Originalni bioskopski (filmski) plakat : CRNI BISERI Dizajn plakata: Alfred Lehner Crni biseri je crno-beli jugoslovenski film iz 1958. godine. Režirao ga je Toma Janić, a scenario je pisao Jug Grizelj. Film je socijalna drama čija je tema maloletnička delinkvencija. Film je bio inspiracija za ime srpske muzičke grupe Crni Biseri. Film je sniman u Korčuli. Glavna lokacija je bilo malo ostrvo Badija, na kome se nalazi Dominikanski manastir, koji je bio glavna lokacija u filmu. Režija: Toma Janić Scenario: Jug Grizelj Uloge: Severin Bijelić, Mihajlo Viktorović, Milan Ajvaz Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : ISTINA La Vérité (sh. Istina) je francusko-italijanski crno-beli igrani film snimljen 1960. godine u režiji Henri-Georgesa Clouzota. Po žanru je mešavina drame i kriminalističkog filma. Protagonistikinja, koju tumači Brigitte Bardot, je mlada devojka koja se našla na sudu zbog ubistva svog ljubavnika (čiji lik tumači Sami Frey). Radnja prikazuje kako je branlac (koga tumači Charles Vanel) pokušava spasiti giljotine, dok se uz flashback prikazuje njen ljubavni odnos. La Vérité je, s obzirom na planetarnu popularnost Bardot, kao i veliki Clouzotov ugled, bio jedan od najiščekivanijih filmskih ostvarenja godine. Produkciju su, međutim, mučili strahoviti problem, vezani kako uz zdravlje samog Clouzota (koji je doživio srčani udar, slično kao i njegova supruga Vera), tako i privatni život glumaca. Bardot je tako tokom snimanja započela ljubavnu vezu sa Freyom, što je dovelo do raspada braka sa Jacquesom Charrierom, a nakon toga i pokušaja samoubistva. Iako je La Vérité postigao komercijalni uspeh u francuskim bioskopima, Clouzot je njime bio toliko iscrpljen da do kraja života nije uspeo snimiti više nijedan film. Režija: Henri-Georges Clouzot Producent: Raoul Lévy Scenario Henri-Georges Clouzot, Véra Clouzot, Simone Drieu, Jérôme Géronimi, Michèle Perrein, Christiane Rochefort Uloge: Brigitte Bardot, Charles Vanel, Paul Meurisse Odlicno ocuvan plakat. Pogledajte fotografju. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) : LAWRENCE ARAPSKI Lorens od Arabije (engl. Lawrence of Arabia) je epski istorijski dramski film iz 1962. godine, koji je baziran na životu Tomasa Edvarda Lorensa. Film je režirao Dejvid Lin, dok je producent bio Sem Spigel, a film je distribuirao studio Columbia Pictures. U naslovnoj ulozi je Piter O‘Tul, dok Alek Ginis tumači ulogu princa Fejsala. U ostalim ulogama su Džek Hokins, Entoni Kvin, Omar Šarif, Entoni Kvejl, Klod Rejns i Artur Kenedi. Scenario su napisali Robert Bolt i Majkl Vilson. Film, rađen u britansko-američkoj ko-produkciji, prikazuje Lorensove doživljaje u provincijama Osmanskog carstva, Hedžaz i Velikoj Siriji, tokom Prvog svetskog rata, naročito napade na Akabu i Damask, kao i njegovu umešanost u Arapsko nacionalno veće. Teme filma uključuju Lorensove emocionalne borbe sa ličnim nasiljem u ratu, njegovim sopstvenim identitetom i njegova podvojena odanost između rodne Britanije sa svojom vojskom i njegovim novostečenim prijateljima u arapskim pustinjskim plemenima. Film je bio nominovan za deset Oskara, od kojih je osvojio sedam, među kojima su oni za najbolji film i najboljeg režisera. Takođe je osvojio Zlatni globus za najbolji igrani film (drama), uz nagrade BAFTA za najbolji film i izvanredan britanski film. U godinama kasnije, film je prepoznat kao jedan od najboljih i najuticajnijih ostvarenja u filmskoj istoriji. Dramatična muzika Morisa Žara i kinematografija Fredija Janga takođe su hvaljeni od strane kritičara. Godine 1991, Kongresna biblioteka je izabrala film za Nacionalni registar filmova, kao „kulturno, istorijski i estetski značajan”. Godine 1998, Američki filmski institut ga je postavio na peto mesto svoje liste „100 godina AFI-ja... 100 filmova”, liste najboljih američkih filmova, a pomeren je na sedmo mesto na ažuriranoj verziji liste iz 2007. godine. 1999. godine, Britanski filmski institut ga je imenovao kao treći najbolji britanski film ikada. 2004. godine, izglasan je kao najbolji britanski film ikada u anketi koju je sproveo Sunday Telegraph. Režija: Dejvid Lin Scenario: Robert Bolt, Majkl Vilson Producent: Sem Spigel Glavne uloge: Piter O`Tul, Omar Šarif, Alek Ginis, Entoni Kvin, Džek Hokins, Hoze Ferer Odlično očuvan plakat. Pogledajte fotografije.

