Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! - Korculanska ljetnja skola - Hegel i nase vreme - Lenjinizam - nova ljevica .... Praxis je bio filozofski časopis kojeg je izdavalo je Hrvatsko filozofsko društvo, no zapravo je to bio časopis skupine marksistički orjentiranih filozofa teoretičara filozofije prakse - takozvanih praxisovaca, uglavnom sa Zagrebačkog sveučilišta. Časopis je izlazio u dva izdanja; domaćem i inozemnom. Prvi broj jugoslavenskog izdanja Praxis izašao je 1. septembra 1964, časopis je izlazio sve do 1974. kad je zbog pomanjkanja sredstava ugašen. Inozemna izdanja, Praxisa izlazila su od 1965 - 1973 Osnivači časopisa bili su filozofi; Branko Bošnjak Danko Grlić, Milan Kangrga, Rudi Supek, Gajo Petrović, Predrag Vranicki, Danilo Pejović i Ivan Kuvačić. Prvi urednici časopisa bili su profesori sa zagrebačkog filozofskog fakulteta, odsjeka za filozofiju; Gajo Petrović i Danilo Pejović, kao ravnopravni urednički dvojac. Pejović je 1966 podnio ostavku na svoje mjesto i otišao iz redakcije, na njegovo mjesto došao je Rudi Supek. U januaru 1974. godine i Supek je podnio ostavku, njega je zamijenio Ivan Kuvačić, on je s Gajom Petrovićem uređivao Praxis do njegovog zadnjeg broja. Časopis Praxis je htio svojim kritičkim promišljanjem prakse u socijalizmu, vratiti kreativni potencijal marksizmu. Ili po riječima urednika - Primarni je zadatak jugoslavenskih marksista, na primjer, da kritički raspravljaju o jugoslavenskom socijalizmu. Takvim kritičkim raspravljanjem jugoslavenski marksisti mogu najviše pridonijeti ne samo svom vlastitom već i svjetskom socijalizmu.[1] Autori okupljeni oko časopisa inspiraciju za svoje studije, crpli su na idejnim zasadama; Antonija Gramscija, Karla Korscha, Georga Lukácsa, Ernsta Blocha, Herberta Marcusea, Ericha Fromma i Luciena Goldmanna. Časopis je gotovo ravnopravno objavljivao tekstove filozofa sa tadašnjeg istoka i zapada. Urednici Praxisa naginjali su objavljivanju kritičkih tekstova protiv tadašnje vladajuće lenjinističke teorije i prakse, koju je tada provodio i Savez komunista Jugoslavije. Takva pozicija časopisu je u prvim godinama izlaženja donijela respektabilan ugled[2] ne samo u uglednim filozofskim krugovima, već i u široj kulturnoj javnosti kako na zapadu tako i na istoku.[3] Praxis je uspio oko sebe okupiti respektabilan krug onovremenih evropskih i američkih filozofa najrazličitijih orijentacijâ, od neortodoksnih marksista, preko fenomenologa do analitičkih filozofa, članovi njegovog redakcijskog savjeta bili su; Kostas Axelos (Pariz), Alfred J. Ayer (Oxford), Zygmunt Baumann (Tel Aviv), Norman Birnbaum (Amherst), Ernst Bloch (Tübingen), Thomas Bottomore (Brighton), Umberto Cerroni (Rim), Robert S. Cohen (Boston), Veljko Cvjetičanin (Zagreb), Mladen Čaldarović (Zagreb), Božidar Debenjak (Ljubljana), Mihailo Đurić (Beograd), Marvin Farber (Buffalo), Muhamed Filipović (Sarajevo), Vladimir Filipović (Zagreb), Eugen Fink (Freiburg), Ivan Focht (Sarajevo), Erich Fromm (Mexico City), Lucien Goldmann (Pariz), Andre Gorz (Pariz), Jurgen Habermas (Frankfurt), Erich Heintel (Beč), Agnes Heller (Budimpešta), Besim Ibrahim – Pašić (Sarajevo), Mitko Ilievski (Skoplje), Leszek Kolakowski (Varšava), Veljko Korać (Beograd), Karel Kosik (Prag), Andrija Krešić (Beograd), Henri Lefebvre (Pariz), György Lukács (Budimpešta), Serge Mallet (Pariz), Herbert Marcuse (San Diego), Mihailo Marković (Beograd), Vojin Milić (Beograd), Enzo Paci (Milano), Horward L. Parsons (Bridgeport), Zagorka Pešić-Golubović (Beograd), David Reisman (Cambridge, Massachusetts), Veljko Rus (Ljubljana), Svetozar Stojanović (Beograd), Julius Strinka (Bratislava), Abdulah Šarčević (Sarajevo), Ljubo Tadić (Beograd), Ivan Varga (Budimpešta), Kurt Wolff (Newton), Aldo Zanardo (Bologna), Milan Životić (Beograd).[4] Godine uzleta časopisa, poklapale su se sa uzletom revolucionarne ljevice u Jugoslaviji, koja se oduševljavala novoljevičarskom kontrakulturom na zapadu. Vrhunac tog utopijskog žara bila je studentska buntovna 1968. sa velikim demonstacijama po Parizu i drugim europskim metropolama, koje su imale odjeka i kod nas (studentske demonstracije na Beogradskom univerzitetu, i Zagrebačkom sveučilištu). Tjedan po izbijanju beogradskih demonstacija Tito je u svom govoru isprva podržao studentske zahtjeve kako bi smirio situaciju, no potom se okomio na pobunu i posebno na Praxis. Taj trenutak bio je prelomni za budućnost Praxisa, nakon toga časopis i njegov krug dobijaju etiketu anarho-ljevičara, postupno im se ukidaju sredstva što je sve dovelo do gašenja časopisa.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! - Martin Heidegger - Korculanska letnja skola Praxis je bio filozofski časopis kojeg je izdavalo je Hrvatsko filozofsko društvo, no zapravo je to bio časopis skupine marksistički orjentiranih filozofa teoretičara filozofije prakse - takozvanih praxisovaca, uglavnom sa Zagrebačkog sveučilišta. Časopis je izlazio u dva izdanja; domaćem i inozemnom. Prvi broj jugoslavenskog izdanja Praxis izašao je 1. septembra 1964, časopis je izlazio sve do 1974. kad je zbog pomanjkanja sredstava ugašen. Inozemna izdanja, Praxisa izlazila su od 1965 - 1973 Osnivači časopisa bili su filozofi; Branko Bošnjak Danko Grlić, Milan Kangrga, Rudi Supek, Gajo Petrović, Predrag Vranicki, Danilo Pejović i Ivan Kuvačić. Prvi urednici časopisa bili su profesori sa zagrebačkog filozofskog fakulteta, odsjeka za filozofiju; Gajo Petrović i Danilo Pejović, kao ravnopravni urednički dvojac. Pejović je 1966 podnio ostavku na svoje mjesto i otišao iz redakcije, na njegovo mjesto došao je Rudi Supek. U januaru 1974. godine i Supek je podnio ostavku, njega je zamijenio Ivan Kuvačić, on je s Gajom Petrovićem uređivao Praxis do njegovog zadnjeg broja. Časopis Praxis je htio svojim kritičkim promišljanjem prakse u socijalizmu, vratiti kreativni potencijal marksizmu. Ili po riječima urednika - Primarni je zadatak jugoslavenskih marksista, na primjer, da kritički raspravljaju o jugoslavenskom socijalizmu. Takvim kritičkim raspravljanjem jugoslavenski marksisti mogu najviše pridonijeti ne samo svom vlastitom već i svjetskom socijalizmu.[1] Autori okupljeni oko časopisa inspiraciju za svoje studije, crpli su na idejnim zasadama; Antonija Gramscija, Karla Korscha, Georga Lukácsa, Ernsta Blocha, Herberta Marcusea, Ericha Fromma i Luciena Goldmanna. Časopis je gotovo ravnopravno objavljivao tekstove filozofa sa tadašnjeg istoka i zapada. Urednici Praxisa naginjali su objavljivanju kritičkih tekstova protiv tadašnje vladajuće lenjinističke teorije i prakse, koju je tada provodio i Savez komunista Jugoslavije. Takva pozicija časopisu je u prvim godinama izlaženja donijela respektabilan ugled[2] ne samo u uglednim filozofskim krugovima, već i u široj kulturnoj javnosti kako na zapadu tako i na istoku.