Josip Broz Tito Izbor iz djela 1-5 komplet grupa izdavača,1977. 1. Referati sa Kongresa KPJ i SKJ 2. Radnička klasa i Savez komunista Jugoslavije 3. Nacionalno pitanje i revolucija 4. Samoupravljanje 5. Jugoslavija u borbi za nezavisnost i nesvrstanost udruzeni izdavaci SARAJEVO, 1977. tvrd povez strana 571+623+578+496+528

IZDAVAČ MATICA SRPSKA PRVI TOM IZDAT 1980 487 STRANA, TVRD POVEZ DRUGI TO IZDAT 1988 - 447 STRANA, TVRD POVEZ VIDI SE NEZNATNA RAZLIKA IZMEĐU NIJANSI ŽUTE BOJE OMOTA ZBOG RAZLIKE U GODINAMA IZDANJA. OMOT PRVE KNJIGE JE MALO ZACEPLJEN U GORNJEM DELU RIKNE.

00003-2) VELIKE SRPSKE VOJVODE komplet 5 knjiga ( Vojvoda Živojin Mišić * Vojvoda Stepa Stepanović * Vojvoda Radomir Putnik ) , Petar Opačić i Savo Skoko , BIGZ 1984, istorijsko-memoarska dela , tvrd povez, format 17 x 24 cm , zaštitna kartonska kutija , zaštitni omot, zlatotisak , ilustrovano , ukupno 2000 strana , komplet sadrži sledeće knjige : 1) MOJE USPOMENE , Vojvoda Živojin Mišić , (uspomene ratnika i propratna studija dr Save Skoka) 2-3) VOJVODA STEPA STEPANOVIĆ U RATOVIMA SRBIJE 1876-1918 I - II, dvotomna studija prati životni i ratnički put srpskog vojvode od rođenja pa do smrti 4-5 ) VOJVODA RADOMIR PUTNIK 1 i 2 , dvotomna studija koja obuhvata ceo život Radomira Putnika ali koja je istovremeno važan prilog poznavanju vojne i političke istorije Srbije i Evrope krajem 19. i početkom 20. veka

HVAR KROZ STOLJEĆA: Grga Novak Naslov Hvar kroz stoljeća / Grga Novak Vrsta građe knjiga Jezik hrvatski Godina 1960 Izdavanje i proizvodnja Hvar : Narodni odbor općine Hvar, 1960 (Zagreb : Izdavački zavod Jugoslavenske akademije) Fizički opis 234 str., 56 str. s tablama (fotogr.), [1] višestruko presavijen list s geogr. kartom : ilustr. ; 24 cm Zbirka Djela / Historijski arhiv Hvar ; 1 ISBN (Broš. sa omotom) Napomene Prema predgovoru, ovo je 2. izd. Bibliografija: str. 225-231. Predmetne odrednice Hvar -- Istorija Odlično očuvana knjiga. nd

U dobrom stanju, nekorišćena Muhamed : postanak i širenje Islama ; Alah je veliki : Propadanje i novi polet islama : od Abdul Hamida do Ibn Sauda / napisao Esad Bej ; [prevod [prvog dela] s nemačkog originala Hamza Humo ; [drugo] delo preveo s nemačkog originala Manojlo Ozerović] Jedinstveni naslov Mohamed : Eine biographie. srp Allah ist Gross : Niedergang und aufstieg der islamischen welt von Abdul Hamid bis Ibn Saud. srp Vrsta građe knjiga URL medijskog objekta odrasli, ozbilјna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1991 Izdanje Reprint izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Novo delo, 1991 (Moskva : IAN) Fizički opis 334, 479 str., [1] list s geogr. kartom : ilustr. ; 20 cm Drugi autori - osoba Humo, Hamza Ozerović, Manojlo Biblioteka Ljudi i događaji Biblioteka Vidici. Veliki lјudi i događaji ; knj. 2 Svedočanstva : o velikim lјudima i događajima ; ǂknj. ǂ10 Napomene Prevod dela: Mohamed : Eine biographie ; Allah ist Gross : Niedergang und aufstieg der islamischen welt von Abdul Hamid bis Ibn Saud / von Essad Bey Tiraž 5000. Fototipsko izd.: Beograd : Geca Kon, 1940. i Beograd : Geca Kon, 1937. Nusenbaum, Lev Abramovič, 1905-1942 = Nussimbaum, Lev Abramovič, 1905-1942 MUHAMED: Postanak i širenje Islama 1. deo - Svet pre Muhameda 2. deo - Poslanstvo 3. deo - Božja država 4. deo - Svet posle božjeg poslanika ALAH JE VELIK: Propadanje i novi polet Islama od Abdul Hamida do Ibn Sauda 1. deo - Od nomada do svetske države 2. deo - Propadanje Islama 3. deo - Novi polet Islama 4. deo - Evropa u opasnosti

U dobrom stanju Put do sloma : smrt Saveza komunista Jugoslavije / Lev Centrih ; [prevod s engleskog Marija Mrčela] Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 2016 Beograd : Rosa Luxemburg Stiftung Southeast Europe, 2016 (Beograd : Standard 2) Fizički opis 36 str. ; 21 cm Edicija Nove perspektive / [Rosa Luxemburg Stiftung Southeast Europe] ; 1 Prevod dela: The Road to Collapse: the Demise of the League of Communists of Yugoslavia / Lev Centrih Tiraž 300 O autoru: str. 35 Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 32-34. Predmetne odrednice Savez komunista Jugoslavije -- 1980-1990 Jugoslavija -- Političke prilike -- 1980-1990

DRAGOLJUB R.ŽIVOJINOVIĆ-KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ U TRI KNJIGE-.Tvrd povez sa ilustrovanim zaštitnim omotima.Izd.BIGZ.-Dim.17x25.-STANJE KNJIGA VRLO DOBRO DO ODLIČNO-.1.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U IZGNANSTVU 1844.-1903.God.izd.1988.str.464.----2.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U OTADŽBINI 1903.-1914.God.izd.1990.str.465.----3.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-RAT I POSLEDNJE GODINE 1914.-1921.God.izd.1994.str.337.-KNJIGE SU VRLO DOBRO DO ODLIČNO OČUVANE!!!

