Princ tame: Radikalno zlo i moć dobra u istoriji / Džefri B. Rasel Beograd 1995. Mek povez sa klapnama, ilustrovano, 275 strana. Knjiga je odlično očuvana (kao nova). Ko je Princ tame, ko je taj zastrašujući i misteriozni lik koji je tokom vekova nosio bezbroj imena? Zvao se Satana, Lucifer, Đavo, Zli, Mefisto... I otkuda on u svetu koji je stvorio dobri Gospod? Džefri Rasel, poznati istoričar religije, nudi odgovore na ova pitanja prateći istoriju ideja i simbola zla u judeo-hrišćanskim religijskim tradicijama, kao i u modernoj svetovnoj misli. Ljudi su odvajkada opažali zlo, jer ono je oduvek bilo sastvani deo ljudskog bivstvovanja. Ipak, različite kulture su dale posve drugačije odgovore na pitanja o poreklu i značenju zla. U mitovima, a naročito u politeističkim religijama svet božanskog je svet u kome se dobro i zlo podudaraju. U božanskim grudima žive dve duše — i dobra i zla. Monoteističke religije su s problemom zla morale da se suoče u mnogo bolnijem vidu. „Znamo da smo od Boga, a opet sav svijet leži u zlu”, kaže Biblija. Jedan Bog, dobri Bog, tvorac sveta i svih živih bića jeste svemoćan, sveznajuć i dobrohotan. Pa kako je onda moguće da na svetu postoji toliko mnoštvo zala? Na ovo zamršeno pitanje, ljudi su tokom vekova dali brojne odgovore. Ova knjiga je istorija tih odgovora, povest razmišljanja o prirodi i poreklu zla. Ona obuhvata odgovore proroka, teologa, mistika, filozofa, pesnika, književnika i običnog naroda. Predstavljajući ta mnogobrojna i zanimljiva gledišta, Džefri Rasel nas stalno podseća da je zlo uvek stvarno i opipljivo, a da znanje i teorijsko bavljenje ovim problemom ima istinsku vrednost samo ukoliko nas čini osetljivim na stvarno zlo u nama i oko nas. Poglavljem koje se zove Aušvic i Hirošima, završava se ova istorijska panorama o zlu. Ova dva simbola krvavog XX veka nisu poslednja reč istorije. Vukovar, Sarajevo i Mostar sigurno neće postati opštečovečanski simboli destrukcije, ali oni su stvarnost našeg pokleknuća. Ka ko da razumemo to rušilaštvo? Jedan odgovor je da krenemo na istorijsko putovanje i vidimo kako su zlo objašnjavale mnoge prethodne generacije, čije iskustvo nije ništa manje bolno od iskustva ljudi modernog XX veka. Sadržaj: Predgovor Zlo Đavo u svetu Dobri Gospod i đavo Hrist i sila zla Satana i jeres Dualizam i pustinja Klasično hrišćansko glediste Narodni Lucifer i Lucifer elite Sholastičari, pesnici i dramski pisci Nominalisti, mistici i veštice Đavo i reformatori Gore na tronu vlade carske Dezintegracija pakla Od romanse do nihilizma Integracija zla Aušvic i Hirošima Značenje zla Đuro Šušnjić: Pogovor Dodatak I Dodatak II

