Odlično očuvane knjige. Sifra adp25.2

m6 Golgota i VASKRS Srbije 1-2/ 1914-1915. 1915-1918. BIGZ Beograd 1986. Knjiga I: Golgota i vaskrs Srbije 1914-1915 Knjiga II: Golgota i vaskrs Srbije 1915-1918 Dnevnik pobeda Priredili: Silvija Đurić, Vidosav Stevanović

Đurić/Stevanović - Golgota i vaskrs Srbije 1914-1915/1915-1918 Beograd, 1989. godine na 644. + 777. strana, u tvrdom povezu sa zastitnim omotom, bogato ilustrovano. Srbija tokom I svetskog rata. Svojevrsna enciklopedija stradanja celokupnog naroda tokom strahota toga vremena u 2 knjige. Knjige su odlicno ocuvane, pecat prethodnog vlasnika. Umrljane od stajanja u polici na gornjem delu.

SILVIJA ĐURIĆ, VIDOSAV STEVANOVIĆ priređivači (autor) Izdavač: BIGZ BEOGRAD

Golgota i Vaskrs Srbije 1914 1915 1918 I i II BGZ - partizanska knjiga, prir. :Silvija Đurić, Vidosav Stevanović, 636, 815.str. tvrdi povez sa omotom ,24cm, Knjige u PERFEKTNOM stanju ---------------------------------- M

m3 Golgota i Vaskrs Srbije 1-2/ 1914-1915. 1915-1918

K021 CIP-Katalogizacija u publikaciji Narodna biblioteka Srbije, Beograd Ing. Ilija J. Kužet Naziv dela: IZBEGLIČKA GOLGOTA SRBA I DRUGIH NARODA JUGOSLAVIJE Koreni, uspon i pad Titove Jugoslavije, gola politika i izbeglištvo (1941.-45, 1974.-80, 1991.-95.), progon mojih drugova i sugrađana iz Bosne i Hercegovine i Hrvatske i secesija nastalih država /Ing. Ilija J. Kužet/ - 1 izdanje.- Beograd: Vandalija, 2015 - 280 str.: fotogr. ; 24 cm Tiraž 1000.- ISBN 978-86-917691-0-9

GOLGOTA ČETNIKA Bojan Dimitrijević GOLGOTA ČETNIKA Bojan Dimitrijević Bojan Dimitrijević Posle završetka rata, 9. maja 1945, na prostoru Slovenije našlo se oko 300.000 raznih begunaca: Nemaca, ustaša, domobrana, četnika iz Srbije i Crne Gore, pripadnika drugih snaga koje su bežale ispred partizanskih jedinica. Ova knjiga prvi put istorijskim činjenicama pojašnjava tu dugo skrivanu državnu tajnu o masovnom streljanju, noću i danju, posle oslobođenja, na proplancima u Sloveniji. Prema nekim izvorima, partizanski odredi su tu usmrtili oko 100.000 neprijatelja komunizma. Knjiga „ Golgota četnika“ Bojana Dimitrijevića, na upečatljiv, dokumentovan i autentičan način pokazuje svu tragičnost četvorogodišnjeg rata i bratoubilaštva u Crnoj Gori i Srbiji, čije neizlečive posledice traju i danas. šnjeg rata i bratoubilaštva u Crnoj Gori i Srbiji, čije neizlečive posledice traju i danas. Knjiga je NOVA. . . . . ILUSTROVANA. .. ..368. strana..... ------------------------------ Knjiga je NOVA. . . . . ILUSTROVANA. .. ..368. strana ---------------------------- R2

VELIKA SRBIJA - ilustrovana istorija - Vladimir Ćorović Knjiga je potpuno nova, u najlonu je onako kako je zapakovana u štampariji. Idealna za poklon. Može se poslati kao preporučena tiskovina, u tom slučaju je doplata 200 din. Broj strana: 306 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 22×29.5 cm ISBN: 9788679500762 Velika Srbija je istorijska studija Vladimira Ćorovića u kojoj u sažetom i prijemčivom obliku prikazuje istoriju srpske države od vladavine Stefana Nemanje do pobede u Prvom svetskom ratu i stvaranja jugoslovenske države. Ćorović opisuje vaskrs srpske državne misli nakon oslobođenja od Osmanlija a potom i austrougarske vladavine, ideje o ujedinjenju Jugoslovena, narodne ideale s kraja 19. i početka 20. veka, ratove s Bugarskom i Austrougarskom, savezništva s evropskim silama, prelazak preko Albanije, poraze ali i nesalomivi duh srpske vojske. Ćorović progovara i o intimnim podacima iz života srpskih kraljeva, o njihovim političkim strategijama, o odnosu naroda i državnog Sistema. Sadržaj knjige: • Predgovor • Beleška opiscu • I DEO: Srpska državna misao do XIX veka (Sveta Gora Atoska-800 godina bdenja;Studeniča trifoa; Miroslavljevo JEVANĐELJE; Pad Smedereva; Carski drumovi; Istambul na Bosforu; Moskva treći Rim; Topusi; Verski ratovi; Renesansa; Doba velikih otkrića ELDORADO; Ipak se okreće INKVIZICIJA; Krajina; Karađorđe; Brankovina; Francuska revolucija) • II DEO - Oslobođenje i vaskrs srpske državne misli • III DEO - Intelektualna radnja narodnog ujedinjenja • IV DEO - razrađivanjevideje o narodnom jedinstvu • V DEO - Nacionalni porazi • VI DEO - Ostvarenje nacionalnih ideja • VII DEO - Rat protiv Austro - Ugarske i njenih saveznika • VII DEO - Velika Srbija Osnovna Ćorovićeva zamisao bila je da pokaže kako se od srpske državne ideje i misli o narodnom jedinstvu došlo do ujedinjenja Južnih Slovena. U Kneževini i Kraljevini Srbiji video je osnovnog nosioca te ideje, pa stoga pod naslovom knjige nije podrazumevao velikosrpski državnu organizaciju, već njenu veliku i nezamenljivu ulogu u stvaranju Jugoslavije. o autoru knjige: Dr Vladimir Ćorović (27.10. 1885. Mostar, Bosna i Hercegovina —12.4. 1941. Grčka) je bio srpski istoričar i redovni član Srpske kraljevske akademije. Veoma je velik Ćorovićev stvaralački opus, koji čine brojne knjige i pojedinačni tekstovi rastureni po raznim časopisima i listovima. lako su činjeni i značajni pokušaji, još nije sastavljena i kompletna bibliografija njegovih radova i priloga o njemu. Skoro kompletnu bibliografiju uradio je 1976, Jeremija D. Mitrović u Istorijskom Glasniku u Beogradu.

