Stanje: Kao novo - Nekorišćšeno Naslov: Princeza i grbavac Autor: Božidar Damjanović Benedikt Izdavač: Lento Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 21cm Str: 196 _____ Posle raspada komunizma, narod male Moslavije odlučuje da ponovo uspostavi monarhiju. Poslednji kralj je za vreme Drugog svetskog rata pobegao s porodicom u Ameriku, gde mu se gubi svaki trag. Kada je Američka Tajna Služba pronašla u Njujorku njegovu preživelu unuku, agenti lojalista i opozicije žure tamo. Prvi da vrate izgubljenu princezu u zemlju, a oni drugi da je spreče „po svaku cenu“!

Jako lepo očuvana knjiga. Sifra adp20.4

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Stolećima je Britanija živela do Evrope, ponekad i od nje. Stolećima je njen život zavisio od Evrope i Evropa od nje. Da vlastite interese zaštiti, došla je svojim intervencijama glave mnogim evropskim ambicijama, i ne verujem da sa sigurnošću smemo reći kako nije bila u pravu, ali kao da je sve vreme, u podozrenju i otporu prema Kontinentu kome je samo geografski pripadala, slutila opasnost koja će je jednom od nje snaći, opasnost što će u nekoliko krupnih i proždrljivih zalogaja progutati gotovo sve njene istorijske trijumfe. Borislav Pekić Objedinjujući mnoge istorijske istine i zablude, Borislav Pekić, dugo godina azilant na britanskom ostrvu, stvorio je neobičnu, istorijski validnu i čitalački uzbudljivu i zanimljivu povest gordog Albiona – britanskog Ujedinjenog Kraljevstva. Sentimentalna povest Britanskog carstva, međutim, uzdiže se iznad „terora istorije“, ali i iznad književnih uopštavanja i fikcionalizacije, ironijskim otklonom prema inače pouzdanom istoriografskom pristupu građi. Na taj način je stvorio delo koje svedoči da je istorija „učiteljica života“ ali je opisao i njene dobre i loše đake. Nema ničega sentimentalnog u krvavim istorijskim epizodama, ali ima u sentimentu pisca koji zna da je dobra priča osnov za dobru knjigu, a ova povest je upravo to. Borislav V. Pekić (Podgorica, 4. februar 1930 — London, 2. jul 1992) bio je jedan od najznačajnijih srpskih književnika 20. veka,[1] romansijer, dramski pisac, filmski scenarista, akademik i jedan od trinaest intelektualaca koji su obnovili rad Demokratske stranke.[2] Dobitnik je NIN-ove nagrade za roman Hodočašće Arsenija Njegovana iz 1970. godine i niza drugih priznanja: Nagrada Sterijinog pozorja (1972); nagrada udruženja izdavača, (1977); Nagrada Radio-Zagreba, (1982); Godišnja nagrada Udruženja književnika Srbije za Sabrana dela (1985); Njegoševa nagrada, (1987); Nagrada Zadužbine Jakova Ignjatovića, 1991. Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom za doprinos u kulturnom stvaralaštvu. Nakon Pekićeve emigracije u London 1971, jugoslovenske vlasti su ga smatrale personom non grata i niz godina su osujećivali izdavanje njegovih dela u Jugoslaviji. Njegova najpoznatija dela su Zlatno runo, Besnilo, Odbrana i poslednji dani, Kako upokojiti vampira, Atlantida i Vreme čuda. Od 12. decembra 1985. bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti. Mladost i romani Rodio se u Podgorici 1930. Njegov otac, Vojislav D. Pekić, je u Kraljevini Jugoslaviji bio visoki državni činovnik, tako da su od Borislavovog rođenja do 1941. živeli u Starom i Novom Bečeju, Mrkonjić Gradu, Kninu i Cetinju.[1] Početkom Drugog svetskog rata, italijanske okupacione vlasti su ih proterale iz Cetinja za Srbiju.[1] Njegova porodica se nastanila u Bavaništu (južni Banat), a 1945. se odselila u Beograd.[1] Po preseljenju u Beograd 1945, obrazovanje je nastavio u Trećoj muškoj gimnaziji, gde je maturirao 1948.[1] Ubrzo posle toga je bio uhapšen: „ Bio sam član ilegalne studentsko-gimnazijske organizacije koja se zvala Savez demokratske omladine Jugoslavije. Uhapšen sam 7. novembra 1948, maja 1949. osuđen po Zakonu o krivičnim delima protiv naroda i države, na prvostepenom Okružnom sudu na 10 godina, a potom mi je na Vrhovnom sudu (Narodne Republike Srbije 26. juna 1949. godine) kazna povećana na 15 godina zatvora sa prisilnim radom i izvesnim brojem godina gubitka građanskih prava nakon izdržane kazne. Pomilovan sam 29. novembra 1953. godine. ” — Borislav Pekić[1] Kao pripadnik SDOJ-a je osuđen na petnaest godina robije sa prinudnim radom. Izdržavao je kaznu u KPD Sremska Mitrovica i KPD Niš. Pomilovan je posle pet godina 1953. godine. Za vreme tamnovanja začete su mnoge ideje koje je posle razvio u svojim glavnim romanima. Studirao je eksperimentalnu psihologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1954—1958). Borislav i Ljiljana Pekić sa svojom kćerkom 1959. godine Godine 1958. oženio se inženjerkom arhitekture Ljiljanom Glišić, sestričinom dr Milana Stojadinovića, koji je bio predsednik vlade Jugoslavije (1935—1939) i ministar finansija. Godinu dana kasnije rodila im se ćerka Aleksandra. Godina 1959. je takođe godina kada je Pekić napisao svoj prvi od preko dvadeset originalnih filmskih scenarija za glavne filmske kuće u Jugoslaviji, među kojima i Dan četrnaesti, koji je predstavljao Jugoslaviju na Kanskom filmskom festivalu 1961. godine. Godinama je Pekić radio na