Informacije o Proizvodu Veličina: M Brend: please Grad: Novi Sad Materijali: poliester spandeks Tagovi: please markirano italy Stanje predmeta: novo bez etikete Boja: ljubičasta Prelepe PLEASE tri-četvrt pantalone koje mogu odlicno da se kombinuju u neku elegantniju varijantu ili casual.

Liu Jo široke ženske pantalone. Tri-četvrt dužina nogavica. Bela boja.

ženske pantalone u zelenoj boji, pantalone u jarko zelenoj neon boji, pantalone su tri četvrt kroja, dubokog struka, uz telo Ove sezone, zeleno je u centru pažnje, a naše pantalone Green iz Leto 2024 kolekcije savršeno prate trendove. Sa svojom jarko zelenom neon bojom, ove ženske pantalone su pravi izbor za sve ljubitelje boja. Sa tri četvrt krojem i dubokim strukom, ove pantalone pružaju udobnost i stil. Izrađene od pamuka sa dodatkom elastana, osiguravaju savršeno prileganje i slobodu pokreta tokom letnjih aktivnosti. Sirovinski sastav: pamuk 97% elastan 3% | Napomena: skuplanje po duzini +1,48% po sirini -0,42%

Ova ženska pidžama s kratkim rukavima i tri-četvrt pantalonama je izrađena od visokokvalitetnog materijala koji kombinira 95% pamuka i 5% likre, ova pidžama nudi mekanu, prozračnu i lagano rastezljivu tkaninu koja će vam pružiti osjećaj udobnosti tijekom cijele noći. Ova pidžama je idealna za tople ljetne noći ili za ugodno opuštanje tijekom cijele godine. Kratki rukavi omogućavaju slobodno kretanje i udobnost, dok tri-četvrt pantalone pružaju dovoljno pokrivenosti za vaše noge, ali i osiguravaju prozračnost. Dizajn pidžame je jednostavan, ali elegantan, s raznim šarmantnim uzorcima i bojama koji dodaju dodir stila vašem opuštenom izgledu. Ova pidžama nije samo praktična, već i privlačna, čineći vaše vrijeme odmora kod kuće još ugodnijim i estetski ugodnijim.

ženske pantlone u crnoj boji, sa dubokim strukom, struk naglašen sa tri dugmeta u srebrnoj boji, pantalone su telo sa tri četrvt nogavicama Pantalone Felon iz Letnje kolekcije 2024 su savršen spoj stila i udobnosti. Sa dubokim strukom i naglašenim strukom, ove crne pantalone ističu se elegancijom i modernim dizajnom. Tri dugmeta u srebrnoj boji dodaju sofisticiranost, dok elastan u materijalu pruža fleksibilnost i udobnost tokom celog dana. Pantalone su sa tri četvrt nogavicama, što ih čini pogodnim izborom za različite prilike. Sa 97% pamuka u svom sastavu, ove pantalone su udobne i prijatne za nošenje, pružajući istovremeno elegantan izgled. Sirovinski sastav: pamuk 97% elastan 3% | Napomena: skupljanje po duzini +1,48% po sirini -0,42%

Garderoba, lot 26 komada. Lot sadrži kvalitetne pantalone, helanke, majice, bluzice, prsluke, kardigan, kombinezon... Veličina većinom s i nekoliko komada vel.xs. Garderoba je odlična, kao nova. Velika preporuka! 1. C&A kvalitetne crne pantalone tri četvrt dužine nogavica, sa rebrastim detaljima napred, vel.S 2. Bershka svetlo roze pliće pantalone, vel.S i slabiji M 3. Black Couture nove cvetne heanke, vel.XS i slabiji S 4. Roze pantalone/helanke vel.XS i slabiji S 5. Blue Motion nove cvetne helanke, vel.S 6. HM siva majica-tunika sa karnerima, označeno 14+, odgovara S 7. Vero Moda kraljevski plava bluzica sa velikim V izrezom, opšivena crnom čipkom, vel.XS 8. France polo majica Terre de Marins, narandžasto bele pruge, vel.S 9. Mango crni kombinezon kratkih nogavica, sa golim leđima i mašnom pozadi, vel.S 10. KappAhl crna majica sa raskošnim karnerom, označeno 170cm, odgovara vel.S 11. Crna bluzica sa većim V izrezom, vel.XS i sabiji S 12. Crna majica sa cirkonima napred, vel.S 13. Only crna košuljica bez rukava, sa kragnom, vel.S 14. Benetton siva kratka suknja sa šlicem, vel.XS 15. Wrangler veoma kvalitetna crna bluza 3/4 rukava, sa dva džepa napred, označena vel.M ali odgovara

Informacije o Proizvodu Veličina: 38 Grad: Niš Materijali: elastin poliester Tagovi: komplet cvetno pantalone ogrtac Stanje predmeta: veoma dobro Boja: šareno Prelep cvetni komplet, velicina je univerzalna, ali bih rekla da je za S i M, eventualno L, donji deo moze za L, gornji nisam sigurna, tako da se vodite merama. Pantalone i ogrtac su istog dezena, ali su materijali drugaciji, pantalone se rastezu, dok ogrtac ne. I ogrtac i pantalone imaju trakicu. Duzina pantalona je 108cm, struk 33cm, dubina 36cm, imajte u vidu da su pantalone visokog struka i da se rastezu, sirina nogavica je 33cm. Duzina ogrtaca je 105cm, rukavi su tri cetvrt i duzina je 46cm, ramena 37cm, ledja 50cm, poluobim grudi 49cm, imajte u vidu da se ogrtac ne rasteze.

Zelena tunika sa tri-četvrt rukavima i bočnim šlicevima. Relaksirana forma nadograđena je zvonastim mažetnama sa otvorima i šarmatnim četvrtastim dugmićima u zlatnoj boji. Pantalone sa fotografije možete pogledati ovde. Model nosi veličinu 36. Visina modela: 177 cm. Obuća nije deo našeg asortimana.

Informacije o Proizvodu Veličina: S Brend: vdp italia Grad: Novi Sad Materijali: ,pamuk keper Tagovi: komplet Stanje predmeta: veoma dobro Boja: bela Prodajem komplet italijanske pantalone duzina 103cm,struh 37cm i kosuljicu pim kle leprsav materijal u donjem delu guma ,rukavi mogu da se zakace i nameste tri cetvrt.

Informacije o Proizvodu Veličina: M Brend: mng Grad: Užice Materijali: poliester Tagovi: moderna bluza unikatna Stanje predmeta: odlično Boja: šareno Unikatna bluza modernog izgleda. Kupljena u inostranstvu tako da cete biti jedinstveni. Lako se uparuje sa farmerkama I pantalonama. Tri četvrt rukavi Bez oštećenja ♥️

Informacije o Proizvodu Veličina: XS Brend: zara Grad: Beograd Materijali: haljina Tagovi: zmijska Stanje predmeta: veoma dobro Boja: crna bela Crno bela zmijska zarina haljina, 2x nosena, skroz dugacka na raskopcavanje, moze se nositi kao haljina ili preko pantalona i majice, tri cetvrt rukavi, xs velicina

Opis Crno bela kombinacija uvek je adekvatan izbor. Haljina sa crno belim prugama ima dosta prednosti. Pre svega vertikalne pruge izdužuju figuru, model je jako komforan i udoban a pre svega zavodljiv. Gornji deo ima V izrez na preklop, ispod grudi satensku traku koja se vezuje u mašnu, a donji deo nonšalantno pada, tako da prikriva i po neki višak na stomaku. Ima tri četvrt rukave pa je možete nositi tokom cele godine. Vrlo je kratka, pa se može nositi i na helanke ili kožne pantalone. Najvažnije je kod ove haljine je što lepo stoji i crnkama i plavušama. Laka je za uklapanje sa ostalim bojama, pa se možete igrati sa kombinacijom jakih boja. TOP komentar „Obožavam cipele u jarkim bojama, ne mogu da odolim i uvek na kraju kupim još jedan par iako sam svesna da ću ih teško uklopiti zbog boje, ali zato obožavam ovakve haljine sa kombinacijom crne i bele, uz ovu haljinu mogu da nosim bilo koji par cipela.“ (Mira, 34)

Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 120mm 77 02 120 H ESD 77 02 120 H ESD elektronička klešta za bočno sečenje sa umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta. Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala. Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine. Stabilan, provučeni zglob bez zazora. Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC. klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica.Trajno pouzdani rezultati sečenja sprečavanjem deformacija rezanja usled preopterećenja. Velika ušteda zbog dužeg veka trajanja klešta. Električno pražnjenje drški - disipativne. - Vrednosti sečenja srednjetvrde žice (prečnik): Ø 1,4mm - Vrednosti sečenja tvrde žice (prečnik): Ø 1,0mm - Vrednosti sečenja žice za pianino (prečnik): Ø 0,6mm - Vrednosti sečenja meke žice (prečnik): Ø 2mm - dužina čeljusti (B): 14mm - Debljina čeljusti (na zglobu) (D): 7,5mm - Širina glave (A): 11mm - ESD: da Karakteristike: Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine Stabilan, provučeni zglob bez zazora Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica Trajno pouzdani rezultati sečenja putem sprečavanja deformacija sečenja usled preopterećenja Velika ušteda troškova usled duljeg veka trajanja klešta Električno pražnjenje drški - disipativne Dužina x Širina x Visina: 120 mm 50 mm 19 mm Težina: 85 g Obim isporuke: 77 02 120 H ESD Karta proizvoda - 77 02 120 H ESD Preuzmi Ovaj proizvod trenutno nije ocenjen! Ocenite proizvod Izaberite broj zvezdica: * Vaše ime: * Vaš email: * Opis: Potvrdi ocenu Trenutno ne postoje komentari za ovaj proizvod! Unesite komentar Vaše ime: * Vaš email: * Komentar: * Potvrdi Knipex Knipex kompanija je osnovana 1882. godine i počela je sa proizvodnjom 60 Knipex klešta na dan. Svi procesi prilokom izrade Knipex klešta su pažljivo odrađivani jer su stremili tome od početka postignu najviši kvalitet izrade. Do danas je KNIPEX ostao veran početnim principima – koncentrisati svu snagu na proizvodnju najkvalitetnijih klešta na svetu. U Knipex ponudi ima preko 1,000 različitih klešta za električare, opštu upotrebu, elektroničare, vodoinstalatere, avio industriju. Knipex je brend koji predstavlja kvalitet i vekovnu tradiciju u proizvodnji klešta. Ono što je u početku bila mala seoska kovačnica, danas je vodeći svetski specijalizovani proizvođač profesionalnih klešta. Saznajte više o Knipex razvoju i glavnim postignućima tokom više od 135 godina. Knipex - Stručnjaci za klešta Fokusiranost je ideja koja pokreće Knipex. Knipex je sinonim za stručnost i vrhunske performanse. Tokom više od 135 godina Knipex je stekao veliko znanje o kleštima i proizvodnji. Knipex stalno usavršava sve aspekte kompanije – proizvode, procese, organizaciju i veštine. Kvalitet je važan Preciznost klešta je odlučujući faktor za njihovo funkcionisanje: bez preciznosti nema pouzdanog sečenja, stezanja ili oblikovanja. Minimalna odstupanja, koja Knipex poštuje zahvaljujući savremenoj tehnologiji proizvodnje, omogućava ispunjavanje strogih zahteva kvaliteta. Da bi osigurali da klešta ispunjavaju vaša očekivanja, Knipex koristi samo odabrano legure čelika. Brain Trust Innovacije - Uvek još bolja klešta - ovo je Knipex-ova misao vodilja, čijem sprovođenju posvećuju svu svoju sposobnost i kreativnost. Razvijaju se nova klešta i optimizuju postojeći modeli kako bi ih učinili još boljim i lakšim. Knipex pronalazi nekonvencionalna rešenja koja postavljaju standarde: novi načini prenošenja sile, lakša i brža upotreba, kombinacije različitih funkcija u jednom alatu i maštoviti alati za rešavanje problema u posebnim aplikacijama. Ovo štedi energiju i vreme, tako da možete postići bolje rezultate rada uz manje napora. Mnoge proizvodne mašine Knipex izrađuje sam, a kupljene prilagođava posebnim zahtevima. Proizvedeno u Vupertalu, u Nemačkoj! Knipex proizvodi isključivo u Nemačkoj, na mestu osnivanja kompanije u Vupertalu. Od ideje o proizvodu do isporuke gotovih klešta kupcima: sve se radi pod jednim krovom. Blizina i direktna komunikacija Knipex-u omogućavaju da koordinira sve procese i razmenjuje ideje među svim zaposlenima. Knipex istorijat 1882. godine Carl Gustav Putsch je sa jednim pomoćnikom i dva šegrta osnovao malu kovačnicu za klešta u Kronenbergu. U podrumu njegove kuće kovali su stolarska i potkivačka klešta. 1922. godine Posle očeve smrti, upravljanje kompanijom je preuzeo Carl Putsch, koji je 1927. godine sa 27 zaposlenih proizvodio oko 7.000 klešta nedeljno. Zanatska radnja se pretvorila u malu fabriku. 1942. godine Carl Putsch je razvio i registrovao zaštitni znak Knipex. 1954. godine Karl Putsch, unuk osnivača kompanije, preuzeo je upravljanje kompanijom. Kao strastveni inženjer, modernizovao je proizvodne procese i proširio asortiman proizvoda. Karl i njegova supruga Ilse, koja je radila u kompaniji od 1951. godine, postavili su kompaniju na vodeću poziciju na evropskom tržištu. 1973. godine Inovacije postaju sve važnije. Alligator® klešta su postigla veliki uspeh u oblasti klešta za stezanje: nova vrsta klešta za cevi koja podjednako dobro stežu okrugle i kvadratne obradke. Više nije potrebno zatezati ručke tokom upotrebe - čeljusti klešta imaju mogućnost samozabravljivanja. 1984. godine Knipex razvija "Cobra®" klešta: klešta za cevi koja se mogu podesiti brzo i u više koraka pritiskom na dugme. 1988. godine Cobolt® kompaktni sekač dolazi na tržište: njegov sofisticirani sistem prenosa sile povećava snagu do 20 puta. Dizajn je takođe jednostavan i kompaktan. 1994. godine Izumljena su ključ klešta: potpuno nov alat sa paralelnim steznim čeljustima i čegrtaljkom za pažljivo hvatanje čak i osetljivih površina. 1996. godine Ralf Putsch, koji se pridružio kompaniji 1987. godine, preuzeo je upravljanje celom kompanijom. Međunarodni udeo poslovanja je povećan u granicama održivosti – danas je preko 60%. Knipex je 1998. godine otvorio prodajnu kancelariju u Moskvi. U narednim godinama otvorene su filijale u SAD, Kini, Dubaiju, Japanu, Meksiku, Brazilu i Indiji. 2016. godine Knipex je 2016. godine lansirao univerzalni alat za skidanje izolacije „ErgoStrip®“ – prvi u svetu. To je kombinacija tri alata za obradu kablova u jednom koji omogućava korisniku da radi brzo i efikasno. Knipex je još jednom proširio obim svoje stručnosti u proizvodnji elektro instalacionih alata. 2018. godine Knipex zapošljava oko 1.200 ljudi u Vupertalu i oko 1.900 u grupaciji. Gradi se dodatni proizvodni i poslovni prostor i ulažu se velika sredstva u dodatne mašine i sisteme, uključujući i automatizovanu radionicu za kaljenje. 2020. godine Nove potrebe korisnika zahtevaju nove alate. Opsežna porodica Knipex Cobra®, razvijena tokom poslednjih 36 godina, dostupna je u mnogim veličinama i specijalnim varijantama. Najnoviji član je Knipex Cobra® XS, veličine samo 100 milimetara, posebno malih, ali potpuno funkcionalnih klešta za cevi: idealne za svaki džep pantalona. Naziv proizvoda: Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 120mm 77 02 120 H ESD Šifra proizvoda: 77 02 120 H ESD Proizvođač: Knipex Zemlja porekla: Nemačka Bar-kod (EAN): 4003773075813

Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala 135mm 77 02 135 H 77 02 135 H elektronička klešta za bočno sečenje sa umetnutom oštricom od tvrdog metala Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta. Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala. Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine. Stabilan, provučeni zglob bez zazora. Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC. klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica.Trajno pouzdani rezultati sečenja sprečavanjem deformacija rezanja usled preopterećenja. Velika ušteda zbog dužeg veka trajanja klešta. - Vrednosti sečenja srednjetvrde žice (prečnik): Ø 1,6mm - Vrednosti sečenja tvrde žice (prečnik): Ø 1,2mm - Vrednosti sečenja žice za pianino (prečnik): Ø 0,8mm - Vrednosti sečenja meke žice (prečnik): Ø 2,2mm - dužina čeljusti (B): 18mm - Debljina čeljusti (na zglobu) (D): 9,5mm - Širina glave (A): 15mm Karakteristike: Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine Stabilan, provučeni zglob bez zazora Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica Trajno pouzdani rezultati sečenja putem sprečavanja deformacija sečenja usled preopterećenja Velika ušteda troškova usled duljeg veka trajanja klešta Dužina x Širina x Visina: 135 mm 50 mm 20 mm Težina: 115 g Obim isporuke: 77 02 135 H Karta proizvoda - 77 02 135 H Preuzmi Ovaj proizvod trenutno nije ocenjen! Ocenite proizvod Izaberite broj zvezdica: * Vaše ime: * Vaš email: * Opis: Potvrdi ocenu Trenutno ne postoje komentari za ovaj proizvod! Unesite komentar Vaše ime: * Vaš email: * Komentar: * Potvrdi Knipex Knipex kompanija je osnovana 1882. godine i počela je sa proizvodnjom 60 Knipex klešta na dan. Svi procesi prilokom izrade Knipex klešta su pažljivo odrađivani jer su stremili tome od početka postignu najviši kvalitet izrade. Do danas je KNIPEX ostao veran početnim principima – koncentrisati svu snagu na proizvodnju najkvalitetnijih klešta na svetu. U Knipex ponudi ima preko 1,000 različitih klešta za električare, opštu upotrebu, elektroničare, vodoinstalatere, avio industriju. Knipex je brend koji predstavlja kvalitet i vekovnu tradiciju u proizvodnji klešta. Ono što je u početku bila mala seoska kovačnica, danas je vodeći svetski specijalizovani proizvođač profesionalnih klešta. Saznajte više o Knipex razvoju i glavnim postignućima tokom više od 135 godina. Knipex - Stručnjaci za klešta Fokusiranost je ideja koja pokreće Knipex. Knipex je sinonim za stručnost i vrhunske performanse. Tokom više od 135 godina Knipex je stekao veliko znanje o kleštima i proizvodnji. Knipex stalno usavršava sve aspekte kompanije – proizvode, procese, organizaciju i veštine. Kvalitet je važan Preciznost klešta je odlučujući faktor za njihovo funkcionisanje: bez preciznosti nema pouzdanog sečenja, stezanja ili oblikovanja. Minimalna odstupanja, koja Knipex poštuje zahvaljujući savremenoj tehnologiji proizvodnje, omogućava ispunjavanje strogih zahteva kvaliteta. Da bi osigurali da klešta ispunjavaju vaša očekivanja, Knipex koristi samo odabrano legure čelika. Brain Trust Innovacije - Uvek još bolja klešta - ovo je Knipex-ova misao vodilja, čijem sprovođenju posvećuju svu svoju sposobnost i kreativnost. Razvijaju se nova klešta i optimizuju postojeći modeli kako bi ih učinili još boljim i lakšim. Knipex pronalazi nekonvencionalna rešenja koja postavljaju standarde: novi načini prenošenja sile, lakša i brža upotreba, kombinacije različitih funkcija u jednom alatu i maštoviti alati za rešavanje problema u posebnim aplikacijama. Ovo štedi energiju i vreme, tako da možete postići bolje rezultate rada uz manje napora. Mnoge proizvodne mašine Knipex izrađuje sam, a kupljene prilagođava posebnim zahtevima. Proizvedeno u Vupertalu, u Nemačkoj! Knipex proizvodi isključivo u Nemačkoj, na mestu osnivanja kompanije u Vupertalu. Od ideje o proizvodu do isporuke gotovih klešta kupcima: sve se radi pod jednim krovom. Blizina i direktna komunikacija Knipex-u omogućavaju da koordinira sve procese i razmenjuje ideje među svim zaposlenima. Knipex istorijat 1882. godine Carl Gustav Putsch je sa jednim pomoćnikom i dva šegrta osnovao malu kovačnicu za klešta u Kronenbergu. U podrumu njegove kuće kovali su stolarska i potkivačka klešta. 1922. godine Posle očeve smrti, upravljanje kompanijom je preuzeo Carl Putsch, koji je 1927. godine sa 27 zaposlenih proizvodio oko 7.000 klešta nedeljno. Zanatska radnja se pretvorila u malu fabriku. 1942. godine Carl Putsch je razvio i registrovao zaštitni znak Knipex. 1954. godine Karl Putsch, unuk osnivača kompanije, preuzeo je upravljanje kompanijom. Kao strastveni inženjer, modernizovao je proizvodne procese i proširio asortiman proizvoda. Karl i njegova supruga Ilse, koja je radila u kompaniji od 1951. godine, postavili su kompaniju na vodeću poziciju na evropskom tržištu. 1973. godine Inovacije postaju sve važnije. Alligator® klešta su postigla veliki uspeh u oblasti klešta za stezanje: nova vrsta klešta za cevi koja podjednako dobro stežu okrugle i kvadratne obradke. Više nije potrebno zatezati ručke tokom upotrebe - čeljusti klešta imaju mogućnost samozabravljivanja. 1984. godine Knipex razvija "Cobra®" klešta: klešta za cevi koja se mogu podesiti brzo i u više koraka pritiskom na dugme. 1988. godine Cobolt® kompaktni sekač dolazi na tržište: njegov sofisticirani sistem prenosa sile povećava snagu do 20 puta. Dizajn je takođe jednostavan i kompaktan. 1994. godine Izumljena su ključ klešta: potpuno nov alat sa paralelnim steznim čeljustima i čegrtaljkom za pažljivo hvatanje čak i osetljivih površina. 1996. godine Ralf Putsch, koji se pridružio kompaniji 1987. godine, preuzeo je upravljanje celom kompanijom. Međunarodni udeo poslovanja je povećan u granicama održivosti – danas je preko 60%. Knipex je 1998. godine otvorio prodajnu kancelariju u Moskvi. U narednim godinama otvorene su filijale u SAD, Kini, Dubaiju, Japanu, Meksiku, Brazilu i Indiji. 2016. godine Knipex je 2016. godine lansirao univerzalni alat za skidanje izolacije „ErgoStrip®“ – prvi u svetu. To je kombinacija tri alata za obradu kablova u jednom koji omogućava korisniku da radi brzo i efikasno. Knipex je još jednom proširio obim svoje stručnosti u proizvodnji elektro instalacionih alata. 2018. godine Knipex zapošljava oko 1.200 ljudi u Vupertalu i oko 1.900 u grupaciji. Gradi se dodatni proizvodni i poslovni prostor i ulažu se velika sredstva u dodatne mašine i sisteme, uključujući i automatizovanu radionicu za kaljenje. 2020. godine Nove potrebe korisnika zahtevaju nove alate. Opsežna porodica Knipex Cobra®, razvijena tokom poslednjih 36 godina, dostupna je u mnogim veličinama i specijalnim varijantama. Najnoviji član je Knipex Cobra® XS, veličine samo 100 milimetara, posebno malih, ali potpuno funkcionalnih klešta za cevi: idealne za svaki džep pantalona. Naziv proizvoda: Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala 135mm 77 02 135 H Šifra proizvoda: 77 02 135 H Proizvođač: Knipex Zemlja porekla: Nemačka Bar-kod (EAN): 4003773075806

Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 135mm 77 02 135 H ESD 77 02 135 H ESD elektronička klešta za bočno sečenje sa umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta. Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala. Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine. Stabilan, provučeni zglob bez zazora. Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC. klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica.Trajno pouzdani rezultati sečenja sprečavanjem deformacija rezanja usled preopterećenja. Velika ušteda zbog dužeg veka trajanja klešta. Električno pražnjenje drški - disipativne. - Vrednosti sečenja srednjetvrde žice (prečnik): Ø 1,6mm - Vrednosti sečenja tvrde žice (prečnik): Ø 1,2mm - Vrednosti sečenja žice za pianino (prečnik): Ø 0,8mm - Vrednosti sečenja meke žice (prečnik): Ø 2,2mm - dužina čeljusti (B): 18mm - Debljina čeljusti (na zglobu) (D): 9,5mm - Širina glave (A): 15mm - ESD: da Karakteristike: Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine Stabilan, provučeni zglob bez zazora Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica Trajno pouzdani rezultati sečenja putem sprečavanja deformacija sečenja usled preopterećenja Velika ušteda troškova usled duljeg veka trajanja klešta Električno pražnjenje drški - disipativne Dužina x Širina x Visina: 135 mm 50 mm 20 mm Težina: 115 g Obim isporuke: 77 02 135 H ESD Karta proizvoda - 77 02 135 H ESD Preuzmi Ovaj proizvod trenutno nije ocenjen! Ocenite proizvod Izaberite broj zvezdica: * Vaše ime: * Vaš email: * Opis: Potvrdi ocenu Trenutno ne postoje komentari za ovaj proizvod! Unesite komentar Vaše ime: * Vaš email: * Komentar: * Potvrdi Knipex Knipex kompanija je osnovana 1882. godine i počela je sa proizvodnjom 60 Knipex klešta na dan. Svi procesi prilokom izrade Knipex klešta su pažljivo odrađivani jer su stremili tome od početka postignu najviši kvalitet izrade. Do danas je KNIPEX ostao veran početnim principima – koncentrisati svu snagu na proizvodnju najkvalitetnijih klešta na svetu. U Knipex ponudi ima preko 1,000 različitih klešta za električare, opštu upotrebu, elektroničare, vodoinstalatere, avio industriju. Knipex je brend koji predstavlja kvalitet i vekovnu tradiciju u proizvodnji klešta. Ono što je u početku bila mala seoska kovačnica, danas je vodeći svetski specijalizovani proizvođač profesionalnih klešta. Saznajte više o Knipex razvoju i glavnim postignućima tokom više od 135 godina. Knipex - Stručnjaci za klešta Fokusiranost je ideja koja pokreće Knipex. Knipex je sinonim za stručnost i vrhunske performanse. Tokom više od 135 godina Knipex je stekao veliko znanje o kleštima i proizvodnji. Knipex stalno usavršava sve aspekte kompanije – proizvode, procese, organizaciju i veštine. Kvalitet je važan Preciznost klešta je odlučujući faktor za njihovo funkcionisanje: bez preciznosti nema pouzdanog sečenja, stezanja ili oblikovanja. Minimalna odstupanja, koja Knipex poštuje zahvaljujući savremenoj tehnologiji proizvodnje, omogućava ispunjavanje strogih zahteva kvaliteta. Da bi osigurali da klešta ispunjavaju vaša očekivanja, Knipex koristi samo odabrano legure čelika. Brain Trust Innovacije - Uvek još bolja klešta - ovo je Knipex-ova misao vodilja, čijem sprovođenju posvećuju svu svoju sposobnost i kreativnost. Razvijaju se nova klešta i optimizuju postojeći modeli kako bi ih učinili još boljim i lakšim. Knipex pronalazi nekonvencionalna rešenja koja postavljaju standarde: novi načini prenošenja sile, lakša i brža upotreba, kombinacije različitih funkcija u jednom alatu i maštoviti alati za rešavanje problema u posebnim aplikacijama. Ovo štedi energiju i vreme, tako da možete postići bolje rezultate rada uz manje napora. Mnoge proizvodne mašine Knipex izrađuje sam, a kupljene prilagođava posebnim zahtevima. Proizvedeno u Vupertalu, u Nemačkoj! Knipex proizvodi isključivo u Nemačkoj, na mestu osnivanja kompanije u Vupertalu. Od ideje o proizvodu do isporuke gotovih klešta kupcima: sve se radi pod jednim krovom. Blizina i direktna komunikacija Knipex-u omogućavaju da koordinira sve procese i razmenjuje ideje među svim zaposlenima. Knipex istorijat 1882. godine Carl Gustav Putsch je sa jednim pomoćnikom i dva šegrta osnovao malu kovačnicu za klešta u Kronenbergu. U podrumu njegove kuće kovali su stolarska i potkivačka klešta. 1922. godine Posle očeve smrti, upravljanje kompanijom je preuzeo Carl Putsch, koji je 1927. godine sa 27 zaposlenih proizvodio oko 7.000 klešta nedeljno. Zanatska radnja se pretvorila u malu fabriku. 1942. godine Carl Putsch je razvio i registrovao zaštitni znak Knipex. 1954. godine Karl Putsch, unuk osnivača kompanije, preuzeo je upravljanje kompanijom. Kao strastveni inženjer, modernizovao je proizvodne procese i proširio asortiman proizvoda. Karl i njegova supruga Ilse, koja je radila u kompaniji od 1951. godine, postavili su kompaniju na vodeću poziciju na evropskom tržištu. 1973. godine Inovacije postaju sve važnije. Alligator® klešta su postigla veliki uspeh u oblasti klešta za stezanje: nova vrsta klešta za cevi koja podjednako dobro stežu okrugle i kvadratne obradke. Više nije potrebno zatezati ručke tokom upotrebe - čeljusti klešta imaju mogućnost samozabravljivanja. 1984. godine Knipex razvija "Cobra®" klešta: klešta za cevi koja se mogu podesiti brzo i u više koraka pritiskom na dugme. 1988. godine Cobolt® kompaktni sekač dolazi na tržište: njegov sofisticirani sistem prenosa sile povećava snagu do 20 puta. Dizajn je takođe jednostavan i kompaktan. 1994. godine Izumljena su ključ klešta: potpuno nov alat sa paralelnim steznim čeljustima i čegrtaljkom za pažljivo hvatanje čak i osetljivih površina. 1996. godine Ralf Putsch, koji se pridružio kompaniji 1987. godine, preuzeo je upravljanje celom kompanijom. Međunarodni udeo poslovanja je povećan u granicama održivosti – danas je preko 60%. Knipex je 1998. godine otvorio prodajnu kancelariju u Moskvi. U narednim godinama otvorene su filijale u SAD, Kini, Dubaiju, Japanu, Meksiku, Brazilu i Indiji. 2016. godine Knipex je 2016. godine lansirao univerzalni alat za skidanje izolacije „ErgoStrip®“ – prvi u svetu. To je kombinacija tri alata za obradu kablova u jednom koji omogućava korisniku da radi brzo i efikasno. Knipex je još jednom proširio obim svoje stručnosti u proizvodnji elektro instalacionih alata. 2018. godine Knipex zapošljava oko 1.200 ljudi u Vupertalu i oko 1.900 u grupaciji. Gradi se dodatni proizvodni i poslovni prostor i ulažu se velika sredstva u dodatne mašine i sisteme, uključujući i automatizovanu radionicu za kaljenje. 2020. godine Nove potrebe korisnika zahtevaju nove alate. Opsežna porodica Knipex Cobra®, razvijena tokom poslednjih 36 godina, dostupna je u mnogim veličinama i specijalnim varijantama. Najnoviji član je Knipex Cobra® XS, veličine samo 100 milimetara, posebno malih, ali potpuno funkcionalnih klešta za cevi: idealne za svaki džep pantalona. Naziv proizvoda: Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 135mm 77 02 135 H ESD Šifra proizvoda: 77 02 135 H ESD Proizvođač: Knipex Zemlja porekla: Nemačka Bar-kod (EAN): 4003773075837

Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala 120mm 77 32 120 H 77 32 120 H elektronička klešta za bočno sečenje sa umetnutom oštricom od tvrdog metala Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta. Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala. Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine. Stabilan, provučeni zglob bez zazora. Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC. klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica.Trajno pouzdani rezultati sečenja sprečavanjem deformacija rezanja usled preopterećenja. Velika ušteda zbog dužeg veka trajanja klešta. Špicasta glava sa žlebom. sa malom facetom. - Vrednosti sečenja srednjetvrde žice (prečnik): Ø 1,0mm - Vrednosti sečenja tvrde žice (prečnik): Ø 0,6mm - Vrednosti sečenja žice za pianino (prečnik): Ø 0,2mm - Vrednosti sečenja meke žice (prečnik): Ø 1,6mm - dužina čeljusti (B): 14mm - Debljina čeljusti (na zglobu) (D): 7,5mm - Širina glave (A): 11mm Karakteristike: Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine Stabilan, provučeni zglob bez zazora Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica Trajno pouzdani rezultati sečenja putem sprečavanja deformacija sečenja usled preopterećenja Velika ušteda troškova usled duljeg veka trajanja klešta Dužina x Širina x Visina: 120 mm 50 mm 19 mm Težina: 80 g Obim isporuke: 77 32 120 H Karta proizvoda - 77 32 120 H Preuzmi Ovaj proizvod trenutno nije ocenjen! Ocenite proizvod Izaberite broj zvezdica: * Vaše ime: * Vaš email: * Opis: Potvrdi ocenu Trenutno ne postoje komentari za ovaj proizvod! Unesite komentar Vaše ime: * Vaš email: * Komentar: * Potvrdi Knipex Knipex kompanija je osnovana 1882. godine i počela je sa proizvodnjom 60 Knipex klešta na dan. Svi procesi prilokom izrade Knipex klešta su pažljivo odrađivani jer su stremili tome od početka postignu najviši kvalitet izrade. Do danas je KNIPEX ostao veran početnim principima – koncentrisati svu snagu na proizvodnju najkvalitetnijih klešta na svetu. U Knipex ponudi ima preko 1,000 različitih klešta za električare, opštu upotrebu, elektroničare, vodoinstalatere, avio industriju. Knipex je brend koji predstavlja kvalitet i vekovnu tradiciju u proizvodnji klešta. Ono što je u početku bila mala seoska kovačnica, danas je vodeći svetski specijalizovani proizvođač profesionalnih klešta. Saznajte više o Knipex razvoju i glavnim postignućima tokom više od 135 godina. Knipex - Stručnjaci za klešta Fokusiranost je ideja koja pokreće Knipex. Knipex je sinonim za stručnost i vrhunske performanse. Tokom više od 135 godina Knipex je stekao veliko znanje o kleštima i proizvodnji. Knipex stalno usavršava sve aspekte kompanije – proizvode, procese, organizaciju i veštine. Kvalitet je važan Preciznost klešta je odlučujući faktor za njihovo funkcionisanje: bez preciznosti nema pouzdanog sečenja, stezanja ili oblikovanja. Minimalna odstupanja, koja Knipex poštuje zahvaljujući savremenoj tehnologiji proizvodnje, omogućava ispunjavanje strogih zahteva kvaliteta. Da bi osigurali da klešta ispunjavaju vaša očekivanja, Knipex koristi samo odabrano legure čelika. Brain Trust Innovacije - Uvek još bolja klešta - ovo je Knipex-ova misao vodilja, čijem sprovođenju posvećuju svu svoju sposobnost i kreativnost. Razvijaju se nova klešta i optimizuju postojeći modeli kako bi ih učinili još boljim i lakšim. Knipex pronalazi nekonvencionalna rešenja koja postavljaju standarde: novi načini prenošenja sile, lakša i brža upotreba, kombinacije različitih funkcija u jednom alatu i maštoviti alati za rešavanje problema u posebnim aplikacijama. Ovo štedi energiju i vreme, tako da možete postići bolje rezultate rada uz manje napora. Mnoge proizvodne mašine Knipex izrađuje sam, a kupljene prilagođava posebnim zahtevima. Proizvedeno u Vupertalu, u Nemačkoj! Knipex proizvodi isključivo u Nemačkoj, na mestu osnivanja kompanije u Vupertalu. Od ideje o proizvodu do isporuke gotovih klešta kupcima: sve se radi pod jednim krovom. Blizina i direktna komunikacija Knipex-u omogućavaju da koordinira sve procese i razmenjuje ideje među svim zaposlenima. Knipex istorijat 1882. godine Carl Gustav Putsch je sa jednim pomoćnikom i dva šegrta osnovao malu kovačnicu za klešta u Kronenbergu. U podrumu njegove kuće kovali su stolarska i potkivačka klešta. 1922. godine Posle očeve smrti, upravljanje kompanijom je preuzeo Carl Putsch, koji je 1927. godine sa 27 zaposlenih proizvodio oko 7.000 klešta nedeljno. Zanatska radnja se pretvorila u malu fabriku. 1942. godine Carl Putsch je razvio i registrovao zaštitni znak Knipex. 1954. godine Karl Putsch, unuk osnivača kompanije, preuzeo je upravljanje kompanijom. Kao strastveni inženjer, modernizovao je proizvodne procese i proširio asortiman proizvoda. Karl i njegova supruga Ilse, koja je radila u kompaniji od 1951. godine, postavili su kompaniju na vodeću poziciju na evropskom tržištu. 1973. godine Inovacije postaju sve važnije. Alligator® klešta su postigla veliki uspeh u oblasti klešta za stezanje: nova vrsta klešta za cevi koja podjednako dobro stežu okrugle i kvadratne obradke. Više nije potrebno zatezati ručke tokom upotrebe - čeljusti klešta imaju mogućnost samozabravljivanja. 1984. godine Knipex razvija "Cobra®" klešta: klešta za cevi koja se mogu podesiti brzo i u više koraka pritiskom na dugme. 1988. godine Cobolt® kompaktni sekač dolazi na tržište: njegov sofisticirani sistem prenosa sile povećava snagu do 20 puta. Dizajn je takođe jednostavan i kompaktan. 1994. godine Izumljena su ključ klešta: potpuno nov alat sa paralelnim steznim čeljustima i čegrtaljkom za pažljivo hvatanje čak i osetljivih površina. 1996. godine Ralf Putsch, koji se pridružio kompaniji 1987. godine, preuzeo je upravljanje celom kompanijom. Međunarodni udeo poslovanja je povećan u granicama održivosti – danas je preko 60%. Knipex je 1998. godine otvorio prodajnu kancelariju u Moskvi. U narednim godinama otvorene su filijale u SAD, Kini, Dubaiju, Japanu, Meksiku, Brazilu i Indiji. 2016. godine Knipex je 2016. godine lansirao univerzalni alat za skidanje izolacije „ErgoStrip®“ – prvi u svetu. To je kombinacija tri alata za obradu kablova u jednom koji omogućava korisniku da radi brzo i efikasno. Knipex je još jednom proširio obim svoje stručnosti u proizvodnji elektro instalacionih alata. 2018. godine Knipex zapošljava oko 1.200 ljudi u Vupertalu i oko 1.900 u grupaciji. Gradi se dodatni proizvodni i poslovni prostor i ulažu se velika sredstva u dodatne mašine i sisteme, uključujući i automatizovanu radionicu za kaljenje. 2020. godine Nove potrebe korisnika zahtevaju nove alate. Opsežna porodica Knipex Cobra®, razvijena tokom poslednjih 36 godina, dostupna je u mnogim veličinama i specijalnim varijantama. Najnoviji član je Knipex Cobra® XS, veličine samo 100 milimetara, posebno malih, ali potpuno funkcionalnih klešta za cevi: idealne za svaki džep pantalona. Naziv proizvoda: Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala 120mm 77 32 120 H Šifra proizvoda: 77 32 120 H Proizvođač: Knipex Zemlja porekla: Nemačka Bar-kod (EAN): 4003773075790

Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 120mm 77 32 120 H ESD 77 32 120 H ESD elektronička klešta za bočno sečenje sa umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta. Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala. Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine. Stabilan, provučeni zglob bez zazora. Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC. klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica.Trajno pouzdani rezultati sečenja sprečavanjem deformacija rezanja usled preopterećenja. Velika ušteda zbog dužeg veka trajanja klešta. Električno pražnjenje drški - disipativne. Špicasta glava sa žlebom. sa malom facetom. - Vrednosti sečenja srednjetvrde žice (prečnik): Ø 1,0mm - Vrednosti sečenja tvrde žice (prečnik): Ø 0,6mm - Vrednosti sečenja žice za pianino (prečnik): Ø 0,2mm - Vrednosti sečenja meke žice (prečnik): Ø 1,6mm - dužina čeljusti (B): 14mm - Debljina čeljusti (na zglobu) (D): 7mm - Širina glave (A): 11mm - ESD: da Karakteristike: Za ekstremne zahteve za sečenje klešta pomoću tvrdih ili čvrstih materijala, kao što su klavir, nikl, volfram ili diodna žica, koja se sve više koristi u industriji elektronike, vazduhoplovstva i astronauta Uvek pravi alat za sečenje, takođe i kod najtvrđeg materijala Precizne oštrice od tvrdog metala zalemljene u kovane sirovine Stabilan, provučeni zglob bez zazora Tvrdoća HM oštrica prib. 80 - 83 HRC klešta sa oštricama od tvrdog metala imaju znatno duži vek trajanja od onih sa konvencionalnih oštrica Trajno pouzdani rezultati sečenja putem sprečavanja deformacija sečenja usled preopterećenja Velika ušteda troškova usled duljeg veka trajanja klešta Električno pražnjenje drški - disipativne Dužina x Širina x Visina: 120 mm 50 mm 19 mm Težina: 80 g Obim isporuke: 77 32 120 H ESD Karta proizvoda - 77 32 120 H ESD Preuzmi Ovaj proizvod trenutno nije ocenjen! Ocenite proizvod Izaberite broj zvezdica: * Vaše ime: * Vaš email: * Opis: Potvrdi ocenu Trenutno ne postoje komentari za ovaj proizvod! Unesite komentar Vaše ime: * Vaš email: * Komentar: * Potvrdi Knipex Knipex kompanija je osnovana 1882. godine i počela je sa proizvodnjom 60 Knipex klešta na dan. Svi procesi prilokom izrade Knipex klešta su pažljivo odrađivani jer su stremili tome od početka postignu najviši kvalitet izrade. Do danas je KNIPEX ostao veran početnim principima – koncentrisati svu snagu na proizvodnju najkvalitetnijih klešta na svetu. U Knipex ponudi ima preko 1,000 različitih klešta za električare, opštu upotrebu, elektroničare, vodoinstalatere, avio industriju. Knipex je brend koji predstavlja kvalitet i vekovnu tradiciju u proizvodnji klešta. Ono što je u početku bila mala seoska kovačnica, danas je vodeći svetski specijalizovani proizvođač profesionalnih klešta. Saznajte više o Knipex razvoju i glavnim postignućima tokom više od 135 godina. Knipex - Stručnjaci za klešta Fokusiranost je ideja koja pokreće Knipex. Knipex je sinonim za stručnost i vrhunske performanse. Tokom više od 135 godina Knipex je stekao veliko znanje o kleštima i proizvodnji. Knipex stalno usavršava sve aspekte kompanije – proizvode, procese, organizaciju i veštine. Kvalitet je važan Preciznost klešta je odlučujući faktor za njihovo funkcionisanje: bez preciznosti nema pouzdanog sečenja, stezanja ili oblikovanja. Minimalna odstupanja, koja Knipex poštuje zahvaljujući savremenoj tehnologiji proizvodnje, omogućava ispunjavanje strogih zahteva kvaliteta. Da bi osigurali da klešta ispunjavaju vaša očekivanja, Knipex koristi samo odabrano legure čelika. Brain Trust Innovacije - Uvek još bolja klešta - ovo je Knipex-ova misao vodilja, čijem sprovođenju posvećuju svu svoju sposobnost i kreativnost. Razvijaju se nova klešta i optimizuju postojeći modeli kako bi ih učinili još boljim i lakšim. Knipex pronalazi nekonvencionalna rešenja koja postavljaju standarde: novi načini prenošenja sile, lakša i brža upotreba, kombinacije različitih funkcija u jednom alatu i maštoviti alati za rešavanje problema u posebnim aplikacijama. Ovo štedi energiju i vreme, tako da možete postići bolje rezultate rada uz manje napora. Mnoge proizvodne mašine Knipex izrađuje sam, a kupljene prilagođava posebnim zahtevima. Proizvedeno u Vupertalu, u Nemačkoj! Knipex proizvodi isključivo u Nemačkoj, na mestu osnivanja kompanije u Vupertalu. Od ideje o proizvodu do isporuke gotovih klešta kupcima: sve se radi pod jednim krovom. Blizina i direktna komunikacija Knipex-u omogućavaju da koordinira sve procese i razmenjuje ideje među svim zaposlenima. Knipex istorijat 1882. godine Carl Gustav Putsch je sa jednim pomoćnikom i dva šegrta osnovao malu kovačnicu za klešta u Kronenbergu. U podrumu njegove kuće kovali su stolarska i potkivačka klešta. 1922. godine Posle očeve smrti, upravljanje kompanijom je preuzeo Carl Putsch, koji je 1927. godine sa 27 zaposlenih proizvodio oko 7.000 klešta nedeljno. Zanatska radnja se pretvorila u malu fabriku. 1942. godine Carl Putsch je razvio i registrovao zaštitni znak Knipex. 1954. godine Karl Putsch, unuk osnivača kompanije, preuzeo je upravljanje kompanijom. Kao strastveni inženjer, modernizovao je proizvodne procese i proširio asortiman proizvoda. Karl i njegova supruga Ilse, koja je radila u kompaniji od 1951. godine, postavili su kompaniju na vodeću poziciju na evropskom tržištu. 1973. godine Inovacije postaju sve važnije. Alligator® klešta su postigla veliki uspeh u oblasti klešta za stezanje: nova vrsta klešta za cevi koja podjednako dobro stežu okrugle i kvadratne obradke. Više nije potrebno zatezati ručke tokom upotrebe - čeljusti klešta imaju mogućnost samozabravljivanja. 1984. godine Knipex razvija "Cobra®" klešta: klešta za cevi koja se mogu podesiti brzo i u više koraka pritiskom na dugme. 1988. godine Cobolt® kompaktni sekač dolazi na tržište: njegov sofisticirani sistem prenosa sile povećava snagu do 20 puta. Dizajn je takođe jednostavan i kompaktan. 1994. godine Izumljena su ključ klešta: potpuno nov alat sa paralelnim steznim čeljustima i čegrtaljkom za pažljivo hvatanje čak i osetljivih površina. 1996. godine Ralf Putsch, koji se pridružio kompaniji 1987. godine, preuzeo je upravljanje celom kompanijom. Međunarodni udeo poslovanja je povećan u granicama održivosti – danas je preko 60%. Knipex je 1998. godine otvorio prodajnu kancelariju u Moskvi. U narednim godinama otvorene su filijale u SAD, Kini, Dubaiju, Japanu, Meksiku, Brazilu i Indiji. 2016. godine Knipex je 2016. godine lansirao univerzalni alat za skidanje izolacije „ErgoStrip®“ – prvi u svetu. To je kombinacija tri alata za obradu kablova u jednom koji omogućava korisniku da radi brzo i efikasno. Knipex je još jednom proširio obim svoje stručnosti u proizvodnji elektro instalacionih alata. 2018. godine Knipex zapošljava oko 1.200 ljudi u Vupertalu i oko 1.900 u grupaciji. Gradi se dodatni proizvodni i poslovni prostor i ulažu se velika sredstva u dodatne mašine i sisteme, uključujući i automatizovanu radionicu za kaljenje. 2020. godine Nove potrebe korisnika zahtevaju nove alate. Opsežna porodica Knipex Cobra®, razvijena tokom poslednjih 36 godina, dostupna je u mnogim veličinama i specijalnim varijantama. Najnoviji član je Knipex Cobra® XS, veličine samo 100 milimetara, posebno malih, ali potpuno funkcionalnih klešta za cevi: idealne za svaki džep pantalona. Naziv proizvoda: Knipex kose sečice za elektroniku s umetnutom oštricom od tvrdog metala ESD 120mm 77 32 120 H ESD Šifra proizvoda: 77 32 120 H ESD Proizvođač: Knipex Zemlja porekla: Nemačka Bar-kod (EAN): 4003773075820

