Mestimično podvlačeno, ne smeta čitanju. Kompletno. Autor - osoba Kamenov, Emil, 1940-2017 = Kamenov, Emil, 1940-2017 Naslov Predškolska pedagogija. Knj. 1 / Emil Kamenov Vrsta građe udžbenik odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1990 Izdanje 2. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1990 (Beograd : `Radiša Timotić`) Fizički opis 332 str. ; 24 cm ISBN 86-17-01480-6 (karton) Napomene Tiraž 3.000 Bibliografija: str. 309-321 Registar. Predmetne odrednice Predškolska pedagogija Emil Kamenov (Beograd, 1940 – Novi Sad, 2017) bio je srpski pedagog, profesor Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Područja kojima se bavio: predškolska pedagogija kao nastavna i naučna disciplina, metodika vaspitno-obrazovnog rada sa predškolskom decom, univerzitetska pedagogija, strategija razvoja sistema vaspitanja i obrazovanja u uslovima tranzicije... Rođen je u Beogradu, od majke Nadežde i oca Emilijana. Osnovnu školu je učio u Beogradu, Rogaškoj Slatini, Ljubičevu i Kruševcu, a gimnaziju u Kruševcu, Rači Kragujevačkoj, Smederevskoj Palanci, Prištini i Ćupriji. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu, odsek Pedagogija, diplomirao je 1967. godine, a 1974. godine, odbranivši tezu Mogućnosti uticaja na formiranje geometrijskih pojmova metodom igre završio je magistarske studije. Bio je stipendista francuske vlade u organizaciji Nacionalnog instituta za pedagoška istraživanja i dokumentaciju (INDRP) u Parizu, 4 meseca 1975. godine. Doktorsku disertaciju Mogućnosti delovanja na dečju inteligenciju sistemom didaktičkih igara odbranio je 1979. godine. Radnu karijeru započinje kao nastavnik matematike u Osnovnoj školi u Trubarevcu (1962/63), vaspitač u internatu Škole učenika u privredi, Jaša Tomić (1964/65), nastavnik matematike u Osnovnoj školi u Petrovcu (1965/66), profesor pedagogije u Školi za vaspitače u Kikindi (1967/68), a zatim kao profesor pedagogije u Školi za vaspitače u Novom Sadu (1969/70). Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu počinje da radi 1974. godine kao viši stručni saradnik. Na istom fakultetu biran je u zvanje docenta 1980. godine, u zvanje vanrednog profesora 1987. godine, a 1992. godine i redovnog profesora za predmet Predškolska pedagogija. Prilikom studijskih boravaka u inostranstvu govorio je na skupovima širom Evrope: u Parizu, Nirnberg-Erlangenu, Zonenbergu, Marburgu, Oslu, Varšavi, Lođu, Pečuju, Plovdivu, Solnoku, Segedinu, Staroj Zagori i svim jugoslovenskim republikama. Naučni projekti Kao rukovodilac, nosilac i član, aktivno je učestvovao u više naučnih projekata Shvatanja vaspitača dečjih vrtića o cilju vaspitanja na predškolskom uzrastu, Filozofski fakultet, Novi Sad, 1975–1976; Potrebe i mogućnosti za modernizaciju Programa i Normativa za predškolsko vaspitanje i obrazovanje za decu do 3. godine, Institut za pedagogiju, Novi Sad, 1981–1986; Nastavnici i osavremenjivanje univerzitetske nastave, Centar za razvoj Univerziteta, Novi Sad, 1984; Negovanje stvaralaštva i obezbeđivanje subjekatske pozicije predškolskog deteta u igri, u okviru projekta Opšte i stručno vaspitanje i obrazovanje u ulozi osposobljavanja za rad, slobodno vreme i stvaralaštvo u sistemu vaspitanja i obrazovanja, Novi Sad, 1986-1990; Razvoj kreativnosti u funkciji emancipacije ličnosti putem likovnog vaspitanja, Institut za pedagoška istraživanja, Beograd, 1986–1987; Projekat Ministarstva za nauku i tehnologiju RS Kvalitet i efikasnost obrazovanja kao činioci ličnog razvoja i društvenog progresa, 1996–2000; Projekat Ministarstva za nauku i tehnologiju RS Strategija reforme sistema vaspitanja i obrazovanja u uslovima tranzicije, 2002-2004; Projekat Ministarstva za nauku