Knjiga je kao nova. Eumenide 1 - Džonatan Litel Izdavač: Laguna Godina izdanja: 2022 Broj strana: 555 Format: 20 cm Povez: Broširani Nagrada Gonkur. Velika nagrada za roman Francuske akademije. Kada se ovaj roman pojavio 2006. godine, podigao je veliku prašinu u Evropi. Dobio je ugledne književne nagrade, prodao se u milionima primeraka i bio na vrhu liste bestselera. Pojedini istoričari su ukazivali na greške u interpretaciji istorije, a književni kritičari su zamerali autoru da je opsednut užasima, ljudskom prljavštinom i seksualnim perverzijama. Francuzi su pokušavali da umanje raspon Litelovog talenta, dok su Nemci opisivali istorijske činjenice iznete u romanu kao nerealnu predstavu nacizma i banalizaciju zla. Fascinantan i duboko polemičan, roman Eumenide upoznaje nas sa dželatom čija će nas ispovest, naizgled pitkog ritma, navesti da priznamo da i nismo toliko drugačiji od njega. On se zove Maks Aue. Drugi svetski rat se završio, on se oženio i zasnovao porodicu. Direktor je fabrike čipke na severu Francuske. Rođen u Alzasu, francusko-nemačkog porekla, uspeo je da kamuflira svoju nacističku prošlost. Sada je došlo vreme da progovori o tome, ali ne da bi se iskupio za svoje greške već da bi svoje postupke izneo na videlo, i možda razobličio sram ljudske vrste. Džonatan Litel je rođen u Njujorku 1967. Studirao je na Univerzitetu Jejl, i tokom studija napisao svoju prvu knjigu, Bad Voltage. Prevodio je De Sada, Blanšoa, Ženea i Kinjara na engleski. U periodu od 1994. do 2001. godine radio je za međunarodnu humanitarnu organizaciju Action Against Hunger, a najviše u Bosni i Hercegovini, zatim u Čečeniji, Demokratskoj republici Kongo, Sijeri Leone, Kavkazu, Avganistanu i u Moskvi. U januaru 2001. bio je žrtva zasede u Čečeniji i bio ranjen. Nakon toga je dao otkaz i posvetio se istraživanjima za roman Eumenide. Roman je doživeo veliki publicitet, kako u Francuskoj tako i u inostranstvu, osvojio je nagradu Gonkur i Veliku nagradu za roman Francuske akademije za 2006. godinu.

Izdavač: Nacionalni park Sutjeska - Tjentište, 1976. Veliki format (33×42 cm), 2 strane teskta + 10 reprodukcija. Veoma dobro očuvano. Prvoslav Pivo Karamatijević (Nova Varoš, 5. maj 1912 — Rijeka, 28. avgust 1963) bio je srpski slikar, grafičar, profesor i učesnik. Rođen je kao sin sveštenika i pukovnika Jevstatija i Jefimije. Nižu gimnaziju završio je u rodnom mestu, a Umetničku školu i Akademski tečaj u Beogradu 1932. godine kod profesora Milana Milanovića i Ljube Ivanovića. Do 1941. godine, predavao je crtanje po školama u Srbiji (Užice, Pljevlja, Novi Pazar i Skoplje) i povremeno se bavio likovnom kritikom. Bio je jedan od osnivača ilegalne umetničke grupe „Život“, 1934. godine. Godine 1941, pridružio se Narodnooslobodilačkom pokretu Jugoslavije. Sa D. Vuksanovićem i B. Baruhom organizovao je Prvi partizanski slikarski atelje u Užicu. Povremeno je radio pri Agitpropu Vrhovnog štaba NOVJ u Istočnoj Bosni od 1942. do 1944. godine. Posle rata, bio je profesor i docent na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu od 1957. do 1963. godine. Nosilac je Partizanske spomenice 1941, Ordena zasluga za naroda sa srebrnim zracima, Ordena bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem i ostalih odlikovanja. Njegov stvaralački opus obuhvata grafike, grafički dizajn, crteže, slike u akvarelu i temperi i zidnu dekoraciju. Rano se opredelio za socijalnu tematiku – težak predratni život radnika i seljaka, borba u NOR-u, oslobođenje, obnova i izgradnja zemlje. Tokom rata, risao je motive iz života i borbi partizana. Njegove grafike nisu samo beležile životnje tokove, već su se umetničkim izrazom i formom prilagođavale ideji i postepeno razvijale od ekspresionizma ka socijalističkom realizmu. Sa jugoslovenskim umetnicima izlagao je od 1932. godine u Jugoslaviji i inostranstvu, a samostalno u Prijepolju 1932, Pljevljima 1932. i 1938, Užicu 1934, Skoplju 1940. godine, na prolećnim i jesenjim izložbama ULUS-a, izložbama SLUJ-a. Narodnooslobodilačke borbe. Grafike: 1 JURIŠ 2 ISPRAĆAJ U PIVI 3 KONJANICI 4 PRELAZ 5 NA SPLAVU 6 NA VUČEVU 7 SAN 8 ORIGINALNI CRTEŽ SA SUTJESKE 9 TIFUSAR 10 SVE DALJE...

