Ispravan, veoma dobro ocuvan.

Mek povez, posveta autora, odlicno ocuvana, 5- Savez pisaca A. Jugoslavije 1982

2016 MGA Originalna Lutka 8 cm Glava od Gume ,Telo od plastike Njen izgled podseca na zabave iz 80-ih kao referenca na Grejs Džons Grejs Džouns (engl. Grace Jones), rođena 19. maja 1948. u Speniš Taunu na Jamajci je američka pevačica, model i glumica. -Phenom BB je tamno-dete sa neonsko zelenom kosom i ljubičastim očima. -Ona nosi odgovarajuće zeleno senilo i ružičasti ruž -Njena odeća se sastoji od neonsko zelenog i žutog crop topa sa skraćenim kožnim prslukom preko vrha i jednokrakih pantalona sa crnim kaišem. Njene cipele su crne borbene čizme sa srebrnim kopčama, a izgled završava ružičastim rukavicama i crnim šiljcima. Odeca se skida prsluk ,narukvica i cizmice Stanje sa slike OSTALI MOJI PREDMETI NA KUPINDU : https://www.kupindo.com/Clan/180001/SpisakPredmeta

Andjeli nikad ne umiru sami - Dragiša B. Trajković Posveta Priča o Sandri Božović Tiraž 500

Sentimentalna povest britanskog carstva B. Pekic BIGZ brosirani povez sa zastitnim omotom vrlo dobro ocuvana knjiga ima posvetu Lib32 Stolećima je Britanija živela do Evrope, ponekad i od nje. Stolećima je njen život zavisio od Evrope i Evropa od nje. Da vlastite interese zaštiti, došla je svojim intervencijama glave mnogim evropskim ambicijama, i ne verujem da sa sigurnošću smemo reći kako nije bila u pravu, ali kao da je sve vreme, u podozrenju i otporu prema Kontinentu kome je samo geografski pripadala, slutila opasnost koja će je jednom od nje snaći, opasnost što će u nekoliko krupnih i proždrljivih zalogaja progutati gotovo sve njene istorijske trijumfe.  Borislav Pekić Objedinjujući mnoge istorijske istine i zablude, Borislav Pekić, dugo godina azilant na britanskom ostrvu, stvorio je neobičnu, istorijski validnu i čitalački uzbudljivu i zanimljivu povest gordog Albiona – britanskog Ujedinjenog Kraljevstva. Sentimentalna povest Britanskog carstva, međutim, uzdiže se iznad „terora istorije“, ali i iznad književnih uopštavanja i fikcionalizacije, ironijskim otklonom prema inače pouzdanom istoriografskom pristupu građi. Na taj način je stvorio delo koje svedoči da je istorija „učiteljica života“ ali je opisao i njene dobre i loše đake. Nema ničega sentimentalnog u krvavim istorijskim epizodama, ali ima u sentimentu pisca koji zna da je dobra priča osnov za dobru knjigu, a ova povest je upravo to.

Polovna knjiga, izuzetno očuvana. Izdavač: Pravoslavna reč - Novi Sad, 2012. god. Tvrd povez, 20,5 cm. 187 str. Za knjigu Kroz bosanski oganj primećeno je, sasvim tačno, kako piše na jednom mestu profesor Rastko Jeftović da je to „prva knjiga na srpskom jeziku o poslednjem ratnom sukobu, devedesetih godina prošlog veka, u Bosni i Hercegovini. Roman je sav realistično intoniran i u njemu je primenjeni poetski govor poznat kao tehnika skaza; to je govor obeležen maksimalnom autentičnošću izražavanja junaka, kao da je tekst skinut sa magnetofonske trake, a opisi kao da su nastali od fotografija ratnih prizora“.

