DRAGOLJUB R.ŽIVOJINOVIĆ-KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ U TRI KNJIGE-.Tvrd povez sa ilustrovanim zaštitnim omotima.Izd.BIGZ.-Dim.17x25.-STANJE KNJIGA VRLO DOBRO DO ODLIČNO-.1.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U IZGNANSTVU 1844.-1903.God.izd.1988.str.464.----2.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U OTADŽBINI 1903.-1914.God.izd.1990.str.465.----3.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-RAT I POSLEDNJE GODINE 1914.-1921.God.izd.1994.str.337.-KNJIGE SU VRLO DOBRO DO ODLIČNO OČUVANE!!!

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Nova knjiga! 1028 str U najtežim trenucima u životu ljudi se uglavnom okreću veri i pisanoj reči. Usledi olakšanje kada shvate da u svojoj muci nisu sami i da su mnogi pre njih imali slične probleme, te da rešenje već postoji. Mudri saveti bude onu skrivenu snagu za koju niste ni znali da je posedujete. - Misli o dobru i zlu - Vera Svetih - Katahizis - Molitve na jezeru - Emanuil - Teodul - Srpski narod kao Teodul - Indijska pisma - Misionarska pisma Nikolaj Velimirović (svetovno Nikola Velimirović; Lelić, kod Valjeva, 23. decembar 1880/4. januar 1881. — Libertivil, 18. mart 1956) bio je episkop ohridski i žički, istaknuti teolog i govornik, otuda je nazivan Novi Zlatousti. Nikolaj Velimirović je novokanonizovani srpski svetitelj kao Sveti vladika Nikolaj Ohridski i Žički. Njegovo rođeno ime je Nikola. U mladosti je teško oboleo od dizenterije i zakleo se da će posvetiti svoj život Bogu, ako preživi. Preživeo je i zamonašio se pod imenom Nikolaj. Velimirović je školovan na Zapadu i u mladosti je bio velik zastupnik liberalnih ideja i ekumenizma. Takođe je primljen u sveštenstvo i brzo je postao važna ličnost u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, posebno u odnosima sa Zapadom. U međuratnom periodu postao je predvodnik pravoslavnih bogomoljaca i okrenuo se antievropejstvu i konzervativizmu. Osnivač je desničarske političke ideologije svetosavskog nacionalizma. Smatra se duhovnim inspiratorom Ljotićeve organizacije ZBOR. Često je kritikovan zbog antisemitskih stavova. Kada su u Drugom svetskom ratu Nemci okupirali Jugoslaviju, Velimirović je stavljen u kućni pritvor i na kraju odveden u logor Dahau, gde je proveo tri meseca pre nego što su ga Nemci oslobodili da bi pomogao u obrazovanju objedinjavanju jugoslovenskih kvislinga protiv nadiruće NOVJ i Crvene armije. Po završetku rata, Velimirović je odlučio da se ne vrati u Jugoslaviju, u koju su na vlast došli komunisti. Umesto toga, 1946. emigrirao je u Ameriku, gde je i ostao do svoje smrti 1956. Centralno mesto u Velimirovićevim razmišljanjima činila je kritika humanizma, evropske civilizacije, materijalističkog duha i sl. O Evropi je mislio kao o velikom zlu kojeg se treba čuvati, i prezirao je njenu kulturu, nauku, progres. Episkop Nikolaj je bio duboko očaran srpskom prošlošću nemanjićkog perioda pa je ona, po njemu, trebalo da bude paradigma nove srpske stvarnosti. Velimirović je snažno podržavao jedinstvo svih pravoslavnih crkava i upostavio je dobre odnose sa anglikanskom i Američkom episkopalnom crkvom. Uvršten je među 100 najznamenitijih Srba svih vremena. Nikolaj je rođen 23. decembra 1880, po julijanskom, tj. 4. janaura 1881. po gregorijanskom kalendaru. Rodio se u selu Leliću, nedaleko od Valjeva, na padinama planine Povlena. Njegovi roditelji, Dragomir i Katarina, bili su prosti zemljoradnici i pobožni hrišćani, naročito majka. Na krštenju je dobio ime Nikola. O poreklu porodice Velimirović postoje dva stanovišta. Jedno je da su oni poreklom iz Zagarača iz Katunske nahije, a drugo je da su oni poreklom iz Banjana, starohercegovačkog plemena. Poznato je da se porodica doselila u Lelić krajem 18. veka iz Osata u Bosni.[1] Svoje obrazovanje Nikola je otpočeo u manastiru Ćelije, gde ga je otac odveo da se opismeni makar toliko „da zna čitati pozive od vlasti i na njih odgovarati“, pa da ga onda zadrži na selu kao hranitelja i „školovanog“ čoveka. Od prvih dana pokazivao je svoju izuzetnu revnost u učenju. Njegovu darovitost zapazio je i njegov učitelj Mihajlo Stuparević i preporučio mu nastavak školovanja u valjevskoj gimnaziji, gde se Nikola pokazao kao dobar đak, iako je, da bi se školovao, služio u varoškim kućama, kao i većina đaka u to vreme. Po završetku šestog razreda gimnazije, Nikola je konkurisao u Vojnu akademiju, ali ga je lekarska komisija odbila, jer je bio „sitan“ i nije imao dovoljan obim grudi. Odmah po odbijanju ove komisije, Nikola podnosi dokumenta za beogradsku Bogosloviju, gde je bio primljen, iako opet ne bez teškoća, navodno zbog slabog sluha za pevanje. Kao učenik Bogoslovije je bio uspešan. Njegovo isticanje u naukama bilo je rezultat sistematskog rada. U svome školskom učenju nije se držao samo skripti i udžbenika, nego je čitao i mnoga druga dela od opšte-obrazovnog značaja. Do svoje 24. godine već je bio pročitao dela Njegoša, Šekspira, Getea, Voltera, Viktora Igoa, Ničea, Marksa, Puškina, Tolstoja, Dostojevskog i drugih. Posebno je u bogosloviji bio zapažen svojim mislima o Njegošu, koga je kao pesnika i mislioca voleo i još u valjevskoj gimnaziji dobro prostudirao. Učitelj Za vreme školovanja u Beogradu Nikola je zbog stanovanja u memljivom stanu i slabe ishrane dobio tuberkulozu od koje je godinama patio. Po svršetku bogoslovije je kraće vreme bio učitelj u selima Dračiću i Leskovicama, više Valjeva, gde je izbliza upoznao život i duševno raspoloženje srpskog seljaka i gde se sprijateljio sa sveštenikom Savom Popovićem, izbeglim iz Crne Gore, sa kojim je išao po narodu i pomagao mu u parohijskim poslovima. Letnje raspuste Nikola je, po savetu lekara, provodio na moru, tako da je tada upoznao i sa ljubavlju opisao život Bokelja, Crnogoraca i Dalmatinaca. Već u bogosloviji pomagao je proti Aleksi Iliću u uređivanju lista „Hrišćanski vesnik“, u kome je i nekoliko godina objavljivao svoje prve dopise i radove. Posle toga, Nikola je bio izabran od strane Crkve da sa drugim pitomcima, državnim stipendistima, pođe na dalje školovanje u Rusiju ili Evropu. Izabrao je tada rađe studiranje u Evropi, na starokatoličkom fakultetu u Bernu, a zatim je prošao studirajući i Nemačku, Englesku i Švajcarsku, a nešto kasnije i Rusiju. Svoje studije u Bernu Nikolaj je, u svojoj 28. godini, okončao doktoratom iz teologije, odbranivši disertaciju pod naslovom „Vera u Vaskrsenje Hristovo kao osnovna dogma Apostolske Crkve“.[2] Sledeću 1909. godinu Nikola je proveo u Oksfordu, gde je pripremao doktorat iz filosofije i zatim ga u Ženevi, na francuskom, i odbranio („filosofija Berklija“). Vrativši se iz Evrope Nikolaj se, u jesen 1909, razboleo od dizenterije i u bolnici ležao oko 6 nedelja. On se uskoro i monaši u manastiru Rakovici i postaje jeromonah Nikolaj (20. XII 1909). Po povratku sa studija trebalo je, po tadašnjem zakonu, nostrifikovati svoje diplome, ali kako nije imao punu svršenu gimnaziju, morao je polagati sedmi i osmi razred i veliku maturu, da bi tek onda mogao predavati u Bogosloviji. Ipak, pre no što je postao suplent u Bogosloviji, upućen je od mitropolita Srbije Dimitrija u Rusiju, gde je proveo godinu dana, najviše putujući po širokoj Rusiji i upoznajući njen crkveni život, dušu ruskog čoveka i njegove svetinje. Za to vreme napisao je i svoje prvo veće delo — studiju „Religija Njegoševa“. Suplent Bogoslovije Kao suplent Bogoslovije Sv. Save u Beogradu Nikolaj je predavao filosofiju, logiku, psihologiju, istoriju i strane jezike. No on nije mogao ostati u okvirima Bogoslovije. On zato počinje da piše, govori i objavljuje. Počinje sa besedama po beogradskim i drugim crkvama širom Srbije, pa onda drži i predavanja na Kolarčevom univerzitetu i drugim mestima. Govorio je uglavnom na teme iz života. Istovremeno, Nikolaj objavljuje u crkvenim i književnim časopisima svoje članke, besede i studije: o Njegošu, o Ničeu i Dostojevskom i na druge filosofsko-teološke teme.