Oko 150 godina stara slika sa motivom vojvođanske kuće, starog đerma i prirode. Ulje na platnu. Nepotpisana, ali je najverovatnije delo nekog mađarskog slikara. Dimenzije: širine 43 i visine 27,5 cm. Neuramljena.

Jozsef WOSINSKI (Balf, Madjarska, 1885 - 1970) Koldus a....y?, 1917. tempera, akvarel ili gvas? dimenzije samo prizora: 24 x 18 cm, bez paspartua i originalnog rama potpis dole levo i na poledjini Prodavao se ovaj autor i na aukciji aukcijske kuce Antique Art.

➡️ http://www.kupindo.com/Clan/Chuma/SpisakPredmeta Akvarel od Velovan Zdravka - Kuća Hektorovića iz 1980 godine, formata sa ramom : 77cm x 57cm vidljivi deo akvarela: 42 x 62cm Za očuvanost rama vidite slike.

Slon je olicenje pravde. Jos jedan poklon za vaseg advokata. Figura jedne životinje u dom privlači NOVAC, donosi POSLOVNI USPEH i čuva brak Hindusi veruju da svet upravo leži na leđima ove životinje... Budistička tradicija uvreženo veruje da je slon je jedna od osam svetih životinja. Slon je simbol snage, moći, blagostanja i bogatstva. Veruje se da je Buda začet tako što je u obliku bijelog slona ušao u utrobu svoje majke, a da bi svaki dom bio zaštićen i blagosloven, figurice ove životinje neizostavan su deo dekoracije.Hindusi veruju da svet leži upravo na leđima ove životinje. Oni smatraju da je ova životinja povezana sa bogovima plodnosti i svakodnevno joj upućuju molitve. Sveti zaštitnici Slonovi, oličenje snage i moći, zaštitiće dom od provalnika ako ih postavite u hodnik. Bitno je samo da su slončići sa podignutim surlama i okrenuti ka ulaznim vratima. Niz od pet do sedam slonova, popularnije nazvan “karavan sreće”, dobro je držati u dnevnoj sobi jer privlače blagostanje za celu porodicu. Ako ste se odlučili da pokrenete novi posao, stavite malo veću figuru ispod lampe, na osunčanoj južnoj strani kuće. Takođe, za uspeh na ispitima, preporučuje se da noć uoči polaganja, na knjigu stavite malo slonče. Ukoliko želite da povećate kućni budžet, onda figuru ove posvećene životinje postavite pored fontane jer tako simbolizuje reku novca. Slon u blizini ulaznih vrata privlači sreću i snagu za ukućane, Figura slona u spavaćoj sobi predstavlja ljubav između dvoje i čuva brak, dok figura majke slona sa mladunčetom čuva dobar odnos roditelja s decom. Parovi koji žele bebu treba da stave slona u spavaću sobu, ali ne zaboravite jednog u dečijoj sobi za kreativnost i znanje. Sasa Micic Slon ulje na lesonitu 24 x 32 cm plus ram Zapis o autoru na poledjini dela

Danica Antic (1910 - 1989) Francstal, iza Zemuna, 1933 akvarel 22 x 31,2 signatura dole desno, D Antic 1933 na poledjini: `Francstal` Iza Zemuna, Danica Antic ArtMedia fotosertifikat. Geneza vlasnistva je par excellence. Anticeva je slikarstvo u ateljeu Jovana Bijelića (1931-1934), a nastavila je na Akademiji za likovnu umetnost u Beogradu. Boravila je u Parizu od 1938. godine do 1940. godine. Nakon rata završila je studije slikarstva na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu u klasi Nedeljka Gvozdenovića. Izlagala je često u zemlji i inostranstvu. Ogromna imovina Nemaca u Zemunu, posle Drugog svetskog rata, podeljena je kolonistima i `pobednicima` Kuće u Francstalu vrede 100 miliona evra Ne postoje zvanični podaci o tome koliko je bilo nemačkih kuća, ali, prema najgrubljim procenama, više ih je od 2.000, na desetine radionica, trgovina, restorana i još mnogo toga Prema zvaničnim podacima Kraljevine Jugoslavije, po popisu iz 1931. godine, u Zemunu je živelo 8.354 stanovnika