U dobrom stanju KNJIGA 1 Sazrevanje revolucije : (sećanja 1931-1941) / Moma Marković Vrsta građe dokumentar.lit. Jezik srpski Godina 1984 Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1984 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 243 str. : ilustr. ; 25 cm Zbirka Istorijsko-memoarska dela Tiraž 3.000 Beleška o piscu: str. [243] Registar. Predmetne odrednice KNJIGA 2 Rat i revolucija u Srbiji : (sećanja 1941-1945) / Moma Marković Vrsta građe dokumentar.lit. Jezik srpski Godina 1987 Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1987 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 330 str. : ilustr. ; 25 cm Zbirka Istorijsko-memoarska dela. Posebna izdanja / Beogradski izdavačko-grafički zavod Tiraž 2.000 Napomene i bibliografske reference uz tekst. Predmetne odrednice Narodnooslobodilačka borba 1941-1945 -- Srbija -- Marković, Moma, 1912-1992 -- Memoari Radnički pokret -- Srbija -- 1931-1941 -- U uspomenama Komunistički pokret --

Enciklopedija urota: enciklopedija teorija zavjere 1-2 Naslov Enciklopedija urota : enciklopedija teorija zavjere / [urednik Thom Burnett] ; sa engleskog prevela Alenka Mirković-Nađ Jedinstveni naslov Conspiracy encyclopedia. scr Vrsta građe enciklopedija, leksikon URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 2010 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Jesenski i Turk, 2010 Fizički opis 483 str. : ilustr. ; 24 cm Drugi autori - osoba Burnett, Thom Mirković-Nađ, Alenka ISBN 978-953-222-360-6 (broš.) Napomene Prevod dela: Conspiracy encyclopedia Bibliografija: str. 465-469 Registar. Predmetne odrednice Teorija zavere -- Enciklopedije Zavjere su posvuda oko nas. Srce su i duša političkog i poslovnog svijeta, ali i svakodnevnog života. Pred vama je iscrpan vodič raznih teorija urota iz svih područja života: - život i smrt povijesnih ličnosti - ubojstva, smaknuća i atentati - NLO-i i drevne civilizacije - misteriozne grupacije - tajna društva - prikrivene vladine djelatnosti diljem svijeta - špijunaža i dezinformiranje Enciklopedija urota podijeljena je u tematska poglavlja: Al-Qaeda Atentati i ubojstva Dezinformiranje Globalne zavjere Špijunaža Ključne figure Medicinske zavjere Vojne urote Vjerske zavjere Kraljevske zavjere Tajna društva NLO-i Autori tekstova su ljudi izravno uključeni u raskrinkavanje i skidanje velova s brojnih pojava političkog i gospodarskog života. Uvod je napisao Thom Burnett (pseudonim), jedan od vodećih britanskih stručnjaka za vojna pitanja i probleme sigurnosti. Potpuno nove, nekorišćene knjige. es

Materijali sa znastvenog skupa održanog 1. i 2. listopada 1976. u Senju. Centar za historiju radničkog pokreta i NOR Istre,Hrvatskog primorja i Gorskog kotara - Rijeka, Posebno izdanje sv.7 Tvrd povez;390 strana; 24 cm

Andrej Mitrović ISTORIJSKO U ČAROBNOM BREGU Autor: Andrej Mitrović Izdavač: KOLARČEV NARODNI UNIVERZITET Beograd Godina izdanja: 1977 Broj strana: 89 Format: 25 x 13,5cm Povez: Meki povez Opis i stanje: Sadržaj na slici, veoma dobro očuvano 1.Predgovor, 2.Umetnikov život i istorija, 3.Pisac, književno delo, istorija, 4.Setembrini, 5.Nafta, 6.Kastorp, 7.O božjoj državi i zlom spasenju, 8.Napomena, Tags: Popularna nauka 14.03.2024.

VOJNOIZDAVACKI ZAVOD JNA VOJNO DELO,1963,801+812 STR,TVRD POVEZ,VECI FORMAT,ILUSTROVANE KNJIGE SU ODLICNO OCUVANE

kca Autor: Feliks Kanic Izdavač: SKZ - Beograd, I. Srbija zemlja i stanovništvo 1-2 Feliks Kanic II. Srbija Zemlja i stanovnistvo od rimskog doba do kraja 19. veka Preveo: Gligorije Ernjakovic Izdavac – Srpska knjizevna zadruga, Beograd Feliks Filip Emanuel Kanic (nem. Felix Philipp Emanuel Kanitz; Budimpešta, 2. avgust 1829 — Beč, 8. januar 1904) je bio austrougarski putopisac, arheolog i etnolog i jedan od najvećih poznavalaca jugoistočne Evrope. Bio je kraljevski ugarski savetnik i vitez austrijskog ordena Franje Josifa, nosilac medalje za nauku i umetnost, nosilac srpskog Takovskog ordena i ordena Svetog Save i počasni član Kraljevske saksonske akademije nauka. Rođen je u Budimpešti, kao sin jevrejskog fabrikanta, čija se familija doselila iz Nemačke sredinom 18. veka. Studirao je umetnost na Bečkom univerzitetu. Prvo se bavio muzikom, a onda slikarstvom i postao dobar crtač. Najviše je slikao akvarelom i tušem.[1] Od 1858. godine putovao je po južnoslovenskim krajevima - Dalmaciji, Hercegovini, Crnoj Gori, Srbiji, Bugarskoj, Bosni i Makedoniji. Posebno je pažljivo beležio arheološke i geografske podatke i pravio dobre ilustracije arhitektonskih ostataka, crkava, ljudi itd. Putujući, postao je etnolog južnih Slovena. Evropi su njegovi radovi bili zanimljivi jer su prikazivali malo poznato područje, da bi kasnije njegov rad inteligentnog amatera bio prevaziđen napretkom naučne etnologije. Delo Posle putovanja po Srbiji, Kanic je objavio dva dela manjeg obima: Rimski nalazi u Srbiji (nem. Die römischen Funde in Serbien), objavljeno u Beču 1861. i nekoliko godina kasnije - Srpski vizantijski spomenici (nem. Serbiens byzantinische Monumente, Beč, 1864). Das Königreich Serbien und das Serbenvolk von der Römerzeit bis zur Gegenwart u tri toma, od kojih je prvi izdao sam Kanic 1904. godine, a drugi i treći posle Kanicove smrti Bogoljub Jovanović 1909. i 1919. Jedno od njegovih najznačajnijih dela i vrhunac arheoloških istraživanja je Rimska studija (nem. Römische Studien in Serbien) u kojoj je istakao zalaganje da se spreči uništavanje kulturnog blaga. U Lajpcigu je 1869. godine štampano izuzetno obimno delo, Istorijsko-etnografske studije sa putovanja 1859-1868 (nem. Serbien. Historisch-etnographische Reisestudien aus den Jahren 1859-1868, Leipzig, Fries, 1868. XXIV+744) u kome je na preko 700 strana, sa mnogobrojnim ilustracijama, predstavio Srbiju, njen narod i istoriju. U svojim delima opisivao je objekte troslojno: prvo je opisao lokaciju, zatim dao istorijski aspekt, dok je treći deo sadržao podatke o trenutnom stanju. U Srbiji je najpoznatija knjiga Srbija, zemlja i stanovništvo od rimskog doba do kraja XIX veka (nem. Das Königreich Serbien und das Serbenvolk von der Römerzeit bis zur Gegenwart, tom I - III, Lajpcig 1904, 1909, 1919). Kanic je sarađivao sa srpskim naučnicima toga doba, Aleksandrom Sandićem, Jankom Šafarikom, Jovanom Gavrilovićem i drugima, od kojih je dobijao podatke o tome gde se mogu naći ostaci rimske kulture i o srpskim manastirima...

