DELA SRPSKIH SOCIJALISTA 9 KNJIGA IZDAVAČ. RAD TVRDOG POVEZA SA ZAŠTITNIM OMOTIMA 1. DIMITRIJE TUCOVIĆ-SABRANA DELA 1, PEČATIRANA, NUMESIRANA, OČUVANA 2. DIMITRIJE TUCOVIĆ-SABRANA DELA 4, OČUVANA, 3. DIMITRIJE TUCOVIĆ-SABRNAA DELA 9, OČUVANA, 4. DIMITRIJE TUCOVIČ-SABRANA DELA 10, OČUVANA 5. DUŠAN POPOVIĆ-SABRANA DELA 2, OČUVANA 6. DUŠAN POPOVIĆ-SABRANA DELA 3, OČUVANA, 7. DUŠAN POPOVIĆ-SABRANA DELA 4, 10-TAK MRLJICA PO BOKU, OČUVANA, 8. ŽIVOJIN ŽUJOVIĆ-SABRANI SPISI 1, OČUVANA 9. ŽIVOJIN ŽUJOVIĆ-SABRANI SPISI 2, OČUVANA, STANJE. VEOMA OČUVANE, KNJIGE KAO NA SLICI, OCENA. 4+ DOSTAVU PLAĆA KUPAC, MS 2 KUT

Naslov: Komplet sabranih dela Lava Vigotskog 1. Pitanja teorije i istorije psihologije 2. Problemi opšte psihologije 3. Problemi razvoja psihe 4. Dečja psihilogija 5. Osnovi defektologije 6. Naučno nasleđe Autor(i): Lav Vigotski Izdavač: Zavod za udžbenike - Beograd Mesto: Beograd Godina: 1996 Povez: tvrd + kutija Strana: 379, 393, 295, 354, 307, 298, Format: 24 cm Pismo:Latinica Stanje knjige: kao novo

Naslov: Komplet sabranih dela Lava Vigotskog 1. Pitanja teorije i istorije psihologije 2. Problemi opšte psihologije 3. Problemi razvoja psihe 4. Dečja psihilogija 5. Osnovi defektologije 6. Naučno nasleđe Autor(i): Lav Vigotski Izdavač: Zavod za udžbenike - Beograd Mesto: Beograd Godina: 1996 Povez: tvrd + kutija Strana: 379, 393, 295, 354, 307, 298, Format: 24 cm Pismo:Latinica Stanje knjige: kao novo - nekorišćeno

AUTOR: H.DŽ.Vels NASLOV: Čovečanstvo-rad, blagostanje i sreća roda ljudskog 1-2 IZDAVAC: Narodno delo GODINA: POVEZ: tvrd, na prvoj knjizi je mastilom napisan inventarski broj (KB:186)

ЖИВОТ И ДЕЛА ВЕЛИКОГ ЂОРЂА ПЕТРОВИЋА КАРА-ЂОРЂА Врховног Вожда, ослободиоца и Владара Србије и Живот његови Војвода и јунака 1-2. Сабро написо и издо Константин Н. Ненадовић Репринт издања из 1883/4 године. Издавач:СЛОБОДА, Београд Тврди повез,(515+ХХ)+(842) страна, илустровано. Капитално издање.

Privreda i društvo 1-2, Maks Veber O Maksu Veberu: Radomir D. Lukić Izdavač: Prosveta Biblioteka: Karijatide. Filozofska biblioteka Prevod dela: Wirtschaft und Gesellschaft Prevod: Olga i Tihomir Kostrešević Godina: 1976 Broj strana: XXI +1222 Format: 24x17 Povez: tvrd Očuvanost: vrlo dobro, potpis na predlistu, i na preseku strana Sociologija - osnovni pojmovi; sociologija : ekonomija; vlast – tipologija; sociologija prava; sociologija religije.

Igor Dolgopolov Majstori i remek dela I i II Jugoslavijapublik Beograd 1989g. obe knjige imaju oko 1400 strana Tvrd povez,manji format,kvalitetna stampa ilustrovano velikim brojem reprodukcija uz prateca objasnjenja-odlicno ocuvane. Knjiga 1 Evropska Umetnost od XV do XIX veka Knjiga 2 Rusko Slikarstvo XIX veka vr454

Privreda i društvo 1-2, Maks Veber O Maksu Veberu: Radomir D. Lukić Izdavač: Prosveta Biblioteka: Karijatide. Filozofska biblioteka Prevod dela: Wirtschaft und Gesellschaft Prevod: Olga i Tihomir Kostrešević Godina: 1976 Broj strana: XXI +1222 Format: 24x17 Povez: tvrd Očuvanost: vrlo dobro, potpis na predlistu, i na preseku strana Sociologija - osnovni pojmovi; sociologija : ekonomija; vlast – tipologija; sociologija prava; sociologija religije.

► Matica srpska; Prosveta; 1984 ► tvrd povez ► nema podvlačenja, stranice ne ispadaju ► očuvanost: 4/5 1. Individualna psihologija 2. O nervoznom karakteru 3. Smisao života 4. Poznavanje života 5. Psihologija deteta 6, Poznavanje čoveka G018

Tvrd povez, ekstra kvalitet lista-plastificirani sa ilustracijom u boji, format A4, Vuk Karadžić Beograd 1982. Ljudi, instrumenti, dela. Izvanredan komplet koji obuhvata svako delo, svaku istoriju, sve o muzici na jednom mestu.

Чедомил Вељачић: РАЗМЕЂА АЗИЈСКИХ ФИЛОЗОФИЈА 1-2 Издавач: СНЛ, Загреб, 1978.год. Тврди повез, заштитни омот, 363+543 стране, латиница. Пристојно очувано. Капитално дело једног од наших најбољих познавалаца азијских филозофија.

