Romansirana istorija botanike Izdavač: Zavod za udžbenike, Beograd Povez: broširan Broj strana: 411 Ilustrovano. Format: 17 x 21 cm Odlično očuvana. U samoj napomeni, uz naslov, da se radi o romansiranoj istoriji botanike, jasno je sažeta ne samo originalnost već su nagovešteni i ukupni dometi ovog dela profesora dr Radiše Jančića, inače jednog od najznačajnijih savremenih srpskih botaničara. Svoju bogatu naučnu i pedagošku karijeru, kao dugogodišnji profesor botanike na beogradskom farmaceutskom fakultetu, Radiša Jančić je zaokružio ne samo stručnim udžbenicima i monografijama, već i delima kao što su: Sveti hrast i Moja maslina. To su s jedne strane naučna dela, ali njihov originalan koncept i način na koji su ostvarena, čine ove knjige pravim i zanimljivim čitalačkim izazovom za mnogo širu publiku, kojoj omogućavaju da na poseban način uđu svet nauke o botanici. Upravo te knjige su profesoru Jančiću donele nagrade i priznanja, i što je još važnije – ugled i popularnost ne samo u stručnoj javnosti i među studentima, već na mnogo širem prostoru. Tome je posebno doprinela i poznata TV serija Radio televizije Srbije, koja je upravo nastala na osnovu knjige Sveti hrast. Zbog originalnog načina i teme koja je tako približena najširim zainteresovanim krugovima, i knjiga i TV serija imaju i svakako će imati dug i zagarantovan život. I ovo novo izdanje, u potpuno novom i svežem likovno-grafičkom ruhu, ponovo otkriva izuzetnu ideju profesora Jančića da kroz romanesknu priču predstavi istoriju botanike. Zato će verovatno ova knjiga, kao malo koje delo iz srpske nauke doživeti da bude prevedeno na engleski, a možda i druge svetske jezike. (K-42)

Luksuzna monografija EUGEN VERBER, GLUMAC, PREVODILAC, JUDAISTA o najvećem judaisti sa naših prostora i cenjenom prevodiocu sa hebrejskog, aramejskog, jidiša i drugih jezika sa međunarodnom reputacijom. Bio je učesnik mnogobrojnih kongresa hebraista i judaista u svetu, prevodilac poznatih knjiga TALMUD, KUMRANSKI RUKOPISI, KABALA I NJENA SIMBOLIKA, JEVREJSKE NARODNE BAJKE, UVOD U JEVREJSKU VERU, BIBLIJSKE PRIČE, DIBUK, SEDAM KČERI BEZ MIRAZA, KRŠĆANSTVO PRIJE KRISTA. MAĐIONIČAR IZ LUBLINA, STARINSKA PRIČA,DIBUK, MRAVINJAK i mnogih drugih. Knjiga ima više poglavlja: Pozorišna karijera (Vojvođansko narodno pozorište, Narodno pozorište Sarajevo, Banja Luka, Niš i Beogradsko dramsko pozorište) Poštovan i uvaženi prevodilac, Priznanja i društveve aktivnosti, Rekli su o Verberu (David Albahari, Filip David, Jovan Ćirilov, Puriša Đorđević, Čedomir Mirković, Renata Ulmanski, Milan Mihailović Caci, Ljubiša Samardžić, Milena Dravić, Žiža Stojanović, Aca Singer, Milica Mihailović, Krinka Vidaković-Petrov, Miroslav Grinvald, Davor Salom, Miroslava Smiljanić-Spasić, Jichak David, Daniel, Jovan i Andreja Verber, Branko Lustig, Aleksandar Tišma,Planinka Kovačević,Ratko Adamović ...) Spisak svih pozorišnih i filmskih i radio uloga, Originalni objavljeni tekstovi Eugena Verbera: O jeziku, pismu i knjizi Jevreja, Jevreji na Balkanu, Stara hebrejska književnost, Anđeli, Knjige Makabejaca, Zapadni zid u Jerusalimu, Pravednik u jevrejskom predanju, Književnost na ladinu, jidišu i hebrejskom jeziku, Mesijanstvo u jevrejstvu, Od Satana do Sotone i Šejtana, Jevrejska religija i mistika i drugi. Selektivna bibliografija.Recenzent knjige je književnik Filip David. Izdavač: Čigoja štampa, Beograd, Studentski trg 13 Broj strana: 308 Papir: kunsdruk Ilustrovana: 101 fotografija Povez broširan Format 24 cm Za kupce u centru Beograda besplatna dostava knjige. Više o knjigama autora na sajtu www.korockin-davidovic.com

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Milorad Stojic Milorad Stojić, arheolog (7.1.1947, s. Ljuljaci/Knić) Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Kragujevcu. Diplomirao na Grupi za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu 17. 2. 1973.godine. Sa radom u Zavičajnom muzeju počinje 1. 7. 1974.godine. Pored rada u Arheološkom odeljenju, krajem 1975. godine, zbog nedostatka kadra, bio je raspoređen i u Prirodnjačko i Umetničko odeljenje. Godine 1978. bio je raspoređen i na rad u finansijsko-obračunsku službu. Upravljačka funkcija: v.d. upravnika (1. 6. 1978. - 31. 1. 1979). Pokrenuo je niz projekata kojim se istražuje ovo područje u periodu gvozdenog (metalnog) doba. Učestvovao na više međunarodnih naučnih skupova u zemlji i inostranstvu.Organizovao je međunarodni naučni simpozijum „Etnokultura prožimanja u Srednjoj i Jugoistočnoj Evropi u gvozdeno doba“, koji je 1984. godine realizovao Zavičajni muzej. Godine 1985. stiče naučno zvanje doktora arheoloških nauka. Tema doktorske disertacije bila je „Gvozdeno doba u basenu Velike Morave“. Njegovim zalaganjem pri muzeju je 1990. godine formirana Naučno-istraživačka jedinica. Učestvovao je u realizaciji nekoliko, pretežno, arheoloških izložbi. Bio je koautor stalnih postavki 1983. i 1992. godine. Dok je radio u muzeju, publikovao je dve monografije, tri kataloga izložbi, dvadeset šest tekstova u raznim stručnim časopisima. Bio je scenarista i voditelj dugometražnog filma „Tribali“, naučnog programa RTS. Godine 1993. dobio je priznanje KPZ Jagodina „Kristalnu prizmu“ za oblast nauke. Krajem 1994. Godine prelazi na rad u Arheološki institut SANU u Beogradu, gde je ostao do penzionisanja.Trenutno radi kao profesor na Departmanu za poslediplomske studije Univerziteta „Singidunum“ iz Beograda.

Nova, nekorišćena Džemal Sokolović - Nacija protiv naroda Bosna je samo jedan slučaj Izdavač: XX vek: Krug Commerce Uz pomoć Univerziteta u Bergenu i Istraživačkog saveta Norveške, Džemal Sokolović je više godina radio na projektu `Istraživanje dobra u Bosni i izgledi za pomirenje`. Rezultat istraživanja je preko 500 sakupljenih svedočanstava o međuetničkim i međureligijskim dobrim delima koje su ljudi svih naroda i vera u Bosni učinili jedni drugima tokom poslednjeg rata, kao i film `l bi svjetlost...`, nastao na osnovu istraživanja. 2006; latinica; 24 cm; 297 str. Biografija Džemal Sokolović Džemal Sokolović (1947, Konjic, BiH) od 1994. godine radi na Univerzitetu u Bergenu, u Institutu za komparativnu politiku i Rokkan centru za socijalne studije. U međuvremenu je bio visiting profesor na univerzitetima u Ljubljani, Heidelbergu i Gracu. Pre rata u BiH bio je redovni profesor na Univerzitetu u Sarajevu. Objavio je preko 150 radova iz oblasti sociologije, političkih nauka i filozofije u časopisima `Praxis`, `Kulturni radnik`, `Naše teme` (Zagreb), `Filozofija`, `Sociologija`, `Kultura` (Beograd), `Pregled` i `Dijalog` (Sarajevo) i drugim. Pre rata u BiH, objavio je tri knjige: Rad i samootudjenje, Individuum i zajednica i Kapital i socijalizam. Posle rata objavljene su mu dve knjige na engleskom: Reconstructing Multiethnic Societies: the Gase of Bosnia-Herzegovina (sa Florianom Bieberom) /The Balkans: Searching for Solutions (sa Steinom Kuhnleom) i studija Nacija protiv naroda, čije je prvo izdanje objavljeno 1996. godine u Oslu, na bosanskom. Više Sokolovićevih radova prevedeno je na engleski, francuski, nemački, mađarski, slovenački, makedonski i /talijanski jezik. U pripremi je i englesko izdanje Nacije protiv naroda. ključne reči: Etnicitet , Nacija , Nacionalizam Sociologija

