Josip Broz Tito Izbor iz djela 1-5 komplet grupa izdavača,1977. 1. Referati sa Kongresa KPJ i SKJ 2. Radnička klasa i Savez komunista Jugoslavije 3. Nacionalno pitanje i revolucija 4. Samoupravljanje 5. Jugoslavija u borbi za nezavisnost i nesvrstanost udruzeni izdavaci SARAJEVO, 1977.tvrd povez strana 571+623+578+496+528

IZDAVAČ MATICA SRPSKA PRVI TOM IZDAT 1980 487 STRANA, TVRD POVEZ DRUGI TO IZDAT 1988 - 447 STRANA, TVRD POVEZ VIDI SE NEZNATNA RAZLIKA IZMEĐU NIJANSI ŽUTE BOJE OMOTA ZBOG RAZLIKE U GODINAMA IZDANJA. OMOT PRVE KNJIGE JE MALO ZACEPLJEN U GORNJEM DELU RIKNE.

odlično stanje IZABRANA DELA I OPŠTI IMOVINSKI ZAKONIK ZA CRNU GORU Klasici jugoslovenskog prava - Predgovor prof. de Jelena Danilović, Slika autora, Latinica, Šiven povez, Omot ODLIČAN PRIMERAK 510 str. izabrana dela valtazara bogišića Valtazar Bogišić (Baltazar, Baldo; Cavtat, 20. decembar 1834.[1] — Rijeka, 24. april 1908) je bio srpski[2] istoričar prava, ministar pravde Crne Gore, profesor, pravnik. Bio je aktivni radnik Ujedinjene omladine srpske i član Srbokatoličkog pokreta u Dubrovniku.[3] Valtazar Bogišić stvorio je izreku „Što se grbo rodi, vrijeme ne ispravi“[4] Njegov djed doselio se u Cavtat iz Konavala, gdje se porodica Bogišića bavila privredom i trgovinom. Osnovno obrazovanje je stekao u svom rodnom mjestu, posebno u privatnoj školi pomorskog kapetana A. Kazijarija. Nakon što je završio gradivo niže gimnazije, otac Vlaho nije udovoljio želji sina da ode na dalje školovanje van Cavtata, već ga je zaposlio u svom gospodarstvu i omogućavao mu koliko su prilike dozvoljavale, da proširi svoje znanje. U vezi sa trgovačkim poslovima već kao mlad je putovao po Dalmaciji i van nje, te upoznavao zemlju i ljude. Poslije očeve smrti (1856) Bogišić ostvaruje svoju težnju za učenjem pa je otišao u Mletke, gdje je 1859. godine položio maturu. Poslije toga se upisao na Pravni fakultet u Beču, ali je slušao pored toga filozofiju, filologiju i istoriju. Godine 1862. doktorirao je filozofiju u Gisenu. Zatim je 1863. godine postavljen je za činovnika u dvorskoj biblioteci u Beču. Poslije položenih ispita promovisan je u Beču 1864. godine za doktora prava.[5] Godine 1868. postavljen je za školskog nadzornika u banatsko-sremskoj Vojnoj krajini, sa sjedištem prvo u Temišvaru, a kasnije u Petrovaradinu. Primio je 1869. godine poziv univerziteta u Kijevu i Odesi za profesora slovenskih prava. Novorosijski univerzitet u Odesi odlikovao ga je počasnom diplomom doktora honoris causa za javno pravo. Bogišić se odlučio da primi poziv toga univerziteta, otišao je u Odesu i 1870. godine održao svoje pristupno predavanje. U Odesi je nastavio rad oko sakupljanja narodnih običaja, pa je putovao po Kavkazu da se upozna s običajima tamošnjeg naroda, jer je verovao da se oni podudaraju sa običajima Južnih Slovena. 1872. pozvao ga je knez Nikola, da izradi Imovinski zakonik za Crnu Goru. Bogišić se tome pozivu odazvao, jer je to bila i želja cara Aleksandra II. 1874. otišao je iz Odese u Pariz, da izradi nacrt zakona, koji je 25. marta 1888. godine proglašen kao građanski zakonik za knjaževinu Crnu Goru sa zakonskom snagom od 1. jula 1888. godine. Rad na tome zakoniku obustavio je na kratko vrijeme, kad je bio, za vrijeme rusko-turskog rata, pridodan ruskoj civilnoj kancelariji, radi sastava projekta za sudsku organizaciju u Bugarskoj. 1877. vratio se na svoj posao u Pariz. Poslije završenog posla na zakoniku otišao je 1888. godine u Rusiju da sredi svoj službeni odnos, a kad mu je odobrena penzija, napustio je profesuru u Odesi. Godine 1893. ponudio mu je knjaz Nikola mjesto ministra pravde kako bi vršio nadzor nad sprovođenjem novog zakonika u praksi i da predloži potrebne izmjene. Bogišić je prihvatio ponudu, izradio neke popravke u zakoniku, i drugo izdanje zakonika proglašeno je kao zakon 14. januara 1898. Bogišić je bio ministar do 22. novembra 1899. godine, kad se vratio opet u Pariz, gdje je ostao, kao privatni naučnik, do pred samu smrt, koja ga je zadesila na Rijeci, kad je polazio za Cavtat. Izabran je za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 23. januara 1888. Naučni rad Po svom naučnom uvjerenju Bogišić je bio pristalica Savinjijeve istorijske škole, i na njega je naročitog uticaja imao G. Puchta sa svojim djelom Das Gewohnheitsrecht (1828). U njegovu i naučnom i zakonodavnom radu vodila je Bogišića stalno misao da je narodno pravo ono dobro pravo, da valja sakupljati i ispitivati narodne pravne običaje i na njima onda zasnovati cio zakonodavni rad. Toj je ideji posvetio Bogišić cio svoj život, i pokazao je praktički, osnovom crnogorskog Imovinskog Zakonika, koliko je njegova pretpostavka tačna. Još kao činovnik dvorske biblioteke upozorio je Bogišić u raspravi O važnosti sakupljanja narodnijeh pravnijeh običaja kod Slovena (Pravni običaji u Slovena, Književnik, 3, 1866, i posebno), koliku važnost daju drugi narodi svojim pravnim običajima, a kako je malo kod nas u tom pravcu urađeno, i pored toga što imamo toliko materijala. Tu Bogišić najviše govori o porodičnom pravu. Bogišić je napisao Naputak za opisivanje pravnijeh običaja, koji u narodu žive (Književnik, 3), sastavljen iz niza pitanja, na koja bi kod sakupljanja narodnih pravnih običaja trebalo odgovoriti. Taj upitnik bio je osnov za rad oko Zbornika sadašnjih pravnih običaja kod Južnih Slovena, koji je Bogišić u izdanjima Jugoslovenske Akademije objavio 1874. U tom Zborniku Bogišić je saopštio odgovore na dana pitanja iz raznih južnoslovenskih krajeva. Tu je sakupljen izvrstan materijal za narodno pravo južnoslovensko, tako da je taj rad Bogišića naišao na odličan prijem u širim i u naučnim krugovima. Naročito je Bogišića zanimalo porodično pravo, na koje se odnosi rasprava: Glavnije crte obiteljskog prava u starom Dubrovniku (Rad 5, 1868). U svom pristupnom predavanju, koje je držao u Odesi 1870, a koje je objavljeno (Zarja, 1870 i posebno) pod naslovom: O naučnoj razrabotkje istoriji slavjanskago prava, izjavljuje da je pristalica istorijske Savignujeve škole o postanku i životu prava, i upozorava, kako je potrebno, da zakonodavac poznaje narodne običaje, narodni život, uvjerenje i potrebe. Prema mišljenju Bogišića, istorijska škola svoj zadatak nije izvršila, jer nije ispravnim načinom ispitivala i obrađivala predmet. Bogišić preporučuje komparativan metod, osnovan na unutarnjoj vezi pravnih instituta i normi. Pravne narodne običaje treba sakupljati, sravnjivati ih s običajima drugih naroda, i onda ih upotrijebiti. Iako je glavna pažnja Bogišića bila posvećena običajnom pravu, on nije zanemario ni pisano pravo, i objavio je u izdanjima Jugoslovenske Akademije: Pisani zakoni na Slovenskom Jugu (1872), gdje saopštava, u obliku bibliografskog nacrta, izabrane zakonodavne i pravne spomenike iz tog područja, objašnjavajući ih prigodnim napomenama. 1877. štampao je svoju raspravu Stanak (Glasnik, 44; njemački prevod u Archiv f. slav. Philologie, 2), gdje je prikazao taj važni institut međunarodnih odnosa. Kasnije je objavio važnu raspravu: De la forme dite Inokosna de la famille rurale chez les Serbes et les Croates (Revue de Droit international et de législation comparée, 1884), u kojoj je iznio svoje mišljenje o zadruzi, dokazujući, da nije opravdano gledati u zadruzi i u seoskoj inokosnoj porodici dvije vrste porodične organizacije, već da je to isti identični tip seljačke porodice. Pravni život starog Dubrovnika uvijek je zanimao Bogišića, te je 1894. u Nouvelle Revue historique de droit français et étranger opisao pravne knjige dubrovačke. 1904. izdao je, zajedno s K. Jirečekom: Liber statutorum civitatis Ragusii compositus a. 1272. (Monumenta historico-iuridica Slavorum meridionalium, 9). Mnogo se je bavio našom pravnom terminologijom, te je o tome više puta pisao. Posebno mjesto u radu Bogišić zauzima njegov projekt za Imovinski Zakonik. Bogišić je u svome poslu uzimao u obzir u prvom redu naše narodne običaje, ali je takođe brižljivo proučavao i građansko zakonodavstvo drugih naroda. Cilj, koji je bio postavljen, da se „glavna pažnja skrene na narodne pojmove o pravdi, na običaje, predanja i na žive potrebe srpskog naroda“ (Ukaz knjaza Nikole od 25/3 1888), Bogišić je svojim radom potpuno postigao. Zakonik obuhvata samo imovinsko pravo u užem smislu, bez porodičnog i nasljednog prava, jer se ti dijelovi prava nalaze još u prethodnom, razvojnom stadijumu. Zakonik je u cjelini sinteza nastojanja, da se pravni narodni običaji dovedu u sklad s modernim potrebama, te je sve udešeno prema praktičnim svrhama, koje odgovaraju posebnim prilikama zemlje. Radi novih puteva i pogleda, kojima je Bogišić u tom svom radu pošao, obratio je cijeli kulturni svijet veliku pažnju toj novoj kodifikaciji i njenom autoru. Bogišićev doprinos je veliki i u oblasti folkloristike. On je objavio zbirku starijih zapisa narodne poezije -- bugarštica i desteračkih pesama koje su sačuvane u različitim rukopisima a poreklom su od raznih sakupljača iz prve polovine 18. veka iz Dubrovnika (Đuro Matei, Jozo Betondić), Boka kotorske, Perasta: Narodne pjesme iz starijih, najviše primorskih zapisa, skupio i na svijet izdao Valtazar Bogišić. Knjiga prva. S raspravom o „bugaršticama“ i s rječnikom. II Odeljenje Glasnika Srpskog učenog društva. Knjiga X. Biograd. Štampano u Državnoj štampariji, 1878. Bogišić se i svojim životom i svojim djelima znatno izdigao iznad svoje kulturne sredine, i osigurao je sebi mjesto ne samo u slovenskom, nego i u stranom naučnom svijetu. On je, istina, prihvatio i zastupao u cijelom svom radu ideju, koja je tada imala veliku privlačnu snagu i koja je nalazila obilne hrane na Slovenskom Jugu, ideju o valjanosti narodnog prava, ali je istina i to, da je on tu ideju propagirao s onim širokim i i sugestivnim gestom, koji je češće urođen ljudima njegova kulturnog kruga. Bogišić se odlikovao dubokim i pronicavim umom, velikom erudicijom i obrazovanošću i naučnom akribijom. Bosanska vila je pisala o njemu. [6] A dr Lujo Bakotić pravni stručnjak, rodom iz Senja, sastavio je 1940. godine `Spomenicu Valtazara Bogišića` sa bibliografijom radova, svog zemljaka Dalmatinca.[7] tags: crna gora istorija crne gore crnogorsko pravo srpsko srpska istorija istorija srpskog naroda srba srbije ...