i tehnologiju RS Evropske dimenzije promena obrazovnog sistema u Srbiji, 2005–2006. Umro je u Novom Sadu, 13. aprila 2017. godine Članstvo u udruženjima Član Sekcije za predškolsko vaspitanje Pedagoškog društva RS, od njenog osnivanja. Član Udruženja univerzitetskih nastavnika i naučnih radnika SAPV, od 1973. godine. Član Umetničkog veća Zmajevih dečjih igara, odluka Upravnog odbora od 1992. godine. Član francuskog ogranka organizacije International Council for Children`s Play – Association francaise pour l`éducation par le jeu, od 1987. godine. Redovni je član Srpske akademije obrazovanja u Beogradu od 17. 2. 2007. Bibliografija Eksperimentalni programi za rano obrazovanje, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1982, 234 str. Intelektualno vaspitanje kroz igru, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva i Sarajevo, „Svjetlost“, 1983 (više izdanja), 201 str. Metodika vaspitno-obrazovnog rada sa predškolskom decom, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1983 (više izdanja), 170 str. „Uvodna napomena urednika“ i „Izražavanje i stvaranje kroz muziku“ u knjizi grupe autora Igramo se, otkrivamo, stvaramo..., Novi Sad, RU „Radivoj Ćirpanov“, (1986). str. 7-10 i 166-184. Predškolska pedagogija, knjiga prva, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1987 (više izdanja), 332 str. Razvoj kreativnosti u funkciji emancipacije ličnosti putem likovnog vaspitanja,(sa B. Karlavarisom i A. Baratom), Beograd, Institut za pedagoška istraživanja, 1988, 123 str. „Uvodna napomena urednika“ u knjizi grupe autora Igramo se, družimo, radimo..., Novi Sad, „Dnevnik“, (1989). str. 7-10. Likovno oblikovanje u dečjim vrtićima SFRJ i SSSR, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva i Moskva,(sa M. Stanojević-Kastori i L. V. Pantelejevom), Prosvešćenie, 1989, 359 str. Svet oko mene,(sa K. Kamenov), Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva i Novi Sad, NIŠRO „Dnevnik“, 1989, 71 str. Pripremam dete za školu, Beograd, Nova prosveta, 1990 (više izdanja), 32 str. Igre opažanja, Beograd, Nova prosveta, 1991, 211 str. Život Svetog Save (predgovor priređivača), u Sedam priča o Svetom Savi, Didakta, 1991, 3-4. „Predgovor priređivača“ i „Koncepcija za izradu Osnova programa vaspitno-obrazovnog rada sa decom uzrasta od tri do sedam godina“, u Metodički dani `90, Beograd, Nova prosveta, (1991). str. 7-8 i 224-238. „Predgovor priređivača“ i „Predlog strukture Programske osnove vaspitno-obrazovnog rada“, u Predškolci u Novom Sadu `91, Beograd, Nova prosveta, (1991). str. 5-8 i 135-144. „Predgovor priređivača“, „Predškolski pedagozi u Srbiji“ i „Nacrt programa rada Sekcije predškolskih pedagoga“ u Metodički dani `91, Beograd, Nova prosveta, (1992). str. 9-11, 187-200 i 201-202. „Školska slava Sveti Sava“ (predgovor priređivča), u Školska slava Sveti Sava, Didakta, 1992, 3-4. Hristos se rodi draga deco, Novi Sad, Didakta i DP Znanje, 1992, 16 str. (sa V. Sotirovićem i D. Lipovcem) Dečja matematika, Didakta, Novi Sad, 1992, 75 str. Moja prva sveska, Novi Sad, Didakta, 1993 (više izdanja), 60 str. „Predgovor urednika“ u knjizi P. Jankovića Profesionalno usmeravanje, selekcija i obrazovanje učitelja, Novi Sad, Pedagoška akademija, 1994. „Perspektive obrazovanja vaspitača“ i „Pedagoška praksa u pripremi budućih vaspitača“ u Perspektive obrazovanja vaspitača, Novi Sad, Viša škola za obrazovanje vaspitača, (1994). str. 33-42 i 125-134. Model B Osnova programa vaspitno-obrazovnog rada sa predškolskom decom, Novi Sad, Filozofski fakultet i Kikinda, Viša škola za obrazovanje vaspitača, 1995 (više izdanja), 95 str. Hrišćanska mudrost i vrline, zbirka poučnih priča za decu sa komentarima, Novi