Počeci romanizacije u jugoistočnom delu provincije Panonije OLGA BRUKNER, VELIKA DAUTOVA-RUŠEVLJAN, PETAR MILOŠEVIĆ(autor) Izdavač: MATICA SRPSKA NOVI SAD, 1987; Tvrd povez; Ilustracije, karte, Lat. 220 str, Mag Stanje: vrlo dobro ocuvana ,ima zutih tackica na stranicama uz korice , i na bokovima knjige 1.Naoružanje i oprema rimskog ratnika u doba osvajanja i konsolidacije doline Save 2.Importovana i panonska keramička produkcija sa aspekta društveno-ekonomskih promena 3.Numizmatički nalazi i trgovački promet... (VELIKI BELI ORMAR U SOBI)

XX VEK odlično očuvane knjiga 1 u gornjem delu flekicu do 20.( vidi slike ) nema mirisa LOK.1

odlično očuvane 1963/2 1964/11970/1 1972/2-3,4 iz sadržaja: Značajne pojave i pisci u srednjovekovnoj književnosti O specifičnosti govora naših muslimana O arhiepiskopu Danilu II Padežna problematika u univerzitetskoj nastavi metodološki i metodski aspekti nastave književnosti na visokim školama Sinaksička sinonimika Od optimističkog do pesimističkog doživljavanja života u delima srpskih realista...

Dobro ocuvane knjige, nema pisanja. Pašić, Feliks Naslov Glumci govore. [Knj.] 1 / [razgovore vodio] Feliks Pašić Vrsta građe intervju Jezik srpski Godina 2003 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Prometej : Sterijino pozorje, 2003 (Novi Sad : Prometej) Fizički opis 403 str. : fotogr. ; 23 cm Drugi autori - osoba Milićević, Ognjenka Kolarić, Aleksandra Bogatinčević, Pavle Urbanova, Nevenka Spiridonović, Olga Aleksić, Mija Stupica, Mira Jelisić, Đorđe Banjac, Mira Tadić, Ljuba Sadrži i O glumcu / Ognjenka Milićević (5-6). Sa Pavlom Bogatinčevićem (7-37); Sa Nevenkom Urbanovom (39-77); Sa Olgom Spiridonović (79-123); Sa Mijom Aleksićem (125-183); Sa Mirom Stupicom (185-229); Sa Đorđem Jelisićem (231-275); Sa Mirom Banjac (277-317); Sa Ljubom Tadićem (319-377). Registar imena (379-392); Registar dela / priredila Aleksandra Kolarić (393-403). ISBN 86-7639-715-5 (broš.) Napomene Napomene i objašnjenja u beleškama uz tekst Sadrži bio-bibliografske beleške o intervjuisanim osobama. Str. 5-6: O glumcu / Ognjenka Milićević Registri / priredila Aleksandra Kolarić. Predmetne odrednice Bogatinčević, Pavle, 1905-1994 – Intervjui Urbanova, Nevenka, 1909- – Intervjui Spiridonović, Olga, 1923-1994 – Intervjui Aleksić, Mija, 1923-1995 – Intervjui Stupica, Mira, 1923- – Intervjui Jelisić, Đorđe, 1925- – Intervjui Banjac, Mira, 1929- – Intervjui Tadić, Ljuba, 1929-2005 – Intervjui Pozorišni glumci – Srbija – Intervjui Autor - osoba Pašić, Feliks Naslov Glumci govore. [Knj.] 2 / [razgovore vodio] Feliks Pašić Vrsta građe intervju Jezik srpski Godina 2003 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Prometej : Sterijino pozorje, 2003 (Novi Sad : Prometej) Fizički opis 428 str. : fotogr. ; 23 cm Drugi autori - osoba Kolarić, Aleksandra Šalajić, Stevan Radmilović, Zoran Stojković, Danilo Simić, Nikola Janketić, Mihailo Spasojević, Neda Kralj, Petar Bojković, Svetlana Sadrži i Sa Stevanom Šalajićem (5-43); Sa Zoranom Radmilovićem (45-103); Sa Danilom Stojkovićem (105-147); Sa Nikolom Simićem (149-191); Sa Mihailom Janketićem (193-245); Sa Nedom Spasojević (247-291); Sa Petrom Kraljem (293-353); Sa Svetlanom Bojković (355-403); O knjizi / F. P. (404). Registar imena (405-417); Registar dela / priredila Aleksandra Kolarić (418-428). ISBN 86-7639-716-3 (broš.) Napomene Napomene i objašnjenja u beleškama uz tekst Sadrži bio-bibliografske beleške o intervjuisanim osobama. Registri / priredila Aleksandra Kolarić. Predmetne odrednice Šalajić, Stevan, 1929-2002 – Intervjui Radmilović, Zoran, 1933-1985 – Intervjui Stojković, Danilo, 1934-2002 – Intervjui Simić, Nikola, 1934- – Intervjui Janketić, Mihailo, 1938- – Intervjui Spasojević, Neda, 1941-1981 – Intervjui Kralj, Petar, 1941- – Intervjui Bojković, Svetlana, 1947- – Intervjui Pozorišni glumci – Srbija – Intervjui Feliks Pašić (Split, 19. februar 1939 — Beograd, 31. jul 2010) bio je srpski pozorišni i literarni kritičar, novinar, publicista i prevodilac. Dobitnik je više priznanja i nagrada, od toga dve Sterijine nagrade za pozorišnu kritiku (1983, 1992) i Sterijina nagrada za naročite zasluge na unapređenju pozorišne umetnosti i kulture (2006). Bibliografija Knjige Savremenici (1965) Oluja (1987) Kako smo čekali Godoa kad su cvetale tikve (1992) Karlo Bulić - avantura kao život (1992) Zoran (1995) Glumci govore I, II (2003) Mira Trailović, gospođa iz velikog sveta (2006) Joakimovi potomci (2006) Monografije Grad teatar Budva - Prvih deset godina (1998) Deset festivala pozorišta za đecu (2002) Grad teatar Budva - Drugih deset godina (2007) Beogradsko dramsko pozorište - 60 godina (2007) Vuk, z. p. Tršić, Vukovi sabori 1933-2008 (2008) Zvezdara teatar 1984-2009 (2009)

