Arhipelag basketa: Sve o evropskim košarkaškim prvenstvima od 1935 - 2003 / Vladislav Radosavljević Beograd 2003. Mek povez, ilustrovano, 198 strana. Knjiga je odlično očuvana (kao nova). V6 Sadržaj: PERIOD 1935-1949, EGIPATSKI MANEVAR 1. ŠAMPIONAT EVROPE, Švajcarska, 1935. 2. ŠAMPIONAT EVROPE, Letonija, 1937, 3. ŠAMPIONAT EVROPE, Litvanija, 1939. 4. ŠAMPIONAT EVROPE, Švajcarska, 1946. 5. ŠAMPIONAT EVROPE, ČSSR, 1947. 6. ŠAMPIONAT EVROPE, Egipat, 1949. PERIOD 1951-1961. ČARDAŠ USRED KAZAČOKA 7. ŠAMPIONAT EVROPE, Francuska, 1951. 8, ŠAMPIONAT EVROPE, SSSR, 1953. 9. ŠAMPIONAT EVROPE, Mađarska, 1955. 10. ŠAMPIONAT EVROPE, Bugarska, 1957. 11. ŠAMPIONAT EVROPE, Turska, 1959. 12. ŠAMPIONAT EVROPE, Jugoslavija, 1961. ISTORIJA (1) PERIOD 1963-1981 5-3-2! 13. ŠAMPIONAT EVROPE, Poljska, 1963. 14. ŠAMPIONAT EVROPE, SSSR, 1965. 15. ŠAMPIONAT EVROPE, Finska, 1967. 16. ŠAMPIONAT EVROPE, Italija, 1969. 17. ŠAMPIONAT EVROPE, SR Nemačka, 1971. 18. ŠAMPIONAT EVROPE, Španija, 1973. 19. ŠAMPIONAT EVROPE, Jugoslavija, 1975. 20. ŠAMPIONAT EVROPE, Belgija, 1977. 21. ŠAMPIONAT EVROPE, Italija, 1979. 22. ŠAMPIONAT EVROPE, ČSSR, 1981. ISTORIJA (2) PERIOD 1983-2001, TROJKE ALEKSANDRA VELIKOG 23. ŠAMPIONAT EVROPE, Francuska, 1983. 24. ŠAMPIONAT EVROPE, SR Nemačka, 1985. 25. ŠAMPIONAT EVROPE,Grčka, 1987. 26. ŠAMPIONAT EVROPE,Jugoslavija, 1989. 27. ŠAMPIONAT EVROPE, Italija, 1991. 28. ŠAMPIONAT EVROPE,Nemačka, 1993. 29. ŠAMPIONAT EVROPE, Grčka, 1995. 30. ŠAMPIONAT EVROPE, Španija, 1997. 31. ŠAMPIONAT EVROPE,Francuska, 1999. 32. ŠAMPIONAT EVROPE,Turska,2001. ISTORIJA (3) IZ UTAKMICE U UTAKMICU ZBIRNA STATISTIKA YU NA EP ZANIMLJIVOSTI SELEKTORI REPREZENTACIJE 33. EVROPSKO PRVENSTVO, (5.-14. SEPTEMBAR 2003) . `A` GRUPA (LULEA) `B` GRUPA (NORČEPING) `C` GRUPA (SEDERTALJE) ”D” GRUPA (BORAS)

U dobrom stanju Marksizam i revolucija / Karl Korsch ; izbor i predgovor Hotimir Burger ; [preveli Aleksa Buha ...et al.] Vrsta građe stručna monog. Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 1983 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Globus, 1983 (Ljubljana : Delo) Fizički opis XXIV, 349 str. ; 22 cm Drugi autori - osoba Burger, Hotimir, 1943-2018 = Burger, Hotimir, 1943-2018 Buha, Aleksa, 1939- = Buha, Aleksa, 1939- Zbirka Biblioteka Prometej ; 21 ISBN (Karton sa omotom) Napomene Korschova historizacija marksizma / Hotimir Burger: str. VII-XXIV Bibliografija spisa Karla Korscha: str. 327-343 Registar. Predmetne odrednice Marksizam -- Revolucija Korsch, Karl, 1886-1961 Korš, Karl, 1886-1961 Sadržaj Korschova historizacija marksizma (H. Burger) / VII—XXIV O MARKSIZMU /1 Socijalistička formula za organizaciju narodne privrede / 3 Praktički socijalizam / 7 Stajalište materijalističkog shvaćanja povijesti /14 Petnaest teza o znanstvenom socijalizmu / 36 Marksizam i filozofija / 41 Sadašnje stanje problema »Marksizam i filozofija« / 96 Marxova dijalektika /132 O materijalističkoj dijalektici /137 Marksizam Prve interancionale /143 Povijesni karakter marxističke