U dobrom stanju KNJIGA 1 Naslov Istorija Mongolske Narodne Republike. Knj. 1 / [prevod sa ruskog Olga Brajičić] Jedinstveni naslov История МонголЬской Народной Республики. srp Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1987 Izdanje 2. izd., prerađeno i dopunjeno Izdavanje i proizvodnja Nikšić : Univerzitetska riječ, 1987 (Subotica : Birografika) Fizički opis 245 str. : ilustr. ; 24 cm Drugi autori - osoba Brajičić, Olga Zbirka Biblioteka Prevodi ISBN (Broš.) Napomene Prevod dela: История МонголЬской Народной Республики Tiraž 500 Napomene i bibliografske reference uz tekst. Predmetne odrednice Mongolija – Istorija KNJIGA II Naslov Istorija Mongolske Narodne Republike. Knj. 2 / [prevod sa ruskog Olga Brajičić] Jedinstveni naslov История МонголЬской Народной Республики. srp Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1987 Izdanje 2. izd., prerađeno i dopunjeno Izdavanje i proizvodnja Nikšić : Univerzitetska riječ, 1987 (Subotica : Birografika) Fizički opis 253 str. : ilustr. ; 24 cm Drugi autori - osoba Brajičić, Olga Zbirka Biblioteka Prevodi ISBN (Broš.) Napomene Prevod dela: История МонголЬской Народной Республики Tiraž 500 Pregled glavnih događaja iz istorije Mongolske Narodne Republike: str. 203-215 Rječnik mongolskih i drugih termina (sa objašnjenjima): str. 243-247 Pogovor prevodioca: str. 249-250 Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 217-238. Predmetne odrednice Mongolija – Istorija

U dobrom stanju KNJIGA 1 Kina : druga obala reke. 1 / Edgar Snou [preveli s engleskog Dragutin Šolajić, Đorđe Krivokapić, Svetozar Tomić ; naslovna strana: Bole Miloradović] Jezik srpski Godina 1967 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Sedma sila, 1967 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 275 str. ; 19 cm Drugi autori - osoba Šolajić, Dragutin Krivikapić, Đorđe Tomić, Svetozar Oreščanin, Sonja Miloradović, Bole Zbirka Politički esej Prevod dela: The other side of the river / Edgar Snow Str. 5-10: Predgovor / Sonja Oreščanin KNJIGA 2 Kina : druga obala reke. 2 / Edgar Snou [preveli s engleskog Dragutin Šolajić, Đorđe Krivokapić, Svetozar Tomić ; naslovna strana: Božidar Miloradović] Jezik srpski Godina 1967 Beograd : Sedma sila, 1967 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 319 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Šolajić, Dragutin Krivokapić, Đorđe Tomić, Svetozar Miloradović, Bole Zbirka Politički esej Prevod dela: The other side of the river / Edgar Snow. Prvo izdanje na engleskom dostupno ovde https://www.kupindo.com/Istorija/67797137_The-Other-Side-of-the-River-Red-China-Today-1st-ed- Predmetne odrednice Kina -- Monografija -- Mao Ce Tung -- Komunistička partija Kine - Ču Enlaj

1.Branislav M.Nedeljković, Dva testamenta iz Dubrovačkog arhiva 2.Vasilije Krestić, Memoari Stefana Stevče Mihailovića (1861-1878) 3.Galib Šljivo, Izvještaji anonimnog korespondenta iz Livna sredinom XIX vijeka (1845-1852.) 4.Barbara Jelavić, Ignjatijev u Carigradu 1876.god 5.Alba M.Kuntić, Iz istorije bačkih Bunjevaca -Bački Bunjevci u Somboru i značaj dela Martina Matića za njegovu istoriju -Uloga Albe Malagurskog Ćurčića (1881-1927) u preporodu i životu bačkih Bunjevaca SANU Spomenik CXXXII 1991 240 strana očuvanost 5-

0003) VELIKE SRPSKE VOJVODE komplet 5 knjiga ( Vojvoda Živojin Mišić * Vojvoda Stepa Stepanović * Vojvoda Radomir Putnik ) , Petar Opačić i Savo Skoko , BIGZ 1984, istorijsko-memoarska dela , tvrd povez, format 17 x 24 cm , zaštitni omot, zlatotisak , ilustrovano , ukupno 2000 strana , komplet sadrži sledeće knjige : 1) MOJE USPOMENE , Vojvoda Živojin Mišić , (uspomene ratnika i propratna studija dr Save Skoka) 2-3) VOJVODA STEPA STEPANOVIĆ U RATOVIMA SRBIJE 1876-1918 I - II, dvotomna studija prati životni i ratnički put srpskog vojvode od rođenja pa do smrti 4-5 ) VOJVODA RADOMIR PUTNIK 1 i 2 , dvotomna studija koja obuhvata ceo život Radomira Putnika ali koja je istovremeno važan prilog poznavanju vojne i političke istorije Srbije i Evrope krajem 19. i početkom 20. veka

 Tvrdi povez, zaštitni omot plus kutija, omoti delom na rubu savijeni, na knjizi br. 2 listovi spolja za nijansu žući, ostalo odlično očuvano, ukupno oko 850 strana. Bigz 1989 Boj na Kosovu Komplet 1.Kraj srpskog carstva 2.Lazar Hrebeljanovic 3.Junaci Kosovske legende

U dobrom stanju. Jugoslavija u međunarodnom radničkom pokretu / Branko Petranović, Čedomir Štrbac, Stanislav Stojanović Jezik srpski Godina 1973 Beograd : Institut za međunarodni radnički pokret, 1973 (Beograd : Kultura) Fizički opis 348 str. ; 21 cm Napomene Bibliografija: str. 345-348. Predmetne odrednice Međunarodni radnički pokret Jugoslavija SADRŽAJ: Glava I PROLETERSKI INTERNACIONALIZAM KPJ 1919-1945. 1. Međunarodna solidarnost jugoslovenskih komunista do revolucije 2. Jugoslovenska socijalistička revolucija i internacionalizam KPJ Glava II KPJ U MEĐUNARODNOM RADNIČKOM POKRETU 19451948. 1. Hladni rat umesto ratnog savezništva 2. Oslon na Sovjetski Savez 3. Odnosi sa zemljama Zapada 4. Internacionalizam KPJ na delu 5. Međunarodna aktivnost jugoslovenskih sindikata i omladinskih organizacija 6. Sukob na pomolu Glava III SUKOB IZMEĐU INFORMBIROA I KPJ 1. Izbijanje i tok sukoba 2. Borba protiv ekonomske blokade, političke izolacije i ideološkog pritiska Glava IV PROTIVREČNOSTI ODNOSA SA SOCIJALISTIČKIM ZEMLJAMA 1. Normalizacija odnosa sa Sovjetskim Savezom i ostalim socijalističkim zemljama 2. Kritike jugoslovenskog koncepta socijalizma i politički pritisci Glava V POLITIKA AKTIVNE MIROLJUBIVE KOEGZISI I NESVRSTAVANJA 1. Novi odnos međunarodnih snaga 2. Jugoslovensko shvatanje aktivne miroljubive koegzistencije 3. Miroljubiva koegzistencija u jugoslovenskoj spoljnopolitičkoj praksi 4. Jugoslavija i kolektivna aktivnost nesvrstanih zemalja Glava VI SKJ I MEĐUNARODNI RADNIČKI POKRET 1. Odnosi u komunističkom pokretu 2. SKJ u komunističkom pokretu 3. Međunarodna aktivnost jugoslovenskih sindikata

