JAKOV IGNJATOVIĆ DELA 1-2 NARODNO DELO 1932. klasici jugoslovenski mek povez, ukupno 910 strana knjige su dobro očuvane, stanje kao na slikama

VELJKO PETROVIĆ - SABRANA DELA 1-2 Narodna prosveta oko 1930 120+167 STR KNJIGA 1 ZEMLJA, MICA,GLAVČINA, ZAPALJENO ŽITO,BULKA,DRENKA,SREMAČKA ŠALA I MIŠKA EREGNIROŠ KNJIGA 2 PESMA U PODME, MRAK, PRVA MOLITVA OD PLATONA,GOLUBICA SACRNIM SRCEM,LALICA, STRINA LENKA,SOBA DO SOBE,PRVA LJUBAV, POD MASKOM,SRCE I DUŠA I ŽRTVA

edicija klasici jugoslovenskisveukupne knjizevnosti narodne i umetnicke izdavač narodno delo tipografija 1932/1935 tvrdi povez 447 + 463str jako lepo ocuvane sadrzaj: knjiga 1.-trpen spasen -zenidba ljube cekmezica -poeta i advokat -pita hiljadu forinata -vasa respekt knjiga 2.-stari i novi majstori -lazni maksim najskuplja koza -cudan svet -knez u kupatilu -

NARODNA PROSVETA, 319+368 STR VRLO DOBRO OČUVANO

DELA DJURE JAKSICA knjiga prva PESME knjiga druga DRAME NAPREDAK Zemun 1911. knjige su solidno ocuvane П4

S. S. MEREŠKOVSKI - VARKRSLI BOGOVI 1- 2 ILUSTROVANO IZDAVAČ: NARODNO DELO BEOGRAD OKO 1930 STRANA: 837 TVRDOG POVEZA STANJE: KOD KNJIGE 1 OD GORE FLEKA NA GORNJEM ČOŠKU KOJA SE PO BOČNOJ MARIGINI PROTEŽE KROZ CELU KNJIGU, KOD KNJIGE 2 NEPRIMETNA FLEKA DOLE NA ČOŠKU SPOČETKA BEZ DALJIH POSLEDICA, UNUTRAŠNJOST OČUVANA, OCENA: 4 KNJIGE KAO NA SLICI, DOSTAVU PLAĆA KUPAC, 257

U dobrom stanju KNJIGA I Autor - osoba Rejmont, Vladislav Stanislav, 1867-1925 = Reymont, Władysław Stanisław, 1867-1925 Naslov Izabrana dela. Knj. 1 / Vladislav Rejmont ; preveo s polјskog Lazar Knežević Vrsta građe knjiga ; odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 19?? Izdavanje i proizvodnja Beograd : Narodna Prosveta, 19?? (Zemun : `Makarije`) Fizički opis 259 str. : autorova slika ; 20 cm Drugi autori - osoba Knežević, Lazar Biblioteka stranih pisaca ; knj. 1 Sadržaj Pravedno; Sastanak; Jednoga dana; Kučka Predmetne odrednice Rejmont, Vladislav, 1868-1925 KNJIGA II Izabrana dela. Knj. 2 / Vladislav Rejmont ; preveo s polјskog Lazar R. Knežević Vrsta građe kratka proza ; odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina [b. g.] Izdavanje i proizvodnja Beograd : Narodna prosveta, [b. g.] (Beograd : `Gregorić`) Fizički opis 261 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Knežević, Lazar, 1876-1932 = Knežević, Lazar, 1876-1932 Zbirka Biblioteka stranih pisaca Sadržaj Ave Patria; Na ivici; Groblјe; Srećni; Tomko Baran; Pred svanuće; U pruskoj školi; Suđenje; Senka. Predmetne odrednice Rejmont, Vladislav Stanislav, 1867-1925 = Reymont, Władysław Stanisław, 1867-1925

Label: PGP RTS – 203756 Format: Vinyl, LP, Album Style: Romani, Folk Tracklist Hide Credits A1 Muri Kalcha Kochakenca Written-By – Hungary* 2:16 A2 Keren Chavorale Drom Written-By – Hungary* A3 Už Ti Vjernaja Written-By – Moldavia* 2:45 A4 Shunuvtica Written-By – Moldavia* 4:52 A5 Poj, Zvenji Written-By – Russia* 3:34 A6 Fani Written-By – Hungary*, Gusztav Varga* 3:35 B1 Djuli Written-By – Azerbaijan* 6:30 B2 Phutkyardi Written-By – Poland* 1:29 B3 Hasijam Written-By – Russia* 5:06 B4 Tuke Bahh Written-By – Romania* 2:56 B5 O Nodi Re Written-By – India* 5:16 Companies, etc. Recorded At – Studio Ar-Ton Published By – Classic YU / RTB Credits Arranged By – Branko Spasojević (tracks: A5, B2, B5), Dejan Prelević (tracks: A5, B2, B5), Rešad Jahja* (tracks: A1 to A4, A6, B1, B3, B4) Design – Zdenka Morina Engineer – Aca Radojčić* Executive-Producer – Marjan Mitrović Photography By – Ivan Doroški Written-By – Narodna* (tracks: A1 to A5, B1 to B5) Vinil 5 (vizuelna ocena).ODLIČNA Omot 4+ .TRAG OBRISA .VRLO DOBAR

RAČIĆI TAKAŽI ŠIVAŠANKARA PILAI NOLIT B e o g r a d 1 9 6 6 METAMORFOZE Predgovor MIRJANA STEFANOVIĆ .............................................................. Latinica Tvrde korice Šiven povez 2 O 3 stranice Pažnja !!! Ova knjiga je uvršćena u seriju indijskih prevoda u Unesko-zbirci reprezentativnih dela koja zajednički odabiraju Unesko i Indijska vlada ******************* NEKORIŠĆENO

POVRATAK RAZMETNOGA SINA MOČVARE TEZEJ OTOKAR KERŠOVANI RIJEKA 1 9 8 O ODABRANA DJELA SVJETSKIH PISACA Latinica Tvrde korice Šiven povez Obeleživač stranica 2 8 O stranica NEKORIŠĆENO

LP, Philips Latin, Pop, Ballad OMOT 5- VINIL 5 Omot i ploča odlični, skoro kao novo. Izvođač: Julio Iglesias Zemlja izdanja: Germany A 1. Un Canto A Galicia 2. Hambre Solitario 3. A Veces Llegan Cartas 4. Rio Rebelde 5. Si Volvieras Otra Vez 6. Pequeñas Manzanas Verdes B 1. Por Una Mujer 2. No Soy De Aquí 3. En Un Rincon Del Desván 4. Sweet Caroline 5. A Veces Pregunto Al Viento 6. Como El Álamo Al Camino

DVA VERONSKA PLEMIĆA WILLIAM SHAKESPEARE Nakladni zavod Matice hrvatske Z a g r e b 1 9 8 8 SABRANA DJELA WILLIAMA SHAKSEAREA Predgovor IVO ŠOLJAN Igre ljubavi i prijateljstva Prvi - peti čin ....................................................... Preveo MATE MARAS Bilješke Latinica TVrde korice Omot Šiven povez 1 2 1 stranica NEKORIŠĆENO