PSIHOLOGIJA DETETA I MLADIH 1-3: Leon Žlebnik Naslov Psihologija deteta i mladih. Deo 1, Na početku razvoja / Leon Žlebnik ; [prevod Albin Vilhar] Jedinstveni naslov Psihologija otroka in mladostnika. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1972 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Delta-pres, 1972 (Zenica : Dom štampe) Fizički opis 332 str. : ilustr. ; 21 cm Drugi autori - osoba Vilhar, Albin, 1902-1975 = Vilhar, Albin, 1902-1975 ISBN (Karton sa omotom) Napomene Prevod dela: Psihologija otroka in mladostnika Rezime. Predmetne odrednice Psihologija, dečja Naslov Psihologija deteta i mladih. Deo 2, Detinjstvo / Leon Žlebnik ; [prevod Albin Vilhar] Jedinstveni naslov Psihologija otroka in mladostnika. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1972 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Delta-pres, 1972 (Zenica : Dom štampe) Fizički opis 455 str. : ilustr. ; 21 cm Drugi autori - osoba Vilhar, Albin, 1902-1975 = Vilhar, Albin, 1902-1975 ISBN (Karton sa omotom) Napomene Prevod dela: Psihologija otroka in mladostnika. Predmetne odrednice Psihologija adolescencije Naslov Psihologija deteta i mladih. Deo 3, Adolescencija-mladost / Leon Žlebnik ; [prevod Albin Vilhar] Jedinstveni naslov Psihologija otroka in mladostinka. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1972 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Delta-pres, 1972 (Zenica : Dom štampe) Fizički opis 261 str. : ilustr. ; 20 cm Drugi autori - osoba Vilhar, Albin, 1902-1975 = Vilhar, Albin, 1902-1975 ISBN (Karton) Napomene Prevod dela: Psihologija otroka in mladostinka Bibliografija: str. 255-261. Predmetne odrednice Psihologija adolescencije Potpis na predlistu, odlično očuvane knjige. žs

Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića Sremski Karlovci Novi Sad 1998 kao NOVA Prevele s francuskog: Plemenka Vlahović, Snežana Gudurić, Nada Milošević, Ljubica vLahović-Mikić SADRŽAJ: Predgovor Uvod - Poreklo govora I GLASOVI 1. Glasovna materija 2. Fonetski sistem i njegove promene 3. Fonetska reč i verbalna slika II GRAMATIKA 1. Reči i morfeme 2. Gramatičke kategorije 3. Različite vrste reči 4. Afektivni govor 5. Morfološke transformacije III REČNIK 1. Priroda i širina rečnika 2. Kako reči menjaju značenje 3. Kako pojmovi menjaju naziv IV STRUKTURA JEZIKA 1. Govor i jezici 2. Dijalekti i specijalni jezici 3. Zajednički jezici 4. Jezički kontakti i jezičke mešavine 5. Jezička srodnost i komparativna metoda V PISMO 1. Poreklo i razvoj pisma 2. Pisani jezik i pravopis Zaključak - Usavršavanje govora Bibliografija Dopunska bibliografija Žan Pero - Pogovor Predmetni registar `Ovo delo Žozefa Vandrijesa, člana instituta i počasnog dekana Filozofskog fakulteta univerziteta u Parizu, koje je doživelo ogroman uspeh kako u Francuskoj tako i izvan nje u prevodima na druge jezike, svoju postojanu slavu duguje nesumnjivo, na prvom mestu, temi koju obrađuje. Nije li govor jedno od najčudnovatnijih ostvarenja ljudskog jezika? S druge strane, pak, iako postoje mnogobrojni radovi o jeziku, tako jednostavno, tako jasno i ujedno tako naučno kao u ovom radu. Ova knjiga, u stvari, vodi čitaoca do samih izvora nauke o jeziku. `

U dobrom stanju Izabrana djela / Marcel Šnajder ; izbor, redakcija tekstova i pogovor Jelena Berberović Vrsta građe izabrana dela Jezik bosanski Godina 1986 Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : Svjetlost, 1986 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 369 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Berberović, Jelena, 1938- Azinović, Mirko Biblioteka Kulturno nasljeđe Bosne i Hercegovine Str. 7-8: Uvod / Jelena Berberović: Str. 255-326: Marcel Šnajder - život i djelo / Jelena Berberović Napomene i bibliografske reference uz tekst Str. 327-361: Bibliografija radova Marcela Šnajdera / Mirko Azinović Registar. Marcel Šnajder (Dembica, Austro-Ugarska Monarhija 28. 1. 1900 – ?, 1941), jugoslavenski filozof i matematičar, jedan od prvih doktora filozofije u Bosni i Hercegovini za vrijeme Kraljevine Jugoslavije. Dr. Marcel Šnajder je rođen u jevrejskoj porodici 28. 1. 1900 godine u Debici (današnja Poljska) za vrijeme Austro-Ugarske Monarhije. Odatle su mu roditelji, u njegovom ranom djetinjstvu, s činovničkom službom prešli u bosansko-hercegovačku provinciju. Klasično gimnazijsko školovanje započeo je u Mostaru i, u godinama Prvog svjetskog rata, nastavio i završio u Travniku. Opseg njegovog talenta i intelektualnog interesa bio je već u ovim gimnazijiskim godinama toliko prostran da ga nije mogao ispuniti program školskog obrazovanja i dosta opsežno, ali pažljivo kontrolisane školske lektire. U godinama nakon rata upisao je univerzitetske studije u Zagrebu i Beču. Studirao je godinu dana u Zagrebu, a zatim u Beču filozofiju tj. čistu filozofiju, matemutiku i fiziku.[2] 1924 godine Marcel je završio studije matematike i filozofije na Zagrebačkom univerzitetu i iste godine predao doktorsku disertaciju pod naslovom `Pokušaj određenja istine`, a koju je sa istaknutim uspjehom odbranio 1925 godine. 1924 godine zaposlio se kao profesor matematike i filozofije na `I ženskoj gimnaziji` u Sarajevu, odakle je 1939 godine iz političkih razloga za kaznu bio premješten u Gornji Milanovac, gdje ga je i zatekao Drugi svjetski rat. Njegovo prisustvo odmah se osjetilo u krugu naprednih nastavnika sarajevskih srednjih škola gdje je, zajedno sa Ognjenom Pricom, Stjepanom Tomićem, Jovanom Kršićem i Kalmijem Baruhom unosio novi duh i nova shvatanja o ulozi škole i nastavnika u društvenim kretanjima. Od učenika je tražio mnogo i postizao mnogo, ne sredstvima pritiska, straha i nametnute discipline, nego svojim sistemom nastave iz kojeg je uvijek zračio i njegov pogled na svijet. Marcel nikad nije spadao među one, ne tako rijetke, intelektualce koji su svoja napredna ubjeđenja zadržavali za sebe i u sebi. On ih je smjelo iznosio u javnost u napisima i javnim predavanjima. Kao simpatizer komunizma bio je trn u oku vlastima Kraljevine Jugoslavije, naročito klerofašističkih krugova. Bio je poznat kao izvrstan predavač, velike opšte kulture, i dobar znalac književnosti i umjetnosti. Vladao je ruskim, poljskim, njemačkim i francuskim jezikom. Obim Marcelovog naučno-publicističkog djela obuhvata preko 40 radova, pretežno objavljenih u časopisu `Pregled`« u periodu od 1932 do 1940 godine, koji se, velikom većinom odnose na filozofske i sociološke teme. U oblast matematike spadaju njegove naučne rasprave, recenzije i udžbenici, te radovi koji su objavljeni u stručnim časopisima i posebnim knjigama, ili preostali u rukopisima. Najvažniji mu je rad prevod Kantova `Vječnog mira`, koji je snabdio predgovorom. Posljednjih dana jula 1941 godine ustaše su uhapsile Marcela zajedno za Perom Pešutom. Odveden je i ubijen iste godine negdje u ustaškim jamama u Lici.

