Prodajem dva polovna, ispravna mikrofona za taksi radio stanicu - Kenwood mikrofon 8 pina - Monacor DH-95N mikrofon 4 pina - Maxon prednja ploča radio stanice ( zvučnik 4 oma 2w D7xŠ4xV3cm.)+ 2 potenciometra https://www.ebay.co.uk/itm/142974897062 https://www.ebay.com/itm/284848107482

FALI MU SAMO POKLOPAC GDE IDU BATERIJE.

Samsung YP-k3 - MP3 Player/FM Radio/Photo ... 1Gb, bez ikakve druge opreme tipa punjač, USB kabl, slušalice itd, polovan i ispravan sa dobrom baterijom koja je poslednji put držala preko 10 sata u režimu slušanja muzike, a jedini `problem` su mu vertikalne crte preko display-a koje ne smetaju u funkcionalnosti, ali su ipak vide (pogledati slike), detaljne karakteristike i uputstvo pogledajte na net-u po navedenom modelu, stanje kao na slikama ... Lično preuzimanje : KOD MENE KUĆI u BG na Senjaku ! Slanje : Post Express-om o trošku kupca ! ***** Pogledajte i ostalu moju prodaju na Kupindu, možda nađete nešto interesantno : http://www.kupindo.com/Clan/nin2/SpisakPredmeta

Stanje: Novo Bоја: Crna Dostava: Plaćena dostava Pokupiti na licu mesta Tip: Bluetooth Prenosivi

Sifra: 79-613-788 Description: 100% new USB program cable for Kenwood type radios Super stable and efficiently program your radios without efforts. It comes with software CD and USB driver Cable Length: Approx. 100cm Application radios: Kenwood handheld Radio: TK-240, TK-250, TK-255, TK-260, TK-260G, TK-270, TK-270G, TK-272G, TK-278, TK-278G, TK-340, TK-349, TK-350, TK-353, TK-360, TK-360G, TK-370, TK-370G, TK-373G, TK-378, TK-378G, TK-430, TK-431, TK-715, TK-2100, TK-2102, TK-2107, TK-2118, TK-2160, TK-3100, TK-3101, TK-3102, TK-3107, TK-3118, TK-3160 Linton handheld Radio: LT-2288, LT-3288, LT-6288, LT-5288, LT-3188, LT-2188, LT-3260, LT-2268, LT-3268 , LT-6188. PUXING handheld Radio: PX-666, PX-777, PX-777 Plus, PX-328, PX-888, PX-888K WEIERWEI handheld Radio: VEV-3288S Wouxun handheld Radio: KG-659, KG-669, KG-669 PLUS, KG-679, KG-679 Plus, KG-689, KG-689 Plus, KG-UVD1P, KG-UV6D FDC handheld Radio: FD-268A, FD-268B, FD-278, FD-289, FD-6288, FD-880 BaoFeng Radio: UV-5R , UV-3R Plus, UV-5RA, UV-5RB, UV-5RC, UV-5RD, UV-5RE, UV-5RA+, UV-5RE+ BF-888S BF-777S BF-666S Package Includes: 1 x USB Programming Cable for BAOFENG 1 x CD drive

predgovor Dusan Batakovic Nova,perfekt edicija Srbija 1914-1918,,urednik Zoran Kolundzija Prometej,,, Radio-televizija Srbije

Sony diktafon one touch recording , 2 tape speeds , microcassette corder M-330 kao nov, ali ide kao neispravan jer je od stajanja razvucena gumica pa zavija (nije radio 2 godine) Izuzatan za studente,novinare...

Aleksandar Nenadovic Izdavac: radio B91, 1998. mek povez, strana 255 Vrlo dobro stanje - S Nikezicem u ratu - S Nikezicem u miru - Liberalizam i nacionalizam - Saradnja i razlaz s Titom - Gde smo sada, posle svega - Zapisi o ratu, posle rata - Dokumenti, beleske, citati

SVET O NAMA 1941 - 1945 1 - 3 Slobodan Nešović RAD Beograd 1983. Panorama svedocanstava o tome sta je mislio svet o Jugoslaviji u toku drugog svetskog rata. Iz sadržaja : radio London, strana štampa, TIMES, Sovjetska štampa, Čerčil, odjek događaja od 27. marta, britanci i amerikanci o Draži Mihailoviću, smrt Nikole Tesle, emigrantska vlada u Londonu, Teheranska konferencija, Krimska konferencija u Jalti, kriza oko Trsta. 3 knjige, tvrd povez, 847 + 498 + 763 strana Ц15

Luka Božović : FOČANSKA PARTIZANSKA REPUBLIKA , Foča : Muzej fočanskog perioda NOB-a ; Kragujevac : Svetlost ; Sarajevo : Muzej revolucije Bosne i Hercegovine, 1982, tvrdi povez, str. 312. Народноослободилачка борба 1941-1945 -- Фоча Očuvanost 4. Luka Božović, general-major Rođen je 3. septembra 1918. godine u Plužinama, u porodici Blagoja Božovića koja se početkom tridesetih godina preselila u blizinu Foče. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu. Završio je dva razreda gimnazije, a potom je radio kao fizički radnik i privatni namještenik. Nakon kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u svoj rodni kraj. Učesnik je priprema Trinaestojulskog ustanka 1941. godine. Božović je, kao borac, učesnik bitke na Pljevljima. Član KPJ postao je u februaru 1942. godine. U toku rata bio je sekretar Narodnooslobodilačkog odbora u Foči, od marta do maja 1942. godine. Potom politički komesar čete, pa bataljona Prve proleterske brigade, a bio je pomoćnik političkog komesara u Prvoj brigadi koja je formirana u SSSR-u. Od 1944. godine radio je u OZN. Nakon rata završio je Pravni fakultet 1956. godine u Beogradu. Bio je na raznim dužnostima u Gardi JNA, a kao general-major bio je ađutant Vrhovnog komandanta oružanih snaga SFRJ i šef obezbjeđenja, potom inspektor u Glavnoj inspekciji narodne odbrane i na drugim dužnostima. Aktivna služba u JNA prestala mu je 1974. godine. Odlikovan je OBJ sa zlatnim vijencem, Ordenom zasluga za narod sa srebrnom zvijezdom.