Jako lepo očuvana knjiga. Sifra adp20.4

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Stolećima je Britanija živela do Evrope, ponekad i od nje. Stolećima je njen život zavisio od Evrope i Evropa od nje. Da vlastite interese zaštiti, došla je svojim intervencijama glave mnogim evropskim ambicijama, i ne verujem da sa sigurnošću smemo reći kako nije bila u pravu, ali kao da je sve vreme, u podozrenju i otporu prema Kontinentu kome je samo geografski pripadala, slutila opasnost koja će je jednom od nje snaći, opasnost što će u nekoliko krupnih i proždrljivih zalogaja progutati gotovo sve njene istorijske trijumfe. Borislav Pekić Objedinjujući mnoge istorijske istine i zablude, Borislav Pekić, dugo godina azilant na britanskom ostrvu, stvorio je neobičnu, istorijski validnu i čitalački uzbudljivu i zanimljivu povest gordog Albiona – britanskog Ujedinjenog Kraljevstva. Sentimentalna povest Britanskog carstva, međutim, uzdiže se iznad „terora istorije“, ali i iznad književnih uopštavanja i fikcionalizacije, ironijskim otklonom prema inače pouzdanom istoriografskom pristupu građi. Na taj način je stvorio delo koje svedoči da je istorija „učiteljica života“ ali je opisao i njene dobre i loše đake. Nema ničega sentimentalnog u krvavim istorijskim epizodama, ali ima u sentimentu pisca koji zna da je dobra priča osnov za dobru knjigu, a ova povest je upravo to. Borislav V. Pekić (Podgorica, 4. februar 1930 — London, 2. jul 1992) bio je jedan od najznačajnijih srpskih književnika 20. veka,[1] romansijer, dramski pisac, filmski scenarista, akademik i jedan od trinaest intelektualaca koji su obnovili rad Demokratske stranke.[2] Dobitnik je NIN-ove nagrade za roman Hodočašće Arsenija Njegovana iz 1970. godine i niza drugih priznanja: Nagrada Sterijinog pozorja (1972); nagrada udruženja izdavača, (1977); Nagrada Radio-Zagreba, (1982); Godišnja nagrada Udruženja književnika Srbije za Sabrana dela (1985); Njegoševa nagrada, (1987); Nagrada Zadužbine Jakova Ignjatovića, 1991. Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom za doprinos u kulturnom stvaralaštvu. Nakon Pekićeve emigracije u London 1971, jugoslovenske vlasti su ga smatrale personom non grata i niz godina su osujećivali izdavanje njegovih dela u Jugoslaviji. Njegova najpoznatija dela su Zlatno runo, Besnilo, Odbrana i poslednji dani, Kako upokojiti vampira, Atlantida i Vreme čuda. Od 12. decembra 1985. bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti. Mladost i romani Rodio se u Podgorici 1930. Njegov otac, Vojislav D. Pekić, je u Kraljevini Jugoslaviji bio visoki državni činovnik, tako da su od Borislavovog rođenja do 1941. živeli u Starom i Novom Bečeju, Mrkonjić Gradu, Kninu i Cetinju.[1] Početkom Drugog svetskog rata, italijanske okupacione vlasti su ih proterale iz Cetinja za Srbiju.[1] Njegova porodica se nastanila u Bavaništu (južni Banat), a 1945. se odselila u Beograd.[1] Po preseljenju u Beograd 1945, obrazovanje je nastavio u Trećoj muškoj gimnaziji, gde je maturirao 1948.[1] Ubrzo posle toga je bio uhapšen: „ Bio sam član ilegalne studentsko-gimnazijske organizacije koja se zvala Savez demokratske omladine Jugoslavije. Uhapšen sam 7. novembra 1948, maja 1949. osuđen po Zakonu o krivičnim delima protiv naroda i države, na prvostepenom Okružnom sudu na 10 godina, a potom mi je na Vrhovnom sudu (Narodne Republike Srbije 26. juna 1949. godine) kazna povećana na 15 godina zatvora sa prisilnim radom i izvesnim brojem godina gubitka građanskih prava nakon izdržane kazne. Pomilovan sam 29. novembra 1953. godine. ” — Borislav Pekić[1] Kao pripadnik SDOJ-a je osuđen na petnaest godina robije sa prinudnim radom. Izdržavao je kaznu u KPD Sremska Mitrovica i KPD Niš. Pomilovan je posle pet godina 1953. godine. Za vreme tamnovanja začete su mnoge ideje koje je posle razvio u svojim glavnim romanima. Studirao je eksperimentalnu psihologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1954—1958). Borislav i Ljiljana Pekić sa svojom kćerkom 1959. godine Godine 1958. oženio se inženjerkom arhitekture Ljiljanom Glišić, sestričinom dr Milana Stojadinovića, koji je bio predsednik vlade Jugoslavije (1935—1939) i ministar finansija. Godinu dana kasnije rodila im se ćerka Aleksandra. Godina 1959. je takođe godina kada je Pekić napisao svoj prvi od preko dvadeset originalnih filmskih scenarija za glavne filmske kuće u Jugoslaviji, među kojima i Dan četrnaesti, koji je predstavljao Jugoslaviju na Kanskom filmskom festivalu 1961. godine. Godinama je Pekić radio na nekolicini romana, a kada je prvi od njih, Vreme čuda (1965), štampan, privukao je pažnju velikog broja čitalaca, kao i književnih kritičara. Ovaj roman je 1976. izdat na engleskom od strane Harcourt Brace Jovanovic u Njujorku kao Time of Miracles (Vreme čuda). Preveden je na francuski 1986, na poljski 1986, rumunski 1987, italijanski 2004. i grčki 2007. Pekićev prvi roman jasno je