Lepo očuvano Midhat Šamić (Sarajevo 1907 — 1990), bio je jugoslovenski i bosanskohercegovački književnik (romanist, metodičar, metodolog i prevodilac), te član Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine (ANUBiH). Dobitnik je više odlikovanja. Školovanje[uredi | uredi izvor] Midhat Šamić, rođen je 16. marta 1907. godine u Sarajevu. U svom rodnom gradu završio je osnovnu i srednju školu. Nakon toga odlazi za Beograd gde upisuje Filozofski fakultet. Završio je studije francuskog jezika i književnosti, uporedne književnosti sa jugoslovenskom književnošću i latinski jezik 1931. godine. Odmah nakon diplomiranja, pa sve do 1950. godine radio je kao profesor u srednjim školama u Prijedoru, Sarajevu i Beogradu. Kratko vreme je bio profesor i u višoj Pedagoškoj školi u Sarajevu u kojoj je predavao francuski jezik.[1] Rad na Univerzitetu[uredi | uredi izvor] Na mesto profesora Filozofskog fakulteta dolazi odmah pri njegovom osnivanju, tj. 1950. godine. Predavao je francusku književnost do XVIII veka. Na fakultetu je prešao sva nastavnička zvanja, od predavača do profesora. U periodu između 1954—1956. godine radio je u Parizu kao lektor srpsko-hrvatskog jezika na Sorboni. Dve godine kasnije, tačnije 1958. godine, odbranio je državni doktorat sa dve teze: Les Voyageurs français en Bosnie... (glavna teza) i Les Sources historiques de la Chronique de Travnik od Ive Andrića (dopunska teza), za šta mu je dodeljen najviši stepen u ocenjivanju: mention très honorable. Od 1969. bio je dopisni član ANUBiH, a redovni član postaje 1973. godine. U ANUBiH je obavljao i različite dužnosti: sektretar Odeljenja za književnost i umetnost, član Predsedništva, a jedno vreme je bio i potpredsednik Akademije. Osnovne dve oblasti kojima je Šamić posvetio svoju naučnu pažnju jesu uporedna književnost i francuska književnost.[1] Dela[uredi | uredi izvor] Značajna dela iz prve oblasti odnose se na proučavanje književno-kulturnih veza i dodira Francuske i Bosne u jednoj izuzetno uzburkanoj istorijskoj epohi (kraj XVIII i početak XIX veka). Neka dela objavljena su na francuskom jeziku u Francuskoj. Tu se, pre svega, misli na studiju Les voyageurs français en Bosnia à la fin du 18e siècle et au début du 19e et le pays tel qu’ils l’ont vu (1960). Pod naslovom Francuski putnici u Bosni na pragu XVIII veka i njihovi utisci o njoj, ista studija objavljena je i na srpskom jeziku (1966). U ovu grupi Šamićevih dela spadaju još i sledeće rasprave i studije: Fra Grgo Martić i Francuzi (1957); Istorijski izvori `Trgovačke hronike` Ive Andrić i njihova umetnička transpozicija (1962); Iz strane i uporedne književnosti (1968). Midhat Šamić je pisao i o velikom broju francuskih pisaca, a najznačajniji mu je rad iz francuske književnosti i monografija Život i djelo doba A. Žida(1976). Šamić je takođe bio istaknut prevodilac sa francuskog jezika. Posebno su mu zapaženi prevodi Zolinih romana. Bavio se i problemima metodologije i tehnike naučno-istraživačkog rada, što je rezultiralo knjigom `Kako nastaje naučno djelo` (1968, 1969, 1972).[2] Osim toga, Šamić se bavio i problemima medotike stranih jezika . Njegov priručnik `Metodika nastave i tehnika učenja živih jezika`, s posebnim osvrtom na engleski, francuski, ruski i nemački (1959) pomagao je, u vreme kada je nastao, da se napredi nastava stranih jezika kod nas. Bibliografija[uredi | uredi izvor] Metodika nastave i tehnike učenja živih jezika, Svjetlost, 2. izd., Sarajevo 1959. Les Voyageurs français en Bosnie à la fin du 18e siècle et au début du 19e..., Didier, Paris 1960. Istorijski izvori Travničke hronike Ive Andrića i njihova umjetnička transpozicija, Veselin Masleša, Sarajevo 1962. Iz strane i uporedne književnosti, Svjetlost, Sarajevo 1968. A. Gide i R. Martin du Gard: Književno prijateljstvo, ANUBiH, Sarajevo 1975. Ličnost, delo i doba A. Žida u svjetlu njegova dnevnika, ANUBiH, Sarajevo 1976. Kako nastaje naučno djelo, Svjetlost, Sarajevo 1977. (desetak izdanja) Prevedene knjige[uredi | uredi izvor] A. Tibode, Istorija francuske književnosti; izabrani odlomci iz đela Montaignea i Hugoa. Nagrade i odlikovanja[uredi | uredi izvor] Dobitnik je 27-julske nagrade 1968. godine, nagrade ZAVNOBiH-a, Spomen-plakete Sarajeva, Plakete Univerziteta u Sarajevu, kao i odlikovanja (Orden rada sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima).[1] tags: Midhat Šamić Kako nastaje naučno djelo: Uvođenje u metodologiju i tehniku naučno-istraživačkog rada – opći pristup umberto eko metodologija karl poper logika naučnog dela nauka naučni rad metodika