1-Tomislav S. Vlahovic - Vitezovi Karadjordjeve zvezde Najhrabriji medju hrabrima I tom Izdavač i autor Tomislav S. Vlahović Beograd 1989 , Najhrabriji medju hrabrima I tom , biografije srpskih ratnika odlikovanih Karađorđevom zvezdom sa mačevima za podvige u balkanskim i prvom svetskom ratu , tvrd povez, veliki format 24,5cm x 32,5cm , ilustrovano brojnim crnobelim fotografijama, XXXV + 451 strana 2. Petar R. Jovic i Nikola B. Popovic - Dobrovoljci 1912-1918 Najhrabriji medju hrabrima II tom AUTOR: Petar R. Jović, Nikola B. Popović IZDAVAČ: Izdanje autora GODINA: 1989. POVEZ: Tvrdi STRANA: 449 FORMAT: C4 TIRAŽ: 1500 TEŽINA: 1,9 kg Kapitalno delo o našim najhrabrijim i najvažnijim precima čije su sene večni putokaz i svetionik budućim pokolenjima kako se jedna zemlja i njen narod bori za svoju slobodu i opstanak

Knjige su veoma dobro o;uvane. Knjiga 1.Sarajevo i njegova okolina od najstarijih vremena do austrougarske okupacije Knjiga 2.Prilozi za istoriju Sarajeva Knjiga 3.Prilozi za istoriju Bosne i Hercegovine i jugoslovenskih naroda