Izdavač: Savezni sekretarijat za narodnu odbranu - Tehnička uprava Povez: broširan Broj strana: 128 Ilustrovano. Sadržaj priložen na slikama. Jedna od šema razdvojena na dva dela inače knjiga je vrlo dobro očuvana. S A D R Ž A J: OPŠTI PODACI 1. Namena i vrsta rada 2. Izgled uređaja, pribora i antena 3. Značenje simbola i skraćenica 4. Tehnički podaci TEHNIČKI OPIS UREĐAJA 1. Opis blok-šeme uređaja i objašnjenje principa rada 2. Predajnik, sekcija E0001 3. Prijemnik, sekcija E0002 4. Sintezator, sekcija E0003 5. Učesnička sekcija E0004 6. Antenska skretnica, sekcija E0005 7. Sekcija pretvarača E0006 8. Šasija i prednja ploča S0030 i S0020 9. Ispravljački blok IB-220/12 10. Akumulatorski blok AB-12/7 11. Antene i pribor (K-159)

Holger Gerths i Rolf Hichert Izdavac: MCB edukacija 2014. mek povez, strana 214 Ostecenje na rikni, inace knjiga nekoriscena Knjiga “Napredni grafikoni u Excelu” će vam dati praktične trikove i savete kako da napravite stacked column chart (grafikon sa naslaganim stubićima) ali i druge vrste grafikona. Knjiga Holgera Gerthsa i Rolfa Hicherta vam pokazuje kako da pravite grafikone na potpuno drugačiji način od onog koji nudi standardni Excel chart wizard (program za izradu grafikona). Naoružani znanjem, savetima i trikovima, možete da napravite praktično sve što vizuelno zamislite (na primer, nove vrste grafikona) i da unesete mnoštvo detalja koje možete eksterno da podešavate. Knjiga “Napredni grafikoni u Excelu” se sastoji iz tri dela: 1) SUCCESS pravila izveštavanja 2) Pravljenje stacked column grafikona u 29 koraka 3) Dodatak sa korisnim savetima i trikovima u Excel-u i PowerPoint-u U prvom delu su pojašnjena SUCCESS pravila koja su neophodna za kvalitetno pravljenje izveštaja za menadžment, controlling i finansijski sektor. Kroz slike su prikazani primeri grafikona i kako su na njima primenjena SUCCESS pravila. U drugom poglavlju se korak po korak prikazuje postupak pravljenja stacked column chart-a (grafikon za prikazivanje strukture tokom vremena). Tu ćete naći savete kako da sredite grafikon prema SUCCESS pravilima. Istovremeno ćete naučiti kako da svaki detalj na grafikonu menjate eksterno i da napravite šablon koji ćete kasnije koristiti kada budete unosili nove podatke. Dodatak prikazuje nekoliko posebnih tema, kao što je profesionalan način da grafikon povežete sa PowerPoint-om ili Word-om i praktične prečice pomoću kojih ono što ste naučili možete da pretočite u praksu.

