Opis Istorija filozofije Frederika Koplstona, engleskog jezuitskog sveštenika i velikog erudite, jedanaestotomno je izdanje koje se bavi istorijom zapadne filozofije, od predsokratovaca pa sve do moderne misli XX veka. Poslednji tom predstavlja u stvari kolekciju eseja napisanih još 1956, a sakupljenih u jednu knjigu osamdesetih godina prošlog veka. Opšte je prihvaćeno da je Koplston više nego objektivno obrađivao sve teme i pravce, čak i one koje su najviše dolazile u koliziju s njegovim ličnim filozofskim i religijskim uverenjima. U prvom tomu, Grčka i Rim, Koplston sistematično i postupno upoznaje čitaoca s počecima filozofije, analizirajući začetke filozofske misli kod ranih jonskih filozofa, preko Pitagorinih sledbenika do atomista, sofista i Sokrata. Najveća pažnja posvećena je Aristotelovom i Platonovom učenju, nakon kojih sledi pregled teorija poslearistotelskog perioda; od stoika i epikurejaca do Plotina i novoplatonizma. Povez knjige : tvrd Strana : 600 Format knjige : 24 cm Pismo : latinica

BERTRAND RASEL ISTORIJA ZAPADNE FILOZOFIJE i njena povezanost sa političkim i društvenim uslovima od najranijeg doba do danas Prevod - Danira Parenta Izdavač - Narodna knjiga-Alfa, Beograd Godina - 1998 742 strana 21 cm Edicija - Biblioteka Posebna izdanja ISBN - 987-86-331-1697-9 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, jedna stranica ispada ali je tu, sve stranice su na broju, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: O piscu Predgovor Uvod KNJIGA 1: ANTIČKA FILOZOFIJA 1. PREDSOKRATOVCI Uspon grčke civilizacije Miletska škola Pitagora Heraklit Parmenid Empedokle Atina i njena kultura Anaksagora Atomisti Protagora 2. SOKRAT, PLATON I ARISTOTEL Sokrat Uticaj Sparte Izvori Platonovih ubeđenja Platonova utopija Teorija ideja Platonova teorija o besmrtnosti Platonova kosmogonija Saznanje i opažanje kod Platona Aristotelova metafizika Aristotelova etika Aristotelova politika Aristotelova logika Aristotelova fizika Rana grčka matematika i astronomija 3. ANTIČKA FILOZOFIJA POSLE ARISTOTEL Helenistički Svet Cinici i skeptici Epikurejci Stoicizam Rimsko carstvo i njegov odnos prema kulturi Plotin KNJIGA 2: KATOLIČKA FILOZOFIJA Uvod 1. CRKVENI OCI Religijski razvoj Jevreja Prva četiri veka hrišćanstva Tri crkvena oca Filozofija i teologija svetog Avgustina Peti i šesti vek Sveti Benedikt i Grgur Veliki 2. SHOLASTICI Papstvo u ranom srednjem veku Jovan Skot Crkvena reforma u jedanaestom veku Muhamedanska kultura i filozofija Dvanaesti vek Trinaesti vek Sveti Toma Akvinski Franjevački sholastičari Pomračenje papstva KNJIGA 3: SAVREMENA FILOZOFIJA 1. OD RENESANSE DO HJUMA Opšte karakteristike Italijanska renesansa Makijaveli Erazmo i Mor Reformacija i protivreformacija Uspon nauke Fransis Bekon Hobsov Levijatan Dekart Spinoza Lajbnic Filozofski liberalizam Lokova teorija saznanja Lokova politička filozofija Lokov uticaj Berkli Hjum 2. OD RUSOA DO DANAS Romantičarski pokret Ruso Kant Pravci mišljenja u devetnaestom veku Hegel Bajron Šopenhauer Niče Utilitaristi Karl Marks Bergson Viljem Džems Džon Djui Filozofija logičke analize Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Bertrand Russell History Of Western Philosophy Rasl Rusell Russel Rusel

OPIS Značaj koji se pridaje prijateljstvu u savremenom društvu ne može se preceniti, a ovaj odnos u javnosti neprestano se analizira u štampi, na filmu, televizijskim emisijama... Interesovanje šire publike za prijateljstvo praćeno je i njegovim proučavanjem u velikom broju naučnih studija, koje su u skorije vreme pokrenute. Sociolozi, psiholozi, antrolopozi, istoričari i filozofi u velikom broju su se okrenuli temi prijateljstva. Njihova istraživanja uglavnom nastoje da utvrde različite načine na koje se prijateljstvo definiše, tumači i praktikuje u svakodnevnom životu različitih kultura. Cilj ove knjige jeste da se nadoveže na ova istraživanja, ali i da ih proširi time što će se pozabaviti pitanjem prijateljstva u zapadnom društvu tokom proteklih 2.500 godina – počev od klasične Atine pa sve do današnjeg dana. Ovako dug period pruža mogućnost da se prikaže koliko je dugotrajan i sam značaj koji se pridavao prijateljstvu kao odnosu koji istovremeno predstavlja osnov društvenog i privatnog života. Takođe je istražen kontinuitet i promene u načinu na koji su ljudi tumačili ulogu koju ovaj odnos ima u njihovom društvenom, seksualnom i porodičnom životu. Ova knjiga rezultat je istraživačkog projekta koji je okupio filozofe i istoričare sa posebnim interesovanjima na polju klasične grčke filozofije, istorije srednjeg veka, renesanse, moderne Evrope i Sjedinjenih država. O AUTORU Pre nego što je počela da predaje na Monash Univerzitetu (Melburn, Australija) 1995. godine, Barbara Kejn bila je prvi upravnik Centra za ženske studije na Univerzitetu u Sidneju. U središtu njenih istraživanja su pitanja pola i seksualnosti u modernoj Evropi, a od skora se bavi i životopisima i biografijama kao instrumentima izučavanja života pojedinca u istoriji. Naslov: Istorija prijateljstva Izdavač: Clio Strana: 510 (cb) Povez: meki Pismo: latinica Format: 22 x 16 cm Godina izdanja: 2011 ISBN: 978-86-7102-401-3