ukazao na dve važne karakteristike njegovog rada, oštar antidogmatizam i konstantni skepticizam u pogledu mogućeg „progresa“ čovečanstva koji je dostignut u toku svoje istorije. U periodu između 1968. i 1969. Pekić je bio jedan od urednika „Književnih novina“. Njegov drugi roman je Hodočašće Arsenija Njegovana (1970), u kome je, pored ostalog, dao sliku studentskog protesta 1968. u Jugoslaviji. Iako se ideološki distancirao od ovog opozicionog pokreta, nova politička klima je dalje komplikovala njegov odnos sa vlašću, tako da je godinu dana bio bez pasoša. Roman je ipak dobio Ninovu nagradu kao najbolji jugoslovenski roman te godine. Engleski prevod pod naslovom Houses of Belgrade (Beogradske kuće) se objavio 1978. u izdavačkoj kući Harcourt Brace Jovanovic u Njujorku, a kasnije je bio preveden na poljski, češki i rumunski. Iseljenje i dalji rad Borislav Pekić kao zatvorenik, plakat za izložbu Nakon Pekićeve emigracije u London 1971, jugoslovenske vlasti su ga smatrale personom non grata i niz godina su osujećivali izdavanje njegovih dela u Jugoslaviji. Najzad se 1975. pojavilo Uspenje i sunovrat Ikara Gubelkijana, koje je kasnije prevedeno na poljski 1980, mađarski 1982, češki 1985. i francuski 1992. Godine 1977. poslao je rukopis sotije Kako upokojiti vampira na književni konkurs Udruženih izdavača Jugoslavije, koji su prepoznali u njemu najbolje pristiglo delo i tako je knjiga štampana. Kasnije je prevedena na češki 1980, poljski 1985, italijanski 1992, a engleski prevod se pojavio 2005. Baziran delimično na Pekićevom sopstvenom iskustvu u zatvoru i istrazi, roman pokazuje metode, logiku i psihologiju modernog totalitarnog režima. Odbrana i poslednji dani (1977), saga-fantasmagorija prevedena je na poljski i mađarski 1982, na češki 1983, francuski 1989. i švedski 2003. Ova tri romana bazično se bave raznim vrstama i na raznim nivoima kolaboracije u Jugoslaviji za vreme Drugog svetskog rata. Posle više od dve decenije priprema, studija i proučavanja prvi tom Pekićeve sedmotomovne fantasmagorije Zlatno runo se 1978. godine pojavio pred čitaocima. Slede zatim i ostalih šest tomova tokom 1978—1986. godine. Tim delom se Pekić uvrstio u najznačajnije srpske književnike. Za ovu sagu Pekić je 1987. dobio Njegoševu nagradu, označujući ga kao jednog od vrhovnih savremenih proznih pisca u Jugoslaviji. Prema mišljenju žirija Televizije Srbije, taj roman je ušao u izbor deset najboljih romana, napisanih na srpskom jeziku u periodu od 1982. do 1992. godine. Zlatno runo je upoređivano od strane inostranih kritičara sa Džejms Džojsovim ″Uliksom″, po strukturi naracije klasičnog mita, sa Manovim ″Budenbrokovima″, po dugačkoj porodičnoj istoriji i evoluciji predratnog društva, kao i sa ″Kontrapunktom života″ Oldusa Hakslija, po unutrašnjoj tenziji koja prolazi kroz lavirint konfliktnih perspektiva. No ipak je Zlatno runo slavljeno kao jedinstveno. Jedna od očiglednih odlika je i ogroman obim i tematska kompleksnost. Zlatno runo opisuje lutanje generacija Njegovana i kroz njih istražuje istoriju Balkana. Prvi, drugi i treći tom izdat je na francuskom 2002, 2003. i 2004. godine. Osamdesetih je Pekić napisao nešto sasvim novo. Sakupljao je materijal za pisanje knjige o izgubljenom ostrvu Atlantidi, sa namerom da da jedno novo objašnjenje za korene, razvoj i propast naše civilizacije. I pored klasičnih izvora koji su inspirisali njegov antropološki interes, Pekić je odlučio da ocrta svoju novu viziju budućnosti i time izbegne restrikcije „istorijskog modela“ sa kojim je on nesumnjivo morao da se suoči u starim mitovima. Iz toga su proizišle tri knjige: žanr-roman Besnilo (1983), antropološki roman 1999 (1984) i epos Atlantida (1988).[3] Ove knjige su doživele veliki broj izdanja u Srbiji, a Besnilo je bio bestseler. Besnilo je prevedeno na španski 1988. i mađarski 1994, a Atlantida na češki 1989. Za Atlantidu je Pekić dobio „Goranovi nagradu“ 1988. Ovaj roman je 1983. izabran za najčitaniju knjigu domaćeg autora te godine i dobio je nagradu Beogradski pobednici. Pekićeva Odabrana dela u 12 tomova štampana su krajem 1984. a za njih je dobio Nagradu Udruženja književnika Srbije. Godine koje su pojeli skakavci, u tri toma, izdate su između 1987. i 1990. Dva odlomka prve knjige su prevedena na engleski i publikovana u književnim časopisima Velike Britanije. Ovo je Pekićeva autobiografsko-memoarska proza sa ocenom i objašnjenjem posleratnih dana, životom i proganjanjem buržoazije pod komunističkim režimom. Ove knjige nisu samo autobiografske u klasičnom smislu reči, pošto se Pekić bavi i opštim stanjem Jugoslavije posle Drugog svetskog rata, kao i drugim zemljama i njihovim penalnim sistemima. On slika zatvorski život kao jedinstvenu civilizaciju, a civilizaciju „slobode“ kao specijalan vid zatvora. Ova trilogija je izabrana kao najbolja memoarska proza i za nju je Pekić dobio Nagradu Miloš Crnjanski 1989. Gotske priče Novi