NACIJA PROTIV NARODA: Džemal Sokolović **Potpuno nova, nekorišćena knjiga.** Naslov Nacija protiv naroda : Bosna je samo jedan slučaj / Džemal Sokolović Vrsta građe knjiga Jezik bosanski Godina 2006 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Biblioteka XX vek : Knjižara Krug, 2006 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 297 str. ; 24 cm Zbirka Biblioteka XX vek. Posebna izdanja ISBN 86-7562-049-7 (broš.) Napomene Tiraž 750 Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 291-294. Predmetne odrednice Etnicitet Nacija Nacionalizam Nacionalni identitet Uz pomoć Univerziteta u Bergenu i Istraživačkog saveta Norveške, Džemal Sokolović je više godina radio na projektu `Istraživanje dobra u Bosni i izgledi za pomirenje`. Rezultat istraživanja je preko 500 sakupljenih svedočanstava o međuetničkim i međureligijskim dobrim delima koje su ljudi svih naroda i vera u Bosni učinili jedni drugima tokom poslednjeg rata, kao i film `l bi svjetlost...`, nastao na osnovu istraživanja.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! 1. izdanje! Beograd XXI veka: iz starih utopija i antiutopija - Ivo Tartalja Mnogi pisci starog i novog doba opisuju grad kakav prema njihovom shvatanju treba da bude sazdan. Ukoliko su im zamislili neostvarive, njihovi se opisi nazivaju utopije. Neki drugi pisci, ili isti pisci u drugim vremenima, više su skloni da govore o tome kakav grad ne treba da postane. Kao da su puke replike u polemici sa utopistima, njihovi su spisi prozvani antiuptopije ili distopije.“ Sadržaj: GODINA 2071. Grad iz mašte i grad maštanja Beograd na karti utopija Objavljivanje teksta Ko je mogao biti autor Podatak Arkadija Varađanina Neiščitani pisac Podudarne teme Đorđa Natoševića Bledi obrisi razvalina GODINA 2095. Antiutopija Svetolika Rankovića GODINA 2011. Prognoza – ili utopija? – Stojana Novakovića LETA GOSPODNJEG 1989. PRILOZI Milan Jovanović, Nove Varoši – Novi Beograd Beograd posle 200 godina Svetolik Ranković, U XXI veku Stojan Novaković, Nakon sto godina Ivo Tartalja (Beograd, 31. jul 1930 — Beograd, 3. novembar 2020) bio je srpski teoretičar i istoričar književnosti, profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu i počasni član osnivač Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u kojem se nalazi porodična Zbirka porodice Tartalja. Biografija Ivo Tartalja rođen je 31. jula 1930. u Beogradu, u jednoj od poslednjih grofovskih porodica na Balkanu.[1] Njegov otac bio je književnik i pesnik Gvido Tartalja a stric slikar Marino Tartalja.[2] Tartalja se školovao u Beogradu, gde je završio Osnovnu školu „Vuk Karadžić“, Prvu mušku gimnaziju, a zatim i Filozofski fakultet (filozofska grupa), na kome je doktorirao 1961. godine.[2] Radio je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filozofskog, potom Filološkog fakulteta od 1955. do penzionisanja 1995. godine.[2] Pored redovne nastave na fakultetu izvodio je tečajeve za postdiplomsku nastavu u Beogradu, Novom Sadu i Prištini.[2] Po više semestara takođe je održavao nastavu iz teorije književnosti na novoosnovanim fakultetima u Nišu i Kragujevcu.[2] Od osnivanja Instituta za književnost i umetnost (najpre Centra za teoriju književnosti i umetnosti) radio je u ekipi osnivača i više godina kao referent za estetiku (1960–1968).[3] Radio je kao sekretar Odbora za kritička izdanja u SANU (1972-1975), kao član uredništva biblioteke „Književna misao“ Srpske književne zadruge, edicije „Srpska književna kritika“[4] Instituta za književnost, kao i u redakcijama više periodičnih publikacija. Preminuo je 3. novembra 2020. godine u Beogradu.[2] Tartalja je bio počasni član i osnivač Adligata.[5] Dela Kao posebna izdanja objavio je knjige: Počeci rada na istoriji opšte književnosti kod Srba (Srpska akademija nauka i umetnosti, 1964), - doktorska disertacija[6] Đure Daničića lekcije iz estetike ( Institut za književnost i umetnost, 1968)[7] Pripovedačeva estetika, prilog poznavanju Andrićeve poetike (Nolit, 1979)[8] Beograd 21 veka – iz starih utopija i antiutopija (Srpska književna zadruga, 1989)[9] Put pored znakova (Matica Srpska, 1991, Zavod za udžbenike, Banja Luka, 2006)[10] Teorija književnosti za srednje škole (Zavod za udžbenike, Beograd, 1998, 2000, 2003, 2006, 2008, 2013)[11] Do praestetike (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 2007)[12] Pesma o pesmi: širom književnosti (Srpska književna zadruga, 2013)[13] Estetika Đure Daničića, posthumno, 2019.[14] Priredio je za štampu Studije i kritike Ljubomira Nedića, tri knjige Sabranih dela Bogdana Popovića (O umetnosti i stilu, Književna teorija i estetika, Listići i drugi članci), i knjigu Vojina Rakića Bogdan Popović iz razgovora davnih. Uredio je i pojedine zbornike. Bibliografija njegovih radova objavljenih do 1986. godine objavljena je u sklopu dela „Anali Filološkog fakulteta” 1979. i 1996. godine.

