SJEĆANJA: Ivan Maček Matija Naslov Sjećanja / Ivan Maček-Matija ; [prevela Neva Toplak] Jedinstveni naslov Spomini. hrvatski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik hrvatski Godina [1983] Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Globus, [1983] (Ljubljana : Delo) Fizički opis 253 str. ; 25 cm Drugi autori - osoba Toplak, Neva Zbirka Plava biblioteka ISBN (Pl. s omotom) Napomene Prevod dela: Spomini Predgovor: str. 5-10 Registar. Predmetne odrednice Maček, Ivan-Matija, 1908-1993 Odlično očuvana knjiga.

Ivan Šmeljov Leto gospodnje II Praznici radosti žalosti Meki povez Izdavač Kalenić 400 strana I. S. Šmeljov je pisao Leto Gospodnje u emigraciji, „posle Rusije“, posle snažnog ununutrašnjeg potresa i gubitka svega što je prethodno sačinjavalo njegov život: rodnog doma, sina jedinca, Otadžbine – one zemlje koja je osvećena Ocem Nebeskim, koja daje krv i radost. Prema najpoznatijim delima Šmeljova – „Hodočašće“ i „Leto Gospodnje“ – mi dobro shvatamo lik one stare, pokloničke, trgovačke Moskve, koju je upoznao još kao dete…

Ivan M. Majski - USPOMENE SOVJETSKOG DIPLOMATE Иван М. Мајски - УСПОМЕНЕ СОВЈЕТСКОГ ДИПЛОМАТЕ БИГЗ , Београд , 1974. 332 страна Тврде корице у папирном омоту Димензије књиге 14 х 20 цм

Dr Ivan Ivanov - Da običaš život IK Kota Stara Zagora 2007. 52 str D.S.P.

MOJE DRUŽENJE S LORENSOM , Ivan Glišić , Autorsko izdanje Šabac 2008 , beleške o čitanjima dela Dejvida Herberta Lorensa ; mek povez, format 14,5 x 20,5 cm , latinica, 88 strana , ilustrovano,

Otkriće u izgubljenom vremenu Ivan Supek Globus Zagreb 1987 g./393 str. Tvrd povez sa omotom,odlicno ocuvana. -` Usredotočujući se na sukob na ljevici, sukob između izvornih slobodarskih težnji i partijskog vlastohleplja, dogmatizma i licemjerstva te ističući moralnu odgovornost intelektualaca, Supek pripovijeda o događajima koji su prethodili njegovu odlasku u partizane i vremenu koje uistinu možemo nazvati izgubljenim, prijetećim i nesređenim... S mnogo se argumenata može tvrditi da je zapravo najautobiografskiji Supekov roman, a ujedno i jedan od najautobiografskijih romana hrvatske književnosti 20. stoljeća. Ova knjiga već od prvih stranica magnetski privlači magičnošću autorove evokacije (svoga) života i vremena, ispričana između doslovnog dokumenta i beletrističke licencije. Stoga nam se neizbježno nameće pitanje žanrovskog određenja ove proze. Zaista, kakva je ovo knjiga? Neke dijelove čitamo kao romansiranu biografiju, neke opet kao pravu memoarsku literaturu; mjestimice nas silno privlači njezina dokumentarnost, ili, obratno njena uronjenost u literarnu fikciju. Sve skupa zajedno treba čitati kao izrazito konfesionalno štivo, kao svojevrsni i neponovljivi autorov ispit savjesti`... vr288x

Izdavač: BERNAR, Stari Banovci - Beograd 248 str. ; 14 x 20 cm - Ćirilica / Tvrd povez sa omotom

