odlično očuvana, ima zapis na prvom listu istorija raba iastorija dalmacije , ilustracije fotografije oslobođenja srpske vojske otoka Rab ...

Veoma dobro očuvana knjiga. Mala oštećenja na poslednjih nekoliko stranica.

katalog prospekt / brošura 80-ih godina veliki format 24 str ilustrovana u boji odličan kolekcionarski primerak na franciuskom i slovenačkom APR.21/2

Geografski, istorijski i umetnicki pregled sa ilustracijama Izdavac - GZH, Zagreb Godina - 2000. Ostrvo Rab, Reprint izdanja iz 1926. godine Knjiga u vrlo dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,tvrd povez,ilustracije,format 17 cm,196 str. (23)

Ostrvo Rab Izdavac - GZH, Zagreb Godina - 1989. Knjiga u dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,mek povez,ilustracije,format 24 cm,96 str. (05)

Broj stranica: 398 Uvez: TVRDI Jezik: HRVATSKI Godina izdanja: 1985 Izdavač: CENTAR ZA HISTORIJU RADNIČKOG POKRETA Biblioteka: Potkategorija: Dimenzije: 17,5X24,5 KU-VI

V Ljubljani, 1924. Založila Ig. Kleinmayr & Fed. Bamberg, družba z o. z., Ljubljana. / NEMŠKO-SLOVENSKI SLOVAR za domačo in šolsko rabo. / Sastavil dr. JOSIP TOMANIŠEK, gimnazijski ravnatelj. / 788 str. ; 22 cm. - KNJIGA JE NAKNADNO KORIČENA

Reč izdavača: ’’Aleksandar Tutuš je rab Gospodnji, rođen 1974. godine u porodici sveštenika Save Tutuša. Aleksandar je profesor filosofije, pjesnik i avanturista. Piše o nepostojanju lošeg i neljudskog djela Hrista radi, neuhvatljivoj prolaznosti, o prijateljstvu, ljubavi i ljudskoj duši.’’

Izdavač: Eparhijski upravni odbor, Požarevac Povez: broširan Broj strana: 255 Ilustrovano. Kratka posveta, cepnit ćoškić predlista, sitno zacepljena zadnja korica, vrlo dobro očuvana. S A D R Ž A J: VERNI U MALOM Domaća crkva Ne muči sebe! Verni u malom Naše nebo počinje ovde Skriveno od očiju naših Ponovno rođenje Tihi glas Na Svetog Savu Vavedenje Na Vidovdan NA VRATIMA SRCA Zaplovimo malo rekom istinskog života Sećanje na svetog velikomučenika Pantelejmona Sažaljenje Prilikom osvećenja kapele na Centralnom groblju u Beogradu Nedelja pravoslavlja O svetim antiminsima Na Veliki petak Hristos vaskrse! Božanski oganj – beseda na Duhove Dobro u čoveku – beseda na Duhove IZ „NARODNIH BESEDA“ Posledice greha ostaju „Ne naginji se van“ Nije naše da opominjemo Boga Ima još dobrog sveta Živeće ovaj narod Što god činite, od srca činite Božja blizina Tuđinka na zemlji Gospode, spasi nas od nas samih! U grobljanskoj crkvici Svetog Stevana MANASTIRI U Gornjaku Manastiri – muzeji Našim monahinjama koje neguju defektnu decu Duha ne gasite! MANASTIRSKI VISOKI GOSTI Na dočeku srpskog patrijarha u Ravanici Na dočeku jerusalimskog patrijarha u Manasiji RASTANCI U spomen arhimandrita Amvrosija Neodržano posmrtno slovo proti Stevi Dimitrijeviću Posmrtno slovo igumaniji Jefimiji Pomiluj raba Tvojego Jedne večeri u Vršcu IZ PUTNIČKE BELEŽNICE Utisci sa pokloničkog puta u Jerusalim Beleške sa našeg puta po Grčkoj DA SE NE ZABORAVI Narodna hrišćanska zajednica Izdavačka delatnost Napomene uz tekstove Beleška o piscu (K-144)

Knjiga je dobro očuvana. ,,Nauka je sistematizovano znanje.HERBERT SPENSER (1820-1903), engleski filozof.Nauka je protivotrov otrovu entuzijazma i sujeverja.ADAM SMIT (1723-1790), skotski ekonomista.Nauka je ono sto se zna. Filozofija je ono sto se ne zna.BERTRAND RASEL (1872-1970), engleski filozof.[Nauka predstavlja] niz sudova koji se konstantno proveravaju.PJER EMIL DIKLO (1840-1904), francuski bakteriolog.[Nauka je] zelja da se saznaju uzroci.VILIJAM HAZLIT (1778-1830), engleski esejista.[Nauka je] poznavanje posledica, kao i medjusobne zavisnosti cinjenica.TOMAS HOBS (1588-1679), engleski filozof.[Nauka je] velika igra. Inspirisuca i osvezavajuca. Igraonica je sama vasiona.ISIDOR ISAK RABI (1898-1988), americki fizicar.Dobra jutarnja vezba za jednog naucnika je da odbaci omiljenu hipotezu svakog dana pre dorucka. To ga odrzva mladim.KONRAD LORENC (1903-1989), austrijski zoolog.

