Inoslav Bešker, Orlanda Obad, Hrvoje Appelt, Anđelko Erceg, Ivica Đikić, Renata Ivanović, Sanja Modrić, Željko Peratović, Ivana Petrović, Helena Puljiz, Silvija Šeparović Hrvatsko novinarsko društvo Zagreb, 2004.god., 212 str, 21 cm, stanje knjige nekorišćeno

Chicago : Ivan R. Dee 1994 337 strana očuvanost 5- The murderous war in Yugoslavia brings a daily round of revulsion, with the world`s press fixed on the Serbs as children of darkness. `A valiant and warlike race,` Churchill called the Serbs. Certainly their reputation for war has stuck. But as Florence Levinsohn finds in this penetrating look at the Balkan conflict, the Serbs are complex and often misunderstood. During an intensive stay in Belgrade, Ms. Levinsohn talked with a cross-section of Serbian intellectuals and absorbed the mood of a city enduring a draconian UN embargo. In Belgrade she unpeels the many layers of confusion, despair, cynicism, anger, and yearning felt by Serbs living under a government they neither understand nor endorse, but feel hopeless to unseat. She finds a proud people involved with a war for which they have no sympathy and only long for an end. There is, Ms. Levinsohn concludes, enough guilt in this conflict to satisfy Serbs, Croatians, and Muslims alike, and a great measure of misdirected policy in the West. As she shows, the roots of the war lie in the political exploitation of ethnic and religious hatreds by the leaders of the several groups. Belgrade is a mind-changing book about the bitterest conflict to come out of the end of the Cold War.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Fama o Josipu Brozu kao `socijalističkom caru` i velikom ženskaru, pojavom knjige novinara Mire Simčića Žene u Titovoj sjeni ozbiljno je dovedena u pitanje. `Žensko pitanje` bilo je važna sastavnica prijeratnih ideala jugoslavenskih revolucionara, pa je ono i u socijalizmu dobilo zaslužen tretman. S površine gledano, Josip Broz imao je pet `velikih ljubavi` i bio je sve samo ne osamljen čovjek. Zaronimo li dublje, otkrivamo šokantnu istinu: Tito je, unatoč svom nedvojbenom šarmu kod žena, uglavnom bio nesretan i osamljen muškarac, bilo zbog nekoliko naprasnih smrti svojih partnerica, bilo zbog najdugovjekijega braka, naravno s Jovankom (Budisavljević) Broz, koji se, kad je već bio star i onemoćao muškarac, pretvorio u pravi pakao zbog njezine neskrivene vlastohlepljivosti i psihičkog rastrojstva. Osim tematiziranja Titovih partnerica, Simčić nas upoznaje i s dosad nepoznatim detaljima političkih i inih intriga koje su se iz dana u dan vrtoglavo smjenjivale na `dvoru Brozovih`, na Dedinju, te nam portretira galeriju likova koji su obilježili jugoslavensku socijalističku epohu, prije svih Ivana Stevu Krajačića koji je bio Jovankin `mentor` i `osoba iz sjene` koja je gotovo sudbinski utjecala na ondašnju jugoslavensku politiku, ali, čini se, i na stvaranje hrvatske države.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Feminizam Izdavač: Rekonstrukcija ženski fond - Beograd, 2010. god. Broširan povez, 19,5 cm. 222 str. Ilustrovano Ovaj tekst je čitalo više ljudi pre nego što jeobjavljen. Prvi put je čitan u formi magistarskograda koji je pod jednim dužim i manje poetičnim naslovom odbranjen na Fakultetu političkih nauka. Najviše puta ga je, bez sumnje, pročitala Daša Duhaček, osoba koja je u mom filozofskom i feminističkom razvoju bila daleko više od mentorke. Za veru da je ovakav tekst moguće - i potrebno - objaviti u Srbiji, zahvaljujem se Slavici Stojanović. Dragoceni komentari i podsticaj da se ne stane na ovde zapisanim uvidima došli su od Ilije Vujačića