Izdavac Bigz 1974 tvrdog poveza na 332 str jako lepo ocuvana

238 str A5 Ivan Ivanović je tvrdio da Udba 1993. nije imala preča posla od konfiskacije “Ukletog Srbijanca”! Dok Boru srbofobični fanovi ushićeno nazivaju “boljim od dva Ćosića”, potencirajući animozitet prema prezimenjaku Dobrici, kada se pomene Ivan Ivanović, većem dijelu savremene srpske javnosti prvo pada na pamet TV voditelj iz Beograda. Šteta što je tako, jer isto ime i prezime nosi i pisac koji je u vrijeme SFRJ zaista bio disident i stradalnik. Za razliku od mnogih koji se pozivaju na takav status, iako su se provukli neokrznuti kroz neslobode tog vremena. I ne samo to – osim davne subverzivnosti, Ivanović je bio i umjetnički uvjerljiv. To mu nije pomoglo 1972. godine, kada je zbog svog prvog romana “Crveni kralj” osuđen na 24 mjeseca zatvora. Način na koji je pisao o fudbalu i socijalizmu nije bio smiješan tadašnjim čuvarima poretka. Objavio je1982. još jedan zapažen roman, “Arizane”. Deceniju kasnije, dočekao je kraj dotadašnjeg sistema. Istovremeno, počinju postjugoslovenska previranja u Srbiji i pucnjava preko Drine. Na ove izazove Ivanović reaguje dezorijentisano, mada sa drugačijim predznakom od Bore Ćosića. Autor “Crvenog kralja”, koji je kao uzroke svog ispaštanja u bivšoj državi javno označio ličnu antikomunističku orijentaciju i činjenicu da je sin četničkog komandanta iz Drugog svjetskog rata, nije primjetio da se vremena mijenjaju. Do 1993. završio je roman “Ukleti Srbijanac”, unoseći, prema vlastitom priznanju, u glavnog junaka knjige Rastislava Jugovića mnoštvo autobiografskih elemenata. Za Ivanovića, ključna odrednica ove knjige je njen antiratni naboj. Ali, uz potpuno odsustvo svijesti o tome da je daleko više istinskog pacifizma bilo u rovovima srpskih boraca na Ozrenu ili Dinari nego na transparentima “Žena u crnom” sa beogradskih trgova. Takođe, Jugoviću/Ivanoviću bilo je važno da takav gard u romanu predstavi kao autentični srpski patriotizam, a ne kao nastavak iluzija o “bratstvu i jedinstvu”. Ipak, kao i u sličnim političkim istupima inače sjajnog pisca Dragoslava Mihailovića, čitava Ivanovićeva zamisao skliznula je do bizarnog sistema vrijednosti u kojem je patriotizam rezervisan samo za sunarodnike koji govore ekavicu. Drugim Srbima, koji se služe ijekavicom, namijenjena je distanca, pa i prezir. Tako je poštovalac četničkih tradicija od 1941. do 1945. stigao do neobičnog ubjeđenja da bi Draža Mihailović, da je bio živ, u ratovima devedesetih postao član Helsinškog odbora Sonje Biserko. Zagovarajući ovaj paradoks, Ivan Ivanović nastavio je da opisuje sebe kao “suvišnog pisca” u Srbiji, iako ga to nije spriječilo da, nakon 5. oktobra, kao kadar Srpskog pokreta obnove, provede tri godine na solidnoj sinekuri u Ministarstvu kulture iste te države. Šta kad Udba nema preča posla? U njegovom slučaju, žalosne političke kontroverze pratilo je karikaturalno objašnjenje sudbine “Ukletog Srbijanca”. Ivanović tvrdi da je, sticajem okolnosti, sa poznatim, sada pokojnim estradnim menadžerom Rakom Đokićem, postigao dogovor da mu on objavi roman u Novom Sadu. – Na scenu je ponovo stupila Udba, ovoga puta u službi novog srpskog vladara. Bilo je dovoljno da DB pozove izdavača na informativni razgovor i predoči mu šta ga sve čeka ako ne stopira roman, progon zbog utaje poreze i slično, pa da uništi ceo tiraž od 4000 primjeraka – opisao je Ivanović situaciju. Autor nikad nije suvislo objasnio misteriozni put navodno “bunkerisane” knjige do knjižara – gdje je nije bilo u izobilju, ali se nije mogla tretirati ni kao raritet. Bez obzira na kasniju odstupnicu u vidu rečenice o “dvojici vještih trgovačkih putnika koji su spasili 100 primjeraka”, izvjesno je da je ova teorija u domenu naučne fantastike. Prije svega, zato što počiva na promašenoj ocjeni da je bilo koji političar tog vremena, od najuticajnijeg do najmarginalnijeg, smatrao relevantnom ili opasnom bilo kakvu knjigu, uključujući i “Ukletog Srbijanca” Ivana Ivanovića. Tu više uopšte nije važan odnos prema vladavini Slobodana Miloševića. Jer, katastrofalne ili apologetske ocjene tog perioda, svejedno, ne mijenjaju činjenicu da je 1993, u vrijeme totalne stihije u Srbiji i regionu, sa turbo-folkomkao dominantnom “zabavom miliona”, piscima preostalo tek puko lamentiranje nad kletom sudbinom u kojoj se “po njima ništa neće zvati”. Ni tada, ni sada, ovakav rasplet ne bi promijenio čak ni imaginarni udruženi stvaralački poduhvat Andrića, Dostojevskog i Foknera “u šest ruku”. Takav efekat pogotovo nemaju neistine Ivana Ivanovića i Bore Ćosića, različite po motivima, ali, bez obzira na falsifikovanje realnosti, podjednako dirljive zbog utopijske vjere u moć i uticaj pisane riječi, koja nikada više neće imati domete kao u danima njihove mladosti. (tekst preuzet sa NSPM) Ivan Ivanović (Niš, 19. decembar 1936) srpski je književnik.[1] Njegov legat deo je Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”. Život Rođen je 19. decembra 1936. godine u Nišu. Otac Božidar, Boža Ivanović, oficir, poginuo je u Drugom svetskom ratu boreći se u sastavu Jugoslovenske vojske u Otadžbini Dragoljuba Mihailovića, a majka Milja bila je učiteljica u selu Žitnom Potoku u Pustoj reci, odakle su Ivanovići i poreklom. Osnovnu školu završio je u Žitnom Potoku, gimnaziju u Prokuplju[1]. Diplomirao je svetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Deset godina je radio kao srednjoškolski profesor književnosti u Aleksandrovcu i Kuršumliji, a onda otpušten iz službe. Posle toga se preselio u Beograd, gde se bavi pisanjem u vidu profesije. U vreme SFRJ su mu knjige zabranjivane, a on suđen zbog njih. U to doba su ga branili poznati advokati Srđa Popović i Milivoje Perović, pa je izbegao zatvorsku kaznu. Nastankom višestranačja u Srbiji, postaje aktivni opozicionar kao član Demokratske stranke i aktivno učestvuje u svim protestima protiv Miloševića devedesetih godina. Iz Demokratske stranke se