[3] Besednik Godine 1912. pozvan je u Sarajevo na proslavu lista „Prosveta“, gde se upoznao sa najviđenijim predstavnicima tamošnjih Srba: Ćorovićem, Dučićem, Šantićem, Grđićem, Ljubibratićem i drugima. Poznate su tadašnje njegove reči da su „svojom velikom ljubavlju i velikim srcem Srbi Bosanci anektirali Srbiju Bosni“, što je u eri austrijske aneksije bilo izazovno, pa je pri povratku u Beograd skinut sa voza u Zemunu i zadržan nekoliko dana. Iste austrijske vlasti nisu mu dozvolile da sledeće godine otputuje u Zagreb i govori na tamošnjoj proslavi Njegoša, no njegova je beseda ipak u Zagreb dospela i bila pročitana. Narodni rad Nikolajev nastavlja se još više kada je uskoro Srbija stupila na put ratova za oslobođenje i ujedinjenje Srpskog i ostalih Jugoslovenskih naroda. U sudbonosnim danima ratova, od 1912. do 1918. godine, Nikolaj aktivno učestvuje. Nikolaj je živo i aktivno učestvovao i u tadašnjem crkvenom životu, mada je imao kritičkih primedbi na rad i ponašanje izvesnih crkvenih ljudi. Njegova je, međutim, kritika bila pozitivna (on se ubrzo razišao sa protom Aleksom iz „Hrišćanskog vesnika“ zbog negativnih pogleda ovoga na stanje u Srpskoj Crkvi) i takva je ostala do kraja života. Misija za vreme Prvog svetskog rata u Americi i Engleskoj Aprila meseca 1915. godine Srpska vlada je uputila Nikolaja iz Niša u Ameriku i Englesku (gde je ostao do aprila 1919) u cilju rada na nacionalnoj srpskoj i jugoslovenskoj stvari. On je po Americi, i zatim Engleskoj, držao brojna predavanja: u crkvama, univerzitetima, hotelima i po drugim ustanovama, boreći se na taj način za spas i ujedinjenje Srba i Južnoslovenskih naroda. Već avgusta 1915. godine on je na velikom zboru u Čikagu objedinio i pridobio za jugoslovensku stvar (program Jugoslovenskog odbora) veliki broj naroda i sveštenstva, i to ne samo pravoslavnog, nego i rimokatoličkog, unijatskog i protestantskog, koji su tada javno izrazili želju za oslobođenjem i ujedinjenjem sa Srbijom. Veliki broj dobrovoljaca iz Amerike otišao je tada na Solunski front, tako da zaista nije neosnovano ono izneto mišljenje (od engleskog Načelnika armije) da je „otac Nikolaj bio treća armija“ za srpsku i jugoslovensku stvar, jer je njegov doprinos tada zaista bio veliki. Nikolaj je u ovo vreme iznosio i ideju o ujedinjenju svih Hrišćanskih crkava. I od tada se on posebno sprijateljio sa Anglikanskom i Episkopalnom crkvom. Takođe je u to vreme pomagao i grupu naših studenata u Oksfordu, gde je jedno vreme i predavao. Po završetku rata, dok je još bio u Engleskoj, izabran je (12/25. marta 1919) za episkopa žičkog, odakle je ubrzo, krajem 1920, premešten u Ohridsku eparhiju. Tih godina slan je u mnoge crkvene i narodne misije: u Atinu i Carigrad, u Svetu goru, u Englesku i Ameriku. Nikolaj je učestvovao i na konferencijama za mir, na ekumenskim crkvenim susretima i skupovima, na konferencijama Hrišćanske zajednice mladih u svetu, na Svepravoslavnim konsultacijama. No naročito treba istaći njegovu pastirsku službu u Ohridskoj eparhiji od 1920. do 1931. godine i potonjoj Ohridsko-bitoljskoj eparhiji od 1931. do 1936. godine[4], a zatim i u njegovoj prvobitnoj Žičkoj eparhiji gde će biti konačno vraćen 1936. godine, po želji Arhijerejskog sabora i naroda. Tek kao episkop ohridski i žički, Nikolaj razvija svoju punu i pravu delatnost u svim pravcima crkvenog i narodnog života, ne zanemarujući pritom ni svoj bogoslovsko-književni rad. On je takođe mnogo doprineo i ujedinjenju naših pomesnih crkvenih jedinica na teritoriji novostvorene države (od koje često nije imao ni razumevanja ni naročite podrške). Posebno je na Vladiku Nikolaja delovao drevni Ohrid. Na Nikolaja je već bila izvršila dobar uticaj pravoslavna Rusija. Sada je taj uticaj nastavio i upotpunio Ohrid i Sveta gora, koju je Vladika svakog leta redovno posećivao. Sveta gora i dela Svetih Otaca, koja je u ovo vreme Nikolaj naročito mnogo čitao i proučavao, izvršili su na njega trajni uticaj. Na Bitoljskoj bogosloviji je sarađivao sa Jovanom Šangajskim i Justinom Popovićem. Drugi je često pomagao i pisao pohvalno o bogomoljačkom pokretu koji je vodio Nikolaj i bio satrudnik na misionarskom polju sa izbeglim pravoslavnim Rusima, ispred Oktobarske revolucije. Duhovna delatnost Iz ovog perioda potiču mnoga važna dela Vladike Nikolaja. Ovde treba makar spomenuti i ona druga ne manje značajna opštenarodna dela kao što su njegov rad sa narodom i posebno sa bogomoljcima,[5] Nikolaj je iz Ohrida i Žiče razvio i mnogostranu međucrkvenu delatnost. Tako je učestvovao 1930. godine na Predsabornoj konferenciji Pravoslavnih Crkava u manastiru Vatopedu. Zatim je radio na obnovi opštežiteljnog načina života u manastiru Hilandaru. Bivao je često na međunarodnim susretima mladih hrišćana u svetu i na više ekumenskih susreta i konferencija u svetu. Takođe je nastojao da održava dobre odnose sa Bugarina i Grcima, kao i dobre međuverske odnose u predratnoj Jugoslaviji. Nikolaj je bio umešan i u poznatu „ Konkordatsku borbu“ kada je iznenada i misteriozno preminuo Patrijarh srpski Varnava. Ostao je između ostaloga poznat Nikolajev telegram i Otvoreno pismo „Gospodinu dr Antonu Korošecu, Ministru unutrašnjih poslova“ (avgust 1937) u kojem se žali na „pandurski kurjački napad 19. jula na mirnu pravoslavnu litiju pred Sabornom crkvom u Beogradu“ i na gonjenje i hapšenje mnogih nedužnih pravoslavnih sveštenika i vernika širom Jugoslavije. Uprkos sličnosti političkih stavova Velimirovića i Ljotića, između njih je do kraja 1930-ih i početka 1940-ih postojala razlika. Velimirović je osuđivao nemački imperijalizam, dok je Ljotić ostao poštovalac nacizma, koji je smatrao vrednim saveznikom u borbi protiv komunizma i navodne jevrejske zavere. Ipak, Velimirović nikada nije javno osudio Ljotićev pronemački stav.[6] Nikolaj je, uz Patrijarha Gavrila, imao svoj udeo i u obaranju antinarodnog pakta vlade Cvetković-Maček, zbog čega je od naroda bio pozdravljen, a od okupatora Nemaca posebno omražen.[7][8] Zarobljeništvo za vreme Drugog svetskog rata Nemačka obaveštajna služba je Nikolaja Velimirovića registrovala kao izrazitog anglofila, uprkos tome što je Velimirović bio blizak vođi pokreta Zbor Dimitrije Ljotićem.[9] Aprilski rat i kapitulacija Kraljevine Jugoslavije zatekli su Velimirovića u manastiru Žiči. Pošto je Velimirović u Vrnjačkoj Banji održao javnu propoved protiv partizana, agenti Ziherhajtsdinsta i Ljotićev ministar u Nedićevoj vladi Mihailo Olćan su posetili Velimirovića sa ciljem da ga privole da sarađuje sa Nemcima. Od ove namere se odustalo jer su Nemci smatrali da je Velimirović povezan sa Dragoljubom Mihailovićem. Harald Turner i Milan Nedić su došli do zaključka da bi Velimirovića trebalo internirati u okolinu Beograda, ali do toga nije došlo. Ipak, januara 1942. Velimirović je obavestio Gestapo da je spreman za saradnju u borbi protiv partizana. Zahvaljujući ovoj ponudi i Ljotićevoj intervenciji, Velimirović je ostao u manastiru Ljubostinji sve do 18. novembra 1942, kada je prebačen i stavljen pod stražu u manastir Vojlovicu kod Pančeva zbog sumnje za saradnju sa četnicima. Maja 1943. tamo je prebačen iz Rakovice i patrijarh Gavrilo Dožić.[10] Sačuvan je iz tih dana, u jednoj svesci, Nikolajev „Molbeni kanon i Molitva“ Presvetoj Bogorodici Vojlovačkoj, kao i kasnije napisane, u Beču januara 1945. već poznate „Tri molitve u senci nemačkih bajoneta“, zabeležene na koricama Jevanđelja u Srpskoj crkvi u Beču. Dana 14. septembra 1944. godine Nemci su vladiku Nikolaja i patrijarha Gavrila sproveli iz Vojlovice u koncentracioni logor Dahau. Tamo su oni zatvoreni u posebnom delu za visoke oficire i sveštenstvo (Ehrenbunker), tretirani bolje od ostalih i imali status posebnih zatočenika (Ehrenhäftling).[11] U Dahauu su ostali tri meseca, do decembra 1944. godine kada ih Nemci oslobađaju na intervenciju Hermana Nojbahera, kao deo pogodbe sa Ljotićem i Nedićem.[11] Putuovali su zajedno sa Milanom Nedićem i Hermanom Nojbaherom u Sloveniju, gde se Ljotić i Nedić sa drugim srpskim nacionalistima (Momčilom Đujićem, Dobroslavom Jevđevićem) pripremali da vode bitku protiv partizana. Za vreme boravka u Sloveniji, Velimirović je blagosiljao ljotićevce i četnike. Na Ljotićevoj sahrani održao je posmrtni govor. Nakon Ljotićeve pogibije, Velimirović je napustio Sloveniju i otišao za Austriju, gde su ga zadržali Amerikanci. Po puštanju, otišao je u Englesku, pa potom u Ameriku, dok se patrijarh Gavrilo Dožić vratio u Beograd....