i Ane Stolić, ali i od kolega i prijatelja koji su tekst pažljivo čitali i sa mnom razgovarali o brojnim kontroverzama koje ovakav vid pisanja sa sobom nosi: Mide Belančića, Tanje Mijović, Nemanje Mitrovića i Ivana Milenkovića. Takođe se zahvaljujem i svojim prijateljicama, Hani Ćopić, Ivi Nenić i Katarini Lončarević, čija su požrtvovanost, strast i znanje omogućili da neke teze u ovom gustom tekstu prosijaju bolje i sugestivnije. Najzad, bez svesrdne pomoći moje bake Lele koja je čuvala Dunju dok sam se ja probijala kroz viktorijansku šumu značenja, i Nikole koji je sa mnom prolazio kroz svaki, ne nužno uspešan segment promišljanja, ovaj tekst možda nikada ni ne bi bio napisan. Autorka

Borba za ravnopravnost Povodom 10. decembra Međunarodnog dana lјudskih prava, poverenica za zaštitu ravnopravnosti Brankica Janković sa svojim timom, predstavila je Priručnik za medije “Borba za ravnopravnost”, a izradu publikacije podržala je Misija OEBS-a u Srbiji. Autorke priručnika su poverenica Brankica Janković, prof. dr Ivana Krstić, Antigona Andonov i Tatjana Jakobi, članica Centra za istraživanje javnih politika. Poverenica je rekla da cilј Priručnika za medije nije da bude udžbenik, nego alat i pomoć svim novinarkama i novinarima koji izveštavaju o temama u oblasti lјudskih prava, zaštite od diskriminacije i promociji tolerancije. Ona je naglasila da mediji imaju izuzetno značajnu ulogu u kreiranju javnog mnjenja, da novinari uglavnom izveštavaju na adekvatan način iako je situacija daleko od idealne jer ove teme još uvek nisu dovolјno zastuplјene u našim medijima, te je izrazila nadu da će priručnik doprineti bolјem izveštavanju i smanjenju diskriminacije u medijima. Verujemo da niko ne želi da sprovodi diskriminaciju, da nekoga uvredi ili povredi. Mislim da novinari ponekad prosto ne znaju koje reči da koriste kada govore o nekoj grupi. Mi bez medija ne bismo mogli da obavlјamo svoj posao, jer kada se ne postupa po preporuci poverenice, mi o tome obaveštavamo javnost u skladu sa Zakonom, rekla je poverenica Janković. Šef Misije OEBS u Srbiji Andrea Oricio istakao je da mediji imaju klјučnu ulogu u podizanju svesti o diskriminaciji i da su upravo oni ti koji treba da imaju vodeću ulogu u jačanju društva u kome nema mesta diskriminaciji. Oricio je dodao da je priručnik još jedan primer saradnje Misije OEBS-a i poverenice u promociji poštovanja lјudskih prava, tolerancije, ravnopravnosti raznolikosti. Profesor Fakulteta političkih nauka Veselin Klјajić rekao je da se vrednost demokratskog društva ogleda u negovanju lјudskih prava i da priručnik predstavlјa kariku koja je nedostajala u zakonskom sistemu koji se odnosi na medije. Svedoci smo da se i mediji veoma često nalaze u ulozi diskriminatora i da često mogu stvarati ponižavajući ili uvredlјiv sadržaj, rekao je Klјajić i naglasio da će priručnik uvesti kao obaveznu literaturu svojim studentima na trećoj i četvrtoj godini fakulteta i na master studijama. Istraživačica i jedna od autorki publikacije, članica Centra za istraživanje javnih politika, Tatjana Jakobi upozorila je da veliki broj medija krši Kodeks novinara ne samo u onim delovima koji se odnose na širenje stereotipa, već i na širenje mržnje, ali da svi moraju znati da se tanka linija između slobode govora i govora mržnje ne sme prelaziti. Ona je dodala da informisanost novinara i novinarki o izveštavanju o ovako osetlјivim temama ne sme biti obaveza samo onih koji rade rubrike koje se bave politikom ili društvom, nego svih, jer diskriminatornog izveštavanja ima i u drugim oblastima, kao što su ekonomija, sport… Profesorka Pravnog