ZA POPLAVLJENE - PULSERICA 1/2 DIN + 0.5 [K-26] Stanje : Kao na slikama

Stara zglobna industrijska lampa sa postoljem u Bauhaus stilu. Lampa je dobro očuvana i ispravna. Vidljivi tragovi korišćenja. Utisnuta slova na sredini MBZ, brojevi 1 i 2 i slovo A. Leptir prekidač ispravan.

1988 Lepo očuvano Kompletno popunjen PANINI The 1988 UEFA European Football Championship final tournament was held in West Germany from 10 to 25 June 1988. It was the eighth UEFA European Championship, which is held every four years and supported by UEFA. France were the defending champions, but failed to qualify. The tournament crowned the Netherlands as European champions for the first time. Euro 88 was a rare instance of a major football tournament ending without a single sending-off or goalless draw, nor any knockout matches going to extra time or penalties. Euro 1988 was the final European Championship to see West Germany and the Soviet Union teams, as the West and East Germans reunified to become Germany in 1990, the Soviet Union disintegrated into 15 separate countries in 1991. Bid process[edit] West Germany won the right to host the tournament with five votes ahead of a joint bid from Norway, Sweden and Denmark, which earned one vote, and a bid from England.[1] Because the Eastern Bloc disagreed that West Berlin was part of the Federal Republic of Germany, the German Football Association ruled out playing Championship matches in West Berlin. This secured the participation of Eastern European members of UEFA.[citation needed] In the 1974 FIFA World Cup, however, West Berlin had hosted three games. As a compromise, Berlin Olympic Stadium did host a Four Nations Tournament in 1988, with West Germany playing against the Soviet Union, Argentina and Sweden.[2] Overview[edit] Group matches[edit] The first group pitted two pre-tournament favourites West Germany and Italy together, along with Spain and Denmark. The West German team had won the 1980 European Championship and were the runners-up in each of the last two World Cups in 1982 and 1986, although in 1984 they failed to qualify from their group. With such results and additionally as the host they were commonly considered the main favourite of the tournament. The Italians had not played at Euro 1984, though they had finished fourth in the 1980 tournament, for which they were the hosts; they had also won the 1982 World Cup, albeit followed by a middling performance in 1986. Spain and Denmark contested the second semi-final of the 1984 edition, which Spain prevailed on penalty-kicks, but then lost the final to hosts, France (who failed to qualify in 1988). Both Spain and Denmark played in the 1986 World Cup, and met there again, in a Round of 16 match of the knockout stage which Spain won 5–1. The Germans and Italians played out the opening game. This game was tightly contested. Roberto Mancini capitalised on a defensive error on the left-hand side of the German goal and the striker squeezed in a shot from a tight angle low to the left corner. Just three minutes later, Italy`s goalkeeper, Walter Zenga was penalised for taking more than four steps with the ball and Andreas Brehme scored the resulting free-kick from the edge of the penalty area with a low shot to the right corner. Both teams settled for a 1–1 draw. Spain defeated Denmark again, this time 3–2. Míchel opened the scoring after five minutes with a shot to the left corner from inside the penalty area and Michael Laudrup equalised 20 minutes later with a left foot shot from the edge of the penalty area to the left corner. Spain dominated the next hour and Emilio Butragueño scored with a low shot through the goalkeepers legs