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Magnum crimen, životno delo akademika Viktora Novaka, etničkog Hrvata jugoslovenskog opredeljenja, prvi put se pojavljuje u necenzurisanom izdanju zaslugom izdavačke kuće Catena mundi iz Beograda, opremljeno predgovorom Vasilija Krestića i pogovorom Milorada Ekmečića. Proverite zašto je Magnum crimen na vatikanskom spisku zabranjenih knjiga. Proverite zašto je rimokatolička crkva uništavala knjigu, a komunisti je cenzurisali. Knjiga za one koji znaju da proučavanjem prošlosti saznajemo u sadašnjosti kojim stazama treba da koračamo u budućnosti. Knjiga koja otkriva zločinačku spregu rimske kurije i ustaša u Hrvatskoj. Knjiga koju svaka srpska kuća treba da ima. Mnogo je razloga zašto treba čitati Magnum crimen, a nijedan protiv. B5 format, tvrd povez, dva toma, preko 1500 stranica, luksuzne korice. Magnum crimen, životno delo akademika Viktora Novaka, etničkog Hrvata jugoslovenskog opredeljenja, prvi put se pojavljuje u necenzurisanom izdanju, opremljeno predgovorom Vasilija Krestića i pogovorom Milorada Ekmečića.Proverite zašto je Magnum crimen na vatikanskom spisku zabranjenih knjiga.Proverite zašto je rimokatolička crkva uništavala knjigu, a komunisti je cenzurisali.Knjiga za one koji znaju da proučavanjem prošlosti saznajemo u sadašnjosti kojim stazama treba da koračamo u budućnosti.Knjiga koja otkriva zločinačku spregu rimske kurije i ustaša u Hrvatskoj.Knjiga koju svaka srpska kuća treba da ima.Mnogo je razloga zašto treba čitati Magnum crimen, a nijedan protiv. Viktor Novak (Donja Stubica, 4. februar 1889 — Beograd, 1. januar 1977) bio je jugoslovenski istoričar hrvatskog porekla, profesor Beogradskog univerziteta, član SANU.[1] Viktor je rođen početkom 1889. godine u hrvatskom Zagorju, u mestu Donja Stubica. Ponikao je u siromašnoj činovničkoj porodici; rano ostao bez oca. Mukotrpno se školovao i tokom života je stekao izuzetno široko obrazovanje. Godine 1913. završio je Filozofski fakultet u Zagrebu i zatim proveo godinu dana u Rimu na specijalizaciji u pomoćnim istorijskim naukama, osobito latinskoj paleografiji. Godine 1915. odbranio je doktorsku disertaciju Ban Mihac Mihaljević i njegovo doba. Radio je kao gimnazijski profesor i rukovodilac Rukopisnog odeljenja Sveučilišne knjižnice u Zagrebu. Od 1920. do 1922. bio je docent, a od. 1922. do 1924. profesor pomoćnih istorijskih nauka i istorijske metodike na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Zbog svoje jugoslovenske orijentacije bio vređan i napadan na zagrebačkom Sveučilištu, koje je, onemogućen da radi, morao da napusti. Na inicijativu Nikole Vulića i Stanoja Stanojevića je prešao 1924. godine na Univerzitetu u Beogradu gde je, do penzionisanja 1959., bio profesor istorije jugoslovenskih naroda i pomoćnih istorijskih nauka i, altenativno, profesor opšte istorije srednjeg veka. Jugosloven i antifašista, Viktor Novak je za vreme Drugog svetskog rata bio hapšen i jedno vreme zatvoren u Banjički logor. Prelaskom iz Hrvatske u Srbiju, Viktor Novak je, smatrao da će njegov doprinos srpskoj istoriografiji biti značajniji ukoliko nastavi s uporednim prikazivanjem pozitivnih i negativnih tendencija u srpsko-hrvatskim odnosima i ukupnom razvoju jugoslovenske misli. U svom svestranom i široko zasnovanom naučnom interesovanju, Viktor Novak se, s podjednakim uspehom bavio i nacionalnom i kulturnom istorijom Južnih Slovena u XIX i XX veku, kao što se pasionirano i istrajno bavio latinskom paleografijom i diplomatikom. Godine 1952. objavio je univerzitetski udžbenik Latinska paleografija, koja se ubraja u najznačajna dela te naučne discipline na srpskom jeziku. Baveći se istorijom političke misli u Južnih Slovena u 19. i 20. veku, prikupljao je arhivsku i štampanu građu i objavio mnoštvo studija i monografija poput radova o Franji Račkom (1925, 1929, 1958), Maksimilijanu Vrhovcu (1928), Natku Nodilu (1934, 1955), Josipu Juraju Štrosmajeru (1940) i Ivanu Kukuljeviću-Sakcinskom (1955, 1959), kao i prepisku Valtazara Bogišića i Franje Račkog (1960). U monumentalnom delu Magnum Crimen: pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj (Zagreb, 1948, više izdanja u Beogradu posle 1994) tematizovao je složeni odnos Vatikana, hrvatskih klerikalaca i hrvatskih nacionalista.[2] U Magnum Crimen-u, Novak je na preko hiljadu strana uz citate iz stotina dokumenata uverljivo pokazao da je hrvatski klerikalizam bio jedna od osnova za genocid nad Srbima u NDH (1941—1945) za progone i diskriminaciju koje su, uz podršku delova katoličkog klera, a često i u ime katoličke vere, sprovodili hrvatski biskupi, sveštenici i fratri, uz prećutnu ili aktivnu podršku zagrebačkog nadbiskupa Alojzija Stepinca. Novak je uvidom u skoro nepreglednu dokumentaciju o javnoj i tajnoj saradnji katoličkog klera sa hrvatskim ustašama tokom Drugog svetskog rata, nedvosmisleno ukazao na čvrstu vezu klerikalne tradicije sa ustaškim zločinima, praćenim, osim masovnih progona, još i nasilnim preveravanjem pravoslavnih Srba u rimokatoličku veru. Katolički kler je otkupljivao i spaljivao Novakove knjige zbog njihove navodne antikatoličke i masonske inspiracije. Godine 2011, na engleski je prevedeno njegovo najznačajnije delo `Magnum Crimen : half a century of clericalism in Croatia (dedicated to the known and unknown victims of clericalism)`, Vol. 1-2 (Jagodina 2011) u kojoj su odštampana i dva poglavlja koje je u izdanju iz 1948. zabranila komunistička cenzura. Vreme je pokazalo da su poruke iz Magnum Krimena (Velikog zločina) i danas aktuelne i neophodne za razumevanje savremenih političkih tokova. Druga značajna knjiga, koja hronološki prethodi Magnum Crimen-u je Magnum Tempus : ilirizam i katoličko sveštenstvo : ideje i ličnosti 1830–1849, štampana posthumno u Beogradu 1987, na 660 str. Ove dve knjige, uzete zajedno, do sada su najbolji naučni prikaz obima i uticaja Rimokatoličke crkve na oblikovanje nacionalne ideje u Hrvata. Viktor Novak je bio redovni profesor na katedri za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu, omiljen predavač, veliki erudita, a sa svojim kolegama na katedri, Georgijem Ostrogorskim, Jorjom Tadićem i Mihailom J. Dinićem, i moralni uzor generacijama studenata, odupirući se svakom pokušaju uvođenja vulgarnog marksizma lenjinizma u nastavu istorije. Bio je oženjen Srpkinjom, Pavom Bošković iz Beške.