Zorica B Djordjevic Bez naziva, 2000 bakropis (i akvatinta?) - autorski otisak - potpisan olovkom 18,2 x 11,6 cm

➡️ http://www.kupindo.com/Clan/Chuma/SpisakPredmeta Pilotski navigacioni racunar Tip 450-1/B I.C.A.N. Kalibracija Teleoptik Beograd Iz perioda pedesetih godina prošloga veka, tačnije 1953 godine. Aluminijumska ploča je lošije očuvana ali i dalje normalno čitljiva. Najbolje je da pogledate slike o trenutnom stanju računara.

merilo 1:24

merilo 1:24

merilo 1:24

merilo 1:24

-

PLUS NA POKLON LIMENI AUTO MEHANOTEHNIKE IZOLE ISTO STARINSKI IZ PEDESETIH.. Made in Yugoslavia Sve slikam neposredno pred postavljanje pa stanje bukvalno odgovara fotografijama. . Nakon dogovora uplata je na račun u OTP Banci Šaljem postexpresom nakon uplate NE Šaljem u inostranstvo jedino i osim ako imate nekoga u srbiji da pošaljem na njegovu adresu, nakon uplate na moj račun ili vaše uplate Western unionom na ime i podatke!

Ulje na platnu. Stanje prikazano na slikama,potpisana. Dimenzije 60x45 cm.

Kao na slikama Veoma retka kovanica

trofej A.K.B. FUR BESONDERE SPORT 1938. Germany Ges.Gesch C.BREHMER 1938. god. visina: 18 cm težina: 400 g - trofej za takmičenje u dizanju tegova Pogledajte slike. Za kolekcionare. RARE

Velika znacka 250 raketne b. Vj

Punjac Carrera za automobile serije Exclusiv i Profi, model 36635-5236. SEC A: 18V 0.6A 11VA SEC B: 18V 0.6A 11VA Ispravan, nema fizicka ostecenja

100 god rođenja-B.Stanković 1976.,greška u boji,ljubičasta umesto okeržute boje-atest N.Petrič,čisto.Šafar 75€!

KVALITET KAO NA SLICI 4 strane / SEVER, JUG, ZAPAD, ISTOK I GALERIJA B MOZETE POGLEDATI MOJU PONUDU I NA http://www.limundo.com/Clan/ministar/SpisakAukcija http://www.kupindo.com/Clan/ministar/SpisakPredmeta

Nove neotvorene folije za zlatotisk stampu. Dugo stajale nekoriscene, originalno pakovanje. proizvodjac: B & H Foil Supplies oznaka: CFN1-001 2741 duzina folije na rolni: 305m sirina folije na rolni: 30cm tezina rolne: 1800g Ima 11 komada. CENA je za 1 ROLNU..........

The Prestige Series II Diamond Tester dijamantski tester sa najsavremenijom tehnologijom koja omogućava brzo precizno očitavanje kako bi se utvrdilo da li je kamen pravi dijamant ili lažni. BEZ PLAVE KARTONSKE KUTIJE KOJA JE NA SLIKAMA Karakteristike uključuju: Automatski i ručni režim. Linearni ekran za povećanje informacija. Podesiva dobit za male veličine kamena. Kompenzacija temperature okoline. Brzo zagrevanje - deset sekundi! Prenosni sa jednom 9-voltnom baterijom (nije uključena). Automatsko isključivanje sa prekidačem tastera. Jedinstveni novi anti-fade krug koji nadoknađuje zagrevanje kamena. Indikator slabe baterije za precizno očitavanje. Višenamenski alarmi: a. Zvučni signali kada su spremni. b. Metalno upozorenje. c. Ponavlja se prilikom testiranja dijamanta. Dimenzije:162*42*22 mm Težina:163 g NE ZNAM KAKO RADI UREDJAJ. MENI JE TRGOVAČKA ROBA https://www.youtube.com/watch?v=xuh30I17co8