Sad, Didakta, 1995, 158 str. (sa Lj. Dotlić) Književnost u dečjem vrtiću, Novi Sad, Zmajeve dečje igre i Institut za pedagogiju Filozofskog fakulteta, 1996, 360 str. Metodika I deo , II deo i III deo , Novi Sad, Odsek za pedagogiju Filozofskog fakulteta i Republička zajednica viših škola za obrazovanje vaspitača, 1997 i 1998 (više izdanja), 144, 99 i 198 str. Predškolska sveska, Novi Sad, Dragon, 1998 (više izdanja), 64 str. (sa A. Ševom) Zagogogonetke, Novi Sad, Dragon, 1998 (više izdanja), 96 str. Matematičke aktivnosti, Novi Sad, Dragon, 1999 (više izdanja), 96 str. Predškolska pedagogija, I deo, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1999 (više izdanja), 322 str. Predškolska pedagogija, II deo, Beograd, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1999 (više izdanja), 249 str. Priroda i društvo, Novi Sad, Dragon, 2000 (više izdanja), 56 str. Saobraćajno vaspitanje dece, Novi Sad, Dragon, 2000 (više izdanja), 64 str. Saobraćajne aktivnosti, Novi Sad, Dragon, 2000 (više izdanja), 38 str. Upoznavanje okoline, Novi Sad, Dragon, 2000 (više izdanja), 46 str. Dečja matematika, Novi Sad, Dragon, 2000 (više izdanja), 44 str. Predškolska matematika, Novi Sad, Dragon, 2001 (više izdanja), 68 str. Docrtanka, Dragon, Novi Sad, 2001, 30 str. Pod lastinim krilom (Sotto l`ala della rondine), Valjevo, PU „Milica Nožica“ i Novi Sad, Tampograf, 2002, 60 + 44 str. Matematičke aktivnosti u životnoj sredini, Dragon, Novi Sad, 2002 (više izdanja), 84 str. Pisanka, Dragon, Novi Sad (više izdanja), 48 str. (sa P. Spasojevićem) Metodika nastavnog rada, Srpsko Sarajevo, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 2003, 255 str. (sa P. Spasojevićem) Prva knjiga, udžbenik za prvi razred osnovne škole, Srpsko Sarajevo, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 2003, 140 str. Zelena planeta, Dragon, Novi Sad, 2004, 137 str. Svet oko mene, Dragon, Novi Sad (više izdanja), 56 str. Veliki svet oko mene, Dragon, Novi Sad, 2005, 96 str. Šareni svet oko mene, Dragon, Novi Sad, 2006, 96 str. Dečja igra, Zavod za udžbenike, Beograd, 2006, 219 str. Azbučica, radna sveska za učenje štampanih slova ćirilice, Dragon, Novi Sad, 56 str. Pored navedenih monografija, priređenih knjiga i udžbenika, bibliografiju Emila Kamenova čine i studije, ogledi, poglavlja u knjigama i preko dve stotine kraćih članaka i prikaza, objavljenih u časopisima i novinama, najviše u Prosvetnom pregledu. MG99 (K)

Bob Black - Proleteri svih zemalja, opustite se! Eseji: Ukidanje rada, Nema buducnosti za radno mesto, Veliki nacionalni praznik, Leva desna, Anarhizam i druge prepreke na putu ka anarhiji Anarhija/Blok 45, Beograd, 2002. Mek povez, 100 strana. RETKO! Bob Blek `The Abolition of Work` is an essay written by Bob Black in 1985. It was part of Black`s first book, an anthology of essays entitled The Abolition of Work and Other Essays published by Loompanics Unlimited.[1] It is an exposition of Black`s `type 3 anarchism` – a blend of post-Situationist theory and individualist anarchism – focusing on a critique of the work ethic.[2] Black draws upon certain ideas of Marshall Sahlins, Richard Borshay Lee, Charles Fourier, William Morris, and Paul Goodman. Although `The Abolition of Work` has most often been reprinted by anarchist publishers and Black is well known as an anarchist, the essay`s argument is not explicitly anarchist. Black argues that the abolition of work is as important as the abolition of the state. The essay, which is based on a 1981 speech at the Gorilla Grotto in San Francisco, is informal and without academic references, but Black mentions some sources such as the utopian socialist Charles Fourier, the unconventional