Opis O autoru Dodatne informacije Ontologiju prirode čine opšti ogledi teologika prirode, spekulativna fizika, eksperimentalna filozofija i biologika, kojima se prikazuju kategorijalni pojmovi za jedan sistem znanja u nauci filozofije prirode, tj. kosmos, priroda, materija i život. Helensko doba fizike prevashodno je doba prirodne ontologije, ili teologike prirode, s kategorijalnim pojmovima elementi, kósmos phýsis, kojima je logos mera stvari mišljenja i istina onoga što nosi naziv bića, a iznad kojih stoji arhe, prvo načelo i poslednji princip i razlog postajanja svih stvari. Spekulativna fizika je metafizička nauka spekulativnog uma koji prirodu zna njenim misaonim proizvođenjem iz onoga što su prethodno supstancija i svet, kojima je onda apsolut totalitet, a totalitet apsolutni realitet. Priroda nije phýsis, priroda je natura, nešto drugo nečega prvog. Eksperimentalna filozofija teorijskim stanovištem prirodne filozofije kao praktičke nauke o matematičkoj strukturi prirodnog poretka sveta, prikazuje unutrašnju arhitektoniku svetske zgrade, univerzum, materiju i prostorvreme. Biologika je ontologika filozofije života, jedna eksperimentalna filozofija logike organizma, koja se neposredno bavi ispitivanjem istorije kretanja materije života. Aristotel, Šeling, Njutn i Darvin u središtu su ideja ovih paradigmi mišljenja, oni su motiv i razlog istraživanja porekla, sadržine i granica mogućnosti metafizičke i eksperimentalne filozofije prirode. Mirko Aćimović Akademska karijera ◦ 1992. godine - Izbor u zvanje - redovni profesor, Filozofski fakultet, Novi Sad, Oblast: Filozofske nauke ◦ 1990. godine - Doktorat, Filozofski fakultet, Zagreb, Oblast: Filozofija (teza: Problem prirode u savremenoj sovjetskoj filozofiji) ◦ 1985. godine - Magistratura, Pravni fakultet, Novi Sad, Oblast: Sociološko pravne nauke (naslov rada: Marksova kritika Hegelovog shvatanja društva) ◦ 1976. godine - Diploma, Filozofski fakultet, Beograd, Oblast: Filozofija Oblasti interesovanja i istraživanja ◦ Ontologija logike ◦ Filozofija prirode: kosmologika, filozofija kvantne fizike i teorije relativiteta ◦ Logika i filozofija prirode kod Srba Urednik časopisa Arhe (2004-2008), kourednik časopisa Godišnjak Filozofskog fakulteta Novi Sad (2006-7), urednik Edicije PHYSIS u Akademskoj knjizi u Novom Sadu od 2009 godine. Težina 0,8 кг Dimenzije 135 × 225 × 3 cm Godina izdanja 2009 Pismo latinica Povez tvrd Broj stranica 451 ISBN 978-86-86611-39-0 Dimenzije 135x225

Opis O autoru Dodatne informacije U drugoj knjizi Ogleda o srpskoj filozofiji stavljaju se u razmatranja najznačajniji srpski filozofi novokantovskih orijentacija, sa čijih je smerova mišljenja ta orijentacija i obrazovana, a radi se o transcendentalnom sintetizmu Konstantina Brankovića, sintetičkom kriticizmu Mihaila Hristifora Ristića i kritičkom ontologizmu Svetomira Ristića; ovima ovde prethodi uvodna rasprava o počecima srpske filozofije iz vizantijskog doba njene istorije, pokazana preko ispitivanja glavnih metafizičkih, logičkih i prirodoslovnih kategorija iskon, biti i slovo, od „pismeneh” i „oglagolanija” do „šestodneva”. Mirko Aćimović Akademska karijera ◦ 1992. godine - Izbor u zvanje - redovni profesor, Filozofski fakultet, Novi Sad, Oblast: Filozofske nauke ◦ 1990. godine - Doktorat, Filozofski fakultet, Zagreb, Oblast: Filozofija (teza: Problem prirode u savremenoj sovjetskoj filozofiji) ◦ 1985. godine - Magistratura, Pravni fakultet, Novi Sad, Oblast: Sociološko pravne nauke (naslov rada: Marksova kritika Hegelovog shvatanja društva) ◦ 1976. godine - Diploma, Filozofski fakultet, Beograd, Oblast: Filozofija Oblasti interesovanja i istraživanja ◦ Ontologija logike ◦ Filozofija prirode: kosmologika, filozofija kvantne fizike i teorije relativiteta ◦ Logika i filozofija prirode kod Srba Urednik časopisa Arhe (2004-2008), kourednik časopisa Godišnjak Filozofskog fakulteta Novi Sad (2006-7), urednik Edicije PHYSIS u Akademskoj knjizi u Novom Sadu od 2009 godine. Težina 0,6 кг Dimenzije 135 × 205 × 3 cm Godina izdanja 2015 Pismo ćirilica Povez mek Broj stranica 220 ISBN 978-86-6263-094-0 Dimenzije 135x205