[3] Praxis je uspio oko sebe okupiti respektabilan krug onovremenih evropskih i američkih filozofa najrazličitijih orijentacijâ, od neortodoksnih marksista, preko fenomenologa do analitičkih filozofa, članovi njegovog redakcijskog savjeta bili su; Kostas Axelos (Pariz), Alfred J. Ayer (Oxford), Zygmunt Baumann (Tel Aviv), Norman Birnbaum (Amherst), Ernst Bloch (Tübingen), Thomas Bottomore (Brighton), Umberto Cerroni (Rim), Robert S. Cohen (Boston), Veljko Cvjetičanin (Zagreb), Mladen Čaldarović (Zagreb), Božidar Debenjak (Ljubljana), Mihailo Đurić (Beograd), Marvin Farber (Buffalo), Muhamed Filipović (Sarajevo), Vladimir Filipović (Zagreb), Eugen Fink (Freiburg), Ivan Focht (Sarajevo), Erich Fromm (Mexico City), Lucien Goldmann (Pariz), Andre Gorz (Pariz), Jurgen Habermas (Frankfurt), Erich Heintel (Beč), Agnes Heller (Budimpešta), Besim Ibrahim – Pašić (Sarajevo), Mitko Ilievski (Skoplje), Leszek Kolakowski (Varšava), Veljko Korać (Beograd), Karel Kosik (Prag), Andrija Krešić (Beograd), Henri Lefebvre (Pariz), György Lukács (Budimpešta), Serge Mallet (Pariz), Herbert Marcuse (San Diego), Mihailo Marković (Beograd), Vojin Milić (Beograd), Enzo Paci (Milano), Horward L. Parsons (Bridgeport), Zagorka Pešić-Golubović (Beograd), David Reisman (Cambridge, Massachusetts), Veljko Rus (Ljubljana), Svetozar Stojanović (Beograd), Julius Strinka (Bratislava), Abdulah Šarčević (Sarajevo), Ljubo Tadić (Beograd), Ivan Varga (Budimpešta), Kurt Wolff (Newton), Aldo Zanardo (Bologna), Milan Životić (Beograd).[4] Godine uzleta časopisa, poklapale su se sa uzletom revolucionarne ljevice u Jugoslaviji, koja se oduševljavala novoljevičarskom kontrakulturom na zapadu. Vrhunac tog utopijskog žara bila je studentska buntovna 1968. sa velikim demonstacijama po Parizu i drugim europskim metropolama, koje su imale odjeka i kod nas (studentske demonstracije na Beogradskom univerzitetu, i Zagrebačkom sveučilištu). Tjedan po izbijanju beogradskih demonstacija Tito je u svom govoru isprva podržao studentske zahtjeve kako bi smirio situaciju, no potom se okomio na pobunu i posebno na Praxis. Taj trenutak bio je prelomni za budućnost Praxisa, nakon toga časopis i njegov krug dobijaju etiketu anarho-ljevičara, postupno im se ukidaju sredstva što je sve dovelo do gašenja časopisa.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! - Stvaralastvo i postvarenje Praxis je bio filozofski časopis kojeg je izdavalo je Hrvatsko filozofsko društvo, no zapravo je to bio časopis skupine marksistički orjentiranih filozofa teoretičara filozofije prakse - takozvanih praxisovaca, uglavnom sa Zagrebačkog sveučilišta. Časopis je izlazio u dva izdanja; domaćem i inozemnom. Prvi broj jugoslavenskog izdanja Praxis izašao je 1. septembra 1964, časopis je izlazio sve do 1974. kad je zbog pomanjkanja sredstava ugašen. Inozemna izdanja, Praxisa izlazila su od 1965 - 1973 Osnivači časopisa bili su filozofi; Branko Bošnjak Danko Grlić, Milan Kangrga, Rudi Supek, Gajo Petrović, Predrag Vranicki, Danilo Pejović i Ivan Kuvačić. Prvi urednici časopisa bili su profesori sa zagrebačkog filozofskog fakulteta, odsjeka za filozofiju; Gajo Petrović i Danilo Pejović, kao ravnopravni urednički dvojac. Pejović je 1966 podnio ostavku na svoje mjesto i otišao iz redakcije, na njegovo mjesto došao je Rudi Supek. U januaru 1974. godine i Supek je podnio ostavku, njega je zamijenio Ivan Kuvačić, on je s Gajom Petrovićem uređivao Praxis do njegovog zadnjeg broja. Časopis Praxis je htio svojim kritičkim promišljanjem prakse u socijalizmu, vratiti kreativni potencijal marksizmu. Ili po riječima urednika - Primarni je zadatak jugoslavenskih marksista, na primjer, da kritički raspravljaju o jugoslavenskom socijalizmu. Takvim kritičkim raspravljanjem jugoslavenski marksisti mogu najviše pridonijeti ne samo svom vlastitom već i svjetskom socijalizmu.[1] Autori okupljeni oko časopisa inspiraciju za svoje studije, crpli su na idejnim zasadama; Antonija Gramscija, Karla Korscha, Georga Lukácsa, Ernsta Blocha, Herberta Marcusea, Ericha Fromma i Luciena Goldmanna. Časopis je gotovo ravnopravno objavljivao tekstove filozofa sa tadašnjeg istoka i zapada. Urednici Praxisa naginjali su objavljivanju kritičkih tekstova protiv tadašnje vladajuće lenjinističke teorije i prakse, koju je tada provodio i Savez komunista Jugoslavije. Takva pozicija časopisu je u prvim godinama izlaženja donijela respektabilan ugled[2] ne samo u uglednim filozofskim krugovima, već i u široj kulturnoj javnosti kako na zapadu tako i na istoku.[3] Praxis je uspio oko sebe okupiti respektabilan krug onovremenih evropskih i američkih filozofa najrazličitijih orijentacijâ, od neortodoksnih marksista, preko fenomenologa do analitičkih filozofa, članovi njegovog redakcijskog savjeta bili su; Kostas Axelos (Pariz), Alfred J. Ayer (Oxford), Zygmunt Baumann (Tel Aviv), Norman Birnbaum (Amherst), Ernst Bloch (Tübingen), Thomas Bottomore (Brighton), Umberto Cerroni (Rim), Robert S. Cohen (Boston), Veljko Cvjetičanin (Zagreb), Mladen Čaldarović (Zagreb), Božidar Debenjak (Ljubljana), Mihailo Đurić (Beograd), Marvin Farber (Buffalo), Muhamed Filipović (Sarajevo), Vladimir Filipović (Zagreb), Eugen Fink (Freiburg), Ivan Focht (Sarajevo), Erich Fromm (Mexico City), Lucien Goldmann (Pariz), Andre Gorz (Pariz), Jurgen Habermas (Frankfurt), Erich Heintel (Beč), Agnes Heller (Budimpešta), Besim Ibrahim – Pašić (Sarajevo), Mitko Ilievski (Skoplje), Leszek Kolakowski (Varšava), Veljko Korać (Beograd), Karel Kosik (Prag), Andrija Krešić (Beograd), Henri Lefebvre (Pariz), György Lukács (Budimpešta), Serge Mallet (Pariz), Herbert Marcuse (San Diego), Mihailo Marković (Beograd), Vojin Milić (Beograd), Enzo Paci (Milano), Horward L. Parsons (Bridgeport), Zagorka Pešić-Golubović (Beograd), David Reisman (Cambridge, Massachusetts), Veljko Rus (Ljubljana), Svetozar Stojanović (Beograd), Julius Strinka (Bratislava), Abdulah Šarčević (Sarajevo), Ljubo Tadić (Beograd), Ivan Varga (Budimpešta), Kurt Wolff (Newton), Aldo Zanardo (Bologna), Milan Životić (Beograd).[4] Godine uzleta časopisa, poklapale su se sa uzletom revolucionarne ljevice u Jugoslaviji, koja se oduševljavala novoljevičarskom kontrakulturom na zapadu. Vrhunac tog utopijskog žara bila je studentska buntovna 1968. sa velikim demonstacijama po Parizu i drugim europskim metropolama, koje su imale odjeka i kod nas (studentske demonstracije na Beogradskom univerzitetu, i Zagrebačkom sveučilištu). Tjedan po izbijanju beogradskih demonstacija Tito je u svom govoru isprva podržao studentske zahtjeve kako bi smirio situaciju, no potom se okomio na pobunu i posebno na Praxis. Taj trenutak bio je prelomni za budućnost Praxisa, nakon toga časopis i njegov krug dobijaju etiketu anarho-ljevičara, postupno im se ukidaju sredstva što je sve dovelo do gašenja časopisa.