iščlanio 6. oktobra 2000. godine. Kao član Srpskog pokreta obnove bio je na dužnosti pomoćnika ministra kulture od 2004. do 2006. godine. Književni rad i sudski progon vlasti U literaturu je ušao 1972. godine romanom „Crveni kralj” koji je štampan u hiljadu primeraka. Knjigu je napisao 1969. u Kuršumliji u vreme kada su sa političke scene uklanjane nepodobne struje u partiji - liberali. Prvobitno nije mogao da pronađe izdavača i bio je odbijen nekoliko puta. Godine 1972. knjigu je objavio jedan od retkih nezavisnih izdavača u Srbiji tog perioda, Slobodan Mašić. Glavni lik u romanu je fudbaler Zoran Jugović (Zoka King), koji emigrira u Ameriku gde uspešno igra fudbal. Za lika je pisac imao inspiraciju u popularnim fudbalerima Dragoslavu Šekularcu, Jovanu Miladinoviću i Veliboru Vasoviću. Za vlast problematičan deo u romanu je bio kada glavni lik kaže: „Ma ta Jugoslavija je zemlja u kojoj ne želim da živim, majke joj ga...“ Javni tužilac u Prokuplju je smatrao da roman „napada Jugoslaviju i socijalizam”. Komunistička vlast je roman zabranila svega dva meseca nakon izlaska, pisca osudila na dve godine zatvor i otpustila ga s posla kao moralno i politički nepodobnog da vaspitava omladinu. Na suđenju za zabranu knjige Ivanovićev izdavač Slobodan Mašić je za veštake izabrao profesora etike Vuka Pavićevića i profesora prava Radomira Lukića. Pavićević je govorio je da se oni nisu izborili za revoluciju da bismo zabranjivala knjige, da i četnička deca imaju pravo da pišu kao i svi drugi... Javni tužilac je u jednom trenutku rekao Pavićeviću: „Profesore, svaka Vama čast, ja znam da ste Vi veliki znalac i komunista, član CK, ali ja imam podatke od Udbe da je taj glavni junak, Zoran Jugović radio za CIA.“ Većina intelektualaca je podržavala Ivanovića, posebno Borislav Pekić, Dragoslav Mihailović i Branko Ćopić. Drugi pisci i intelektualci držali su se po strani, poput Miodraga Pavlovića, Vaska Pope, Mirka Kovača i Danila Kiša. Tokom progona književnika, njegovu kuću je u više navrata pretresala UDBA. Glavni povod za to je bio slučaj kada su mu navodno pronašli emigrantski četnički list, koji mu je ispao iz pisma koje mu je predao i zahtevao da pismo otvori, sekretar škole gde je bio zaposlen. Prvobitnu presudu su preinačili, zbog pritiska javnosti i procene da ne bi ostavljala dobar utisak u narodu. Iako je presuda bila poništena, Ivanović nikada nije bio rehabilitovan niti je dobio obeštećenje. Sedamdesetih i osamdesetih godina biva suočen sa velikim problemima oko izdavanja svojih drugih dela, da bi tek krajem devedesetih njegova dela dobila na značaju i konačno bio priznat kao značajan srpski savremeni pisac. Roman „Crveni kralj” je ponovo objavio BIGZ 1984. godine. Legat Ivana Ivanovića Ivan Ivanović, književnik, u udruženju `Adligat` daje intervju Ranku Pivljaninu, novinaru dnevnog lista `Blic` (28.02.2019.) Njegov legat deo je Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”. U legatu se nalazi 821 monografska publikacija, od čega je dve trećine potpisano sa posvetom autora, 165 primeraka periode i 121 predmet za posebne fondove. Legat obuhvata Ivanovićevu arhivu, rukopise, isečke iz novina i mnogobrojna dokumenta koja se odnose na progon i sudske procese koji su se u više navrata vodili protiv njega. U legatu se nalazi originalno sudsko rešenje o zabrani knjige `Crveni kralj` te odluke o izbacivanju sa posla povodom objave knjige. Nakon čina zabrane različito su reagovale Ivanovićeve kolege pisci. Tako Borislav Pekić šalje pismo podrške i izražava protivljenje cenzuri i gušenju sloboda pisca. Njegovo pismo kao i korespondencija vođena povodom procesa, takođe su deo legata. Ivanović je u svoj legat ostavio i antiratnu knjigu „Ukleti Srbijanac” koja nije bila po volji vlasti u Srbiji sa početka devedesetih, tako da je tek mali broj primeraka knjige štampan u ograničenom tiražu i sačuvan, dok je ostatak tiraža verovatno završio u starom papiru. Dela Romani Crveni kralj (1972) Vrema sporta i razonode (1978) Arizani (1982) Živi pesak – živo blato (1986) Niški gambit (1988) Jugovac ili Kako ući u istoriju (1989) Fudbalska generacija (1990) Braća Jugovići ili Kako izaći iz istorije (1990) *Ukleti Srbijanac (1993)* Vojvoda od Leskovca (1994) Crni dani Rake Drainca (1997) Drainac između četnika i partizana (2003) Narodna buna; Četnici (Prvi deo trilogije) (2006) Narodna buna; Toplička država (Drugi deo trilogije) (2007) Portret umetnika u starosti: roman bez laži (2007) Drainac (2011) Narodna buna; Partizani (Treći deo trilogije) (2014) `Ivanov gambit` (vodič kroz opus pisca), izdavači `Adligat` i biblioteka `Milutin Bojić` Beograd, 2020. Zbirke novela Ikarov let / Razgovor sa Lujom (1968) Novele - male (1997). Ova knjiga sadrži 7 novela: „Medved u južnoj Srbiji”, „Ikarov let ili između oca i ujaka”, „Ikarov pad ili povratak u zavičaj”, „Razgovor sa Lujom”, „Kučka i njeni sinovi”, „Šećer dete”, „Šopska ambasada”. Novele - velike (1997). Ova knjiga sadrži 8 novela: To su: „Dva mrtva pesnika”, „Garinča”, „Kozja krv”, „Orlovi nokti”, „Džika iz Džigolj”, „Lopta je okrugla”, „Vampir”, „Beli anđeo”, „Holanđanin lutalica”. Kako upokojiti Drainca - Antropološke novele (2011). Ova knjiga se sastoji od deset novela: „Evropa u Srbiji”, „Vampiri su među nama”, „Mirakulum na pravnom fakultetu u Beogradu”, „Srpske akademije”, „Upokojen Drainac”, „Rat romanima u Toplici”, „Posle pesedet godina u Župi”, „Don Vito Korleone”, „Srbija neće da čuje za Vlastu iz Šarkamena”, „Mrtav pisac”. Drame Crveni pevac, crni rak (2001) Niš na krstu: tri drame iz političkog života Niša [Udbaš; Crveni pevac; Niški tribunal] (2005) Zbirka poezije Čitanka srpske političke poezije (sa Marinkom Arsićem Ivkovim) Politički spisi Srpska priča: četnici i partizani Nisam kriv Antipolitičar (2004) Draža Mihailović na sudu istorije - esej-rasprava (2012) Roman o njemu Dragoljub Todorović - Slučaj „Crveni kralj“: (osuda i izgon Ivana Ivanovića) (2005) Њ02