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Buđenje pacova Jugoslovenski film iz 1967 godine. Pripada ostvarenjima crnog talasa. Sadrzaj: Neuspeli pokušaj jednog usamljenika da izmeni svoj sivi i besmisleni život. Tragajući za poslom i novcem, zaljubljuje se u nepoznatu devojku za koju veruje da predstavlja prekretnicu u njegovom dotadašnjem življenju. I baš kada njegova iluzija o sreći dostigne vrhunac, nepoznata krišom odlazi sa njegovim, od poznanika dobijenim novcem, ostavljajući ga razočaranog i prevarenog tamo gde je bio pre ovog susreta. reditelj: Živojin Pavlović scenario: Dragoljub Ivkov, Ljubiša Kozomara, Gordan Mihić, Momčilo Milankov snimatelj: Milorad Jakšić-Fanđo montažer: Olga Škrigin uloge: Slobodan Perović (Velimir Bamberg) Snežana Lukić (Dobrila) Milivoje Tomić (Milorad) Severin Bijelić (Lale) Mirjana Blašković (Kurva) Milan Jelić (Student) Dušica Žegarac Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Alphaville - pustolovine Lemmyja Cautiona Alphaville (fra. Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution) je francuski ZF film noir iz 1965. kojeg je režirao Jean-Luc Godard. Iako spada u ZF žanr, film nema nijednog specijalnog efekta. Radnja se vrti oko detektiva Lemmy Cautiona koji na planetu Alphaville traži jednog znanstvenika. Teme i analiza Jedna od glavnih tema priče je mehanizacija društva i odumiranje emocija (dehumanizacija). Uz to što je film snimljen na ulicama Pariza 1960-ih bez ikakvih specijalnih efekata ili futurističkih građevina, iako se odigrava u budućnosti, mogu se naznačiti poruke da bi ljudska budućnost mogla završiti kao njihova prošlost. Cijeli grad kontrolira kompjuter a svako slobodno razmišljanje ili emocija su zabranjeni, čime se simbolično govori o represiji i diktaturi. U jednoj sceni njihova Biblija se ispostavi kao običan rječnik. Glavni junak Caution se povremeno služi poetičnim jezikom, nečim što je izvan logike te što razumiju samo ljudi, a ne kompjuteri. Stoga to zbuni Alpha 60 koji ga ispituje u jednoj skevenci. Caution se služi intuicijom, što kompjuter ne može shvatiti, te ne odgovora pitanja samo s da ili ne, u binarnom sustavu. Uz to se nadovezuje i sam Godardov filmski stil, koji ne slijedi logiku ili pravila, nego teče intuitivno, apstraktno. Tu su i tragovi gnoseologije, te granice ljudskog i kompjuterskog znanja, ali i poruka da bi se čovjek trebao osloboditi razmišljanja poput robota. Režija: Jean-Luc Godard Producent: André Michelin Scenario: Jean-Luc Godard, Paul Eluard Uloge: Eddie Constantine, Anna Karina, Howard Vernon Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : NOĆ VEŠTICA Noć veštica (engl. Halloween) je američki nezavisni horor film reditelja Džona Karpentera iz 1978. sa Donaldom Plezensom i Džejmi Li Kertis u glavnim ulogama. Film je prvi u serijalu filmova istog naslova. Radnja je smeštena u izmišljeni gradić Hadonfild u Ilinoisu na srednjem zapadu SAD. Na Noć veštica 1963. šestogodišnji Majkl Majers kuhinjskim nožem ubija svoju stariju sestru. Petnaest godina kasnije, Majers beži iz psihijatrijske bolnice, vraća se kući i počinje da prati tinejdžerku Lori Stroud i njene prijatelje. Majklov psihijatar dr Sem Lumis polazi u poteru za Majklom kako bi sprečio nova ubistva. Film je snimljen sa skromnim budžetom od 300.000 $ ali je zaradio 47 miliona dolara na blagajnama u SAD i 70 miliona širom sveta, što sve ukupno čini oko 250 miliona dolara, tako da je Noć veštica jedan od najprofitabilnijih nezavisnih filmova svih vremena. Mnogi kritičari su kreditirali film kao prvi u dugom nizu slešer filmova inspiranih filmom Psiho Alfreda Hičkoka. Noć veštica je imao mnogo imitatora i stvorio nekoliko klišea koji su se ponavljali u niskobudžetnim horor filmovima iz 1980-ih i 1990-ih. Za razliku od mnogih svojih imitatora, Noć veštica sadrži malo grafičkog nasilja i krvi. To je bio jedan od prvih horor filmova koji je uveo koncept ubice koji umire i vraća se u život ponovo u istom filmu. 2006. godine je izabran za očuvanje u Nacionalnom filmskom registru SAD od Kongresne biblioteke kao `kulturno, istorijski i estetski značajan`. Neki kritičari su sugerisali da Noć veštica može da podstakne sadizam i mizoginiju publike identifikovajući se sa glavnim negativcem. Neki su pak navodili da je film društvena kritika nemorala mladih i tinejdžera tog doba u Americi, jer su mnoge Majersove žrtve bili seksualno promiskuitetni likovi, narkomani, dok je jedina heroina filma nevina i čista, stoga i preživljava. Ipak, Karpenter odbacuje takve analize. Dosta tehnika i elemenata priče iz ovog filma su postali standard za slešer filmove koji će uslediti. Film je izrodio sedam nastavaka, a 2007. Rob Zombi je napravio rimejk. Prvi nastavak originalnog filma je objavljen 1981. pod nazivom Noć veštica 2, tri godine nakon njegovog prethodnika. Režija: Džon Karpenter Scenario: Džon Karpenter, Debra Hil Producent: Debra Hil, Mustafa Akad, Irvin Jablans Glavne uloge: Džejmi Li Kertis, Donald Plezens, Nensi Lumis Odlično očuvan plakat. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : UBICA M M (takođe poznat i na nemačkom kao M – Eine Stadt sucht einen Mörder) je nemačka crno-bela triler drama iz 1931. koju je režirao Fritz Lang prema vlastitom scenariju koji je napisao sa suprugom Theom von Harbou. To je Langov prvi zvučni film. Film `M – Potraga za ubicom` Frica Langa, svakako najpoznatijeg političkog migranta iz nemačke škole ekspresionizma - umetnika koji je odbio od strane Jozefa Gebelsa ponuđenu funkciju direktora nemačkog filmskog studija UFA, potom i napustio Nemačku - nesporno je remek delo sedme umetnosti. Snimljeno u vreme zalaska Vajmarske republike, ne samo da prometejski osvaja nove teritorije filma kao medija, već otkriva i samu prirodu čoveka u obolelom društvu. Kroz priču o serijskom ubici dece, Hansu Bekertu, reditelj nas uvodi u svet zločina i kazne, svet u kojem svi učestvujemo u okviru sopstvenih ograničenja. Ubici psihopati u filmu Fric Lang suprotstavlja grad sa svim društvenim slojevima uključujući kriminalnu organizaciju spremnu da stane na put monstruoznim zločinima. Iako u svoje vreme film nije naišao na oduševljenje publike i kritike, godine koje su sledile su mu donele vizionarsku slavu ističući večnu aktuelnost teme prava i pravde. U kontekstu našeg društva M otvara pitanje koliko smo kao pojedinci, ili zajednica, zaista nevini u zločinima koji nas već decenijama okružuju. Režija: Fritz Lang Producent: Seymour Nebenzal Scenario: Fritz Lang, Thea von Harbou, Paul Falkenberg, Adolf Jansen Uloge: Peter Lorre, Otto Wernicke, Theodor Loos, Gustaf Gründgens, Ellen Widmann, Inge Landgut, Friedrich Gnass Očuvanost: Kao na fotografijama. Dimenzije (oko 59 x 42 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : PROCES The Trial (sh. Proces) je francusko-italijansko-zapadnonemački crno-beli igrani film snimljen 1962. godine, poznat kao jedno od najambicioznijih, ali i najkontroverznijih ostvarenja Wellesove filmografije. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana Franza Kafke. Protagonist, čiji lik tumači Anthony Perkins, je Josef K., sitni birokrat u jednoj neimenovanoj državi koji odjednom i bez razloga postane okrivljenikom u krivičnom postupku. Radnja prikazuje njegove napore da se oslobodi, odnosno dozna o čemu je reč, a što se pretvara u birokratsku noćnu moru. Welles je za film okupio prilično impresivnu glumačku ekipu, među kojom su se isticale Jeanne Moreau, Romy Schneider i Elsa Martinelli - tada jedne od najvećih evropskih filmskih zvezda - te tumačile uloge različitih žena u Josefovom životu. Welles je deo filma snimio u Zagrebu u studijima Jadran filma, a pri tome je upoznao i mladu glumicu Olgu Palinkaš koja će kasnije postati poznata pod pseudonimom Oja Kodar kao njegova životna i kreativna partnerica. Deo filma je sniman i u Parizu gdje je Welles na prilično domišljat način iskoristio napuštenu željezničku stanicu Gare d`Orsay. Snimanje su, sa druge strane, obeležili financijski problemi, koji su se na kraju odrazili i na njegov sadržaj. Veruje se da je početna animirana sekvenca, korištena uz pomoć igala, napravljena zato što je Welles prilikom produkcije ostao bez novaca da je snimi u igranom obliku. Na kraju Welles film nije uspio dovršiti pre predviđene premijere na venecijanskoj Mostri, a zbog čega je premijera održana tek nekoliko meseci kasnije u Francuskoj. Welles je kasnije tvrdio da mu je Proces najdraži film u karijeri, a Perkins je isto to tvrdio za svoju ulogu. Kritika je, međutim, bila podeljena, a takva je i danas, čak i među Wellesovim poklonicima. Neki drže da je njegov film prepun maštovitih scena i primer njegovih kreativnih talentata, dok drugi drže da je konfuzan i nejasan. Režija: Orson Welles Scenario: Orson Welles Predložak: Proces; autor: Franz Kafka Uloge: Anthony Perkins, Orson Welles, Jeanne Moreau, Romy Schneider, Akim Tamiroff, Elsa Martinelli Kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : KRITIČNA TAČKA Autor plakata: Marijan Jevšovar Fail-Safe (sh. Sigurno od pogreške), na prostoru bivše Jugoslavije poznatiji pod naslovom Kritična točka, je američki igrani film snimljen 1964. godine u režiji Sidneya Lumeta, koji se smatra jednim od najpoznatijih ostvarenja na temu Hladnog rata, odnosno ostvarenja inspiriranih bojaznima da bi on mogao eskalirati u apokaliptički nuklearni sukob. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana Eugenea Burdicka i Harveya Wheelera. Radnja započinje kada američki zrakoplovni pukovnik Grady (čiji lik tumači Ed Binns), zapovjednik nadzvučnog strateškog bombardera `Vindicator`, nakon što je neidentificirani objekt ušao u američki zračni prostor, primi zapovijed da sa svojom letjelicom, kao mjeru predostrožnosti, zauzme položaj iz koga bi mogao izvesti preventivni udar termonuklearnim bombama na Sovjetski Savez; nakon što se ispostavi da je riječ o lažnoj uzbuni, zapovijed je povučena, ali Binns greškom dobija šifriranu poruku da je rat uistinu započeo te nastavlja sa misijom čiji je cilj uništenje Moskve. Protagonisti su američki predsjednik (čiji lik tumači Henry Fonda), njegovi najbliži suradnici i vojne vođe koji očajnički pokušavaju zaustaviti bombarder u njegovoj misiji kako bi izbjegli neželjeno izbijanje rata, a sa vremenom se suočavaju sa dilemom oko toga trebaju li o svemu obavijestiti Sovjete i riskirati njihovu odmazdu. Roman, čije je objavljivanje koincidiralo sa Kubanskom raketnom krizom dvije godine ranije, doživio je izuzetan uspjeh, te je njegova ekranizacija predstavlja jedan od najambicioznijih i najprestižnijih projekata studija Columbia Pictures. Osim što je za glavnog glumca angaćiran izuzetno ugledni Fonda, režija je povjerena Sidneyu Lumetu, koji je također uživao ogroman ugled. On je u predlošku prepoznao prije svega izuzetan dramski potencijal, te ga je nastojao potcrtati asketskim stilom režije koji je koristio uznemirujuću crno-bijelu fotografiju, krupne planove lica, mračne interijere podzemnih bunkera, ali i potpuni nedostatak muzike. Snimanje filma je, međutim, poremetio sudski spor koji je sa autorima originalnog romana vodio britanski pisac Peter George, optuživši ih da su plagirali njegov roman Red Alert. Situacija se dodatno zakomplicirala kada je isti roman postao predmetom ekranizacije u Britaniji u režiji Stanleya Kubricka. Na kraju je spor riješen nagodbom prema kojoj je oba filma trebala distribuirati Columbia, a Kubrickov film u kino-dvorane doći nešto ranije. Kubrick je, uvjeren kako će usporedbe sa Lumetovim filmom biti na njegovu štetu, odlučio svoj projekt transformirati u satiričnu crnu komediju pod naslovom Dr. Strangelove. Ta se odluka pokazala kobnom za Fail-Safe. Lumetov film, koji se, inače, u kino-dvoranama pojavio usred predsjedničke kampanje u kojoj je politika prema Sovjetima i pitanje nuklearnog razoružanja bilo jedno od glavnih tema, doživio je brojne pohvale od strane kritike te se smatra jednim od najboljih Lumetovih ostvarenja. Publika ga je, međutim, uglavnom ignorirala, a što se tumači time da je istu temu preko Dr. Strangelovea asborbirala kroz komediju, te više nije imala volje da je absorbira kroz ozbiljnu dramu. Godine 2000. je britanski režiser Stephen Frears isti predložak obradio kroz istoimenu crno-bijelu televizijsku dramu, jedno od posljednjih ostvarenja te vrste prikazano uživo. _____________________________________________________________________________________________________ Stvaralaštvo Marijana Jevšovara obilježila je pripadnost skupini Gorgona (1959. – 1966.). Ta je grupa izrazitih individualaca odražavala utjecaje istočnjačke filozofije, ali i egzistencijalizma i apsurda, karakterističnih za tadašnju europsku duhovnu klimu. Prema riječima Nene Dimitrijević, „praznina i monotonija kao estetska kategorija“ obilježile su gorgonašku duhovnu klimu, a članove ove skupne povezivao je „proces traženja duhovne i intelektualne slobode, ostvarivanje koje je samo sebi svrhom“, prisutan u svakom segmentu njihovog djelovanja. Međutim, biranje drukčijeg, slikarski nekonvencijalnijeg puta, te traganje za istinitim a ne