Jerusalim štampane su 1989, za koje je Pekić je dobio Nagradu Majska rukovanja u Crnoj Gori 1990. za svoja literarna i kulturna dostignuća. Dve priče iz ove zbirke su publikovane na francuskom, engleskom i ukrajinskom u raznim antologijama. Priča Čovek koji je jeo smrt iz ove knjige bila je posebno prevedena u Francuskoj 2005. kao separatno izdanje. Na talasima radio-stanice France kulture je 21. septembra 2005. ovo Pekićevo delo predstavljeno kao knjiga dana, odnosno kao najbolja knjiga stranog pisca te godine. Film, pozorište i radio Borislav Pekić sa Mihizom 1982. godine Pekić se sedamdesetih izdvojio kao jedan od najboljih savremenih dramskih pisaca Srbije. Redovno je pisao radio-drame za Westdeutscher Rundfunk u Kelnu, kao i za Süddeutscher Rundfunk u Štutgartu. Od 27 drama koje su izvedene i/ili štampane u Srbiji, 17 su imale svoju premijeru u Nemačkoj. Mnoge su bile transformisane u pozorišne i/ili TV drame i dobijale su brojne nagrade. Šesnaest njih je štampano u njegovim Odabranim delima 1984. Njegova drama Generali ili Srodstvo po oružju (1969) se može naći u svakoj antologiji srpske savremene drame. Dobila je Nagradu Sterijinog pozorja za komediju godine 1972, kao i Nagradu Kneginja Milica pozorišta u Kruševcu 1991. Pekićevi pozorišni komadi su bili veoma popularni i hvaljeni, a najpoznatiji od njih Cincari ili Korešpodencija (1979), koja je bazirana na četvrtom tomu Zlatnog runa, igrala se 280 puta u Ateljeu 212 u Beogradu, u periodu od 23 godine. Dobio je prvu nagradu Radio Zagreba za dramu 186. Stepenik (1982), kao i prvu nagradu na festivalima u Ohridu i Varni za Kako zabavljati gospodina Martina (1990). Tokom svoje karijere Pekić je radio na mnogim filmovima, napisao je više od dvadeset originalnih scenarija i adaptirao neke od svojih romana za film. Film Vreme čuda je bio izabran da reprezentuje Jugoslaviju na Kanskom festivalu 1991,[4] gde je Goran Paskaljević dobio nagradu za režiju, a kasnije film je učestvovao na festivalima u Glazgovu, Moskvi, Montrealu i Vrnjačkoj Banji. Nagrada kritičara dodeljena je u San Sebastijanu 1990. Đavolji raj (1989) (That summer of white roses), rađen po sagi-fantasmagoriji Odbrana i poslednji dani, dobio je nagradu na filmskom festivalu u Tokiju 1989. i bio je selektovan iste godine da reprezentuje Jugoslaviju na festivalu u Monpeljeu (Francuska), Puli (Hrvatska), San Sebastijanu (Španija), Los Anđelesu i San Francisku (SAD). Kao honorarni komentator Jugoslovenskog odeljenja Svetske sekcije Bi-Bi-Sija u Londonu (1986—1991) Pekić je čitao svoja „Pisma iz Londona“ svake nedelje; ova Pisma su posle štampana u Jugoslaviji kao Pisma iz tuđine, Nova pisma iz tuđine i Poslednja pisma iz tuđine (1987—1991). Svaka knjiga je sadržavala pedeset pisama sa duhovitim i inovativnim zapažanjima o Engleskoj i engleskom narodu. Pisma su bila emitovana za jugoslovenske i srpske slušaoce, za koje je Pekić naročito uživao da napravi brojna i humoristična poređenja između engleske i naše vlasti, države, običaja i ljudi. Za ove knjige dobio je Nagradu Jaša Ignjatović u Mađarskoj 1991. Pekić je takođe na istom programu Bi-Bi-Sija imao seriju o istoriji Velike Britanije, koja je izdata posthumno sa naslovom Sentimentalna povest Britanskog carstva (1992). Za ovo delo je dobio Počasnu nagradu BIGZ-a, izdavača knjige. Delo je štampano nekoliko puta i imalo je velikog uspeha. Dela su mu prevedena na engleski, nemački, francuski, italijanski, španski, holandski, poljski, češki, slovački, mađarski, rumunski, retoromanski, makedonski, slovenački, albanski, grčki, švedski i ukrajinski. Kraj života i smrt Borislav Pekić na prvim masovnim demonstracijama protiv režima Slobodana Miloševića, 9. marta 1991. Godine 1989, zajedno sa još dvanaest intelektualaca obnovio je rad Demokratske stranke,[2] da bi sledeće, 1990. godine, postao član Glavnog odbora, kao i jedan od urednika obnovljenog opozicionog lista „Demokratija“. Godine 1991, bio je kandidat Demokratske stranke za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije u beogradskoj opštini Rakovica, kada je pobedio njegov protivkandidat Vojislav Šešelj.[5] Pekić je bio potpredsednik Srpskog PEN centra od 1990. do 1992. godine i član engleskog PEN centra. Bio je dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1985. godine, kao i član Krunskog saveta princa Aleksandra Karađorđevića 1992. godine. Aktivan, kako kao autor tako i kao javna ličnost, do poslednjeg dana, Pekić je umro od raka pluća u svom domu u Londonu, 2. jula 1992. godine u 63. godini života. Kremiran je u Londonu, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu,[6] zajedno sa drugim uvaženim ličnostima iz socijalnog, političkog i kulturnog reda građana. Posthumno, 1992, ga je Nj. K. V. prestolonaslednik Aleksandar odlikovao Kraljevskim ordenom dvoglavog belog orla prvog stepena, kao najvišeg odlikovanja dodeljenog od pretendenta Srbije na poziciju monarha...