and then Rafael Gordillo putting the Spanish 3–1 to the good with a free-kick which deceived the goalkeeper. A late surge saw Flemming Povlsen reduce the scoreline with a header in off the left post, but was not enough for the Danes, who now needed to win both their remaining games to be certain of a place in the semi-finals. In the remaining games the West Germans swept aside the Danes and Spanish. Jürgen Klinsmann and Olaf Thon scored to dispatch the former 2–0 while two goals from Rudi Völler were enough to beat Spain 2–0. The second goal was particularly notable. Lothar Matthäus ran 40 yards into the Spanish penalty box before back-heeling the ball for the oncoming Völler, following up his run, to strike the ball with the outside of his foot and into the corner of the goal. The Italians won a difficult match against the Spanish 1–0, courtesy of a goal from Gianluca Vialli, a low cross-shot to the net on 73 minutes. In the last game, against an already eliminated Denmark, the Italians prevailed 2–0. The second group witnessed a surprising set of results. In the opening game, one of the pre-tournament favourites England lost 1–0 to Ireland. Ray Houghton scored a looping header after six minutes after the English defence failed to clear a cross. The English applied strong pressure as the game wore on. Gary Lineker was unusually sluggish, missing a series of chances and hitting the crossbar – he was later diagnosed with hepatitis B.[3] In the other opening game, the Soviet Union defeated the Netherlands 1–0 through a Vasyl Rats goal, despite the Dutch dominating for long periods. England met the Netherlands in Düsseldorf; both needed to win. England started strongly with Lineker hitting a post and Glenn Hoddle striking the post with a free-kick. The English defence, weakened by the absence of Terry Butcher, conceded the first of three goals to Marco van Basten on 44 minutes. Van Basten turned Butcher`s replacement Tony Adams and beat Peter Shilton – playing his 100th game for England – to give his side a 1–0 lead. England rallied after the break. Lineker and Bryan Robson exchanged a kick one-two pass allowing Robson to burst into the box and lift the ball over Hans van Breukelen after 53 minutes. The score remained until Van Basten turned Tony Adams inside out to finish from 18 yards on 71 minutes. The striker pounced from close-range after a corner to seal a 3–1 win four minutes later. The Irish and Soviets led the group after two games through a 1–1 draw in Hanover. Ronnie Whelan scored a spectacular left-foot volley from 18 yards to put the Irish into the lead. Oleh Protasov equalised with a low shot as the Soviets exerted late pressure. Needing to defeat the Irish to progress, the Dutch won the game 1–0 through a late Wim Kieft goal. The ball deflected into his path and he delivered a looping header which spun into the right corner of the Irish net with nine minutes remaining just after Paul McGrath hit a Dutch post with a header. In the other game, the Soviets soundly thrashed England. A mistake from Hoddle allowed Sergei Aleinikov to score after three minutes. Adams equalised and England had chances to go ahead, but a goal before half-time and late in the game assured the Soviet Union would finish in first place in the group.