Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Izdavač: Autor - Beograd, 1990. god. Broširan povez, 24 cm. 192 str. Aleksandar Tijanić (1949, Đakovica – 2013, Beograd) bio je jedan od najznačajnijih srpskih novinara, publicista, dugogodišnji generalni direktor Radio-televizije Srbije. Mladost je proveo u Podujevu i Prištini, a onda upisao žurnalistiku na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Kao student, na inicijativu profesora Sergija Lukača, pozvan je da sarađuje u Ninu, gde započinje profesionalnu karijeru. Krajem 1970-ih počinje da piše za izdanja Politike, prvo za Auto Svet, potom u Ninu postaje urednik. Sredinom 1980-ih izabran je za glavnog urednika časopisa Intervju. Krajem 1980-ih sarađuje i sa zagrebačkim nedeljnicima Start i Danas, kao i sa splitskom Nedjeljnom Dalmacijom, gde se istakao svojom kolumnom „En passant“, u kojoj je kritički komentarisao tadašnji komunistički režim, odnosno događaje poznate kao antibirokratska revolucija, i predstojeći raspad SFRJ, zbog čega je dobio ironičan nadimak „gigant hrvatskog novinarstva“. U to vreme objavljivao je političke kolumne i u ljubljanskoj Mladini i sarajevskom Oslobođenju. Bio je jedan od novinara, pored Mirjane Bobić Mojsilović i Dragana Babića, koji su 1991. godine vodili kultnu JUTEL-ovu emisiju „Umijeće življenja“ u sarajevskom teatru Obala, u kojoj je intervjuisao u tom trenutku aktuelne političke ličnosti kao što su Milovan Đilas i Stjepan Mesić. Godine 1991, po izbijanju rata u Bosni i Hercegovini, jedno vreme uređuje Sportski žurnal, a posle osnivanja Televizije Politika njen je prvi direktor (1993–1994) i potom prvi direktor novoosnovane BK televizije (1994–1996). Godine 1996, posle Dejtonskog sporazuma, izabran je za ministra informisanja u vladi Mirka Marjanovića, ali je posle šest meseci podneo ostavku. Pokreće dnevni list Građanin 1997, ali se list ubrzo gasi. Posle toga, do 1999. godine, piše kolumnu u nedeljniku Evropljanin. Posle oktobarskih promena bio je savetnik za medije i informisanje predsednika tadašnje SRJ Vojislava Koštunice (od 2001. do 2004). Od 2004. do smrti 2013. bio je generalni direktor Radio--televizije Srbije, koju je uspešno transformisao u javni servis. Objavio je publicističke i polemičke knjige: Ispod koša (1978), Šta će biti s nama (1988), Tajni život Srba, Hrvata i Slovenaca: kako se raspao boljševizam (1990). Do poslednjeg časa, do samog preloma rukopisa, Aleksandar Tijanić radio je na knjizi svojih izabranih kolumni, novinskih tekstova, polemika i članaka Ja. I niko moj, u kojoj se potvrđuje kao beskompromisni dijagnostičar srpske zbilje i britak i originalan kritičar bezmalo svih javnih ličnosti jugoslovenske i srpske političke i kulturne scene, kao i devijantnih pojava i turbulentnih događaja uoči, za vreme i posle raspada Jugoslavije.

