TOMAS MAN JOSIF I NJEGOVA BRAĆA 1-2-3-4 MATICA SRPSKA NOVI SAD 199O Pažnja !!! CEO KOMPLET OD SVE 4 KNJIGE OVOG ČUDESNOG ROMANA ******** S nemačkog preveo vrsni znalac nemačkog jezika TOMISLAV BEKIĆ ............................................................ LATINICA TVRDE KORICE ŠIVEN POVEZ UKUPNO 2.479 STRANA (Impozantno!) NEKORIŠĆENO GARANCIJA ODLIČNO BEZ POTPISA BEZ PEĆATA BEZ PODVLAČENIH STRANA ČISTO ****** KOLEKCIONARSKI PRIMERCI (30 godina!) dsp20

Josif i njegova braća 1-2-3-4 Tomas Man Tomas Man Josif i njegova braća 1-2-3-4 Matica Srpska Novi Sad 199O. god. , Ceo komplet od sve 4 knjige S nemačkog preveo vrsni znalac nemačkog jezika Tomislav Bekić Latinica Tvrde korice Šiven povez Ukupno 2.479 strana Čisto Kolekcionarski primerci (30 godina! ) . . . . Knjige su nove. . . . Tomas Man JOsif i njegova braća Izdavac: Matica Srpska Godina: 1990 Povez: Tvrdi, obelezivac stranica Broj strana: 421+311+698+640 Komplet

EDIDIT INSTITUTUM SLAVICUM PRAGAE 1 - 4 KOMPLET Spomenici srpske srednjovekovne umetnosti. Četiri mape sa reprodukcijama čuvenih srpskih, vizantijskih i evropskih majstora. Bogato ilustrovano. Tekst na nemačkom, francuskom i češkom jeziku. Mape 2 , 3 i 4 veoma dobro očuvane a mapa 1 slabije Tags: Slikarstvo Ikone Freske Vizantija Srbija 18.06.2021

ALEKSANDAR Đ. KOSTIĆ VIŠEJEZIČKI MEDICINSKI REČNIK - Lexicon medicum polyglottum: latinski rečnik, nemački rečnik, engleski rečnik, francuski rečnik, italijanski rečnik, ruski rečnik, srpski rečnik, eponimni rečnik Predgovor - Vojislav A. Kostić Izdavač - Jasen, Beograd Godina - 2009 LVI + 1706 strana 30 cm Edicija - Biblioteka Rečnici ISBN - 978-86-85337-57-4 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Predgovor VI izdanju Predgovor III izdanju Predgovor II izdanju Predgovori izdanju Napomene o međunarodnoj medicinskoj terminologiji O sklopu rečnika i o njegovoj upotrebi NAPOMENA ZA LATINSKI REČNIK MEDICINSKIH NAZIVA A - O pisanju i izgovoru medicinskih reči 1- O pisanju i izgovoru latinskih reči 2- O pisanju i izgovoru grckih reči B - Pregled najčešćih predmetaka (prefiksa) i reči sa odrednim značenjem (odrednica) upotrebljenih u medicinskim složenicama C - Pregled nastavaka (sufiksa) i osnovnih reči (osnovica) u medicnskim složenicama O TRANSKRIBOVANJU LATINSKIH, GRČKIH I STRANIH REČI NA NAŠ JEZIK LATINSKI REČNIK NEMAČKI REČNIK ENGLESKI REČNIK FRANCUSKI REČNIK ITALIJANSKI REČNIK RUSKI REČNIK SRPSKI REČNIK EPONIMNI (po autorima) REČNIK VOJISLAV A. KOSTIĆ - Biografski pogovor `Višejezički medicinski rečnik, autora prof. dr Aleksandra Kostića, je izuzetno vredno delo koje je nezamenljiva literatura u medicinskim i naučnim krugovima. Višejezički medicinski rečnik je jedinstveno autorsko ostvarenje. Na oko 1700 strana dato je oko 140.000 reči na latinskom, nemačkom, engleskom, francuskom, italijanskom, ruskom i srpskom jeziku, kao i Eponimni (po autorima) rečnik.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Višejezični

GOETHE I ISLAM KATHARINA MOMMSEN Dobra knjiga S a r a j e v o 2 0 0 8 S njemačkog na bosanski preveo: VEDAD SMAILAGIĆ PredGovor izdanju na bosanski jezik: akademik ENES KARIĆ (34 str) 1. Duhovno-istorijske pretpostavke Geteovog odnosa prema muslimanskoj religiji 2. Lična sklonost prema islamu 3. Sličnost s Kur`anom u delu Gotz od Berlichingena (1772) 4. Odlomci iz Kur`ana (1771/1772 i recenzije Kur`ana (1772) 5. 6. 7. 8. Islam koji se živi: Vjerovanje u sudbinu, predanost i dobročinstvo 9. Predanost sudbini 10. Zbližavanje religija . . . 32 - Latinica - Šiven povez - Tvrde korice - Omot NEKORIŠĆENO NOVO GARANCIJA KOndicija: 10

Komplet od 8 knjiga 1. Vorgeschichte, Ostasien 2. Westasien 3.Afrika, Pyrenäische Halbinsel, Altgriechenland 4. Balkan-Halbinsel 5. Italien, Mitteleuropa 6. Westeuropa 1350-1859. 7. Westeuropa seit 1859. 8. Amerika, Australien, Register Tvrd povez, ekstra kvalitet lista-plastificirani sa ilustracijom u boji, format A4 Antikvitet. Leipzig 1923. Knjiga na nemačkom jeziku.

SELAM. SKIZZEN UND NOVELLEN AUS DEM BOSNISCHEN VOLKSLEBEN, von Milena Mrazović, Deutsche Schriftsteller – Genossenschaft, Eingentrangene Genossenschaft mit beschränkter Haftpflicht, Berlin, 1893. Naknadni tvrdi kartonski francuski polukožni povez iz epohe sa zlatotiskom i sa očuvanom originalnom mekom koricom unutar njega. Odlična očuvanost, osim što je naknadni povez na par mesta malo oguljen; rikna, zlatotisk, listovi i originalna korica bez oštećenja. Jezik nemački, latinica, 276 str. Ekstremno retko. NAPOMENA 1: Milena Mrazović Preindlsberger (Bjelovar, 28. 12. 1863. – Beč, 20. 1. 1927.), bila je hrvatska književnica i novinarka. Radila je kao urednik lista „Bosniche Post“ koji je izlazio u Sarajevu na nemačkom jeziku. Živela je u Banja Luci i u Sarajevu. Godine 1889. postala je prva žena članica Antropološkog društva u Beču. Svoj život i rad posvetila je Bosni i Hercegovini i njenoj popularizaciji u zemljama nemačkog govornog područja. Pisala je pripovetke u kojima je opisivala običaje, nošnje i način života naroda u Bosni i Hercegovini, eseje, putopise, skupljala narodne bajke i objavljivala ih na nemačkom jeziku. Ovo je prvo izdanje njene knjige originalno objavljene na nemačkom jeziku 1893. godine; drugo izdanje ove knjige, ali sad na engleskom jeziku, u prevodu gospođice Waugh izašlo je 1899. godine u Londonu. Knjiga sadrži 8 novela inspirisanih temema iz bosansko-muslimanskog života. Predgovor za knjigu autorka je napisala u Sarajevu u proleće 1893. godine. Sadrži sledeće priče (novele): 1. Mahmud Biba 2. Emin`s Glück 3. Ali, der Derwisch 4. Die Feredscha als Heirathsvermittlerin 5. Abla 6. Jussuf`s Aschyklik 7. Zur Unzeit 8. Eine bosnische Semiramis NAPOMENA 2: Povez je rađen za izvesnog `M. M. Terzibašića` (čije se ime vidi utisnuto u zlatotisku na dnu rikne), a koji bi mogao biti beogradski trgovac Milorad Terzibašić (1862-1908) - prvi predsednik Beogradskog velosipedskog društva, ili njegov sin Mihailo. Terzibašić je bio prvi propagator biciklizma i klizanja u srpskom narodu. Osim toga, izgradio je prvu kružnu biciklističku stazu (velodrom) i Društveni dom (na mestu današnjeg Doma vojske Srbije), a uređivao je časopis `Velosipedski list`, prvi sportski list u Kraljevini Srbiji. Bio je oženjen suprugom Milojkom sa kojom je imao sina Mihaila, pa je stoga moguće da je knjiga pripadala njegovom sinu, za koga je i uvezana u ovaj povez, a što bi opravdalo inicijal u imenu (Mihailo M. Terzibašić).