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Svetozar Ćorović (Mostar, 29. maj 1875 — Mostar, 17. april 1919) bio je jedan od poznatijih srpskih pripovjedača iz hercegovačkog kraja. Svetozar Ćorović rodio se 29. maja 1875. godine u Mostaru, gdje je završio osnovnu i trgovačku školu.[2] Od 1887. godine objavljivao je radove u mnogim listovima i časopisima: Golub, Neven, Bosanska vila, Luča, Otadžbina i Brankovo kolo. Bio je aktivan član mostarskog društva „Gusle“.[2] Ogledao se i u drugim književno-kulturnim aktivnostima: urednik kalendara Neretljanin (1894, 1895), pokretač i urednik (prva tri godišta) časopisa Zora (1896—1901), član redakcije i saradnik opozicionog lista Narod (1907). Za vrijeme aneksione krize 1908. izbjegao je u Italiju.[1] U bosanski sabor za poslanika je bio izabran 1910.[1] Po izbijanju rata 1914. je uhapšen, odveden u taoce, potom mobilisan i kao vojnik poslan u Mađarsku. Teško bolestan vratio se u Mostar 1917. godine. Svetozar Ćorović umro je u Mostaru 17. aprila 1919. godine. Umro je od bolesti koju je dobio u austrijskim logorima i internacijama, u kojima je proveo prve tri godine Prvog svjetskog rata. Njegov brat je Vladimir Ćorović, srpski istoričar.[3] Djela Fotografija objavljena u časopisu Vardar 1912. godine. Pisao je mnogo: objavio je desetak knjiga pripovjedaka, skoro isto toliko romana i nekoliko drama. Od pojedinačnih djela izdvajaju se romani „Majčina sultanija” (1906) s neobičnim likom palanačke kaćiperke u središtu, „Stojan Mutikaša” (1907), gdje je ispričana istorija čovjeka koji od siromašna seoskog dječaka postaje velik trgovac, zelenaš i poganac, i „Jarani” (1911), u kojima je prikazan muslimanski živalj Hercegovine u nemirna vremena uoči prestanka turske vlasti. Ćorović je vješt pripovjedač, piše lako i brzo, njegovo je pripovijedanje jednostavno i prirodno, kompozicija kako u kratkim tako i u dužim formama spretna, motivi dobro odabrani, radnja sigurno vođena. Njegova najpoznatija djela su: „Ženidba Pere Karantana” (1905), „Majčina sultanija” (1906), „Stojan Mutikaša (1907), „U ćelijama” (1908), „U mraku” (1909), „Jarani” (1911), „Zulumćar” (1913), „Kao vihor” (1918); pripovijetke („Bogojavljenska noć”, „Prijatelji”, „Pod pećinama”, „Na vodi”, „Na Vaskrs”) i najzad nekoliko pozorišnih komada: dvije šaljive igre „Poremećen plan” i „Izdaje stan pod kiriju” (1899) i aktovke „On”, „Adembeg”, „Ptice u kavezu” i „Povratak”

Izdavač i prevodilac: Predrag Stanojev Edicija: Arja Dharma Povez: broširan Broj strana: 147 Potkorične strane malo požutele, minimalni trag korektora na par mesta, vrlo dobro očuvana. S A D R Ž A J: 1. Doktrina o Dolazećem (učenje Zapada) / Doktrina o Avatarama (učenje Istoka) 2. Hristova jedinstvena prilika 3. Njegovo ponovno pojavljivanje 4. Hristovo delo danas i u budućnosti 5. Hristova učenja 6. Nova svetska religija 7. Priprema za ponovnu pojavu Hrista (K-71)

Tvrdi povez, velikog A4 formata. Izdanje Spektar, Zagreb. Latinica. 1. Stari i novi razgovori s Krležom - Predrag Matvejević, 309. strana, izdanje: 1982. Perfektno očuvana knjiga! 2. Krleža - Partija - Ivan Očak, 279. strana. izdanje: 1982. Perfektno očuvana knjiga! 3. Krležino književno djelo - Šime Vučetić, 262. strane, izdanje: 1983. Perfektno očuvana knjiga! Izvanredno očuvane knjige. Navedena cena je za sve tri knjige.

