z1 Milena Pavlović Barili 1909-1945 , grupa autora , časopis Braničevo broj 4 jul-avgust 1979 , tematski broj, zbornik radova, sadržaj : Milena Pavlović Barili * Miodrag B. Protić Nove pesme * Milena Pavlović Barili Milena Pavlović život i rad u Njujorku 1939-1945 * Olga Bataveljić Žan Kasu o Mileninom slikarstvu i Požarevcu * Predrag Radovanović Milena ili Venera sa lampom * Milisav Milenković Pred Mileninim platnom * Milan Milović U mileninom dvorištu * Milan Dimitrijević Kad slikarka završi sliku * Slaviša Radovanović Milena Pavlović Barili * Siniša Ristić Dnevnik sećanja * Miodrag Drugovac Za savremenu koncepciju Galerije * Srboljub Kukolj

FILM I MARKSISTIČKI DOPRINOS UMETNOSTI UMBERTO BARBARO Institut za film B e o g r a d 1972. POGLEDI I TRAGANJA - Filmski glumac - Glumac stvaralac - Sinopsis i stvaralac - Problem filmskog teksta - Još o trećoj fazi ili o umetnosti filma - Filmska verodostojnost - Film pred licem stvarnosti - Poezija filma ili uloga imaginacije Vrlo dobro ocuvana knjiga. Sadržaj je na dodatnim slikama. Ako Vas nešto zanima, blagoizvolite poslati poruku. Ovo je jedini primerak na sajtu na dan postavljanja! POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta

MK 1 57531) IX FESTIVAL VOJNIČKIH PESAMA I KORAČNICA 1970 , Muzičko odeljenje Saveznog sekretarijata za narodnu odbranu Beograd 1970 , JNA , Jugoslovenska narodna armija ,note i tekstovi ; SADRŽAJ R. Jeisel: PESMA VEZISTA. V. Savnik: KOTA BROJ 150. N. Kalođera: PLANINARI A. Sabo: KAD PRODE STROJ S.Kajtazi: LIRI SA E DASHUR JE J. Adamov: HEJ VOJNICI VAZDUHOPLOVCI R. Košić: NEKOLIKO DANA A. Korać: BEZ NJE A. Putarek: VOJNIKA TRI B. Karakaš: NAJBOLJI JE VOJNIK DRAGI MOJ A. Korać: VRATI SE A. Džambazov: TE ČEKAM M. Sepe: DOLGOLASI PARTIZAN M. Živanović: TRAGOVI R. Jeisel: KAD JESEN DOĐE N. Krpan: VEČERNJA ELEGIJA R. Graić: NAĆI ĆU DRUGU V. Borisavljević: STRAŽAR STEVA D. Jusić: VESELI VOINICI J. Škorjanec: STRAŽA NA MOSTU mek povez, format 14,5 x 20 cm , latinica, 43 strane,

57530) MK1 VOJNIČKE PESME I KORAČNICE 1969 , Muzičko odeljenje Saveznog sekretarijata za narodnu odbranu Beograd 1969 , JNA , Jugoslovenska narodna armija ,note i tekstovi ; SADRŽAJ R. Košić: ODLIČNI STRELCI R. Jeisel: NAŠ POZDRAV V. Savnik: MALI VOJNIK B. Adamič: KANONIRSKA A. Džambazov: NAŠATA ARMIJA NA MIROT T. Vidanović: MI SMO PILOTI D. Novković: JEDNOG DANA PET DRUGARA D. Kraljić: ZA VOJNIČKU LJUBAV A. Korać: PIŠI MI SVAKOG DANA R. Jeisel: POD SUNCEM DOMOVINE. D. Kraljić: RASTANAK NAŠE ČETE Đ. Jusić: NAŠA PJESMA A. Mustajbašić: IZLAZAK U GRAD . M. Nardeli: SUTRA . T. Vidanović: ZNAM ŠTA SI HTEO DA MI KAŽEŠ A. Nećak: VOJNIKOVA MATI J. Škorjanec: DA NAM NE UKRADU SUNCE S. Kajtazi: VRATIĆEŠ SE E. Glavnik: NEK VAS SREĆA PRATI. M. Živanović: KAD SE VRATIM. E. Glavnik: SVI MORNARI SVIJETA. J. Privšeh: MACA, MACA. MACIKA mek povez, format 14,5 x 20 cm , latinica, 46 strana,