Mek povez. U odličnom stanju.

Ogled iz antropologije knjizevnosti Eseji Izdavac - Altera, Beograd Godina - 2012. Tiraz samo 300! Crveni kralj Knjiga u vrlo dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,mek povez,format 20 cm,196 str. (85)

Dobro očuvana, ima posvetu. Zp

60257) Otkriće u izgubljenom vremenu , Ivan Supek , Globus Zagreb 1987 , Usredotočujući se na sukob na ljevici, sukob između izvornih slobodarskih težnji i partijskog vlastohleplja, dogmatizma i licemjerstva te ističući moralnu odgovornost intelektualaca, Supek pripovijeda o događajima koji su prethodili njegovu odlasku u partizane i vremenu koje uistinu možemo nazvati izgubljenim, prijetećim i nesređenim... S mnogo se argumenata može tvrditi da je zapravo najautobiografskiji Supekov roman, a ujedno i jedan od najautobiografskijih romana hrvatske književnosti 20. stoljeća. Ova knjiga već od prvih stranica magnetski privlači magičnošću autorove evokacije (svoga) života i vremena, ispričana između doslovnog dokumenta i beletrističke licencije. Stoga nam se neizbježno nameće pitanje žanrovskog određenja ove proze. Zaista, kakva je ovo knjiga? Neke dijelove čitamo kao romansiranu biografiju, neke opet kao pravu memoarsku literaturu; mjestimice nas silno privlači njezina dokumentarnost, ili, obratno njena uronjenost u literarnu fikciju. Sve skupa zajedno treba čitati kao izrazito konfesionalno štivo, kao svojevrsni i neponovljivi autorov ispit savjesti. Tekst uopće aleatorski vodi svoju igru između fikcija i istine, varirajući na klasičnu spoznajnu temu: godine učenja, putovanja, mitova stoljeća i konfrontacija drugoga svjetskog rata, predratni Zagreb, partija, ideologija, svjetska revolucija, čistke, sukob na ljevici, leipziški studij teorijske fizike kod Heisenberga, pariški kod Broglie, austrijski gestapo-zatvor, priključenje NOB-pokretu, partizanski Otočac, Kongres hrvatskih kulturnih radnika u Topuskom 1944 godine, sve te i druge biografske epizode, dijalozi iz sjećanja, usredotočuju se narativno, introspektivno, dramski, u ključnom trenutku piščeve hamletski zgusnute nedoumice. U ovoj romansiranoj historiji iluzija, trijumfa i brodoloma pronalazimo povjerenje u opstojnost i dostojanstvo intelektualne vertikale, vjeru u toliko ugrožene i danas često poremećene ljudske vrijednosti uopće, Stoga možemo reći da ova knjiga ima sve atribute humanističke književnosti, u čiju se posljednju riječ ipak, općenito, nadamo tvrd povez, format 14 x 20,5 cm , zaštitni omot, latinica, 393 strane

Dr Ivan Ribar : USPOMENE IZ NARODNOOSLOBODILAČKE BORBE , Vojnoizdavački zavod JNA Vojno delo Beograd 1961, tvrdi povez, str. 236. Ribar Ivan, 1881-1968 Народноослободилачка борба 1941-1945 -- У успоменама Očuvanost 4-.