Porijeklo i vladavina dinastije Karađorđevića / Ilija M. Braković Kruševac 1938. Mek povez, ćirilica, ilustrovano, 356 strana + strane sa fotografijama. Napomena: na prednjim koricama i predlistu potpis prethodnog vlasnika; ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana. V3 Piscu je bio cilj da ova knjiga posluži ne samo za praktičnu upotrebu građana sviju staleža, već i za stvarnu potrebu školske i univerzitetske omladine, koja će u njoj naći lijepo obrađena mnoga pitanja koja nju interesuju. Cilj je ove knjige da opiše kako vladavinu tako isto i najstarije porijeklo naše narodne i slave dostojne dinastije Karađorđevića, u koje istorici nijesu duboko zalazili. Oni su počinjali sa osnivačem ove dinastije, velikim voždom Karađorđem, dok je u ovoj knjizi po najboljim pisanim izvorima i provjerenoj narodnoj tradiciji opisano u kratkim potezima porijeklo ove dinastije, počev od čukun-djeda Karađorđeva Andrije, koji se u prvoj polovini 17 stoleća krenuo sa svoja dva brata iz sela Vranja u Donjoj Zeti i naselili se u Vasojevićima. Sem toga knjiga opisuje život i rad mnogih slavom ovjenčanih velikana našega naroda, koji će poslužiti budućim pokoljenjima za ugled i potstrek kako se radi, živi i umire za bolju budućnost, čast, slavu i veličinu svoga naroda. Bio bi grijeh prema budućnosti i prema istoriji ne iznijeti u jednoj zasebnoj cjelini porijeklo i vladavinu, gigantske borbe za oslobođenje, neopisanu tragediju srpskoga plemena, mučenički put na Golgotu sa krstom raspeća i trnovim vijencem velikoga Kralja Oslobodioca i Kralja Mučenika—Ujedinitelja, kao i vaskrs nove Jugoslavenske Države poslije Golgote. A nepobitna je istina da je dobro poznavanje prošlosti od neocjenjive koristi za stvaranje bolje i srećnije narodne budućnosti. Pisac (iz Predgovora)

ISBN: 9788676741717 Broj strana: 318 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 24 cm Godina izdanja: 2012. Izdavač: Otvorena knjiga Ova knjiga dolazi u pravo vreme da razagna tamu istorijskih neistina i snagom izvora i činjenica ukaže kojim se tokovima kretao istorijski hod srpskog naroda. Autor svestrano analizira propast srpskog carstva kao posledicu nesloge feudalaca, koja je odvela srpski rod u ropstvo azijatskom mraku sve do vaskrsa i obnove srpske državnosti u Crnoj Gori pod Sv. Petrom, a u Srbiji pod Karađorđem. U ovoj knjizi je predstavljena istorija srpskog naroda tokom proteklih 13 vekova. Knjiga ima 292 strane, 250 ilustracija i sastoji se iz šest celina: Pogled na stare srpske zemlje i vladare; Doba Nemanjića; Šta se dogodilo Srbima nakon cara Dušana; Zeta, Balšići i Crnojevići; Nastanak Crne Gore; Vaskrsnuće Srbije.

Povest o životu srpskog vožda, njegovom dobu i vaskrsu države srpske. Povest o srpskom voždu koji je pokazao Srbima da opet mogu da imaju otadžbinu. Sveobuhvatna biografija jedne od najznačajnijih ličnosti u srpskoj istoriji, smeštena u evropski kontekst revolucionarnog XIX veka. Do Karađorđa Srbija je bila u Evropi, ali nije bila evropska zemlja. Od Karađorđa ona počinje ponovo da dobija evropske obrise. Karađorđe je zauvek promenio i ram i sliku Srbije. Ako bi se kao merilo među ljudima uzimali intenzitet strasti, snaga volje i veličina cilja, onda se, u tom dobu, sa Karađorđem može meriti samo jedan čovek – Napoleon. „Karađorđe, njegov i borci i tadašnja Srbija odigrali su za stvar slobode tokom epohalne strukturne promene svetskog društva u Svetskoj revoluciji 18. i 19. veka svoju svetsku ulogu, nezaobilaznu, veliku i dalekosežno značajnu. Knjiga Luke Mičete priča je o tome. Veoma dobra, poučna, iznijansirana, `ni po babu, ni po stričevima` ispričana priča o slobodi i revoluciji, iz pera jednog vrednog istraživača, pouzdanog znalca i veoma dobrog pisca.“ Iz Pogovora Ljubomira Kljakića *1

Autor: Draško Šćekić Broj strana: 320 Povez: tvrd Format: 24 `Ova knjiga dolazi u pravo vrijeme da razagna tamu istorijskih neistina i snagom izvora i činjenica ukaže kojim se tokovima kretao istorijski hod srpskog naroda. Ova istorija predstavlja uspješan spoj struke (koja traga `kako je to uistinu bilo`) i metoda pripovijedanja i svjedočenja. Živo i neposredno izlaganje i pripovijedanje približava prošlost sadašnjosti, jer bez nje nema vidika. Upravo istraživač g. Draško Šćekić otvara viziju izlaska iz postojećeg istorijskog bespuća. Padovi u istoriji srpskog naroda dolaze zakonomjerno — destrukcija nesloge zaustavlja ili usporava društveno kretanje. Autor svestrano analizira propast srpskog carstva kao posledicu nesloge feudalaca, koja je odvela srpski rod u ropstvo azijatskom mraku sve do vaskrsa i obnove srpske državnosti u Crnoj Gori pod Sv. Petrom, a u Srbiji pod Karađorđem.Ova studija predstavlja uspjelu sintezu isgorije srpskog naroda tokom proteklih 13 vjekova. Ona ima snagu zbornika dokumenata pred kojim sagorijevaju svi falsifikati; ona ima pedagošku funkdiju, jer formira istorijsku svijest srednjoškolaca i studenata. Značajan je doprinos našoj istoriografiji. Iz iznesenih razloga toplo je preporučujem.` - prof. dr Vladimir Jovićević!

