Harmonika, veliki zidni sat Rucni rad Akrilne boje, akrilni lak Podloga medijapan Dimenzija 600x400

Harmonika, veliki zidni sat Rucni rad Akrilne boje, akrilni lak Podloga medijapan Dimenzija 600x400

- POTREBNI DISTRIBUTERI - Data cena vrata je bez montaze - Paneli Svajcarske i Italijanske proizvodnje - `Tecsedo` i `Italpanelli` - Italijanski motori marke `Beninca` *Prilagodljiva za ugradnju - za sve oblike otvora Vaše garaže *Štede vaš prostor - za svako vozilo. Puna visina otvaranja, kao i sam način otvaranja čuva raspoloživi prostor što ih čini idealnim za velika vozila kao što su džipovi i kombi vozila. *Bezbedna - konstruisana su tako da je gotovo nemoguće povrediti ruke u bilo kom njihovom delu. Ukoliko bi prilikom zatvaranja naišla na bilo kakvu prepreku istog trenutka bi se zaustavila i krenula na gore. *Konforna - bez izlaska iz vozila po mraku ili lošem vremenu usled prednosti automatskog zaključavanja. *Otporna na jake udare vetra *Termoizolovana *Zvučno izolovana

"Siva gora" Johna Grishama je uzbudljiva pravna drama koja nas vodi na putovanje kroz ruralno područje Appalachia, gdje se suočavamo s korporativnom korupcijom, tajnama i borbom za pravdu. Glavna junakinja, odvjetnica Samantha Kofer, suočava se s neizvjesnošću nakon što ostane bez posla na Wall Streetu tijekom recesije 2008. godine. No, umjesto da se preda očajavanju, ona odlučuje volontirati kao odvjetnička pripravnica u dobrotvornoj pravnoj organizaciji u ruralnom Appalachianu. U ovom surovom okruženju, Samantha se suočava s pravim klijentima i stvarnim problemima, otkrivajući tajne koje su dugo trebale ostati skrivene. Njen novi posao vodi je u svijet rudnika ugljena gdje zakoni često ne vrijede, pravila se zanemaruju, a priroda je izložena nemilosrdnom iskorištavanju. Dok se bori za pravdu, Samantha se nađe usred velike parnice, suočena s velikim korporacijama i mogućnošću nasilja. "Siva gora" je napeta priča koja istražuje složene teme pravde, moći i borbe protiv sistema, uz Grishamov prepoznatljivi stil pisanja koji će čitatelje držati na rubu sjedala do samog kraja.

Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija - Karlovačke mitropolije.

ŠKOLA za KLAVIRSKU HARMONIKU 1-2-3 , Harmonika ---------------KOMPLET TRI (3. ) knjige. .. HARMONIKA 1. . . . . . . ŠKOLA za KLAVIRSKU HARMONIKU (1. ) Albin Fakin Izdavač: Državna založba Slovenije, Ljubljana, . . . . . VELIKI FORMAT Notografija: Fran Leder Povez: mek Broj strana: 100. Dvojezična: slovenački i srpski ------------------------------ Knjiga u ODLIČNOM stanju. . . 2. . . . . ŠKOLA za KLAVIRSKU HARMONIKU (2. ) Albin Fakin Knjiga u PERFEKTNOM stanju. . . . . -------------------------------- 3. . . . . ŠKOLA za KLAVIRSKU HARMONIKU (3. ) Albin Fakin Škola za klavirsku harmoniku 3 , Albin Fakin, Ljubljana Državna založba Slovenije, dvojezično: slovenački i srp-hrv. , 67str. , meki povez,31cm. . Knjiga u PERFEKTNOM stanju. . . . . -------------------------------- KOMPLET TRI (3. ) knjige. .. HARMONIKA R1

Bogato ilustrovana, sa 500-600 fotografija i sa kvalitetnim reprodukacijama grafika, slika i fresaka, koje na pravi način dočaravaju svu lepotu srpskog Atosa, ova reprezentativna monografija Dejana Medakovića objašnjava zašto se u srpskoj istoriji Fruška Gora kroz kontinuitet pokazuje jedanko sveta kao Sveta Gora. Ogromno znanje o fruškogorskim manastirima, njihovoj istoriji, priče o rušenjima i obnavljanjima s jedne strane i njihova lepota, viđena okom istoričara umetnosti s druge strane, čine ovu knjigu jedinstvenom i nezaobilaznom u očuvanju duhovnih, etičkih i etničkih vrednosti.