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 201

Solidna sa posvetom. Sifra adp30.1

`- Karakteristike: Sticky Buddy - lepljivi valjak  + manja četka za čišćenje Pogodan je  za uklanjanje dlaka, mrvica, peska i drugih nečistoca sa  garderobe, nameštaja, tepiha, sedišta automobila itd Idealan za čišćenje svih vrsta tkanina Napravljen od silikona, omogućava sjajno čišćenje, a gumeni deo pogodan je za dubinsko skidanje prljavštine Jednostavan za održavanje - nakon upotrebe potrebno je oprati Sticky Buddy pod mlazom mlake vode, prosušiti ga glatkom tkaninom i odložiti za neku narednu upotrebu

Mek povez, bez pisanja, odlicno ocuvana knjiga, necitana, 5 Globus, Prosvjeta - Biblioteka EL-2 Vidici u jedninu svijeta 1989 Interna oznaka: Pol-dn-vrata-2-9

Stanje: Kao Novo - Nekorišćeno Naslov: Grešnica u raju Autor: Božidar Damjanović Benedikt Izdavač: Lento Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 20cm Str: 268 _____ Posle samoubistva, bezbožna devojka se budi u paklenom svetu iz kojeg je šalju na viši nivo na duhovno sazrevanje. Ukoliko ne uspe da se popravi, vratiće se u pakao. Grešnica u raju je napeta priča o dvoje mladih koji se sreću u paralelnom svetu pod krajnje neobičnim uslovima.

Mek povez sa omotom, odlicna 5 Narodna Knjiga - Biblioteka Raskovnik 1981 Besplatna dostava se vrši putem Pošte i to kao CC paket (dostava na kućnu adresu). Ukoliko želite neki drugi skuplji način dostave razlika u ceni se doplaćuje.