znanosti /148 Ponovno uspostavljanje marksizma u takozvanom sindikalnom pitanju /164 Prilog povijesti marksističke ideologije u Rusiji /171 O nekim načelnim pretpostavkama za materijalističku diskusiju o teoriji kriza /180 Marksizam /188 Marksizam i današnji zadaci proleterske klasne borbe / 199 Nedogmatski pristup marksizmu / 208 Deset teza o marksizmu danas / 216 O REVOLUCIJI 219 Socijalizacija i radnički pokret / 221 Promjene problema političkih radničkih savjeta u Njemačkoj / 228 Sindikalne borbe, sindikalno jedinstvo i jedinstvo radničke klase / 238 Kineska revolucija / 248 Deset godina klasnih borbi u Sovjetskoj Rusiji / 257 Problem unitarizam - federalizem u francuskoj revoluciji / 268 Španjolska revolucija / 290 Država i kontrarevolucija / 303 Restauracija ili totalizaciia / 311 Marxovo stanovište u evropskoj revoluciji 1848. / 316 Bibliografija spisa Karla Korscha / 327 Kazalo imena / 345 Da se uopće može govoriti o marksizmu i revoluciji odvojeno i da se tako njihova odvojenost prešutno prihvaća, to je za Karla Korscha jedan od najznačajnijih problema suvremenoga radničkoga pokreta i marksizma a time i jedan od presudnih problema suvremenog svijeta uopće. Zato se u njegovim nedoumicama u pogledu marksizma prelama epoha a izbor njegovih tekstova na navedene teme, osim što primjereno reprezentira Korschov opus, inspirativan je za svako suvremeno razmišljanje o tim temama i za razumijevanje suvremenoga svijeta. Dok jedan dio ovih tekstova razmatra marksizam kao povijesnu, društvenu i prije svega revolucionarnu doktrinu i ujedno pokazuje sve bitne promjene Korschova stava spram njega, uključujući i njegove pokušaje obnove marksizma, dotle drugi dio tekstova predstavlja — najopćenitije rečeno — prezentiranje Korschova pokušaja primjene marksizma na razumijevanje suvremenoga svijeta, osobito s obzirom na perspektivu njegovoga revolucionirala. To je traganje za strategijskim oblicima revolucionarne inicijative i akcije kao i Korschova ocjena pojedinih inicijativa i akcija (savjeti, sindikalizam itd.) ili pojedinih revolucionarnih pokreta (SSSR, Kina itd.).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Mihail Mihajlovič Bakhtin (5. novembar [17], 1895. [1] [2] [...], Orel [4] - 7. marta 1975. [2] [5] [...], Moskva [1]) - ruski filozof, kulturolog, teoretičar Evropska kultura i umetnost. Istraživač jezika, epskih oblika naracije i žanra evropskog romana. Tvorac nove teorije evropskog romana, uključujući pojam polifonizma (polifonije) u književnom delu. Istražujući umetničke principe romana Francoisa Rabelaisa, Bakhtin je razvio teoriju univerzalne popularne kulture smeha. Pripada književnim pojmovima kao što su polifonizam, kultura smeha, hronotop, karnevalizacija, menippea, duhovni gornji i telesni donji. Bahtin je autor više lingvističkih radova posvećenih opštem teorijskom pitanju, stilizmi i teoriji govornih žanrova. Intelektualni vođa naučnog i filozofskog kruga, koji je poznat kao `Bahtinov krug`. Rođen je u Orelu u brojnoj porodici zaposlenog u banci. Tada je živeo sa porodicom u Vilni i Odesi. Prema njegovim rečima, studirao je na univerzitetima u Petrogradu i Novorosijsku (nema dokumentovanih dokaza). Stariji brat je Nikolaj, filozof, istoričar antike. Od 1918. živeo je u gradu Nevel, gde je predavao u jednoj radnoj školi. Bakhtin je takođe razvio uski krug intelektualaca istomišljenika: M. I. Kagan, L. V. Pumpianski, V. N. Voloshinov, M. V. Iudina, B. M. Zubakin. 