Autor - osoba Voters, Sara Naslov Džeparoš / Sara Voters ; [prevela Irina Vujičić] Jedinstveni naslov Fingersmith. scc Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 2004 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Narodna knjiga - Alfa, 2004 (Beograd : Alfa) Fizički opis 534 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Vujičić, Irina, 1980- = Vujičić, Irina, 1980- Zbirka ǂBiblioteka ǂMegahit ; ǂknj. br. ǂ442 (karton) Napomene Prevod dela: Fingersmith / Sarah Waters Tiraž 1.000 Beleška o spisateljici: str. [547]. London 1862. Su Trinder, siroče od rođenja, odrasta među sitnim lopovima-džeparošima pod strogim nadzorom gospođe Saksbi i njene porodice. Ali od trenutka rađanja, njena sudbina je vezana za sudbinu drugog siročeta koje raste u sumornoj vili udaljenoj samo nekoliko milja. Književnost i tabu Džeparoš, Sara Voters Slučaj britanske spisateljice Sare Voters (1966) dobar je primer kako se pobeđuje zazor prema novim temama i novim književnim generacijama: sa četiri romana, od kojih su dva bila u najužem izboru za Bukerovu nagradu, ova vlasnica doktorata iz engleske književnosti ispisuje novu žensku istoriju. Njen prvenac Usne od somota (1998) je avantura seksualnog sazrevanja i fizičke transformacije, upakovana u „estradnu” priču iz viktorijanske epohe. Udružujući homoerotsko i gotsko, roman Srodne duše (1999) opisuje nerealizovanu zatvorsku idilu između lukave prestupnice i mlade žene koja od depresije beži u humanitarni rad. Džeparoš (2002), jedini preveden na srpski, meša naturalizam i melodramu u lezbejskoj rekonstrukciji Olivera Tvista. Nakon „viktorijanske trilogije” sledi izvanredna Noćna straža (2006), smeštena u vreme Drugog svetskog rata. Votersova je majstor atmosfere, obrta i opservacije: njena stalna tema je socijalna i seksualna margina na kojoj se, kao u Džeparošu, ukrštaju sudbine kradljivice i bogate naslednice ili pak povezuju mjuzik hol, prostitucija i radnički pokret, kao u Usnama od somota. Rekonstruišući prostore ludnice, zatvora i plemićke palate, slikajući delinkvente i dekadente, Sara Voters stvara paralelnu žensku istoriju od sudbina i identiteta žena privučenih sopstvenim polom. Istopolna ljubav je povod za žanrovski eksperiment: za simulaciju pikarskog romana (Usne od somota), splet „krimića“ i „ljubića” (Srodne duše), varijaciju sentimentalnog ili istorijskog romana (Džeparoš i Noćna straža). Krivica i kazna uvijaju se u oblandu romantike i ezoterije; sentimentalne teme ljubavi i lojalnosti neodvojive su od „straha i drhtanja” gotskog romana, vezuje se okultno sa romantičnim, pronevera novca s proneverom poverenja. Kao i svaka druga, lezbejska ljubav podrazumeva laž, neverstvo, iluzije, prilagođavanje, testiranje lojalnosti i požrtvovanja; prepreke njenom ostvarenju nisu samo restriktivni zakoni i običaji, već i nesavršenstvo ljudske prirode. Dovitljiva spiritistkinja Selina iz Srodnih duša u sprezi sa svojom ljubavnicom obmanjuje naivne i nedužne, a Sju Trinder iz romana Džeparoš tipičan je primer prevarenog prevaranta – nju će u ludnicu strpati ista ona pasivna i pokorna Mod kojoj je pokušala da otme nasledstvo na osnovu lažnih dokaza o psihičkoj labilnosti. Najnoviji roman Noćna straža otkriva sva lica izdaje i lojalnosti u različitim vidovima ljubavnih odnosa. Ova paralelna povest o egzistencijalnim iskušenjima tri žene i jednog mladića teče unazad, od 1947. do 1941, zabavljena uticajima i sticajima okolnosti koji su ih naveli na fatalno pogrešne odluke. Više nego na užase rata autorka se usredsređuje na mirnodopsku letargiju svojih junaka; usamljena lezbejka Kej oseća se beskorisnom u vremenu bez bombardovanja i sirena, Dankan radi u fabrici sveća nakon zatvorske kazne zbog prigovora savesti, dve devojke sapete bezizlaznim emotivnim vezama, Vivijen i Helen, vode agenciju za usamljena srca. U Noćnoj straži nema sentimentalnih finala ni efektnih obrta kao u „viktorijanskoj trilogiji”; ukida ih melanholična sadašnjost. Romani Usne od somota, Srodne duše i Džeparoš pripovedani su u prvom licu, kao uzbudljive i dinamične ispovesti viktorijanskih žena o potrazi za identitetom. Za ostvarenje seksualne slobode ili profesionalnog uspeha junakinje imaju na raspolaganju malo mogućnosti: industriju zabave, prostituciju i kriminal, dobrotvorni rad. U četvrtom romanu i prividno liberalnijoj epohi, promene predodređuje rat; klasno i ideološki različite ne zbližava samo ista opasnost, nego i to što su svi „obučeni kao strašila i govore kao Amerikanci”. Međutim, sa dolaskom mira ukidaju se sve mogućnosti promene i rekonstrukcije identiteta koje je rat otvorio. Kej je tokom noćnih bombardovanja vozila kola hitne pomoći i spasavala ljude iz ruševina, osećajući u najgorem vremenu najveću živost i budnost – dok su muškarci na frontu, žene poput nje mogu da nose kratku kosu i pantalone i da se radeći teške i rizične „muške poslove” integrišu u privremeno dezorijentisano društvo kao njegovi dobri anđeli. Sa ponovnim dolaskom mira, Kej opet postaje nevidljiva, a njena pomoć nepotrebna. Roman je zasićen slikama emocionalne agonije, bilo da je u pitanju duševna patnja zbog ljubavi koja se gasi ili su u pitanju drastični, strašni trenuci kad ljubav zaista može da košta života. Noćna straža je odmah pročitana u ključu Gospođe Dalovej Virdžinije Vulf – duboko utisnuta sećanja na smrt i strah i dugi unutrašnji monolozi obezbeđuju snažan umetnički doživljaj i izvan okvira društveno-istorijske hronike erotskih razlika. Vladislava Gordić Petković Sara En Voters (engl. Sarah Ann Waters, Najland, Pembrokšir, Vels, 21. jul 1966) je velška spisateljica. Najpoznatija je po svojim romanima smeštenim u viktorijansko društvo i sa lezbejskim protagonistima, kao što su Tipping the Velvet i Fingersmith (Džeparoš). Rani život Sara Voters je rođena u Nejlendu, Pembrokšir, Vels 1966. Kasnije se preselila u Midlsbro, u Engleskoj, kada je imala osam godina. Odrasla je u porodici koja je uključivala njenog oca Rona, majku Meri i „mnogo stariju“ sestru. Njena majka je bila domaćica, a otac inženjer koji je radio u rafinerijama nafte. Svoju porodicu opisuje kao „prilično idiličnu, veoma bezbednu i negovanu“. Njen otac, „fantastično kreativna osoba“, podsticao ju je da gradi i izmišlja. Voters je rekla: „Kada sebe zamišljam kao dete, vidim sebe kako konstruišem nešto, od plastelina, papir-mašea ili Mekana; i ja sam uživala da pišem pesme i priče. Pisala je priče i pesme koje opisuje kao „užasne gotičke pastiše“, ali nije planirala svoju karijeru. Uprkos očiglednom uživanju u pisanju, u mladosti nije osećala nikakav poseban poziv ili sklonost da postane romanopisac. „Ne znam da li sam mnogo razmišljala o tome, zaista. Znam da sam dugo želela da budem arheolog – kao mnoga deca. I mislim da sam znala da idem na univerzitet, iako niko drugi u mojoj porodici nije bio za to. Zaista sam uživala u učenju. Sećam se da mi je majka rekla da ću jednog dana možda otići na fakultet i napisati tezu i objasniti šta je to; i činilo se veoma uzbudljivom perspektivom. Očigledno sam bila pomalo štreber.” Voters je bila pristalica Kampanje za nuklearno razoružanje, pridruživši joj se kao rezultat uticaja njenog dečka u to vreme. Politički, uvek se identifikovala kao levičarka. Obrazovanje Nakon gimnazije Milford Haven, Voters je pohađala univerzitet i stekla diplomu iz engleske književnosti. Diplomirala je na Univerzitetu u Kentu, magistrirala na Univerzitetu Lankaster i doktorirala na Univerzitetu Kraljica Mari u Londonu. Njena doktorska teza pod naslovom Wolfskins and togas: lesbian and gay historical fictions, 1870 to the present (Vukove kože i toge : lezbejske i gej istorijske fikcije, 1870 do danas), poslužile su kao inspiracija i materijal za buduće knjige. U okviru svog istraživanja čitala je pornografiju iz 19. veka, u kojoj je naišla na naslov svoje prve knjige, Tipping the Velvet. Međutim, njeni književni uticaji se takođe nalaze u popularnim klasicima viktorijanske književnosti, kao što su Čarls Dikens, Vilki Kolins i Bronte, i u savremenim romanopiscima koji kombinuju veliko interesovanje za Viktorijanu sa postmodernističkim pristupom fikciji, posebno A. S. Bajat i Džona Faulsa. Nights at the Circus (Noći u cirkusu) Anđele Karter imale su ogroman uticaj i na njen debitantski roman, a Voters je hvali zbog njene književne proze, njenog „zajedničkog dodira“ i njene posvećenosti feminizmu. Lični život Voters se izjasnila kao lezbejka kasnih 1980-ih. U vezi je sa urednicom Lusi Von od 2002. Od 2007. živi u Keningtonu, jugoistočni London. Karijera Pre pisanja romana, Voters je radila kao akademik, doktorirala i predavala. Voters je od doktorske teze direktno prešla na svoj prvi roman. Tokom procesa pisanja teze mislila je da će napisati roman; počela je čim je teza završena. Njen rad je veoma istraživački intenzivan, što je aspekt u kome ona uživa. Voters je nakratko bila član dugogodišnjeg kruga londonskih severnih pisaca, čiji su članovi, između ostalih, bili romanopisci Čarls Paliser i Nil Blekmor. Sa izuzetkom The Little Stranger (Malog stranca), sve njene knjige sadrže lezbejske teme, a njoj ne smeta da bude označena kao lezbejska spisateljica. Rekla je: „Pišem sa jasnim lezbejskim planom u romanima. To je upravo u srcu knjiga.“ Uprkos ovoj „uobičajenoj agendi u zadirkivanju lezbejskih priča iz delova istorije koji se smatraju prilično heteroseksualnim“, ona takođe svoje lezbejske protagonistkinje naziva „slučajnim“, zbog sopstvene seksualne orijentacije. „Tako je to u mom životu, i tako je, zaista, većini lezbejki i gej ljudi, zar ne? To je nekako jednostavno u tvom životu.“ Njeni autorski uticaji su Čarls Dikens, Vilki Kolins, Meri Šeli, Bronte, Džon Fauls, A. S. Bajat i Anđela Karter. Tipping the Velvet (1998) Njen debitantski rad bio je viktorijanski pikarski roman Tipping the Velvet, koji je objavio Virago Press 1998. godine. Za pisanje romana bilo je potrebno 18 meseci. Knjiga je dobila naslov iz viktorijanskog slenga za kunilingus. [8] Voters opisuje roman kao „veoma optimističan [...] svojevrsni bunt“. Osvojio je nagradu Betty Trask 1999. i bio je u užem izboru za nagradu John Llewellyn Rhys Prize. Godine 2002. roman je adaptiran u istoimenu trodelnu seriju za BBC Two. Preveden je na najmanje 24 jezika, uključujući kineski, letonski, mađarski, korejski i slovenački. Afinitet (1999) Votersova druga knjiga, Affinity (Afinitet), objavljena je godinu dana nakon njene prve, 1999. godine. Roman, takođe smešten u viktorijansko doba, usredsređuje se na svet viktorijanskog spiritualizma. Dok je završavala svoj debitantski roman, Voters je radila na akademskom radu o spiritualizmu. Kombinovala je svoja interesovanja za spiritualizam, zatvore i viktorijansku eru u Afinitetu, koji priča priču o odnosu između žene iz više srednje klase i zatvorenog spiritualiste. Roman je manje lakomislen od onih koji su mu prethodili i usledili. Votersovoj je bilo manje prijatno pisati. „Bio je to veoma sumoran svet u koji smo morali da idemo svaki dan“, rekla je ona. Afinitet je osvojio Stonewall Book Award i nagradu Somerset Mom. Endrju Dejvis je napisao scenario adaptacije Afiniteta i rezultirajući igrani film premijerno je prikazan 19. juna 2008. na večeri otvaranja Frameline LGBT filmskog festivala u San Francisku u pozorištu Kastro. Džeparoš (2002) Fingersmith (Džeparoš) je objavljen 2002. Ušao je u uži izbor za Bukerovu nagradu i Žensku nagradu za beletristiku. Džeparoš je napravljen kao serija za BBC One 2005. godine, sa Seli Hokins, Elejn Kesidi i Imeldom Stonton u glavnim ulogama. Voters je odobrila adaptaciju, nazvavši je „stvarno kvalitetnom emisijom“ i rekla da je „veoma verna knjizi. Ponekad je bila sablasno verna knjizi, što je bilo uzbudljivo“. Južnokorejski reditelj Park Čan-vuk je kasnije ponovo adaptirao roman u film The Handmaiden iz 2016. godine, koji je priču postavio u Koreju pod japanskom okupacijom 1930-ih. Pevač i umetnik Dejvid Bouvi proglasio je Džeparoša jednom od svojih „100 najboljih knjiga“. Noćna straža (2006) The Night Watch (Noćnoj straži) je trebalo četiri godine da Voters napiše. Od prva tri romana se razlikuje po svom vremenskom periodu i strukturi. Iako su se njena teza i prethodne knjige fokusirale na 19. vek, Voters je rekla da me je „nešto iz 1940-ih zvalo”. Takođe je bila manje čvrsto iscrtana od njenih drugih knjiga. Vaters je rekla: „Imala sam manje-više da shvatim knjigu dok sam prolazila – što je za mene bilo veoma dugotrajno i uznemirujuće iskustvo, dok sam isprobavala scene i poglavlja na mnogo različitih načina. Završila sam sa gomilom odbijenih scena visokih oko tri stope. Na kraju je bilo zadovoljavajuće, shvatajući šta tačno treba da ide; ali mnogo vremena se osećalo kao rvački meč.” Roman govori o muškarcu i tri žene u Londonu 1940-ih. Voters ga opisuje kao „u osnovi roman o razočarenju i gubitku i izdaji“, kao i „stvarnom kontaktu između ljudi i istinskoj intimnosti“. Godine 2005. Voters je dobila najvišu ponudu (1.000 funti) tokom dobrotvorne aukcije u kojoj je nagrada bila prilika da se ime pobednika ovekoveči u Noćnoj straži. Na aukciji su učestvovali mnogi poznati britanski romanopisci, a ime ponuđača, autorke Martine Kol, pojavilo se u Votersovom romanu. Noćna straža je adaptirana za televiziju od strane BBC2 i emitovana 12. jula 2011. Mali stranac (2009) Takođe smešten u 1940-te, The Little Stranger (Mali stranac) se takođe razlikuje od Votersovih prethodnih romana. To joj je prvi put bez izrazito lezbejskih likova. U početku, Voters je krenula da napiše knjigu o ekonomskim promenama koje je doneo socijalizam u posleratnoj Britaniji, a recenzenti primećuju vezu sa Evelin Vo. Tokom stvaranja romana, pretvorio se u priču o duhovima, fokusirajući se na porodicu plemića koja poseduje veliku seosku kuću koju više ne mogu da priušte da održavaju. Gosti koji plaćaju (2014) Radnja romana The Paying Guests (Gosti koji plaćaju) smeštena je u 1920-te, u društvene i ekonomske posledice Prvog svetskog rata. Domaćinstva su u smanjenim okolnostima i Frensis Rej i njena majka moraju da primaju stanare da bi nastavile dalje. Razvijajući lezbejski odnos između Fransis i stanara Lilian Barber pruža složenu pozadinu za istragu ubistva koja zauzima drugu polovinu knjige. The Observer je rekao: „Neponovljiva Sara Voters se sa aplombom nosi sa dramatičnom ključnom promenom u svom novom romanu smeštenim u 1920-te u južnom Londonu. The Telegraph je to opisao kao „sablasno, virtuozno pisanje“. Počasti i nagrade Voters je proglašena jednim od Grantinih 20 „najboljih mladih britanskih pisaca“ u januaru 2003. Iste godine je dobila nagradu South Bank za književnost. Proglašena je za autora godine na Britanskim književnim nagradama 2003. [8] I 2006. i 2009. osvojila je „Pisaca godine“ na godišnjoj dodeli Stounvol nagrada. Izabrana je za člana Kraljevskog književnog društva 2009. Ima počasnu diplomu Univerziteta Lankaster.[26] Našla se na Pinc listi vodećih velških LGBT ličnosti. Imenovana je za oficira Ordena Britanske imperije (OBE) na rođendanskim počastima 2019. za zasluge u književnosti. Tipping the Velvet Nagrada Betty Trask, 1999. Najbolja knjiga godine po izboru Bibliotečkog časopisa, 1999. Mail on Sunday/Nagrada Džona Luelina Risa, 1999. Nagrada New York Times-a za zapaženu knjigu godine, 1999. Ferro-Grumley nagrada za lezbejsku i gej fikciju (uži izbor), 2000. Lambda književna nagrada za fikciju, 2000. Afinitet Stonewall Book Award (American Library Association GLBT Roundtable Book Award), 2000. Nagrada Umetničkog saveta Velsa za knjigu godine (uži izbor), 2000. Fero-Gramli nagrada za lezbejsku i gej fikciju, 2000. Lambda književna nagrada za fikciju (uži izbor), 2000. Mail on Sunday/Nagrada Džona Luelina Risa (uži izbor), 2000. Nagrada Somerset Mom, 2000. Nagrada Sunday Times-a za mladog pisca godine, 2000. Najbolja prevedena kriminalistička fantastika godine u Japanu, Kono Mystery ga Sugoi! 2004. Džeparoš Udruženje pisaca zločina Ellis Peters Historical Dagger, 2002. Nagrada Buker za beletristiku (uži izbor), 2002. Ženska nagrada za beletristiku nagrada za beletristiku (uži izbor), 2002. Britanske književne nagrade za autora godine, 2003. Najbolja prevedena kriminalistička fantastika godine u Japanu, Kono Mystery ga Sugoi! 2005. Noćna straža Nagrada Buker za fikciju (uži izbor), 2006. Ženska nagrada za beletristiku (uži izbor), 2006. Lambda književna nagrada, 2007. Mali stranac Nagrada Buker za beletristiku (uži izbor), 2009. Nominovan za nagradu Širli Džekson, 2009. Gosti koji plaćaju Bejlizova ženska nagrada za beletristiku (uži izbor) 2015. Bibliografija Dokumentarna literatura A Girton Girl on a throne: Queen Christina and versions of lesbianism, 1906-1933, Feminist Review (46): 41–60. The Most Famous Fairy in History: Antinous and Homosexual Fantasy, Journal of the History of Sexuality, 6 (2): 194–230. Wolfskins and togas : lesbian and gay historical fictions, 1870 to the present, (PhD thesis). Queen Mary, University of London. Novele Tipping the Velvet, 1998. Affinity, 1999. Fingersmith (Džeparoš), 2002. The Night Watch (Noćna straža), 2006. The Little Stranger (Mali stranac), 2009. The Paying Guests (Gosti koji plaćaju), 2014. Kritičke studije i osvrti na Votersov rad Hughes, Emma (10 September 2014). „[Untitled review of The paying guests]“. Books. Country Life. 208 (37): 138. Adaptacije Televizija Tipping the Velvet (2002), BBC Two Fingersmith (2005), BBC One Affinity (2008), ITV1 The Night Watch (2011), BBC Two Tipping the Velvet (2015) The Night Watch (2019) Film The Handmaiden (Sluškinja) (2016) The Little Stranger (Mali stranac) (2018) MG143 (N)