SVETI SERAFIM SAROVSKI - njegov život i delo Autor: Valentina Zander Hilandarski trebnik za duhovnu obuku Sv. 2. Izdanje manastira Hilandara, Sveta Gora Solun, 1969. Povez: mek Broj strana: 80. J/1

Enciklopedija urota: enciklopedija teorija zavjere 1-2 Naslov Enciklopedija urota : enciklopedija teorija zavjere / [urednik Thom Burnett] ; sa engleskog prevela Alenka Mirković-Nađ Jedinstveni naslov Conspiracy encyclopedia. scr Vrsta građe enciklopedija, leksikon URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 2010 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Jesenski i Turk, 2010 Fizički opis 483 str. : ilustr. ; 24 cm Drugi autori - osoba Burnett, Thom Mirković-Nađ, Alenka ISBN 978-953-222-360-6 (broš.) Napomene Prevod dela: Conspiracy encyclopedia Bibliografija: str. 465-469 Registar. Predmetne odrednice Teorija zavere -- Enciklopedije Zavjere su posvuda oko nas. Srce su i duša političkog i poslovnog svijeta, ali i svakodnevnog života. Pred vama je iscrpan vodič raznih teorija urota iz svih područja života: - život i smrt povijesnih ličnosti - ubojstva, smaknuća i atentati - NLO-i i drevne civilizacije - misteriozne grupacije - tajna društva - prikrivene vladine djelatnosti diljem svijeta - špijunaža i dezinformiranje Enciklopedija urota podijeljena je u tematska poglavlja: Al-Qaeda Atentati i ubojstva Dezinformiranje Globalne zavjere Špijunaža Ključne figure Medicinske zavjere Vojne urote Vjerske zavjere Kraljevske zavjere Tajna društva NLO-i Autori tekstova su ljudi izravno uključeni u raskrinkavanje i skidanje velova s brojnih pojava političkog i gospodarskog života. Uvod je napisao Thom Burnett (pseudonim), jedan od vodećih britanskih stručnjaka za vojna pitanja i probleme sigurnosti. Potpuno nove, nekorišćene knjige. es

Izdavač: Zmaj Broj strana: 397+420 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 24 cm Godina izdanja: 2008. Knjiga Velikani fizike oslanja se na 5 tomova razvoja fizike, koji sadrži istoriju klasične fizike, i na 2 toma istoriju nuklearne fizike (oba dela objavljena su na engleskom jeziku). U njima se izlaže tok teorije fizike i eksperimenata, bez dubljeg ulaženja u živote stvaralaca, ostavljajući po strani opštedruštvene uslove u kojima se stvaralo. Prilaz u ove dve knjige kritičniji je nego u knjigama pisanim u ikonografskom maniru. Razdvojeno je naučno stvaranje od ličnog života i karaktera. Po svojim ljudskim osobinama, naučnici pokrivaju čitav spektar od prekrasnih ljudi do potpuno odbojnih ličnosti. Neke od njih ne možemo da ne zavolimo, a neke je naprosto nemoguće voleti. VELIKANI FIZIKE – Velikani fizike, knjiga prva – od antičkog doba do kraja XIX veka: Aristotel Arhimed Ptolemej Kopernik Galilej Kepler Brahe Dekart Njutn Kulon Frenel Amper Helmholc Faradej Maksvel Marija Kiri Velikani fizike, knjiga druga – XX vek Plank Bor Ajnštajn Born De Broj Hajzenberg Šredinger Dirak Gamov Raderford Fermi Lorens Han Landau a4.2

U dobrom stanju, zaštitni nisu savršeni Lešek Kolakovski, Glavni tokovi marksizma 1-3 KNJIGA 1 Glavni tokovi marksizma. Tom 1 / Lešek Kolakovski ; prevod i pogovor Risto Tubić Jezik srpski Godina 1980 Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1980 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Fizički opis 541 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto, 1933-2018 = Tubić, Risto, 1933-2018 Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Između klasičnog marksizma i njegovih funkcija kao političke ideologije: str. 505-533. KNJIGA 2 Glavni tokovi marksizma. Tom 2 / Lešek Kolakovski ; prevod Risto Tubić ; pogovor Prvoslav Ralić Jezik srpski Godina 1983 Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1983 (Beograd : `Srbija`) Fizički opis 641 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto Ralić, Prvoslav Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Napomena prevodioca: str. 623 Kuda vodi `bezobzirna kritika` marksizma: str. 629-[637] Bibliografija: str. 623-[628]. KNJIGA 3 Autor - osoba Glavni tokovi marksizma. Tom 3 / Lešek Kolakovski ; prevod Risto Tubić ; predgovor Prvoslav Ralić Jedinstveni naslov Główne nurty marksizmu. srp Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1985 (Beograd : `Srbija`) Fizički opis XXV, 598 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Tubić, Risto Ralić, Prvoslav Zbirka Biblioteka marksizma Prevod dela: Główne nurty marksizmu / Leszek Kołakowski Marksizam koji se ne plaši kritike: str. V-XXV. Predmetne odrednice Marksizam Istorija Lenjinizam Marks, Karl, 1818-1883 Engels, Fridrih, 1820-1895 Kołakowski, Leszek, 1927-2009 = Kolakovski, Lešek, 1927-2009

Izdavač: Naprijed, Zagreb 1980. Djela u 12 svezaka: knj. 9, 10, tvrd povez sa omotom, strana 211+350, 20cm, stanje: vrlo dobro.