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Izdavač: Knjižara LJ. Joksimovića a redakcija odbora za izdavanje cel. dela Svetozara Markovića. Parna štamparija Narodne radikalne stranke, Beograd, 1892. Meki povez, ćirilica Svetozar Marković (1846—1875) je bio uticajni srpski socijalistički mislilac, političar i publicista druge polovine XIX veka. Izdavao je Radenik, prvi socijalistički list u Srbiji i na Balkanu. Marković je bio žestoki kritičar velikosrpske politike i pionir ideje Balkanske federacije. Odbacio je „istorijsko pravo“, to jest obnovu Dušanovog carstva, kao osnovu rešenja srpskog pitanja. Govorio je da bi pokušaj obnove ove srednjevekovne države, koja i nije bila samo srpska i na čijem prostoru su se odigrali ireverzibilni istorijski procesi, učinili Srbiju na spoljnom planu osvajačkom, a unutra vojno-policijskom državom.[1] Marković je utemeljio federalizam kao konstantu srpske levice, kao alternativu velikodržavnoj ideologiji zasnovanoj na „istorijskom pravu“. On je također odbacio klerikalnu tradiciju kao osnovu za jedinstvo srpskog naroda, povlači liniju razdvajanja sa desnim populizmom Gimnaziju je učio u Kragujevcu i u Beogradu, godine 1863. U Beogradu je započeo studije tehnike, koje je kasnije nastavio u Petrogradu kao stipendista srpske vlade[2]. U Petrogradu je bio uključen u rad ruskih revolucionarnih kružoka. Docnije je prešao da studira u Cirih, u Švajcarskoj, gde je počeo da proučava naučni socijalizam. Kao veoma mlad je počeo da se bavi publicistikom. Zbog članka Srpske obmane, objavljenog u novosadskoj Zastavi izgubio je stipendiju, pošto je u ovom napisu napao ceo državni sistem u Srbiji, a posebno birokratiju. Ostavši bez sredstava, vratio se u Srbiju. 1. juna 1871. godine je pokrenuo `Radenik`, prvi socijalistički list u Srbiji i na Balkanu.[3] U njemu su po prvi put objavljeni, u nastavcima, Marksov Građanski rat u Francuskoj i dva poglavlja iz Kapitala. Radenik izlazi dve godine (1871 - 1872), a potom je 1873. u Kragujevcu izdavao list Javnost. Zbog napada na vlast, godine 1874. osuđen je na devet meseci zatvora, iz kojeg je izašao teško narušenog zdravlja. Ubrzo ga je, u dvadeset devetoj godini pokosila tuberkuloza. Preminuo je 1875. godine u Trstu. Ideje Radenik, socijalističke novine koje je izdavao Svetozar Marković. Društvena teorija Svetozar Marković je, za razliku od mislilaca marksističke tradicije, smatrao da nije nužno za svako društvo da prođe sve stepene istorijskog razvoja. On je verovao da Kneževina Srbija može preskočiti kapitalizam i pravo iz pred-kapitalističkih početi da razvija socijalistički oblik društvenog uređenja, zasnovan na tradicionalnim seoskim zadrugama. Kritika velikosrpske politike Svetozar Marković je u svojim delima prvi put, i to kritički, upotrijebio izraz Velika Srbija: “ Čim se monarhična vlada utvrdila u zemlji, ona je odmah počela pomišljati da rasprostrani granice svoje vlasti i van Srbije ... Misao da se Bosna i Hercegovina sjedine sa Srbijom počela se širiti i u Srbiji i kod tamošnjeg naroda. To je bilo načelo politike koja je poznata pod imenom Velika Srbija.[4] ” Marković je velikosrpsku politiku Kneza Mihajla smatrao ništavnom, jer su protiv nje bile neodoljive prepone. Prva i najjača prepona je bila nezavisna Crna Gora, koja je imala iste pretenzije na Hercegovinu, Bosnu i Staru Srbiju kao i Srbija, i koja je jasno težila da osnuje sasvim nezavisnu srpsku državu. Druga snažna prepona je bila bosanska vlastela sa njenim davnašnjim pravima. Marković je verovao da je nemoguće dobiti Bosnu mirnim putem ukolko se vlasteli ne ujamče njena starinska prava, što bi značilo ostaviti bosansku raju u ropstvu. Dobiti Bosnu ratom, znači uništiti domaću aristokraciju, a kad bi se raja oslobodila od ropstva, `da li bi se ona slagala da dođe pod srpske pandure, kapetane i ostale gospodare?`[5] Marković je smatrao da opasnost poduhvata Velike Srbije leži u činjenici da srpski narod živi izmešan sa drugim narodima, bez jasno određenih geografskih i etnografskih granica, tako da bi morao »uzeti ulogu osvajača« prema susedima: Kneževina Srbija u Markovićemo vreme (sredinom 19. veka). “ Srpski narod se s jedne strane meša s Bugarima, s druge s Hrvatima i s treće s Rumunima, a dva naroda, Bugari i Hrvati, njegovi su najbliži rođaci po krvi i jeziku. Gde su granice „sjedinjenih Srba“, nove srpske države? To je teško ostvariti, ako ne želimo da se posvađamo sa svim tim narodima ... Srpski narod nema nikakvih geografskih ili etnografskih granica kojima bi bio određen kao jedna jedinstvena celina. Da bi se stvorila država od pet do pet i po miliona Srba, srpski narod bi morao da bude u neprijateljskom odnosu s Bugarima, Hrvatima i Rumunima. Morao bi da preuzme ulogu osvajača, kako to Mađari danas čine.[6] ” Svetozar Marković, koji se i sam zalagao za oslobođenje Srba koji žive pod osmanskom ili habzburškom vlašću, izričito je odbijao ulogu Kneževinu Srbiju kao „Pijemonta Južnih Slovena“ i politiku teritorijalne ekspanzije Srbije, koja bi pripojila i mešovite oblasti.[6] On je smatrao da svaka nacija treba u svom političkom i društvenom životu da bude samostalna, da ne bude potčinjena ni jednoj drugoj naciji.[6] Marković je izričito odbacivao pozivanje na „istorijska prava“ rečima: „princip nacionalnosti odriče se svih istorijskih prava.“[6] Posebno je smatrao štetnim ujedinjenje srpskih zemalja pozivanjem na Dušanovo carstvo, jer su Srbi njegovog vremena živeli u četiri države (Austrija, Turska, Srbija i Crna Gora) čija se istorijska prava „teško mogu uskladiti“.[6] Umesto toga, Marković predlaže stvaranje Balkanske federacije, odnosno saveza srpskog naroda sa drugim balkanskim i južnoslovenskim narodima.[7] Marković naglašava da bi nova srpska država, nastala osvajanjem, po nuždi postala vojnopolicijska i snagu bi trošila u odbrani od spoljnih neprijatelja, zanemarujući sopstveni umni i kulturni razvitak.[7] Marković ocenjuje da ideja Velike Srbije ide u prilog politici koja teži da u zemlji utvrdi neograničenu moć dinastije Obrenović.[6] On je ovu „veliku misao“ smatrao izgovorom za zanemarivanje daleko važnijih unutrašnjih pitanja Kneževine Srbije, upozoravajući da se »revolucionarna ideja o jedinstvu srpskog naroda pretvorila u ideju štetnu po narodne interese«.[7] Književna kritika Svetozar Marković bio je prvi pobornik realističkog pravca u književnosti i socijalistički teoretičar. Svu svoju delatnost usmerio je u pravcu rešavanja političkih problema i pripreme masa za ostvarivanje građanskih prava revolucionarnim putem. Njegovo glavno delo, Srbija na istoku, raspravlja o društvenim, ekonomskim i političkim problemima Srbije sa socijalističkih pozicija. Vrlo rano je pokazao interesovanje i za književne probleme, obrazujući se pod uticajem Černiševskog, Hercena i Dobroljubova. U jeku procvata romantizma u srpskoj književnosti, objavio članak je Pevanje i mišljenje, i potom raspravu Realni pravac u nauci i životu, (1871 - 1872), kojima je pokušao da izazove preokret u srpskoj književnosti. Po Markoviću, pesnici su bili krivi za rđav ukus publike, sujeverje naroda i odsustvo jasnih socijalnih i kulturnih perspektiva tadašnjeg srpskog društva. On pritom nije štedeo ni najveće pesnike našeg romantizma, Lazu Kostića i Đuru Jakšića, dok je prema Jovanu Jovanoviću Zmaju imao više obzira. Uz kritiku tadašnjeg pesništva, Marković je oštro kritikovao i ondašnju proznu književnost, pri čemu je njegov članak Realni pravac u nauci i književnosti bio široko zasnovana i utemeljena rasprava, zasnovana na naučnom socijalizmu, o istorijskim zakonitostima u društvu i o društvenim procesima koji su doveli do trijumfa naučnog gledanja na te zakonitosti i procese. Po njemu ti naučni zakoni i procesi važe i za umetnost, pa prema tome i za poeziju. Njegovi članci imali su veoma veliki uticaj na dalji tok razvoja srpske književnosti, a posebno na stvaralaštvo mlade generacije književnika.

