Original SAMSUNG baterija SLB-0837(B), 3.7V 800mAh, dobro očuvana i provereno ispravna, kako piše na net-u neki od modela za koje odgovara su : `Fits: Samsung Digimax L70, L70B, L83T, L201, L301, NV8, NV10, VLUU NV10, NV15, NV20, SL201 ... Digital Cameras`, a pre kupovine svako i sami proverite na net-u da li odgovara Vašem modelu, stanje kao na slikama ... Lično preuzimanje : KOD MENE KUĆI u BG na Senjaku ! Slanje : Post Express-om o trošku kupca ! ***** Pogledajte i ostalu moju prodaju na Kupindu, možda nađete nešto interesantno : http://www.kupindo.com/Clan/nin2/SpisakPredmeta

Dobra ispravna baterija...

Stanje kao na slikama.. Tvrd povez. Posveta autora na predlistu. Štamparski lošije lepljeni listovi. Izdanje 2020 godine,134 strana

Petar II Petrović Njegoš: PROZA : IZABRANA PISMA : IZ BILJEŽNICE : PREVODI Tvrd povez, 301strana, izdavač: ŠTAMPAR MAKARIJE - Beograd, knjiga ima posvetu?

Sony VMC-MD2 HDMI Mini C Adapter za Sony foto aparate Nov, nekorišćen. This generic adapter allows you to connect a Mini C HDMI cable to your Sony compatible digital camera and view video on your TV. Specification: *Model: Sony VMC-MD2 *Condition: Brand New Compatibility: Sony Digital Cameras : SONY CYBER-SHOT DSC-H20 DSC-HX1 DSC-HX5V DSC-H55 DSC-W210 DSC-W210/B DSC-W210/L DSC-W210/P DSC-W215 DSC-W220 DSC-W220/B DSC-W220/L DSC-W220/P DSC-W230 DSC-W230/B DSC-W230/L DSC-W270 DSC-W270/B DSC-W270/L DSC-W275 DSC-W290 DSC-W290/B DSC-W290/L DSC-T500 DSC-T500/B DSC-T900 DSC-T900/B DSC-T900/T DSC-T900/R DSC-TX7 Sony DSC-H20 Sony DSC-HX1 Sony DSC-HX5 Sony DSC-T500 Sony DSC-T900 Sony DSC-TX7 Sony DSC-W210 Sony DSC-W220 Sony DSC-W230 Sony DSC-W270 Sony DSC-W290 Sony DSC-W330 Fotografije su moje (osim zadnje) i na njima je predmet koji se prodaje. --Kupujte sigurno i pogledajte i ostale moje oglase-- Kupi odmah http://www.kupindo.com/Clan/grujica12/SpisakPredmeta Licitiraj http://www.limundo.com/Clan/grujica12/SpisakAukcija

SONY VMC-MD2 HDMI Mini C Adapter, nov i nekorišćen, kako piše na net-u odgovara za veliki broj uređaja : `This generic adapter allows you to connect a Mini C HDMI cable to your Sony compatible digital camera and view video on your TV. Specification: *Model: Sony VMC-MD2 *Condition: Brand New Compatibility: Sony Digital Cameras : SONY CYBER-SHOT DSC-H20 DSC-HX1 DSC-HX5V DSC-H55 DSC-W210 DSC-W210/B DSC-W210/L DSC-W210/P DSC-W215 DSC-W220 DSC-W220/B DSC-W220/L DSC-W220/P DSC-W230 DSC-W230/B DSC-W230/L DSC-W270 DSC-W270/B DSC-W270/L DSC-W275 DSC-W290 DSC-W290/B DSC-W290/L DSC-T500 DSC-T500/B DSC-T900 DSC-T900/B DSC-T900/T DSC-T900/R DSC-TX7 Sony DSC-H20 Sony DSC-HX1 Sony DSC-HX5 Sony DSC-T500 Sony DSC-T900 Sony DSC-TX7 Sony DSC-W210 Sony DSC-W220 Sony DSC-W230 Sony DSC-W270 Sony DSC-W290 Sony DSC-W330 ...`, stanje kao na slikama ... Lično preuzimanje : KOD MENE KUĆI u BG na Senjaku ! Slanje : Post Express-om o trošku kupca ! ***** Pogledajte i ostalu moju prodaju na Kupindu, možda nađete nešto interesantno : http://www.kupindo.com/Clan/nin2/SpisakPredmeta

Retko u ponudi Kao na slikama Iz sadržaja: - Časlav Đorđević; Neobuzdana moć govora - Radojko nikolić; Ličnost na nadgrobnim spomenicima Srbije - Dragoljub D. Jovašević; Gatke uz bojenje pređe - Momčilo Tešić; Tri pisma Tihomira R. Đorđevića - Johan Volfgang Gete; Alegorijska, simbolična i mistična upotreba boje Izdavač: Dom kulture, Čačak Godina izdanja: 1985. Povez: Broširan Format: 24 x 19 cm Broj strana: 88 časopis

Tvrd povez - 388 strana INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA 2021 Korice sa vidljivim znacima korišćenja Unutrašnjost dobro očuvana - bez pisanja i podvlačenja B - 4

U dobrom stanju. Portret u srpskoj srednjovekovnoj književnosti / Đorđe Trifunović Vrsta građe stručna monografija Jezik srpski Godina 1971 Kruševac : Bagdala, 1971 ([b. m. : b. i.]) Fizički opis 62 str., [16] str. s tablama : ilustr. ; 21 cm Biblioteka Istočnik Napomene: str. 47-53 Rečnik starih slovenskih reči: str. 55-62. Predmetne odrednice Srpska književnost -- Likovi -- Srednji vek Profesor Dr Đorđe Trifunović (Beograd, 13. april 1934) je srpski književnik, profesor beogradskog univerziteta. Rođen je u Beogradu kao sin trgovca Vladimira Trifunovića. Njegova starija braća su bili istoričar umetnosti Lazar Trifunović i matematičar Dragan Trifunović. Najviše se bavio istorijom srpske književnosti i starom književnošću. Prevodio je stare srpske rukopise na savremeni srpski jezik.

NOLIT - 1979. godina - 371 strana - mek povez Stanje: korice (4-), unutrašnjost (5-) (PN)