nekolicini romana, a kada je prvi od njih, Vreme čuda (1965), štampan, privukao je pažnju velikog broja čitalaca, kao i književnih kritičara. Ovaj roman je 1976. izdat na engleskom od strane Harcourt Brace Jovanovic u Njujorku kao Time of Miracles (Vreme čuda). Preveden je na francuski 1986, na poljski 1986, rumunski 1987, italijanski 2004. i grčki 2007. Pekićev prvi roman jasno je ukazao na dve važne karakteristike njegovog rada, oštar antidogmatizam i konstantni skepticizam u pogledu mogućeg „progresa“ čovečanstva koji je dostignut u toku svoje istorije. U periodu između 1968. i 1969. Pekić je bio jedan od urednika „Književnih novina“. Njegov drugi roman je Hodočašće Arsenija Njegovana (1970), u kome je, pored ostalog, dao sliku studentskog protesta 1968. u Jugoslaviji. Iako se ideološki distancirao od ovog opozicionog pokreta, nova politička klima je dalje komplikovala njegov odnos sa vlašću, tako da je godinu dana bio bez pasoša. Roman je ipak dobio Ninovu nagradu kao najbolji jugoslovenski roman te godine. Engleski prevod pod naslovom Houses of Belgrade (Beogradske kuće) se objavio 1978. u izdavačkoj kući Harcourt Brace Jovanovic u Njujorku, a kasnije je bio preveden na poljski, češki i rumunski. Iseljenje i dalji rad Borislav Pekić kao zatvorenik, plakat za izložbu Nakon Pekićeve emigracije u London 1971, jugoslovenske vlasti su ga smatrale personom non grata i niz godina su osujećivali izdavanje njegovih dela u Jugoslaviji. Najzad se 1975. pojavilo Uspenje i sunovrat Ikara Gubelkijana, koje je kasnije prevedeno na poljski 1980, mađarski 1982, češki 1985. i francuski 1992. Godine 1977. poslao je rukopis sotije Kako upokojiti vampira na književni konkurs Udruženih izdavača Jugoslavije, koji su prepoznali u njemu najbolje pristiglo delo i tako je knjiga štampana. Kasnije je prevedena na češki 1980, poljski 1985, italijanski 1992, a engleski prevod se pojavio 2005. Baziran delimično na Pekićevom sopstvenom iskustvu u zatvoru i istrazi, roman pokazuje metode, logiku i psihologiju modernog totalitarnog režima. Odbrana i poslednji dani (1977), saga-fantasmagorija prevedena je na poljski i mađarski 1982, na češki 1983, francuski 1989. i švedski 2003. Ova tri romana bazično se bave raznim vrstama i na raznim nivoima kolaboracije u Jugoslaviji za vreme Drugog svetskog rata. Posle više od dve decenije priprema, studija i proučavanja prvi tom Pekićeve sedmotomovne fantasmagorije Zlatno runo se 1978. godine pojavio pred čitaocima. Slede zatim i ostalih šest tomova tokom 1978—1986. godine. Tim delom se Pekić uvrstio u najznačajnije srpske književnike. Za ovu sagu Pekić je 1987. dobio Njegoševu nagradu, označujući ga kao jednog od vrhovnih savremenih proznih pisca u Jugoslaviji. Prema mišljenju žirija Televizije Srbije, taj roman je ušao u izbor deset najboljih romana, napisanih na srpskom jeziku u periodu od 1982. do 1992. godine. Zlatno runo je upoređivano od strane inostranih kritičara sa Džejms Džojsovim ″Uliksom″, po strukturi naracije klasičnog mita, sa Manovim ″Budenbrokovima″, po dugačkoj porodičnoj istoriji i evoluciji predratnog društva, kao i sa ″Kontrapunktom života″ Oldusa Hakslija, po unutrašnjoj tenziji koja prolazi kroz lavirint konfliktnih perspektiva. No ipak je Zlatno runo slavljeno kao jedinstveno. Jedna od očiglednih odlika je i ogroman obim i tematska kompleksnost. Zlatno runo opisuje lutanje generacija Njegovana i kroz njih istražuje istoriju Balkana. Prvi, drugi i treći tom izdat je na francuskom 2002, 2003. i 2004. godine. Osamdesetih je Pekić napisao nešto sasvim novo. Sakupljao je materijal za pisanje knjige o izgubljenom ostrvu Atlantidi, sa namerom da da jedno novo objašnjenje za korene, razvoj i propast naše civilizacije. I pored klasičnih izvora koji su inspirisali njegov antropološki interes, Pekić je odlučio da ocrta svoju novu viziju budućnosti i time izbegne restrikcije „istorijskog modela“ sa kojim je on nesumnjivo morao da se suoči u starim mitovima. Iz toga su proizišle tri knjige: žanr-roman Besnilo (1983), antropološki roman 1999 (1984) i epos Atlantida (1988).[3] Ove knjige su doživele veliki broj izdanja u Srbiji, a Besnilo je bio bestseler. Besnilo je prevedeno na španski 1988. i mađarski 1994, a Atlantida na češki 1989. Za Atlantidu je Pekić dobio „Goranovi nagradu“ 1988. Ovaj roman je 1983. izabran za najčitaniju knjigu domaćeg autora te godine i dobio je nagradu Beogradski pobednici. Pekićeva Odabrana dela u 12 tomova štampana su krajem 1984. a za njih je dobio Nagradu Udruženja književnika Srbije. Godine koje su pojeli skakavci, u tri toma, izdate su između 1987. i 1990. Dva odlomka prve knjige su prevedena na engleski i publikovana u književnim časopisima Velike Britanije. Ovo je Pekićeva autobiografsko-memoarska proza sa ocenom i objašnjenjem posleratnih dana, životom i proganjanjem buržoazije pod komunističkim režimom. Ove knjige nisu samo autobiografske u klasičnom smislu reči, pošto se Pekić bavi i opštim stanjem Jugoslavije posle Drugog svetskog rata, kao i drugim zemljama i njihovim penalnim sistemima. On slika zatvorski život kao jedinstvenu