Izvorna dela: „Cartesionische Meditationen und pariser vorträge, Bd 1. Meditationes de prima philosophia”, „Zur Phänomenologie der Intersubjektivität” Prevod: Tomislav Ladan, Franjo Zenko Izdavač: Centar za kulturnu djelatnost Saveza socijalističke omladine (Zagreb) Zbirka: Izvori i tekstovi Pismo: latinica ćirilica Broj strana: 241 + 304 Povez: Tvrd + Omot Visina: 23 cm Stanje: ★★★★☆ Napomene: Prvi tom ima tragova grafitne olovke; drugi tom deluje nečitan. Oba toma imaju pečat Konstantina Grčića, neuropsihijatra. {KTJ} tags: Edmund Huserl, Rene Dekart

DRAGOLJUB R.ŽIVOJINOVIĆ-KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ U TRI KNJIGE-.Tvrd povez sa ilustrovanim zaštitnim omotima.Izd.BIGZ.-Dim.17x25.-STANJE KNJIGA VRLO DOBRO DO ODLIČNO-.1.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U IZGNANSTVU 1844.-1903.God.izd.1988.str.464.----2.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-U OTADŽBINI 1903.-1914.God.izd.1990.str.465.----3.knjiga:KRALJ PETAR I KARAĐORĐEVIĆ-ŽIVOT I DELO-RAT I POSLEDNJE GODINE 1914.-1921.God.izd.1994.str.337.-KNJIGE SU VRLO DOBRO DO ODLIČNO OČUVANE!!!

40639) Rečnik srpskohrvatskoga književnog jezika 1 - 6 , Matica srpska Novi Sad 1990 , drugo fototipsko izdanje. tvrd povez, format 17 x 25 cm , zlatotisak, ćirilica, Komplet sadrži: 1. A-E, 871. strana, 2. Ž-K, 867. strana, 3. K-O, 914. strana, 4. O-P, 1013. strana, 5. P-S, 1043. strana, 6. S-Š, 1038. strana. Ćirilično izdanje, sve odrednice su date sa standardnim (književnim) akcentom i objašnjenje citatima iz probranih dela klasika Srba i Hrvata. Rečnik sadrži oko 150.000 reči. . Glavni urednici: Mihailo Stevanović i Ljudevit Jonke

Ruski realisti XIX veka 1-2 komplet, Milosav Babović – drugo izdanje – Izdavač: NIO Univerzitetska riječ Mesto izdanja Titograd, 1986, Beograd 1983 Format: 17 x 24 cm Povez: tvrdi, zlatotisak Broj strana: knjiga prva: 399, Knjiga druga: 526, ćirilica, ilustrovano KNJIGE SE PRODAJU U STANJU KOJE JE PRIKAZANO NA SLIKAMA ! ! ! ________________________________________________________ Stanje vrlo dobro-prihvatljivo, knjige su pogodne za čitanje, tekst ispisan na predlistu, podvlačenje teksta u obe knjige. Delo je kompletno, bez nedostajućih strana.

Tvrd povez u 6 knjiga, sve su odlično očuvane tvrd kvalitetan kožni povez samo na predlistu prve knjige je posveta U2 1.Historija marksizma I 2.Historija marksizma II 3.Historija marksizma III 4.Filozofske rasprave 5.Filozofski portreti 6.Marksizam i socijalizam