Dejvid Selig je rođen s neverovatnim darom – sa sposobnošću da zaviri duboko u ljudsko srce, da očita najmračnije istine skrivene u tajnim džepovima duše. On godinama svoj talenat rabi sasvim bezobzirno i slobodno, sve dok, jednog dana, njegova moć ne počne da se gasi… Naširoko priznat kao remek-delo Roberta Silverberga, roman Umiranje iznutra nudi živopisan i duboko uznemirujući portret čoveka koji je protraćio izuzetan dar, natčoveka koji je morao da nauči šta znači biti običan čovek. Služeći se preciznim stilom, snažnom karakterizacijom i dubokom psihološkom razradom likova, velikom moći mašte i jedinstvenim narativnim uglovima svojstvenim spekulativnoj prozi najvišeg reda, Silverberg uverljivo pokazuje kako bi izgledalo kad bismo bili kadri da čitamo tuđe umove – i koju bismo cenu mogli platiti za to. Roman Umiranje iznutra savršeno je preživeo test vremena, pa se, više od četiri decenije od prvobitnog objavljivanja, i dalje smatra jednim od najuspelijih naučnofantastičnih romana.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! magnetoskop (magnet + -skop), uređaj za snimanje i reprodukciju slike i zvuka s pomoću magnetske vrpce. Taj se naziv rabo u profesionalnom području, dok se u trgovini i kućnoj upotrebi ustalio naziv videorekorder. Osnovna načela snimanja slike i zvuka nalikuju načelima za snimanje samoga zvuka (→ magnetofon; magnetski zapis). Međutim, signal slike sadrži mnogo veći raspon frekvencija (do 5000 kHz) od signala zvuka (do 20 kHz), pa je potrebno da vrpca velikom brzinom prolazi ispred prednjih ploha magnetskih glava. U analognom magnetoskopu magnetska vrpca prije snimanja prolazi uz nepomičnu glavu za brisanje, a za snimanje i reprodukciju djelomično se omota oko rotirajućega bubnja. Osovina glavnoga motora povlači vrpcu ispred magnetskih glava smještenih u bubnju, koji rotira velikom, a vrpca se pokreće malom brzinom, pa se vrpca preko bubnja kreće u helikoidnoj putanji. Kada jedna glava završi zapis, odmah se uključuje sljedeća. Svake sekunde glave upisuju tisuće uskih kosih tragova preko cijele širine vrpce. Radi točnosti reprodukcije rabi se sinkronizacijski signal snimljen na donjem rubu vrpce. Iza rotirajućega bubnja nalaze se statičke glave za snimanje zvuka na gornji rub vrpce. U profesionalnoj tehnici rabili su se kasetni sustavi Betacam japanske tvrtke Sony, a u kućnoj upotrebi sustav VHS (Video Home System). Sustav VHS postupno su zamijenili digitalni uređaji s mogućnošću snimanja na digitalni višenamjenski optički disk (DVD) i na magnetsku ploču. Prijenosna kamera za snimanje u profesionalnoj i kućnoj upotrebi, nazvana kamkorder (kamera-rekorder), ima ugrađen videorekorder za vrpcu u kaseti sustava Betacam i Hi-8. Analogne kamkordere potisnuli su digitalni kamkorderi. U digitalnom magnetoskopu magnetska vrpca prolazi uz magnetske glave jednako kao u analognome. Videosignal se zbog velike količine podataka mora komprimirati, a zatim se podatci u analogno-digitalnom pretvaraču, koji je glavni dio uređaja, kvantiziraju i uzorkuju u digitalni videosignal koji se snima na vrpcu. Reprodukcija je postupak obrnut snimanju. Pojedini tipovi magnetoskopa razlikuju se po rasporedu glava za snimanje i reprodukciju u rotacijskom bubnju, po različitim sustavima uzorkovanja i kvantizacije te po širini vrpce. Najpoznatiji su i najrašireniji uređaji sustava Betacam japanske tvrtke Sony. U novim izvedbama ugrađuju se uređaji za snimanje na magnetsku ploču (imaju kapacitet upisivanja do 100 sati uz vrhunsku kvalitetu). Kod digitalnih kamkordera kasetne sustave s magnetskom vrpcom potiskuju sustavi za snimanje na digitalni višenamjenski disk (DVD, promjera 8 cm) i memorijsku karticu. Magnetoskopi i videorekorderi omogućavali su snimanje na normalnoj i upola manjoj brzini, pregled snimke pri većoj brzini prema naprijed ili natrag, pregled slike za slikom, programirano zaustavljanje ili ponavljanje snimke, uključivanje i zaustavljanje snimanja s pomoću uklopnog sata (timera), početak snimanja s pomoću signala iz televizijskog odašiljača. Radi reprodukcije slike i zvuka magnetoskop se priključuje na televizijski monitor ili prijamnik. Kamkorder ima ugrađeni monitor za praćenje snimanja i za naknadni pregled snimke.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Nebeska zastupnica Petrovog grada, priče o životu, akatist, molitva,.. Sveta Ksenija (Ksenija Grigorjevna Petrova, rus. Kseniя Grigorьevna Petrova) je novokanonizovana ruska svetiteljka, jurodiva. Rodila se između 1719. i 1730. godine. Umrla je u Sankt Peterburgu. Datum smrti ostao je nepoznat. Smatra se da nije bila živa nakon 1806. godine. Žitije Dokumenata o njenom životu nema. Prve publikacije narodnih predanja o blaženoj Kseniji pojavljuju se 1840-ih godina. U njima se kaže da je rođena u prvoj polovini 18. vijeka (između 1719. i 1730. godine). Ime ocu je bilo Grigorije, a majčino je ostalo nepoznato. Nakon punoljetstva Ksenija Grigorjevna je stupila u brak sa pukovnikom Andrejom Fjodorovičem Petrovim, pojcem u crkvi Svetog Andreja u Sankt Peterburgu. Posle muževljeve iznenadne smrti, Ksenija je izabrala najteži hrišćanski put - jurodivost - kako bi okajala neokajane grijehe svoga supruga. Svoje imanje je zavještala Pokrovskoj crkvi i siromašnima. Lutala je ulicama Sankt Peterburga, odjevena u suknju i vojnu uniformu pokojnog muža. Odazivala se samo na ime Andrej i govorila da je on živ, a Ksenija mrtva. Kanonizacija Ruska Zagranična crkva kanonizovala ju je 1978. godine. Posle dugogodišnjeg poštovanja koje je uživala u narodu blažena Ksenija Petrogradska bila je pribrojana liku svetih na Pomjesnom saboru Ruske pravoslavne crkve 6. februara 1988. godine. Pravoslavna crkva proslavlja je 24. januara po julijanskom, odnosno 6. februara po Gregorijanskom kalendaru. Ikonografija Sveta Ksenija se na ikonama izobražava odjevena u crvenu suknju, zelenu reklu i sa rupcem na glavi, oslonjena na štap u lijevoj ruci. U zadnjem planu izobražava se Smolenski hram i kapela blažene Ksenije na Smolenskom groblju. Na njenom grobu na Smolenskom groblju, 1902. godine je podignuta prostrana kamena kapela, po projektu arhitekte A. A. Vseslavina. Ona je zamijenila malu kapelu iz treće četvrtine XIX vijeka. U vrijeme sovjetske vlasti dva puta je zatvarana (1940. i i 1961. godine). Kapela blažene Ksenije je danas jedna od najvećih svetinja Petrograda koju pohodi veoma veliki broj hodočasnika. Na zidu kapele je mramorna ploča sa natpisom koji glasi: U ime Oca i Sina i Svetoga Duha. U ovoj kapeli pogrebena je raba Božija Blažena Ksenija Grigorjevna, žena pojca Andreja Fjodoroviča. Obudovala u 26. godini, stranstvovala je 45 leta. U udovstvu se nazvala muževim imenom: Andrej Fjodorovič. Poživela je 71 godinu. Od 1794. do 1796. godine uzela je učešća u podizanju Smolenske crkve, tajno po noći dovlačeći opeku za izgradnju hrama. „Ko me je poznavao, neka pomene moju dušu radi spasenja svoje duše“. Amin. — Riječi blažene Ksenije s nadgrobne ploče Zanimljivo Pacifička ostrvska državica Nijue pustila je u opticaj 2012. godine novčanicu vrijednosti 1 novozelandski dolar na čijoj zadnjoj strani je oslikan lik blažene Ksenije i njena kapela na Smolenskom groblju. Moneta je izrađena u srebru finoće 925, mase 28,87 grama..