Provereno ispravan punjac Sony AC-LS5 sa slika , namenjen za Sony Cyber-shot DSC-F Series DSC-F88 Sony Cyber-shot DSC-G Series DSC-G1 DSC-G3 Sony Cyber-shot DSC-H Series DSC-H3 DSC-H5 DSC-H7 DSC-H9 DSC-H10 DSC-H50 DSC-HX5V Sony Cyber-shot DSC-L Series DSC-L1 DSC-L1/B DSC-L1/LJ DSC-L1/R Sony Cyber-shot DSC-M Series DSC-M2 Sony Cyber-shot DSC-N Series DSC-N1 DSC-N2 Sony Cyber-shot DSC-P Series DSC-P8 DSC-P10 DSC-P32 DSC-P41 DSC-P43 DSC-P52 DSC-P72 DSC-P73 DSC-P92 DSC-P93 DSC-P100 DSC-P100/L DSC-P100/R DSC-P120 DSC-P150 DSC-P200 DSC-P200/R Sony Cyber-shot DSC-T Series DSC-T2 DSC-T5 DSC-T7 DSC-T9 DSC-T10 DSC-T20 DSC-T25 DSC-T30 DSC-T50 DSC-T70 DSC-T75 DSC-T77 DSC-T90 DSC-T100 DSC-T200 DSC-T300 DSC-T500 DSC-T700 DSC-T900 Sony Cyber-shot DSC-V Series DSC-V1 DSC-V3 Sony Cyber-shot DSC-W Series DSC-W5 DSC-W7 DSC-W12 DSC-W30 DSC-W35 DSC-W40 DSC-W50 DSC-W55 DSC-W70 DSC-W80 DSC-W85 DSC-W90 DSC-W100 DSC-W110 DSC-W115 DSC-W125 DSC-W130 DSC-W170 DSC-W180 DSC-W190 DSC-W200 DSC-W300 DSC-W310 DSC-W350 DSC-W370 DSC-WX1/B Sony AC-LS5, AC-LS5A, AC-LS5B, Sony ACLS5, Sony AC-LS5K, SG-ACLS5 Sony Cyber-Shot DSC-F88 Sony Cyber-Shot DSC-G1 Sony Cyber-Shot DSC-G3 Sony Cyber-Shot DSC-H10 Sony Cyber-Shot DSC-H3 Sony Cyber-Shot DSC-H50 Sony Cyber-Shot DSC-H50/B Sony Cyber-Shot DSC-H7 Sony Cyber-Shot DSC-H9 Sony Cyber-Shot DSC-HX5V/B Sony Cyber-Shot DSC-L1 Sony Cyber-Shot DSC-L1/B Sony Cyber-Shot DSC-L1/LJ Sony Cyber-Shot DSC-L1/R Sony Cyber-Shot DSC-M2 Sony Cyber-Shot DSC-N1 Sony Cyber-Shot DSC-N2 Sony Cyber-Shot DSC-P10 Sony Cyber-Shot DSC-P100 Sony Cyber-Shot DSC-P100/LJ Sony Cyber-Shot DSC-P100/R Sony Cyber-Shot DSC-P120 Sony Cyber-Shot DSC-P150 Sony Cyber-Shot DSC-P200 Sony Cyber-Shot DSC-P200/R Sony Cyber-Shot DSC-P32 Sony Cyber-Shot DSC-P41 Sony Cyber-Shot DSC-P52 Sony Cyber-Shot DSC-P72 Sony Cyber-Shot DSC-P73 Sony Cyber-Shot DSC-P8 Sony Cyber-Shot DSC-P92 Sony Cyber-Shot DSC-P93 Sony Cyber-Shot DSC-S60 Sony Cyber-Shot DSC-S600 Sony Cyber-Shot DSC-S750 Sony Cyber-Shot DSC-S90 Sony Cyber-Shot DSC-S980BDL/P Sony Cyber-Shot DSC-T10 Sony Cyber-Shot DSC-T100 Sony Cyber-Shot DSC-T2 Sony Cyber-Shot DSC-T20 Sony Cyber-Shot DSC-T200 Sony Cyber-Shot DSC-T25 Sony Cyber-Shot DSC-T30 Sony Cyber-Shot DSC-T300 Sony Cyber-Shot DSC-T300/R Sony Cyber-Shot DSC-T5 Sony Cyber-Shot DSC-T50 Sony Cyber-Shot DSC-T7 Sony Cyber-Shot DSC-T70 Sony Cyber-Shot DSC-T700 Sony Cyber-Shot DSC-T75 Sony Cyber-Shot DSC-T77 Sony Cyber-Shot DSC-T9 Sony Cyber-Shot DSC-T90 Sony Cyber-Shot DSC-T900 Sony Cyber-Shot DSC-TX1 Sony Cyber-Shot DSC-TX7 Sony Cyber-Shot DSC-V1 Sony Cyber-Shot DSC-V3 Sony Cyber-Shot DSC-W1 Sony Cyber-Shot DSC-W1/B Sony Cyber-Shot DSC-W100 Sony Cyber-Shot DSC-W110 Sony Cyber-Shot DSC-W115 Sony Cyber-Shot DSC-W120 Sony Cyber-Shot DSC-W120/B Sony Cyber-Shot DSC-W125 Sony Cyber-Shot DSC-W130 Sony Cyber-Shot DSC-W130/B Sony Cyber-Shot DSC-W130/P Sony Cyber-Shot DSC-W150 Sony Cyber-Shot DSC-W150/R Sony Cyber-Shot DSC-W170 Sony Cyber-Shot DSC-W180 Sony Cyber-Shot DSC-W190 Sony Cyber-Shot DSC-W200 Sony Cyber-Shot DSC-W30 Sony Cyber-Shot DSC-W300 Sony Cyber-Shot DSC-W310 Sony Cyber-Shot DSC-W350 Sony Cyber-Shot DSC-W40 Sony Cyber-Shot DSC-W50 Sony Cyber-Shot DSC-W55 Sony Cyber-Shot DSC-W55/P Sony Cyber-Shot DSC-W70 Sony Cyber-Shot DSC-W80 Sony Cyber-Shot DSC-W80HDPR Sony Cyber-Shot DSC-W90 Sony Cyber-Shot DSC-WX1/B

Odlicno ocuvana kao sa slike Ima posvetu C6

HRVATSKO KOLO XVIII - Književno-naučni zbornik 1937. HRVATSKO KOLO knjiga XVIII Književno-naučni zbornik Uredili: B. Livadić i F. Jelašić Izdavač: Matica Hrvatska, Zagreb Godina izdanja: 1937. Broj strana: 273 Format: 21cm Stanje kao na slici. Nedostaju korice, blok zalepljen selotepom, listovi požuteli od starosti, izuzev toga u dobrom stanju.

Univerzalni serijski BUS (USB) interfejs kabl - Tip `B` konektor za štampač na konektor tipa `Mini-A` za povezivanje kamere i štampača hp Q2164-61600. Kompatibilan je sa HP Photosmart 475 kompaktni foto štampač HP Photosmart 475 Inkjet štampač HP Photosmart 475 kompaktni foto pisač HP Q7011D foto štampač HP Photosmart 475xi kompaktni foto štampač HP Photosmart 475v kompaktni foto štampač HP Photosmart 475 kompaktni foto štampač Digitalni fotoaparat HP PhotoSmart 435...

