ALBERTO MANGUEL GIANNI GUADALUPI THE DICTIONARY OF IMAGINARY PLACES - The Newly Updated and Expanded Classic Izdavač - Cengage Learning, Belmont Godina - 2000 776 strana 24 cm ISBN - 9780156008723 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja `From Atlantis to Xanadu and beyond, this Baedeker of make-believe takes readers on a tour of more than 1,200 realms invented by storytellers from Homer`s day to our own. Here you will find Shangri-La and El Dorado; Utopia and Middle Earth; Wonderland and Freedonia. Here too are Jurassic Park, Salman Rushdie`s Sea of Stories, and the fabulous world of Harry Potter. The history and behavior of the inhabitants of these lands are described in loving detail, and are supplemented by more than 200 maps and illustrations that depict the lay of the land in a host of elsewheres. A must-have for the library of every dedicated reader, fantasy fan, or passionate browser, Dictionary is a witty and acute guide for any armchair traveler`s journey into the landscape of the imagination.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Mangel Đani Gvadalupi Guadalupi Rečnik Imaginarnih Mesta Gradac

Odlično očuvano! Naslov Umetnost tumačenja poezije / priredili Dragan Nedeljković i Miodrag Radović Vrsta građe poezija URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 1979 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1979 Fizički opis 694 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Nedeljković, Dragan Radović, Miodrag Zbirka Književnost i civilizacija Napomene Str. 11-18: Predgovor / Dragan Nedeljković i Miodrag Radović. Predmetne odrednice Aligijeri, Dante, 1265-1321 -- „Pakao“ Vijon, Fransoa, 1431-1463 Ronsar, Pjer de, 1524-1585 Šekspir, Vilijam, 1564-1616 -- Soneti Gongora, Luis de, 1561-1627 Gete, Johan Volfgang fon, 1749-1832 -- „Pesma Parki“ Šiler, Fridrih fon, 1759-1805 -- „Ditiramb“ Kolridž, Samjuel Tejlor, 1772-1834 -- „Pesma o starom mornaru“ Novalis, 1772-1801 -- „Pesma mrtvih“ Vordsvort, Vilijam, 1770-1850 Helderlin, Fridrih, 1770-1843 Šeli, Persi Biš, 1792-1822 -- „Oda zapadnom vetru“ Brentano, Klemens, 1778-1842 Kits, Džon, 1795-1821 -- „Oda slavuju“ Hajne, Hajnrih, 1797-1856 Leopardi, Đakomo, 1798-1837 -- „Silvija“ Mickjevič, Adam, 1798-1855 Puškin, Aleksandar Sergejevič, 1799-1837 -- „Elegija“ Ljermontov, Mihail J., 1814-1841 Po, Edgar Alan, 1809-1849 -- „Gavran“ Bodler, Šarl, 1821-1867 -- „Mačke“ Kostić, Laza, 1841-1910 -- „Santa Maria della Salute“ Malarme, Stefan, 1842-1898 Verlen, Pol, 1844-1896 -- „Pesnička umetnost“ Eminesku, Mihaj, 1850-1889 Rembo, Žan Artir, 1854-1891 -- „Pijani brod“ Jejts, Vilijam Batler, 1865-1939 Valeri, Pol, 1871-1945 -- „Morsko groblje“ Rilke, Rajner Marija, 1875-1926 Blok, Aleksandar Aleksandrovič, 1880-1921 Nastasijević, Momčilo, 1894-1938 Cesarić, Dobriša, 1902- -- „Oblak“ Apoliner, Gijom, 1880-1918 Eliot, Tomas Sterns, 1888-1965 Pasternak, Boris, 1890-1960 Poezija „Nema lakih pisaca“, rekao je poznati francuski naučnik Gistav Koen. Čitanje književnog teksta nije samo preletanje očima preko štampane stranice nego i svojevrstan napor i svojevrstan rad. „Kritika nam otkriva činjenice koje inače ne bismo primetili“, pisao je T. S. Eliot, i u ovoj knjizi čitalac će naći studije o velikim pesmama evropske književnosti, studije koje nam – kao kakvi krajnje precizni instrumenti – otkrivaju u tim pesmama ono što inače ne bismo ni slutili da postoji. Kako sami sastavljači kažu, cilj ovog zbornika je „metodološki pluralizam“; tačnije rečeno, on nam ne pokazuje samo primere kako treba čitati jednu pesmu kako bi nam ona otkrila sva bogatstva svog značenja, već i kako se sve može čitati poezija, sa kojih joj se sve strana može pristupati. „Jedan tekst nema svoje pravo značenje«, govorio je Pol Valeri, što će reći: da se ne mogu iscrpsti sva značenja koja smo u stanju da pronađemo u jednoj pesmi, i zato je ova knjiga poziv na dalja čitanja i dalja istraživanja. U Umetnosti tumačenja poezije neće uživati samo ljubitelji poezije; ona je neophodna svima onima čiji je poziv da književna ćela približavaju čitaocima, da upućuju mlade čitaoce u čitanje koje nije samo pasivno primećivanje nego i pravi, aktivni odnos prema književnosti. Jer ne smemo zaboraviti da je čitanje – kao i sve ostale veštine – nešto što se uči i trudom postiže. KC (N)