fakulteta u Beogradu Ivana Krstić predstavila je više instrumenata kojima se proklamuje načelo jednakosti i zabranjuje diskriminacija na međunarodnom planu. Ona je objasnila da su ti instrumenti doneti pod okrilјem Ujedinjenih nacija, Saveta Evrope ili Evropske unije, te se razlikuju evropski i univerzalni instrumenti. Cilј Priručnika „Borba za ravnopravnost“ jeste da se medijima učini pristupačnim domaći i međunarodni antidiskriminacioni okvir, da bude vodič svim novinarima i novinarkama koje se bave temama ravnopravnosti i nediskriminacije, uz informacije o načinima postupanja i primere iz prakse Poverenika za zaštitu ravnopravnosti, ali i Evropskog suda za lјudska prava. Publikacija sadrži ‘Rečnik tolerancije’, odnosno listu antidiskriminatornih, rodno senzitivnih i manje poznatih termina sa objašnjenjima. Broširani povez, 134 strane, težina 190 grama, nekorišćeno.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Retko !!! Vladan Desnica : Djelo nastaje dalje od pisaćeg stola (razgovori sa Vladanom Desnicom) - priredio Jovan Radulović Vladan Desnica (Zadar, 17. septembar 1905 — Zagreb, 4. mart 1967) je bio srpski i jugoslovenski književnik. Vladan Desnica rođen je u Zadru u srpskoj porodici Desnica, pravoslavne veroispovesti.[1] Njegov otac je Uroš Desnica, a majka Fani Desnica, rođ. Luković. Vladan Desnica je po majčinoj liniji Stojana Mitrovića Jankovića[2] (oko 1635—1687), u srpskoj narodnoj pesmi poznatog kao Janković Stojan, vođe srpskih kotarskih uskoka u XVII veku, serdara Kotara, kavaljera sv. Marka, konjičkog kapetana, zapovednika tvrđave Ostrovice.[3] Desnice su srpska porodica poreklom iz Srba u Lici, odakle je pradeda Vladana Desnice, Danilo Desnica, trgovac i posednik, došao u Obrovac gde mu se rodio sin Vladimir Desnica (1850—1922) koji je sa Olgom Janković, kćerkom grofa (conte veneto) Ilije Dede-Jankovića (1818—1874), potomkom Stojana Jankovića, poznatim slovenofilom, pesnikom, prvakom srpskog naroda u Dalmaciji, imao sina Uroša Desnicu, pravnika i člana Srpske stranke. Pošto je konte Ilija Dede-Janković bio poslednji muški izdanak svoje porodice, Jankoviće su po njegovoj kćerki Olgi, nasledile Desnice, celokupnu imovinu u Islamu Grčkom, uključujući dvore Jankovića, porodičnu crkvu, zemljišne posede i dr.[4] Uroš Desnica se oženio sa Fani Luković, kćerkom pomorskog kapetana Đure Lukovića iz Prčnja u Crnoj Gori.[5] Uroš Desnica je sa Fani Desnica, rođ. Luković imao sina Vladana Desnicu i kćerke Olgu i Natašu. U hrvatskim kulturnim krugovima postoje nastojanja da se Desnica predstavi kao primarno hrvatski pisac. Sam Desnica je u pismu predsedniku UKS D. Jeremiću naveo da duhovno pripada srpskoj kulturi.[6] Biografija Kuća Desnica u Zadru bila je mjesto okupljanja gradskih inteletkualaca i umjetnika Vladan Desnica studirao je prava i filozofiju u Zagrebu i Parizu, diplomirao na zagrebačkom Pravnom fakultetu 1930. Radio je kao advokat, a zatim je prešao u državnu službu.[7] 1934. pokrenuo je književno-istorijski godišnjak „Magazin sjeverne Dalmacije“, koji je uređivao dve godine i štampao ćirilicom u Splitu. U njemu je, između ostalog, objavio dva sopstvena eseja „Jedan pogled na ličnost Dositejevu” (1933/34) i „Mirko Korolija i njegov kraj” (1935). U periodu između 1935 i 1940. napisao je zbirku pripovedaka, koju je poslao beogradskom izdavaču Geci Konu. Zbirka zbog početka Drugog svetskog rata nije štampana, a sam rukopis je izgubljen.