Izdavač: Vojnoizdavački zavod, Beograd Vojna biblioteka - Inostrani pisci, knjiga 30 Naslov originala: Guided Missiles - operations, design and theory Povez: tvrd Broj strana: 546 Ilustrovano. Spolja kao na slikama. Posveta na predlistu, šema u dodatku poprečno razdvojena na dva dela (slika 4). Listovi su blago talasasti, a na manjem broju su primetni obrisi kontakta sa vodom. Tekst bez podvlačenja, potpuno čitak i razgovetan. S A D R Ž A J: 1. Istorijat vođenih projektila 2. Aerodinamika vođenih projektila 3. Pogon vođenih projektila 4. Principi fizike na kojima se zasniva ustrojstvo vođenih projektila 5. Elementi sistema upravljanja vođenim projektilima 6. Sastavni delovi sistema za vođenje vođenih projektila 7. Sistemi upravljanja vođenih projektila 8. Putanje vođenih projektila 9. Sistemi za vođenje vođenih projektila 10. Borbena upotreba vođenih projektila 11. Merni instrumenti vođenih projektila Dodatak: Sistemi vođenja za projektile malog dometa (K-148)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Roger Caillois (francuski: [ʁɔʒe kajwa]; 3. ožujka 1913. – 21. prosinca 1978.) bio je francuski intelektualac čije je osebujno djelo spajalo književnu kritiku, sociologiju, ludologiju i filozofiju fokusirajući se na različite teme poput igara i igranja, kao i sakralnog . Također je bio ključan u predstavljanju latinoameričkih autora kao što su Jorge Luis Borges, Pablo Neruda i Miguel Ángel Asturias francuskoj javnosti. Nakon njegove smrti, francuska književna nagrada Prix Roger Caillois nazvana je po njemu 1991. Caillois je rođen u Reimsu, ali se kao dijete preselio u Pariz. Ondje je studirao u Lycée Louis-le-Grand, elitnoj školi u kojoj su učenici nakon završetka srednje škole pohađali tečajeve kako bi se pripremili za prijemne ispite za najprestižnije francusko sveučilište, École Normale Supérieure. Cailloisov trud se isplatio i diplomirao je kao normalist 1933. Nakon toga studirao je na École Pratique des Hautes Études, gdje je došao u kontakt s misliocima kao što su Georges Dumézil, Alexandre Kojève i Marcel Mauss. Godine prije rata bile su obilježene Cailloisovim sve više ljevičarskim političkim angažmanom, posebice u njegovoj borbi protiv fašizma. Također je bio angažiran u avangardnom intelektualnom životu Pariza. S Georgesom Batailleom osnovao je College of Sociology, skupinu intelektualaca koji su redovito jedni drugima predavali. Nastao dijelom kao reakcija na nadrealistički pokret koji je bio dominantan 1920-ih, College se nastojao odmaknuti od fokusa nadrealizma na fantazijski život nesvjesnog pojedinca i umjesto toga više se usredotočiti na moć rituala i druge aspekte zajedničkog života. Cailloisovo iskustvo u antropologiji i sociologiji, a posebice njegov interes za sveto, ilustrirali su ovaj pristup. Sudjelovao u Batailleovoj reviji Acéphale (1936–39). Caillois je napustio Francusku 1939. i otišao u Argentinu, gdje je ostao do kraja Drugog svjetskog rata. Tijekom rata bio je aktivan u borbi protiv širenja nacizma u Latinskoj Americi kao urednik i autor antinacističkih časopisa. Od 1940. do 1945. živio je u Južnoj Americi.[2] Godine 1948., nakon rata, surađivao je s UNESCO-om i mnogo putovao. Godine 1971. izabran je u Académie française. Godine 1977. počeo je pisati knjigu sa slikarom Bernardom Mandevilleom. Godine 1978. Caillois je napisao Le fleuve Alphée, [3] nagrađivani autobiografski esej (Nagrade Marcel Proust i Nagrada Europske unije za književnost), nakon čega je uslijedio Cases d’un échiquier. Umro je u 65. godini u Kremlin-Bicêtreu. Danas je Caillois zapamćen po osnivanju i uređivanju Diogenesa, interdisciplinarnog časopisa koji financira UNESCO, i La Croix du Sud (Južni križ), zbirke knjiga prevedenih suvremenih latinoameričkih autora koju je objavio Gallimard koji je odgovoran za predstavljanje autora poput Jorgea Luisa Borgesa, Aleja Carpentiera i Victorije Ocampo francuskom govornom području. Također je naširoko citiran u novonastalom polju ludologije, prvenstveno iz odlomaka u njegovoj knjizi Les Jeux et les Hommes (1958). Knjigu je na engleski preveo Meyer Barash 1961. kao Čovjek, igra i igre.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Todor M. Stevanović je diplomirao u Beogradu u klasi Đorđa Andrejevića Kuna i magistrirao kod Nedeljka Gvozdenovića. Stevanović se osim slikarstvom bavi crtežom, grafikom, filmom, keramikom, mozaikom, likovnom kritikom, teorijom umetnosti, filozofijom, književnošću. Ovo je reprezentativni katalog / monografija koji je pratio izložbu slika sa tekstom pod naslovom „Autobiografija”, koji se čita i kao pesma i njegov manifest, a prevedena je na 15 jezika. Knjigu cine poglavlja: - Autobigrafija - Slike - Bografija - Grupne izlozbe - Samostalne izlozbe - Nagrade - Tekstovi - Knjige Todor Stevanović (Zalužnje kod Leskovca, 9. mart 1937) srpski je slikar i akademik. Biografija Zavšio je osnovne studije u klasi Đorđa Andrejevića Kuna i magistarske studije pod mentorstvom Nedeljka Gvozdenovića, na Ademiji likovnih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu.[1] Pored slikarstva bavi se: crtežom, grafikom, filmom, keramikom, mozaikom, alternativama slobodnog medija, likovnom kritikom, teorijom umetnosti, filozofijom i književnošću.[1] On samostalno izlaže od 1956. a učestvuje na kolektivnim izložbama od 1962.[1] Stevanović je predstavljao Jugoslaviju na Venecijanskom bijenalu 1999. godine.[1] Za potrebe izložbe postavljene u Galeriji SANU tokom 2010. Stevanović je kreirao katalog izložbe pod naslovom „Autobiografija”, koja je prevedena na 15 jezika.[2] Njegova dela nalaze se u Narodnom muzeju, Muzeju savremene umetnosti i Muzeju grada u Beogradu, muzejima država bivše Jugoslavije te u Engleskoj, Danskoj, Holandiji, Belgiji, Španiji, Švedskoj, Austriji, Rusiji, Kanarskim ostrvima, Australiji, Južnoj Americi, SAD, Kanadi, Australiji.[1] Član je ULUS-a, UKS-a i redovni član odeljenja umetnosti SANU.

Isaija Berlin Četiri ogleda o slobodi Tvrdi povez Izdavač Libertas Ajzaja Berlin (u nekim tekstovima na srpskom Isaija, engl. Isaiah Berlin, IPA: aɪˈzaɪə,[1] 6. jun 1909 — 5. novembar 1997), britanski istoričar ideja i filozof.[2] Rođen je u Rigi u Letoniji a u Ujedinjeno Kraljevstvo je došao 1921.[3] Razvio je teoriju o obliku liberalnog kapitalizma koji se zasniva na njegovoj životnoj posvećenosti empiricizma i uticaju ideja mislilaca koji se suprostavljaju prosvetiteljstvu uključujući Vikoa (1668 — 1774), Herdera i Aleksandra Hercena (1812 — 1870). Osnov Berlinove filozofije je verovanje u moralni pluralizam odnosno uverenje da je sukob vrednosti sastavni deo ljudskih života. U svom najpoznatijem delu Četiri ogleda o slobodi (1958) vrednosti negativne slobode stavljao je iznad pozitivne slobode. Berlinova dela predstavljaju odbranu zapadnog liberalizma od totalitarizma.

Isaija Berlin Četiri ogleda o slobodiMeki povezIzdavač LibertasAjzaja Berlin (u nekim tekstovima na srpskom Isaija, engl. Isaiah Berlin, IPA: aɪˈzaɪə, [1] 6. jun 1909 — 5. novembar 1997), britanski istoričar ideja i filozof. [2] Rođen je u Rigi u Letoniji a u Ujedinjeno Kraljevstvo je došao 1921. [3] Razvio je teoriju o obliku liberalnog kapitalizma koji se zasniva na njegovoj životnoj posvećenosti empiricizma i uticaju ideja mislilaca koji se suprostavljaju prosvetiteljstvu uključujući Vikoa (1668 — 1774), Herdera i Aleksandra Hercena (1812 — 1870). Osnov Berlinove filozofije je verovanje u moralni pluralizam odnosno uverenje da je sukob vrednosti sastavni deo ljudskih života. U svom najpoznatijem delu Četiri ogleda o slobodi (1958) vrednosti negativne slobode stavljao je iznad pozitivne slobode. Berlinova dela predstavljaju odbranu zapadnog liberalizma od totalitarizma.4/28