NAUČNI SASTANAK SLAVISTA U VUKOVE DANE 41 - 15-17. IX 2011. IVO ANDRIĆ U SRPSKOJ I EVROPSKOJ KNJIŽEVNOSTI Izdavač - Međunarodni slavistički centar, Beograd Godina - 2012 904 strana 24 cm ISBN - 978-86-6153-085-2 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: MIODRAG B. LOMA - Andrićev Alija Đerzelez SVETLANA S. ŠEATOVIĆ DIMITRIJEVIĆ - Nacionalni i verski identitet žena u pripoveci `Put Alije Đerzeleza` RADIVOJE B. MIKIĆ - `Mračajski proto” i `Mustafa Madžar` - geneza jednog tipa književnog junaka DRAGAN B. BOŠKOVIĆ - Biti Ćamil ili ne biti ontološko zasnivanje identiteta u prozi Ive Andrića SLOBODAN V. VLADUŠIĆ - Ćamil i Omerpaša latas - dva tipa hibridnog identiteta kod Andrića GORDANA S. POKRAJAC - Istorijske inspiracije Proklete avlije BOJAN T. ČOLAK - Progonitelj, prognani: `Mustafa Madžar” Ive Andrića JANA M. ALEKSIĆ - Priča o istoriji (jedno čitanje istorijske fikcije u Prokletoj avliji Ive Andrića) BRANKO M. VRANEŠ - Tužna sreća poslednjih vitezova: Andrićev Ćamil i knez Miškin Dostojevskog LIDIЯ GAVRЮŠINA - Bog i čovek u lirskoj prozi Ive Andrića JOVAN M. DELIĆ - `Da ostane ono što je - kulturan ali svoj` Ivo Andrić, njegoš, Ljubomir Nenadović, Italija i Evropa LIDIJA R. TOMIĆ - Andrićevo ekspresionističko nasleđe SYLWIA NOWAK-BAJCAR - Jelena, žena koje nema i koje ima. prilog proučavanju krakovske biografije Ive Andrića KORNELIJE D. KVAS - Granice Andrićevog realizma SONJA V. VESELINOVIĆ - Lirski postupak u osnovi nekoliko Andrićevih novela ZDZISŁAW DARASZ - Jevreji u Andrićevom svetu ili o razoružavanju etnokulturnih stereotipa KRINKA B. VIDAKOVIĆ-PETROV - Jevrejski likovi u delu Ive Andrića JASNA V. STOJANOVIĆ - Španski doprinos nastanku srpskog humorističko-realističkog romana VESNA 3. DICKOV - Ivo Andrić i hispanske kulture GORANA S. RAIČEVIĆ - Andrićeva slika o Austrougarskoj monarhiji na Balkanu JELENA N. PILIPOVIĆ - Ex ponto preobražavanje samoće u Andrićevim lirskim zapisima i Ovidijevim Elegijama iz izgnanstva VLADIMIR V. GVOZDEN - Putopisne reportaže Ive Andrića VALENTINA D. PITULIĆ - Folklorni podtekst u `Anikinim vremenima` Iva Andrića SNEŽANA D. SAMARDŽIJA - Poetika usmenog pripovedanja u Andrićevoj `priči” BOŠKO J. SUVAJDŽIĆ - Andrić i Kočić - kneževići i knezovi JELENKA J. PANDUREVIĆ - Doktorska disertacija Ive Andrića i srpska usmena tradicija SUNČICA M. DENIĆ - Volja i otpor kao čin nadživljavanja u Andrićevim pripovetkama i srpskim narodnim pesmama JASMINA S. JOKIĆ - Istočnjačko pozorište senki i Andrićeva Prokleta avlija TAMARA R. GRUJIĆ - Forma usmenog kazivanja u Andrićevoj Prokletoj avliji GERHARD RESSEL (TRIER)/SVETLANA RESSEL (HEIDELBERG) - Prostori samoće u delima Ive Andrića i Meše Selimovića OLIVERA V. RADULOVIĆ - Priča i komentar u romanima Prokleta avlija i Derviš i smrt NENAD V. NIKOLIĆ - Ivo Andrić o Vuku Karadžiću ALEKSANDAR Ž. PETROVIĆ - Ćuprija i kanap: Ivo Andrić i B. Vongar MINA M. ĐURIĆ - Gnomon i uncanny – Džojs i Andrić VLADIMIR B. OSOLNIK - Ivo Andrić i slovenci IVAN DOROVSKÝ - Recepcija dela Ive Andrića u Čehoslovačkoj (Češkoj) GORAN P. KORUNOVIĆ - `Mera ženskog bića”: oblikovanja identiteta ženskih likova u pripovetkama Ive Andrića i emilijana staneva MARIJA Đ. CINDORI-ŠINKOVIĆ - Recepcija Ive Andrića u mađarskoj književnosti TATJANA M. SAMARDŽIJA-GREK - Ivo Andrić i američka književnost: motiv beline u Prokletoj avliji i Mobi diku Hermana Melvila NEMANJA J. RADULOVIĆ - Smrt od žabe/kornjače u usmenim narativima o sudbini SMILJANA Ž. ĐORĐEVIĆ-BELIĆ - Od naracije do refleksije - hipertrofija autorskih komentara u novijem sloju hroničarske epike SAŠA D. KNEŽEVIĆ - Što se ono Travnik zamaglio? ALEKSANDRA R. POPIN - Elementi solarnog kulta i verovanja u ženske demone u triptihu `Jelena, žena koje nema” BUBA D. STOJANOVIĆ - Narodna mudrost u delu `Aska i vuk” Iva Andrića BOJANA S. STOJANOVIĆ PANTOVIĆ - Narativni i egzistencijalni identitet Andrićevih priča o gradovima INA I. HRISTOVA - Grad u romanima Ive Andrića (na Drini ćuprija i Travnička hronika) TIHOMIR D. BRAJOVIĆ - Andrićev i Krležin Goja: dva vida modernističkog razumevanja umetnikovog odnosa prema stvarnosti BRANIMIR Đ. ČOVIĆ - Dihotomija `svoje” – `tuđe` u narativnoj strukturi Travničke hronike PREDRAG Ž. PETROVIĆ - Andrićev Omerpaša Latas kao roman o umetniku ČASLAV V. NIKOLIĆ - Istorija, kultura, govor: svedočanstvo traume u romanu travnička hronika Ive Andrića MIRJANA D. STEFANOVIĆ - `Ubilački identiteti` u kratkoj prozi Ive Andrića PAVEL N. RUDЯKOV - Tri vrste pričanja i ćutanja kod Andrićevih junaka MAJA M. ANĐELKOVIĆ - `Pismo iz 1920. godine`: mržnja i strah kao osnova identiteta MAGDALENA KOCH - Andrićevo delo kao inspiracija u savremenoj bosanskoj književnosti. intertekstualni i dijaloški karakter `Drugog pisma iz 1920. godine` i ostalih tekstova Muharema Bazdulja MILAN D. ALEKSIĆ - Zlo kao obeležje sveta u pripovetkama Ive Andrića PREDRAG M. JAŠOVIĆ - Prilog proučavanju eksplicitne poetike Ive Andrića POLINA ZENOVSKA - Sistem umetničkog vremena i prostora u fratarskom ciklusu Iva Andrića BOGUSŁAW ZIELIŃSKI - Ivo Andrić kao pisac međukulturnog dijaloga SOFIJA M. KOŠNIČAR - Interakcija kultura u Andrićevoj prozi s aspekta semiosfere i semiosfernogo samoopisivanja JELENA R. NOVAKOVIĆ - Francuska putopisna literatura u Andrićevim zapisima MILENKO B. PEKIĆ - I Andrić Ivo je rušio Austrougarsku monarhiju OLENA DZЮBA-POGREBNЯKET - Ivo Andrić i Prvi svetski rat MIRJANA K. DRNDARSKI - Aneksija Bosne i Hercegovine u viđenju Ive Andrića BRANKO R. ZLATKOVIĆ - Ivo Andrić u sećanjima i kazivanjima savremenika LJILJANA BANJANIN - Pripovetka Ive Andrića `Put Alije Đerzeleza` u italijanskim prevodima ALEKSANDRA Lj. KORDA-PETROVIĆ - Prevodi Andrićevih dela na češki MILUNKA Lj. MITIĆ - Pripovetka `San Bega Karčića” Ive Andrića i njen prevod na turski JOVANKA S. ĐORĐEVIĆ JOVANOVIĆ - Ivo Andrić u prevodima na grčki PREDRAG J. MUTAVDŽIĆ - Prvi prevod na Drini ćuprija Iva Andrića na savremeni grčki jezik DRAGANA B. VUKIĆEVIĆ - Protiv strasti i drugih demona (prosvetiteljska paradigma strasti) BOJAN M. JOVIĆ - Sedma umetnost i pripovedanje avangarde (pretpostavke razmatranja intermedijalnog uticaja filma na pripovedne teme i postupke u srpskoj avangardi) SNEŽANA M. MILOSAVLJEVIĆ MILIĆ - Virtuelni narativ kao znak modernizacije srpske proze na početku XX veka LIDIJA D. DELIĆ - Forma i značenje: mi-pripovedanje Ćamila Sijarića VIOLETA P. JOVANOVIĆ - Konstrukcija i vizura naivne svesti u delu Dragoslava Mihajlovića MARKO S. AVRAMOVIĆ - Romani Vladimira Tasića u kontekstu savremene srpske književnosti BRANKO S. LETIĆ - `Sasudi` reči anđeoske hrane i čaše` Životvorećeg pića u staroj srpskoj književnosti SLAVICA M. VASILJEVIĆ-ILIĆ - Forme pripovijedanja u srednjovjekovnoj pripovijeci Stefanit i Ihnilat JOVAN M. LJUŠTANOVIĆ - `Konstrukt detinjstva` i forme pripovedanja u pripovetkama o deci Ive Andrića NEDELJKA V. PERIŠIĆ - Dijete kao fokalizator u pripovijetkama Iva Andrića Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Udruzenje knjizevnih prevodilaca srbije BEPS 1983 Deveti beogradski prevodilački susreti, zbornik radova, 2.- 5- decembar 1983 180 str, mek povez višejezično, srpski, ruski, francuski, engleski... Slobodan Petrović, Božidar Marković, Adolf Dahl, Mladen Jovanović, Andrei Brezianu, Jelica B. Drenovac, Utta Roy - Seifert, Sava Penčić, Emiel LAuf, Slobodan Vukobrat, Alla Ter- Akonjan, Pavel Gruško, Edward Balcerzan, Vaclav Sadkowski, Danuta Ćirlić Strašinjska, Karin Davidsson, Siber Florin, Jugana Stojanović, Matej Rode, Ria Vanderauwera, Lev Ozerov, Aleksandar Mitevski, Mihailo Ignjatović, František Miko, Sava Babić, Maria Jose Velasco Ulazia, Ivan Cezar, Zvonimir Kostić Palanski Problem vremenske distance u prevodjenju Kritika prevoda i prevodilaštva Slobodne teme NAPOMENA: Za lično preuzimanje poslati upit.

PISMA BORIVOJU MARINKOVIĆU Naslov Pisma Borivoju Marinkoviću / priredio Milivoj Nenin Vrsta građe pisma Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 2022 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Matica srpska, 2022 (Novi Sad : Sajnos) Fizički opis 155 str. : ilustr. ; 20 cm Drugi autori - osoba Nenin, Milivoj, 1956- = Nenin, Milivoj, 1956- Pivnički-Drinić, Tatjana, 1970- = Pivnički-Drinić, Tatjana, 1970- Zbirka Biblioteka Dokument / Matica srpska, Rukopisno odeljenje ISBN 978-86-7946-414-9 (broš.) Napomene Tekst ćir. i lat. Tiraž 300 Slika B. Marinkovića na koricama Napomene i bibliografske reference uz tekst Registar imena / registar sačinila Tatjana Pivnički Drinić. Predmetne odrednice Marinković, Borivoje, 1930-2012 -- Prepiska Palavestra, Predrag, 1930-2014 -- Prepiska Medaković, Dejan, 1922-2008 -- Prepiska Mladenović, Aleksandar, 1930-2010 -- Prepiska Odlično očuvana knjiga. pd

Lepo očuvano 1967. ... Danijel Dragojević HRVATSKA POSLERATNA SKULPTURA U DRVU Fridrih Niče PESME Herbert Markuze ... Razlog. Časopis mladih za književnost, umjetnost i kulturu, izlazio u Zagrebu 1961–68/69., u početku kao dvomjesečnik, od 1962. kao mjesečnik. Podnaslov mu je od 1967. bio Književna revija za suvremene probleme. Uređivali su ga Marko Lehpamer, I. Zidić, V. Zuppa, V. Gotovac, Ž. Falout, B. Popović, A. Stamać i kao odgovorni urednik M. Mirić. Oko časopisa i istoimene biblioteke okupio se naraštaj pisaca rođenih uglavnom potkraj 1930-ih (D. Dragojević, Z. Mrkonjić, N. Petrak, Z. Majdak, A. Stamać, D. Horvatić, I. Zidić, V. Zuppa, T. Maroević, T. Petrasov Marović), poslije prozvan razlogovcima, s izrazitom sviješću o naraštajnoj i estetskoj distinktivnosti prema ostalim skupinama unutar hrvatske književnosti. Odlikovalo ih je oslanjanje na filozofsku lektiru, prevladavali su kritika i pjesništvo, uklanjane su čvrste granice između pjesništva i esejistike, omiljena je forma bila pjesma u prozi. Ukupno je objavljeno 57 brojeva.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Marija Kleut rođ. 1943. godine u Beogradu, živi u Novom Sadu. Studirala na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu i Filološkom fakultetu u Beogradu, gde je diplomirala (1966) i magistrirala (1973). Doktorirala je u Novom Sadu odbranom disertacije Ivan Senjanin u srpskohrvatskim narodnim pesmama (1986). Od 1973. godine do danas radi na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bibliografija radova Marije Kleut obuhvata 164 jedinice, uglavnom iz oblasti narodne književnosti i srpske književnosti XVIII i XIX veka. Važnije knjige: Lirske narodne pesme u Letopisu Matice srpske (1983), Ivan Senjanin u srpskohrvatskim usmenim pesmama (1987), Iz kolebe u dvorove gospodske. Folklorna zbirka Milice Stojadinović Srpkinje (1990), Pesmarica karlovačkih đaka (1991), Narodne pesme u srpskim rukopisnim pesmaricama XVIII i XIX veka (1995), B“jel Vilindar nasred Gore Svete. Hilandar i Sveta Gora u narodnim pesmama (1998), Bibliografija srpskih nekrologa (koautori M. Bujas i G. Raičević, 1998), Srpska narodna književnost (2001), Gledajući Novi Sad. Postiljonske ode Jovana Jovanovića Zmaja (2003), Narodna književnost. Fragmenti skripti (2003), Vuk Stefanović Karadžić, Izabrana dela (2005), Relikvije iz starine. Ogledi o srpskim epskim narodnim pesmama (2006).