Stevan Jakovljević Srpska trilogijaTvrdi povezSrpska trilogija, koju čine knjige Devetstočetrnaesta, Pod krstom i Kapija slobode, ovde objedinjene u jednom tomu, zapravo su jedno potresno svedočanstvo o neprevaziđenom junaštvu i tragediji srpskog naroda, koje nadilazi granice pojmljivog.Srpska trilogija je odiseja vojnika — seljaka u, kako su ga tada nazivali, Velikom ratu. Priča o njegovom herojstvu, stradanjima i mučeništvu. Ovo delo obuhvata sve važne momente ratnih zbivanja viđene očima samog autora i njegovih saboraca: počevši od mobilizacije, prvih bitki i velikih pobeda nad daleko brojnijom i bolje opremljenom neprijateljskom vojskom, zatim poraza i povlačenja preko Albanije, oporavka srpske vojske na Krfu, njeno vaskrsenje i konstituisanje, proboj Solunskog fronta.Sadržaj:DEVET STO ČETRNAESTAUz brujanje zvonaSirote majkeOtsada pripadamo otadžbiniS desna, u topovsku kolonuNa dugom maršuTamo se gineNa padinama CeraNa domaku pogleda i sluha neprijateljaOko jedne pređicePreko SaveŠto ni u krvavom ratu nije tako obična stvarPod okriljem krstaRat je buktaoOsmatračnica na crkvenom tornjuNa karteč!Krvav tekući posaoNa uzoranim i pustim njivama MačveAlal ti vera, tobdžija!Po zakonu otporaSela su gorelaStrašna vestU iščekivanju smrtiPa dokle ćemo?Bilo je to dvadesetoga novembraReleі`Nazdar. . . Nazdar`Naša zemlja je slobodnaPOD KRSTOMPozadina slavi naše uspeheSmrt, život. . . idu naizmeničnoU zatišjuOtmicaZemlja je uzavrelaNe, boga radi!Rovovi su ostali prazniNovo Kosovo PoljeZarobljeni`Danas je teško pronaći redove`Jankova KlisuraLihvari sahranjuju državuMoja, peta baterijaNa progu otadžbineKod graničnog kamenaKo je vera, a ko neveraGolgotaU planinamaUsta miču, trbuh ne osećaBespućeAeroplani tukuNa domaku moraUsobši, rab božjiŽive lešine ostajuSmejali smo se gladniNa ivici životaKraj mukaSan ili javaOstrvo smrtiU front!Tamo dalekoKAPIJA SLOBODESolun HiliSad smo opet vojskaPokretMoglenske planineOsvetaNa dnu paklaGorničevoMalarijaKajmakčalanKapija slobode otvorenaSiva stenaCrna RekaMalarija nas sakupila, malerija nas razjurila`Hristos vaskrse`OprošćavajteNa leđima JežaPodnarednik TanasijePtičice nebesneFront i pozadinaArletaPreko talasa krviEPILOGGodina hiljadu devet sto trideset1/36

Stevan Jakovljević Srpska trilogija Tvrdi povez Srpska trilogija, koju čine knjige Devetstočetrnaesta, Pod krstom i Kapija slobode, ovde objedinjene u jednom tomu, zapravo su jedno potresno svedočanstvo o neprevaziđenom junaštvu i tragediji srpskog naroda, koje nadilazi granice pojmljivog. Srpska trilogija je odiseja vojnika — seljaka u, kako su ga tada nazivali, Velikom ratu. Priča o njegovom herojstvu, stradanjima i mučeništvu. Ovo delo obuhvata sve važne momente ratnih zbivanja viđene očima samog autora i njegovih saboraca: počevši od mobilizacije, prvih bitki i velikih pobeda nad daleko brojnijom i bolje opremljenom neprijateljskom vojskom, zatim poraza i povlačenja preko Albanije, oporavka srpske vojske na Krfu, njeno vaskrsenje i konstituisanje, proboj Solunskog fronta. Sadržaj: DEVET STO ČETRNAESTA Uz brujanje zvona Sirote majke Otsada pripadamo otadžbini S desna, u topovsku kolonu Na dugom maršu Tamo se gine Na padinama Cera Na domaku pogleda i sluha neprijatelja Oko jedne pređice Preko Save Što ni u krvavom ratu nije tako obična stvar Pod okriljem krsta Rat je buktao Osmatračnica na crkvenom tornju Na karteč! Krvav tekući posao Na uzoranim i pustim njivama Mačve Alal ti vera, tobdžija! Po zakonu otpora Sela su gorela Strašna vest U iščekivanju smrti Pa dokle ćemo? Bilo je to dvadesetoga novembra Releі `Nazdar... Nazdar` Naša zemlja je slobodna POD KRSTOM Pozadina slavi naše uspehe Smrt, život... idu naizmenično U zatišju Otmica Zemlja je uzavrela Ne, boga radi! Rovovi su ostali prazni Novo Kosovo Polje Zarobljeni `Danas je teško pronaći redove` Jankova Klisura Lihvari sahranjuju državu Moja, peta baterija Na progu otadžbine Kod graničnog kamena Ko je vera, a ko nevera Golgota U planinama Usta miču, trbuh ne oseća Bespuće Aeroplani tuku Na domaku mora Usobši, rab božji Žive lešine ostaju Smejali smo se gladni Na ivici života Kraj muka San ili java Ostrvo smrti U front! Tamo daleko KAPIJA SLOBODE Solun Hili Sad smo opet vojska Pokret Moglenske planine Osveta Na dnu pakla Gorničevo Malarija Kajmakčalan Kapija slobode otvorena Siva stena Crna Reka Malarija nas sakupila, malerija nas razjurila `Hristos vaskrse` Oprošćavajte Na leđima Ježa Podnarednik Tanasije Ptičice nebesne Front i pozadina Arleta Preko talasa krvi EPILOG Godina hiljadu devet sto trideset

Autor: Ferić, Zoran Izdavač: Zagreb : V.B.Z. Godina izdanja: 2015 Materijalni opis: 341 str. ; 21 cm Edicija: Biblioteka Ambrozija ; knj. 423 Jezik: hrvatski Povez: meki Roman sastavljen iz devet priča čiji glavni junaci su, na prvi pogled, legendarni dalmatinski „galebovi“, ti surovi lovci na ženska srca (i tela), svojevrsni zaštitni znak jugoslovenskih letovališta tokom sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka. Smešten na ostrvu Rabu roman prati sudbine nekolicine (anti)junaka i njihove brojne „podvige“ na specifičan ferićevski gorko duhoviti način. Ali, reklo bi se da su od njih još važniji sjajno razrađeni ženski likovi, meštanke i turistkinje, jer one su te koje diktiraju i oko kojih se sve vrti. Odrastanje i sazrevanje, promašene ljubavi i ljubavni promašaji, fina melanholija koja provejava epizodama u kojima pratimo životne priče ključnih likova ovog dela uvlače čitaoca u vremenski ne tako dalek, ali sada već mitski svet tzv „bolje prošlosti“ kojoj autor odaje počast kao slatkom vremenu mladosti, a ne kao ušećerenoj nostalgiji. „Na osami blizu mora“ delo je Ferića u naponu snage, pisca kome poređenje sa Mišelom Uelbekom odavno nije potrebno kao referenca jer je francuskog superstara poslednjim delima dobrano nadmašio. Zoran Ferić rođen je 1961. u Zagrebu. Priče objavljuje u časopisima i novinama od 1987. godine, ali je prvu knjigu priča, Mišolovka Walta Disneya, objavio 1996. godine. Deset godina kasnije, za nju je dobio nagradu „Dekada“. Za drugu knjigu priča, Anđeo u ofsajdu (2000), dobio je nagradu „Ksaver Šandor Gjalski“ i nagradu Jutarnjeg lista za proznu knjigu godine. Prvi roman Smrt djevojčice sa žigicama objavio je 2002, a sledeće godine Otpusno pismo, zbirku kolumni koje je pisao za nedeljnik Nacional. Roman Djeca Patrasa objavio je 2005. godine. Šest godina posle, 2011, izlazi mu roman Kalendar Maja, za koji je dobio nagradu „Vladimir Nazor“, kao i nagrade Jutarnjeg lista, Grada Zagreba i pulskog Sajma knjiga („Kiklop“). Druga knjiga izabranih kolumni, Apsurd je zarazna bolest, izašla je 2012. godine. Za roman Na osami blizu mora (2015) dobio je nagradu „Fran Galović“, a za ilustrovanu knjigu za decu San ljetne noći (2019) nagradu „Grigor Vitez“. Putujuće kazalište, obimnu porodičnu sagu, objavio je 2020. godine. Knjige su mu prevedene na desetak jezika. Godine 2018. izabran je za predsednika Hrvatskog društva pisaca. Živi u Zagrebu, gde od 1994. godine radi kao profesor hrvatskog jezika u XVIII gimnaziji. Redovno održava radionice pisanja u Booksi i CeKaPe-u. MG116