Ivan R. Dragović PREKO ČAKORA I PREVIJE priče i sećanja iz Drugog svetskog rata Beograd, 2000. Udžbenički format, 186 strana. Lepo očuvana.

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 370

odlično stanje, omotnica min. iskrzana, 331str.,tvrdi povez,20cm, š y2,a34,k09

Statista na samitu Izdavac - Narodna knjiga, Beograd Godina - 1984. Knjiga u dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,mek povez,format 17 cm,205 str. (88)

Ivan Singer - Blagoslov moga oca, moje spasenje , izdanje Gradska biblioteka Vršac . Odlična, unutra kao nova !!

Odlično stanje U knjižari je 3650 dinara, ako se uopšte i nađe negde Autor : Dušan Karpatsky Izdavač : UNIVERSITY PRESS Rijecju Epistolar naslovio je ceski kroatist i bohemist Dusan Karpatsky zbir pisama koja su se kroz pedesetak godina njegova radnoga vijeka nakupila u njegovu arhivu a za koja smatra da ne bi trebala jednom zauvijek propasti, jer su ona s jedne strane svjedocanstvo o saradnji, prijateljstvu i cak ljubavi svoje vrste, a s druge strane mnoga od njih spadaju u pravu knjizevnost. I stoga ih (u izboru) i objavljuje, jer znace svojevrsno blago, i to sigurno ne samo za njihova adresata. Epistolar sadrzi ukupno pisma od oko 140 posiljatelja, vecinom knjizevnika, cija je djela adresat prevodio, ili cija je djela objavljivao kao urednik ceskih knjizevnih casopisa. Svrstao je njihove autore i posiljatelje uglavnom hronoloski, prema tome kako i kada se s njima upoznao. Od hrvatskih pisaca tu se nalaze npr. Branko Belan, Ivo Bresan, Vladan Desnica, Ivo Franges, Ivan Golub, Vlado Gotovac, Ljudevit Jonke, Davor Kapetanic, Slavko Kolar, Miroslav Krleza, Vojislav Kuzmanovic, Ranko Marinkovic, Tonko Maroevic, Marijan Matkovic, Predrag Matvejevic, Slavko Mihalic, Vlatko Pavletic, Pavao Pavlicic, Nikica Petrak, Vojmil Rabadan, Ivan Raos, Andriana Skunca, Antun Soljan, Nikola Sop, Dragutin Tadijanovic, Sasa Veres, Igor Zidic. Od nekoga samo par rijeci na razglednici, od mnogih mali izbor iz gomile pisama. Od pisaca iz drugih zemalja bivse Jugoslavije tu su I. O. Miodrag Bulatovic, Oskar Davico, Jovan Hristic, Hamza Humo, Dzevad Karahasan, Mihailo Lalic, Esad Mekuli, Grozdana Olujic, Miodrag Pavlovic, Vasko Popa, Jara Ribnikar, Mesa Selimovic, Goran Stefanovski, Husein Tahmiscic, Cedo Vukovic. Od zastupljenih ceskih knjizevnika svakako su naznacajniji nobelovac Jaroslav Seifert i drugi veliki pjesnici, kao Vladimir Holan, Josef Palivec i Ludvik Kundera, od prozaika npr. Josef Skvorecky, od dramaticara Vaclav Havel. Od slovackih pisaca prije svega Dominik Tatarka.