Opis Knjiga Istine i legende o opstanku naroda srpskog dolazi u pravo vrijeme da razagna tamu istorijskih neistina i snagom izvora i činjenica ukaže kojim se tokovima kretao istorijski hod srpskog naroda.Ova istorija predstavlja uspješan spoj struke (koja traga „kako je to uistinu bilo“) i metoda pripovijedanja i svjedočenja. Živo i neposredno izlaganje i pripovijedanje približava prošlost sadašnjosti, jer bez nje nema vidika. Upravo istraživač g. Draško Šćekić otvara viziju izlaska iz postojećeg istorijskog bespuća. Padovi u istoriji srpskog naroda dolaze zakonomjerno — destrukcija nesloge zaustavlja ili usporava društveno kretanje. Autor svestrano analizira propast srpskog carstva kao posledicu nesloge feudalaca, koja je odvela srpski rod u ropstvo azijatskom mraku sve do vaskrsa i obnove srpske državnosti u Crnoj Gori pod Sv. Petrom, a u Srbiji pod Karađorđem.Ova studija predstavlja uspjelu sintezu isgorije srpskog naroda tokom proteklih 13 vjekova. Ona ima snagu zbornika dokumenata pred kojim sagorijevaju svi falsifikati; ona ima pedagošku funkdiju, jer formira istorijsku svijest srednjoškolaca i studenata. Značajan je doprinos našoj istoriografiji. Iz iznesenih razloga toplo je preporučujem. prof. dr Vladimir Jovićević Povez knjige : tvrd Strana : 323 Format knjige : 24 cm Pismo : ćirilica