Princ tame,radikalno zlo i moć dobra u istoriji,u dobrom je stanju. Autor:Džefri B.Rasel. Izdavač:Pont,Beograd 1995. Naziv Originala:The Prince of Darkness - Radical Evil and the Power of Good in History - Jeffrey Burton Russell Prevod:Milena Petrović-Radulović. Format:24cmx 17cm. Broj strana:273 strane,ilustrovana,mek povez,latinica. SADRŽAJ : Predgovor: 7-Zlo 11-Đavo u svetu 17-Dobri Gospod i đavo 33-Hrist i sila zla 47-Satana i jeres 59-Dualizam i pustinja 83-Klasično hrišćansko glediste 95-Narodni Lucifer i Lucifer elite 111-Sholastičari, pesnici i dramski pisci 127-Nominalisti, mistici i veštice 151-Djavo i reformatori 161-Gore na tronu vlade carske 179-Dezintegracija pakla 197-Od romanse do nihilizma 211-Integracija zla 229-Aušvic i Hirošima 243-Značenje zla 259-Đuro Šušnjić

Autor: Bishop Athanasius Yevtich - Episkop Atanasije Jevtić Format: 23 Br. strana: 256 Povez: Broširan The Serbian Orthodox Diocese of Western America is pleased to announce the publication of an outstanding book by Bishop Athanasius Yevtich, a disciple of the great twentieth-century theologian Archimandrite Justin Popovich. Bishop Athanasius` thought combines adherence to the teachings of the Church Fathers with a vibrant faith and a profound experience of Christ in the Church. Christ - The Alpha and Omega is the first of a planned collection of works of contemporary Serbian theologians. It is an anthology of Bishop Athanasius` articles which have appeared in Serbian, Greek, French, English and Russian. Focusing on themes central to Christian patristic Triadology, Ecclesiology and Anthropology, the book reveals the ultimate purpose of man and the universe, and speaks of how each of us can realize this purpose within the divine-human community of the Orthodox Church. Bishop Athanasius reminds us that the God-man Jesus Christ is the Beginning and the End of all things, and that we must seek our own end, goal, and fulfillment in Him. The book is adorned with striking illustrations by Fr. Stamatis Skliris, a parish priest in Athens who is renowned as an iconographer and as a writer and lecturer on Byzantine iconography.

Krstonosni protojerej Marko B.Todorovic/Stopama Svetog Save u tudjini-besede,pouke,studije i clanci

B MIHAJLOVSKI NECITANA,,5- mek povez,,24 cm,oko 400 str C

61083) KOGA IMAM NA NEBU ? Sveta Zemlja u Starom i Novom Zavetu , hadži Dragan B. Popović , Bonart Nova Pazova 2001 , mek povez, format 14,5 x 20,5 cm , ćirilica, 316 strana, ilustrovano, sitan potpis na predlistu

ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐ Tvrd povez - 375 strana- 20 cm GLAS CRKVE 1997 Korice sa vidljivim znacima koriscenja Unutrasnjost dobro ocuvana - bez pisanja i podvlacenja B - 3 ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐ ஜ۩۞۩ஜ⭐

KNJIGA JE IZ KUCNE BIBLIOTEKE-NEKORISCENA, KAO NOVA(ODLICAN(5), KUPLJENA OD IZDAVACA-`GRAFOPUBLIK`- BEOGRAD,Fototipsko izdanje SKA iz 1941 god. O SRPSKOM VRHOVNOM BOGU Format:20cm Godina izdanja:1991. Povez:Broširani povez-mek VESELIN ČAJKANOVIĆ (autor) Izdavač:`GRAFOPUBLIK`- BEOGRAD Ostali naslovi iz oblasti: Religija i teologija Stanje:Nekoriscena-kao nova a) Srbi - Religija b) mitologija srpska c) Narodno verovanje - Srbi/ Fototipsko izdanje SKA iz 1941- Sveti Sava, Zimski sveci, Božanski kum, Krvna osveta, Crni bog, Trojan, Sveti Đorđe, Hromi vuk i Hromi Dabog, Đavo, Bođić i Đurđevdan, Dabog... XX glava, Ćirilica, 195. str.