PROMO FOTOGRAFIJA THE SMALL FOUR IZ 1967. G. Poslata iz Yorkshire 25. oktobra 1967. godina Crno bela fotografija 13,5 x 8 cm “The Small Four” je bend iz East Yorkshire, United Kingdom Mala četvorka je imala sreću da jednom izda 1966. kod Pye Records: One Up For Me b/w I`ll Find Him (Jednom za mene i Naći ću ga) svoju prvu ploču. Johnny `Pat` Paterson and Tony Gosling (Džoni `Pat` Paterson i Toni Gosling), obojica su prehodno svirali u The Aces (Kečevima) tokom Skiffle ludnice kasnih 1950 -ih i ranih 1960 –ih, a sa Steve Trice (guitar), Johnny Small (keyboards, vocals), Dave Morris (drums) predstavljali su bend “The Small Four”. Neki članovi su nastavili da sviraju u klubovima kao Matthew i sin. Skiffle je žanr folk muzike sa primesama bluza, džeza i američke folk muzike

AUGARTEN, Wien - Povišena okrugla duboka činija Dimenzije Prečnik: 27 cm Visina: 5,5 cm Težina: 1010 g Jedva primetni tragovi pribora na dnu. Žig na dnu: Stilizovan crtež štita s grba austrijskih vojvoda, sa tri polja, ispod krune Wien 62/5025/B 52 “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten“ koristi žig, s povremenim izmenama u pratećem nazivu, i isključivo u plavoj boji, od osnivanja 1924. godine do danas. “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten“ smatra se naslednikom fabrike “Kaiserlich privilegierte Porcellain Fabrique” koja je, na osnovu privilegije koju je car dao Claudeu du Pakuieru, službeniku bečkog carskog dvora, osnovana 1718. godine. Bila je to druga, posle fabrike u Meissenu, fabrika porcelana u Evropi, i sledećih 15 godina to su bile jedine evropske fabrike porcelana. U prve dve decenje, uspeh prodaje nikako nije odgovarao očekivanjima osnivača. Kada je monopol istekao 1744. godine fabrika zapala u finansijske teškoće. Spasla ju je kupovinom carica Marija Terezija, i do kraja rada fabrika je ostala imovina careva. Od te godine predmeti fabrike kao zašitni znak koriste crtež štita s grba austrijskih vojvoda, koji se često zbog sličnosti pogrešno naziva “košnica”. Često se označavaju nazivom “Stari Beč”, kako bi se razlikovali od proizvoda nove fabrike u Augartenu. Prolazeći kroz različite stilove, od rokokoa, preko neoklasicizma i bidermajera do istorizma, i pod upravom različitih direktora, fabrika je vrhunskim kvalitetom i umetničkom dekoracijom stekla svetsku slavu. Jaka konkurencija fabrika sa područja Bohemie i industrijalizacija proizvodnje primorala je Franca Jozefa I da zatvori fabriku 1864. godine. Posle toga, glavna fabrika porcelana u Auastro-Ugarskoj monarhiji bila je fabrika u mađarskom mestu Herend, koja se i do tada takmičila sa bečkom fabrikom za poziciju dobavljača carskog dvora. Tek u periodu Republike, 1924. godine nova fabrika, “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten” otvorena je u zgradi starog zamka u Augratenu i postala jedna od najpoznatijih u svetu, oživljavajući tradiciju, način proizvodnje i način dekorisanja stare fabrike. Proizvodi se visokokvalitetni porcelan isključivo ručno dekorisan od strane umetnika i slikara. 2003. godine fabrika je bankrotirala, a stečajnu masu otkupio je “VMS Value Management Services GmbH` i osnovao `Neue Porzellanmanufaktur Augarten`. Asortiman (a i cene) mogu se naći na zvaničnom sajtu fabrike: https://www.augarten.com/ Prodaje se bez držača za tanjir. /1/ (102/26-21/70-kp/645)