Marxists Paul Lafargue and William Morris, anarchists such as Peter Kropotkin and Paul Goodman, and anthropologists such as Marshall Sahlins and Richard Borshay Lee. Synopsis The author, pictured reading in 2011 In the essay Black argues for the abolition of the producer- and consumer-based society, where, Black contends, all of life is devoted to the production and consumption of commodities. Attacking Marxist state socialism as much as liberal capitalism, Black argues that the only way for humans to be free is to reclaim their time from jobs and employment, instead turning necessary subsistence tasks into free play done voluntarily – an approach referred to as `ludic`. The essay argues that `no-one should ever work`, because work – defined as compulsory productive activity enforced by economic or political means – is the source of most of the misery in the world. Black denounces work for its compulsion, and for the forms it takes – as subordination to a boss, as a `job` which turns a potentially enjoyable task into a meaningless chore, for the degradation imposed by systems of work-discipline, and for the large number of work-related deaths and injuries – which Black characterizes as homicide. He views the subordination enacted in workplaces as `a mockery of freedom`, and denounces as hypocrites the various theorists who support freedom while supporting work. Subordination in work, Black alleges, makes people stupid and creates fear of freedom. Because of work, people become accustomed to rigidity and regularity, and do not have the time for friendship or meaningful activity. Many workers, he contends, are dissatisfied with work (as evidenced by absenteeism, goldbricking, embezzlement and sabotage), so that what he says should be uncontroversial; however, it is controversial only because people are too close to the work-system to see its flaws. Play, in contrast, is not necessarily rule-governed, and, more important, it is performed voluntarily, in complete freedom, for the satisfaction of engaging in the activity itself. But since intrinsically satisfying activity is not necessarily unproductive, `productive play` is possible, and, if generalized, might give rise to a gift economy. Black points out that hunter-gatherer societies are typified by play (in the sense of `productive play`), a view he backs up with the work of anthropologist Marshall Sahlins in his essay `The Original Affluent Society`, reprinted in his book Stone Age Economics (1971). Black has reiterated this interpretation of the ethnographic record, this time with citations and references, in `Primitive Affluence`, reprinted in his book Friendly Fire (Autonomedia 1994), and in `Nightmares of Reason` (a critique of Murray Bookchin posted at TheAnarchistLibrary.org). Black responds to the criticism (argued, for instance, by libertarian David Ramsey-Steele) that `work`, if not simply effort or energy, is necessary to get important but unpleasant tasks done, by contending that much work now currently done is unnecessary, because it only serves the purposes of social control and economic exploitation. Black has responded that most important tasks can be rendered ludic or `salvaged` by being turned into game-like and craft-like activities, and secondly that the vast majority of work does not need doing at all. The latter tasks are unnecessary because they only serve functions of commerce and social control that exist only to maintain the work-system as a whole. As for what is left, he advocates Charles Fourier`s approach of arranging activities so that people will want to do them. He is also sceptical but open-minded about the possibility of eliminating