format: LP, US pressing artist: BILLY VAUGHN (USA) title: Sail Along Silv`ry Moon release date: 1958 label, Cat. No: Dot Records, DLP 3100 style: jazz / big bands / swing Ploča: MINT (5), omot: VG (4) - na tvrdom kartonu, kako se to radilo 50-ih i 60 ih u Americi. Da nema fleka od vlage pri dnu omota (vidi slike), i omot bi bio čista petica, a ovako - četvorka. Ovo je jedna od preko 300 ploča koje je Billy Vaughn objavio tokom višedecenijske uspešne karijere. A1 Sail Along Silv`ry Moon 2:07 A2 Sunrise Serenade 1:50 A3 Sweet Georgia Brown 2:02 A4 Sentimental Journey 2:23 A5 Until Tomorrow 2:01 A6 Jealous 1:51 B1 Raunchy 2:13 B2 Twilight Time 2:19 B3 Sleepy Time Gal 2:25 B4 I`m Getting Sentimental Over You 1:44 B5 Moon Over Miami 2:01 B6 Tumbling Tumbleweeds 1:59 ===================================================================== U prodajnom delu svoje kolekcije imam sledeće ploče BILLY VAUGHN-a: LP BILLY VAUGHN - `Sail Along Silv`ry Moon` (1958) https://www.kupindo.com/Ploce/62098089_jazz-LP-BILLY-VAUGHN-Sail-Along-1958-MINT-USA LP ORCHESTER BILLY VAUGHN - `Italian Memories` (1981) https://www.kupindo.com/Ploce/76035173_LP-BILLY-VAUGHN-Italian-Memories-1981-Germany-MINT

КРАЊЕВСКА КРВ СИНКЛЕР ЛУИС ПОЛИТИКА Б е о г р а д 2 О О 4 БИСЕРИ СВЕТСКЕ КЊИЖЕВНОСТИ Белешка о писцу и делу Ћирилица Тврде корице 3 1 4 страница НЕКОРИШЋЕБО НЕОТВОРЕНО Екстра *****************

Omot VG+. Manja rubna i stanicna ostecenja. Iner EX. Vinil vizuelno/zvucno VG+/VG+. Veovatno iz druge polovine sesdesetih. Various – Antología Del Cante Flamenco Grand Prix Du Disque Vol. 1 Label: Hispavox – CLVLXH 166 Series: Collection Loisirs Format: Vinyl, LP, Album, Stereo, Mono Country: France Released: Genre: Latin, Folk, World, & Country Style: Flamenco Tracklist Cantes Con Baile A1 Jarrito– Fandangos De Huelva 2:50 A2 El Niño De Almaden– Tientos 3:56 A3 Bernardo El De Los Lobitos– Sevillanas Corraleras 2:56 A4 Rafael Romero– Mirabras 4:30 A5 Jarrito– Bulerias 2:21 A6 El Niño De Almaden– Caracoles 3:20 A7 Pericón De Cádiz– Tangos Flamencos 2:57 A8 Pericón De Cádiz– Alegrias 2:54 Cantes De Levante B1 El Niño De Almaden– Tarantas 4:35 B2 El Niño De Málaga– Cartageneras 4:08 Estilos De Malagia B3 Bernardo El De Los Lobitos– Verdiales 3:00 B4 El Niño De Almaden– Malagueñas 5:35 B5 Pericón De Cádiz– Malagueñas De Enrique El Mellizo 2:30 B6 El Niño De Almaden– Rondeñas 1:55 B7 El Niño De Almaden– Medias Granainas Y Granainas 4:13 Credits Flamenco Guitar – Perico El Del Lunar Liner Notes – T. A. de Silva

Label: Joker ‎– SM 3992, International Joker Production ‎– SM 3992 Format: Vinyl, LP, Compilation Country: Italy Style: Rock & Roll TracklistHide Credits A1 Il Tuo Bacio E` Come Un Rock Written-By – Celentano*, Fulci*, Vivarelli* 2:00 A2 Movimento Di Rock Written-By – Colombini*, De Filippi* 1:48 A3 Blue Jeans Rock Written-By – Leoni*, Fulci*, Vivarelli* 2:25 A4 Jailhouse Rock Written-By – Leiber - Stoller* 2:25 A5 Ciao Ti Diro` Written-By – Reverberi*, Calabrese* 2:36 A6 I Ragazzi Del Juke-Box Written-By – Bonagura*, Sciorilli*, Pirro* 1:54 A7 Teddy Girl Written-By – Leoni*, Beretta* 2:16 B1 Tutti Frutti Written-By – La Bostrie*, Penniman* 2:04 B2 Il Ribelle Written-By – Celentano*, Leoni*, Testoni* 2:19 B3 The Stroll Written-By – Otis* 2:28 B4 Rip It Up Written-By – Marascalco*, Blackwell* 1:56 B5 Buonasera (Signorina) Written-By – Sigman*, De Rose*, Pinchi 2:44 B6 Serafino Campanaro Written-By – De Ponti*, Nisa (2) 2:01 B7 Rock Matto Written-By – Libano*, Fulci*, Vivarelli* 1:47 Notes A1, A5 to A7, B2 ℗ 1959 | A2, A3, B7 ℗ 1960 | A4, B1, B3, B4 ℗ 1958 | B5 ℗ 1961 | B6 ℗ 1963 Distributed and marketed by SAAR srl, Milan ℗ & © 1982 by SAAR srl - Made in Italy Vinil 4+ (vizuelna ocena),VRLO DOBAR Omot 4.OŠTEČENJE NA RIKNI I NA GORNJOJ IVICI.

LP: DUKE ELINGTON - MIDNIGHT IN PARIS Vinyl, LP, album, mono CBS BPG 62120 UK (England), 1962 Jazz, Blues, Big Band OMOT: spoljašnji: 4+ (posveta Miši Blamu od strane `7 mladih` sa datumom i gardom u Švajcarskoj) unutrašnji: papirni, beli sa folijom PLOČA: 3+/4- (blago talasasta, vidljive tanke recke i reckice) zvučno: 4-/3+ ploča preslušana: 1 sitno pucketanje na A1, 2 sitna pucketanja i jedno srednjeglasno na A2, 2 srednje glasna pucketanja na početku A3, 2 sitna pucketanja na kraju A4 1 sitno pucketanje u središnjem delu A6, sitno pucketanje na početku B2, jedva čujno pucketanje na B3 i B4, sitno pucketanje između B4/B5 sitno pucketanje na B5 i B6 ne preskače, ne zapucava se TROŠKOVI SLANJA: preporučena pošiljka -------------- 150 dinara