Knjigom o planini Fruškoj gori, posle knjiga o Drini (2005) i Moravi (2006), Zavod za udžbenike nastavio je da objavljuje kapitalna dela o velikim i istorijski značajnim geografskim objektima u Srbiji. Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija - Karlovačke mitropolije. Dodatne informacije ISBN 978-86-17-14881-0 Godina izdanja 2007 Broj izdanja 1 Status izdanja Novo Stranica 600 Pismo Ćirilica Napišite Recenziju Please login or register to review

Knjigom o planini Fruškoj gori, posle knjiga o Drini (2005) i Moravi (2006), Zavod za udžbenike nastavio je da objavljuje kapitalna dela o velikim i istorijski značajnim geografskim objektima u Srbiji. Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija - Karlovačke mitropolije. Dodatne informacije ISBN 978-86-17-14881-0 Godina izdanja 2007 Broj izdanja 1 Status izdanja Novo Stranica 600 Pismo Ćirilica Napišite Recenziju Please login or register to review

Knjigom o planini Fruškoj gori, posle knjiga o Drini (2005) i Moravi (2006), Zavod za udžbenike nastavio je da objavljuje kapitalna dela o velikim i istorijski značajnim geografskim objektima u Srbiji. Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija - Karlovačke mitropolije. Dodatne informacije ISBN 978-86-17-14881-0 Godina izdanja 2007 Broj izdanja 1 Status izdanja Novo Stranica 600 Pismo Ćirilica Napišite Recenziju Please login or register to review

Perfekt

Perfekt

Nova vrata

Dvokrilna ulazna vrata, desna 186x80, leva 186x80

Prodajem dvokrilna sobna vrata od orahovog drveta bez kvake.

Novo, nečitano, nema posvete. Fruška gora - leksikon - Više Autora Godina izdanja: 2016 Broj strana: 376 Povez: Tvrd Plodna planina Fruška gora, Alma Mons, usamljeno zeleno ostrvo u pitomini južnog dela Panonske nizije, gde su prvi čokoti vinove loze zasađeni pre 1.700 godina, mnogo pre toga bila je ostrvo u negdanjem Mediteranskom, potonjem Panonskom moru. Priroda je ostrvu oduzela more, ostavljajući čoveku fosilne i geološke tragove koji vode do najdavnijih vremena, stopljene sa izrazitim bogatstvom živoga sveta: 1.500 vrsta viših biljaka, među kojima su reliktne i endemske vrste, raznovrsna fauna, naročito ptica, s orlom krstašem u visinama. A nad dubinama prirodnog i istorijskog, na prostoru srpske Svete Gore monasi su u manastirima nadgradili dubine duhovnog nasleđa.

Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija – Karlovačke mitropolije. 
Izdavač: Zavod za udzbenike – Beograd
Broj strana: 598
 Knjiga je nova u izvanrednom stanju uz nju ide prateća diskteta i turistička karta. 

Prvo izdanje, 2007.

Sve komplet sa slike, sa vidljivim znakovoma koriscenja. Ulazna vrata: Sirina: 97cm Duzina: 192cm Sobna vrata: Sirina: 84cm Duzina: 192cm Sva vrata se prodaju bez brava. Jedna sobna vrata imaju rupu od par mm na sredini. Uz vrata idu i stokovi. 1 ULAZNA 4 SOBNIH VRATA. SAMO LICNO PREUZIMANJE

Cisa brava za vrata mislim da je za drvena vrata nekoriscena

66011 Automat za vrata 50kg

Prodajem aluminijumska vrata sa neprozirnim staklom, bez kvake i stoka.