nemačke nacionalnosti. Po podacima tadašnje nemačke zajednice u Jugoslaviji, u ovom gradu živelo je 8.686 pripadnika ovog naroda. Od formiranja građanske uprave pre 250 godina, pa do sada, većinsko stanovništvo bilo je srpsko. Po broju stanovnika, posle Srba bili su Nemci, pa Hrvati, dok su ostale nacionalnosti bile zastupljene sa po nekoliko stotina stanovnika. Prema nezvaničnim podacima, jer popis nije sproveden 1941. godine, na početku Drugog svetskog rata u Zemunu je živelo oko 35.000 stanovnika. Kao i ostali gradovi u Austrougarskoj, i Zemun je bio podeljen na četvrti. Tako su u samoj `varoši`, današnjem Starom jezgru, živeli mahom obrazovaniji i bogatiji Zemunci svih nacionalnosti. U Gornjoj varoši, kao većinsko stanovništvo bili su Srbi, a u Francstalu Nemci i međusobno su se graničili današnjom Ugrinovačkom ulicom. Oni su takođe živeli i u drugim delovima današnje teritorije Zemuna, ali ne kao većinsko stanovništvo. Pored toga što ih je bilo katolika i protestanata, tokom i posle Drugog svetskog rata pojavile su se cele porodice kao pohrvaćeni Nemci. Takođe postoje i one nemačke porodice čiji su neki članovi bili u KPJ i tako su spašeni njihovi životi i imovina. Doduše, to je bio zanemarljivo mali procenat ovog naroda da bi bitnije uticao na ishod kakav je bio. Nemci poljoprivrednici, zanatlije, trgovci i ugostitelji, živeli su u naselju Francstal ili Francestal, dok su intelektualci, bankari, činovnici, bogati trgovci, lekari i apotekari živeli u centru grada. Tadašnji Francstal ili Franjin dol, kako su ovo nemačko naselje nazivali Hrvati, prostirao se na velikom prostoru današnjeg Gornjeg grada. Naseljavanje Nemaca Prema arhivskim podacima, Nemci su masovnije u Zemun počeli da se doseljavaju početkom 18. veka, dolazili su kao zanatlije sa vojskom. Francstal su osnovale 72 nemačke porodice koje su se tu doselile 1816. godine. Pošto je prostor u koji su se doselili, bio dolina, kasnije su naselju dali ime Francstal, što bi u prevodu značilo Franjina dolina. Broj stanovnika se vremenom povećavao, a naselje se širilo i bogatilo. Poznati po vrednoći i disciplini, Nemci su razvijali razne zanate, gajenje domaćih životinja i povrtarskih i ratarskih kultura. NJihovi odnosi sa ostalim stanovništvom Zemuna bili su tradicionalno dobri, pošto su živeli u slobodnom gradu sa građanskom upravom. Sudbina pobeđenih i osveta pobednika Nemci su krajem leta 1944. godine vozovima organizovali transport civilnog stanovništva iz Zemuna, koje nije želelo da čeka dolazak Crvene armije i komunista. Posle propasti nemačke komande i njihovog povlačenja iz grada, ostalo je svega 900 Nemaca i doživeli su sudbinu poraženih u vrtlogu pira pobednika. Prema podacima Nemačkog narodnog saveza iz Subotice, od tog broja odmah je ubijeno: 201 muškarac, 80 žena i četvoro dece. - Posle toga, ostali su strpani u logore. Tamo je u Titovim logorima smrti likvidirano još 136 muškaraca, 117 žena i 12 dece, ukupno njih 265. Od njih 900, sa početka priče, koji su pali komunistima u ruke, ubijeno je ukupno 550 ili 61 odsto - rekao je za `Glas` Rudolf Vajs. Prema njegovim rečima, ostalim preživelim, punoletnim Nemcima, posle logora, određen je prinudni rad u trajanju od tri godine. Nakon `odsluženja`, morali su da plate novoj državi veću sumu novca, kako bi mogli da otkupe ispis iz državljanstva kao uslov iseljenja odavde i useljenja u Nemačku ili neke druge zemlje. - Nemci su snabdevali grad poljoprivrednim proizvodima, mlekom, sirom, puterom, povrćem