AUGARTEN, Wien - Okrugla povišena duboka činija Dimenzije Prečnik: 27 cm Visina: 5,5 cm Težina: 1010 g Jedva primetni tragovi pribora na dnu. Žig na dnu: Stilizovan crtež štita s grba austrijskih vojvoda, sa tri polja, ispod krune Wien 62/5025/B 52 “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten“ koristi žig, s povremenim izmenama u pratećem nazivu, i isključivo u plavoj boji, od osnivanja 1924. godine do danas. “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten“ smatra se naslednikom fabrike “Kaiserlich privilegierte Porcellain Fabrique” koja je, na osnovu privilegije koju je car dao Claudeu du Pakuieru, službeniku bečkog carskog dvora, osnovana 1718. godine. Bila je to druga, posle fabrike u Meissenu, fabrika porcelana u Evropi, i sledećih 15 godina to su bile jedine evropske fabrike porcelana. U prve dve decenje, uspeh prodaje nikako nije odgovarao očekivanjima osnivača. Kada je monopol istekao 1744. godine fabrika zapala u finansijske teškoće. Spasla ju je kupovinom carica Marija Terezija, i do kraja rada fabrika je ostala imovina careva. Od te godine predmeti fabrike kao zašitni znak koriste crtež štita s grba austrijskih vojvoda, koji se često zbog sličnosti pogrešno naziva “košnica”. Često se označavaju nazivom “Stari Beč”, kako bi se razlikovali od proizvoda nove fabrike u Augartenu. Prolazeći kroz različite stilove, od rokokoa, preko neoklasicizma i bidermajera do istorizma, i pod upravom različitih direktora, fabrika je vrhunskim kvalitetom i umetničkom dekoracijom stekla svetsku slavu. Jaka konkurencija fabrika sa područja Bohemie i industrijalizacija proizvodnje primorala je Franca Jozefa I da zatvori fabriku 1864. godine. Posle toga, glavna fabrika porcelana u Auastro-Ugarskoj monarhiji bila je fabrika u mađarskom mestu Herend, koja se i do tada takmičila sa bečkom fabrikom za poziciju dobavljača carskog dvora. Tek u periodu Republike, 1924. godine nova fabrika, “Wiener Porzellanmanufaktur Augarten” otvorena je u zgradi starog zamka u Augratenu i postala jedna od najpoznatijih u svetu, oživljavajući tradiciju, način proizvodnje i način dekorisanja stare fabrike. Proizvodi se visokokvalitetni porcelan isključivo ručno dekorisan od strane umetnika i slikara. 2003. godine fabrika je bankrotirala, a stečajnu masu otkupio je “VMS Value Management Services GmbH` i osnovao `Neue Porzellanmanufaktur Augarten`. Asortiman (a i cene) mogu se naći na zvaničnom sajtu fabrike: https://www.augarten.com/ Prodaje se bez držača za tanjir. /2/ (102/27-21/70-kp/646)