Bez motora, ručno otvaranje

Puno drvo, 188.5x94.5

Puno drvo. Sa jedne strane braon sa druge bela. 186.5x94.5

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Knjiga Sveta Gora – fruškogorska nastala je postepeno i posle dužeg vremena. Čine je moji radovi posvećeni manastirima koji su izgrađeni tokom vekova na ovom području, za koje je Zmaj Jova još 1860. u jednoj pripoveci rekao: „Frušku je Bog stvorio odmarajući se,“ misleći na njene prirodne lepote. U velikoj meri zaostaju slojevite duhovne vrednosti ovde sabrane, a negovane i čuvane u njenim brojnim manastirima. Ipak, ne može se reći da se u raznim vremenskim razdobljima o ovim svetinjama oglušila i naša mlada nauka, usmerena prvenstveno na istoriju i njihove riznice u kojima su sabrani kultni predmeti od velike vrednosti. U pionirske radove možemo spomenuti knjižicu arhimandrita Vikentija Rakića: Istorija manastira Feneka, štampanu u Budimu 1799. Postepeno, tokom 19. veka raste broj napisa o fruškogorskim manastirima, o čijim autorima sam pisao u knjizi Istraživači srpskih starina, štampane 1985. Svi ti tekstovi bez obzira na njihovu često ispoljenu nekritičnost, odigrali su važnu ulogu posebno u 19. veku, kada su sa raspoloživim istorijskim dokazima, uticali na nezadrživi uspon srpske nacionalne svesti u Kneževini Srbiji. Pada u oči da su fruškogorski manastiri u 18. veku i decenijama posle Velike seobe potvrdili i zbivanja u našem starom duhovnom nasleđu koje se obrelo u izmenjenim uslovima jedne zapadnoevropske monarhije na čelu članova Habsburške dinastije. Tako je na obroncima Fruške gore u manastirima koji su većinom poticali iz vremena turske vlasti, došlo do zanimljivih kulturnih simbioza između još živih poruka poslevizantijske umetnosti i duhovnosti, sa nastupajućim tekovinama pobedonosne barokne epohe. Bili su to razvojni procesi od izuzetne važnosti, koji svedoče o vitalnosti kojom je branjena naša privrženost vizantijskoj civilizaciji. Tako je, zahvaljujući zanimljivim simbiozama, u srpskoj sredini stvorena i jedna posebna varijanta evropskog baroka, čiju su tokovi osnaženi sličnim pojavama koje su u Podunavlje stizale iz pravoslavne Male Rosije (Ukrajina). Sav značaj fruškogorskih manastira u srpskoj sredini odražava i njihov naziv „Sveta Gora“ kao i žilava borba za njihov opstanak. Ovo stanje potvrđivali su i napori Karlovačke mitropolije i njene predvodničke uloge u odbrani privilegijalnog položaja srpskog naroda u 18. veku. U toj nejednakoj borbi sa bečkom carskom administracijom i ugarskim plemstvom srpski jerarsi imali su čvrst oslonac u crkveno narodnim saborima i delovanju fruškogorskih manastira koji su poput bedema opasali sedište Mitropolije u Sremskim Karlovcima. Otuda ne iznenađuje ni veliki broj i tekstova i priloga nastalih na osnovu naučnih proučavanja fruškogorskih manastira i njihove uloge u životu srpske crkve i naroda u 18, 19. i 20 veku. Na osnovu samo užeg izbora spomenuću autore Tihomira Ostojića, Ilariona i Dimitrija Ruvarca, Mitu Kostića, Veljka Petrovića i Milana Kašanina koji su svojom zajedničkom knjigom : Srpska umetnost u Vojvodini (Novi Sad 1927), obeležili stogodišnjicu Matice srpske. Zahvaljujući ovoj dragocenoj knjizi, označeni su i glavni umetnički tokovi koji su se razvili u fruškogorskim manastirima. U ovoj knjizi autori su pružili mnoga svedočanstva o velikim umetničkim promenama u kojima su