Izdavač: Tehnički školski centar KoV JNA, Zagreb Autor: Milan Vasiljević, tehnički major Povez: mek Broj strana: 235 Ilustrovano. Kompletan sadržaj priložen na slici Potpisana, mestimično pomalo podvlačena, vrlo dobro očuvana. Pod nazivom automatsko oružje podrazumeva se oružje u kojem se enegija barutnih gasova opaljenog metka iskorištava za davanje početne brzine za obavljanje sledećih radnji: odbravljivanja zatvarača, izvlačenje i izbacivanje čaura opaljenog metka, uvođenje i opaljenje sledećeg metka, pri čemu se paljba produžava dok se drži obarač ili dok se ispale svi meci iz okvira ili redenika. Knjiga je podeljena na četiri tematske celine: 1. Osnovna svojstva automatskog oružja 2. Određivanje sile u automatskom oružju 3. Dinamika automatskog oružja 4. Kretanje pokretnog dela automatike i celog oružja (K-124)

Autor - osoba Moris, Leon Naslov Solunjanima 1. i 2. : [tumačenje 1. i 2. poslanice Solunjanima] / uvod i komentar Leon Morris ; [preveo Radovan Gajer] Jedinstveni naslov Novi zavet Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1984 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Dobra vest, 1984 Fizički opis 164 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Gajer, Radovan Birviš, Aleksandar Orčić, Stjepan Zbirka Novozavjetni komentari Napomene Prevod dela: The epistles of Paul to the Thessalonians Predgovor našem izdanju / Aleksandar Birviš, Stjepan Orčić: str. 5 Tiraž 1000. Predmetne odrednice Novi zavet -- Poslanica apostola Pavla – Tumačenja PIŠČEV PREDGOVOR Poslanice Solunjanima danas se premalo proučavaju. Možda je i točna tvrdnja da u njima nema one teološke dubine koje obilježava Poslanicu Rimljanima, kao ni uzbudljive polemičnosti koju nalazimo u Poslanici Galaćanima. No usprkos tome one imaju važno mjesto u Pismu. Ni jedan drugi tekst tog velikog apostola ne pruža nam toliki uvid u njegove misionarske metode i poruku. Ovdje možemo vidjeti Pavla kao misionara i Pavala kao pastora, vidjeti ga kako vjerno objavljuje Božje evanđelje, kako se brine za dobrobit svojih obraćenika, kako ih kori i hvali, kako ih vodi, opominje i poučava, kako ga njihov napredak oduševljava, te kako ga njihova sporost razočarava. Premda sistematsko izlaganje velikih naučavanja nije jedno od obilježja poslanice Solunjanima, neobično je zanimljivo zapaziti da je u njima prisutna većina – ako već nisu i sva – velikih Pavlovih naučavanja, bilo da se podrazumijevaju bilo da su neposredno spomenuta. A ta je činjenica, imamo li na umu nesumnjivo rani datum nastanka ovih poslanica, veoma važna u kontekstu povijesti kršćanske misli. Od naročite je važnosti učenje о eshatologiji koje u ovim poslanicama nalazimo. A s obzirom na probuđeno zanimanje za ovo naučavanje do kojega je došlo u posljednje vrijeme neophodno je da shvatimo i pravilno ocijenimo doprinos koji poslanice Solunjanima daju teološkoj tematici. Usrdno se nadam da će ovaj kratak komentar pomoći da se pažnja kršćana usmjeri na važnost ovih poslanica i na relevantnost njihove poruke za čovjeka današnjeg vremena. Svaki komentator, pretpostavljam, svoje djelo temelji na djelima svojih prethodnika, a ja u tom pogledu zasigurno nisam nikakva iznimka. Mnogo sam naučio od onih koji su о ovim poslanicama pisali prije mene, pa bi pokušaj da im se svima ovdje zahvalim bio posve beznadan. Od posebne su mi pomoći bih komentari Milligana, Framea (I. C. C.), Denneya (Expositor’s Bible), Findlaya (koji je napisao dva komentara, jedan u sklopu Cambridge Bible for Schools and Colleges, a drugi u okviru serije Cambridge Greek Testament), te Neila (Moffat New Testament Commentary), dok je Lightfootovo djelo Notes on the Epistles of St. Paul pravi zlatni rudnik. Na kraju, neka mi bude dopušteno da izrazim svoju zahvalnost svojim brojnim prijateljima koji su pokazali zanimanje za ovaj pothvat i dah korisne prijedloge. Naročitu zahvalnost dugujem Very Rev. Dr. S. Bartonu Babbageu, Rev. Davidu Livingstoneu, te g. I. Sigginsu, koji je pročitao ovaj rukopis i predložio mnoga poboljšanja. LEON MORRIS SADRŽAJ OPĆI PREDGOVOR 7 PIŠČEV PREDGOVOR 11 UVOD 15 Pozadina 15 Datum nastanka Prve poslanice Solunjanima 18 Vjerodostojnost Prve poslanice Solunjanima 19 Svrha nastanka Prve poslanice Solunjanima 22 Vjerodostojnost Druge poslanice Solunjanima 23 Odnos između Prve i Druge poslanice 28 Povod i svrha nastanka Druge poslanice Solunjanima 33 PRVA POSLANICA SOLUNJANIMA: KOMENTAR 37 DRUGA POSLANICA SOLUNJANIMA: KOMENTAR 119 MG138 (N)

Izdavač: Srpska akademija nauka i umetnosti, Beograd Odeljenje prirodno-matematičkih nauka Grupa autora. Povez: broširan Broj strana: 250 + 216 Ilustrovane. Odlično očuvane. KNJIGA I: 1. Pavle Vukasović - Izveštaj o dosadašnjem radu Radne grupe za proučavanje „Faune insekata SR Srbije“ 2. Živko Adamović - Pregled vrsta Mantodea i Saltatoria nađenih u Srbiji 3. Ljubodrag Janković - Fauna Homoptera: Auchenorrhyncha SR Srbije 4. Desanka Filipović - Fauna Ephemeroptera SR Srbije 5. Mara Marinković-Gospodnetić - Fauna Trichoptera SR Srbije 6. Dragana Kaćanski - Plecoptera u području planine Zlatibor 7. Dragica Koledin - Prilog poznavanju faune Collembola Avale KNJIGA II: 1. Sergej Matvejev - Geografske i biogeografske osobenosti reliktnih staništa Pančićevog skakavca 2. Mirjana Janković - Fauna Chironomidaae (Diptera, Nematocera) jugoslovenskog dela Dunava 3. Guido Nonveiller - Halticinae Srbije i njihove biljke hraniteljke (Chrysomelidae Coleoptera) 4. K. Vasić, D. Tomić, Lj. Mihajlović - Prilog poznavanju faune veštica (Lepidoptera, Sphingidae) SR Srbije 5. Ljubodrag Janković - Nov prilog fauni Homoptera, Auchenorrhyncha SR Srbije 6. Jelena Bogojević - Fauna Collembola područja Đerdapa 7. Ljubodrag Mihajlović - Prvi prilog poznavanju faune superfamilije Pyraloidea SR Srbije 8. Radivoje Papović - Nove i malo poznate vrste cikada (Homoptera, Auchenorrhyncha) u fauni Srbije i Makedonije (K-143)

