Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Bez premca među francuskim pesnicima ovoga veka, po raznovrsnosti postupka, istančanosti izraza i, naročito, po intelektualnoj radoznalosti, erudiciji i kulturi, Valeri je ostvario obimno pesničko delo. Ono sadrži poeziju pisanu mahom u tradicionalnim oblicima, bezmalo u celini objavljenu za njegova života, i brojne pesme u slobodnom stihu i u prozi, nastale kao rezultat njegovih traganja i sačuvane u rukopisnoj zaostavštini. Baveći se već dugo prevo¬đenjem i tumačenjem Valerijeve poezije, Kolja Mićević se postarao da nam u ovom izdanju prikaže oba njena vida. Tu su sve Valerijeve pesničke zbirke, Album starih stihova, Mlada Parka, Pvanja, Razne pesme, koje nisu ušle u zbirke; dva dramska delà u stihovima, Amfion i Semiramida; Verovatna soba, pesme i proze iz mladosti; Sirova poezija koja, pored dosad objavljenih, sadrži i veći broj pesničkih tekstova iz rukopisa; i Anđeo, pesnički rad započet još dvadesetih godina a dovršen neposredno pred smrt. Mićevićev iscrpan predgovor i komentari Valerijeve poezije zasnivaju se na prisnom poznavanju pesnikova života i rada, na znalačkom korišćenju kritičke literature i na čitalačkoj osetljivosti koju omogućuje njegovo sopstveno prevodilačko iskustvo. Pol Valeri (fr. Paul Valéry) je francuski pesnik i esejista. Rođen je u Setu u Francuskoj, 30. oktobra 1871. godine. Studirao je pravo u Monpeljeu. Godine 1892. nastanjuje se u Parizu. Na njega su uticali Edgar Alan Po i Stefan Malarme, ali on napušta pesništvo i posvećuje se studiju matematike, arhitekture i filozofije. Od 1897. do 1900. državni je činovnik, potom sekretar direktora novinske agencije „Havas`. U slobodno vreme bavi se i dalje matematikom i fizikom. Tek je 1913. godine na nagovor Andrea Žida pristao da sredi za štampu svoje mladenačke strofe. U prvi mah nameravao je da napiše još dvadesetak propratnih stihova kao svoj konačni oproštaj od poezije. Međutim, rad ga je toliko zagrejao da je umesto kratke prigodne improvizacije nastala poduža poema (514. stihova), koju je pisao više od četiri godine: „Mlada Parka“ (1917). Umesto definitivnog rastanka, to je bio definitivan povratak. Član Francuske akademije (1925), predsednik Instituta za intelektualnu kooperaciju (1933), profesor poezije na College de France (1936–45), Valeri je između dva rata slovio za najelitnijeg predstavnika francuskog duha. U doba dadaističkih i nadrealističkih manifesta, Valeri je nasuprot tim pravcima, apologet intelekta, stroge mentalne discipline i klasične versifikacije. Previše realan, lišio je svoje stihove svake spontanosti i topline. Njegova algebarska poezija obiluje rebusima i teško se čita bez komentara – jedan takav komentar dao je Gustave Cohen za poemu „Groblje kraj mora“: „Valerijeva proza zanimljivija je (i jasnija) od njegovih stihova.“ Posebno sumnjičav prema istoriji, indiferentan prema religiji, skeptik koji pesimistički gleda ne samo na sudbinu savremene Evrope nego i na ljudsku sudbinu uopšte, polit, amater koji ne pripada nijednoj partiji i „slobodno sumnja u sve što je sumnje dostojno“, Valeri u svojim esejima raspravlja o najrazličitijim temama: o književnosti i arhitekturi, o lažima istoriografije i zločinima politike, o čeliku i elektricitetu, o ženama i parfemima. Istorija je – smatra Valeri – od svih produkata intelektualne hemije najopasnija: ona obmanjuje, uspavljuje i opija; ona dočarava lažne uspomene i zavodi narode do megalomanskog delirijuma. Umro je u Parizu, 20. jula 1945. godine.