PAVLE VASIĆ DOBA UMETNOSTI / STUDIJE I ČLANCI Meki povez Pavle Vasić (Niš, 30. avgust 1907 — Beograd 12. mart 1993) je bio slikar, istoričar umetnosti, likovni kritičar, pedagog. Obrazovanje je stekao u Beogradu. Njegov deda po majci Pavle Janković, artiljerijski pukovnik, je bio zaslužan za njegov životni put. Naime, posmatrajući svakodnevno svog unuka kako ne ispušta olovke i boje iz ruku, prvo mu je kupio monografiju francuskog slikara Orasa Vernea, a potom ga 1922. upisao u Umetničku školu 1922, a paralelno je pohađao i Treću mušku gimnaziju. Nakon dve godine napustio je Umetničku školu. Po završenoj maturi, opčinjen slikarstvom Jovana Bijelića, Vasić, 1926. godine, stupio je u njegov atelje i učio slikarstvo tri godine. Paralelno sa svojim slikarskim angažovanjem davao je ispite na Pravnom i na Filozofskom fakultetu. Zvanje doktora nauka iz oblasti istorije i teorije umetnosti odbranio je 1956. godine na Univerzitetu u Ljubljani. Početni rad u pozorištu Neposredan kontakt sa pozorištem imao je 1936. godine, posredstvom Todora Manojlovića, koji je u nekoliko mahova pisao o njegovim slikama na izložbama u Paviljonu „Cvijeta Zuzorić“, a čija se drama Opčinjeni kralj upravo pripremala na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu. Tako je došlo do saradnje: Vasić je nacrtao studije za kostime plemstva bavarskog dvora i uniforme velikodostojnika, a njegovo ime se pojavilo na pozorišnom plakatu te predstave kao jednog od autora kostima. Zarobljeništvo Godine 1939. počeo je da radi kao asistent u Muzeju kneza Pavla, ali ratni vihor ga odvodi u zarobljeništvo u Južnu Italiju, u mesto Aversi, blizu Napulja, gde sa ostalima učestvuje u osnivanju takozvanog Zarobljeničkog pozorišta. Posle kapitulacije Italije, prebačeni su u Toskanu gde ih preuzimaju nemački vojnici. Tada je Vasić napisao komad o logoru verno opisujući život i zbivanja u njemu. Pozorištem se bavio nekoliko godina po završetku rata, a pozorišnim spisateljstvom do kraja života (drama o Joakimu Vujiću u Serbiji, o Živku Pavloviću, o Zahariju Orfelinu...) Slikarska delatnost Prvi put je izlagao 1929. godine na izložbi u Paviljonu „Cvijeta Zuzorić“ u Beogradu. Njegova izlagačka aktivnost tekla je u dva maha: između 1929-1940. i od 1945. do 1957. godine. Pedagoški rad Nakon 1948. iz Udruženja likovnih umetnika Srbije (ULUS) stiglo je prvo postavljenje Pavla Vasića za profesora u gimnaziji, a ubrzo i za profesora istorije kostima na novoosnovanoj Akademiji primenjenih umetnosti (tu je i penzionisan kao redovni profesor). Kostimografija je postala njegovo glavno zanimanje. Predavao i na Pozorišnoj akademiji (predmet `Stilovi`, u kome su bili obuhvaćeni istorija umetnosti i istorija kostima) kao i na Muzičkoj akademiji u Beogradu, Akademiji likovnih umetnosti u Novom Sadu (1974—79), Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu (predmet „Istorija nošnje“, 1980-85) i na Filozofskom fakultetu, na grupi za Istoriju umetnosti (predmet „Istorija evropske umetnosti od XVI veka do najnovijeg doba“, 1952-63). Teorijski rad Najvažnije problemsko-tematsko polje kojima se Vasić bavio jeste srpski barok. Autor je velikog broja tekstova iz oblasti istorije umetnosti, koje je počeo da objavljuje još 1938. u časopisu Umetnički pregled, a bavio se i likovnom kritikom koju je više decenija kontinuirano objavljivao u dnevnom listu Politika. Objavio je veliki broj radova: knjiga, studija, predgovora, članaka i drugih tekstova. Njegovi naučni i stručni radovi su objavljivani u Beču, Veneciji, Budimpešti, Bukureštu, Severnoj Americi. Nagrada Pavle Vasić Udruženje likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije (ULUPUDS) od 1995. godine dodeljuje nagradu „Pavle Vasić“ za najbolje teorijsko delo iz oblasti primenjenih umetnosti u jednoj godini. Knjige Linije i oblici : udžbenik crtanja za V