work through labor-saving technologies, which, in his opinion, have so far never reduced work, and often deskilled and debased workers. As he sees it, the political left has, for the most part, failed to acknowledge as revolutionary the critique of work, limiting itself to the critique of wage-labor. The left, he contends, by glorifying the dignity of labor, has endorsed work itself, and also the work ethic. Black has often criticized leftism, especially Marxism, but he does not consider anarchism, which he espouses, as always advocating an understanding of work which is consistent with his critique of work. Black looks favorably, if critically, on a text such as `The Right to Be Greedy`, by the Situationist-influenced collective For Ourselves (he wrote a Preface for the Loompanics Unlimited reprint edition), which attempts to synthesize the post-moral individualism of Max Stirner (`The Ego and Its Own`) with what appears to be an egalitarian anarcho-communism. What has been called `zero-work` remains controversial on the left and among anarchists. `The Abolition of Work` has been reprinted, as the first essay of Instead of Work, published by LBC Books in 2015. Eight more essays follow, including an otherwise unpublished, lengthy essay, `Afterthoughts on the Abolition of Work`. The introduction is by Bruce Sterling. Influence and reception `The Abolition of Work` was a significant influence on futurist and design critic Bruce Sterling, who at the time was a leading cyberpunk science fiction author and called it `one of the seminal underground documents of the 1980s`.[3] The essay`s critique of work formed the basis for the antilabour faction in Sterling`s 1988 novel Islands in the Net.[3] `The Abolition of Work` has been widely reprinted. It has been translated into French, German, Dutch, Spanish, Portuguese (both continental Portuguese and Luso-Brazilian), Swedish, Russian, Arabic, Italian, Serbo-Croatian, Slovenian, Esperanto, Catalan, Azerbaijani (the language of Azerbaijan), and probably other languages.

Vodic kroz dio zbirke Ante Topica Mimare Guide through part of the Ante Topic Mimara collection udzbenicki format odlicno ocuvano bez nedostataka 188 str. plastificirane stranice ENG i srpski jezik Lib 10 Ante Topić Mimara (Korušce u Dalmatinskoj zagori, 7. travnja 1898. - Zagreb, 30. siječnja1987.) - hrvatski skupljač umjetnina i povjesničar umjetnosti Studirao je slikarstvo i restauriranje umjetnina u Rimu. Kolekcionarstvom se bavio od 1921. godine, a nakon Drugog svjetskog rata bio je savjetnik pri Jugoslavenskoj vojnoj misiji u Berlinu i Münchenu, gdje je radio na povratu opljačkanih hrvatskih i jugoslavenskih kulturno-umjetničkih dobara. Umjetničku zbirku od oko 3.000 različitih predmeta od prapovijesti do 20. stoljeća, darovao je 1972. godine hrvatskom narodu, a zbirka je smještena i izložena u zgradi nekadašnje gimnazije na Rooseveltovu trgu u Zagrebu, u današnjem Muzeju Mimara. Pored toga, veliki dio kolekcije darovan je Narodnom muzeju Srbije u Beogradu. Mimara = Mirko Maratović?Uredi Prema nekim teorijama [1], Ante Topić Mimara je zapravo, Mirko Maratović[1], rođen 16. ožujka 1897. u Splitu. Tijekom 20-ih godina, 20. stoljeća radio je pod imenom stanovitog grofa, kada je navodno,sa Josipom Brozom, organizirao krađu jedinstvenog diptiha od slonovače iz Zagrebačke katedrale. Diptih je 1928. godine prodan muzeju u Clevelandu i vraćen 1936. godine. Maratović je preuzeo identitet pravog Ante Topića, nakon što je pravi Topić umro u vojnoj bolnici u Rimu, otkupivši njegove dokumente. Maratović je onda imenu dodao i nadimak Mimara (MI-rko MARA-tović). Muzej Mimara nastao je donacijom svjetski poznatog skupljača umjetnina Ante Topića Mimare i njegove supruge Wiltrude Mimare koji je otvoren za javnost 1987. godine na Rooseveltovom trgu u Zagrebu. Puno je ime muzeja: Javna ustanova `Zbirka umjetnina Ante i Wiltrude Topić Mimara`, ali statut muzeja dopušta uporabu kraćeg oblika imena: Muzej Mimara.  