-Izdavač: `Matica srpska` -Povez: Tvrd sa omotnicom -Pismo: Ćirilica -Broj strana: 500 -Stanje: dobro očuvano Mikhail Ivanovich Rostovtzeff, ili Rostovcev (ruski: Mihailo Ivanjovič Rastojcevcev; 10. novembar / oktobar 1870 - 20. oktobar 1952) bio je istoričar čija je karijera zauzela 19. i 20. vek i koja je proizvela značajne radove o staroj rimskoj i grčkoj istoriji. [1] Bio je član Ruske akademije nauka. Rostovtzeff je bio sin latinskog učitelja. Po završetku studija na univerzitetima u Kijevu i Sankt Peterburgu, Rostovcev je radio kao asistent, a zatim kao redovni profesor latinskog na Univerzitetu u Sankt Peterburgu 1898–1918. [3] 1918. godine, nakon Ruske revolucije, emigrirao je najprije u Švedsku, zatim u Englesku, i konačno 1920. u Sjedinjene Države. Tamo je prihvatio stolicu na Univerzitetu Viskonsin-Madison pre nego što se preselio na Univerzitet Jejla 1925. godine gde je predavao do penzionisanja 1944. [4] On je nadgledao sve arheološke aktivnosti ove druge institucije uopšte i iskopavanja posebno Dura-Europos. [5] Veruje se da je skovao termin `karavan grad`. [6]