[3] Zajedno sa Jorjom Tadićem, uzeo je 1942, krsnu slavu i počeo da se izjašnjava kao Srbin, ostajući veliki Jugosloven. Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti (JAZU) je izabrala Viktora Novaka za svoga dopisnog člana 29. juna 1951. godine. U tom statusu akademika JAZU je ostao sve do svoje smrti. Dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1948, redovni član od 1961, Viktor Novak je 1966—1969. sekretar Odeljenja društvenih nauka SANU. Bio je, takođe i jedan od osnivača i prvih upravnika Istorijskog Instituta SANU (1947—1954) u Beogradu. U izdanjima SANU Viktor Novak objavio je više značajnih studija i monografija, od kojih se posebno ističe obimna monografija `Vuk i Hrvati“. U njoj je nedvosmisleno pokazano koliki je uticaj Vukova reforma imala za emancipaciju Hrvata na kulturnom planu, i koliko su Vukove veze sa hrvatskim ilircima doprinele stvaranju kulturne podloge južnoslovenskog zbližavanja, i kasnije, jugoslovenskog ujedinjenja. Osim istorijskog naučnog rada, posvetio se i muzičkoj kulturi. Osnivač je bivšeg zagrebačkog hora Lisinski (1910), čiji je predsednik do 1924. godine. Bio je predsednik Prvog beogradskog pevačkog društva i beogradskog Kornelija Stankovića, kao i inicijator osnivanja Južnoslovenskog pevačkog saveza u Beogradu i Sveslovenskog pevačkog saveza u Pragu. Objavio je niz muzikoloških eseja i nekoliko stotina muzičkih kritika, najčešće u zagrebačkom »Obzoru« i beogradskoj »Politici«. Viktor Novak bio je nosilac niza značajnih društvenih priznanja, uključujući i Orden Svetog Save 5, 4. i 3. reda. Odabrana dela Viktor Novak Scriptura Beneventana s osobitim obzirom na tip dalmatinske beneventane, Zagreb 1920. Evangeliarium Spalatense, Split 1923. Franjo Rački u govorima i raspravama, Zagreb 1925. Lužički Srbi u prošlosti i sadašnjosti, Beograd 1927. Maksimilijan Vrhovac, Bratstvo, 1928. Notae palaeographicae, chronologicae et historicae, Vjesnik Hrvatskog arheološkog društva, 1928. Aliquid de nominibus ducum Croatorum in antiquissimo evangeliario Cividalensi. Nota palaeographico-historica, Zbornik u čast Bogdana Popovića, 1929. Franjo Rački, Bratstvo, 1929. Masarik i Jugosloveni, SKG, 1930. Antologija jugoslovenske misli i narodnog jedinstva (1390—1930), Beograd 1930, LXVII+931 str. Sveslavenska misao, Ljubljana 1930. Mihailo Polit-Desančić i Hrvati, Letopis Matice srpske, Novi Sad 1932. Natko Nodilo, Novi Sad 1935. Le Roi Alexandre Ier Karageorgevitch et la Formation de l`Unité Nationale Yougoslave, Paris : Amitiés franco-yougoslaves, 1935. Rad Stanoja stanojevića na srpskoj diplomatici, Glasnik Istorijskog društva u Novom Sadu, 1938. Dva antipoda. Štrosmajer i Mihanović, Beograd 1940. Novak, Viktor (1948). Magnum Crimen: Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. Zagreb: Nakladni zavod Hrvatske. Novak, Viktor (1960). Velika optužba (Magnum crimen): Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. 1. Sarajevo: Svjetlost. Novak, Viktor (1960). Velika optužba (Magnum crimen): Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. 2. Sarajevo: Svjetlost. Novak, Viktor (1960). Velika optužba (Magnum crimen): Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. 3. Sarajevo: Svjetlost. Novak, Viktor (1986). Magnum Crimen: Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. Beograd: Nova knjiga. Novak, Viktor (1989). Magnum Crimen: Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. Beograd: Nova knjiga. Novak, Viktor (2011). Magnum Crimen: Half a Century of Clericalism in Croatia. 1. Jagodina: Gambit. Novak, Viktor (2011). Magnum Crimen: Half a Century of Clericalism in Croatia. 2. Jagodina: Gambit. Novak, Viktor (2015). Magnum Crimen. 1. Beograd: Catena Mundi. - necenzurisano izdanje na srpskohrvatskom jeziku Novak, Viktor (2015). Magnum Crimen. 2. Beograd: Catena Mundi.- necenzurisano izdanje na srpskohrvatskom jeziku Jedno sporno pitanje iz srpskohrvatskih odnosa šezdesetih godina prošlog veka, Beograd, SANU 1949. Ferdo Šišić, Ljetopis JA, 1949, 54. Supetarski kartular, Djela JA, 1952, 43. Latinska paleografija, Beograd 1952, 1980. Vatikan i Jugoslavija, I, 1953 (dokumenti, urednik, na srpskohrvatskom, francuskom i engleskom jeziku). Outline of Jugoslav Historiography, Ten Years of Jugoslav Historiography, 1945–1955, Beograd 1955. Natko Nodilo, Zadarska revija, 1955. Paleografija i slavensko-latinska simbioza od VII–XV stoljeća, Istorijski časopis, 1957. Franjo Rački, Beograd, Prosveta 1958. Nastanak i nestanak `Monumenta Serbica` diplomatara Ivana Kukuljevića-Sakcinskog, Beograd, Srpska akademija nauka 1959. Nikola Vulić. Naučnik i čovek. Uvod u knjigu Nikole Vulića: Iz rimske književnosti, Beograd, Srpska književna zadruga 1959. Valtazar Bogišić i Franjo Rački. Prepiska (1866–1893), Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, SAN, knj. XXV, Beograd 1960. Pojava i proširenje karolinške minuskule u Dalmaciji, GLAS SAN, knj. CCLV1, Beograd 1963. Srpski naučnici i književnici u prepisci sa Franjom Račkim, Beograd : Naučno delo, 1964. Vuk i Hrvati : primljeno na VII skupu Odeljenja društvenih nauka SANU, 27. IX 1966, po prikazu samog autora; urednik Jorjo Tadić, Beograd, Naučno delo 1967, 645 str. Magnum tempus : ilirizam i katoličko sveštenstvo : ideje i ličnosti 1830-1849, Beograd, Nova knjiga 660 str. 1987. ISBN 978-86-7335-040-0. Celokupna bibliografija do 1963: B. Telebaković-Pecarski, Zbornik filozofskog fakulteta u Beogradu, 1963.