lijepim slikarstvom, kao i želja za komunikacijom s pomoću energije upisane u nanosima boje na platnu, vidljiva je od samih Jevšovarovih početaka. Nakon diplome na Akademiji likovnih umjetnosti (1946.) i dvogodišnje specijalizacije kod Marina Tartaglije, Jevšovar boravi s prekidima dvije godine u Parizu (1954. – 1956.), gdje se susreće s djelima Jana Dubuffeta, koja na njega ostavljaju jak dojam. U tom pariškom razdoblju umjetnik obilazi galerije i muzeje, a njegov umjetnički put tek traži svoj izraz, iako već tada, u vrijeme kada u našoj sredini postoje jasna umjetnička pravila i smjernice, umjetnik doživljava parišku umjetničku scenu kao „povratak u slobodu“. Svoj doživljaj slikarstva kao „negacije oblika i prljanje bijele plohe” ostvaruje Sivom površinom nastalom od 1960. do 1962. godine. Tijekom dvije godine umjetnik je uvijek iznova premazivao sliku, stvarajući tako djelo koje je istodobno bilo negacija tradicionalno shvaćene slike kao i afirmacija procesa stvaranja, a krajnji cilj je anti-slika. Ovakva je potraga za nultim stupnjem slikarstva, za duhovnim spajanjem nihilizma i zena, karakteristična za tzv. „gorgonaški duh“ i njihovu filozofiju u kojoj su dominirali principi postojanja, a ne djelovanja; procesa, a ne rezultata. U skladu s tim je kod Jevšovara, prema riječima Nene Dimitrijević, posrijedi „svjesna, hotimična degradacija plohe“ kao i jasna intencija „prljanja plohe“ (Jevšovar). Šezdesetih godina, uz istraživanje sivih i bijelih površina, radi crteže poput Savršenog oblika i Kruga sa svih strana, itd., koji odražavaju istu težnju k apsurdu. Početkom sedamdesetih u njegovom je radu vidljiv pomak. Umjesto dugotrajnih „iscrpljivanja površine” nanošenjem sivih tonova na platno, koji su rezultirali informelističkim površinama, Jevšovar sada negira sliku slobodnijim nanošenjem jednostavnih poteza kista na platno. Paleta se također odmiče od sivih neutralnih tonova i postaje puno šira, koloristička, no Jevšovar i dalje ostaje dosljedan degradaciji (anti-slika), koristeći kolorit samo kao novi stupanj „prljanja“, a ne stvaranja estetskih kompozicija. Spoznaja da materija, u ovom slučaju slikarsko platno i boja, odražava mentalne procese i energiju stvaraoca, izvor je Jevšovarove umjetnosti, a univerzalna komunikacija takvom energijom njezin je konačni cilj. Marijan Jevšovar rođen je u Zagrebu 1922. godine. Diplomirao je 1946. godine u Zagrebu. Specijalizirao je u klasi prof. M. Tartaglije. Bavio se grafičkim dizajnom knjiga i plakata. Umro je 1998. godine u Zagrebu. J.Bubaš Oćuvanost: Pogledajte fotografije Dimenzije oko 68 x 32 cm

DIMENZIJE 70cm X 50cm Stanje plakata kao na fotografiji.

Originalni bioskopski (filmski) plakat : BILA SAM JAČA Dizajn plakata: Radak Bila sam jača je jugoslovenski igrani film, snimljen 1953. godine u režiji Gustava Gavrina. Režija: Gustav Gavrin Uloge: Sava Severova, Mira Stupica, Nikola Popović, Božidar Drnić... Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : NOĆ KOJA SE PAMTI Potonuće „Titanika“ je predstavljeno na veoma realističan način u ovoj napetoj britanskoj drami. (A Night to Remember, 1958) Katastrofa je prikazana u velikoj meri iz perspektive drugog policajca na brodu, Čarlsa Lajtolera. Uprkos brojnim upozorenjima na led, brod isplovljava, napredujući stabilnim tempom na čelu sa kapetanom Edvardom Džonom Smitom. Kada brod udari ledeni breg, posada i putnici otkrivaju da na brodu nema dovoljno čamaca za spasavanje, i tragedija počinje... Uloge: Kenet Mor, Ronald Alen, Robert Ajres... Režija: Roj Bejker Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : ZA ŠAKU DOLARA Za šaku dolara (tal. Per un pugno di dollari; eng. A Fistful of Dollars) je italijanski špageti-vestern Sergia Leonea iz 1964. s Clintom Eastwoodom. U SAD-u je film objavljen tek 1967. te je inicirao popularnost novog žanra, špageti-vesterna. Film je dobio i neslužbene nastavke, Za dolar više (1965.) i Dobar, loš, zao (1966.), u kojima je također nastupio Eastwood. Sva tri filma poznata su kao cjelina kao `dolarska trilogija`. Ovaj film je svojevrsna obrada Telesne straže Akire Kurosawe. U sva tri filma Eastwood se pojavljuje u sličnoj ulozi, kao usamljeni revolveraš bez imena. Zbog toga je studio United Artists promotivno nazvao njegov lik Čovjek bez imena (The Man With No Name). Kako je ovo bio prvi film iz žanra špageti-vesterna u Americi, mnogi europski glumci i filmska ekipa uzeli su američka umjetnička imena. Tako je Sergio Leone bio poznat kao `Bob Robertson`, Gian Maria Volonte kao `Johnny Wels`, a kompozitor Ennio Morricone kao `Dan Savio`. Režija: Sergio Leone Uloge: Clint Eastwood, Marianne Koch, Gian Maria Volonté, Joseph Egger, Antonio Prieto, Mario Brega, Wolfgang Lukschy, Sieghardt Rupp, Benny Reeves, Peter Fernandez Očuvanost: pogledajte fotografije Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) : NAJVECA PREDSTAVA (PRETSTAVA) NA SVETU (THE GREATEST SHOW ON EARTH) Najveća predstava na zemlji američka je filmska drama snimljena 1952. s radnjom u cirkusu Ringling Bros i Barnum & Bailey. Glavne uloge tumače Betty Hutton, Cornel Wilde, i Charlton Heston. Film je producirao, režirao, te pripovijedao Cecil DeMille, a osvojio je Oscara za najbolji film. Priča je podržana sa raskošnom produkcijom, stvarnim cirkuskim tačkama, dokumentarcem, te iza scene prizorima o masivnim logističkim naporima koji omogućavaju rad velikih cirkusa. U filmu glume Hutton i Wilde kao umjetnici na trapezu koji se natječu za centar prstena, te Heston kao cirkuski menadžer koji izvodi show. James Stewart se pojavljuje kao tajanstveni klaun koji nikada ne skida šminku, čak i između pauza, dok su Dorothy Lamour i Gloria Grahame igrale sporedne uloge. Osim filmskih glumaca, pravi cirkusanti Ringling Brosa i Barnum & Bailey cirkusa iz 1951 pojavljuju se u filmu, s ukupunim brojem od 1,400 ljudi, stotinama životinja, i 60 kamiona punih opreme i šatora. Glumci su naučili njihove cirkuske uloge i sudjelovali su u tačkama. Film je među najuspješnijim filmovima i sa najboljom zaradom u Sjedinjenim Američkim Državama i Kanadi. Nagrade Oskari Oskar za najbolji film Fredric M. Frank, Theodore St. John, Frank Cavett - Oskar za najbolji originalni scenarij Zlatni globus Zlatni globus za najbolji film - drama Cecil DeMille - Zlatni globus za najboljeg redatelja George Barnes, J. Peverell Marley - Zlatni globus za najbolju fotografiju Režija: Cecil B. DeMille Uloge: Charleton Heston, Betty Hutton, Cornel Wilde, Dorothy Lamour, Gloria Grahame, Lawrence Tierney, Henry Wilcoxon Kao na fotografijama.