Redakcija BKC-a : ’’ Albijanić, Mile, Nikšić, Crna Gora Avrić, Željka, Sremska Mitrovica, Srbija Badnjar, Milan, Angelholm, Švedska Bijelić, Milica, Beograd, Srbija Binteska, Ana, Skoplje, Makedonija Bošnjak, Brankica, Bizovac, Hrvatska Čavić, Nikola, Novi Sad, Srbija Cmiljanović, Marija, Novi Sad, Srbija Cvetković, Bogdan, Kragujevac, Srbija Delić, Nermin, Sarajevo, Bosna i Hercegovina Golubović, Ksenija, Novi Sad, Srbija Jakovljeva Pomogaeva, Anastasija, Odesa, Ukrajina Janković, Jelina, Beograd, Srbija Jelisavčić, Marijana, Novi Sad, Srbija Kazija, Boris, otok Rab, Hrvatska Kraljić, Zlatko, Velenje, Slovenija Krstić, Slaviša, Smederevska Palanka, Srbija Kuharić, Verica, Zagreb, Hrvatska Kujundžić, Augustin Ago, Kamenmost, Hrvatska Kujundžić, Ivana, Zagreb, Hrvatska Lazić, Boris, Nica, Francuska Lomović, Boško, Gornji Milanovac Luthander, Aleksandra, Haselbi, Švedska Luthander, Eleonora, Štokholm, Švedska Malešević, Jasmina, Beograd, Srbija Marković, Boris, Zemun, Srbija Marković, Dragan, Kostajnik, Srbija Markovič, Igor, Moskva, Rusija Miceva, Suzana, Strumica, Makedonija Mijatović, Emilija, Zadar, Hrvatska Milidragović, Bojan, Bileća, Bosna i Hercegovina Milojković, Vladimir, Subotica, Srbija Nenadić, Vida, London, Velika Britanija Petrovič Vernikov, Borut, Ljubljana, Slovenija Prendžova, Elena, Skoplje, Makedonija Salopek, Alisa, Subotica, Srbija Sekulić, Borivoje, Laćarak, Srbija Škoro, Todora, Beograd, Srbija Stojčevska, Snežana, Makedonija Stojkova Ivanova, Ani, Plovdiv, Bugarska Višnjić, Milan, Kučevo, Srbija Zablaćanski, Anđelko, Glušci, Srbija Zorić, Nenad, Sankt Peterburg, Rusija Knjiga VIŠEGLASJE: Zbornik odabranih pesama 6. Evropskog Fejsbuk pesničkog festivala sadrži pesme 43 autora koje su na konkursu 6. Evropskog fejsbuk pesničkog Festivala 2015. godine ušle u uži izbor, po odluci žirija, za glavni nagradu Festivala – objavljivanje knjige – u konkurenciji od 496 pesnika iz 22 zemlje sveta. O nagradi Festivala odlučivala su dva žirija. Prvostepeni žiri bio je sačinjen od pobednika prethodnih Festivala u sastavu: Branka Korać (Holandija), Ines Peruško Rihtar (Hrvatska), Vesna Konc Marjanović, Jelena Ćirić (Češka), Maja Korolija, Mitko Gogov (Makedonija), Bogdanka Rakić (Nemačka), Grupa Poeziranje (Jelena Blanuša, Igor Varga), Elena Askarova (Rusija), Mensur Ćatić (BIH), koji su odabirali pesme koje će ući u uži izbor, samim tim i u ovaj zbornik. Drugostepeni žiri doneo je konačnu odluku o glavnoj nagradi vrednujući pesme 43 autora koje je odabrao prvostepeni žiri. Drgostepeni žiri činili su književnici iz Srbije: Simon Grabovac, predsednik (Novi Sad), dr Zoran Đerić, potpredsednik (Novi Sad), Franja Petrinović (Novi Sad), Goran Ibrajter (Novi Sad) i Radovan Vlahović (Novo Miloševo). Po odluci ovog žirija glavnu nagradu dobio je Boris Lazić iz Francuske. 6. Evropski Fejsbuk pesnički festival održan je 18. i 19. aprila 2015. godine u hali Master Novosadskog sajma, u okviru 21. međunarodnog Salona knjiga, u organizaciji Banatskog kulturnog centra i Novosadskog sajma. Ovaj Festival okuplja pesnike, koji svoje stvaralaštvo predstavljaju na Fejsbuku, sa ciljem da virtuelnu pesničku komunikaciju pretvori u stvarnu njihovim okupljanjem na Novosadskom sajmu. Evropski Fejsbuk pesnički festival pokazuje da je poezija univerzalna tvorevina ljudskog duha koja ne priznaje granice i barijere između pesnika, nacija, država i jezika.’’