tvrd povez 264 str 24 cm Autor je rekao novinarima da je na knjizi dugo radio, više od 15 godina. `Mijenjao sam je želeći da izbjegnem teške teme. Knjiga predstavlja moj pogled na Mrkonjić, u jednom trenutku sam se pokušao vratiti u prošlost i zaustaviti vrijeme`, rekao je Đuza. Čekićeva ističe da je knjiga izuzetno zanimljiva za svakog čitaoca, jer obiluje pričama i legendama. `Autor se trudio da pronađe ogroman broj podataka, anegdota, priča, legendi koje su vezane za ovaj grad, a pravio je selekciju prema svom nahođenju i napravio je jednu zanimljivu knjigu u kojoj se naizmjenično pojavljuju manje ili veće forme - pripovijetke, skečevi, legende`, rekla je Čekićeva. c3

U dobrom stanju! Bogato ilustrovano! BILJNO CARSTVO - Yoshisuke Satake , Eiko Ito Jugoslavija - Beograd ; 1980.god 112 str. sa mnogo ilustracija u boji format:22x30 cm, tvrd povez, Ioshisuke Satake (1902 - 2000) je bio japanski botaničar. Akademski je radio na `Botaničkom institutu` Univerziteta u Tokiju. Sadrzaj: Biljke Svet biljaka Klasifikacija biljnog sveta Evolucija Biljaka Celija Prilagodjavanje Prvobitne biljke Virusi, bakterije, silikatne algei bicari Modrozelane alge i zlatnozute alge Besemenice Morske alge i njima srodne biljke, Gljivelisajimahovine papratnicei njima srodne biljke Golosemenice Cikasi (sago palme) Ginko Cetinari Cvetnice Rastenje Razmnozavanje Dikotile Monokitile Svet ravnoteze Biljke i covekova buducnost Promene vegetacije Obradjivanje zemlje Biljna hrana Koriscenje biljaka Indeks

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Summerecker Sigo (Banja Luka, BiH, 1897. – Zagreb, Hrvatska, 1983.) Slikarstvo je učio kod Pere Popovića (1908.) i na Kraljevskoj školi za umjetnost i obrt u Zagrebu (1919. – 1924.), gdje su mu predavali Ferdo Kovačević, M. Crnčić, B. Čikoš Sesija i Ljubo Babić. U Sarajevo dolazi 1924. godine kako bi radio kao profesor crtanja u gimnaziji (1924-45), a zatim se zaposlio u Srednjoj školi za primijenjenu umjetnost (1945-53). Summerecker je izlagao u Parizu 1925. Slikarsku tehniku i forme usavršavao je kroz brojne studije mrtve prirode. Od 1953. bio je profesor na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu.

Izdavač: Radio Beograd 1969. odlično očuvana 446 str. Neki od naslova: Mladen Kozomora: Mišel Fuko Mihal Vajda: Pogled na soc.istoriju Vjmarske republike Zoran Đinđić: Kritička teorija kao predmet kritike Tine Hribar Ostrvo očaja i Kapital MIŠEL FUKO i Žerar Role STRUKTURALIZAM I POSTSTRUKTURALIZAM novi društveni pokreti programi i manifesti POLJSKE MEĐURATNE AVANGARDE / Poljska međuratna avangarda stanislav pšibiševski stanislav ignaci vitkjevič leon hvistek bruno jašenjski tadeuš pajper grad, masa, mašina jan bženkovski MINIMALNA MUZIKA herman sabe minimalizam diter šnebel procesualno komponovanje marsel porthuis miroslav miša savić minimalna muzika situacija u jugoslaviji PRIVREDA PRAVO I DRŽAVA U NACIONALSOCIJALIZMU ... nacionalsocijalizam maks horkhajmer herbert markuze kritička teorija zoran đinđić LET.20/8

Miloš Jevtić Osvajanje Prostora Razgovori sa Milutinom Ignjatovićem Beograd 2019g./210 str. Tvrd povez,posveta na predlistu,knjiga odlicno ocuvana. Bogatu karijeru dugogodišnjeg direktora Saobraćajnog instituta CIP, iskusni pisac Miloš Jevtić predstavio je u knjizi `Osvajanje prostora - Razgovori sa Milutinom Ignjatovićem`. - `Srećan sam što sam došao do Miloša Jevtića, jer sam razmišljao kako da unucima i mlađim kolegama ostavim nešto od onoga što sam radio, a radim već 50 godina. To su ozbiljni projekti, od barske pruge 70-ih godina i evo do današnjeg dana pruga Beograd-Budimpešta za 200 km na sat. To su najveći svetski projekti. Saobraćajni institut CIP je najveća projektna kuća na ovim prostorima i šire - rekao je Ignjatović` vr391