DEJAN MIKAVICA SRBI U HABZBURŠKOJ MONARHIJI: znamenite ličnosti 1526-1918. Izdavač - Prometej, Novi Sad; Radio-televizija Vojvodine, Novi Sad Godina - 2019 894 strana 25 cm Edicija - Prečanski Srbi do sloma Austrougarske ISBN - 978-86-515-1585-2 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Prеčanski Srbi od Mohačkе bitkе do sloma Austro-Ugarskе I JOVAN NENAD Samozvani vladar Srpskog carstva II PAVLE BAKIĆ Poslеdnji titularni srpski dеspot u Ugarskoj III ĐORĐE BRANKOVIĆ Vaskrs srpskе državnе misli IV ARSENIJE III CRNOJEVIĆ Srpska privilеgijalna politika V HRISTIFOR ŽEFAROVIĆ Stеmatografija srpskih vladara VI ZAHARIJA ORFELIN Vеrska еmancipacija i dobronamеrni nacionalizam VII JOVAN RAJIĆ Istorija sazdana od prosvеtitеljstva i patriotizma VIII DOSITEJ OBRADOVIĆ Srpski nacionalni prеporod i državotvorna politika u Otadžbini IX TEKELIJE Srpsko plеmstvo Austrijskog carstva H NIKANOR GRUJIĆ Putеvima bеskompromisnog rata XI JOSIF RAJAČIĆ Vojvodina kao idеja srpskе državnosti XII SVETOZAR MILETIĆ Dualni fеdеralizam i Istočno pitanjе XIII MIŠA DIMITRIJEVIĆ Tucindanska tragеdija srpskе politikе XIV JOVAN JOVANOVIĆ ZMAJ U potrazi za nacionalnim jеdinstvom XV JAKOV IGNjATOVIĆ Savеz sa Mađarima i lojalnost Ugarskoj XVI LAZA KOSTIĆ Srpska politika u vеčnom vrtlogu balkanskom XVII JOVAN SUBOTIĆ Savеz sa Hrvatima i kritika crkvеnе jеrarhijе XVIII SVETOZAR PRIBIĆEVIĆ Koaliciona politika hrvatsko-slavonskih Srba XIX MIHAILO POLIT DESANČIĆ Srpska libеralna politika na Ugarskom saboru HH STEFAN MITROV LjUBIŠA Srba Dalmatinski Srbi u svеtlosti austrijskе politikе XXI SAVA BJELANOVIĆ Pravoslavna i libеralna Dalmacija u srpskoj politici XXII ANTUN FABRIS Uspon nacionalnе svеsti dubrovačkih Srba XXIII ANTUN PULjEZI Nacionalni idеntitеt i katolička vеroispovеst primorskih Srba XXIV ILARION I KOSTA RUVARAC Srpska politika u sеnci kritičkе istoriografijе XXV PETAR KOČIĆ Nacionalno-politička idеologija bosansko-hеrcеgovačkih Srba XXVI VLADIMIR GAĆINOVIĆ Pokolеnjе za slobodu stvorеno XXVII GAVRILO PRINCIP Ubistvo austrougarskog prеstolonaslеdnika XXVIII JAŠA TOMIĆ Sumrak autonomijе i politika prisajеdinjеnja Kraljеvini Srbiji `Poslе propasti srpskе srеdnjovеkovnе državе, a prе prеsudnе Mohačkе bitkе, Srbi i njihovi tadašnji prеdvodnici i prvaci, glavari, knеzovi, sеrdari, vojvodе, barjaktari, isticali su sе po uspеšnom, vitеškom učеstvovanju u borbama za hrišćanskе, ugarskе i sopstvеnе, statusnе, matеrijalnе, ličnе i političkе intеrеsе. Prеlazеći u Ugarsku, srpska vlastеla i jеdan dеo srpskog plеmstva, svrstavali su sе na protivugarsku stranu s uvеrеnjеm da jе to najbolji, a možda i jеdini način da opstanu kao pojеdinci, starеšinе, narodni prеdstavnici i da pri tom nеpovratno nе izgubе svе izglеdе za opstanak naroda i očuvanjе njеgovog nacionalnog idеntitеta. Uz njih su pristajali vеćinom i svi drugi prеsеljеni Srbi koji su sе najprе, od počеtka vladavinе Matijе Korvina kao ugarskog kralja (1458), spontano, a zatim od njеgovе stranе i organizovano, nasеljavali opustošеnе, južnе zеmljе Kraljеvstva i priprеmali sе za odbranu od turskih zavojеvača. Da bi što višе pridobio za sеbе i svoju državnu politiku tadašnju еlitu srpskog naroda, srpsku vlastеlu i nacionalnе prvakе, ovaj vladar Ugarskе nudio im jе podršku, titulе, povlasticе, obеzbеđujući na taj način pozitivni odgovor dеspota Vuka Grgurеvića, Stеfana i Dmitra Jakšića, Miloša Bеlmužеvića, Vladislava, srеdnjеg sina hеrcеga Stjеpana Vukčića Kosaču, Balšе Hеrcеgovića, sinova vеć umrlog Stеfana Brankovića – Jovana i Đorđa, Grgura Popovića i porodicе Pеtričić inačе srpskih vlastеlina u Srеmu kao i mnogih drugih istaknutih i uglеdnih srpskih prvaka i zеmljoposеdnika. – iz Uvoda` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Dr Svetislav Stefanovic - Zivot i delo SLD, Naucno drustvo zdravstvene kulture Vojvodine, Beograd, Novi Sad, 2014. Mek povez, 173 strane, ilustrovano. RETKO! Svetislav Stefanović (1877‒1944) je bio lekar, dramski pisac, pesnik, književni kritičar, prevodilac, naučni radnik. Najpre je u Beču studirao tehniku (1896‒1897), pa potom filozofiju (1897‒1898), i na kraju medicinu (1898‒1902), a po završetku poslednjih studija prešao je u Srbiju. Znameniti srpski pisac učestvuje u oba balkanska rata kao vojni lekar i prolazeći kroz albansku golgotu dospeva na Krf, a u Solunu radi kao prevodilac pri stranim misijama, u štabu srpske Vrhovne komande. Streljan je pred kraj rata kao izdajnik. Za srpsku književnost i srpsku tradiciju predstavlja najplodnijeg pesnika među novim srpskim pesnicima sa početka dvadesetog veka, koji je za desetak godina plodnog književnog rada otelotvorio nekoliko knjiga pesama, eseja, skica i prevoda. Pisac je druge moderne, čiji je najveći uzor bio pisac prve moderne ‒ Laza Kostić. Tri knjige njegovih Pesama izašle su u Mostaru (1903, 1904. i 1905) i iz tih ranijih zbirki stihova (1902‒1912) probrao je njihovu malu antologiju pod nazivom Sunca i senke (1912. u Beogradu), a nakon toga je objavio još dve knjige poezije Strofe i ritmovi (1919) i Granice (1928). Kasnije je nastala njegova Antologija Laze Kostića (1923) i Nova antologija srpske lirike. Svetislav Stefanović je pored poezije pisao i prozna dela: zbirku pripovedaka Skice (1904), drame Sukobi (1911) i Kuća tamnih senki (1927), kao i književne eseje Iz engleske književnosti (1907. ‒ o Šekspiru, Danteu, Gabrielu Rosetiju). Do 1911. godine pisao je za časopise Brankovo kolo, Delo, Letopis Matice srpske i Srpski književni glasnik. Za srpsku književnost posebno su značajni njegovi prevodi sa engleskog jezika četrnaest Šekspirovih drama, pripovedaka Edgara Alana Poa i poezije Svinberna, Blejka i Rosetija; zatim prevod sa jevrejskog Solomonove Pesme nad pesmama, u čijem se kritičarskom prevodu u slikama i dijalozima, istočnjački žarko, saopštavaju ljubavne sreće i tajne; sa nemačkog prevodi Geteovu Pandoru i knjigu Herman i Doroteja, a sa italijanskog Musolinijevu knjigu O korporativnoj državi, kao i Madačevu dramu Čovekova tragedija sa mađarskog. Svetislav Stefanović je inspirisan pre svega njihovom poezijom, želeo da stvori novu, slobodniju versifikaciju, drugačije pesničke motive i originalniji pogled na svet kroz panteizam. U Pesmama Svetislav Stefanović opeva zamišljenu dragu opobnirajući nedodirnutu i gordošću sablažnjenu ljubavi, besmrtnost duše kroz vitešku neustrašivost od smrti, skrušeno rodoljublje (kroz posvetu Aleksi Šantiću i Milanu Pribićeviću), deskriptivno ovaploćenje proleća kroz oslikavanje misli o posebnoj ženi kao buđenju nove životne radosti, kao i rane jeseni kroz koju i bivstvovanje utihnjuje i bledi, priželjkujući brzu smrt u duhovnoj neokaljanosti ka večnosti. I pesničko nadahnuće koje čežnja stvara blaženstvo je sveze Boga i vaseljene i svekolika trajnost svega postojanja je u neprekidnom procesu stalnog stvaranja (produženja ljudske vrste), a sva stradanja bolan su prkos Stvoritelju. Samoća saosećanjem i strpljenjem spasom dušu zaodeva, a srce čovekoljubljem. U Pesmama srpska tradicija zaodenula je ljutnju Gordaninu, usled neuzvraćene ljubavi, motivima iz narodne književnosti (njen dragi postupa plahovito i grubo kao Zmaj Ognjeni Vuče, dok ona želi Kraljevića Marka da je kraj sebe vodi svuda u svojim strašnim borbama), pretvarajući je u opsenu mržnje i osvete nad besmrtnošću iskrene ljubavi. U snu Vuka Mandušića Anđelijina tuga nad umrlim dragim vrhunac je bezuslovne ljubavi i večne tuge (kao u liku Kosovke Devojke). A sav ovozemaljski bol ponese i podnese oproštaj grehova Magdalene nad grobom Hristovim. U toj zbirci pesama opisani su i motivi besmrtnosti u liku ljudskih slabosti (nema krajnosti; mračna iskušenja, pokajanja i uskrsnuća duša jedini su dokaz večnosti), kao i motiv svetskog bola svetom žalošću za domovinom i njenim nastradalim žrtvama. Svetislav Stefanović je u Pesmama posebne stihove posvećivao Lazi Kostiću (jer njegova blagodejstvija žive kroz sva pokoljenja), Veljku Petroviću (kao heroju poniženih i ponositih klasa), Aleksi Šantiću (kroz predanost domovini kao grobnici života i kolevci smrti), Bogdanu Popoviću (kao Mandušiću Vuku koji priželjkuje neprežaljenu žal Kosovke Devojke nad njegovom smrću), Milanu Pribićeviću (koji u liku svetog Ilije pokorava svet i donosi urazumljenje), Dimitriju Mitrinoviću (u izraženoj duhovnosti stvaralačkog nadahnuća kroz čežnjivost za mirom i savršenstvom sveta), Milanu Begoviću (u tajnovitosti zanosa za dosezanjem Hristove ljubavi između dvoje), Svetislavu Ćoroviću (čija nevina duša nebeski život ište), Milanu Ćurčinu (a okovana duša trajno oslobođenje i spasenje)…