stvorene osnove novog građanskog slikarstva kod Srba, kada je okončano vreme zastupnika tradicionalne umetnosti. I u ovoj pojavi fruškogorski manastiri potvrdili su svoju prilagodljivost, prihvatajući slikare potekle iz bečke akademije umetnosti čije vrhunce predstavljaju slikari Uroš Predić i Paja Jovanović. Nezaobilazna je i sjajna knjiga Lazara Mirkovića: Starine fruškogorskih manastira (1931), snažno upozorenje na staro umetničko nasleđe sabrano u manastirima Fruške gore. Tragično stradanje fruškogorskih manastira u I i II svetskom ratu, dalo je u posleratnom periodu, nove podsticaje za proučavanje fruškogorskih manastira. O umetnosti koja je u njima pohranjena pišu, primera radi: Pavle Vasić, Mirjana Lesek, Dinko Davidov, Leposava Šelmić, Slobodan Mileusnić, Janko Radovanović, Miodrag Kolarić i Vojislav Matić. Posebno spominjemo i pojavu velikih manastirskih biografija: Manastir Krušedol (1991) Stefana Čakića, Manastir Rakovac, Branke Kulić (1994), Manastir Privina glava, Dušana Škorića (2006). Od važnosti su i značajna proučavanja o arhitekturi fruškogorskih manastira arh. Vojislava Matića, sabrana u knjizi: Arhitektura fruškogorskih manastira (1984). Sva ta obimna istraživanja fruškogorskih manastira i područja istorijskog Srema, sazrela su da se konačno u sintezi obuhvati Srem kroz vekove, (2007) u izdanju Vukove zadužbine i njenog ogranka u Beočinu gde su temeljno obrađeni i umetnost celog Srema, a posebno ona koja je sačuvana u fruškogorskim manstirima. Veliki napredak u proučavanju važnih ekonomskih prilika koje su na području Srema ovladale posle Velike Seobe, a koje su imale za posledicu i ugrožavanje poseda fruškogorskih manastira od novih zapadnih aristokrata koji su ovde kupovali svoje posede od dvorske komore i tako izvršili novu refeudalizaciju ove teritorije. Iz te problematike važni su prilozi Slavka Gavrilovića u knjizi Studije iz privredne i društvene istorije Vojvodine i Slavonije (2006) i Dinka Davidova koji je objavio dragocenu i čuvenu Reambulaciju poseda fruškogorskih manastira obavljene 1744. godine izvršene po naređenju carice Marije Terezije. Radom ove komisije, utvrđeni su konačni manastirski posedi, a postavljeni kameni međaši, tzv. „humke“ (Davidov, Svetila Fruške gore, 2006). Pojava ovako velikog broja novih i mlađih autora koji su se oglasili pisanjem o fruškogorskim manastirima, sigurno je svedočanstvo u kojoj je meri njihova problematika živa i zanimljiva za nastanak duhovnog portreta ove značajne srpske regije na kojoj su ugašeni i poslednji ostaci srpske srednjovekovne države. Bila je moja želja da sa svoje strane doprinesem njenoj raskošnoj kulturnoj slici, uveren da će problematika Fruške gore i njenih manastira još dugo podsticati buduće naučne kadrove koji će pravedno suditi o našim delima. Na kraju, smatram svojom obavezom da zahvalim svim mojim prethodnicima čija su vredna dela za mene bila od trajne vrednosti. Toplo zahvaljujem mom dragocenom izdavaču gospodinu Zoranu Kolundžiji, vlasniku izdavačke kuće „Prometej“ u Novom Sadu koji je i ovoga puta potvrdio svoje veliko zanimanje za pitanja kulture srpskog naroda. Njegova bezrezervna podrška koju sam imao za celo vreme nastanka ove knjige, pružila mi je bitan podsticaj da je dovršim i predam za štampu. Meni ostaje nada da će njenim objavljivanjem ona, koliko god je to moguće, hrabro započeti svoj samostalni