Knjiga je dobro očuvana.Ima posvetu. Dvojezično izdanje. Rosa, Jaime B. Editorial:HUERGA Y FIERRO EDITORIAL Año de edición: 2004 ISBN: 978-84-8374-444-4 Idioma:CASTELLANO Páginas:160 Alto:140cm Ancho:220cm Colección:POESIA

Mek povez sa klapnom, ima posvetu, 5 Autorksko izdanje 2002

Izdavač:Minerva Kartonska kutija Povez:tvrd Svedočanstvo o događajima iz života Lava Tolstoja, kazivanje o njegovom duhovnom i intelektualnom razvitku, o njegovom stvaralaštvu, o životu književnosti u njenom odnosu prema svetu, o teoriji umetnosti uopšte... 420+271+281 strana c5

USA 2003, tvrd povez, očuvana, ikrzan donji kraj rikne i ivice omota, 24 cm, 701 strana, težina oko 1100 gr

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! I Have Been Here Before spada u Pristlijeve drame „vreme“, u kojima on istražuje ideju predviđanja i suprotstavlja sudbinu slobodnoj volji. Smešten u seoskoj gostionici u Jorkširu, tri osobe ulaze u čudnu konfrontaciju sa obeležjima deža vua, a fizičar pokušava da spreči katastrofu. Džon Bojnton Pristli OM (/ˈpriːstli/; 13. septembar 1894 – 14. avgust 1984) je bio engleski romanopisac, dramaturg, scenarista, emiter i društveni komentator. Njegovo poreklo iz Jorkšira ogleda se u velikom delu njegove fikcije, posebno u The Good Companions (1929), koja ga je prvi put privukla javnosti. Mnoge njegove drame su strukturisane oko vremenskog klizanja, a on je nastavio da razvija novu teoriju vremena, sa različitim dimenzijama koje povezuju prošlost, sadašnjost i budućnost. Godine 1940. emitovao je seriju kratkih propagandnih radio razgovora, koji su bili zaslužni za jačanje morala civila tokom bitke za Britaniju. U narednim godinama njegova levičarska uverenja dovela su ga u sukob sa vladom i uticala na razvoj države blagostanja.