[8] Roman „Zimsko ljetovanje“ objavio je 1950. U romanu se pripoveda o sukobu i nerazumevanju između seoskog stanovništva i građana izbeglica iz Zadra, koji su se u seosku sredinu sklonili bežeći od bombardovanja njihovog grada. Književna kritika je negativno dočekala „Zimsko ljetovanje”, jer su ton i vizija sveta u njemu bili u suprotnosti sa vladajućom komunističkom ideologijom i nezvaničnim pravilima na koji način se pisalo o Drugom svetskom ratu. Branivši se od kritika, Desnica je napisao tekst „O jednom gradu i jednoj knjizi“.[9]. Potom izlaze zbirke pripovedaka „Olupine na suncu” (Zagreb, 1952), „Proleće u Badrovcu” (1955), zbirka pesama „Slijepac na žalu” (Zagreb, 1955) i zbirka pripovedaka „Tu odmah pored nas” (Beograd, 1956). Paralelno radi na svom romanu Proljeća Ivana Galeba. Kad je delo završeno, u autoru se javio strah da ga niko neće hteti objaviti, jer je po svemu odudaralo od ondašnje književne produkcije.[10] Izdavačka kuća „Svjetlost” objavljuje roman u Sarajevu 1957. Naredne godine delo osvaja Zmajevu nagradu. Glavni junak Ivan Galeb je pedesetogodišnji propali violinista, koji se nalazi u bolnici, gde se budi iz postoperacione narkoze. On se u danima koji slede seća sopstvenog života i refleksivno meditira o različitim idejama (lepoti, umetnosti, vlasti, smrti, vremenu, itd). Neke od njegovih pripovedaka imaju antologijsku vrednost: Posjeta, Priča o fratru sa zelenom bradom, Florjanović, Konac dana, Bunarevac, Solilokviji gospodina Pinka. U značajnija dela ubraja se zbirka pesama „Slijepac na žalu“ i drama „Ljestve Jakovljeve“. Bavio se i filmom, napisao je scenario za film „Koncert“ 1954. jednan od najznačajnijih filmova jugoslovenske kinematografije. Po njegovom scenariju je snimljen i film „Prvada“ 1962, a posle njegove smrti „Pred zoru“ 1974. na osnovu istoimene novele, koja je realistička analiza gradsko-seoskih odnosa u okviru ratnih dešavanja. 1974. po noveli „Florijanović“ snimljena je istoimena TV drama. Pravoslavna crkva Svetog Đorđa, Janković-crkva, u Islamu Grčkom, izgrađena 1675, u kojoj je sahranjen Vladan Desnica. Vladan Desnica je sahranjen u srpskoj pravoslavnoj crkvici Svetog Georgija pored dvora Janković Stojana u Islamu Grčkom. Crkvu u kojoj je sahranjen su uništile hrvatske snage tokom operacije Maslenica u januaru 1993. godine.[11] Desničina „Sabrana djela” u četiri knjige izlaze u Zagrebu u izdanju „Prosvjete” 1974. i 1975. Tada su objavljena i neka dela koja su ostala u rukopisu, kao na primer, njegov nezavršeni roman „Pronalazak Athanatika”.[10][12] Desnica je govorio pet jezika i bio je svestrano obrazovan. Prevodio je sa italijanskog, francuskog i ruskog.[13] On i supruga Ksenija Carić imali su četvoro djece.[14] Nasljeđe Smatra se nastavljačem Sime Matavulja odnosno dalmatinske proze.[15] Povodom stogodišnjice Desničinog rođenja u Biblioteci grada Beograda je 2005. organizovana izložba o njegovom stvaralaštvu i životu.[16] Od 2016. u Srbiji se organizuje trodnevna manifestacija Desničini susreti.[17] Djela Selektivna bibliografija Vladana Desnice obuhvata 202 bibliografske jedinice.[18] Zimsko ljetovanje, Zagreb, 1950.[19] Olupine na suncu, Zagreb, 1952.[20] Koncert, scenario za film, 1954.[21] Proljeće u Badrovcu, Beograd, 1955.[22] Slijepac na žalu, zbirka pjesama, Zagreb, 1956.[23] Tu, odmah pored nas, Beograd, 1956.[24] Proljeća Ivana Galeba, Zagreb i Sarajevo, 1957.[25] Fratar sa zelenom bradom, zbirka pripovjetki, Zagreb, 1959.[26] Ljestve Jakovljeve, psihološka drama, 1961.[27] Sabrana djela I-IV, Zagreb, 1975. Pronalazak Athanatika [Brajevo pismo]: nedovršeni roman, 1979.[28] Progutane polemike, Beograd, 2001.[29] Hotimičino iskustvo: diskurzivna proza Vladana Desnice I, Zagreb, 2005.[30] Hotimičino iskustvo: diskurzivna proza Vladana Desnice II, Zagreb, 2006...