civilizaciju, a civilizaciju „slobode“ kao specijalan vid zatvora. Ova trilogija je izabrana kao najbolja memoarska proza i za nju je Pekić dobio Nagradu Miloš Crnjanski 1989. Gotske priče Novi Jerusalim štampane su 1989, za koje je Pekić je dobio Nagradu Majska rukovanja u Crnoj Gori 1990. za svoja literarna i kulturna dostignuća. Dve priče iz ove zbirke su publikovane na francuskom, engleskom i ukrajinskom u raznim antologijama. Priča Čovek koji je jeo smrt iz ove knjige bila je posebno prevedena u Francuskoj 2005. kao separatno izdanje. Na talasima radio-stanice France kulture je 21. septembra 2005. ovo Pekićevo delo predstavljeno kao knjiga dana, odnosno kao najbolja knjiga stranog pisca te godine. Film, pozorište i radio Borislav Pekić sa Mihizom 1982. godine Pekić se sedamdesetih izdvojio kao jedan od najboljih savremenih dramskih pisaca Srbije. Redovno je pisao radio-drame za Westdeutscher Rundfunk u Kelnu, kao i za Süddeutscher Rundfunk u Štutgartu. Od 27 drama koje su izvedene i/ili štampane u Srbiji, 17 su imale svoju premijeru u Nemačkoj. Mnoge su bile transformisane u pozorišne i/ili TV drame i dobijale su brojne nagrade. Šesnaest njih je štampano u njegovim Odabranim delima 1984. Njegova drama Generali ili Srodstvo po oružju (1969) se može naći u svakoj antologiji srpske savremene drame. Dobila je Nagradu Sterijinog pozorja za komediju godine 1972, kao i Nagradu Kneginja Milica pozorišta u Kruševcu 1991. Pekićevi pozorišni komadi su bili veoma popularni i hvaljeni, a najpoznatiji od njih Cincari ili Korešpodencija (1979), koja je bazirana na četvrtom tomu Zlatnog runa, igrala se 280 puta u Ateljeu 212 u Beogradu, u periodu od 23 godine. Dobio je prvu nagradu Radio Zagreba za dramu 186. Stepenik (1982), kao i prvu nagradu na festivalima u Ohridu i Varni za Kako zabavljati gospodina Martina (1990). Tokom svoje karijere Pekić je radio na mnogim filmovima, napisao je više od dvadeset originalnih scenarija i adaptirao neke od svojih romana za film. Film Vreme čuda je bio izabran da reprezentuje Jugoslaviju na Kanskom festivalu 1991,[4] gde je Goran Paskaljević dobio nagradu za režiju, a kasnije film je učestvovao na festivalima u Glazgovu, Moskvi, Montrealu i Vrnjačkoj Banji. Nagrada kritičara dodeljena je u San Sebastijanu 1990. Đavolji raj (1989) (That summer of white roses), rađen po sagi-fantasmagoriji Odbrana i poslednji dani, dobio je nagradu na filmskom festivalu u Tokiju 1989. i bio je selektovan iste godine da reprezentuje Jugoslaviju na festivalu u Monpeljeu (Francuska), Puli (Hrvatska), San Sebastijanu (Španija), Los Anđelesu i San Francisku (SAD). Kao honorarni komentator Jugoslovenskog odeljenja Svetske sekcije Bi-Bi-Sija u Londonu (1986—1991) Pekić je čitao svoja „Pisma iz Londona“ svake nedelje; ova Pisma su posle štampana u Jugoslaviji kao Pisma iz tuđine, Nova pisma iz tuđine i Poslednja pisma iz tuđine (1987—1991). Svaka knjiga je sadržavala pedeset pisama sa duhovitim i inovativnim zapažanjima o Engleskoj i engleskom narodu. Pisma su bila emitovana za jugoslovenske i srpske slušaoce, za koje je Pekić naročito uživao da napravi brojna i humoristična poređenja između engleske i naše vlasti, države, običaja i ljudi. Za ove knjige dobio je Nagradu Jaša Ignjatović u Mađarskoj 1991. Pekić je takođe na istom programu Bi-Bi-Sija imao seriju o istoriji Velike Britanije, koja je izdata posthumno sa naslovom Sentimentalna povest Britanskog carstva (1992). Za ovo delo je dobio Počasnu nagradu BIGZ-a, izdavača knjige. Delo je štampano nekoliko puta i imalo je velikog uspeha. Dela su mu prevedena na engleski, nemački, francuski, italijanski, španski, holandski, poljski, češki, slovački, mađarski, rumunski, retoromanski, makedonski, slovenački, albanski, grčki, švedski i ukrajinski. Kraj života i smrt Borislav Pekić na prvim masovnim demonstracijama protiv režima Slobodana Miloševića, 9. marta 1991. Godine 1989, zajedno sa još dvanaest intelektualaca obnovio je rad Demokratske stranke,[2] da bi sledeće, 1990. godine, postao član Glavnog odbora, kao i jedan od urednika obnovljenog opozicionog lista „Demokratija“. Godine 1991, bio je kandidat Demokratske stranke za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije u beogradskoj opštini Rakovica, kada je pobedio njegov protivkandidat Vojislav Šešelj.[5] Pekić je bio potpredsednik Srpskog PEN centra od 1990. do 1992. godine i član engleskog PEN centra. Bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1985. godine, kao i član Krunskog saveta princa Aleksandra Karađorđevića 1992. godine. Aktivan, kako kao autor tako i kao javna ličnost, do poslednjeg dana, Pekić je umro od raka pluća u svom domu u Londonu, 2. jula 1992. godine u 63. godini života. Kremiran je u Londonu, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu,[6] zajedno sa drugim uvaženim ličnostima iz socijalnog, političkog i kulturnog reda građana. Posthumno, 1992, ga je Nj. K. V. prestolonaslednik Aleksandar odlikovao Kraljevskim ordenom dvoglavog belog orla prvog stepena, kao najvišeg odlikovanja dodeljenog od pretendenta Srbije na poziciju monarha...