TVRD Povez NEKORIŠĆENE BESPLATAN CC za Srbiju! Islamska filozofija je filozofija koja polazi od islamskih verskih dogmi, odnosno od objavljenih istina vere, kao svojih pretpostavki. Islamska filozofija se ponaviše bavi čovekovim odnosom s Bogom, odnosom vere i uma, pitanjima slobode volje, predodređenja, greha, blagodati, spasenja i zagrobnog života. Islamska filozofija je imala veliki uticaj u hrišćanskoj Evropi, gde je prevod arapskih filozofskih tekstova na latinski „doveo do transformacije gotovo svih filozofskih disciplina u srednjovekovnom latinskom svetu”, s tim što se posebno snažan uticaj muslimanskih filozofa osetio u prirodnoj filozofiji, psihologiji i metafizici. Arapska filozofija je bila jedan od glavnih kanala kojim su dospela celokupna Aristotelova dela na zapad. Škole i pravci islamske filozofije Skoro svi pisci istoriju islamske filozofije dele u tri filozofske škole: Peripatetička filozofska škola; Iluminativna filozofska škola; Transcendentna filozofska škola. Peripatetička škola Peripatetička škola u islamu označava zapravo islamsku filozofsku tradiciju koja potiče od Aristotela. Njeni najpoznatiji predstavnici jesu Farabi i Ibn Sina, poznati po tome što su izvanredno komentarisali i proširili Aristotelovu filozofiju u islamskom svetu. Bitna karakteristika ove škole jeste to što se ona isključivo oslanja na racionalnu argumentaciju. Iluminativna škola Nakon peripatetičke škole, islamski filozofi na čelu sa Suhravardijem, poznatijim kao Šejh Išrak, okrenuli su se različitoj, unapređenoj filozofskoj metodi, tako što pored racionalnog argumentovanja pokazuju sklonost duhovnom usavršavanju i intuitivnim saznanjima. Prema mišljenju predstavnika iluminativne filozofije, intuicija pročišćene duše dospeva do višeg i kvalitetnijeg nivoa znanja jer duša razotkriva samu istinu, a ne pojmove koji ukazuju na nju. Ovi filozofi bili su obazrivi spram toga da očuvaju filozofske okvire svojih studija i zbog toga su se jasno pridržavali metode racionalnog argumentovanja kao osnovne metode filozofije. Transcendentna škola Transcendentna filozofija posebna je po tome što su u njoj spektakularno objednjeni mnogi aspekti ontoloških rezultata koji su se do tada pojavili u islamskom svetu – kako u filozofskim školama tako i u gnotičkoj i teološkoj islamskoj misli. Predstavljajući ove filozofske principe, Mula Sadra Širazi, osnivač transcendentne filozofije, razrešio je nesuglasice koje su delile peripatetičku i iluminativnu filozofsku školu. Pored toga, on je takođe umnogome približio filozofska gledišta teološkim i posebno gnostičkim intelektualnim i saznajnim rezultatima. Stoga, metodološka specifičnost njegove škole krije se upravo u tome što jedan predstavnik transcendentne filozofije svojim filozofskim istraživanjima nudi rešenja za pitanja koja istovremeno obuhvataju sve filozofske, gnostičke i teološke rasprave. Upravo zbog ovakvog pristupa, Mula Sadrina škola nosi naziv transcendentna filozofija jer ona nadilazi i objedinjuje sve ostale racionalne škole i tokove u islamu. Razvoj Al-Farabi Al-Farabi (oko 870–950) je bio jedan od prvih filozofa koji su preneli Aristotelovu logiku u islamski svet. Iscrpno je komentarisao Aristotelove spise iz logike, i razvio Aristotelov opis intelekta. S aristotelizmom pokušava da poveže i neke novoplatonističke teze. Njegovo delo „Grad vrlina“ predstavlja verziju Platonove „Države“, koja je opis idealnog društva gde cvetaju sve vrline. Ibn Sina Ibn Sina (latinizovano: Avicena) (980–1037) je bio vodeći persijski islamski filozof i svestrani naučnik. Svoju filozofiju je većim delom temeljio na aristotelizmu i neoplatonizmu, koji je pokušavao da spoji sa islamskim verskim predstavama.[4] On smatra da je zadatak filozofije da osvetli i dokaže istine koje je Bog objavio. Ibn Sina je zastupao metafizičko učenje prema kojem proces svetskog zbivanja nema početka ni kraja u vremenu. Prema Aviceni „dahr“ je neprolazni trenutak u kojem se rasprostire Božja prisutnost, tj. ono što je pohranjeno u unutrašnjosti vremena i što u sebi sadrži neprekidno trajanje (ta`rifat). On tvrdi da je princip pojedinačnosti materija, a princip opštosti um. Stoga smatra da je istinska spoznaja nemoguća bez kosmičkog uma, koji je jedinstven kod svih ljudi. U pitanju oko univerzalija, Abu-Ali Ibn Sina je umereni realista: za njega opšti (univerzalije) pojmovi postoje pre stvari, u stvarima i iza stvari (lat. ante res, in rebus i post res). Tako božanski um prethodi stvarima, dok ljudski um dolazi posle njih. Glavno Avicenino delo, velika filozofska enciklopedija, podeljena je na logiku, fiziku, matematiku i metafiziku. Po naređenju kalifa spaljena je 1160. u Bagdadu. Al-Gazali Arapski prikaz Sokrata Al-Gazali (1058–1111), poznat kao Algazel u srednjevekovnoj Evropi, je bio islamski filozof, teolog, pravnik, psiholog i mistik persijskog porekla. Al-Gazali se pamti kao borac za prevlast iskustvenog nad umnim znanjem i otkrivenja nad rezonovanjem. U filozofiji, povezivao je spoznajnoteorijski skepticizam i novoplatonske elemente s islamskim teološkim učenjem, na osnovu kojeg kritikuje celokupnu filozofiju. Posebno je zanimljivo njegovo radikalno odbacivanje uzročnosti i tvrdnja o nepostojanju nužne veze između uzroka i posledice. U tom je smislu preteča kasnijim skeptičkim i okazionalističkim sistemima. Ibn Rušd Ibn Rušd (latinizovano: Averoes) (1126–1198) je bio andaluzijsko-arapski filozof i lekar, učitelj filozofije i islamskog prava, matematike, i medicine. Aristotela je proučavao skoro tri decenije, i napisao je komentare za skoro sva njegova dela, izuzev njegove Politike, kojoj nije imao pristup. Pre 1150. je postojalo samo nekoliko prevedenih Aristotelovih dela u zapadnoj Evropi. Kroz latinske prevode Averoesovih dela u 12. veku, na se zapad vratilo Aristotelovo učenje. Toma Akvinski je Averoesa jednostavno nazivao „Komentatorom“ kao što je Aristotela nazivao „Filozofom“. Njegovo najznačajnije originalno filozofsko delo je Nedoslednost nedoslednosti (Tahafut al-tahafut), u kome je branio aristotelovsku filozofiju od al-Gazalijevih tvrdnji u Nedoslednosti filozofa (Tahafut al-falasifa). Averoes je pokušavao da pomiri aristotelovski način mišljenja sa islamom. Prema Averoesu, ne postoji sukob između religije i filozofije, već čovek može doći do istine na dva različita načina: putem filozofije ili putem religije. Verovao je u večnost univerzuma i u postojanje pre-postojećih formi. Ibn Arabi Ibn Arabi (1165–1240) je bio srednjovekovni arapski filozof, sufi mistik i pesnik iz Andaluza. U filozofiji je ostao ponajviše upamćen po svom ontološkom učenju o jedinstvu bića (ar. Wahdat-ul-Wujood) i zastupanju ideje o transcendentnom jedinstvu svih religijskih formi. Ibn Arabi je nastojao da ostvari sintezu zapadne i istočne mistične filozofije, koristeći raznorodne izvore - Kuran i islamsku tradiciju, neoplatonizam, sufizam, hrišćanski misticizam, jevrejske pisce kabalističke tradicije i slično. Zbog toga je od zastupnika pravovernog islama često proglašavan za jeretika i nevernika. Ibn Haldun Ibn Haldun (1332–1406) je bio srednjevekovni arapski istoričar i filozof koji je živio i stvarao u Tunisu. U njegovoj filozofiji je značajna teorija o cikličnom shvatanju istorije. Tu svoju teoriju predstavio je u delu „Opšta istorija“ svjetske civilizacije koje se sastoji iz sedam tomova. On je verovao da se ciklusi menjaju svakih 120 godina. Ibn Haldun po prvi put razgraničava državu od društva, čime se razlikuje od grčke filozofije. Haldun pomoću načina proizvodnje objašnjava i nastanak države. Mian Mohamed Šarif (urdu: myạں mḥmd sẖryf; r. 1893. u Lahoru, Britanska Indija; u. 1965. u Islamabadu, Pakistan), poznat kao M. M. Šarif, bio je uticajni filozof, univerzitetski predavač u Pakistanu i figura islama. Њ-05