[4] Semi-finals and final[edit] The first semi-final was significant as rivals West Germany played the Netherlands. It was only the third time the two sides had faced each other since the 1974 FIFA World Cup Final; the West Germans winning a first round match in the 1980 European Championship, and a 2–2 draw in a 1978 FIFA World Cup second round group match. The game was tight, and the West Germans broke the deadlock on 55 minutes with a Matthäus penalty after a foul on Klinsmann. The lead was held for 20 minutes until Jürgen Kohler brought down Van Basten. Ronald Koeman converted the spot-kick to level the match. With the match headed for extra time, a through ball caught the Germans out and Van Basten finished clinically with a shot as he slid along the floor, beating the goalkeeper and Kohler to the ball in the 88th minute for a 2–1 win. It gave the Dutch their first competitive victory against the Germans and the first appearance in the competition`s final. The victory was marred by the reaction of Dutch defender Koeman who wiped the shirt of Olaf Thon, given to him after the match, on his backside in front of the German fans. The player apologised afterwards. The other semi-final was another unpredictable result. Italy were strong favourites to reach the final and had beaten the Soviets 4–1 in a friendly just two months earlier. Despite controlling the play and having the majority of the chances, the Italians were undone by poor finishing and a strong, tough opposition who sought to stop their more skilful opponents from playing through hard tackles and a defensive strategy. The hard work-rate of the Soviets paid off and in just four second-half minutes, counter-attacks saw two goals from Hennadiy Lytovchenko and Oleg Protasov. The first one from Lytovchenko was initially blocked, but with quick reactions he beat Franco Baresi to the ball to fire the second shot into the far corner. The second from Protasov was a looping shot that floated over Zenga for a 2–0 victory. It would be the Soviet Union`s fourth appearance in a European Championship final. The final was played on 25 June between the Soviet Union, in what would turn out to be the nation`s last European Championship match, and the Netherlands at the Olympiastadion in Munich. The Dutch won the match 2–0, with goals by captain Ruud Gullit and tournament top scorer Marco van Basten. Hans van Breukelen blocked a low penalty shot of Igor Belanov. Van Basten`s goal, a sharply hit volley across the goal off an incoming looping pass, would later be described as one of the greatest goals in the history of the European Championships.[5][6] Qualification[edit] Main article: UEFA Euro 1988 qualifying Qualified teams[edit] Seven countries had to qualify for the final stage. West Germany qualified automatically as hosts of the event. The Republic of Ireland qualified for the first time for any major tournament. The holders, France, failed to qualify despite finishing third in the 1986 World Cup. As of 2020, this is the last time that France failed to qualify for the European Championship finals.[7] Other notable absentees were Belgium (the 1980 runners-up and 1986 FIFA World Cup semi-finalists) and Portugal (semi-finalists of Euro 1984). The following eight teams qualified for the final tournament: Evropsko prvenstvo u fudbalu 1988. je bilo 8. po redu evropsko fudbalsko prvenstvo za muškarce, koje je održano od 10. juna do 25. juna 1988. u Zapadnoj Nemačkoj. Prvi put je prvenstvo održano u jednoj srednjoevropskoj zemlji, a Zapadna Nemačka je prethodno organizovala Svetsko prvenstvo 1974. Titulu evropskih prvaka je ponela Holandija, koja je u finalu savladala Sovjetski Savez 2:0. Prvi put je trofej osvojila jedna od zemalja Beneluksa. Najbolji strelac bio je Marko van Basten sa 5 postignutih golova. Izbor domaćina[uredi | uredi izvor] Zapadna Nemačka je dobila domaćinstvo sa 5 glasova izvršnog komiteta ispred zajedničke ponude Norveške, Švedske i Danske koji su dobili jedan glas i ispred ponude iz Engleske.