Luksuzno izdanje nemačke kompanije Zweitausendeins, Frankfurt, 1981. / Printed in Germany Robert Dennis Crumb (rođen 1943) je američki crtač i muzičar. Njegov rad pokazuje nostalgiju za američkom narodnom kulturom s kraja 19. i početkom 20. veka i satirom savremene američke kulture. Crumb je plodan umetnik i doprineo je mnogim osnovnim delima underground comix pokreta 1960-tih. Inspirisan psihodelicima i crtanim filmovima iz 1920-tih i 1930-tih, predstavio je širok spektar likova koji su postali izuzetno popularni (Fritz the Car, Mr. Natural). U njegovim delima ima i puno seksualnih tema. Kako mu je karijera napredovala, njegov rad je postajao sve više autobiografski. Knjiga je ispunjena životnim crtežima, mrtvom prirodom, uličnim scenama, crtanim filmovima, ručno nacrtanim kopijama fotografija i oglasa iz časopisa. Za razliku od nekih drugih izdanja, Crumb crteži u ovom izdanju su reprodukcije njegovih stvarnih crteža neuređenih i neiskvarenih. 360 STR. / ENGLESKI JEZIK / ILUSTR. / TVRD KOŽNI POVEZ / KVALITETAN PAPIR, PLAVE IVICE / ZAŠTITNA KARTONSKA FUTROLA / 25,5cm Sadrži i zasebnu knjižicu na nemačkom jeziku, 24 str. (Harry Rowohlts) POSVETA NA PREDLISTU STANJE ODLIČNO, KAO NOVO Zaštitna kutija 4+ Knjižica: prva strana ima nabor duž donje ivice

59448) Apologija hrišćanstva Fr. Getinger Gettinger Fr. Apologija hrišćanstvа. 2 dela u tri knjige ukoričene u jednu. Sankt Petersburg 1872-1875. godine. Knjiga 1. Deo 1. Prevod s nemačkog sveštenika Grigorija Čelcova. 1873 godina [4] + 315 strana. Knjiga 1. Deo 2. Prevod sa nemačkog prof. Kazanske duhovne Akademije Ivanovskog. U prilogu je knjižica „Drevnost čoveka“, delo Frederika Ružmona. 1875 godina : [4] + 316 + 37 strana Knjiga 2. Prevod sa nemačkog Protojerej Jovan Tolmačov. 1872 godina [4], + 371 strana. Iz sadržaja prve knjige : Uzroci verske sumnje ; Carstvo istine ; O postojanju Boga i njegovom biću ; Materijalizam ; Panteizam ; Čovek ; Bog i čovek ; Osnova i suština religije ; Vera i tajna ; Potreba za otkrovenjem ; Put razumne vere ; Čudo i proročanstvo ; Pouzdanost jevanđeljske istorije ; Božanstvenost jevanđeljske istorije ; Proročanstva i njihovo ispunjenje ; Reči i dela Isusa Hrista ; Lice Isusa Hrista. Iz sadržaja druge knjige : O Trojičnom Bogu ; O stvaranju i anđeoskom svetu ; O šest dana stvaranja ; O poreklu ljudskog roda od jednog para ; O prvobitnom stanju čoveka i o raju ; O grehopadu i nasledstvu prvorodnog greha ; O ovaploćenju Sina Božijeg ; Frederik de Ružmon Stariji (1808 - 1876 , ) švajcarski geograf , istoričar , filozof , teolog i političar . Objavio je veliki broj radova o geografiji, etnologiji i teologiji. Franc Getinger (1819-1890) - poznati rimokatolički teolog, profesor Univerziteta u Vircburgu. `Apologija hrišćanstva` - je njegovo najpoznatije delo . Prvi put je objavljeno 1862-1867 godine i ubrzo prevedeno na većinu evropskih jezika, uključujući ruski. Knjiga je imala za cilj da pomiri religiju sa racionalnim krugovima intelektualaca svoje epohe i odbrani hrišćanstvo od napada negativne kritike. Razvoj filozofije i nauke u modernim vremenima izazvao je velike sumnje u istinitost hrišćanstva i njegovih vrednosti. Ali sumnja je destruktivno stanje duše, uz nju je nemoguće bilo šta proizvesti, ona „uvek ostavlja za sobom strašnu prazninu i prati je duševno i moralno osiromašenje i smrt“. Autor nastoji da razjasni prirodu verskih nedoumica i da ih prevaziđe uz pomoć argumenata razuma. Cilj je dokazivanje istinitosti hrišćanskog učenja i jačanje vere čoveka u Boga. RETKOST ! tvrd povez, naknadno ukoričeno, format 16,5 x 22,5 cm , ruski jezik , potpis na predlistu

ANTOLOGIJA ARAPSKE NARODNE PRIČE SRPKO LEŠTARIĆ, preveo sa /a r a p s k o g!/ VREME KNJIGE B e o g r a d 1 9 9 4 A N T O L O G I J E a) Arapske naRodne pripovetke - Prevodi, srpskohrvatski b) Arapski jezik - PreVođenje ....................................................... 35 priča/ 1. Priča o kralju Kereka 2. Priča o kralju Betiru, 3. Ali Dembel u Damasku 4. Priče o kćeri kineskog kralja (1,2) 5. Priča o jerusalimskom kralju Nedžibu 6. Priča o zlatoPeroj ptici 7. Hasan i Husejn 8. Gazela devojka 9. Priča o ikoni i zlatnom kanDilu 10. Priča o kralju Sirije 11. Merjema, beduinka iz Hidžaza 12. JednoZuba i DvoZuba ........................................ Na koricama - Farhad i Širina na planini Bisutun. Minijatura iz Nizamijevog rukopisa `Hamsa` (1941) SRPKO LEŠTARIĆ (1949. Vrelo kod Uba) Orijentalistiku studirao u Beogradu i Alepu (Sirija), veći deo u periodu 1974-1994. proveo u zemljama Arapskog istoka (Mašreka) čije izvorne naRodne govore izučava... saRadnik časopisa Et-tegafa el alemiyya (Svetska kultura) koji izlazi u Kuvajtu BELEŠKA O IZVORNIKU: Izvornik je naučno izdanje s početka veka. Knjiga je namenjena vrlo uskom krugu korisnika. Ne pominje se ni u jednoj od velikih svetskih enciklopedija. Ukupno 35 /i z v o r n i h/ naRodnih pripovedaka stalo je na 272 strane arapskog teksta. Autor, znameniti nemački orijentalista Eno LITMAN (1875-1958), saKupio je ove priče kao član jedne američke arheološke ekspedicije na tlu tadašnje Velike Sirije... Broš Latinica, 317 stranica LEPO OČUVANO Bez podvlačenih stranica, Bez potpisa, Bez pečata! Č i s t o KOndicija: 1O

Odlično očuvano Istorija svetske književnosti veći format odlično očuvano ilustrovano kvalitetna štampa MLADOST-ZAGREB 1974-1982 god. 4557 str. 24X17 CM Povijest svjetske književnosti u sedam knjiga 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda tags: Istorija engleske francuske nemačke grčke italijanske češke skandinavske američke irske ... književnosti avangarda ekspresionizam nemacki francuski nadrealizam dadaizam renesansa knjizevnost renesanse baroka antička rimska lirika epika drama književnosti naroda sveta ...

Autor knjige je poznati ihtiolog Helmut Debelius čiji opus obuhvaća 5 popularno znanstvenih izdanja morske flore i faune. Na svojih 305 stranica knjiga sadrži više od 800 fotografija različitih riba iz prirodnog okoliša. Obuhvatom ribljih vrsta ona predstavlja dosad jedinstveno izdanje na hrvatskom tržištu, a u njoj su obuhvaćene vrste cijelog Sredozmnog mora i zapadnog dijela Atlantika - postojbine svih riba Sredozemnog mora. Svaka vrsta predstavljena je fotografijom iz prirodnog okoliša, imenom na 4 jezika (hrvatski, latinski, njemački i engleski), podacima o: dubini obitavanja, dužini odnosno širini, rasprostranjenosti i posebnostima. Ova knjiga pomoći će svakom sportskom i profesionalnom ribaru u identifikaciji riba koje se rijetko nađu u ulovu, a čije područje obitavanja nije Jadransko more.