Ime i manipulacija - kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001-2016 Autor: Ištvan Kaić Publisher d.o.o.; Beograd 2017. 609 str; 24cm; broširani povez knjiga sa posvetom, u odličnom stanju Ova kapitalna knjiga predstavlja do sada najobimniji, najdokumentovaniji i najstudiozniji prikaz kritike rada medija i njihovog odnosa prema vlastima na prostoru dve države, ali i prema društvu u celini od početka novog milenijuma do današnjih dana, s centralnim akcentom na period od 2001. do 2003. godine i na period od 2014. do 2016. godine. U knjizi je u šest ogleda prikazan proces razvijanja i taloženja negativnog značenja koje su u proteklih gotovo dvadeset godina preko medija konkretno poprimila imena Zorana Đinđića, Vladimira Popovića, Stanka Subotića, Mila Đukanovića i Aleksandra Vučića. Na osnovu toga je, kao ključna za srpske i crnogorske medije, ali i za medijsku sferu uopšte, izvedena definicija njihovog rada koja se, prema Kaićevom ubeđenju, uvek ogleda u odnosu pojma imena i manipulacije nad njim. Autor pokazuje da su pomenuta imena među najnegativnijim u medijskom polju Srbije i Crne Gore, da se ona međusobno često povezuju i u istom kontekstu ponavljaju već dugi niz godina, te da je na taj način o njima stvorena „fundamentalna neravnodušnost“ među konzumentima medija. „To je, drugim rečima, značilo da sam uspeo da ocrtam svojevrsnu crnu rupu u kojoj sva profesionalna načela novinarstva na ovim prostorima najednom prestaju da važe, a novinari nezaustavljivo klize u singularitet svoje moralne izopačenosti“, navodi autor u prologu knjige. Glavna pitanja posle čitanja za Ivana Tasovca, direktora Beogradske filharmonije, bivšeg ministra kulture i informisanja u Vladi Srbije i jednog od recenzenata ove knjige, glase: „Da li će nekoga da opomene? Da ga natera da se preispita? Ili, ako je to nemoguće, da li ćemo mi ikada postati zemlja u kojoj će za napisanu i izgovorenu reč, za laž, biti tražena i dobijena odgovornost?“ „S nizom dobrih razloga, ovo delo možemo smatrati originalnim, racionalno uverljivim, korisnim i, izvesno je, kontroverznim. Hrabrost autora, preciznost u faktografiji, logičnost zaključaka i snažna moralno-politička indignacija nad mnogim akterima i događajima, knjigu će učiniti polemičnom i otvorenom za brojne, vrlo verovatno protivrečne interpretacije“, piše u svojoj završnoj reči profesor na Učiteljskom fakultetu u Beogradu i politički analitičar, dr Dejan Vuk Stanković. Knjiga „Ime i manipulacija – kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001–2016“ pisana je pune dve godine, a više od godinu dana nakon toga bilo je potrebno da bi pronašla svog izdavača. U njoj se nalazi više od hiljadu i po napomena i bibliografskih referenci, analizirano je isto toliko članaka iz štampanih i onlajn medija, a broj stavki u registru imena i naziva premašuje tri hiljade. Ištvan Kaić, analitičar medija i publicista, rođen je 1980. godine u Kikindi. Diplomirao je filozofiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu i kompjuterski inženjering na Fakultetu za poslovne studije Megatrend univerziteta. „Ime i manipulacija – kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001–2016“ je njegova druga knjiga posle naučne monografije „Iz sna ka čemu: neka mesta lakanovske psihoanalize“.