Beograd 2008. Tvrd povez, 486 + 420 strana. Knjige su odlično očuvane. K4 Istorija antičke estetike čini prvi tom ISTORIJE ESTETIKE i obuhvata najranije razdoblje estetičke misli, počev od mitoloških refleksija, preko Homerovih i Hesiodovih pogleda na stvaranje i umetnost, zatim učenja pretsokratovaca, zaključno s Platonom i Aristotelom, koji su stvorili celovit estetički sistem, tumačeći estetiku u najširem smislu kao razumevanje samog bića stvaranja i svega što to biće omogućava i utemeljuje. Polazeći od Aristotelovog dela kao najblistavijeg trenutka u istoriji razvoja antičke estetike i s pravom ukazujući na činjenicu da misao velikog filozofa, između ostalog, predstavlja i sintezu sveukupne dotadašnje estetičke baštine, pa, kao takva, označava i završnu fazu jedne velike epohe, autor u zlatnom Aristotelovom finalizovanju onoga što se događalo pre njega pokušava da uoči zametke onoga što sleduje. „Klice novih estetičkih shvatanja i opredeljenja“, kako u uvodnoj reči ističe Đokić, valja tražiti već u Aristotelovoj filozofskoj školi, kod nekoliko izuzetnih učenika, koji su prema učitelju i njegovoj misli gajili izrazito poštovanje, ali su, ohrabreni od samog učitelja, pokazivali interes za postavljanje novih pitanja, pa tako, na izvestan način stupajući u dijalog sa tradicionalnim, utirali put novoj tradiciji. Ističući podatak da je za svog naslednika u školi Aristotel odredio učenika Teofrasta, kom je bilo suđeno da doživi kraj grčke nezavisnosti, koja je nagovestila nastanak helenističkih država i helenističke kulture, Radoslav Đokić kao ključnu misao svog razmatranja istorije helenističke estetike izdvaja stav da, suprotno dugo preovlađujućem mišljenju, između perioda obeleženog antičkom i perioda obeleženog helenističkom estetičkom mišlju, nije bilo praznine, to jest, da dve epohe ne razdvaja neko „mračno“, beslovesno doba

1. `Prepodobni Andrej Rubljov ikonopisac.` Ruski bogotražitelјi. 17, Beograd: Logos, 1996. Kupljeno novo i jednom pročitano 2. Georgije Florovski. `Hrišćanstvo i kultura.` Ruski bogotražitelјi. Beograd: Logos, 2005. 2. izd. Kupljeno novo i jednom pročitano 3. Monah Arsenije Jovanović. `Bog i rokenrol : sećanje i izvodi iz dnevnika jednog monaha o njegovom volјenom i najbolјem prijatelјu iz mladosti, pokojnom slikaru Dušanu Gerziću Geri i još ponešto o Bogu, duši, Crkvi, savremenoj umetnosti i današnjem vremenu.` Nikšić: Manastir Ostrog, 2012. Odlično očuvano (jednom pročitana) 4. Božidar Knežević. `Bog, vasiona i čovek : izbor tekstova iz dela Božidara Kneževića / priređivač Žarko Gavrilović.` Prosveta. Beograd: Beletra, 1989. Slabije očuvano, ima škrabotina hemijskom na prve i poslednje dve stranice. 5. Aleksandar Šmeman. `Vodom i duhom : o tajni krštenja `. Sremski Karlovci: Srpski sion, 1995. 1. izd. Posveta Ukupno 800 str.

AUTORI :BRANKO PETRANOVIC,MOMCILO ZECEVIC U PONUDI SU DVE KNJIGE ..CENA JE ZA OBE ..IZUZETNO DELO O NASLOVNOJ TEMI.. STANJE KAO NA SLIKAMA..DOBRO OCUVANE,TVRD POVEZ.. I TOM-1914-1943 -826 STRANA II TOM- 1943-1986 -800 STRANA

Lepo očuvano Delo, 1988, DEKADENCIJA DELO, mart-april 1988, broj 3-4. 360 strana. PAUL BOURGET Teorija dekadencije 2 FRIEDRICH NIETZSCHE Slučaj Wagner (odlomak) HORST BAIER Društvo — duga senka mrtvog boga Friedrich Nietzsche i nastajanje sociologije iz duha 11 decadence VLADIMIR JANKELEVIČ Dekadencija KOENRAAD W. SWART Fin de siecle MICHEL DECAUDIN Definisati dekadenciju JEAN-FRANCOIS LYOTARD Povećati dekadenciju istinitog MILORAD BELANČIĆ Poreklo dekadencije PIERRE-ANDRE TAGUIEFF Beleške o povratku dekadencije. Post-modernistički individualizam kao dekor GUY SCARPETTA Kraj epoha avangardi i dekadencija GIANNI VATTIMO Smrt ili sumrak umetnosti SLOBODAN BLAGOJEVIĆ Konzervatizam ALAIN FLINKIELKRAUT Sharespeare vredi koliko i par čizama DRAŽEN KATUNARIĆ Kuća dekadencije ANONIM (OKO 1988) U ime kraja veka HAMDIJA DEMIROVIĆ Rječnik dekadencije JACQUES PLOWERT Mali glosar JEAN-MICHEL PALMIER Ekspresionizam, degenerisana umetnost Organicizam, ideologije, dekadencija VLADIMIR VOJNOVIČ Moskva 2042 MARIJA JANJION Krstaški pohod nevinih Dekadencija (fran. dékadence, opadanje) općenito: izrođavanje, postepeno nestajanje energije, stvaralačke moči, simptom propadanja, iscrpljenja ili rasula, nazadovanje. Dekadencija je pojam kojim se opisuje postepeno propadanje ili slabljenje nekog pojedinca, organizacije, kulture, društva ili civilizacije izazvano pretjeranom uživanju u luksuzu, te zajedno sa njim vezanom gubitku nekadašnjih moralnih i drugih temeljnih načela. Koncept je popularnost stekao u evropskoj historiografiji 18. vijeka kada se upravo kroz taj proces nastojala objasniti propast Rimskog Carstva, a potom i nestanak drugih nekoć moćnih država i civilizacija. Za razliku od tog uprošćenog tumačenja iluministi prosvjetiteljstvo) smatraju, poput Ch. Montesquieua da su bitni uzroci dekadencije defekne poliičke institucije koje dovode do propasti postojećih dobrih običaja i vrlina, a Rousseau je interpretira kao popratnu pojavu civilizacije koja je prirodnog čovjeka riješila njegove dobrote. Kasnije su taj termin preuzeli i ostali filozofi i sociolozi kako bi tumačili određene kulturne, društvene i druge procese u suvremenim zapadnim društvima. Različite socijalno-političke teorije smatraju dekadenciju određenih društvenih i ekonomskih formacija rezultatom nemoći vladajuće klase da u postojećim konzervativnim oblicima privrede organizira i razvija daljnji porast proizvodnje. Pojam dekadencije se krajem XIX. vijeka u Evropi počeo koristiti za književna i umjetnička djela postromantičarskog razdoblja, karakterizirane teorijom l`art pour l`arta (larpurlartizam Th. Gautiera) i subjektivnom pobunom pjesnika (Ch. Baudelaire, A. Rimbaud, P. Verlaine), ne kao odraz dekadencije društva već protiv vulgarnog utilitarizma i proračunatosti dehumaniziranog fin de sieclea Za tu vrstu umjetničke dekadencije karakteristična je deviza Th. Gautiera: `Istinski je lijepo samo ono što ne može služiti ničemu ... sve što je korisno ružno je.` Lomeći se često u protestu prema apsurdu konkretne životne egzistencije, ta se dekadencija gubi najčešće u egzotici, misticizmu, neuravnoteženosti,i boemstvu razočaranih `poetes maudits` što u svojim lucidnim bljeskovima nagovješćuju proročki simptomatično rasulo vrednota samozadovoljnog građanstva. U staroj grčkoj filozofiji Pironov skepticizam, u novijoj filozofiji Šopenhauerov pesimizam, a u novije doba pojedine teze egzistencijalima, predstavljaju filozofiju dekadencije. Niče je smatrao da je dekadencija uvijek rezultat opadanja u čovjeku ili nekom vremenu `volje za moć`, odnosno životnog elana uopće, a posljedica toga je nemoć stvaralasšva. Delo je jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih književnih časopisa. Izlazio je jednom mesečno, od 1955.[1] do 1992. godine. Prvi urednik bio je Antonije Isaković, a kasnije su se smenjivali neki od najpoznatijih srpskih književnika tog vremena: Oskar Davičo, Muharem Pervić, Milosav Buca Mirković, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Bio je to avangardni časopis i u vreme socijalističkog režima u SFRJ često cenzurisan.[2] Istorija[uredi | uredi izvor] Časopis Delo počeo je da izlazi 1955. godine, u atmosferi znatno liberalnijeg duha nego što bi se to moglo očekivati u tadašnjem socijalističkom režimu. Dah promena okrenut zapadu strujao je celom beogradskom umetničkom scenom, pa taj avangardni trend prati i Delo. Već prvi broj, koji otvara Vasko Popa ciklusom „Igre”, predstavlja sliku njegove buduće programske koncepcije okrenute mlađim autorima, sklonijim modernijem duhu.[2] Uredništvo i saradnici[uredi | uredi izvor] Prvi je na mestu glavnog urednika Dela bio Antonije Isaković[1], a kasnije su se na mestu urednika smenjivali neki od najvećih srpskih pisaca tog vremena: od br. 1 (1961) Oskar Davičo, od br. 11 (1961) Muharem Pervić, od br. 5/6 (1980) Jovica Aćin i od br. 1 (1980) Slobodan Blagojević[3] Delo je imalo i impozantnu listu saradnika, a provokativnost je bila osnovna odlika svih njegovih urednika.[2] Antonije Isaković Antonije Isaković Oskar Davičo Oskar Davičo Muharem Pervić Muharem Pervić Jovica Aćin Jovica Aćin Sadržaj časopisa[uredi | uredi izvor] U Delu se, pre svega, negovala beletristika. U vreme Antonija Isakovića, kao odgovornog urednika, primetan je primat proze, romana i pripovetke nad poezijom, dok je kasnije slučaj bio obrnut. Žanr koji je ovaj časopis posebno negovao je esej, a književna kritika bila je zastupljena u obliku tekuće i retrospektivne. Delo nije zanemarivalo ni ostale vidove stvaralaštva. U njemu se pisalo o pozorištu, filmu i likovnoj umetnosti, a dozirana pažnja posvećivana je i takozvanoj društvenoj sferi, često u polemičnom tonu. Poseban pečat Delu dala su njegova dva poslednja urednika, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Univerzalne, a opet skrajnute teme, koje pokreću njih dvojica kod prvog su više težile erotskom, alternativnom i mističkom, dok su kod drugog sagledane kroz filozofski aspekt i naglašavanje marginalizovanih pojava, poput homoseksualnosti i ženskog pitanja.[2] Cenzura[uredi | uredi izvor] Časopis Delo često je bio na meti cenzora. Brojne sudske i personalne zabrane nisu bile slučajne. Najveća cenzura sprovedena nad ovim časopisom vezana je za 1968. godinu, u vreme kada je urednik bio Muharem Pervić. Veliki broj naručenih tekstova u vezi sa aktuelnim društvenim zbivanjima tada su potpisali autori poput Ljubomira Tadića, Simona Simonovića, Nikole Miloševića i drugih. Drugi slučaj zabrane odnosi se na „Leto moskovsko”, Mihajla Mihajlova, koji je zbog toga bio policijski isleđivan i na kraju zatvoren, dok je treći primer posebno zanimljiv, jer cenzuru broja izaziva kritički tekst na temu ondašnjeg društva, a napisao ga je Milorad Vučelić.[2] avangarda