Autor:: Isidora Bjelica, Nebojša PajkićŽanrovi:: Domaći pisciIzdavač:: LagunaGodina izdanja:: 7. april 2016.Broj strana: 560Pismo: LatinicaPovez: MekFormat: 13x20 cmTajna društva u Srbiji – od srednjeg veka do novog milenijuma prva je knjiga koja razotkriva i prikazuje postojanje i istorijat tajnih udruženja u Srbiji i objašnjava njihove isprepletane odnose i njihov uticaj na političku stvarnost do danas. Ko su bili bogumili, templari, jovanovci i kako je to uticalo na našu istoriju, ali i na savremenu političku situaciju? Kako su malteški vitezovi uticali da glavni toposi jovanovaca budu i prioriteti Tuđmanove odbrane, koji je i sam bio malteški vitez. Uticaj Heterije, grčke tajne organizacije na Karađorđeviće i njeno suprotstavljanje Obrenovićima. Koliko danas Heterija ima uticaja na dinastičke naslednike i našu političku situaciju?Povezanost Mlade Bosne, Crne ruke i tajne komunističke partije. Ekskluzivni i poverljivi dokumenti iz ruskih, engleskih, italijanskih i nemačkih arhiva o crnoj, beloj i crvenoj ruci. Statut i konspirološka osnova Crne ruke, kao i suđenje Apisu i njegova poslednja volja... Spiskovi pripadnika organizacije. Sve o tajnoj komunističkoj partiji, Mustafi Golubiću i Crvenom kamernom orkestru... Kako je delovala tajna komunistička partija? Ko su uopšte masoni, ko su jugoslovenski i srpski masoni i kakav je njihov cilj. Delovanje teozofa, šamana, mesmerista i kabalista na našoj teritoriji. Sve o počecima i konspirologiji četničkog pokreta i njihovoj vezi sa Crnom rukom. Delovanje naših organizacija u Rusiji. Ko je kako i zašto od srednjeg veka do danas tajno radio u kojoj organizaciji i šta je bio njihov cilj? Tajna društva sedamdesetih, osamdesetih i devedesetih i instaliranje srpske političke elite od strane ezoterika i šamana dr Veska Savića ko je i za koga je zaista radio Slobodan Milošević?2/22

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ante Senjanović (1910. − 1982.)[1] je bio hrvatski plivač, plivački trener, športski pedagog, državni reprezentativac i rekorder te športski dužnosnik iz Splita. Životopis Rodio se je 1910. godine. Plivanje trenira od proljeća 1927. godine. Jadranove plivače trenirao je Hrvoje Macanović. Budući da je trener studirao u Zagrebu, Senjanović se pripremao sam ili ga je pripremao Srećko Čulić. Na državnom prvenstvu 1927. u Sušaku napravio je posvemašnji uspjeh, koji je praktično neponovljiv. Došao je kao anonimac, a vratio se s naslovima državnog prvaka. To su bili prvi naslovi prvaka koje je osvojio Jadran. Pobijedio je favorizirane plivače Viktorije. Senjanović je unutar 48 sati u prednatjecanju i u finalu preplivao 6,5 km i u svakoj disciplini u kojoj se je natjecao pobijedio i k tome u svakoj postavio nove jugoslavenske rekorde. Ukupno je postavio sedam rekorda, što kao pojedinac, što u štafetama. Vremena koja je isplivao bila su izvrsna i u europskim okvirima. Najvrjedniji je rezultat na 1500 m slobodno koji je te godine bio drugi u Europi, a bolji je bio samo poznati švedski švedski plivač Arne Borg. Drugi rezultat koji je onda bio izvrstan u svjetskim okvirima jest vrijeme koje je isplivao u štafeti 4 x 100 m, gdje je plivao na razini svjetskog rekorda, 0:59.8. Trenerskim se poslom bavio još dok je bio aktivni plivač. Trenirao je mnoge poznate plivače, a od 1933. pa do 1940. je u Jadranovoj upravi. Dugo je godina bio trener jugoslavenske reprezentacije. Stalno radno mjesto bilo mu je mjesto nastavnika tjelesnog odgoja. Radio je u Beogradu, a predavao je plivanje. Poslije je u športu radio u Italiji.