Pojam sveta jedan je od najzagonetnijih s kojim se suočava mišljenje. U ovoj knjizi Brag uspeva da na pregledan, prijemčiv i zanimljiv način izloži povest ljudskog misaonog i svakodnevnog iskustva svetovnosti, i to kako u evropskoj kulturi, prateći njena shvatanja sve do modernog doba, tako i u islamskoj i judejskoj, pokazujući njihovu neodvojivost od evropske, kako antičko-paganske, tako i hrišćanske kulture. Brag upoznaje čitaoca i s aspektima koji su blisko vezani za kosmološku problematiku kao što su teološka, etička i estetska pitanja, pitanje drugoga. SADRŽAJ Predgovor, 9 Uvod, 13 Kosmografija i kosmogonija, 14 Kosmologija, 17 Prvi dio Pozornica, 19 I Pretpovijest: Pretkosmička mudrost, 21 Nedostajuća riječ, 23 Kosmički poredak?, 28 II Grčko rođenje kosmosa, 32 Putanja cjeline, 32 Pravo ime, 34 Heraklitova odluka, 35 Sokratovci: od svijeta do neba, 37 Svijet kao izbor, 40 Drugi dio Četiri modela, 43 III Sokratovska revolucija; Platonovska obnova, 45 Sokratovska revolucija, 46 Buđenje iz sna: Timej, 48 IV Drugačija Grčka: Atomisti, 53 Demokrit, 54 Epikurejstvo, 55 Lukrecije, 60 V Drugačije od Grčke: Sveti spisi, 63 Stari zavjet, 64 Novi zavjet, 72 Kuran, 77 VI Drugačije drugo: Gnosticizam, 85 Posljednji model, 85 Antikosmizam, 87 Obezvrijeđeni svijet, 89 Kosmički teror, 90 Duša u svijetu, 93 Treći dio Srednjovjekovni model, 99 VII Marginalni modeli, 101 Drskost, 101 Avramovski sokratizam, 108 Dva poražena modela i njihov povratak, 111 VIII Uzorni svjetonazor, 116 Zajednički teren, 116 Stepenasti svijet, 120 Čovjek, 124 Fizički nacrt antropologije, 128 Kosmologija i ljudsko dostojanstvo, 140 IX Etički kosmos, 146 Srećni svijet, 147 Zlo kao izuzetak, 149 Dolje, 152 Žalba, 156 Etičko u kosmološkom, 159 X Kosmološka etika, 165 Svijet kao predmet kontemplacije, 165 Senekin tekst, 169 Prvenstvo neba, 172 Podražavanje svijeta, 177 Nebeska kretanja kao centralna predmetnost, 182 Neposlušna životinja, 203 XI Avramovski ostatak, 207 Nova blizina, 208 Teološko uzvisivanje, 210 Istorizovanje kosmologije, 223 Motrenje kao teološka vježba, 231 Kosmološke posljedice teologije, 239 Četvrti dio Novi svijet, 247 XII Kraj svijeta, 249 Nova kosmografija, 250 Smrt kosmosa, 253 Smrt neba?, 257 Ravnodušnost, 261 Bez žalbe na zlo, 264 Izvanmoralna moralnost, 267 XIII Nemoguće podražavanje, 270 Nemoralnost, 270 Prirodno nasilje, 274 Tehnika kao moral, 280 Metaforizacija kosmoloških referencija, 282 Povratak alternativnog mišljenja, 285 XIV Izgubljenisvijet, 290 Kosmološki zahtjevi etike, 291 Humanizovani svijet, 292 Inteligibilni svijet, 296 Fenomenološki pojam svijeta, 299 Subjektivni svijet, 301 Bibliografija, 305 Registri, 335 Imenski registar, 335 Predmetni registar, 343 Bilješka o autoru, 347 Naslov: Mudrost svijeta: Istorija ljudskog iskustva vaseljene Izdavač: Akademska knjiga Strana: 347 (cb) Povez: tvrdi Pismo: latinica Format: 13,5 x 20,5 cm Godina izdanja: 2012 ISBN: 978-86-6263-004-9

Istorija filozofije Frederika Koplstona, engleskog jezuitskog sveštenika i velikog erudite, jedanaestotomno je izdanje koje se bavi istorijom zapadne filozofije, od predsokratovaca pa sve do moderne misli XX veka. Poslednji tom predstavlja u stvari kolekciju eseja napisanih još 1956, a sakupljenih u jednu knjigu osamdesetih godina prošlog veka. Opšte je prihvaćeno da je Koplston više nego objektivno obrađivao sve teme i pravce, čak i one koje su najviše dolazile u koliziju s njegovim ličnim filozofskim i religijskim uverenjima. U prvom tomu, Gr č ka i Rim , Koplston sistematično i postupno upoznaje čitaoca s počecima filozofije, analizirajući začetke filozofske misli kod ranih jonskih filozofa, preko Pitagorinih sledbenika do atomista, sofista i Sokrata. Najveća pažnja posvećena je Aristotelovom i Platonovom učenju, nakon kojih sledi pregled teorija poslearistotelskog perioda; od stoika i epikurejaca do Plotina i novoplatonizma. Povez knjige : tvrd Strana : 600 Format knjige : 24 cm Pismo : latinica

Kratak sadržaj 1. Likovna umetnost Buđenje umetnosti Rodovi umetnosti; Filozofi, političari i umetnost 2. Poezija i muzika Prastaro doba Poezija u heksametru Muzika Poezija izvan čistog heksametra 3. O filozofiji, nauci i besedništvu Podrške i smetnje Raskid s mitom Besedništvo Slobodna ličnost Naučno istraživanje Povest i znanje o narodima Naslov: Povest grčke kulture, tom 3 Izdavač: Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića Strana: 368 (cb) Povez: meki Pismo: latinica Format: 22.5 x 14 cm Godina izdanja: 1992 ISBN: 86-7543-034-5