i voćem, jer je to bila osnovna delatnost većine stanovnika ovog naselja. Pored poljoprivrede, bavili su se i raznim zanatima. Imali su tekstilne i druge radionice, veće i manje restorane i trgovine. U ovom naselju bila je poznata nemačka porodica Mozer, koja je imala svoju vinariju i veleprodaju vina, to je današnji `Navip` - počeo je razgovor prof. dr Miodrag Dabižić, dugogodišnji kustos Zavičajnog muzeja, sada penzioner. Prema njegovim rečima, na početku Drugog svetskog rata na svim važnijim mestima u Zemunu bili su Nemci. Grad je pripojen NDH-ziji, jer je Hrvatska bila obavezna da daje vojnike za istočni front. Kako Miodrag Dabižić naglašava, nemačke vlasti su bile korektne prema Srbima i u mnogim situacija zaštitile su ih od ustaša. Većina lokalnog nemačkog stanovništva, koje je na ovim prostorima bilo duže od dva veka, nije bilo nacistički orijentisano, ali su bili prinuđeni da se prilagode. Prema njegovim rečima, velika i moćna familija Mozer imala je dosta obrazovanih i bogatih predstavnika. Tako je advokat Johanes-Hans Mozer bio 2,5 godine za vreme Drugog svetskog rata gradonačelnik Zemuna. Bruno Mozer i njegov sin, vlasnici `Vinarije Mozer`, sredinom rata pobegli su iz zemlje u Tursku, ali je vino i dalje pravljeno za Nemce. Posle rata su ipak optuženi i oduzeta im je sva nepokretna imovina, vinarija i vila u dvorištu, kao okupatorima. To se odnosilo i na većinu drugih i na sve što je pripadalo `kažnjenom` nemačkom narodu. Od vandalizma nisu pošteđene ni njihove crkve i groblje u Francstalu. Prema rečima Dabižića, Nemačka i Slovačka, Evangelička crkva, mlađima poznatija kao `Crkvica`, na uglu ulica Tošin bunar i Jakuba Kuburovića, podignuta je desetak godina pre početka Drugog svetskog rata. Po dolasku na vlast komunisti su kao simbol svoje moći stavili petokraku na krov i pretvorili lepu i novu protestantsku crkvu u svoje vlasništvo. Služila je godinama u razne svrhe, od mesne kancelarije do sedišta Mesne zajednice. Poslednjih 10 godina poslužila je i kao noćni klub, a kladionica i petokraka su još tamo. Nemci u Francstalu su, pored visokoparternih i parternih kuća, pomoćnih objekata, gostionica, restorana, radionica, radnji, mesara, trgovina, apoteka, ordinacija, posedovali i ogromne površine obradive zemlje. - U centru Zemuna živeli su ugledniji i bogatiji Nemci, intelektualci, činovnici, bankari, advokati, lekari, apotekari i trgovci. Tako su tri velike apoteke držali oni. Porodica Tajbl imala je bioskopsku dvoranu u Glavnoj ulici, gde je i sada bioskop `Sloboda` - objašnjava Miodrag Dabižić. Umesto na groblju mermer na stepeništu Kako Miodrag Dabižić objašnjava, na mestu sadašnje bolnice `Bežanijska kosa` bio je kompleks nemačkog groblja u Francstalu koje je posle Drugog svetskog rata uništeno.Ostao je sačuvan samo jedan spomenik koji nije srušen i koji svedoči o tome. Dabižić nije mogao da potvrdi glasine koje su kružile Zemunom, da su komunisti mermerom sa ovog francstalskog groblja popločali stepenište od Tošinog bunara do parka Kalvarija. Raznobojno stepenište pokazuje da u tome ima neke istine. Arhitektonska vrednost - Velika i velelepna katolička crkva Svetog Vendelina u Francstalu podignuta je 1888. godine po planovima Hermana Bolea, poznatog zagrebačkog arhitekte. Crkva je bila u dvorištu škole koja je podignuta 1901. godine, koja je sačuvana i nastavila da postoji kao OŠ `Petar Kočić` u Prvomajskoj ulici. Na zahtev novopridošlih stanovnika Francstala, crkva je srušena 1955. godine, a