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Just Ivetac (Karojba, 8. travnja 1924. – Rovinj, 27. listopada 2013.),[1][2] bio je hrvatski novinar i publicist. Životopis Just Ivetac rodio se u Karojbi 1924. godine. Završio je klasičnu gimnaziju u Kopru a novinarsku školu u Zagrebu. Tijekom Drugoga svjetskog rata u partizanima provodi petnaest mjeseci i to opisuje u svojoj knjizi Nepodobni partizan izdatoj 2001. godine. Poslije Drugoga svjetskog rata i završetka novinarske škole od 1946. godine radio je kao novinar u Glasu Istre, Riječkom listu te kao dopisnik u zagrebačkoj i beogradskoj Borbi.[3] Godine 1950. Just Ivetac bio je glavni urednik Glasa Istre.[4] Od 1970. godine, četrnaest godina piše stalnu kolumnu u Glasu Istre, `Tjedni raport iz Trsta`. Za tu kolumnu 1975. godine dobio je nagradu Društva hrvatskih novinara Zlatno pero.[3] Glavni je urednik zbornika Karojba i okolica: zbornik 1 iz 1983. godine u izdanju Mjesne zajednice Karojba.[5] Književno stvaralaštvo Nakon umirovljenja, 1984. godine, bavio se publicistikom te bilježio zanimljivosti iz istarske povijesti, arheologije, zemljopisa i dijalektalnih govora. U knjizi Zanimljiva Istra izdatoj 1998. godine autor je sakupio više od 170 napisa povijesnih i zemljopisnih osobitosti i zanimljivosti iz raznih krajeva hrvatskog dijela Istre.[6] Sakuplja istarske toponime, običaje i etnografsko blago rodne Karojbe i okolice. U knjizi iz 2002. godine Korijeni istarskih gradova, Ivetac donosi 82 natuknice povijesnih opisa istarskih gradova.[7] Isto tako zapisivao je istarske poslovice[8] a 2008. godine objavio je putopis Druga obala na kojem je radio dvije godine putujući i opisujući područje na sjevernom, središnjem i jugoistočnom priobalju talijanske obale Jadrana te gradove u pozadini obale kao što su Adria, Urbino, Recanati i Osimo.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Géza Róheim (mađ. Róheim Géza; 12. rujna 1891. - 7. lipnja 1953.) bio je mađarski psihoanalitičar i antropolog. Neki ga smatraju najvažnijim antropologom-psihoanalitičarem [1], često mu se pripisuje utemeljitelj područja psihoanalitičke antropologije; bio je prvi psihoanalitički obučen antropolog koji je radio terenska istraživanja; a kasnije je razvio opću kulturnu teoriju. Život Jedino dijete bogate budimpeštanske obitelji, Róheim je studirao geografiju i antropologiju na sveučilištima u Leipzigu, Berlinu i na kraju u Budimpešti, gdje je doktorirao 1914. Godine 1919. postao je prvi profesor antropologije na Sveučilištu u Budimpešti i član lokalnog psihoanalitičkog društva. Róheima je analizirao Sándor Ferenczi i postao je analitičar na budimpeštanskom Institutu za psihoanalizu.[2] Budući da je bio Židov, bio je prisiljen napustiti Mađarsku 1939. godine, uoči Drugog svjetskog rata. Nastanio se u New Yorku; i ne mogavši se vratiti u Mađarsku pod komunističkom kontrolom nakon rata, proveo je ostatak života u New Yorku. Iako se nije mogao udobno uklopiti u akademske antropološke krugove u SAD-u — usprkos dobivanju potpore od ličnosti poput Margaret Mead i Edwarda Sapira[3] — Róheim je ondje izdašno objavljivao i predavao putem privatno organiziranog seminara. Raditi Róheim je najpoznatiji po svom devetomjesečnom boravku (i njegove supruge Ilonke) u luteranskoj misiji Hermannsburg u središnjoj Australiji 1929. ili u blizini nje — putovanju koje je izazvalo veliko zanimanje u psihoanalitičkim krugovima [zašto?] [4] — i po svojim kasnijim spisima o ljudima Arrernte i Pitjantjatjara. Njegovo je istraživanje korišteno kao podrška Ernestu Jonesu u njegovoj raspravi s Bronislawom Malinowskim o postojanju Edipovog kompleksa u matrilinearnim društvima.[5] Također je radio na terenu u Melaneziji, rodnoj Sjevernoj Americi i Rogu Afrike. Njegova teorija kulture naglašavala je njezinu ukorijenjenost u dugom razdoblju ovisnosti maloljetnika kod ljudi, što je dopuštalo mogućnost istraživanja i igre.