Čuveno delo britanskog ratnog teoretičara Bazila H. Lidel Harta (Basil Henry Liddell Hart) Beograd 1937. Mek povez, ćirilica, 372 strane. Napomena: na predlistu pečat prethodnog vlasnika; knjiga je veoma dobro očuvana. J14 Sadržaj: Predgovor Živka M. Stanisavljevića Predgovor prevodioca PRVI DEO Glava prva: TRADICIONALNA STRATEGIJA V. BRITANIJE Pogrešno tumačenje Napoleona Strategija Velike Britanije u prošlosti Propuštena prilika Glava druga: POGREŠKE FRANCUSKE STRATEGIJE Glava treća KO JE DOBIO BITKU NA MARNI? Glava četvrta: RASKRSNICA Glava peta: OBNOVIMO SVOJU STRATEGIJU DRUGI DEO Glava prva: BUDUĆE ORUŽJE I NjEGOVA UPOTREBA Glava druga: VAZDUH I CAREVINA TREĆI DEO Glava prva: VOJSKE U SVETU . Glava druga: DANAŠNjE I SUTRAŠNjE ORUŽJE SUVOZEMNE VOJSKE . Glava treća: RAZVITAK BRITANSKE VOJSKE 1927—1930 Glava četvrta: O POKRETLjIVOSTI POSTIGNUTOJ „POSTEPENOM” MEHANIZACIJOM O protivtenkovskom topu „Brojna” varka Varka „ideala” Preuređena divizija Reorganizacija pešadije O novoj lakoj pešadiji Nova konjica O vidljivosti O realizmu pri izvođenju obuke Nedostatak strategije Naopaka obuka O primenjivanju i zloupotrebljavanju pokretljivosti O fluiditetu Glava peta: POKRETLjIVOST ILI MIROVANjE Glava šesta: JAČINA I SLABOST MODERNE TERITORIJALNE VOJSKE Glava sedma: VOJSKA FAŠISTIČKE ITALIJE Glava osma: NAPOLEON I MEHANIZACIJA ČETVRTI DEO Glava prva: RAT U VAZDUHU Glava druga: POGLED UNAPRED I UNAZAD Glava treća BRZINA U RATU Glava četvrta: KORACI KA OZDRAVLjENjU 1932—1935 Glava peta: SUŠTINA RATA Šta treba raditi? Šta ne treba raditi?

Psihologija - Koncentrat u slikama - Najdžel C. Benson "Psihologija - Koncentrat u slikama" autora Najdžela C. Bensona je izuzetno korisna i praktična knjiga koja obuhvata sve najvažnije koncepte u psihologiji. Pisana je na zanimljiv način i efektno ilustrovana, što čini kompleksne koncepte psihologije pristupačnijim i lakšim za razumevanje. Autor vešto objašnjava osnovne škole misli i oblasti unutar psihologije, uključujući introspekciju, biopsihologiju, psihoanalizu, biheviorizam, komparativnu (životinjsku) psihologiju, kognitivne pristupe kao što je gestalt psihologija, socijalnu psihologiju, razvojnu psihologiju i humanizam. Knjiga pruža čitaocima pregled svih relevantnih pravaca u psihologiji, uz ilustracije koje dodatno pomažu u razumevanju i pamćenju ključnih pojmova. Ova knjiga je namenjena svima koji smatraju da je psihologija važna, bilo da se radi o profesionalcima u ovoj oblasti ili onima koji jednostavno žele da osveže svoje znanje o psihologiji na jednostavan i brz način. Bensonova knjiga pruža čitaocima uvid u to zašto radimo ono što radimo i mislimo ono što mislimo, istražujući osnovne principe ljudskog ponašanja i misaonih procesa. "Psihologija - Koncentrat u slikama" je izrađena u mekom povezu, ima 186 strana, autor knjige je Endru Triz. Težina je 0.23 kg. Psihologija - Koncentrat u slikama cena Cena knjige "Psihologija - Koncentrat u slikama" je 880,00 dinara. Cena sa popustom je 748.00 din. Lako naručivanje putem našeg sajta i brza dostava

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Nuklearno oružje je oružje čija razorna snaga potječe od nuklearnih reakcija, bilo od nuklearne fisije ili od mnogo jače fuzije. Kao rezultat, čak i nuklearno oružje sa relativno malim učinkom je značajno jače od najjačeg kovencionalnog eksploziva, takvo je oružje sposobno uništiti ili ozbiljno onesposobiti cijeli grad. U historiji ratovanja, nuklearna oružja korišćena su samo dva puta, oba puta tokom zadnjih dana Drugog svjetskog rata. Prvi događaj desio se ujutro 6.8. 1945. godine, kada su SAD bacile uranijski eksplozivni uređaj čije je šifrirano ime bilo Little Boy (`mali dječak`) na japanski grad Hiroshimu. Drugi događaj odigrao se tri dana kasnije kada je plutonijska naprava implozijskog tipa koji je imao šifrirano ime Fat Man (`debeli čovjek`) bačen na grad Nagasaki. Upotreba ovih oružja, koja je rezultiralo trenutnom smrću od oko 100 000 do 200 000 pojedinaca (većinom civila) i čak više tokom vremena, bilo je i ostaje kontroverzno. Kritičari su optuživali da su to bila nepotrebna djela masovnog ubijanja, dok su drugi tvrdili da su oni maksimalno smanjili žrtve na objema stranama tako što su ubrzali kraj rata. Od tada, nuklearna oružja bila su detonirana više od dvije tisuće puta zbog testiranja i demonstracijskih svrha. Jedine poznate zemlje koje su detonirale takvo oružje su SAD, Sovjetski Savez, Ujedinjeno Kraljevstvo, Francuska, Narodna Republika Kina, Indija i Pakistan, a od oktobra 2006. im se pridružila i Sjeverna Koreja. Ove zemlje su deklarirane nuklearne sile (zajedno sa Rusijom koja je naslijedila oružje nakon raspada Sovjetskog Saveza). Mnogobrojne druge zemlje možda posjeduju nuklearno oružje, ali nisu nikada javno priznale posjedovanje, ili njihove tvrdnje da ga ne posjeduju nisu bile potvrđene. Na primjer, Izrael ima suvremene avionske sisteme isporuke i izgleda da ima opsežan nuklearni program sa stotinama nuklearnih glava. I Iran je trenutno optužen od brojnih vlada za pokušaje razvijanja nuklearnih mogućnosti, iako njegova vlada tvrdi da su njihove potvrđene nuklearne aktivnosti, kao što je obogaćivanje uranija, za mirnodopske svrhe. U prošlosti se špekuliralo da nuklearno oružje razvijaju, odnosno da ga je testirala Južna Afrika u doba apartheida, Švedska, a danas se slične špekulacije vezuju uz Brazil. Bivša Jugoslavija je također započela rad na razvoju nuklearnog oružja, ali je on napušten 1960-ih.[1] Odvojeno od njihove upotrebe kao oružja, nuklearni eksploziv bio je testiran i korišten u razne ne-vojne svrhe... Džozef Okland Hiršfelder (27. maj 1911, Baltimor, Merilend — 30. mart 1990, Medison, Viskonsin) je bio američki teorijski hemičar i fizičar. Bavio se širokim spektrom oblasti fizičke i teorijske hemije, kao što su hemijska kinetika, primena kvantne mehanike u hemiji, sagorevanje, eksplozije nuklearnog oružja, kinetička teorija gasova, sile između molekula, struktura tečnosti, laserska hemija. Porodica je emigrirala u Sjedinjene Države iz Nemačke 1843. godine. Njegov otac Artur bio je doktor medicine na Univerzitetu Džons Hopkins, a kasnije profesor farmakologije na Univerzitetu u Minesoti, a njegov deda prvi profesor medicinske hemije na Univerzitetu Stanford. Hiršfelderov otac je sa pet godina osnovao hemijsku laboratoriju za njega i odgajao ga kao tinejdžera da bi podržao njegova hemijska istraživanja. Hiršfelder je studirao prirodne nauke na Univerzitetu u Minesoti od 1927. i na Univerzitetu Jejl od 1929. godine. Više privučen teorijom, otišao je na doktorat na Univerzitet Prinston, gde je bio student Judžina Pola Vignera (sa kojim je objavio 1935.) i Henrija Ajringa i Hjua S. Tejlora (iz hemije).[1] Godine 1936. doktorirao je kod Ajringa i Tejlora i zatim proveo godinu dana kao postdoktorant na Institutu za napredne studije kod Džona fon Nojmana Računajući, na primer, nivoe energije molekula i brzine reakcije, ali i npr. B. sa strukturom tečnosti polarizabilnost molekula vodonika. Godine 1937. odlazi na Univerzitet Viskonsin-Medison, gde je 1940. bio instruktor fizike i hemije, a 1941. docent na odseku za hemiju. Za to vreme se zainteresovao za sile između molekula u gasovima. Od 1942. bavio se ratnim istraživanjima, u početku internom balistikom. Godine 1944/45 bio je vođa grupe u Projektu Menhetn u Los Alamosu, a 1945/46 bio je šef grupe za teorijsku fiziku u Pomorskoj ordinans test stanici u Iniokernu, Kalifornija i bio je uključen u višu naučnu funkciju u atomskim testovima u Atol Bikini 1946. Radio je sa Hansom Betheom i Johnom Mageejem na dinamici eksplozije nuklearnog oružja (formiranje vatrene lopte, udarni talasi), predviđanju padavina i drugim fizičkim problemima povezanim sa testiranjem. Godine 1946. vratio se na Univerzitet Viskonsin kao profesor hemije i tamo ostao do penzionisanja. Tamo je osnovao Univerzitetsku laboratoriju za pomorska istraživanja, koja je 1959. godine postala Institut za teorijsku hemiju (TCI) (u vreme kada su njegove aktivnosti znatno proširene kroz učešće u američkom svemirskom programu). Godine 1959. izabran je u Američku akademiju nauka i umetnosti. Od početka je pridavao veliki značaj numeričkim proračunima i bavio se procesima sagorevanja i širenja plamena i numeričkim metodama[2] neophodnim za njihovo istraživanje (videti i BDF metod). Kasnije je radio u svom institutu na istraživanju sila između molekula, na različitim problemima iz NASA svemirskog programa i 1970-ih na fizičkim i hemijskim pitanjima koja su proistekla iz istraživanja lasera ​​i srodne nelinearne optike. Za to vreme je intenzivno radio sa Kalifornijskim univerzitetom u Santa Barbari. Imao je 39 postdiplomaca na Univerzitetu u Viskonsinu, uključujući Čarlsa Frensisa Kertisa i Roberta Bajrona Birda. Od 1953. godine bio je oženjen profesorkom matematike Elizabet Staford Sokolnikov. Kljucne reci: knjiga, knjige, bomba, rat, eksplozija, udar, atomska, eksplozija pod vodom, ekplozija u vazduhu, hirosima, zracenje, nuklearno zracenje, kontaminacija, toplotno zracenje, zastita