i VI razred gimnazije, Beograd : Znanje, 1952; Uvod u likovne umetnosti : elementi likovnog izražavanja, Beograd : Narodna knjiga, 1959. (drugo izdanje: Beograd, Umetnička akademija, 1968); Evropska umetnost XVII veka, Beograd : Savez studenata Istorije umetnosti, 1960; Evropska umetnost XVIII veka, Beograd : Savez studenata Istorije umetnosti, 1960. (drugo izdanje: 1962); Život i delo Anastasa Jovanovića prvog srpskog litografa, Beograd : Narodna knjiga, 1962 (doktorska disertacija); Odelo i oružje, Beograd : Umetnička akademija, 1964. (2. dopunjeno izd., Beograd: Univerzitet umetnosti u Beogradu, 1974; 3. dopunjeno izd., Beograd : Univerzitet umetnosti : CLIO, 1992); Doba baroka : studije i članci, Beograd : Umetnička akademija, 1971; Umetnički život, Beograd : Umetnička akademija, 1973; Umetnički život : kritike, prikazi i članci : 1961-1970. Knj. 2, Beograd : [Univerzitet umetnosti], 1976; Umetnički život : kritike, prikazi i članci : 1971-1975. Knj. 3, Beograd : Fond za izdavačku delatnost Univerziteta umetnosti, 1985; Umetnički život : kritike, prikazi i članci : 1976-1984. Knj. 4, Beograd : Fond za izdavačku delatnost Univerziteta umetnosti, 1987; Trideset godina Udruženja likovnih umetnika Srbije : 1945-1975 : Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd, 11. 12. 1975. - 11. 1. 1976; Uniforme srpske vojske : 1808-1918, Beograd : „Jugoslavija“ : Prosveta, 1980; Primenjena umetnost u Srbiji : 1900-1978 : prolegomena za istoriju primenjenih umetnosti kod nas, Beograd : Udruženje likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije, 1981; Umetnička topografija Sombora, Novi Sad : Matica srpska, 1984; Umetnička topografija Pančeva, Novi Sad : Matica srpska, 1989; Umetnička topografija Kruševca, Novi Sad : Matica srpska, Kruševac : Bagdala, 1990; Doba umetnosti : studije i članci, Valjevo : „Milić Rakić“, 1990; Doba rokokoa : studije, članci i predavanja: Beograd : Univerzitet umetnosti, 1991; Pavle Blesić, Sombor : Prosveta, 1992; Studije i predgovori (izbor) Vojvođanski slikari u Srbiji (1950); Srpska nošnja za vreme Prvog ustanka, Beograd : [b. i.], 1954; Strani umetnici, Beograd : [b. i.], 1956; `Srbija 1808 u akvarelima Franca Jaškea` [S. l. : s. n.], 1957, pp. 61-62; „Karađorđevićeva Srbija u delima savremenih umetnika“, [B. m. : b. i.], 1959, str. 67-78; Portreti Konstantina Danila (1961); `Poreklo i stvaranje moderne umetnosti`, Glavne težnje u evropskoj umetnosti XX veka, Beograd : Visoka škola političkih nauka, 1962; `Oficiri Srpskog dobrovoljnog bataljona` (Servisches Frey Bataillon) u austrijskoj vojsci : 1813-1814. godine [S. l. : s. n.], 1969, pp. 213-221; „Barokni elementi u srpskom slikarstvu prve polovine 18. veka“, Beograd : [Srpska pravoslavna crkva], 1964; Angažovana umetnost u Srbiji, Beograd : Kulturni centar Beograd, 1965 (Galerija Kulturnog centra Beograda ; sv. 61); Dimitrije Bačević : ikonopisac karlovački, Beograd : [b. i.], 1969; „Složenost slikarskog dela Petera Krafta i njegovi odjeci“, [Novi Sad] : Matica srpska, 1972, str. 309-323; „Zaharije Orfelin i Jakob Matis Šmucer“, Novi Sad : Matica srpska, 1977, str. 251-259., i dr. Crtačka i slikarska dela u zbirkama Narodni muzej u Beogradu, Muzej savremene umetnosti u Beogradu, Vojni muzej, Istorijski muzej u Beogradu, Muzej PTT, i muzeji u Toplicama, Šapcu, Požarevcu, Zaječaru, Kruševcu i Nišu.