Glavni tokovi marksizma 1-3 Lešek Kolakovski KNJIGA 1 Glavni tokovi marksizma. Tom 1 / Lešek Kolakovski ; prevod i pogovor Risto Tubić Jezik srpski Godina 1980 Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1980 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 541 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto, 1933-2018 = Tubić, Risto, 1933-2018 Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Između klasičnog marksizma i njegovih funkcija kao političke ideologije: str. 505-533. KNJIGA 2 Glavni tokovi marksizma. Tom 2 / Lešek Kolakovski ; prevod Risto Tubić ; pogovor Prvoslav Ralić Jezik srpski Godina 1983 Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1983 (Beograd : `Srbija`) Fizički opis 641 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto Ralić, Prvoslav Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Napomena prevodioca: str. 623 Kuda vodi `bezobzirna kritika` marksizma: str. 629-[637] Bibliografija: str. 623-[628]. KNJIGA 3 Autor - osoba Glavni tokovi marksizma. Tom 3 / Lešek Kolakovski ; prevod Risto Tubić ; predgovor Prvoslav Ralić Jedinstveni naslov Główne nurty marksizmu. srp Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1985 (Beograd : `Srbija`) Fizički opis XXV, 598 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto Ralić, Prvoslav Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Marksizam koji se ne plaši kritike: str. V-XXV. Predmetne odrednice Marksizam Istorija Lenjinizam Marks, Karl, 1818-1883 Engels, Fridrih, 1820-1895 Kołakowski, Leszek, 1927-2009 = Kolakovski, Lešek, 1927-2009. Tvrd povez. Stanje vrlo dobro, podvlačenje teksta, zabeleške na predlistu.

Sedam života Kopca 1+2 cena je za obe knjige  kao novo U DOBA VLADAVINE KRALJA ANRIJA IV odmotava se ova čudesna životna prica mlade Arijan de Troil, ćerke barona Ivona de Troila iz Overnje, od samog njenog rođenja do zrelih godina, i neobično se preplice sa sudbinom misterioznog maskiranog odmetnika po imenu Kobac, kao i sa sudbinom čitave Francuske i njenog prestola, kojem stalno prete razne opasnosti. Mlada Arijan od malih nogu ostaje pod utiskom maskiranog crvenog viteza koji se bori protiv nepravedne vladavine okrutnog grofa Tiboa de Brijanfua i to ce uveliko odrediti njen nemirni životni put… U maniru najboljih i najprefinjenijih frankobelgijskih istorijskih stripova, mešavinom avanture, istorijskih cinjenica i živopisnih, bogato oslikanih karaktera, u ovoj prici se ukrštaju sudbine raznih stvarnih i izmišljenih likova poteklih iz pera scenariste Patrika Kotjasa i crtaca Andrea Žuijara i iznosi se prava „ ljudska komedija” iz vremena vladavine Anrija IV i Luja XIII. U dva toma, u kojima je sakupljeno svih sedam epizoda slavnog serijala, zaokružuje se ambiciozno zamišljena i elegantno realizovana romanticna istorijska saga koju mnogi s pravom smatraju remek-delom u istoriji evropskog stripa i jednim od najuspelijih dela tog žanra.