Originalni bioskopski (filmski) plakat: PRINC VALIJANT - VITEZOVI OKRULOG STOLA Opis: Svrgnut s prestola vikinškog kraljevstva Tula, kralj Aguar (D. Crisp) je sa suprugom i sinom bio prisiljen na bijeg, da bi utočište pronašao u Britaniji, u trošnoj utvrdi na otočiću okruženom močvarom. Tijekom godina njegov sin Valiant (R. Wagner) izrastao je u odvažnog mladića željnog pustolovine i uzbuđenja, momka koji mašta o tome da postane jedan od vitezova okruglog stola slavnog kralja Artura (B. Aherne), ali i da povrati očevu čast. Odlučan ostvariti svoje planove, Valiant se jednog dana oprosti s roditeljima i zaputi prema Arturovu dvorcu Camelot. Nakon što se tijekom puta sukobi sa zagonetnim i okrutnim Crnim vitezom, koji ga pokuša ubiti, Valiant susretne neustrašivog sir Gawaina (S. Hayden), jednog od Arturovih vitezova koji shvati da je pred njim hrabar mladić. Kad u pratnji sir Gawaina stigne u Camelot, Valiant bude izveden pred Artura i slavne vitezove okruglog stola predvođene markantnim sir Brackom (J. Mason). Doznavši da vikinzi protiv Artura kuju urotu koju predvodi upravo Crni vitez, Valiant pod sir Gawainovim vodstvom počne stjecati viteške vještine, poput spretnog rukovanja mačem i gađanja kopljem. A kad ga ubrzo u šumi rane vikinški strijelci, Valiant dospije u nježne ruke prelijepe kraljevne Alete (J. Leigh), Arturove kćeri u koju se zaljubi na prvi pogled. No uz složenu spletku Crnog viteza, koji uz pomoć Vikinga želi svrgnuti i ubiti Artura, ljubavnoj sreći Valianta i Alete ispriječit će se i sir Gawain, koji će se također zaljubiti u princezu...Dinamična, uzbudljiva i zabavna romantična pustolovina holivudskog redatelja Henryja Hathawaya (Kuća u 92. ulici, Crna ruža, Niagara, Kako je osvojen Divlji zapad, Sinovi Katie Elder, Nevada Smith) uspjela je slobodna adaptacija glasovitog stripa Princ Valiant Harolda `Hala` Fostera, premijerno objavljenog davne 1937. Jedno od najznačajnijih i najutjecajnijih remek-djela devete umjetnosti svih vremena, fascinantna strip-saga Prince Valiant - In the Days of King Arthur ostvarenje je prije čije je realizacije Hal Foster, autor podjednako slavnog stripa Tarzan, cijelu godinu temeljito proučavao povijest starog i ranog srednjeg vijeka, kao i legende o kralju Arturu te romanse o Tristanu i Izoldi, odnosno o Lancelotu i Guinevri. Tijekom proteklih sedam desetljeća Valiant je tako proputovao cijeli onodobni svijet, borio se protiv Huna i svjedočio propasti Rimskog carstva, da bi ljubav svog života pronašao u prelijepoj Aleti, vladarici Maglovitih otoka kojoj će ubuduće posvećivati sve svoje pustolovine. U suradnji sa scenaristom Dudleyem Nicholsom (Silom dadilja, Poštanska kočija, Dugo putovanje kući, Bitka za Midway, Kome zvono zvoni, Dogodilo se sutra), čestim suradnikom velikog Johna Forda, redatelj Henry Hathaway donekle mijenja slavni stripovski predložak i Fosterov strip spretno odijeva u ruho pustolovine tipične za razdoblje klasičnog Hollywooda. U tome mu pomaže i raspoložena glumačka postava predvođena R. Wagnerom (Poljubac prije smrti, Najduži dan, Pink Panther, Pakleni toranj, Austin Powers: Tajanstveni tajni agent), čiji su partneri S. Hayden (Džungla na asfaltu, Johnny Guitar, Uzaludna pljačka, Dr. Strangelove, Kum, Dugi oproštaj, Dvadeseto stoljeće), J. Leigh (Male žene, Gola mamuza, Dodir zla, Mandžurijski kandidat), za sporednu ulogu u Hitchcockovu `Psychu` 1961. nominirana za Oscara, i također tri puta za Oscara nominirani J. Mason (Julije Cezar, Zvijezda je rođena, Sjever-sjeverozapad, Lolita, Pad Rimskog carstva, Mayerling, Nebo može čekati). Režija: Henry Hathawaycy Glavne uloge: Janet Leigh, Debra Paget, Sterling Hayden, Victor McLaglen, Donald Crisp, Brian Aherne Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