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Johan Volfgang fon Gete (nem. Johann Wolfgang von Goethe;[1][2][3] Frankfurt na Majni, 28. avgust 1749 — Vajmar, 22. mart 1832) bio je nemački pisac, političar, pesnik, naučnik i filozof, a tokom 10 godina i predsednik oblasti Vajmar. Gete je bio jedna od najznačajnijih ličnosti nemačke književnosti i evropskog neoklasicizma i romantizma krajem 18. i početkom 19. veka. Autor „Fausta“ i „Teorije boja“ širio je svoj uticaj širom Evrope, a tokom narednog veka njegova dela nadahnula su mnoge muzičke i dramske komade. Stekavški književnu slavu do svoje 25. godine, Gete je postao pripadnik plemstva zahvaljujući vojvodi Saksen-Vejmara, Karlu Avgustu 1782. godine u čijoj oblasti je obitavao od novembra 1775, nakon uspeha njegovog prvog romana, Jadi mladog Vertera. On je bio rani učesnik u Šturm und drang književnom pokretu. Tokom njegovih prvih deset godina u Vejmaru, Gete je bio član vojvodinog državnog saveta, bio je član komisija za pitanja rata i drumskog saobraćaja, nadgledao je ponovno otvaranje rudnika srebra u obližnjem Ilmenau, i implementirao je seriju administrativnih reformi Jenskog univerziteta. On je isto tako doprineo planiranju Vejmarskog botaničkog parka i ponovnovnoj izgradnji vojvodske palate, koji su je 1998. godine zajedno imenovani Uneskovom lokacijom svetske baštine.[4] Njegov prvi veći naučni rad, Metamorfoza biljaka, je objavljen nakon njegovog povratka sa ture u Italiji 1788. Godine 1791, on je bio izvšni direktor pozorišta u Vejmaru, a 1794. godine je započeo prijateljstvo sa dramaturgom, istoričarem, i filozofom Fridrihom Šilerom, čije predstave je premijerno prikazivao do Šilerove smrti 1805. Tokom ovog perioda, Gete je objavio svoj drugi roman, Godine učenja Vilhelma Mejstera, epske stihove Herman i Dorotea, i 1808. godine, prvi deo svoje najpoznatije drame, Faust. Njegove konverzacije i razni zajednički poduhvati tokom 1790-ih sa Šilerom, Johanom Gotlibom Fihteom, Johanom Gotfridom fon Herderom, Aleksandrom fon Humboltom, Vilhelmom fon Humboltom, Augustom i Fridrihom fon Šlegelom su u kasnijim godinama zajednički nazvani Vajmarskim klasicizmom. Artur Šopenhauer navodi Godine učenja Vilhelma Mejstera kao jednu od četiri najbolje novele ikad napisane, zajedno sa Tristram Šandijem, La Nouvelle Héloïse, i Don Kihotom,[5] a Ralf Voldo Emerson je odabrao Getea kao jednog od šest „reprezentativnih ljudi” u svom istoimenom radu, zajedno sa Platonom, Emanuelom Svedenborgom, Mišelom de Montenjom, Napoleonom, i Vilijamom Šekspirom. Geteovi komentari i opservacije formiraju bazu nekoliko biografskih radova, najzapaženiji od kojih su Razgovori sa Geteom Johana Petera Ekermana

U dobrom stanju. Tvrdi povez sa zaštitnim omotom. Barok i rokoko u djelu Antuna Kanižlića (1699-1777), Edgar Allan Poe u hrvatskoj i srpskoj književnosti, Geneza i struktura Vojnovićevog ekvinocija, Književni rad Silvija Strahimira Kranjčevića u sarajevskoj Nadi 1894-1903., Ulderiko Donadini (1894-1923) SADRŽAJ Matko Peić: BAROK I ROKOKO U DJELU ANTUNA KANIŽLIĆA (1699-1777) ....... ....5 Uvod... 5 Barok .... . ...... 12 Barok - umjetnost »unutarnjeg oka«... 12 Pesimizam baroka . .... 14 Noć i tama... 15 Prezir tijela i mortifikacija fiziologije... 15 Nauk o trapljenju ...... 17 Prezir zemlje, prolaznost života i ništa vilo ljepote ......21 Smrt..... 22 Unio mystica ...... 23 Djela »unutarnjeg oka«... 24 Alegorija... 25 Barokni bestijarij ...... 29 Barokni lapidarij ...... 33 Barokni pejzaž ...... 34 Barokno alegorijsko svjetlo i simbolizam boja .......38 Rokoko ...... 40 Optimizam rokokoa ...... 43 Rokoko — umjetnost »vanjskog oka«... 44 Optimizam rokokoa - motiv svjetla i zore... 50 Afirmacija tijela - vivifikacija fiziologije, nauk o čulima …53 Oko . . . ...... 55 Za rokoko vid, protiv baroknog privida... 56 Kanižlićevo rokoko svjetlo... 57 Motiv rokoko svjetla i zore... Crveno — boja rokokoa ...... Rokoko portret... 53 Portreti ljudi... 65 Portret rokoko haljine ...... 69 Portret rokoko frizure - parfem, puder, šminka ......71 Rokoko bestijarij... 74 Portreti ptica... 76 Priroda - jedini Kanižlićev učitelj... 79 Karikatura sove.....84 O ptici bravenjaku... 84 Rokoko herbarij. . .......85 Ruža... 87 Rokoko lapidarij... 88 Portretist stvari... 88 Rokoko pejzaž ......89 Vrijeme, ure i mjeseci... 92 Rokoko sezone ...... 93 Moda samoće u XVIII stoljeću... 95 Moda pustinjaka u XVIII stoljeću... 95 Rokoko park... 96 Rokoko špilja... 97 Portret Slavonije ...... 98 Slavonsko narodno nebo...102 Kanižlić i Požega... 103 Stil ...... 104 Rokoko stil...104 Rokoko deminutiv...106 Rokoko ornament...108 Kititi znači pisati rokoko stilom...110 Rokoko proporcija ......110 Rokoko asimetrija...111 Rokoko ritam...112 Kanižlićev rokoko ritam... 