,,Hajdemo u Englesku` u reči i slici. Ovaj šareni slikovni rečnik sadrži mnoštvo reči sa kojima se svakodnevno susrećemo. Mogu se naučiti nazivi životinja, biljaka, godišnjih doba, ali i saznati kojim se rečima izražava šta radiš, rodjački odnosi u porodici, redni brojevi, a ima i rečnik svih pojmova na kraju knjige. Knjiga je dugačka oko 33 x 24 cm, ukupno ima 154 strana. Tvrdih je korica. Mogu poslati knjigu i kao tiskovinu, tako je najjeftinije. Za sva dodatna pitanja obratite mi se putem poruka.

NOVA KNJIGA 168 STR U duhovnoj medicini, doktoru Veselmanu pridružuje se i njegova supruga, transpersonalna lekarka Džil Kikendal, RPT, kako bi nam predstavila međukulturno razmatranje bolesti, lečenja i zdravstvene zaštite iz drevne mudrosti tradicionalnih naroda. Duhovna medicina otvara prozor u univerzalni pogled na svet koji će vam pomoći da razumete klasične uzroke bolesti koji su suštinski korak u istinskom isceljenju. Radite sa četiri nivoa duhovnog isceljivanja i proširite svoje veze sa unutrašnjim izvorima mudrosti i moći. Produbite svoje kontakte sa duhovima koji pomažu i majstorima lečenja.

LEPOTA ZVUKA - Razgovori s muzičarima - Miloš Jevtić Miloš Jevtić, Čuvari tradicije - razgovori sa istraživačima i tumačima prošlosti Službeni glasnik, Beograd, 2011. godina, meki povez, ćirilica, 802 strana. Kad je davne 1974. godine novinar Radio Beograda Miloš Jevtić predložio da redovno priprema i nedeljom u etar pušta jednočasovnu emisiju razgovora sa istaknutim umetnicima i naučnicima iz cele Jugoslavije, sigurno nije mogao ni pretpostaviti kakva je neslućena sudbina namenjena tom njegovom originalnom naumu. Tokom bezmalo tri decenije, u više od hiljadu i po emisija, o životu, radu i pogledima na svet govorilo je preko osam stotina poslenika različitih struka i usmerenja, savremenika za koje je Miloš Jevtić smatrao da imaju šta da kažu i da to što njemu kazuju zavređuje pažnju najšire javnosti. Izabrani razgovori uređeni su prema oblastima delovanja Jevtićevih gostiju i prirodi njihovih svedočenja, i obuhvataju: nauku o jeziku (Čudo jezika), sasvim uslovno rečeno, filozofiju (Podneblje duha), nauku o književnosti (Tačke oslonca), istoriju i teoriju umetnosti, s arheologijom (Čuvari tradicije), poeziju (Pečat vremena), proznu književnost (Radost čitanja), likovne umetnosti (Svetovi umetnosti), pozorište i teatrologiju (Život scene), muziku i muzikologiju (Lepota zvuka), medicinu, prirodne i tehničke nauke (Pouzdanost nauke) i arhitekturu i urbanizam (Snaga graditeljstva), dok je predviđeno da poslednji, dvanaesti tom, naslovljen Preplitanja, sadrži petnaestak razgovora sa stvaraocima različitih profila iz drugih republika bivše Jugoslavije. (Darko Tanasković) Kapitalno izdanje Službenog glasnika. Odlično ocuvana knjiga sa zahvalnicom zalepljenom na 1. predlistu. Sadržaj je na dodatnim slikama. Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ovo je najjeftiniji primerak na sajtu na dan postavljanja! POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta ------------------------------ 12062021

Autor: Petar Opačić Povez: tvrd sa zaštitnim omotom Br. strana: 172 Format: 21x24 Štampano na kunstdruku, ilustrovano! SOLUNSKI FRONT ZEJTINLIK istorijska je studija i monografija o srpskom vojničkom groblju u Solunu sa spiskom sahranjenih. Petar Opačić (Plavno, kod Knina, 20. april 1927 — Beograd, 25. novembar 2015) bio je srpski istoričar i pukovnik JNA. Bio je učesnik NOB-a od 1941. godine. U Sarajevu je završio Pešadijsku oficirsku školu. Služio je kao aktivni oficir JA i JNA. U Beogradu je završio gimnaziju i Filozofski fakultet. Doktorirao je sa disertacijom Saveznička Solunska ofanziva. Radio je u naučno-istraživačkom odeljenju Vojnoistorijskog instituta. Proučavao je vojnu prošlost Srbije od 1804. do 1918. godine a posebno borbe srpske vojske protiv Centralnih sila u Prvom svetskom ratu. Takođe je razmatrao uticaj dejstava srpske vojske na opštu ratnu situaciju. Napisao je veliki broj radova, članaka, referata. Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim naučnim skupovima. Solunski front u Prvom svetskom ratu je nastao kao pokušaj Saveznika da pomognu Kraljevini Srbiji u jesen 1915. protiv združenog napada Nemačkog carstva, Austrougarske i Kraljevine Bugarske. Ekspedicija je došla prekasno i u nedovoljnom broju da spreči pad Srbije, a ekspedicija je bila otežana unutrašnjom političkom krizom u Grčkoj (Nacionalna šizma). Na kraju je stvoren stabilan front, koji se prostirao od albanske obale do reke Strume, u kom su se međunarodne savezničke snage borile sa Centralnim silama. Solunski front je ostao prilično stabilan, uprkos lokalnim akcijama, sve do velike savezničke ofanzive 15. septembra 1918, koja je rezultovala kapitulacijom Bugarske i oslobođenjem Srbije. Poginuli vojnici na frontu su sahranjeni u sklopu srpskog vojničkog groblja na Zejtinliku u Solunu i ostalim srpskim vojnim grobljima u Makedoniji....