MARKO ALEKSIĆ SRPSKE ZEMLJE PRE NEMANJIĆA Crteži i karte - Miloš Savković Ilustracije - Uroš Pavlović Izdavač - Laguna, Beograd Godina - 2020 382 strana 20 cm ISBN - 978-86-521-3715-2 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Predgovor O Izvorima POČETNI VEKOVI U osvit srednjeg veka • Pojava Srba • „Bela Srbija`u Polablju • Knez Dervan i zemlja Bojki • Putovanje • Na novom tlu • Sloveni u Dalmaciji u 7. veku • Slovenska plemena u Makedoniji • Dolazak Bugara i Sermisijana na Balkan • Arheološki tragovi Slovena 7-9. veka • Sloveni i Romani POČECI DRŽAVNOSTI I PRVI POZNATI VLADARI - oko 780. - 830. godine Uspon Karla Velikog • Avarski ratovi • Vizantija i Franačka • „Narod koji drži veliki deo Dalmacije` • Bodrići, Guduskani, Timočani • Prvi srpski vladari 8. veka • Vizantijska uprava u Dalmaciji • Krstionica kneza Višeslava • Verske prilike u vizantijskoj Dalmaciji • Najstarija središta vlasti • Pokrštavanje Srba • Zapadne oblasti • Doseljavanje Hrvata • Lokalni Romani • Na granici dva carstva • Sloveni i franački Imperium U SUSEDSTVU VELIKIH SILA - oko 830. - 850. godine Pleme Neretljana • Širenje Bugara • Kneževina Morava u srpskom Pomoravlju • Knez Vlastimir • Kneževina Travunija • Vlast u zemlji • Slovenske seobe u susedstvu Srbije • Srbija sredinom 9. veka PRETNJE SA ISTOKA - oko 850. - 900. godine Početak vladavine kneza Mutimira • Borba za vlast između braće • Obnova vizantijske moći na Jadranu • Najstarije slovensko pismo • Misija Ćirila i Metodija i Srbi • Crkvena organizacija u zemlji • Grad Ston i kneževina Zahumlje • Ras i postanak Raške episkopije • Utvrđenja i granice • Prve župe i oblasti u Srbiji KRIZA I OBNOVA DRŽAVE - 900-950. godine Unutrašnja previranja • Dolazak Mađara i propast Velike Moravske • Knez Mihajlo Zahumski • Pad i obnova zemlje • Doba kneza Časlava Klonimirovića • Srpske zemlje sredinom . veka • Gradovi Srbije i najstariji pomen Bosne KULTURA I DRUŠTVO Vlast i dvor • Jezik i pismenost • Hrišćanstvo i druga verovanja • Domaćinstvo i privreda • Nošnja i nakit Naredna stoleća Bibliografija Indeks O autoru `Sveobuhvatna i živopisna priča o počecima srpske istorije Srpske zemlje pre Nemanjića naučno su delo koje se čita kao istorijska lektira, jedinstven izvor znanja o vremenu koje prethodi slavi Nemanjića, knjiga koja uspostavlja nov pristup u traganju za otkrićima iz trinaest vekova duge istorije Srba. Razdoblje od 7. do 10. veka predstavlja najzamagljenija stoleća srpske prošlosti. U to vreme na ruševinama antičkog sveta izrastaju temelji Evrope kakvu danas poznajemo i prelamaju se ključni događaji za njenu istoriju, a na našim prostorima rađa se jedan sasvim nov svet. Slovenska plemena se šire i kreću ka jugoistoku Evrope, a među njima se vrlo rano izdvaja ime Srba. Naši preci otpočeli su epsko putovanje od reke Labe na istoku današnje Nemačke koje se posle više od 1500 kilometara završilo u okolini Soluna, da bi se zatim trajno naselili na Balkanu. Prvi put jedna knjiga jezikom istorijske i arheološke nauke studiozno i uzbudljivo priča priču o tom putovanju. Koristeći arhivske pisane izvore kao i nova arheološka istraživanja, ona govori o prvom po imenu poznatom srpskom knezu Dervanu i zemlji Bojki, nastanku titule župana, drevnim slovenskim naseljima sa ostacima paganskih hramova. Knjiga sadrži izuzetno važna otkrića poput postojanja vladarske palate na tlu Srbije iz 8. veka, koja predstavlja najraniju poznatu takvu građevinu u slovenskom svetu, ili više crkava znatno starijih od Raške episkopije, što pokazuje da su Srbi prihvatili hrišćanstvo ranije nego što se to do sada verovalo i da su se tu nalazili prvi poznati hrišćanski hramovi među Slovenima. Izdanje je obogaćeno istorijskim kartama i ilustracijama značajnih arheoloških nalaza, građevina, utvrđenja i naselja najstarije srpske države.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Avari Avarski Kaganat Akvileja Albanija Arabljani Saraceni Ahenski Mir Bavarska Bavarci Banat Bar Bari Batković Bačka Beograd Bijeljina Bilimišće Bitinija Bodrići Boka Kotorska Boris Mihajlo Bosna I Hercegovina Braničevo Brač Breza Bugari Bugarska Crkva Bugojno Budva Vajuniti Vojnići Vasilije Velegeziti Velika Morava Moravska Venecija Mlečani Via Egnatia Vizantija Visoko Višeslav Vlastimir Vrsenice Vrutci Germani Gojnik Gordoserb Gornji Vrbljani Goti Grčka Grci Dabravina Dalmacija Destinik Doboj Drava Drač Drivast Drim Drina Druguviti Dregovići Dubrovnik Duklja Evropa Epir Zadar Zapad Zaharija Zahumlje Zenica Zeta Ilirik Iraklije Istra Italija Jadransko More Jovan Južni Sloveni Justinijan Kalabrija Karlo Veliki Klonimir Knin Konavli Konstantin Kosovo Metohija Kotor Kocelj Krit Kuvrat Laba Polablje Langobardi Letopis Popa Dukljanina Lipljan Ludovik Pobožni Ljudevit Mađari Ugri Makedonija Makljenovac Margum Martinići Mačva Merovinzi Metodije Mihajlo Zahumski Mihaljevići Mutimir Neretva Neretljani Nićifor Nin Niš Ohrid Ošlje Panonija Peleponez Petar Gojniković Polapski Srbi Poljska Presijam Preslav Prizren Prijedor Prokopije Rab Ravena Ras Rastislav Rim Rimsko Carstvo Rogačići Sava Sagudati Salona Samo Sana Sarajevo Semberija Servija Serdika Simeon Singidunum Sipont Sirmijum Sicilija Sjenica Skadar Sklavinija Smoljani Solun Split Srem Stari Sloveni Stefan Nemanja Stolac Ston Strimonci Strojimir Tasilo Teofil Tesalija Tivat Timok Tiringija Toma Arhiđakon Travunija Trakija Trebinje Trogir Ćirilo Ulcinj Fotije Franačka Franci Fredegar Hazari Hrvatska Hrvati Hum Carigrad Cetina Crna Gora Crno More Čapljina Časlav Češka Česi