Retko u ponudi Kao na slikama Ima pečat Ajzaja Berlin (u nekim tekstovima na srpskom Isaija, engl. Isaiah Berlin, IPA: aɪˈzaɪə,[1] 6. jun 1909 — 5. novembar 1997), britanski istoričar ideja i filozof.[2] Rođen je u Rigi u Letoniji a u Ujedinjeno Kraljevstvo je došao 1921.[3] Razvio je teoriju o obliku liberalnog kapitalizma koji se zasniva na njegovoj životnoj posvećenosti empiricizma i uticaju ideja mislilaca koji se suprostavljaju prosvetiteljstvu uključujući Vikoa (1668 — 1774), Herdera i Aleksandra Hercena (1812 — 1870). Osnov Berlinove filozofije je verovanje u moralni pluralizam odnosno uverenje da je sukob vrednosti sastavni deo ljudskih života. U svom najpoznatijem delu Četiri ogleda o slobodi (1958) vrednosti negativne slobode stavljao je iznad pozitivne slobode. Berlinova dela predstavljaju odbranu zapadnog liberalizma od totalitarizma. nolit sazvežđa

Beograd 2009. Tvrd povez, ćirilica, 310 strana. Knjiga je, bukvalno, kao nova. V6 Ova knjiga dokumentuje najvažniji deo autorovog rada u Institutu za filozofiju Filozofskog fakulteta u Beogradu tokom poslednjih dvanaest godina [1985—1997]. Pogotovo onaj deo koji se tiče brige oko istraživačkih planova i projekata Instituta i koji je ostavio pisanog traga u zapisnicima sa sastanaka kolegijuma Instituta prilikom primanja završenih radova. Knjiga je sastavljena od većeg broja autorovih tekstova napisanih u razmaku od punih deset godina, a različitih kako po karakteru tako i po nameni. Zajedničko im je jedino to što svi oni pozivaju na otvoreno kritičko raspravljanje i što su upadljivo didaktičko-pedagoški obojeni. Naravno, pored toga što su svi oni uglavnom objavljeni u Filozofskom godišnjaku, ili su u njemu bar delimično prikazani njihovi najvažniji rezultati. Knjiga sadrži tri vrste autorovih radova, raspoređenih u tri relativno samostalne celine. Tu je najpre jedna duža rasprava o Petronijevićevim Načelima metafizike, koja je rađena u okviru potprojekta „Filozofija kod Srba“ i koja je prvi put objavljena 1989. godine u Novom Sadu. Zatim su tu autorove recenzije nekih važnijih radova koje su između 1986. i 1996. godine uspešno priveli kraju razni mlađi saradnici Instituta. Najzad, u knjigu su uvršteni i delovi jednog autorovog još nezavršenog rada pod naslovom „Filozofija u krizi našeg vremena“ (u okviru potprojekta „Filozofija duha“), kao i delovi jednog odavno završenog rada pod naslovom Putevi ka Ničeu (u okviru projekta „Savremena filozofija”), koji nisu ušli u konačnu verziju objavljene knjige. Na čelo ove treće grupe stavljen je kratak kritički prikaz rada Miloša N. Đurića na proučavanju istorije antičke filozofije (zajedno s autorovim prigodnim govorom u spomen na preminulog helenistu), kako bi se bar još jedan predstavnik starije generacije srpskih filozofa našao ovde pored Petronijevića, nasuprot brojnim predstavnicima najmlađe generacije. Sadržaj: Napomena uz desetu knjigu FILOZOFIJA U DIJASPORI:PETRONIJEVIĆEVA NAČELA METAFIZIKE Predgovor iz 1989. godine . 1. Pristup delu 2. Nedoumice oko pojma filozofije 3. Školsko shvatanje metafizike 4. Polazna tačka saznanja 5. Biće i ništa 6. Problem kretanja i promene 7. Matematičko utemeljenje metafizike 8. Neprikladnost „diskretne geometrije“ 9. Hipermetafizičko stanovište 10. Kasniji sažeci dela RECENZIJE IZ FILOZOFSKOG GODIŠNjAKA Vladan Perišić, „Platonizam i teologija“ Slobodan Žunjić, „Pojam jednog u Aristotelovoj metafizici” Miloš Arsenijević, „Prostor, vreme, Zenon“ Bogoljub Šijaković, „Mythos, Physis, Psyche“ Miroslav Milović, „Etika i diskurs“ Zoran Kinđić, „Hajdegerova kritika antropocentrizma“ . Dragan Lakićević, „Filozofski izvori modernih totalitarnih sistema“ Mladen Kozomara, „Subjektivnost i moć - o nekim aspektima Fukoove arheologije i genealogije znanja i moći“ Vladimir Milisavljević, „Dekonstrukcija i lingvistika“. RADOVI NA PROJEKTIMA INSTITUTA Miloš N. Đurić kao istoričar grčke filozofije Dodatak: Reč na komemoraciji Milošu N. Đuriću održanoj 19. 2. 1968. u Srpskoj književnoj zadruzi Dva Ničeova pozna spisa Mesto pisama u celini Ničeovog dela Ničeova pozna zaostavština Hajdegerovo „prebolevanje` filozofije Sećanje na Evropu Podaci o ranijem objavljivanju priloga u drugom i trećem delu ove knjige Popis imena

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Vujica Rešin Tucić (Melenci, 17. jul 1941 — Novi Sad, 28. novembar 2009) bio je srpski književnik, vizuelni umetnik, urednik, esejista, jedan od najznačajnijih članova neoavangardnog pokreta u Jugoslaviji tokom šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka (Nova umetnička praksa).[1][2] Biografija Uređivao je časopise `Ulaznica` (Zrenjanin)[2], `Dalje` (Sarajevo)[2] i `Tisa` (Novi Bečej)[2]. 1977. pokrenuo je časopis „Adresa“, jedan od najznačajnijih neoavangardnih časopisa na ovim prostorima.[3] Radio je najpre u biblioteci Radija Novog Sada, a potom i kao dramaturg u dramskom programu iste medijske kuće. Zbog svoje umetničke aktivnosti i nekonformizma bio je marginalizovan i proganjan u vreme komunističke vlasti, koja ga je držala za anarhistu. Tokom 1972. i 1973. protiv njega su bila pokrenuta dva krivična procesa: „zbog prekršajnog dela vređanja socijalističko-patriotskih osećanja građana“ u Opštinskom sudu u Zrenjaninu i „za krivično delo neprijateljske propagande“ u Okružnom sudu u Novom Sadu. Po ovom drugom osnovu pretila mu je kazna do 12 godina strogog zatvora, ali je proces obustavljen na intervenciju Oskara Daviča. Marginalizacija u kulturnim institucijama se nastavlja i kasnije, tokom devedesetih, prećutkivanjem i ignorisanjem, kao i kod svih umetnika čija se praksa nije uklapala u vladajuću nacionalističku paradigmu.[1] Početkom devedesetih osnovao je i vodio književnu školu Tradicija avangarde (Beograd, 1993—95), iz koje je nastala umetnička grupa Magnet.[1][2] Njegovi radovi izlaze izvan okvira tradicionalne podele umetnosti, pa tako u izvođenje svojih pesama unosi elemente filma, glume i performansa, što je u ono vreme kod nas bila eksperimentalna i pionirska aktivnost. Otac je pesnika mlađe generacije Siniše Tucića.