[1] Kvalifikacije[uredi | uredi izvor] Glavni članak: Kvalifikacije za Evropsko prvenstvo u fudbalu 1988. Kvalifikovala se Nije se kvalifikovala Nije učestvovala Nije član UEFE Sedam reprezentacija je moralo da izbori mesto za završni turnir, dok se reprezentacija Zapadne Nemačke kvalifikovala direktno kao domaćin. Reprezentacija Francuske koja je bila branilac titule, nije se kvalifikovala za prvenstvo. Bio je ovo poslednji put da branilac titule ne uspe da izbori plasman na evropskom prvenstvu.[2] Kvalifikovane reprezentacije[uredi | uredi izvor] Reprezentacija Kvalifikovana kao Datum plasmana na EP Prethodni nastupi1, 2 Zapadna Nemačka domaćin 14. mart 1985. 4 (1972, 1976, 1980, 1984) Danska pobednik grupe 6 14. oktobar 1987. 2 (1964, 1984) SSSR pobednik grupe 3 28. oktobar 1987. 4 (1960, 1964, 1968, 1972) Engleska pobednik grupe 4 11. novembar 1987. 2 (1968, 1980) Irska pobednik grupe 7 11. novembar 1987. 0 (debitant) Italija pobednik grupe 2 14. novembar 1987. 2 (1968, 1980) Holandija pobednik grupe 5 9. decembar 1987. 2 (1976, 1980) Španija pobednik grupe 1 18. decembar 1987. 2 (1964, 1980, 1984) Napomene: 1 Podebljana godina označava prvaka u toj godini 2 Kosa godina označava domaćina u toj godini Stadioni[uredi | uredi izvor] Evropsko prvenstvo 1988. se igralo na osam stadiona u osam gradova zemlje domaćina. Evropsko prvenstvo u fudbalu 1988. na karti NemačkeMinhenMinhenGelzenkirhenGelzenkirhenHamburgHamburgFrankfurtFrankfurtDiseldorfDiseldorfHanoverHanoverŠtutgartŠtutgartKelnKeln Minhen Gelzenkirhen Olimpijski stadion u Minhenu Parkstadion Kapacitet: 69.256 Kapacitet: 70.748 Hamburg Frankfurt Folksparkstadion Valdstadion Kapacitet: 61.330 Kapacitet: 61.056 Diseldorf Hanover Štutgart Keln Rajnstadion Nidersahzenstadion Nekarstadion Stadion Rajnenergija Kapacitet: 68.400 Kapacitet: 60.366 Kapacitet: 70.705 Kapacitet: 60.584 Takmičenje po grupama[uredi | uredi izvor] Grupe na Evropskom prvenstvu u fudbalu 1988. Grupa 1 Grupa 2 Satnica je po srednjoevropskom vremenu, koje se koristi u Srbiji, Crnoj Gori i regionu (UTC+2), koje je ujedno i lokalno vreme u Nemačkoj. Ekipe koje su prošle prvi krug Ispali Grupa 1[uredi | uredi izvor] Tabela grupe A I P N I DG PG GR Bod. 1. Zapadna Nemačka 3 2 1 0 5 1 +4 5 2. Italija 3 2 1 0 4 1 +3 5 3. Španija 3 1 0 2 3 5 -2 2 4. Danska 3 0 0 3 2 7 -5 0 10. jun 1988. 20.15 Zapadna Nemačka 1:1 Italija Breme Gol 55’ Detalji Mančini Gol 52’ Rajnstadion, Diseldorf Gledalaca: 62.552 Sudija: Engleska Kit Haket 11. jun 1988. 15.30 Danska 2:3 Španija Laudrup Gol 24’ Poulsen Gol 82’ Detalji Mičel Gol 5’ Butragenjo Gol 53’ Gordiljo Gol 66’ Nidersahzenstadion, Hanover Gledalaca: 55.707 Sudija: Holandija Bep Tomas 14. jun 1988. 17.15 Zapadna Nemačka 2:0 Danska Klinsman Gol 10’ Ton Gol 85’ Detalji Parkstadion, Gelzenkirhen Gledalaca: 64.812 Sudija: Škotska Bob Valentajn 14. jun 1988. 20.15 Italija 1:0 Španija Vijali Gol 73’ Detalji Valdstadion, Frankfurt Gledalaca: 47.506 Sudija: Švedska Erik Fredrikson 17. jun 1988. 20.15 Zapadna Nemačka 2:0 Španija Veler Gol 29’, Gol 51’ Detalji Olimpijski stadion u Minhenu, Minhen Gledalaca: 63.802 Sudija: Francuska Mišel Votro 17. jun 1988. 20.15 Italija 2:0 Danska Altobeli Gol 67’ De Agostini Gol 87’ Detalji Stadion Rajnenergija, Keln Gledalaca: 53.951 Sudija: Švajcarska Bruno Galer Grupa 2[uredi | uredi izvor] Tabela grupe B I P N I DG PG GR Bod. 1. SSSR 3 2 1 0 5 2 +3 5 2. Holandija 3 2 0 1 4 2 +2 4 3. Irska 3 1 1 1 2 2 0 3 4. Engleska 3 0 0 3 2 7 -5 0 12. jun 1988. 15.30 Engleska 0:1 Irska Detalji Hauton Gol 6’ Nekarstadion, Štutgart Gledalaca: 51.373 Sudija: Istočna Nemačka Zigfrid Kiršen 12. jun 1988. 20.15 Holandija 0:1 SSSR Detalji Rac Gol 52’ Stadion Rajnenergija, Keln Gledalaca: 54.336 Sudija: Zapadna Nemačka Diter Poli 15. jun 1988. 