STEVAN RAIČKOVIĆ TOČAK ZA MUČENJE - sa POSVETOM autora Izdavač - Prosveta, Beograd Godina - 1981 76 strana 20 cm Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, IMA POSVETU AUTORA, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: SONETI Vrata Kula na pesku Praznina Na drumu Čas U čaroliji Na tle sad jabuka pade Sa uspomenom na jednu panonsku sobu Krletka Novi povratak TOČAK ZA MUČENJE OPSESIJE 1. A kakav juče beše dan 2. Na dva smo gluva mesta 3. Koračam dugom ulicom 4. Crtam po pesku krugove 5. U mojoj glavi stanuješ 6. Kiša je tako blaga STIHOVI (Iz grada smo, pesmo, pošli...) (Učinilo se...) (Dva nepomična avionska krila...) (Čekamo glas jedan...) (Već su crvenkasti listovi...) (Ovde nema ničeg...) (Kao da se budiš...) (Stali smo zbog kiše...) (Gledamo sa vrha u more...) (Taman se činilo) RAZGOVOR S ILOVAČOM `Stevan Raičković (5. jul 1928. godine Neresnica kod Kučeva - 6. maj 2007. Beograd) je bio srpski pesnik i akademik. Gimnaziju je učio u Senti, Kruševcu, Smederevu i Subotici, gde je i maturirao. Studirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, a već sa 17 godina počeo je da objavljuje pesme u „Književnosti“, „Mladosti“, „Književnim novinama“ i „Politici“. Od 1945. do 1959. godine bio je saradnik Literarne redakcije Radio Beograda. Do 1980. godine Raičković je bio urednik u Izdavačkom preduzeću „Prosveta“. Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1972. godine, a za redovnog devet godina kasnije. Objavio više od 20 zbirki pesama, sedam knjiga za decu, nekoliko knjiga eseja. Prvu zbirku „Detinjstvo“ objavio je 1950. godine, da bi već sledećom „Pesma tišine“, dve godine kasnije, bio primećen. Prevodio je ruske pesnike, Anu Ahmatovu, Marinu Cvetajevu, Josifa Brodskog, sačinio je izbor poezije Borisa Pasternaka. U prepevu „Sedam ruskih pesnika“ i antologiji „Slovenske rime“ predstavio je i moderne ruske pesnike. Preveo je i Šekspirove sonete i `Deset ljubavnih soneta` Frančeska Petrarke. Raičkovićeva poezija objavljena je na ruskom, poljskom, češkom, slovačkom, mađarskom, bugarskom, rusinskom, albanskom, slovenačkom i makedonskom jeziku.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Pjer Burdije (1930-2002) studirao je filozofiju na École normale supérieure. Po sticanju diplome iz filozofije, radio je kao nastavnik, a zatim služio vojsku u Alžiru, gde je i predavao 1959/60. Vraća se u Pariz 1960. i predaje na Univerzitetu u Parizu do 1964. godine, kada prihvata poziciju na École pratique des hautes études. Od 1968. godine vodi Centre de Sociologie européenne. Godine 1975. pokreće časopis “Actes de la recherche en sciences sociales”, a 1981. dolazi na čelo departmana za sociologiju na College de France. Za dela u oblasti sociologije, antropologije i filozofije dobio je brojna priznanja. `Distinkcija` je prvi put objavljena 1979. i odonda je postala nezaobilaznom referencom ne samo za sociologe, nego i mnoge druge znanstvenike i stručnjake koji se bave kulturom. Tome su dva temeljna razloga. Prvo, nitko kao Bourdieu nije tako temeljito obradio kulturu kao društveni fenomen. Delo obuhvaća analizu kulturnog ukusa, kako popularnog tako i onoga stručnjaka za kulturu poput umjetničkih kritičara, zatim životne stilove starih i novih vladajućih društvenih klasa, poslovičnih nositeljica kulture u smislu visoke kulture, društveni prostor u kojem se odvijaju i potom strukturiraju rezultati borbi oko kulturnih vrijednosti, kao i njihovih definicija, pa sve do kulturne politike kao izraza spajanja klasnog habitusa i političke ideologije. Drugi razlog velikoj važnosti ove knjige leži u upravo „zaraznom` konceptu distinkcije. On je toliko korišten od brojnih drugih autora da se koji put može smatrati sinonimom za Bourdieuovu sociološku interpretaciju kulture. A korišten je zbog zasnovanosti, ali i očigledne provokativnosti, Bourdieuova argumenta, zapravo čitave sile argumenata, o tome da profinjeni ukus i ostala obilježja pripadnika visoke kulture ne predstavljaju skoro više ništa drugo nego njihovo sredstvo odvajanja od donjih društvenih klasa. Drugim riječima, naši su ukusi u konačnici određeni našim društvenim porijeklom, i razlike se u tom pogledu teško mogu smanjiti ili poništiti putem (re)socijalizacije, obrazovanja i sličnih oblika kompenzacije koje pružaju moderna demokratska društva.` Broj strana: 576 Format: 24 cm Povez: tvrdi

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Rugmaking: A Complete Introduction to the Craft of Rugmaking Nell Znamierowski Nell Znamierowski (13. kolovoza 1931. - 29. travnja 2021.) bila je američka tekstilna umjetnica. Znamierowski je rođen u Amsterdamu, New York.[1] Rođena je kao Aniela Znamierowska, jedino dijete Waclaw i Helene Wojnar Znamierowski i završila je srednju školu Wilbur H. Lynch u Amsterdamu 1949. [2] Diplomirala je likovnu umjetnost tekstilnog dizajna na Rhode Island School of Design 1953. [3], a uz Fulbrightovu stipendiju otputovala je u Finsku kako bi radila u Školi za industrijski dizajn, gdje se zainteresirala za Rya prostirke. Tijekom svoje karijere radila je na različite načine kao dizajnerica tiska, savjetnica za boje i dizajnerica tkanih tkanina uz poučavanje u školi Brooklynskog muzeja umjetnosti – gdje je također koordinirala program vlakana – i Fashion Institute of Technology.[ 4] Djela koja je izradila ili dizajnirala Znamierowski mogu se pronaći u zbirkama Muzeja američke umjetnosti Smithsonian [1], Muzeja Cooper-Hewitt [5] i Instituta za umjetnost u Chicagu [6], a ona je predstavljena u mnogim solo i skupne izložbe diljem Sjedinjenih Država.[3] Autorica je brojnih vodiča za tkanje, uključujući Korak po korak tkanje: potpuni uvod u zanat tkanja, uključujući fotografije u punoj boji (1967.) i Korak po korak tkanje: potpuni uvod u ćilimarski obrt (1972.).[7] Također je pisala za brojne publikacije o tekstilu, uključujući Craft Horizons, Piecework, American Craft, Handwoven i Fiberarts, te je držala predavanja i radionice tijekom svoje karijere.[4] Znamierowski je preminuo u New Yorku u dobi od 89 godina 29. travnja 2021. Misa zadušnica održana je 11. rujna 2021. u crkvi svetog Stanislava u Amsterdamu, NY, nakon čega je odmah uslijedio pogreb na groblju svetog Kazimira.

Ova knjiga pokazuje da naši prošli životi nisu samo likovi u prošloživotnim dramama, već da oni takođe žive u nama danas kao "pod - ličnosti". Njihovi "nedovršeni poslovi" mogu se danas otkriti kroz iracionalne strahove, fobije ili obrasce koji se ne mogu lako menjati. Mi osećamo njihove emocije, ispoljavamo njihove talente, mislimo njihove misli, ograničeni smo njihovim strahovima i hronično ponavljamo nedoumice, često nesvesni da to radimo. Ovo su karmički kompleksi koji se prenose kroz živote i u suštini uslovljavaju nas da "nastavimo" gde smo stali. Patricija demonstrira najpre kako oni utiču na osobu, a zatim, kako rešavanje ovih kompleksa može da promeni nečiji život. U knjizi je opisano preko 50 detaljnih primera sesija regresija i tumačenja prošlih života iz astrološke karte.