ZVEZDOBROJCI 2 - ĐAJA, CVIJIĆ, NIKOLIĆ, BOŠKOVIĆ Prevod - Aleksandra Ninković Tašić Izdavač - Agape knjiga, Beograd Godina - 2019 322 strana 17 cm ISBN - 978-86-81602-01-0 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Predgovor IVAN ĐAJA Kratka biografija OTKRIĆE SVETA Susret starosti i detinjstva Detinjstvo otkriva svet Normandija Detinjstvo u Avru Novi mornar na brodu Lutanje po Atlantiku Detinjstvo kraj Atlantika Flota u lokvi Izdajstvo malog prsta Umesto za Ameriku - za Beograd S mora rekom Na velikom vašaru Mnogo lepše nego na vašaru San-Miše Divno, šareno jare... Pod sjajnim zvezdama Muke s grlenim Miris perunike i kupine Vitez Karađorđeve zvezde s mačevima Živ primer herojstva Gospodin s polucilindrom Beograd u plamenu Nadmašena mašta Pred Stevanom Sremcem Izvor umetnosti i nauke Dah literarne reči Klasični duh obrazovanja Put ka rodnom kraju Za vaspitnu školu JOVAN CVIJIĆ Religija velikog ispitivača prirode Jovana Cvijića IZ USPOMENA I ŽIVOTA Detinjstvo i niža gimnazija 1. Detinjstvo u Loznici 2. Školovanje u Šabačkoj gimnaziji 3. U Beogradskoj gimnaziji Smrt dr Jovana Cvijića ATANASIJE NIKOLIĆ Kratka biografija Atanasija Nikolića Početak spisa Atanasija Nikolića BIOGRAFIJA ATANASIJA NIKOLIĆA VERNO SVOJOM RUKOM NAPISANA 1. Mesto moga rođenja i opisa gde sam osnovne škole svršio 2. Opis kako sam gimnaziju svršio 3. Opis moga života, kako sam u Đuru slušao filozofijske nauke 4. Opis mojega života kod artiljeriste 5. Opis mojega života, kao učitelja crtanja RUĐER BOŠKOVIĆ Milutin Milanković o Ruđeru Boškoviću DNEVNIK SA PUTA IZ CARIGRADA U POLJSKU `Zvezdobrojci 2, nova knjiga i nastavak knjige Zvezdobrojci, koju je priredila čudesna Aleksandra Ninković Tašić u kojoj o svom životu govore Ruđer Bošković, Jovan Cvijić, Atanasije Nikolić i Ivan Đaja. Zvezdobrojci 2 bude ne samo uspavano nasleđe, već su i neobičan putokaz ka životu vrednom življenja. U centru većine priča – zahvalnost prema majci, ili Svetom Savi, il kao u Đajinom slučaju – prema pesniku. Piše Đaja da je kao dečak hodao sa svojim učiteljem kada sretoše jednog starog čoveka. Taj starac pomilovao je umladog Đaju, a učitelj mu reče da odrecituje poslednju pesmu koju su učili. Pošto mali đak to učini, kaže mu učitelj sada Ivane, poljubi ovom čiki ruku. Pitao sam mog učitelja, ko je bio čovek kome poljubih ruku. On je, reče mi učitelj, napisao tu pesmu koju si odrecitovao. To je bio Jovan Jovanović Zmaj. I eto, kaže Đaja, od tada do danas ja žalim što mu ne poljubih obe ruke.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Aleksandar Milenković : URBANI SENTIMENTI - Anahronika Lepe Varoši / Milenković, Aleksandar, 1930- Вршац : А. Миленковић : Друштво Вршац лепа варош, 2000 , Fizički opis 219 стр. : илустр. ; 24 cm Речник туђица и жаргона: стр. 213-219 На корицама белешке о аутору и делу с ауторовом сликом. Predmetne odrednice Вршац -- У успоменама Očuvanost 4- ; ima autorovu posvetu B i o g r a f i ja arhitekte dr Aleksandra Milenkovića (Stručni rad, umetničko stvaralaštvo, društvene aktivnosti) * Rođen 18.12.1930 g. u Vršcu, Srbija. Otac dr Ivan, doktorirao pravne nauke u Budimpešti, nosilac je plemićke titule von Heldenstreit (Od junačke bitke) po pretku, štabnom oficiru 12. Banatske graničarske regimente Carevine Austrije. Majka Vida vodi poreklo od hajduka Veljka Petrovića. Sa suprugom Mirjanom, rođenom Opačić, diplomiranim filologom, ima sina Bojana (1963.) i ćerku Doru (1966.) * Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Vršcu. * Maturirao 1949. g. u Realnoj gimnaziji (kao prvi u rangu). * Diplomirao na Arhitektonskom fakultetu Tehničke velike škole u Beogradu 1956. g. Odbranio diplomski rad (Ambasada SFRJ u Kairu) sa ocenom 10. * Završio Školu rezervnih inženjerijskih oficira, Karlovac, 1957. g. Ima čin rezervnog inženjerijskog kapetana I klase. * Polagao Doktorski ispit 1989. god. na temu Kriterijumi vrednovanja arhitektonskog stvaralaštva * Odbranio 1989. godine doktorsku disertaciju Savremeno vrednovanje arhitektonskog stvaralaštva na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Knjiga posvecena legendarnoj glumici Sonji Savic - odlicno ocuvana - prodaje se u stanju kao na slikama SONJA SAVIC - filmografija 1980.е▲ 1980. Звезде које не тамне Соња 1981. Лагани повратак 1982. Живети као сав нормалан свет 1982. Коже Сафија 1982. Четвртак уместо петка Девојка 1982. Вереница 1983. Нешто између Твигица 1983. Шећерна водица Бранка Ђурић Дечка 1983. Карловачки доживљаји 1889 Милица 1984. Нешто између (ТВ серија) Твигица 1984. Дивља патка Хедвига 1984. Давитељ против давитеља Софија 1984. Камионџије опет возе Анђелија 1984. Балкански шпијун Соња Чворовић 1984. Уна Уна 1984. Увек са вама Дебела девојка 1984. Формула 1 (ТВ серија) 1984. У срцу моје плавуше Собарица 1985. Задатак Марија 1985. Госпођица Јулија Јулија 1985. Живот је леп Певачица 1986. Ноћ пуног месеца Соња 1986. Црна Марија Ања 1986. Мајстор и Шампита Софија Марковић „Шампита“ 1986. Секула и његове жене Спасенија 1987. Осуђени Судијина кћи 1987. И то се зове срећа 1987. Телефономанија Драгана 1988. Чавка Учитељица 1988. Браћа по матери Аница (стрина) 1988. Тамна страна Сунца Аленова девојка 1989. Масмедиологија на Балкану Славка 1989. Како је пропао рокенрол Бојана 1990.е▲ 1990. Балканска перестројка Славка 1991. Кључеви аркане Хостеса 1992. Ми нисмо анђели Марта 1992. Увод у други живот Татјана 1992. Живот и Литература — Данило Киш 1994. Ни на небу, ни на земљи Црвенокоса 1995. Отворена врата Заносна плавуша 1996. Иван Евина пријатељица 1996. Урнебесна трагедија Виолета 1997. Танго је тужна мисао која се плеше Вероника