17.15 Engleska 1:3 Holandija Robson Gol 53’ Detalji van Basten Gol 44’, Gol 71’, Gol 75’ Rajnstadion, Diseldorf Gledalaca: 63.940 Sudija: Italija Paolo Kasalin 15. jun 1988. 20.15 Irska 1:1 SSSR Velan Gol 38’ Detalji Protasov Gol 74’ Nidersahzenstadion, Hanover Gledalaca: 38.308 Sudija: Španija Emilio Sorijano Aladren 18. jun 1988. 15.30 Engleska 1:3 SSSR Adams Gol 16’ Detalji Alejnkov Gol 3’ Mihailičenko Gol 28’ Pasulko Gol 73’ Valdstadion, Frankfurt Gledalaca: 48.335 Sudija: Portugalija Žoze Roza Doš Santoš 18. jun 1988. 15.30 Irska 0:1 Holandija Detalji Kift Gol 82’ Parkstadioni, Gelzenkirhen Gledalaca: 64.731 Sudija: Austrija Horst Brumejer Eliminaciona faza[uredi | uredi izvor] Polufinale Finale 22. jun - Štutgart SSSR 2 Italija 0 25. jun - Minhen SSSR 0 Holandija 2 21. jun - Hamburg Zapadna Nemačka 1 Holandija 2 Polufinale[uredi | uredi izvor] 21. jun 1988. 20.15 Zapadna Nemačka 1:2 Holandija Mateus Gol 55’ (pen.) Detalji Kuman Gol 74’ (pen.) van Basten Gol 88’ Folksparkstadion, Hamburg Gledalaca: 56.115 Sudija: Rumunija Joan Inja 22. jun 1988. 20.15 SSSR 2:0 Italija Litovčenko Gol 58’ Protasov Gol 62’ Detalji Nekarstadion, Štutgart Gledalaca: 61.606 Sudija: Belgija Aleksis Ponje Finale[uredi | uredi izvor] 25. jun 1988. 15.30 SSSR 0:2 Holandija Detalji Gulit Gol 32’ van Basten Gol 54’ Olimpijski stadion u Minhenu, Minhen Gledalaca: 62.770 Sudija: Francuska Mišel Votro Pobednik Evropskog prvenstva u fudbalu 1988. Holandija Holandija Prva titula Konačni plasman učesnika[uredi | uredi izvor] Rezultati učesnika Evropskog prvenstva 1988. 1. mesto 2. mesto 3. i 4. mesto Od 5. do 8. mesta Poz Tim G IG P N I GD GP GR Bod. Finale 1 Holandija 2 5 4 0 1 8 3 +5 8 2 SSSR 2 5 3 1 1 7 4 +3 7 Eliminisani u polufinalu 3 Zapadna Nemačka 1 4 2 1 1 6 3 +3 5 4 Italija 1 4 2 1 1 4 3 +1 5 Eliminisani u grupnoj fazi 5 Irska 2 3 1 1 1 2 2 0 3 6 Španija 1 3 1 0 2 3 5 -2 2 7 Engleska 2 3 0 0 3 2 7 -5 0 8 Danska 1 3 0 0 3 2 7 -5 0 Reference[uredi | uredi izvor] ^ Dietrich Schulze-Marmeling: Die Geschichte der Fußball-Europameisterschaft, Verlag Die Werkstatt, ISBN 978-3-89533-553-2 ^ Magowan, Alistair (12. 5. 2012). „Euro 1988: Valery Lobanovsky`s last stand for Soviet Union”. BBC Sport. Pristupljeno 17. 6. 2012. Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor] Evropsko prvenstvo 1988. na uefa.com skupipru Evropsko prvenstvo u fudbalu Turniri Francuska 1960. Španija 1964. Italija 1968. Belgija 1972. Jugoslavija 1976. Italija 1980. Francuska 1984. Zapadna Nemačka 1988. Švedska 1992. Engleska 1996. Belgija i Holandija 2000. Portugalija 2004. Austrija i Švajcarska 2008. Poljska i Ukrajina 2012. Francuska 2016. Panevropsko 2020. Nemačka 2024. Kvalifikacije 1960. 1964. 1968. 1972. 1976. 1980. 1984. 1988. 1992. 1996. 2000. 2004. 2008. 2012. 2016. 2020. 2024. Finala 1960. 1964. 1968. 1972. 1976. 1980. 1984. 1988. 1992. 1996. 2000. 2004. 2008. 2012. 2016. 2020. 2024. Sastavi reprezentacija 1960 1964 1968 1972 1976 1980 1984 1988 1992 1996 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 Izbor za domaćina 1960 1964 1968 1972 1976 1980 1984 1988 1992 1996 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 Statistika prvenstava 1960 1964 1968 1972 1976 1980 1984 1988 1992 1996 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 Prava prenosa 1960 1964 1968 1972 1976 1980 1984 1988 1992 1996 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 Rekordi i spiskovi Tabela Reprezentacije koje nisu učestvovale Strelci Het trikovi Autogolovi Jedanaesterci Rekordi Crveni kartoni Ostalo Nagrade Maskote Video igre Prava na prenos kvalifikacija Tags: Fudbal fudbalske slicice evropska prvenstva u fudbalu reprezentacije fudbaleri nogomet u nogometu sport sportske fudbalske knjige istorija sporta fudbala ... 100% kompletan