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Jugoslavija u plamenu Miomir Krsmanović, Radomir Smiljanić Sadržaj: - Izdanak iz jedne strogo poverljive okružnice hrvatskog narodnog pokreta - Šta su o Srbiji govorili naviši jugoslovenski državnici - Dragutin Minić Karlo: Šta su o Srbiji govorili strani državnici - Radomir Smiljanić: Otvoreno pismo prvom `demokratskom` premijeru dr Zoranu Đinđiću - Ivan Miladinović: Peko Dapčević traži da se bombarduje Nikšić - Akademik Vasilije Đ. Krestić: Gde stanuje genocidnost u hrvatskoj politici - Radomir Smiljanić: Rat i mir na Balkanu - Veselin P. Dželatović: Srpsko srce Johanovo - Momir Krsmanović: Ustaški pokolj Srba u Vlasenici u Drugom svetskom ratu - Prof. dr Smilja Avramov: Predstavljanje dokumenata o ubijanju Srbije - Radomir Smiljanić: Mi Hrvati smo započeli rat - Jugoslavije više nema Momir Krsmanović (Bursići, kod Višegrada, 1933) srpski je pisac. Autor je više istorijskih romana o genocidu nad srpskim narodom.[1]Godine 2013. objavljuje knjigu Golgota srpskog naroda 1941-1957. u sedam tomova, knjiga je skup usmenih svjedočenja o stradanju srpskog naroda iz istočne Bosne. Biografija Rođen je u srpskom selu Bursići u opštini Višegrad, Kraljevina Jugoslavija. Početkom Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji, 3. oktobra 1941. godine kada je imao devet godina, preživeo je ustaški pokolj u Klisuri podno Sjemeća (između Sjemeća, Borika i Međeđe) nad srpskim zbjegovima u Podrinju. U ovom ustaškom pokolju mu je ubijena majka Joka, šestogodišnji brat Radomir i mnogobrojna rodbina. Otac Milivoje je preživio zajedno sa 40 stanovnika koji su branili selo od ustaša, ali su bili potisnuti i selo su zauzele ustaše. Momir Krsmanović je neposredno prije pokolja pobjegao u brdo iznad sela, a kada se nakon pokolja vratio, zatekao je rasporenu majku. Jedini koji je preživio pokolj je bio njegov šestogodišnji brat Milorad koji se nalazio sakriven ispod ponjave.[1] „ Majku su mi ustaše rasporile nožem. Izašla su joj creva i ona se onesvestila. Kada je došla sebi, u tom nekom podrumu, u planinskoj kući gde su zatvorili žene i decu, koljači su već bili otišli uvereni da žive svedoke iza sebe nisu ostavili. Dve žene su, ipak, preživele. Savka Planinčić je uskočila u sanduk sa brašnom, a Marija Furtula je, iako i sama ranjena, zatrpana leševima drugih žena uspela da prevari ustaše da još daje znake života. One su mi mnogo godina kasnije prepričavale poslednje sate moje sirote majke. Pričale su mi kako je, kada je došla svesti, vlastitim rukama vraćala creva u stomak i molila jednu od njih da joj ga zašiju. Kada joj je uplašena žena drhtavim glasom rekla da ne sme, ona je samo odmahnu glavom: „Daj mi iglu, sama ću“. Tako se, jadna, sama zašivala. Sa njom su tada bili moja devetomesečna sestrica Dragica i mlađa braća, četvorogodišnji Milorad i šestogodišnji Radomir. Kada su crnokošuljaši otišli, uvereni da krvavi pir niko nije preživeo, onako majušni, su se iskobeljali ispod ponjave. Sestrica je plakala od gladi, a majka se ponovo onesvestila. Konci koje je sama prišivala popucali su. Više joj nije bilo spasa... baš kao ni malom Radomiru kojeg su ustaše izbole nožem.[1][2] ” — Momir Krsmanović U martu 1942. godine se pod naletom ofanzive Crne legije Jure Francetića ponovo našao u srpskim zbjegovima na Drini u Podrinju sa ocem Milivojem i preživjelim bratom Miloradom. Zbjeg je sačinjavalo 10.000 Srba. Na molbu Milana Nedića, njemačke trupe su spasile jedan dio Srba, tako što su krenule prema Drini i preuzele jedan dio zbjega koji se nalazio u okruženju Crne legije. Pošto su Momir i Milorad izgubili majku, Nijemci su dozvolili da se i otac Milivoje ukrca na teretni voz koji ih je odveo u logor Sajmište u Zemun. U logoru Sajmište ih prihvata Nedićev Crveni krst, te Momir osnovnu školu završava pri Nedićevoj vojsci u domu za srpske izbjeglice. Nakon završetka Drugog svjetskog rata završava mašinbravarski zanat i višu metalsku školu.[1] Svoju prvu priču „Deca oko mrtve majke“ je objavio u listu „Omladina Jugoslavije“. Momir Krsmanović je potpredsednik upravnog odbora Akademije „Ivo Andrić“, član Udruženja književnika Srbije i Udruženja književnika Srpske. Penzionisan je i živi u Beogradu. Djela Njegovo prvo djelo „Teče krvava Drina“ izdato je 1983. Štampanje romana je finansiralo devet stotina zaposlenih preduzeća „Bora Kečić“ u Železniku, gdje je Momir Krsmanović u to vrijeme bio zaposlen. Za ovaj istoriografski roman u kome su sve ličnosti autentične, materijal je sakupljao punih deset godina. Roman je baziran na činjenicama, istinskim ličnostima i svjedočenjima preživjelih. Roman Teče krvava Drina zbog svoje tematike koja obrađuje zločine nad Srbima je 1983. godine izazvao mnoštvo reagovanja u javnosti tadašnje Jugoslavije. Roman je nazvan „atak na bratstvo i