40639) Rečnik srpskohrvatskoga književnog jezika 1 - 6 , Matica srpska Novi Sad 1990 , drugo fototipsko izdanje. tvrd povez, format 17 x 25 cm , zlatotisak, ćirilica, Komplet sadrži: 1. A-E, 871. strana, 2. Ž-K, 867. strana, 3. K-O, 914. strana, 4. O-P, 1013. strana, 5. P-S, 1043. strana, 6. S-Š, 1038. strana. Ćirilično izdanje, sve odrednice su date sa standardnim (književnim) akcentom i objašnjenje citatima iz probranih dela klasika Srba i Hrvata. Rečnik sadrži oko 150.000 reči. . Glavni urednici: Mihailo Stevanović i Ljudevit Jonke

kca Autor: Feliks Kanic Izdavač: SKZ - Beograd, I. Srbija zemlja i stanovništvo 1-2 Feliks Kanic II. Srbija Zemlja i stanovnistvo od rimskog doba do kraja 19. veka Preveo: Gligorije Ernjakovic Izdavac – Srpska knjizevna zadruga, Beograd Feliks Filip Emanuel Kanic (nem. Felix Philipp Emanuel Kanitz; Budimpešta, 2. avgust 1829 — Beč, 8. januar 1904) je bio austrougarski putopisac, arheolog i etnolog i jedan od najvećih poznavalaca jugoistočne Evrope. Bio je kraljevski ugarski savetnik i vitez austrijskog ordena Franje Josifa, nosilac medalje za nauku i umetnost, nosilac srpskog Takovskog ordena i ordena Svetog Save i počasni član Kraljevske saksonske akademije nauka. Rođen je u Budimpešti, kao sin jevrejskog fabrikanta, čija se familija doselila iz Nemačke sredinom 18. veka. Studirao je umetnost na Bečkom univerzitetu. Prvo se bavio muzikom, a onda slikarstvom i postao dobar crtač. Najviše je slikao akvarelom i tušem.[1] Od 1858. godine putovao je po južnoslovenskim krajevima - Dalmaciji, Hercegovini, Crnoj Gori, Srbiji, Bugarskoj, Bosni i Makedoniji. Posebno je pažljivo beležio arheološke i geografske podatke i pravio dobre ilustracije arhitektonskih ostataka, crkava, ljudi itd. Putujući, postao je etnolog južnih Slovena. Evropi su njegovi radovi bili zanimljivi jer su prikazivali malo poznato područje, da bi kasnije njegov rad inteligentnog amatera bio prevaziđen napretkom naučne etnologije. Delo Posle putovanja po Srbiji, Kanic je objavio dva dela manjeg obima: Rimski nalazi u Srbiji (nem. Die römischen Funde in Serbien), objavljeno u Beču 1861. i nekoliko godina kasnije - Srpski vizantijski spomenici (nem. Serbiens byzantinische Monumente, Beč, 1864). Das Königreich Serbien und das Serbenvolk von der Römerzeit bis zur Gegenwart u tri toma, od kojih je prvi izdao sam Kanic 1904. godine, a drugi i treći posle Kanicove smrti Bogoljub Jovanović 1909. i 1919. Jedno od njegovih najznačajnijih dela i vrhunac arheoloških istraživanja je Rimska studija (nem. Römische Studien in Serbien) u kojoj je istakao zalaganje da se spreči uništavanje kulturnog blaga. U Lajpcigu je 1869. godine štampano izuzetno obimno delo, Istorijsko-etnografske studije sa putovanja 1859-1868 (nem. Serbien. Historisch-etnographische Reisestudien aus den Jahren 1859-1868, Leipzig, Fries, 1868. XXIV+744) u kome je na preko 700 strana, sa mnogobrojnim ilustracijama, predstavio Srbiju, njen narod i istoriju. U svojim delima opisivao je objekte troslojno: prvo je opisao lokaciju, zatim dao istorijski aspekt, dok je treći deo sadržao podatke o trenutnom stanju. U Srbiji je najpoznatija knjiga Srbija, zemlja i stanovništvo od rimskog doba do kraja XIX veka (nem. Das Königreich Serbien und das Serbenvolk von der Römerzeit bis zur Gegenwart, tom I - III, Lajpcig 1904, 1909, 1919). Kanic je sarađivao sa srpskim naučnicima toga doba, Aleksandrom Sandićem, Jankom Šafarikom, Jovanom Gavrilovićem i drugima, od kojih je dobijao podatke o tome gde se mogu naći ostaci rimske kulture i o srpskim manastirima...

0003) VELIKE SRPSKE VOJVODE komplet 5 knjiga ( Vojvoda Živojin Mišić * Vojvoda Stepa Stepanović * Vojvoda Radomir Putnik ) , Petar Opačić i Savo Skoko , BIGZ 1984, istorijsko-memoarska dela , tvrd povez, format 17 x 24 cm , zaštitni omot, zlatotisak , ilustrovano , ukupno 2000 strana , komplet sadrži sledeće knjige : 1) MOJE USPOMENE , Vojvoda Živojin Mišić , (uspomene ratnika i propratna studija dr Save Skoka) 2-3) VOJVODA STEPA STEPANOVIĆ U RATOVIMA SRBIJE 1876-1918 I - II, dvotomna studija prati životni i ratnički put srpskog vojvode od rođenja pa do smrti 4-5 ) VOJVODA RADOMIR PUTNIK 1 i 2 , dvotomna studija koja obuhvata ceo život Radomira Putnika ali koja je istovremeno važan prilog poznavanju vojne i političke istorije Srbije i Evrope krajem 19. i početkom 20. veka