Pavle Šoserberger Knjiga je zgodna za osnovnu edukaciju i autor u predgovoru kaže – „nakon višegodišnjeg rada u jevrejskim organizacijama zapazio je da mnogi članovi jevrejske zajednice nisu imali prilike da se upoznaju s osnovnim pojmovima jevrejskih običaja i religije. Evo prilike da se na uprošćen i sažet način (uz pomoć prigodnih ilustracija) upoznaju sa osnovama judaistike“. 1996 a) Jevrejska religija b) Jevreji - narodni običaji... 1. Religija, obredi, blagoslovi 2. Praznici 3. Ishrana 4. Životni ciklus 5. Pojmovi iz judasitike 6. Tanah 7. Verske grupacije 8. Talmud 9. Simboli... Ilustracije Istorija i religija jevreja Judaizam

Louis Renou (editor) - Hinduism (Great Religions of Modern Man) Washington Square Press, New York, 1969 226 str. meki povez stanje: dobro Hinduism is presented in this volume in the full sweep of its historical evolution and influence as well as in its integral structure as a way of life. The author presents an extensive selection from the classical texts upon which Hinduism is built and in which its mythology, its beliefs, and its practices are expressed. Contents: Introduction: General characteristics of Hinduism Vedism Texts of Hinduism Practices and beliefs Religious sects Indian society Conclusion Selected texts A. Sanskrit sources B. Non-Sanskritic sources Nonfiction, Religion

Autor: Charalambos P. Stathakis Format: 20,5x20 Povez: broširan Obogaćeno kolor fotografijama! Dear reader, as you run like the rest of us along the dizzy main road, stop, stay aside for a while. Let the others be dizzy, and take the secret underground trail, which will lead you through the dewdrops of the leaves, the crystal smile of the sun, the city’s underground galler- ies, your knowledge, and your feelings, to the doorstep of the Hagia Sophia. Because all dew- drops, all sunrays, and all beauty lead there. That is what you will be told by my friend, the author, whom I am fond of and whom I send you to, Charalambos Stathakis: the doctor, the warm and humane researcher, the scientist devoted to his work and his patients, who has given a series of scientific papers, who, nevertheless, retains a nest of beauty untouched in his heart, which makes him outstanding—even though he is not a specialist in architecture, nor a historian, nor a theologian, nor a Byzantinist—it makes him stand out in all these together and in entirety. If you let yourself into his relentlessly personal approach to the Hagia Sophia with humble obedience, the light that transforms the building and is transformed in the building will be revealed to you. Watch how he stands in front of Hagia Sophia, how he walks among her gold-lit corners, how he touches her heaven-dropped structures, and how he converses with her history, her legends, the interpretations of architects and theologians—he who is the least of all, but because of this also the first. Follow him with discipline on this trail. Work hard to comprehend him. Then return to the beginning to experience it again written in full and in one piece. Study his illustrations with patience. Do not halt on some technical imperfections. Receive what you are given. It comes from a non-specialist and this is why it helps us non-specialists to comprehend the Church, which may be simple in the experience it conveys, but not in its structure and its structural solutions. This is why it is revealed to us gradually by the mystagogical text and the accompanying illustrations. In this way, reader, you will experience the blessed originality of the author in interpreting architecture and space through light. You will then see how the light helps him in a pioneering comprehension of this mystery: a) in the answer he gives to the question of whether the two external buttresses were con- ceived by Anthemios and Isidore from the start, b) in the explanation of the enormous exte- rior arches based on light, c) in the explanation of the contrast between the exterior and interior thickness of the arch (which, in our view, constitutes the correct understanding of Agathias’ text), d) in the understanding of the ellipticity of the dome, e) in the analysis, for the first time, of the significance of the plaque with the representation of the Church, above the central door in the interior of the Church, f ) in perceiving the lack of harmony in the relationships between the parts of the Church as a transcendence of the “perfection of measurement” for the sake of “spiritual perfection,” and g) in his original point of view about the interior decoration, that is, whether or not there was iconography in the Hagia Sophia from the beginning. Stride the bridge which breaks through the light, dear reader. Follow humbly, with asceticism and obedience, the revelation granted to you by Charalambos Stathakis, a personal interpreter, a relentlessly personal seer, who has a vision of the Great Church, not simply as a resplendent building, but as a living Entity with characters of a Person.