Autori: Marijana Rirmajer Peter M. Štajner Povez: tvrd Br. strana: 244 Format: 14 x 21 Marijana Rirmajer je redaktor, studijska do-maćica i voditelj na Bavarskom radiju i televiziji. Redaktorski je zadužena za programe magazinskog karaktera i tok-šou emisije, a kao autorka uređuje različite filmove i serije na savremene teme, o putovanjima, kulinarstvu i kuvanju. Peter M. Štajner, doktorirao je na filosofiji i, između ostalog, radio je kao asistent za filosofiju u Tibingenu i Vircburgu. Radi u Glavnoj upravi Društva „Maks Plank” u Minhenu. Sadržaj: - Aperitiv - Filosofija i pijanstvo - Plodovi vrta uživanja - Bekstvo od prokletog zadovoljstva - Obrazovanje ukusa u doba prosvećenosti - Idealizam uživanja - Prevrednovanje vrednosti: od kušanja do varenja - Filosofija između brzog i sporog načina ishrane - Digestiv

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Pjer Mari Galoa (franc. Pierre Marie Gallois; Torino, 29. jun 1911 — Pariz, 23. avgust 2010) je bio francuski general ratnog vazduhoplovstva i geopolitičar. Zaslužan je za izgradnju francuskog nuklearnog arsenala. Biografija Galoa je rođen u Torinu, Italija 29. juna 1911. Posle studija na Liceju Janson de Saji i Vojnoj školi u Versaju, 1936. godine je dobio čin potporučnika eskadrile stacionirane u alžirskom gradu Bešaru. Unapređen je u poručnika iste godine. Godine 1939. je premešten u štab Pete vazduhoplovne oblasti u Alžiru. Godine 1943, za vreme Drugog svetskog rata, domogao se Ujedinjenog Kraljevstva i stupio je u Kraljevsku bombardersku komandu kao član posade bombardera. Učestvovao je u bomardovanju nemačkih industrijskih postrojenja sve do marta 1945. Posle rata, Galo je prešao u civilno vazduhoplovstvo i učestvovao je u konferencijama Međunarodne organizacije za civilno vazduhoplovstvo. Vratio se u ratno vazduhoplovstvo 1948. kao pomoćnik u štabu načelnika Ratnog vazduhoplovstva. Kao specijalista za opremu i industriju, Galoa je sastavio petogodišnji plan proizvodnje vazduhoplova, koji je prihvatio francuski parlament avgusta 1950. Takođe je učestvovao u diskusijama o upotrebi američke pomoći zapadnoj Evropi. Od 1953. do 1954. Galoa, sada pukovnik, je radio u kabinetu ministra odbrane. Takođe je radio u Vrhovnom štabu savezničkih snaga u Evropi u to vreme, radeći na proučavanju uticaja oružja masovnog uništenja na moderne strategije. Od 1953. vodio je kampanju za izgradnju francuskog nuklearnog arsenala. Galoa se penzionisao iz vojske 1957. godine. Godine 2003. je osnovao Forum za Francusku, koja se bori za suverenitet i nezavisnost Francuske. Vodio je kampanju protiv Ugovora o ustavu Evropske unije. Preminuo je 23. avgusta 2010. godine. Jedan je od ljudi kojima je Dobrica Ćosić posvetio poglavlje u svom romanu Prijatelji.