Potpuno novo, nečitano, kao iz knjižare. Praktikum uspeha: 8 naika veoma srećnih i uspešnih ljudi - Evi Prokopi Godina izdanja: 2022 Broj strana: 182 Povez: Mek Sa ovom knjigom ćete naučiti kako da uspete u svemu kroz prihvatanje navika srećnih i uspešnih ljudi.Naučite ko ste stvarno, spoznajte cilj svog života i ostvarite uspeh i sreću uz oslobađanje od verovanja i straha koji vas ograničavaju.Ova knjiga je rezultat originalnih istraživanja počev od antičke filozofije, psihologije, religijskih verovanja, neurolingvističkog programiranja (NLP), i alata savremenog koučinga koji vam stoji na raspolaganju.Knjiga koja menja život sa interaktivnim vežbanjima koja možete raditi kod kuće prema sopstvenom tempu.Naučite kako da upravljate negativnim emocijama pomoću DAWN tehnike i kako da se vratite na put do uspeha i pozitivnih promena.

Tv The legend of Lord Snooty and his pals Dudley D. Watkins Veci format Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Omot malo losiji, sama knjiga u dobrom i urednom stanju! 60 years of classic cartoon art Dudley Dexter Watkins (27. veljače 1907. - 20. kolovoza 1969.) bio je engleski karikaturist i ilustrator. Najpoznatiji je po svojim likovima Oor Wullie i The Broons; stripovi s njima pojavljuju se u škotskim novinama The Sunday Post od 1936., zajedno s godišnjim kompilacijama. Watkins je također ilustrirao stripove kao što su The Beano, The Dandy, The Beezer i Topper te je ilustrirao kršćanske priče. Watkins je posthumno uvršten u Kuću slavnih British Comic Awards 2015. [1] Rani život Watkins je rođen u Prestwichu, Lancashire, Engleska. Međutim, obitelj se preselila u Nottingham dok je on još bio beba.[2] Njegov otac bio je umjetnik litografske grafike koji je primijetio dječakov rani umjetnički talent i osigurao mu dodatnu nastavu umjetnosti na Nottingham School of Art. U dobi od 10 godina lokalne su ga novine proglasile `školskim genijem`. Studirao je na Umjetničkoj školi u Nottinghamu, a dok je ranih 1920-ih radio za tvrtku Boots Pure Drug, Watkinsov prvi objavljeni umjetnički rad pojavio se u časopisu za osoblje Bootsa, The Beacon.[3] Radite s D.C. Thomsonom Godine 1924. Watkins je ušao u Glasgow School of Art.[2] Godine 1925. ravnatelj škole preporučio je Watkinsa uspješnom izdavaču D.C. Thomsonu sa sjedištem u Dundeeju. Watkinsu je ponuđen šestomjesečni ugovor o radu s D. C. Thomsonom, pa se preselio u njihovu bazu u Dundeeju i počeo raditi ilustracije za Thomsonove `Big Five` priče za dječake (Adventure, Rover, Wizard, a kasnije Skipper i Hotspur). Privremeno zaposlenje pretvorilo se u karijeru s punim radnim vremenom; nekoliko godina bio je samo još jedan ilustrator, nadopunjavajući svoju malu plaću podučavajući ilustraciju na Dundee College of Art oko 1934.-38. [4] Godine 1933. Watkins se okrenuo radu na stripovima, a ubrzo je njegov urednik primijetio da Watkins ima poseban talent kao crtač. Godine 1933. nacrtao je The Rover Midget Comic, a 1934. je nacrtao The Skipper Midget Comic. Godine 1935. pojavio se prvi Watkinsov redoviti strip, Percy Vere and His Trying Tricks; naslovni lik bio je nevješt mađioničar čiji su mu se trikovi obično obijali. Traka je trajala gotovo dvije godine, da bi konačno bila zamijenjena drugom Watkinsovom kreacijom, Wandering Willie The Wily Explorer (Williejeve tvrdokuhane karakteristike kasnije će se ponovno pojaviti u obliku Očajnog Dana). Dok se Percy još pojavljivao u Avanturi, Watkins je zajedno sa piscem/urednikom R. D. Lowom stvorio ono što će postati njegovi najpoznatiji likovi, Oor Wullie i The Broons. Bili su dio prvog izdanja (8. ožujka 1936.) tjednog izvlačenja `Zabavnog odjeljka` od osam stranica The Sunday Posta. Ubrzo je počeo ilustrirati strip Desperate Dan za strip The Dandy, objavljen u prosincu 1937. [2] Njegovo opterećenje dodatno se povećalo kada je D.C. Thomson stvorio The Beano, strip knjižicu od osam stranica, a Watkins je bio odgovoran za crtanje stripa Lorda Snootyja. Beano prvo izdanje datirano je 30. srpnja 1938..[2] Kada su Beezer i Topper lansirani 1950-ih, Watkins je bio odgovoran za ilustraciju stripa Ginger (uglavnom temeljenog na Ooru Wullieju, ali za razliku od tog stripa tekst je bio napisan na standardnom engleskom, a ne na škotskom narodnom jeziku) i stripa Mickey the Monkey za dva stripa. Watkinsova najdugotrajnija pustolovna serija bila je Jimmy i njegova čarobna krpa, koja je debitirala u izdanju The Beano od 1. siječnja 1944. i prikazivala se 18 godina.[2] Watkins je bio jedan od samo dvojice karikaturista D. C. Thomsona koji su potpisali svoj rad (počevši od lipnja 1946.), [2] koji je bio poznat po zamršenim detaljima i jedinstvenom stilu. Drugi karikaturist koji je potpisao svoj rad bio je Allan Morley i on je bio prvi koji je to učinio. Osobni život Bio je pobožni kršćanin i entuzijastični pristaša Kristove crkve u Dundeeju (gdje je upoznao svoju suprugu). Doprinio je umjetničkim djelima za misijske kalendare, a od 1956. producirao je (besplatno)[2] stripove William the Warrior i Tony & Tina – The Twins for The Young Warrior, dječje novine koje izdaje WEC Publications. Ove trake, ispunjene citatima iz Svetog pisma, skupljene su u niz knjižica. U ožujku 2008. akvarel Watkinsa koji prikazuje Raspeće otkriven je u kući u Lochgellyju, Fife.[6] Watkins i njegova supruga sagradili su veliku kuću u Broughty Ferryju koju je nazvao Winsterly.[7] Nastavio je raditi s D. C. Thomsonom do kraja života. Dana 20. kolovoza 1969. pronađen je mrtav za svojom crtaćom pločom, kao žrtva srčanog udara.[8] D. C. Thomson nastavio je tiskati stripove Oora Wullieja i Broonsa u The Sunday Postu sedam godina prije nego što je pronađena zamjena. Watkinsove trake Desperate Dan reprintirane su u The Dandyju četrnaest godina.