Odlično kao na slikama Retko u ponudi Tags: Ova knjiga je zasnovana na predavanju Svami Ranganathanandađia, potpredsednika Ramakrišninog Matha u Tiruvananthapuramu[1] o “Indijskom vidu Boga kao Majke”. To prosvetljujuće predavanje je kasnije objavljeno u u izdanju Prabuddha Bharata, za avgust, septembar i oktobar 1991. i bilo je veoma visoko ocenjeno od strane čitalaca. Imamo veliko zadovoljstvo da štampamo to provokativno predavanje koje sadrži lucidno i promišljeno izlaganje uzvišenih misli o predmetu koji je od dobrobiti za širok krug čitalaca. Možda će srce čitaoca biti ovim privučeno k Božanskoj Majci, koja je, kao što je lepo opisao poštovani Svami, uvek prisutna u svima nama kao živo “majčinsko-srce” puno ljubavi i saučešća. 6. marta. 1992. Advaita Ašram UVOD Danas na Zapadu postoji veliko interesovanje za neobičnu ideju o kojoj govorimo i pristupu Bogu kao Majci, a ne samo kao Ocu. Zapravo, u godinama posle II svetskog rata, odvijale su se velike promene u zapadnom religioznom mišljenju. Zamislite hrišćansku crkvu u Americi, prezbiterijance ili metodiste koji su rešeno usvojili zaključak da ubuduće Bog može da se naziva ne samo Ocem nego i Majkom. To se protivi čitavoj istoriji hrišćanske tradicije od dve hiljade godina. U svim semitskim religijama – jevrejskoj, hrišćanskoj i islamskoj, Otac je najviša reč za Boga, a za Majku tamo nema mesta. Međutim, koncept Boga kao Majke bio je prisutan u različitim kultovima koji su postojali na Mediteranskom području. Judaizam i hrišćanstvo su uništili sve te kultove. EVOLUCIJA KULTA MAJKE Samo u Indiji su se izvorni kultovi Majke sačuvali i razvijali, a konačno, im je kroz našu istoriju dat vrlo visok status. Možemo da zapazimo mešanje pred-vedskih kultova Majke i vedskih kultova Oca. Od ljudi koji su sledili ove kultove, mešajući i stapajući se tokom vekova, postala je indijska kultura i indijski narod. S dodirom filozofije Advaita Vedante, kultovi naše indijske Majke su se razvili u potpunu Šakti religiju i duhovnost i raširili se u svim delovima Indije u svojim Šaiva, Vaišnava i Šakti oblicima uobličavajući poklonike i učitelje, kako jednostavne tako i izvanredne, od kojih je najveći bio Šankaračarja. Taj veliki Advaita učitelj je naglašavao ovaj koncept Boga kao Majke, približno, pre 1200 godina, a danas, u Šri Ramakrišni, Svetoj Majci Sarada Devi i Svami Vivekanandi, imamo velike učitelje koji su još jednom afirmisali ovu ideju. Ova istina uvećava apel ljudima iz mnogih delova sveta, da iza ovog univerzuma kuca puls majčinog srca; puls snage saučešća, ljubavi, zaštitničkog ponašanja – sve što je povezano s idejom Majke. Naši veliki mudraci su otkrili puls te Šakti, te prakrti, tog srca Majke iza Univerzuma. Tako su oni govorili i pevali o Bogu kao Majci, kao para šakti - Vrhovnoj Energiji; para prakrti – Vrhovnoj prirodi i Njenim jedinstvenim manifestacijama kao Durgi, Kali i Radi. Indija ih je negovala vekovima. Indija govori u Bogu kao Ocu; Indija govori o Bogu kao Majci; Indija takođe govori o Bogu u srednjem rodu, kao “To”, kao Brahmanu, kao Om tat sat. Brahman je izvan svakog “on” ili “ona”. Indija isto tako pretstavlja ljudsku dušu kao suštinsko bespolno Sopstvo, na realizaciji čije istine, svaki muškarac ili žena transcendiraju ograničenja muškosti i ženskosti koje upućuje na fizičko telo. Neki od velikih pisaca na engleskom, nemačkom i drugim jezicima, takođe su ponekad davali nagoveštaje o prisustvu ovog srca-Majke u pozadini univerzuma. Jedan od njih je čuveni Nemački pesnik i dramatičar Gete (Goethe) u svojoj čuvenoj knjizi, Faust. Poslednji red te knjige je prelep: “Večno Žensko vodi