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Dušan Miklja rođen je u Beogradu, gde se i školovao. Mnogo je putovao i boravio više godina u Africi, odakle je kao dopisnik izveštavao o dramatičnim istorijskim događajima. Lično je poznavao mnoge državnike, ali i gerilske vođe. Autor je zbirki priča Sultan od Zanzibara, Kosmopolitske priče, Bilo jednom u Beogradu, Hronika nastranosti,kao i njenih proširenih izdanja Dranje dabrova i Uloga jelovnika u svetskoj revoluciji, Potapanje Velikog ratnog ostrva,romana Put u Adis Abebu, Krpljenje paučine, Kraj puta i Njujork, Beograd,putopisno-esejističke proze Crni Sizif, Trbuh sveta i Putopisi po sećanju. U pozorištu mu je izvedena drama Orden, koja je na međunarodnom festivalu u Moskvi dobila nagradu za najbolji savremeni antiratni tekst. Hronika nastranosti prevedena je na engleski jezik. Na osnovu romana Njujork, Beograd napisao je scenario po kome je snimljen film. Isti roman dobitnik je nagrade „Zlatni Hit Libris“ za jedno od najčitanijih književnih dela. Napisao je i više publicističkih dela, istorijskih hronika i radio-drama. Bavi se i prevođenjem. Živi i radi u Beogradu kao nezavisni novinar i pisac.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Bogumil Hrabak (Veliki Bečkerek, 11. januar 1927 — Beograd, 12. decembar 2010) bio je istoričar, univerzitetski profesor i naučni radnik. Biografija Otac Bogumil, vojni muzičar, majka Danica, rođ. Šuput. Završio je osnovnu školu i gimnaziju (1945) u Zrenjaninu i delimično u Senti. U redovima NOV bio je od oktobra 1944. do decembra 1945. Studirao je filozofiju a zatim istoriju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1946-1951). Tokom studija, radio je kao knjižničar u biblioteci Seminara za nacionalnu istoriju. Bio je asistent na Odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu (februar 1951 - decembar 1957). Doktorsku disertaciju Dubrovački izvoz žitarica iz Otomanskog carstva do početka XVII veka odbranio je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1957. Nakon doktoriranja, radio je u Vojnoistorijskom institutu, a zatim (do septembra 1965) u Institutu društvenih nauka. Potom, prvo kao vanredni a zatim i redovni profesor, radio je na Filozofskom fakultetu u Prištini (1965- 1979). Tu je utemeljio Odeljenje za istoriju, na čijem je čelu bio osam godina. Jedan je od osnivača Naučnog društva Kosova. Kraće vreme bio je honorarni direktor Instituta za istoriju radničkog pokreta (1976-1977). Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, radio je kao redovni profesor (1979-1993), posle čega je otišao u penziju. Bio je redovni član Akademije nauka i umetnosti Kosova (1978-1992). Posle penzionisanja, honorarno je predavao na Filozofskom fakultetu u Nikšiću (1995-1999), Banjaluci (1994- 2001), na postdiplomskim studijama u Prištini i Kosovskoj Mitrovici. Osnovao je Fond za publikovanje doktorskih disertacija u Novom Sadu 2007. i sličan fond za objavljivanje magistarskih radova u Banjaluci. Bio je urednik više jugoslovenskih istorijskih časopisa. U središtu njegovih istraživanja bile su teme iz privredne istorije poznog srednjeg veka, tursko-mletački odnosi, Prvi srpski ustanak, Prvi svetski rat, privredna i politička istorija Kraljevine Jugoslavije i spoljnopolitička aktivnost socijalističke Jugoslavije do 1965. Njegova bibliografija broji više od 600 naslova. Sahranjen je u Novom Bečeju Odabrana bibliografija Zapisnici sa sednica Delegacije Kraljevine SHS na mirovnoj konferenciji u Parizu 1919—1920, 1960 (zajedno sa Bogdanom Krizmanom). Štrajk aero-nautičkih radnika u Beogradu i Zemunu 1940. godine, 1960. (zajedno sa D. Lazarevićem). Srbija 1918: Politika i napori Srbije u ratnoj 1918. godini (1968, sa D. Jankovićem). Izvoz žitarica iz Osmanlijskog carstva u 14, 15. i 16. stoleću, 1971. Arbanaški ustanci 1912, 1975. Zapisnici Ministarskog saveta Srbije 1915—1918. (1976, sa D. Jankovićem) Hrabak, Bogumil (1976). „Rusija i spasavanje Srbije u jesen 1915. godine”. Istorijski časopis. 23: 127—179. Hrabak, Bogumil (1978). „Herceg-Novi u doba bosanskohercegovačke vlasti (1382-1482)” (PDF). Boka: Zbornik radova iz nauke, kulture i umjetnosti. 10: 7—31. Hrabak, Bogumil (1979). „Haramije, odmetnici i ustanici u starim raškim oblastima od 1450-1700”. Novopazarski zbornik. 3: 3—12. Dezerterstvo i zeleni kadar u jugoslovenskim zemljama u Prvom svetskom ratu, 1979. Jugosloveni zarobljenici u Italiji i njihovo dobrovoljačko pitanje 1915—1918, 1980. Hrabak, Bogumil (1980). „Trgovačke i saobraćajne veze Novog Pazara (1461-1521)”. Novopazarski zbornik. 4: 3—18. Hrabak, Bogumil (1981). „Novopazarski sandžak pred opasnošću austrougarske okupacije 1903. i 1904.”. Novopazarski zbornik. 5: 5—19. Dubrovčani u rudarstvu i uvozno-izvoznoj trgovini Kosova 1455—1700, Vranjski glasnik 17 (1984). Arbanaški upadi i pobune na Kosovu i Metohiji od kraja 1912. do kraja 1915. godine, 1988. Ideje o federativnoj Jugoslaviji u Prvom svetskom ratu, Vranjski glasnik 21 (1988). Jugosloveni u Švajcarskoj 1915—1918, Istorijski zapisi 3—4 (1988). Hrabak, Bogumil (1988). „Vlaška i uskočka kretanja u severnoj Dalmaciji u XVI stoleću”. Benkovački kraj kroz vjekove. 2. Zadar: Filozofski fakultet. str. 107—258. Dubrovačke naseobine u Prokuplju, Vranjski glasnik 23 (1990). Hrabak, Bogumil (1990). „Vlasi starinci i doseljenici u porečju Zapadne Morave (do 1570. godine)”. Zbornik Narodnog muzeja u Čačku. 20: 5—46. Hrabak, Bogumil (1991). „Širenje arbanaških stočara po ravnicama i slovenski ratari srednjovekovne Albanije”. Stanovništvo slovenskog porijekla u Albaniji. Titograd: Istorijski institut. str. 85—130. Hrabak, Bogumil (1993). „Novi Pazar i okolina u početnoj fazi dekompozicije Otomanskog carstva (1560-1580)”. Novopazarski zbornik. 17: 59—66. Privreda, društveni odnosi i politički život Čačka 1918—1941, Zbornik Narodnog muzeja u Čačku 24 (1994). Hrabak, Bogumil (1995). „Jugoslovenska muslimanska organizacija prema muslimanima Sandžaka, Kosmeta i Makedonije 1919-1929. godine”. Novopazarski zbornik. 19: 155—178. Hrabak, Bogumil (1995). „O identifikaciji Rasa sa Novim Pazarom”. Novopazarski zbornik. 19: 293—299. Hrabak, Bogumil (1996). „Stara Raška u Bečkom i Morejskom ratu (1683-1699. godine)”. Novopazarski zbornik. 20: 81—92. Hrabak, Bogumil (1997). „Muslimani ili Bošnjaci u Staroj Raškoj (Novopazarskom sandžaku)”. Novopazarski zbornik. 21: 265—273. Hrabak, Bogumil (1998). „Jermeni u balkanskim zemljama i Beogradu do kraja XVIII veka”. Zbornik Narodnog muzeja u Čačku. 28: 21—51. Hrabak, Bogumil (1998). „Prizrenska liga i Stara Raška”. Novopazarski zbornik. 22: 79—107. Hrabak, Bogumil (1999). „Stari Vlah od XV do početka XIX veka”. Novopazarski zbornik. 23: 55—80. Hrabak, Bogumil (2000). „Partijsko-politički život na Kosovu, u Metohiji i Raškoj 1919-1923. godine”. Novopazarski zbornik. 24: 141—191. Hrabak, Bogumil (2002). „Jadran u političkim i ekonomskim nastojanjima Sandalja Hranića i Stepana Vukčića Kosače”. Srpska proza danas: Kosače - osnivači Hercegovine. Bileća-Gacko: Prosvjeta. str. 390—445. Iz starije prošlosti Bosne i Hercegovine, 2003. Džemijet: organizacija muslimana Makedonije, Kosova, Metohije i Sandžaka : 1919-1928, 2003. Hrabak, Bogumil (2003). „Novopazarske džemijetlije”. Novopazarski zbornik. 27: 241—252. Hrabak, Bogumil (2004). „Ruski vojni izaslanik na Cetinju Nikolaja M. Potapov o operacijama u Sandžaku 1914. godine”. Novopazarski zbornik. 28: 103—114. Hrabak, Bogumil (2006). „Italijani u Novom Pazaru i Sarajevu do 1600. godine”. Novopazarski zbornik. 29: 93—98. Hrabak, Bogumil (2007). „Vojnuci u Trgovištu (Rožaju), Bihoru, Budimlji, Peći i Klopotniku 1485. godine”. Novopazarski zbornik. 30: 83—89. Hrabak, Bogumil (2008). „Jugoslovenska narodna stranka 1935. i 1936. godine”. Novopazarski zbornik. 31: 73—82. Jevreji u Beogradu: do sticanja ravnopravnosti (1878), 2009. Hrabak, Bogumil (2010). „Trgovište (XIV i XV vek)”. Novopazarski zbornik. 33: 7—24.