Novo, nečitano, nema posvete. Knjiga koja se čita zatvorenih očiju - Baya Bangue Namkosse Godina izdanja: 2023 Broj strana: 124 Povez: Tvrd Kao što sam naslov knjige nagoveštava, deo knjige se preslušava zatvorenih očiju, a deo knjige se čita. Deo knjige koji se čita je proza u poeziji, a deo knjige koji isključuje čulo vida jesu vođene koncentracije kojima se pristupa skeniranjem QR koda mobilnim telefonom ili pristupnim linkom. Audio sadžaj ima za cilj da harmonizuje telo i um, centrira i podigne opštu vibraciju „čitalaca“. Takođe, korišćenjem radne strane koja je podeljena na tri različite reljefne površine (pored čula sluha uključujuje i čulo dodira) radimo na određenim ličnim zadacima. Još jedna specifičnost knjige jeste što se listovi ne okreću s leva na desno, kao što smo navikli već s desna na levo.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Retko !!! `Ošišani jež` su humorističko-satirične, mesečne novine osnovane 5. januara 1935. godine. Naziv je smišljen u čuvenoj kafani „Ginić“ koja se nalazila na mestu današnjeg Doma omladine u Beogradu. Deo naziva „ošišani“ je aluzija na predratnu cenzuru koja je pre svakog izlaska lista, brisala članke koji nisu bili po volji vladara. Jedan od osnivača je bio i Dragan Savić. Posle Drugog svetskog rata izlazio je pod nazivom „Jež“ jer, navodno, cenzura nije više postojala. U listu su radili makar i kao dopisnici najpoznatiji humoristi, satiričari i karikaturisti među kojima i: Pjer Križanić, Zuko Džumhur, Ivo Kušanić, Branislav Nušić, Desa Glišić, Raša Papeš, Marko Mladenović, Nikola Tišćenko, Vasa Popović, Dragoslav Stojanović, jedan od osnivača časopisa i autor naslovne karikature ježa koji se gleda u ogledalu.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Retko !!! `Ošišani jež` su humorističko-satirične, mesečne novine osnovane 5. januara 1935. godine. Naziv je smišljen u čuvenoj kafani „Ginić“ koja se nalazila na mestu današnjeg Doma omladine u Beogradu. Deo naziva „ošišani“ je aluzija na predratnu cenzuru koja je pre svakog izlaska lista, brisala članke koji nisu bili po volji vladara. Jedan od osnivača je bio i Dragan Savić. Posle Drugog svetskog rata izlazio je pod nazivom „Jež“ jer, navodno, cenzura nije više postojala. U listu su radili makar i kao dopisnici najpoznatiji humoristi, satiričari i karikaturisti među kojima i: Pjer Križanić, Zuko Džumhur, Ivo Kušanić, Branislav Nušić, Desa Glišić, Raša Papeš, Marko Mladenović, Nikola Tišćenko, Vasa Popović, Dragoslav Stojanović, jedan od osnivača časopisa i autor naslovne karikature ježa koji se gleda u ogledalu.

Emili Roda GRAD PACOVA Emili Roda PODMUKLI PESAK Emili Roda PLANINA UŽASA Emili Roda JEZERO SUZA Emili Roda LAVIRINT ZVERI Laguna, 2006/08. Pet knjiga. Očuvane. Emili Roda rođena je 1948.godine u Sidneju. Jedna je od najuspešnijih australijskih pisaca. Diplomirala je i magistrirala englesku književnost. Godinama je radila kao urednik u izdavačkoj kući Angus i Robertson.Kao pasionirani čitalac prirodno je da je započela karijeru pisca. Prva knjiga joj je objavljena 1984. godine. Od tada pa do danas napisala je sama, ili kao koautor, više od 50 knjiga za decu. Isti uspeh postiže pišući i knjige za odrasle pod pseudonimom Dženifer Rou. Svetsku slavu doneo joj je ciklus Dragulji Deltore. Godine 1995. Emili Roda je dobila prestižnu Dromkinovu medalju, koja se dodeljuje za najveća dostignuća u dečijoj književnosti.

Engleski Želiš da napreduješ u engleskom? Ova audio metoda, 100 % na engleskom, je napravljena za tebe! Sa njom osećaćeš se kao da si otputovao u jednu anglofonu zemlju. Prati avanture Luke, njegove sestre i njihovih prijatelja iz međunarodne škole. Popravićeš u isto vreme i pismeno i usmeno izražavanje! Metoda assimil KIDS ti omogućava da radiš na svim aspektima engleskog jezika. Sa MP3 snimcima ti ćeš brzo napredovati u razumevanju slušanog teksta. Čitajući više puta dijaloge iz knjige popravićeš takođe razumevanje pisanog teksta. U svakoj epizodi je objašnjena gramatika sa propratnim primerima. I još ćeš moći da primeniš sve što si naučio u radnoj svesci, merivši svoj napredak kroz rubriku Check Your Skills. • Zabavni i raznovrsni dijalozi za slušanje • Knjiga za čitanje i dobro razumevanje • Radna sveska za vežbanje • Rubrike Check Your Skills za praćenje napretka