Autor - osoba Kajzer, Volfgang, 1906-1960 = Kayser, Wolfgang, 1906-1960 Naslov Groteskno u slikarstvu i pesništvu / Volfgang Kajzer ; preveo s nemačkog Tomislav Bekić Jedinstveni naslov ǂDas ǂGroteske. srpski jezik Vrsta građe knjiga URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 2004 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Svetovi, 2004 (Novi Sad : MBM plas) Fizički opis 319 str. : ilustr. ; 17 cm Drugi autori - osoba Bekić, Tomislav, 1935-2008 = Bekić, Tomislav, 1935-2008 Zbirka ǂBiblioteka ǂSvetovi ISBN 86-7047-446-8 (broš. sa omotom) Napomene Prevod dela: Das Groteske / Wolfgang Kayser Tiraž 1.000 Str. 313: Napomene uz prevod / T. B. Na presavijenom delu omotnog lista beleška o delu Napomene: str. 265-281 Registar. Predmetne odrednice Umetnost -- Motivi -- Groteska -- 15-20v Književnost -- Motivi -- Groteska -- 15-20v Znamenita studija o grotesknom u slikarstvu i literaturi istaknutog nemačkog germaniste Volfganga Kajzera (1906–1960), koji je svojim delom pod naslovom Jezičko umetničko delo 1973, u prevodu Zorana Konstantinovića, izvršio snažan uticaj u sklopu metodoloških kretanja u delokrugu nauke o književnosti posle Drugog svetskog rata, budući da je uz Emila Štajgera bio jedan od glavnih zagovornika metode interpretacije u nauci o književnosti, objavljena je do sad u tri izdanja. Između prvog (1957) i drugog (1961) izdanja – ne postoje nikakve razlike. Međutim, iz- danje iz 1960. godine izdavačke kuće Rovolt iz Hamburga, u sklopu popularne edicije „rowohlts deutsche enzyklopädie” se znatno razlikuje od prethodnog izdanja, budući da je znatno skraćeno i primereno karakteru edicije koja je bila namenjena širokom čitalaštvu. Ovaj prevod je rađen po prvom izdanju iz 1957. godine i sadrži poglavlja i ilustracije kojih u Rovoltovom izdanju iz 1960. nema. Izostavljena su samo ona mesta koja više nemaju aktuelnog značaj za tumačenje grotesknog. MG95 (N)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Stevan Tontić (Grdanovci, 30. decembar 1946 — Novi Sad, 12. februar 2022) bio je srpski književnik. Biografija Osnovnu školu pohađao je u rodnom selu i Lušci Palanci, srednju u Sanskom Mostu i Prijedoru, studije filozofije sa sociologijom završio na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Poezijom i kritičkim tekstovima počinje da se bavi sredinom šezdesetih godina. Učestvovao je u studentskim protestima 1968. Početkom 1969. godine postao je glavni urednik studentskog lista Naši dani, da bi već treći broj lista bio sudski zabranjen a redakcija raspuštena. Prvu zbirku poezije objavio je 1970. godine, a ona je nagrađena saveznom nagradom lista Mladost. Nakon toga zaposlio se u kulturnoj redakciji Televizije Sarajevo, a obavljao i dužnost sekretara Udruženja književnika BiH. Bio je član redakcije lista književne omladine Lica. U drugoj polovini sedamdesetih godina počeo je da radi kao urednik za književnost u izdavačkoj kući Svjetlost, u kojoj kasnije uređuje i časopis Život. Tokom 1992. i 1993. piše pesme o ratnim strahotama, objavljene u zbirci Sarajevski rukopis (Beograd 1993) koja je prevedena na više jezika. Posle ilegalnog izlaska iz grada, Tontić u proleće 1993. odlazi u Nemačku (Berlin), gde je kao izbeglica ostao osam godina i osam meseci. Kao egzilant bez zaposlenja, živeo je od socijalne pomoći, honorara, književnih nagrada i povremenih stipendija, tako je uz podršku fondacija proveo u kući nobelovca Hajnriha Bela devet meseci. U Nemačkoj su objavljeni prevodi njegovih dela, nastupa u mnogim nemačkim gradovima. Godine 1995. učestvao je na pesničkom festivalu u Jerusalimu, a pet godina kasnije na velikoj šestonedeljnoj turneji evropskih pisaca „Literarnim ekspresom“ po Evropi, od Lisabona preko Madrida i Pariza do Petrograda, Moskve, Varšave i Berlina. Na Univerzitetu u Inzbruku držao je nekoliko puta predavanja studentima slavistike. Učestvao je na književnim susretima u Poljskoj, Austriji, Francuskoj, Italiji i drugim zemljama. Za vreme pesnikovog egzila u Nemačkoj, njegova supruga provodi s majkom u izbegličkom statusu u Beogradu. Posle povraćaja okupiranog stana u Sarajevu, iz kojeg je s piščevom bibliotekom nestalo i sve drugo, bračni par se 2001. vraća u taj grad, u čemu će videti neku vrstu „obrnutog egzila“. Tontić tu živi kao slobodni pisac, da bi se u maju 2014. nastanio u Novom Sadu. Tontić je pisao poeziju, prozu, eseje, književnu kritiku i prevodi s nemačkog jezika. Sastavio je nekoliko antologija poezije i priredio izdanja dela većeg broja pisaca (P. Kočić, B. Ćopić, N. Šop, D. Maksimović, M. Dizdar, V. Popa, S. Raičković, D. Trifunović, D. Kolundžija i dr.) Bio je tri godine član NIN-ovog žirija kritike za roman godine. Član je Srpskog i Nemačkog PEN-centra, Srpskog književnog društva i Udruženja književnih prevodilaca Srbije. Collegium Europaeum Jenense (Jena) izabrao ga je za svog člana, što je „priznanje za izvanredan rad na razumevanju među narodima.“ Preminuo je 12. februara 2022. godine u Novom Sadu.