U Grčkoj su postavljeni temelji zapadne kulture, kao spoj dostignuća istočnih kultura i sveta stvorenog na obalama Egejskog mora – gde je ljudski genije mogao da se uznese do takvih visina da se njegova senka prostire kroz istoriju čovečanstva. Razuđena geografija Grčke, gradovi-države s različitim tipovima vladavine – bili su okvir za razvoj pojedinca. Sloboda mišljenja i izražavanja omogućila je razvoj na osnovama racionalizma i postavila je temelje za ekonomski i društveni uzlet nauke, umetnosti, filozofije i književnosti. Naslov: Velike civilizacije – Antička Grčka Izdavač: Knjiga Komerc Strana u boji: 96 Povez: meki Pismo: latinica Format: cm Godina izdanja: 2016 ISBN: 978-86-7712-381-9

Knjiga je potpuno nova, necitana, kao iz knjizare. Istorija prijateljstva - Barbara Kejn Izdavač: Clio Godina izdanja: 2011 Broj strana: 510 Format: 23 cm Povez: Tvrdi Značaj koji se pridaje prijateljstvu u savremenom društvu ne može se preceniti, a ovaj odnos u javnosti neprestano se analizira u štampi, na filmu, televizijskim emisijama… Interesovanje šire publike za prijateljstvo praćeno je i njegovim proučavanjem u velikom broju naučnih studija koje su u skorije vreme pokrenute. Sociolozi, psiholozi, antrolopozi, istoričari i filozofi u velikom broju su se okrenuli temi prijateljstva. Njihova istraživanja uglavnom nastoje da utvrde različite načine na koje se prijateljstvo definiše, tumači i praktikuje u svakodnevnom životu različitih kultura. Cilj ove knjige jeste da se nadoveže na ova istraživanja, ali i da ih proširi time što će se pozabaviti pitanjem prijateljstva u zapadnom društvu tokom proteklih 2.500 godina – počev od klasične Atine pa sve do današnjeg dana. Ovako dug period pruža mogućnost da se prikaže koliko je dugotrajan i sam značaj koji se pridavao prijateljstvu kao odnosu koji istovremeno predstavlja osnov društvenog i privatnog života. Takođe je istražen kontinuitet promene načina na koji su ljudi tumačili ulogu ovog odnosa u njihovom društvenom, seksualnom i porodičnom životu. Ova knjiga rezultat je istraživačkog projekta koji je okupio filozofe i istoričare sa posebnim interesovanjima na polju klasične grčke filozofije, istorije srednjeg veka, renesanse, moderne Evrope i Sjedinjenih država.

"Krešenco sa petom knjigom, gde se bavi XVII i XVIII vekom, nastavlja projekat popularne istorije filozofije! "Svet se podelio u dve različite i odvojene hemisfere: s jedne strane su oni koji su rasuđivali, a sa druge su oni kojima se više dopadalo da veruju". Tako Lućano de Krešenco predstavlja doba prosvetljenja. "Rasuđivanje" je značilo ostaviti tradiciju i prihvatiti kao istinito samo ono što je očigledno. Počela se otkrivati snaga sumnje. Dekart je postavio pravila i tim putem uputili su se Hobs, Paskal, Spinoza, Lajbnic i svi drugi. Počela je da se rađa nova filozofija koja je imala uzor u matematici i geometriji. Menjale su se i društvene prilike. Volter, enciklopedisti i "materijalisti" postali su protagonisti društvenog života i promenili su lik Evrope. Zaslugom Loka, Hjuma i Berklija, "rasuđivanje" u Engleskoj je poprimilo posebnu nijansu – "empirizam"; u Napulju je Viko razmišljao o cikličnim ponavljanjima istorijskih pojava; a u jednom uglu Pruske, Kant je zatvarao epohu i otvarao drugu." Lućano de Krešenco je italijanski pisac, filmski reditelj i inženjer. Za svoj rad u oblasti grčke filozofije 1994. godine postao je počasni građanin Atine. Čitaj dalje

Neotvorene, necitane knjige, stajale u kucnoj biblioteci nema nigde potpisa, niti bilo kakvog ispisivanja. Originalni BIGZ-ov komplet u 6 tomova. 1. Grčka i rim 2. Srednjovekovna filozofija - Avgustin - Skot 3. Kasni srednji vek i renesansna filozofija - Okam - Suarez 4. Od Dekarta do Lajbnica 5. Moderna filozofija - britanski filozofi 6. Filozofija u Rusiji Izuzetno retko i raritetno u ponudi Izdavač: BIGZ Godina: 1991-2001 Broj strana: 3122 Povez: trvd sa omotom Format: 22X15 CM Očuvanost: odlicna, knjige su bukvalno kao nove, necitane Izuzetno retko u ponudi naici na ovakav komplet! ( po ovoj ceni)

Istorija filozofije Frederika Koplstona, engleskog jezuitskog sveštenika i velikog erudite, jedanaestotomno je izdanje koje se bavi istorijom zapadne filozofije, od predsokratovaca pa sve do moderne misli XX veka. Poslednji tom predstavlja u stvari kolekciju eseja napisanih još 1956, a sakupljenih u jednu knjigu osamdesetih godina prošlog veka. Opšte je prihvaćeno da je Koplston više nego objektivno obrađivao sve teme i pravce, čak i one koje su najviše dolazile u koliziju s njegovim ličnim filozofskim i religijskim uverenjima. U prvom tomu, Gr č ka i Rim , Koplston sistematično i postupno upoznaje čitaoca s počecima filozofije, analizirajući začetke filozofske misli kod ranih jonskih filozofa, preko Pitagorinih sledbenika do atomista, sofista i Sokrata. Najveća pažnja posvećena je Aristotelovom i Platonovom učenju, nakon kojih sledi pregled teorija poslearistotelskog perioda; od stoika i epikurejaca do Plotina i novoplatonizma. Povez knjige : tvrd Strana : 600 Format knjige : 24 cm Pismo : latinica

Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Filozofija politike , Stari vek , Grčka , Platon Ostali naslovi iz oblasti: Istorija

Serija prati istoriju ljudske civilizacije, počevši od antičke Grčke i Rima, pa sve do moderne ere. Serija se sastoji od 11 knjiga, koje su objavljene od 1935. do 1975. godine. Knjige su napisane u popularnom stilu, prilagođene širokoj publici, a u njima se obrađuju različite teme iz istorije, kao što su umetnost, filozofija, religija, nauka, politika, ekonomija i društveni život. “Istorija civilizacije” se smatra jednim od najznačajnijih dela iz oblasti istorije.