Autobiografija: Osam decenija života i rada / Radoslav Vesnić Priredio za štampu Radoslav Vesnić Mlađi Beograd 1998. Mek povez sa klapnama, ćirilica, 187 strana + 32 strane sa tablama. Knjiga je odlično očuvana. Sadržaj: OD DETINjSTVA DO MATURE POSLE MATURE OD 1914. DO 1920. VELIKANI BEOGRADSKOG POZORIŠTA Branislav Nušić Milorad Gavrilović (1861-1931) moj prvi učitelj i reditelj Aleksej Andrejev Milutin Čekić (1882-1964) Nova era režije Umetnička porodica Zlatković OD 1920. DO 1923. TRI SEZONE U NOVOM SADU ISKUŠENjA U OSIJEKU OD 1928. DO 1930. SEZONA 1930/31. U NOVOM SADU „Brak iz ljubavi” u Skoplju „Dom gazda Jovana” OD 1931. DO 1941. Nušić o „Putem iskušenja” i kritici Prikaz „Putem iskušenja” u Beogradu Moje režije Odlazak Milana Predića i dolazak Dragoslava Ilića Nušićeve poslednje godine Povratak 1935. Otpozdrav akademiku Gligoriću Uzajamno gostovanje Beograd - Sofija Posle Koroščeve zabrane „U logoru” Do povratka u pozorište 1939. PET SUROVIH GODINA Prvo aktiviranje Pakt i 27. mart Pred šesti april Doček u Pljevljima Susret sa Rakom Draincem Kuda i šta dalje? Na putu za bodljikave žice Logor u Nirnbergu, OFLAG XII B Kulturni život Apeli, protesti, represije, zlostavljanja Veze sa porodicom i domovinom Bombardovanje logora Grupa amatera u Osnabriku Život u Hamelburgu „Misionari” iz Srbije Opomena i pretnja generala Uoči Nove 1945. godine Najzad povratak u otadžbinu SRPSKO NARODNO POZORIŠTE 1947-1951. NARODNO POZORIŠTE U BANjA LUCI 1951-1954. POVRATAK U NOVI SAD 1954-1969. . PEDAGOŠKI RAD . RAD SA AMATERIMA . PUBLICISTIČKI RAD U NOVOM SADU POGOVOR BIBLIOGRAFIJA Popis uloga Radoslava Vesnića Režije Radoslava Vesnića Književni radovi Radoslava Vesnića Prevodi Radoslava Vesnića Članci, studije i eseji Radoslava Vesnića Bibliografija napisa o Radoslavu Vesniću REGISTAR IMENA REGISTAR DELA

Fra-yu-kult - Frakcija jugoslavenske kulture stavio sam neispravno zato sto fali pola stranice na 65 stranici ,vidi se na 3 slici i na jos 2 stranice ,fali 1-2 cm ,kao da se neko igrao ,zaglavlja belog Kolekcija franjevačkog samostana Široki Brijeg VEOMA RETKO ,U HRVATSKOJ SE PRODAJE ZA 20 EURA Autor: fra Jozo Pejić, Jadran Adamović (koncept i organizacija) Izdavač: Muzej Široki Brijeg Godina izdanja: 1990. Mjesto izdanja: Široki Brijeg Broj stranica: 175 Format: 27x20 cm Uvez: meki - Kolekcija franjevačkog samostana Široki Brijeg : FRA-YU-KULT - Frakcija jugoslavenske kulture. Prijevod Maja Šoljan, Mihaela Vekarić, Nevenka Videk ; fotografije Kemo Hadžić ... et al. Pored mnogo slikovnog materijala knjiga sadrži i intervjue umjetnika. Zaseban tematski i prostorni odio kolekcije franjevačkog samostana Široki Brijeg, smješten na prvom katu, tvori skupina autora suvremenog likovnog izraza ili, kako se sami vole zvati, avangardnih ili transavangardnih umjetnika pod imenom Fra-yu-kult, što je kratica od Frakcija jugoslavenske kulture. Sami su odabrali takvo ime, za neupućene čistunce intrigantno i zbunjujuće, za njihove poznavatelje igra riječi nalik verbalnom eksponatu. Zamisao i poticaji da se okupe i pokušaju dobiti prostor za stalni postav u nekom od franjevačkih samostana rodila se tijekom priprema velike izložbe Blago franjevačkih samostana BiH, održane u proljeće 1988. u Sarajevu. Skupinu sačinjavaju autori: V. Delimar, B. Gorenec, J. Hadžifejzović, skupina IRWIN, Jadran, Ž. Kipke, J. Knifer, A. Kovach, I. Kožarić, V. Martek, G. Petercol, M. Stilinović, I. Šoškić, R. Todosijević i dvojac Veš slikar svoj dolg. Njima se pridružilo još nekoliko autora istih likovnih opredjeljenja i približnih dosega. Izložili su ulja na platnu, kipove, instalacije u prostoru, grafike, crteže, informele i, kako ih neki vole zvati, objekte. Svatko je izložio najmanje dva rada. I u odabiru i u postavljanju tražila se primjerenost zatvorenom prostoru i samostanskoj galeriji. - dobro ocuvana ,sadrzaj je cist ima malo zutila na prve 2 stranice ,uz rub ,par cm,korice su malo izlizane ,izbledele -organizovani transport podrazumeva slanje posiljke ,kao preporucena tiskovina VIDI SLIKE POGLEDAJTE MOJE OSTALE knjige NA LIMUNDU I KUPINDU (veliki beli ormar ,u sobi)