Beograd 2004. Mek povez, 398 strana. Knjiga je veoma dobro / odlično očuvana. J6 Osnovna greška naših autora, koji su pisali o Dostojevskom, jeste što su postavljali pitanje »šta je pisac hteo da kaže« i, u potrazi za odgovorom, iznosili su svoja mišljenja nezavisno od onoga što je Dostojevski želeo da saopšti i što je napisao. Umesto takvog postupka, ja sam prepustio Dostojevskom da objašnjava svoju ličnost i delo, uz minimalne etičke intervencije jer, ako Svidrigajlov u Zločinu i kazni devojčicu od pet godina »u krevetu skida golu«, onda je besmisleno vraćanje Bogu ulaznice za raj, ako se mora platiti samo jednom dečjom suzom, kako govori Ivan Karamazov u Legendi u Velikom inkvizitoru ! Podela knjige na biografski deo i prikaz umetničkih dela je uslovna, jer se Dostojevski, za razliku od ostalih pisaca, bolje upoznaje preko umetničkih dela, nego li preko biografskih podataka, i ova činjenica je unosila najveću zabunu u razumevanje lika i dela Dostojevskog: umetnički svet Dostojevskog nije realno postojeći svet kakvog znamo, već negativne karakterne osobine Dostojevsko od kojih je, savršenim psihološkim analizama, stvorio zaokruženu predstavu o čoveku i svetu, a da pri tome nije objasnio uzrok nijednoj psihološkoj pojavi. Sadržaj: I. POREKLO FJODORA MIHAJLOVIČA DOSTOJEVSKOG Roditelji Dostojevskog Odnosi među roditeljima Dostojevskog Nasilna smrt oca Dostojevskog Roditelji kao uzrok seksualne dezorijentacije Dostojevskog II. OBRAZOVANJE F. M. DOSTOJEVSKOG Kućno obrazovanje Dostojevskog Školski drugovi o Dostojevskom Unapređenje Dostojevskog u oficirski čin III. VASKRSENJE DOSTOJEVSKOG KAO KNJIŽEVNIKA Izlazak Dostojevskog na rusku književnu scenu IV. BOLESTI DOSTOJEVSKOG Dostojevski je voleo epilepsiju Emfizem pluća Dostojevskog V. ŽIVOT DOSTOJEVSKOG U PODZEMLJU PETROGRADA Život Dostojevskog medu prostitutkama VI. DOSTOJEVSKI U KRUŽOKU PETRAŠEVSKOG Učešće Dostojevskog u kružoku Petraševskog Istraga, presuda i priprema za streljanje Uloga brata Mihajla u hapšenju Dostojevskog Ni robija Dostojevskog nije popravila VII. KARAKTER (ZBIR OSOBINA) DOSTOJEVSKOG Strukturiranje ličnosti bez roditeljske ljubavi Dostojevski je voleo čovečanstvo, a mrzeo čoveka Bezosećajnost i sebičnost uzroci ljubavi za zločin VIII. PSIHOLOGIJA DOSTOJEVSKOG Nepromenljivost karakternih osobina čoveka Patnja kao izvor zadovoljstva kod Dostojevskog Odsustvo uzročno-posledičnog mišljenja Opravdanje i osuda zlostavljanja dece Zlostavljanja Dostojevskog u roditeljskom domu IX. RELIGIOZNOST DOSTOJEVSKOG Hristos je demagog koji će loše završiti karijeru Bosa devojka u krevetu oca Nila Ljubav prema bližnjem prema Hristu je nemoguća X. DOSTOJEVSKI O RUSKOM NARODU Ko je bolji: mi ili narod? Sablažnjivo delovanje votke i razvrata XI. DOSTOJEVSKI O SRPSKOM NARODU Evropa pomaže dranje kože Srbima Pomoć Rusije srpskom narodu Na kom kilometru prestaje čovekoljublje XII. DOSTOJEVSKI O JEVREJSKOM NARODU Narod božji ne voli da radi Žeđ da se napiju krvi i znoja XIII. INTIMNI ŽIVOT DOSTOJEVSKOG Dostojevskog nije interesovala sudbina žene Ljubim ti „nožice i ručice” Sadomazohizam Dostojevskog Naklonost Dostojevskog prema suparnicima Kocka kao seksualna perverzija 1. Marija Dimitrijevna Isajeva 2. Apolinarija Prokofjeva Suslova 3. Ana Vasiljevna Korvin — Krukovska 4. Aleksandra Ivanovna Kulikova 5. Marta Braun 6. Ana Grigorijevna Snjitkina XIV. POSLEDNJI OVOZEMALJSKI DANI DOSTOJEVSKOG DRUGI DEO: PRIKAZ DELA DOSTOJEVSKOG 1. Bedni ljudi 2. Dvojnik 3. Gospodin Proharčin 4. Gazdarica 5. Njetočka Njezvanovna 6. Roman u devet pisama 7. Seljak Marej 8. Polzunkov 9. Krotka 10. Slabo srce 11. Bele noći 12. Zapisi iz mrtvog doma 13. Mali junak 14. Jelka i svadba 15. Ujakov san 16. Bobac 17. San smešnog čoveka 18.nPoniženi i uvređeni 19. Selo Stepančikovo 20. Zapisi iz podzemlja 21. Zločin i kazna 22. Kockar 23. Večni muž 24. Odvratna priča 25. Idiot 26. Zli dusi 27. Mladić 28. Braća Karamazovi a. Nikolaj (Kolja) Krasotkin b. Pavel Karamazov Smerdjakov v. Aleksej (Aljoša) Karamazov g. Ivan Karamazov d. Dmitrij Karamazov đ. Fjodor Pavlovič Karamazov e. Agrafena Aleksandrova Grušenjka ž. Sveti starac Zanovije Zosima

Posveta autora pesniku Stevanu Tontiću. Autor - osoba Tamaš, Юliяn, 1950- = Tamaš, Julijan, 1950- Naslov Metodološke orijentacije u proučavanju književnosti / Julijan Tamaš Ostali naslovi The greatness of the small Vrsta građe stručna monografija Jezik srpski Godina 2020 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Alma, 2020 (Mladenovac : Presing) Fizički opis 306 str. ; 25 cm Zbirka ǂBiblioteka ǂSagledavanja ; ǂknj. ǂ21 (broš.) Napomene Tiraž 300 Biografija: str. 301-304 Napomene i bibliografske reference uz tekst Summary: The greatness of the small: str. 293-299. Predmetne odrednice Nauka o književnosti Književno delo -- Analiza Književnost -- Poetika Hemeneutika Posebnost knjige „Metodološke orijentacije u proučavanju književnosti“ Julijana Tamaša je u tome da autor teorijski i interpretacijama pojedinih književnih dela, najčešće komparativno, prikazuje prednosti i slabosti desetak metodoloških orijentacija. Pri tom ne preferira ni jednu od njih; smatra da struktura i smisao dela opredeljuje najplodniju metodološku orijentaciju. Vodeći metodolozi držali su se jedne metodološke orijentacije, čime je metoda osiromašivala potencijalne smislove dela. Nasuprot francuske komparativističke škole koja se iscrpljivala opisima „uticaja`, američke istorije ideja, teorija istorijsko-tipoloških analogija V. M. Žirmunskog čini treću metodološku orijentaciju, koja dela sagledava unutar opšte i svetske književnosti, uključuje i zapadno- evropske, istočne i afričke, „velike“ i „male“ književne tradicije, i traga za trećim, integralnim stanovištem – ni pogled na velike sa stanovišta malih, niti velikih na male – jer su kreativni izazovi književnog stvaralaštva isti za sve. Istovremeno, knjiga nastoji da, koliko je moguće, racionalizuje osnovu književnog dela i tu počinje pravi posao, da tumač na toj empirijskoj osnovi opiše meru neponovljive razlike, inovacije, po kojoj delo zaslužuje pamćenje i visoko vrednovanje unutar celokupnog književnog i životnog iskustva. Knjiga koje nema u srpskoj i svetskoj književnosti. SADRŽAJ Uvod O prirodi književnosti i prirodi proučavanja književnosti 5 Prva deonica Teorija istorijsko-tipoloških analogija V. M. Žirmunskog 19 Pesma „Kamenjari“ Ivana Franka i marksizam 78 Stilske konstante „deskriptivne“ poezije Vojislava Ilića 84 Motiv Madone u poeziji Aleksandra Bloka: struktura i simbol 92 Poezija Sime Pandurovića i psihoanaliza 103 Tumačenje „zapisa o Crnom Vladimiru“ Stevana Raičkovića 108 Fenomenološka analiza pesme „Kalinova balada“ Ivana Drača 114 Pitanje Boga u poeziji Boška Ivkova 119 Zagonetka ženstvenosti, locus amoenus Mirjane Milankov 127 Druga deonica O kritičkoj praksi 137 Mogućnosti i granice empirijskog proučavanja književnosti 141 Smisao za tuđe gledište 151 Napon između sveta i uma Radomira Konstantinovića 155 Vrhovima srpske poezije i kritike 161 Književna kritika i esej Draška Ređepa 166 Treća deonica Predgovor 177 Poetika regionalnih i malih književnih tradicija 179 1. Odnos usmene i pisane književnosti 183 2. Magična kreativnost reči 192 3. Tradicija idile i ruralizam 206 4. Odnos prema Bogu 224 5. Prihvatanje moderne književnosti 231 6. Odnos prema istoriji 241 7. Književne vrste 245 8. Odbrana identiteta jezikom 248 9. Značaj graničnih situacija 250 10. Priroda kao prostor sreće 260 11. Samorealizacija pojedinca i ljudska priroda 261 12. Kreativnost psihološkog minimalizma 263 13. Teorija hitnutog belutka 264 14. Problem vizije celine 266 15. Pitanja interpretacije i vrednovanja dela 270 16. Od poetike tradicije do individualnih poetika, veličina malenih i dvanaest apostola regionalizama (F. Mistral, R. Tagore, M. Krleža, JI. Hjuz, G. Kosteljnik, I. B. Singer, G.G. Markes, L. S. Sengor, V. Sojinka. G. Ajgi, K. Lorenc i R. Đurić) 275 THE GREATNESS OF THE SMALL Poetics of Regional and Small Literary Traditions Summary 293 Biografija 301 Julijan Tamaš (Vrbas, Bačka, 4. avgust 1950) redovni je profesor Rusinske književnosti i Ukrajinske književnosti sa opštom književnošću. Predavao je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu (1975–2015) i na univerzitetima Užgoroda, Lavova, Kijeva, Prešova, Filadelfije, Toronta, Čikaga, Trira, Tartua, Beograda, Zagreba i Broclava. Za akademika Nacionalne akademije nauka i umetnosti 2004. godine. Počasni je doktor Užgorodskog nacionalnog univerziteta (2009). Pesnik, romansijer, esejist i filolog, objavio je pedeset pet autorskih knjiga i preko hiljadu jedinica iz književnosti i nauke o književnosti o svim slovenskim književnostima i poetikama regionalnih i malih književnih tradicija u svetu, uvek sa teorijskim i komparativnim pristupom. Tamaš piše na rusinskom, srpskom i ukrajinskom jeziku i po tome, kao i po vrednosnim orijentacijama i poetici, svrstava se u srednjoevropske pisce, što najčešće ima za posledicu da, kao i svako ko pripada svima – ne pripada nikome, a logično bi bilo da ga kao svog pisca prihvataju najmanje tri navedene jezičke, književne i kulturne tradicije. MG32