LEO ŠTRAUS GRAD I ČOVEK GUTENBERGOVA GALAKSIJA BEOGRAD 2OO2 FILOZOFSKA BIBLIOTEKA a) Aristotel (384pne-322pne) - `Politika` b) Platon (427pne-347pne) - `Država` c) Tukidid (455pne-396pne) - `Istorija Peloponeskog rata` d) Filozofija politike - Grčka - Stari vek ............................................................. Napomene i bibliografske reference uz tekst !!! Tiraž /s a m o/ 5OO Broš Latinica 255 strana NEKORIŠĆENO NEOTVORENO GARANCIJA Ekstra !!!!!!!!!!

GRČKO-RIMSKO carstvo Pol Vejn Izdavač: Svetovi 2006 Biblioteka Az Kada govorimo o grčkoj i rimskoj civilizaciji, moramo imati u vidu da su u pitanju kulture koje su se nadovezale jedne na drugu - ne samo u smislu tehnologije i kulture, već i mitologije, religije, određenih idela i filozofije. Tamo gde je grčka kultura započela, rimska je nastavila i taj napredak moramo gledati u okviru tog kontinuiteta. Pol Vejn, profesor na mnogim francuskim univerzitetima, u ovoj knjizi nam predstavlja taj kulturnmi areal i kontinuitet kada su u pitanju ova carstva čiji se životni vek može meriti vekovima, ako ne i milenijumima. Pol Vejn (1930), istoričar, specijalist za istoriju Rima i klasične kulture. Predavao na Ecole normale superieure, ecole francaise de Rome i na college de France. Broj strana: 781 + 32 str. sa ilustracijama Stanje odlično K.M.S.

Informacije SKU 9788673469751 Kategorije FILOZOFIJA, SAJAM 2023 Težina 1 kg Proizvođač Dereta Broj strana 6 Povez knjige tvrd Pismo latinica Pisac Frederik Koplston Godina izdanja knjige 2015 Izdavač DERETA Jezik Srpski Format 24 cm Tagovi Knjiga Knjizara Dereta Frederik Koplston Online knjižara Istorija filosofije - Grčka i Rim - Frederik Koplston Istorija filosofije Frederik Koplston

Filozofija istorije Istorija koju piše filozof razlikuje se od istorije koju pišu istoričari ne samo po metodi, već i s obzirom na perspektivu. Filozofa, naročito ako se on zove Hegel, više od događaja, zanima istorija pojma. On, naime, ne misli da pojmu prethodi događaj, već da događaju prethodi svetski duh, ono, naime, što dovodi do događaja, a da vinovnici istorije uglavnom ni ne shvataju da su već zahvaćeni nečim što ih nadilazi i vodi. Hegelova predavanja obuhvataju period od stare Kine i Indije, preko Egipta, stare Grčke i Rima, do germanskog sveta i prosvećenosti. U svim tim epohama pokušava Hegel da pronađe ono što čini njihovu srž, pojam, ili duh koji ih vodi. Zbog toga su njegova tumačenja dobro poznatih istorijskih epizoda drugačija, izmeštena, obuhvaćena terminologijom na koju nismo svikli u govoru istoričara. Ipak, možda i najuzbudljivije, a svakako najslavnije redove, ispisuje Hegel u predgovoru gde problematizuje čitav niz istoriografskih postavki, te samu istoriju, najgrublje rečeno, deli na mrtvu i živu. Mrtva je ona koja u sadašnjosti ne proizvodi nikakav učinak. Živa je pak, ona koja nam pomaže da razumemo doba u kojem živimo. Zato Hegel i može da napiše da „jedino konzistentan i dostojan metod koji filozofsko razmatranje može da usvoji jeste da s istorijom započne tamo gde umnost počinje da se pojavljuje u svetovnoj egzistenciji“.

Istorija koju piše filozof razlikuje se od istorije koju pišu istoričari ne samo po metodi, već i s obzirom na perspektivu. Filozofa, naročito ako se on zove Hegel, više od događaja, zanima istorija pojma. On, naime, ne misli da pojmu prethodi događaj, već da događaju prethodi svetski duh, ono, naime, što dovodi do događaja, a da vinovnici istorije uglavnom ni ne shvataju da su već zahvaćeni nečim što ih nadilazi i vodi. Hegelova predavanja obuhvataju period od stare Kine i Indije, preko Egipta, stare Grčke i Rima, do germanskog sveta i prosvećenosti. U svim tim epohama pokušava Hegel da pronađe ono što čini njihovu srž, pojam, ili duh koji ih vodi. Zbog toga su njegova tumačenja dobro poznatih istorijskih epizoda drugačija, izmeštena, obuhvaćena terminologijom na koju nismo svikli u govoru istoričara. Ipak, možda i najuzbudljivije, a svakako najslavnije redove, ispisuje Hegel u predgovoru gde problematizuje čitav niz istoriografskih postavki, te samu istoriju, najgrublje rečeno, deli na mrtvu i živu. Mrtva je ona koja u sadašnjosti ne proizvodi nikakav učinak. Živa je pak, ona koja nam pomaže da razumemo doba u kojem živimo. Zato Hegel i može da napiše da „jedino konzistentan i dostojan metod koji filozofsko razmatranje može da usvoji jeste da s istorijom započne tamo gde umnost počinje da se pojavljuje u svetovnoj egzistenciji“.