BERTOLT BREHT DIJALEKTIKA U TEATRU Izbor i prevod - Darko Suvin Izdavač - Nolit, Beograd Godina - 1966 298 strana 19 cm Edicija - Sazvežđa Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: DARKO SUVIN - Praksa i teorija Brechta PREVLADATI STARI TEATAR (1918-1931) Zanovijetanje ili udaranje o zid Više dobrog sporta! Teatarska situacija 1917–1927. Ne bismo li likvidirali estetiku? Marx kao gledalac mojih komada Upotreba nauka za umjetnička djela Dijalog uz Bert Brechtov komad `Čovjek je čovjek` Neke primjedbe uz Operu za tri groša i Uspon i pad grada Mahagonnyja. -Čitanje drama -Natpisi i table -O pjevanju songova -Zašto dva hapšenja Macheatha a ne jedno? -Opera - ali novine! O kulinarskoj kritici Reakcionarna i revolucionarna stanovišta pri prosuđivanju drama i tema za dramu Protiv organske slave - za organizaciju Zadaci nove sociološke kritike O NEARISTOTELSKOJ DRAMATICI (1933—1944) Razum i umjetnost O aristotelskoj dramatici uživljavanja O racionalnom i emocionalnom stanovištu Teze o zadatku uživljavanja u teatarskoj umjetnosti Zbivanja iza zbivanja Umjetnost da se svijet pokaže kao savladiv Pismo radničkom teatru Theatre Union u New Yorku o komadu Matic Zabavni ili didaktički teatar? Isplati li se govoriti o amaterskom teatru? Ulični prizor O teatralici fašizma Je li kritički stav neumjetnički? Kratak pregled za mog prijatelja Maxa Gorelika O GLUMI I POZORNICI (1929–1947) Dijalog o glumi O mjerilima za ocjenjivanje glumačke umjetnosti Stari šešir Govor danskim glumcima-radnicima o umjetnosti posmatranja Kratak opis nove tehnike glumačke umjetnosti koja proizvodi efekt začudnosti Dodaci Dijalektika i začudnost Epski teatar, začudnost Magija i praznovjerje Teatar, poprište snova Studij uloge Pokazivanje valja pokazati O izgradnji pozornice nearistotelske dramatike Mjesto radnje kao društveni odnos među ljudima Pogreb glumca Umjetnička čudesnost: jedna samokritika PREISPITIVANJE PRETPOSTAVKI ESTETIKE (1934-1940) Pet teškoća pri pisanju istine Pitanja radnika-čitača Pučkost i realizam Širina i mnogolikost realističnog načina pisanja 183 Primjedbe uz pučki komad KUPNJA MJEDI (1937–1951) Likovi Kupnje mjedi i Prva noć O kineskom teatru -Stil i priroda -O jednom detalju kineskog teatra -Dvostruko pokazivanje -O umjetnosti gledanja -Efekti začudnosti u kineskoj glumačkoj umjetnosti Pjesme i fragmenti uz Kupnju mjedi -Pjesma pisca komada -Lakoća -`Nauka na svim područjima traži` -`Mi glumci potpuno ovisimo` -`Zar ne vidite da se on boji` -`On nije gledalac` -`Tko je sa čuđenjem promatrao` -`Ti razumu pripisuješ vrlo veliku ulogu` -Osvjetljenje -Razgrađivanje iluzije i uživljavanja -Mišljenje -`Znači li isključivanje uživljavanja` -`Mi smo sada` -`Protivnici proletarijata nisu` -`Pisac komada je sasvim tačno razlikovao` -Definicija umjetnosti -`Tako je umjetnost samosvojna` -`Mrzim sve to govorenje o umjetnosti` -Gledalište državnika -`U estetskoj sferi` MALI ORGANON ZA TEATAR (1948–1954) Predgovor Dodaci uz Mali organon KA DIJALEKTIČKOM TEATRU (1948-1956) Otvoreno pismo njemačkim umjetnicima i piscima Bilješke uz Stanislavskog -Obredni karakter sistema Stanislavskog -Izdajnički rječnik -Stanislavski i naturalizam Šta se međuinim može naučiti od teatra Stanslavskog -Razvoj lika Razgovor o nasilnom uživljavanju Epski teatar Politika u teatru Osobitosti Berliner Ensemblea Iz pisma jednom glumcu Pitanja o radu redatelja Je li kod nas, nakon protjerivanja veleposjednika, još aktuelan komad kao Gospodin Puntila i njegov sluga Matti? Zastrašivanje klasičnošću Bilješke o dijalektici u teatru Epski i dijalektički teatar Neke zablude o načinu igre Berliner Ensemblea Nekoliko riječi na kraju Zadaci teatra Može li teatar reproducirati današnji svijet? Bibliografski vodič A. Brechtov opus B. Bibliografija C. Literatura o Brechtu D. Nešto o Brechtu u Jugoslaviji Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Bertold Brecht