U SASVIM SOLIDNOM STANJU Izdavač: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd 1997; Milutin Milanković - Izabrana dela: knj. 6 Detaljnije: tvrd povez sa zlatotiskom, strana 660, ilustracije, 24cm, Sadržaj Predgovor INŽENJERSKA TEORIJA I PRAKSA Prilog teoriji krivih pritiska (doktorska disertacija) Tehnička književnost Najracionalnija konstruktivna visina i razmak rebara kod Enebikove tavnice O membranama jednakog otpora Rodoslov armiranog betona Vavilonski toranj moderne tehnike RADOVI IZ MATEMATIČKE FIZIKE Osobina kretanja u jednome specijaliziranom problemu triju tela O primjeni matematičke teorije sprovođenja toplote na probleme kosmičke fizike O teoriji Michelsonova eksperimenta Anormalni stadijumi planetskih atmosfera O drugom postulatu specijalne teorije relativiteta PRE I POSLE KANONA Prilog teoriji matematske klime O pitanju astronomskih teorija ledenih doba Ispitivanje o klimi planete Marsa Kalorična godišnja doba i njihova primena u paleoklimatskom problemu Ispitivanja o termičkoj konstituciji planetskih atmosfera Kalendar Zemljine prošlosti O oscilacijama temperature u raznim slojevima Zemljine atmosfere Sekularna pomeranja Zemljinih polova rotacije Novi rezultati astronomske teorije klimatskih promena O udelu egzaktnih nauka u ispitivanju geološke prošlosti KORENI I NADAHNUĆA Pismo Milana Milankovića Ruđer Bošković Govor g. Milutina Milankovića Predgovor Pogled na ulogu Teslinih pronalazaka u razvitku elektrotehnike O SAVREMENICIMA NAUKE I ONI O NJEMU Pismo Svevaseljenskog Patrijarha Tri pisma akademika Andrije Mohorovičića Govor g. Milankovića, dekana filosofskog fakulteta na sahrani Jovana Cvijića O pomeranju Zemljinih polova (uspomena na Alfreda Vegenera) Srpskoj kraljevskoj akademiji (predlog za izbor Jovana Karamate za dopisnog člana) Govor Akademika M. Milankovića na pogrebu pok. M. Petrovića Milutin Milanković: Profesor Petrović Od svih naših naučnika Dopisna karta Pavla Savića Referat o p. Pavlu Saviću dopisnom članu kao kandidatu za izbor za pravog člana Odeljenja prirodno-matematičkih nauka S. A. N Tri pisma akademika Paje Jovanovića In memoriam d-r Ivan Arnovljević In memoriam d-r Branislav - Brana Petronijević Govor A. Belića na komemoracije Milutinu Milankoviću Miodrag Tomić: Milutin Milanković - nastavnik i naučnik Petar Stefanović: Uspomena na Milutina Milankovića naučnika i čoveka PREPISKA SA VELIKANIMA NAUKE Vladimir Kepen Alfred Vegener Viktor Konrad Fridrih Cojner Alberto Blan Beneficijat Eberl Rudolf Graman Vilhelm Majnardus Albreht Penk Paul Bek Karlo Somiljana Valter Vunt Volfgang Sergel Beno Gutemberg