U Spomenici su osvetljena shvatanja velikana srpske i svetske pravne nauke i dovedena u vezu sa širim, evropskim i svetskim, naučnim kontekstom njegovog vremena.  
Delo sadrži 73 studije iz pravne, istorijske, sociološke, demografske, filološke i etnološke struke, a autori priloga su ugledni domaći i inostrani naučnici. Kao dodatak štampana su Bogišićeva pisma, u kojima on objašnjava noveliranje Opšteg imovinskog zakonika.  
Teme u Spomenici su: pravne izreke i poslovice, nacionalni pokreti u Dalmaciji, kodifikacija građanskog prava, sociologija prava, epsko narodno stvaralaštvo, štamparstvo i izdavačka delatnost u Dubrovniku, kretanje stanovništva u Srbiji i Crnoj Gori, običajno pravo i proučavanje porodice, empirijski obrisi međunarodnog krivičnog prava, recepcija naše nauke u inostranstvu, neobjavljena Bogišićeva pisma . 
K212

Podnaslov : Srpski narod, srpska zemlja, srpska duhovnost u delima stranih autora. Ops sadržaja : Pesme i poeme, putopisi, dnevnici i memoari, besede i rasprave, pripovetke i romani, drame, eseji, pisma. Autori : Ratomir DAMJANOVIĆ ; Novo TOMIĆ ; Sanja ĆOSIĆ, odabrali i priredili Izdavač : Itaka - Beograd ; 2014. god. Stanje : Veoma dobro(4) Tekst je delimično podvučen. Broj strana : 487 + 539 = 1026, formata 16 x 24 cm.

Kulturna politika Jugoslavije 1945-1952: Zbornik dokumenta (1-2) Priredili: dr Branka Doknić, Milić F. Petrović, Ivan Hofman Beograd 2009. Mek povez, ćirilica, ilustrovano, 613 + 558 strana. Knjige su odlično očuvane. Namera priređivača ovog tematskog zbornika dokumenata bila je da se objavljivanjem autentičnih dokumentarnih izvora iz fondova Arhiva Jugoslavije prikaže kulturna politika socijalističke Jugoslavije u početnoj, tzv. agitpropovskoj fazi (1945 – 1952). Dokumenta su odabrana iz sledećih arhivskih fondova: Ministarstva prosvete FNRJ 1945 – 1946. (fond 313); Komiteta za kulturu i umetnost pri Vladi FNRJ 1946 – 1948. (fond 314); Komiteta za škole i nauku pri Vladi FNRJ 1946 – 1948. (fond 315); Ministarstva za nauku i kulturu Vlade FNRJ 1949 – 1950. (fond 316); Saveta za nauku i kulturu Vlade FNRJ 1950 – 1953. (fond 317) i CK SKJ, Komisije za agitaciju i propagandu (fond 507/VIII). Nekoliko dokumenata preuzeto je iz Arhiva Josipa Broza Tita, koji se nalazi u Muzeju istorije Jugoslavije u Beogradu. Autori dokumenata su savezni i republički ministri prosvete, pomoćnici ministara, načelnici odeljenja i šefovi odseka u ministarstvima, partijski funkcioneri koji su upravljali sektorom agitacije i propagande, predsednici akademija nauka i umetnosti, upravnici i sekretari ustanova, rektori i profesori univerziteta, dekani i sekretari fakulteta, domaći i strani studenti, diplomatski i konzularni zastupnici u inostranstvu, predsednici i sekretari strukovnih društava i udruženja, crkveni velikodostojnici, anonimna i druga lica. Prema vrsti i sadržaju odabrana dokumenta su: rezolucije, direktive, instrukcije, uputstva, rešenja, odluke, saglasnosti i raspisi državnih i partijskih organa i tela; zapisnici, stenografske beleške, zabeleške i zaključci sa sednica i sastanaka; referati i izvodi iz referata državnih i partijskih funkcionera i rukovodilaca ustanova i udruženja; organizacione šeme prosvetnih vlasti; planovi i programi rada i izveštaji o radu, informacije, obaveštenja, elaborati, pregledi, popisi, spiskovi, tabelarni pokazatelji, statistički popisi i podaci; ideološko-političke karakteristike; zahtevi, potaživanja, molbe, inicijative, urgencije; predstavke, predlozi, primedbe, sugestije, mišljenja, žalbe, odgovori, prepiska i druga akta. Sva dokumenta su objavljena na jeziku, pismu i dijalektu na kome su izvorno pisana: srpsko-hrvatskom, makedonskom, slovenačkom i engleskom; ćirilici i latinici, ekavici i ijekavici. Radi lašeg korišćenja dokumenata urađene su: uvodne napomene i tri istorijske studije o osnovnim pitanjima kulturne politike 1945-1952, šeme organizacione strukture stvaralaca arhivskih fondova, registar ličnih imena, registar geografskih mesta i rezime na engleskom jeziku. U prilogu se nalaze faksimile nekoliko dokumenata, memoranduma i pečata institucija i potpisa autora dokumenata, fotografije značajnih ličnosti, zdanja, aktivnosti i likovnih dela iz vremena nastanka dokumenata i spisak korišćene literature.