Живот и прикљученија Димитрија Обрадовича нареченога у калуђерству Доситеја, њим истим списат и издат. Књ. 2 / Доситеј Обрадовић Београд : Српска књижевна задруга, 1893 (Београд : Штампано у штампарији Краљевине Србије) 140, XXИВ стр. ; 20 цм Српска књижевна задруга. коло 2 ; књ. 8 dobro očuvano, drvenom bojicom je neko dete pošaralo naslovnu stranu, može se obrisati Dimitrije Obradović (crkveno ime Dositej; Čakovo, 1739[1] ili 1742. — Beograd, 28. mart 1811[2]) bio je srpski prosvetitelj i reformator revolucionarnog perioda nacionalnog buđenja i preporoda. Bio je osnivač i profesor Velike škole, preteče Beogradskog univerziteta. Dositej je bio prvi popečitelj prosvete u Sovjetu i tvorac svečane pesme „Vostani Serbije“. Rođen je u rumunskom delu Banata tadašnje Austrije. Školovao se za kaluđera, ali je napustio taj poziv i krenuo na putovanja po celoj Evropi, gde je primio ideje evropskog prosvetiteljstva i racionalizma. Ponesen takvim idejama radio je na prosvećivanju svog naroda, prevodio je razna dela među kojima su najpoznatije Ezopove basne, a potom je i sam pisao dela, prvenstveno programskog tipa, među kojima je najpoznatije „Život i priključenija“. Njegovi ostaci počivaju u Beogradu, na ulazu u Sabornu crkvu, iako je njegova izričita želja bila da bude sahranjen pored Hajdučke česme u beogradskom Košutnjaku.[3] narečenoga u kaluđerstvu Dositeja drugi deo II dositeja obradovića dositej obradović

format: LP, German pressing artist: RATTLES, the (Germany) title: Rattles` Greatest Hits release date: 1970 label, Cat. No.: Fontana, 701 707 WPY style: beat / rock Ploča: VG- (4-), omot: VG (4). Vrlo dobar primerak. 1. nemački presing iz 1970. BEAT era je krenula sa Ostrva, i stigla i do naših krajeva. Ali zvezde tog rock pokreta su bili gotovo isključivo engleski sastavi. Jedni od onih koji su uspeli da se probije i postanu svetski poznati - bili su nemački RATTLES-i. Njihova popularnost je dobacila i do naših krajeva, prvenstveno preko kultne beat kompilacije `Beat Scene Now` iz 1967, preko koje smo upoznali THE PRETTY THINGS, DAVE DEE, DOZY...; THE SPENCER DAVIS GROUP... i THE RATTLES. Kasnije, 1970. godine, im je objavljen i singl sa dva hita (The Witch / Geraldine) koji je doživeo 2 pressinga. Ne treba ni pominjati da su u germanskim zemljama imali status `božanstava`, ali eto, i kod nas su bili veoma popularni. Pored pomenute dve pesme sa singla koji je objavljen u SFRJ, ključne pesme su im bile `Come On And Sing` i `Love Of My Life`. A1 Come On And Sing 2:12 A2 Love Of My Life 2:37 A3 Geraldine 2:44 A4 Mr. 5:20 B1 Cauliflower 2:45 B2 Fought The Lord 1:44 B3 The Witch 2:29 B4 (Stopping In) Las Vegas 2:16 B5 After Tea 2:58 ===================================================================== U prodajnom delu svoje kolekcije imam sledeće ploče THE RATTLES: 1) LP THE RATTLES - `Rattles` Greatest Hits` (1970) https://www.kupindo.com/Ploce/75764113_LP-RATTLES-the-Greatest-Hits-1970-Germany-VG 2) SP THE RATTLES - `The Witch / Geraldine` (1970) https://www.kupindo.com/Ploce/75764349_SP-RATTLES-the-The-Witch-1970-1-pressing-VG-VG- https://www.kupindo.com/Ploce/75764369_SP-RATTLES-the-The-Witch-1970-1-pressing-VG-VG-

vinil: 5 omot: 5 odlicno stanje Musica Antiqua* – Muzička Gozba Musica Antiqua Beograd - Muzička Gozba album cover More images Label: PGP RTB – 2330083 Format: Vinyl, LP, Album, Gatefold Country: Yugoslavia Released: 1984 Genre: Classical Style: Early, Renaissance, Medieval Elizabetanska Epoha U Engleskoj / The Elizabethan Period In England A1 Now Is The Month Of Maying / Sada Je Mesec Maj Written-By – Thomas Morley 1:43 A2 I Love, Alas, I Love Thee / Volim, Avaj, Volim Tebe Written-By – Thomas Morley 2:16 A3 Though Philomella Lost Her Love / Premda Je Filomela Izgubila Ljubav Written-By – Thomas Morley 1:51 A4 Tobacco Is Like Love / Duvan Je Kao Ljubav Written-By – Tobias Hume 1:10 A5 La Volta Written-By – William Byrd 2:22 A6 Fine Knacks For Ladies / Lepe Starine Za Dame Written-By – John Dowland 1:27 Ars Nova, Italija, XIV Vek / Ars Nova, 14th Century Italy A7 Saltarello Written-By – Anonymous 1:30 A8 Non Al Suo Amante / Dijana Se Ne Sviđa Svom Dragom (Madrigal) Written-By – Jacopo da Bologna* A9 Trotto Written-By – Anonymous 2:00 A10 Ecco La Primavera / Evo Proleća (Balada) Written-By – Francesco Landini 1:03 A11 Canzonetta Tedescha / Nemačka Kanconeta Written-By – Anonymous 2:48 Francuska, XV I XVI Vek / 15th And 16th Century France B1 Noun Pourrie Ana Plus Mau / Ne Može Biti Gore Written-By – Anonymous 2:41 B2 Bransle De Village / Seoska Branla Written-By – Jean Baptiste Bezarde* 2:05 B3 Ti Dounarai Dou Notarry / Uhapsite Notara Written-By – Anonymous 2:49 B4 Basse Danse `Jouissance` / `Uživanje` (Igra) Written-By – Thoinot Arbeau 2:43 B5 Quand Je Boi Du Vin Clairet / Kada Pijem Bistro Vino Written-By – Anonymous 1:52 B6 La Bourrée / Bure Written-By – Michael Praetorius 2:01 Španija Od XIII Do XVI Veka / 13th-16th Century Spain B7 Cantiga `Como Poden` / Kantiga O Svetoj Mariji Written-By – Alphonso El Sabio* 2:07 B8 Jancy, Janto / Dođi Da Pojedemo Gancigoretu Written-By – Anonymous 1:30 B9 Todos Los Venes Del Mundo / Sva Dobra Ovog Sveta Written-By – Juan del Encina* 1:20 B10 Riu, Riu, Chiu / Žubori, Divna Reko Written-By – Anonymous 2:00 Baritone Vocals – Predrag Stamenković (2) Bass Vocals – Branimir Mitrović Design – Milenko Miletić Design [Emblem Of The Ensemble] – Simonida Milić Engineer – Ing. Danica Velašević* Ensemble – Musica Antiqua* Leader, Mezzo-soprano Vocals, Arranged By [Vocals] – Vera Zloković Liner Notes – Mr. Ljubomir Dimitrijević* Liner Notes [Translated By] – Nada Ćurčija-Prodanović Lute – Milan Jovanić Other [Editor In Chief] – Stanko Terzić Other [Recenzent] – Neda Bebler Percussion – Nenad Jelić Producer, Recording Supervisor – Milorad Kuzmanović Recorder, Crumhorn, Crumhorn [Cornamuse], Horn [Cornohorn], Reeds [Kortholt], Rauschpfeife, Arranged By – Ljubomir Dimitrijević Soprano Vocals – Blanka Milin, Mirjana Vukičević Tenor Vocals – Grujica Paunović Tenor Vocals [Falsetto] – Žarko Stojiljković Vielle – Sonja Vukašinović