Izdavač: Građevinska knjiga, Beograd Autor: Robert Venturi Prevod: Olga Popović Povez: broširan Broj strana: XII +120 Format: 28 x 22 cm Ilustrovano. Hrbat sitno zacepljen i na njemu je ispisan naslov knjige, sve ostalo veoma dobro. Venturijeva knjiga predstavlja svojevrstan paradoks: u čitavoj nepreglednoj poplavi tekstova o arhitekturi, to je jedno od retkih dela koje i stvarno govori o pitanjima i problemima arhitekture. Naime, knjiga ne pretenduje da nas uvede u svet arhitekturne prošlosti ili sadašnjosti slikovitim opisivanjem pojedinih građevina, njihovih arhitekata ili pak njihovih naručilaca. Takođe, nije reč o jednom iz nepreglednog mnoštva zapisa o sociološkim, tehnološkim, ekonomskim i svim ostalim teškoćama savremene arhitekture. Venturijeva knjiga predstavlja delo arhitekte koji gradi i koji o svom delu razmišlja. Ovo delo nam otkriva arhitekturu kao specifičan način mišljenja, kao „disciplinu“ sopstvenih zakonitosti, kao samostalnu granu umetnosti. S A D R Ž A J: 1. Konvencionalna arhitektura: Jedan nenametljiv manifest 2. Složenost i protivrečnost naspram uprošćavanja i slikovitosti 3. Dvojnost 4. Protivrečni nivoi: Fenomen „oboje“ u arhitekturi 5. Protivrečni nivoi nastavak: Dvostruko funkcionalan element 6. Prilagođavanje i ograničenje reda: Konvencionalni elementi 7. Prilagođena protivrečnost 8. Napramapostavljena protivrečnost 9. Unutrašnjost i spoljašnjost 10. Obaveza prema jedinstvu koje se teško ostvaruje 11. Radovi (K-35)

Stanje: Kao Novo - Nekorišćeno Naslov: O Mandukja upanišadi Autor: Gaudapada KARIKA Izdavač: Trikona Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 21cm Str: 34 _____ Gaudapada je po predanju bio učitelj Govinde, Šankarinog učitelja. Smatra se da je živeo oko 550. god. n.e. Njegova Karika (strofe) na Mandukja upanišadu je najstarije poznato sistematsko izlaganje advaita vedante. Gaudapada pokazuje jasne znake srodnosti sa budističkom filozofijom, takođe njegov jezik i učenje bliski su budističkim izvorima. Neke njegove teze su identične s Nagarđuninim. To je navelo mnoge istraživače na pomisao da je Gaudapada bio najpre budista. Karika je komentar u stihovima na Mandukja upanišadu. Deli se na četiri dela: 1. Agama prakarana (Predaja ili dokazivanje izvornosti znanja) 2. Vaitathya (O iluziji) 3. Advaita (Nedvojstvo) 4. Alatašanti („Gašenje požara”) Prvi deo je kratko i sistematsko izlaganje teksta upanišade, koje sledi njeno razlikovanje četiri stanja svesti. Neki od najvažnijih indijskih komentatora tretiraju 29 strofa Agama prakarane kao originalni deo Mandukja upanišade. Drugi deo se kreće izvan teksta upanišade da bi ustanovio nerealnost objekata koji se javljaju u snovima i, uz pomoć analogije, objekata koji se javljaju u budnom stanju. Čista svest autentičnog Sopstva (atmana) transcendira oba ova stanja, koja nisu ništa drugo do maja, iluzija. Gaudapada izlaže suštinsko jedinstvo budnosti i sanjanja, dokazujući da je ispoljeni svet isto tako nerealan kao i svet snova. Šankara će isticati razliku između ta dva, da bi izbegao iluzorni subjektivizam. Advaitu u Kariki predstavlja jasna, pozitivna tvrdnja o nedvojstvu: samo atman-brahman je stvarnost, sve drugo je iluzija. Gaudapada izlaže ađata doktrinu, učenje o nenastajanju. Četvrti deo Karike izlaže sredstva za uklanjanje iluzije dualiteta. U suštini to je asparša joga, spomenuta u trećem delu. Ukazujući na relativnost svih iskustava koja imamo, i na javi i u snu, Gaudapada postavlja realnost nečega što nadilazi iskustvo i relativnost. To je atman-brahman, transcendentalni duh koji omogućava svako moguće iskustvo, svest, kao i sámo postojanje. Njegova spoznaja jedino je čovekovo spasenje. - Ivan Antić

Izdavač: Manastir Žiča Biblioteka Bogoridičin perivoj, knjiga 4 Prevod: Marina Veljković Povez: broširan Broj strana: 390 Odlično očuvana. Sve navedeno u knjizi „Iz podvižničkog i isihastičkog svetogorskog predanja“ jesu dela (podvižnički podvizi i padovi) i praktično učenje Svetogoraca. Zapisana su da bi nas pokrenuli na pokajanje i podražavanje njihovog podvižničkog života ili nas učinili pažljivijim prema njihovima stradanjima. Knjiga je podeljena na sledeće delove: 1. DOGAĐAJI U ovom delu su sa didaktičkim ciljem zapisana čuda, javljanja Svetitelja ili demona, padovi i prelesti nekih monaha. 2. POUKE Prema grčkom alfabetu su navedena imena Staraca uz njihovo kratko učenje i podvige u vidu skraćenih pouka. Mnogi od njih su poznati, dok su o pojedinima napisane knjige, ali su pouke koje su navedenenepoznate i neizdate. Pouke su kratke ali u sebi imaju veliku snagu jer potiču iz svetogorske prakse i borbe i izražavaju stari duh. 3. POUKE I PRIČE STARCA PAJSIJA Starac Pajsije pripoveda o starčićima koje je upoznao i navodi različite događaje. Govori uopšteno o duhovnom životu a posebno o monaškom životu iznoseći različite savete i pouke. Veoma je vidno Starčevo poštovanje prema svetogorskom predanju, zainteresovanost za njegovo produženje, dok su njegove primedbe i saveti korisni saveti za monašku borbu. Zbog dužine materijala predstavlja posebnu jedinicu. 4. DUH STARIH SVETOGORACA On se vidi i u ostalim delovima knjige, ali je naglašen u petom delu u pričama otaca. (K-144)