Autor - osoba Mamford, Luis Naslov Mit o mašini. 1 : Tehnika i razvoj čovjeka / Lewis Mumford ; prijevod Nikica Petrah Vrsta građe knjiga URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 1986 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Grafički zavod Hrvatske, 1986 (Zagreb : GZH) Fizički opis 359 str. : ilustr. ; 23 cm Drugi autori - osoba Petrak, Nikica Zbirka ǂBiblioteka ǂC (karton sa omotom) Napomene Prevod dela: The Mith of the Machine. Tiraž 2.000 Bibliografija: str. 323-354. Predmetne odrednice Čovek -- Tehnika Antropologija, socijalna Autor - osoba Mumford, Lewis Naslov Mit o mašini. 2 : Pentagon moći / Lewis Mumford ; prevod Nikica Petrak Jedinstveni naslov ǂThe ǂMith of the Machine. hrvatski jezik Vrsta građe stručna monografija URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 1986 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Grafički zavod Hrvatske, 1986 Fizički opis 512 str. : ilustr. ; 23 cm Drugi autori - osoba Petrak, Nikica Zbirka ǂBiblioteka ǂC ISBN 86-399-0036-1 (karton s omotom) Napomene Prevod dela: ǂThe ǂMith of the Machine Tiraž 2.000 Bibliografija: str. [469]-506. Predmetne odrednice Tehnika -- Antropološki aspekti Moć Luis Mamford (oktobar 19. 1895 – januar 26. 1990) je bio američki istoričar, sociolog, filozof i književni kritičar. Bio je posebno primećen zbog svojih istraživanja o gradovima i urbanoj arhitekturi ali je takođe imao značajnu karijeru kao pisac. Mamford je bio inspirisan radom škotskog teoretičara Ser Patrika Gedesa i blisko je sarađivao sa njegovim saradnikom Viktorom Branfordom. Luis Mamford je rođen u Njujorku (Flašing, Kvins). Studirao je na Njujorškom univerzitetu, smer sociološka istraživanja, ali se razboleo od tuberkuloze i morao je da napusti studije. Godine 1918. Pridružio se mornarici kako bi učestvovao u Prvom svetskom ratu, gde je bio u službi radio električara. Otpušten je 1919. godine i iste godine postaje kourednik tada jednog od najuticajnijih madernističkih književnih časopisa , The Dial. Kasnije je radio za časopis The New Yorker, gde je pisao kritiku arhitekture i davao komentare na aktuelne probleme. Mamfordove prve knjige iz oblasti književne kritike imaju trajan uticaj na savremene američke književne kritike. Njegova knjiga Zlatni dan ujedno je i oživela naučne radove iz 1850. godine raznih američkih autora, među kojima je i Herman Melvil: Učenje o njegovom životi kao i njegova vizija efikasno je pokrenula oživljavanje radova Herman Melvila. Ubrzo nakon toga sa knjigom The Brown Decades, počeo je jasno da se definiše kao važan organ kada se radi o američkoj kulturi i modernom stilu života, koji je on uvek interpretirao u sociološkom kontekstu. U svojoj knjizi Stanje čoveka (1944), objasnio je svojpogled na učenje o čovečanstvu kao organski humanizam . Ovaj termin je važan zato što stavlja ograničenja na ljudske mogućnosti, ograničenja koja se slažu sa prirodom ljudskog tela. Mamford nikada nije zaboravljao na kvalitet vazduha, dostupnost hrane, kvalitet vode, ugodnost prostora, stvari koje čovek mora da poštuje kako bi napredovao. Ideje Po njegovom mišljenju, tehnologija i proces nikada ne bi bili na izmaku dokle god je organski humanizam tu da služi kao kočnica. Iz ove perspektive je gledao ljudski mozak i okarakterisao ga hiperaktivnim, što je dobro jer je pomoglo čovečanstvu da prevaziđe mnoge prirodne poteškoće, ali i potencijalno loše ako nije stimulisano na pravi način. Mamfordovo poštovanje prema ljudskoj prirodi, poslužilo je kao osnova za priču o tehnologiji. Njegova kritika i saveti sa poštovanjem prema gradu i tehnologiji su organizovani oko teme organskog humanizma koji mu je pripisan. Iz perspektive organskog humanizma je objavio kritičku procenu Maršala MekLuhana, koji je istakao da će tehnologija pre prirodnog okruženja, na kraju preuzeti glavnu ulogu u prirodi čovečanstva. Tu mogućnost je Mamford već prepoznao ali je gledao na nju kao na najgori mogući ishod. MG114 (N)

1. ROBERT OWEN - NOVI POGLED NA DRUŠTVO I OSTALI RADOVI, VEOMA OČUVANA 2. CALUDE HENRI DE SAINT SIMON - IZBOR IZ DJELA VEOMA OČUVANA IZDAVAČ. ŠKOLSKA KNJIGA ZAGREB STRANA. 272+307 TVRDOG POVEZA DIMENZIJA. 24 CM OCENA. 4+... KNJIGE KAO NA SLICI, DOSTAVU PLAĆA KUPAC, 58

Ruski realisti XIX veka 1-2 komplet, Milosav Babović – drugo izdanje – Izdavač: NIO Univerzitetska riječ Mesto izdanja Titograd, 1986, Beograd 1983 Format: 17 x 24 cm Povez: tvrdi, zlatotisak Broj strana: knjiga prva: 399, Knjiga druga: 526, ćirilica, ilustrovano KNJIGE SE PRODAJU U STANJU KOJE JE PRIKAZANO NA SLIKAMA ! ! ! ________________________________________________________ Stanje vrlo dobro-prihvatljivo, knjige su pogodne za čitanje, tekst ispisan na predlistu, podvlačenje teksta u obe knjige. Delo je kompletno, bez nedostajućih strana.

1. Odvažnost izricanja/Figure otvorenih značenja 2. Činiti i biti/Apokrifnost poetskog govora 3. Prizma i ogledalo 4. Filozofsko i umjetničko iskustvo 5. Filozofska i umjetnička kritika 6. Marksistička kultura mišljenja Svjetlost, Veselin Masleša, Sarajevo,1988. god. tvrd povez Dobro očuvane!

DVE RASPRAVE O VLADI 1-2 FILOZOFIJA Šifra artikla: 386607 Isbn: 9788681038185 Autor : Džon Lok Izdavač : ITV CENTAR Džon Lok (1632-1704) britanski mislilac koji je živeo tokom 17. veka. Pokazivao je interesovanje za filozofiju, politiku, medicinu i eksperimentalne nauke. Živeo je u najturbulentnijem periodu engleske istorije koja kulminira uspostavljanjam parlamentarne monarhije. Prepoznat je kao jedan od klju... Detaljnije Džon Lok (1632-1704) britanski mislilac koji je živeo tokom 17. veka. Pokazivao je interesovanje za filozofiju, politiku, medicinu i eksperimentalne nauke. Živeo je u najturbulentnijem periodu engleske istorije koja kulminira uspostavljanjam parlamentarne monarhije. Prepoznat je kao jedan od ključnih intelektualaca novog britanskog političkog sistema. Potpuno se posvetio svojoj filozofskoj aktivnosti iz koje proističu njegova glavna dela Dve rasprave o vladi, Pismo o toleranciji i Esej o ljudskom intelektu. Ime/Nadimak Email adresa Poruka POŠALJI Kategorija FILOZOFIJA Autor Džon Lok Težina specifikacija 0.5 kg Izdavač ITV CENTAR Pismo Latinica Povez Broš Godina 2023 Strana 928 Obavezni kolačići čine stranicu upotrebljivom omogućavanjem osnovnih funkcija kao što su navigacija stranicom i pristup zaštićenim područjima. Sajt koristi kolačiće koji su neophodni za pravilno funkcionisanje naše veb stranice kako bi se omogućile određene tehničke funkcije i tako vam pružilo pozitivno korisničko iskustvo. Statistički kolačići anonimnim prikupljanjem i slanjem podataka pomažu vlasnicima web lokacija da razumeju kako posetioci komuniciraju sa stranicom. To su kolačići koji omogućavaju web analitiku sajta, odnosno analizu upotrebe naših stranica i merenje prometa, koje sajt sprovodi u cilju poboljšanja kvaliteta i sadržaja ponuđenih usluga. Marketinški kolačići se koriste za praćenje posetilaca putem web stranice. Koriste se za prikazivanje relevantnih oglasa korisnicima i podsticanje da učestvuju, što je važno za nezavisne izdavače i oglašavače. Sajt koristi Google Analytics kolačiće ads/ga-audiences i collect, te Facebook kolačiće fr i tr.