Prvo izdanje iz 1936. Odlično očuvano! Autor - osoba Andrić, Ivo, 1892-1975 = Andrić, Ivo, 1892-1975 Naslov Pripovetke. [Knj.] 2 / Ivo Andrić Vrsta građe kratka proza Jezik srpski Godina 1936 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1936 (Beograd : D. Gregorić) Fizički opis 122 str. ; 20 cm Zbirka Srpska književna zadruga. ǂkolo ǂ39 ; ǂknj. ǂ262 (Pl.) U Matici rođenih crkve Svetog Ivana Krstitelja u Travniku, pod rednim brojem 70, stoji da je 9. oktobra 1892. godine rođen Ivan, sin Antuna Andrića, podvornika i Katarine Andrić, rođene Pejić. Budući veliki srpski pisac rodio se u Travniku sticajem okolnosti, dok mu je mati boravila u gostima kod rodbine. Andrićevi roditelji bili su Sarajlije: očeva porodica decenijama je bila vezana za ovaj grad u kojem se tradicionalno bavila kujundžijskim zanatom. Osim bavljenja istim poslom, članove roda Andrićevih vezivala je i zla kob tuberkuloze: mnogi piščevi preci, uključujući i sve njegove stričeve, podlegli su joj u mladosti, a sam Andrić bez oca je ostao kao dvogodišnji dečak. Suočavajući se sa besparicom, Katarina Andrić svoga jedinca daje na čuvanje muževljevoj sestri Ani i njenome mužu Ivanu Matkovšik u u Višegrad.most na drini U gradu koji će, više nego ijedno drugo mesto, obeležiti njegovo stvaralaštvo, gledajući svakodnevno vitke stubove na Drini ćuprije, Andrić završava osnovnu školu, a potom se vraća majci u Sarajevo, gde 1903. godine upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. Za gimnazijskih dana, Andrić počinje da piše poeziju i 1911. godine u Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu „U sumrak“. Kao gimnazijalac, Andrić je vatreni pobornik integralnog jugoslovenstva, pripadnik je naprednog nacionalističkog pokreta „Mlada Bosna“ i strastveni je borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda Austrougarske monarhije. sarajevoDobivši stipendiju hrvatskog kulturno-prosvetnog društva „Napredak“, Andrić oktobra meseca 1912. godine započinje studije na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu. U gradu na Savi, on pomalo uči, pomalo posećuje salone, družeći se sa zagrebačkom inteligencijom od koje će na njega posebno veliki uticaj imati dvadeset godina stariji Matoš.Naredne godine prelazi u Beč gde sluša predavanja iz istorije, filosofije i književnosti. Bečka klima mu ne prija i on, hereditarno opterećen osetljivim plućima, često boluje od upala. Obraća se za pomoć svom gimnazijskom profesoru i dobrotvoru, Tugomiru Alaupoviću, i već sledeće godine prelazi na Filosofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik, upoznaje kulturu i sluša predavanja vrhunskih profesora. Sve vreme piše refleksivne pesme u prozi, a u junu mesecu 1914. godine Društvo hrvatskih književnika u Zagrebu objavljuje mu šest pesama u prozi u panorami Hrvatska mlada lirika. Na Vidovdan, 28. juna 1914. godine, na vest o sarajevskom atentatu i pogibiji Nadvojvode Franaca Ferdinanda, Andrić pakuje svoje oskudne studentske kofere i napušta Krakov: zatomljeni instinkt bivšeg revolucionara goni ga u zemlju, na poprište istorije. Odmah po dolasku u Split, sredinom jula, austrijska policija hapsi ga i odvodi prvo u šibensku, a potom u mariborsku tamnicu u kojoj će, kao politički zatvorenik, ostati do marta 1915. godine. Među zidovima marburške tamnice, u mraku samice, „ponižen do skota“, Andrić intenzivno piše pesme u prozi. Po izlasku sa robije, Andrić biva bačen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu gde ostaje sve do leta 1917. godine. Zbog ponovljene bolesti pluća, odmah odlazi na lečenje u Zagreb, u čuvenu Bolnicu Milosrdnih sestara, stecište hrvatske inteligencije koja se klonila učešća u ratu, na strani Austrije. Tu Andrić, zajedno sa konte Ivom Vojnovićem, dočekuje opštu amnestiju i aktivno se uključuje u pripreme prvog broja časopisa Književni jug. bolnica milosrdnih sestara 1918Istovremeno, pažljivo dovršava knjigu stihova u prozi koja će pod nazivom Ex Ponto biti objavljena u Zagrebu 1918. godine sa predgovorom Nika Bartulovića. U Zagrebu ga i zatiče slom Austrougarske monarhije, a potom i ujedinjenje i stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. U danima koji neposredno prethode formalnom ujedinjenju, Andrić u tekstu „Nezvani neka šute“ objavljenom u zagrebačkim Novostima, oštro odgovara na prve simptome nesloge u državi koja još nije ni stvorena i poziva na jedinstvo i razum. Nezadovoljan atmosferom u Zagrebu, Andrić ponovo moli pomoć dr Tugomira Alaupovića i već početkom oktobra 1919. godine počinje da radi kao činovnik u Ministarstvu vera u Beogradu. Sudeći prema pismima koja piše prijateljima, Beograd ga je srdačno prihvatio i on intenzivno učestvuje u književnom životu prestonice, družeći se sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Miličićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Već početkom 1920. godine Andrić započinje svoju vrlo uspešnu diplomatsku karijeru postavljenjem u Poslanstvu pri Vatikanu. Te godine zagrebački izdavač Kugli objavljuje novu zbirku pesama u prozi Nemiri, a izdavač S. B Cvijanović iz Beograda štampa pripovetku „Put Alije Đerzeleza“. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, bukurest 1922a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču „Ćorkan i Švabica“. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Tokom te godine štampa još dve pripovetke („Za logorovanja“ i „Žena od slonove kosti“), ciklus pesama „Šta sanjam i šta mi se događa“ i nekoliko književnih prikaza. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. Tokom ove godine Andrić je objavio nekoliko pripovedaka od kojih se neke svrstavaju među njegova najznačajnija prozna ostvarenja: „Mustafa Madžar“, „Ljubav u kasabi“, „U musafirhani“ i „Dan u Rimu“. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke „Mara milosnica“ i „Čudo u Olovu“. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka i čitajući korespondenciju Pjera Davida, francuskog konzula u Travniku. S proleća 1928. godine premešten je za vicekonzula u Poslanstvu u Madridu. Te godine objavljuje priče „Olujaci“, „Ispovijed“ i „Most na Žepi“.most na zepi Sredinom sledeće godine prelazi u Brisel, na mesto sekretara poslanstva, a u Srpskom književnom glasniku pojavljuje se njegov esej „Goja“. Već 1. januara 1930. godine u Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. Te godine objavljuje esej o Simonu Bolivaru, priču „Kod kazana“ i tekst „Učitelj Ljubomir“. U Beogradu sledeće godine izlazi i druga knjiga pripovedaka kod Srpske književne zadruge u kojoj se, pored priča ranije objavljenih u časopisima, prvi put u celini štampaju „Anikina vremena“, a u kalendaru-almanahu sarajevske Prosvjete pojavljuje se putopis „Portugal, zelena zemlja“. Godine 1932. Andrić objavljuje pripovetke „Smrt u Sinanovoj tekiji“, „Na lađi“ i zapis „Leteći nad morem“. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Iako intenzivno piše, ove godine objavljuje samo pripovetku „Napast“ i nekoliko zapisa. Iste godine, 14. novembra pismom odgovara dr Mihovilu Kombolu i odbija da njegove pesme budu uvrštene u Antologiju novije hrvatske lirike: „...Ne bih nikada mogao učestvovati u jednoj publikaciji iz koje bi principijelno bili isključeni drugi naši meni bliski pesnici samo zato što su ili druge vere ili rođeni u drugoj pokrajini. To nije moje verovanje od juče nego od moje prve mladosti, a sad u zrelim godinama takva se osnovna vrednovanja ne menjaju“. Sledeće godine unapređen je za savetnika 4. grupe 2. stepena Ministarstva inostranih poslova. Postaje urednik Srpskog književnog glasnika i u njemu objavljuje pripovetke „Olujaci“, „Žeđ“ i prvi deo triptiha „Jelena, žena koje nema“. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Štampa pripovetke „Bajron u Sintri“, „Deca“, esej „Razgovor s Gojom“ i jedan od svojih značajnijih književnoistorijskih tekstova - „Njegoš kao tragični junak kosovske misli“. Tokom sledeće godine Srpska književna zadruga štampa drugu knjigu Andrićevih pripovedaka koja, među onima koje su objavljivane u časopisima, sadrži još i priče „Mila i Prelac“ i „Svadba“. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskom službom, Andrić tokom ove godine objavljuje priče „Trup“ i „Likovi“, a iste godine u Beču, prikupljajući građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula u Travniku od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Diplomatska karijera Ive Andrića tokom 1939. godine doživljava vrhunac: prvog aprila izdato je saopštenje da je Ivo Andrić postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. Andrić stiže u Berlin 12. aprila, a 19. aprila predaje akreditive kancelaru Rajha - Adolfu Hitleru. U jesen, pošto su Nemci okupirali Poljsku i mnoge naučnike i pisce odveli u logore, Andrić interveniše kod nemačkih vlasti da se zarobljeništva spasu mnogi od njih. Političari u Beogradu, međutim, ne računaju baš uvek na svoga poslanika, i mnoge kontakte sa nemačkim vlastima održavaju mimo Andrića. Pisac i u takvim okolnostima objavljuje: pripovetka „Čaša“ i zapisi „Staze“ i „Vino“ izlaze u Srpskom književnom glasniku tokom 1940. godine. U rano proleće 1941. godine Andrić nadležnima u Beogradu nudi ostavku: „...Danas mi u prvom redu službeni a zatim i lični mnogobrojni i imperativni razlozi nalažu da zamolim da budem ove dužnosti oslobođen i što pre povučen sa sadašnjeg položaja...“ Njegov predlog nije prihvaćen i 25. marta u Beču, kao zvanični predstavnik Jugoslavije prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda, 7. aprila, Andrić sa osobljem Poslanstva napušta Berlin. Potom odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u bezbedniju Švajcarsku, ali bez ostalih članova Ambasade i njjihovih porodica: bira povratak u okupirani Beograd. Novembra meseca biva penzionisan, ali odbija da prima penziju. Živi povučeno u Prizrenskoj ulici, kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Odbija da potpiše Apel srpskom narodu kojim se osuđuje otpor okupatoru. Piše pismo Srpskoj književnoj zadruzi da za vreme dok „narod pati i strada“ ne objavljuje njegove pripovetke. U tišini svoje iznajmljene sobe, piše prvo Travničku hroniku, a krajem 1944. godine okončava i Na Drini ćupriju. Oba romana objaviće u Beogradu nekoliko meseci po završetku rata, a koncem 1945. godine u Sarajevu izlazi i roman Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke „Zlostavljanje“ i „Pismo iz 1920. godine“. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine i objavljuje „Priču o vezirovom slonu“, nekoliko tekstova o Vuku Karadžiću i Njegošu, a tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče „Bife Titanik“ (1950), „Znakovi“ (1951), „Na sunčanoj strani“, „Na obali“, „Pod Grabićem“, „Zeko“ (1952), „Aska i vuk“, „Nemirna godina“, „Lica“ (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju , a pripovetka „Igra“ pojavljuje se 1956. godine. Godine 1958. u šezdeset šestoj godini, Ivo Andrić se venčava sa svojom dugogodišnjom ljubavlju - Milicom Babić, kostimografom Narodnog pozorišta iz Beograda, udovicom Nenada Jovanovića. Sa ženom se seli u svoj prvi stan - u Ulici Proleterskih brigada 2a. Te godine objavljuje pripovetke „Panorama“, „U zavadi sa svetom“ i jedini predgovor koji je ikada za neku knjigu napisao: uvodni tekst za knjigu Zuke Džumhura „Nekrolog jednoj čaršiji“. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Besedom „O priči i pričanju“ u kojoj je izložen njegov spisateljski vjeruju, 10. decembra 1961. godine zahvalio je na priznanju. Iako su do tada njegova dela prevođena na mnoge jezike, posle dodeljivanja nagrade počinje veliko interesovanje sveta za dela pisca sa Balkana i njegovi se romani i pripovetke štampaju na preko trideset jezika. Iako odbija mnoge pozive, tih godina Andrić boravi u Švedskoj, Švajcarskoj, Grčkoj, Egiptu. Celokupni iznos Nobelove nagrade poklonio je iz dva dela bibliotečkom fondu Bosne i Hercegovine. Uz to, veoma često učestvuje u akcijama pomoći bibliotekama i daje novac u humanitarne svrhe. Godine 1963. kod Udruženih izdavača (Prosveta, Mladost, Svjetlost i Državna založba Slovenije) izlaze prva Sabrana dela Ive Andrića u deset tomova. Naredne godine boravi u Poljskoj gde u Krakovu biva promovisan za počasnog doktora Jagelonskog univerziteta. Piše veoma malo, ali se njegove knjige neprekidno preštampavaju i u zemlji i inostranstvu. U martu mesecu 1968. godine Andrićeva žena Milica umire u porodičnoj kući u Herceg Novom. Sledećih nekoliko godina Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. MG105