Knjiga je nekoriscena, tvrdi povez, solaris

Svjetlost, 1988. Osmi tom izabranih dela Isaka Baševisa Singera, obuhvata njegov prvi roman i jedan od najpoznatijih, o vremenu kada je emigrirao u Ameriku. Remek-dela 20. veka! Prevod Jelena Stakić i Dušan Veličković Sotona u Goraju je roman Isaka Baševisa Singera . Prvobitno je objavljena između januara i septembra 1933. u delovima u jidiš književnom časopisu Globus u Poljskoj, a 1935. je štampan kao knjiga. Bio je to Singerov prvi objavljen roman.[1] Radnja Roman opisuje jevrejski život u poljskom selu Goraj nakon masakra kozačkih nemira tokom ustanka Hmelnickog 1648. godine, na koji je uticalo učenje lažnog mesije Šabataja Cvija u očajničkoj nadi za mesijom i iskupljenjem. Jevreji su podeljeni na dve frakcije: tradicionaliste i šabatajance. Na kraju je u Goraj stigla vest da je Šabataj Cvi prešao na islam. Ovo su u Goraju razumeli kao da je put do iskupljenja prihvatanje zla. Čudni obredi kulminiraju posedovanjem dibuka jedne od Šabatajevih proročica. Pošto je pokret Šabatajanaca nestao, došao je pravi vernik u Toru, i proterao dibuka. Poslednji segment romana je stilizovan kao dokument iz 17. veka o „dibuku iz Goraja”. Roman Izgubljen u Americi završni je deo autobiografske trilogije čuvenog nobelovca pod zajedničkim naslovom „Ljubav i izgnanstvo“, priča o Singerovom odlasku iz Poljske i prvoj emigrantskoj godini u Americi, gde će ostati do kraja života. Isak Baševis Singer (hebr. יצחק באַשעוויס זינגער, Isaac Bashevis Singer; Leonćin, 14. jul 1904[a] — Serfsajd, 24. jul 1991), jevrejski je književnik[9][10][11][12] i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1978.[13][14] Vodeća ličnost u jidiškom književnom pokretu, nagrađen je sa dve Nacionalne nagrade za književnost SAD, jednom za književnost za decu za svoje memoare Dan zadovoljstva: Priče dečaka koji odrasta u Varšavi (1970)[15] i jednu za beletristiku za svoju kolekciju Kruna od perja i druge priče (1974).[16] Biografija Rođen u Poljskoj, koja je tada bila deo Ruske Imperije, u gradiću Leonćinu,[17] 14. jula 1904. godine, u rabinskoj porodici,[17] Isak Baševis Singer je jevrejsko obrazovanje stekao u verskoj školi svoga oca, i stekao status rabina.[18] Tim poslom se nikada nije bavio, kao ni njegov stariji brat Izrael Ješua Singer, kasnije poznat pisac jidiša. Godine 1925. Singer na konkursu jednog varšavskog lista za priču osvaja prvu nagradu, potom, sve češće piše priče, novele i štampa ih po jidiš novinama i časopisima. Mada se oslanjao na tradiciju fantastike u domicilnoj književnosti, pisao je o savremenim likovima i njihovim problemima, ali je dugo izbegavao složenije socijalne konotacije. Singer, 1935. godine, pred nadirućim nacizmom, odlazi, za bratom, u SAD, u Njujork, gde nastavlja da piše umetničku prozu, radeći i za jidiš novine.[19] Pavković ističe: „Svet realnosti i mašte, demona i ljudi se u njegovim prozama neodvojivo mešaju u dinamičnu i provokativnu literaturu, kakvu jidiš književnost do tada nije poznavala.” Delo mu je posvećeno Jevrejima istočne Evrope koji su živeli po getoima i jevrejskim emigrantima u Americi. Izborom maternjeg jezika, dugo je bio osuđen na vrlo uzak krug čitalaca jidiša (na koji je i prevodio – Knuta Hamsuna, Remarka, „Čarobni breg” Tomasa Mana). Posle objavljivanja pripovetke „Gimpel Luda”, 1953. godine, u engleskom prevodu Sola Beloua, na velika vrata ulazi u svetsku književnost. Prevode ga sve više, već sredinom šezdesetih jedan je od najpopularnijih pisaca u Americi. Punu svetsku reputaciju stiče dobijanjem Nobelove nagrade, 1978. godine.[19] Preminuo je 24. jula 1991. godine u Majamiju.[19] Autor je niz zbirki priča, poput čuvene „Metuzalemova smrt i druge priče”, i slavnih romana, prevedenih i na srpski: „Mađioničar iz Lublina”, „Sotona u Goraju”, „Ludak”, „Neprijatelji”, „Rob”, „Senke na Hadsonu”[18]... Autobiografsko delo je „U sudnici mog oca”. Nasleđe i počasti Jevrejski knjižni savet za Robove, 1963.[20] Nagrada Icik Manger, 1973.[21] Nacionalna nagrada za knjigu (Sjedinjene Američke Države), 1974.[22] Nobelova nagrada za književnost, 1978. Uvođenje u Jevrejsko-američku kuću slavnih[23] Objavljeni radovi Napomena: Datumi objavljivanja se odnose na engleska izdanja, a ne na originale na jidišu, koji često prethode verzijama u prevodu 10 do 20 godina. Novele Satan in Goray (serialized: 1933, book: 1935)—Yiddish original: דער שטן אין גאריי Eulogy to a Shoelace—Yiddish original: די קלײנע שוסטערלעך The Family Moskat (1950)—Yiddish original: די פאמיליע מושקאט The Magician of Lublin (1960)—Yiddish original: דער קונצנמאכער פון לובלין The Slave (1962)—Yiddish original: דער קנעכט The Manor (1967) The Estate (1969) Enemies, a Love Story (1972)—Yiddish original: שׂונאים. געשיכטע פֿון אַ ליבע The Wicked City (1972) Shosha (1978) Old Love (1979) Reaches of Heaven: A Story of the Baal Shem Tov (1980) The Penitent (1983)—Yiddish original: דער בעל תשובה Teibele and Her Demon (1983) (play) The King of the Fields (1988) Scum (1991) The Certificate (1992)[24] Meshugah (1994)[24] Shadows on the Hudson (1997) Zbirke kratkih priča Gimpel the Fool and Other Stories (1957)—Yiddish original: גימפּל תּם The Spinoza of Market Street (1961) Short Friday and Other Stories (1963) The Séance and Other Stories (1968) A Friend of Kafka and Other Stories (1970) The Fools of Chelm and Their History (1973) A Crown of Feathers and Other Stories (1974)—shared the National Book Award, fiction, with Gravity`s Rainbow by Thomas Pynchon[16] Passions and Other Stories (1975) Old Love (1979) The Collected Stories (1982) The Image and Other Stories (1985) The Death of Methuselah and Other Stories (1988) Književnosti za decu Zlateh the Goat and Other Stories, illustrated by Maurice Sendak (1966) – runner up for the Newbery Medal (Newbery Honor Book)[25] Mazel and Shlimazel, illus. Margot Zemach (1967) The Fearsome Inn, illus. Nonny Hogrogian (1967) – Newbery Honor Book[25] When Shlemiel Went to Warsaw and Other Stories, illus. Margot Zemach (1968) – Newbery Honor Book[25]—Yiddish original: ווען שלימואל איז געגאנגען קיין ווארשע The Golem, illus. Uri Shulevitz (1969) Elijah the Slave: A Hebrew Legend Retold, illus. Antonio Frasconi (1970) Joseph and Koza: or the Sacrifice to the Vistula, illus. Symeon Shimin (1970) Alone in the Wild Forest, illus. Margot Zemach (1971) The Topsy-Turvy Emperor of China, illus. William Pène du Bois (1971) The Wicked City, illus. Leonard Everett Fisher (1972) The Fools of Chelm and Their History, illus. Uri Shulevitz (1973) Why Noah Chose the Dove, illus. Eric Carle (1974) A Tale of Three Wishes, illus. Irene Lieblich (1975) Naftali and the Storyteller and His Horse, Sus, illus. Margot Zemach (1976) The Power of Light – Eight Stories for Hanukkah, illus. Irene Lieblich (1980) Yentl the Yeshiva Boy, illus. Uri Shulevitz (1983) Stories for Children (1984) – collection Shrew Todie and Lyzer the Miser and Other Children`s Stories (1994) The Parakeet Named Dreidel (2015) Nefikcija The Hasidim (1973) Autobiografska dela Singer, Isaac Bashevis (1967) [1963], In My Father`s Court, NY: Farrar, Straus & Giroux—Yiddish original: מיין טאטנ`ס בית דין שטוב Singer, Isaac Bashevis (1969), A Day of Pleasure, Stories of a Boy Growing Up in Warsaw, New York: Doubleday. National Book Award, Children`s Literature[15] Singer, Isaac Bashevis (1976), A Little Boy in Search of God, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1978), A Young Man in Search of Love, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1981), Lost in America, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1984), Love and exile, New York: Doubleday. Singer, Isaac Bashevis (1999), More Stories from My Father`s Court, NY: Farrar, Straus & Giroux Kratke priče Singer, Isaac Bashevis (1963), The New Winds, NY. Singer, Isaac Bashevis (proleće 1968), Mirra Ginsburg transl., „Zeitl and Rickel”, The Hudson Review, 20th Anniversary Issue, 21 (1): 127—37, JSTOR 3849538, doi:10.2307/3849538. Sabrana dela Singer, Isaac Bashevis (2004), Stavans, Ilan, ur., Stories, 1, Library of America, ISBN 978-1-931082-61-7. ——— (2004), ———, ur., Stories, 2, Library of America, ISBN 978-1-931082-62-4. ——— (2004), ———, ur., StoriesNeophodna slobodna registracija, 3, Library of America, ISBN 978-1-931082-63-1. Filmovi i scenske produkcije po Singerovim delima Enemies, A Love Story (1989) Love Comes Lately (2007) The Magician of Lublin (1979) Yentl (1983) Mr. Singer`s Nightmare or Mrs. Pupkos Beard[26] Fool`s Paradise