Velika dela filozofije Robert Paul Volff U svom velikom obimu, ova knjiga predstavlja kontinuitet zapadne filozofije. U rasponu od antičke Grčke do Amerike devetnaestog veka, ona prati istoriju naše civilizacije kroz osnovna dela njenih najuticajnijih mislilaca. Svaki filozof u ovoj knjizi napravio je intelektualnu istoriju; svaki je napravio revoluciju u idejama; svaki je ponovo potvrdio čovekov pogled na sebe kao o osećajnom biću sposobnom da stvori red iz zbunjujućih kontradikcija postojanja. A ovde su predstavljena najmoćnija razmišljanja i spekulacije svakog od njih. novo

Istorija antičke retorike „Istorija antičke retorike“ sinteza je višedecenijskog bavljenja antičkom retorikom Džordža A. Kenedija, renomiranog američkog stučnjaka za retoriku i profesora klasične filologije, komparativne književnosti i retorike na Univerzitetu Severne Karoline (SAD). Ona spada među najbolje priručnike za antičku retoriku koji trenutno postoje u globalnim okvirima. Delo čine, pored predgovora, trinast poglavlja, koja hronološkim redom izlažu sve bitne autore, dela, pojave i procese u antičkoj retorici. U knjizi je složeni i polivalentni fenomen retorike podjednako osvetljen sa istorijske i teorijske strane, predstavljena je kako njena oratorska, politička, sudska i panegirička strana, tako i njena literarna, stilistička, književnoteorijska i književnokritička dimenzija, razjašnjen je antagonizam i interakcija filozofije i retorike, kao i istaknuto mesto retorike u antičkom sistemu obrazovanja. „Istorija antičke retorike“ je nezaobilazno delo za svakoga ko se bavi antičkom retorikom i književnošću, ali i grčkom i rimskom kulturom u širem smislu. Ovo izdanje sadrži opsežnu bibliografiju, kao i detaljan indeks imena i pojmova.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta preko cele nulte stranice, sve ostalo urendo! Diogen Laertije, Životi i mišljenja istaknutih filozofa Knjiga Diogena Laertija: Život i mišljenja istaknutih filozofa važna je kao izvor koji nam zamjenjuje mnoge tekstove izgubljene još u antici. Na osnovu Diogenovih izvoda mi ipak možemo upoznati pojedina filozofska učenja, a time i ideju filozofije, kako je tada bila shvaćena. Jer ako izdvojimo doksografski deo, koji nije naznimljiv i beznačajan, naprotiv, ostaće tekstovi koji su temelj filozofskog mišljenja. Diogen je svakako jedan od prvih i najznačajnijih pisaca, doksologa i istoričara filozofije. Diogen Laertije (grčki: Διογένης Λαέρτιος) bio je biograf grčkih filozofa. O njegovom životu se ništa definitivno ne zna, ali su njegovi preživeli Životi i mišljenja uglednih filozofa glavni izvor istorije drevne grčke filozofije. Njegova reputacija je kontroverzna među naučnicima jer često ponavlja informacije iz svojih izvora bez kritičke procene. Takođe se često fokusira na trivijalne ili beznačajne detalje iz života svojih objekata, zanemarujući važne detalje njihovih filozofskih učenja, a ponekad ne uspeva da napravi razliku između ranijih i kasnijih učenja određenih filozofskih škola. Međutim, za razliku od mnogih drugih drevnih sekundarnih izvora, Diogen Laertije generalno izveštava o filozofskim učenjima bez pokušaja da ih reinterpretira ili proširi, što znači da su njegovi izveštaji često bliži primarnim izvorima. Zbog gubitka tolikog broja primarnih izvora na koje se Diogen oslanjao, njegovo delo je postalo najvažniji preživeli izvor u istoriji grčke filozofije. Život Laertije je sigurno živeo posle Sekstusa Empirikusa (oko 200), koga pominje, i pre Stefana Vizantijskog i Sopatera Apamejskog (oko 500), koji ga citiraju. U njegovom delu se ne spominje neoplatonizam, iako je upućen ženi koja je bila „oduševljena platonistkinja“.[1] Otuda se pretpostavlja da je radio u prvoj polovini 3. veka, tokom vladavine Aleksandra Severa (222–235) i njegovih naslednika.[2] Tales iz Diogenovih Života, 1761, Francuska Tačan oblik njegovog imena je neizvestan. Drevni rukopisi se uvek odnose na „Laertije Diogen“, a ovaj oblik imena ponavljaju Sopater[3] i Suda.[4] Savremeni oblik „Diogen Laertije“ je mnogo ređi, koristi ga Stefan Vizantijski,[5] i u lemi Grčke antologije.[6] Takođe se pominje kao „Laertije“[7] ili jednostavno „Diogen“.[8] Poreklo imena „Laertije“ takođe je neizvesno. Stefan Vizantijski ga naziva „Διογενης ο Λαερτιευς“ (Diogenes ho Laertieus),[9] podrazumevajući da je poreklom iz nekog grada, možda Laerte u Kariji (ili neke druge Laerte u Kilikiji). Sledeći predlog je da je jedan od njegovih predaka za pokrovitelja imao člana rimske porodice Laerti.[10] Moderna teorija je da je `Laertije` nadimak koji se koristi da ga razlikuje od mnogih drugih ljudi koji se nazivaju Diogen u antičkom svetu.[11] Njegov rodni grad je nepoznat (u najboljem slučaju neizvestan, čak i prema hipotezi da se Laertije odnosi na njegovo poreklo). Sporni odlomak u njegovim spisima korišćen je da se sugeriše da je to bila Nikeja u Bitiniji.[12] [13] Pretpostavlja se da je Diogen bio epikurejac ili pironista. Strastveno je branio Epikura[14] u 10. knjizi koja je visokokvalitetna i sadrži tri duga pisma koja se pripisuju Epikuru koji objašnjava epikurejske doktrine.[15] Nepristrasan je prema svim školama, u maniru pironista, i prenosi sukcesiju pironizma dalje od one u ostalim školama. U jednom trenutku, čini se da čak naziva pironiste „našom školom“.[12] S druge strane, većina ovih tačaka može se objasniti načinom na koji nekritički kopira iz svojih izvora. Ni na koji način nije sigurno da se držao bilo koje škole i obično je pažljiv prema biografskim detaljima.[16] Pored Života, Diogen je bio autor dela u stihovima o poznatim ljudima, koje je nazvao Epigramata ili Pametros (Παμμετρος).