Nagrada za izdavački poduhvat godine na 57. Međunarodnom beogradskom sajmu 2012. Stanislav Vinaver – najevropskiji intelektualac-pisac-umetnik u srpskoj kulturi i najsrpskiji u evropskoj tradiciji, s kojom je bio u uzbudljivom stvaralačkom dijalogu – esejist, kritičar (književni, muzički, pozorišni, likovni, filmski itd.), pesnik, parodičar, polemičar, prevodilac (s francuskog, nemačkog, engleskog, ruskog, španskog, poljskog i italijanskog – da li u srpskoj kulturi postoji čudak jezikotvorac sličnoga kova?), pripovedač i putopisac, novinar i reporter, književni istoričar, urednik širokoga obrazovanja, nesvodljivog i nekanonizovanoga duha, bio je u žestokom sporu s dogmatskim, ideologizovanim, normativističkim, pozitivističkim mišljenjima. Uvek je iz evropskoga okružja u srpski poetsko-umetnički kontekst kritički prenosio, prepevavanjem i prevođenjem, ostrašćeno i zaneseno, prkosno i u inat zakonodavcima i propovednicima poetske prakse i promišljanja, ono što je negde, tamo u svetu, najvrednije, najznačajnije (bajke iz Hiljadu i jedne noći, Rable, Vijon, Nerval, Gete, Valeri, Rembo, Hašek, Stern, Blok, Tven, Keno, Gogolj, Kipling, Kerol i tako dalje). Komplet obuhvata sledeća dela: 1. Rani radovi 1908-1918 2. Pantologije / Alajbegova slama 3. Čardak ni na nebu ni na zemlji 4. Odbrana pesništva 5. Zanosi i prkosi Laze Kostića 6. Videlo sveta 7. Duša, zver, svest 8. Jezik naš nasušni / Gramatika i nadgramatika 9. Beogradsko ogledalo

7 knjiga, odlično stanje, str., tvrdi povez,24cm, š x95 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda

Tvrdi povez, ilustrovano. Odlično očuvane knjige. MLADOST-ZAGREB 1974-1982 god. 4557 str. 24X17 cm Povijest svjetske književnosti u sedam knjiga 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda

POVIJEST SVJETSKE KNJIŽEVNOSTI komplet 1-7 Mladost, Zagreb, 1975. Tvrd povez, udžbenički format, 7 knjiga. Lepo očuvane 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda T

Povijest svjetske književnosti 1-7 komplet 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda Mladost Zagreb, 1975 Tvrdi povez, ilustrovano. 4557 strana, format: 24X17 cm Stanje Vrlo dobro.

POVIJEST SVJETSKE KNJIŽEVNOSTI komplet 1-7 Mladost, Zagreb, 1975. Tvrd povez, udžbenički format, 7 knjiga. Lepo očuvane. Listovi spolja malo požuteli od stajanja. 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda k

Povijest svjetske književnosti 1-7 komplet 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda Mladost Zagreb, 1974 Tvrdi povez, ilustrovano. 4557 strana, format: 24X17 cm Stanje Vrlo dobro.

Povijest svjetske književnosti 1-7 komplet 1. Klasične književnosti Bliskog istoka, indijska, kineska, japanska i perzijska književnost; arapske i ostale književnosti azijskih naroda 2. Grčka (antička), rimska, bizantska, srednjovjekovna latinska, novovjekovna latinska, novogrčka i albanska književnost 3. Francuska i ostale književnosti francuskog jezičnog izraza; provansalska i rumunjska književnost 4. Talijanska, španjolska, portugalska, brazilska, katalonska, baskijska književnost i književnost na ladino jeziku; hispano-američke i retoromanske književnosti 5. Književnosti njemačkog jezičnog izraza, skandinavske književnosti; književnost na jidišu i madžarska književnost 6. Keltska, engleska i sjevernoamerička književnost; ostale književnosti engleskog jezičnog izraza i afričke književnosti 7. Češka, slovačka, poljska, lužičkosrpska, stara ruska, novija ruska, bjeloruska, ukrajinska i bugarska književnost; baltičke književnosti, armenska i gruzijska književnost; književnosti drugih kavkaskih naroda Mladost Zagreb, 1974 Tvrdi povez, ilustrovano. 4557 strana, format: 24X17 cm Stanje Vrlo dobro.

STUDIJE O SRPSKOJ UMETNOSTI XVIII VEKA DINKO DAVIDOV SRPSKA KNJIŽEVNA ZADRUGA B e o g r a d 2 О О 4 КОЛО XCVI КЊИГА 635 а) Ликовна уметност - Барок - Србија 18в б) Графика, српска - 18в ц) Црквено сликарство - Војводина - 18в ...................................................... I Грб Србије Манастир Хиландар на бакрорезима Светогорска графика - позновизантијски и барокни израз Култ светог кнеза Лазара и његов лик у српској графици Бакрорезни прилози Захарије Орфелина у `Историји Петра Великог` Kтитори и приложници српске графике XVIII века II О руско-украјинским и српским уметничким везама Кијевски утицаји на српску уметност Иконе Николајевске цркве у Старом Сланкамену Барокни иконостас Јована Поповића у Александрову Ведуте и планови Темишвара Р е г и с т а р .................................................... Књига из легендарног плавог Кола СКЗ Белешка о писцу Резимеа на немачком или француском језику Слике у /б о ј и/ и црно-беле Ћирилица Тврде корице Шивен повез 334 странице НЕКОРИШЋЕНО ПерфекТТТТТ Кондиција: 1О +++++

