✰Izdavač: Geološki zavod Srbije, 2019. ✰Povez: broširan, 96 strana, tiraž 300 ✰Nepodvlačena, nova knjiga, veliki format (30cm.), bogato ilustrovana, težina 500 grama ****

Republički društveni fond za geološka istraživanja Srbije, Beograd, 1995. 514 stranica, udžbenički format. Zaprljane korice i 15-ak stranica podvlačeno, inače ostalo u redu. UVOD KOPAONIK – najveća i najlepša planina Srbije. Zbog svojih morfoloških, hidroloških i klimatskih karakteristika, životinjskog i biljnog sveta i prirodnih spomenika proglašen je za nacionalni park. Međutim, Kopaonik je izuzetno interesantan i značajan zbog svog geološkog sastava, vulkanske aktivnosti, tektonskih i trusnih kretanja, mnoštva pojava i ležišta raznovrsnih mineralnih sirovina, termalnih i mineralnih voda. U geološkom smislu kopaonička oblast je uvek bila predmet interesovanja i izučavanja geologa svih specijalnosti, a studenti geologije su svoja prva teorijska i praktična saznanja iz geologije sticali na ovom jedinstvenom poligonu. Ovde je rudarenje počelo u starom veku, svoj vrhunac dostiglo u srednjem veku, a traje i danas na velikom broju aktivnih ležišta različitih mineralnih sirovina. Retka su mesta na svetu gde se na relativno malom prostoru nalazi toliko raznovrsnih metaličnih, nemetaličnih i energetskih mineralnih sirovina, termalnih i mineralnih voda, kao i prirodnih, geoloških, geomorfoloških i hidroloških spomenika. Upravo zbog ovakve geološke raznovrsnosti kopaoničke oblasti, njenog značaja za geološku nauku i struku i praktičnog značaja mineralnih resursa za privredu Srbije, Republički fond za geološka istraživanja odlučio je da organizuje naučni skup – Savetovanje o geologiji i metalogeniji Kopaonika. Ha ovom Savetovanju treba da se prikaže jedan deo geološke istorije Kopaonika, rezultati ispitivanja i istraživanja u svim geološkim disciplinama, čiji su autori najeminentniji naučnici i stručnjaci geolozi, koji su dobar deo svog profesionalnog rada proveli proučavajući geologiju i metalogeniju Kopaonika. Republički fond za geološkog istraživanja, koji preko 20 godina učestvuje u planiranju i finansiranju geoloških istraživanja u Srbiji, smatrao je svojom obavezom da organizuje ovo Savetovanje u čast zahvalnosti čitavoj plejadi geologa, koji su deo svog istraživačkog veka proveli na ovoj prelepoj planini i zaslužili da se na ovaj skroman način podsetimo njihovog dela i sačuvamo ga od zaborava. Republički fond za geološka istraživanja izražava zahvalnost, pre svega, autorima referata i svim ostalima koji su doprineli pripremi i organizovanju Savetovanja, kao i učesnicima Savetovanja. Organizacioni odbor Geološka građa Kopaoničke oblasti, Blok Kopaonika, seizmička obeležja Kopaonika, hidrogeologija Kopaonika... Aleksandar Despić, Slobodan Unković, Nikola Pantić, Stevan Karamata, Jordan Aleksić... MG32 (N)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Radomir Lakušić (rođen 6. marta 1933. u Donjoj Ržanici u Beranama, 16. kolovoza 2005. u Sarajevu) bio je jugoslavenski ili crnogorski botaničar, biogeograf i biljni sociolog, čiji je rad posebno subalpska i alpska visokogorska vegetacija jugoistočnih Dinarida u Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori included. Radomir Lakušić je bio profesor na univerzitetima u Sarajevu i Banja Luci. Njegova botanička skraćenica za autora je `Lakušić`. Lakušić završio osnovnu školu sa osam godina u Donjoj Rzanica. Godine 1953. je završio srednju školu u Beranama. Iste godine je upisao na Biološkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu u biologiji, gde je 1958. diplomirao On je pisao endemskih dinarskih-vrsta roda Vulfenia njegova teza. 11. mart, 1960, imenovan je kao asistent na Fakultetu za biologiju Sarajevu. 1963 i 1964 je bio da se specijalizuju u Josias Braun-Blankuet na Univerzitetu u Monpeljeu u stanici Internationale de Geobotanikue MEDITERRANEENNE i Alpine ( `Sigma`). Njegova doktorska teza, pod rukovodstvom Violotije Blečić, profesor biologije na Univerzitetu u Beogradu, na temama alpske vegetacije Bjelasice (Nacionalni park Biogradska gora) u Crnoj Gori je bio početak Lakušićs dalje raditi na visoki planinski biljnih zajednica centralne Sudostdinariden (Maglić Volujak, Bioc, Durmitor , Bjelasica). Godine 1965. postao je profesor biljaka ekologije i fitogeografija, 1970 prof. Do 1995. Lakušić je ostao na Univerzitetu u Sarajevu, ali je napustio svoju naučnu radno mesto zbog rata, lošim uslovima života i rada u Nachkriegssarajevo i njegovim zbog svog srpskog porekla ne zahtevaju kretanju na kojima osoblje neuausrichtenden Univerzitet u Sarajevu. Bez drugde dobiti visoku stručnu sastanak, preselio se u rodnoj Crnoj Gori, radio kao konsultant za pitanja životne sredine u savezu Crne Gore životne sredine do penzionisanja 1998th Pored toga, bio je zaposlen na Univerzitetu u Banjoj Luci, gdje je predavao biljaka ekologiju i -Geographi. Najšire prihvaćen naučni rad više od 300 radova bio je sinteza visoke planinske vegetacije jugoistočnih Dinarida, objavljena na njemačkom jeziku. [2] Šira ekološki zainteresovana javnost postala je autorstvom jednog od knjiga `Priroda Jugoslavije` visokim planinskim biljkama (Planinske biljke, 1984. i 1990.), kao i ekološki udžbenik Ekologija Biljaka. I. - Idioekologija (1989), poznato. Monografija Lakušić je 1973. godine napisala rodu Edraianthus, za što je ukazao na neke nove vrste. Posebno, rod Edraianthus, za koji je postavio nezakonito ime roda `Visiania`, bio je i njegov kasniji interes.