Prvo izdanje druge knjige Žarka Vasiljevića. Izuzetno retko. Solidno očuvano, kompaktna, ima dva pečata gimnazije i biblioteke na prve dve stranice. Autor - osoba Vasiljević, Žarko, 1892-1946 = Vasiljević, Žarko, 1892-1946 Naslov Minijature / Žarko Vasiljević Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1924 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Raskrsnice, 1924 (Beograd : `Jugoslavija`) Fizički opis 23 str. ; 15 cm (Broš.) Napomene Kor. nasl. ŽARKO VASILJEVIĆ (Bela Crkva, 7. 5. 1892 – Novi Sad, 19. 9. 1946). Žarko Vasiljević, srpski pesnik, dramaturg i reditelj, hroničar raspričanog, ironičnog lirskog tona. „Niko ni pre ni posle njega nije lirski autentično overio toponime i sudbine Novog Sada i drugih istorijskih naših gradova (Sombor, Bela Crkva), i niko, kao on, vremenu pomračene evropske savesti, nije nagovestio holokaust i zle datume nacističkih orgija.“ Bio je prvi posleratni upravnik pozorišta u Novom Sadu. Pozorište je obnovljeno pod imenom Vojvođansko narodno pozorište, pod kojim će raditi sve do 1951, kada mu se vraća ime Srpsko narodno pozorište. Prometej pre dve decenije objavio knjigu izabranih pesama Žarka Vasiljevića „Na uglu gde Zlatna greda preseca sokak Hlebarski“, sa predgovorom Draška Ređepa. Žarko Vasiljević sahranjen je na Almaškom groblju u Novom Sadu. ... [Društvo književnika Vojvodine] * * * „Umereni modernizam, blizak orijentaciji neoromantičara, ispoljili su vojvođanski pesnici Nenad Mitrov i Žarko Vasiljević. Vršnjaci prve modernističke generacije, oni se javljaju sasvim retko u manifestacijama modernista, a svoju pravu književnu zrelost dostižu znatno kasnije, na izmaku modernizma ili u postmodernističkom periodu. ... Žarko Vasiljević (1892–1946), iz porodice glumca, i sam pozorišni radnik, pred smrt upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, prešao je u svom razvoju put od umerenog, u biti epigonskog modernizma do poezije okrenute stvarnosti. Pravi svoj izraz našao je u pesničkom ciklusu o građanskoj Vojvodini ostvarenom osobenim poetskim realizmom. Na njemu je radio od 1936. do smrti. Pesme u dugim stihovima, čiji je slobodni ritam stalno na rubu prelaza u prozni izraz, izgledaju kao fragmenti jedinstvenog epa o Vojvodini, o njenim iluzijama i mitovima, o životu njenih građana koji teče u skladu s gotovim, unapred datim formulama, eposa ispevanog običnim, razgovornim, ponekad namerno suvoparnim jezikom, usporenog, monotonog ritma.“ [Jovan Deretić] Dela: Šaputanja, Beograd 1924; Minijature, Beograd 1924; Bol ulice, u: Tri prema jedan za poeziju (sa M. Leskovcem, D. Mikićem i N. Mitrovim), Novi Sad 1934; Zapisi o Srbiji, Novi Sad 1946; Lirski zapisi, Novi Sad 1949; Na uglu gde Zlatna greda preseca sokak Hlebarski, Novi Sad 1971; Pesme, Novi Sad 1976. KC (K)

Knjiga je potpuno nova, necitana, kao iz knjizare. Jugoslavija u Hrvatskoj (1918-2018) – Od euforije do tabua - Dragan Markovina Izdavač: University Press Godina izdanja: 2021 Broj strana: 175 Format: 23 cm Povez: Broširani Knjiga Jugoslavija u Hrvatskoj (1918.–2018.), od euforije do tabua Dragana Markovine nije ni apologija ni blasfemija, iako će je mnogi tako- pogrešno- shvatiti. Ona je žal za propuštenim šansama, za svijetom u kojem bi Vukovar i Mostar ostali netaknuti, u kojem se ne bi dogodio pokolj u Srebrenici i u kojem bi sve žrtve ratova u mirnoj svakodnevici provele devedesete godine. Povijesna znanost dugo se dogmatski opirala pitanju “što bi bilo kad bi bilo”, ali je počela poimati da to pitanje može nekim novim, vrijednim spoznajnim svjetlima obasjati događaje koji su se doista zbili. Jugoslavija u Hrvatskoj izazvat će mnoga negodovanja i upravo u tome krije se njena največa vrijednost. Hrvatska javnost okovana je tabuima, zabludama, zabranjenim temama i poplavom povijesnog revizionizma. Sâm sadržaj tih tabua zapravo je sporedan. Problem je tabu kao takav. Povijesno i moralno vrednovanje ove ili one države, kao i lijevi i desni prijepori postaju sporedni u društvu koje ima potrebu za samoobmanom i koje na drugačije mišljenje reagira, u najboljem slučaju, s nelagodom. Dragan Markovina u Jugoslaviji u Hrvatskoj poziva na dijalog čak i kad je kategoričan u svojim stavovima jer demokratska kultura sučeljavanja različitosti nije licemjerni ritual, već beskompromisni sraz argumenata, nemoguć bez slobode govora i građanske hrabrosti. Dragan Markovina (Mostar, 1981) je povjesničar, publicist i pisac. U razdoblju od 2004., do 2014. radio je na Odsjeku za povijest Filozofskog fakulteta u Splitu, tokom čega je stekao titulu doktora znanosti i docenturu iz povijesti. Pisao je za brojne regionalne portale i časopise. Autor je niza znanstvenih članaka i knjiga Između crvenog i crnog: Split i Mostar u kulturi sjećanja (2014), Tišina poraženog grada (2015), Jugoslavenstvo poslije svega (2015), Povijest poraženih (2015) i Doba kontrarevolucije (2017). Usamljena djeca juga njegov je prvi prozni rukopis. Dobitnik je nagrade „Mirko Kovač“ za knjigu Između crvenog i crnog: Split i Mostar u kulturi sjećanja. Član je PEN centra Bosne i Hercegovine i predsjednik Nove ljevice. Živi kao freelancer.