60847) Filozofsko i umjetničko iskustvo , Kasim Prohić , Veselin Masleša Sarajevo 1985 , sadržaj : Funkcija umjetnosti u Marksovoj filozofiji Transcendentalni karakter umjetnosti i njen povijesni izvor Estetička misao Đerđa Lukača Pokušaj marksističke kritike u djelu Ernsta Fišera Metafizička osnova Lukačeve misli o oblicima Ivan Focht Abdulah Šarčević Šta je to savremeno u suvremenoj filozofiji? Zadata mjera Reharovog esejističkog djela Jedinstvo ontološkog i etičkog Predgovor za XXI tom djela Marksa i Englesa Egzistencijalna dijalektika S. Kierkegaarda Estetička teorija Work in Progress Marksistička kultura mišljenja Priroda monumentalnosti Lukačevog estetičkog poduhvata Hegelovska ljevica i Hegelovska desnica Lukačevi Rani radovi Lijepi svjetovi Gastona Bašlara Da li je estetska istina još uvijek legitimna estetička kategorija Prizmatičko mišljenje Ernsta Blocha mek povez, format 14 x 20 cm , latinica, 314 strana

Antička filozofija Autor: Žan-Pol Dimon Povez Mek sa preklopnicom Pismo Ćirilica Prevodilac Ivan Vuković Broj strana: 135. Gde se rađa prva filozofska misao? Da li je kolevka zapadne civilizacije ujedno i kolevka filozofskog oblika mišljenja? Može li se izrekama mudraca ovekovečenih u mermeru pripisati filozofski status, ili su koreni filozofije u nastojanju prvih fizičara (filozofa prirode, ili fiziologa) da objasne svet i shvate prirodu? Ko su bili veliki grčki filozofi koji su oblikovali današnju filozofiju? Ovim pitanjima bavi se Žan-Pol Dimon u knjizi koja predstavlja sintezu osnovnih znanja iz antičke filozofije (od njenih korena, pa do kraja antičkog sveta), i koja je nezaobilazno polazište za svakog ko želi da krene putem otkrivanja “koji problemi najviše zavređuju pažnju duha u njegovoj težnji da kroz nestalnu pojavnost i promenljivo lice stvari dosegne suštinu, odnosno njihovu istinu”.

U dobrom stanju Bitak i povijesnost / [urednici Zvonko Posavec, Davor Rodin] Vrsta građe zbornik Cilјna grupa odrasli, ozbilјna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina 1982 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Fakultet političkih nauka, 1982 (Zagreb : Liber) Fizički opis 170 str. ; 22 cm Drugi autori - osoba Posavec, Zvonko, 1936- = Posavec, Zvonko, 1936- Rodin, Davor, 1936- = Rodin, Davor, 1936- Zbirka Biblioteka Politička misao ; sv. 16/b Napomene i bibliografske reference uz tekst. Predmetne odrednice Metafizika -- Istorija -- Zbornici Zvonko Posavec POVIJEST KAO LUTNJA Danilo Pejović GRANICE POJMA RADA Branko Despot POVIJESNO PORIJEKLO RAZLIKOVANJA TEORIJE, PRAKSE I PROIZVODNJE Ante Pažanin POVIJESNOST SVIJETA ŽIVOTA I PRAKTIČNA FILOZOFIJA Davor Rodin GOVOR-STVAR- POVJEST Ivan Urbančić SARODA KAO PREDZNAK ZBIVANJA NOVE EPOHE Tine Hribar KRAJ METAFIZIKE I POVIJEST Branka Brujić „PREBOLJEVANJE“ METAFIZIKE I POVIJESNO MIŠLJENJE Goran Gretić FILOZOFIJA APSOLUTNOG I POVIJESNOST Darmr Barbarić MIŠLJENJE I ONO JEDNOSTAVNO Spomehka Hribar POVIJEST I ZAVIČAJ Marko Uršić APOKALIPSA SUBJEKTA

ivana dobrivojevic - tomic arhipelag,,,odlicno ocuvana knjiga tvrde korice275 str D,,,msk