[2] Spisi Delo po kome je poznat, Životi i mišljenja uglednih filozofa, napisano je na grčkom jeziku i govori se da daje prikaz života i kazivanja grčkih filozofa. Diogen svoje objekte deli na dve „škole“ koje opisuje kao jonsku i italijansku/italsku; podela je donekle sumnjiva i čini se da je uzeta iz izgubljene doksografije Sotiona. Biografije `jonskog škole` počinju sa Anaksimandarom i završavaju sa Klitomahusom, Teofrastom i Hrisipom; „italijanska“ započinje sa Pitagorom, a završava seEpikurom. Sokratska škola, sa svojim raznim granama, svrstava se u jonske, dok se eleatici i pironisti tretiraju pod italskom. Nasleđe i procena Italijanski renesansni naučnik, slikar, filozof i arhitekta Leon Batista Alberti (1404–1472) kreirao je sopstvenu autobiografiju o Laertijevom Životu Talesa.[17] Henrik Aristip, arhiđakon iz Katanije, izradio je latinski prevod knjige Diogena Laertija u južnoj Italiji krajem 1150-ih, koja je u međuvremenu izgubljena ili uništena.[17] Jeremija da Montanjon koristio je ovaj prevod kao izvor za svoj Compedium moralium notabilium (1285), a anonimni italijanski autor ga je koristio kao izvor za delo pod naslovom Liber de vita et moribus philosophorum (napisano oko 1317–1320), koje je dostiglo međunarodnu popularnost u kasnom srednjem veku.[17] Monah Ambrođo Traversari (1386–1439) uradio je još jedan latinski prevod u Firenci između 1424. i 1433. godine, od koga su sačuvani daleko bolji zapisi.[17] Italijanski renesansni naučnik, slikar, filozof i arhitekta Leon Batista Alberti (1404–1472) pozajmio je iz Traversarijevog prevoda Životi i mišljenja uglednih filozofa u knjizi 2 svoje Libri della famiglia[17] i modelirao sopstvenu autobiografiju o Životu Talesa Diogena Laertija.[17] Delo Diogena Laertija imalo je složen prijem.[18] Vrednost njegovih Života i mišljenja uglednih filozofa kao uvida u privatni život grčkih mudraca navela je francuskog renesansnog filozofa Mišela de Montenja (1533–1592) da uzvikne da želi da je, umesto jednog Laertija, postojalo desetak takvih.[19] Georg Vilhelm Fridrih Hegel (1770–1831) kritikovao je Diogena Laertija zbog nedostatka filozofskog talenta i njegovo delo je kategorisao kao ništa drugo do kompilaciju mišljenja prethodnih pisaca.[17] Ipak, priznao je da je kompilacija Diogena Laertija bila važna s obzirom na informacije koje je sadržala.[17] Herman Usener (1834-1905) je osudio Diogena Laertija kao `potpunu budalu` (asinus germanus) u svom Epikurea (1887).[17] Verner Jeger (1888–1961) prokleo ga je kao „tog velikog neznalicu“.[20] Međutim, krajem dvadesetog i početkom dvadeset prvog veka, naučnici su uspeli delimično da iskupe ugled Diogena Laertija kao pisca čitajući njegovu knjigu u helenističkom književnom kontekstu.[18] Bez obzira na to, moderni naučnici se oprezno ophode prema Diogenovom svedočenju, posebno kada on ne citira svoje izvore. Herbert S. Long upozorava: „Diogen je stekao značaj nesrazmeran njegovim zaslugama, jer ga je gubitak mnogih primarnih izvora i ranijih sekundarnih kompilacija slučajno ostavio kao glavnog izvora istorije grčke filozofije“.[21] Robert M. Strozijer nudi nešto pozitivniju ocenu pouzdanosti Diogena Laertija, napominjući da mnogi drugi drevni pisci pokušavaju da reinterpretiraju i prošire filozofska učenja koja opisuju, nešto što Diogenes Laertije retko čini.[22] Strozijer zaključuje: „Diogen Laertije je pouzdan samo zato što je manje kompetentan mislilac od onih o kojima piše, manje je sposoban da ponovo formuliše izjave i argumente, i posebno u slučaju Epikura, gde manje utiče na tekstove koje citira. Međutim, on pojednostavljuje“.[22] Uprkos njegovom značaju za istoriju zapadne filozofije i kontroverzama oko njega, prema Đan Mariju Kau, Diogen Laertije još uvek nije dobio odgovarajuću filološku pažnju.[17] Oba savremena kritička izdanja njegove knjige, H.S. Longa (1964) i M. Markoviča (1999), dobila su opsežne kritike naučnika.[17] Pre svega ga kritikuju zbog preteranog vođenja računa o površnim detaljima života filozofa i nedostatka intelektualne sposobnosti da istraži njihova stvarna filozofska dela. Međutim, prema izjavama monaha iz 14. veka Voltera Barlija u njegovom De vita et moribus philosophorum, čini se da je Diogenov tekst bio puno potpuniji od onoga koji mi sada posedujemo.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Diogen Laertije, Životi i mišljenja istaknutih filozofa Knjiga Diogena Laertija: Život i mišljenja istaknutih filozofa važna je kao izvor koji nam zamjenjuje mnoge tekstove izgubljene još u antici. Na osnovu Diogenovih izvoda mi ipak možemo upoznati pojedina filozofska učenja, a time i ideju filozofije, kako je tada bila shvaćena. Jer ako izdvojimo doksografski deo, koji nije naznimljiv i beznačajan, naprotiv, ostaće tekstovi koji su temelj filozofskog mišljenja. Diogen je svakako jedan od prvih i najznačajnijih pisaca, doksologa i istoričara filozofije. Diogen Laertije (grčki: Διογένης Λαέρτιος) bio je biograf grčkih filozofa. O njegovom životu se ništa definitivno ne zna, ali su njegovi preživeli Životi i mišljenja uglednih filozofa glavni izvor istorije drevne grčke filozofije. Njegova reputacija je kontroverzna među naučnicima jer često ponavlja informacije iz svojih izvora bez kritičke procene. Takođe se često fokusira na trivijalne ili beznačajne detalje iz života svojih objekata, zanemarujući važne detalje njihovih filozofskih učenja, a ponekad ne uspeva da napravi razliku između ranijih i kasnijih učenja određenih filozofskih škola. Međutim, za razliku od mnogih drugih drevnih sekundarnih izvora, Diogen Laertije generalno izveštava o filozofskim učenjima bez pokušaja da ih reinterpretira ili proširi, što znači da su njegovi izveštaji često bliži primarnim izvorima. Zbog gubitka tolikog broja primarnih izvora na koje se Diogen oslanjao, njegovo delo je postalo najvažniji preživeli izvor u istoriji grčke filozofije. Život Laertije je sigurno živeo posle Sekstusa Empirikusa (oko 200), koga pominje, i pre Stefana Vizantijskog i Sopatera Apamejskog (oko 500), koji ga citiraju. U njegovom delu se ne spominje neoplatonizam, iako je upućen ženi koja je bila „oduševljena platonistkinja“.[1] Otuda se pretpostavlja da je radio u prvoj polovini 3. veka, tokom vladavine Aleksandra Severa (222–235) i njegovih naslednika.[2] Tales iz Diogenovih Života, 1761, Francuska Tačan oblik njegovog imena je neizvestan. Drevni rukopisi se uvek odnose na „Laertije Diogen“, a ovaj oblik imena ponavljaju Sopater[3] i Suda.