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Keramika je naziv za grupu proizvoda iz glinenih sirovina. Osnovne sirovine za keramiku su kaolin (bela i mekana vrsta zemlje), ilovače i gline koji su plastički sastojci dok su kao neplastički sastojci: kremen, krečnjak, šamot i drugi materijali.[1][2] Prema hemijskom sastavu i toploti keramičarski materijali se dele na opekarske, grnčarske, porozne, kamenite i porcelanske. Naziv keramika potiče od reči keramikos, kerameus i keramos (grčki: κεραμικός)[3] koji je bio opšti naziv za proizvode od gline i ilovače koji se plastično stvaraju, suše i peku u posebnim pećima.[4] Najranije poznato pominjanje korena „keram-“ je mikensko grčki ke-ra-me-we, radnici na keramici pisan linearnim B slogovnim pismom.[5] Reč keramika se može koristiti kao pridev za opisivanje materijala, proizvoda ili procesa, ili se može koristiti kao imenica, bilo u jednini, ili češće, kao imenica u množini.[6] Postoji veliki broj materijala prema upotrebi i svrhama. Po izgledu i upotrebi sva keramika se deli na na grubu keramiku (za industrijsku upotrebu i upotrebu u građevinarstvu, kao crep, opeke, pokrivne ploče, podovi izolatori itd.) i finu keramiku (za elektro materijale, materijale koji se koriste u zdravstvu, grnčarske proizvode i proizvode za svakodnevnu upotrebu, ukrasni predmeti i sl). Keramički materijali su složena hemijska jedinjenja koja sadrže metale i neorganske elemente. Keramički materijali imaju raznovrsna mehanička i fizička svojstava. Granica između metala i keramike se najlakše definiše pomoću temperaturnog koeficijenta električne otpornosti. Kod keramičkog materijala ovaj koeficijent ima negativan predznak dok za metale ima pozitivan predznak. Primena keramike varira od keramičkih pločica, grnčarske robe, opeke, odvodnih cevi, posuđa, vatrostalnih materijala, magneta, električnih uređaja, vlakana do abrazivnih materijala. Keramički materijali nastaju pod uticajem visoke toplote (pečenjem, topljenjem). Najranija keramika koju su pravili ljudi bili su grnčarski predmeti (lonci, posude ili vaze) ili figurice napravljene od gline, bilo same po sebi ili pomešane sa drugim materijalima poput silicijum dioksida, očvršćene i sinterovane u vatri. Kasnije je keramika glazirana i pečena da bi se stvorile glatke, obojene površine, smanjujući poroznost upotrebom staklastih, amorfnih keramičkih premaza na vrhu kristalnih keramičkih podloga.[7] Keramika sada uključuje domaće, industrijske i građevinske proizvode, kao i širok spektar materijala razvijenih za upotrebu u naprednom keramičkom inženjerstvu, kao što su poluprovodnici. Materijali SEM mikrografija sa malim uvećanjem naprednog keramičkog materijala. Svojstva keramike čine lomljenje važnom metodom inspekcije. Keramički materijal je neorganski, nemetalni oksidni, nitridni ili karbidni materijal. Neki elementi, kao što su ugljenik ili silicijum, mogu se smatrati keramikom. Keramički materijali su krhki, tvrdi, jaki na kompresiju i slabi na smicanje i zatezanje. Oni izdržavaju hemijsku eroziju koja se javlja u drugim materijalima koji su podvrgnuti kiselom ili kaustičnom okruženju. Keramika generalno može da izdrži veoma visoke temperature, u rasponu od 1.000 °C do 1.600 °C (1.800 °F do 3.000 °F). Kristalnost keramičkih materijala veoma varira. Pečena keramika je najčešće vitrifikovana ili polustaklena, kao što je slučaj sa zemljanim, kamenim i porcelanskim posuđem. Različita kristaliničnost i elektronski sastav u jonskim i kovalentnim vezama uzrokuju da većina keramičkih materijala budu dobri toplotni i električni izolatori (istraženi u keramičkom inženjerstvu). Sa tako velikim rasponom mogućih opcija za sastav/strukturu keramike (skoro svi elementi, skoro svi tipovi vezivanja i svi nivoi kristalnosti), opseg predmeta je ogroman, a prepoznatljivi atributi (tvrdoća, žilavost, električna provodljivost) teško je odrediti za grupu u celini. Opšta svojstva kao što su visoka temperatura topljenja, visoka tvrdoća, loša provodljivost, visoki [elastic modulus[|moduli elastičnosti]], hemijska otpornost i niska duktilnost su norma,[8] sa poznatim izuzecima od svakog od ovih pravila (piezoelektrična keramika, temperatura prelaska stakla, superprovodna keramika) . Mnogi kompoziti, kao što su fiberglas i ugljenična vlakna, dok sadrže keramičke materijale ne smatraju se delom porodice keramike.[9] Mnogi stručnjaci za keramiku ne smatraju materijale sa amorfnim (nekristalnim) karakterom (tj. staklo) keramikom, iako izrada stakla uključuje nekoliko koraka keramičkog procesa i njegova mehanička svojstva su slična keramičkim materijalima. Međutim, toplotni tretmani mogu pretvoriti staklo u polukristalni materijal poznat kao staklokeramika...