kao na slikama Irske narodne priče i bajke Vilijam Batler Jejts (engl. William Butler Yeats; Dablin, 13. jun 1865 — Mentona, 28. januar 1939), bio je irski pesnik i dramski pisac, najznačajnija ličnost irskog nacionalnog preporoda, jedan od osnivača i upravnik narodnog pozorišta. Učestvovao u javnom političkom životu i bio senator od 1922. do 1928. Dobio je Nobelovu nagradu za književnost 1923. godine. Vilijam Batler Jejts Životopis[uredi | uredi izvor] Vilijam Batler Jejts rođen je 13. juna 1865. u Dublinu u Irskoj.[1] Njegov otac Džon Batler Jejts (1839–1922) bio je slikar, i potomak Džervisa Jejtsa, vilijaskog vojnika, trgovca platnom i poznatog slikara, koji je umro 1712.[2] Bendžamin Jejts, Džervisov unuk i Vilijamov pradeda, oženio se 1773. godine[3] sa Meri Batler[4] iz vlastelinske porodice u okrugu Kilder.[5] Nakon venčanja zadržali su ime Batler. Marija je bila iz porodice Butlera iz Najama Govrana, koja potiče od vanbračnog brata 8. grofa Ormonda.[6] Porodica Jejts se 1867. privremeno seli u London, tačnije u Bedford Park. Jejts leta provodi u Sligou, rodnom mestu njegove majke, grofoviji na zapadnoj obali Irske, koja će sa svojim krajolikom, folklorom i starim legendama ostaviti dubok pečat na njegovim delima. Dom u kojem je V. Jejts odrastao bio je obelježen umetnošću, te je njegov brat Džek postao cenjeni slikar, a sestre Elizabet i Suzan Meru su se bavile primenjenom umetnošću. Godine 1877. Vilijam se upisuje u školu Godolfin koju pohađa 4 godine. Jejts se svojim školskim uspesima nije preterano isticao. Jeacovi se potkraj 1880. godine, iz financijski razloga, vraćaju u Dablin, izpočetka živeći u centru grada, a kasnije se sele u predgrađe Hovt. U oktobru 1881. Jejts nastavlja svoje školovanje u Erasmus Smit srednjoj školi u Dublinu, koju pohađa do novembra 1883. godine. Atelje njegovog oca bio je blizu te škole; V. Jejts je tu mnogo boravio i upoznao mnoge Dablinske umetnike. Godine Jejtsovog sazrevanja u pretežno katoličkoj Irskoj u kojoj se budio irski nacionalizam obeležene su njegovom pripadnošću protestantskoj zajednici - njegova je porodica dapače spadala u red privilegirane zajednice protestanatske gospode koja je upravljala Irskom od 18. veka - tzv. Protestantska nadmoć. Od 1884. do 1886. god. Jejts pohađa Metropolitansku školu umetnosti (današnji Nacionalnio koledž umetnosti i dizajna) u Dablinu, gde upoznaje Džeordža Rasela. Od svoje 17 godine Jejts piše: iskušava se u pisanju poema i drama koje se još ne odlikuju osobitom literarnom vrednošću. Godne 1885. mu je u Dublinski univerzitetski pregled objavljeno prvo značajnije delo The Island of Statues, pripovetka fantastikne tematike (o vilama i čarobnjacima). Godine 1886. njegov otac finansira štampanje 100 primeraka njegove prve samostalne knjige (knjižice) Mosada: A Dramatic Poem. Mladi Jejts je 1885. godine učestvuje u osnivanju Dablinskog hermetičkog reda, čiji se članovi interesiraju za magiju. U narednim godinama se duboko upustio u tada pomodnu teozofiju. Godine 1887. porodica se ponovo seli u London; i tamo će Vilijam Jejts ući u društvo mladih umetnika koji se zanimaju za ezoteriju, te 1890. godine i formalno postaje član okultnog Hermetičkog reda zlatne zore. Godine 1889. objavljuje zbirku The Wanderings of Oisin and Other Poems (1889); i nadalje se bavi mitskom tematikom vezanom za irsku narodnu mitologiju. Godine 1891. Jejts odlazi u Irsku zaprositi 25-godišnju Mod Gon, mladu slikarku i vatrenu irsku nacionaliskinju koju je upoznao dve godine ranije i u koju se bio snažno zaljubio: ona odbija njegovu prosidbu. Jejts ostaje nesretno zaljubljen, te ponavlja neuspešne prosidbe 1899, 1900. i 1901. Naposletku 1903. godine Mod Gon se udala za drugog; javno je izražavao (čak u pesmama) svoje nezadovoljstvo njenim izborom - udala se za poznatog irskog nacionalistu Majora Džona Makbrajda, koji je usto bio katolik, te je i Mod prešla na katoličanstvo. Tek će 1908. godine, nakon što se Mod rastavila od supruga, Jejts moći da konzumira svoju dugotrajnu strast, ta ga po njegovim rečima „tragedija seksualnog odnosa” sa svojom dugogodišnjom