Vojislav Kecmanović Đedo : ZABILJEŠKE IZ RATNIH DANA , Institut za istoriju Sarajevo / Oslobođenje Sarajevo 1980, tvrdi povez, str. 247. Očuvanost 4-; ima posvetu na predlistu Народноослободилачка борба -- 1941-1945 -- У литератури Vojislav Kecmanović, zvani Đedo (Čitluk kod Prijedora, 1881. — Sarajevo, 25. marta 1961.), liječnik, učesnik Balkanskih ratova i Narodnooslobodilačke borbe i prvi predsjednik NR Bosne i Hercegovine. Gimnaziju je pohađao u Sarajevu, Reljevu i Sremskim Karlovcima. Studirao je medicinu od 1905. do 1911. godine u Pragu gde je i diplomirao. Kao liječnik radio je u Tuzli, odakle je za vrijeme Balkanskog rata prešao u Srbiju i učestvovao u njemu kao dobrovoljac. Poslije rata vratio se u Tuzlu, a zatim živio u Sarajevu. U banjalučkom veleizdajničkom procesu osuđen je na pet godina robije, koju je izdržavao u Banjoj Luci i Zenici. Od 1918. godine bio je liječnik u Bijeljini. Bio je predsjednik kulturno-prosvjetnog društva i čitaonice „Filip Višnjić“ i istaknuti kulturni radnik. Uključivši se u Narodnooslobodilačku borbu, prebacio se tek juna 1943. godine na oslobođenu teritoriju. Iste godine bio je izabran za člana Antifašističkog vijeća narodnog oslobođenja Jugoslavije i za predsjednika ZAVNOBiH-a, ratne Vlade Bosne i Hercegovine. Od 26. aprila 1945. do novembra 1946. godine bio je predsjednik Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine.

Dnevnik Benjamina Kalaja 1868-1875 Dr Andrija Radenić Beograd 1976g./887 str. Tvrd povez sa omotom,omot iskrzan na nekoliko mesta ,knjiga odlicno ocuvana. -`Benjamin Kalaj (mađ. Kállay Béni) bio je mađarski i austrougarski političar. Rođen je 22. decembra 1839, u Pešti. Njegov otac je bio viši državni službenik u ugarskoj vladi, a majka je poticala iz mađarizovane srpske porodice Blašković. Govorio je srpski jezik. Bio je austrougarski generalni je konzul u Beogradu od 1868. do 1875. godine. Tokom 1872. godine prvi put je otputovao u Bosnu, koja je u to vreme još uvek bila pod turskom vlašću. Nakon Rusko-turskog rata (1877–1878), odlazi na službu u Plovdiv. Dana 4. juna 1882. godine, imenovan je za austrougarskog ministra finansija, u čiji je resor spadao i nadzor nad zemljaskom upravom u Bosne i Hercegovine, koja se još od 1878. godine nalazila pod austrougarskom okupacijom. Tu službu je obavaljao do svoje smrti 1903. godine. Nastojeći da ojača austrougarsku vlast u Bosni i Hercegovini, radio je na suzbijanju narodnih pokreta, kako srpskog tako i hrvatskog. U tom cilju, pokušao je da reši nacionalo pitanje putem stvaranja integralne bosanske nacije, ali taj projekat je naišao na odlučan otpor među Srbima i Hrvatima. Stoga je pristupio redefinisanju svojih prvobitnih zamisli, te je svoj bosanski projekat zamenio bošnjačkim, koji se zasnivao na pretvaranju bosanskih muslimana u poseban bošnjački narod`... vr426