Knjige su: 1) Imanuel Kant - Prolegomena za svaku buduću metafiziku koja će moći da se pojavi kao nauka 2) Frederik Koplston - Istorija filozofije (I tom) Grčka i Rim 3) Diogen Laertije - Život i mišljenja istaknutih filozofa (od 216-377 strane) 4) Aristotel - O duši (od 30-85 strane) 5) Karl Poper - Objektivno saznanje (od 101-143 strane) 6) Opšta metodologija - skripta 7) Vilhelm Jerusalem - Uvod u filozofiju Na prodaju su knjige i skripte koje nisu na slici. Cena je okvirna za sve zajedno. Knjige, skripte i dela se prodaju i posebno. Dodatna pitanja inbox

1. `Srpska srednjevekovna književnost : (lektira za 1. razred srednje škole).` Srednjoškolac. (ur.) Batrić Ćalović. Novi Sad: Školska knjiga, 2009. 2. `Srpske narodne pripovetke `. Beograd: Narodna prosveta, 1923. 3. `Crnogorske anegdote : antologija.` Luča. 20, Podgorica: Grafički zavod, 1967. 4. Jovan Dučić. `Blago cara Radovana : knjiga o sudbini ; Jutra sa Leutara : misli o čoveku.` Sabrana dela : u sedam knjiga. 3, Beograd: Štampar Makarije : Blic, 2008. 5. Svetozar Marković. `Srpske Obmane / Srbija na Istoku `. Džepna knjiga. 65, Beograd: BIGZ, 1973. 6. Dositej Obradović. `Život i priključenija.` Lio. Gornji Milanovac: Kairos, 2003. 7. Danko Popović. `Vreme laži : [razgovori sa Dankom Popovićem].` Književne novine. Beograd: Književne novine, 1990. 8. Đorđe Trifunović. `Ogledi i prevodi : XIV-XVII vek.` Iskoni. 2, Beograd: Istočnik, 1995. 9. Božidar Ferjančić. `Vizantija i Južni Sloveni.` Saznanja. 20, Beograd: Zavod za udžbenike, 1966. Ukupno 2,7kg i 2.150 str.

Ovaj dnevnik je istina o četvorogodišnjem životu, patnjama i borbi jugoslovenskih aktivnih i rezervnih oficira u nemačkim zarobljeničkim logorima. Ovo je najopširnije i najverodostojnije kazivanje jednog svedoka tog vremena. Beleške za ovaj dnevnik vodio sam od prvog dana – od 6. aprila 1941. godine. Tokom sledeće četiri godine, do povratka u zemlju, 1. aprila 1945, odnosno do dolaska kući, 9. aprila iste godine, nisam prestajao da pišem. U najtežim danima zarobljeništva i u trenucima najveće fizičke i duhovne krize i iskušenja – ne samo da dnevnik nisam napuštao već sam mu baš tada, i naročito tada, pribegavao kao jedinom utočištu i izvoru spasenja i utehe. To se na njegovim stranicama jasno zapaža... Za to vreme ispisao sam deset svezaka, s preko dve hiljade strana sitnog i zbijenog teksta. Mislim da ovako nešto niko od zarobljenika nije postigao. Zato ovo smatram svojim izuzetnim delom. Ali je isto tako moj veliki uspeh i u tome što sam sav ovaj dragoceni materijal sačuvao i u celini doneo sa sobom iz zarobljeništva.