1919. godine - prvi objavljeni članak, „Umetnost i odgovornost“. Bakhtin.JPG Od 1920. živeo je u Vitebsku, gde je predavao u pedagoškom institutu i ​​konzervatorijumu, držao javna predavanja o filozofiji, estetici i književnosti. Njegovi poznanici uključuju P. N. Medvedeva, V. N. Voloshinova i I. I. Sollertinskog. U 1920-1924. Godini radio je na nedovršenim filozofskim traktatima i ranom izdanju knjige o Dostojevskom. 1921. oženio se Elenom Aleksandrovnom Okolovič. 1924. godine, na poziv Medvedeva koji se prethodno tamo vratio, vratio se u Lenjingrad. U krugu Bakhtina (koji sada, zajedno sa M. V. Iudinom, P. N. Medvedevim, V. N. Voloshinovom, L. V. Pumpianskim i I. I. Sollertinskim, koji su se preselili iz Vitebska i Nevela, obuhvata I. I. Kanaev , pesnik K. K. Vaginov i orijentalista M. I. Tubjanski), nastavljeni su kućni razgovori i seminari o filozofiji religije, etike i književnosti. Freud je takođe raspravljao o teoriji psihoanalize. Izveštaj Instituta za istoriju umetnosti „Problem heroja i autora u umetničkom stvaralaštvu“ 28. juna U decembru 1928. godine Bakhtin je zajedno s još nekoliko Lenjingradskih intelektualaca uhapšen u vezi sa aktivnostima grupe A. A. Meier (Uskrsnuće). 5. januara 1929. godine Bakhtin je pušten iz zatvora u kućnom pritvoru zbog bolesti (multipli osteomijelitis). 22. jula, dok je bio u bolnici, osuđen je u odsustvu na pet godina u logoru Solovetski, ali zahvaljujući naporima supruge i prijatelja, kazna je preinačena na 5 godina progonstva u Kustanaiu. Juna 1929. objavljena je prva Bahtinova monografija, „Problemi stvaralaštva Dostojevskog“. Posle prestanka izgnanstva 1936. godine, zbog zabrane života u velikim gradovima, Bakhtin je dobio posao u Mordovskom državnom pedagoškom zavodu u Saransk, ali je tamo bio prisiljen da napusti 1937. i do 1945. živeo je u stanici Saviolovo, u regionu Kalinin, gde je radio kao učitelj u škola broj 14. 1938. godine, zbog osteomijelitisa, amputirana mu je desna noga [6]. Pre rata, Bakhtin je učestvovao u odseku za teoriju književnosti Instituta za svetsku književnost. A. Gorki Akademija nauka SSSR-a (IMLI), gde je sačinio dva izveštaja o teoriji romana [7]. Prvi izveštaj, „Reč u romanu“, sačinjen je 14. oktobra 1940 (ovaj izveštaj je objavljen u „Pitanjima o književnosti“ 1965, br. 8), a drugi izveštaj, „roman kao književni žanr“, pročitan je 24. marta 1941. (objavljen u „Pitanja o književnosti“) 1970. br. 1) [8]. 