Sasvim solidno stanje za godine ( Na prvoj strani grafitnom olovkom napisana 1916. godina.i nečiji potpis ?, neizostavne žute fleke ... ) Format: 19,3 x 12,8 cm Broj strana: 120 Branislav Nušić - Općinsko dete / humoristični roman Roman jednog dojenčeta Drugo izdanje, Zagreb, izdanje Humoristične knjižnice bez datuma izdanja Osobito zgodna lektira za ranjenike i bolesnike. Opštinsko dete je priča o detetu koje majka napušta, a ono biva prepušteno na staranje opštini. Celokupnu radnju obogatilo je pojavljivanje koloritnih likova koje je u celoj priči na duhovit i samo sebi svojstven način povezao Nušić. Branislav Nušić (Beograd, 20. oktobar 1864 — Beograd, 19. januar 1938) bio je srpski književnik, pisac romana, drama, priča i eseja, komediograf, začetnik retorike u Srbiji i istaknuti fotograf amater. Takođe je radio kao novinar i diplomata. Najznačajniji deo njegovog stvaralaštva su pozorišna dela, od kojih su najpoznatije komedije: Gospođa ministarka, Narodni poslanik, Sumnjivo lice, Ožalošćena porodica i Pokojnik. Osim što je pisao za pozorište, radio je kao dramaturg ili upravnik u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju i Sarajevu. Branislav Nušić je u svojim delima ovekovečio svakodnevicu srpskog društva u XIX i XX veku, a njegove sociološke analize su aktuelne i u XXI veku. Branislav Nušić je rođen 20. oktobra (8. oktobra po julijanskom kalendaru) 1864. u Beogradu, nedaleko od Saborne crkve (današnja ulica Kralja Petra I), u kući na čijem je mestu danas Narodna banka Srbije, kao Alkibijad Nuša (cinc. Alchiviadi al Nuşa) od oca Đorđa (Georgijasa) Cincarina, i majke Ljubice Srpkinje. Njegov otac je bio ugledni trgovac žitom, ali je ubrzo posle Nušićevog rođenja izgubio bogatstvo. Porodica se preselila u Smederevo, gde je Nušić proveo svoje detinjstvo i pohađao osnovnu školu i prve dve godine gimnazije. Maturirao je u Beogradu. Još kao gimnazijalac završnog razreda postao je član Đačke družine `Nada`. Njegov prvi književni rad predstavljale su pesme, od kojih su dve objavljene u `Nadinom` almanahu.[3] Svoje pesme kasnije je objavljivao i u `Golubu` - listu za srpsku mladež 1879. godine.[4] Kada je napunio 18 godina, zakonski je promenio svoje ime u Branislav Nušić. Još kao mlad postao je član opozicione Radikalne stranke. Tada je prvi put osetio snagu vladajućeg režima. Godine 1883, u 19 godini, napisao je prvu svoju komediju Narodni poslanik koja će biti postavljena na scenu trinaest godina kasnije, 1896. godine. Ovaj komad ismeva političku borbu, izbore, narodne poslanike i vladinu stranku. Iako je dobio povoljnu ocenu recenzenata, Milovana Glišića i Laze Lazarevića, i stavljen na repertoar, upravnik Kraljevskog srpskog narodnog pozorišta Milorad Šapčanin je u poslednjem trenutku uputio rukopis u ministarstvo policije s molbom za mišljenje, jer treba da bude postavljen na državnu pozornicu. Međutim, tamo će zbog „birokratije“ ostati godinama. Studije pravnih nauka započeo je u Gracu (gde je proveo godinu dana)[5], a zatim nastavio u Beogradu, gde je i diplomirao na Velikoj školi 1886. godine. Branislav Nušić (desno) kao kaplar u srpsko-bugarskom ratu 1886. godine Sa dvanaest godina Nušić beži od kuće, kako bi se pridružio srpskoj vojsci u Srpsko-turskom ratu, ali ga gradski pandur ubrzo vraća kući. Kasnije je učestvovao u kratkom dvonedeljnom Srpsko-bugarskom ratu 1885. godine, kao dobrovoljac. Tada je kao kaplar 15. puka dobio u Jagodini jedan vod dobrovoljaca za obuku. U tom vodu je bio i pesnik Vojislav Ilić,[6][7] sa kojim Nušić ostaje nerazdvojan prijatelj sve do Ilićeve smrti, 1894. godine.[8] Bugarska je u ovom ratu dobila ujedinjenje, dok je Srbija dobila ratnog junaka, majora Mihaila Katanića, koji je tokom borbi na Neškovom visu opkoljen očajnički branio pukovsku zastavu. Teško ranjen i zarobljen prebačen je na lečenje u Sofiju po nalogu samog bugarskog kneza Aleksandra I Batenberga, koji je posmatrao bitku. Prva knjiga koju je Nušić objavio bile su Pripovetke jednog kaplara 1886 godine, zbirka kratkih priča i crtica nastalih na osnovu priča iz rata. Zatvor Pošto mu je prvi rukopis bio „uhapšen“, kako je mnogo godina kasnije naveo u svojoj autobiografiji, tada najverovatnije dobija inspiraciju za sledeću svoju komediju u kojoj se „pozabavio policijskim činovnicima“. Komediju Sumnjivo lice napisao je 1887/88. godine, koja će biti postavljena na scenu 35 godina kasnije 29. maja 1923. godine. U ovom delu ismeva policijski aparat, u kome vladaju korupcija, ksenofobija i karijerizam, čiji je glavni zadatak borba protiv onih što deluju protiv dinastije, koja se u tekstu spominje nekoliko puta, i to ne na mnogo pažljiv i lojalan način, a tokom ovakve borbe obično stradaju nedužni. Scena iz predstave Protekcija B. Nušića, Sekcija za Dunavsku banovinu (NP, Beograd), Novi Sad, 1934, Pozorišni muzej Vojvodine Godine 1887,, u Beogradu su se dogodile dve sahrane. Prva sahrana je bila starije žene i majke pukovnika Dragutina Franasovića, koji je bio ljubimac kralja Milana jer je oteo revolver nakon pucnja od Jelene – Ilke Marković tokom neuspelog atentata u Sabornoj crkvi 1882. godine. Ovoj sahrani su pored rodbine prisustvovali kralj, visoki oficiri i svi članovi Vlade. Druga sahrana na groblju, nekoliko dana kasnije, bila je junaka Katanića, koji je nakon puštanja iz zarobljeništva preminuo od posledica ranjavanja. Ovoj sahrani prisustvovala je cela prestonica. Revoltiran ovim događajem mladi Nušić je napisao političko-satiričnu pesmu pod naslovom „Dva raba” i podelio je na dva dela. U prvom delu opisuje prvu sahranu kojoj su prisustvovali „kite i mundiri” kao „i još neko, ali to je tajna” (ovde se misli na kralja). U drugom delu pesme Nušić je stihovao o sahrani hrabrog junaka. Pesma je objavljena u „Dnevnom listu“ i izazvala je veliku pažnju kod naroda. Međutim, publikovana pesma silno je uvredila i razbesnela kralja Milana koji je naredio da se Nušić uhapsi i osudi. Nušić je do tada već stekao reputaciju mladog čoveka „poganog jezika i još poganijeg pera.... te da će mu Požarevac dobro doći da se malo rashladi“. Nušić je 1888. godine osuđen na dve, a pomilovan je na molbu svog oca, posle godinu dana provedenih u Požarevcu.