Izdavač: Nerkez Smailagić, Zagreb Autor: Joseph von Hammer Prevod: Nerkez Smailagić Povez: tvrd Broj strana: 536 + 554 Omotnice sanirane selotejpom, same knjige veoma dobro očuvane. Tursko – osmansko carstvo predstavlja zanimljiv, složen i nužan predmet historijske znanosti. Golemi kolos koji se protezao od pustinja Numibije do poljske granice, od Perzije skoro do Venecije, obuhvaćajući dijelove tri kontinenta, bitno je zadugo utjecao i određivao razvoj i sudbinu mnogih naroda, kraljeva i kultura. Nastanak i i učinci tog imperija svakako su jedna od najznačajnijih pojava cjelukupnog srednjevjekovlja na Istoku i Zapadu. 1. TOM 1. Porijeklo i domovina Turaka. Povijest Oguza i Turkmena, perzijskih Seldžuka i Ruma 2. Početak osmanske vladarske kuće. Osmanova vladavina i prvi vladari 3. Od Orhanovog ustoličenja do prvih zaklada u Brusi 4. Od prvih prijelaza Turaka u Evropu do Orhanove smrti 5. Od ustoličenja Murata do njegove smrti 6. Od Bajezidova ustoličenja do daljnih osvajanja u Aziji i Grčkoj 7. Timur-han u osmanskoj povijesti 8. Doba međuvlada nakon Bejezida 9. Od borbi sa vladarom Karamana do Mehmedove smrti 10. Od ustoličenja Murata II do opsade Beograda 11. Od ponovnog Muratovog uspona na prijestol do njegove smrti 12. Od ustoličenja Mehmeda II do osvajanja Konstantinopolja (Carigrada) 13. Od prvih mjera u Carigradu do osvajanja Peloponeza 14. Događaji do osvojenja Negroponta 15. Azijska, karamanska vojna 16. Daljna osvajanja sve do zaposjedanja Skadra 17. Događaji sve do Mehmedove smrti 18. Državne ustanove i kulturna djela za Mehmeda II 19. Ustoličenje Bajezida II i sudbina princa Džema 20. Vladavina Bajezida II 21. Od borbi na Istoku do smjenjivanja i smrti Bajezida II 22. Od ustoličenja Selima do perzijskih ratova 23. Zbivanja na istočnim stranama carstva 24. Osvajanje Egipta i Selimova smrt 25. Prvo razdoblje vladavine Sulejmana I 26. Događaji do opsade Beča 27. Daljni događaji za Sulejmana I 28. Azijske vojne Sulejmana I 29. Od venecijanskog i moldavskog rata do mira s Venecijom 30. Od drugog ugarskog rata do mira sa Ferdinandom i Karlom 31. Daljni događaji, posebno u Perziji i Ugarskoj 32. Daljni događaji, poglavito novi ugarski rat 33. Od smrti Rustem-paše do Sulejmanove smrti 34. Spomenici, istaknute ličnosti i ustanove Sulejmanovog vremena 2. TOM 35. Prvo razdoblje vladavine Selima II 36. Od ciparskog rata do smrti sultana Selima II 37. Od ustoličenja Murata III do smrti Mehmeda Sokolovića 38. Azijske vojne za sultana Murata III 39. Od vanjskih odnosa pod Muratom III do događaja u Arabiji i na Krimu 40. Od pohoda na Perziju do smrti sultana Murata III 41. Od ustoličenja Mehmeda III do osvojenja Kaniže 42. Od smrti velikog vezira Ibrahima do mira na Žitvi 43. Od pohoda na azijske pobunjenike do smrti sultana Ahmeta 44. Od ustoličenja Mustafe I do pogubljenja Osmana II 45. Od ustoličenja Mustafe I do smjenjivanja sultana 46. Od ustoličenja Murata IV do njegova vladarskog osamostaljivanja 47. Od pohoda Husref-paše na Istok do Abazina pogubljenja 48. Od Muratova marša na Erzurum do njegove smrti 49. Od ustoličenja Ibrahimova do venecijanskog rata 50. Od rata s Venecijom do pogubljenja sultanova 51. Od ustoličenja Mehmeda IV do rušenja svemoćne vlasti janičarskih aga 52. Od novih azijskih buna do velikog vezirstva Mehmeda Ćuprilića 53. Veliki vezirat Mehmeda Ćuprilića 54. Od velikog vezirata Ahmeta Ćuprilića do izmjene tursko-austrijskih poslanstava 55. Od okončanja rata na Kreti do osvajanja Kandije 56. Od sultanova povratka u Edrenu do smrti Ahmeta Ćuprilića 57. Od vezirstva Kara Mustafe do drugog opsjedanja Beča (K-136)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Dvotomno izdanje ATLASA MEDONOSNOG BILJA predstavlja kapitalno delo iz ove oblasti, jer, na ukupno 1.476 stranica, između ostalog, sadrži prikaz 670 najznačajnijih svetskih medonosnih biljaka, ilustrovanih sa 2.910 originalnih fotografija u boji, zatim 5.600 naziva biljaka, prikazanih na 8 jezika, svrstanih u posebne registre. Autor je višestruko proputovao mnoge predele, kako kontinentalne tako i mediteranske, da bi lično fotografisao sve biljke koje su u ovim knjigama prikazane. Svetska vrednost ovih knjiga potvrđena je na Kongresu APIMONDIA 2003, održanom u Ljubljani, kada je za dvotomni ATLAS MEDONOSNOG BILJA autor nagrađen bronzanom medaljom. Time su ove knjige svrstane među tri najznačajnija svetska dela iz oblasti pčelarstva. Obzirom da je zlatnu medalju dobila engleska knjiga o biologiji pčele, a srebrnu novozelandska knjiga o bolesti pčela, može se konstatovati da je ATLAS MEDONOSNOG BILJA ocenjen kao najznačajnije svetsko delo iz ove oblasti. Pčelarstvo (ili apikultura, od latinske reči apis = `pčela`) je vrsta poljoprivrednog zanimanja koje podrazumeva gajenje i iskorišćavanje medonosne pčele u košnicama za dobijanje direktnih ili indirektnih koristi. Mesto gde se uzgajaju pčele naziva se pčelinjak. Direktne koristi od bavljenja pčelarstvom pčelar dobija u sledećim proizvodima: med, pčelinji vosak, pčelinji otrov (ubod), matični mleč, cvetni prah (polen), propolis. Pored toga dobija i rojeve i matice za reprodukciju u pčelarstvu. Indirektna korist koju daje pčelarstvo oprašivanjem poljoprivrednog bilja, znatno je veća od direktne, za oko 100 do 150 puta, jer u prirodi oko 80% biljaka su entomofilne (biljke koje oprašuju insekti). Oko 150 kulturnih biljaka na području Balkana zahteva oprašivanje pomoću pčela. Pčelarstvo je jedno od najranijih zanimanja čoveka. Starije je od ratarstva, pa možda i od stočarstva. Predak današnjeg čoveka nije uzgajao pčele, već ih je tražio u šupljinama drveća i stena. Pčele je uništavao, a oduzimao im med i vosak. Najstariji podatak o pčelarstvu potiče iz kamenog doba. Nađen je u pećini kod Bakora u Španiji, star je oko 30.000 godina i na njemu je predstavljeno uzimanje meda iz stene. Stari Egipćani i Asirci su među prvim uzgajali pčele. Poznavali su i metodu oduzimanja meda a da ne unište pčele. U mnogim grobnicama nađeni su reljefi na kojima su naslikane pčele i med u saću. Stari Grci primili su veštinu pčelarenja od Egipćana, a Rimljani od Grka. U izveštaju Priskusa Retora o pismu vizantijskog cara Teodosija II (408—450) hunskom vladaru Atili navodi se da su vojnici u ratu dobijali umesto hrane kašiku, a umesto vina medos. Medos (med s grčkim dodatkom os) je medovina, omiljeno piće starih Slovena. Upotreba medosa (medovine) u Panonskoj niziji, gde su tada vladali Huni, pokazuje da su Sloveni, naseljeni oko reke Dunava i Tise, bili glavni proizvođači medosa, jer je reč med nije ni grčka ni hunska, već slovenska. Nakon konačnog naseljavanja Južnih Slovena na Balkan pčelarstvo je dobilo još veći privredni i kulturni značaj. Med i vosak su proizvođeni ne samo za stanovništvo i vojsku, već i za trgovinu. Sačuvani su određeni pismeni spomenici srpskih vladara koji to potvrđuju. Tako u pismu Stefana Prvovenčanog, kojim je regulisana trgovina Dubrovčana, stoji izmeđuostalog i ovo: Neka je svima znano, da je kraljevstvo mi dalo milost Dubrovčanima da prodaju vino bez vode i med po cenovniku, i ako se nađe ko da prodaje vino sa vodom ili med preko cenovnika, da mu se uzme sve što ima. Kralj Uroš, dajući Dubrovčanima privilegije da trguju po srpskim zemljama, naređuje: Da im se ne uzme silom ni skrlat, ni med, ni brašno, ni koja druga roba. Za vreme kralja Milutina pčelari su bili oslobođeni svih drugih dužnosti, pa i vojnih. Zato iz