Tvrd povez, ima potpis, malo pozutela, 5- Hudozestvennaja literatura Leningrad 1974

Stanje: Kao Novo - Nekorišćeno Naslov: Sat sudnjeg dana Autor: Božidar Damjanović Benedikt Izdavač: Lento Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 21cm Str: 180 _____ Šta bi ste radili kada bi saznali da je sve ono u šta ste verovali bila laž. Može li jedan čovek zaustaviti otkucaje sata sudnjeg dana ili je potrebno nešto više...

Stanje: Kao Novo - Nekorišćeno Naslov: Grešnica u raju Autor: Božidar Damjanović Benedikt Izdavač: Lento Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 20cm Str: 268 _____ Posle samoubistva, bezbožna devojka se budi u paklenom svetu iz kojeg je šalju na viši nivo na duhovno sazrevanje. Ukoliko ne uspe da se popravi, vratiće se u pakao. Grešnica u raju je napeta priča o dvoje mladih koji se sreću u paralelnom svetu pod krajnje neobičnim uslovima.

Srpska književna zadruga 1979 god.,tvrd povez,format 21x17 cm,227 str.,ilustrovano. Odlično očuvana. Ima diskretne flekice na koricama. Bočno dole vidljiva mala fleka, samo spolja, unutra odlična. Nema pisanja. Arkadij, Boris

Piknik kraj puta - Arkadij Strugacki, B. Strugacki tvrd povez Korica zacepljena na rikni solidno ocuvano pecat biblioteke 227 strana nije podvlaceno iscepljen poslednji prazan list 44

Novo, nečitano, nema posvete. Kako da smršate - brzo i bezbedno - Predrag B. Nenadić Godina izdanja: 2021 Broj strana: 152 Povez: Mek Robovanje dijetama nije humani process i ne predstavlja ugodan život. Bilo koje da su, dijete pre svega nisu lake i one predstavljaju atak na jedno komforno metaboličko stanje vešeg organizma koje ste pogrešnim životnim navikama i svojom voljom stvorili.Da bi dijeta bila uspešna, te da bi je vaš organizam prihvatio, neophodno je da ona postane vaš način života u dužem vremenskom periodu.Uspeh je konačan onda kada punderostat u vašem organizmu memoriše novonastalo stanje telesne težine i resetuje se u skladu sa vašom idealnom telesnom težinom, jer će se organizam, svim raspoloživim instrumentima, tada truditi da tako stanje trajno zadrži.

Pogled s kraja veka 1900-1995 Srpska književna zadruga 1992-1996 1258 strana očuvanost 5

Izdavač:Minerva Kartonska kutija Povez:tvrd Svedočanstvo o događajima iz života Lava Tolstoja, kazivanje o njegovom duhovnom i intelektualnom razvitku, o njegovom stvaralaštvu, o životu književnosti u njenom odnosu prema svetu, o teoriji umetnosti uopšte... 420+271+281 strana c5

Knjiga je u odličnom stanju, samo što ima pečat na jednoj strani, kao što se vidi na slici. Finn and Layla: young and in love, their whole lives ahead of them. Driving back from a holiday in France one night, Finn pulls in to a service station, leaving Layla alone in the car. When he returns, minutes later, Layla has vanished, never to be seen again. That’s the story Finn tells the police. It’s the truth – but not the whole truth. Twelve years later, Finn has built a new life with Ellen, Layla’s sister, when he receives a phone call. Someone has seen Layla. But is it her – or someone pretending to be her? If it is her, what does she want? And what does she know about the night she disappeared?

Prva knjiga memoara govorila je o ranim godinama glumčevog života, detinjstvu i mladosti - opisuje njegov život od rodjenja, 1936. u Sarajevu, života na Kosovu, pa sve do 1955, odnosno do godine kad je primljen za člana drame Prištinskog pozorista. Druga knjiga govori o njegovoj uspešnoj glumačkoj karijeri u bivšoj Jugoslaviji i svetu, njegovom glumačkom razvoju i internacionalnoj karijeri i njegovom doživljaju raspada Jugoslavije.U nastavku memoara Bekim Fehmiu pisao je o vremenima kada je igrao čitav niz uloga koje su promenile istoriju naše kinematografije i ostavile zapažen trag i u svetskim umetničkim tokovima.On govori i o svojim prvim koracima u pozorištu u Prištini, u beogradskoj pozorišnoj akademiji, zatim o JDP-u, Ateljeu 212, Kino klubu Beograd, radu sa rediteljem Aleksandrom Petrovićem, o prvom ugovoru sa Dinom de Laurentisom (dobitnikom "Oskara" za životno delo), o filmu "Deps", u produkciji Branka Lustiga, koji je takođe dobio "Oskara" kao producent filma "Gladijator". Njegove uloge u "Specijalnom vaspitanju", "Skupljačima perja", "Odiseju", "Avanturistima", "Roju", "Putu", "Toplim godinama", "Dezerteru" ostale su upamćene kao glumačka remek-dela.

Prva knjiga memoara govorila je o ranim godinama glumčevog života, detinjstvu i mladosti - opisuje njegov život od rodjenja, 1936. u Sarajevu, života na Kosovu, pa sve do 1955, odnosno do godine kad je primljen za člana drame Prištinskog pozorista. Druga knjiga govori o njegovoj uspešnoj glumačkoj karijeri u bivšoj Jugoslaviji i svetu, njegovom glumačkom razvoju i internacionalnoj karijeri i njegovom doživljaju raspada Jugoslavije.U nastavku memoara Bekim Fehmiu pisao je o vremenima kada je igrao čitav niz uloga koje su promenile istoriju naše kinematografije i ostavile zapažen trag i u svetskim umetničkim tokovima.On govori i o svojim prvim koracima u pozorištu u Prištini, u beogradskoj pozorišnoj akademiji, zatim o JDP-u, Ateljeu 212, Kino klubu Beograd, radu sa rediteljem Aleksandrom Petrovićem, o prvom ugovoru sa Dinom de Laurentisom (dobitnikom "Oskara" za životno delo), o filmu "Deps", u produkciji Branka Lustiga, koji je takođe dobio "Oskara" kao producent filma "Gladijator". Njegove uloge u "Specijalnom vaspitanju", "Skupljačima perja", "Odiseju", "Avanturistima", "Roju", "Putu", "Toplim godinama", "Dezerteru" ostale su upamćene kao glumačka remek-dela.