Veoma dobro očuvano, 12 tomova prepiske. Retko u ponudi u kompetu i u ovakvom stanju. PREPISKA VUKA STEFANOVIĆA KARADŽIĆA Izdavačko preduzeće „Prosveta“ ekskluzivni je izdavač kritičkog izdanja Sabranih dela Vuka Stefanovića Karadžića, a 13 tomova tih dela, od ukupno 37, otpada na Vukovu prepisku. Vuk Karadžić je tokom više pola veka života u svom najzrelijem dobu napisao preko pet hiljada pisama na više od hiljadu adresa pojedinaca i institucija širom Evrope. Originali njegovih pisama nalaze se u mnogim značajnim evropskim bibliotekama, a nema boljih svedočenja o značajnim događajima iz 19. veka od Vukove prepiske. Kupovinom preostalih primeraka (rasparenih) Vukovih dela i drugih značajnih izdanja pomažete opstanak Izdavačkog preduzeća „Prosveta“, teško pogođenog neuspelom i „sumnjivom“ privatizacijom, ali i doprinosite da ove knjige budu sačuvane u školskim i drugim bibliotekama u Srbiji. Vuk Stefanović Karadžić (1787-1864), veliki srpski reformator jezika i pisma, rođen je u Tršiću kod Loznice. Samouk, veći deo života je proveo u Beču, gde je i umro. Posle propasti Prvog srpskog ustanka 1813. godine, u Beču je upoznao slovenačkog naučnika Jerneja Kopitara, koji ga je podstakao na sakupljanje narodnih pesama i umotvorina, kao i na rad na jeziku i pravopisu srpskog jezika, te se smatra ocem srpske jezičke pismenosti. Radom koji je decenijama trebao veliki broj naučnih i kulturnih radnika, stvorio je značajan krug pristalica, ali i mnogobrojne neprijatelje. Prijatelje je našao u najistaknutijim umovima tadašnje Evrope, a univerzitet u Jeni dao mu je titulu počasnog doktora. Zahvaljujući Vuku St. Karadžiću, srpske narodne pesme postale su poznate i cenjene širom Evrope. 1847. godine Vukova reforma u jeziku donela je pobedu njegovih ideja i dokaz da se na „Vukovom jeziku“ mogu pisati umetnička dela. Naime, te godine izlaze pesme Branka Radičevića i knjiga Đure Daničića „Rat za srpski jezik i pravopis“, u kojoj je argumentovano dokazana opravdanost Vukovih jezičkih postavki. Vukovo delo imalo je ogroman uticaj i na ostale južnoslovenske narode, kao i na učvršćivanje kulturnih i nacionalnih veza. Kao posledica novih shvatanja, došlo je do tzv. Književnog dogovora u Beču 1850. godine; tu su se predstavnici srpskog i hrvatskog narodnog života dogovorili o uvođenju jednistvenog književnog jezika kod oba naroda. Godine 1964. „Prosveta“ je u okviru izdavanja sabranih dela srpskih pisaca počela da objavljuje celokupna dela Vuka St. Karadžića. Bilo je planirano da se sve objavi u 40 tomova. Glavni zadatak ove edicije bio je da se sakupe, srede i pripreme svi Vukovi tekstovi, objavljeni i do tada neobjavljeni, i da se pojedini spisi obrade kritičkim komentarima koji će odgovarati sadašnjem trenutku stanja proučavalaca mnogostrukog Vukovog dela. Štampana su sledeća dela: 1. VUK – PREPISKA 1 2. VUK – PREPISKA 2 3. VUK – PREPISKA 3 4. VUK – PREPISKA 4 5. VUK - PREPISKA 5 (1833 – 1836) 6. VUK - PREPISKA 6 (1837 - 1842) 7. VUK - PREPISKA 7 (1843 - 1847) 8. VUK - PREPISKA 8 (1848 - 1850) 9. VUK - PREPISKA 9 (1851 – 1852) 10. VUK - PREPISKA 10 (1853 - 1854) 11. VUK - PREPISKA 11 (1855 - 1859) 12. VUK - PREPISKA 12 (1860 - 1862) 13. VUK – PREPISKA 13 14. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 1 15. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 2 16. VUK - O JEZIKU I KNJIŽEVNOSTI 3 17. SRPSKI RIJEČNIK 18. SRPSKI RIJEČNIK 1 – VUK ST. KARADžIĆ 19. SRPSKI RIJEČNIK 2 – VUK ST. KARADžIĆ 20. VUK - DANICA (1826, 1827, 1828, 1829, 1834) 21. BIBLIOGRAFIJA SPISA VUKA STEFANOVIĆA KARADžIĆA 22. NOVI ZAVJET - VUK ST. KARADžIĆ 23. SRPSKE NARODNE POSLOVICE - VUK ST. KARADžIĆ 24. DEUTSCH - SERBISCHES WORTERBUCH 25. O CRNOJ GORI – RAZNI SPISI - VUK ST. KARADžIĆ 26. PJESMARICA - VUK ST. KARADžIĆ 27. ISTORIJSKI SPISI 1 - VUK ST. KARADžIĆ 28. ISTORIJSKI SPISI 2 - VUK ST. KARADžIĆ 29. ETNOGRAFSKI SPISI - VUK ST. KARADžIĆ 30. SRPSKE NARODNE PRIPOVJETKE - VUK ST. KARADžIĆ 31. SRPSKE NARODNE PJESME 1 32. SRPSKE NARODNE PJESME 2 33. SRPSKE NARODNE PJESME 3 34. SRPSKE NARODNE PJESME 4 35. GRAĐA O ŽIVOTU I RADU VUKA ST. KARADŽIĆA 37. REGISTRI Do sada je izašlo 37 knjiga. Pre 5 godina, 2014. godine, izašla je 37. knjiga. Po obimu i kritičkoj obradi, ovo izdanje predstavlja najveći izdavački poduhvat u Srbiji. Kada sav posao na izdavanju sabranih dela bude završen (treba da izađu još 3 knjige), to će biti pravi naučni spomenik jednoj od najvećih pojava u istoriji i kulturi ne samo srpskog naroda. Sve knjige štampane su na specijalnoj bezdrvnoj ofsetnoj štampanoj hartiji formata 15x22 i povezane u platno sa zlatotiskom. Vuk Stefanović Karadžić (Tršić, 6. novembar 1787 – Beč, 7. februar 1864) bio je prvi srpski lingvista u 19. veku, reformator srpskog jezika, sakupljač narodnih umotvorina i pisac prvog rečnika srpskog jezika. Vuk je najznačajnija ličnost srpske književnosti prve polovine XIX veka. Rođen u vreme zlo i mučno, u dane kada se činjaše da je skoro ugašen život srpskog naroda. Vuk je stao na snagu u vreme junačko. Stekao je i nekoliko počasnih doktorata. Imao je nekoliko braće i sestara koji su umrli. U tadašnje vreme se verovalo da je to zbog duhova i veštica. Posle smrti dosta njegove braće njegovi roditelji su mu dali ime Vuk da bi to ime oteralo duhove i veštice. Učestvovao je u Prvom srpskom ustanku kao pisar i činovnik u Negotinskoj krajini, a nakon sloma ustanka preselio se u Beč, 1813. godine. Tu je upoznao Jerneja Kopitara, cenzora slovenskih knjiga, na čiji je podsticaj krenuo u prikupljanje srpskih narodnih pesama, reformu ćirilice i borbu za uvođenje narodnog jezika u srpsku književnost. Vukovim reformama u srpski jezik je uveden fonetski pravopis, a srpski jezik je potisnuo slavenosrpski jezik koji je u to vreme bio jezik obrazovanih ljudi. Tako se kao najvažnije godine Vukove reforme ističu 1818, 1836, 1839, 1847. i 1852. Vuk Stefanović Karadžić je rođen 1787. godine u Tršiću blizu Loznice, u porodici u kojoj su deca umirala, pa je po narodnom običaju, dobio ime Vuk kako mu veštice i duhovi ne bi naudili. Njegova porodica se doselila iz Crne Gore iz Drobnjaka. Majka Jegda, devojački Zrnić, rodom je iz Ozrinića kod Nikšića. Pisanje i čitanje je naučio od rođaka Jevte Savića Čotrića, koji je bio jedini pismen čovek u kraju. Obrazovanje je nastavio u školi u Loznici, ali je nije završio zbog bolesti. Školovanje je kasnije nastavio u manastiru Tronoši. Kako ga u manastiru nisu učili, nego terali da čuva stoku, otac ga je vratio kući. Na početku Prvog srpskog ustanka, Vuk je bio pisar kod cerskog hajdučkog harambaše Đorđa Ćurčije. Iste godine je otišao u Sremske Karlovce da se upiše u gimnaziju, ali je sa 17 godina bio prestar. Jedno vreme je proveo u tamošnjoj bogosloviji, gde je kao profesor radio Lukijan Mušicki. Ne uspevši da se upiše u karlovačku gimnaziju, on odlazi u Petrinju, gde je proveo nekoliko meseci učeći nemački jezik. Kasnije stiže u Beograd da upozna Dositeja Obradovića, učenog čoveka i prosvetitelja. Vuk ga je zamolio za pomoć kako bi nastavio sa obrazovanjem, ali ga je Dositej odbio. Vuk je razočaran otišao u Jadar i počeo da radi kao pisar kod Jakova Nenadovića. Zajedno sa rođakom Jevtom Savićem, koji je postao član Praviteljstvujuščeg sovjeta, Vuk je prešao u Beograd i u Sovjetu je obavljao pisarske poslove. Kad je Dositej otvorio Veliku školu u Beogradu, Vuk je postao njen đak. Ubrzo je oboleo i otišao je na lečenje u Novi Sad i Peštu, ali nije uspeo da izleči bolesnu nogu, koja je ostala zgrčena. Hrom, Vuk se 1810. vratio u Srbiju. Pošto je kraće vreme u Beogradu radio kao učitelj u osnovnoj školi, Vuk je sa Jevtom Savićem prešao u Negotinsku krajinu i tamo obavljao činovničke poslove. Nakon propasti ustanka 1813. Vuk je sa porodicom prešao u Zemun, a odatle odlazi u Beč. Tu se upoznao sa Bečlijkom Anom Marijom Kraus, kojom se oženio. Vuk i Ana imali su mnogo dece od kojih su svi osim kćerke Mine i sina Dimitrija, umrli u detinjstvu i ranoj mladosti (Milutin, Milica, Božidar, Vasilija, dvoje nekrštenih, Sava, Ruža, Amalija, Aleksandrina). U Beču je takođe upoznao cenzora Jerneja Kopitara, a povod je bio jedan Vukov spis o propasti ustanka. Uz Kopitarevu pomoć i savete, Vuk je počeo sa sakupljanjem narodnih pesama i sa radom na gramatici narodnog govora. Godine 1814. je u Beču objavio zbirku narodnih pesama koju je nazvao „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“. Iste godine je Vuk objavio „Pismenicu serbskoga jezika po govoru prostoga naroda napisanu“, prvu gramatiku srpskog jezika na narodnom govoru. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesama pod imenom „Narodna serbska pesnarica“. Zbog problema sa knezom Milošem Obrenovićem bilo mu je zabranjeno da štampa knjige u Srbiji, a jedno vreme i u austrijskoj državi. Svojim dugim i plodnim radom stiče brojne prijatelje, pa i pomoć u Rusiji, gde je dobio stalnu penziju 1826. godine. U porodici mu je ostala živa samo kćerka Mina Karadžić. Sjedinjenjem Magistrata i Suda beogradskog u proleće 1831. godine, Vuk Karadžić je imenovan 29. marta 1831. za predsednika te institucije, što se u današnjim terminima smatra gradonačelnikom Beograda. Kao godina Vukove pobede uzima se 1847. jer su te godine objavljena na narodnom jeziku dela Đure Daničića „Rat za srpski jezik“, „Pesme“ Branka Radičevića, Njegošev „Gorski vijenac“ (pisan starim pravopisom) i Vukov prevod Novog zavjeta, ali Vukov jezik je priznat za zvanični književni jezik tek 1868, četiri godine nakon njegove smrti. Vukova smrt, opelo i sahrana Vuk je umro u Beču, 7. februara / 26. januara 1864. godine, popodne, `u Traunovoj kući, u Marokanskoj ulici, u Landštrasima`. „Primećujući da pisac najopsežnije monografije o Vuku, Ljubomir Stojanović, nije imao pri ruci nijedno svedočanstvo savremenika o Vukovoj smrti, Andra Gavrilović je skrenuo pažnju na dva članka Aleksandra Sandića u kojima je dat kraći opis samoga događaja. Međutim,ostalo je zaboravljeno da je Sandić još jednom, po treći put, nešto šire zabeležio svoja sećanja o tome kako je Vuk umro`. „Kada je umro – 26 januara 1864 godine – Vuk Karadžić bio je „oplakan od celog srpstva i celog učenog slovenskog sveta”. Na vest o smrti, Vuk Vrčević pisao je odmah Mini: „Ovo je prvi put u mome životu da Bam pišem, a koliko god je velika moja čast, tolika je dvostruka moja žalost što sad moram učastnik biti žalosti blagorodne duše vaše za izgubitak neumrlog vašeg oca a mojega najvećega prijatelja i nezaboravljenog blagodjetelja”. „Na pogrebu Vukovom, piše jedan suvremenik, bila je – razume se – sva omladina, a do groba na Sankt-Marksovom groblju nosili su Vuka ovi omladinci: filozof Aleksandar Sandić i pet medicinara: Đura Bastić, Isa Stojšić, Aleksandar (Šaca) Stepanović, Milan Jovanović (Morski) i ja. Na opelu održao je dugački govor Aleksandar Sandić, dugogodišnji Vukov prijatelj i pomoćnik u radu, a posle opela, u grčkoj kapeli, govorio je, tada još bečki student, Vladan Đorđević`. Govor mu je tom prilikom održao arhimandrit Gerasim Petranović. Posmrtni ostaci preneseni su u Beograd 12. oktobra 1897. godine i uz velike počasti sahranjeni u porti Saborne crkve, pored Dositeja Obradovića. Počasni je građanin hrvatske prestonice, grada Zagreba. Vukov rad Reforma ćirilice i rad na gramatici i rečniku Podstaknut Kopitarevim savetom da napiše i gramatiku narodnog jezika, Vuk se prihvatio ovog posla, za koji nije imao dovoljno stručne spreme. Ugledajući se na gramatiku slavenosrpskog jezika, koju je u 18. veku napisao Avram Mrazović Vuk je uspeo da završi svoje delo. Njegova gramatika koju je nazvao „Pismenica serbskoga jezika po Govoru prostoga naroda napisana“, izašla je u Beču 1814. Bez obzira na nesvršenost i nepotpunost, ovo delo je značajno kao prva gramatika govora prostoga naroda. Svestan nesavršenosti svoje Pismenice, Vuk je prihvatio primedbe Kopitara i drugih naučnih radnika, pa je uz prvo izdanje „Srpskog rječnika“ iz 1818. objavio i drugo, prošireno izdanje svoje gramatike. U rečniku je bilo 26.270 reči koje su se koristile u govoru naroda u Srbiji, Sremu i Vojvodini. Ovo drugo izdanje gramatike je nekoliko godina kasnije (1824) na nemački jezik preveo Jakob Grim. Osnovna vrednost Pismenice je bilo njeno radikalno uprošćavanje azbuke i pravopisa. Vuk je u njoj primenio Adelungov princip: „Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano.“ Raniji pokušaji, poput Save Mrkalja, su bili nesistematski i neuspeli. Vuk je smatrao da svaki glas treba da ima samo jedno slovo, pa je iz dotadašnje azbuke izbacio sve nepotrebne znakove, koja su se pisala iako nisu imala svojih glasova. Stara slova je podržavala Srpska pravoslavna crkva, koju je u njima videla neku vrstu veze kulture i pismenosti sa religijom. Vuk je stvorio nove znake tako što je pojedina slova spojio sa tankim poluglasom (l + ь -> lj, n + ь -> nj). Izgled slova đ je prihvatio od Lukijana Mušickog, dž je uzeo iz nekih starih rumunskih rukopisa, a ć iz starih srpskih rukopisa. Uzimanje slova j iz latinice su mu njegovi protivnici iz crkvenih krugova pripisivali kao najteži greh, uz optužbe da radi na pokatoličavanju srpskog naroda. Iz staroslovenske azbuke Vuk je zadržao sledeća 24 slova: A a B b V v G g D d E e Ž ž Z z I i K k L l M m N n O o P p R r S s T t U u F f H h C c Č č Š š Njima je dodao jedno iz latinice: J j I pet novih: Lj lj Nj nj Ć ć Đ đ Dž dž Izbacio je sledeća slova: Ѥ ѥ (je) Ѣ, ѣ (jat) І ї (i) Ѵ ѵ (i) Ѹ ѹ (u) Ѡ ѡ (o) Ѧ ѧ (mali jus) Ѫ ѫ (veliki jus) Ы ы (jeri, tvrdo i) Ю ю (ju) Ѿ ѿ (ot) Ѳ ѳ (t) Ѕ ѕ (dz) Щ щ (št) Ѯ ѯ (ks) Ѱ ѱ (ps) Ъ ъ (tvrdi poluglas) Ь ь (meki poluglas) Я я (ja) U početku Vuk nije upotrebljavao slova f i h. Slovo h je dodao u cetinjskom izdanju „Narodnih srpskih poslovica“ iz 1836. godine. Karadžić je 1839. godine izbacio jotovanje glasova d i t u srpskom književnom jeziku. Za drugo izdanje „Srpskog rječnika“ Vuk je prikupljao građu iz govora stanovništva Crne Gore, Dubrovnika, Dalmacije i Hrvatske. Ovo izdanje je objavljeno u Beču 1852. godine, i u njemu se našlo 47.427 reči. Ovo izdanje Rječnika na nemački je preveo Jakob Grim. Do kraja svog života Vuk je radio na daljem prikupljanju građe, ali ga je smrt sprečila da spremi i treće izdanje. To su tek 1898. godine učinila dvojica njegovih poštovalaca, Pera Đorđević i Ljubomir Stojanović. Borba za uvođenje narodnog jezika u književnost Tokom rada na gramatici, rečniku i izdavanju narodnih pesama, Vuk je počeo da se bavi pitanjem književnog jezika, koji je u njegovo vreme predstavljao haotičnu mešavinu. Stara srpska književnost razvijala se na srpskoj redakciji staroslovenskog jezika sve do početka 19. veka. U 18. veku došlo je do snažnog uticaja ruskih crkvenih knjiga na književni život Srba. Elementi ruskog jezika su sve više prodirali u dotadašnji crkveno-književni jezik i tako je stvoren veštački rusko-slovenski jezik, koji je u Vukovo vreme bio zvanični jezik crkve, škola i književnosti. Školovani ljudi učili su iz knjiga na starom jeziku, unoseći u njega elemente ruskog i srpskog narodnog jezika. Na taj način stvoren je slavenosrpski jezik, kojim se pisalo kako je ko znao. Takva nesređena situacija je bila osnova sa koje je Vuk krenuo u borbu protiv pisaca stare škole. Borba je počela Vukovom kritikom romana Usamljeni junoša 1815. i Ljubomir u Elisijumu 1817. Milovana Vidakovića. Kritika je bila usmerena na loše piščevo poznavanje jezika, koji je predstavljao nesređenu mešavinu imenskih i glagolskih oblika starog, slovenskog i narodnog jezika. Kako je Vidaković u to vreme bio najpopularniji srpski pisac, pa je ovakav Vukov napad izazvao buru u književnoj javnosti. Pored Vidakovića, u polemici su učestvovali i Joakim Vujić, Lukijan Mušicki, Pavle Berić i Gliša Geršić. Crkva i njeni najviši predstavnici su prednjačili među Vukovim protivnicima. Karlovački mitropolit Stefan Stratimirović, je već posle prvih Vukovih knjiga, dejstvovao preko budimskih vlasti da se onemogući štampanje knjiga. Stratimirović se posebno nije mirio sa Vukovom azbukom, zbog izbacivanja starih ćiriličnih slova i uvođenja slova J, smatrajući to napuštanjem pravoslavlja i pokatoličavanjem. Vuk je preveo Novi zavet na srpski 1819. godine i objavio ga, posle 27 godina pokušaja da dobije preporuku, pod naslovom Novi zavjet Gospoda našega Isusa Hrista. Pored srpske crkve, najveći Vukov protivnik je bio Jovan Hadžić, osnivač i predsednik Matice srpske i jedan od najobrazovanijih Srba tog vremena. Hadžić, koji je u početku bio Vukov saradnik, ali su se kasnije razišli po pitanjima jezika, je 1837. počeo polemiku sa Vukom Karadžićem. U spisu „Sitnice jezikoslovne“, Hadžić je dao uputstva za rad budućim gramatičarima. Vuk je potom napisao svoj „Odgovor na sitnice jezikoslovne“, u kom je zamerio Hadžiću na slabom poznavanju narodnog jezika i neprincipijelnosti u pisanju. Vukov odgovor je bio oštar, pa je Hadžić nastavio polemiku napisavši nekoliko članaka i brošura („Utuk I“, „Utuk II“, „Utuk III“...). Polemika između Karadžića i Hadžića je trajala skoro deceniju, a Karadžić je odneo pobedu tek 1847. godine. 