NEZABORAVNE ISPOVESTI SOLUNACA`„Najlepše stranice ove knjige ispunjene su primerima drevne narodne etike. U sred ratnog vrtloga i užasa, patrijarhalni čovek nastoji da sačuva svoju dušu. Iako se kroz Albaniju nemilosrdno ostavljaju bolesni i ranjeni, čak i oni najbliži, knjiga pruža i primere suprotne vrste. Briga o drugome i drugarstvo provlače se kroz mnoga kazivanja. ‘Mi vojnici smo se voleli. Postavljani su parnici, pa kad jedan pogine onaj drugi da zapiše i sahrani. Čim jedan ostane sam, on odmah traži parnik’, kazuje Radosav Marković jedinstven podatak koji po svemu sudeći, dosad nije zabeležen. Dragomir Đorđević na frontu ugovara da se oženi nepoznatom sestrom svog druga, ako preživi, i to posle rata ispunjava. Milija Đorđević (1931–2012) rođen je u selu Rataru (zaselak Vatoševo). Gimnaziju završio u Smederevskoj Palanci a u Beogradu Filološki fakultet – Grupa jugoslovenske književnosti. Radio kao profesor i novinar. Samostalno napisao knjige: Pčelarstvo Donje Jasenice, Proroštvo despota Stefana, Nikodija kmet, Profesor Grgur Milanović, Reč o drugim rečima (onomastika) i Sporedovanje bespobedno, a kao koautor: Tri sile pritisle Srbijicu i Srbijice, dušo gorka. Baveći se šahom i igrajući za prvu ekipu Smederevske Palanke, objavio je monografiju: Ekipni šampionati Jugosalvije 1946–1979. Sarađivao u listovima i časopisima pišući književno-jezičke i istorijske tekstove. U Udruženje književnika Srbije primljen je 1991. godine. TVRD POVEZ, ODLIČNO OČUVANA KNJIGA IZDAVAC:`NARODNA KNJIGA, BEOGRAD 1988.GODINE, 342 STRANE

RASUTE KOSTI - Mihailo Minić 438 str. Povez: mek Format: 13x20 cm Sadržaj: U ovoj knjizi opisao sam dogođaje i njihov razvoj, kao očevidac i učesnik. Izneta je istina o svemu, što sam video i preživeo. Od učesnika i očevidaca iz ovih događaja, dopunio sam ova izlaganja na terenu, i kasnije u emigraciji. Mnogi ljudi ustručavaju se da pišu istinu o greškama, manama I ljudskim strastima, onih koji su radili u ime naroda i nacije, jer se pojavi reakcija onih koji su sarađivali sa onima, čije se pogreške i strasti nabrajaju. Oni nemaju obzir dostojanstva prema izlaganju, ako se sa njim ne slažu. Njihova je odbrana, vlastodrštvo i zaštita nacije, a oružje dirigovana štampa.Ljudske strasti i samovolja nije rad u ime naroda i nacije, niti se to smatra radom ljudskom pogreškom. Ako se pokuša izneti istina, onda se ističu prigovori, da se vređa nacija i čast onih čija se dela nabrajaju, pod izgovorom, da su radili u ime naroda i nacije, a pisca istine oglase komunistom i da služi neprijatelju, i oglase svakoga za „Brankovića“, ako se ne saglasi sa strastima i voljom samovoljnih.Za otklanjanje odgovornosti, kao praska uvedeno je odricanje sopstvenih naredaba. Mnoga akta i naredbe, izdate i potpisate od onih koji su vodili narod i naciju, oglašene su kao akta i naredbe podmetnute na hartiji sa blanko potpisom. Nekim čudom, do danas nije objavljen nijedan papir sa blanko potpisom, kao dokaz da je blanko potpis postajao. Sa takivim radom onih, koji su radili u ime naroda i nacije, ne slaže se slobodarski duh srpskog naroda. Da bi naraštaji crpeli znanje i iskustvo, naraštajima treba istina o uzrocima stradanja naroda i nacije, a ne slavopojke o događajima. Nepristrasnim ispitvanjem tragičnih grešaka, koje su donele narodna stradanja, naraštaji neće ponoviti ove u budućnosti. Pisac I autor knjige

U dobrom stanju! SOLUNSKI FRONT ZEJTINLIK , Petar Opačić , Dečje novine 1990 , istorijska studija i monografija o srpskom vojničkom groblju u Solunu sa spiskom sahranjenih , tvrd povez, format 21 x 24 cm , zaštitni omot,bogato ilustrovano Petar Opačić (Plavno, kod Knina, 20. april 1927 — Beograd, 25. novembar 2015) bio je srpski istoričar i pukovnik JNA. Bio je učesnik NOB-a od 1941. godine. U Sarajevu je završio Pešadijsku oficirsku školu. Služio je kao aktivni oficir JA i JNA. U Beogradu je završio gimnaziju i Filozofski fakultet. Doktorirao je sa disertacijom Saveznička Solunska ofanziva. Radio je u naučno-istraživačkom odeljenju Vojnoistorijskog instituta. Proučavao je vojnu prošlost Srbije od 1804. do 1918. godine a posebno borbe srpske vojske protiv Centralnih sila u Prvom svetskom ratu. Takođe je razmatrao uticaj dejstava srpske vojske na opštu ratnu situaciju. Napisao je veliki broj radova, članaka, referata. Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim naučnim skupovima. Solunski front u Prvom svetskom ratu je nastao kao pokušaj Saveznika da pomognu Kraljevini Srbiji u jesen 1915. protiv združenog napada Nemačkog carstva, Austrougarske i Kraljevine Bugarske. Ekspedicija je došla prekasno i u nedovoljnom broju da spreči pad Srbije, a ekspedicija je bila otežana unutrašnjom političkom krizom u Grčkoj (Nacionalna šizma). Na kraju je stvoren stabilan front, koji se prostirao od albanske obale do reke Strume, u kom su se međunarodne savezničke snage borile sa Centralnim silama. Solunski front je ostao prilično stabilan, uprkos lokalnim akcijama, sve do velike savezničke ofanzive 15. septembra 1918, koja je rezultovala kapitulacijom Bugarske i oslobođenjem Srbije. Poginuli vojnici na frontu su sahranjeni u sklopu srpskog vojničkog groblja na Zejtinliku u Solunu i ostalim srpskim vojnim grobljima u Makedoniji....