Lepo očuvana, ocena 4; potpis pret. vlasnika; stranice sa spoljašnje strane blago požutele Fiktivni dnevnik velike Napoleonove ljubavi. Prva knjiga trilogije o Žozefini Bonaparta, fiktivni dnevnik slavne Napoleonove supruge, počinje od samog detinjstva Marije-Žozef-Roz i čuvenog susreta sa crnom proročicom koja joj je predskazala sudbinu kraljice. Godine mladosti provedene na Martiniku i prvi susret sa Evropom, udaja za vikonta od Boarnea i život u visokom društvu, revolucionarni Pariz i tamnica, učešće u političkom životu Francuske i razuzdanom piru pobednika – svi ovi događaji nezadrživo nose Roz ka mladom, u ratu već proslavljenom Korzikancu neobičnog imena: Napoleone Buonaparte. U zapisu o krvi i slavi, usponima i padovima, Sandra Galand prenosi čitaoca u raskošnu i burnu razmeđu dve epohe, kao i u najskrovitije kutke Žozefininih uspomena. „Poseduje sve ono što i treba da sadrže najbolji istorijski romani.“ - Gloub end mejl „Zaista retkost: umna knjiga koja se ne ispušta iz ruku.“ - Toronto star „Istorija je u njenim spretnim rukama više nego okvir; dočaran je i sam vazduh koji dišu junaci Sandre Galand.“ - Buks in Kanada „Štivo Galandove nevidljivim šavovima spaja događaje od istorijskog značaja sa sitnicama iz svakodnevnog života u predrevolucionarnom Parizu... Zahvaljujući izvanredno podrobnom proučavanju tog doba i strpljivom razvijanju zapleta i likova, Galandova svoju pripovest vodi u neslućene visine...“ - Toronto star