1847. Godina 1847. je godina Vukove pobede, i godina u kojoj je konačno dokazao da je srpski narodni jezik jedini pravi jezik Srba, tj. da je slavenoserbski jezik mešavina ruskoslovenskog i srpskog narodnog jezika bez čvršćih pravila. Te godine izdate su četiri knjige Vuka i njegovih saradnika: prevod „Novog zavjeta“ sa crkvenoslovenskog na srpski jezik, autor:Vuk rasprava o jeziku „Rat za srpski jezik i pravopis“, Đuro Daničić, „Pesme“,Branka Radičevića „Gorski vijenac“ Petra Petrovića Njegoša Izdavanjem „Gorskog vijenca“, dokazano je da se i najveća filozofska dela mogu pisati čistim srpskim narodnim jezikom. Od 1814. do 1847. godine Vukova pobeda nije bila izvesna. Iako je njegov rad naišao na odobravanje evropskih filologa i lingvista, on je među samim Srbima imao žestoke protivnike, koji su mu prigovarali da njima ne treba prosti, govedarski jezik. Slamajući protivnike u polemikama i štampajući srpske narodne umotvorine, kojima se oduševljavala cijela Evropa, pa čak i najveći evropski pesnik toga vremena Nijemac Gete, Vuk je svojim protivnicima sve više dokazivao da nisu u pravu. Istovremeno je dobijao sve više pristalica među mlađim srpskim književnim i kulturnim radnicima. Do Vukove pobede 1847. dolazi upravo zahvaljujući mladom pokoljenju intelektualaca. Te godine su objavljena gore navedena dela kojima je dokazano da se na prostom narodnom jeziku može pisati kako poezija, filozofija tako i sama Biblija, čiji prevod ne zaostaje ni za jednim prevodom na drugi jezik. Delo Đure Daničića je dokrajčilo višegodišnju Vukovu polemiku sa njegovim glavnim protivnikom Jovanom Hadžićem i potpuno opravdalo Vukovu reformu srpske azbuke i pravopisa. Iako je Vukova reforma ove godine postala stvarnost, trebaće dvadeset i jedna godina da se u Srbiji zvanično prihvati Vukov pravopis. Njegoš o Vukovoj redakciji srpskog jezika Njegoš svjedoči i potvrđuje svoju saglasnost Vukovom prevodu `Novog zavjeta` na srpski jezik (prihvata Vukovu redakciju srpskog jezika)- Beč, 9. oktobra 1833. g.: „SVJEDODŽBA - Kojom mi doljepotpisani svjedočimo da je poznatog srpskog spisatelja g. Vuka Stefanovića Karadžića prevod ’Novog zavjeta’ na srpski jezik čist i pravilan i da je naša volja i želja da se pomenuti prevod na svijet izda na polzu jezika i duševno spasenije srpskog naroda ... Potpis :vladika crnogorski i brdski Petar Petrović” Sakupljanje narodnih umotvorina Na beleženju narodnih umotvorina Vuk je počeo da radi odmah po poznanstvu sa Kopitarom. Kopitar je gajio veliku ljubav prema slovenskim narodima, interesujući se naročito za narodne pesme, a nemački kulturni radnici, koji su u svojoj zemlji sakupljali starine i izučavali narodnu prošlost, bili su mu bliski prijatelji. U Beču je Vuk 1814. štampao zbirku narodnih pesama nazvanu „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“, u kojoj se našlo oko 100 lirskih i 6 epskih pesama. Ovo je bio prvi put da se jezik prostog naroda pojavio u štampi. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesma pod imenom „Narodna serbska pesnarica“, sa oko stotinu lirskih i 17 epskih pesama, koje je zabeležio po Sremu, kod Mušickog u Šišatovcu, Zemunu, Pančevu, Sremskoj Mitrovici i Novom Sadu. U ovoj zbirci su se našle pesme koje su ispevali Tešan Podrugović i Filip Višnjić. Kopitar je u stranim listovima pisao o srpskoj narodnoj poeziji, pa čak i prevodio na nemački jezik. Među zainteresovanim za srpski jezik našli su se Nemac Johan Volfgang Gete i braća Grim. Nova izdanja narodnih pesmama izašla su 1823. i 1824. u Lajpcigu i 1833. u Beču. Nova izdanja počela su izlaziti u šest knjiga od 1841. Zbog velikih štamparskih troškova peta i šesta knjiga su se pojavile tek 1862. i 1864. Posle velikog uspeha sa narodnim pesmama, Vuk je počeo da radi na sakupljanju svih vrsta narodnih umotvorina. Prva zbirka pripovetki „Narodne srpske pripovijetke“ su se štampale 1821. u Beču. U ovom izdanju se našlo 12 pripovedaka i 166 zagonetki. Godine 1853, u Beču je izašlo novo izdanje pripovedaka, koje je Vuk posvetio Jakobu Grimu. Vukova kćerka Mina je sledeće godine prevela pripovetke na nemački jezik. Beleženje narodnih poslovica je išlo paralelno sa sakupljanjem pesama i pripovedaka. Zbog intervencije mitropolita Stratimirovića, bečke vlasti nisu dozvolile izdavanje zbirke bez dozvole budimskih vlasti. Kako je Vuk u to vreme boravio u Crnoj Gori, na Cetinju je 1836. štampao „Narodne srpske poslovice“ koje je posvetio vladici Petru II Petroviću Njegošu. Posle ovog izdanja Vuk je za života objavio još jedno izdanje poslovica. Sakupljanje narodnih običaja Specifičan život srpskog naroda za vreme vladavine Turaka, izolovan od savremenosti, učinio je da se arhaična patrijarhalna verovanja i običaji u njemu dugo očuvali. Stoga je Vuk Karadžić predano radio na opisivanju narodnog folklora. „Srpski rječnik“ je pružio prve bogate opise običaja i verovanja naroda. Tumačeći pojedine reči, Vuk je unosio i opise. Istoriografski rad Pored rada na reformi srpskog jezika i prikupljanju narodnih umotvorina, Vuk Karadžić se bavio i istoriografskim radom. Kao učesnik Prvog srpskog ustanka, Vuk je spremio ogroman materijal o događajima sve do 1814, kao i o vladavini kneza Miloša Obrenovića. Godine 1828. je objavio rad „Miloš Obrenović knjaz Serbiji“. Od obilne građe o Prvom srpskom ustanku, Vuk je izdao samo jedan deo „Praviteljstvujušči sovjet serbski...“, u kom je opisao najvažnije bitke iz Prvog srpskog ustanka i neslogu između srpskih starešina. Najistaknutije vođe Prvog srpskog ustanka Vuk je opisao u nekoliko istorijskih monografija. Tu su obuhvaćeni Hajduk Veljko Petrović, Miloje Petrović, Milenko Stojković, Petar Dobrnjac, Hadži Ruvim i drugi. Konačno, Vuk je poznatom nemačkom istoričaru Leopoldu Rankeu dao materijal o Prvom srpskom ustanku, prema kojoj je Ranke kasnije napisao svoje delo „Srpska revolucija“ (nem. Die serbische Revolution). Vukov uticaj Filološki rad U prvoj polovini 19. veka, uz pomoć tadašnjih vrhunskih filologa, kao što su braća Grim i austrijskih državnih vlasti koje je predstavljao Jernej Kopitar, Vuk Stefanović Karadžić je reformisao srpsku ortografiju i pravopis, praveći veliki rez između dotadašnje slavenosrpske kulture i novog standarda. Karadžićeva kapitalna dela, među kojima se ističu prvo izdanje „Srpskog rječnika“ (1818), drugo, znatno prošireno (1852), te prevod „Novoga zavjeta“ (1847), postavili su temelje za savremeni standardni srpski jezik, a znatno su uticala i na oblik savremenog standardnog hrvatskog jezika, ponajviše u fazi hrvatskih vukovaca ili mladogramatičara. Osnovna načela Karadžićeve reforme se mogu sažeti u tri tačke: izjednačavanje narodnog i književnog jezika, tj. insistiranje na folklornim jezičkim oblicima, za koje se smatralo da su pouzdan vodič zabeležen u narodnim pesmama i poslovicama; prekid sa svim starijim oblicima srpske književnosti i pismenosti i novo utemeljenje standardnog jezika bez oslona na tradiciju; i, novoštokavski folklorni purizam, što se ogledalo u čišćenju jezika od crkvenoslavizama koji su identifikovani kao ruskocrkvena naplavina koja ne odgovara glasovnoj i gramatičkoj strukturi srpskog jezika. Na tehničkom nivou, Karadžićeva reforma se manifestovala u novoj srpskoj ćirilici u kojoj su izbačeni nepotrebni poluglasnici (ъ, ь), apsorbovani (upijeni) grafemi za lj, nj, dž koje je predlagao Sava Mrkalj (Vuk je gotovo u potpunosti preuzeo grafiju „narodnog“ pisanog idiolekta Gavrila Stefanovića Venclovića, monaha u manastiru Rači s kraja 17. i početka 18. veka), te uvedena grafema j iz (nemačke) latinice. Novi fonološki pravopis, primeren prozirnom idiomu kakav je srpski, zamenio je stariji tvorbeno-morfološki. Jezički supstrat je bila novoštokavska ijekavština (istočnohercegovačko-krajiško narečje), koju je Vuk Karadžić stilizovao delom i prema hrvatskim pisanim djelima (tjerati umesto ćerati, djevojka umesto đevojka, hoću umesto oću). Ali, zbog uticaja srpske građanske klase u Vojvodini i Srbiji, ta je reforma prihvaćena u nešto izmenjenom obliku: ijekavski refleks jata (ѣ) je zamenjen ekavskim (npr. dete umesto dijete). Srpski književni jezik ijekavskog refleksa jata ostao je u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, među Srbima i Hrvatskoj, kao i u narodnim govorima zapadne i jugozapadne Srbije. Nefilološki rad Vuk je pored svog najvećeg doprinosa na književnom planu, dao veoma značajan doprinos i srpskoj antropologiji u kombinaciji sa onovremenom etnografijom. Uz etnografske zapise ostavio je zapise i o fizičkim osobinama tela. U književni jezik je uneo bogatu narodnu terminologiju o delovima tela od temena do stopala. Treba napomenuti da se ovim terminima i danas koristimo, kako u nauci tako i u svakodnevnom govoru. Dao je, između ostalog, i svoje tumačenje veze između prirodne sredine i stanovništva, a tu su i delovi o ishrani, o načinu stanovanja, higijeni, bolestima, kao i o pogrebnim običajima. U celini posmatrano, ovaj značajni doprinos Vuka Karadžića nije toliko poznat niti izučavan. Nagrade Vuk je bio cenjen u Evropi: biran je za člana berlinske, bečke, petrogradske akademije nauka, primljen je za člana naučnih društava u Krakovu, Moskvi, Getingenu, Parizu i drugim gradovima. Odlikovan je od ruskog i habzburškog cara, od pruskog kralja, i Ruske akademije nauka. Dodeljeni su mu Orden knjaza Danila I,[15] Orden Svete Ane sa krunom, Orden crvenog orla i Orden Franca Jozefa. Godine 1861, dodeljena mu je titula počasnog građanina grada Zagreba. Pokrenuta je inicijativa da jedna ulica u Beču dobije njegovo ime. Miodrag Popović (Obradovce, Crna Trava, 16. oktobar 1920 – Beograd, 2005) je srpski bio istoričar književnosti, esejist, pesnik, pripovedač, romanopisac i profesor Univerziteta u Beogradu. Pre rata pripadao komunističkom pokretu, kao i njegov brat Milentije Popović. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu, 1939. godine. Studirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu i diplomirao na Filozofskom fakultetu 1951. godine. Bio je službenik Prosvetnog odeljenja INO Beograda, sekretar i član redakcije časopisa „Mladost“ i novinar u Radio Beogradu. Uhapšen po IB-u 16. oktobra 1949. i sproveden na Goli otok, potom u Rudnik „Kreka“, da bi 1. marta 1950. bio pušten na slobodu. Od oktobra 1950. radi kao bibliotekar u Univerzitetskoj biblioteci Svetozar Marković. Potom je (od 1955) asistent na Filozofskom fakultetu. Doktorira 1957. s tezom „Đura Jakšić do 1868. godine“. Od 1958. je naučni saradnik na Katedri za jugoslovensku književnost Filološkog fakulteta, pa vanredni profesor za predmet Jugoslovenska književnost (1964) i redovni profesor Nove jugoslovenske književnosti (1971). Penzionisan je 1. novembra 1980. godine. Rad i dela Njegovo kapitalno delo je „Istorija srpske književnosti – romantizam I–III“ (1968–1972), u kome temeljno analizira vreme i okolnosti nastanka značajnih dela srpske književnosti 19. veka i ističe njihove vrednosti sa današnjeg stanovišta. Na nov način je protumačio i prevrednovao delo većine srpskih romantičara (Vuk Karadžić, Sima Milutinović Sarajlija, Njegoš, Zmaj, Jakšić), dok je nekim piscima dao značajnije mesto nego što su ga do tada u književnosti imali (Đorđe Marković Koder, Prota Mateja Nenadović, Stojan Novaković). Sa velikim uvažavanjem napisao je obimnu monografiju o Vuku Karadžiću (1964) i kritički pisao o kosovskom mitu, smatrajući da svoje korene vuče iz paganskih obreda i da je svoj završni oblik dobio u vreme Prvog srpskog ustanka (Vidovdan i časni krst, 1976). Ove knjige su za njegova života doživele po tri izdanja u velikim tiražima. Pored studija i eseja, u časopisima je objavljivao pesme, pripovetke, putopise i satiričnu prozu. Monografije Vuk Stefanović Karadžić 1787–1864, Nolit, Beograd, 1964, Istorija srpske književnosti – romantizam I–III, Nolit, Beograd, 1968–1972, Romantizam I–III, drugo skraćeno i prerađeno izdanje, Nolit, Beograd, 1975, Istorija srpske književnosti – romantizam I i II, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1985, Studije Jedna pesma i jedna epoha, članci i studije, Novo pokoljenje, Beograd, 1954, Đura Daničić, Nolit, Beograd, 1959, Traganje za trajnim, književno-istorijske studije, Nolit, Beograd, 1959, Đura Jakšić, Prosveta, Beograd, 1961, Vidovdan i časni krst, ogledi iz književne arheologije, Slovo ljubve, Beograd, 1976, Ogledi iz književne arheologije, 1977, Zatočenik pamćenja (lament), 1981, Jota (Srp duha nečastivog), Rad, Beograd, 1981, Pamtivek (Srpski rječnik Vuka St. Karadžića), 1983, 1985 Cetinjski bonik (o Njegošu), 1984, 1986, Poznice (memoarski eseji), Prosveta, Beograd, 1999. Roman Za jatom, 1955. Nagrade Nagrada Đorđe Jovanović 1972, Oktobarska nagrada Beograda, 1976. Sedmojulska nagrada, 1984. Vukova nagrada, 1987, „Geca Kon“, 2000. MG (Ć)