jedinstvo“, a u Beogradu je osnovana je i komisija za „slučaj Krsmanović“. Djelo Teče krvava Drina je posvetio svojoj majci Joki. Tokom raspada Jugoslavije 1992. godine objavio je prvi dio trilogije Krvave ruke islama, koji je preveden i na engleski jezik. Roman je napisan u manastiru Velika Remeta na Fruškoj gori. Ova trilogija je upotpunjena romanima Tragovi mrtve braće i Kletva mrtve braće. Roman I bog je zaplakao nad Bosnom, u kome opisuje stradanja srpskog naroda u periodu Rata u Bosni 1992-1994, objavljuje 1994. godine. Za pisanje ovoga romana je koristio 120 audio-kaseta koje sadrže svjedočenja o stradanju Srba na prostoru od Brčkog do Nevesinja. Nagrade Za roman Teče krvava Drina koje je prevedeno na engleski jezik je dobio zahvalnicu od Simona Vizentala i Margaret Tačer. Dobio je i zahvalnicu od Patrijarha srpskog Pavla.[1] Orden Svetog Save 2. reda uručio mu je 22. oktobra 2019. patrijarh srpski Irinej. Radomir Smiljanić (Jagodina, 20. april 1934 — Beograd, 19. jul 2019)[1] bio je srpski pisac, publicista i prevodilac. Smiljanić pripada među najprevođenije srpske književnike i svrstava se među 20 najznačajnijih srpskih pisaca dvadesetog veka koji se ogledao u svim žanrovima književnosti, od pripovetke, satire do romana i od dramskih dela i pisanja scenarija za televiziju i film do poezije za decu i odrasle i satiričnih aforizama. Biografija Radomir Smiljanić je rođen 1934. godine u Jagodini, u porodici Uglješe (profesora muzike i kompozitora) i Danice Smiljanić.[2] Za vreme rata je njegov otac Uglješa, kao patriota, zajedno sa mnogima izgubio život u zloglasnom logoru Jasenovac, (istovremeno je zaplenjeno i uništeno i njegovo muzičko delo: kantate, sonate, pesme za solo glas i instrument).[2] Smiljanić od devete godine živi u Beogradu, gde je završio Filozofski fakultet, Odsek za nemački jezik i književnost.[3] Studirao je i muziku. Posle studija R. Smiljanić je postavljen za stručnog saradnika u Institutu društvenih nauka gde je izazvao pažnju svojim istraživanjem o čitanosti knjiga u Jugoslaviji. Zatim je postao urednik za pitanja kulture, prevodilac i spiker u emisijama na nemačkom jeziku (Radio Beograd 1965-69. g). Posle je prešao u status slobodnog umetnika, uz intenzivno bavljenje književnim radom i kulturnim angažmanom, radio je kao simultani i konsekutivni prevodilac za nemački jezik na važnim skupovima u zemlji i inostranstvu, sve do 1981. kada je oboljeo od mišićne slabosti i dobio invalidsku penziju. Kao književnik pojavio se 1964. godine knjigom pripovedaka „Alkarski dan” (Nolit).[4] Ova proza je dočekana sa nepodeljenim oduševljenjem kritike, a Dragan M. Jeremić piše u „Borbi”: “Radomir Smiljanić je već ovom svojom prvom knjigom dospeo, uz Miodraga Bulatovića , Mirka Kovača, i Danila Kiša u sam vrh mladih srpskih pripovedača.” Sledi roman “Martinov izlazak” 1965. koji dobija i nagradu nedeljnika “Telegram” kao “najbolji moderni roman godine u Jugoslaviji”. Smiljanićev roman “Vojnikov put” 1967. istaknut je u anketi „Književnih novina” kao jedno od najboljih dela te godine. U izdanju „Prosvete”, 1969. izlazi roman „Mirno doba” (akademik Predrag Palavestra u svojoj istoriji književnosti ističe Smiljanića kao “osnivača književnog pravca –„neutralna temporalnost” („Posleratna srpska književnost”, Prosveta, 1972. pp. 306–307). Tri romana – (trilogija), u izdanju „Prosvete” (1971 -75.), (kao i kod drugih naših i inostranih izdavača) -“Neko je oklevetao Hegela”, “U Andima Hegelovo telo” i “Bekstvo na Helgoland”- bili su pozdravljeni kao događaj u našoj i stranoj književnoj javnosti. Akademik Nikola Milošević, Pavle Zorić, dr Zoran Gluščević, zatim ugledni inostrani kritičari, kao Peter Jokostra, Vitold Virpsa, Lars Frei, uvrstili su ovu trilogiju romana u značajna dela književnosti u 20. veku. Nikola Milošević u svojoj studiji (“Hegel Miliradović i njegovi apostoli”) piše: ”Radomir Smiljanić je otvorio neke nove vidike u našoj i evropskoj književnosti.” Za treći roman trilogije “ U Andima Hegelovo telo” on je utvrdio da je to “naš najbolji satirični roman.” Igor Mandić ističe da su romani Smiljanićeve trilogije “nešto potpuno samorodno kod nas i u svijetu” („VUS”, Zagreb). Sa trilogijom ovih romana Smiljanić je dva puta bio u najužem izboru za NIN-ovu i Goranovu nagradu. U izdanju Prosvete, Beograd 1982. godine izašla su „Odabrana dela Radomira Smiljanića” (u njegovoj generaciji to su ostvarili još Danilo Kiš, Borislav Pekić i Mirko Kovač) a obuhvatila su sledeća dela: „Neko je oklevetao Hegela”, „U Andima Hegelovo telo” i „Bekstvo na Helgoland” , „Ljubavne ispovesti Sofije Malovrazić”, „Mihailov povratak Mariji” i „Kako uništiti Beograd”. „Požar na trgu Marksa i Engelsa”, Nova knjiga, 1989, predvideo je rasulo Jugoslavije i sunovrat jednog sistema (“snažna kritika doktrinarnog totalitarizma” - dr