Prvo izdanje iz 1936. Spolja kao na fotografijama, unutra odlično! Autor - osoba Andrić, Ivo, 1892-1975 = Andrić, Ivo, 1892-1975 Naslov Pripovetke. [Knj.] 2 / Ivo Andrić Vrsta građe kratka proza Jezik srpski Godina 1936 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1936 (Beograd : D. Gregorić) Fizički opis 122 str. ; 20 cm Zbirka Srpska književna zadruga. ǂkolo ǂ39 ; ǂknj. ǂ262 (Pl.) U Matici rođenih crkve Svetog Ivana Krstitelja u Travniku, pod rednim brojem 70, stoji da je 9. oktobra 1892. godine rođen Ivan, sin Antuna Andrića, podvornika i Katarine Andrić, rođene Pejić. Budući veliki srpski pisac rodio se u Travniku sticajem okolnosti, dok mu je mati boravila u gostima kod rodbine. Andrićevi roditelji bili su Sarajlije: očeva porodica decenijama je bila vezana za ovaj grad u kojem se tradicionalno bavila kujundžijskim zanatom. Osim bavljenja istim poslom, članove roda Andrićevih vezivala je i zla kob tuberkuloze: mnogi piščevi preci, uključujući i sve njegove stričeve, podlegli su joj u mladosti, a sam Andrić bez oca je ostao kao dvogodišnji dečak. Suočavajući se sa besparicom, Katarina Andrić svoga jedinca daje na čuvanje muževljevoj sestri Ani i njenome mužu Ivanu Matkovšik u u Višegrad.most na drini U gradu koji će, više nego ijedno drugo mesto, obeležiti njegovo stvaralaštvo, gledajući svakodnevno vitke stubove na Drini ćuprije, Andrić završava osnovnu školu, a potom se vraća majci u Sarajevo, gde 1903. godine upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. Za gimnazijskih dana, Andrić počinje da piše poeziju i 1911. godine u Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu „U sumrak“. Kao gimnazijalac, Andrić je vatreni pobornik integralnog jugoslovenstva, pripadnik je naprednog nacionalističkog pokreta „Mlada Bosna“ i strastveni je borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda Austrougarske monarhije. sarajevoDobivši stipendiju hrvatskog kulturno-prosvetnog društva „Napredak“, Andrić oktobra meseca 1912. godine započinje studije na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu. U gradu na Savi, on pomalo uči, pomalo posećuje salone, družeći se sa zagrebačkom inteligencijom od koje će na njega posebno veliki uticaj imati dvadeset godina stariji Matoš.Naredne godine prelazi u Beč gde sluša predavanja iz istorije, filosofije i književnosti. Bečka klima mu ne prija i on, hereditarno opterećen osetljivim plućima, često boluje od upala. Obraća se za pomoć svom gimnazijskom profesoru i dobrotvoru, Tugomiru Alaupoviću, i već sledeće godine prelazi na Filosofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik, upoznaje kulturu i sluša predavanja vrhunskih profesora. Sve vreme piše refleksivne pesme u prozi, a u junu mesecu 1914. godine Društvo hrvatskih književnika u Zagrebu objavljuje mu šest pesama u prozi u panorami Hrvatska mlada lirika. Na Vidovdan, 28. juna 1914. godine, na vest o sarajevskom atentatu i pogibiji Nadvojvode Franaca Ferdinanda, Andrić pakuje svoje oskudne studentske kofere i napušta Krakov: zatomljeni instinkt bivšeg revolucionara goni ga u zemlju, na poprište istorije. Odmah po dolasku u Split, sredinom jula, austrijska policija hapsi ga i odvodi prvo u šibensku, a potom u mariborsku tamnicu u kojoj će, kao politički zatvorenik, ostati do marta 1915. godine. Među zidovima marburške tamnice, u mraku samice, „ponižen do skota“, Andrić intenzivno piše pesme u prozi. Po izlasku sa robije, Andrić biva bačen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu gde ostaje sve do leta 1917. godine. Zbog ponovljene bolesti pluća, odmah odlazi na lečenje u Zagreb, u čuvenu Bolnicu Milosrdnih sestara, stecište hrvatske inteligencije koja se klonila učešća u ratu, na strani Austrije. Tu Andrić, zajedno sa konte Ivom Vojnovićem, dočekuje opštu amnestiju i aktivno se uključuje u pripreme prvog broja časopisa Književni jug. bolnica milosrdnih sestara 1918Istovremeno, pažljivo dovršava knjigu stihova u prozi koja će pod nazivom Ex Ponto biti objavljena u Zagrebu 1918. godine sa predgovorom Nika Bartulovića. U Zagrebu ga i zatiče slom Austrougarske monarhije, a potom i ujedinjenje i stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. U danima koji neposredno prethode formalnom ujedinjenju, Andrić u tekstu „Nezvani neka šute“ objavljenom u zagrebačkim Novostima, oštro odgovara na prve simptome nesloge u državi koja još nije ni stvorena i poziva na jedinstvo i razum. Nezadovoljan atmosferom u Zagrebu, Andrić ponovo moli pomoć dr Tugomira Alaupovića i već početkom oktobra 1919. godine počinje da radi kao činovnik u Ministarstvu vera u Beogradu. Sudeći prema pismima koja piše prijateljima, Beograd ga je srdačno prihvatio i on intenzivno učestvuje u književnom životu prestonice, družeći se sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Miličićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Već početkom 1920. godine Andrić započinje svoju vrlo uspešnu diplomatsku karijeru postavljenjem u Poslanstvu pri Vatikanu. Te godine zagrebački izdavač Kugli objavljuje novu zbirku pesama u prozi Nemiri, a izdavač S. B Cvijanović iz Beograda štampa pripovetku „Put Alije Đerzeleza“. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, bukurest 1922a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču „Ćorkan i Švabica“. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Tokom te godine štampa još dve pripovetke („Za logorovanja“ i „Žena od slonove kosti“), ciklus pesama „Šta sanjam i šta mi se događa“ i nekoliko književnih prikaza. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. Tokom ove godine Andrić je objavio nekoliko pripovedaka od kojih se neke svrstavaju među njegova najznačajnija prozna ostvarenja: „Mustafa Madžar“, „Ljubav u kasabi“, „U musafirhani“ i „Dan u Rimu“. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke „Mara milosnica“ i „Čudo u Olovu“. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka i čitajući korespondenciju Pjera Davida, francuskog konzula u Travniku. S proleća 1928. godine premešten je za vicekonzula u Poslanstvu u Madridu. Te godine objavljuje priče „Olujaci“, „Ispovijed“ i „Most na Žepi“.most na zepi Sredinom sledeće godine prelazi u Brisel, na mesto sekretara poslanstva, a u Srpskom književnom glasniku pojavljuje se njegov esej „Goja“. Već 1. januara 1930. godine u Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. Te godine objavljuje esej o Simonu Bolivaru, priču „Kod kazana“ i tekst „Učitelj Ljubomir“. U Beogradu sledeće godine izlazi i druga knjiga pripovedaka kod Srpske književne zadruge u kojoj se, pored priča ranije objavljenih u časopisima, prvi put u celini štampaju „Anikina vremena“, a u kalendaru-almanahu sarajevske Prosvjete pojavljuje se putopis „Portugal, zelena zemlja“. Godine 1932. Andrić objavljuje pripovetke „Smrt u Sinanovoj tekiji“, „Na lađi“ i zapis „Leteći nad morem“. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Iako intenzivno piše, ove godine objavljuje samo pripovetku „Napast“ i nekoliko zapisa. Iste godine, 14. novembra pismom odgovara dr Mihovilu Kombolu i odbija da njegove pesme budu uvrštene u Antologiju novije hrvatske lirike: „...Ne bih nikada mogao učestvovati u jednoj publikaciji iz koje bi principijelno bili isključeni drugi naši meni bliski pesnici samo zato što su ili druge vere ili rođeni u drugoj pokrajini. To nije moje verovanje od juče nego od moje prve mladosti, a sad u zrelim godinama takva se osnovna vrednovanja ne menjaju“. Sledeće godine unapređen je za savetnika 4. grupe 2. stepena Ministarstva inostranih poslova. Postaje urednik Srpskog književnog glasnika i u njemu objavljuje pripovetke „Olujaci“, „Žeđ“ i prvi deo triptiha „Jelena, žena koje nema“. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Štampa pripovetke „Bajron u Sintri“, „Deca“, esej „Razgovor s Gojom“ i jedan od svojih značajnijih književnoistorijskih tekstova - „Njegoš kao tragični junak kosovske misli“. Tokom sledeće godine Srpska književna zadruga štampa drugu knjigu Andrićevih pripovedaka koja, među onima koje su objavljivane u časopisima, sadrži još i priče „Mila i Prelac“ i „Svadba“. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskom službom, Andrić tokom ove godine objavljuje priče „Trup“ i „Likovi“, a iste godine u Beču, prikupljajući građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula u Travniku od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Diplomatska karijera Ive Andrića tokom 1939. godine doživljava vrhunac: prvog aprila izdato je saopštenje da je Ivo Andrić postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. Andrić stiže u Berlin 12. aprila, a 19. aprila predaje akreditive kancelaru Rajha - Adolfu Hitleru. U jesen, pošto su Nemci okupirali Poljsku i mnoge naučnike i pisce odveli u logore, Andrić interveniše kod nemačkih vlasti da se zarobljeništva spasu mnogi od njih. Političari u Beogradu, međutim, ne računaju baš uvek na svoga poslanika, i mnoge kontakte sa nemačkim vlastima održavaju mimo Andrića. Pisac i u takvim okolnostima objavljuje: pripovetka „Čaša“ i zapisi „Staze“ i „Vino“ izlaze u Srpskom književnom glasniku tokom 1940. godine. U rano proleće 1941. godine Andrić nadležnima u Beogradu nudi ostavku: „...Danas mi u prvom redu službeni a zatim i lični mnogobrojni i imperativni razlozi nalažu da zamolim da budem ove dužnosti oslobođen i što pre povučen sa sadašnjeg položaja...“ Njegov predlog nije prihvaćen i 25. marta u Beču, kao zvanični predstavnik Jugoslavije prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda, 7. aprila, Andrić sa osobljem Poslanstva napušta Berlin. Potom odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u bezbedniju Švajcarsku, ali bez ostalih članova Ambasade i njjihovih porodica: bira povratak u okupirani Beograd. Novembra meseca biva penzionisan, ali odbija da prima penziju. Živi povučeno u Prizrenskoj ulici, kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Odbija da potpiše Apel srpskom narodu kojim se osuđuje otpor okupatoru. Piše pismo Srpskoj književnoj zadruzi da za vreme dok „narod pati i strada“ ne objavljuje njegove pripovetke. U tišini svoje iznajmljene sobe, piše prvo Travničku hroniku, a krajem 1944. godine okončava i Na Drini ćupriju. Oba romana objaviće u Beogradu nekoliko meseci po završetku rata, a koncem 1945. godine u Sarajevu izlazi i roman Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke „Zlostavljanje“ i „Pismo iz 1920. godine“. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine i objavljuje „Priču o vezirovom slonu“, nekoliko tekstova o Vuku Karadžiću i Njegošu, a tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče „Bife Titanik“ (1950), „Znakovi“ (1951), „Na sunčanoj strani“, „Na obali“, „Pod Grabićem“, „Zeko“ (1952), „Aska i vuk“, „Nemirna godina“, „Lica“ (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju , a pripovetka „Igra“ pojavljuje se 1956. godine. Godine 1958. u šezdeset šestoj godini, Ivo Andrić se venčava sa svojom dugogodišnjom ljubavlju - Milicom Babić, kostimografom Narodnog pozorišta iz Beograda, udovicom Nenada Jovanovića. Sa ženom se seli u svoj prvi stan - u Ulici Proleterskih brigada 2a. Te godine objavljuje pripovetke „Panorama“, „U zavadi sa svetom“ i jedini predgovor koji je ikada za neku knjigu napisao: uvodni tekst za knjigu Zuke Džumhura „Nekrolog jednoj čaršiji“. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Besedom „O priči i pričanju“ u kojoj je izložen njegov spisateljski vjeruju, 10. decembra 1961. godine zahvalio je na priznanju. Iako su do tada njegova dela prevođena na mnoge jezike, posle dodeljivanja nagrade počinje veliko interesovanje sveta za dela pisca sa Balkana i njegovi se romani i pripovetke štampaju na preko trideset jezika. Iako odbija mnoge pozive, tih godina Andrić boravi u Švedskoj, Švajcarskoj, Grčkoj, Egiptu. Celokupni iznos Nobelove nagrade poklonio je iz dva dela bibliotečkom fondu Bosne i Hercegovine. Uz to, veoma često učestvuje u akcijama pomoći bibliotekama i daje novac u humanitarne svrhe. Godine 1963. kod Udruženih izdavača (Prosveta, Mladost, Svjetlost i Državna založba Slovenije) izlaze prva Sabrana dela Ive Andrića u deset tomova. Naredne godine boravi u Poljskoj gde u Krakovu biva promovisan za počasnog doktora Jagelonskog univerziteta. Piše veoma malo, ali se njegove knjige neprekidno preštampavaju i u zemlji i inostranstvu. U martu mesecu 1968. godine Andrićeva žena Milica umire u porodičnoj kući u Herceg Novom. Sledećih nekoliko godina Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. MG149 (L)

