ZDRAVKO RANKOVIĆ ZORAN JOKSIMOVIĆ RADOVAN POPOVIĆ VALJEVSKI RAJ U XX VEKU - hronologija Izdavač - Kolubara, Valjevo Godina - 2002 378 strana 25 cm ISBN - 86-83763-04-8 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, jedan datum je podvučen markerom, to je sve od podvlačenja u celoj knjizi SADRŽAJ: Predgovor 19 Bek 1901-1910 1901 1902 1903 1904 1905 1906 1907 1908 1909 1910 O železnici, mostovima i kućama - stare vesti DRAGUTIN ILIĆ - Na Kolubari ZDRAVKO RANKOVIĆ - Hor `Čika Ljuba` MILUTIN BOJIĆ - U Valjevskom kraju 1911-1920 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 VOJISLAV M JOVANOVIĆ - Kroz austrijsko groblje DANILO VULOVIĆ - Valjevska gimnazija posle rata Vreme smrti - nekrolozi 1921-1930 1921 1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 Vesti iz Tamnave HRAN M JOKSIMOVIĆ - Valjevska bolnica Kroz Valjevo 1931-1940 1931 1932 1933 1934 1935 1936 1937 1938 1939 1940 Stanovništvo 31 marta 1931 ZDRAVKO RANKOVIĆ - THE HAWAII BAND Telefonski imenik 1936 ČEDOMIR PROTIĆ - Mioničke teme Letovanje na Divčibarama - fotografije Promene imena nekim ulicama 1941-1950 1941 1942 1943 1944 1945 1946 1947 1948 1949 1950 Ljig i Ljižani - fotografije MIŠO LEKOVIĆ - Slavlje u Valjevu BORIVOJE M KARAPANDŽIĆ - Hrabri branioci Valjeva Golootočani 1951-1960 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 NENAD STAVJEL - Maline - veliki izvor prihoda MILOŠ M JEVTIĆ - Malina menja Podgorinu MIĆA POPOVIĆ - Umetnost, otadžbina, borci 1961-1970 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 VASA KAZIMIROVIĆ - Originalni profesor VUK TRNAVSKI - Verona na Kolubari SLOBODAN MARKOVIĆ - Pogreb u Ratkovcu DRAGOSLAV STEFANOVIĆ - Poslednji „ćira” - prepun 1971-1980 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 Vašar u Valjevu - fotografije Stanovništvo 1948-1971 DRAGOMIR ANTONIĆ - O pokretu mladih istraživača 1981-1990 1981 1982 1983 ĐORĐE BUKILICA - Portreti Valjevaca - fotografije 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 ALEKSANDAR MIŠIĆ - Tako to rade u Peckoj RADOVAN MARKOVIĆ - Lajkovac od A do Š ŽIVOJIN PAVLOVIĆ - Veče na Rastovcu 1991-2000 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 Valjevac ličnost godine - fotografije ZDRAVKO RANKOVIĆ - Biti Valjevac MATIJA BEĆKOVIĆ - Kad dođeš u bilo koji grad Valjevski kraj u 20 veku - najvažnije knjige Registar ličnih imena Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Kosta Aleksić Ivo Andrić Ljubisav Andrić Gordana Babić Ilija Birčanin Josip Broz Tito Jovan Velimirović Nikolaj Velimirović Janko Veselinović Milorad Gavrilović Miodrag Gajić German Patrijarh Dragomir Glišić Milovan Živorad Grbić Dragojlo Dudić Života Đermanović Petar Živković Dušan Životić Miloje Živolić Boggdan Janković Miloš Jevtić Slobodan Pulika Jevtić Miroslav Jeremić Voja Jovanović Aleksa Jokić Zoran Joksimović Aleksandar Karađorđević Božidar Knežević Mirko Kovač Oto Logo Bogoljub Boka Loma Desanka Maksimović Petar Marković Radovan Beli Marković Vladimir Matić Dragiša Medenica Slobodan Milošević Dušan Mihajlović Živojin Mišić Ljubomir Nenadović Aleksa Prota Mateja Dušan Nikolajević Branislav Nušić Vera Pavladoljska Ljubomir Pavlović Petar Pajić Živko Paunović Branislav Petronijević Ljuba Popović Zdravko Ranković Živko Romanović Velibor Berko Savić Nedeljko Savić Draga Spasić Jordan Stajić Milan Stanisavljević Borivoje Stojković Lavrentije Trifunović Mirolsav Ćiša Dobrica Ćosić Jovan Urban Stevan Filipović Ruvim Hadži

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Omot malo ostecen sve ostalo uredno! Izdavač: Globus - Zagreb, 1988. god. Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 20,5 cm. 229 str. Ova Brkovićeva knjiga struktuirana je kao kritičko - politička biografija Milovana Đilasa, koji na revolucionaran put stupa `potpunom slučajnošću` napisavši članak za Borbu, a s njega istupa zakonito, jer prestaje biti organski deo revolucije. Milovan Đilas - od komunističkog fanatika do fanatičnog antikomuniste... `U vrijeme Bulatovićeve i Đukanovićeve strahovlade nad Jevremom Brkovićem, kad je tome “najvećem crnogorskom pjesniku dvadesetog vijeka”, u šta ga je, u dnevniku Vijesti, proizveo jučerašnji novinar fabričkog lista Željko Ivanović zvani Goveče, Nepoznat Netko, sa dva kamena, polupao prozore, Jevrem je dreknuo: “Kristalna noć!” I, u strahu da će u toj noći biti ubijeno najmanje 100 Jevrema, da će u dukljanskom gradu Šasu ili Svaču koji odavno ne postoji biti porušeno svih 365 crkava – ne nego 366, jer