Opis O autoru Dodatne informacije Ovo je najbolji Žižek, onaj Žižek koji pojmu i filozofskom izvođenju prilazi s punom ozbiljnošću, a da, istovremeno, ostaje duhovit, žovijalan, razigran. Pojam viška poslužiće mu da nas provede kroz složene Marksove konstrukcije (vi – šak vrednosti, višak rada) i Lakanove jezičke vratolomije (vi – šak zadovoljstva, višak znanja), uz asistiranje Hegela, Junga i Frojda. Pojam fantazma povezaće s logikom rada i para – doksalnim zahtevima savremene kulture, dok će ono nesve – sno da zahvati – nimalo očekivano – hegelovskom spekulaci – jom (što je slično pokušaju da supu zahvati viljuškom, ali Ži – žeku to, jednostavno, polazi za rukom). Zbog toga prelaz na spekulativni kapital izgleda u ovoj knjizi tako prirodan i sa – morazumljiv, osim što to nije. I, naravno, film kao opsesija slovenačkog filozofa. Analiza filma Biti ili ne biti Ernsta Lu – biča nije samo urnebesni završetak jednog zahtevnog filozofskog teksta, već i posveta onom filozofskom gestu koji zna da je igra moguća samo ako joj se priđe s najvećom mogućom ozbiljnošću. Ivan Milenković

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Izet Sarajlic Bratko Kreft Ivana Milankov Delanira Ljubibratic .....

U dobrom stanju, posveta na predlistu. Marx nakon 100 godina / E. Altvater ... [et al.] ; priredio i predgovor napisao Rade Kalanj ; [preveli Danijel Bučan ... et al.] Vrsta građe zbornik Jezik hrvatski Godina 1984 Zagreb : Globus, 1984 Fizički opis XVII, 412 str. ; 22 cm Drugi autori - osoba Kalanj, Rade Bučan, Danijel Zbirka Biblioteka Prometej Marx nakon stotinu godina: str. VII-XVII Bio-bibliografski podaci: str. 403-407 Kazalo imena. Predmetne odrednice Marks, Karl, 1818-1883 -- Zbornik Marksizam -- Zbornik Sadržaj Marx nakon stotinu godina (R.Kalanj) VII—XVII Elmar Altvater: Forma ili forme države? /1 Samir Amin: Socijalizam u Aziji i Africi / 42 Marcello Čini: Znanstvenik Karl Marx / 66 Lucio Colletti: Marx poslije stotinu godina / 89 Giulio Girardi: Marksizam i revolucionarna religijska iskustva / 98 Wolfgang Fritz Haug: Camera obscura filozofije / 139 Agnes Heller: Marx i modernost /187 Ivan Kuvačić: O Marxovu pristupu proučavanju društvene strukture / 206 Henri Lefebvre: Za Marxovu stogodišnjicu / 219 Cesare Luporini: Shvaćanje povijesti u Marxa / 236 Vjekoslav Mikecin: Karl Marx i naše vrijeme / 269 Oskar Negt: Što je obnova marksizma i zašto nam je ona danas potrebna? / 285 Gajo Petrović: Bit i aktualnost Marxova mišljenja / 322 Massimo L. Salvadori: Marx i marksizmi / 352 Adolfo Sanchez Vazquez: Koncepcija čovjeka u mladog Marxa / 365 Predrag Vranicki: Trinaest teza o Marxu / 388 Bio-bibliografski podaci/ 403 Indeks imena / 408

Naslov Goropadni Eros : (ogledi o erotizmu) / priredio Milan Komnenić Vrsta građe zbornik Jezik srpski Godina 1982 Izdanje 2. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Prosveta, 1982 (Beograd : `Slobodan Jović`) Fizički opis 386 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Komnenić, Milan Zbirka ǂBiblioteka ǂ`Erotikon` ; 14 ISBN (Broš.) Napomene Tiraž 10.000. Predmetne odrednice Erotizam -- Zbornici Književnost -- Erotizam – Zbornici SADRŽAJ EROS — MIT I KULTURA Žorž Bataj: ŠTA JE EROTIZAM? 7 Lešek Kolakovski: EPISTEMOLOGIJA STRIPTIZA 21 D. H. Lorens: PORNOGRAFIJA I BESTIDNOST 39 Oktavio Pas: EROTIZAM I SEKSUALNOST 60 Julius Evola: EROS U OBLASTI INICIJACIJA I MAGIJE 66 Déni De Ružmon: EROS I MIT 114 Rene Neli: TIREZIJA ILI METAMORFOZE STRASTI 140 Igor Zidić: SVETO SVLAČENJE 154 EROS I VOLJA ZA MOĆ Mišel Fuko: EROTSKA LESTVICA DO VLASTI 167 Karlos Kastilja del Pino: SEKSUALNOST I VLAST 178 Italo Basi: O DISTANCI IZMEĐU SEKSUALNOSTI I VLASTI 183 Dejvid Kuper: MANIFEST ORGAZMA 190 EROS I SVET LJUBAVI Miodrag Pavlović: ZAPISI O EROTSKOM 205 Rolan Bart: ODLOMCI LJUBAVNOG GOVORA 225 P. Brukner, A. Finkilkraut: NOVI LJUBAVNI NERED 246 Mirko Magarašević: ŽENE I EROS 269 EROS KALOS Milan Komnenić: EROS I ISKUSTVO KRAJNOSTI 281 Mišel Zerafa: EROTIKA, ODNOSNO ESTETIKA 321 Rene Paseron: EROS I MENJANJE OSEĆAJNOSTI 336 Milan Hlumski: ESTETIČNOST, EROTIZAM I PORNOGRAFIJA 348 Marko Foki: PORNOGRAFIJA POGLEDA 365 Žermen Pridomo: EROTIZAM I PLES 371 Ivan Čolović: EROTIZAM I KNJIŽEVNOST 378 MG45