Tvrd povez u 6 knjiga, sve su odlično očuvane tvrd kvalitetan kožni povez samo na predlistu prve knjige je posveta U2 1.Historija marksizma I 2.Historija marksizma II 3.Historija marksizma III 4.Filozofske rasprave 5.Filozofski portreti 6.Marksizam i socijalizam

ISTORIJA SRPSKOG NARODA IV-1 IV-2 SKZ 1 izdanje odlicno ocuvane imaju pecat i knjiga jedan je udarena knjige su bez podvlacenja belila ili korektora. .. Istorija srpskog naroda Autor Grupa autora Zemlja Srbija Jezik srpski Teme Istorija Srba Izdavač Srpska književna zadruga prvo izdanje (1981—1993); drugo izdanje (1994); treće izdanje (2000) Tvrde korice Istorija srpskog naroda у шест књига, са десет свезака: od doseljavanja Srba u Jugoistočnu Evropu, do 1918. godine, kapitalno je delo u izdanju Srpske književne zadruga, koje obrađuje i objedinjava političku istoriju srpskog naroda sa društvenim, kulturnim i ekonomskim razvojem. Prva izdanja pojedinačnih knjiga pojavila su se u razdoblju od 1981. do 1993. godine, a kasnije su priređivana i nova izdanja, drugo (1994) i treće (2000). U oba naknadna izdanja zadržan je isti štamparski prelom iz prvog izdanja. Autori su najveći srpski stručnjaci u oblastima istorije, umetnosti, književnsti, sociologije i jezika: Dragoslav Srejović, Miroslav Mirković, Jovan Kovačević, Pavle Ivić, Sima Ćirković, Dimitrije Bogdanović, Vojislav J. Đurić, Ljubomir Maksimović, Jovanka Kalić, Božidar Ferjančić, Miloš Blagojević, Gordana Babić-Đorđević, Rade Mihaljčić, Andrej Mitrović, Dragiša Živković, Predrag Palavestra, Dejan Medaković, Radovan Samardžić, Vladeta Tešić, Čedomir Popov, Milorad Ekmečić, Milorad Pavić, Rajko Veselinović, Miroslav Pantić, Nikola Gavrilović, Aleksandar Mladenović, Sreten Petković, Toma Popović, Radovan Samardžić i drugi. Is

TVRD Povez NEKORIŠĆENE BESPLATAN CC za Srbiju! Islamska filozofija je filozofija koja polazi od islamskih verskih dogmi, odnosno od objavljenih istina vere, kao svojih pretpostavki. Islamska filozofija se ponaviše bavi čovekovim odnosom s Bogom, odnosom vere i uma, pitanjima slobode volje, predodređenja, greha, blagodati, spasenja i zagrobnog života. Islamska filozofija je imala veliki uticaj u hrišćanskoj Evropi, gde je prevod arapskih filozofskih tekstova na latinski „doveo do transformacije gotovo svih filozofskih disciplina u srednjovekovnom latinskom svetu”, s tim što se posebno snažan uticaj muslimanskih filozofa osetio u prirodnoj filozofiji, psihologiji i metafizici. Arapska filozofija je bila jedan od glavnih kanala kojim su dospela celokupna Aristotelova dela na zapad. Škole i pravci islamske filozofije Skoro svi pisci istoriju islamske filozofije dele u tri filozofske škole: Peripatetička filozofska škola; Iluminativna filozofska škola; Transcendentna filozofska škola. Peripatetička škola Peripatetička škola u islamu označava zapravo islamsku filozofsku tradiciju koja potiče od Aristotela. Njeni najpoznatiji predstavnici jesu Farabi i Ibn Sina, poznati po tome što su izvanredno komentarisali i proširili Aristotelovu filozofiju u islamskom svetu. Bitna karakteristika ove škole jeste to što se ona isključivo oslanja na racionalnu argumentaciju. Iluminativna škola Nakon peripatetičke škole, islamski filozofi na čelu sa Suhravardijem, poznatijim kao Šejh Išrak, okrenuli su se različitoj, unapređenoj filozofskoj metodi, tako što pored racionalnog argumentovanja pokazuju sklonost duhovnom usavršavanju i intuitivnim saznanjima. Prema mišljenju predstavnika iluminativne filozofije, intuicija pročišćene duše dospeva do višeg i kvalitetnijeg nivoa znanja jer duša razotkriva samu istinu, a ne pojmove koji ukazuju na nju. Ovi filozofi bili su obazrivi spram toga da očuvaju filozofske okvire svojih studija i zbog toga su se jasno pridržavali metode racionalnog argumentovanja kao osnovne metode filozofije. Transcendentna škola Transcendentna filozofija posebna je po tome što su u njoj spektakularno objednjeni mnogi aspekti ontoloških rezultata koji su se do tada pojavili u islamskom svetu – kako u filozofskim školama tako i u gnotičkoj i teološkoj islamskoj misli. Predstavljajući ove filozofske principe, Mula Sadra Širazi, osnivač transcendentne filozofije, razrešio je nesuglasice koje su delile peripatetičku i iluminativnu filozofsku školu. Pored toga, on je takođe umnogome približio filozofska gledišta teološkim i posebno gnostičkim intelektualnim i saznajnim rezultatima. Stoga, metodološka specifičnost njegove škole krije se upravo u tome što jedan predstavnik transcendentne filozofije svojim filozofskim istraživanjima nudi rešenja za pitanja koja istovremeno obuhvataju sve filozofske, gnostičke i teološke rasprave. Upravo zbog ovakvog pristupa, Mula Sadrina škola nosi naziv transcendentna filozofija jer ona nadilazi i objedinjuje sve ostale racionalne škole i tokove u islamu. Razvoj Al-Farabi Al-Farabi (oko 870–950) je bio jedan od prvih filozofa koji su preneli Aristotelovu logiku u islamski svet. Iscrpno je komentarisao Aristotelove spise iz logike, i razvio Aristotelov opis intelekta. S aristotelizmom pokušava da poveže i neke novoplatonističke teze. Njegovo delo „Grad vrlina“ predstavlja verziju Platonove „Države“, koja je opis idealnog društva gde cvetaju sve vrline. Ibn Sina Ibn Sina (latinizovano: Avicena) (980–1037) je bio vodeći persijski islamski filozof i svestrani naučnik. Svoju filozofiju je većim delom temeljio na aristotelizmu i neoplatonizmu, koji je pokušavao da spoji sa islamskim verskim predstavama.[4] On smatra da je zadatak filozofije da osvetli i dokaže istine koje je Bog objavio. Ibn Sina je zastupao metafizičko učenje prema kojem proces svetskog zbivanja nema početka ni kraja u vremenu. Prema Aviceni „dahr“ je neprolazni trenutak u kojem se rasprostire Božja prisutnost, tj. ono što je pohranjeno u unutrašnjosti vremena i što u sebi sadrži neprekidno trajanje (ta`rifat). On tvrdi da je princip pojedinačnosti materija, a princip opštosti um. Stoga smatra da je istinska spoznaja nemoguća bez kosmičkog uma, koji je jedinstven kod svih ljudi. U pitanju oko univerzalija, Abu-Ali Ibn Sina je umereni realista: za njega opšti (univerzalije) pojmovi postoje pre stvari, u stvarima i iza stvari (lat. ante res, in rebus i post res). Tako božanski um prethodi stvarima, dok ljudski um dolazi posle njih. Glavno Avicenino delo, velika filozofska enciklopedija, podeljena je na logiku, fiziku, matematiku i metafiziku. Po naređenju kalifa spaljena je 1160. u Bagdadu. Al-Gazali Arapski prikaz Sokrata Al-Gazali (1058–1111), poznat kao Algazel u srednjevekovnoj Evropi, je bio islamski filozof, teolog, pravnik, psiholog i mistik persijskog porekla. Al-Gazali se pamti kao borac za prevlast iskustvenog nad umnim znanjem i otkrivenja nad rezonovanjem. U filozofiji, povezivao je spoznajnoteorijski skepticizam i novoplatonske elemente s islamskim teološkim učenjem, na osnovu kojeg kritikuje celokupnu filozofiju. Posebno je zanimljivo njegovo radikalno odbacivanje uzročnosti i tvrdnja o nepostojanju nužne veze između uzroka i posledice. U tom je smislu preteča kasnijim skeptičkim i okazionalističkim sistemima. Ibn Rušd Ibn Rušd (latinizovano: Averoes) (1126–1198) je bio andaluzijsko-arapski filozof i lekar, učitelj filozofije i islamskog prava, matematike, i medicine. Aristotela je proučavao skoro tri decenije, i napisao je komentare za skoro sva njegova dela, izuzev njegove Politike, kojoj nije imao pristup. Pre 1150. je postojalo samo nekoliko prevedenih Aristotelovih dela u zapadnoj Evropi. Kroz latinske prevode Averoesovih dela u 12. veku, na se zapad vratilo Aristotelovo učenje. Toma Akvinski je Averoesa jednostavno nazivao „Komentatorom“ kao što je Aristotela nazivao „Filozofom“. Njegovo najznačajnije originalno filozofsko delo je Nedoslednost nedoslednosti (Tahafut al-tahafut), u kome je branio aristotelovsku filozofiju od al-Gazalijevih tvrdnji u Nedoslednosti filozofa (Tahafut al-falasifa). Averoes je pokušavao da pomiri aristotelovski način mišljenja sa islamom. Prema Averoesu, ne postoji sukob između religije i filozofije, već čovek može doći do istine na dva različita načina: putem filozofije ili putem religije. Verovao je u večnost univerzuma i u postojanje pre-postojećih formi. Ibn Arabi Ibn Arabi (1165–1240) je bio srednjovekovni arapski filozof, sufi mistik i pesnik iz Andaluza. U filozofiji je ostao ponajviše upamćen po svom ontološkom učenju o jedinstvu bića (ar. Wahdat-ul-Wujood) i zastupanju ideje o transcendentnom jedinstvu svih religijskih formi. Ibn Arabi je nastojao da ostvari sintezu zapadne i istočne mistične filozofije, koristeći raznorodne izvore - Kuran i islamsku tradiciju, neoplatonizam, sufizam, hrišćanski misticizam, jevrejske pisce kabalističke tradicije i slično. Zbog toga je od zastupnika pravovernog islama često proglašavan za jeretika i nevernika. Ibn Haldun Ibn Haldun (1332–1406) je bio srednjevekovni arapski istoričar i filozof koji je živio i stvarao u Tunisu. U njegovoj filozofiji je značajna teorija o cikličnom shvatanju istorije. Tu svoju teoriju predstavio je u delu „Opšta istorija“ svjetske civilizacije koje se sastoji iz sedam tomova. On je verovao da se ciklusi menjaju svakih 120 godina. Ibn Haldun po prvi put razgraničava državu od društva, čime se razlikuje od grčke filozofije. Haldun pomoću načina proizvodnje objašnjava i nastanak države. Mian Mohamed Šarif (urdu: myạں mḥmd sẖryf; r. 1893. u Lahoru, Britanska Indija; u. 1965. u Islamabadu, Pakistan), poznat kao M. M. Šarif, bio je uticajni filozof, univerzitetski predavač u Pakistanu i figura islama. Њ-05