nas dalje i dalje.” Kakav prelep izraz! Postoji Večno Žensko u pozadini nas, iza prolaznih manifestacija sveta, i iza svih zemaljskih muškosti i ženskosti. Drugi pesnik sa Zapada je Volt Vitmen (Walt Whitman) iz Amerike, koji u svojoj pesmi Listovi trave (Leaves of Grass)[2] priziva Božansku Majku: Crna Majko, uvek kliziš blizu s nežnim stopalima, Da li je neko pevao za Tebe pesmu najpotpunije dobrodošlice? Onda je ja pevam za Tebe, ja Te slavim iznad svega, donosim Ti pesmu da, kada Ti zaista moraš doći, Dođi odlučno. Dakle, svuda je koncept Boga kao Majke uticao na ljudsko mišljenje, iako je morao da se odupre gušenju od strane zvanične moćne crkvene hijerarhije u Judaizmu, Hrišćanstvu i Islamu. Premda ugušivan ponovo i ponovo, uzdizao je svoju glavu opet i opet. Jedina zemlja gde on ne samo da nije ugušivan, već je postojano kultivisan od strane velikih svetaca, mudraca i mislilaca, izdvojeno od mase ljudi, jeste Indija. Zbog toga čitav predmet o Bogu kao Majci dobija novu snagu s razumevanjem Indijskog pristupa tome. BOGINJA MAJKA I AKTUELNI ŽENSKI OSLOBAĐAJU]I POKRET NA ZAPADU Jedan faktor koji čini da se istakne ova naročita vera u Boga kao Majku na Zapadu je, ono što se zove Pokret za oslobađanje žena. Neizmeran je njegov uticaj na sve aspekte života, posebno u Americi. Vekovima su nad svim u Zapadnom životu, u literaturi, kao i u religiji dominirali muškarci, ali posle Drugog Svetskog Rata, protest protiv ove polne neravnoteže, kao što se to danas zove, ubrzo je postavljen i razvijen u tok Ženskog Oslobodilačkog Pokreta. Tokom poslednjih dvadeset i pet godina svog kratkog postojanja, imao je svoje uspone i padove, istraživanja i ispitivanja šta tačno to oslobođenje znači, s izlaskom obilja knjiga i izuzetnih lidera kod američkih žena. Pokret je dobio podsticaj, oblik i usmerenje kada je Beti Frajden (Betty Friedan) napisala svoju čuvenu knjigu Mistična ženskost (Feminine Mystique) 1963. u kojoj je opomenula žene da ne budu samo puki nastavak muškaraca; ona i njene koleginice za tu svrhu takođe su pokrenule organizaciju NOW, (Nacionalnu organizaciju žena). Ona je nedavno napisala novu knjigu 1982. godine, Drugi Stupanj (Second Stage), čiju naslovnu stranu sadrži ovaj časopis[3] pozivajući se na autora: “Najuticajnija feministkinja u poslednjih dvadeset godina”, i spominje njen uspon kroz padove i uspehe u pokretu. On beleži svoje razočarenje što nije dobila blagoslov Američkih žena obećan od Pokreta za oslobođenje, čak ni posle dvadeset godina. Praveći razliku između ženskog i feminizma ona kaže (pp. 27-28): Verujem da nam sada treba da se probijemo kroz našu sopstvenu feminističku mističnost, da bi došli do izraza nove realnosti našeg ličnog i političkog iskustva, i da se uzdignemo na drugi stupanj… Drugi stupanj se ne može videti samo u terminima same žene, naše odvojene personalnosti ili jednakosti s muškarcima. Drugi stadijum uključuje dolaženje do novih uslova s porodicom - novih uslova u ljubavi i na poslu. Drugi stadijum može čak i da ne bude ženski pokret. Muškarac može da bude na oštroj ivici drugog stupnja. Drugi stadijum mora da transcendira borbu za jednaku moć u Institucijama. Drugi stadijum će ponovo izgraditi institucije i transformisati prirodu same moći. Zaključak je došao od slavnog autora knjige Ženska Mistika, ona je rekla da porodica mora biti očuvana nedirnuta i isto tako, da za ženu ne postoji oslobođenje bez uključivanja muškaraca u taj proces. Rame uz rame sa naporima za žensko oslobađanje u društveno-političkoj sferi, došlo je do nastojanja da se uklone sva predubeđenja o polovima takođe i u religiji. Zašto Bog treba