Novo, nečitano, nema posvete. Istorija filozofije : od antičke Grčke do savremenog doba - Gunar Širbek Izdavač: Karpos Godina izdanja: 2017 Broj strana: 657 Format: 21 cm Povez: Broširani „Pročitao sam Istoriju filozofije Širbeka i Giljea u prvom prevodu na nemački iz 1993. To je prevod 4. norveškog izdanja iz 1987. I samo te godine govore mnogo toga. Za dugotrajni uspeh ovog dela postoje dobri razlozi: ne znam za zanimljiviju i inovativniju istoriju zapadne filozofije. Sastavio ju je originalan um koji nikad ne piše u stilu pukog pregleda istorije ideja, već svaku od njih predstavlja kao proizvod međusobno povezanih procesa rešavanja problema.“ Jirgen Habermas Istorija filozofije Gunara Širbeka i Nilsa Giljea je obuhvatan pregled istorije filozofskih ideja i pravaca, od vremena presokratovaca do pred kraj XX veka. Pored temeljnog opisa svih najvažnijih filozofskih pokreta i učenja, autori rasvetljavaju i mnoge činioce koji su uticali na razvoj zapadne misli, poput prirodnih nauka ili političkih ideologija kao što su liberalizam, socijalizam i fašizam. Posebna vrednost ovog pregleda nije samo kompetentan opis nekog učenja ili postavke, nego njemu prethodi vešto osvetljavavanje problematike i pitanja na koje neki filozof u datom vremenu pokušava da dâ odgovor. Time što su dovoljno prostora posvetili kontekstualizaciji, autori uspevaju da, s izvesnom lakoćom, približe široj publici i takve mislioce kao što su Spinoza i Kant. Nema sumnje da je to jedan od razloga što je ova Istorija filozofije prevedena na 17 jezika i služi kao udžbenik na mnogim univerzitetima (engleski prevod se pojavio pod imenom A History of Western Thought (izd. Routledge, 20011), a ugledni nemački izdavač Suhrkamp objavio ju je po imenom Geschichte der Philosophie (19931). Valja istaći da u ovom istorijskom pregledu filozofske misli nisu zastupljeni samo filozofi stricto sensu, nego i, primera radi, najvažniji sociolozi (Dirkem, Veber itd.), ekonomski mislioci (od Adama Smita do Kejnsa), a postoje poglavlja o Frojdu i psihoanalizi, Darvinu, razvoju humanistike (Herder, Šlajermaher, Diltaj) ili istoriografije (Viko, Ranke). Jedno poglavlje je posvećeno i staroj kineskoj i indijskoj misli. I konačno, naročito težište u ovoj knjizi zauzima uspon prirodnih nauka i politička filozofija, što je odvaja od većine poznatih istorija filozofije.