Ploča: Odlična Omot: Dobar Autor i delo: Coreli, Concerti Grossi, Opus 6, Nr. 1,2,3 i 4 Izvođač: Boyd Neel Kammerorchester Dirigent: Walter Goehr Izdavač: Musical Masterpiece Society – MMS-159, Guilde Internationale Du Disque – MMS 159,10`, mali LP

format: LP, Yugoslav licence artist: ROY ORBISON (USA) title: The Big O release date: 1986 label, Cat. No.: Jugoton, LMCHRLY 11133 style: Rock / RnR / Country / Rockabilly Ploča: M (5), omot: NM (5-). PERFEKTAN primerak. Za one mlađe koji ne znaju `The Big O` je nadimak rock legende Roy Orbisona. Ovo je njegov LP iz 1975. koji je kod nas objavljen sa 11 godina kašnjenja, tek 1986, kad sje Roy ponovo došao u žižu muzičke javnosti. A1 Rock House 2:04 A2 It`s Too Late 1:57 A3 You`re Gonna Cry 2:05 A4 Ooby Dooby 2:09 A5 You`re My Baby 2:04 A6 Mean Little Mama 1:56 A7 Fool`s Hall Of Fame 2:25 A8 The Cause Of It All 2:24 B1 A True Love Goodbye 2:19 B2 Love Struck 1:22 B3 The Clown 1:43 B4 One More Time 1:14 B5 Problem Child 2:20 B6 Chicken-Hearted 2:14 B7 I Like Love 2:30 B8 Domino 2:14 ===================================================================== U prodajnom delu svoje kolekcije imam sledeće ploče ROY ORBISON-a i njegovih bendova TRAVELING WILBURYS i CLASS OF `55: 1) LP ROY ORBISON - `The Big O` (1975) https://www.kupindo.com/Ploce/75831273_LP-ROY-ORBISON-The-Big-O-1986-PERFEKTNA 2) LP CLASS OF `55 - `Memphis Rock & Roll Homecoming` (1986) https://www.kupindo.com/Ploce/75831421_LP-CLASS-OD-55-Memphis-Rock-1986-PERFEKTNA https://www.kupindo.com/Ploce/75831469_LP-CLASS-OD-55-Memphis-Rock-1986-ODLICNA 3) 2LP ROY ORBISON - `In Dreams: The Greatest Hits` (1987) https://www.kupindo.com/Ploce/75831129_2LP-ROY-ORBISON-In-Dreams-The-Greatest-Hits-1987-M https://www.kupindo.com/Ploce/75831189_2LP-ROY-ORBISON-In-Dreams-1987-samo-drugi-LP 4) LP TRAVELING WILBURYS - `Volume One` (1988) https://www.kupindo.com/Ploce/75831325_LP-TRAVELING-WILBURYS-Volume-One-1988-ODLICNA 5) LP ROY ORBISON - `Mystery Girl` (1989) https://www.kupindo.com/Ploce/75827161_LP-ROY-ORBISON-Mystery-Girl-1989-Jugotonac-VG- https://www.kupindo.com/Ploce/62479933_LP-ROY-ORBISON-Mystery-Girl-1989-VG-G-VG- 6) LP ROY ORBISON - `Our Love Song` (1989) https://www.kupindo.com/Ploce/75828509_LP-ROY-ORBISON-Our-Love-Song-1989-PERFEKTNA 7) LP ROY ORBISON - `Rare Orbison` (1989) https://www.kupindo.com/Ploce/75831025_LP-ROY-ORBISON-Rare-Orbison-1989-ODLICNA 8) LP ROY ORBISON - `Best-Loved Standards` (1989) https://www.kupindo.com/Ploce/75828681_LP-ROY-ORBISON-Best-Loved-Standards-1989-PERFEKTNA https://www.kupindo.com/Ploce/75828725_LP-ROY-ORBISON-Best-Loved-Standards-1989-ODLICNA