Važno: Ovu knjigu možete lično preuzeti samo uz još jednu kupljenu knjigu. Nova, nekorišćena Džouns, R. M. Fabrički komiteti u ruskoj revoluciji / R. M. Džouns ; [prevod Vladan Vukliš]. Sindikalisti u ruskoj revoluciji / G. P. Maksimov ; [prevod Boris Huskić]. Dodatak Nacrt Statuta fabričkih komiteta Expirience of the Factory Committees in the Russian Revolution. scc Syndicalists in the Russian Revolution. scc Statuten der Fabrikkomitees. scc Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 2009 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Centar za liberterske studije, 2009 (Beograd : ATC) Fizički opis 87 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Vukliš, Vladan Huskić, Boris Biblioteka Povest slobode Prevodi dela: 1. Expirience of the Factory Committees in the Russian Revolution / R. M. Jones ; 2. Syndicalists in the Russian Revolution / G. P. Maximoff ; 3. Statuten der Fabrikkomitees Tiraž 500 Napomene i bibliografske reference uz tekst. Predmetne odrednice Ruska februarska revolucija 1917 Radničko upravlјanje -- SSSR Sindikati -- SSSR

Socijala Istorija Umetnosti i Književnosti 1-2. Arnold Hauzer *6827*03-2023 Arnold Hauzer autor izdanje: KULTURA Beograd 1966.g Tvrd Šiven povez,1013 str.( 486+527. strana),Latinica, ilustrovana, format: 24,5 x 16cm, težina 2000.grama Stanje: vrlo dobro-nema ispisivanja -korice tek manje promene i dopune Socijala Istorija Umetnosti i Književnosti 1-2. Arnold Hauzer - I tom, 485. straana, - II tom, 526. strana. Legenda o zlatnom veku veoma je stara. Sociološki uzrok veličanja prošlosti nije nam sasvim poznat; možda su mu koreni u plemenskoj i porodičnoj solidarnosti ili u nastojanju povlašćenih klasa da svoje povlastice zasnuju na nasleđu. U svakom slučaju, shvatanje da ono što je starije mora biti i bolje još uvek ima toliku moć da istoričari umetnosti i arheolozi u pokušajima da dokažu da je onaj umetnički stil koji se njima najviše dopada ujedno i najstariji ne prezaju čak ni od istorijskih falsifikata. Prema tome da li u u metnosti vide način za savlađivanje i potčinjavanje stvarnosti, ili je osećaju kao sredstvo za prepuštanje prirodi, neki naučnici izjavljuju da pr ve podatke o umetničkoj delatnosti predstavlja umetnost zasnovana na strogo formalnim principima, na stilizaciji i idealizaciji života dok je to za druge umetnost koja se zasniva na reprodukovanju i očuvanju prirodnog života stvari. Arnold Hauzer (1892-1978) je bio istoričar umetnosti i filma. Njegovo najvažnije delo Socijalna istorija umetnosti i književnosti objavljena je na engleskom jeziku 1950. godine i izazvala oprečna reagovanja zbog svoje ideološke obojenosti. Marksistički pristup umetnosti je u Zapadnoj Evorpi prihvaćen tek 60-ih i 70-tih godina XX veka. Ipak, interesovanje za njega počinje da jenjava kako se bližio raspad Sovjetskog saveza tako da se drugi istoričari umetnosti retko u svojim delima pozivaju na ovo veoma značajno Hauzerovo delo.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Đorđe Petrović (Viševac, 14. novembar 1762/16. novembar 1768. — Radovanjski lug, 26. jul [po julijanskom 14. jul] 1817.), poznat kao Karađorđe odnosno Crni Đorđe, bio je vožd (vođa) Prvog srpskog ustanka i rodonačelnik dinastije Karađorđevića. Rođen u siromašnoj srpskoj porodici u Šumadiji u Smederevskom sandžaku (Beogradskim pašaluku), Đorđe se istakao tokom Austrijsko-turskog rata (1788—1791) kao pripadnik srpskih frajkora, habzburške milicije sačinjene od Srba. U strahu od odmazde nakon austrijskog poraza 1791, sa porodicom je prebegao u Austriju, gde su živeli do 1794, kada je proglašena opšta amnestija. Đorđe se vratio u Šumadiju i postao trgovac stokom. Odmetnuti upravnik Vidinskog sandžaka, Osman Pazvanoglu, napao je Smederevski sandžak, a Đorđe se zajedno sa Stankom Arambašićem borio u pokušaju zaustavljanja napada. Nakon Seče knezova početkom 1804, koju su izvršili odmetnuti osmanski janičari poznati kao dahije, Srbi Beogradskog pašaluka su podigli ustanak. Karađorđe je jednoglasno izabran za vođu ustanka na skupu preživelih uglednih Srba u februaru 1804. godine. Za šest meseci, ustaničke snage su zarobile i pogubile većinu dahija, a do 1805. uništeni su i poslednji ostaci dahijskog otpora. Karađorđe i njegovi sledbenici zahtevali su dalekosežnu samoupravu, koju je sultan Selim protumačio kao prvi korak ka potpunoj nezavisnosti. Selim je odmah proglasio džihad protiv ustanika i naredio vojsci da krene na Pašaluk. Osmanlije su pretpele niz poraza od ustaničkih snaga. Ustanici su do 1806. zauzeli sve veće gradove u Pašaluku, uključujući Beograd i Smederevo, a proterali su njihove muslimanske stanovnike. Opterećen zahtevima Rusko-turskog rata (1806—1812), Selim je Srbima ponudio opsežnu samoupravu, ali je Karađorđe ponudu odbio zbog ruskog priznanja da će pomoći ustanicima ako nastave borbu. Česti međusobni sukobi, zajedno sa Napoleonovom invazijom na Rusiju 1812, oslabili su ustanike, a Osmanlije su uspele da preokrenu situaciju. Karađorđe je primoran da pobegne iz Srbije u oktobru 1813, a Beograd je kasnije tog meseca pao, čime je Prvi srpski ustanak slomljen. On i njegovi sledbenici su potražili utočište u Austriji, ali su uhapšeni i pritvoreni. Uprkos osmanskim zahtevima za njegovo izručenje, Austrijanci su Karađorđa predali Rusima, koji su mu ponudili utočište u Besarabiji. Tu se pridružio grčkom tajnom društvu Filiki heterija, koje je planiralo da pokrene panbalkanski ustanak protiv Osmanlija. Karađorđe se tajno vratio u Srbiju 1817, ali su ga ubrzo ubili agenti Miloša Obrenovića, suparničkog vođe ustanika, zbog straha da će Karađorđevo ponovo pojavljivanje dovesti do osmanskog odustajanje od ustupaka na koje su pristali poslije Drugog srpskog ustanka 1815. godine. Karađorđe se smatra osnivačem dinastije Karađorđević, koja je tokom 19. i 20. veka vlada Srbijom u nekoliko perioda. Njegovo ubistvo rezultiralo je nasilnim, višedecenijskim sukobom njegovih potomaka i Obrenovića, pri čemu je vlast nad Srbijom nekoliko puta prelazila sa jednih na druge. Đorđe Petrović oženio se 1786. godine Jelenom Jovanović iz Masloševa. Iz tog braka rodilo se sedmoro dece – ćerke Sava, Sara, Poleksija i Stamenka, i sinovi Sima (umro po rođenju), Aleksa (umro u 29. godini u Kišinjevu, Rusija) i Aleksandar.Ubrzo po zasnivanju porodice Karađorđe je prešao u Srem, gde je kao dobrovoljac učestvovao u austrijsko-turskom ratu 1787-1791, pod komandom Radiča Petrovića. Za iskazanu hrabrost dobio je Zlatnu medalju i podoficirski čin. Poreklo Spomenik Karađorđu u rodnom selu Viševcu. Karađorđe potiče iz siromašne porodice, koja se ranije u Viševac doselila iz Crne Gore — „od Podgorice[1] ispod Crne Gore”. Po drugom izvoru, narodnom predanju koje je 1940. godine objavio praunuk Rame Kuča — Alil, Karađorđev otac je živeo u mestu Žabren na Pešterskoj visoravni. To su znali svi Karađorđevići, a kralj Petar je zvao u Beograd, kod sebe u goste, svog kuma Alila Kuča. U tom muslimanskom selu sa tada 40 porodica jedina hrišćanska kuća bila je Petrova, i taj deo naselja se zvao „Petrovo polje”. Petar je zbog ubistva dvojice napadača kačaka, morao da se odseli sa porodicom u Šumadiju. Preveo ga je preko Kolena na Goliji, njegov zaštitnik i kum, musliman Ramo Kuč iz Žabrena.[2] Andrija Luburić spominje Župu Nikšićku kao kraj odakle su potekli Karađorđevići, a otimanje za slavne ličnosti je karakteristika i drugih krajeva. Tako Ivan Jastrebov navodi podatak da u selu Mačitevu (Kosovo i Metohija) pričaju da je Karađorđe rodom iz tog sela. Pobegao je jer je u planini pored sela ubio četiri Turčina, a pokazivali su mu ta četiri groba.[3] Ubrzo po selidbi roditelja iz Peštera, Đorđe je rođen u selu Viševcu, u Kragujevačkom okružju, ali je odrastao u obližnjoj Topoli. Majka Marica Živković rodom iz Masloševa u Šumadiji, bila je sposobna i otresita žena koju su zbog „muškog karaktera” zvali „Marica Katana” (konjanik). Njegov otac Petronije[1] zbog nesnalaženja i siromaštva (bio je toliko siromašan da nije mogao da plaća porez pa bi ostali stanovnici sela u kojem je živeo morali da preuzmu ovu obavezu umesto njega[4]) često je menjao spahije i mesto boravka, budući da Turci raju nisu preterano vezivali za baštinu. Kako je Đorđe stasavao i služio kod mnogo imućnijih Srba i Turaka, tako se i njihova materijalna situacija popravljala. Dan Karađorđevog rođenja nije zabeležen niti je kasnije, od njegovih savremenika, zapisan. Čudno je da se ni godina ne zna, odnosno u određivanju njegovog godišta se luta čitavih osamnaest godina, od 1752. do 1770. godine. Takođe je čudno da se vezan uz rođenje ne pominje ni jedan verski datum, što je tada bilo uobičajeno. Pogotovo što je on bio u pesmama opevani junak i vođa naroda, u njegovoj blizini su bili skoro svi pismeni Srbi tog vremena a ni svetske enciklopedije se ne slažu oko pretpostavljenog datuma. Istoričar Radoš Ljušić navodio da se Karađorđe rodio 14. novembra 1762. godine.