U dobrom stanju! Rikna malo ostecena, nista strasno, unutrasjost u dobrom stanju! Nemački Jungvolk (DJ), poznat i kao Jungvolk, bio je omladinska organizacija Hitlerove omladine za dečake između 10 i 14 godina. Zatim, ko nije korišten kao vođa mladih i kao takav nije želeo da ostane u skladu sa višim liderima mladih, premešten je u Hitlerovu omladinu. Cilj organizacije je bio indoktrinacija mladih u smislu nacionalsocijalizma, njihovo obrazovanje u odanosti Adolfu Hitleru i njihovo obučavanje u obliku predratnog obrazovanja. Članovi nemačke omladine zvanično su sebe zvali `mladići mladići`, jezivim jezikom za najmlađu berbu `Pimpf`. Organizacija je bila deo nacionalsocijalističkog koncepta izjednačavanja i kontrole svih područja ljudskog života. Kao omladinska organizacija, nemački mladi ljudi su postojali sve do propasti nacionalsocijalizma 1945. godine. Naziv Jungvolk skovan je / oblikovan po nacionalno oblikovanim odsecima pokreta Vandervogel u Beču nakon završetka Prvog svetskog rata. U leto 1930. godine nemačke grupe Austrije i Rajha udružile su se sa omladinom Hitlera radi formiranja nemačkih mladih ljudi, Lige Tatjugenda iz Velike Nemačke. Ostavkom Kurta Grubera sa mesta Reichsfuhrera HJ u martu 1931. godine, sedište VSS Plauen preseljeno je u Minhen, a prethodno nezavisni nemački Bundestag mladi su bili povezani sa VSS: 15-godišnjaci su morali da budu stvarni VSS, a 18-godišnjaci nastavljaju Change SA. Tvrdnja vodećih funkcionera VSS sastojala se, pa je Arno Klonne, „ukupnost mladosti, kao i celokupna sfera života mladih Nemaca () zarobljavanja“. [1] Nakon `oduzimanja vlasti`, Hitler 1933 je porastao zabranom, disolucijom, samorazpuštanjem, prebacivanjem i preuzimanjem drugih omladinskih saveza snažno članstvo u nemačkim mladima. Prema zakonu o Hitlerovoj omladini od 1. decembra 1936, celokupna nemačka omladina treba da se sumira po principima Fuhrerovog principa u Hitlerovoj omladini, gde sledeću školu i roditelje `fizički, mentalno i moralno, u duhu nacionalsocijalizma radi služenja narodu i nacionalnoj zajednici „Treba da se obrazuje. [1] Baldur von Schirach, vođa omladinskog rajha NSDAP-a, proglasio je 1936. godine „Godinom nemačkog Jungvolka“. [2] U prvim danima „Trećeg Reicha“ element Lige je još uvek imao značajan uticaj kod nemačkih mladih. Mnogi Bundische nisu samo podcjenjivali moć nacionalnih socijalističkih omladinskih organizacija, već su i direktno ili barem odobravajuće reagovali na nacionalsocijalizam. Tradicionalna pesma i materijal za pisanje su još više negovani kod mladih, određeni oblici šatora i korišćeni muzički instrumenti i nošenje specifičnih grupa. Bivši omladinski lideri Bundestaga učinili su da se časopis Deutsches Jungvolk značajno uključi u njega. To se promenilo čistkom nacionalnih socijalističkih omladinskih organizacija posle 30. juna 1934. [3] Najkasnije 1936. godine, tradicija Lige u linijskim formacijama mladih bila je eliminisana. Sam u osnovi, čini se da tradicija zaveta, iako sve više nejasna, nastavlja da postoji. [4] Međutim, krajem tridesetih godina KSKS veka postalo je očigledno da je sve više mladih ljudi pokušavalo da izbegnu da budu prisiljeni na borbu. Nasuprot tome, od mnogih mladih koji su se voleli pridružiti Jungvolk grupama, samo relativno mali broj njih je to učinio iz političkog uverenja, ali pre svega zbog mladenačkog života u zajednici, ponude karijere i sportskih aktivnosti. Matthias von Hellfeld i Arno Klonne tvrde da se putem nacionalnih socijalističkih omladinskih organizacija poput mladih nije formirao „širi sloj fanatično aktivnih mladih socijalista“, već u najboljem slučaju „Dresura mladih u sistemsku adaptaciju, odricanje od političke i društvene volje i spontanosti „Dosegnuo je ono što je predstavljalo„ političko-društvenu nesposobnost mladih “. [1] U Drugom Pravilniku o primeni (Pravilnik o mladim službama) zakona o Hitlerovoj omladini od 25. marta 1939. godine, obavezno članstvo je utvrđeno u nemačkom Jungvolku. Za službu tokom Drugog svetskog rata obuhvaćene su akcije čišćenja i sakupljanja odeće, otpadnih metala i zimske olakšice. Nemački Jungvolk je zabranjen kao podele Hitlerove omladine posle rata Zakonom o kontroli br. 2 i raspušten, oduzeo mu imovinu.