sam posao uklanjanja izvršili su radnici Gradske čistoće - priča istoričar Miodrag Dabižić. On još ističe da se ovde radilo o objektu izuzetne arhitektonske vrednosti od značaja za istoriju Zemuna kao grada. Ne postoje zvanični podaci o tome koliko je bilo nemačkih kuća, ali, prema najgrubljim procenama, više ih je od 2.000, na desetine radionica, trgovina, restorana i još mnogo toga. Pošto su se Nemci najviše bavili poljoprivredom, pripadalo im je više hiljada hektara kvalitetne zemlje. Pitanje vraćanja ove imovine nije javno pokretano do sada, ali ne znači da ne teku pripreme za tako nešto. - Ogroman deo nemačke imovine posle rata oduzet je od vlasnika samo zbog toga što su bili nemačke nacionalnosti. Manji deo Nemaca, tu mislim na one koji su sa dokazima, stvarno i neosporno, osuđeni kao ratni zločinci i čija je imovina oduzeta, neće biti predmet razgovora o nadoknadi. Ne postoji nijedan pojedinac, niti organizacija u našem narodu koji bi pokrenuo pitanje vraćanja imovine takvima - objašnjava Rudolf Vajs, predsednik Nemačkog narodnog saveza, interesne organizacije Nemaca u Jugoslaviji sa sedištem u Subotici. Na pitanje koliko je tačno da su Nemci iz Vojvodine, dolaskom u matičnu zemlju, dobili konkretnu pomoć i neku vrstu obeštećenja, predsednik Vajs je odgovorio: - Nemci iz Vojvodine koji su se preselili u SR Nemačku dobili su pomoć države da počnu novi život. Oni koji su imali papire o oduzetoj imovini, ili bilo koji drugi dokaz, dobili su procentualno manji deo svoje imovine kao obeštećenje. Oni koji nisu imali nikakve dokaze, dobili su sredstva kao pomoć za novi početak - objašnjava Vajs. Prema njegovim rečima, to se odnosilo samo na Nemce koji su se preselili u Nemačku, ali ne i na one koji su otišli u druge zemlje Evrope i Ameriku. Po odluci Narodne vlasti, novi vlasnici oduzetih kuća i zemlje, postali su kolonisti. U Francstalu još ima starih nemačkih kuća, ali većina je porušena zbog izgradnje stambenih naselja `Sava Kovačević`,`Marija Bursać` i drugih. Na oduzetoj nemačkoj zemlji izgrađene su fabrike.

Ruxandra Papa: TRI OBLIKA, ulje na platnu, 1994. Potpis dole desno: R. Papa 95 Na poleđini platna ime i prezime slikarke, dva pečata galerije, s godinom i cenom. Na polećini rama, grafitnom olovkom: Ruxandra Papa `, hemijskom olovkom CAMINUL ARTEI (Dom umetnosti - ime galerije?) Dimenzije rama: 57 x 68,5 cm Dimenzije slike: 49 x 60,5 cm Težina: 1,61 kg RUXANDRA PAPA (Ruksandra Papa), rumunska slikarka, rođena je 1959. godine. 1981-1985. godine završila je univerzitetske studije na Akademiji likovnih umetnosti „Nikolae Grigoresku“ u Bukureštu, kao magistar likovnih umetnosti, sa tri smera: slikarstvo (monumentalna umetnost), konzervacija-restauracija i likovna nastava.1995. godine pohađala je kurs restauracije i konzervacije, slikanje na drvetu, u Muzeju J. Paul Gettija u Malibuu, Kalifornija. Dobitnica je nekoliko značajnih priznanja i nagrada: Počasna nagrada - Metro Toronto Convention Centre, Kanada, 1988, Prva nagrada na Međunarodnoj izložbi minijature, Metro Toronto Convention Center, Kanada, Nagrada Internacionalne izložbe kuće Laffite , Francuska,1989, Počasna nagrada, Galerija `Del Bello`, Kanada 1995 . Od 1988. do 2009. godine imala je niz samostalnih izložbi u Rumuniji, Nemačkoj, Holandiji, Francuskoj I Danskoj. Učestvovala je na preko 20 kolektivnih izložbi. Njeni radovi se nalaze u privatnim kolekcijama u Rumuniji, Nemačkoj, SAD, Danskoj, Japanu, Kanadi, Italiji, Ekvadoru, Francuskoj, Ujedinjenom