da se opisuje samo kao muško, kao Otac; zašto da se ne govori o Bogu u ženskim terminima, kao o Majci? Tako se, knjige na tu temu koje su napisale žene neprekidno objavljuju u Americi. Ove knjige nastoje da ožive koncepte Majke Boginje podržavane u svim predhrišćanskim religijama, koji su od strane hrišćanske crkve smatrani praznoverjima i bili izbrisani; sada bivaju oživljeni još jednom. Prirodno, zapadni um se okreće prema Indiji koja je kroz sve te vekove negovala i gajila čitav opseg kultova Boginje Majke kroz merodavne knjige, teologiju i rituale. Knjige o Bogu kao Majci, kako je shvaćena u Indiji, se tako objavljuju na Engleskom jeziku. To je izuzetan napredak; a jedna dobra stvar koja je prikazana u ovim knjigama je, da s obzirom na to, kako su nekadašnji pisci sa Zapada navikli da pišu naučne knjige, sa malo ili bez poštovanja prema našim religioznim idejama - čak često potcenjujući religiju – danas ih oni pišu sa simpatijom, poštovanjem, čak i s bhakti.[4] Sledeće tri knjige otkrivaju ovu promenu u stanovištu. One takođe otkrivaju povećanje interesovanja sa Zapada za koncept Boga kao Majke: 1. Bog kao Majka: Ženska Teologija u Indiji, Istorijska i Teološka Studija Brahmavaivarta Purane od Čiver Mekenzi Brauna (Cheever Mackenzie Brown), sa uvodom Daniela H. H. Ingalsa (Daniel H.H. Ingalls) (izdato od: Claude Stark and Co., Vermont, USA). Strana VII sadrži ovaj zapis pun poštovanja: “Mojim roditeljima, istinskim poklonicima[5] Radhe i Kršne (Radha i Krsna).” U svom uvodu Ingals kaže: Ono što je neobično u vezi ovog Indijskog zapisa nije toliko zamena ženskog pomoću muškog hijerofanta,[6] pojava koja je dogodila u većem delu civilizovanog sveta, kao činjenica da se u Indiji Boginje ponovo pojavljuju. U Mediteranskoj kulturi, njena otelovljenja su značajno isčezla. Dijana i Bercintia, Izis i Kjubele, su prognani dolaskom Hrišćanstva. Nešto kasnije Islam se pokazao kao još oštriji. Tabari nam kaže da je Prorok u početku govorio o najvažnijim boginjama Meke kao “svetim bićima čije posredovanje treba da se traži”, ali da su te reči kasnije izbačene iz Kurana. Ono što stvarno imamo u Kuranu, 54-19-23 jeste pripisivanje takve tvrdnje Satani, a Prorokovi sledbenici su svom u stanovištu nastavili da budu beskompromisno muški. U Hrišćanstvu, ženske hijerofanije su se ponovo pojavile u likovima Marije i svetica. Međutim ovde ne može da se govori o ponovnom pojavljivanju drevnih Boginja. Pojava device i njena podržavajuća teologija su podređene u odnosu na (pojavu i teologiju) njenog sina i njegovog oca. Dijana je sigurno mrtva kao što su puellae et pueri integri koji su pevali njoj u slavu. Autor Čiver, uvod svoje knjige započinje ovim rečima: Izgleda da su nedavno teolozi na Zapadu počeli ozbiljno da razmišljaju da li je krajnja realnost u univerzumu muško ili žensko, ili da na neki način uključuje, ili transcendira oboje. Kakva je razlika, možemo se upitati, da li će nama lično nešto značiti ako bi vrhovna realnost bila Žena, umesto Muškarca, ili neko jedinstvo ovo dvoje? Kako bi to uticalo na našu veru, naše držanje i ponašanje prema muškarcima i ženama u našem svakodnevnom životu, našoj konačnoj sudbini? Hoće li to promeniti našu percepciju uzajamnog odnosa čoveka i prirode, duha i materije, uma i tela, intelekta i osećanja, subjekta i objekta? Te različite stvari su međusobno više povezane nego što to može na prvi mah da izgleda. U svakom slučaju, mnogi Hindu mislioci, učitelji i pisci, bar od ranih Hrišćanskih vekova su se duboko angažovali oko ovog problema ženske i muške dimenzije krajnje realnosti i njihovog razgranavanja unutar različitih aspekata života. 