Horst Ueberhorst: GESCHICHTE DER LEIBESÜBUNGEN (Istorija fizičkog vaspitanja), Prvo izdanje, Verlag Bartels und Wernitz, Berlin, Band 1, 1972, strana 263, ISBN 3-87039-928-7; Band 2, 1978, strana 347, ISBN 3-87039-996-1; Band 3,Teilband 1, 1980, strana 622 ; Band 3, teilband 2, 1982, od 623-1144; Band 4, 1972, strana 234, ISBN 3-87039-946-5; Band 5, 1976, strana 445, ISBN 3-87039-980-5. Kapitalno delo o istoriji i razvoju fizičkog vaspitanja, fizičke kulture, sporta i pojedinačnih i grupnih sportova od praistorije do dvadesetog veka u svetu i Evropi. Knjiga 5 ima tekst o istorije sporta i fizičke kulture u Jugoslaviji kojeg je napisao profesor Drago Stepišnik (str. 347-368). Sve knjige su na nemačkom jeziku, formata 17 x 24 cm, sa kožnim povezom, ilustrovane crno-belim fotografijama, tabelama, i pod redakcijom profesora Horsta Ueberhorsta sa Rur Univerziteta u Bohumu. Tom 5 ima na nekoliko strana podvučenih redove hemijskom olovkom. Sve knjige imaju potpis i pečat vlasnika. Ne korespondiram SMS porukama. Ne prodajem knjige kupcima sa Kosova i ne šaljem u inostranstvo. Cena je za komplet (6 knjiga) sa poštarinom.