život. Dugujem posebnu hvalu mojim recenzentima: akademiku Slavku Gavriloviću, danas vodećem naučniku koji se bavi srpskom istorijom 18. veka i akademiku Dinku Davidovu koji je i sam autor dragocenih dela iz problematike srpske umetnosti ovoga razdoblja, Na kraju, zahvalan sam na pomoći koju sam dobio od mnogih kulturnih ustanova: Matice srpske, Biblioteke SANU, Galerije Matice srpske, Narodne biblioteke Srbije, Muzeja Srpske pravoslavne crkve, a posebno Arhivu SANU u Sremskim Karlovcima i njenom upravniku g. dr Žarku Dimiću, koji se mnogo trudio oko ilustrativnih priloga u ovoj knjizi. Ne mogu da prećutim moju zahvalnost koja pripada članovima moje porodice koja mi je omogućila potreban mir i uslove za nastajanje ove knjige. Beograd, 18. mart 2007. Pisac Bogato ilustrovana, sa 500-600 fotografija i sa kvalitetnim reprodukcijama grafika, slika i fresaka, koje na pravi način dočaravaju svu lepotu srpskog Atosa, ova reprezentativna monografija Dejana Medakovića objašnjava zašto se u srpskoj istoriji Fruška Gora kroz kontinuitet pokazuje jedanko sveta kao Sveta Gora. Ogromno znanje o fruškogorskim manastirima, njihovoj istoriji, priče o rušenjima i obnavljanjima s jedne strane i njihova lepota, viđena okom istoričara umetnosti s druge strane, čine ovu knjigu jedinstvenom i nezaobilaznom u očuvanju duhovnih, etičkih i etničkih vrednosti. `Jedan od znamenitih srpskih naučnika, neobično organizovane erudicije, istoričar umetnosti koji je atribuirao srpski barok, pesnik, pripovedač i verovatno najglasovitiji naš memorista (`Efemeris`, `Dani sećanja`), Dejan Medaković, u čitavom jednom svom naučnom sazvežđu suptilno i radoznalo istražuje fruškogorske teme. Srpski Atos, tako, upravo u njegovom rukopisu, doživljava svoju modernu interpretaciju. Njegove rasprave i članci, obuhvaćeni ovom knjigom, rezultat su višedecenijskog istraživanja. Šišatovac i Ravanica, Teodor Kračun i Dimitrije Bačević samo su neke od bitnih, uticajnih natuknica ovih plemenitih beseda o jedinstvenom našem Osamnaestom veku. Niko kao Dejan Medaković nije utvrdio znamenja i tajanstvene tačke srpskog severa. Ova knjiga je takođe jedan od njegovih odgovora na pitanje koje je najpre postavio Milan Ćurčin, a potom ga afirmisao Miloš Crnjanski: gde su granice srpskog naciona? U svom bogatom opusu, Medaković je monografski obradio niz srpskih uslovno rečeno, prestonica duha (Hilandar, Trst, Beč, Zgreb, Sent Andreja, Budim, Temišvar), da bi, u logici spirale, i skoro savršenog oblika školjke, stigao do Karlovaca, i do fruškogorskog sazvežđa Srpskog Atosa, i Novog Sada uostalom. Impresionira i ovde velika, neomeđena, skroz i skroz evropska misao Dejana Medakovića koji je i na fruškogorskom rtu kopna uspevao da prepozna istine i zablude, simbole i sumnje čitavih naših naraštaja predaka.` dr Draško Ređep Rođen je 7. jula 1922. u Zagrebu kao sin Đorđa Medakovića, ekonomiste, i Anastasije, domaćice. Deda po ocu mu je bio Bogdan Medaković, a pradeda Danilo Medaković. Osnovnu školu učio je u Zagrebu, nižu gimnaziju u Sen Galenu u Švajcarskoj i kod franjevaca u Badiji na ostrvu Korčuli, dok je višu, klasičnu gimnaziju završio u Sremskim Karlovcima (1937-41). Od 1942. do kraja rata živeo kao izbeglica u Beogradu gde je radio u Muzeju kneza Pavla, a nakon rata radio je u Muzeju grada Beograda, Ministarstvu za nauku i kulturu i Saveznom zavodu za zaštitu spomenika