PLAMENI MAČ U SRBIJI I DRUGDE: Mejbel Sinkler Stobart Naslov Plameni mač u Srbiji i drugde / Mejbel Sinkler Stobart ; [preveo s engleskog Branko Momčilović] Jedinstveni naslov The flaming sword in Serbia and elsewhere. srpski jezik Ostali naslovi Plameni mač The flaming sword Vrsta građe dokumentar.lit. URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 2016 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Prometej ; Beograd : Radio-televizija Srbije, 2016 (Novi Sad : Prometej) Fizički opis 336 str. : ilustr. ; 22 cm Drugi autori - osoba Momčilović, Branko, 1937- = Momčilović, Branko, 1937- Zbirka Edicija Srbija 1914-1918 ISBN 978-86-515-1150-2 (Prometej; karton) Napomene Prevod dela: The flaming sword in Serbia and elsewhere / St. Clair Stobart Autorkina slika Oba forzeca ilustr. Tiraž 1.000 Predgovor: str. 7-8 Str. 331-336: Zaboravljena heroina Velikog rata - g-đa Mejbel Sinkler Stobart / Branko Momčilović. Predmetne odredniceSrbija -- Prvi svetski rat 1914-1916 -- Memoari Knjiga je uzbudljivo svedočanstvo o Srbiji 1915. godine engleske autorke Mejbel Sinkler Stobart, učesnice dramatičnih zbivanja te godine. Bila je upravnica engleske bolnice u Kragujevcu od aprila 1915. do početka povlačenja. Izvanredan organizator, učinila je mnogo za zbrinjavanje ranjenika i lečenje civila. Organizovala je nekoliko dispanzera u Šumadiji za civile i spasila hiljade života, žena, staraca i dece. Posle obnove neprijateljstava povlačila se zajedno sa srpskom vojskom preko Crne Gore i Albanije sve do Skadra. O svojim doživljajima ostavila je uzbudljivo svedočanstvo, ratni dnevnik objavljen nekoliko meseci po povratku u Englesku, 1916. godine. Knjiga je i delo talentovane književnice, pisana sa smislom za dramatičnost i tragičnost događaja čiji je svedok autorka bila. Potpuno nova, nekorišćena knjiga. ss

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Dušan Duško Radović (Niš, 29. novembar 1922 — Beograd, 16. avgust 1984) bio je srpski pesnik, pisac, novinar, aforističar i TV urednik. Biografija Rođen je u Nišu, otac Uglješa bio je iz Vranića kod Čačka rođen u Čolića kući, a majka Sofija Stefanović bila je iz Niša.[1] Bio je glavni urednik „Pionirskih novina”, urednik Programa za decu Radio Beograda, urednik Programa za decu Televizije Beograd, urednik lista „Poletarac”, novinar „Borbe” i (od 1975. godine) urednik Studija B. Njegova emisija „Beograde dobro jutro” počela je da se emituje jula 1975. godine na Studiju B.[2] Bila je ukinuta 1982. godine, kada su određeni članovi vladajuće partije okarakterisali Duškove aforizme kao „političke poruke sa izraženom moralističkom i demagoškom pozadinom”. Scenario i tekst popularnih pesama pisao je za dečiju televizijsku seriju `Na slovo na slovo`. U Beogradu se dugi niz godina održava atletska trka „Sećanje na Duška Radovića”. Duškov brat je poznati atletski trener Branimir Brana Radović. Najširoj publici je poznat po aforizmima kojima je budio Beograđane na talasima Radija „Studio B“, koji su kasnije objavljeni u tri knjige „Beograde dobro jutro”. Bio je veliki ljubitelj fudbala i navijač FK Partizan.[3] Njegova dela prevođena su na sve značajnije svetske jezike. Kao član redakcije i prevodilac sa francuskog dao je imena likovima u stripovima Talični Tom i Krcko.[4] Preminuo je 16. avgusta 1984. godine u Beogradu. Njegov sin je Miloš Radović. Povodom 100 godina od njegovog rođenja objavljena je monografija „100 godina Duška Radovića”. Književnik Matija Bećković je za njega napisao da je Ivo Andrić koji je odbio da odraste.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Vujica Rešin Tucić (Melenci, 17. jul 1941 — Novi Sad, 28. novembar 2009) bio je srpski književnik, vizuelni umetnik, urednik, esejista, jedan od najznačajnijih članova neoavangardnog pokreta u Jugoslaviji tokom šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka (Nova umetnička praksa).[1][2] Biografija Uređivao je časopise `Ulaznica` (Zrenjanin)[2], `Dalje` (Sarajevo)[2] i `Tisa` (Novi Bečej)[2]. 1977. pokrenuo je časopis „Adresa“, jedan od najznačajnijih neoavangardnih časopisa na ovim prostorima.[3] Radio je najpre u biblioteci Radija Novog Sada, a potom i kao dramaturg u dramskom programu iste medijske kuće. Zbog svoje umetničke aktivnosti i nekonformizma bio je marginalizovan i proganjan u vreme komunističke vlasti, koja ga je držala za anarhistu. Tokom 1972. i 1973. protiv njega su bila pokrenuta dva krivična procesa: „zbog prekršajnog dela vređanja socijalističko-patriotskih osećanja građana“ u Opštinskom sudu u Zrenjaninu i „za krivično delo neprijateljske propagande“ u Okružnom sudu u Novom Sadu. Po ovom drugom osnovu pretila mu je kazna do 12 godina strogog zatvora, ali je proces obustavljen na intervenciju Oskara Daviča. Marginalizacija u kulturnim institucijama se nastavlja i kasnije, tokom devedesetih, prećutkivanjem i ignorisanjem, kao i kod svih umetnika čija se praksa nije uklapala u vladajuću nacionalističku paradigmu.[1] Početkom devedesetih osnovao je i vodio književnu školu Tradicija avangarde (Beograd, 1993—95), iz koje je nastala umetnička grupa Magnet.[1][2] Njegovi radovi izlaze izvan okvira tradicionalne podele umetnosti, pa tako u izvođenje svojih pesama unosi elemente filma, glume i performansa, što je u ono vreme kod nas bila eksperimentalna i pionirska aktivnost. Otac je pesnika mlađe generacije Siniše Tucića.

Књига је намењена деци која у првом разреду могу да напредују брже и више од осталих ђака. У овој збирци се налазе занимљиви задаци, какви се најчешће не раде на часовима математике у школи. Задаци имају различите функције: поједини служе за развијање логичког и апстрактног мишљења, неки се односе на сналажење у равни и простору, неки на сналажење у различитим ситуацијама, а многи су, једноставно, лепи задаци, они због којих волимо математику и који нас мотивишу да је стално радимо. Сви задаци су погодни за откривање и развијање математичке даровитости и подстицање креативности.

Opis proizvoda Knjiga je namenjena onoj deci koja u drugom razredu mogu da napreduju brže i više od ostalih đaka. U zbirci se nalaze zanimljivi zadaci, kakvi se najčešće ne rade na časovima matematike u školi. Zadaci imaju različite funkcije: pojedini služe za razvijanje logičkog i apstraktnog mišljenja, neki se odnose na snalaženje u ravni i prostoru, neki na snalaženje u različitim situacijama, a mnogi su, jednostavno, lepi zadaci, oni zbog kojih volimo matematiku i koji nas motivišu da je stalno radimo. Svi su oni pogodni za otkrivanje i razvijanje matematičke darovitosti i podsticanje kreativnosti.

Univerzum želi da postignete sve što želite u životu, a uz pomoć ove praktične knjige vi to i možete da učinite. Veruj i dobićeš je moćna referentna knjiga koja proučava četrdeset prirodnih zakona univerzuma kroz realistični pristup. Ove prirodne zakone možete da koristite da biste svesno radili na ostvarivanju svojih ciljeva. Melisa Alvarez posvetila je po jedno poglavlje svakom od ovih zakona, upotpunivši sve opisom zakona i njegovim istorijatom, odgovarajućim afirmacijama, korisnim savetima za primenu zakona i vežbama koje možete odmah da radite. Veruj i dobićeš olakšava nam primenu ovih prirodnih zakona i pomaže nam da razumemo kako nas oni povezuju sa univerzumom. Kada znate kako da pravilno kombinujete svoje misli, osećanja, uverenja i očekivanja sa pozitivnom energijom, duhovno se razvijate i počinjete da živite srećno u izobilju. Rad sa prirodnim zakonima univerzuma dovešće do promena u načinu na koji reagujete na situacije u svom životu. Naučićete kako da prepoznajete pozitivne mogućnosti u svemu, umesto da pretpostavljate najgore ili primećujete ono negativno, i dovešće do toga da se osećate kao jedno sa svime što postoji. Inspirativna knjiga prepuna praktičnih saveta. Duhovni zakoni univerzuma mogu da rade za naše dobro ili protiv nas, a Melisa Alvarez pokazuje nam kako da ih navedemo na to da svaki put rade za nas. Natali V. Herman, autorka knjige The Art of Good Habits Povez knjige : mek Strana : 267 Format knjige : 150 x 230 mm Pismo : latinica