[4] Savremeni oblik „Diogen Laertije“ je mnogo ređi, koristi ga Stefan Vizantijski,[5] i u lemi Grčke antologije.[6] Takođe se pominje kao „Laertije“[7] ili jednostavno „Diogen“.[8] Poreklo imena „Laertije“ takođe je neizvesno. Stefan Vizantijski ga naziva „Διογενης ο Λαερτιευς“ (Diogenes ho Laertieus),[9] podrazumevajući da je poreklom iz nekog grada, možda Laerte u Kariji (ili neke druge Laerte u Kilikiji). Sledeći predlog je da je jedan od njegovih predaka za pokrovitelja imao člana rimske porodice Laerti.[10] Moderna teorija je da je `Laertije` nadimak koji se koristi da ga razlikuje od mnogih drugih ljudi koji se nazivaju Diogen u antičkom svetu.[11] Njegov rodni grad je nepoznat (u najboljem slučaju neizvestan, čak i prema hipotezi da se Laertije odnosi na njegovo poreklo). Sporni odlomak u njegovim spisima korišćen je da se sugeriše da je to bila Nikeja u Bitiniji.[12] [13] Pretpostavlja se da je Diogen bio epikurejac ili pironista. Strastveno je branio Epikura[14] u 10. knjizi koja je visokokvalitetna i sadrži tri duga pisma koja se pripisuju Epikuru koji objašnjava epikurejske doktrine.[15] Nepristrasan je prema svim školama, u maniru pironista, i prenosi sukcesiju pironizma dalje od one u ostalim školama. U jednom trenutku, čini se da čak naziva pironiste „našom školom“.[12] S druge strane, većina ovih tačaka može se objasniti načinom na koji nekritički kopira iz svojih izvora. Ni na koji način nije sigurno da se držao bilo koje škole i obično je pažljiv prema biografskim detaljima.[16] Pored Života, Diogen je bio autor dela u stihovima o poznatim ljudima, koje je nazvao Epigramata ili Pametros (Παμμετρος).[2] Spisi Delo po kome je poznat, Životi i mišljenja uglednih filozofa, napisano je na grčkom jeziku i govori se da daje prikaz života i kazivanja grčkih filozofa. Diogen svoje objekte deli na dve „škole“ koje opisuje kao jonsku i italijansku/italsku; podela je donekle sumnjiva i čini se da je uzeta iz izgubljene doksografije Sotiona. Biografije `jonskog škole` počinju sa Anaksimandarom i završavaju sa Klitomahusom, Teofrastom i Hrisipom; „italijanska“ započinje sa Pitagorom, a završava seEpikurom. Sokratska škola, sa svojim raznim granama, svrstava se u jonske, dok se eleatici i pironisti tretiraju pod italskom. Nasleđe i procena Italijanski renesansni naučnik, slikar, filozof i arhitekta Leon Batista Alberti (1404–1472) kreirao je sopstvenu autobiografiju o Laertijevom Životu Talesa.[17] Henrik Aristip, arhiđakon iz Katanije, izradio je latinski prevod knjige Diogena Laertija u južnoj Italiji krajem 1150-ih, koja je u međuvremenu izgubljena ili uništena.[17] Jeremija da Montanjon koristio je ovaj prevod kao izvor za svoj Compedium moralium notabilium (1285), a anonimni italijanski autor ga je koristio kao izvor za delo pod naslovom Liber de vita et moribus philosophorum (napisano oko 1317–1320), koje je dostiglo međunarodnu popularnost u kasnom srednjem veku.[17] Monah Ambrođo Traversari (1386–1439) uradio je još jedan latinski prevod u Firenci između 1424. i 1433. godine, od koga su sačuvani daleko bolji zapisi.[17] Italijanski renesansni naučnik, slikar, filozof i arhitekta Leon Batista Alberti (1404–1472) pozajmio je iz Traversarijevog prevoda Životi i mišljenja uglednih filozofa u knjizi 2 svoje Libri della famiglia[17] i modelirao sopstvenu autobiografiju o Životu Talesa Diogena Laertija.[17] Delo Diogena Laertija imalo je složen prijem.[18] Vrednost njegovih Života i mišljenja uglednih filozofa kao uvida u privatni život grčkih mudraca navela je francuskog renesansnog filozofa Mišela de Montenja (1533–1592) da uzvikne da želi da je, umesto jednog Laertija, postojalo desetak takvih.[19] Georg Vilhelm Fridrih Hegel (1770–1831) kritikovao je Diogena Laertija zbog nedostatka filozofskog talenta i njegovo delo je kategorisao kao ništa drugo do kompilaciju mišljenja prethodnih pisaca.[17] Ipak, priznao je da je kompilacija Diogena Laertija bila važna s obzirom na informacije koje je sadržala.[17] Herman Usener (1834-1905) je osudio Diogena Laertija kao `potpunu budalu` (asinus germanus) u svom Epikurea (1887).[17] Verner Jeger (1888–1961) prokleo ga je kao „tog velikog neznalicu“.[20] Međutim, krajem dvadesetog i početkom dvadeset prvog veka, naučnici su uspeli delimično da iskupe ugled Diogena Laertija kao pisca čitajući njegovu knjigu u helenističkom književnom kontekstu.[18] Bez obzira na to, moderni naučnici se oprezno ophode prema Diogenovom svedočenju, posebno kada on ne citira svoje izvore. Herbert S. Long upozorava: „Diogen je stekao značaj nesrazmeran njegovim zaslugama, jer ga je gubitak mnogih primarnih izvora i ranijih sekundarnih kompilacija slučajno ostavio kao glavnog izvora istorije grčke filozofije“.[21] Robert M. Strozijer nudi nešto pozitivniju ocenu pouzdanosti Diogena Laertija, napominjući da mnogi drugi drevni pisci pokušavaju da reinterpretiraju i prošire filozofska učenja koja opisuju, nešto što Diogenes Laertije retko čini.[22] Strozijer zaključuje: „Diogen Laertije je pouzdan samo zato što je manje kompetentan mislilac od onih o kojima piše, manje je sposoban da ponovo formuliše izjave i argumente, i posebno u slučaju Epikura, gde manje utiče na tekstove koje citira. Međutim, on pojednostavljuje“.[22] Uprkos njegovom značaju za istoriju zapadne filozofije i kontroverzama oko njega, prema Đan Mariju Kau, Diogen Laertije još uvek nije dobio odgovarajuću filološku pažnju.[17] Oba savremena kritička izdanja njegove knjige, H.S. Longa (1964) i M. Markoviča (1999), dobila su opsežne kritike naučnika.[17] Pre svega ga kritikuju zbog preteranog vođenja računa o površnim detaljima života filozofa i nedostatka intelektualne sposobnosti da istraži njihova stvarna filozofska dela. Međutim, prema izjavama monaha iz 14. veka Voltera Barlija u njegovom De vita et moribus philosophorum, čini se da je Diogenov tekst bio puno potpuniji od onoga koji mi sada posedujemo.