2. Devi Mahatmja (Devi Mahatmya): Kristalizacija Tradicije Boginja, od Tomasa B. Koburna (Thomas B. Coburn), sa uvodom Daniela H. H. Ingalsa, objavljeno od Motilal Banarasidass, Delhi, Prvo izdanje, 1984, Obnovljeno: 1988. Autor u knjizi započinje svoju “Prolegomenu” na ovaj način: Centralno zanimanje ove studije je u vezi teksta iz klasične Indije. Mnogo određenije, to je u vezi vizije krajnje realnosti u univerzumu koja je jasno izražena u Devi Mahatmji (DM). … Glavna karakteristika te vizije jeste da je krajnja realnost shvaćena kao žensko, kao Boginja. 3. Politika ženske spiritualnosti; Esej o rastu spiritualne snage unutar ženskog pokreta (objavljen od Charlene Spretnak, Anchor Books, New York, 1982). Autor piše u uvodu: Naslov, Politika ženske spiritualnosti upućuje na naš stav prema životu na Zemlji (tj. spiritualnosti) i percepciji, manifestaciji i korišćenju moći (tj. politike) koja potiče iz tog stava. Pogled na svet prisutan u ženskoj spiritualnosti je kao ženski um, holistički i potpun. Mi vidimo povezanost gde patrijarhalno duhovno ustrojstvo insistira na viđenju isključivo odvojenog. Odličan primer celovitog pristupa spornom pitanju bila je jedinstvena izjava Ženske Pentagonske Akcije u novembru 1980, koja je govorila o mreži užasa pošto je potekla iz patrijarhalnih vrednosti, dominacije i eksploatacije “drugih” stranih zemalja, žena, manjina i zemlje (vidi Spiritual Dimensions of Feminist Anti-nuclear Activism). U prvom poglavlju “Šta boginje znače ženi”, Čarlena Spretnak (Charlene Spretnak) piše: Kao penzionisana Katolikinja sa interesovanjem za Budističku meditaciju, ja sam pokušavala da izrazim svoja osećanja o duhovnosti, a gotovo uvek bi me pitali, “Imate li knjigu?” Oni su osećali da bi sveta knjiga bilo koje vrste… ….označavala zakonitost. Ponekad ja vidim tu istu reakciju kod savremenih teologa i ljudi uopšte prema duhovnosti Boginja … na koju ja odgovaram: “Mi smo starije, mnogo starije, nego knjige.” Mnogi od svetih mitova o Boginjama koje su nam ispričali naši pred-patrijarhalni preci preživeli su i sada su sabrani u knjigama, premda je mnogo od Stare Religije bilo uništeno za vreme zabrana od strane patrijarhalnog doba. Primeri takvih zbirki su: Ancient Mirrors of Womanhood: Our Goddess and Heroine Heritage and Lost Goddesses of Early Greece. Ozbiljno je iskustvo u potpunosti ispitati preživele fragmente spiritualnosti drevnih Boginja. Kako smo bili blizu da izgubimo tu mudrost zauvek, do verovanja patrijarhalnih tvrdnji da su njihove politike razdvajanja prirodne – jedini – put u životu. Patrijarhalne vlade i religije osećaju duboko ukorenjeni strah sprema aktuelnom oživljavanju Boginja. Njihovoj strukturi moći ništa ne preti tako glasno kao drevna svest za koju su verovali da je slomljena… Feministkinje ne tvrde da poseduju Boginju. Ona ima značenje za sve ljude kao simbol holističke prirode života na Zemlji, na kojoj su sve forme postojanja suštinski povezane i jesu jedno (vidi “Uvod”). Ona takođe ima posebno značenje za ženu kao izraz moći ženskog tela i uma. Kao takvo, nije teško zaključiti zašto se gotovo niko iz istorije prezentirane u sledećim izborima ne pojavljuje u patrijarhalnim priručnicima. Ja ne predlažem “zaveru” protiv učenih već pre prožimanje kulturnih vrednosti, pošto su sve pre-patrijarhalne religije bile manje vredne nego Judeo-Hrišćanski sistem. Na primer, čovek nikada ne čita o “religiji Artemisa” i “kultu Isusa”; uvek to je zaobilazni način. Slično, drevne Blisko Istočne reči za “posvećenu ženu” ili “svetu ženu” bile su prevođene od patrijarhalnih učenjaka kao “hramske prostitutke”…