NOVO 1.TOM Izdavač:: Ganeša Godina izdanja:: 2018. Broj strana: 303 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd sa zlatotiskom Format: 13x21 cm Knjiga Pesme i običaji ukupnog naroda srbskog - OBREDNE PESME izdata je prvi put 1869. godine i prva je u nizu od tri toma (drugi tom 1870., treći 1875. godine). U trenutku objavljivanja ova zbirka pesama predstavljala je najraniju i najobimniju zbirku narodnih pesama koju je naš narod imao. “Sve što na tlu Srbije živi i rodi, namenjeno je slobodi. Tako i ove pesme. Snagom, saznajnošću, etikom, estetikom, one kao da dodiruju samo nebo. Tekstovi pesama povezani su idejom koja pripada duhu narodne tradicije. Zrače, imaju sve ono što podrazumeva načelo lepog i tipičnog u tradicionalnom vrednovanju: saznajno, lepo, plemenito, melodično, dirljivo, uverljivo, slikovito. One su poslednji zapisi sa terena u kome danas nema srbskog naroda ili je njegovo prisustvo simbolično, i u tome je njihova posebna vrednost. U većini mesta iz kojih potiče pesničko-etnografska građa, a koja neosporno dokazuje srbsku tradiciju i prisustvo, Srpstvo je danas opustošeno. Obredne i koledarske pesme koje zbirka sadrži jedna su od najstarijih vrsta obredne lirike koje su zabeležene na srpskom demografskom etničko istorijskom prostoru, izuzetno važne za razumevanje obreda u celini i stihova koji su deo tog obreda. Pesme su motivski raznovrsne, pesme varičke, savičke, tucindanske, pesme Badnjeg dana i božićne, nove godine, bogojavljanske, kako ih je delio Milojević. Zabeležene su sa imenima kazivača i naznakama zapisivača. Mnoge od ovih pesama su kasnije hristijanizovane. U različitim krajevima gde su prikupljane primećuje se drugačija etnokulturna leksika. Rzlike u etnogenezi samih obreda mogu biti uslovljene istorijskim događajima, migracijom stanovništva i drugim. Ove pesme-blago, poput kockica mozaika spajaju sve aspekte našeg postojanja i kulture, omogućavaju sagledavanje naše tradicije i običajnosti, otvaraju vrata mogućoj sintezi našeg predhrišćanskog i hrišćanskog bića. Istraživanjem i razumevanjem slojevitosti ovih pesama, obrednog sloja, običajnog, istorijskog, socijalnog, bliži smo zapisniku našeg pravremena. Kao što je jezik zapisnik pravremena, tako su i ove pesme, životvorne i sinkretične, trajni zapisnik našeg trajanja, inspirativan za dalja istraživanja i nove ideje. Pesme sublimiraju sve aspekte našeg kulturološkog bića…” Iz predgovora Dragoslave Koprivice. 2.TOM MILOŠ S. MILOJEVIĆ – Pesme i običaji ukupnog naroda Srbskog – obredne pesme, 2. TOM, 1870. (reprint 2019) Knjiga proistekla iz potrebe društva Miloša Milojevića iz rodne Crne Bare da se objedine sva Miloševa dela. Ovo je DRUGI tom ovog kapitalnog dela, štampan davne 1970. godine – SVATOVSKE PESME. „Pred nama je riznica od 385 pesama, koje su prema priređivaču (Milojeviću) podeljene prema prilikama kada se pevaju. Na samom početku priređivač daje detaljne opise elemenata srpskih svatovskih običaja… ..Milojević je naveo da neće pisati ono što je pokoji Vuk (Karadžić) u većoj meri opisao ili zapisao. Kako Milojević u svojim zbirkama objavljuje i srpske pesme iz Bačke, Baranje, Banata, dake krajeva kroz koja je Vuk često putovao, a nije se dovoljno posvetio, pokazuje nam ne samo Milojevićevo poimanje etničkog prostora Srba, već i želju da se pokaže kako se semantička osnova sporije menja u odnosu na potku, sporo prilagođavanje i priamnje uticaja.“…iz Predgovora – Marija Šćekić Marković. Predgovor: Marija Šćekić Marković, etnolog-antropolog O Milošu S. Milojeviću: Ivo Andrić O Udruženju „Miloš Milojević“ Crna Bara: Novica Krezić Povez knjige : tvrd, ZLATOTISK Strana : 291 Format : 13×21 cm Pismo : ćirilica

Laguna mek povez, strana 338 i 374 Odlično očuvane ` Poslednja knjiga prerano preminulog publiciste Pere Simića, dugogodišnjeg istraživača Titove biografije, analizira i prati odnos Tita i komunističke partije prema srpskom nacionalnom i državnom pitanju posle Drugog svetskog rata. Ona je nastavak prvog dela koji je obuhvatao period od početka Velikog rata do uspostavljanja socijalističke Jugoslavije. Obe knjige kruna su njegovih višegodišnjih pregnuća da rasvetli biografiju svakako najvažnijeg državnika XX veka na ovim prostorima. „Simić se u ovoj knjizi osvrće na represiju i ratne zločine pobednika u Srbiji neposredno po oslobođenju, ispituje smisao i ulogu Sremskog fronta, izborne mahinacije, politička suđenja i druge oblike represije revolucionarnog režima u poratnim godinama. Značajan deo pažnje posvetio je odnosu partijskog vrha prema srpskom pitanju u ostalim republikama i pokrajinama, uočio pogubne mere staljinizacije društva i politike prema srpskom selu (kolektivizacija i progon ’kulaka’ i ’buržoazije’ ), podsetio na surovi progon na Goli otok partijskih neistomišljenika i razobličio politiku decentralizacije i konfederalizacije zemlje kao štetnu po srpske interese. Ondašnja mantra o ’velikosrpskom hegemonizmu i šovinizmu’ bila je zgodan izgovor da se mnoge partijske i državne mere usmere na uspostavljanje autonomije jedino na teritoriji Srbije (Kosovo i Vojvodina), da se istaknu nacionalne simetrije na štetu Srba (jednako učešće u NOB, jednako učešće u žrtvama, guranje odgovornosti za Jasenovac i genocid nad Srbima u drugi plan, simetrija u političkim progonima disidenata itd.), i da se uklone istaknuti srpski kadrovi (Nešković, Penezić, Ranković). Zahvaljujući Simićevim delima kao što je dvotomna knjiga Tito i Srbi, i mnogim ranije objavljenim dokumentima o Josipu Brozu, danas se mogu naći vrlo kredibilni i otrežnjujući podaci koji govore o dugo skrivanim stranama Titove biografije.“ Iz recenzije istoričara dr Srđana Cvetkovića Od istog autora