427 Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prisutno 119 od 300 Veliki Blek (ital. Il Grande Blek), poznat i kao Blek Stena (Blek Macigno), je strip junak koga je stvorio crtački trio poznat pod pseudonimom EsseGesse, u izdanju izdavačke kuće Dardo. Podaci o strip junaku Veliki Blek je visoki plavokosi, mišićavi traper koji živi i deluje u vreme američkog Rata za nezavisnost. Njegovu odeću čini prsluk od medveđeg krzna, crvene pantalone, čizme sa resicama i dabrova kapa. Njegovi najbliži prijatelji su dečak-traper Rodi (Roddy Lassiter) i Profesor Okultis (Professor Occultis). Najveći neprijatelji su mu engleski vojnici (popularno zvani Crveni mundiri). Blek je po nacionalnosti Francuz i pravo mu je ime Janik Lerok (Yannick Leroc). Rođen je 27. novembra 1749. godine. Otac mu je bio kraljevski kartograf u Sent Malou. Kako je Janik u mladosti često pravio probleme, otac ga je zaposlio kod ribara Kernana gde je naučio da plovi. Tokom oluje brod je potonuo ali je Janik uspeo da spase kapetana. Zbog tuče u krčmi bio je osuđen na šest meseci zatvora ali mu je zbog sitnih neposluha kazna stalno povećavana, tako da je u zatvoru ostao do svoje osamnaeste godine. Uspeo je da pobegne i zbog toga je osuđen na smrt ukoliko bude uhvaćen. U međuvremenu mu je umrla majka. Da bi se spasao kazne, dobrovoljno je pristupio posadi broda Rorkval (Rorqual), pod kapetanom zvanim Crno Oko koji je od francuskih vlasti dobio ovlašćenje za gusarenje protiv Engleza. Međutim, Crnom Oku je to služilo samo kao pokriće za piratske aktivnosti u sopstvenu korist. Napadao je robovlasničke brodove i njihove robove prodavao za svoju novčanu dobit, pljačkao nezaštićene plantaže i opskrbljivao oružjem britansku mornaricu. U dvoboju sa Janikom, Crno Oko je završio u moru gde su ga ubili morski psi. Janik je postao novi Rorkvalov kapetan i započeo s borbom protiv trgovaca robljem, pirata i britanskih ratnih i gusarskih brodova. Postao je poznat i Englezi su ga prozvali Veliki Blek — Crni Gusar. Nakon mnogih uspeha na moru pozvan je u Versaj gdje je predstavljen francuskom kralju Luju XVI koji ga je proglasio plemićem. Janik je ušao u društvo francuskih filozofa i prosvetitelja i u jednom dvoboju osramotio visokog plemića koji je branio nepravedni sistem u Francuskoj. Zbog toga je proglašena poternica za Janikom, ali on se vratio u rodni grad i sa ocem otplovio u potragu za severozapadnim prolazom. Nedaleko od Grenlanda brod je udario u greben i potonuo a Janik je bio jedini preživeli. Sagradio je splav i otplovio do Labradora gde su se pridružio plemenu Eskima koji su mu na rastanku čak poklonili jednu ženu. Janik je zaplovio južnije gde su ga zarobili Indijanci. Ipak, dopustili su mu da se pridruži plemenu, a poglavica ga je čak i usvojio. Indijanci su Janika prozvali Blek što na njihovom jeziku znači Zlatna kosa. Kada su britanski vojnici napali njegovo selo i ubili mnoge stanovnike, Blek je postao poglavica i poveo svoje ratnike u napad na britansku tvrđavu koju su osvojili i uništili. Tamo je pronašao ženu i ćerku advokata Konolija (Connoly), vođe grupe trapera koji su pružali otpor tiraniji britanskih vlasti u Severnoj Americi. Blek je napustio Indijance te vratio Konoliju ženu i ćerku. Nakon toga postao je vođa trapera. Napomena: Podaci iz Blekove biografije opisani su u stripu Priča o Velikom Bleku (na srpskom prvi put objavljen u LMS br. 358). Podaci o autorima Tvorci stripa (scenaristi i crtači) bili su torinski trio Đovani Sinketo (Giovanni Sinchetto), Dario Gucon (Dario Guzzon) i Pjetro Sartoris (Pietro Sartoris) koji su se skrivali iza pseudonima EsseGesse. Veliki Blek u bivšoj Jugoslaviji Prva epizoda Velikog Bleka izašla je u Italiji 1954. godine. U bivšoj Jugoslaviji su se delovi ove epizode pojavili već 1957. godine u slovenačkom dnevniku Primorska reka na slovenačkom jeziku. (Dnevnik je osnovan 1945. godine.) Blek se na slovenačkom zvao Silni Tom. Nije poznato koliko je dugo izlazio i da li su epizode bile redovne. Redovno pojavljivanje počelo je u decembru 1974. na srpsko-hrvatskom jeziku u ediciji Lunov magnus strip[1] #128 pod nazivom Veliki Blek. YU Blek мини|200п|Korice albuma sa samolepljivim sličicama Blek Izdavačka kuća Dnevnik iz Novog Sada je svojevremeno otkupila prava za kreiranje stripova o Velikom Bleku. Stripovi na kojima su radili crtači iz bivše Jugoslavije izlazili su u Lunovom Magnus Stripu i Strip Zabavniku i imali su solidan uspeh.[2] Ove epizode su među ljubiteljima stripa poznate kao YU Blek.[3] Scenaristi su bili (po azbučnom redosledu): Petar Aladžić, Predrag Ivanović, Miodrag Milanović , Ivica Mitrović i Svetozar Obradović. Crtači su bili (azbučno): Stevan Brajdić, Milorad Žarić, Miodrag Ivanović, Predrag Ivanović, D. Ivković, Branislav Kerac, Bojan Kerzan, Pavel Koza, Vladimir Krstić, Spasoje Kulauzov, Marinko Lebović, B. Ljubičić, Stevo Maslek, Nikola Maslovara, Radič Mijatović, Željko Mitrović, Ahmet Muminović, Slavko Pejak, Dušan Pivac, Branko Plavšić, Zdravko Popović, Sibin Slavković (pseudonim: „S. Žunjević“), Ljubomir Filipov i Adam Čurdinjaković. Dnevnik je pored stripova objavio i album sa samolepljivim sličicama.