Ondje se nalazi više od 3.750 umjetnina velike raznolikosti i iznimne umjetničke vrijednosti, od antike i staroegipatskih predmeta do slika velikih majstora - Raffaella, Velasqueza, Rubensa i Rembrandta. Danas je Mimara glavni zagrebački muzej. Zbirka stakla izuzetna je cjelina umjetničkih vrijednosti staklarskog obrta. Kroz više od 300 izloženih primjeraka prati razvojni put o drevnog Egipta i Rimskog Carstva do poznatih venecijanskih i drugih europskih radionica. Zbirka umjetnina Dalekog Istoka sadrži predmete od rijetkih materijala poput žada, laka i roga nosoroga. Muzej posjeduje bogatu stručnu knjižnicu s 5400 naslova. Stalni postav oblikovan kao kronološko nizanje povijesno-stilskih razdoblja. Redovito se organiziraju tematske i studijske izložbe, te ekspertize i povremene edukativne igraonice / radionice.

Odlično stanje Izdavač: Istraživačko-izdavački centar SSO Srbije, Beograd 1987 Rokenrol (engl. rock `n` roll, skraćeno od rock and roll), često samo rok (engl. rock), muzički je pravac i globalna potkultura. Rok se po prvi put pojavio u SAD pedesetih godina 20. veka.[1][2] Nastao je pod uticajem džeza i, prvenstveno, gitarskog bluza. Najpopularniji je muzički žanr sveta, posebno u Evropi i Severnoj Americi. Rokenrol se nekad koristi kao sinonim za širi pojam rok, ali češće rokenrol označava rane godine žanra tokom pedesetih i šezdesetih 20. veka, dok se kraći naziv rok upotrebljava za sve. Tipični rok sastav se sastoji od pevača, gitare, bas gitare i bubnjeva. Mnoge rok grupe koriste i druge instrumente poput klavijatura, daira, usne harmonike i sl. Izraz rokati (engl. rocking) prvi su upotrebili crkveni pevači na američkom jugu, a značio je „osetiti versko ushićenje”. Međutim, 1940-ih izraz je imao dvojako značenje: plesati, podrazumevajući snošaj. Dobar primer ovoga je pesma Roj Brauna Good Rocking Tonight (dosl. dobro rokanje noćas). Rok muzika je imala ogroman društveni i kulturni uticaj na svet. Kao kulturni fenomen, rock muzika je na svet uticala kao nijedna druga. Popularna je širom sveta i razvila se u veliko mnoštvo vrlo različitih stilova. Sam pojam može da označava nekoliko različitih stvari. Ponekad se upotrebljava kao naziv za niz stilova zapadne popularne muzike, poput teškog metala, pop muzike, i hip hopa, a ponekad se upotrebljava kao naziv za poseban izvorni pokret pedesetih godina. Najčešće, pojam označava taj izvorni pokret i razne stilove koje su nastali direktno od njega (bez hip hopa, pop muzike, itd). Karakteristike[uredi | uredi izvor] Red hot čili pepers Zvuk kamena je tradicionalno usmeren na električnoj gitari, koja se pojavila u svom modernom obliku 1950-ih uz popularizaciju rokenrola.[3] Zvuk električne gitare u rok muzici obično podržava električna bas gitara, koja je bila pionir u džez muzici istoga doba,[4] i udaraljke u kojima vladavaju bubnjevi, uz koje se ponekad pojavljuju i činele.[5] Ovaj trio instrumenata često se nadopunjava uključivanjem klavira, hemonda i sintisajzera.[6] Grupa muzičara koja interpretira rok muziku naziva se rok bend i sastoji se najčešće od dva do pet članova. Klasično, rok bend poprima oblik kvarteta čiji članovi pokrivaju jednu ili više uloga, uključujući i pevača, gitaristu, ritam gitaristu, bas gitaristu, bubnjara i često klavijaturistu ili drugog instrumentalistu.[7] Rok muzika tradicionalno je izgrađena na temeljima jednostavnih četverodobnih ritmova s udarcem bubnja - Backbeat.