Zastavica sa legendarne utakmice Dimenzije: 40cm x 28cm Queens Park Rangers - Partizan 6:2 (3:2) 20. oktobar 1984. 20:45 Stadion: Hajberi Gledalaca: 7 836 Queens Park Rangers: Haker, Nil, Douz, Faradej, Viks, Fenvik, Stjuart (46` Burk), Fileri, Banister, Stejnrod, Gregori Partizan: Omerović, Radović (46` Popović), Rojević, Vermezović, Kaličanin, Radanović (46` Radulović), Đelmaš, Ješić, Mance, Smajić, Klinčarski Strelci: 1:0 Gregori 13` 1:1 Klinčarski 14` 1:2 Mance 25` 2:2 Faradej 26` 3:2 Stejnrod 44` 4:2 Nil 54` 5:2 Banister 57` 6:2 Banister 83`

Starija verzija Piko HO šina, (cevaste sa ugradjenim spojnicama) Proverite sliku 4 svakako pre kupovine Lot šina PIKO i skretnica sa slike: 7 komada 17,8cm dužine prave 3 komada 6cm dužine prave 1 komad raskrsnice 14 komada 1/1 760 (pun krug) od toga jedna je napojna 2 komada elektro magnetne skretnice (i leva i desna) 2 komada mehaničke skretnice (i leva i desna) -- 13 -- Moguća korekcija cena prilikom kupovine više predmeta, uz predhodni dogovor naravno. Ako treba još slika o detaljima tražite, pošto je nemoguće sa tri slike sve pokazati... Stanje proverite na slikama, pitajte ako vam nešto nije jasno. I kliknite na kupi :) Ovo se ne kupuje svaki dan, i ko ima hrabrosti neka ga samo posmatra... Skretnice i šine kućice i prateća oprema HO... kao i Trafo i adapteri VAGONI, LOKOMOTIVE na KUPINDU SVE HO razmera!: http://www.kupindo.com/pretraga.php?Pretraga=hrabrosti+neka+ga+samo+posmatra&CeleReci=0&UNaslovu=0&Prodavac=palesztin&Grad=&CenaOd=&CenaDo=&submit=tra%C5%BEi

Crtež za `Obično petkom` Mića Mihajlović 1936 - 2018 Rođen u Kraljevu 1936. godine, najveći period svog života proveo je stvarajući na Petrovaradinskoj tvrđavi, na koju se `doselio` 1964. godine. Umetničku školu u Novom Sadu je završio 1967. godine. Izlagao je više od 150 puta u bivšoj Jugoslaviji i svetu. Osim slikarstvom, bavio se i novinarstvom. Novinarsku karijeru je započeo u Listu socijalističkog saveza radnog naroda novosadskog sreza `Tribina`, nakon čega je radio i kao ilustrator u `Dnevniku`. Njegov dugogodišnji i veliki opus ovenčan je mnogobrojnim domaćim i međunarodnim nagradama, a dobitnik je Februarske i Oktobarske nagrade Grada Novog Sada. Bio je oštar kritičar svih režima, od vremena SFRJ do danas. Njegov atelje je bio poznat kao `lajaonica` u koju su dolazili mnogi, pa čak i policajci, zbog čega su, kako je sam rekao, jedni drugima čuvali leđa. `Inventar` njegovog ateljea bio je i Mika Antić, sa kojim je bio veliki prijatelj. Govoreći o razlozima zbog kojih se bavi slikarstvom, rekao je da to ne radi da bi bio slavan za života ili posle smrti. `Slikao sam iz jedne potrebe, jer slikarstvo je kao poezija, nešto što čovek želi da kaže, ali na drugačiji način. Ja je ne govorim rečima, ja je govorim četkom, crtežom i bojom. Beležim vreme u kojem sam, a naravno i vreme koje tek dolazi. Često puta sam naslućivao, kroz slikarstvo, da će se desiti neke stvari kao što su se i desile. Kada pričaš nešto o budućem vremenu onda izgledaš kao veštac običnom svetu. Onda kažu da izmišljaš. Ne izmišljaš ništa, negde je u to sebi ugrađeno, neki vanvremenski čip i on izbija pre vremena i govori`, pričao je poznati slikar. Upoređujući period komunizma sa današnjom demokratijom, Mihajlović je za portal `mojnovisad` rekao da je nekada `bar postojao neki red`. `Uvek je umetnost iziskivala žrtvu, i uvek je umetnik morao da bude svestan da će zbog toga imati nedaće, da će se mučiti i koprcati. Ali se nekako moglo, nekada. Danas? Danas za sve to što daješ ne dobiješ baš ništa. Za mene su