Knjiga je potpuno nova, necitana, kao iz knjizare. Zapisi o književnosti 1953-1965 III tom - Aleksandar Tišma Izdavač: Akademska knjiga Godina izdanja: 2022 Broj strana: 296 Format: 21 cm Povez: Tvrdi „Palo mi je na pamet da bih mogao da iskoristim znanje jezika pišući prikaze stranih časopisa, koji su u Biblioteku Matice srp­ske, zahvaljujući [Mladenu] Leskovcu, stizali u vrlo lepom broju, ostajući uglavnom nečitani“, zapisao je Tišma. Tako je nastala rubrika Listajući časopise koja će, na stranicama Letopisa Matice srpske, izlaziti bez prekida od 1953. sve do sredine 1965. godine. U doba intenziviranja kulturne komunikacije sa Zapadom, ali i još uvek visoko postavljene ideološke barijere i ograničenog fi­zičkog saobraćaja, bio je to prozor u svetski književni život, pro­zor koji je i autoru i njegovim čitaocima bar delimično zamenji­vao putovanja. (Iz predgovora) Aleksandar Tišma je bio romansijer, pesnik, pisac pripovedaka, drama i prevodilac. Rođen je 16. januara 1924. godine u Horgošu, a preminuo 15. februara 2003. u Novom Sadu. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Novom Sadu, a studije engleskog jezika i književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1954. godine. Od 1945. do 1949. godine radio je kao novinar u Slobodnoj Vojvodini i Borbi, a od 1949. do 1981. godine bio je urednik u Izdavačkom preduzeću Matice srpske u Novom Sadu i urednik Letopisa Matice srpske od 1969. do 1973. Prevodio je sa mađarskog i nemačkog jezika. Njegova književna dela prevedena su na oko 20 svetskih jezika. Za književno stvaralaštvo dobio je mnogobrojne nagrade i priznanja u zemlji i inostranstvu: Brankovu nagradu (1957), Oktobarsku nagradu Novog Sada (1966), Nolitovu nagradu (1977), NIN-ovu nagradu za roman (1977), Nagradu Narodne biblioteke Srbije za najčitaniju knjigu (1978), Književnu nagradu „Szirmai Karoly” (1977. i 1979), Andrićevu nagradu (1979), Nagradu Oslobođenja Vojvodine (1982), Nagradu Željezare Sisak (1984), Sedmojulsku nagradu SR Srbije (1988), Nagradu za evropski feljton u Brnu (1993), Nagradu Lajpciškog sajma knjiga (1996), Državnu nagradu Austrije za evropsku književnost (1996), Nagradu grada Palerma „Mondello” (2000), Nagradu „Svetozar Miletić” za publicistiku (2002) i posthumno Vukovu nagradu (2003). Dobitnik je ordena Legije časti Republike Francuske. Bio je redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti i član Akademije umetnosti u Berlinu.

Iz recenzija: „Ovo je biografija kakvu je Koen odavno zaslužio, i ona sve prethodne knjige o njemu čini praktično nepotrebnim.“ Roling stoun „Tvoj sam čovek… sadrži sve što je bitno – priče o dve žene po imenu Suzan, o životu na grčkom ostrvu Hidri, o druženju sa Irvingom Lejtonom, mahnitanju sa Filom Spektorom tokom snimanja albuma Smrt jednog zavodnika 1977. godine, kaluđerskom životu sa Sasakijem Rošijem na planini Boldi, vezi sa Rebekom de Mornej, trijumfu kompozicije ‘Aleluja’…“ Gloub end mejl „Impresionira svojom temeljnošću… Knjiga Simonsove, zahvaljujući njenom pomnom istraživačkom radu, zaslužuje epitet ‘definitivna’.“ Toronto star „Umetnik koji je neosporno čovek novog milenijuma dobija biografiju kakvu zaslužuje zahvaljujući knjizi Tvoj sam čovek… Ova velika knjiga o životu jednog velikana svuda je hvaljena…“ Montreal gazet „Knjiga Silvi Simons Tvoj sam čovek je najbolja vrsta biografije: ona koja produbljuje naše razumevanje čoveka kome je posvećena… ni za trenutak ne gubeći iz vida one stvari koje su nas pre svega i privukle njemu.“ Edmonton džornel „Puna dinamike i entuzijazma… Brižljivo uplićući niti svih [Koenovih] pesama i albuma u tkanje njegovog života, Simonsova umešno istražuje teme koje su stalna obeležja Koenovog dela.“ Pablišers vikli (iz veoma pohvalnog prikaza) „Upečatljivo… Obavezno štivo za svakoga koga zanima jedan od najuticajnijih kantautora našeg vremena.“ Buklist (iz veoma pohvalnog prikaza) „Simonsova nudi čitaocu obilje priča koje mnogo toga otkrivaju… Koen se pojavljuje pred čitaocem u svoj svojoj kompleksnosti, naizgled beskrajno briljantan, uz sijaset ljudskih nesavršenosti.“ Kerkus rivjuz (iz veoma pohvalnog prikaza) „Veoma upečatljiva biografija – Simonsova, kako se čini, razume protagonistu svoje knjige gotovo instinktivno, a deli sa njim sumorni pogled na svet ublažen ironičnim, ali i vragolastim smislom za humor.“ Nacionalni javni radio „[Simonsova] je napisala knjigu koja je nešto više od rok biografije kao potrošne robe. Ova knjiga je plod pomnog istraživanja, a njome odzvanjaju brojni glasovi: glas samog Koena, ali i glasovi njegovih prijatelja, poznanika i bivših ljubavnica.“ Kvil end kvajer „Ovo je više od puke biografije… Ovo je knjiga koja će vas još dugo zaokupljati. Ona će promeniti način na koji slušate Lenarda Koena.“ Pejst magazin „Život Lenarda Koena nudi nešto retko i fascinantno za muzičkog biografa… Silvi Simons je, znalački pišući o starom šarmeru, naslikala veličanstveno detaljan portret ovog umetnika, ispunjen naklonošću, ali ne i romantizovan.“ Telegraf