je godina bila prestupna – a 30 000 Jevrema biti odvedeno u koncentracione logore, pogledao je u svoje noge, odlučio da iskoristi njihovu izuzetnu duljinu, pobjegao Franji Tuđmanu pod skut, i rat proveo u “divnoj kafani Matoš na trgu Bana Jelačića u Zagrebu”, koja je bila u vlasništvu Franjinog sina Miroslava, “gdje sam ja do posljednjeg dana imao svoj sto, za koji niko drugi nije smio da sjedne”, a kad je vukovarski grof Kakoseonozvaše “pokušao da sjedne”, konobari su ga opomenuli: oprostite, grofe Tajitaj, tu sjedi Jevrem Brković, kako se u jednom tekstu taj bjegunac pohvalio po povratku u Crnu Goru, gdje je dočekan kao “veliki crnogorski mučenik”. Stoga se pitam: možeš li u Zagrebu imati besplatan stan na Ilici, auto, i vozača-tjelohranitelja, koje ti je stavio na raspolaganje krivousti Gargamel, kako smo mi Sarajlije u ratu zvali Franju Tuđana, plus kafanski sto za koji ne pripuštaju čak ni vukovarske grofove, a biti pri tom “veliki crnogorski mučenik”? Ne možeš, osim ako imaš sreću da si Jevrem Brković, dokazani predratni saradnik dvije Udbe, prvo srpske u Beogradu, a potom crnogorske u Titogradu`... Jevrem Brković (Seoca, 29. decembar 1933 — 24. januar 2021) bio je jugoslovenski i crnogorski književnik (pesnik, romanopisac, dramski pisac i novinar) i kulturni radnik.[1] Bio je poznat je po svojim oštrim kritikama političkih protivnika, kao i ličnosti iz javnog života Crne Gore, ali i kao veliki promoter crnogorstva, a protivnik srpstva. Biografija Rođen je 29. decembra 1933. godine u Seocama u Piperima.[2] Brković pripada generaciji crnogorskih pisaca koja je na jugoslovensku književnu pozornicu stupila sredinom pedesetih godina 20. vijeka. U ranim fazama svog književnog djelovanja Brković je pisao poeziju i drame, da bi u kasnijim fazama napisao nekoliko romana i objavio brojne esejističke i publicističke knjige. Njegov opus obuhvata pedesetak naslova, dok su Sabrana djela objavljena u trideset tomova. Za svoj književni rad Brković je dobio brojne domaće i internacionalne nagrade (Ratkovićeva nagrada, Sterijina nagrada, Trinaestojulska nagrada...). Pokretač je i prvi urednik književne revije Ovdje kao i Crnogorskog književnog lista. Bio je predsjednik Udruženja književnika Crne Gore, a učestvovao je u osnivanju Crnogorskog društva nezavisnih književnika, Matice crnogorske, Crnogorskog Pen centra i Dukljanske akademije nauka i umjetnosti. Još tokom šezdesetih godina Brković je bio aktivan učesnik u brojnim polemikama oko ideoloških, nacionalnih i estetskih pitanja. U predvečerje raspada Jugoslavije Brković se snažno usprotivio politici koju je reprezentovao Slobodan Milošević, zagovarajući miran rasplet jugoslovenske krize. Na samom početku devedesetih godina 20. vijeka Brković je, uz Slavka Perovića, bio najagilniji antiratni aktivista i protivnik Miloševićevog režima u Crnoj Gori. Zbog njegovog otvorenog Pisma izvinjenja hercegovačkim Hrvatima i Muslimanima, koje je bilo reakcija na bahato ponašanje crnogorskih rezervista u zapadnoj Hercegovini, u jesen 1991. godine protiv Brkovića je podignuta optužnica za raspirivanje nacionalne mržnje. U oktobru mjesecu iste godine Brković je emigrirao u Hrvatsku. Nakon promjene političke klime u Crnoj Gori, Brković se 1999. godine vratio iz emigracije. U periodu do referenduma o nezavisnosti 2006. godine, Brković je otvoreno podržavao politiku vladajućih struktura, pišući u svom Crnogorskom književnom listu brojne tekstove, često uvredljivog karaktera i vulgarne sadržine, protiv vodećih ljudi crnogorske opozicije.[traži se izvor] Dana 24. oktobra 2006. Brkovića i njegovog vozača i telohranitelja Srđana Vojičića su napala trojica naoružanih ljudi. Vojičić je ubijen, dok je Brković zadobio lakše povrede.[3] Spekulisalo se da je motiv za napad bila poslednja Brkovićeva knjiga „Ljubavnik Duklje“, u kojoj se on indirektno podsmevao mnogim ljudima iz javnog života Crne Gore, a posebno bliskim prijateljima bivšeg premijera Mila Đukanovića, ali ne i samom Đukanoviću. Jevrem Brković je bio vrhovni komandant Lovćenske straže, organizacije koja je posvećena odbrani crnogorskog identiteta.[traži se izvor] Preminuo je 24. januara 2021. godine, a u trenutku smrti je imao 87 godina.[4][5] Sahrana je obavljena 25. januara 2021. godine u krugu porodice na gradskom groblju Čepurci.[6] Privatni život Brkovićev sin, Balša Brković je takođe poznat crnogorski pisac, a njegov unuk Brajan Brković je potpredsednik odbora Stranke slobode i pravde u Novom Sadu.