Bela Hamvaš, Katalin Kemenj - SVET SLIKE - SLIKA SVETA Kao što je kroz istoriju veličina ljudskog duha bila oličena u umovima poput Sokrata, Lao-cea, Konfučija, Da Vinčija, Šekspira, Ničea, Tolstoja, tako Bela Hamvaš (1897-1968) u modernom dobu predstavlja svetli lik univerzalnog mudraca, učitelja, originalne ličnosti snažne i svestrane stvaralačke energije. Ko je Bela Hamvaš? Do skora se malo znalo o njemu, njegovo delo je bilo potpuno zanemareno sve do 70-ih godina kada su počeli stidljivo da ga prevode. I u Mađarskoj, njegovoj postojbini po jeziku, nailazio je neretko na nerazumevanje i ignorisanje javnosti. Rođen je 1897. u Prešovu (Slovačka). Otac mu je bio sveštenik i profesor mađarske i nemačke književnosti, ali i pisac. I majka je imala umetničke sklonosti. Kao mladić ranjen je na frontu, ali i psihički potpuno slomljen tako da je proveo neko vreme u psihijatrijskoj bolnici. Posle rata odbija da primi odlikovanje. Studira mađarsku i nemačku književnost, bavi se novinarstvom, ali ubrzo napušta tu profesiju smatrajući je plitkom i ponižavajućom i zapošljava se u budimpeštanskoj biblioteci. Objavljuje članke, osniva časopis Ostrvo (izašla su samo tri broja). U Drugom svetskom ratu uništena je njegova biblioteka i svi rukopisi na kojima je radio. On ne odustaje od svog nauma i, može se slobodno reći, životne misije, a to je da što većem broju ljudi približi celokupno stvaralaštvo ljudskog roda, pa se bavi uredničkim radom, izdavaštvom. Tad nastaju njegova najznačajnija dela, Antologija humana – 5.000 godina mudrosti, Scientia sacra i 100 knjiga. Njegov rad nije bio prihvaćen od strane kulturne javnosti, a u doba staljinizma je i zabranjen, a ostaje i bez posla bibliotekara. Počinje da izdržava porodicu baveći se povrtarstvom, i prodajući svoje povrće na pijaci, nastavlja da piše, a ovakva pozicija mu omogućava potpunu samostalnost i slobodu u kreativnom izražavanju jer ne zavisi ni od institucija ni od suda javnosti. Kasnije ga okolnosti primoravaju da radi kao fizički radnik u teškim uslovima, ali to ga ne sprečava da u slobodno vreme prevodi sa hebrejskog, grčkog i sanskrita, i da piše anonimno o filozofskim i mističnim temama. Bio je vedar čovek, ogromne erudicije, nepresušnih ideja i originalne misli. Njegovo delo još nije do kraja sagledano, još uvek ga otkrivamo. Esej kao forma slobode Pisao je najčešće u esejističkoj formi mada među njegovim delima ima i nekoliko romana kao i jedna veća studija iz istorije umetnosti. Esej je specifičan književni rod koji spaja književnost i nauku (filozofiju), a u Hamvaševom slučaju i mnogo više od toga. Može se reći i da je on ovaj žanr prilagodio sebi i širini svojih interesovanja, pa se tako u njegovom eseju sreću poezija (usled nesvakidašnje interpunkcije i strukture rečenice), nauka, religija, istorija umetnosti, filozofija, metafizika, pa i mistika. Genije kao što je Hamvaš, poput alhemičara u esejističkoj formi, može da pomeša celokupna znanja koja je stekao dugogodišnjim izučavanjem različitih oblasti. Za um njegovog „formata“ esej pruža neophodnu slobodu i dozvoljava mu da se razmahne. Uvodi subjektivnost kao meru zanimljivosti eseja. Baština, pojam i značenje Baština (Tradition, Uberlieferung) za Belu Hamvaša je osnova, jedinstvo, univerzalna nauka. To je jedino autentično znanje. On kaže da postoji samo jedna baština, kao što postoji jedno čovečanstvo, jedan duh, jedan Bog. Ovaj pojam prvi uvodi španski autor Unamuno, a zatim se njome bavi Rene Genon ali ne definiše sam pojam. Kasnije će Đulio Evola želeti da oplemeni modernog čoveka probudivši mu svest o baštini. Leopold Cigler definiše baštinu kao večno znanje, i dovodi je u vezu sa rešenjima pitanja samog bivstva. Hamvaš se nadovezuje na njihova učenja i ovaj pojam postaje središnji u njegovom proučavanju. Šta je baština? Baština je održavanje neprekidnosti veze između čoveka i transcendentnog sveta, svest o božanskom poreklu čovečanstva i očuvanje sličnosti s Bogom kao jedinog zadatka