Ovaj komplet od pet knjiga sadrži izbor najpoznatijih dela poznatog psihijatra i tvorca individualne psihologije. 1. Smisao života 2. Psihologija deteta 3. Individualna psihologija 4. O nervoznom karakteru 5. Poznavanje života Alfred Adler je tvorac pravca u psihologiji koji je poznat kao individualna psihologija. Poput većine teoretičara koje se nakon studija medicine opredelila za psihijatriju, on je najpre svoja interesovanja kroz teorijski rad usmerio ka psihopatologiji, izučavajući neurotičnu ličnost, pa je tek tokom kasnijih godina svojim teorijskim razmatranjima obuhvatio normalnu ličnost. Adlerova teorija važi za ekonomičnu teoriju jer se može sažeti u nekoliko bazičnih pojmova. To su: težnja ka savršenstvu; osećanje manje vrednosti i kompenzacija; osećanje zajedništva; teleologija; životni stil i stvaralačko ja. Tokom svog teorijskog rada i dugogodišnjeg bavljenja terapeutskom praksom Adler je ispitivao uticaj društvenih činilaca na formiranje i ponašanje ličnosti. Smatrao je da redosled rođenja utiče na formiranje ličnosti i njenog životnog stila. Adler je bio uveren da bi ljudi daleko bolje živeli u zajednici kada bi poznavanje njihove prirode bilo bolje, te je kroz svoj plodan rad nastojao da doprinose upravo boljem razumevanju ljudske prirode, a samim tim i jačem zajedništvu ljudskog društva. Alfred Adler komplet 1-5 upotpuniće vašu kućnu biblioteku i vaše slobodno vreme. Sjajne potpuno nove nekoriscene knjige tvrd povez

Ovaj komplet od pet knjiga sadrži izbor najpoznatijih dela poznatog psihijatra i tvorca individualne psihologije. 1. Smisao života 2. Psihologija deteta 3. Individualna psihologija 4. O nervoznom karakteru 5. Poznavanje života Alfred Adler je tvorac pravca u psihologiji koji je poznat kao individualna psihologija. Poput većine teoretičara koje se nakon studija medicine opredelila za psihijatriju, on je najpre svoja interesovanja kroz teorijski rad usmerio ka psihopatologiji, izučavajući neurotičnu ličnost, pa je tek tokom kasnijih godina svojim teorijskim razmatranjima obuhvatio normalnu ličnost. Adlerova teorija važi za ekonomičnu teoriju jer se može sažeti u nekoliko bazičnih pojmova. To su: težnja ka savršenstvu; osećanje manje vrednosti i kompenzacija; osećanje zajedništva; teleologija; životni stil i stvaralačko ja. Tokom svog teorijskog rada i dugogodišnjeg bavljenja terapeutskom praksom Adler je ispitivao uticaj društvenih činilaca na formiranje i ponašanje ličnosti. Smatrao je da redosled rođenja utiče na formiranje ličnosti i njenog životnog stila. Adler je bio uveren da bi ljudi daleko bolje živeli u zajednici kada bi poznavanje njihove prirode bilo bolje, te je kroz svoj plodan rad nastojao da doprinose upravo boljem razumevanju ljudske prirode, a samim tim i jačem zajedništvu ljudskog društva. Alfred Adler komplet 1-5 upotpuniće vašu kućnu biblioteku i vaše slobodno vreme. Sjajne potpuno nove nekoriscene knjige tvrd povez

U Spomenici su osvetljena shvatanja velikana srpske i svetske pravne nauke i dovedena u vezu sa širim, evropskim i svetskim, naučnim kontekstom njegovog vremena.  
Delo sadrži 73 studije iz pravne, istorijske, sociološke, demografske, filološke i etnološke struke, a autori priloga su ugledni domaći i inostrani naučnici. Kao dodatak štampana su Bogišićeva pisma, u kojima on objašnjava noveliranje Opšteg imovinskog zakonika.  
Teme u Spomenici su: pravne izreke i poslovice, nacionalni pokreti u Dalmaciji, kodifikacija građanskog prava, sociologija prava, epsko narodno stvaralaštvo, štamparstvo i izdavačka delatnost u Dubrovniku, kretanje stanovništva u Srbiji i Crnoj Gori, običajno pravo i proučavanje porodice, empirijski obrisi međunarodnog krivičnog prava, recepcija naše nauke u inostranstvu, neobjavljena Bogišićeva pisma . 
K212