[5] Tako se 1766. godina, odnosno 3. septembar 1752. godine pojavljuju u zapadnoevropskim enciklopedijama.[6][7], u sovjetskoj 1752. godina[8], u američkoj 1752/1762.[9] a u domaćim izvorima kao najverovatnija se pominje 1768. godina[10] Prema Janićiju Đuriću, Karađorđevom ličnom sekretaru, Karađorđe je rođen 1752. godine. Nemac Flamenstern (1813) navodi u svom delu da je Crni-Đorđe rođen 1767. godine i to slučajno u Beogradu.[11] Međutim, uz ime Karađorđa se pre vezuju priče o nebeskim pojavama kada je rođen. Tako se pominje svetlost na nebu i duga preko neba usred noći. Jedini pisani trag za vremena Karađorđevog života u kome se pominje dan rođenja je pismo ruskog poslanika u Beogradu Rodofinikina kada obaveštava svog pretpostavljenog da ga je „… Crni Đorđe pozvao u selo udaljeno sto vrsta na Đurđic da proslavimo dan njegovog rođenja i imendan”.[12] Naime, često je detetu davano ime po prazniku na koje je rođeno. Đurđic je po julijanskom kalendaru 3. novembra, odnosno u 18. veku po gregorijanskom 14. novembra. Upoređivanjem datuma prolazaka pojedinih kometa preko neba Srbije tih godina, postoji nekoliko kandidata. Međutim, Halejeva kometa jeste bila najsjajnija 13. marta 1759. godine, ali to nije blizu Đurđica već pre Đurđevdana. Jedna kometa je bila čak i sjajnija od Halejeve, ali se pojavila 11. juna 1758. godine što takođe ne odgovara Đurđicu. U svakom slučaju i u 1758. i u 1759. godini se na nebu pojavila kometa koja je mogla privući pažnju svedoka rođenja Đorđa.[13] Podizanje ustanka u Orašcu 1804 Fizički opis i karakter Đorđe Petrović Karađorđe bio je izrazito visok čovek, tamne kose i tamnije puti. Neki izvori navode da je bio visok oko dva metra. Bio je malo poguren i imao je povređenu levu ruku koju mu je povredio neki Turčin u boju na Jelenči. Memoari Prote Mateje Nenadovića navode drukčije, da je Karađorđe ranjen u dlan ruke tokom puškaranja sa momcima Alekse Nenadovića, dok je hajdukovao, nešto pre ustanka.[14] Takođe je imao ožiljak na obrazu, koji mu je napravio iguman manastira Bogovađe Žarko, kad su Srbi izašli iz Laudanovog šanca na Vračar 1804 godine da odu kod Turaka na pregovore. Žarko je tada zbog svađe sa Stanojem Glavašem oko žute ćorbatle (sekirice) hteo udariti Stanoja sabljom, pa ga je promašio i posekao Karađorđa po obrazu, na šta su Glavaš i drugi ustanici ubili Žarka plotunskom vatrom, što je uzbunilo vojsku koja je pošla u tvrđavu kod Turaka, pa su se vratili i izbegli zasedu, a Žarka su posle hvalili da ih je svojom pogibijom spasao[15] Vuk Karadžić navodi da je imao veliki nos po kome ga je bilo lako prepoznati. Vuk takođe navodi da je srpski vožd imao visok, piskutav i baršunast glas, koji je vrlo verovatno uništio konzumacijom rakije. Postoji anegdota da su Rusi pri prvom susretu bili oduševljeni njegovom visokom pojavom i telesnom građom, a da su se razočarali kada je progovorio. Sam ruski komandant u Varvarinskoj bici grof Orurk nije baš bio oduševljen Karađorđem i po voždovom odsustvu više puta ga je kod Mladena Milovanovića i drugih starešina vređao, nazivajući ga krmačom.[16] Po prirodi bio je strog i preke naravi, spreman da ubije za prestup, čak i najbližu rodbinu. Najčuveniji slučajevi su Karađorđevo ubistvo oca Petra, kneza Teodosija Marića i brata Marinka. Vuk Karadžić navodi da je vožd bio ćudljiv, da bi danima sedeo sam i grickao nokte, a kada bi ga neko upitao nešto, odmahnuo bi rukama. Kada bi popio malo rakije ili vina, postajao bi pričljiviji. Neki izvori navode da je Rodofinikin videvši voždovu sklonost ka konzumaciji alkohola, kao i kod ostalih starešina, probao Karađorđa da odvikne od pića, dajući mu čaj sa rumom, a da je Karađorđe kada je nestalo ruma odbio da pije čaj. Po karakteru bio je škrt čovek. U odevanju bio je neuredan. Čak su njegove starešine bile bogatije odevene od njega. Jednom prilikom Turci su poslali pregovarače posle boja. Kada su se našli među ustaničkim starešinama i pitali da govore sa Crnim Đorđem, Karađorđe se pojavio u prljavoj odeći, dok su ostale ustaničke vođe bile lepo odevene. Turci su pri odlasku ne verujući da su se sreli sa Karađorđem poručili ostalim vođama da pozdrave Crnog Đorđa. Izvori navode da je svoj orden svete Ane koji su mu dali Rusi iskrivio popravljajući neko bure. U poslednjim godinama ustanka, Karađorđe je tokom svađe sa Mladenom Milovanovićem doživeo nervni slom, što je značajno uticalo na njegovo prisustvo na frontu.[17] Posle sloma ustanka, Karađorđe je u emigraciji bio teško pogođen. Dane je provodio plačući. Ruski slikar Borikovski je naslikao portret Karađorđa tokom njegovog boravka u Rusiji 1816. Na portretu se vidi po tužnom pogledu da je Karađorđe posle sloma ustanka patio od melanholije.[18] Takođe se navodi da je Borikovski zamolio Karađorđa da oboji kosu u crno, što navodi da je vožd u kasnijim godinama bio sed.[traži se izvor] Uroš Knežević je uradio Karađorđev portret, skoro kopiju Borikovskog, a u Muzeju kneza Pavla se nalazio još jedan portret, nepoznatog autora, koji ga je prikazivao iz poluprofila.[19] Ženidba i emigracija u Austriju Devetnaestogodišnji Đorđe Petrović se 1785/1786. godine ženi Jelenom Jovanović sirotom devojkom, rodom iz sela Masloševa. Prema nekim izvorima, Jelenini roditelji su bili imućniji i nisu dali svoju kćer, ali ju je Đorđe oteo i učinio svojom ženom. Po drugom, verovatnijem izvoru, Đorđe je devojku u koju se zagledao na silu oteo iz mesta Jagnjila, gde je ona kod sestre boravila, jer su bili u zavadi mladići Topole i Jagnjila.[1] Posle ženidbe nije dugo ostao u Srbiji, jer je navodno ubio Turčina. Po Davidoviću, Đorđe je ubio tri Arnautina koji su mu došli u kuću i nasilje činili. Izbegao je zbog toga u Srem sa svojom porodicom, gde se nastanio 1787. godine u manastiru Krušedolu i počeo da radi kao šumar. U tom zbegu se desio događaj koji je mnogo osporavan i izazvao velike polemike među istoričarima — oceubistvo. Najverovatnija priča je da je njegov otac, koji je godinama služio kod Turaka, u jednom trenutku odlučio da nagovori sve da se vrate i nastave da žive kao do sada, služeći Turke. Svi u zbegu su to razumeli kao pretnju da će se vratiti u ropstvo ili u smrt. Kada je uvideo da majčino preklinjanje oca da odustane od povratka ne pomaže i da ima podršku svih, digao je ruku na oca, a potom je njegovog oca Petronija dotukao momak iz pratnje — Đorđe Ostojić.[1] Ubistvo je, po Vuku Karadžiću, učinjeno u ljutnji i iz ljubavi, i njime su spašeni svi iz zbega, a njegov otac sramote i ropstva. Godine 1796. po povratku u Srbiju, Karađorđe se navodno ispovedio i zamolio za oproštaj, koji je od sveštenstva dobio. Karađorđe je ubio ne samo svog oca već i još jednog člana svoje porodice. Kada je ustanak počeo, sredinom 1806. obesio je brata Marinka jer je bio optužen da je silovao jednu Srpkinju u Topoli. Ta Karađorđeva prekost i surovost ulivala je strah svim Srbima, koji su pomislili da se mire sa Osmanlijama, i primoravala ih na poslušnost vođi ustanka.[20][21] Austro-turski rat i povratak u Srbiju Na početku Austrijsko-turskog rata, 1788. godine, kod nas poznatijeg kao Kočina krajina, Karađorđe počinje da ratuje na strani Austrije protiv Turaka, pod komandom Radiča Petrovića. Iz Srema gde su živeli, stupio je on prvo u Mihaljevićev frajkor, i ubrzo postao stražmešter. Tu je naučio „egzircir i zapt” vojni. Za iskazanu hrabrost dobio je Zlatnu medalju i podoficirski čin. Kao podoficir ratovao je ne oklevajući da se ogleda sa neprijateljem i ubija ugledne turske junake.[22] Sredinom 1791. zaključuje se Svištovski mir, Karađorđe dobija unapređenje i medalju za hrabrost. Sa porodicom 1791. godine prelazi u Topolu, gde je i ranije živeo. Po povratku odmeće se u hajduke, gde predvodi veliku hajdučku družinu. Do opadanja hajdučije dolazi 1793/1794. godine i Đorđe se povukao i skrasio uz porodicu, u Topoli. Počeo je da se bavi trgovinom stoke, trgujući preko granice sa Habzburškom monarhijom....