Autor: Selest HidliNaslov : Radi da bi živeo a ne obrnutoŽanr: Popularna psihologijaPismo: LatinicaBroj strana: 210Povez: MekFormat: 23 cmGodina izdanja: 2022.Istraživanja pokazuju da ljudi koji za sebe misle da su „opaki multitaskeri” ne razlikuju najbolje korisne informacije od nebitnih detalja. Uprkos stalnoj potrazi za novim načinima da optimizujemo tela i umove za vrhunska postignuća, ljudi rade više umesto manje, žive teže a ne pametnije, i postaju sve usamljeniji i anksiozniji. Težimo apsolutno najboljem u svakom aspektu života, ignorišući ono što prirodno dobro radimo, pri tom podižući letvicu sve više i više. Zašto svoje vreme merimo na osnovu efikasnosti umesto na osnovu značaja? Zašto ne možemo jednostavno da napravimo pauzu? U knjizi Radi da bi živeo, a ne obrnuto nagrađivana novinarka Selest Hidli osvetljava nam novi put, nastojeći da uvede globalnu promenu u našem razmišljanju kako bismo prestali da sabotiramo svoje blagostanje, ostavili posao po strani i počeli da živimo umesto da radimo. Ključ je u prihvatanju onoga što nas čini ljudima: kreativnosti, društvenih veza (Instagram se ne računa), sposobnosti za razmišljanje i uživanje. Strategije Selest Hidli omogućiće vam da povratite kontrolu nad svojim životom i oslobodite se zavisnosti od lažne efikasnosti, između ostalog:• Povećavajući percepciju vremena i utvrđujući kako trošite vreme;• Prestajući da se poredite sa drugima;• Investirajući u kvalitetan odmor. Priredite sebi toplu kupku i slušajte muziku;• Provodeći vreme s prijateljima i porodicom, licem u lice. Vreme je da povratimo slobodno vreme i promenimo trend koji sve nas čini tužnijim, bolesnijim i manje produktivnim.2/24