Kraljevstvu, Norveškoj, Švajcarskoj, Austriji i Holandiji. „Kao što je Umberto Eko pisao svoje knjige sa određenim, različitim nivoima čitanja na umu, moje slike su namenjene različitim nivoima percepcije i razumevanja...od filozofije do jednostavne radosti gledanja. Moje slike se ne oslanjaju na tipične simbole, čak i ako otkrivaju fundamentalno jedinstvo mnogih oblasti stvarnosti. Svetlost kao iskonski element omogućava protok sa jednog nivoa na drugi, integrišući značenja i oblike bez njihovog posebnog izdvajanja. U ovom kontekstu, svetlost će definisati život, koji teži da vrati ravnotežu i jedinstvu, u pokušaju da oponaša duh u njegovoj potrazi za stabilnošću. Filozofski simboli koji definišu izgled, identifikuju, asimiluju i objedinjuju heterogene nivoe i realnosti, nesvodljive po izgledu. Samo ljudsko biće je simbol, pa se njegovo postojanje obogaćuje i pojačava. Neće biti uklonjeno ili otuđeno od sebe, naprotiv, njegovo postojanje i sudbina će biti otkriveni.” Ruxandra Papa Za izlagača u žurbi, najpristupačnija formula koju je u iskušenju da poveže sliku Ruxandre Pape je nadrealizam. I svakako, daleko od odbijanja plodnog ugovora sa najupečatljivijim dostignućima moderne umetnosti, umetnik je iskazao neospornu sklonost datom trendu. Međutim, ono što mi se čini vrednim pažnje jeste da se njeno slikarstvo ne svodi na srodnost sa ovim trendom. Primenjujući sintagmu magičnog realizma mogli bismo mnogo više da se približimo suštini slike o kojoj govorimo. U svakom slučaju, nesumnjivo je da Ruxandra Papa, dok zamišlja svoj rad, pokazuje zrelu ozbiljnost koja joj omogućava da uđe u suštinu stvari. Stoga je jasno da se ona ne može zadovoljiti površnim tretmanom, sledeći određene recepte, nekih izlizanih subjekata koji se zavlače u nabore nadrealizma. Vasile Florea (124/5-IV/tav-kp/1466)

Ljubodrag Jankovic Jale Pastirica I, bakropis (duboka stampa) iz 1977 mali tiraz 7 od 30 potpisan datiran otprilike 26 x 31 cm plus dimenzija rama Ljubodrag Janković Jale rođen je 9. marta 1932. godine u Pirotu. Otac Radomir bio je fabrički radnik u Jagodini, a majka Ružica bila je domaćica. Osnovnu školu i četiri razreda ondašnje niže gimnazije sa malom maturom završio je u Jagodini, svome zavičajnom gradu. Od 1947. do 1951, godine, pohađa srednju školu za primenjenu umetnost (odsek grafike) u klasi profesora M. S. Petrova. Potom je, godine 1954, diplomirao na Akademiji primenjenih umetnosti (odsek slikarstvo) u klasi profesora Vinka Grdana. Do 1968. godine bavio se raznim disciplinama iz oblasti primenjene umetnosti, a kao ilustrator sarađivao je sa više izdavačkih kuća. Godine 1962. izabran je za asistenta na odseku Primenjenog slikarstva na Akademiji primenjenih umetnosti u Beogradu, a pet godina kasnije, izabran je za docenta (na predmetu Večernji akt). Član ULUPUDS-a postao ]e 1957. godine, a u članstvo ULUS-a primljen je 1961. Pored niza samostalnih izložbi, učestvovao je na mnogim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Bio je redovni profesor (na predmetu Akt) na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Samostalne izložbe: 1962. Beograd, Galerija ULUS, slike 1965. Beograd, Galerija Grafički kolektiv, crteži 1969. Beograd, Galerija Grafički kolektiv, slike 1969. Novi Sad, Gaferija Tribina mladih, slike 1973. Beograd, Likovna galerija Kulturnog centra Beograda slike 2007.Skoplje, Galerija Centra za kulturu, slike 2008.Svetozarevo, Muzej naivne umetnosti, slike 1979. Beograd, likovna galeri]a KC Beograda, slike 1980. Beograd, Galerija Interkontinental, slike 1983. Beograd, Galeri]a NU Braća Stamenković, crteži 1986. Svetozarevo, Galerija Zavičajnog muzeja crteži i grafike 1988. Valjevo, Moderna galerija, slike i crteži - rani period 1996. Beograd, Galerlja Verica DS art, slike, period 1960-1978. 