Beograd 1997. Mek povez, 306 + 350 strana. Knjige su, bukvalno, kao nove. Francuski sociolog Serž Moskovisi (Serge Moskovici) rukovodilac je istraživanja na Visokoj školi društvenih nauka (Ecole des Hautes Etudes en Siences Sociales) u Parizu. Istakao se radovima iz oblasti istorije nauka, socijalne psihologije i političke psihologije. Objavio je i uredio veći broj knjiga, među njima Psihoanaliza, njena slika i njena publika (Psychanalyse, son image et son public, 1981), Ogled o ljudskoj istoriji prirode (Essai sur l`histoire humaine de la nature, 1984), Društvo protiv prirode (La societe contre nature, 1972), Psihologija aktivnih manjina (Psychologie des minorites actives, 1979), Socijalna psihologija (ur.) (Psychologie sociale, 1984). Njegovo kapitalno delo Doba gomile predstavlja kritičku analizu najvažnijih ostvarenja koja su mu prethodila u izuzetno važnoj, ali relativno zanemarenoj disciplini psihologije masa. Sadržaj: KNJIGA I NAPOMENA AUTORA UVOD Prvi deo: NAUKA O MASAMA I Pojedinac i masa II Pobuna masa III Šta da se radi pri pojavi masa? IV Istočnjački i zapadnjački despotizam Drugi deo : LE BON I STRAH OD GOMILA I Ko je bio Gistav Le Bon? II Makijaveli masovnih društava III Četiri razloga jednog ćutanja IV Otkriće gomila V Masovna hipnoza VI Duhovni život gomila Treći deo: GOMILE, ŽENE I LUDILO I Materija kolektiva: impulzivnost i kreativnost II Forma kolektiva: dogmatska i utopijska III Vođe gomile IV O prestižu V Strategije propagande i kolektivnog sugerisanja VI Zaključak Četvrti deo: PRINCIP VOĐE I Paradoks psihologije masa II Prirodne i veštačke gomile III Princip vođe KNJIGA II Peti deo : JAVNO MNJENJE I GOMILA I Sredstva informisanja su opijum naroda II Javno mnjenje, javnost i gomila III Zakon polarizacije prestiža IV Republika u Francuskoj: od demokratije masa do demokratije javnosti Šesti deo : NAJBOLJI UČENIK LE BONA I TARDA: SIGMUND FROJD I Crna mena doktora Frojda II Od klasične do revolucionarne psihologije masa III Tri pitanja psihologije masa. IV Gomile i libido V Poreklo afektivnih veza u društvu VI Eros i mimezis VII Kraj hipnoze Sedmi deo : PSIHOLOGIJA HARIZMATSKOG VOĐE I Prestiž i harizma II Postulat psihologije masa III Prvobitna tajna Osmi deo : HIPOTEZE O VELIKIM LJUDIMA I Čovek Mojsije II Porodični roman velikih ljudi III Izmišljanje naroda IV Mojsijevske i totemske vođe Deveti deo : PROFANE RELIGIJE I Tajna religije II Zabrana mišljenja III Kult oca PLANETARNO DOBA GOMILE

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zastitni omotac malo pohaban, sama knjiga u dobrom i urednom stanju! - Franz Altheim - Gunter Anders - Erich Auerbach - Mihail Bahtin - Wayne C. Booth - Hermann Broch - R. S. Crane - David Daiches - Umberto Eco - Aleksandar Flaker - Edvard Moren Forster - Rene Girard - Zoran Glusevic - Lucien Goldmann - Kate Hamburger - Arnold Kettle - Wolfgang Kayser - Eberhard Lammert - Stanko Lasic - F. R. Leavis - Jurij M. Lotman - Georg Lukacs - Jose Ortega y Gasset - Gajo Peles - Jean Rousset - Jean Paul Sartre - Robert Scholes - Sklovski - Ivo Vidan Milivoj Solar (Koprivnica 8. 4. 1936.) je hrvatski teoretičar književnosti, akademik Doktorirao 1964. disertacijom o Franu Galoviću na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Redovni profesor Filozofskog fakulteta u Zagrebu, njegova knjiga Teorija književnosti. prvi put je izdana 1976., 20-ti put 2005. Od godine 1987. do 1990. bio je republički sekretar za kulturu SR Hrvatske. Akademik od 17. 6. 2008.. Djela Pitanja poetike, Školska knjiga, Zagreb, 1971. Ideja i priča, Liber, Zagreb, 1974. Književna kritika i filozofija književnosti, Školska knjiga, Zagreb, 1976. Teorija književnosti, Školska knjiga, Zagreb, 1976. Uvod u filozofiju književnosti, Teka, Zagreb, 1978. Smrt Sancha Panze, MH, Zagreb, 1981. Suvremena svjetska književnost, Školska knjiga, Zagreb, 1982. Mit o avangardi i mit o dekadenciji, Nolit, Beograd, 1985. Eseji o fragmentima, Prosveta, Beograd, 1985. Filozofija književnosti, Liber, Zagreb, 1985. Roman i mit, August Cesarec, Zagreb, 1988. Teorija proze, SNL, Zagreb, 1989. Laka i teška književnost, MH, Zagreb, 1995. Vježbe tumačenja. Interpretacije lirskih pjesama, MH, Zagreb, 1997. Edipova braća i sinovi, Naprijed, Zagreb, 1998. Granice znanosti o književnosti , Zagreb : Naklada Pavičić, 2000. Povijest svjetske književnosti: kratki pregled , Zagreb : Golden marketing, 2003. Predavanja o lošem ukusu: obrana estetičkog uma, Zagreb: Politička kultura, 2004. Ideja i priča (Izabrana djela 1), Zagreb: Golden marketing - tehnička knjiga, 2004. Uvod u filozofiju književnosti (Izabrana djela 2), Zagreb: Golden marketing - tehnička knjiga, 2004. Retorika postmoderne, Zagreb: MH, 2005.

Istorija helenske književnosti u vremenu političke samostalnosti Izdavač: Naučna knjiga, Beograd Povez: broširan Broj strana: 745 Ilustrovano. Spolja kao na slikama, unutra (uz par flekica na marginama) veoma dobro očuvana. Delo istaknutog heleniste o epskom pesništvu, aleksandrijskom i rimskom veku helenske književnosti. Besednici, filozofi, komediografi, tragičari... Književna ostavština stare Helade, nepresušno je vrelo za pravo književno obrazovanje. Knjiga je podeljena na šest tematskih celina: 1. Epsko pesništvo 2. Lirsko pesništvo 3. Dramsko pesništvo 4. Pripovedna književnost. Istoriografija 5. Filosofska književnost 6. Besednička književnost (K-101)