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Hans Reichenbach (26. rujna 1891. - 9. travnja 1953.) bio je vodeći filozof znanosti, pedagog i zagovornik logičkog empirizma. Bio je utjecajan u području znanosti, obrazovanja i logičkog empirizma. Osnovao je Gesellschaft für empirische Philosophie (Društvo za empirijsku filozofiju) u Berlinu 1928. godine, poznato i kao `Berlinski krug`. Carl Gustav Hempel, Richard von Mises, David Hilbert i Kurt Grelling postali su članovi Berlinskog kruga. Godine 1930. Reichenbach i Rudolf Carnap postali su urednici časopisa Erkenntnis. Također je dao trajan doprinos proučavanju empirizma temeljenog na teoriji vjerojatnosti; logika i filozofija matematike; prostor, vrijeme i teorija relativnosti; analiza vjerojatnosnog zaključivanja; i kvantna mehanika.[4] Godine 1951. napisao je Uspon znanstvene filozofije, svoju najpopularniju knjigu.[5][6] Rani život Hans je bio drugi sin židovskog trgovca, Brune Reichenbacha, koji se obratio na protestantizam. Oženio je Selmu Menzel, školsku učiteljicu, koja je potjecala iz duge loze protestantskih profesionalaca koji su potekli još od Reformacije.[7] Njegov stariji brat Bernard igrao je značajnu ulogu u lijevom komunističkom pokretu. Njegov mlađi brat Herman bio je glazbeni pedagog. Nakon završene srednje škole u Hamburgu, Hans Reichenbach je studirao građevinarstvo na Hochschule für Technik Stuttgart, te fiziku, matematiku i filozofiju na raznim sveučilištima, uključujući Berlin, Erlangen, Göttingen i München. Među njegovim učiteljima bili su Ernst Cassirer, David Hilbert, Max Planck, Max Born i Arnold Sommerfeld. Politički aktivizam Reichenbach je bio aktivan u omladinskim pokretima i studentskim organizacijama. Pridružio se Freistudentenschaftu 1910. godine.[8] Sudjelovao je na osnivačkoj konferenciji krovne grupe Freideutsche Jugend na Hoher Meissneru 1913. Objavljivao je članke o reformi sveučilišta, slobodi istraživanja i protiv antisemitskih infiltracija u studentske organizacije. Njegov stariji brat Bernard dijelio je ovaj aktivizam i postao član Komunističke radničke partije Njemačke, predstavljajući ovu organizaciju u Izvršnom komitetu Komunističke internacionale. Hans je napisao Platformu Socijalističke studentske stranke, Berlin koja je objavljena 1918. [9] Stranka je ostala tajna sve do studene revolucije kada je službeno osnovana s njim kao predsjednikom. U to je vrijeme također radio s Karlom Wittfogelom, Alexanderom Schwabom i njegovim drugim bratom Hermanom. Godine 1919. njegov tekst Student und Sozialismus: mit einem Anhang: Programm der Sozialistischen Studentenpartei objavio je Hermann Schüller, aktivist Lige za proletersku kulturu. Međutim, nakon pohađanja predavanja Alberta Einsteina 1919., prestao je sudjelovati u političkim grupama.[11] Akademska karijera Reichenbach je diplomirao filozofiju na Sveučilištu u Erlangenu 1915. i svoju doktorsku disertaciju o teoriji vjerojatnosti pod naslovom Der Begriff der Wahrscheinlichkeit für die mathematische Darstellung der Wirklichkeit (Koncept vjerojatnosti za matematičko predstavljanje stvarnosti) pod mentorstvom Paula Hensel i Max Noether, objavljena je 1916. Reichenbach je tijekom Prvog svjetskog rata služio na ruskoj fronti, u radio postrojbama njemačke vojske. Godine 1917. zbog bolesti je uklonjen iz aktivne službe i vratio se u Berlin. Dok je radio kao fizičar i inženjer, Reichenbach je od 1917. do 1920. pohađao predavanja Alberta Einsteina o teoriji relativnosti u Berlinu. Godine 1920. Reichenbach je počeo predavati na Technische Hochschule Stuttgart kao Privatdozent. Iste godine objavio je svoju prvu knjigu (koja je prihvaćena kao njegova habilitacija iz fizike na Technische Hochschule Stuttgart) o filozofskim implikacijama teorije relativnosti, Teorija relativnosti i apriornog znanja (Relativitätstheorie und Erkenntnis Apriori), koja je kritizirala kantovski pojam sintetičkog apriora. Nakon toga je objavio Aksiomatizaciju teorije relativnosti (1924.), Od Kopernika do Einsteina (1927.) i Filozofiju prostora i vremena (1928.), posljednju koja iznosi logički pozitivistički pogled na teoriju relativnosti. Reichenbach razlikuje aksiome povezanosti i koordinacije. Aksiomi veze su oni znanstveni zakoni koji specificiraju specifične odnose između specifičnih fizičkih stvari, poput Maxwellovih jednadžbi. Oni opisuju empirijske zakone. Aksiomi koordinacije su oni zakoni koji opisuju sve stvari i koji su apriorni, poput euklidske geometrije i `opća su pravila prema kojima se odvijaju veze`. Na primjer, aksiomi povezanosti gravitacijskih jednadžbi temelje se na aksiomima koordinacije aritmetike.[12] Godine 1926., uz pomoć Alberta Einsteina, Maxa Plancka i Maxa von Lauea, Reichenbach je postao docent na odjelu za fiziku Sveučilišta u Berlinu. Stekao je zapaženost zbog svojih metoda podučavanja, kakav je bio lako pristupiti, a njegovi su tečajevi bili otvoreni za raspravu i raspravu. To je u to vrijeme bilo vrlo neobično, iako je danas praksa uobičajena. Godine 1928. Reichenbach je osnovao takozvani `Berlinski krug` (njemački: Die Gesellschaft für empirische Philosophie; engleski: Društvo za empirijsku filozofiju). Među njegovim članovima bili su Carl Gustav Hempel, Richard von Mises, David Hilbert i Kurt Grelling. Manifest Bečkog kruga navodi 30 Reichenbachovih publikacija u bibliografiji blisko povezanih autora. Godine 1930. on i Rudolf Carnap počeli su uređivati časopis Erkenntnis. Kada je Adolf Hitler postao njemački kancelar 1933., Reichenbach je odmah otpušten s dužnosti na Sveučilištu u Berlinu prema vladinim takozvanim `rasnim zakonima` zbog svog židovskog podrijetla. Sam Reichenbach nije prakticirao judaizam, a majka mu je bila njemačka protestantica, ali je ipak imao problema. Nakon toga je emigrirao u Tursku, gdje je vodio katedru za filozofiju na Sveučilištu u Istanbulu. Uveo je interdisciplinarne seminare i tečajeve o znanstvenim temama, a 1935. objavio je Teoriju vjerojatnosti. Godine 1938., uz pomoć Charlesa W. Morrisa, Reichenbach se preselio u Sjedinjene Države kako bi preuzeo mjesto profesora na Sveučilištu California u Los Angelesu na Odsjeku za filozofiju. Reichenbach je pomogao uspostaviti UCLA kao vodeći odjel za filozofiju u Sjedinjenim Državama u poslijeratnom razdoblju. Carl Hempel, Hilary Putnam i Wesley Salmon bili su možda njegovi najistaknutiji učenici. Tijekom svog vremena tamo, objavio je nekoliko svojih najznačajnijih knjiga, uključujući Filozofske temelje kvantne mehanike 1944., Elemente simboličke logike 1947. i Uspon znanstvene filozofije (njegova najpopularnija knjiga) 1951. [5][6 ] Reichenbach je neočekivano umro od srčanog udara 9. travnja 1953. U to je vrijeme živio u Los Angelesu i bavio se problemima u filozofiji vremena i prirodi znanstvenih zakona. Kao dio toga predložio je trodijelni model vremena u jeziku, uključujući vrijeme govora, vrijeme događaja i — kritički rečeno — referentno vrijeme, koje su od tada koristili lingvisti za opisivanje vremena.[13] Taj je rad rezultirao dvjema posthumno objavljenim knjigama: Smjer vremena i Nomološki iskazi te Dopuštene operacije.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Akademik prof. dr Drago Branković rođen je 6. maja 1945. u selu Jošavka, opština Čelinac. Osnovnu školu završio je u Čelincu, a učiteljsku u Banjoj Luci. Diplomirao je 1973. na Filozofskom fakultetu (pedagogija–psihologija) u Sarajevu. Postdiplomske studije završio je na istom fakultetu 1988. godine. Doktorsku tezu Razvojni tokovi i dometi didaktičkih teorija odbranio je 1994. na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Radio je kao učitelj, pomoćnik direktora osnovne škole, prosvjetni savjetnik. Po osnivanju Filozofskog fakulteta u Banjoj Luci izabran je za docenta (16. septembra 1994), vanrednog (13. jula 1999) i redovnog profesora (26. oktobra 2004) za predmet Opšta pedagogija. Izvodio je sve oblike nastavno-naučnog procesa iz predmeta Opšta pedagogija I, Metodologija pedagoških istraživanja, savremenih tokova u pedagogiji i Metodologija naučnog rada. Bio je gostujući profesor na filozofskim fakultetima u Petrinji i Istočnom Sarajevu, voditelj internacionalnih postdiplomskih studija (Banja Luka – Sarajevo – Geteborg) Supervizija u socijalnom radu i odgovorni nastavnik na modulu Pedagoški modeli i supervizija. Na studijskim boravcima u Švedskoj, Finskoj, SAD, Italiji, Bugarskoj, Poljskoj, Austriji, upoznao se sa obrazovnim sistemima ovih zemalja. Bio je mentor u izradi većeg broja doktorskih disertacija, magistarskih i specijalističkih radova iz pedagogije. Do sada je objavio više naučnih monografija, knjiga, naučnih i stručnih radova, te kritičkih osvrta i prikaza. Univerzitet u Banjoj Luci dodijelio mu je, 2016. godine, zvanje profesor emeritus. Na Filozofskom fakultetu u Banjoj Luci radio je na osnivanju više studijskih odsjeka (pedagogija, učiteljske studije, žurnalistika, socijalni rad i predškolsko vaspitanje), vršio je dužnost voditelja više studijskih odsjeka, bio prodekan (1995–1999) i dekan (1999–2016), te član i predsjednik Savjeta Univerziteta u Banjoj Luci. Višegodišnji je član redakcija pedagoškog časopisa „Naša škola”, „Zbornika Instituta za pedagoška istraživanja” u Beogradu i časopisa „Socijalna misao”. Biran je, 17. februara 2007, za prvog inostranog člana Srpske akademije obrazovanja u Beogradu. Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske izabran je 5. septembra 2008, a za redovnog 21. decembra 2012. godine. Sekretar je Akademijinog Odjeljenja društvenih nauka (od 2016) i član Predsjedništva ANURS-a, predsjednik Odbora za izdavačku djelatnost, član Finansijskog odbora, Komisije za programsku djelatnost Galerije ANURS-a, Odbora za visoko obrazovanje i Odbora za filozofsko-pedagoške i sociološke nauke, te član Uređivačkog odbora, Izvršnog odbora Uređivačkog odbora i Centralne redakcije Enciklopedije Republike Srpske i urednik Stručne redakcije za obrazovanje ERS. Važniji radovi: Teorijska shvatanja odnosa pedagogije i kibernetike, Radovi Filozofskog fakulteta 1–2 (Banja Luka 1998); Pedagoške teorije (Naučne osnove i razvojni tokovi), Banja Luka 1999, 2001, 2004, 2010; Interaktivno učenje I, II, III i IV, Banja Luka 2000; Nauka i kontinuitet srpske duhovnosti, Nauka i obrazovanje – bitni činioci srpske duhovnosti, Banja Luka 2001; Empirijski pristup konstituisanju posebnih pedagoških teorija, Zbornik Instituta za pedagoška istraživanja 33 (Beograd 2001); Osnovi državnog uređenja i školsko zakonodavstvo, Banja Luka 2003; Metodika informatičkog obrazovanja sa osnovima informatike, Banja Luka – Beograd 2003; Osnovi pedagogije, Banja Luka 2004, 2006; Antinomije u pedagoškim shvatanjima druge polovine HH vijeka, Jugoslovenska pedagogija druga polovina 20. vijeka, Beograd–Užice 2004; Inovacije u univerzitetskoj nastavi (poučavanje – učenje – samoučenje), Banja Luka 2005; Razrabotka metodiki informacionnogo obrazovaniя, Upravlenie i vlastь, Vыpusk 3 (Minsk 2005); Holističko shvatanje procesa formiranja moralne ličnosti, Paisievi četenija (ezikoznanie), Naučni trudove, tom 44, kn. 1 sb. A, Plovdiv 2006; Supervizija i menadžment u socijalnom radu, Banja Luka – Sarajevo – Geteborg 2007; Stanje i perspektive razvoja pedagoške nauke u Republici Srpskoj, Naša škola 3–4 (Banja Luka 2009); Pedagoške osnove savremenog modela postdiplomskih studija u socijalnom radu (supervizija i menadžment), Banja Luka – Sarajevo – Geteborg 2011; Development of a contemporary model of postgraduate studies as part of a donor project, Banja Luka – Sarajevo – Geteborg 2011; The role of academic communiti in stimulating innovativity and development, El papel del mundo academico en la sociedad del futuro, Barcelona 2011; Informal Youth Violence, 2nd International conference on Economic, Education and Menagment, Scanghai 2012; Vaspitanje i slobodno vrijeme, Banja Luka 2017; Upbringing and education in free time, Inova Education, Novi Sad 2017.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Svako slovo je delo drugog umetnika! Dušan Duško Radović (Niš, 29. novembar 1922 — Beograd, 16. avgust 1984) bio je srpski pesnik, pisac, novinar, aforističar i TV urednik. Biografija Rođen je u Nišu, otac Uglješa bio je iz Vranića kod Čačka rođen u Čolića kući, a majka Sofija Stefanović bila je iz Niša.[1] Bio je glavni urednik „Pionirskih novina”, urednik Programa za decu Radio Beograda, urednik Programa za decu Televizije Beograd, urednik lista „Poletarac”, novinar „Borbe” i (od 1975. godine) urednik Studija B. Njegova emisija „Beograde dobro jutro” počela je da se emituje jula 1975. godine na Studiju B.[2] Bila je ukinuta 1982. godine, kada su određeni članovi vladajuće partije okarakterisali Duškove aforizme kao „političke poruke sa izraženom moralističkom i demagoškom pozadinom”. Scenario i tekst popularnih pesama pisao je za dečiju televizijsku seriju `Na slovo na slovo`. U Beogradu se dugi niz godina održava atletska trka „Sećanje na Duška Radovića”. Duškov brat je poznati atletski trener Branimir Brana Radović. Najširoj publici je poznat po aforizmima kojima je budio Beograđane na talasima Radija „Studio B“, koji su kasnije objavljeni u tri knjige „Beograde dobro jutro”. Bio je veliki ljubitelj fudbala i navijač FK Partizan.[3] Njegova dela prevođena su na sve značajnije svetske jezike. Kao član redakcije i prevodilac sa francuskog dao je imena likovima u stripovima Talični Tom i Krcko.[4] Preminuo je 16. avgusta 1984. godine u Beogradu. Njegov sin je Miloš Radović. Povodom 100 godina od njegovog rođenja objavljena je monografija „100 godina Duška Radovića”.[5] Književnik Matija Bećković je za njega napisao da je Ivo Andrić koji je odbio da odraste. Dušan Petričić (Beograd, 10. maj 1946) srpski je karikaturista, grafičar, ilustrator i profesor. U klasi profesora Bogdana Kršića, diplomirao je na Grafičkom odseku Akademije za primenjene umetnosti u Beogradu, 1969. godine. Kao karikaturista radio je od 1969. do 1993. u beogradskim „Večernjim novostima”. Stalni saradnik, politički karikaturista karikature koja se objavljuje na naslovnoj strani „Politike” je od 2009. Od 1993. do 2013. živeo je u Torontu, Kanada. Priznanja Dobitnik godišnje Kanadske nagrade u oblasti dečje literature 2014. godine kao ilustrator, zajedno sa književnicom Kejti Stinson za knjigu „Čovek sa violinom”.[2] Zvanje Vitez od duha i humora (Gašin sabor, 2018), dodeljuju Centar za umetnost stripa Beograd pri Udruženju stripskih umetnika Srbije i Dečji kulturni centar Beograd[3] Dela In the Tree House, written by Andrew Larsen, 2013 Mr. Zinger`s Hat, Cary Fagan, 2012 My Toronto, Petričić, 2011 When Apples Grew Noses And White Horses Flew, Jan Andrews, 2011 Better Together, Simon Shapiro, 2011 Jacob Two-Two on the High Seas, Cary Fagan, 2009 Jacob Two-Two Meets the Hooded Fang, Mordecai Richler, 2009 Jacob Two-Two`s First Spy Case, Mordecai Richler, 2009 Jacob Two-Two and the Dinosaur, Mordecai Richler, 2009 Mattland, Hazel Hutchins and Gail Herbert, 2008 The Queen`s Feet, Sarah Ellis, 2008 On Tumbledown Hill, Tim Wynne-Jones, 2008 The Longitude Prize, Joan Dash, 2008 My New Shirt, Cary Fagan, 2007 Lickety-Split, Robert Heidbreder, 2007 Alphabad: Mischievous ABCs, Shannon Stewart, 2007 Bashful Bob and Doleful Dorinda, Margaret Atvud, 2006 Bagels from Benny, Aubrey Davis, 2005 Rude Ramsay and the Roaring Radishes, Margaret Atwood, 2004 Ned Mouse breaks away, Tim Wynne-Jones, 2003 Wings and Rockets: The Story of Women in Air and Space, Jeannine Atkins, 2003 Grandmother Doll, Alice Bartels, 2001 Earthlings Inside and Out: A Space Alien Studies the Human Body, Valerie Wyatt, 1999 The Enormous Potato, Aubrey Davis, 1997 La Grosse Patate, Aubrey Davis and Michel Bourque, 1997 Bone Button Borscht, Aubrey Davis, 1996 Let`s Play: Traditional Games of Childhood, Camilla Gryski, 1996[4] Scary Science: The Truth Behind Vampires, Witches, UFO`s Ghosts and More, Sylvia Funston, 1996 The Color of Things, Vivienne Shalom, 1995 Guliver med pritlikavci (Gulliver in Lilliput), from the 1726 classic by Jonathan Swift, 1987