Originalni bioskopski (filmski) plakat : MARŠ NA DRINU (1964) Marš na Drinu je jugoslovenski ratni film snimljena u režiji Živorada Žike Mitrovića, koji se smatra najpoznatijim ostvarenjem na temu Prvog svetskog rata snimljenom u bivšoj Jugoslaviji. (1964) Radnja filma prikazuje Cersku bitku, koja se odigrala na samom početku rata. Protagonisti su pripadnici artiljerijske baterije Kombinovane divizije srpske vojske, koje čine različiti slojevi srpskog društva na početku 20. veka. Film, koji je veliki delom snimljen na 50. godišnjicu bitke, napravljen je velikim delom i uz pomoć preživelih učesnika. Radnja počinje objavljivanjem opšte mobilizacije u Srbiji. Artiljeriski stariji vodnik Veca, koji potiče iz bogate bankarske porodice, raspoređen je u artiljerijskoj bateriji. U prošlom ratu, bio je član jedne komisije, koja je nabavljala topove. Njegova porodica i sada želi da ga postavi u tu komisiju, ali on želi da se priključi bateriji, i krene u rat. Artiljerijska baterija se spremila za pokret (u kojoj je raspoređen Veca). Nalaze se u Aranđelovcu, dok njihovi komandanti imaju sastanak. Na sastanku, pešadijski major Kursula, iznosi svoje mišljenje o tome, da će glavni napad Austrougarska na Srbiju izvršiti preko reke Drine, a ne preko reke Save, kako je bilo očekivano. Uloge: Aleksandar Gavrić, Ljuba Tadić, Nikola Jovanović, Dragomir Bojanić Gidra, Zoran Radmilović, Branko Pleša, Ljubiša Jovanović... Režija: Živorad Žika Mitrović Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : ZA KIM ZVONO ZVONI Režija: Sam Wood. Uloge: Gary Cooper, Ingrid Bergman, Akim Tamiroff, Arturo de Córdova, Vladimir Sokoloff, Mikhail Rasumny Autor plakata: Alfred Lehner KRATKA UMETNIČKA BIOGRAFIJA ALFREDA LEHNERA 1913. Rođen u Osijeku. Sin Sebastijana Lehnera. Od rane mladosti zainteresovan za slikarstvo (u dvanaestoj godini naslikao je pejsaž na platnu ). Srednju stručnu školu završio u Osijeku (bavio se dekorativnim panoima i kao firmopisac ). Svirao je violinu. 1931. Dolazi u Beograd i od tada bez prekida bavi se slikarstvom i primenjenom grafikom. Povremeno i vaja. Radi za mnoge izdavačke kuće, štamparije... 1931-1950. Odlazi na specijalan tečaj kod slikara Mladena Josića i na povremene konsultacije sa slikarom Jovanom Bjelićem. Pohađa Akademiju primenjenih umetnosti studiozno crtanje akta i portreta pod nadzorom profesora Jefte Perića, Antona Hutera, i Mate Zlamalika. Radi na plakatima, plaketama, memorandumima, zaštitnim znacima, koricama za knjige, marke...Povodom izložbe plakata u Muzeju primenjenih umetnosti (1974.), kustos i upravnik muzeja J. Jeftić naglasio je u katalogu da se ističe svojim kvalitetom Lehner Alfred i ostali umetnici šezdesetih godina. Postaje član Saveza likovnih umetnika Jugoslavije, a kasnije kada se oformio Ulupus, postaje i član Saveza umetnika primenjenih umetnosti Jugoslavije (od osnivanja). Radi za „Oblik“ (kasnije Grafolik), a zatim u Zavodu za primenjenu umetnost. U tom periodu i kao službenik u „Obliku“ dobija više uzastopnih nagrada na konkursima: za PTT jubilarne poštanske marke (jubilarne poštanske marke Narodnog ustanka 1941-1951.), 10 idejnih rešenja za rudarske značke (Bor), Bilten JNA, jubilarna značka CK, plakat za štafetu, kongres farmaceuta. Brojna idejna rešenja za filmske plakate (preko sto) i to: Jugoslavija film Beograd, Makedonija film Skoplje i Kinema Sarajevo. Prva nagrada za korice za časopis Ministarstva Železnice. 1956-1958. Radi na bilbordima (dekorativnim panoima) za Filmski festival u Puli. Radio je niz godina na opremi knjiga za „Zavod za izdavanje uxbenika“ kao i drugih izdavačkih kuća. Za preduzeće Eksport Import „Seme“ niz idejnih rešenja za ambalažu. Za preduzeće „Takovo“- Gornji Milanovac, „Kulpin“ – Novi Sad, „Vitaminka“ Banja Luka... 1964. REPUBLIČKI SEKRETARIJAT ZA OBRAZOVANjE I KULTURU priznaje mu svojstvo slobodnog umetnika od 1931. GRUPNE IZLOŽBE Izlagao na svim izložbama Zavoda za primenjenu umetnost i tom prilikom dobijao i prve nagrade. Kao član udruženja ULUPUS-a učestvovao na mnogim zajedničkim manifestacijama. 1968. Učestvuje na svim izložbama u okviru opštine Palilula: Narodni Univerzitet Braća Stamenković, Likovni susret Palilule (sedamdesete). Patent centra, Galerija u Protokolu Beograd, Hala sportova Novi Beograd, Novi Sad 72. , Dom kulture „Kamen Mali“ Cavtat, Dom Sindikata 72. Nr. Univerzitet Braća Stamenković, Likovni susret 72. Pula, likovna grupa 72. „Tašmajdan“, likovna galerija Narodnog univerziteta Veselin Masleša 72. Sportski centar Beograd 73. 1973. Likovna galerija kulturnog centra Beograda. Likovni susret br. 6 hala „Pionir“, učestvuju najpoznatiji naši slikari: Milovan Krstić, Božidar Kovačević, Saša Nikolić, Dragan Rogić, Sip, Ratomir Pešić, Mihajlo Pisanjuk , Ljubica Sokić, Mića Popović, Peđa Milosavljević, akademik Ivan Tabaković, Stojan Čelić, Marko Čelebonović, Zoran Petrović, Milan Konjović, Desa Kerečki, Omčikus Branko, Mirjana Lehner Dragić i dr. 1974. Niz godina izlagao u galeriji „Kosančićev Venac“. Likovna galerija Kulturnog centra Beograda i Muzej grada Beograda 3.10-15.10. 