[8] Melodije su često izvedene iz starijih muzičkih načina kao Dorian mode ili miksolidijski, uglavnom tonalitetima violinskog ključa.[8] Instrumenti sviraju višeglasno, a harmonije su popunjene kvartama, kvintama i disonantnim harmonijskim progresijama.[8] Rok pesme iz sredine 1960-ih su često korištene u Verse-chorus strukturi, koja potiče iz bluza i folk muzike, ali došlo je do značajne razlike od ovog modela.[9] Kritičari su naglasili eklekticizam i stilsku raznovrsnost.[10] Zbog svoje složene istorije i sklonosti posuđivanja muzičkih elemenata iz drugih muzičkih i kulturnih obrazaca kritičari su tvrdili da je „nemoguće vezati rok muziku za kruto naznačenu muzičku definiciju“.[11] Jednostavan 4/4 rok ritam za bubnjeve O ovoj zvučnoj datoteci Play (pomoć·info) Za razliku od mnogih ranijih stilova popularne muzike, teme rok pesama su vrlo širokog spektra. Tako se u tekstovima rok pesama nalaze društvo, neuzvraćena ljubav, seks, pobune protiv vlasti, sport, piće, droga, novac, socijalna pitanja i sl.[8] Neke od ovih tema rokeri su nasledili iz starijeg popa, džeza i bluza, a neke teme se prvi put pojavljuju u tekstovima pesama.[12] Robert Kristgau je rok muziku nazvao „hladnim medijom“ s jednostavnom dikcijom i ponavljanjem refrena, a tvrdi da se primarna funkcija roka odnosi na muziku, ili uopštenije šum.[13] Prevlast belih muškaraca i često muzičara srednje klase u rok muzici se često navodi i uvek je „vruće pitanje“ u medijima.[14] Ipak, i u roku su se kasnije probili i crni muzičari, osvajajući najčešće mladu belačku publiku.[15] Najčešće pevaju o mafiji, problemima siromaštva i neravnopravnosti.[16] Razvoj rokenrola[uredi | uredi izvor] Alan Frid Elvis Presli 1956. Bil Heli i Komete Rokenrol se prvi put pojavljuje kao poseban stil u Americi tokom ranih pedesetih godina 20. veka, iako se delovi rokenrola mogu čuti u ritam i bluz izdanjima iz dvadesetih godina 20. veka. Rani rokenrol je uskladio delove bluza, bugi-vugija, džeza i RnBa, a takođe je imao elemente folklorne, crkvene i kantri muzike. Neki čak smatraju da je rokenrol utemeljen na muzici naselja Fajv Points u Njujorku, tokom sredine 20. veka. Stanovnici Fajv Pointsa su prvi spojili afričku i evropsku, naročito irsku, muziku. Pesme ovog žanra puštane su samo na radio-stanicama posvećenim RnBu, a belci su vrlo retko čuli tu muziku na poznatim radio-stanicama. Godine 1951, klivlendski di-džej Alan Frid je počeo svirati tu vrstu muzike za belu publiku. Frid je prvi izumeo izraz `rock and roll` da opiše ovaj stil RnB muzike. Rokenrol pravac se, za razliku od improvizacije bluza, džeza i soula, vratio klasičnom muzičkom obliku, ali sa mnogo tvrđim i energičnijim zvukom koji je vrlo brzo osvojio ceo svet. Jedna od prvih rokenrol pesama je Čak Berijeva Džoni Bi Gud (engl. Johnny B. Goode). Njega mnogi smatraju za rodonačelnika roka, ali pošto tadašnjoj muzičkoj industriji nije odgovarao kao crnac i stariji čovek, u prvi plan je izbačen Elvis Presli, koji je uskoro postao prva rok zvezda - kralj rokenrola (engl. The King). Godine 1954, Elvis Presli snima lokalni hit `That`s All Right Mama` u Sem Filipsovom studiju San u Memfisu. Elvis je svirao fuziju roka i kantri muzike, poznate kao rokabili. Međutim, pravi uspon roka je započela pesma `Rock Around the Clock` sastava “Bill Haley & His Comets” iz sledeće godine. Posle Elvisa, kada je već rok ritam zahvatio ceo svet, javljaju se bendovi kao što su Bitlsi, Rolingstons i ostali. U to vreme se javlja rok scena i na prostorima bivše Jugoslavije. Prvi bendovi kao što su Zlatni prsti ostvaruju velik uspeh, ali sve to postaje značajnije tek sa pojavom većih bendova kao što su Bijelo