ISBN: 978-86-86689-62-7 Broj strana: 226 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 14x20,5 cm Godina izdanja: 2011 Izdavač: Mediterran publishing Probleme univerzalne istorije će potomak modernog evropskog kulturnog sveta neminovno i opravdano obrađivati pod postavkom pitanja: koji splet okolnosti je vodio tome da su na tlu Zapada, i samo ovde, nastupile kulturne pojave koje su se ipak – kako barem sebi rado zamišljamo – odvijale u pravcu razvoja od univerzalnog značaja i važenja? Samo na Zapadu postoji „nauka“ u onom stadijumu razvoja koji danas prihvatamo kao „važeći“. Empirijska znanja, razmišljanje o problemima sveta i života, filozofska, kao i teološka mudrost o životu najdublje vrste – mada je potpun razvoj sistematske teologije svojstven hrišćanstvu nastalom pod uticajem helenizma (njenih začetaka ima samo u islamu i kod pojedinih indijskih sekti) – znanje i posmatranje najizvrsnije sublimacije postojalo je i drugde, pre svega u Indiji, Kini, Vavilonu, Egiptu. Ali, vavilonskoj i svakoj drugoj astronomiji je nedostajalo – što razvoj naročito vavilonskog učenja o zvezdama čini još čudnovatijim – matematičko utemeljenje koje su joj dali tek Heleni. Indijskoj geometriji je nedostajao racionalni „dokaz“, opet produkt helenskog duha koji je, takođe kao prvi, stvorio mehaniku i fiziku. Indijskim prirodnim naukama, koje su i te kako bile razvijene u pogledu posmatranja, nedostajao je racionalni eksperiment – on je posle antičkih začetaka uglavnom produkt renesanse, kao i moderna laboratorija; otuda je, naročito u Indiji, u empirijsko-tehničkom pogledu visokorazvijenoj medicini nedostajala biološka, a posebno biohemijska osnova. Racionalna hemija nedostaje skoro svim kulturnim područjima osim Zapadu. Visokorazvijenoj kineskoj istoriografiji nedostaje tukididovska pragma. Makijaveli (Macchiavelli) ima preteče u Indiji. Ali celokupnom azijskom učenju o državi nedostaje sistematika slična onoj aristotelovskog učenja i uopšte racionalni pojmovi. Za racionalno učenje o pravu drugde, pored svih začetaka u Indiji (Mimamsa-škola), nedostaju jurističke šeme i misaone forme rimskog, i na njemu školovanog zapadnog prava. Osim toga, tvorevinu kao što je kanonsko pravo poznaje samo Zapad. Slično je i sa umetnošću. Izgleda da je muzički sluh kod drugih naroda bio finije razvijen nego danas kod nas; u svakom slučaju nije bio manje fin. Polifonija najrazličitije vrste bila je rasprostranjena širom sveta, zajedničko delovanje više instrumenata, a i diskantiranje se može naći na drugim mestima. Svi naši racionalni tonski intervali su drugde bili izračunati i poznati. Ali racionalna harmonična muzika – kako učenje o kontrapunktu tako i ono o akordnoj harmoniji – obrazovanje tonskog materijala na bazi triju trozvuka sa harmoničnom tercom, naša hromatika i enharmonija, koje se u racionalnoj formi od vremena renesanse tumače harmonično, naš orkestar sa gudačkim kvartetom kao srži i organizacijom ansambla duvačkih instrumenata, generalbas, naša notacija (tek ona omogućuje komponovanje i vežbanje modernih tonskih dela, dakle – uopšte čitavu njihovu trajnu egzistenciju), naše sonate, simfonije, opere – mada je programske muzike, tonskog slikanja, tonske alteracije i hromatike kao izražajnog sredstva bilo u najrazličitijim muzičkim kulturama – a kao sredstva za to svi naši osnovni instrumenti: orgulje, klavir, violina: sve to je postojalo samo na Zapadu. Maks Veber