Lepo očuvano Korice kao na slikama Dr Milan Prelog Milan Prelog: Povijest Bosne u doba Osmanlijske vlade, I. dio (1463 – 1739) Izdavač i godina: Naklada J. Studničke i druga, Sarajevo, 1924 Milan Prelog (Zagreb, 8. veljače 1879. – Zagreb, 24. prosinca 1931.), jugoslavenski povjesničar i prevoditelj. Sadržaj 1 Životopis 2 Nepotpun popis djela 3 Izvori 4 Vanjske poveznice Životopis[uredi | uredi kod] Milan Prelog rodio se u Zagrebu 1879. godine. Otac je hrvatskoga nobelovca Vladimira Preloga i povjesničara umjetnosti Milana Preloga[1], te djed informatičara i diplomata Nenada Preloga. Osnovnoškolsko obrazovanje stekao je u Zagrebu gdje je i maturirao 1896. godine. Studij povijesti završio u Pragu gdje je i doktorirao 1900. godine. Bio je profesorom na gimnazijama u Sarajevu i Osijeku. Profesorom opće povijesti srednjeg i novog vijeka na Filozofskom fakultetu u Zagrebu bio je od 1922. do 1926. godine.[2] Dio je karijere proveo u Makedoniji, gdje je također bio profesorom opće povijesti srednjeg vijeka na Filozofskom fakultetu u Skoplju od 1927. do 1931. godine. Umro je u Zagrebu 24. prosinca 1931. godine od posljedica ozljede koju je zadobio 8. studenoga 1931. godine, na biralištu, padom na klizavim drvenim stubama jedne skopske osnovne škole. Nepotpun popis djela[uredi | uredi kod] Boje Chorvatů s Benátčany za národní dynastie, (Borbe Hrvata s Mlečanima za narodne dinastije), Prag, 1900. Povijest Bosne od najstarijih vremena do propasti Kraljevstva, Sarajevo, 1912. Povijest Bosne u doba osmanlijske vlade, I–II, Sarajevo, 191?, (prijetisak 1. izd., Povijest Bosne u doba osmanlijske vlade, Fortuna d.o.o., Zagreb, 2009.) Repetitorij povijesti Austro-Ugarske monarhije, Sarajevo, 1907. Repetitorij povijesti Srba, Hrvata i Slovenaca, Zagreb, 1923. Strossmayerova čitanka, Zagreb, 1924. Istorijski portreti i članci, Beograd, 1926. Istorija slobodnog zidarstva, Zagreb, 1929. Pout Slovanů do Moskvy roku 1867, Prag, 1931. Istorija Bosne i Hercegovine u doba turske vlasti

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! BRITANCI O KRALJEVINI JUGOSLAVIJI 1 i 2 , Živko Avramovski , Arhiv Jugoslavije * Globus Zagreb 1986 , godišnji izveštaji Britanskog poslanstva 1921 - 1938, plava biblioteka, dve knjige, tvrd povez,latinica, 709 + 714 strana, Format 17 x 25 cm Dokumenti koji se objavljuju u ovim knjigama godišnji su Izveštaji Britanskog poslanstva u Beogradu. Domaća arhivska građa za istoriju Kraljevine Jugoslavije dosta je oskudna, jer je delom uništena tokom rata, a deolom razvučena i nalazi se u privatnom posedu u zemljl i inostranstvu. Zbog toga je posebno značajna inostrana arhivska gada, a ovom slučaja dokumenti Britanskog državnog arhiva - Public Record Office - u Londonu, koja je sređena, i dostupna za istraživački rad. Ovaj arhiv raspolaže ogromnim brojem dokumenata o Kraljevini Jugoslaviji. Najveći deo materijala u ovom fondu su tekući izveštaji, telegrami i memorandumi u kojima se daje sintetiziran pregled svih relevantnih događaja na spoljnopolitičkom, unutrašnjepolitičkom, nacionalnom, konfesionalnom, kulturnom, ekonomskom, finansijskom i vojnom plana. Zatim su tu ocene pojedinih državnika i političara, istaknutih vojnih, privrednih i drugih ličnost, kao i britansko viđenje naših nacionalnih osobina, mentaliteta, političkog i poslovnog morala i dr. Osnovna namena godišnjih izveštaja bila je da nadležno osoblje u Foreign Officeu, i u drugm zainteresovanim ministarstvima, dobije sažetu sliku o celokupnom razvitku zemlje tokom jedne godine. Prvi godišnji izveštaj napisan je za 1921, a poslednji za 1938. godinu. U ovim se knjigama objavljuju svi izveštaji (prvi svezak obuhvata građu od 1921. do 1930, a drugi od 1931. do 1938.) u celini I redom, bez skraćivanja ili menjanja teksta. Avramovski [~ra`~], Živko, makedonski povjesničar (Neprošteno kraj Tetova, 23. X. 1926 – Beograd, 9. XI. 2020). Doktorirao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, a radio u Institutu za savremenu istoriju u Beogradu. Predavao na Filozofskom fakultetu u Prištini. Pokrenuo časopis Istorija 20. veka. Proučavao odnose Jugoslavije i politiku velikih sila na Balkanu. Važnija su mu djela Balkanske zemlje i velike sile 1935–1937 (1968), Ratni ciljevi Bugarske i Centralne sile 1914–1918 (1985), Balkanska antanta 1934–1940 (1986), Britanci o Kraljevini Jugoslaviji (1986) i Nemci o Kraljevini Jugoslaviji (2020).

KNJIGE SU IZ KUCNE BIBLIOTEKE-VEOMA DOBRO OCUVANE IZ 1979.god. Sadržaj za OBE KNJIGE SE NALAZI U NASTAVKU-DOLE KAO FOTOGRAFIJE KNJIGA ISBN: Ostalo Godina izdanja: 1979 Jezik: Srpski Autor: Strani Povez:mek povez Format: 17cm Autor: Hulio Karo BAROHA Veštice i njihov svet / H. K. Baroha ; [preveo s kasteljanskog Radivoje Nikolić ; pogovor Miodrag Maksimović] Izdavač:` Mladost `- Beograd ; 1979.god. Mala edicija ideja Stanje: Veoma dobro Autor-Caro Baroja, Julio Kategorije: Antropologija,Istorija i politika Oznake: H.K.Baroha, `Veštice i njihov svet` Izdavac :Beograd `Mladost`, 1979 Materijalni opis:2 sv. ;format- 17 cm Izdavački niz: `Mala edicija ideja` Napomena:Prevod dela: Las Brujas y su mundo Klasifikacijska oznaka:398.4 Nadnaravno. Natprirodne sile Sadrži: 1 :PRVA KNJIGA Godina izdavanja:1979 Materijalni opis:243 str. Napomena:Bibliografske beleške uz tekst. Predmetna odrednica:magija - istorija Hrišćanstvo : magija Demoni - istorija Vračanje - istorija Veštice -istorija Klasifikacijska oznaka 398.4 Nadnaravno. Natprirodne sile Jezik:srpski 2 :DRUGA KNJIGA Godina izdavanja:1979 Materijalni opis:243 str. Napomena:Str. 187-[222]: Umesto pogovora / Miodrag Maksimović. Bibliografija: str. 223-243 i uz tekst. Predmetna odrednica:vračanje - istorija Veštice - istorija Veštice - progoni Klasifikacijska oznaka 398.4 Nadnaravno. Natprirodne sile Jezik:srpski Građa:Knjiga Broj strana :I- 243 + II- 243 = 486.