Autor : N. Soboljev Naziv : Laseri i njihova budućnost Izdavač : Vojno Izdavački Zavod Broj str. : 191 Godina izdanja : 1972.

Naslov: Laseri i njihova budućnost (prevod sa ruskog jezika) Autor: N. Soboljev Prevodilac: Dušan Veljković, dipl.inženjer Broj strana: 190 Izdavač: Vojnoizdavački zavod Beograd Godina izdanja: 1972 Solidno očuvana knjiga, po njoj nije pisano, podcrtavano i sl., nalepnica na koricama i inventarni broj na predstrani, drugih nedostataka nema. K-3*

Autor : N. Soboljev Izdavač : `Vojnoizdavački zavod` Godina izdanja : 1972. Broj strana : 192 Povez : Mek **Knjiga je dobro očuvana,korice su malo oštećene,stanje kao na slikama.

Stanje kao na slikama.. Flekica u donjem ćošku na zadnjih par strana.. Očuvana unutra sem toga. Izdanje 1978 godine,180 strana

Naslov: Infracrveno zračenje i njegova primena u raketnoj tehnici Autor: Dr Vojislav Simić Izdavač: Vojnoizdavački zavod Beograd Broj strana: 432 Povez: tvrd Očuvanost: solidna, nema pisanja, podvlačenja ili markiranja teksta, na koricama inventarni broj, na trećoj predstrani pečat zagrebačke VP Kerestinec. Iz sadržaja: - osobine i izvori infracrvenog zračenja; - uticaj atmosfere na prolazak infracrvenog zračenja; - optički sistemi, komponente i materijali; - savremeni prijemnici infracrvenog zračenja; - osnovni pojmovi o funkcionisanju infracrvenog sistema za otkrivanje i praćenje ciljeva; - koordinatori cilja; - određivanje veličine zračnog fluksa koji sa cilja dolazi na koordinator; - savremeni raketni projektili sa infracrvenim samonavođenjem: - savremeni infracrveni lokatori; - osnovni pojmovi o projektovanju i ispitivanju infracrvenih sistema raketne tehnike; - primena lasera u raketnoj tehnici; - infracrveni blizinski upaljači i likvidatori projektila; - tablice, literatura, registar.

Non-Lethal Weapons in Twenty-First-Century Warfare St. Martin`s Press 1999 254 strane očuvanost 5- The nature of warfare has changed! Like it or not, terrorism has established a firm foothold worldwide. Economics and environmental issues are inextricably entwined on a global basis and tied directly to national regional security. Although traditional threats remain, new, shadowy, and mercurial adversaries are emerging, and identifying and locating them is difficult. Future War, based on the hard-learned lessons of Bosnia, Haiti, Somalia, Panama, and many other trouble spots, provides part of the solution. Non-lethal weapons are a pragmatic application of force, not a peace movement. Ranging from old rubber bullets and tear gas to exotic advanced systems that can paralyze a country, they are essential for the preservation of peace and stability. Future War explains exactly how non-lethal electromagnetic and pulsed-power weapons, the laser and tazer, chemical systems, computer viruses, ultrasound and infrasound, and even biological entities will be used to stop enemies. These are the weapons of the future.