Ištvan Kaić : IME I MANIPULACIJA - Kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001 - 2006, Publisher Beograd 2017, str. 610. Očuvanost 4. Kapitalna knjiga Ištvana Kaića „Ime i manipulacija – kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001–2016“ predstavlja do sada najobimniji, najdokumentovaniji i najstudiozniji prikaz kritike rada medija i njihovog odnosa prema vlastima na prostoru dve države, ali i prema društvu u celini od početka novog milenijuma do današnjih dana, s centralnim akcentom na period od 2001. do 2003. godine i na period od 2014. do 2016. godine. U knjizi je u šest ogleda prikazan proces razvijanja i taloženja negativnog značenja koje su u proteklih gotovo dvadeset godina preko medija konkretno poprimila imena Zorana Đinđića, Vladimira Popovića, Stanka Subotića, Mila Đukanovića i Aleksandra Vučića. Na osnovu toga je, kao ključna za srpske i crnogorske medije, ali i za medijsku sferu uopšte, izvedena definicija njihovog rada koja se, prema Kaićevom ubeđenju, uvek ogleda u odnosu pojma imena i manipulacije nad njim. Autor pokazuje da su pomenuta imena među najnegativnijim u medijskom polju Srbije i Crne Gore, da se ona međusobno često povezuju i u istom kontekstu ponavljaju već dugi niz godina, te da je na taj način o njima stvorena „fundamentalna neravnodušnost“ među konzumentima medija. „To je, drugim rečima, značilo da sam uspeo da ocrtam svojevrsnu crnu rupu u kojoj sva profesionalna načela novinarstva na ovim prostorima najednom prestaju da važe, a novinari nezaustavljivo klize u singularitet svoje moralne izopačenosti“, navodi autor u prologu knjige. Glavna pitanja posle čitanja za Ivana Tasovca, direktora Beogradske filharmonije, bivšeg ministra kulture i informisanja u Vladi Srbije i jednog od recenzenata ove knjige, glase: „Da li će nekoga da opomene? Da ga natera da se preispita? Ili, ako je to nemoguće, da li ćemo mi ikada postati zemlja u kojoj će za napisanu i izgovorenu reč, za laž, biti tražena i dobijena odgovornost?“ „S nizom dobrih razloga, ovo delo možemo smatrati originalnim, racionalno uverljivim, korisnim i, izvesno je, kontroverznim. Hrabrost autora, preciznost u faktografiji, logičnost zaključaka i snažna moralno-politička indignacija nad mnogim akterima i događajima, knjigu će učiniti polemičnom i otvorenom za brojne, vrlo verovatno protivrečne interpretacije“, piše u svojoj završnoj reči profesor na Učiteljskom fakultetu u Beogradu i politički analitičar, dr Dejan Vuk Stanković. Knjiga „Ime i manipulacija – kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001–2016“ pisana je pune dve godine, a više od godinu dana nakon toga bilo je potrebno da bi pronašla svog izdavača. U njoj se nalazi više od hiljadu i po napomena i bibliografskih referenci, analizirano je isto toliko članaka iz štampanih i onlajn medija, a broj stavki u registru imena i naziva premašuje tri hiljade. Ištvan Kaić, analitičar medija i publicista, rođen je 1980. godine u Kikindi. Diplomirao je filozofiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu i kompjuterski inženjering na Fakultetu za poslovne studije Megatrend univerziteta. „Ime i manipulacija – kodeks srpskih medija i povezanih grupa 2001–2016“ je njegova druga knjiga posle naučne monografije „Iz sna ka čemu: neka mesta lakanovske psihoanalize“. Медији -- Утицаји -- Србија -- 2001-2016 Србија -- Друштвене прилике -- 2001-2016