str. 23 Petparačke priče (engl. Pulp Fiction) je američki neonoar kriminalistički film iz 1994. godine, u režiji Kventina Tarantina koji je i napisao film uz doprinos Rodžera Ejverija. Poznat je po nelinearnoj radnji, eklektičnom dijalogu, ironičnoj mešavini humora i nasilja i referenci iz drugih filmova i popularne kulture. Tematski je baziran na šund kriminalističkim romanima četrdesetih i pedesetih godina dvadesetog veka i prati život nekoliko individualaca čiji su životi umešani u kriminalno podzemlje Los Anđelesa. Glumačku postavu čine Brus Vilis, Džon Travolta, Semjuel L. Džekson, Uma Terman i Ving Rejms. Nominovan je za sedam Oskara, uključujući najbolji film; Tarantino i Ejveri su osvojili nagradu Oskar za najbolji originalni scenario. Na Filmskom festivalu u Kanu je nagrađen Zlatnom palmom. Veliki komercijalni uspeh revitalizovao je karijeru glavnog glumca, Džona Travolte, koji je bio nominovan za Oskara, kao i Samjuel L. Džekson i Uma Terman. Kritičari su film zbog njegove samorefleksije i nekonvencionalne strukture nazvali prvim primerom postomodernog filma. Petparačke priče poslužile su kao inspiracija za mnoge kasnije filmove koji su preuzeli određene elemente njegovog stila. Priroda njegove produkcije, marketinga i distribucije i naknadne profitabilnosti snažno su uticali na područje nezavisne kinematografije. Film je uvršten u Nacionalni filmski registar Kongresne biblioteke kao `kulturološki, istorijski ili estetski značajan`. Radnja filma nije ispričana hronološkim redosledom, a prati tri glavne međusobno povezane priče: Plaćeni ubica Vinsent Vega je protagonista prve priče, bokser Buč Kulidž je glavni junak druge, a Vinsentov partner Džuls Vinfild je glavni junak treće.[1] Film počinje sa „Pampkinom” i „Hani Bani” koji pljačkaju restoran, a radnja zatim prelazi na priče o Vinsentu, Džulsu i Buču. Na kraju se vraća tamo gde je i započeo, u restoran. Postoji ukupno sedam narativnih nizova; trima osnovnim pričama prethode naslovi: Prolog − Restoran (I) Uvod u „Vinsent Vega i žena Marselusa Volasa” „Vinsent Vega i žena Marselusa Volasa” Uvod u „Zlatni sat” (a−flešbek, b−sadašnjost) „Zlatni sat” „Situacija sa Boni” Epilog − Restoran (II) Kad bi se sedam sekvenci poređalo hronološki, išle bi sledećim redosledom: 4a, 2, 6, 1, 7, 4b, 5. Sekvence 1 i 7 i 2 i 6 se delimično preklapaju, pa su prikazane iz različitih pogleda. Narativni redosled, sa svim svojim zaobilaženjima, je zapravo kružan, budući da se poslednja scena preklapa sa prvom. Govoreći o filmu, Tarantino je izjavio: „Super stvar je ta da se lomljenjem linearne strukture, kad gledam film sa publikom, lomi i stanje publike. To je kao ono, `Moram da vidim ovo... Moram obratiti pažnju`. Gotovo možete osetiti kako se svi pomiču u svojim sedištima. Zapravo je zabavno gledati publiku kako na neki način lovi film.” „Pampkin” (Tim Rot) i „Hani Bani” (Amanda Plamer) doručkuju u restoranu. Odlučuju da ga opljačkaju, shvativši da bi mogli da izvuku novac ne samo iz blagajne, nego i od mušterija, kao što su to učinili tokom njihove poslednje pljačke. Nekoliko trenutaka kasnije počinje pljačka, scena nestaje i počinje uvodna špica. Dok Džuls Vinfild (Samjuel L. Džekson) vozi, Vinsent Vega (Džon Travolta), priča o svojim iskustvima u Evropi, iz koje se upravo