Izdavač: Vojnoizdavački i novinski centar, Beograd Biblioteka Pravila i udžbenici, knjiga 710 Povez: mek Broj strana: 97 Ilustrovano. Prednja korica sa obrisima presavijanja, lepo očuvana. Sistem upravljanja vatrom tenka M-84 je elektrohidraulični uređaj, namenjen za povećanje preciznosti i efekta vatre prilikom gađanja topom i spregnutim mitraljezom korišćenjem svih načina gađanja iz tenka. Omogućava da se gađanje izvodi sa najvećom verovatnoćom pogađanja za minimalno vreme. Sistem upravljanja vatrom omogućava da gađanje u pokretu bude osnovni način gađanja. S A D R Ž A J: I) NAMENA, TEHNIČKE KARAKTERISTIKE, OPIS I NAČIN RADA SISTEMA UPRAVLJANJA VATROM TENKA M-84 1. Namena sistema upravljanja vatrom tenka M-84 2. Tehničke karakteristike sistema upravljanja vatrom tenka M-84 3. Glavni delovi, smeštaj, opis i način rada sistema upravljanja vatrom tenka M-84 4. Način rada sistema upravljanja vatrom tenka M-84 5. Blokiranje sistema upravljanja vatrom tenka M-84 6. Režimi rada sistema upravljanja vatrom tenka M-84 II) RUKOVANJE SISTEMOM UPRAVLJANJA VATROM TENKA M-84 1. Priprema sistema upravljanja vatrom tenka M-84 za rad 2. Nulovanje sistema upravljanja vatrom tenka M-84 3. Unošenje podataka u računar 4. Uključivanje sistema upravljanja vatrom tenka M-84 5. Navođenje topa 6. Merenje daljine laserom 7. Provera tačnosti i podešavanje nišanske sprave 8. Rukovanje dnevno-noćnom nišanskom spravom, grejačem i brisačem 9. Pomoćni režimi rada sistema upravljanja vatrom tenka M-84 10. Provera rada sistema upravljanja vatrom tenka M-84 11. Ispitivanje funkcionisanja sistema upravljanja vatrom tenka M-84 12. Rukovanje uređajem za čišćenje zaštitnog stakla dnevno-noćne nišanske sprave 13. Mere bezbednosti pri rukovanju sistemom upravljanja vatrom tenka M-84 14. Postupak prilikom gađanja pomoću sistema upravljanja vatrom tenka M-84 15. Preuzimanje komande od komandira tenka 16. Pomeranje kupole od vozača III) ODRŽAVANJE SISTEMA UPRAVLJANJA VATROM TENKA M-84 1. Osnovno održavanje 2. Tehničko održavanje (K-97)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Nuklearno oružje je oružje čija razorna snaga potječe od nuklearnih reakcija, bilo od nuklearne fisije ili od mnogo jače fuzije. Kao rezultat, čak i nuklearno oružje sa relativno malim učinkom je značajno jače od najjačeg kovencionalnog eksploziva, takvo je oružje sposobno uništiti ili ozbiljno onesposobiti cijeli grad. U historiji ratovanja, nuklearna oružja korišćena su samo dva puta, oba puta tokom zadnjih dana Drugog svjetskog rata. Prvi događaj desio se ujutro 6.8. 1945. godine, kada su SAD bacile uranijski eksplozivni uređaj čije je šifrirano ime bilo Little Boy (`mali dječak`) na japanski grad Hiroshimu. Drugi događaj odigrao se tri dana kasnije kada je plutonijska naprava implozijskog tipa koji je imao šifrirano ime Fat Man (`debeli čovjek`) bačen na grad Nagasaki. Upotreba ovih oružja, koja je rezultiralo trenutnom smrću od oko 100 000 do 200 000 pojedinaca (većinom civila) i čak više tokom vremena, bilo je i ostaje kontroverzno. Kritičari su optuživali da su to bila nepotrebna djela masovnog ubijanja, dok su drugi tvrdili da su oni maksimalno smanjili žrtve na objema stranama tako što su ubrzali kraj rata. Od tada, nuklearna oružja bila su detonirana više od dvije tisuće puta zbog testiranja i demonstracijskih svrha. Jedine poznate zemlje koje su detonirale takvo oružje su SAD, Sovjetski Savez, Ujedinjeno Kraljevstvo, Francuska, Narodna Republika Kina, Indija i Pakistan, a od oktobra 2006. im se pridružila i Sjeverna Koreja. Ove zemlje su deklarirane nuklearne sile (zajedno sa Rusijom koja je naslijedila oružje nakon raspada Sovjetskog Saveza). Mnogobrojne druge zemlje možda posjeduju nuklearno oružje, ali nisu nikada javno priznale posjedovanje, ili njihove tvrdnje da ga ne posjeduju nisu bile potvrđene. Na primjer, Izrael ima suvremene avionske sisteme isporuke i izgleda da ima opsežan nuklearni program sa stotinama nuklearnih glava. I Iran je trenutno optužen od brojnih vlada za pokušaje razvijanja nuklearnih mogućnosti, iako njegova vlada tvrdi da su njihove potvrđene nuklearne aktivnosti, kao što je obogaćivanje uranija, za mirnodopske svrhe. U prošlosti se špekuliralo da nuklearno oružje razvijaju, odnosno da ga je testirala Južna Afrika u doba apartheida, Švedska, a danas se slične špekulacije vezuju uz Brazil. Bivša Jugoslavija je također započela rad na razvoju nuklearnog oružja, ali je on napušten 1960-ih.