Posveta autora, odlično očuvano. Autor - osoba Negrišorac, Ivan, 1956- = Negrišorac, Ivan, 1956- Naslov Lirska aura Jovana Dučića / Ivan Negrišorac Vrsta građe književni prikaz/pregled Jezik srpski Godina 2009 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Zavod za udžbenike, 2009 (Beograd : Skener studio Lazić) Fizički opis 399 str. ; 21 cm Zbirka ǂBiblioteka ǂTumačenje književnosti / [Zavod za udžbenike] ; ǂknj. ǂ20 (broš.) Napomene Tiraž 700 Beleška o autoru: str. [401] Napomene i bibliografske reference uz tekst Registri. Predmetne odrednice Dučić, Jovan, 1871-1943 -- Poetika POZNANSTVO SKROMNE RASKOŠI Lirska aura Jovana Dučića, Ivan Negrišorac Oče, pesma će, sama od sebe, postati cela i lepa. Ivan Negrišorac Pisci i kritičari u paru? Neke su veze transparentne i ničim problematizovane. Na vrednosnoj amplitudi Jovana Skerlića suprotne polove zauzimaju Jovan Dučić i Milan Rakić s jedne strane, i Vladislav Petković Dis i Isidora Sekulić s druge. Sredovečni Stevan Sremac je (pokazaće se docnije nepotrebno) drhtao pred sudom Ljubomira Nedića. Za Vaska Popu vezuje se, s pravom, Zoran Mišić. Da li bi bez Vinaverovog teksta „Muza Rastka Petrovića“, lelujavi pesnički lik Rastka Petrovića bio rastočen već nakon ?tkrovenja? U mnoštvu primera rečit je i slučaj Ivana Negrišorca, neosporno najzaslužnijeg kritičara-afi rmatora neoavangardista, u prvom redu pesnika Vujice Rešina Tucića, Miroljuba Todorovića i Vojislava Despotova. Godine, decenije, čak i stoleća koja dele književnike i tumače književnosti često pozitivno utiču na ispisivanje jasnih kontura pesničkog portreta. Političko-ideološki razlozi neretko mogu biti razlog skrajnutosti nekog pisca, da bi ga se kasnije, i sami izmenjeni, naknadno setili i dopisali ga u istorijske udžbenike. Dučić, miljenik B. Popovića i Skerlića, bio je, bez preterivanja, slavljen (I. Sekulić, V. Petrović, M. Ristić, M. Pavlović, R. Konstantinović, M. Kašanin), ali i osporavan (avangardisti, A. G. Matoš, B. Mihajlović-Mihiz i dr). Neumerene hvale, često izricane nekritički i sa, opet, ideoloških pretpostavki, kojima su, tokom devedesetih godina pesništvo, ali i proza Jovana Dučića bili izloženi, umeli su i da naškode njihovoj kritičkoj recepciji. Upravo stoga studija Ivana Negrišorca, teorijski snažno utemeljena na versifikacijsko-semantičkim analizama velikog broja Dučićevih pesama, daje pravi uvid u Dučićeva poetska načela, ali i izriče jasne stavove koji, izneti argumentovano i lišeni ideološko- političke strasti, teško da mogu biti osporeni. „Ako su, dakle, oscilacije kritičkih sudova umele biti vrlo izrazite, književnoistorijske ocene višestruko su saglasne oko ogromnog značaja Dučićeve poezije unutar srpske pesničke škole.” Rečenica zapisana na samom kraju uvodnog poglavlja knjige Lirska aura Jovana Dučića trebalo bi da ukaže na inicijalnu kapislu bavljenja Dučićevom poezijom, na onaj impuls koji istraživaču saopštava da se književna građa pred njim otvara, obećavajući složeni, no plodonosni posao, i koji ga, dalje, nagoni da čitalištu ne samo predoči svoju pasiju i posvećenost tumačenju, već i da od istog dobije preko potrebnu podršku i razumevanje. Navedena rečenica imala bi, ovako shvaćena, ne samo provocirati potencijalnog čitaoca i obezbediti njegovo prisustvo do kraja, do stranice koja se obično, s pravom ili ne, smatra poslednjom, već i naglasiti potrebu da se baš o protagonisti monografi je piše i ka- zuje, iznova i iznova. No, kako i kojim putem poći u istraživačku odiseju, probiti se kroz scile i haribde protivrečnosti, posetiti carstvo senki i pitati za savet počivše, isploviti na mirno more sigurnih, no ipak vrednosnih sudova, i tek tada biti spreman na eventualne bure i brodolome? Ili na ostrvo primitivnih prosaca, nespremnih da shvate misiju i posvećenost? Intelektualne plićake i mirno more izbegao je Ivan Negrišorac otisnuvši se istraženim prostranstvima, ali novim načinom plovidbe. Njegov pristup starim i dobro poznatim temama, nagovešten još 1993. godine, kada je priredio izbrane Dučićeve pesme (Pet krugova, „Novi ?rfej“, 1993; „Orpheus“, 2001), primenivši isključivo tematski kriterijum podele na pet pesničkih ciklusa sa dominantnim motivima autopoetičke i pesničke zapitanosti, svakodnevice, istorijskih preokupacija, deskriptivnih pasaža i, konačno, metafizičke i spoznajne sferičnosti, overen je obimnom studijom koja ne teži nametanju jednog i isključivog pogleda, ali koja nas diskretno ubeđuje da interpretacija primenjena u ovoj studiji ide u red ubedljivijih, teorijski utemeljenijih i inspirativnijih kada je o navedenoj temi reč. Već prema nepisanom pravilu linije manjeg otpora pri metakritičkom zanimanju, tj. analizi analize, očekivalo bi se od nas da, provodeći strpljivog čitaoca iz poglavlja u poglavlje, uljuljkujući ga jednoličnim tonom, opštim mestima i kurtoaznim, brižljivo biranim frazama, odgovorimo potvrdno na konvencije kritičkog prikaza, koji ničim ne štrči, ničim ne bode oči, već samo dremljivog i krmeljivog (izlišno je reći malobrojnog) čitaoca s vremena na vreme čupka za bradu i zvižducka mu na uvce diskretno ga budeći. No, Ivan Negrišorac, koji se, i pesnički i kritički, pa i književnoistorijski, legitimisao u neovanagradnom pesničkom poretku, nije zaslužio sve same okamenjene kritičarske rekvizite i udobnost popodnevnog dremeža. Njegovom bi se jeziku i stilu moglo prigovoriti da je, kao i svaki u tu svrhu upotrebljen, umiven i lišen iznenađenja i nepredvidljivosti, no baš se zato čini da bi njegov istraživački poduhvat bilo najzahvalnije opisati igrivo i pomalo razuđeno, pomažući se nekolikim naslovima njegovih pesničkih knjiga Hop i Abrakadabra. Pođimo, stoga, od samoga kraja ove, u isti mah i negrišorčevsko-dučićevske skromne raskoši, od Zaključnih napomena koje nam, upravo dvosmisleno i višesmisleno, sugerišu izazov razlike Dučićevih stihova i konteksta im, literarnog ili svakidašnjeg. ?međen prostorno i vremenski, parnasovski dalek i simbolistički neodređen, Dučić, priznaje autor studije, nije pesnik koga bismo danas oponašali: lišen rodoljubivo-ideološke patine koja je kroz istoriju neuporedivo više na štetu no na polzu poetama bila, posebno onda kada ih je uznosila, a previše ozbiljan i trom da bi se kroz igru, naročito onu formalnu na koju će kritičarske i književne generacije potonje sve više polagati, Dučić je, uprkos tome, snažna i stabilna vrednost našeg pesništva, stvaralac ne jedne, uznosite i pamtljive pesme koja dominira opusom njegovim, već pesnik vrlo ujednačenog dela, sa priličnim brojem veoma dobrih, čak izuzetnih ostvarenja. Da je to tačno – uverili smo se, jednako smeškajući se nad epitafom Paska Zade i uzdišući sa propovednikom među piscima, gotovo starozavetnim mudracem proročki zagledanim u taštinu i muku duhu; čudeći se ljubavnom zanosu upućenom bilo ženi-kosmičkom načelu, bilo povlašćenom biću-suverenoj vladateljki, bilo sa jasnom svešću o konačnosti ljubavne čežnje; strepeći od zlog sunca i njegove mračne moći; diveći se impresionističkim prizorima bilja, pejsaža i neimenovanih predela. Sve je to Dučić kakvim ga predočava Negrišorac i svugde je pisac studije jednako ubedljiv. I baš to stihovano obilje klasifikovao je Negrišorac u šest poglavlja, uvažavajući još jednu važnu komponentu: poeziju svakodnevice, koja će se u knjizi Pet krugova naći manjim delom u okviru kruga ljubavne poezije, a većim obimom u prvom poetskom ciklusu, posvećenom egzistencijalnim pitanjima i prirodi svakodnevice, a što objašnjava na sledeći način: „Egzistencijalna praznina i negativne kategorije kao zamor, strepnja, mučnina i slično, jesu deo nekih prirodnih ritmova, pa u tom smislu predstavljaju nužnost čovekove stvarnosti i čovekovo prirodno stanje“. Ako se ovoj stvarnosti, prepunoj silom nametnutog ritma, učmalosti i jednoličnosti, tako dalekoj od uzburkanih strasti naših avangardista (pa zato, valjda, njima i tako neprihvatljivoj i dalekoj), suprotstavi stvaralački imperativ, onda je jasno klasifikovanje egzistencijalističkih i poetičkih pesama u isti ciklus. Ali, one se nužno podaju i svrstavanju u dve različite skupine, pri tom naglašavajući ne samo tematsko- motivske, već i, ubedljiv je Negrišorac, formalne, versifikacijske