Iz recenzija: „Ovo je biografija kakvu je Koen odavno zaslužio, i ona sve prethodne knjige o njemu čini praktično nepotrebnim.“ Roling stoun „Tvoj sam čovek… sadrži sve što je bitno – priče o dve žene po imenu Suzan, o životu na grčkom ostrvu Hidri, o druženju sa Irvingom Lejtonom, mahnitanju sa Filom Spektorom tokom snimanja albuma Smrt jednog zavodnika 1977. godine, kaluđerskom životu sa Sasakijem Rošijem na planini Boldi, vezi sa Rebekom de Mornej, trijumfu kompozicije ‘Aleluja’…“ Gloub end mejl „Impresionira svojom temeljnošću… Knjiga Simonsove, zahvaljujući njenom pomnom istraživačkom radu, zaslužuje epitet ‘definitivna’.“ Toronto star „Umetnik koji je neosporno čovek novog milenijuma dobija biografiju kakvu zaslužuje zahvaljujući knjizi Tvoj sam čovek… Ova velika knjiga o životu jednog velikana svuda je hvaljena…“ Montreal gazet „Knjiga Silvi Simons Tvoj sam čovek je najbolja vrsta biografije: ona koja produbljuje naše razumevanje čoveka kome je posvećena… ni za trenutak ne gubeći iz vida one stvari koje su nas pre svega i privukle njemu.“ Edmonton džornel „Puna dinamike i entuzijazma… Brižljivo uplićući niti svih [Koenovih] pesama i albuma u tkanje njegovog života, Simonsova umešno istražuje teme koje su stalna obeležja Koenovog dela.“ Pablišers vikli (iz veoma pohvalnog prikaza) „Upečatljivo… Obavezno štivo za svakoga koga zanima jedan od najuticajnijih kantautora našeg vremena.“ Buklist (iz veoma pohvalnog prikaza) „Simonsova nudi čitaocu obilje priča koje mnogo toga otkrivaju… Koen se pojavljuje pred čitaocem u svoj svojoj kompleksnosti, naizgled beskrajno briljantan, uz sijaset ljudskih nesavršenosti.“ Kerkus rivjuz (iz veoma pohvalnog prikaza) „Veoma upečatljiva biografija – Simonsova, kako se čini, razume protagonistu svoje knjige gotovo instinktivno, a deli sa njim sumorni pogled na svet ublažen ironičnim, ali i vragolastim smislom za humor.“ Nacionalni javni radio „[Simonsova] je napisala knjigu koja je nešto više od rok biografije kao potrošne robe. Ova knjiga je plod pomnog istraživanja, a njome odzvanjaju brojni glasovi: glas samog Koena, ali i glasovi njegovih prijatelja, poznanika i bivših ljubavnica.“ Kvil end kvajer „Ovo je više od puke biografije… Ovo je knjiga koja će vas još dugo zaokupljati. Ona će promeniti način na koji slušate Lenarda Koena.“ Pejst magazin „Život Lenarda Koena nudi nešto retko i fascinantno za muzičkog biografa… Silvi Simons je, znalački pišući o starom šarmeru, naslikala veličanstveno detaljan portret ovog umetnika, ispunjen naklonošću, ali ne i romantizovan.“ Telegraf

Boris Petz odlično korice kao na slici RETKO U PONUDI! 1981. Petz [pec], Boris, hrvatski psiholog (Bjelovar, 26. XI. 1919 – Zagreb, 15. IV. 2005). Na Filozofskom fakultetu u Zagrebu diplomirao filozofiju i psihologiju (1943) te doktorirao iz psihologije (1945). Radio u Savjetovalištu za izbor zvanja, zatim u Institutu za medicinska istraživanja, a od 1960. vodio Katedru za industrijsku psihologiju na Odsjeku za psihologiju Filozofskoga fakulteta u Zagrebu. Predavao je psihofiziologiju rada, od 1968. kao redoviti profesor. God. 2002. izabran u zvanje profesor emeritus. Bio je redoviti član Akademije medicinskih znanosti Hrvatske i član European Network of Organizational Psychology. Autor je mnogobrojnih znanstvenih i stručnih radova, od kojih su najznačajniji oni iz područja psihofizioloških istraživanja umora i odmora. Uredio Psihologijski rječnik (1992). Glavna djela: Psihologija rada (1987), Osnovne statističke metode za nematematičare (1981), Statistički rječnik (koautor, 1999), Uvod u psihologiju (2001). Citiranje: Petz, Boris. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje. Leksikografski zavod Miroslav Krleža, 2020. Pristupljeno 8. 5. 2020. U uvodnom dijelu, objašnjavajući svoj pristup statistici, profesor Petz ističe kako je i sam nematematičar i kako je “metodom vlastite kože” stjecao iskustva s osnovnim teškoćama s kojima se nematematičari susreću u najvećem broju statističkih tekstova. Kasnije je, kao profesor, u nastavi imao prilike godinama pratiti kod drugih ljudi različite vrste teškoća s kojima se bore nematematičari u susretu sa statistikom. I zato je teškoće ove vrste nastojao prebroditi na najbezbolniji način služeći se - što je više bilo moguće - logičkim zaključivanjem i praktičnim primjerima. Kako je profesor Petz shvaćao statistiku samo kao sredstvo kojim se u nekoj struci dolazi do sažetih podataka i kako se zaključuje na temelju statističkih podataka, izvrsno pokazuje njegovo poglavlje o zaključivanju u statistici (u ovom udžbeniku to je 22. poglavlje). Svatko tko koristi statistiku, bilo u stručnom bilo u znanstvenom radu, trebao bi dobro proučiti i to poglavlje. Od posljednjih promjena i dopuna koje je on sam unio prošlo je više od 10 godina. Statistika, čak i ova temeljna, razvija se i ima inovacija, pa je bilo korisno dopuniti Petzovu knjigu tim novijim sadržajima, ali pritom zadržati što je najviše moguće sve odlike Petzova načina prezentiranja statističkog materijala.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Na poslednjoj stanici, price i novele iz ludnice - R. J. Kronbauer 1893 g. Retko !!! - Gavran - Majka - Na pragu zivota - Snezne Jagode Rudolf Jaroslav Kronbauer (17. jul 1864. Lichoceves u Noutonic — 25. mart 1915. Prag-Podoli) je bio češki novinar, pisac, pozorišni i umetnički kritičar. Rođen je kao četvrto od devetoro dece (treće od sedam sinova) Vilima Kronbauera (1821-1890), ekonomskog upravnika imanja u Lihočevu, i njegove supruge Rozalije, rođene Šrajerova (* 1839).[4] Godine 1883. završio je gimnaziju u Mladoj Boleslavi. Godine 1884. postao je urednik Glasa nacije i takođe je počeo da doprinosi drugim časopisima. Istovremeno se kao službenik pridružio jednoj ustanovi za duševne bolesnike u Kosmonosiju. Godine 1885. porodica se preselila u Prag. Rudolf je nastavio u novinarstvu, ali i u službenoj praksi, sada u Zemskoj porodnici u Pragu.[5] Ukazom od 18. aprila 1888. godine postavljen je za računskog pomoćnika oblasnog komiteta Kraljevine Češke.[6] Godine 1896-1902 studirao je pravo na Pravnom fakultetu Karlovog univerziteta u Pragu, februara 1902. godine pod predsedništvom prof. Albin Brafa je položio rigorozni ispit i doktorirao[7]. Potom je postavljen za komesara u regionalnoj finansijskoj direkciji u Pragu. Kao urednik Glasa nacije, radio je zajedno sa Vaclavom Štehom: uređivali su Novi mladeže, a sam je vodio beletristični nedeljni dodatak 1888-1897. U godinama 1902-1908 takođe je doprineo Češko-jevrejskom kalendaru i Češko-jevrejskom listu. Kao kritičar pozorišta i vizuelnih umetnosti objavljivao je pod pseudonimom „J. Hasina“, ili pod šiframa Dr.K, Dr.R.J.K., R.K, -auer.[5] Bio je pozorišni reporter i urednik lista Narodni listu, član redakcije Majea i suorganizator istoimene novinarske organizacije. Napisao je niz uzbudljivih beletrističkih dela, kako kratkih priča, tako i romana. Autor je i spomen-knjiga[8]. Tokom života napravio je mnogo fotografija. Prilagao je fotografije knjigama drugih pisaca, bio je autor fotografija mnogih glumaca i drugih poznatih ličnosti. Takođe je autor niza malih grafika, od kojih su neke korišćene na razglednicama. Koristio je pseudonim A. Stran. Voleo je da ide sa porodicom na praznike u Bakov nad Jizerou. Sahranjen je u Olšanima u Pragu...