dugme, Smak, Ju grupa, itd. Međutim pravo širenje rokenrola i njegovo zlatno doba počinje sa dolaskom grupa poput Azre, Riblje čorbe, Zabranjenog Pušenja, EKV i drugih. Rokenrol žanrovi[uredi | uredi izvor] Muzički žanrovi koji su se razvili iz roka: Progresivni rok (Progressive Rock) Alternativni rok (Alternative Rock) Hevi metal (Heavy Metal) Pank rok (Punk Rock) Podžanrovi roka[uredi | uredi izvor] Detroitski rok Garažni rok Glam rok Grandž rok Hartlend rok Instrumentalni rok Južnjački rok Soft rok Post rok Pab rok Pustinjski rok Psihodelični rok Simfonijski rok Surf muzika Hard rok Indi rok Fuzijski žanrovi[uredi | uredi izvor] Bluz rok Kantri rok Čelo rok Flamenko rok Folk rok Džez rok Raga rok Samba rok Starosedelački rok Tango-rokero Garažni rok[uredi | uredi izvor] Glavni članak: Garažni rok Garažni rok je bila sirova forma rok muzike, posebno prevalentna u Severnoj Americi sredinom 1960-ih. Tako je nazvana zbog percepcije da je bila uvežbana u prigradskoj porodičnoj garaži.[17][18] Pesme garažnog roka su se bavile traumama srednjoškolskog života, pri čemu su pesme o „devojkama koje lažu“ bile posebno česte.[19] Lirika i obrada su bile agresivnije od onog što je bilo uobičajeno u to vreme, često sa režećim ili derućim vokalom koji je utopljen u inkoherentno vrištanje.[17] Oni su se kretali od grube jednoakordne muzike (poput Sedsa) do muzičara skoro studijskog kvaliteta (uključujući Nikerbokers, Rimejns i Fift Istjet). Takođe su postojale regionalne varijacije u mnogim delovima zemlje sa prosperitetnim scenama posebno u Kaliforniji i Teksasu.[19] Države pacifičkog severozapada su verovatno imale najbonje definisani regionalni zvuk.[20] Stil je evoluirao polazeći od regionalnih scena još od 1958. „„Tall Cool One““ (1959) grupe Vejleri i „Louie Louie“ (1963) grupe Kingsmen . su dobri primeri žanra u svojim formativnim fazama.[21] Do 1963, singlovi garažnih grupa su počeli da dosežu nacionalne liste u većem broju, uključujući Pol River end Rejders (Bojsi),[22] Trašmen (Mineapolis)[23] i Rivijeras (Saut Bend, Indijana).[24] Druge uticajne garažne grupe, poput Soniksa (Takoma), nisu dostigle Bilbord hot 100.[25] U tom ranom periodu mnoge grupe su bile pod jakim uticajem surf roka i dolazilo je do razmena između garažnog roka i frat roka, na šta se ponekad gleda kao na samo podžanr garažnog roka.[26] Britanska invazija 1964–66 je imala jak uticaj na garažne grupe, pružajući im nacionalnu publiku, stimulišući mnoge (često surf ili hot rod grupe) da adaptiraju britanski uticaj, i ohrabrujući formiranje mnogih grupa.[19] Hiljade garažnih grupa je postojalo u SAD i Kanadi tokom te ere i stotine su proizvele regionalne hitove.[19] Primer su: „The Witch“ takomskih Soniksa (1965), „Where You Gonna Go“ detroitske grupe Anrelajted segments (1967), „Girl I Got News for You“ majamske grupe Birdvočers (1966) i „1–2–5“ grupe iz Montreala Honted. Uprkos toga što je veliki broj grupa potpisao ugovore sa velikim ili regionalnim produkcijkim kompanijama, većina njih nije doživela komercijalni uspeh. Generalno se smatra da je garažni rok doživeo svoj komercijalni i umetnički vrhunac oko 1966.[19] Do 1968. ovaj stil je uglavnom nestao sa nacionalnih listi i lokalnog nivoa, dok su se amaterski muzičari suočavali sa fakultetskim obrazovanjem, poslom i regrutacijom.[19] Novi stilovi su evoluirali i zamenili garažni rok (uključujući bluz rok, progresivni rok i kantri rok).[19] U Detroitu je tradicija garažnog roka preživela do ranih 1970-ih, sa grupama poput MC5 i Studžes, koje su koristile znatno agresivniji pristup formi. Te grupe su počele da se nazivaju pank rokom i danas se na njih često gleda kao proto-pank ili proto-hard rok.[27]