kulture. Studirao je istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Kao asistent radio je na istorijskom institutu SAN od 1952. do 1954. Pred komisijom akademije doktorirao je disertacijom Grafika srpskih štampanih knjiga XV-XVII veka 1954. godine (štampana u izdanjima akdemije 1958). Na Grupi za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta prešao je od 1954. put od asistenta do redovnog profesora, za docenta je izabran 1957, za vanrednog profesora 1962. i za redovnog 1967; bio je dekan Filozofskog fakulteta (1971-73). Na sopstvenu molbu penzionisan je 1982. Godine 1958. Medaković je boravio na tromesečnoj specijalizaciji u Nemačkoj, a 1964/65. godine postao je stipendista fondacije Alexander von Humbolt i tu godinu proveo je mahom na radu u Zentral institut Kunstgeschichte u Minhenu. Dopisni član SANU postao je 1972. a redovni 1981. godine. Bio je, sekretar odeljenja istorijskih nauka SANU, generalni sekretar SANU (1985), kao i predsednik SANU (1999-2003). Godine 2001. izabran je za redovnog člana Lajbnicovog naučnog društva (Leibniz Association) u Berlinu. Dejan Medaković (2007) U Matici srpskoj u Novom Sadu rukovodio je programom istraživanja u oblasti istorije umetnosti. Odmah posle osnivanja Odeljenja za likovne umetnosti Medaković je 1964. godine postao sekretar ovog Odeljenja, a istovremeno i član Predsedništva i tu dužnost je vršio do 1986. godine. Bio je član Saveta Matice srpske. Uređivao je časopis Zbornik za likovne umetnosti Matice srpske. Od pokretanja Zbornika za likovne umetnosti Matice srpske, 1965. Medaković je glavni urednik ovog časopisa, od kojeg je izašlo 30 tomova. On predstavlja prvi časopis kod Srba posvećen isključivo istoriji umetnosti. U svom istraživanju interesovao se za široki raspon tema od srednjovekovne umetnosti do modernog slikarstva, ali je težište njegovog rada na srpskom baroknom slikarstvu, srpskim kulturnim prilikama u 18. veku i srpskom slikarstvu u 19. veku. Stvarao je i u oblasti književnosti. Pisao je sve vrste naučnih radova od eseja, prikaza i prigodnih reagovanja na politička i umetnička dešavanja do monografija i sintetičkih pregleda. Njegove studije su brižljivo inventarisane i sabrane u nekoiko knjiga. U knjizi Srpski slikari 18. veka. Likovi i dela (Novi Sad, 1968) sabrana je 21 studija o slikarima od Žefarovića do Jovanovića. U knjizi Putevi srpskog baroka objavljeno je 25 studija o baroknoj umetnosti. Veliki broj studija objavljen je u knjigama Svedočenja (1984), Istraživači srpskih starina (1985) i Barok kod Srba (1988). Pisao je i celovite preglede za Istoriju srpskog naroda (četvrta, peta i šesta knjiga) i u knjigama Srpska umetnost u 18. veku (1980) i Srpska umetnost u 19. veku (1981). Bavio se i pitanjima vezanim za pojedine crkvene spomenike: o Hilandaru (1978), Savinama (1978), Sent Andreji (1982) i dr. Objavio je i knjigu Letopis Srba u Trstu (1987). Beogradski izdavačko-grafički zavod (BIGZ) je izdao pet knjiga Medakovićeve proze pod nazivom Efemeris - hronika jedne porodice (I – 1990, II – 1991, III – 1992, IV – 1993, V – 1994) za koje je dobio Oktobarsku nagradu Beograda za Efemeris, nagradu za životno delo Zadužbine „Jakov Ignjatović” za Efemeris II i nagradu Beogradskog izdavačko-grafičkog zavoda za Efemeris III. Godine 1994. dobio je izvanredni Zlatni beočug Beograda i Narodne biblioteke za najčitaniju knjigu u Srbiji.