vratio; o hašiš-baru u Amsterdamu, o francuskom Mekdonaldsu i njihovom burgeru sa sirom („Rojal sa sirom”). Dvojac odeven u odela je na putu da uzmu aktovku od Breta (Frenk Vejli), koji se ogrešio kod njihova šefa, gangstera Marselusa Volasa. Džuls govori Vinsentu kako je Marselus bacio nekoga sa četvrtog sprata jer je njegovoj ženi izmasirao stopala. Vinsent odvraća da ga je Marselus zamolio da prati njegovu suprugu dok je izvan grada. Nakon šaljivog, filozofskog podbadanja, vraćaju se svojim pravim ulogama i ubijaju Breta na dramatičan način nakon što Džuls izrecituje zlokobno „biblijsko” proročanstvo. U gotovo praznom koktel-baru, bokser Buč Kulidž (Brus Vilis) prihvata veliku sumu novca od Marselusa Volasa (Ving Rejms), dogovorivši se da će pasti u petoj rundi sledećeg meča. Buč i Vinsent kratko se susreću, dok Vinsent i Džuls - sada neobjašnjivo odeveni u majice i šorceve - dolaze u Marselusov klub kako bi dostavili aktovku. Sledećeg dana, Vinsent svraća kod Lensa (Erik Stolc) i Džodi (Rozana Arket) kako bi kupio malo heroina visokog kvaliteta. Nafiksavši se pre susreta sa Mijom Volas (Uma Terman), izvodi je napolje. Njih dvoje odlaze u dopadljivi restoran tematski uređen u stilu pedesetih u kojem su službenici prerušeni u pop ikone te decenije. Mija se priseća svog glumačkog iskustva u propaloj pilot epizodi TV serije „Foks Fors Fajv”. Nakon učešća u plesnom takmičenju, vraćaju se u kuću Volasovih sa trofejom. Dok Vinsent u kupatilu sam sebe uverava da se ne spetlja sa šefovom ženom, Mija pronalazi Vinsentov heroin u džepu negova sakoa. Zamenivši ga sa kokainom, ušmrče ga i predozira se. Vinsent je pronalazi i prestrašen odjuri u Lensovu kuću po pomoć. Tamo ubrizgava injekciju adrenalina u njeno srce, oživevši je. Pre nego što se par rastao, Mija i Vinsent se dogovaraju da ne govore Marselusu o incidentu, bojeći se onoga što bi mogao da im učini. Mladi Buč gleda televiziju, kada u sobu uđe vijetnamski veteran, kapetan Kuns (Kristofer Voken). Kuns objašnjava da mu je doneo zlatni sat, koji se prenosio generacijama među muškim članovima porodice Kulidž. Bučov otac je umro u logoru za ratne zarobljenike, a na njegovu posljednju želju Kuns je sakrio sat u svoj rektum i čuvao ga dve godine kako bi ga donio Buču. Zazvoni zvono, preplašivši odraslog Buča iz njegova sna. On je u bokserskoj opremi i vreme mu je za borbu za koju je plaćen da padne. Buč beži iz arene nakon pobede u borbi. Pobegavši taksijem, od svoje vozačice opsednute smrću, Esmeralde Viljalobos (Andžela Džouns) saznaje da je ubio svog protivnika. Buč je prevario Marselusa, opkladivši se na sebe na vrlo povoljan koeficijent. Sledećeg jutra u motelu, Buč otkriva je njegova devojka, Fabijen (Marija de Medeiros), zaboravila da spakuje njegov nezamenljivi sat. Vraća se u svoj stan kako bi ga pokupio, iako ga gotovo sigurno traže Marselusovi ljudi. Buč brzo pronalazi sat, ali misleći da je sam, zastaje kako bi ispekao tost. Tada na kuhinjskom stolu opaža automatski pištolj. Začuvši puštanje vode u toaletu, Buč uzima pištolj i ubija Vinsenta Vegu koji izlazi iz kupatila. Vozeći se iz stana, Buč slučajno naleće na Marselusa. Udara ga autom, ali sudara se sa drugim vozilom. Počinje potera peške, a dvojica muškaraca završavaju u zalagaonici. Buč podiže pištolj kako bi