[1] Odvojeno od njihove upotrebe kao oružja, nuklearni eksploziv bio je testiran i korišten u razne ne-vojne svrhe... Džozef Okland Hiršfelder (27. maj 1911, Baltimor, Merilend — 30. mart 1990, Medison, Viskonsin) je bio američki teorijski hemičar i fizičar. Bavio se širokim spektrom oblasti fizičke i teorijske hemije, kao što su hemijska kinetika, primena kvantne mehanike u hemiji, sagorevanje, eksplozije nuklearnog oružja, kinetička teorija gasova, sile između molekula, struktura tečnosti, laserska hemija. Porodica je emigrirala u Sjedinjene Države iz Nemačke 1843. godine. Njegov otac Artur bio je doktor medicine na Univerzitetu Džons Hopkins, a kasnije profesor farmakologije na Univerzitetu u Minesoti, a njegov deda prvi profesor medicinske hemije na Univerzitetu Stanford. Hiršfelderov otac je sa pet godina osnovao hemijsku laboratoriju za njega i odgajao ga kao tinejdžera da bi podržao njegova hemijska istraživanja. Hiršfelder je studirao prirodne nauke na Univerzitetu u Minesoti od 1927. i na Univerzitetu Jejl od 1929. godine. Više privučen teorijom, otišao je na doktorat na Univerzitet Prinston, gde je bio student Judžina Pola Vignera (sa kojim je objavio 1935.) i Henrija Ajringa i Hjua S. Tejlora (iz hemije).[1] Godine 1936. doktorirao je kod Ajringa i Tejlora i zatim proveo godinu dana kao postdoktorant na Institutu za napredne studije kod Džona fon Nojmana Računajući, na primer, nivoe energije molekula i brzine reakcije, ali i npr. B. sa strukturom tečnosti polarizabilnost molekula vodonika. Godine 1937. odlazi na Univerzitet Viskonsin-Medison, gde je 1940. bio instruktor fizike i hemije, a 1941. docent na odseku za hemiju. Za to vreme se zainteresovao za sile između molekula u gasovima. Od 1942. bavio se ratnim istraživanjima, u početku internom balistikom. Godine 1944/45 bio je vođa grupe u Projektu Menhetn u Los Alamosu, a 1945/46 bio je šef grupe za teorijsku fiziku u Pomorskoj ordinans test stanici u Iniokernu, Kalifornija i bio je uključen u višu naučnu funkciju u atomskim testovima u Atol Bikini 1946. Radio je sa Hansom Betheom i Johnom Mageejem na dinamici eksplozije nuklearnog oružja (formiranje vatrene lopte, udarni talasi), predviđanju padavina i drugim fizičkim problemima povezanim sa testiranjem. Godine 1946. vratio se na Univerzitet Viskonsin kao profesor hemije i tamo ostao do penzionisanja. Tamo je osnovao Univerzitetsku laboratoriju za pomorska istraživanja, koja je 1959. godine postala Institut za teorijsku hemiju (TCI) (u vreme kada su njegove aktivnosti znatno proširene kroz učešće u američkom svemirskom programu). Godine 1959. izabran je u Američku akademiju nauka i umetnosti. Od početka je pridavao veliki značaj numeričkim proračunima i bavio se procesima sagorevanja i širenja plamena i numeričkim metodama[2] neophodnim za njihovo istraživanje (videti i BDF metod). Kasnije je radio u svom institutu na istraživanju sila između molekula, na različitim problemima iz NASA svemirskog programa i 1970-ih na fizičkim i hemijskim pitanjima koja su proistekla iz istraživanja lasera ​​i srodne nelinearne optike. Za to vreme je intenzivno radio sa Kalifornijskim univerzitetom u Santa Barbari. Imao je 39 postdiplomaca na Univerzitetu u Viskonsinu, uključujući Čarlsa Frensisa Kertisa i Roberta Bajrona Birda. Od 1953. godine bio je oženjen profesorkom matematike Elizabet Staford Sokolnikov. Kljucne reci: knjiga, knjige, bomba, rat, eksplozija, udar, atomska, eksplozija pod vodom, ekplozija u vazduhu, hirosima, zracenje, nuklearno zracenje, kontaminacija, toplotno zracenje, zastita