činjenice da je med u srednjem veku bio cenjeni artikal trgovine, može se zaključiti da su uslovi za pčelarenje tada bili dobri i da su pčelari bili majstori svog posla. Pčelarstvo je tada bilo cenjeno zato što se med koristio kao zamena za šećer, koji je bio skupa namirnica. S propašću srpskih država, propali su i veliki pčelinjaci manastira i srpske vlastele. Međutim, pored svih ratova i ostalih društvenih nedaća, srpski seljak je nastavio da i dalje gaji pčele sve do danas. Vrste pčelinjaka Stacionirani pčelinjak - pčelinjak u kom su košnice tokom cele godine na jednom mestu. Seleći pčelinjak - pčelinjak u kome se košnice sele na područja gde u zavisnosti od doba godine cvetaju medonosne biljke. Ekopčelinjak - pčelinjak u kom se pčele uzgajaju na poseban (ekološki) način uz nadzor državnih institucija... Veroljub Umeljić potiče iz porodice sa dugom pčelarskom tradicijom. Prema materijalnim i drugim dokazima, od polovine 19. veka njegova porodica nije nikada bila bez pčela. Rođen je 22. marta 1949. godine u Oplaniću kod Kragujevca. Rodna kuća je bila na desetak metara od pčelinjaka, pa se može reći da je u životu prvo ugledao košnice i pčele i da je pored njih prohodao i odrastao. Od ranog detinjstva je pomagao ocu Miodragu pri pregledanju pčelinjih društava. Posle prerane očeve smrti 1967. godine, sam preuzima brigu o pčelinjaku, tako da se može smatrati da od tada samostalno pčelari, pa se i navršilo skoro 45 godina njegovog samostalnog pčelarskog staža. Kao mašinski tehničar radio je u Zavodima „Crvena zastava“ u Kragujevcu, uz to se baveći i pčelarstvom. Godine 1994. napušta Zavode i od tada se profesionalno bavi pčelarstvom. Pčelari sa oko 100-150 DB košnica, smeštenih u rodnom mestu . Intenzivno se bavi formiranjem rojeva za tržište, kao i uzgojem visokokvalitetnih matica. Od 1992. godine je zvanični predavač Saveza pčelarskih organizacija Srbije (SPOS-a). U mnogim mestima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i van granica tog područja, održao je brojna predavanja o tehnici pčelarenja, medonosnom bilju, uzgoju visokokvalitetnih matica, dobijanju pčelinjih proizvoda, prolećnom razvoju društava, formiranju rojeva, zazimljavanju društava itd. Autor je više inovacija koje olakšavaju rad na pčelinjaku i bavljenje pčelarstvom uopšte (korpa za nošenje ramova, držač kalemova žice pri ožičavanju ramova, postolje za košnice, krov-zbeg košnice, alat za sklapanje košnica itd.). Uz profesionalno pčelarenje intenzivno se bavi i umetničkom fotografijom na temu medonosnih biljaka i života i rada pčela uopšte. Do sada je snimio nekoliko desetina hiljada različitih fotografija na ove teme. Imao je 20 samostalnih i nekoliko zajedničkih izložbi , pod nazivom „U svetu pčela“, u raznim gradovima Srbije i Crne Gore. Mnoge njegove fotografije velikog formata krase stanove pčelara i drugih ljubitelja prirode, kao i prostorije raznih javnih ustanova. Pobednik je međunarodnog konkursa za izbor najboljih pčelarskih fotografija (Virtual Beekiping Gallery). Saradnik je više domaćih i stranih pčelarskih časopisa i drugih sličnih revija, u kojima su mu objavljeni brojni stručni članci i pčelarske fotografije. Njegovi članci su zastupljeni u mnogim zbornicima radova sa pčelarskih savetovanja, kao i u sličnim posebnim izdanjima. Dobitnik je najviših međunarodnih i domaćih pčelarskih priznanja: bronzana medalja APIMONDIA (2003. god.), zlatna medalja APISLAVIA (2000.), zlatna medalja SPOS-a „Zaslužni pčelar“ , „Diploma prof. Jovan Živanović“ i dr. Godine 1997. objavio je svoju prvu knjigu pod nazivom „U svetu pčela“ . Ona je izazvala izuzetno interesovanje pčelara, tako da je do sada objavljeno 4 izdanja u više hiljada primeraka. Tema ove knjige je tehnika pčelarenja, a ilustrovana je originalnim fotografijama i crtežima autora. Prevedena je na bugarski i hrvatski jezik. Godine 1999. objavljuje „Atlas medonosnog bilja“, 1. deo, knjigu u kojoj je sadržano 333 vrste različitih medonosno-polenonosnih biljaka, ilustrovanih sa oko 1.500 originalnih fotografija u boji, koje je, takođe, sam snimio. Do sada je štampano 3 izdanja ove knjige. Godine 2003. objavljuje „Atlas medonosnog bilja“, 2. deo, sa još 337 različitih vrsta medonosnih biljaka, koje nisu prikazane u 1. delu, takođe ilustrovanih sa oko 1.500 fotografija. I ove knjige su prevedene na bugarski i hrvatski jezik, a postoji interesovanje za prevođenje i na druge jezike. Knjigu „Pčelarstvo“ objavio je 2006. godine. U ovom obimnom i bogato ilustrovanom delu, između ostalog, prikazan je veliki broj košnica i njihovih varijanti, sa kojima se danas pčelari, kao i tehnike pčelarenja sa njima. Takođe, prikazano je više načina uzgoja matica i formiranja rojeva, kao i ostali radovi na pčelinjaku, zatim savremena pčelarska oprema, bolesti i štetočine pčela itd. Objavljeno je i 2. izdanje ove knjige. Godine 2008. objavio je knjigu pod nazivom „Enciklopedija pčelarstva“, koja sadrži osnove znanja iz svetskog pčelarstva i drugih oblasti koje su u vezi sa pčelarstvom. Veroljub Umeljić rođen je 1949. godine u Oplaniću kod Kragujevca. Profesionalno se bavi pčelarstvom. Objavio je više stručnih knjiga: U svetu pčela (1997), Atlas medonosnog bilja 1 (1999), Atlas medonosnog bilja 2 (2003), Pčelarstvo (2006), Enciklopedija pčelarstva (2008). Za dvotomni Atlas medonosnog bilja nagrađen je 2003. godine bronzanom medaljom Svetske pčelarske organizacije APIMONDIA. Umeljićeve knjige predstavljaju deo standardne literature za predmet Pčelarstvo i srodne discipline na univerzitetima u Srbiji i okruženju. Bavi se i pčelarskom fotografijom. Izlagao je na dvadeset samostalnih i više zajedničkih izložbi u Srbiji i Crnoj Gori. Urednik je fotografije Pčelarskog žurnala, kvartalnog časopisa za pčelarsku kulturu. Saradnik je više domaćih i stranih pčelarskih časopisa i drugih sličnih revija, u kojima su mu objavljeni brojni stručni članci i pčelarske fotografije. Dugogodišnji je zvanični predavač Saveza pčelarskih organizacija Srbije. U mnogim mestima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i van tog područja, održao je brojna predavanja o raznim temama iz pčelarstva.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Mirjana Manojlovic Marijanski Berkasovo (panonskorusinski: Беркасов) je naselje u opštini Šid, u Sremskom okrugu, u Srbiji. Prema popisu iz 2011. bilo je 1115 stanovnika. U njegovoj blizini se nalaze ostaci istoimene tvrđave iz srednjeg veka. Ovde se nalaze Srpska pravoslavna crkva Svetih Petra i Pavla u Berkasovu i Manastir Svete Petke. U blizini se nalazi izletište Lipovača. Geografija Naselje Berkasovo je smešteno u delu doline potoka Šidina gde počinje sremska lesna zaravan, na prosečno 149 m. n.v. Osnova naselja uzduženog je oblika i linearne strukture. Obuhvata tri dela : Gladnoš, Staro Berkasovo i Novo Berkasovo. Teritorija susednog Šida se proširila obuhvatajući i deo Berkasova.[1] Istorija Staro naselje prvi put se spominje u papskim dokumentima iz XIII veka; u XV v. to je grad sa tvrđavom pod nazivom Despotovac. Savremeno selo pominje se 1733. godine.[1] Sofronije Podgoričanin je osveštao srpsku pravoslavnu crkvu u selu. Bila je posvećena Sv. Petru i Pavlu. [2] Selo je pripadalo u 18. veku unijatskom vladičanstvu u Šidu.[3] Mesto je 1885. godine pripadalo Erdevičkom izbornom srezu sa svojih 572 žitelja.[4] Manifestacije U Berkasovu se tradicionalno održavaju manifestacije `Dani Sv. Petke` i `Sremska vinijada`