[9] Na robiji je pisao priče docnije okupljene u knjigu Listići i komediju Protekcija. U ovoj komediji Nušić je u satiričnim aluzijama daleko obazriviji. U Protekciji, takođe, ismeva birokratiju ali ima znatno blaži stav. Ministar je tu prikazan kao dobrodušan čovek koji je gotov da svakom pomogne, čak pokazuje razumevanje i širokogrudosti prema ljudima koji su ga oštro napadali u štampi. Po izlasku iz zatvora, odlazi na prijem kod kralja Milana, nakon čega mu ministar inostranih dela dodeljuje službu u diplomatiji. Sledećih deset godina službuje u konzulatima u Osmanskom carstvu (Bitolju, Skoplju, Solunu, Serezu i Prištini). Njegov poslednji napisan komad Protekcija biće postavljen prvi put na scenu Kraljevskog pozorišta uoči polaska na službu u inostranstvu 1889. godine. Srednje doba Milivoje Živanović (Ivo Knežević) i Vasa Nikolić (Petronije Šišo) u predstavi Knez Ivo od Semberije B. Nušića (Srpsko narodno pozorište, predstava za vojsku u Kasarni „Kralja Aleksandra I“ u Novom Sadu, 1924. Fotografija je muzejska građa Pozorišnog muzeja Vojvodine) Kao zvaničnik Ministarstva spoljnih poslova, postavljen je za pisara konzulata u Bitolju, gde se i oženio 1893. godine, Darinkom, ćerkom trgovca Božidara Đorđevića i Ljubice čiji je brat Dimitrije Bodi u to vreme bio konzul u Bitolju.[10] Iste godine je postavljen za konzula u Prištini, gde mu je Vojislav Ilić pisar. Tokom službovanja u Srpskom konzulatu u Prištini bio je svedok stradanja srpskog stanovništva, što je opisivao u svojim pismima koja su postala poznata kao Pisma konzula.[11] Godine 1900, Nušić je postavljen za sekretara Ministarstva prosvete, a ubrzo posle toga postao je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu. 1902. je postavljen za poštansko-telegrafskog komesara prve klase u Poštansko-telegrafskom odeljenju Ministarstva građevina. [12] Godine 1904. postavljen je za upravnika Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.[13] Zajedno sa učiteljem Mihajlom Sretenovićem osnovao je prvo dečje pozorište, u kom su uloge tumačile isključivo deca, a među njima i Nušićeva. Ovo dečje pozorište je predstave održavalao u kafanama i restoranima, pa se brzo i ugasilo. 1905. godine, napustio je ovu funkciju i preselio se u Beograd, gde se bavio novinarstvom. Osim pod svojim imenom, pisao je i pod pseudonimom „Ben Akiba“. Vratio se 1912. godine u Bitolj kao državni službenik. Bio je jedno vreme načelnik okruga, kada se povukao na tu poziciju je došao Dušan Đ. Alimpić. Tokom 1913. godine osnovao je pozorište u Skoplju, gde je živeo do 1915. Napustio je zemlju sa vojskom tokom Prvog svetskog rata i boravio u Italiji, Švajcarskoj i Francuskoj do kraja rata. Vojvoda Simo Popović navodi podatak da je Nušić hteo biti u Ulcinju za vreme rata, i da je hvalio kralja Nikolu kako je uspeo sačuvati Crnu Goru od rata i Austrije. Tokom Prvog svetskog rata deo rukopisa je ostavio u Prištini, jer nije mogao da ih nosi peške dalje prema Prizrenu. Ti rukopsii su sačuvani. Deo rukopisa koji su bili u Skoplju je izgoreo.[14] Starije doba Posle rata, Nušić je postavljen za prvog upravnika „Umetničkog odseka“ ministarstva za prosvetu. Na ovoj poziciji je ostao do 1923. godine. Posle toga je postao upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu, da bi se 1927. godine vratio u Beograd. Bio je izabran za predsednika Udruženja jugoslovenskih dramskih autora. Njegov 60. rođendan je svečano proslavljen 6. novembra 1924. u Beogradu.[15] Izabran je za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 10. februara 1933. Branislav Nušić je bio plodan pisac, poznat po svom upečatljivom humoru. Pisao je o ljudima i njihovoj, često duhovitoj, prirodi. Pred kraj života Nušić je doprineo da se u Beogradu osnuje Rodino pozorište, preteču današnjeg pozorišta Boško Buha koje je 1950. godine osnovala njegova ćerka Margita Predić-Nušić. Operisan je u jesen 1937. godine, o čemu su izvestile tadašnje novine.[16] Preminuo je 19. januara 1938, a tog dana fasada zgrade beogradskog Narodnog pozorišta bila je uvijena u crno platno.[17] O njegovom burnom životu snimljena je televizijska drama Neozbiljni Branislav Nušić 1986. godine. Privatni život Tokom službovanja u Bitolju Nušić je upoznao Darinku Đorđević, kojom se oženio 1893. godine. Prva izjava ljubavi upućena Darinki bila je pesma ispisana na lepezi. Kao diplomata često je sa porodicom menjao mesto stanovanja, što je služba zahtevala od njega. Kada je postao poznat pisac konačno se skrasio kao dramaturg i upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu.[18] U braku su dobili troje dece: Margitu, Strahinju Bana i Oliveru. Najmlađe dete, ćerka Olivera, umrla je sa samo dve godine. Nušić je bio privržen svojoj deci, o čemu svedoče i reči njegove ćerke Margite: „Ni Bana ni mene nikada nije udario. Vodio nas je u slikarska ateljea i u pozorište. Tamo nas je učio da gledamo slike i da pažljivo posmatramo šta se dešava na pozorišnim daskama.”[18] Margita i Strahinja su kao deca često igrali dečje uloge u očevim pozorišnim komadima.[13] Strahinja Ban (1896—1915), Nušićev jedini sin, poginuo kao srpski vojnik u Prvom svetskom ratu. Umro je 12. oktobra 1915, od rana zadobijenih u bici,[1] ubrzo po povratku na front posle prisustva na Margitinoj svadbi u Skoplju.[19] O sinu je Nušić kasnije retko pričao.[20] Romanom Devetstopetnaesta podigao mu je svojevrstan spomenik. Posle sinovljeve smrti trebalo mu je skoro deset godina da ponovo počne da stvara. Tada su nastali njegovi najbolji pozorišni komadi: Gospođa ministarka, Mister dolar, Ožalošćena porodica, Dr, Pokojnik i drugi. U to vreme je bio najpopularniji jugoslovenski pisac.[18] Odlikovanja Branislav Nušić u svečanom odelu sa odlikovanjima SRB-SHS-YUG Orden Svetog Save VKrst BAR.svg Orden Svetog Save, I stepena (Kraljevina SHS).[21][22] ME Order of Danilo I Knight RIBBON BAR.svg Orden knjaza Danila I, IV stepena (Kraljevina Crna Gora).[21] SRB-SHS-YUG Orden Svetog Save Komandir BAR.svg Orden Svetog Save, IV stepena (Kraljevina Srbija).[21] SRB-SHS-YUG Orden Belog Orla Kavalir BAR.svg Orden belog orla, V stepena (Kraljevina SHS).