karakteristike, koje iz semantičkih razlika proishode. U poetičkim pesmama koje, tumačene prema putokazu Ivana Negrišorca, prelaze dug put od predmoderne poetike, preko parnaso-simbolističke faze, do korozije modernističkog koncepta, uočava se dominacija simetričnog dvanaesterca. U pesmama na temu egzistencijalnog napora i zapitanosti nad različitim čulnim i inim iskustvima, preteže simetrični dvanaesterac, ali je uočljivo i prisustvo asimetričnog osmerca, čak i deveterca u ponekom stihu. Šta nam to kazuje? ?no približavanje slobodnom stihu, onu koketnu igru sa sofisticiranim čitaocem, koji će poštovati Dučićevo dosledno izbegavanje slobodnog stiha, ali i njegove stidljive naznake, koje pesnik postiže posredstvom izosilabičkog stiha, sinalefe, polimetrija i deonog stiha. Negrišorac bi, prefi njenošću i istančanošću sluha tumača poezije i delatnošću mašte, oruđa pesničkog, upravo mogao odgovarati Dučićevom idealnom čitaocu. Ne biraju tumači književnosti nasumice i bez odsustva bilo kakvog znamenja pisca kome posvećuju godine i godine svoga istraživanja – kao što je Negrišorac posvetio Dučiću – srodnost senzibiliteta možda se ne otkriva na prvi pogled, ali je ona, bilo da je obrazlažemo biografskim ili poetičkim pojedinostima, vazda prisutna. Rekli bismo čak – obostrana i onostrana. Stoga je seriozna elaboracija iz pera vrsnog, a teorijskim i književnoistorijskim znanjem bogatog pesnika dragocenija za stručni, ali i potencijalno širi čitalački krug – poklonike Dučićeve lirike – koji studiju čitaju iz zadovoljstva. Pesnik filosofičan i misaon, pesnik traganja za savršenom formom, pesnik skladnih i zatvorenih celina, ali i polivalentnih značenja, pesnik tanke linije spajanja dva sveta, makro i mikrokosmičkog, svakidašnjeg i metafizičkog bitisanja, sinestezijskog, simboličkog, katkad i alegorijskog preobilja, sve je to Dučić, ali se njegova slika u našim očima izoštrava, a njegova lirska aura očituje jasnije tek nakon čitalačkog iskustva Ivana Negrišorca. Preciznije, nakon sumiranja sopstvenog utiska čitanja zbirke Pet krugova i studije Lirska aura Jovana Dučića koja smisleno i argumentovano nadograđuje poetske cikluse novom, šestom celinom. Iako, razume se, strogu klasifikaciju unapred odbacuje kao nemogućnu kada se o Dučiću kazuje i piše – pre svega zbog semantičke kompleksnosti uslovljene već pobrojanim stilskim sredstvima – Lirska aura Jovana Dučića smelo brani podelu prema tematsko-motivskom kriterijumu, te mahom raščlanjujući svaku pesmu ponaosob, do najsitnijih detalja, do morfemskih i fonemskih jedinica, ispunjava prećutno jedan davni, kritičarski zavet, dobrim delom produkovan upravo zahvaljujući Dučićevoj poetici i stihovanim porukama, da pesma mora cela biti lepa. Negrišorac Dučića vidi kao pesnika neprekidne raspolućenosti između duha i materije, pesnika čežnje za onostranošću, zagledanog u beskrajno metafizičko prostranstvo koje mami svojom zagonetnošću. Pesnik koji, od ciklusa Veznici iz knjige Prilozi – Izabrane i nove pesme („?rfeus”, 2002) neprekidno osvaja zabran stalnih oblika, Negrišorac se studijom koja se čitaocu otvara kao sistematizovano, snažnim ličnim pečatom overeno književnoistorijsko znanje, otkrio i kao tumač poezije koji je na planu rimovanih i stabilnih poetskih formi kadar postojati. Ivan Negrišorac rođen je 1956. godine u Trsteniku. Živi u Novom Sadu i na Filozofskom fakultetu predaje teoriju književnosti i kreativno pisanje poezije (od 2004). Posle završetka studija književnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu 1979, više godina živeo je kao profesionalni pisac. Magistrirao je 1991. i doktorirao 2003. godine na Filološkom fakultetu u Beogradu. Školsku 1984/85. proveo kao lektor za srpski jezik na Mičigenskom univerzitetu u En Arboru (SAD). Radio je kao dramaturg u Dramskom programu Radio Novog Sada (1986-1988), kao asistent na Filozofskom fakultetu u Nišu (1988-1995) i Novom Sadu (1997-2004). Bio je sekretar Matice srpske (1995-2004), glavni i odgovorni urednik Letopisa Matice srpske (2005-2012), a sad je predsednik Uređivačkog odbora Srpske enciklopedije (od 2008) i predsednik Matice srpske (od 2012). Objavio knjige pesama: Trula jabuka (1981, nagrada „Goran“ za mlade pesnike), Rakljar. Želudac (1983), Zemljopis (1986), Toplo, hladno (1990), Abrakadabra (1990, nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine), Hop (1993), Veznici (1995, nagrada „Đura Jakšić“), Prilozi (izabrane i nove pesme, 2002), Potajnik (2007, 2011; Zmajeva nagrada), Svetilnik (2010, nagrade „Branko Ćopić“,„Rade Drainac“, Žička hrisovulja i Gračanička povelja), Kamena čtenija (2013, 2014; nagrade „Meša Selimović“, Pečat vremena, Pečat varoši sremskokarlovačke, Velika bazjaška povelja i Povelja Morave), Čtenija (izabrane pesme, 2015), Matični mleč (2016), Izložba oblaka (izabrane i nove pesme, 2017; nagrada „Despotica Angelina Branković“, „Zlatni krst kneza Lazara“). Roman: Anđeli umiru (1998). Radio drame: Fredi umire (1989), Kuc-kuc (1990); pozorišne drame: Istraga je u toku, zar ne? (2000, 2007), Vidiš li svice na nebu? (2006, nagrada Unireksa za dramski tekst). Kritičke studije: Legitimacija za beskućnike. Srpska neoavangardna poezija: Poetički identitet i razlike (1996), Lirska aura Jovana Dučića (2009), Istraga predaka: Iskušenja kolektivnog i individualnog opstanka (2018; nagrada „Slobodan Kostić“ i specijalna nagrada Sajma knjiga u Višegradu). Priredio je dvadesetak knjiga, između ostalih izabrane pesme Jovana Dučića Pet krugova (1993, 2001) i Lirski krugovi (1998), roman Dobrice Ćosića Koreni (2004), zbornik radova o recepciji Pavićevog književnog dela u svetu Milorad Pavić: Stanovnik svetske književnosti (2018), kao i zbornike Tako, a ne inače: Spomenica o 150-godišnjici preseljenja Matice srpske iz Pešte u Novi Sad (sa Đorđem Đurićem, 2016), Kosovo i Metohija: Juče, danas, sutra (sa Đorđem Đurićem, 2018). Sa Slavkom Gordićem priredio je zbornike radova o poeziji Aleka Vukadinovića (1996), Jovana Hristića (1997), Dare Sekulić (1998), Duška Novakovića (1999), Srbe Mitrovića (2000), Miroslava Maksimovića (2001), Živorada Nedeljkovića (2003), Zlate Kocić (2006), Nikole Vujčića (2008), Miroslava Cere Mihailovića (2011), kao i zbornik Razgovor o tajnama Boška Petrovića (2004); sa Svetozarom Koljevićem i Jovanom Delićem priredio je zbornik Povratak miru Aleksandra Tišme (2005); a sa Đorđem Despićem zbornike o poeziji Dragana Jovanovića Danilova (2015), Nebojše Devetaka (2017) i Slobodana Zubanovića (2018). Bio je član uredništva ili glavni urednik u časopisima Književni bilten / To jest, Pismo, Sv. Dunav i Rad Matice srpske. Kao glavni i odgovorni urednik Letopisa Matice srpske dobio je Povelju za doprinos objedinjavanju svesrpskog kulturnog prostora na međunarodnoj kulturnoj manifestaciji „Sokolica“ (Zvečan 2005), a na manifestaciji „Dani Kornela Sentelekija“ nagradu „Bazsalikom / Bosiljak“ za negovanje srpsko-mađarskih odnosa (Sivac 2011). Nosilac je Ordena Svetog cara Konstantina Srpske Pravoslavne crkve (2013) i Arhijerejske gramate episkopa bačkog Irineja (2017). Za sveukupni rad na širenju kulture, obrazovanja i nauke nagrađen je Vukovom nagradom Kulturno-prosvetne zajednice Srbije (2014), priznanjem „Bela golubica“ Teslinog globalnog foruma (2016), kao i ordenom Konstantina Filosofa Slovenske unije iz Češke (2018). Pesme su mu prevođene na engleski, ruski, nemački, francuski, mađarski, rumunski, slovenački, slovački, rusinski, makedonski, češki, grčki, kineski jezik. Na rumunskom jeziku, u prevodu Jovana Radina, Slavomira Gvozdenovića i Lučijana Aleksijua, izašla mu je knjiga izabranih pesama Conjucţii (Temišvar 2014); u prevodu Martina Prebuđile na slovačkom se pojavila knjiga Výstava oblakov (Bratislava – Bački Petrovac 2017); na ruskom u prevodu N. G. Jakovljeve i A. P. Rostokine So?z? i in?e prostranstva (Moskva 2017); a na grčkom u prevodu Ismene Radulović knjiga (Solun 2018). Član saradnik Matice srpske je od 1983. i stalni član-saradnik od 1991. Član je Društva književnika Vojvodine od 1983. i počasni član Društva slovačkih pisaca od 2017. godine. Povodom nagrade „Žička hrisovulja“ Dragan Hamović je priredio zbornik kritičkih radova Ivan Negrišorac, pesnik (Kraljevo 2012). MG145