Svjetlost, 1988. Osmi tom izabranih dela Isaka Baševisa Singera, obuhvata njegov prvi roman i jedan od najpoznatijih, o vremenu kada je emigrirao u Ameriku. Remek-dela 20. veka! Prevod Jelena Stakić i Dušan Veličković Sotona u Goraju je roman Isaka Baševisa Singera . Prvobitno je objavljena između januara i septembra 1933. u delovima u jidiš književnom časopisu Globus u Poljskoj, a 1935. je štampan kao knjiga. Bio je to Singerov prvi objavljen roman.[1] Radnja Roman opisuje jevrejski život u poljskom selu Goraj nakon masakra kozačkih nemira tokom ustanka Hmelnickog 1648. godine, na koji je uticalo učenje lažnog mesije Šabataja Cvija u očajničkoj nadi za mesijom i iskupljenjem. Jevreji su podeljeni na dve frakcije: tradicionaliste i šabatajance. Na kraju je u Goraj stigla vest da je Šabataj Cvi prešao na islam. Ovo su u Goraju razumeli kao da je put do iskupljenja prihvatanje zla. Čudni obredi kulminiraju posedovanjem dibuka jedne od Šabatajevih proročica. Pošto je pokret Šabatajanaca nestao, došao je pravi vernik u Toru, i proterao dibuka. Poslednji segment romana je stilizovan kao dokument iz 17. veka o „dibuku iz Goraja”. Roman Izgubljen u Americi završni je deo autobiografske trilogije čuvenog nobelovca pod zajedničkim naslovom „Ljubav i izgnanstvo“, priča o Singerovom odlasku iz Poljske i prvoj emigrantskoj godini u Americi, gde će ostati do kraja života. Isak Baševis Singer (hebr. יצחק באַשעוויס זינגער, Isaac Bashevis Singer; Leonćin, 14. jul 1904[a] — Serfsajd, 24. jul 1991), jevrejski je književnik[9][10][11][12] i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1978.[13][14] Vodeća ličnost u jidiškom književnom pokretu, nagrađen je sa dve Nacionalne nagrade za književnost SAD, jednom za književnost za decu za svoje memoare Dan zadovoljstva: Priče dečaka koji odrasta u Varšavi (1970)[15] i jednu za beletristiku za svoju kolekciju Kruna od perja i druge priče (1974).[16] Biografija Rođen u Poljskoj, koja je tada bila deo Ruske Imperije, u gradiću Leonćinu,[17] 14. jula 1904. godine, u rabinskoj porodici,[17] Isak Baševis Singer je jevrejsko obrazovanje stekao u verskoj školi svoga oca, i stekao status rabina.[18] Tim poslom se nikada nije bavio, kao ni njegov stariji brat Izrael Ješua Singer, kasnije poznat pisac jidiša. Godine 1925. Singer na konkursu jednog varšavskog lista za priču osvaja prvu nagradu, potom, sve češće piše priče, novele i štampa ih po jidiš novinama i časopisima. Mada se oslanjao na tradiciju fantastike u domicilnoj književnosti, pisao je o savremenim likovima i njihovim problemima, ali je dugo izbegavao složenije socijalne konotacije. Singer, 1935. godine, pred nadirućim nacizmom, odlazi, za bratom, u SAD, u Njujork, gde nastavlja da piše umetničku prozu, radeći i za jidiš novine.[19] Pavković ističe: „Svet realnosti i mašte, demona i ljudi se u njegovim prozama neodvojivo mešaju u dinamičnu i provokativnu literaturu, kakvu jidiš književnost do tada nije poznavala.” Delo mu je posvećeno Jevrejima istočne Evrope koji su živeli po getoima i jevrejskim emigrantima u Americi. Izborom maternjeg jezika, dugo je bio osuđen na vrlo uzak krug čitalaca jidiša (na koji je i prevodio – Knuta Hamsuna, Remarka, „Čarobni breg” Tomasa Mana). Posle objavljivanja pripovetke „Gimpel Luda”, 1953. godine, u engleskom prevodu Sola Beloua, na velika vrata ulazi u svetsku književnost. Prevode ga sve više, već sredinom šezdesetih jedan je od najpopularnijih pisaca u Americi. Punu svetsku reputaciju stiče dobijanjem Nobelove nagrade, 1978. godine.[19] Preminuo je 24. jula 1991. godine u Majamiju.[19] Autor je niz zbirki priča, poput čuvene „Metuzalemova smrt i druge priče”, i slavnih romana, prevedenih i na srpski: „Mađioničar iz Lublina”, „Sotona u Goraju”, „Ludak”, „Neprijatelji”, „Rob”, „Senke na Hadsonu”[18]... Autobiografsko delo je „U sudnici mog oca”. Nasleđe i počasti Jevrejski knjižni savet za Robove, 1963.[20] Nagrada Icik Manger, 1973.[21] Nacionalna nagrada za knjigu (Sjedinjene Američke Države), 1974.