[21] Književna dela Spomenik Branislavu Nušiću na Trgu republike u Beogradu (1993) Komedije „Narodni poslanik“ (1883) „Sumnjivo lice“ (1887) „Protekcija“ (1889) „Običan čovek“ (1899) „Svet“ (1906) „Put oko sveta“ (1910) „Gospođa ministarka“ (1929) „Mister Dolar“ (1932) „UJEŽ - Udruženje jugoslovenskih emancipovanih žena“ (1933) „Ožalošćena porodica“ (1935) „Dr“ (1936) „Pokojnik“ (1938) „Ne očajavajte nikad!“ „Vlast“ (nezavršena[23]) Plakat za predstavu Branislava Nušića u Pančevu iz 1942. godine Prva ljubav (komedija za decu) Romani „Opštinsko dete“ (u Sarajevu izdano kao „Općinsko dijete“) (1902) „Hajduci“ (svoj doživljaj iz detinjstva) (1933) COBISS.SR 18077703 „Devetsto petnaesta“ (1920) [24] Autobiografska proza „Autobiografija“ (1924) Drame „Pučina“ (1901) „Tako je moralo biti“ „Jesenja kiša“ (1907) „Iza Božjih leđa“ (1910) „Kirija“ „Analfabeta“ Pripovetke Nušićev grob na beogradskom Novom groblju „Politički protivnik“ „Posmrtno slovo“ „Klasa“ „Pripovetke jednog kaplara“ Tragedije „Knez Ivo od Semberije“ „Hadži-Loja“ „Nahod“ Rasprave i udžbenici „Retorika“ Putopisi Kosovo, Opis zemlje i naroda Ostale umetnosti Poštanska marka s likom Branislava Nušića, deo serije maraka pod imenom „Velikani srpske književnosti“ koju je izdala Srbijamarka, PTT Srbija, 2010. godine Doprinos srpskoj fotografiji Bavio se fotografijom i pre konzulovanja u Prištini (jun 1893). Jedan je od najranijih srpskih stereofotografa. Ostavio je trag i kao pisac o srpskoj fotografskoj istoriji (prvi je zabeležio delovanje putujućih dagerotipista Kapilerija i Dajča), i nekim tada novim tehnikama (npr. o rentgenskoj fotografiji). Svojim fotografskim radovima ilustrovao je svoje tri putopisne knjige. Učesnik je Prve izložbe fotoamatera u Beogradu, 1901. Objavio je u listu „Politika“ i jednu pripovetku na fotografske teme koju je posvetio svom kumu, dvorskom fotografu Milanu Jovanoviću. Nušićeva fotografska dela se čuvaju u njegovom legatu u Muzeju grada Beograda. Opere „Na uranku“, 1903. COBISS.SR 512765114 Knez Ivo od Semberije (opera), 1911. Stripovi Još za Nušićevog života, njegova dela su stripovana u najtiražnijim međuratnim listovima, a autori su bili najpoznatiji umetnici tog doba. „Put oko sveta”, scenaristička adaptacija Branko Vidić, crtež Đuka Janković, Mika Miš, Beograd 1937. „Hajduci”, adaptacija i crtež Aleksije Ranhner, Mika Miš, 1938. „Opštinsko dete“, adaptacija i crtež Momčilo Moma Marković, Ošišani jež, Beograd. U popularnoj kulturi Nušićeva dela su od 1950. do danas adaptirana u pedesetak bioskopskih i televizijskih filmova. Narodni poslanik, igrani film zasnovan na komediji iz 1883. godine Branislava Nušića u režiji Stoleta Jankovića snimljen je 1964. godine u produkciji Bosna filma.[25] Narodni poslanik (rimejk), televizijski film prema motivima istoimene komedije u režiji Slavenka Saletovića snimljen je 1990. godine u produkciji RTB-a.[26][27] Sumnjivo lice, igrani film zasnovan na komediji iz 1887. godine Branislava Nušića u režiji Soje Jovanović, prve žene reditelja u Jugoslaviji i Balkanu, snimljen je 1954. godine u produkciji Avala filma.[28] Sumnjivo lice (rimejk), televizijski film prema motivima istoimene komedije u režiji Arse Miloševića snimljen je 1989. godine u produkciji RTB-a.[29][30] Gospođa ministarka, igrani film zasnovan na komediji iz 1929. godine Branislava Nušića u režiji Žorža Skrigina snimljen je 1958. godine u produkciji UFUS-a.[31][32] Svetislav Savić (1892-1958) i R. Nikolićeva (dete) u komadu: `Put oko sveta` Branislava Nušića, Srpsko narodno pozorište, gostovanje u Vršcu, 1927. Fotografija je muzejska građa Pozorišnog muzeja Vojvodine. Gospođa ministarka (rimejk), televizijski film prema motivima istoimene komedije u režiji Zdravka Šotre snimljen je 1989. godine u produkciji RTB-a.[33][34] Ožalošćena porodica, televizijski film prema motivima komedije iz 1935. godine Branislava Nušića snimljen je 1960. u produkciji RTB-a (dve godine ranije ista TV kuća otpočela je sa emitovanjem TV programa).[35] Ožalošćena porodica (rimejk), televizijski film prema motivima istoimene komedije u režiji Milana Karadžića snimljen je 1990. godine u produkciji RTB-a.[36] Dr, igrani film zasnovan na istoimenoj komediji Branislava Nušića u režiji Soje Jovanović snimljen je 1962. godine u produkciji Avala filma.[37] Dr (rimejk), televizijski film prema motivima istoimene Nušićevoj komedije u režiji Aleksandra Đorđevića snimljen je 1984. godine u produkciji RTB-a.[38] Put oko sveta, igrani film zasnovan na istoimenoj komediji Branislava Nušića iz 1931. godine u režiji Soje Jovanović snimljen je 1964. godine u produkciji Avala filma.[39] Pre rata, igrani film zasnovan na dve Nušićeve komedije, „Pokojnik“ i „Ožalošćena porodica“, u režiji Vuka Babića snimljen je 1966. godine u produkciji Avala filma.[40] Nušićijada, festival filmske komedije u Ivanjici postojao je od 1968. do 1972. godine, a ponovo je obnovljena 2010. godine kao kolaž različitih umetničkih formi.[41][42] Nušićevi dani, pozorišni festival osnovan je 1984. godine u Smederevu u čast Branislava Nušića, a od 1990. godine na ovom festivalu dodeljuje se Nagrada Branislav Nušić. Pokojnik, televizijski film prema motivima istoimene Nušićeve komedije u režiji Aleksandra Mandića snimljen je 1990. godine u produkciji RTB-a.[43][44] U TV miniseriji Kraj dinastije Obrenović iz 1995. godine, lik Branislava Nušića glumio je Milenko Pavlov.[45] Položajnik, televizijski film zasnovan prema pričama Branislava Nušića scenario je napisala Mirjana Lazić snimljen je 2005. godine u režiji Miloša Radovića, u produkciji RTS-a.[46] U televizijskom filmu Albatros iz 2011. godine, lik Branislava Nušića glumio je Milan Vranešević. [47][48] Mister Dolar (film) i rimejk Mister Dolar (film) Svet (film) Ljubavni slučaj sestre jednog ministra (film) Vlast (film) Tuce svilenih čarapa (film) Opštinsko dete (film iz 1953) Zvezdara teatar je producirao nisko-budžetsku vodvilju ”Rođendan gospodina Nušića” u kojoj glavnu ulogu tumači Branislav Lečić. Kuća Branislava Nušića Kuća Branislava Nušića, koju je sagradio pred kraj svog života (1937) godine u Šekspirovoj ulici br. 1 u Beogradu, proglašena je za kulturno dobro (kao spomenik kulture), rešenjem Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda br. 1046/2 od 28. 12. 1967. Pogledajte uveličane slike, pitajte... 2