Zoran Gluščević). Roman „Stanje prirodnog nereda” (1991, „Dečje novine”), po mišljenju Rastka Zakića: ”Čitajući uzbudljive i duboko misaone stranice ovog angažovanog, smelog i neobičnog literarnog projekta, čitalac se pridružuje razmatranjima o krahu epohe, ali i neugasloj nadi i veri u jedno bolje sutra koje se probija kroz košmar prirodnog nereda.” O romanu „Bendžamin, nagoveštaji mogućeg života”, (2001. Skc Kragujevac, „Teovid” Bgd), Dragoljub Stojadinović je pisao da je Smiljanić začetnik „nove fantastike” kod nas i u svetu, mnogo pre Milorada Pavića i Davida Albaharija. Godine 2002. izašlo je izuzetno zapaženo delo „Reč zaveštanja” („Narodna knjiga”, Beograd) koje je dopunilo trilogiju o Hegelu Miliradoviću i za koje je Smiljanić dobio Nagradu za životno delo Udruženja književnika Srbije, deo obrazloženja akademika Dragoljuba Nedeljkovića glasi: ”Briljantan stilist, Smiljanić nas svojim delom kroz vratolomije i senzacije jezika, govora, mišljenja i čudesnih situacija i slika, kroz neobičnu atmosferu, vodi u svet koji tek što nismo zaboravili”.[5] Ugled Radomira Smiljanića u inostranstvu potvrđuje se godine 2001. kada je čuvena banja Baden iz Švajcarske, poručila da Smiljanić napiše roman čija se radnja događa u ovom poznatom lečilištu. Tako je nastalo delo pisano na nemačkom jeziku, „Ein Bad fur das Gluck” („Mesto za sreću”). Smiljanićevi istorijski romani : „Karađorđe, vožd serbski” i „Viteški kralj ujedinitelj” i danas su bestseler. Smiljanićevi romani o velikanima srpske kulture: „Pozorište Beograd” (o Ivi Andriću); „Borin povratak u Vranje” (o Bori Stankoviću) i „Mihajlo Pupin, Srbin za ceo svet”. Po oceni nekih uglednih kritičara Smiljanić je najizrazitiji stvaralac srpskog političkog romana i tu spadaju sledeća dela: „Peter Handeke, nemačko-srpska rapsodija”, „Kolekcionar”, „Post scriptum: Target”; „Reč zaveštanja” i poseban novum, roman-polemika „Pad nacizma”, (sučeljavanje sa stavovima Gintera Grasa). „Pas bez zavičaja” je jedina Smiljanićeva knjiga u satiričnim stihovima.[6] Radomir Smiljanić i Milovan Vitezović objavili su jedinstvenu „Antologiju savremene jugoslovenske priče i pesme za decu i mlade” u četiri toma izdvač „”Zapis i „Inter - literararna zajednica”, 1984. Ovaj dragoceni izbor književnih ostvarenja je i danas u upotrebi.[7] Sa uspehom su igrana sledeća dramska dela Radomira Smiljanića: „Isidore, gde si?” u Narodnom pozorištu u Beogradu, „Ubistvo u kafani Dardaneli”, Narodno pozorište Beograd, „Slučaj šampiona”, Beogradsko dramsko pozorište ( Sterijina nagrada za glavni lik), „Ispovesti Sofije Malovrazić” (Nagrada na Festivalu Monodrame). Bibliografija Radomira Smiljanića Knjige Alkarski dan, (knjiga priča, Nolit, Beograd, 1964.) Pas bez zavičaja, (knjiga za celu porodicu, Beograd, 1987.)[8] Srbi, Nemci i Hrvati, (knjiga o političkim temama, Dečije novine, Gornji Milanovac, 1991.) Srbi i svet, (knjiga o političkim temama, Beograd) Peter Handke, nemačko-srpska rapsodija, (Nova Evropa, Beograd, 1996.) Romani Martinov izlazak (roman, Otokar Keršovani, Rijeka, 1965.) `Neko je oklevetao Hegela` (satirični roman, Beograd, 1965, 1973. 1980. 1986. rasprodat u 50 000 primeraka) Verleumdet Hegel nicht, (roman, 1973. 1975.) U Andima Hegelovo telo (satirični roman, Beograd, 1965, 1975, 1977. .) Vojnikov put (roman, Beograd, 1966.) Mirno doba (roman, Prosveta, Beograd, 1969.) Bekstvo na Helgoland (roman, Beograd, 1977.) Ljubavne ispovesti Sofije Malovrazić (roman, Beograd, 1978.) Hegels flucht nach Helgoland, (roman, Štutgart, 1979.) Ubistvo u kafani Dardaneli (roman, Zagreb, 1980.) Ljubavni slučaj šampiona (roman, Gornji Milanovac, 1980.) Mihaelov povratak Mariji (roman, Beograd, 1982.) Kako uništiti Beograd (roman, Beograd, 1982.) Lepa Lena (roman, Beograd, 1984.) Der Untergang von Paris, (roman, Dorsten, 1984.) Ubistvo na Dedinju, (romam, Beograd, 1986.) Karađorđe, vožd srpski (istorijski roman, Beograd, 1988, bestseler) Ein Bad für das Glück, (roman,) Stanje prirodnog nereda, (postmoderni roman-antologija, Beograd, 1991.) Viteški kralj Ujedinitelj, (istorijski roman, Beograd, 1993, bestseler) Pozorište Beograd, (istorijski roman, Beograd, 1997.) Post scriptum: Target, (roman-traktat, Beograd, 1999.) Požar na Trgu Marksa i Engelsa, (roman, 1989.) Ludi svet droge i para-ljubavi, (roman, Beograd, 1995.) Sva Borina žal, (roman, Beograd, 1998.) Post skriptum: TARGET, (roman, Beograd, 1999.) Pevač protiv svog naroda, (roman, Beograd, 2000.) Kolekcionar, (roman, Beograd, 2001.) Reč zaveštanja, (roman, Beograd, 2002.) Mihailo Pupin, Srbin za ceo svet, (roman, Beograd, 2005.) Dramska dela Isidore, gde si?, (Narodno Pozorište, Beograd,) Slučaj šampiona, (elegična komedija, Beogradsko dramsko pozorište,) Pisma Sofije Malovrazić, (monodrama, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd,)