1974. „Beograd – inspiracija umetnika“ 30 godina od oslobođenja (otkupna nagrada ). Exposition 66e. Salon d`Hiver u Parizu (osnovan 1897. Od Udruženja francuskih profesionalnih slikara, vajara i grafičara). Bio jedini izlagač iz Jugoslavije.1978, 1979, 1980. Otvoreni Oktobarski Salon u galeriji „Pinki“. Samostalne izložbe 1970, 1971, 1972. Galerija „Kamen Mali“ – Cavtat, izlagao je ulja (mrtve prirode, pejsaže, portrete) Veliki broj radova iz oblasti primenjene umetnosti nalaze se u zbirkama: Muzeja primenjene umetnosti, Narodne biblioteke, Muzeja PTT-a, Muzeja rudarstva i metalurgije Bor, Avala film,... Slike Alfreda Lehnera nalaze se u mnogim privatnim kolekcijama širom Evrope: Francuske, Nemačka, Austrija... Studijska putovanja Francuska, Italija, Nemačka obogatili su još više njegovo znanje iz likovne i primenjene umetnosti. Bavio se likovnim i pedagoškim radom. 1986. Posle duge i teške bolesti umro u Beogradu. Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Crni Labud (The Black Swan) Dizajn plakata: Alfred Lehner KRATKA UMETNIČKA BIOGRAFIJA ALFREDA LEHNERA 1913. Rođen u Osijeku. Sin Sebastijana Lehnera. Od rane mladosti zainteresovan za slikarstvo (u dvanaestoj godini naslikao je pejsaž na platnu ). Srednju stručnu školu završio u Osijeku (bavio se dekorativnim panoima i kao firmopisac ). Svirao je violinu. 1931. Dolazi u Beograd i od tada bez prekida bavi se slikarstvom i primenjenom grafikom. Povremeno i vaja. Radi za mnoge izdavačke kuće, štamparije... 1931-1950. Odlazi na specijalan tečaj kod slikara Mladena Josića i na povremene konsultacije sa slikarom Jovanom Bjelićem. Pohađa Akademiju primenjenih umetnosti studiozno crtanje akta i portreta pod nadzorom profesora Jefte Perića, Antona Hutera, i Mate Zlamalika. Radi na plakatima, plaketama, memorandumima, zaštitnim znacima, koricama za knjige, marke...Povodom izložbe plakata u Muzeju primenjenih umetnosti (1974.), kustos i upravnik muzeja J. Jeftić naglasio je u katalogu da se ističe svojim kvalitetom Lehner Alfred i ostali umetnici šezdesetih godina. Postaje član Saveza likovnih umetnika Jugoslavije, a kasnije kada se oformio Ulupus, postaje i član Saveza umetnika primenjenih umetnosti Jugoslavije (od osnivanja). Radi za „Oblik“ (kasnije Grafolik), a zatim u Zavodu za primenjenu umetnost. U tom periodu i kao službenik u „Obliku“ dobija više uzastopnih nagrada na konkursima: za PTT jubilarne poštanske marke (jubilarne poštanske marke Narodnog ustanka 1941-1951.), 10 idejnih rešenja za rudarske značke (Bor), Bilten JNA, jubilarna značka CK, plakat za štafetu, kongres farmaceuta. Brojna idejna rešenja za filmske plakate (preko sto) i to: Jugoslavija film Beograd, Makedonija film Skoplje i Kinema Sarajevo. Prva nagrada za korice za časopis Ministarstva Železnice. 1956-1958. Radi na bilbordima (dekorativnim panoima) za Filmski festival u Puli. Radio je niz godina na opremi knjiga za „Zavod za izdavanje uxbenika“ kao i drugih izdavačkih kuća. Za preduzeće Eksport Import „Seme“ niz idejnih rešenja za ambalažu. Za preduzeće „Takovo“- Gornji Milanovac, „Kulpin“ – Novi Sad, „Vitaminka“ Banja Luka... 1964. REPUBLIČKI SEKRETARIJAT ZA OBRAZOVANjE I KULTURU priznaje mu svojstvo slobodnog umetnika od 1931. GRUPNE IZLOŽBE Izlagao na svim izložbama Zavoda za primenjenu umetnost i tom prilikom dobijao i prve nagrade. Kao član udruženja ULUPUS-a učestvovao na mnogim zajedničkim manifestacijama. 1968. Učestvuje na svim izložbama u okviru opštine Palilula: Narodni Univerzitet Braća Stamenković, Likovni susret Palilule (sedamdesete). Patent centra, Galerija u Protokolu Beograd, Hala sportova Novi Beograd, Novi Sad 72. , Dom kulture „Kamen Mali“ Cavtat, Dom Sindikata 72. Nr. Univerzitet Braća Stamenković, Likovni susret 72. Pula, likovna grupa 72. „Tašmajdan“, likovna galerija Narodnog univerziteta Veselin Masleša 72. Sportski centar Beograd 73. 1973. Likovna galerija kulturnog centra Beograda. Likovni susret br. 6 hala „Pionir“, učestvuju najpoznatiji naši slikari: Milovan Krstić, Božidar Kovačević, Saša Nikolić, Dragan Rogić, Sip, Ratomir Pešić, Mihajlo Pisanjuk , Ljubica Sokić, Mića Popović, Peđa Milosavljević, akademik Ivan Tabaković, Stojan Čelić, Marko Čelebonović, Zoran Petrović, Milan Konjović, Desa Kerečki, Omčikus Branko, Mirjana Lehner Dragić i dr. 1974. Niz godina izlagao u galeriji „Kosančićev Venac“. Likovna galerija Kulturnog centra Beograda i Muzej grada Beograda 3.10-15.10. 1974. „Beograd – inspiracija umetnika“ 30 godina od oslobođenja (otkupna nagrada ). Exposition 66e. Salon d`Hiver u Parizu (osnovan 1897. Od Udruženja francuskih profesionalnih slikara, vajara i grafičara). Bio jedini izlagač iz Jugoslavije.1978, 1979, 1980. Otvoreni Oktobarski Salon u galeriji „Pinki“. Samostalne izložbe 1970, 1971, 1972. Galerija „Kamen Mali“ – Cavtat, izlagao je ulja (mrtve prirode, pejsaže, portrete) Veliki broj radova iz oblasti primenjene umetnosti nalaze se u zbirkama: Muzeja primenjene umetnosti, Narodne biblioteke, Muzeja PTT-a, Muzeja rudarstva i metalurgije Bor, Avala film,... Slike Alfreda Lehnera nalaze se u mnogim privatnim kolekcijama širom Evrope: Francuske, Nemačka, Austrija... Studijska putovanja Francuska, Italija, Nemačka obogatili su još više njegovo znanje iz likovne i primenjene umetnosti. Bavio se likovnim i pedagoškim radom. 