ljudske sudbine. Athenaeum – B. Hamvaš Hamvaš u svet ideja uvodi pojam scientia sacra (sveta nauka, sveto znanje). Bavljenje pisanim delom koje pripada baštini čovečanstva postaje sveto znanje. Smisao svakog pisanog dela je prenošenje božanske iskre, i svesti o božanskom poreklu čoveka, predavanje ove misli sa generacije na generaciju i održavanje veze između čoveka i trancendentnog sveta. Iznad evropocentričnosti Budući da je Hamvaš Evropljanin, rođen u centralnoj Evropi, sa jezičkom tradicijom mađarskog i nemačkog jezika, očekivano bi bilo da se bavi ponajviše istorijom evropske kulture. Ali, nasuprot tome, on je veliki deo svog izučavanja posvetio kulturama sa drugih meridijana. Naročito je bio upućen na azijski kontinent, i bavio se indijskom i kineskom tradicijom. Nije zanemario čak ni afrički kontinent, pa je u svojih sto najznačajnijih knjiga čovečanstva uvrstio i afričke bajke. Za njega su jednako značajne peruanske vaze, drevni tekstovi sa Tibeta, indijanske izatkanice i bajke crnog kontinenta. Uporedo u duhovnoj baštini stoje Šekspir, Tolstoj, Kjerkegor, Brojgel, Vordsvort, sa kamenovima Stounhendža, a Heraklitovi fragmenti sa mudrim Lao-ceovim tekstovima. On je jednako okrenut prema Istoku i prema Zapadu. Bavi se svim vrednim tekovinama duha, bez obzira na period nastanka, na geografske koordinate i religijsku i rasnu kvalifikaciju autora. Jung i njegov krug bili su presudni za spajanje Istoka i Zapada. Jung je predstavio zapadnom čoveku neke od najvažnijih pisanih dokumenata istočnjačkog duhovnog života napisavši uvodne reči za Bardo Todol (Tibetanska knjiga mrtvih), Ji-đing (kineska Knjiga promene) i zen budističke tekstove. A Hamvaš podržava, i nadograđuje, i Jungovu ideju o jedinstvu čovečanstva, kao i postojanje drevnog arhetipskog sloja koji je iznad individualnog, rasnog, nacionalnog. Povezanost sveukupne baštine čovečanstva Šest stotina godina pre naše ere (ili pre Hrista) u Indiji živi Buda, u Kini Lao-ce i Konfučije, u Iranu Zaratustra, u Maloj Aziji Heraklit, a u Italiji Pitagora. Hamvaš ovaj period smatra zlatnim dobom, a sve što je usledilo čovekovim padom i putem ka neminovnoj apokalipsi. Ako se bavimo paralelnim proučavanjem dela i učenja stvaralaca zlatnog doba, shvatićemo Hamvaševo viđenje baštine čovečanstva. Čovečanstvo je za njega živi organizam, čiji su delovi povezani u jedinstvenu celinu, a na celoj planeti postoji specifični sinhronicitet, ako pokušamo da pojasnim jungovskom terminologijom. Tako da sličnosti u izgradnji hramova, ili u pevanju himni bogovima nisu slučajne, već pripadaju arhetipskom kolektivnom duhu sa izvorišta čovečanstva. Ne samo što je za njega celo čovečanstvo nerazdvojivo jedinstvo nego on ne deli ni duhovnu baštinu na manje celine (književnost, poezija, filozofija, muzika, likovna umetnost), za njega je i celokupno stvaralaštvo ljudskog duha neraskidiva celina, sinteza svih umetnosti. U esejima Mitologija prirodnih nauka, Vordsvort ili filozofija zelenog, VII simfonija i metafizika muzike, Filozofija vina pokazuje kako se različiti vidovi ispoljavanja božanskog duha prelamaju i prožimaju. Idealni čitalac U svom izboru od sto najvažnijih knjiga čovečanstva, Hamvaš ima na umu idealnog čitaoca. I on mu daje savršen spisak literature koji se sastoji od 100 najznačajnijih opusa otkad je Reč sačuvana u memoriji čovečanstva, ili zapisivana. Bela Hamvaš je zapravo taj idealni čitalac, onaj koji guta literaturu od Upanišada i Veda do Tibetanske knjige mrtvih i biblijskih tekstova. Čita na sanskritu, kineskom i grčkom, kao i na nemačkom, engleskom. Kad bi kojim slučajem neka inteligentna bića iz udaljene galaksije došla na Zemlju, dovoljan dajdžest sveukupnog znanja i književnosti Zemljana bio bi u Hamvaševim delima. Kao što Borhes i Umberto Eko imaju svoje idealne spiskove i idealno osmišljene biblioteke, rajsko mesto Hamvaševo bila bi upravo jedna biblioteka koja sadrži tih sto najvažnijih dela prevedenih na sve jezike sveta. Sjećanja 1997 255 str