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Koeficijent inteligencije, kao korisno sredstvo za merenje kapaciteta mozga, poslednjih godina sve više dolazi u oči javnosti. Ova čuvena knjiga (i njen nastavak `Proveri svoj IQ`) omogućava čitaocu da proceni i potvrdi sopstveni IQ rejting. Hans Ajzenk (engl. Hans Eysenck; 4. mart 1916 − 4. septembar 1997) je bio britanski psiholog nemačkog porekla koji je svoju profesionalnu karijeru proveo u Velikoj Britaniji. Najviše ga pamte po svom radu na inteligenciji i ličnosti, iako je radio na drugim pitanjima psihologije.[1][2] U vreme svoje smrti, Ajzenk je bio najviše citirani živi psiholog u recenziranoj literaturi naučnih časopisa.[3][4] Ajzenkovo istraživanje je navodno pokazalo da određeni tipovi ličnosti imaju povećan rizik od raka i srčanih oboljenja. Naučnici su identifikovali greške i sumnje na manipulaciju podacima u Ajzenkovom radu, a velike replikacione studije nisu uspele da potvrde veze koje je on navodno pronašao. Istraga u ime Kraljevskog koledža u Londonu pokazala je da su Ajzenkovi radovi „nekompatibilni sa modernom kliničkom naukom“.[5] U 2019, 26 njegovih radova (svi u koautorstvu sa Ronaldom Grosart-Matičekom) je smatrano „nebezbednim“ u istrazi obavljenoj od strane Kraljevskog koledža u Londonu. Četrnaest njegovih radova je povučeno 2020. godine, a časopisi su izdali 64 izjave zabrinutosti zbog njegovih publikacija. Dejvid Marks i Rod Bjukenen, Ajzenkov biograf, tvrdili su da 87 Ajzenkovih publikacija treba povući.[6] Tokom njegovog života, Ajzenkove tvrdnje o inteligenciji i rasi, prvi put objavljene 1971. godine, bile su značajan deo njegove reputacije. Ajzenk je verovao da su rezultati na testovima inteligencije nasledni i pod genetskim uticajem biološke rase. On je citirao studije koje su tvrdile da je prosečni IQ kod crne dece za 12 poena niži od bele dece. Ajzenkovo pisanje o tom verovanju korišćeno je kao opravdanje za diskriminatorno školovanje u Britaniji 1970-ih. Njegova verovanja o rasi su osporena kasnijim istraživanjima i više nisu prihvaćena kao deo glavne psihologije.[7][8] Život Rođen je u Berlinu, Nemačka. Njegova majka je bila filmska zvezda rođena u Šleskoj, Helga Molander, a njegov otac, Eduard Anton Ajzenk, bio je zabavljač u noćnom klubu koji je nekada glasio za „najčudnijeg čoveka na baltičkoj obali`.[9] (str. 8–11). Njegova majka je luteran i otac katolik. Ajzenka je odgajala baka po majci (njegova baka je bila vatreni luteran, ali nakon što je umrla u koncentracionom logoru, Ajzenk je ustanovio da je iz jevrejske porodice).[9][10] (str. 80). Privremeni prelazak u Englesku 1930-ih postao je stalni zbog njegovog protivljenja nacističkoj stranci. „Moja mržnja prema Hitleru i nacistima, i sve za šta su se zalagali, bila je toliko zaprepašćujuća da se nijedan argument ne može suprotstaviti tome.`[9] Zbog njegovog nemačkog državljanstva, on u početku nije mogao da se zaposli i bio je gotovo interniran tokom rata.[11] Doktorirao je 1940. na Londonskom univerzitetskom koledž (UCL) koji je radio na Odeljenju za psihologiju pod nadzorom profesora Burt-a, sa kojim je imao buran profesionalni odnos tokom celog radnog veka.[9] Ajzenk je bio profesor psihologije na Institutu za psihijatriju, Kings koledž (London), od 1955. do 1983. godine. Bio je i glavni saradnik moderne naučne teorije ličnosti i brilijantan učitelj koji je pomogao da se pronađe lečenje za mentalne bolesti.[12][13] Takođe, stvorio je i razvio karakterističan dimenzionalni model strukture ličnosti zasnovan na empirijskom faktorsko-analitičkom istraživanju, pokušavajući da usvoji te faktore u biogenetske varijacije.[14] 1981. godine postao je osnivač Svetskog kulturnog veća.[15] Bio je i osnivački urednik međunarodnog časopisa, napisao je oko 80 knjiga i više od 1600 članaka.[16] Njegov sin Mihael Ajzenk je takođe istaknuti profesor psihologije. Hans Ajzenk je umro od tumora na mozgu[17] u londonskom domu za nemoćne 1997.[18] Bio je ateista.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Primalna terapija - izlečenje neuroze. Ova knjiga ne odnosi se samo na psihoterapiju, već i na stanje čoveka uopšte. Ovde nalazimo načina za otkrivanje neuroze i normalnog stanja. Radi se o plaču i njegovoj ulozi kod svih nas. O tome šta su u stvari napetost i neuroza. O sposobnosti da volimo i dajemo, da preživimo, vodimo inteligentan život koji ne vodi samouništenju, niti povređivanju drugih. Koliko treba pameti pa da znamo kako uplakano dete podići i utešiti? Artur Džanov (21. avgust 1924 – 1. oktobar 2017), poznat i kao Art Džanov,[1] bio je američki psiholog, psihoterapeut i pisac. Kao kreator primalne terapije stekao je popularnost u javnosti. Primalna terapija podrazumeva dubinsko proživnjavanje osećanja sa ciljem da se doživi dugo-potiskivani bol iz detinjstva. [2] Džanov je osnivač psihoterapeuckog centra Primalni institut[3] Mladost Artur Džanov je rođen u Los Anđelesu u Kaliforniji i odrastao je u Bojl Hajtsu (Boyle Heights), jednom siromašnom naselju, istočno od centra Los Anđelesa, naseljenom uglavnom latinoameričkim, ruskim i slovenskim migrantima. [4]Džanov je bio sin ruskih migranata Konrada Džanova (enrl. Conrad Janov) i Ane Koretski-Džanov (engl. Anne Coretsky-Janov). Nakon završenog pohađanja osnovnih i master akademskih studija, svoje znanje i zvanje je podigao na viši nivo, dobivši doktorat iz psihologije iz Klermont diplomske škole (engl.Claremont Graduate University) 1960 godine. [5] Karijera Džanov se prvobitno bavio konvencionalnom psihoterapijom u Kaliforniji. Stažirao je na psihijatrijskoj klinici Haker (engl. Hacker Psychiatric Clinic ) na Beverli Hilsu, radio je sa veteranima u Neuropsihijatrijskoj bolnici Brentvud (engl. Brentwood Neuropsychiatric Hospital). Počinje rad u privatnoj praksi od 1952. do svoje smrti 2017. godine. Radio je i u osoblju psihijatrijskog odeljenja u dečijoj bolnici (engl.Children`s Hospital) [6] u Los Anđelesu gde je učestvovao u razvoju njihove psihosomatske jedinice. Po Džanonovom mišljenju, potisnuti bol traumatičnih iskustava iz detinjstva na kraju stvara emocionalno oštećenu odraslu osobu. [7] Ova iskustva uključuju ne samo očigledne fizičke i psihičke povrede, već i nemogućnost da kao takvi, sutra kao roditelji pruže detetu utehu. Do 1967. godine Džanov se isključivo bavio konvencionalnom terapijom, sve do jedne seanse sa pacijentom, koja mu je zauvek promenila profesionalni život. Naime, tokom jedne grupne terapije, dvadecet-dvogodišnji student je prepričao komad predstave u kojoj glumac obučen u pelene ispija melko iz flaše i viče iz sveg glasa: „Mama, tata, mama, tata!` Fasciniranost pacijenta ovim komadom, podstakla je Artura da traži od svog pacijenta da naglas izgovora identične reči. Na šta pacijent nije želeo da reguje i odbijao je da ga posluša[8]. Ni Artur nije bio siguran da je ovo pravi pristup, ali je imao osećaj da će ga odvesti na pravi put. Pacijent je postao primetno uznemiren i iznenada je počeo na podu da se previja od bolova. Ubrzano je disao i u hipnotičnom stanju vikao: „ Mama, tata!` Konačno je ispustio razdirući, `primalni` krik.[9] Ovaj krik je bio početak nastanka primlane terapije i knjige Primalni krik. Međutim, Džanovljeva `primalna` terapija je naišla na dosta osuda i kritika, sa tvrdnjama da je Džanov koristio taj tretman kao šemu za sticanje bogatstva. Reagujući na to, Džanov je naveo: „Ne primamo plate i nemamo profit i nemamo ga godinama. Platili smo nekoliko stotina hiljada dolara za istraživanje da bismo održali naš naučni integritet. Finansiramo terapiju za one koji to ne mogu da priušte`. [10] Među Džanovljevim poznatim pacijentima bili su muzičar Džon Lenon i umetnica Joko Ono. [11][12] Privatni život Prva Džanovljeva supruga zvala se Vivijen Glikštajn (engl. Vivian Glickstein). Uzeli su se 1949 godine i [13]razveli 1980. Drugi put je stupio u brak sa Francuskinjom Daunic Džanov (franc. Daunic) četiri meseca nakon razvoda. [5] Džanov je imao dvoje dece iz prvog braka – Rika Džanova (engl.Rick Janov) koji je postao `primalni` terapeuta, i Elen Džanov (engl. Ellen Janov) pevačicu i glumicu koja je preminula 1976. [5] Džanov je 1. oktobra 2017. umro u snu u 93. godini.[14] [15] Nekoliko godina Džanov je patio od bolesti grla što mu je ograničavalo sposobnost govora....