Kraljeva garda je bila elitna gardijska jedinica Vojske Kneževine i Kraljevine Srbije, kao i Jugoslovenske vojske, zadužena za obezbeđenje kraljevske porodice i kraljevskog doma. Iako se sa njenim organizovanjem krenulo 1830. godine, zvanično je osnovana ukazom kneza Miloša Obrenovića, dana 12. maja 1838. godine. Najpre je bila konjička četa, da bi sa povećanjem broja pripadnika prerasla u eskadron i puk, a nakon formiranja prve pešadijske čete 1901. godine je nastavila da raste do brigade. Tokom 1924. godine je formiran i artiljerijski puk garde, te je Kraljeva garda dosegla rang divizije. U Drugom svetskom ratu, gardijski oficiri Jugoslovenske vojske koji su izbegli zarobljeništvo, uglavnom su prišli Jugoslovenskoj vojsci u Otadžbini. U okviru nje je 1943. godine osnovana Gorska kraljeva garda. Prvi pokušaji stvaranja nekog oblika garde u Srbiji, sežu u doba Prvog srpskog ustanka. Tada je 1808. godine nastala jedna zasebna grupa pešadinaca pod nazivom Srpska garda (Serves-Garde), koja se nalazila u obezbeđenju zgrade Praviteljstvujuščeg sovjeta serbskog, a postojao je Srpski kozački puk od 30 pripadnika, kao lična pratnja vožda Đorđa Petrovića Karađorđa, na čijem sa buljubašom Petrom Jokićem. Ideja o formiranju gardijske jedinice javila se 1829. godine. Knez Miloš Obrenović je te godine prvi put saznao za Rusku gardu, o čemu svedoči Vuk Stefanović Karadžić. U prvoj polovini iste godine, knez je uputio jedan raspis nahijskim starešinama, zahtevajući da: „iz zadružnih i imućnijih kuća, po stasu i ugledu, odaberu mladiće za njegovu gardu“. Istaknut je i poseban zahtev da: „Svaki otac ili srodnik za čest da drži, kome se sin ili srodnik u Gardu primi“. Naredne godine je knez objavio da planira formiranje garde. Prvu smotru budućih gardista Knjaževske gvardije, knez Miloš je izvršio na Đurđevdan 1830. godine u Požarevcu i tada probrao 73 mladića za posebnu obuku. Formirana je prva, a nedugo potom i druga gardijska četa, za čijeg komandanta je postavljen glavni serdar voeni i šef Knjaževske garde Toma Vučić Perišić. Do kraja svog postojanja, Kraljeva garda je kao svoju krsnu slavu proslavljala Đurđevdan, a tu tradiciju je nastavila i Garda Vojske Srbije. Prva četa je bila stacionirana u Kragujevcu i njen komandir je bio Ilija Momirović, a druga četa je ostala u Požarevcu na čelu sa Petkom Milenkovićem. Decembra iste godine, gardisti su bili prisutni na čitanju hatišerifa tokom Velike narodne skupštine u Beogradu. Održan je i veliki svečani egzercir na Velikoj pijaci. Za mlade kadete je osnovana Gvardijska škola. U jutarnjim časovima, oni su učili da čitaju i pišu, dok su u poslepodnevnim terminima imali čisto vojnu obuku. Predavači u ovoj školi bili su Ilija Mandić i Mojsilo Janković. Kadeti su u crkvi polagali zakletvu da će verno i savesno služiti gospodaru, odnosno knezu. Među kadetima te prve klase, nalazio se i Mladen M. Žujović, potonji pukovnik, upravnik grada Beograda, predsednik Beogradske opštine, okružni načelnik Rudničkog okruga, načelnik Glavne vojne uprave i član Državnog saveta. Tokom proleća 1831. godine, Knjažesko-serbska banda na čelu sa kapelnikom Jožefom Šlezingerom, ulazi u sastav Knjaževske garde. Sledeće godine je u Kragujevcu podignuta i prva gardijska kasarna, a ona je uzdignuta u bataljon. Sledi osnivanje Knjažesko-gvardijskog konjičkog eskadrona 1832. godine sa 200 konjanika, kojima je komandovao kapetan Konstantin Hranisavljević. Komandu nad gardijskom konjicom je 1834. godine preuzeo knežević Mihailo Obrenović. Prilikom proglašenja Sretenjskog ustava 1835. godine, državnu zastavu je nosio Jevrem Gavrilović, pripadnik Knjaževe garde. Iste godine, gardisti prate knez Miloš u posetu Carigradu. Garda je zvanično osnovana ukazom knez Miloš od 12. maja 1838. godine, kada je zapravo osnovana njena komanda. Ovaj datum je ispisan na gardijskoj zastavi koja je izrađena za tu priliku, a garda je po prvi put dobila sopstveni barjak. Zadaci garde u to vreme bili su davanje počasne straže i čuvanje Gospodarevog konaka, Novog konaka kneginje Ljubice u Beogradu, Varoš-kapije i Savamale. Njihovo prisustvo u srpskom delu Beograda je pozitivno uticalo na osećaj sigurnosti kod srpskog stanovništva. Gardisti su 1839. godine pružili snažan dvodnevni otpor svrgavanju kneza Miloša, što je dovelo do toga da ih ustavobraniteljska vlada privremeno ukine. U vreme vladavine kneza Aleksandra Karađorđevića, zadatke garde je izvršavala regularna vojska, poput dvorske straže i pratnje kneza. Njegovo zbacivanje na Svetoandrejskoj skupštini 1858. godine i povratak kneza Miloša Obrenovića, iznova dovode do uspostavljanja kneževe telesne garde, jer se u kriznim političkim prilikama javila potreba kneza Miloša da uz sebe stalno ima proverenu oružanu pratnju. Prve gardijske (husarske) uniforme uvedene su 1859. godine, za svega 12 gardista, stalno smeštenih u kneževom konaku. Dana 25. jula 1864. godine, knez Mihailo Obrenović je ustanovio Gardijski vod za potrebe obezbeđenja tvora i njegove lične pratnje. Za komandira je postavio poručnika Kostu Jankovića. Kneževi gardisti su prvo značajno pojavljivanje imali 4. juna 1865. godine na proslavi 50. godišnjice Takovskog ustanka na Topčideru, gde je priređena velika svečanost. Sa ovog događaja je ostala fotografija Anastasa Jovanovića, na kojoj je prvi put zabeležena uniforma garde. Kneževi gardisti su bili uz njega prilikom posete Carigradu, tokom predaje ključeva grada Beograda 1867. godine, ali i za vreme njegove sahrane nakon atentata u Košutnjaku 1868. godine. U rang eskadrona, garda je prerasla 24. februara/8. marta 1875. godine. Za vreme Srpsko-turskih ratova 1876-1878 godine, gardisti su bili uvek uz kneza Milana Obrenovića. Na samom kraju ratova i posle Berlinskog kongresa 1878. godine, knez Milan se fotografisao u uniformi gardijskog generala, a fotografija je deljena javno i poklanjana prijateljima dinastije. Ovime je sa najvišeg mesta dato priznanje gardi kao elitnoj vojnoj jedinici samostalne i nezavisne Kneževine Srbije, te gardijska služba postaje stvar prestiža. Nakon proglašenja Srbije za kraljevinu u martu 1882. godine, broj vojnika je rastao, samim tim i gardista. Gardijski eskadron je 12. februara 1883. godine konačno dobio i naziv Garda Kraljeva. Komandant garde je bio prvi kraljev ađutant u činu majora ili potpukovnika. Broj pripadnika je rastao, kao uostalom i čitave vojske, pa je 1893. godine formiran gardijski puk, a 1901. godine je nastala i prva pešadijska četa Kraljeve garde. Prilikom proslave godišnjice Takovskog ustanka 1886. godine u Gornjem gradu Beogradske tvrđave, kralj Milan Obrenović je dodelio 15 zastava pešadijskih, 5 zastava konjičkih pukova i zastavu gardijskog eskadrona, koju je primio komandant kapetan druge klase Mihajlo Kumrijić. Na novoj gardijskoj zastavi je bilo ispisano geslo: „Za Veru, Kralja i Otačastvo - Kraljeva Garda“.[2] Rezervni sastav garde uveden je u februaru 1889. godine. Posle Majskog prevrata 1903. godine, obezbeđenje kompleksa Gradskih dvorova (Stari dvor, Novog dvora, Maršalata, dvorskog parka i pratećih objekata), preuzela je dvorska straža sačinjena od pešadijske gardijske čete. Pripadnici Kraljeve garde su imali značajnu ulogu prilikom ceremonije krunisanja kralja Petra I Karađorđevića u Beogradu 1904. godine, kao i obezbeđivanju kompleksa Gradskih dvorova. Za vreme Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, značajno je opao broj pripadnika garde, koji su raspoređivani na borbene zadatke. Uz kralja Petra I i regenta Aleksandra je ostao sasvim mali broj gardista u ličnoj pratnji na čelu sa komandantom Kraljeve garde pukovnikom Petrom Živkovićem. Nakon rata i ujedinjenja, odnosno stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, oformljen je pešadijski puk Kraljeve garde, dana 1. avgusta 1919. godine[6] i tako je garda stekla rang brigade, budući da je već imala jedan konjički puk. Gardisti su čuvali kralja Petra I u njegovoj kući na Senjaku i regenta Aleksandra u Krsmanovićevoj kući, koje su služile kao njihove privremene rezidencije do završetka rekonstrukcije Gradskih dvorova, teško oštećenih i opljačkanih tokom rata. Sa gradnjom Dvorskog kompleksa na Dedinju (Kraljevski dvor, Beli dvor, Dvorska kapela Svetog Andreja Prvozvanog) 1929. godine, u okviru kompleksa nastaju zdanje dvorske straže i zdanje dvorske žandarmerije. Takođe, Komanda garde sa nalazila vrlo blizu samog dvora, odnosno na Topčideru. Tokom 1924. godine formiran još jedan konjički puk, te je nastala konjička gardijska brigada, a iste godine nastaje i artiljerijski gardijski puk u čiji sastav ulaze jedna divizija (2 konjičke baterije) i jedan divizion (2 brdske baterije), te automobilsko odeljenje. Formirana je i pionirska četa garde 1928. godine. Selekcija za službu u Kraljevoj gardi bila je vrlo stroga, a kandidate su određivale nadležne starešine u 48 vojnih odseka na teritoriji Kraljevine Jugoslavije. Oni su morali biti visoki najmanje 172 centimetra. Postojala su nepisana pravila da prilikom prijema u gardijsku službu treba voditi računa o nacionalnoj, pa čak i plemenskoj zastupljenosti, te se tako u Kraljevoj gardi našlo oko 80 Albanaca, ali i Crnogorci iz svih plemena. Do Drugog svetskog rata, Kraljeva garda je narasla na nivo divizije. Značajnu ulogu u puču 27. marta 1941. godine protiv Trojnog pakta, imali su i gardijski oficiri. Najpoznatiji od njih jeste bio major Živan Knežević, koji je uhapsio predsednika Ministarskog saveta Dragišu Cvetkovića i načelnika Glavnog đeneralštaba armijskog generala Petra Kosića, te ih sproveo ga u Komandu vazduhoplovstva u Zemunu, gde se nalazilo sedište pučista. Major Knežević je te večeri zauzeo i centar Beograda, na prostoru na kojem su se nalazila ministarstva i Glavni đeneralštab. Gardijski potpukovnik Stojan Zdravković je sa gardijskim bataljonom opkolio Kraljevski dvor, u puču su učestvovala još dva gardijska bataljona (jedan pod komandom majora Kneževića i drugi kapetana Jonića). Ostali oficiri Kraljeve garde su tokom puča bili u sedištu Komande garde na Topčideru. Tu su se nalazili komandant Kraljeve garde, komandanti oba gardijska konjička puka i komandant gardijskog artiljerijskog puka. Očekivalo se da komandant Kraljeve garde divizijski general Mihailo Stajić može pokrenuti kontraudar protiv pučista, ali do toga nije došlo. Komandant konjičke brigade brigadni general Milutin Županjevac je, uz posredstvo ordonans oficira komandanta Kraljeve garde majora Milutina Kostića, sa jednim konjičkim pukom zauzeo Glavnu železničku stanicu i Železničku stanicu Dunav. Tokom Aprilskog ratu 1941. godine, pripadnici Kraljeve garde su se nalazili uz kralja Petra II Karađorđevića do njegovog odlaska iz zemlje. Među onima koji su sa njim 16. aprila napustili zemlju, bili su gardijski major Živan Knežević i gardijski pukovnik Stojan Zdravković. U zarobljeništvo nakon kapitulacije u Aprilskog ratu 1941. godine, odvedeni su brojni oficiri Kraljeve garde, od kojih je verovatno najpoznatiji major Nikola Kosić. Na mestu komandanata oba konjička puka Kraljeve garde, uoči Aprilskog rata nalazili su se gardijski pukovnik Anton Kokalj (Slovenac, austrougarski major iz Prvog svetskog rata) i gardijski pukovnik Kraus.[7] Kokalj se pridružio Slovenačkom domobranstvu i uz saglasnost SS oficira predvodio Organizacioni štab kvislinškog Slovenskog narodnog varnostnog zbora. Od pripadnika Kraljeve garde koji su rat proveli u partizanskom pokretu, izdvajaju se Velimir Terzić (načelnik Glavnog štaba Narodnooslobodilačke vojske za Crnu Goru i Boku, zamenik komandanta Pete proleterske crnogorske udarne brigade, posleratni general-pukovnik JNA i načelnik Vojne akademije u Beogradu), Ivan Hrovat (potonji pripadnik Odeljenja za zaštitu naroda i Uprave državne bezbednosti) i Aleksa Radovanović. Gardijski oficiri Jugoslovenske vojske, ukoliko su izbegli zarobljeništvo, odlazili u redove Jugoslovenske vojske u Otadžbini. Najpoznatiji među njima jesu bili komandant Prvog ravnogorskog korpusa kapetan Zvonimir Vučković, komandant Smederevskog korpusa kapetan Živan Lazović, komandant Cerskog korpusa u okviru Cersko-majevičke grupe korpusa i potom Trećeg jurišnog korpusa Četvrte grupe jurišnih korpusa major Vojislav Tufegdžić, zatim komandant Nevesinjskog korpusa poručnik Milorad Popović, kapetana I klase Vladislav Dodić... Ministar vojske, mornarice i vazduhoplovstva armijski general Dragoljub Mihailović je 1943. godine od probranih oficira i vojnika formirao Gorsku kraljevu gardu, a za njenog komandanta je postavio potpukovnika Nikolu Kalabića. Sredinom februara 1944. godine, pokrenuta je operacija Hajka, u kojoj su bile angažovani Divizija Brandenburg, Srpski dobrovoljački korpus i Ruski zaštitni korpus, a jedan od glavnih ciljeva operacije jeste bilo uništenje Gorske garde. U to vreme, formirana je Grupa korpusa Gorske garde, sastavljena od Gorske kraljeve garde i Kosmajskog korpusa, a 27. maja 1944. godine su tri brigade Gorske garde ušle u sastav Drugog jurišnog korpusa Četvrte grupe jurišnih korpusa pod komandom majora Dragoslava Račića. Vlada narodnog spasa Milana Nedića je za vreme rata organizovala Srpsku gardu u rangu jedne pešadijske čete, koja je obavljala dužnosti počasne straže ispred zgrade Vlada. Njeni pripadnici su nosili gardijske uniforme `milanke` sa pridodatim našivkom srpskog dvoglavog orla na crvenom štitu, dok su pantalone zamenile čakšire, a cipele su došle umesto čizama. Umesto kraljevog monograma, nosili su novi amblem sa dvoglavim orlom. Oficiri su na amblemu imali venac, a podoficiri i vojnici nisu. Prestala je da postoji u oktobru 1944. godine, kao i sama Vlada narodnog spasa. Muzika kraljeve garde je osnovana 1904. godine, izdvajanjem iz Beogradskog vojnog orkestra. Najpre je to bio duvački, a kasnije i gudački orkestar. Prvi rukovodilac i dirigent Orkestar kraljeve garde je bio pukovnik Stanislav Binički. Od 1907. godine, orkestar je poneo naziv Orkestar kraljeve garde. Pod upravom Biničkog, izvodio je oratorijum „Sedam reči Hristovih“ Jozefa Hajdna u velikoj sali Kolarčeve zadužbine 1907. godine, zatim Hajdnov oratorijum „Stvaranje sveta“ 1908. godine u Narodnom pozorištu u Beogradu, kao i „IX Betovenove simfonije“ 1910. godine. Orkestar je nastupao u Skoplju 1906. godine, Novom Sadu 1907. godine i Odesi 1911. godine.[9] Za vreme Prvog svetskog rata, Orkestar je održao nekoliko koncerata na Krfu i u Solunu, za srpske i savezničke vojnike i ranjenike, dobrotvorne priredbe za izbeglice, porodice poginulih, za predstavnike Crvenog krsta, a zatim je 1916. godine usledila i koncertna turneja po Francuskoj. Upravu nad Orkestrom je 1920. godine od Biničkog preuzeo Dragutin Pokorni. Poznati tambur-mažor i kapelnik Orkestra kraljeve garde bio je Vojislav Roglić. Prve gardijske uniforme su ustanovljene 1859. godine i poznate su kao dušanke, a razlikovale su se konjička i pešadijska, što će uostalom i kasnije biti prisutno kod gardijskih uniformi.[5] Kako je u trenutku nastanka gardijske uniforme postojala samo konjica garde, odnosno pešadijska gardijska četa nastala tek 1901. godine, tako je najpre nastala i konjička uniforma. Konjička gardijska uniforma se uglavnom nije menjala od nastanka i uključivala je svečani mundir husarskog kroja poznat kao `atila`, čakšire, službeni mundir poznat kao `milanka`, crne lakovane čizme, kalpak, ešarpu, sablju, ledunku i bele rukavice. Dolama je uvedena 1896. godine.[5] Svečani mundir je bio zelene boje sa šest horizontalnih zlatnih gajtana koji su se završavala zlatnim rozetama. Kalpak je bio od crnog astragana sa zlatnom pletenicom koja se kačila na gornju ivicu sa leve i desne strane, te je visila na prednjoj strani, a iznad nje je stajala kokarda, dok je teme kalpaka bilo crvene boje. Kokarda je imala ovalni oblik i bila je u nacionalnim bojama (spoljni beli okvir, potom plavi sloj i unutrašnjost crvena). Gardijski oficiri su preko kokarde imali i kraljev monogram, po čemu su se razlikovali od podoficira. Kokarde su 1904. godine zamenjene samo kraljevim monogramom sa perjanicom (duža kod oficira, kraća kod podoficira), čime je naglašena gardijska služba kao služba samom vladaocu. Ešarpa je bila plave boje, a dolama plave. sa ukoso urezanim džepovima i zlatnim naramenicama. Čakšire su bile crvene boje i zlatnim gajtanom po šavovima na strani, te su bile iste za sve rodove garde. Sa formiranjem pešadijske čete Kraljeve garde 1901. godine, usvojena je svetlosiva `atila` za pešadiju. Uredbom od 2. marta 1922. godine, za podoficire i oficire Kraljeve garde su određeni pripadajući elementi: nož, sablja, opasač, kajas i temnjak. Nož i sabla su se opasivali ispod `atile` i `milanke` u slučajevima kada se ne nosi puška, a konjanici Kraljeve garde su sablju opasivali ispod šinjela i dolame.[10] Svečane pešadijske gardijske uniforme `atile` su zamenjene za `milanke`, Uredbom o odeći suvozemne vojske iz 1924. godine. Pošto je u novembru iste godine oformljen i artiljerijski gardijski puk, za njegove pripadnike je propisana `milanke` braon boje.[5] Tokom 1933. godine, doneta je Uredba o odeći Kraljeve garde, kojom je propisan izgled i način nošenja gardijske uniforme. Tada je i formalno definisana artiljerijska gardijska uniforma.[11] Umesto epoleta, oficiri Kraljeve garde su nosili četvorostruki zlatni gajtan sa zvezdicama koje su označavale čin. Viši oficiri su gajtan nosili na oba rukava, a podoficiri su činove imali na ramenima (mestu za epolete) u vidu gajtana od žute vune. Članovi kraljevskih porodica Obrenović i Karađorđević su često nosili gardijske uniforme (najčešće u činu pukovnika) na državnim svečanostima i za vreme boravka u javnosti. Gardijsku uniformu je povremeno nosili kralj Milan Obrenović i kralj Aleksandar I Obrenović, najčešće kralj Aleksandar I Karađorđević, a knez Pavle Karađorđević ju je nosio na svom venčanju 1923. godine. Oko 1860. godine, prostor oivičen ulicama Kralja Milana, Nemanjinom, Resavskom i Svetozara Markovića je preuređen u vojni kompleks. Duž Ulice kralja Milana je tada izgrađen i manjež, konjička škola za pripadnike Kneževe garde. Manjež je predstavljao prizemnu građevinu sa istaknutim pilastrima, a na južnoj strani iznad ulaza su se nalazili reljefi dve glave konja. Zdanje „Manježa” je nekoliko puta adaptirano i danas se u njemu nalazi Jugoslovensko dramsko pozorište. Duž Nemanjine ulice su do 1933. godine postojale barake prvog konjičkog puka Kraljeve garde, koje su tada srušene radi proširenja ulice. Unutrašnjost nekadašnjeg vojnog kompleksa Kraljeve garde danas predstavlja park Manjež, čije je uređenje predviđeno generalnim planom opšteg uređenja grada Beograda iz 1923. godine.