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Knjigu `Kosmetska legenda` posvećujem mom jedinom bratu Vukanu Drecunu /1960-2002/ koji je, braneći naš narod od pograma u Hrvatskoj, dva puta teško ranjavan. Naučio si nas kako se za srpstvo i slobodu naroda živi, bori i umire. Otišao si u nezaborav i legendu. Znam da mi neće vratiti otadzbina što sam dao njoj i znam da me neće slaviti kada umrem i kad budem broj. Milovan Drecun (Vranje, 4. oktobar 1957) srpski je političar, novinar, TV voditelj, žurnalista, vojnopolitički analitičar. Poslanik je u Narodnoj skupštini Republike Srbije. Biografija Milovan Drecun je rođen u oficirskoj porodici. Odrastao je u Surdulici gde je završio i Osnovnu školu, a gimnaziju u Vladičinom Hanu, a Fakultet političkih nauka, međunarodni smer, u Beogradu 1981. godine. Počeo je da radi kao spoljno-politički urednik u listu „Narodna armija“, glasilu tadašnje JNA, koji je nakon raspada SFR Jugoslavije 1992. preimenovan u „Vojska“. U Radio-televiziju Srbije (RTS) prešao je 1993. i kao vojno-politički komentator, uglavnom pratio zbivanja na Kosovu. U vreme bombardovanja NATO-a 1999. bio je izveštač RTS sa Kosova. Kosovo je napustio zajedno sa jedinicama Vojske Jugoslavije nakon potpisivanja Vojno-tehničkog sporazuma u Kumanovu, 12. juna 1999. godine. Posle NATO bombardovanja bio je među prvih osam odlikovanih ordenima za hrabrost. Početkom 2000, a nakon javnih izjava i osnivanja partije Preporod Srbije čiji je predsednik, dobio je plaćeno odsustvo u RTS do 1. novembra te godine, a potom je napustio tu TV kuću. Sredinom 2011. godine pratio je zbivanja u Libiji tokom građanskog rata u toj zemlji. Autor je i voditelj dokumentarne serije „Izazovi istine“, koja se bavi ratovima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i trenutnim međunarodnim odnosima između Istoka i Zapada. Bio je član Socijalističke partije Srbije (SPS), u koju se učlanio 1996. godine. Sredinom juna 2011. godine postao je član Srpske napredne stranke (SNS), a na parlamentarnim izborima 2012, izabran je za narodnog poslanika te stranke. Drecun se služi engleskim jezikom, oženjen je i ima dvoje dece, ćerku i sina....

Miroslav Čangalović bio je najveći bas bariton Opere Narodnog pozorišta u njeno takozvano Zlatno doba, od 50-tih do 70-tih godina prošlog veka. Ovenčan brojnim priznanjima i nagradama širom sveta, svrstan u red viteza umetnosti Francuske i svrstan u nacionalno blago Rusije, Miroslav Čangalović ipak je celog života pre svega bio posvećen, human i dobar Čovek. Njegova životna priča liči sa jedne strane na akcionu tragi-komičnu avanturu a sa druge strane na melanholičan, a opet bajkovit putopis. Teške životne okolnosti, činjenica da je sa devet godina ostao siroče i tada počeo svoje seobe od mesta do mesta, opasnosti koje je prošao bežeći od rata, teške bolesti zbog kojih je mesece provodio po bolnicama, učinile su da svoj životni poziv odabere iz velike humanosti. Svoje druženje sa muzikom počeo je kao vrlo mali slušajući pojanje oca sveštenika u Glamoču, da bi se kasnije prvi put susreo sa operom slušajući italijanske radio stanice u bolnici u Kraljevici, gde je predvodio hor bolesnika. Po dolasku u Beograd i osnivanju kulturno-umetničkog društva „Ivo Lola Ribar”, Miroslav se susreće sa poznatim vokalnim pedagogom Zdenkom Zinkovom koja pred njega stavlja jasan izbor: samo muzika i opera kojom će se profesionalno baviti ili da se okrene potpuno drugom putu. Miroslav donosi odluku i sledi zavet prijatelja koga je na samrti ispratio pesmom: „Moj Golube, da Bog da ljude vazda tešio pjesmom, hrabrio ih i pomagao.’’ Miroslav Čangalović je tokom svoje posebno bogate i aktivne karijere nastupao u oko 140 stranih gradova i u 31 zemlji na svim kontinentima (izuzev Australije). Ostvario je više od 90 operskih uloga u 68 opera, od čega 20 uloga u operama naših kompozitora. Za 30 godina aktivnog rada izveo je 754 predstave od kojih oko 500 u glavnim ulogama. Bio je redovan gost svih ostalih operskih kuća u tadašnjoj Jugoslaviji. Njegovi Boris Godunov, Don Kihot, knez Igor i Mefisto ostaće upamćeni kako na našim prostorima, tako i širom sveta do današnjih dana.