2009.Beograd, Likovna galerija Kulturnog centra, period 1978-1996. 2010.Zrenjanin, Savremena galeri]a, slike 2011.Pirot, Gradska galerija, slike, izbor 1960- 1998. 1998. Niš, Galerija savremene umetnosti, slike, izbor 1960-1998. 1998. Jagodina Centarza kulturu, slike 1999. Zemun, Galerija 107, slike, izboriz ciklusa 1972-1999. 2002. Požega, Gradska galerija slike 2002. Čačak, Likovni salon Doma kulture, slike 2002.Beograd, Likovna galerija Kulturnog centra Beograda male skulpture i crteži 2003.Pariz, Kulturni centar Srbije i Crne Gore, slike i crteži (Lj. Janković, R. Lalić, S. Zečević) 2005. Beograd, Galerija „Pariski krug`, slike i crteži, (Lj. Janković, R. Lalić, S. Zečević) 2005. Lazarevac, Centar za kulturu, slike, izbor 1970-2005. 2007. Beograd, galerija Eurocentar, samostalna izložba slika povodom promocije monografije Lj. Jankovića 2007.Valjevo, Moderna galerija, samostalna izložba „Jedan slikar, jedna slika` („Pastiri`, triptih, 1998.) 2008.Kragujevac. Galerija Narodnog muzeja slike - izbor iz opusa 2008. Beograd, Galerija DarMar, samostalna tematska izložba „Pokretni praznik` Nagrade/priznanja: 1967. Nagrada „Neven` za ilustraciju u Novom Sadu; 2007.Nagrada „Svetozar Marković` za slikarstvo u Svetozarevu 2008.Nagrada za slikarstvo Udruženja likovnih umetnika Srbije (Zlatna paleta); 2000.Specijalna nagrada na VIII memorijalu Nadežda Petrović u Čačku; 2010.Otkupna nagrada „Jugoeksporta` na XV Oktobarskom salonu 1975. Treća otkupna nagrada na izložbi „Beograd - inspiracija slikara`; 1978. Otkupna nagrada SlZ-a Kulture Vojvodine na VI Trijenalu savremenog jugoslovenskog crteža u Somboru; 2001.Prva nagrada za slikarstvo na izložbi ,,NOB u delima likovnih umetnika Jugoslavije`; 2002.Prva nagrada za crtež na izložbi „Beograd 1982` 1986. Velika plaketa Univerziteta umetnosti sa diplomom 1997. Nagrada „Politike` za slikarstvo iz fonda „Vladislav Ribnikar`; 1997. Nagrada za životno delo ULUPUDS-a; 2003.Posebno priznanje za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi Republike Srbije; 2004.Nagrada „Zlatni beočug` Kulturno- prosvetne zajednice Beograda za trajni doprinos kulturi u 2007. godini. Ostalo: Institucije u kojima se dela nalaze: Muzej savremene umetnosti, Beograd, Narodni muzej u Beogradu, Muzej grada Beograda Vojni muzej u Beogradu, Muzej Prvog srpskog ustanka Muzej revolucije, Narodna biblioteka Srbije, Savezna skupština Jugoslavije, Izvršno veće Srbije, Jugoeksport, Beograd Zbirka slika RTS, Beograd, Zbirka galerije grafičkog kolektiva, Beograd Galerija savremene umetnosti, Niš Zbirka sićevačke kolonije, Sićevo Zbirka slika Classic fabrike duvana, Niš, Galerija Nadežde Petrović, Čačak, Galerija portreta, Tuzla, Moderna galerija, Valjevo, Galerija savremene umetnosti, Lazarevac, Galerija savremene umetnosti, Zrenjanin Zborka SlZ-a za kulturu Vojvodine, Novi Sad, Zavičajni muzej, Jagodina, Muzej keramike, Aranđelovac, Zbirka savremene galerije grafika, Subotica, Moderna galerija Gornji Milanovac, Zbirka slika Galerije savremene umetnosti, Kragujevac, Zbirka slika kolonije, „Šumarice` Galerija „Srbija`, Kragujevac, Zbirka slika galerije, Pirot i mnogim drugim zbirkama u zemlji i inostranstvu