Kao na slikama Naslovna stranica zacepljena kao što je uslikano Ostalo je u redu Jako retko u ponudi Volter Elajas Dizni (engl. Walter Elias Disney; Čikago, 5. decembar 1901 — Berbank, 15. decembar 1966) bio je američki filmski producent, režiser, scenarista, animator i crtač stripova. Jedan je od najpoznatijih producenata pokretnih slika u svetu. Stvorio je zabavni park Diznilend, a zajedno sa svojim bratom Rojem Diznijem je osnovao Produkciju Volta Diznija (Walt Disney Productions), danas poznatu kao Kompanija „Volt Dizni” (The Walt Disney Company). Biografija[uredi | uredi izvor] Diznijevi roditelji 1913. godine Rođen je 5. decembra 1901. godine u Čikagu na aveniji Trip, kao četvrto dete Elajasa Diznija i Flore Kol. Imao je trojicu starije braće Herberta, Rejmonda i Roja Olivera, i mlađu sestru, Rut Floru. Otac se bavio stočarstvom i voćarstvom, poreklom je iz Misurija iz irsko-kanadske porodice, dok su majčini preci bili doseljenici iz Nemačke. Volt je dobio ime po porodičnom svešteniku Voltu Paru.[1][2] Otac je kupio imanje u blizini mesta Marselin (Misuri), gde se cela porodica preselila 1906. godine, kada mu je bilo 5 godina. U blizini se nalazilo i imanje strica Roberta, od nekoliko stotina hektara. Nekoliko meseci kasnije, dva najstarija brata Herbert i Rejmond su se vratili u Čikago, dok je treći brat Roj ostao da radi na imanju. Tako je Volter često morao da se igra sam, a njegovo društvo su činile domaće životinje.[3] Sklonost prema crtanju pokazivao je vrlo rano, a njegov prvi učitelj bio je komšija i porodični prijatelj dr Šervurd. Već sa sedam godina naplaćivao je crteže, koje je pravio po komšiluku.[3] U leto 1910 porodica se preselila u Kanzas, a zatim 1917. su se ponovo vratili u Čikago gde je pohađao srednju školu. Mladost[uredi | uredi izvor] Istovremeno sa srednjom školom koju je upisao u Čikagu, noću je pohađao je Akademiju lepih umetnosti (engl. Chicago Art Institute) i počeo da crta stripove za školske novine, sa crtežima uglavnom rodoljubive tematike. Njegov učitelj je bio tada poznati novinski crtač stripova i karikaturista Liroj Goset. Sa 16 godina, pred kraj Prvog svetskog rata, ispisao se iz škole i odlučio da se prijavi za vojsku, ali kako je bio maloletan, nisu ga primili, pa se priključio američkom ogranku Crvenog krsta u Francuskoj, gde je bio vozač hitne pomoći, nije učestvovao u borbama.[1][3] Osnivanje studija[uredi | uredi izvor] Duration: 3 minutes and 23 seconds.3:23 Newman Laugh-O-Gram (1921) Po povratku u SAD, uz pomoć brata Roja Olivera, zaposlio se kao ilustrator u Kanzas Sitiju, gde je upoznao Juba Iverksa (engl. Ub Iwerks), sa kojim se sprijateljio i osnovao prvo preduzeće[1] Ajverks i Dizni, komercijalni umetnici[2], za crtanje reklama[3]. Ubrzo su ga pozvali iz kanzaške filmske kompanije da radi za njih, što je prihvatio, uz uslov da sa sobom dovede i svoju firmu. Zatim je osnovao još jedno filmsko preduzeće, koje je počelo da pravi crtane filmove, čija je glavna junakinja bila „Alisa u zemlji čuda”. Međutim, ovo preduzeće je propalo, posle čega se 1923. godine preselio u Los Anđeles, gde je uz pomoć strica Roberta i brata Roja osnovao filmski studio, koji najpre nosio ime Studio braće Dizni (engl. Disney Brothers Studio).[2] Sa dvadeset četiri godine Volt Dizni je stvorio svoj prvi originalan crtani lik: zeca Osvalda, ali mu ga je „Univerzal studio” oteo.[4] Ceo posao su započeli u garaži sa kamerom koju su kupili od pozajmljenih para, a vremenom su počele da stižu ponude, pa su zaposlili i nekoliko ljudi, a zatim su osnovali veći Volt Dizni studio (engl. „Walt Disney Studio”).[2][3] Posao oko distribucije crtanih filmova od 1930. godine preuzelo je preduzeće „Kolumbija pikčers”.[5] Sa svojim preduzećem, Dizni je nekoliko puta bio na ivici propasti, ali bi posle svake krize ono postajalo sve moćnije i veće.[2] Studio je i dalje jedna od najuspešnijih kompanija u SAD i na svetu. Porodica[uredi | uredi izvor] Bio je vredan i porodičan čovek. Sa dvadeset četiri godine se oženio s Lilijan Baunds, jednom od zaposlenih u odeljenju za bojenje u njegovom studiju. Oni su posle više godina braka dobili kćerku Dajanu Mari (1933—2013), a potom su usvojili i Šeron Me[2] (1936—1993). Dajana se kasnije udala za Rona Milera, bivšeg predsednika očeve firme i oni su zajedno imali sedmoro dece. Šaron je imala troje dece i umrla je 1993. godine.[3] Dugometražni filmovi[uredi | uredi izvor] „Snežana i sedam patuljaka” je bio prvi dugometražni animirani mjuzikl u produkciji Volta Diznija. Do tada su u Diznijevoj produkciji realizovani samo kratki animirani filmovi i serije. To je istovremeno i prvi dugometražni animirani film u istoriji filmske produkcije u Americi proizveden u punom koloru, kao i deseti najkomercijalniji film 20. veka. Rad na filmu je započeo početkom 1934. Najveći deo filma režirao je Dejvid Hend, dok je grupa drugih režisera samo pojedinačne sekvence. Volt Dizni se od samog početka suočio sa problemima, pošto su njegov brat i poslovni partner Roj kao i supruga Lilijan pokušavali da ga odvrate od te ideje, dok se on nadao da će na ovaj način proširiti ugled studija i povećati prihode, u čemu je na kraju i uspeo. Međutim, da bi obezbijedio novac morao je svoju kuću da stavi pod hipoteku. Film je premijerno je prikazan 21. decembra 1937. u Holivudu (Los Anđelesu), a na redovnom bioskopskom repertoaru u Americi našao se u february 1938. godine.[6] S obzirom da je pravljen za vreme Velike depresije, troškovi za njegovu produkciju, koji su od planiranih 250 hiljada dostigli sumu od 1,5 miliona dolara, predstavljali su ogroman iznos.[3] Godine 1989. film je postavljen u Nacionalni filmski registar SAD i ocenjen je kao delo od kulturnog istorijskog i estetskog značaja.[6] Tokom narednih pet godina, dovršeno je još nekoliko animiranih filmova pravljenim po klasičnim bajkama, kao što su: Pinokio, Fantazije (1940), Dambo (1941) i Bambi (1942).[3] Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor] Film Fantazija, koji je završen 1940. godine je doživeo krah na bioskopskim blagajnama. Prema nekim autorima, ovaj neuspeh se može dugovati činjenici da je tih godina veliki deo tržišta bio zahvaćen ratom, a sa druge strane, film je baziran na ozbiljnim temama klasične muzike, što nije prihvaćeno u širokim slojevima publike. Osim toga, krajem 1940. godine organizovan je i veliki štrajk radnika, za koje je Dizni optuživao komuniste. Tako da se firma, sa novoizgrađenim studijima našla se u otežanoj finansijskoj situaciji. Iz tog razloga bila joj je potrebna pomoć države.[7][8] Diznija je država najpre bio angažovala u poboljšavanju imidža SAD i uspostavljanja boljih odnosa sa zemljama Južne Amerike. Početkom 1941. godine organizovana je desetonedeljna turneja po Brazilu, Argentini, Peruu i Čileu, u kojoj su učestvovali Dizni, njegova žena i još 16 njegovih vrhunskih umetnika, režisera, crtača i kompozitora. Kao rezultat ove turneje, sledeće godine nastao je 43-minutni dugometražni film pod nazivom Saludos Amigos, podeljen u četiri epizode, za svaku zemlju po jedna. Na taj način, stanovnici ovih južnoameričkih država imali su mogućnost da vide Diznijeve junake u svojoj sredini, dok je građanima SAD pružena mogućnost da upoznaju svet pun bogate kulture, tradicije, flore i faune, koji je za većinu do tada bio nedovoljno poznat.[8] U Drugom svetskom ratu Američki Kongres je odobrio Diznijevom preduzeću kredit od 250 miliona dolara za izradu propagandnih plakata, oznake jedinica, crtane filmove sa patriotski porukama i podršku američkim [9] ili savezničkim vojnicima u ratu.[10] Još pre nego što su SAD ušle u rat, za obuku mehaničara u fabrici vojnih aviona napravljen je film Četiri metode zakivanja (engl. Four Methods of Flush Riveting), koji se i danas uzima kao model obrazovnog animiranog filma. Za kanadsku vladu je uradio dva niskobudžetna filma za promociju prodaje ratnih obveznica. Od napada na Perl Harbor 7. decembra 1941. godine, najveći deo produkcije Diznijevog studija, radio je isključivo za američku vladu. No, proizvodi sa likom Volta Diznija i njegovih junaka mogli su se naći na obe strane fronta, pa je tako Mikijev lik stajao i na nekoliko nemačkih podmornica, koje su operisale na Atlantiku.[11] Poznato je da su Hitler i Gebels bili veliki fanovi Diznijevih filmova koje su često gledali u privatnosti svojih odaja, dok je zvanično ova produkcija bila zabranjena za prikazivanje u bioskopima.[12] Diznijev studio nije jedini studio angažovan u ratu, neki filmovi su rađeni u zajedničkoj produkciji, zbog čega nije poznat tačan broj filmova koje je ovaj studio proizveo u cilju ratne propagande. U cilju promovisanja vojske, i vojničkog života napravljen je niz filmova o Pajinom vojničkom životu, kao što su: „Paja je regrutovan”, „Nebeski vojnik”, „Odbrana zemlje”, „Patak komandos” i drugi.[13] Pluton je takođe bio glavni junak u dva filma ove namene. U jednom („Armijska maskota”) Pluton je prikazan kao dobro hranjena i pažena maskota u vojnom logoru, a u drugom „Vojnik Pluton” maršira i bori se da sačuva top od veverica Čipa i Dejla, koji pokušavaju da ga upotrebe za razbijanje oraha. Šilja je imao glavne uloge u filmovima: „Sredstva za pobedu”, u kome se bori sa nestašicom goriva i guma u Americi usled rata, te pokušava da nađe alternativni način prevoza, a u drugom u „Kako se postaje mornar” prikazana je istorija američke ratne mornarice.[14] U vreme produkcije filma „Maza i Lunja”, 15. juna 1955. godine otvoren je Diznilend.[3] Karakter[uredi | uredi izvor] Potpisana fotografija Volta Diznija tokom šetnje po Berlinu, deo kolekcije u Adligatu Mada su pod njegovim rukovodstvom nastali nezaboravni crtani filmovi namenjeni deci, Dizni je, prema nekim autorima ostao zapamćen kao rasista, antisemita i pobornik nejednakosti među polovima. Tako na primer, njegovi crtači su mogli da budu isključivo muškarci, dok je žene zapošljavao u odeljenju za bojenje slika, pa čak i tako one su dobijale otkaz posle navršene 30 godine.[15] Obavljao je i funkciju potpredsednika organizacije formirane 1944. pod nazivom „Filmsko udruženje za očuvanje američkih ideala”, izrazito antikomunističke organizacije, koja je okupljala desno orijentisane ličnosti iz filmske industrije, kao što su Gari Kuper, Klerk Gejbl, Barbara Stenvik, Džon Vejn. Pred kraj života je tvrdio da slava nije nikakvo preimućstvo, olakšanje, pa ni sreća u životu.[2] Diznijeva javna ličnost se veoma razlikovala od njegove stvarne ličnosti. Dramski pisac Robert E. Šervud opisao ga je kao „skoro bolno stidljivog ... samouveren` i samozatajan.[16] Prema njegovom biografu Ričardu Šikelu, Dizni je skrivao svoju stidljivu i nesigurnu ličnost iza svog javnog identiteta.