(Aleksandar Jokić, Milan Brdar: „Unjust honoris causa: Chronicle of a most peculiar academic dishonor“, Freedom Activities Centre, Kragujevac, 2011). Izdavač Centar slobodarskih delatnosti Kragujevac, 2011. 171 strana/page. Ilustracije/Artwork. 21 cm. Engleski/English. Urednik/Editor in chief: Đorđe Savić Fotografije/Photography: Zoran Petrović Grafičko oblikovanje/Graphic design: Ivan Tanić ISBN 978-86-87863-20-0 Milan Brdar (Ruma, 1952), profesor univerziteta i naučni savetnik u Institutu društvenih nauka u Beogradu, objavio je raspravu Hronika razorene Troje u dva toma. Prva knjiga nosi naziv „Srbija u procesima dekonstrukcije“ (recenzenti: Milovan Mitrović, Zoran Jevtović i Ljubiša Despotović), a druga knjiga „Srpska inteligencija u procesima pisoarizacije“ (recenzenti: Zoran Avramović, Ljubiša Despotović i Milovan Mitrović). Deo druge knjige je pisan zajedno sa Aleksandrom Jokićem, a objavljen je i na engleskom jeziku, kao posebna publikacija, kod istog izdavača (Aleksandar Jokić, Milan Brdar: „Unjust honoris causa: Chronicle of a most peculiar academic dishonor“, Freedom Activities Centre, Kragujevac, 2011). U predgovoru za drugi tom autor kaže: „Predmet ove knjige u užem smislu je univerzitetsko obrazovanje kod nas, univerzitetska inteligencija i njen angažman u turubulentnim istorijskim procesima tokom protekle dve decenije. Kruna tog stanja, prema našem viđenju, predstavlja `afera Volcer`(…). Ne krijemo da smo hteli da se izdvojimo iz srpske intelektualne elite kojoj inače pripadamo, to jest da se distanciramo od njenog sramnog ćutanja i delanja kojim je pokazala da je nedostojna istorije koju preživljavamo“ (7; 9).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ivan Focht - Ekonomika i umjetnost Flere - Sorokinova estetsko socioloska zamisao filozofije istorije Sioran - Dve istine Hajdeger - Opustenost ..... Polja je naučni časopis za književnost i teoriju koji izlazi od jula 1955. godine, sa povremenim prekidima, do danas. O časopisu Časopis Polja regionalno prepoznatljiv novosadski časopis u kome su sudelovali kao autori vodeći književnici i umetnici regionalne umetničke scene. U svojoj ranoj fazi, posebno je ohrabrivao avangardni i neoavangardni izraz novosadske i šire, jugoslovenske umetničke scene.[1] Časopis je izlazio sa različitim podnaslovima: na početku kao Mesečnik za umetnost i kulturu, od broja 37 (1959) kao List za kulturu i umetnost, od broja 167 (1973) kao Časopis za kulturu i umetnost, od broja 191 (1975) kao Časopis za kulturu, umetnost i društvena pitanja, od broja 420 (2002) kao Časopis za književnost i teoriju. Prvobitno izlazi na latinici, od broja 399 (1992) izlazi na ćirilici, potom od 2002 ponovo na latinici, i od broja 480 (2013) opet na ćirilici.[2] Istorijat Prvi broj časopisa Polja objavljen je 1955. godine u okviru novosadske Tribine mladih, koja je bila poznata po promovisanju novih, avangardnih tendencija u ondašnjoj umetnosti i posebno književnosti. Sve do kulminacije jugoslovenske krize devedesetih, časopis se, s manjim prekidima, redovno pojavljivao i promovisao najnovije tendencije književnosti i umetnosti. Početkom devedesetih se časopis, zbog nedostatka finansijskih sredstava gasi, da bi se već krajem devedesetih ponovo pokrenuo, u okviru izdavačke delatnosti Kulturnog centra Grada Novog Sada....

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Reč je o najpoznatijem delu Emanuela Svedenborga, naučnika, filozofa, pesnika i mistika zapada koji i otkriva na jedan sasvim autentičan način veze između ovog i onog sveta, kao i obilje tajni koje se vezuju za pakao i raj. Ljubitelji mistike i svi oni koji uživaju u ovoj vrsti štiva ovde će dobiti brojna saznanja o životu posle smrti. Putopisac i geograf nebeskih svera više nego iko drugi, bio je nevidljivo duhovno izvorište iz koga su crpili ideje: Gete, Hajne, Viktor Igo, Puškin, Balzak, Dostojevski, Bernard Šo, Novalis, Strindberg, Šarl Bodler, Šubert, Vilijem Blejk, Pol Valeri, Ivan Bunjin Čitajući Svedenborga ruski naučnik Cialkovski dobio je ideju kako da pošalje raketu u kosmos. Svedenborg, Hristov pomagač za vreme koje dolazi, postaje aktuelniji nego ikada Emanuel Svedenborg (šved. Emanuel Swedenborg; Stokholm, 29. januar 1688 — 29. mart 1772) je bio švedski filozof, pronalazač i mistik. Odgajan je u luteranskom duhu najviše zahvaljujući ocu, luteranskom biskupu Svedbergu, koji posle dobijanja plemićke titule, shodno običajima, menja svoje ime u Svedenborg. Mladi Emanuel počinje kao sveštenik ali ubrzo ispoljava veliki interes za nauke. Bavio se mineralogijom, anatomijom, astronomijom, matematikom, pa čak i stolarstvom izradom muzičkih instrumenata, lingvistikom. Imao je istaknutu karijeru kao pronalazač i naučnik. U 56 godini života je ušao je u duhovnu fazu svog života, u kojoj je doživeo vizije duhovnog sveta i tvrdio da je razgovarao direktno sa anđelima, đavolima i duhovima posećujući i raj i pakao. Tvrdio je da je upućen od strane Boga, Gospoda Isusa Hrista da svetu otkrije doktrine Isusovog drugog dolaska.

PROLEGOMENA ZA MARKSISTIČKU ESTETIKU Đerđ Lukač *6416*12-2022 posebnost kao centralna kategorija estetika Đerđ Lukač autor, Preveo s nemačkog Milan Damnjanović izdavač: Nolit Beograd 1975 , tvrd povez,latinica,278 strana,format: 17 x 12,5 cm ,težina 260 .grama Stanje:vrlo dobro očuvano-.-nema ispisivanja iz sadržaja: - Uvod Ivan Focht, 1. Postavljanje logičkog pitanja posebnog kod Kanta i šelinga, 2.Hegelov pokušaj rešenja, 3.Posebno u svetlosti dijalektičkog marksizma, 4.Estetički problemi posebnog u doba prosvećenosti i kod Getea, 5.Posebno kao centralna kategorija estetike, 6.Konkretizovanje posebnosti kao estetičke kategorije na pojedinim problemima, Đerđ Lukač Đerđ Lukač (mađ. György Lukács; Budimpešta, 13. april 1885 — Budimpešta, 4. jun 1971) je bio mađarski hegelijanski i marksistički filozof i književni kritičar. On je jedan od začetnika Zapadnog marksizma, kao tradicije koja je deo marksističke ortodoksne ideologije Sovjetskog Saveza. On je razvio Teoriju postvarenja i doprineo Marksovoj teoriji uvodeći pojam klasne svesti. Bio je, takođe pristalica lenjinizma. On je ideološki razvio i organizovao Lenjinove pragmatične revolucionarne prakse u formalnu filozofiju revolucije. Kao književni kritičar bio je izuzetno uticajan zbog svog teorijskog razvoja u oblasti realizma i romana, kao književnog žanra. 1919. godine je bio mađarski ministar kulture u kratkotrajnoj Vladi Mađarske Sovjetske republike (mart-april 1919).[1] Lukač je bio opisivan kao istaknuti marksistički intelektualac staljinističke ere. Procena njegovih dela i ostavštine može biti prilično komplikovana, zato što se činilo kao da Lukač podržava obe strane; sa jedne, staljinizam kao otelotvorenje marksističke misli, a sa druge strane se bori za povratak na pre-staljinistički marksizam.