[22] Nobelova nagrada za književnost, 1978. Uvođenje u Jevrejsko-američku kuću slavnih[23] Objavljeni radovi Napomena: Datumi objavljivanja se odnose na engleska izdanja, a ne na originale na jidišu, koji često prethode verzijama u prevodu 10 do 20 godina. Novele Satan in Goray (serialized: 1933, book: 1935)—Yiddish original: דער שטן אין גאריי Eulogy to a Shoelace—Yiddish original: די קלײנע שוסטערלעך The Family Moskat (1950)—Yiddish original: די פאמיליע מושקאט The Magician of Lublin (1960)—Yiddish original: דער קונצנמאכער פון לובלין The Slave (1962)—Yiddish original: דער קנעכט The Manor (1967) The Estate (1969) Enemies, a Love Story (1972)—Yiddish original: שׂונאים. געשיכטע פֿון אַ ליבע The Wicked City (1972) Shosha (1978) Old Love (1979) Reaches of Heaven: A Story of the Baal Shem Tov (1980) The Penitent (1983)—Yiddish original: דער בעל תשובה Teibele and Her Demon (1983) (play) The King of the Fields (1988) Scum (1991) The Certificate (1992)[24] Meshugah (1994)[24] Shadows on the Hudson (1997) Zbirke kratkih priča Gimpel the Fool and Other Stories (1957)—Yiddish original: גימפּל תּם The Spinoza of Market Street (1961) Short Friday and Other Stories (1963) The Séance and Other Stories (1968) A Friend of Kafka and Other Stories (1970) The Fools of Chelm and Their History (1973) A Crown of Feathers and Other Stories (1974)—shared the National Book Award, fiction, with Gravity`s Rainbow by Thomas Pynchon[16] Passions and Other Stories (1975) Old Love (1979) The Collected Stories (1982) The Image and Other Stories (1985) The Death of Methuselah and Other Stories (1988) Književnosti za decu Zlateh the Goat and Other Stories, illustrated by Maurice Sendak (1966) – runner up for the Newbery Medal (Newbery Honor Book)[25] Mazel and Shlimazel, illus. Margot Zemach (1967) The Fearsome Inn, illus. Nonny Hogrogian (1967) – Newbery Honor Book[25] When Shlemiel Went to Warsaw and Other Stories, illus. Margot Zemach (1968) – Newbery Honor Book[25]—Yiddish original: ווען שלימואל איז געגאנגען קיין ווארשע The Golem, illus. Uri Shulevitz (1969) Elijah the Slave: A Hebrew Legend Retold, illus. Antonio Frasconi (1970) Joseph and Koza: or the Sacrifice to the Vistula, illus. Symeon Shimin (1970) Alone in the Wild Forest, illus. Margot Zemach (1971) The Topsy-Turvy Emperor of China, illus. William Pène du Bois (1971) The Wicked City, illus. Leonard Everett Fisher (1972) The Fools of Chelm and Their History, illus. Uri Shulevitz (1973) Why Noah Chose the Dove, illus. Eric Carle (1974) A Tale of Three Wishes, illus. Irene Lieblich (1975) Naftali and the Storyteller and His Horse, Sus, illus. Margot Zemach (1976) The Power of Light – Eight Stories for Hanukkah, illus. Irene Lieblich (1980) Yentl the Yeshiva Boy, illus. Uri Shulevitz (1983) Stories for Children (1984) – collection Shrew Todie and Lyzer the Miser and Other Children`s Stories (1994) The Parakeet Named Dreidel (2015) Nefikcija The Hasidim (1973) Autobiografska dela Singer, Isaac Bashevis (1967) [1963], In My Father`s Court, NY: Farrar, Straus & Giroux—Yiddish original: מיין טאטנ`ס בית דין שטוב Singer, Isaac Bashevis (1969), A Day of Pleasure, Stories of a Boy Growing Up in Warsaw, New York: Doubleday. National Book Award, Children`s Literature[15] Singer, Isaac Bashevis (1976), A Little Boy in Search of God, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1978), A Young Man in Search of Love, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1981), Lost in America, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1984), Love and exile, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1999), More Stories from My Father`s Court, NY: Farrar, Straus & Giroux Kratke priče Singer, Isaac Bashevis (1963), The New Winds, NY. Singer, Isaac Bashevis (proleće 1968), Mirra Ginsburg transl., „Zeitl and Rickel”, The Hudson Review, 20th Anniversary Issue, 21 (1): 127—37, JSTOR 3849538, doi:10.2307/3849538. Sabrana dela Singer, Isaac Bashevis (2004), Stavans, Ilan, ur., Stories, 1, Library of America, ISBN 978-1-931082-61-7. ——— (2004), ———, ur., Stories, 2, Library of America, ISBN 978-1-931082-62-4. ——— (2004), ———, ur., StoriesNeophodna slobodna registracija, 3, Library of America, ISBN 978-1-931082-63-1. Filmovi i scenske produkcije po Singerovim delima Enemies, A Love Story (1989) Love Comes Lately (2007) The Magician of Lublin (1979) Yentl (1983) Mr. Singer`s Nightmare or Mrs. Pupkos Beard[26] Fool`s Paradise