15. novembra 1946. Bakhtin je odbranio disertaciju u Moskvi na Institutu svetske književnosti na temu `Rabelais u istoriji realizma` [9] i dobio doktorat [6]. Iste godine vratio se u Saransk, gde je ponovo radio na odeljenju za opštu književnost Državnog pedagoškog zavoda u Mordoviji (od 1957 - Državni univerzitet u Mordoviji) do 1961. Skoro savremeni zaboravljeni (između 1930. i 1963., osim tri manje novinske beleške, nisu štampane), Bahtin se 1960. vratio u naučni prostor SSSR-a, zahvaljujući pomoći istomišljenika koji su ga prepoznali kao svog učitelja: 1960. dobio je kolektivno pismo književnih naučnika - naučnici Instituta za svetsku književnost V. V. Kožinov, S. G. Bočarov, G. D. Gačev, P. V. Palievski, V. D. Skvoznikov [10]. Godine 1969. Bakhtin se preselio iz Saranska u Moskvu, pod pokroviteljstvom Jurija Andropova, koji mu je naredio da nađe dostojan stan književnom kritičaru [11]. Tokom 1960-ih i 1970-ih, Bakhtinovi su članci objavljeni u IMLI publikacijama: časopisu Voprosi literaturi i zbirci Contekt. Uspeo je da objavi svoju knjigu o Rabeli, da ponovo objavi knjigu o Dostojevskom (zapravo novo izdanje), da pripremi zbirku članaka o literaturi, „Pitanja o književnosti i estetici. Studije različitih godina “(objavljeno ubrzo nakon smrti autora). Umro je 7. marta 1975. u 79. godini. Sahranjen je u 21. delu Vvedenskog groblja [12]. Legaci Glavna djela Bakhtina ubrzo su prevedena i postala su vrlo poznata na Zapadu. U Engleskoj, na Univerzitetu u Sheffieldu, postoji Bakhtinski centar koji vrši naučni i obrazovni rad [13]. Bakhtinov rad postao je posebno popularan u Francuskoj, gde su ga promovisale Tsvetan Todorov i Julia Kristeva. Bakhtin je veoma poznat i u Japanu, gde je objavio prvo u svetu svoje sakupljene radove, a objavio je i veliki broj monografija i radova o njemu. Od 1992. godine u Vitebsku (od 2000. godine, zapravo u Moskvi) objavljen je „časopis za naučna istraživanja o biografiji, teorijskoj baštini i eri M. M. Bakhtina“ („kvartalni časopis za istraživanje izdavači, sledbenici i protivnici M. M. Bakhtina “, zatim -„ časopis za naučna istraživanja o biografiji, teorijskoj baštini i eri M. M. Bakhtina “) -„ Dijalog. Karneval. `Hronotop`. Posle pauze od 2004. do 2008. godine, od 2009. godine časopis izlazi dva puta godišnje. U delu M. Bakhtina veliko mesto zauzimaju problemi pozorišta i drame, filozofija scenske umetnosti u celini. Braća Bakhtin su u detinjstvu, pod vođstvom svoje guvernante, igrali scene iz Iliade i nastavili da postavljaju pozorišne predstave posle njenog odlaska. U problemu „M. Bahtin i pozorište “ističu se sledeći aspekti: uloga pozorišta u Bahtinovom životu i radu, u stvaranju njegove ličnosti i kreativnosti interesovanja; `Pozorišne` činjenice iz biografije naučnika u kontekstu kulture; problemi dramaturgije, pozorišne estetike i pozorišne filozofije u radovima naučnika, njihova povezanost sa opštim kulturnim procesima doba, Bahtinova interpretacija ideja `teatralnosti`, opšti kulturni univerzal - metafora `svet - pozorište`, jasno ažurirana u 20. veku. Bahtinova arhiva se čuva u Odseku za rukopise RSL-a, fond 913......