJE KAO NA SLICI.. TVRD POVEZ..PECATI BIBLIOTEKE KOREKTOROM PREDJENI.. FLEKE OD STAJANJA IZRAZENE NAROCITO NA PREDNJIM I ZADNJIM STRANAMA.. IZDAVAC:` SLOBODA` BEOGRAD 1977 GODINE,260 STRANA

Dejvid Mekenzi ILIJA GARAŠANIN - DRŽAVNIK I DIPLOMATA Prosveta, Beograd, 1987 tvrde korice, prošiveno, 538 str. Zadnje korice su zacepljene na hrbatu, gore 1 cm, dole 3 cm. Predlistovi su pocepani na prevojima (vidi sliku). Unutrašnjost čista i veoma dobra ili odlična.

NIKOLA ILIĆ - JABLANIČKO-PASJAČKI ODRED IZDAVAČ. NAŠA REČ LESKOVAC STRANA. 181 MEKOG POVEZA STANJE. RIKNA MALO POHABANA GORE I DOLE, NA PREDNJIM KORICAMA OTCEPLJEN MALO DONJI ČOŠAK, JEDNA STRANA MALO ZACEPLJENA, KOREKTNA, OCENA. 3... KAO NA SLICI, DOSTAVU PLAĆA KUPAC, 362

Skrivana istorija 1-10 Ravnogorski pokret deset knjiga u tvrdom,kožnom povezu,sve u odličnom stanju. NEKORIŠĆENE ...... RAVNOGORSKI POKRET 1941 - 1945 Autor: Grupa autora Izdavač: Institut za savremenu istoriju Beograd Godina izdanja: 2004 Povez: tvrdi povez sa zlatotiskom Opis i stanje: Veoma dobro - odlično očuvano Spisak knjiga: 1. Ivan Avakumović : MIHAILOVIĆ PREMA NEMAČKIM DOKUMENTIMA 2. Jovan Đonović : MOJE VEZE SA DRAŽOM MIHAILOVIĆEM 3. Neđeljko Plećaš : RATNE GODINE 4. Živko Topalović : SRBIJA POD DRAŽOM 5. Albert Sajc : MIHAILOVIĆ - PREVARANT ILI HEROJ? 6. Miloš Mladenović : LAŽNI IDOLI I VARLJIVI IDEALI 7. Dragan Sotirović / Branko Jovanović : SRBIJA I RAVNA GORA 8. Bojan Dimitrijević / Kosta Nikolić : ĐENERAL MIHAILOVIĆ BIOGRAFIJA 9. Radoje Vukčević : NA SUDBONOSNOJ RASKRNICI 10. Džasper Rutam : PUCANJ U PRAZNO Teme: Jugoslovenska vojska u otadžbini | U uspomenama | Ravnogorski pokret / Mihailović, Draža, 1893-1946 | Topalović, Živko, 1886-1972 | Četnički pokret | 1941-1945 / Rootham, Jasper, 1910-1990 | Memoari | Drugi svetski rat 1939-1945 | Jugoslavija | Narodnooslobodilačka borba 1941-1945 | Saveznici | Međunarodni odnosi | Velike sile | 1941-1945 / Đonović, Jovan, 1883-1963 | Istorijska građa | Mihailović, Draža, 1893-1946 | Međunarodni odnosi | Jugoslavija | 1941-1945 / Mihailović, Draža, 1893-1946 | Istorijska građa | Ravnogorski pokret | Istoriografija / U uspomenama | Jugoslovenska vojska u otadžbini | Ravnogorski pokret | Drugi svetski rat 1939-1945 | Jugoslavija / Mladenović, Miloš, 1924-1990 | Biografije | Memoari | Četnički pokret | 1941-1945 | U uspomenama | Narodnooslobodilačka borba 1941-1945