Retko u ponudi Kao na slikama prema romanu Migela Servantesa Savedre ; preveo Gojko Vrtunić ; predgovor Sreten Marić, Prevod dela: Vida de don Quijote y Sancho Segun : Miguel de Cervantes Saavedra explicada y comentada / por Miguel de Unamuno,319 str. 18 cm. Biblioteka Eseji i studije Autor - osoba Unamuno, Miguel de, 1864-1936 = Unamuno, Migel de, 1864-1936 Naslov Život Don Kihota i Sanča Panse : prema romanu Migela Servantesa Savedre / Migel de Unamuno ; preveo Gojko Vrtunić ; predgovor Sreten Marić Jedinstveni naslov Vida de don Quijote y Sancho Segun. srpski jezik Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1969 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Kultura, 1969 (Beograd : Prosveta) Fizički opis XXXIX, 319 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Vrtunić, Gojko, prevodilac = Vrtunić, Gojko, prevodilac Marić, Sreten, 1903-1992 = Marić, Sreten, 1903-1992 Zbirka ǂBiblioteka ǂEseji i studije ISBN (Karton s omotom) Napomene Prevod dela: Vida de don Quijote y Sancho Segun: Miguel de Cervantes Saavedra explicada y comentada / por Miguel de Unamuno Don Kihot juče i danas: povodom Unamunove knjige o Don Kihotu: str. V-[XL] Napomene uz tekst. Predmetne odrednice Servantes Saavedra, Migel de, 1547-1616 -- Don Kihot i Sančo Pansa Migel de Unamuno (šp. Miguel de Unamuno y Jugo; Bilbao, 29. 9.1864. – Salamanca, 31. 12. 1936), španski pesnik, novelista, filozof. Studirao jezike i filozofiju na Univerzitetu u Madridu. Nakon povratka u zavičaj, radio kao profesor. Literarna dela počeo objavljivati u četrdeset i trećoj godini života. Bio je rektor Univerziteta u Salamanki. Romani i pripovetke Paz en la guerra (1895); izbor i prevod (Građanski rat i mir): Aleksandra Mančić Milić. Beograd: Vreme, 1993. Amor y pedagogía (Ljubav i pedagogija) (1902); prevod: Valentina Otmačić. Zagreb: Demetra, 2004; Recuerdos de niñez y mocedad (1908); El espejo de la muerte (1913); Niebla (Magla) (1914); prevod: Bogdan Radica. Zagreb, 1929; prevod: Jelena Rajić. Beograd : BMG, 1999; prevod: Ana Kalenić. Zagreb: Demetra, 2000. Abel Sánchez (Abel Sančes) (1917.); preveo: Vuk Šećerović; pogovor: Nikola Milošević. Beograd: Todra, 1999; Tulio Montalbán (1920.); Tres novelas ejemplares y un prólogo (Tri poučne novele i jedan prolog) (1920.); prevod: Andreja Jakuš. Zagreb: Demetra, 2008; prevod (Pripovetke): Bogdan Kadmonović. Beograd : Alma, 2010. Pripovetka Nada menos que todo un hombre (Muškarac od glave do pete); prevod: Kalmi Baruh. Sarajevo : Pregled, 1928. Ista pripovetka, prevedena kao `Čovek`; prevod: B. Kadmonović. Beograd: Narodna knjižnica, [b.g]. La tía Tula (Tetka Tula) (1921); prevod: Sonja Hornjak, Dragana Ćorić. Zrenjanin : Gradska narodna biblioteka `Žarko Zrenjanin`, 2011; prevod: Andreja Jakuš. Zagreb: Demetra, 2011; Teresa (1924); Cómo se hace una novela (Kako nastaje roman) (1927); prevod: Aleksandra Mančić. Beograd: Rad, 2006; prevod: Andreja Jakuš; priredio: Dimitrije Savić. Zagreb: Demetra, 2010; San Manuel Bueno, mártir, Don Sandalio, jugador de ajedrez (1930). Filozofski radovi i eseji En torno al casticismo (1895); prevod (Suština Španije): Nina Marinović. Sremski Karlovci ; Novi Sad : Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 2010; Vida de Don Quijote y Sancho (Život Don Kihota i Sanča) (1905); prevod: Gojko Vrtunić; predgovor Sreten Marić. Beograd : Kultura, 1969; prevela: Andreja Jakuš. Zagreb: Demetra, 2007. Por tierras de Portugal y España (1911); Del sentimiento trágico de la vida (O tragičnom osećanju života) (1913); prevod: Olga Košutić; predgovor Nikola Milošević. Beograd: Kultura, 1967. Beograd: Dereta, 1990; prevod: Ana Maria Bogišić. Zagreb: Alfa, 2002; prevod: Andreja Jakuš. Zagreb: Demetra, 2010; La agonía del cristianismo (Agonija hrišćanstva) (1925); prevod: Nikola Visković. Mogućnosti, 1998; prevod: Biljana Bukvić. Beograd: Clio, 2000; prevod: Andreja Jakuš. Zagreb: Demetra, 2007. Pozorišna dela La esfinge (1898); La venda (1899); La princesa doña Lambra (1909); La difunta (1909); El pasado que vuelve (1910); Fedra (1910); Soledad (1921); Raquel encadenada (1921); Sombras de sueño (1926); El otro (1926); El hermano Juan o el mundo es teatro (1929). Migel de Unamuno i Hugo (1864–1936), španski književnik i filozof, jedan od najistaknutijih predstavnika Generacije ‘98 koja je krajem XIX veka okupljala značajne španske intelektualce, filozofe i pisce. Za života je bio poznat po svojim esejima o religiji, metafizici, politici i španskoj kulturi. Danas se pre svega pamti po svojoj prozi u kojoj je na sebi svojstven način i pesničkom upotrebom jezika izražavao psihološka stanja i emocionalne konflikte. Kao jedan od preteča egzistencijalizma, u svojoj filozofiji je ispitivao napet odnos razuma i vere, religiju, slobodu misli i tragičnost smrti. Artur A. Koen ga smatra „najvećim stilistom španskog jezika posle Servantesa.“ Aktivno je učestvovao u akademskom i političkom životu svoje zemlje. Predavao je grčki jezik i istoriju španske književnosti na Univerzitetu u Salamanki, a 1900. godine prvi put je imenovan za rektora…Migel de Unamuno je osećao snažnu potrebu, da obrazloži svoja književna rešenja i rado je iznosio viđenje vlastitog dela u brojnim predgovorima, te su upravo ovi tekstovi od izuzetnog značaja za razumevanje njegove stvaralačke poetike, čiju sintezu na izvestan način predstavlja prolog iz zbirke Tri uzorne novele i jedan prolog. U njemu sam pisac pojašnjava svoj odnos prema stvarnosti, realizmu, romanu i posebno prema likovima koji su suštinski element svakog književnog dela. Odbacuje ideju o junacima kao marionetama kojima stvaralac upravlja po vlastitom nahođenju i jasno izražava da mu je cilj da u svojoj prozi razvije likove iz perspektive onoga što određuje kao želju za postojanjem ili volju. I zaista, protagoniste ovih novela odlikuje snažna volja koju bezobzirno nameću svojim bližnjima odvodeći ih u očajanje ili smrt. Njihovi postupci su različito motivisani: u slučaju Rakel iz novele Dve majke u pitanju je fanatična želja za majčinstvom, kod Karoline iz Markiza od Lumbrije žeđ za osvetom, a kod Alehandra iz novele Pravi muškarac neobično visoko mišljenje o vlastitoj vrednosti. Nasuprot tradicionalnoj podeli prema kojoj su žene slabiji pol, u Unamunovim novelama iz ove zbirke žene su jaka bića volje. Sve one svojom voljom postaju deo ljubavno-emotivnog trougla i opsesivno nastoje da dosegnu ostvarenje onoga za čim žude. U noveli Dve majke bezazleni slabić don Huan nije ništa drugo do marioneta u rukama Rakel, oličenju zla i propasti, i Berte, oličenju dobra i spasenja. U noveli Markiz od Lumbrije, u kojoj se dobra sestra Luisa i zla Karolina nadmeću da osvoje Tristana, koji je sveden na ulogu igračke. U oba slučaja protagonistkinje se ne bore za ljubav muškarca već za nadmoć nad njim kako bi ga iskoristile da ostvare svoje ciljeve. Samo u trećoj noveli Pravi muškarac, protagonista je snažan, samouveren muškarac, ali i u njoj na kraju priče otkrivamo da Alehandrova moćna volja i samopouzdanje nisu ništa drugo do privid i da krhka Hulija nije nejaka supruga kao što se isprva čini.