Odlično očuvano. Autor - osoba Berlin, Isaiah, 1909-1997 = Berlin, Isaija, 1909-1997 Naslov Četiri ogleda o slobodi / Isaija Berlin ; prevele Vesna Danilović, Slavica Miletić Jedinstveni naslov Four Essays. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1992 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1992 (Beograd : `Filip Višnjić`) Fizički opis 306 str. ; 19 cm Drugi autori - osoba Danilović, Vesna, prevodilac = Danilović, Vesna, prevodilac Miletić, Slavica, 1953- = Miletić, Slavica, 1953- Vejvoda, Ivan, 1949- = Vejvoda, Ivan, 1949- Zbirka ǂBiblioteka ǂSazvežđa ; 107 Napomene Prevod dela: Four Essays on Liberty / Isaiah Berlin Str. 301-306: Pluralizam i sloboda / Ivan Vejvoda. Predmetne odrednice Sloboda (filozofija) Isaija Berlin mislioce delio na ježeve i lisice Ovaj istoričar ideja smatrao je da Velika Britanija nije liberalna zbog svojih mislilaca, među kojima je posebno uvažavao Džona Stjuarta Mila, „već zbog svojih ljudi od akcije, zbog svojih institucija, kulture, liberalne civilizacije i prakse” Jedno od važnih teorijskih pitanja Isaije Berlina (1909–1997) bavi se time u kojoj vrsti sveta je politička filozofija moguća. Odgovor koji je dao glasi: „Samo u svetu u kojem se ciljevi sudaraju”. Iz ovog stava može da usledi dijalektika njegovog filozofskog mišljenja koja se u pojedinačnom i društvenom smislu suprotstavlja svakoj unapred zadatoj shemi. To znači da čovek kome je društvo propisalo da bude slobodan u stvari nije slobodan, a da je društvo koje je fanatično usmereno ka jednom cilju na pogrešnom putu. Shvatanje slobode Isaije Berlina, strasnog poštovaoca ljudskih prava, izvire iz raznovrsnosti ljudskog iskustva. U časopisu „Gradac” posvećenom Berlinu (koji je priredio Muharem Bazdulj), može se pronaći podatak da je ovaj istoričar ideja smatrao da Velika Britanija nije liberalna zbog svojih mislilaca, među kojima je posebno uvažavao Džona Stjuarta Mila, „već zbog svojih ljudi od akcije, zbog svojih institucija, kulture, liberalne civilizacije i prakse”. Medicinska dostignuća brojnih civilizacija Kao što je verovao naš Laza Kostić, a zatim i Vinaver, da iz velikog ukrštaja nastaju izuzetne stvari, i u ličnosti Isaije Berlina bile su ukrštene dve nacije, letonska, kao deo Ruske carevine u doba njegovog rođenja – poreklom, i britanska – životom. „Dovođenje u vezu to dvoje, ruskog sna i britanske stvarnosti, podarilo je Isaiji tu neobičnu snagu, govorio je ne baš kao prorok, ali iz dubina ruskog iskustva, a opet sa iskustvom Britanije, koja je za njega i njegovu porodicu, kao i za mnoge druge Jevreje, bila raj u vreme kada je Rusija bila zatvor”, čitamo u „Gradcu”. Još kao dečak, posle Oktobarske revolucije, Isaija Berlin iz Petrograda je sa roditeljima došao u London. Postao je oksfordski đak, a kasnije i oksfordski profesor. Tokom Drugog svetskog rata radio je za britansku diplomatsku službu. Predsednik Britanske akademije bio je od 1974. do 1978. godine. Dobitnik je Nagrade Jerusalima za pisanje o individualnoj slobodi. Kada je držao predavanja ili kada je pisao, Isaija Berlin kao da je vodio uzbudljive razgovore, licem u lice, sa Makijavelijem, Herderom, Marksom, Černiševskim, Hercenom. Ane Ahmatove, koja je bila zatočenica Staljinovog diktatorskom režima, sećao se s bolom; Brodski je za njega bio najveći živi pesnik, sa Pasternakom je govorio ne o ruskoj književnosti već o Šekspiru i Prustu. Kada su u fokusu bila zbivanja u vezi sa sovjetskim ulaskom u Mađarsku 1956. godine, kubanska kriza, otpor Alžira francuskoj vladavini, nije stajao ni na čiju stranu osim na stranu zaštite ljudskih prava civila, zastupao je liberalna načela i protivio se svakoj vrsti nasilja. Kada se 1945. godine vratio u Moskvu, shvatio je da je „sat u Rusiji stao otprilike u 1928, prekidanjem veza sa spoljašnjim svetom”. Smatrao je sebe cionistom i nije mogao, kako je u jednom razgovoru kazao, „da svari” ideju Hane Arent o banalnosti zla. „Nacisti nisu bili `banalni`. Ajhman je, po vlastitom priznanju, u dubini duše, verovao u to što je radio”, smatrao je Berlin. Razloge nacionalističkog preterivanja Berlin je video u nedostatku „gladi za priznanjem” koju je po Hegelovoj analizi Zapad ipak zadovoljio, ali je takođe mislio da „u svetu rastrzanom ekscesima ne treba posebno isticati surovu i razornu snagu nacionalizma”. „Moramo priznati tu pojavu, koju evrocentrično društvo 19. veka nije predvidelo, i moramo u njoj prepoznati pokušaj novooslobođenih robova širom sveta, `dekolonizovanih`, da zadovolje jednu duboku i prirodnu potrebu. Zašto su svi prevideli takvu mogućnost razvoja događaja? Na to pitanje ne nudim odgovor”, pisao je Berlin. Logično slede neki njegovi zaključci, višeznačno se slivaju jedni u druge. Moguće je biti patriota, a ne biti nacionalista. Utopije se obično završavaju u gorčini i frustraciji. Manjine su stimulans, „kvasac”, sredstvo fermentacije, ali nikoga ne treba siliti da bude manjina. Treba razumeti ljude koji nam se suprotstavljaju. Svaki narod ima pravo na sopstveni razvoj. Znanje će nas učiniti slobodnijima samo ako zaista postoji sloboda izbora – ako se na osnovu našeg znanja možemo ponašati drugačije nego što bismo se ponašali bez njega. Samoća je kad te drugi ljudi ne razumeju.... Mislioce je Berlin delio na ježeve i lisice, i to je još jedna od osobenosti njegovog psihološkog pristupa pitanjima duha i kulture. Ovu klasifikaciju osmislio je kao igru: Puškin se kretao tamo gde ga je duh vodio, bio je lisica. Dostojevski je sve pokušavao da interpretira kroz prizmu jednog sistema – što rade ježevi. A Tolstoj je, po Berlinovom objašnjenju, bio lisica „koja je strastveno verovala da je zapravo jež”. Posebna zasluga Isaije Berlina je u tome što je oživeo shvatanje društvene evolucije Đanbatiste Vikoa, „oca modernog koncepta kulture”, i onoga što je sam nazvao „kulturnim pluralizmom”, a to je „panorama različitih kultura, potraga za drugačijim i ponekad nespojivim načinima života, idealima, vrednosnim standardima”. Isaiah Bryan Magee Joseph Brodsky Ryan Ian Isaja MG105 (N)