nesretnom ljubavi zapravo zbunila i njihova veza se odatle nije razvila. Godine 1896, Jejts ulazi u krug dame Izabele Gregori, važne Irske kulturne radnice koja se bavi folklorom i dramom; ona će svoju ljubav prema Irskoj uspeti da na kraju ipak podstakne u pravcu nacionalizma. S njenim krugom od 1899. godine deluje u Irskom literarnom teatru, koji deluje do 1901. godine nastojeći da u Irskoj prenese manir avangardnog teatra iz Francuske. Nakon financijskog neuspeha Irskog literarnog teatra, pripadnici grupe osnivaju uspešniji Abi teatar (koji do danas deluje pod imenom Irsko nacionalno pozorište); Jejts je s tim krugom aktivno sarađivao do kraja života. Godine 1902. učestvuje u osnivanju Dun Emer Press, izdavačke kuće koja će pod vođstvom njegovih sestara do 1946. godine štampati preko 70 knjiga irskih autora, od toga 48 Jejtsovih. Godine 1909. Jejts upoznaje velikog američkog pesnika Ezru Paunda: putovao je u London kako bi upoznao tog „jedinog pesnika vrednoga pažljivog proučavanja”, kako je sam rekao. Od 1909. do 1916. godine njih su dvojica zajedno zimovali u kućici u Saseksu (jedan dan puta od Londona), Jejts je nominalno bio sekretar starijem Poundu. Prijateljstvo je počelo blediti kada je 1916. godine Pound uredio da se neke Jejtsove pjesme objave u američkom magazinu Poetry, ali uz znatne Poundove promene koje Jejts nije bio odobrio. Te iste godine, u svojoj 51. godini, Jejts se odlučio da se oženi i ima decu. Odlučuje da po zadnji put zaprosi Mod Gon, čiji je muž Džon Makbrajd upravo te godine pogubljen zbog učestvovanja u irskom Uskršnjem ustanku. Nakon što ga Gon opet odbija (izgleda da je prosidba dugogodišnje nesretne ljubavi ionako bila više formalne prirode i ponuđena s manjkom osećaja, uz razne uslove), Jejts nudi brak 25-godišnjoj Džordžiji Hajd Lis (1892–1968). Nakon prosidbe u septembru, venčanje je usledilo već u oktobru 1916. godine. Usprkos razlici u godinama i Jejtsovoj inicijalnoj zbunjenosti (imao je grižnju savesti zbog ulaska u brak), brak je bio uspešan, te je par imao i dvoje dece. Jejts je svoju suprugu ubrzo uveo u ezoterijske prakse, te su u saradnji razvili jedan ezoterijski filozofski sistem, i istorije: Džordžija je služila kao medijum za „automatsko pisanje”, kojim je komunicirala razne „poruke duhovnih vodiča”. Ubrzo nakon okončanja Irskog rata na nezavisnost (1919-1921), Jejts je u decembru 1922. godine prihvatio imenovanje za senatora, dužnost u Senatu, tu dužnost obavlja 6 godina. Godine 1923. Jejts je dobio Nobelovu nagradu za književnost, za veliki doprinos Irskoj literaturi i kulturi generalno gde je „njegova uvek inspirisana poezija u visoko umetničkoj formi dala izraz duhu čitave nacije”. Nagrada je predstavljala i ohrabrenje Irskoj, koja je nedugo pre uspela da zadobije neovisnost; sam Jejts je toga bio svestan, te je svoju nagradu nastojao da koristi za promovisanje Irskog nacionalnog ugleda i ponosa. Nakon nagrade je prodaja Jejtsovih dela na čitavom engleskom govornom području još više porasla. U zadnjim godinama svog života je Jejts, kao javni intelektualac, upućivao kritiku socijalno konzervativnom vodstvu mlade irske države, zalažući se za liberalnije ustrojstvo društva. Međutim nije puno verovao u demokratiju, te je iskazivao simpatije prema aristokratskoj formi države. Ostavši do kraja života aktivni autor, te borivši se sa starošću jednim stavom kojega je nazivao „drugi pubertet” (što je uključivao oživljeni interes za erotiku), umro je 28. janurara 1939. godine (u 73 godini života) u Francuskoj, u Hôtel Idéal Séjour u gradu Mentonu. Od svoje supruge je zahtevao diskretan pogreb u mestu smrti, kako bi ga se nakon godinu dana - nakon što novinari zaborave na njegovu smrt - bez pompe preneli u irski Sligo, mesto njegovog djetinjstva. Tek nakon rata, 1948. godine, ta je Jejtsova želja i ispunjena. Njegov grob se nalazi u Drumklifu, grofovija Sligo. Prenos tela izveden je irskom korvetom LÉ Macha; aktivnosti prenosa tela nadzirao je lično irski ministar spoljašnjeih poslova Sin Makbrajd - inače sin Mod Gon Makbrajd, koju je Jejts više puta prosio. Na grobu stoji epitaf s rečima iz „Under Ben Bulben”, једне од његових задњих поема. irska književnost narodna usmena