Broj stranica: 650 Izdavač: Domagoj Margetić Zemlja porekla: Hrvatska Godina: 2019. Povez: broširano Stanje: veoma dobro očuvano. „Griješimo kada mislimo da se sve to što se događalo, događalo posebno u svakoj državi. Posebno u Sloveniji... Hrvatskoj... Srbiji, i tako dalje. To je bio tranzicijski sistem, koji je funkcionirao umreženo“, analizirao je tranziciju u bivšoj Jugoslaviji. „I onda kada smo mislili da nema šanse da i jedni i drugi surađuju oko neke priče: podjele novca i podjele interesa. Kako su novac i interesi iz društvenog pretvoreni i prebačeni pod kontrolu pojedinih oligarhijskih grupa? Tko su stvarno balkanski oligarsi? Ljudi misle da su se borili za neke svoje interese. A bili su samo pijuni u velikim igrama preraspodjele, kontrole nad novcem i nad interesima. Narodi su se podijelili i pobili. Oligarhija je ostala zajedno.“ „Mislio sam da kroz istragu tokova novca i podjele interesa, zapravo shvatimo suštinu rata i svega što se dogodilo na ovim prostorima poslednjih desetak godina. Da ljudima dođe do svijesti koliko je sve bilo besmisleno. I, naravno, da točno imenujemo moćne oligarhe koji na svemu profotirali. Pao sam upravo na tome, jer sam mislio da je to naša interna srpska priča. Pa ćemo je mi i istražit. A to je složena međunarodna igra na kojoj je izgrađen današnji međunarodni poredak moći. Nisam niti znao u šta smo dirnuli. Maknuli su me da bi se sve zaustavilo. Uvjeren sam da su Zoranu Nijemci sugerirali da me udalji. BND je igrao ključnu ulogu u tome da me diskreditira i makne iz vlasti. A kada me već provuku kroz blato, ionako je svejedno više što govorim“, dodao je. „Možda griješim, ali sve se na Balkanu vrtilo oko nekoliko stvari: podjela novca, podjela interesa, podjela imovine. Taj dio su dobili naši u Jugoslaviji da razgrabe kao plijen. Dobili su plijen i vlast. Tako da im je i narod došao kao plijen na kraju. Drugi dio paketa je bila podjela zona moći. A to je kontrola nad međunarodnim tokovima šverca droge, gdje Balkan ima strateški važnu ulogu, a pogotovo balkanske strukture u kriminalnom miljeu. Zatim kontrola nad međunarodnim ilegalnim tržištem nafte, u kojem se okreću milijarde bez ikakve kontrole, gdje Balkan opet ima stratešku ulogu i klanovi naših oligarha kontroliraju dijelove tog tržišta. Treći paket su globalne strateške igre oko podjele interesa i moći u globalnom predgovoru. Pitanje je kako bi podjela energetskih interesa išla da je Jugoslavija opstala kao faktor koji je bio tampon zona između Zapada i strateških zemalja kao što su Irak, Libija, Sirija, i neke druge. Oni su igrali monopol, a mi smo jedni drugima krali sličice i vikali: „Moje je! Moje je!“ Dok se svijet preslagivao preko naših leđa. I dok smo se trgali oko sličica, odnijeli su nam jedino što je bilo naše. Dobili su nas na blef.“ Hrvatski novinar i član Antikorupcijske lige Domagoj Margetić u knjizi, između ostalog objašnjava, kako i zašto su se narodi na prostorima bivše SFRJ podelili i ubijali, a kako je oligarhija ostala zajedno. U knjizi na 650 stranica novinarskog istraživanja novinar Domagoj Margetić razotkriva i objavljuje dokumente: O tajnim finansijskim dogovorima ratnog Beograda i Zagreba; O vezama političkih elita u Zagrebu, Beogradu, Ljubljani, Sarajevu, Prištini, Podgorici s međunarodnim organizovanim kriminalom; Kako se kroz banke na Balkanu prao „narkonovac“, odnosno kako su banke organizovano uz znanje vlasti prale novac međunarodnih narko kartela i kako su na tim poslovima zarađivale balkanske političke elite; Koji su tajni naftni dogovori Zagreba i Beograda uoči raspada bivše SFRJ i početka rata; Kako su preko Zagreba oprane Miloševićeve milijarde; Gde je nestalo i kako je sakriveno čak 150 milijardi evra s tajnih računa, koji su izneseni iz Hrvatske, Slovenije, Bosne i Hercegovine, Srbije, Crne Gore; Šta skriva tajna lična arhiva Ivana Krajačića – Steve, nekad najmoćnijeg jugoslovenskog obaveštajca iz senke; Tajne dokumenta NATO-a, BND-a, SFOR-a i UN-a o organizovanom kriminalu na Balkanu; Tajna dokumenta iz arhive Borke Vučić i Vuka Obradovića o pozadini ubistva Zorana Đinđića; Tajna dokumenta Miloševićeve bankarke Borke Vučić o tajnim bankarskim aranžmanima Zagreb i Beograda ratnih devedesetih godina. MG152 (N)