Odlično stanje Kao na slikama Miloš Ćirić (Despotovo, 1931. – Beograd, 1999) bio je srpski likovni umetnik i profesor Univerziteta umetnosti u Beogradu čije su oblasti interesovanja bile slobodna grafika, grafička identifikacija, pismo, oglašavanje, grafika knjige, grafička animacija, prostorna grafika i heraldika.[1] Miloš Ćirić Lični podaci Datum rođenja 1931. Mesto rođenja Despotovo, Srbija, Kraljevina Jugoslavija Kraljevina Jugoslavija Datum smrti 1999. Mesto smrti Beograd, Srbija, SRJ Savezna Republika Jugoslavija Umetnički rad Polje grafika, tipografija, grafički dizajn, heraldika Najvažnija dela Grafički znak i simbol;Letopis simbola Suprug Ide Ćirić, otac Rastka i Vukana Ćirića.[2] Biografija Uredi Na Akademiji primenjenih umetnosti u Beogradu diplomirao je 1954. a magistrirao 1959. kod prof. Mihaila S. Petrova. Bio je član ULUPUDS od 1959, a ULUS od 1962. godine. Autor izuzetno obimnog dela: projektovao je više od 1000 zaštitnih znakova, desetak gradskih grbova, oko 20 bibliofilskih i unikatnih knjiga i isto toliko autorskih projekata pisama, veliki broj plakata i drugih radova iz oblasti grafičkog dizajna. Najvažniji radovi: Izložba „Robija — škola revolucionara“, Beograd — Sremska Mitrovica, 1963: Studija pisma: „Ćirićica“, Beograd, 1970/72; Grafičke komunikacije VMA, Beograd, 1976/77; Povelja posvećena Svetosavskom hramu, 1985. Vrhunac njegovih istraživanja je „Letopis simbola“ 1–5, petotomni hronološki leksikon vizuelnih simbola sa tla Balkana, na 2500 strana i sa više od 10.000 ilustrovanih priloga (2009). Bio je redovni profesor Fakulteta primenjenih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu, odsek Primenjena grafika, atelje Grafički dizajn. Osnivač i profesor predmeta Grafičke komunikacije. Na FPU od 1964. do 1997. Šef Katedre od 1974. do 1975. Godine 1999, na Fakultetu primenjenih umetnosti ustanovljena je nagrada „Fonda Miloš Ćirić“ za najboljeg studenta u oblasti grafičkog dizajna. Od 2004. na FPU se krajem oktobra meseca održava manifestacija „Ćirini Dani“ Milošu Ćiriću u čast. Glavne monografije Uredi Grafička identifikacija 1961–1981, SKZ, Beograd, 1982; Grafičke komunikacije 1954–1984, „Vajat”, Beograd, 1986; Heraldika 1, udžbenik, Univerzitet umetnosti, Beograd, 1983. (drugo izdanje 1988); Grb grada Beograda, „Cicero”, Beograd, 1991; Grafički znak i simbol (posthumno), „Prometej” i FPU, 2001; Letopis simbola 1–5, Univerzitet umetnosti, 2009. Bibilofilske i unikatne knjige Uredi Spomenici, 1961, 10 drvoreza, tiraž 10 Kornjače, 1961, linorezi i ofset otisci, tiraž 10 Imena, 1961, 10 drvoreza i linoreza, tiraž 10 Devet triptihona, 1962, 10 linoreza, tiraž 36 Beli teror, 1963, 9 drvoreza i linoreza, tiraž 10 Žar ptica velegrada, 1965, 8 linoreza, tiraž 20 Rodoslov, 1968, 12 strana, tempera, 20x41 cm Vojnici, 1969, tempera, 6 strana, 29x36 cm Ratnik, 1970, tempera,10 strana Ni crno ni belo ni jeste ni nije, 1971, tuš i tempera Pečati, 1972, 10 linoreza, tiraž 12 Samostalne izložbe Uredi Beograd, 1961, 1965, 1968, 1971, 1982, 1986; Zrenjanin, 1964, 1969; Subotica, 1964; Bol na Braču, 1967; Novi Sad, 1967; Skoplje, 1972; Priboj, 1977; Stolac, 1981. Nagrade i priznanja (izbor) Uredi Zlatno pero Beograda, 1964; Velika plaketa Univerziteta umetnosti u Beogradu, 1983; Velika nagrada Republičke zajednice za kulturu, 1987; Nagrada za životno delo, ULUPUDS, Beograd, 1998. Dizajn logoi logo izrada logoa logotipi logoa