113 Rokoko kompozicija Sv. Rožalije...115 Rokoko estetika epizode...118 Kanižlićeva rokoko kompozicija i teatar...119 Rokoko moda kompilacije ......119 Humor . . . 120 Moda humora u XVIII stoljeću .....120 Kanižlić i humor ............ .............122 Univerzalnost Kanižlićeva humora...............................126 Razni oblici Kanižlićeva humora . ...... ....127 Mehanizam Kanižlićeva humora ..........................128 Epilog...... Bibliografija ........................131 Sonja Bašić: EDGAR ALLAN POE U HRVATSKOJ I SRPSKOJ KNJIŽEVNOSTI........... ....135 Uvod . . .................. I....Život i utjecaj E. A. Poea.........................141 II....Prijevodi Poeove poezije i proze od 1663. do kraja 19....stoljeća....... ... 144 1....Pregled materijala....... 144 2....Prijevodi poezije....... 145 3....Prijevodi proze ,....................155 4....Karakteristike perioda ................157 III....Prikazi i prijevodi Poeove poezije i proze od početka 20. stoljeća do prvoga svjetskog rata...160 1....Pregled materijala . ....160 2....Prikazi . . ............. ......160 A. G. Matoš ..........160 Vladoje Dukat ......................181 Janko Polić Kamov ....................183 Ostali prikazi .................185 3....Prijevodi poezije i...proze...........187 Svetislav Stefanović .... ........187 Prozni prijevodi poezije...200 Prijevodi proze . ....... ......203 4....Karakteristike perioda ......204 IV....Prikazi i prijevodi Poeove poezije i proze između dva rata. ........208 1....Pregled materijala...208 2....Prikazi...209 3....Prijevodi poezije...... Bogdan Popović .......... Darinka Hristićeva...... ............215 K. K. i Kolman Kazimir . . ....215 4....Prijevodi proze.........219 5....Karakteristike perioda...... 222 V....Podije drugoga svjetskog rata...223 1....Pregled materijala...223 2....Kritičari i prevodioci...224 Ivan Goran Kovačić...224 Tin Ujević . ...............................225 L Slamnig i A. Šoljan...... ... , ,...228 E. A. Poe: Odabrana dela...234 Stanislav Vinaver . ......235 Isidora Sekulić ...............236 3....Karakteristike perioda...238 Zaključak......238 Bibliografija...245 literatura...251 Popis skraćenica...... ....255 Napomena uz Bibliografiju.... . .255 Darko Suvin: GENEZA I STRUKTURA VOJNOVIĆEVOG »EKVINOCIJA« ...257 Poglavlje 1. Dubrovačka tradicija 19. vijeka i »Gundulićev san«...257 Poglavlje 2. Vojnović i oblikovanje elemenata modernističke dramatike...267 Poglavlje 3. Faktumi slojevi i osnovna simbolika »Ekvinocija«...287 Pučko-veristička i građansko-simbolistička...dramatika.......284 Simbol usudnog »ekvinocija«...291 Poglavlje 4; Simbolistička fabulacija »Ekvinocija«...............304 Grafički prikaz »Ekvinocija«...312-313 Poglavlje 5. Mjesto i značaj dramatike...»Ekvinocija«...........335 Karakterizacija ... 339 Govor ...345 Zaključak...351 Dodatak I: Tekst i izvođenje »Gundulićevog sna« . . ....353 Dodatak II: Tekst i izvođenje »Ekvinocija«...355 Kratice u tekstu...371 Davor Kapetanić: KNJIŽEVNI RAD SILVIJA STRAHIMIRA KRANJČEVIĆA U SARAJEVSKOJ »NADI« 1894-1903... 373 Uvodna riječ... 373 Pristupno poglavlje... 374 Biografske pretpostavke...385 Kolo sarajevskih književnika...397 »Nada«......408 Urednik »Nade«...433 Suradnik »Nade«...446 Zaključna riječ...472 Prilozi...476 I. Kranjčevićeva pisma...476 I....Kranjčevićevi službenički dokumenti...479 II....Arhiv »Kola sarajevskih književnika«...484 Ante Franić: ULDERIKO DONADINI (1894-1923)... 497 I. Porijeklo čovjeka i pisca...497 II....Prvi utjecaji i orijentacija...522 III....Lirska proza u sjeni A. G. Matoša...547 IV....Proza...572 V....Odnos prema Dostojevskome...596 VI....Pjesme...612 VII....Drame...629 VIII....Književni kritičar i jugoslavenski nacionalist ..... ....661 IX....U stihu i prozi svojih suvremenika...700 X....Zaključak...726 Bio-bibliografija Ulderika Donadinija...733 1....Bibliografija radova U. Donadinija...733 2....Ostavština U. Donadinija...742 3....Literatura o U. Donadiniju...744 4....Ostalo o U. Donadiniju...751 Likovni prilozi... 752—753