Izdavač: Prosveta, Beograd Biblioteka Današnji svet Prevod: Aleksandar Spasić, Ivana Spasić, Miroslava Smiljanić-Spasić Povez: broširan Broj strana: 419 Veoma dobro očuvana. Odmah po objavljivanju (1987), knjiga „Sumrak američkog uma“ čikaškog profesora Alana Bluma izbila je na liste bestselera, što je u američkom kulturnom prostoru zazvučalo gotovo neverovatno, jer ovakva vrsta štiva, filozofsko-politička esejistika, obično nikad nema veći odziv kod čitalačke publike. Nadahnuti predgovor za ovu provokativnu i kontradiktornu studiju, proglašenu za knjigu decenije, napisao je romansijer i pripovedač, nobelovac Sol Belou. (K-124)

Srpska akademija nauka i umetnosti, Beograd Godina - 1957 120 strana 23 cm Povez - Broširan u dobrom stanju SADRŽAJ: Biografski podaci Branislava Petronijevića MILAN MILANKOVIĆ - Oproštajno slovo održano u ime Srpske akademije nauka IVAN ĐAJA - Oproštajno slovo održano u ime Odeljenja prirodno-matematičkih nauka ŽIVOJIN ĐORĐEVIĆ - Branislav Petronijević GAVIN DE BEER - Branislav Petronievics VELJKO KORAĆ - Filozofska orijentacija Branislava Petronijevića BOGDAN ŠEŠIĆ - Logički i dijalektiči principi filozofije Branislava Petronijevića ŽIVOJIN GARAŠANIN - Petronijevićev empirioracionalizam JELISAVETA ARNOVLJEVIĆ-BRANKOVIĆ - Branislav Petronijević kao osnivač Srpskog filozofskog društva MILUTIN RADOVANOVIĆ - Uspesi profesora doktora Branislava Petronijevića u oblasti paleontologije STEVANOVIĆ - Branislav Petronijević kao paleontolog i njegovi radovi iz oblasti organske evolucije ANTON BILIMOVIĆ - Branislav Petronijević kao matematičar Pregled objavljenih radova Branislava Petronijevića V. V. MIŠKOVIĆ - Pogovor `Unuk protojereja Petronija Jeremića, po kome je prezime Petronijević dobio njegov otac, bogoslov, koji nije bio sveštenik. Branislav Petronijević je završio Valjevsku gimnaziju u Valjevu. U svojoj 19. godini života odlazi u Beč na studije medicine, ne toliko zbog tog studija koliko zbog mogućnosti da se posveti studijama filozofije. Doktorski rad uspešno je odbranio 1898. godine. Iste godine postavljen je za učitelja jezika u Trećoj beogradskoj gimnaziji, gde istovremeno predaje i filozofsku propedevtiku. Krajem te godine postavljen je za docenta Velike škole, a već naredne, 1899. godine, postaje vanredni profesor. Godine 1903. postavljen je za redovnog profesora Velike škole, a kada je ova prerasla u Univerzitet opet postaje vanredni profesor, da bi 1919. godine bio izabran za redovnog profesora. Godine 1921. Petronijević postaje redovan član Srpske kraljevske akademije. Proglašen je za najvažniju ličnost valjevskog kraja svih vremena. Uneo je 52 novine u naučni svet. Bista Branislava Petronijevića nalazi se u ubskom gradskom parku.