Sa soja sosom možete svašta da radite. Da napravite prelepa jela, začinite salatu ili da prosto od njega napravite drogu koja vam omogućava vantelesna iskustva. Ta droga menja um onoga ko je koristi, ali isto tako utiče i na protok vremena te omogućava otvaranje portala prema jednom ne baš tako lepom mestu. Na tom mestu kriju se bića iz senki s kojima delimo ovaj svet, koja su neprestano blizu nas, uvek skrivena i ne baš prijateljski nastrojena. Potajna invazija tog sveta već je počela. Mora se naći junak koji će spasiti svet. Umesto toga, tu su David i John, dvojica propalih studenta koji jedva uspevaju da zadrže posao. Mogu li njih dvojica zaustaviti zlo koje dolazi i spasiti svoj provincijski grad, a potom i sve nas? Da li John zaista mora umreti na kraju radi spasenja ljudskog roda?

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Sjajan dizajn korica! Retko !!! `Ošišani jež` su humorističko-satirične, mesečne novine osnovane 5. januara 1935. godine. Naziv je smišljen u čuvenoj kafani „Ginić“ koja se nalazila na mestu današnjeg Doma omladine u Beogradu. Deo naziva „ošišani“ je aluzija na predratnu cenzuru koja je pre svakog izlaska lista, brisala članke koji nisu bili po volji vladara. Jedan od osnivača je bio i Dragan Savić. Posle Drugog svetskog rata izlazio je pod nazivom „Jež“ jer, navodno, cenzura nije više postojala. U listu su radili makar i kao dopisnici najpoznatiji humoristi, satiričari i karikaturisti među kojima i: Pjer Križanić, Zuko Džumhur, Ivo Kušanić, Branislav Nušić, Desa Glišić, Raša Papeš, Marko Mladenović, Nikola Tišćenko, Vasa Popović, Dragoslav Stojanović, jedan od osnivača časopisa i autor naslovne karikature ježa koji se gleda u ogledalu.

U Djevojačkim uspomenama Annie Ernaux vraća se u ljeto 1958. i svoju prvu noć s muškarcem kad je kao osamnaestogodišnja djevojka radila u ljetnoj koloniji. Žuđeno seksualno iskustvo pretvorilo se u traumu koja se duboko upisala u njezino tijelo, i ranu što će gotovo šezdeset godina nakon događaja biti okidačem za pisanje. Annie Ernaux ponire u vlastita sjećanja, služi se fotografijama i pismima kako bi oživjela djevojku koja je bila, njezinu ranjivost i snagu, i zabilježila ključne trenutke njezina sazrijevanja. Djevojačke uspomene intimno i bespoštedno progovaraju o vlastitim izborima a da pritom ne ispuštaju osvijetliti jednu epohu i društvo koje je ženama umjesto žudnje nametnulo sram, umjesto slobode pokoravanje. Nakon romana Godine, Annie Ernaux i ovom knjigom maestralno pokazuje svoje umijeće da osobnu priču pretvori u kolektivnu pripovijest, potvrđujući još jednom svu veličinu svojega književnog djela.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Sjajan dizan korica! Retko !!! `Ošišani jež` su humorističko-satirične, mesečne novine osnovane 5. januara 1935. godine. Naziv je smišljen u čuvenoj kafani „Ginić“ koja se nalazila na mestu današnjeg Doma omladine u Beogradu. Deo naziva „ošišani“ je aluzija na predratnu cenzuru koja je pre svakog izlaska lista, brisala članke koji nisu bili po volji vladara. Jedan od osnivača je bio i Dragan Savić. Posle Drugog svetskog rata izlazio je pod nazivom „Jež“ jer, navodno, cenzura nije više postojala. U listu su radili makar i kao dopisnici najpoznatiji humoristi, satiričari i karikaturisti među kojima i: Pjer Križanić, Zuko Džumhur, Ivo Kušanić, Branislav Nušić, Desa Glišić, Raša Papeš, Marko Mladenović, Nikola Tišćenko, Vasa Popović, Dragoslav Stojanović, jedan od osnivača časopisa i autor naslovne karikature ježa koji se gleda u ogledalu.

Novo, nečitano, nema posvete. Zauvek vitki - špil afirmacionih kartica sa kutijom - Aleksandra Ubović Broj strana: 52 Povez: Tvrd Pred vama se nalazi 50 moćnih poruka ‒ AFIRMACIJA, koje su specijalno kreirane kako bi vam pomogle na vašem putu dostizanja savršene figure, ali i postizanja unutrašnjeg mira i radosti.Afirmacione kartice možete koristiti na nekoliko načina. Možete svakoga dana izvući nasumice po jednu poruku i ponavljati je u toku tog dana kad god osetite potrebu, a možete ih podeliti po segmentima i raditi deo po deo.Takođe, možete ih postaviti na različita mesta u vašem stanu i na taj način ih svakodnevno imati u svom vidokrugu kako bi vas osnaživale i podsećale na put kojim ste se uputili.Mogućnosti su beskrajne, dopustite svoj mašti da pronađe savršeni način za upotrebu ove sjajne alatke i imajte poverenja u proces!Srećno!Aleksandra Ubović