savremena poezija odlično očuvana PROL.19/8

Knjiga je dobro očuvana.Bila malo zacepljena pozadi(uspešno zalepljena,kao na slici).Ima posvetu. ``Yohanan Rivlin, a professor at Haifa University, is a man of boundless and often naïve curiosity. His wife, Hagit, a district judge, is tolerant of almost everything but her husband`s faults and prevarications. Frequent arguments aside, they are a well-adjusted couple with two grown sons. When one of Rivlin`s students-a young Arab bride from a village in the Galilee-is assigned to help with his research in recent Algerian history, a two-pronged mystery develops. As they probe the causes of the bloody Algerian civil war, Rivlin also becomes obsessed with his son`s failed marriage. Rivlin`s search leads to a number of improbable escapades. In this comedy of manners, at once deeply serious and highly entertaining, Yehoshua brilliantly portrays characters from disparate sectors of Israeli life, united above all by a very human desire for, and fear of, the truth in politics and life.``

Hitlerov prevodilac B.D.Benedikt Naslov: Hitlerov prevodilac Autor: Božidar Damjanović Benedikt Izdavač: Lento, Beograd, 2010. Pismo: Latinica Povez: broširan Format: 21cm Strana 237 Stanje Veoma dobro.

Mek povez, Beograd 1985, trag flomastera na predstrani, jako lepo ocuvana knjiga. S8