Filozofija je nastala u staroj Grčkoj i već na početku njene istorije, koja traje do danas, formulisana su osnovna pitanja i prvi pojmovi kojima je ona odlučno nastojala da objasni prirodu stvari, smisao života i svet kao horizont svega što jeste. Naslov: Uvod u filozofiju Izdavač: Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića Strana: 566 (cb) Povez: meki Pismo: latinica Format: 23 x 14 cm Godina izdanja: 2021 ISBN: 978-86-7543-405-4

Ova knjiga predstavlja prosopografiju vizantijskih careva, a sam popis odmah nam ukazuje na vremenski raspon od hiljadu godina, po čemu možemo videti veličinu i značaj tog carstva. Zato se knjiga može koristiti kao dopunska literatura za predmet „Istorija vizantijske filozofije“. Zvanična titula vizantijskog cara tokom ranog perioda bila je „imperator“ ili „august“, ispisana na latinskom. Imperator je označavao vojni status, a zamijenio ga je imperator koji je predstavljao apsolutnu vlast. Za vreme Iraklija pojavio se i grčki izraz vasilevs. 310 str.

Uzbudljivo putovanje na kome se politika i istorija prepliću pojavom korupcije! U ovom izdanju možete pronaći zanimljive i pikantne činjenice iz života istorijskih osoba. Autor vas vodi na jedinstveno putovanje kroz više od četiri hiljade godina istoriografije, filozofije, memoristike, književnosti i hronike i na poučan i zabavan način bavi se „korupcijskim delima“ poznatih i manje poznatih likova iz prošlosti! Kratak sadržaj: Uvod: Koga brine da li je Cezar bio lopov Od Vavilona do Novog Zaveta Novac i demokratija u antičkoj Grčkoj Rim. Uspon i pad jednog carstva Od srednjeg veka do reformisanja Od Makjavelija do zlata Novog sveta Francuzi. Od apsolutizma do revolucije Englezi. Ekonomska revolucija i kolonijalno carstvo Od restauracije do dekadencije Evrope Totaliristički dvedeseti vek Amerikanci. Od početka do novoimperijalizma Italijani. Od moralnog pitanja do berluskonijeve ere Veliki finansijski lomovi i budućnost korupcije Naslov: Kratka istorija korupcije Izdavač: Mate Strana: 280 (cb) Povez: meki Pismo: latinica Format: 5 x 20,0 cm Godina izdanja: 2007 ISBN: 978-86-86313-04-1