[17] Kimbol tvrdi da je Dizni `igrao ulogu stidljivog tajkuna koji je bio posramljen`. u javnosti“ i znao da to čini.[18] Dizni je priznao fasadu i rekao prijatelju da „ja nisam Volt Dizni. Radim mnogo stvari koje Volt Dizni ne bi uradio. Volt Dizni ne puši, ja pušim. Volt Dizni ne pije, ja pijem.“ Stavovi o Dizniju i njegovom radu su se menjali tokom decenija, a bilo je i polarizovanih mišljenja.[19] Mark Langer, u Američkom rečniku nacionalne biografije, piše da su ga „Ranije ocene o Dizniju hvalile kao patriotu, narodnog umetnika i popularizatora kulture. U novije vreme, Dizni se smatra paradigmom američkog imperijalizma i netolerancije, kao i ponižavanjem kulture.“[20] Stiven Vots je napisao da neki prozivaju Diznija „kao ciničnog manipulatora kulturnih i komercijalnih formula“,[19] dok PBS beleži da su kritičari osuđivali njegov rad zbog njegove „glatke fasade sentimentalnosti i tvrdoglavog optimizma, zbog dobrog osećaja ponovnog pisanja američke istorije“. Bolest i smrt[uredi | uredi izvor] Grob Volta Diznija na groblju Forest Lawn u Glendejlu, Okrug Los Anđeles Oboleo je od raka pluća 1966. godine, pa mu je odstranjeno levo plućno krilo. Umro je u šezdeset petoj godini života, posle operacije, 15. decembra 1966. godine, u bolnici u Berbanku, nedaleko od studija. Kremiran je i sahranjen u Memorijalnom parku u Glendejl u Kaliforniji. Po njegovoj izričitoj volji, nije organizovana javna sahrana.[2][21] Nagrade[uredi | uredi izvor] Za svoj rad dobio je ukupno 950 priznanja širom sveta.[3] Osvojio je dvadeset Oskara, od čega su tri posebna, a jedan mu je dodeljen posthumno, što je inače najveći broj Oskara za nekog filmskog umetnika.[1] Prvi animirani film u istoriji kinematografije koji je osvojio nagradu Američke akademije, upravo je Diznijev film „Cveće i drveće” iz 1932. godine.[2] Godine 1935, Dizni je nagrađen Ordenom Lige naroda za veliki umetnički doprinos. Nagrađen je i Predsedničkom medaljom za slobodu.[1] Junaci Diznijevih stripova i crtanih filmova[uredi | uredi izvor] Američka poštanska markica sa likom Volta Diznija, 1968. Najpoznatiji likovi Diznijevih stripova i crtanih filmova su: Paja Patak, Pata, Vlaja, Raja i Gaja, Baja Patak, Miki Maus, Mini Maus, Mića, Belka, Horacije, Pluton, Hromi Daba, Šilja, Cakani Caja, Crna Mrlja. Avanture Diznijevih junaka prvi put su se pojavile kod nas na stranicama dnevnog lista „Politike` i to u kaiševima. „Politikin zabavnik` ih je objavljivao od svog prvog broja koji je izašao 1939, ali tada još nije bila oformljena stalna ekipa novinara već su na njemu radila najpoznatija pera „Politike`. Tadašnji direktor „Politike` Vladislav Ribnikar i čuveni novinar Duda Timotijević dugo su mozgali dok nisu došli na ideju kako da nadenu imena tada u svetu već poznatim junacima Volta Diznija čijim su se doživljajima oduševljavali i mladi i stari. Miki je u početku bio Mika Miš, što je u stvari prevod originala, ali je kasnije ostalo samo ime Miki. Originalno ime Paje Patka je Donald Dak. Dak znači patak, pa su se Vladislav i Duda dogovorili da to bude prezime ovog omiljenog Diznijevog junaka, a ime je takođe trebalo da počinje slovom p i još da se rimuje sa Patak - odlučili su se za ime Paja. Raji, Gaji i Vlaji dali su imena prema njihovom ujaku Paji jer se s njim rimuju, a i zvučna su. Ribnikar i Timotijević su dali ime i Belki, dok je Horacije ostao kao i u originalu. Daba je u narodu ime za đavola, pa su se njih dvojica dosetili da bi to ime najviše odgovaralo razbojniku koji zagorčava život ostalim junacima Volta Diznija. Oni su kumovali i Gusanu Guti. Šilji su dali ime po jednom radniku iz „Politike` koji je svojim stasom, sav špicast i dugonog, najviše odgovarao ovom crtanom junaku. Kum Mikijevom sestriću Mići bio je glavni urednik i direktor „Politike` Danilo Purić 1952. godine. Ime mu je, najverovatnije, dao po nadimku svoje kćerke Miće. Pata se pre rata nije pojavljivala kod nas, a ime su joj posle rata dali poznati novinari i urednici Krinka Vitorović i Pavle Tokin koji su radili u „Politikinom zabavniku` od njegovog ponovnog pokretanja 1954. godine. Ime Pajine drugarice i izabranice trebalo je da se slaže s prezimenom Patak, ali i sa Paja, pa se tako došlo do imena Pata. Krinka Vitorović, koja je od 1954, pa sve do odlaska u penziju 1979. radila u „Politikinom zabavniku` i njegovom izdanju „Mikijevom zabavniku`, kumovala je gotovo svim ostalim junacima Volta Diznija koji su se pojavljivali kod nas. Ona je dala ime Baji, Staji, Cakanom Caji, Baka-Kati, Lati, Nati, Zlati, Vučku, ali i junacima koji se ne pojavljuju u „Mikijevom zabavniku`, a poznati su sa filma ili iz drugih stripskih izdanja. To su: Maza i Lunja, Snežana, Zvončica, princ Zoran i princeza Zorana, dobre vile Cvetana, Vedrana i Svetlana i zla vila Grdana. U traženju imena, Krinka je uvek polazila pre svega od toga da imena imaju smisla, da odgovaraju karakternim crtama junaka, ali i da se slažu ili rimuju između sebe.[22] Miki Maus[uredi | uredi izvor] Miki Maus se prvi put pojavio 1928. godine u prvom zvučnom crtanom filmu Parobrod Vili. Miki je zapravo nastao nekoliko godina ranije. Kada je imao 25 godina, Dizniju su u Metro-Goldvin-Mejeru za ovaj lik predskazivali da nikada neće uspeti da proda.[4] Miša je najpre nazvao po kućnom ljubimcu Mortimeru, ali se takvom imenu usprotivila njegova žena Lilijen, pa je ono promenjeno u Miki. O tome ko je prvi nacrtao lik Mikija Mausa postoje razne legende, s obzirom da je Volt, prema rečima svojih ilustratora, s naporom crtao ljudske likove, posebno lica, a često je u žurbi, za reklamne svrhe, potpisivao njihove crteže.[2] Mikiju je glas najpre pozajmljivao Volt Dizni lično, od prvog emitovanja 1928. godine, potom od 1947. Džimi Makdonald, a od 1977. i narednih trideset godina Vejn Olvajn, dok je Vejnova supruga Rasi Tejlor pozajmljuje glas Mini Maus.[23] Miki Maus je postao jedan od najpoznatijih animiranih likova popularne kulture i simbol cele firme.[5] Posle Mikija se pojavila čitava serija likova koje je kreirao isti studio. Ovi likovi u animiranim filmovima i stripovima, uz prateću industriju, koju je projektovao Dizni sa svojim saradnicima, brzo su se pročuli po celom svetu, a materijal koji su pravili je bio dovoljno univerzalan da je omogućio prevazilaženje čak i ideoloških prepreka. Diznijeva produkcija je bila poštovana i hvaljena čak i u Sovjetskom Savezu tridesetih godina prošlog veka, za vreme Staljina, a veštom primenom Diznijeve animacijske tehnike i stila, u nacističkoj Nemačkoj je obrazovana posebna grupa animatora, koja je svoja umeća koristila u humorističke ili propagandne svrhe.[24] Diznijeve kreacije su se često preplitale sa lokalnom umetničkom i industrijskom produkcijom širom sveta. Tako su u listu „Veseli četvrtak”, 1932. godine, domaći autori, a pre svih Ivan Šenšin, počeli da crtaju svoju verziju Mikija Mausa (nazvanog Mika Miš), u obliku proto-stripova[a]. Mika Miš je predstavljen kako luta po egzotičnim krajevima sveta, u društvu junaka koji uopšte ne postoje u originalnoj Diznijevoj verziji (noj, pelikan, japanski vojnik i dr). Tako su na primer, glavni junaci zabavljali stanovnike Afrike učeći da igraju kolo. U drugoj polovini tridesetih godina, u nekoliko beogradskih listova pojavio se i niz stripova u kojima su crtači predstavljali svoja viđenja Diznijevih likova.[24] Zanimljivo je da su 1968. godine Milton Glejser i Li Sevidž napravili kratak antiratni animirani film u trajanju od 1,07 minuta, u kome se Miki najpre prijavljuje u armiju, zatim prolazi obuku, zadužuje pušku i šlem, a potom brodom kreće u rat u Vijetnamu, gde odmah po iskrcavanju biva pogođen snajperskim metkom u glavu i umire. Namera autora je bila da ovaj film prikažu na festivalu, ali nisu dobili dozvolu od Diznijeve kompanije.[25] Jedan od najradikalnijih slučajeva upotrebe likova iz Diznijeve produkcije je dečji program palestinskog pokreta Hamas, pod nazivom Pioniri sutrašnjice, namenjen deci uzrasta od 7 do 13 godina. U nedostatku sredstava za sopstvenu produkciju, u emisiji se između ostalih likova, jedno vreme pojavljivao i Miš Farfur, kostimirana imitacija Mikija Mausa, sa sličnim piskavim glasom i pokretima tela, ali je njegova uloga bila da, uključujući se u razgovor sa decom, promoviše terorizam i govor mržnje prema Jevrejima, cionistima, Izraelu, Americi i njihovim liderima.[8] Paja Patak[uredi | uredi izvor] Paja Patak (engl. Donald Duck) je lik koga je prvi nacrtao Dik Landri. Pojavio se 9. juna 1934. godine, u epizodi crtanog filma–serije Šašave simfonije (engl. Silly Symphonies). Paja je zapravo patka sa žuto-narandžastim kljunom, najčešće obučena u mornarsku bluzu i kapu, ali bez pantalona i vozi razdrndani auto sa registracijom 313. Animator Karl Barks, za koga se zapravo smatra da ga je učinio poznatim, u kasnijem periodu mu je povećao glavu i oči i smanjio vrat. U stvaranje lika Paje Patka uloženo je više truda nego u bilo kog drugog Diznijevog junaka, čak više nego u Mikija, a Karl Barks mu je posvetio ceo svoj životni vek. Volt Dizni je u nekoliko navrata istakao da je Paju, temperamentnog patka, zamislio kao „protivtežu uvek savršenom mišu Mikiju Mausu”. Paja prepoznatljivo izražen karakter, po naravi je prgav, svadljiv, večito nezadovoljan, pesimističan, trapav, baksuzan,[26] netrpeljiv i sklon izlivima besa, ali takođe, na svoj način šarmantan.[27] Paja je 1937. godine prvi put postao glavni junak, a uz njega su se našli i njegovi rođaci Raja, Gaja i Vlaja, devojka Pata, stric bogataš i škrtica Baja. Bio je i junak osmominutnog crtanog filma „Firerovo lice” iz 1942. godine, u kojem dobija noćnu moru da se budi u totalitarnom režimu. Za ovo delo lik Paje Patka je dobio prvog, a Volt Dizni svog devetog Oskara. Paja Patak se u Srbiji i na Balkanu prvi put pojavio u Politici 13. marta 1938. godine, a ime mu je dao prevodilac istog lista. Do sankcija na SRJ redovno se pojavljivao u Mikijevom zabavniku.[26] Stripovi sa Pajom, Mikijem i Bojažljivim Ćirom pojavili su se i u prvom broju Politikinog Zabavnika od 28. februara 1939. godine.[28] Zanimljivo je da su stripovi o Paji Patku bili zabranjeni u Finskoj samo zato što ne nosi pantalone.[26] Glas mu je u originalnim crtanim filmovima pozajmljivao glumac Klarens Neš, do svoje smrti 1985, a kasnije Toni Anselmo.[27] Vidi još[uredi | uredi izvor] Zootropolis — grad životinja Napomene[uredi | uredi izvor] ^ U proto-stripovima je tekst ispisivan ispod slike, a ne u oblačićima, kao što se to radi danas Tags: Diznijeve priče Volt Dizni Svetovi mašte Volta Diznija čudesni svet bajke u slici marija paskval maja biblioteka bubamara decje knjige decije za decu