Srpska seljačka trilogija / Dragutin Paunić, Milija Đorđević (1-3, komplet) Tri sile pritisle Srbijicu / Dragutin Paunić, Milija Đorđević Srbijice, dušo gorka – priče Solunaca / Dragutin Paunić, Milija Đorđević Kad su vojske prolazile / Dragutin Paunić Beograd 1988. Tvrd povez, ćirilica, 342 + 382 + 255 strane. Knjige su odlično očuvane. R6 TRI SILE PRITISLE SRBIJICU / DRAGUTIN PAUNIĆ, MILIJA ĐORĐEVIĆ Na prvi pogled , ova knjiga bila bi samo još jedno u nizu svedočanstava o velikom ratovanju i velikog izgibiji srpske vojske i naroda 1912–1918. godine, posebno o „Albanskoj golgoti“. Uistinu, pred nama je sasvim neobičan i upravo jedinstven poduhvat, o kojem se odmah može kazati nešto što se retko, a još ređe s punim opravdanjem, daje reći: u pitanju je podvig i događaj. Ovde, Dragutin Paunić i Milija Đorđević postavili su sebi jedan, reklo bi se, dosta skroman zadatak, koji će se pak pokazati od neslućenih vrlina i vrednosti. Oni nisu tražili ni birali već su naprosto uzeli i porazgovarali (mora se dodati: vrlo iskusno i vešto, znalački!) sa svima preživelim ratnicima svoga kraja, Donje Jasenice, što će izneti njih 28 na broju, čije su ispovesti ovde verno skinute s magnetofonske trake. Osobenost ove knjige nije samo u neobičnosti onog što iznosi, u doživljaju strahovitog ratnog vihora, propasti i uskrsnuća, nego, još više, u krajnjoj običnosti njenih kazivača: sve su to, sem dva-tri izuzetka (koji gotovo ničim ne odudaraju od drugih), prosti „redovi“ i seljaci (najveći čin, i to stečeni, jeste narednik), bez priznanja i odlikovananja (samo jedan je bio dobio Karađorđevu zvezdu pa je, plah, izgubio). A ipak to je čudo, i to dvostruko: skoro svi oni su pravi borci i junaci, i skoro svi istinski, rođeni pripovedači! Dajući nam samo zbir i prosek, priređivači ove knjige otkrivaju i potvrđuju zadivljujuću činjenicu: da je taj zbir i prosek u svakom slučaju bio vrlo visok! – Dragiša Vitošević SRBIJICE, DUŠO GORKA – PRIČE SOLUNACA / DRAGUTIN PAUNIĆ, MILIJA ĐORĐEVIĆ Srbijice, dušo gorka je knjiga bez tanke priče. Njeni tvorci su pričaoci od retkog dara, od epskog majstorstva, do smisla za meru iz kojeg se razvija unutrašnji tonus priče. Pripovedajući o onom što je bilo apsolutna stvarnost njihovog ratničkog i paćeničkog života, oni ništa nisu domislili ni dopunili: sve se u ovim pričama dogodilo onako kako kazuju sadržaji njihovih fabula. Ali ako je stvarnost u toj meri fantastična, sve do tada nezamisliva kao lična civilizacijska stvarnost čoveka, da je upravo ova fantastika konkretnog otvorila široke mogućnosti imaginacija onog koji priča, njegovoj pripovedačkoj invenciji, koja je iz doživljenog vršila izbor po umetničkoj vrednosti i tako stvorila često čudesne građevine ove proze. Maštovitost pripovedačkog postupka nadišla je neumoljivu stvarnost života upravo u meri koja je bila neophodna da se utemelji stvarnost priče i u njoj slože sudbinske slike čovekovih stradanja, njegove nužnosti i klonuća, nade i očajanja, da se između života i smrti uhvati nevidljivi, „iracionalni ostatak“ ljudske prirode, u kome je sadržana najveća količina čovekove ličnosti. Dok su se tvorci ovih priča svesno odlučivali za prizore stvarnosti u svojim doživljajima rata, njihova stvaralačka podsvest transponovala je te priče u umetničku prozu, živu u slici i neponovljivu u izrazu, čistu u zvuku i veoma prostranu u horizontu svojih tematskih dobačaja. Sa mnogo teorijski valjanih argumenata može se dokazati da su priče u ovoj knjizi umetnička proza od naročite kakvoće, da su proizvod narodnog duha koji poima život u obliku jedinstvene umetničke samobitnosti. I u tom smislu pojava ove knjige je višestruko značajna. Oni koji ove priče kazuju kao svoje životno i istorijsko saznanje, nisu samo junaci priče, oni su, pre svega drugog, njeni graditelji, kojima je sopstveni život poslužio kao građa. – Milutin Srećković KAD SU VOJSKE PROLAZILE / DRAGUTIN PAUNIĆ Knjiga Kad su vojske prolazile Dragutina Paunića koliko neobična, toliko je i retka po rezultatima svoje ostvarenosti. Sakupljajući ratne i zarobljeničke dnevnike koji govore o godinama balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, priređivač je imao sreće da naiđe i na različite profilacije ratnih viđenja, pa se tako njegova knjiga „složila“ iz dnevnika seljaka, oficira, pesnika, ratnog zarobljenika i nemačkog okupatorskog vojnika koji je kao ratni slikar vodio dnevnik o svom prolasku kroz Srbiju. Tako njihovi zapisi liče na pet uzbudljivih poglavlja ogromne ratne drame, čiji se junaci bore za svoju zemlju, svoju čast, svoj opastanak, ili pak izvršavanje svojih ratnih zadataka. Paunićeva knjiga otvara nekoliko značajnih horizonata svojih sadržaja. Ona je, pre svega, zasnovana na fakticitetu subjektivne impresije učesnika u ratu, na onom što je neponovljivo kao čovekov individualni kontakt sa istorijom, pa su tako njena antropološka i psiho-emocionalna značenja od posebnog kvaliteta za razumevanje ratom zahvaćenog i egzistencijalno pometenog čoveka, koji najčvršći oslonac mora naći u sebi. U njoj se čovekov napor da razume svoje vreme i sebe u njemu pokazuje kao aksiološka provera identiteta, kao odnos pojedinca i ljudske zajednice. Ali od posebne vrednosti je napor svakog od autora ovih dnevnika da sabere život u najličnijoj vizuri događaja i da na taj način pojmi strahote rata, bilo da ih doživljava kao metafiziku zla, ili ih prevodi u humanistička moranja kojima služi ciljevima domovine. (…) Knjiga Kad su vojske prolazile imala je pravog priređivača. Njegov napor je ozbiljan prilog našoj istorijskoj svesti, višeznačni doprinos da se povesnica srpskog naroda osvetli iz izvora koji su se u samom tom narodu otvorili. – Milutin Srećković, Smed. Palanka, mart, 1987.