Moderna galerija „Likovni susret“, Subotica, 2011. Razgovori, druženja, podsticajne razmene misli sa vodećim intelektualcima onog vremena (Kondor, Lajoš Nemet, Lajoš Kašak, L. Trifunović, M. Konjović, T. Manojlović) daju pečat ovoj knjizi i uzbudljivo ispričanom životu njenog autora. Autobiografija sa Belom Kondorom je mnogo više od autobiografije njenog autora, poznatog subotičkog istoričara umetnosti Bele Durancija. Na prvom mestu, to je priča o prijateljstvu Durancija i vodećeg mađarskog posleratnog umetnika Bele Kondora. Međutim, njihovi susreti tek su granične linije u okviru kojih Duranci iscrtava portret dva društva – onodobnog jugoslovenskog, potonjeg srpskog – i mađarskog. Prožimanje te dve kulture, njihovi razlazi i dodiri, postali su tema Durancijevog rada i obeležili njegovu karijeru. Razgovori, druženja, podsticajne razmene misli sa vodećim intelektualcima onog vremena (Kondor, Lajoš Nemet, Lajoš Kašak, Lazar Trifunović, Milan Konjović, Todor Manojlović) daju pečat ovoj knjizi i uzbudljivo ispričanom životu njenog autora. Bela Duranci (Tomori pustara, Bač, 5. srpnja 1931.), vojvođanski je povjesničar umjetnosti, likovni kritičar, kroničar, erudit i pisac. Dalji je rođak Lajče Budanovića (Budanović je Duranciju dalji ujak). Životopis Rodio se u Baču 1931. u obitelji Slovaka Jovana(Jan) i bunjevačke Hrvatice Katice. Majčina obitelj bila je iz tog kraja, a otac se kao bilježnik doselio u taj kraj. Odatle je s obitelji Duranci otišao živjeti u Selenču, Monoštor te u Bođane. U Bođanima je vidio freske Hristifora Žefarovića. Tu se prvi put sreo s visokom umjetnošću što je utjecalo na izbor njegovog životnog zvanja. Gimnaziju je upisao u Somboru, a završio u Subotici. U Suboticu je došao početkom siječnja 1945. i za stalno ostao u njoj. Izbivao je samo kad je otišao studirati u Beograd gdje je diplomirao povijest umjetnosti na Filozofskom fakultetu. Iz poštovanja prema ljudima s kojima je živio, naučio je srpski, mađarski i njemački. Kratko je izbivao iz Subotice dok je bio školski tajnik i nastavnik crtanja u Bajmaku. Radni je vijek proveo u Subotici gdje je radio u brojnim kulturnim ustanovama, a i sam je osnovao brojne kulturne ustanove (1962. Galerija Likovni susret ). U Subotici je prvo radio izvan likovne umjetnosti. Bio je sreski porezni inspektor. 1959. prešao je u Gradski muzej u Subotici u kojem je postao kustos. Radio je u njemu do 1975. godine. Neko je vrijeme interventno predavao povijest umetnosti u subotičkoj gimnaziji nakon tragične smrti nastavnika. Poslije je bio zaštitar Doma kulture. Surađivao je s Međuopćinskim zavodom za zaštitu spomenika kulture, kojem je bio suosnivač 1980. godine. Kroničar je likovnog života preko 45 godina. Umirovio se 1984. godine. Unatoč tome, nastavio je plodni autorski rad. I prije i poslije nego što se umirovio je postavljao izložbe, kojih je postavio na stotinjke. Veliki su doprinos kulturi njegova djela o vojvođanskom likovnom životu 18. i 19. stoljeća, a iznimno je cijenjeno njegovo poznavanje mađarske secesije u arhitekturi, prepoznatljivom obilježju grada Subotice. 2001. je godine dobio nagradu Ferenc Bodrogvári. Pisao je za Subotičke novine. Članom je Savjeta za kulturu Izvršnog vijeća AP Vojvodine (uz Zoltána Siflisa, Berislava Skenderovića i druge)[1] Protagonist je dokumentarnog filma Branka Ištvančića Od zrna do slike.[2] Djela Objavio je preko dvadesetak knjiga i preko stotinjak separata. Izbor iz djela: A vajdasagi epiteszeti szecesszio , 1983. (Arhitektura secesije u Vojvodini) (fotografije: Augustin Juriga) Oromi szallasok , 1984. Subotica: slike, reči, zvuci/Szabadka: kepekben, szavakban, zeneben (suautori Boško Krstić, Tomislav Vojnić, Eva Bačlija i dr., fotografije Zlatko Jovanov i Augustin Juriga. Umetničke kolonije, 1989. Fotografije Vilmos Bertalan, György Maki, Augustin Juriga i Aleksandar Sedlak. Dizajn: mr. Ivan Hegediš. Urednik: Milovan Miković Slikar Stipan Kopilović : 1877. – 1924., 1990. fotografije Augustin Juriga. Dizajn: mr. Ivan Hegediš. Urednik: Milovan Miković Slikar Stipan Kopilović : 1877. – 1924.(reizdano 2011.; fotografije Augustin Juriga, urednik Tomislav Žigmanov, stručna suradnica Olga Šram, likovna oprema Darko Vuković, teh. urednik Gábor Mészáros)[3] Donacija dr. Vinka Perčića, umjetnine zavičajne zbirke , 1996. (fotografije: Augustin Juriga) Nesto Orčić, monografija, 2007. (Naco Zelić, Béla Duránci, Andrija Kopilović, Marija Šercer, Drago Miletić, Stano Jančić, urednik Milovan Miković Splav fregate Meduza, dnevničke bilješke, 2011.[4] Nagrade Dobitnik je brojnih nagrada. Pro urbe, 1996. nagrada Ferenc Bodrogvári, 2001. nagrada Bela Kondor, za razvitak grafike, 2008. počasni građanin Subotice, 2008. Osnivač stila i umetničke škole u ​​svetu mađarske moderne umetnosti, počeo je školovanje na Fakultetu likovnih umetnosti Mađarske akademije lepih umetnosti 1950. godine, a diplomirao na grafičkom odseku 1956. Čak je i njegov diplomski rad (serijal Doža) izazvao veliki odjek: ne samo umetnici, već i kritičari su ga primetili, među njima i Lajoša Nemeta, da bi kasnije napisao prvi članak i prvu monografiju o svom prijatelju. Radio je na umetničkim kolonijama u Kečkemetu i Miškolcu, išao je na studijska putovanja u Francusku, Sovjetski Savez i mnogo putovao po regionu istočne Evrope. Njegove crteže redovno su objavljivali časopisi od 1958. godine, a pripremio je ilustracije za oko 20 tomova literature. Posle 1959. godine učestvovao je u brojnim konkursima za freske, panorame i stakla. Njegov slikarski opus predstavlja istu stručnost, živu formalnu sposobnost, narativni stav i individualne sisteme motiva i simbola koji se nalaze u njegovom grafičkom radu. Snimio je i seriju fotografija 1970. Odlično je svirao na orguljama i pisao pesme, a njegova poezija prvi put objavljena 1971. predstavlja samostalan segment njegovog životnog dela.