1986. Posle duge i teške bolesti umro u Beogradu. Americki film iz 1942 godine. Režija: Henry King Uloge: Tyrone Power, Maureen O`Hara, Laird Cregar, Thomas Mitchell... Kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : SELJACKA BUNA 1573 Plakat je uradio: Josip Turković Slikar Josip Turković rođen je u Đurđevcu 4. travnja 1936. godine u obrtničkoj obitelji Ivana Turkovića (1904.-1958.) i Marije rođ. Lovašen (1908.-1986.) kao najmlađe dijete uz braću Đuru (1930.-1967.), Andriju (1928.-1992.) i sestru Doroteju (1934.). Nijedan od trojice braće Turkovića nisu poživjeli dugo, umrli su u naponu snage, kada su rodnom zavičaju tek mogli pružiti ono najbolje. Josip Turković učiteljsku je školu završio u Križevcima, a Pedagošku akademiju u Zagrebu. Kao nastavnik je radio u Zagrebu, Legradu i Virju gdje je i živio sa suprugom i djecom. Od 1971. godine napušta učiteljski rad i djeluje kao samostalni umjetnik. Prvi put je izlagao 1954. godine u Križevcima i od tada je vrlo često priređivao samostalne izložbe ili sudjelovao na skupnim. Ukupno je održao šezdesetak samostalnih izložbi u zemlji i inozemstvu. Bio je član Hrvatskog društva likovnih umjetnika. Osim kao slikar, bio je aktivan kao ilustrator knjiga, grafički dizajner, kulturni animatori i kao sakupljač i čuvar narodnog etnografskog blaga Podravine. Tako je nastala njegova zanimljiva etnografska zbirka i knjiga „Podravsko rukotvorje“ iz 1978. godine. U obiteljskoj kući u Virju je 1982. godine u sklopu svojeg ateliera otvorio galeriju koja danas funkcionira kao Spomen zbirka slika i etnografska zbirka. Umro je 12. svibnja 1982. godine, a pokopan je na groblju u Virju. Seljačka buna 1573. je jugoslavenski povijesni film snimljen 1975. u režiji Vatroslava Mimice. U njemu se prikazuje znameniti Hrvatsko-slovenski seljački ustanak 1573. godine, odnosno kako su se seljaci na sjeveru današnje Hrvatske i susjednim područjima današnje Slovenija, izmučeni iskorištavanjem i zlostavljanjem od strane lokalnih feudalaca poput okrutnog Franje Tahija (koga glumi Pavle Vuisić), odlučili oružjem svrgnuti njihovu vlast pod vodstvom karizmatičnog Matije Gupca (koga glumi Fabijan Šovagović). Nominalni protagonist je mladi seljak po imenu Petar, koga tumači Mimičin sin Sergio. Iako se često pogrešno navodi kako je predložak poslužio istoimeni roman Augusta Šenoe, scenarij Vatroslava Mimice je daleko više inspiriran Krležinim Baladama Petrice Kerempuha, odnosno Mimičinim vlastitim marksističkim svjetonazorom, odnosno povijesnim tumačenjima u skladu s ideologijom tada vladajućeg Saveza komunista, koji je u Gupcu i njegovim ustanicima vidio svojevrsnu preteču i uzor za Tita i njegove partizane u Drugom svjetskom ratu. Film se, dijelom i zbog toga, snimao pune dvije godine, odnosno dobio proračun i materijalne resurse koje su inače mogli očekivati tek tvorci najspektakularnijih partizanskih filmova. Sa druge strane se inzistiralo na što je moguće većoj autentičnosti, pa se u filmu koristi kajkavski dijalekt, zbog koga je film morao biti titlovan prilikom prikazivanja u drugim dijelovima tadašnje Jugoslavije i Hrvatske. Seljačka buna je zbog raskošne produkcije postigla relativno veliki uspjeh u kino-dvoranama, kao i nekoliko nagrada na Pulskom filmskom festivalu. Izuzetno je zapažena bio i glazbeni soundtrack Alfija Kabilja, koji je poslije izdan kao LP, odnosno postao prvo diskografsko izdanje originalnog filmskog soudntracka u Hrvatskoj.[1] Mimica je nakon kino-distribucije nadosnimio nekoliko scena, odnosno stvorio verziju filma u obliku četverodijelne televizijske miniserije pod naslovom Anno Domini 1573, koja je sadržavala za tu svrhu posebno izdrađene ilustracije u stilu renesansnog umjetnika Pietera Breughela, odnosno naraciju u stilu Bertolta Brechta koja povlači dodatne paralele između ustanka i komunističkih revolucija u 20. stoljeću. Ta je verzija prvi put prikazana na programu tadašnje Televizijse Zagreb 1979. godine Režija: Vatroslav Mimica Producent: Sulejman Kapić (izvršni producent), Branko Lustig (direktor produkcije) Scenario: Vatroslav Mimica Uloge: Srđan Mimica, Fabijan Šovagović, Bata Živojinović, Pavle Vuisić, Franjo Majetić Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

81 x 57 cm ivice iskrzane/ostecene,inace u dobrom stanju. urolan ovo je originalni poljski plakat filma `I Will Not Love You` dizajn/ilustrator Franciszek Andrzej Bobola Biberstein-Starowieyski movie poster, polish movie poster, design Franciszek Starowieyski Franciszek Andrzej Bobola Biberstein-Starowieyski (8 July 1930 in Bratkówka – 23 February 2009 in Warsaw) was a Polish artist. From 1949 to 1955, he studied at the Academy of Fine Arts in Kraków and Warsaw. He specialized in poster, drawing, painting, stage designing, and book illustration. He was a member of Alliance Graphique International (AGI). Throughout his career his style deviated from the socialist realism that was prevalent during the start of his career and the popular, brightly colored Cyrk posters; however he did create one Cyrk poster Homage to Picasso in 1966. He was the first Polish artist to have a one-man show at the Museum of Modern Art (MoMA) in New York, in 1986.