Vasa Stajić - Saša Marković Izdavac: Prometej - Radio-televizija Vojvodine Tvrd povez 315 str. 24 cm SADRZAJ: UVOD - Vasa Stajic, ideje, idealizam, i srpski identitet do 1918. Biografski osvrt Zamke samoodbrana u tumacenju stvaralastva Vasa Stajic Socijalni humanista i nacionalni pedagog Epilog prepoznatog Beleske Literatura IZABRANI CLANCI I RUKOPISI Nazarenstvo sa gledista moderne drustvene nauke Mederna proizvodnja i zanat Zemljoradnicke zadruge Revolucionarna uloga masinerije Osmocasovni radni dan O radu - Nekoliko misli posvecene citaocima Privrednog dela Kako sam postao socijalista Dodatak Karakter mog socijalizma Kako sam doznao za Svetozara Markovica O napadu na Srbe u Zagrebu Kroz blato kapitalizma u kulturu socijalizma Ateista na katedri Slepi nacionalizam Narodno obrazovanje Zadaca i organizacija omladine Srpska citaonica u Somboru Nekoliko rapsodija pred godisnju skupstinu Jovan Skerlic Pisci i knjig, III, Beograd, 1908. Jedna sveta duznost srpske inteligencije Borba za opstu slobodu u otadzbini Srpska narodna skola u Ugarskoj Borba za narodni opstanak Nasa avtonomna politika Klerikalizam u nasoj avtonomiji Borba o opce, jednako i trajno Pismo mladom ucitelju Pesnistvo i rodoljublje Pismo iz Sombora Narodna odbrana u Vojvodini- pregrst uspomena Cuvaj i njegovi atentatori Dr Nikolaj Velimirovic, Besede pod gorom Prvi pozdrav Novi Srbin Djaci i politika Novi Srbin i Madjari Svetli dani Srbi i Turci Omladinski zivot Djaci u radu za narod Beleske o popularnoj knjizevnosti Budite veliki! Nase namere Srbi u Ugarskoj Srpska prosveta i stranke Vasa Stajic o Jovanu Skerlicu Smisao za pomirljivost Velikosrpska propaganda u Juznoj Ugarskoj Nasa inteligencija - razgovor o ratarima Nasa pesma Zivot u misiji Nekoliko dokumenata o Vojvodini u Svetskom ratu Ucesce srpskog drustva u mojoj sudbini Pouka od robovanja Preboleti imperijalizam Javni radnik i nacin udruzivanja Socijalno i zensko pitanje Zena kao drug i naucnik MOje unutrasnje borbe Moje ucesce u jugoslovenskom ujedinjenju Podoljubi sto govore Sloboda i pravda Predavanje Vase Stajica Socijalizam i nacionalizam Beleske o autoru

U dobrom stanju Kapitalizam nepoznati ideal / Eyn Rand ; [saradnici] Nathaniel Branden, Alan Greenspan, Robert Hessen ; prevela Jasna Jovanov Jedinstveni naslov Capitalism - the unknown ideal. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 1994 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Global Book, 1994 (Novi Sad : `Stojkov`) Fizički opis 380 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Jovanov, Jasna Prevod dela: Capitalism: the unknown ideal Tiraž 2.000. Beleška o delu na koricama. Bibliografija (46 jedinica). Predmetne odrednice Kapitalizam -- Moralni aspekt SADRŽAJ UVOD TEORIJA I ISTORIJA l. EJN REND: Sta je kapitalizam? 12 2. EJN REND: Koreni rata 39 3. EJN REND: Progonjena američka manjina: krupni biznis 49 4. ALEN GRINSPEN: Antitrust 69 5. NATANIEL BRENDIN: Opšle zablude o kapitalizmu 78 6. ALEN GRINSPEN: Zlato i ekonomska sloboda 103 7. EJN REND: Zabeleške iz istorijie američkog slobodnog predug 110 8. ROBERT HESEN Učinak industrijske revolucije na žene i decu 119 9. ALEN GRINSPEN: Napad na integritet 127 10. EJN REND: Svojinski status radio-talasa 132 11. AJN REND: Patenti i kopirajt (autorska prava) 141 12. EJN REND: Teorija i praksa 146 13. EJN REND: Ostavite nas na miru! 152 AKTUELNO STANJE 14. EJN REND: Anatomija kompromisa 158 15. EJN REND: Da li je Atlas slegnuo ramenima? 164 16. EJN REND: Torbari uticaja 185 17. EJN REND: .Ekstremizam` ili umetnost klevete 190 18. EJN REND: Uništavanje kapitalizma 202 19. EJN REND: Konzervativizam: nekrolog 212 20. EJN REND: Novi fašizam: vladavina konsenzusom 223 21. EJN REND: Brodolom konsenzusa 244 22. EJN REND: Naplata: studentski bunt 261 23. NATANIEL BRENDIN: Otuđenje 300 24. EJN REND: Rekvijem za čoveka 330 DODATAK EJN REND: Prava čoveka 358 EJN REND: Priroda države 368 BIBLIOGRAFIJA 378 Rand, Ayn, 1905-1982 Branden, Nathaniel Greenspan, Alan Hessen, Robert