uvek govorili da sam više radnik nego slikar. I tako mora da bude. Jedan Pikaso ne bi bio to što jeste, da nije bio radnik. Ali danas taj rad ništa ne vredi. Danas slikari prodaju slike za dve, tri hiljade dinara. I srećni su ako uspeju. Ja neću da se potpišem bez sto evra. Imam tu svoju penziju, kolika je, tolika je. Ali svoje ime neću uludo da prodajem`, govorio je Mića. Mića Mihajlović je preminuo 10.03.2018 u Novom Sadu. Miroslav Mika Antić (Mokrin 14. mart 1932 − Novi Sad 24. jun 1986) bio je srpski pesnik i urednik. Pored književnosti, bavio se slikarstvom, novinarstvom i filmom.[1] Bio je i urednik lista „Ritam“ i „Dnevnika“ u Beogradu, i „Mladog pokolenja“ u Novom Sadu.[2] Biografija[uredi | uredi izvor] Rođen je u Mokrinu na severu Banata. Osnovnu školu započeo je u Kikindi a nastavio u Pančevu. Živeo je u Pančevačkoj Gornjoj varoši, gde je pohađao i gimnaziju. Sa samo šesnaest godina napisao je svoje prve pesme koje su izašle u časopisu „Mladost”. IP „Novo pokolenje”, 1950.godine, prihvatio je da odštampa prvu zbirku pesama „Ispričano za proleće”.[3] Studije je upisao u Beogradu na Filozofskom fakultetu. Živeo je u Novom Sadu. Na dan svoje smrti dobio je nagradu koja mu je uručena u Skupštini Vojvodine.[4] Pre nego što je postao poznati pesnik bavio se raznim poslovima - bio je mornar, radio je u lutkarskom pozorištu. Stvaralašltvo[uredi | uredi izvor] Spomen ploča na kući u Pančevu Spomenik Miroslavu Antiću u Novom Sadu Pesnik Mika Antić je u jednom razgovoru rekao da je čitao mnoge pisce, i da su na njega svi uticali. Ali je malo onih, kako je govorio, koji su mu ostali dobri i večiti prijatelji. U dečjoj literaturi, na primer, kako je govorio, nikad se nije razočarao u Sent Egziperija. U svom delu, Antić, poput Egziperija, pokazuje koliko su vredne male stvari koje odrasli ljudi ne primećuju. U obraćanju deci on kaže: „Moje pesme nisu pesme, nego pisma svakome od vas. One nisu u ovim rečima, već u vama, a reči se upotrebljavaju samo kao ključevi, da se otključaju vrata iza kojih neka poezija, već doživljena, već završena, već mnogo puta rečena, čeka zatvorena da je neko oslobodi“.[5] Režirao je filmove „Doručak sa đavolom“, „Sveti pesak“, „Široko je lišće“, „Strašan lav“. Pisao je dramska dela i jedan roto roman.[6] U periodu od 1941. do 1954. živeo je u Pančevu.[7] O njemu je Nemanja Rotar napisao knjigu „Sutradan posle detinjstva”.[8] Na Novom novosadskom groblju ispratilo ga je više od deset hiljada ljudi, 26. juna 1986. godine. Njegova poslednja želja je bila da mu pročitaju „Besmrtnu pesmu” i odsviraju „Pira mande korkoro” kada ga budu sahranjivali.[3] Nasleđe[uredi | uredi izvor] Odlukom gradske skupštine Novog Sada od 2007. godine, druge nedelje marta u Novom Sadu održavaju se „Antićevi dani”. U okviru manifestacije se dodeljuje godišnja nagrada „Miroslav Antić”. Nagrada i manifestacija su izostale 2021. i 2022. godine.[9] Po njemu su nazvane škole: OŠ „Miroslav Antić” Niš, OŠ „Miroslav Antić” Palić, OŠ „Miroslav Antić” Čukarica, OŠ „Miroslav Antić” Futog i OŠ „Miroslav Mika Antić` Pančevo. Dela[uredi | uredi izvor] Pesma Plavi čuperak, Mika Antić Duration: 57 seconds.0:57 Knjige za odrasle[1] „Vojvodina“ „Ispričano za proleće“ (1951) „Roždestvo tvoje“ „Plavo nebo“ „Nasmejani svet“ (1955) „Psovke nežnosti“ „Koncert za 1001 bubanj“ (pesme) (1962) „Mit o ptici“ „Šašava knjiga“(1972) „Izdajstvo lirike“ „Savršenstvo vatre“ (1982)[10] Knjige za decu[1] „Poslednja bajka“ (1965) „Plavi čuperak“ (1965) „Garavi sokak“ (1973) „Olovka ne piše srcem“ (1973) „Živeli prekosutra“ (1974) „Druga strana vetra“ (1978) „Ptice iz šume“ (1979) „Prva ljubav“ (1981) „Svašta umem“ (1981) „Horoskop“ (1983) „Plava zvezda“