Naš narodni život Tihomir R. Đorđević komplet 1-4 ODLICNO OCUVANE Prosveta Beograd 1984 ,etnologija, srpski narodni običaji , komplet od 4 knjige , tvrd povez, ćirilica, 1500 strana Tihomir Đorđević (Knjaževac, 19. februar 1868 — Beograd, 28. maj 1944) bio je etnolog, folklorista, kulturni istoričar i profesor beogradskog univerziteta. Rođen je u patrijahalnoj porodici. Otac Raja je služio kao sveštenik u Brestovcu i Lužanu kod Aleksinca. O detinjstva se nalazio u neposrednom dodiru sa selom i narodom, što je uticalo da se još od mladosti, pa sve do smrti posveti proučavanju naroda, njegova života i kulture.[2] Završio je istorijski-filološki odsek Velike škole u Beogradu, a zatim je studirao u Beču i Minhenu, gde je doktorirao 1902. godine. Izdavao je Karadžić (časopis).[1] Đorđevićev opus je veliki - broj njegovih radova je oko sedam stotina. Đorđevićeva interesovanja bila su veoma široka i različita i kreću se od detaljnih analiza narodnog života Srba, preko etnografskih istraživanja života drugih naroda u Srbiji (Roma, Vlaha, Cincara, Grka, Čerkeza itd), do folklorističkih i socioloških studija ne samo Srbije, već i Balkana. Prvi je sistematizovao i izvršio opštu klasifikaciju narodnih igara i dao teorijske i istorijske poglede na narodne igre relevantne za vreme u kojem je radio. Postavio je i razradio metodska uputstva za sakupljače i opisivače narodnih igara.[3] Održavajući je stalne veze s kolegama iz inostranstva, bila mu je dostupna najvažnija literatura tadašnjih pregalaca na polju etnologije i folkloristike. Imao je dobar uvid u najnovije naučne pravce, posebno je dobro poznavao tadašnju nemačku etnološku literaturu, u kojoj je narodna igra razmatrana iz više uglova. Zahvaljujući njemu i podršci koju je dobijao od kolega iz inostranstva, krajem 19. veka stvareni su uslovi za sakupljanje narodnih igara u najširem njihovom značenju.[3] Raspravu i klasifikaciju narodnih igara je objavio u knjizi „Srpske narodne igre” (kao devetu knjigu Srpskog etnografskog zbornika 1907. godine). Ona predstavlja nezaobilazno delo u proučavanju narodnih igara u širem smislu reči.[4] Do objavljivanja ovog dela Đoršević nije objavio nijedan članak u izdanjima Srpske kraljevske akademije nauka u Beogradu, i tek nakon njegove objave je uspostavio tešnji kontakt sa akademijom, koju je inače veoma uvažavao.[5] Iako nije bio antropolog, prvi je naučnik u nas koji je eksplicitno ukazao na značaj paleoantropologije za istoriju i etnologiju. Godine 1908. je kroz rad Neznano groblje u Žagubici, pokazao da su stara groblja, nekropole, izvor primarnih podataka za mnoge nauke.[6] U knjizi Đorđević naglašava da podaci, do kojih se dolazi izučavanjem skeleta i grobnih priloga, praktično predstavljaju jedini izvor elemenata o građi, izgledu i načinu života ljudi u određenom periodu prošlosti. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 19. februara 1921, a za redovnog 16. februara 1937 – pristupnu besedu je pročitao 2. januara 1938.[7] Najvažnija dela: Iz Srbije kneza Miloša, I i II, 1922-1924 Cigani u Srbiji, doktorska disertacija Naš narodni život