100 X 69 cm 3 x presavijen stanje LOSE Melodrama about Dr. Alberto Robles, an idealistic city physician living in a rural community ruled by macho customs and feudalistic landowners, who falls for Soledad, a peasant woman. Director: Roberto Gavaldón Writers: Roberto Gavaldón, Javier López Ferrer (novel) Stars: Arturo de Córdova, Pedro Armendáriz, Estela Inda

UNIKAT Premier de cordée - francuski film 99 x 70 cm 3 x presavijen, ispisan na poledjini movie poster, AFFICHE de FILM ilustrovao : JANDA Premier de cordée Zian Servettaz is a dedicated mountain man. His Italian-born wife Bianca does not adjust well to his mountain village in France, and to the ever life-threatening dangers presented by his mountain guiding and climbing. Stars: Irène Corday, André Le Gall, Marcel Delaître

DIMENZIJE 70cm x 50cm Stanje plakata kao na fotografiji.

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) za film: KUM Kum (engl. The Godfather) je američki dramski film režisera Fransisa Forda Kopole iz 1972. godine s Marlonom Brandom, Alom Pačinom, Džejmsom Kanom, Robertom Duvalom i Dajanom Kiton. Film je adaptacija istoimenog romana, koji je napisao Mario Puzo. Priča filma pokriva period od 10 godina (1945—1955) i prati italijansko-američku porodicu Korleone. Film je nagrađen nagradama Američke filmske akademije za najbolji film, najboljeg glumca i najbolji adaptirani scenario, a izabran je i za čuvanje u Nacionalnom filmskom registru Sjedinjenih Država. Takođe je rangiran kao drugi najbolji film u istoriji američke kinematografije, iza Građanina Kejna na spisku „100 godina... 100 filmova (izdanje na 10. godišnjicu)“ Američkog filmskog instituta. Isto tako, rangiran je kao drugi na spisku „250 najboljih“ IMDb, prvi na spisku 100 najboljih sajta Metacritic i među prvih 10 na spisku najboljih filmova svih vremena sajta Rotten Tomatoes. Film je najpre odbio da snimi italijanski režiser Serđo Leone.Dvanaest godina kasnije on ipak snima krimi film Bilo jednom u Americi. Za njegovu ulogu kao Don Vito Korleone osvojio je Marlon Brando jednog zlatnog globusa kao i jednog oskara kao najbolji glumac. Film sam, osvojio je mnogih nagrada kao što su to pet Zlatnih globusa kao i tri Oskara. 5 osvojenih Zlatnih globusa kao: Najbolji film Najbolja režija Najbolja scenarija Najbolji glumac (Marlon Brando) Najbolja muzika 3 osvojena Oskara kao: Oskar za najbolji film Najbolja scenarija Najbolji glumac (Marlon Brando) Osvojena BAFTA kao: Najbolja muzika Kao na fotografijama.

Originalni bioskopski (filmski) plakat: 20000 MILJA POD MOREM 20,000 Leagues Under the Sea (sh. 20000 liga pod morem, u bivšoj Jugoslaviji distribuiran pod naslovom 20000 milja pod morem) je američki science fiction pustolovni film snimljen 1954. godine u režiji Richarda Fleischera i produkciji Walta Disneya, poznat kao prvo ostvarenje njegovog vlastitog hollywoodskog studija, ali i kao jedno od najuspješnijih i najpopularnijih ostvarenja žanra. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana francuskog pisca Julesa Vernea. Radnja započinje 1868. godine kada se naučnik profesor Arronax (koga glumi Paul Lukas), njegov sluga Conseil (koga glumi Peter Lorre) i kitolovac Ned Land (koga glumi Kirk Douglas) ukrcaju na američki ratni brod koji nastoji uloviti tajanstveno morsko čudovište za koje se na kraju ispostavi da je podmornica po imenu Nautilus čiji zapovjednik, tajanstveni Kapetan Nemo (koga glumi James Mason) zarobi svu trojicu i vodi ih na putovanje svjetskim podmorjem. 20,000 Leagues Under the Sea je predstavljao jedan od najskupljih i najambicioznijih projekata tadašnjeg Hollywooda, u koga je Disney uložio ogroman budžet. Kao lokacije za snimanje su korišteni Bahami i Jamajka, a za pojedine scene je bila angažirana tehnička ekipa od 400 ljudi. Snimanje su obilježili brojni tehnički problemi, ali i nastojanje da se koriste novi, i što je moguće uvjerljiviji specijalni efekti. Završnica filma je, pak, bila pod snažnim uticajem tada aktualnog Hladnog rata, odnosno tjeskobe koje su u svjetskoj javnosti izazivali nuklearni pokusi. Film je doživio veliki uspjeh, te postao drugi najgledaniji film godine u SAD. Dobio je i izuzetno dobre kritike, pri čemu se isticala prilično kvalitetna glumačka ekipa, a posebno James Mason, kome je Nemo postao najbolja uloga u karijeri. Sljedeće je godine osvojio Oscare za scenografiju u boji i za specijalne efekte. Režija: Richard Fleischer Uloge: Kirk Douglas ... Ned Land James Mason ... Kapetan Nemo Paul Lukas ... Profesor Pierre Aronnax Peter Lorre ... Conseil Robert J. Wilke ... Prvi oficir Nautilusa Ted de Corsia ... Kapetan Farragut Carleton Young ... John Howard J. M. Kerrigan ... Billy Percy Helton ... Kočijaš Ted Cooper ... Prvi oficir Abrahama Lincolna` Fred Graham ... Casey Stanje plakata kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

REDJI PREDMETI iz perioda Jugoslavije Dimenzije : 67,5 x 47,5 cm Presavijen 2 puta Ostecenja vidna na slici ...dobar majstor pri uramljivanju moze sve to lepo da ispegla u pozadini Cenjeni svetski dizajner sa ovih prostora Mirko Ilic je odradeo- dizajnirao ovaj plakat Rezija: Slobodan Sijan Uloge: Pavle Vuisic, Dragan Nikolic, Danilo `Bata` Stojkovic... Stanje sa slike OSTALI MOJI PREDMETI NA KUPINDU : https://www.kupindo.com/Clan/180001/SpisakPredmeta