27 knjiga iz B.žene. Stanje-nove i kao nove.

savremena poezija odlično očuvana PROL.19/8

57201) PARADOKS , B.D. Benedikt , Lento Beograd 2009 , fantastika ; U romanu Paradoks, Bog se sažalio na troje unesrećenih osoba kojima omogućava da se vrate u prošlost i dožive ono o čemu su sanjali, ali ih je u tome sprečila opaka bolest. Roman je pisan u poznatom Benediktovom stilu napete drame i konstantnih obrta situacija. mek povez, format 14 x 20 cm , latinica, 272 strane

Autor: Abraham B. Jehošua Format: 21 cm Broj strana: 379 povez: Tvrd Visoka proza koja obiluje fantastično oblikovanim likovima i slikovito dočaranim egzotičnim prizorima. Ona pruža jedan osoben pogled na Evropu X veka i tadašnje odnose među ljudima. Putovanje na koje kreće Ben Atar, sa svoje dve žene i partnerom početak je ljudske drame pune moralnih konflikata usled nedostatka poverenja i volje, kao i problema vere i religijskog vaspitanja i bavi se pitanjima koja su aktuelna i hiljadu godina kasnije, u naše doba.

Izdavač Službeni glasnik Meki povez 202 stranice

Knjiga je dobro očuvana.Bila malo zacepljena pozadi(uspešno zalepljena,kao na slici).Ima posvetu. ``Yohanan Rivlin, a professor at Haifa University, is a man of boundless and often naïve curiosity. His wife, Hagit, a district judge, is tolerant of almost everything but her husband`s faults and prevarications. Frequent arguments aside, they are a well-adjusted couple with two grown sons. When one of Rivlin`s students-a young Arab bride from a village in the Galilee-is assigned to help with his research in recent Algerian history, a two-pronged mystery develops. As they probe the causes of the bloody Algerian civil war, Rivlin also becomes obsessed with his son`s failed marriage. Rivlin`s search leads to a number of improbable escapades. In this comedy of manners, at once deeply serious and highly entertaining, Yehoshua brilliantly portrays characters from disparate sectors of Israeli life, united above all by a very human desire for, and fear of, the truth in politics and life.``

Izdavac:Solaris.Dobro ocuvana k51

Meki povez, nova I2

Dragojević Odlično očuvana kao nova epska poezija guslarske pesme gusle...