ubio Marselusa, ali tada ih vlasnik zalagaonice, Mejnard (Duan Vitaker), zarobljava puškom. Mejnard i njegov ortak, Zed (Piter Grin), odvode Marselusa u sobu pozadi i siluju ga, ostavljajući maskiranog čoveka da nadgleda Buča. Buč se oslobađa i ubija tog čoveka. Namerava da pobegne, ali ipak odlučuje da spasi Marselusa. Dok Zed siluje Marselusa, Buč katanom ubija Mejnarda. Marselus uzima Mejnardovu sačmaricu i pogađa Zeda u prepone. Govori Buču da su kvit, ako nikome ne spomene silovanje i zauvek napusti Los Anđeles. Buč pristaje i odlazi iz grada na Zedovom motoru sa Fabijen. Priča se vraća na Vinsenta i Džulsa u Bretovom stanu. Nakon što su ga ubili, drugi muškarac izlazi iz kupatila i počinje da divljački puca na njih, ali svaki metak ih promašuje, a zaprepašćeni Džuls i Vinsent ne uspevaju ni da uzvrate vatru. Džuls tvrdi da je to čudo i Božji signal njemu da se penzioniše kao plaćeni ubica, iako se Vinsent ne slaže. Odlaze sa jednim od Bretovih saradnika, Marvinom (Fil Lamar), njihovim doušnikom. Vinsent upita Marvina za mišljenje o „čudu” i slučajno ga upucava u glavu dok je neoprezno mahao pištoljem. Prisiljen da sklone svoj krvavi automobil sa ulice, Džuls poziva svog prijatelja Džimija (Kventin Tarantino). Džimijeva žena, Boni, ubrzo dolazi sa posla, a on je zabrinut da ih ne sretne. Na Džulsov zahtev, Marselus zatraži pomoć od Vinstona Vulfa (Harvi Kajtel). Vulf uzima stvari u svoje ruke, naređujući Džulsu i Vinsentu da očiste auto, sakriju telo u prtljažniku, reše se svoje krvave odeće i presvuku se u majice i šorceve koje im daje Džimi. Osim toga, plaća Džimiju za njegovu posteljinu koje će poslužiti da se sakriju krvava sedišta dok se voze do otpada gde radi Vulfova devojka, Rakel (Džulija Svini). Vuk i Rakel odlaze da doručkuju, a Džuls i Vinsent odlučuju da učine isto. Džuls i Vinsent doručkuju, a razgovor se vraća na Džulsovu odluku da se penzioniše. U kratkom preseku, vidimo „Pampkina” i „Hani Bani” malo pre nego što odlučuju da opljačkaju restoran, iz uvodne scene filma. Dok je Vinsent u toaletu, počinje pljačka. „Pampkin” zahteva sve dragocenosti, uključujući Džulsovu misterioznu aktovku. Džuls iznenađuje „Pampkina”, držeći ga na nišanu. „Hani Bani”, histerična, poteže pištolj na Džulsa. Vinsent izlazi iz toaleta sa pištoljem uperenim u nju. Nastaje Meksički obračun. Džuls objašnjava svoju ambivalentnost prema svom kriminalnom životu, a kao svoj prvi čin iskupljenja nagovara dvoje pljačkaša da odnesu novac koji su pokupili i odu, zaključivši mudro kako su pošteđeni, ostavivši aktovku koja će biti vraćena svom vlasniku. Film je osvojio ukupno 43 nagrade i 40 nominacija. Dobio je nagradu Oskar za najbolji scenario, 1995, a nominovan je za još šest oskara; između ostalih, Travolta je bio nominovan za najbolju mušku ulogu, Džekson i Terman za sporedne, a sam Tarantino za najboljeg režisera. Iste godine, film je osvojio nagradu Saturn za najbolji film Udruženja za SF, fantaziju i horor filmove u SAD, BAFTA nagrade za najbolji scenario i epizodnu mušku ulogu (Džekson) u Ujedinjenom Kraljevstvu, Globus za najbolji scenario, kao i MTV nagrade za najbolji film i najbolju scenu plesa, koju su odigrali Uma Terman i Džon Travolta. Godinu dana pre toga, film je osvojio i Zlatnu palmu na filmskom festivalu u Kanu.