Zaboravite na gomilu kablova da biste kvalitetno slusali muziku. Putem ovog audio blututa mozete sa telefona, tableta ili PC -a preneti kvalitetan zvuk na vasu mini liniji ili ostale komponente koje imaju pojacalo. On radi dvosmerno, prima i salje audio signal putem blutut veze (Transmiter i Resiver). Ima ugradjenu bateriju i moze neprekidno da radi do 4 sata. Moze raditi i non stop preko punjaca za mobilni. Specification: Output: DC 12V 30A Bluetooth Compliance: Bluetooth V4.2, A2DP and AVRCP Transmit Range: up to 33ft / 10m Supports: Dual Stream Codec: aptX Low Latency, aptX, SBC Working Time: ﹥10H Charging Time: 2 hours ; can be used while being recharged Charging input voltage: DC 5V Power Supply: 3.7V Dimension: 5 x 2.6x0.9cm(2x1x0.3inches) Package Includes： 1 x Bluetooth Transmitter/Receiver 1 x User Manual 1 x USB charging Cable 1 x 3.5MM Audio Cable

Kratke i upečatljive priče iz istorije Srba koje većina čitalaca nikada nije čula niti je o njima išta znala. Autor bez zadrške i argumentovano piše o ljudima i događajima koji su od javnosti namerno i sistematski vešto skrivani. • Koje su prodice pre sto godina stekle kapital iskorišćavajući decu kao robove? • Koji je svetac prodavao novine u Beogradu? • Kako se dogodilo da se podižu spomenici mešetarima koji su srpskoj vojsci u Velikom ratu liferovali trule opanke? • Šta su sveštenici radili u partizanima? • Koji su skandali obeležili komunističku revoluciju? • Jesu li se Srbi zaista surovo oslobađali svojih ostarelih članova porodice? • Da li rodoljubive pesme Jovana Jovanovića Zmaja zaslužuju podsmeh? • Koji je mladi srpski pesnik zbog sukoba sa najmoćnijim čovekom Kraljevine Srbije izvršio samoubistvo probovši se šestarom u oko? • Kako je snimanje jednog filma zloupotrebljeno da se u Tekiji sruši crkva? • Da li je istina da je legendarni pisac bio saradnik okupatora Beograda u Prvom svetskom ratu? Odgovori na ova pitanja i još mnogo interesantnih otkrića, od kojih su neka iznenađujuća i šokantna, nalaze se između korica ove knjige.

Autor - osoba Šipovac, Neđo, 1938-2010 = Šipovac, Neđo, 1938-2010 Naslov Hercegovina koje ima i nema / Neđo Šipovac Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1996 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Svet knjige, 1996 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 371 str. : ilustr. ; 21 cm. Zbirka ǂEdicijaǂ Monumenta (Karton) Napomene Tiraž 1.000 Bilješka o autoru: str. 371 Napomene i bibliografske reference uz tekst Registar. Predmetne odrednice Dučić, Jovan, 1874-1943 Šantić, Aleksa, 1868-1924 Mitrinović, Dimitrije, 1887-1953 Gaćinović, Vladimir, 1890-1917 Drljača, Lazar, 1882-1970 Hercegovina -- Kulturna istorija Hercegovina -- Istorija Mostar Nekontrolisane predmetne odrednice Mostar / Nevesinje Nedeljko Neđo Šipovac rođen je 12. marta 1938. godine u Mostaru. Gimanziju je pohađao u više mjesta Bosne i Hercegovine, a studije istorije jugoslovenskih književnosti i istorije filozofije završio je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1962. godine. Nakon kraće gimnazijske profesure bio je novinar, uz ostalo i dopisnik italijanskih glasila u SFRJ. U Skupštini Bosne i Hercegovine bio je samostalni savjetnik, potom četiri godine organizacioni sekretar Bosanskohercegovačkog sabora kulture, u dva mandata savjetnik Izvšnog vijeća BIH – diplomatski sektor kulturne saradnje sa svijetom. Deset godina bio je direktor Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BIH u Sarajevu, gdje ga je zatekao građanski rat 1992. godine. Neđo Šipovac je bio predstavnik Republike Bosne i Hercegovine u Institutu za književnost u Sarajevu, Umjetničkoj galeriji BiH, u Kulturno-prosvjetnoj zajednici BiH i Jugoslavije, predsjednik Umjetničkog savjeta „Sutjeska filma“, član izdavačkih savjeta i redakcionih odbora sarajevske „Svjetlosti“ i „Veselina Masleše“, „Oslobođenja“, „Prve književne komune“ u Mostaru i „Slovo Gorčina“ u Stocu, član Uprave Udruženja književnika BiH i Saveza književnika Jugoslavije i član Komisije za saradnju sa Uneskom. Od polovine 1996. godine Neđo Šipovac živi u Beogradu, gdje je istovremeno bio diplomatski predstavnik Republike Srpske- ataše za kulturu. Bio je član Udruženja književnika Srbije. Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske izabran je 27. juna 1997. Za svoj književni, društvenopolitički i javni rad dobio je više nagrada i priznanja: šestoaprilsku, jubilarnu nagradu Grada Sarajeva (1975); Prvu nagradu sarajevske „Svjetlosti“ i RTV Sarajevo (1981); Međunarodnu nagradu Radio-televizije Kipar (1984); Četrnaestofebruarsku nagradu grada Mostara (1984); nagradu izmješetene srpske opštine Mostar (1994) ; nagradu Skupštine opštine Višegrad (1997); nagradu Aleksa Šantić za ukupan književni rad i utemeljenje manifestacije „Aleksa Šantić na putu Bogočovjeka“ u Nevesinju (2005); visoko priznanje Akademije „Ivo Andrić“ u Beogradu za životno djelo (2006). Akademija „Ivo Andrić“ proglasila je knjigu Neđe Šipovca Tajne i strahovi Ive Andrića u izdanju Nove Evrope 2007. za Knjigu godine. Neđo Šipovac je , posle duge i teške bolesti preminuo 20. Novembra 2010. godine. Sahranjen je 24. novembra na Novom groblju u Beogradu. MG125