Veoma dobro očuvano! Autor - osoba Arendt, Hannah, 1906-1975 = Arent, Hana, 1906-1975 Naslov Istina i laž u politici / Hana Arent ; preveli Kosta Čavoški, Danilo Basta ; predgovor napisao Ivan Vejvoda Jedinstveni naslov Truth and politics. Wahrheit und Lüge in der Politik. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1994 Izdanje [1. izd.] Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Filip Višnjić`, 1994 (Aranđelovac : Napredak) Fizički opis 109 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Čavoški, Kosta, 1941- = Čavoški, Kosta, 1941- Basta, Danilo N., 1945- = Basta, Danilo N., 1945- Vejvoda, Ivan Zbirka Libertas (pl.) Napomene Prevodi dela: Truth and politics ; Wahrheit und Lüge in der Politik Hana Arent : razumevanje politike: str. 5-18. Predmetne odrednice Politička filozofija SAD – Politika „Suštinska osobina ljudskog delanja jeste da ono uvek započinje nešto novo... Prethodno stanje stvari biva promenjeno. Ta bi promena bila nemogućna ako ne bismo bili u stanju da se u duhu udaljimo od našeg fizičkog stajališta i da zamislimo da bi stvari mogle biti i drukčije nego što zaista jesu. Drukčije rečeno: svesno poricanje činjenica – sposobnost da se laže, i moć da se stvarnost menja - sposobnost da se dela – povezani su; svoje postojanje duguju istom izvoru: uobrazilji. Dakle, kada govorimo o laganju i, osobito, o laganju delatnika, ne bi trebalo da zaboravimo da se laž nije slučajno uvukla u politiku zahvaljujući ljudskoj grešnosti; već iz tog razloga moralni gnev je neće uništiti... Činjenične istine nikad nisu nužno istinite. Činjenicama su potrebni verodostojni svedoci kako bi mogle da budu utvrđene i održane, kako bi našle sigurno boravište na području ljudskih stvari. Laži se razumu često čine mnogo očevidnijim i privlačnijim nego stvarnost, pošto lažljivac ima tu veliku prednost da unapred zna ono što publika želi ili očekuje da čuje... U normalnim okolnostima lažljivca poražava stvarnost, za koju nema zamene; ma koliko bio velik splet neistina kakvog lažljivca, ipak taj splet, čak i ako on uzme u pomoć kompjuter, nikada neće biti dovoljno velik da bi prekrio beskrajnost stvarnoga. Lažljivac, doduše, može imati uspeha s mnogim pojedinačnim neistinama, ali će iskusiti da time neće proći ako laže iz principa.` Hana Arent (1906–1975) bila je jedan od najsjajnijih i najoriginalnijih političkih mislilaca XX veka, neuporedivi istraživač pojave totalitarizma, nasilja i zla u našem vremenu. Bez nje je nezamisliva savremena politička filozofija. Tokom celog svog života plodan esejista i filozof, filozofiju je studirala u Hajdelbergu kod Karla Jaspersa. Potom je morala da beži pred nacističkim progonom. Niz godina je predavala političku filozofiju u Njujorku i Čikagu. Ovo delo prvi put je objavljeno 1978. godine i zapravo je njeno poslednje delo, prebogato u svojoj izazovnoj analizi čovekove mentalne aktivnosti sagledanoj u dimenzijama mišljenja, volje i suđenja. * Johana Hana Arent rođena je 14. oktobra 1906. godine u Hanoveru u porodici imućnih Jevreja poreklom iz Kenigsberga (današnjeg Kalinjingrada) u istočnoj Pruskoj. U tom istom Kenigsbergu o kojem je Imanuel Kant, gotovo ne napuštajući kućni prag, napisao da je `takav grad pravo mesto za sticanje znanja o ljudima i svetu, čak i bez putovanja`, Hana Arent je provela detinjstvo. Godine 1933., posle studija u Marburgu, Frajburgu i Hajdelbergu, kod Jaspersa i Hajdegera, bila je prinuđena da napusti nacističku Nemačku. Posle bekstva u tadašnju Čehoslovačku, uz pomoć porodice koja je posedovala kuću sa ulaznim vratima na nemačkoj, a zadnjim vratima na čehoslovačkoj teritoriji, Hana Arent kratko boravi u Ženevi, a zatim u Parizu, da bi najzad 1941. godine utočište našla u Njujorku. Tačno deset godina kasnije u egzilu je napisala Izvore totalitarizma (The Origins of Totalitarianism), delo koje joj je donelo ono što će je pratiti kraja života - svetsku slavu i osporavanje. Slede Ljudska situacija (The Human Condition), Između prošlosti i budućnosti (Between Past and Future), Ajhman u Jerusalimu (Eichmann in Jerusalem), O revoluciji (On Revolution), Ljudi u mračnim vremenima (Men in Dark Times) i O nasilju (On Violence). Umrla je 4. oktobra 1975. godine, u trenutku kada je započela pisanje poslednjeg poglavlja obimne studije Život duha (Life of Mind) MG124 (N)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tema broja: Istok kao knjizevna inspiracija Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tema broja: Filozofija i religija Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tema broja: Meditacija Istoka i Zapada Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tema broja: Budizam - svetlo Azije Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tema: Sufizam Ibn Arabija Casopis za knjizevnost i umetnost Istoka Urednik Dusan Pajin. Kulture Istoka je naučni časopis o kulturi Azije koji je izlazio od 1984. do 1992. godine. Ukupno je imao 33 broja (32+ nulti). Kulture Istoka, koji je objavljivan sa podnaslovom `časopis za filozofiju, književnost i umetnost Istoka` nastao je 1984. godine, iste kad i časopis Moment za vizuelnu umetnost sa kojim deli i godinu gašenja.[2] O razlozima pokretanja ovog časopisa govori deo u `nultom broju` istog. Tamo je urednik Tode Čolak napisao: „ Kao skroman pokušaj da se odgovori na neke od ovih potreba pokrenut je i časopis „Kulture Istoka“. Iako je zamišljen da u svom sadašnjem tematskom opsegu pokriva i istražuje samo kulture istočnih naroda – u rasponu od Bliskog istoka do Japana – dakle, da ne pokriva i područje ne-evropskog uopšte, ipak verujemo da i ovako omeđeno polje istraživanja može, u našim uslovima, dati svoj mali doprinos dijalogu i sporazumevanju između kultura. ” Radovi u časopisu doticali su se najrazličitijih tema, od religije, jezika, istorije, preko pozorišta, borilačkih veština, sve do misticizma, medicine i astrologije. Godine 1988. je kao prateće izdanje časopisa pokrenuta edicija zbornika, koji su sadržavali pojedine temate časopisa, uz dodate tekstove. Zbornike je uređivao glavni urednik časopisa, povremeno u saradnji sa članovima redakcije. U periodu 1988-91. objavljeni su sledeći zbornici: Zen danas, Misticizam Istoka i Zapada, Kultura tela i borilačke veštine, Smrt i reinkarnacija, Meditacija Istoka i Zapada, Kosmologije – početak i kraj univerzuma, Istočnjačka medicina, Askeza i ljubav, San, java i buđenje. Kada je počeo građanski rat u Jugoslaviji nastao je raspad kulture pa je većina izdavača u Srbiji zapala u krizu. Dečije novine, kao izdavač iz Gornjeg Milanovca gase 1992. godine određeni broj časopisa, između ostalog i Kulture Istoka. Sama izdavačka kuća prestala je da postoji 2001. godine.[3] Atraktivnost tema i danas privlači čitaoce koje stare brojeve pronalazi u bibliotekama i na internetu. U časopisu Filozofija i društvo izašao je tekst Dušana Pajina o časopisu „Kulture istoka“ nakon 21 godinu od njegovog gašenja,[2] kao i članak u glasilu `Zlatna greda` pod nazivom `Kulture istoka - časopis za sva vremena`.[4] Periodičnost izlaženja Kvartalni časopis koji je izlazio na svakih tri meseca (četiri puta godišnje). Urednici i redakcija Glavni urednik nulog, prvog i drugog broja bio je Tode Čolak, a od četvrtog do trideset drugog Dušan Pajin. Redakciju su činili članovi iz različitih delova bivše Jugoslavije. Redakcija 1985: David Albahari, Rade Božović, Mirko Gaspari, Vesna Grubić, Zorana Jeremić, Radoslav Mirosavljev, Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dejan Razić, Mitja Saje, Nenad Fišer, Ivan Šop. Redakcija 1991: David Albahari, Karmen Bašić, Mirko Gaspari, Maja Milčinski, Branko Merlin, Anđelka Mitrović, Vlasta Pacheiner-Klander, Radosav Pušić, Jasna Šamić, Miroslav Tanasijević. Izdavački savet: David Albahari (zamenik predsednika), Bogdan Bogdanović, Ljiljana Bojanić, Jovan Ćirilov, Ašer Deleon, Desanka Gačić, Mirko Gaspari, Rada Iveković, Srećko Jovanović, Tvrtko Kulenović (predsednik), Ljiljana Nikolić-Jamagiši, Dušan Pajin, Ivan Šop, Darko Tanasković, Vinko Trček, Veljko Trojančević, Ljubica Vasiljević. Lektor: Jovan Pejčić Likovno-grafička oprema: Rade Rančić (nulti broj) Veljko Trojančević (od broja 1–2 do broja 25) Milan Jovanović (od broja 26 do broja 32) .[2] Autori priloga Za ovaj časopis su pisali brojni domaći, danas uspešni i poznati orijentalisti, redovni profesori Filološkog fakulteta na katedrama za japanski, kineski, turski, arapski jezik, ali i zaljubljenici i stručnjaci za kulturu Indije, Mongolije, Jugoistočne Azije, Sibira, Pakistana, Irana... Teme Tema časopisa je kulture Bliskog i Dalekog istoka a tokom izdavanja imala je redovne rubrike kao što su: Filozofije i kulture istoka Književnost: prevodi i poetike Ličnosti i događaji Osvrti i prikazi knjiga Pisma uredništvu Svaki broj imao je svoju zadatu temu poput „Arheologija Istoka: praistorija i protoistorija“ (četvrt broj), „Askeza i ljubav“ (sedamnaesti broj) i „Ideali ljudskog savršenstva“ (trideseti broj).