Zbirke koje su obelezile razvoj matematicke analize u vecem delu evrope Metodicki obradjene teme analize kroz gradivo Koje se izlaze Zaista kapitalno Retko Preporuka Brutalno

Polovne knjige, zaštitni omoti blago pohabani, ostalo izuzetno očuvano. ima, ne mnogo, uredno podvučenog teksta. Izdavač: Otokar Keršovani - Rijeka, 1972. god. Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 22 cm. 1524 str. 1. Izdana revolucija 1 2. Izdana revolucija 2 3. Permanentna revolucija 4. Novi kurs; O Lenjinu; Izobličena revolucija 5. Književnost i revolucija Lav Davidovič Trocki, pravo ime Lev Davidovič Bronštajn (rus. Лев Дави́дович Тро́цкий, Лев (Ле́йба) Дави́дович Бронште́йн; Kropivnicki, 7. novembar 1879 - Meksiko, 21. avgust 1940), bio je ruski revolucionar jevrejskog porekla i političar koji je imao istaknutu ulogu u Oktobarskoj revoluciji i Crvenom teroru koji je odmah nakon revolucije usledio. Bio je jedan od glavnih organizatora Crvene armije i istaknuti član Politbiroa i CK. Razvio je koncept „permanentne revolucije“. U prvoj sovjetskoj vladi je ministar spoljnih poslova, a 1918-1924. je ministar vojske i pomorstva. Predstavljao je Boljševike 1918. u pregovorima o miru u Brest-Litovsku između Rusije i Centralnih sila. Od 1923. je vođa partijske leve opozicije. 1927. je razrešen svih dužnosti, a 1929 proteran iz SSSR.

U dobrom stanju Klod Levi Stros Mitologike. 1, Presno i pečeno / napisao Klod Levi-Stros ; [preveo Danilo Udovički] ; [recenziju i predgovor napisao Nikola Milošević] Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1980 Beograd : Prosveta : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1980 Fizički opis XLVII, 374 str., [3] lista s tablama : ilustr. ; 25 cm Drugi autori - osoba Udovički, Danilo Milošević, Nikola, 1929-2007 = Milošević, Nikola, 1929-2007 Biblioteka Karijatide Prevod dela: Mythologiques / Claude Lévi-Strauss Predgovor: str. VII-XLVII Bibliografija: str. 355-[369]. Registri. Mitologike. 2, Od meda do pepela / napisao Klod Levi-Stros ; [prevela Biljana Lukić] Jezik srpski Godina 1982 Beograd : Prosveta : BIGZ, 1982 (Beograd : BIGZ) Fizički opis 403 str. : ilustr. ; 25 cm Drugi autori - osoba Lukić, Biljana Biblioteka Karijatide Prevod dela: Mythologiques / Claude Lévi-Strauss Tiraž 5.000 Bibliografija: str. 387-403 Registri. Mitologike. 3, Poreklo ponašanja za trpezom / napisao Klod Levi-Stros ; [prevele Svetlana Stojanović, Mirjana Perić] Jezik srpski Godina 1983 Beograd : Prosveta : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1983 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 406 str. : graf. prikazi ; 25 cm Drugi autori - osoba Stojanović, Svetlana Perić, Mirjana Biblioteka Karijatide Prevod dela: Mythologiques / Claude Lévi-Strauss Napomene i bibliografske reference uz tekst Registri. Predmetne odrednice Lévi-Strauss, Claude, 1908-2009 Levi-Stros, Klod, 1908-2009 Mitologija Filozofska antropologija Mitovi

"Istorija Srba" autora Konstantina Jirečeka je kapitalno delo koje obuhvata istoriju srpskog naroda od vremena njegovog doseljenja na Balkan do kraja 19. veka. Ova knjiga je prvi put objavljena 1911. godine i od tada do danas predstavlja nezaobilazan izvor informacija za sve koji se interesuju za srpsku istoriju. U knjizi se detaljno opisuje politička, kulturna i društvena istorija srpskog naroda, kao i odnosi sa drugim narodima i državama u regionu. Ovo je knjiga koju bi svaki ljubitelj istorije i srpske kulture trebalo da ima u svojoj biblioteci. Poručite knjigu "Istorija Srba" i upoznajte se sa bogatom istorijom srpskog naroda. Povez knjige: tvrd Strana 512 + 550 Pismo: ćirilica

Kompletan udzbenik teorijske fizike Zaista lepo obradjena ova kompleksna materija Vrhunski napisano Preporuka za svakog buduceg i sadasnjeg fizicara Saradnici na delu su takodje nasi eminentni fizicari Kapitalno

60410) Praznične besede , sveti Jovan Damaskin , Srpska književna zadruga Beograd 2002 , Sveti Jovan Damaskin smatra se u hrišćanskoj crkvi jednim od najznačajnijih teologa, mislilaca i autora pesničkih tekstova. Njegove besede i pohvale istovremeno imaju i teološki, bogoslužbeni značaj i funkciju, kao što su i nadahnuti pesnički tekstovi. Njegova dela pokazuju izvanredno poznavanje grčke filozofske literature i grčke kulture, kao i biblijske i patrističke teologije (A. Jevtić). Sveti Damaskin je i autor polemičkih spisa, u kojima se bavi osnovnim pitanjima hrišćanske vere i hristološke jeresi Takođe je autor moralno-asketskih dela, hagioloških dela i originalnih pesničkih ostvarenja. Sadržaj : BESEDE NA HRISTOVE PRAZNIKE Beseda na Sveto Hristovo Rođenje Beseda na Preobraženje Gospoda i Spasa našeg Isusa Hrista Beseda na Veliki Ponedeljnik Beseda o osušenoj smokvi i priča o vinogradu Beseda na Svetu i Veliku Subotu BESEDE NA BOGORODIČNE PRAZNIKE Beseda na Rođenje Presvete Bogorodice Marije Pohvala na Svečano Uspenije Bogomatere (Beseda Prva) Pohvala na Sveto i Preslavno Uspenije i Preseljenje Vladičice naše Bogorodice i Prisnodjeve Marije (Beseda Druga) Pohvala na Svečasno Uspenije Presvete Vladičice naše Bogorodice (Beseda Treća) PRILOZI 1. Damaskinova poezija (izbor) 2. Sv. Jovan Damaskin: Ispovedanje Pravoslavne vere A. Jevtić: Hristos - Zemlja živih i Presveta Bogorodica - Zemlja Nesmestivoga prevod sa grčkog i uvod episkop Atanasije Jevtić ; tvrd povez, format 14 x 19 cm , ilustrovano, ćirilica, LXXX + 225 strana,

Podnaslov : Srpski narod, srpska zemlja, srpska duhovnost u delima stranih autora. Ops sadržaja : Pesme i poeme, putopisi, dnevnici i memoari, besede i rasprave, pripovetke i romani, drame, eseji, pisma. Autori : Ratomir DAMJANOVIĆ ; Novo TOMIĆ ; Sanja ĆOSIĆ, odabrali i priredili Izdavač : Itaka - Beograd ; 2014. god. Stanje : Veoma dobro(4) Tekst je delimično podvučen. Broj strana : 487 + 539 = 1026, formata 16 x 24 cm.