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Kako se kaže – Milorad Telebak Među savremenim srpskim lingvistima, Milorad Telebak spada u onu „najkorisniju grupu“ – grupu praktičara. On decenijama sluša komunikaciju među ljudima, prati medije, registruje jezička spoticanja i svojim jezičkim priručnicima, emisijama na radiju i televiziji, napisima u listovima i časopisima, popularnim predavanjima – na nenametljiv, zanimljiv i praktičan način – uči sve kojima je stalo do srpskog jezika i jezičke kulture. Zato će i ova Telebakova knjiga – KAKO SE KAŽE – dobro doći svima – od učenika do učitelja, od studenata do profesora, od lektora do novinara i urednika. Prof. dr Luka Šekara Knjiga Milorada Telebak KAKO SE KAŽE pisana je popularno, svima razumljivo, zanimljivo, često i duhovito, sažeto, precizno i stručno pouzdano. Kao i sve njegove prethodne knjige, i ova je namenjena podizanju nivoa jezičkog obrazovanja i širenju jezičke kulture svih kojima je stalo do toga da im izražavanje bude korektno i u skladu sa normama srpskog jezika. Doc. dr Biljana Panić-Babić Milorad Telebak (Nevesinje, 1942 — Banja Luka, 8. april 2021) bio je srpski lingvista i profesor Univerziteta u Banjoj Luci.[1] Biografija Rođen je 1942. u Nevesinju u Istočnoj Hercegovini. Godine 1992. dolazi u Banju Luku gde je radio kao profesor na banjolučkom univerzitetu. Bio je angažovan kao lektor u Narodnom pozorištu Republike Srpske i na Radio-televiziji Republike Srpske. Uz to, bio je član Udruženja književnika Srpske i Udruženja književnika Srbije, te član Komisije za fonologiju i Komisije za standardni jezik u školstvu, administraciji, izdavaštvu i javnim glasilima.[1] Preminuo je 8. aprila 2021. godine u Banjoj Luci.[2] Nagrade Predsjednik Republike Srpske odlikovao ga je ordenom Njegoša „za doprinos kultivisanju srpskog standardnog jezika i razvoju jezičke kulture naroda“. Za jezičke priručnike koje je napisao Telebak je dobio književne nagrade „Sveti Sava“, „Kočićevo pero“ i „Stuplje“.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Povodom 160 godina od dana rođenja Nikole Tesle, Centar TESLIANUM daruje TESLIANUM Almanah široj čitalačkoj publici. Kada smo odlučili da priredimo TESLIANUM Almanah, imali smo nameru da vam dočaramo, onoliko koliko je to u našoj mogućnosti, Um Nikole Tesle. Prošlost, sadašnjost i budućnost uz i sa Nikolom Teslom. Nikola Tesla je imao važnih poruka za nas i one su utkane u sadržinu Almanaha, da nas još jednom podsete i opomenu na sopstveno ponašanje, izbore koje činimo i odluke koje donosimo. Nikola Tesla (Smiljan, 10.7. 1856. - New York, 7.1. 1943.) bio je naučnik i inovator svjetskog glasa. Radio je u području elektrotehnike i radiotehnike, te je izumio okretno magnetsko polje i višefazni sustav izmjeničnih struja. Najznačajniji Teslini pronalasci su polifazni sistem, obrtno magnetsko polje, asinhroni motor, sinhroni motor i Teslin transformator. Takođe, otkrio je jedan od načina za generisanje visokofrekventne struje, dao je značajan doprinos u prenosu i modulaciji radio-signala, a ostali su zapaženi i njegovi radovi u oblasti rendgenskih zraka. Njegov sistem naizmeničnih struja je omogućio znatno lakši i efikasniji prenos električne energije na daljinu. Bio je ključni čovek na izgradnji prve hidrocentrale na Nijagarinim vodopadima. U nekoliko je navrata nominiran za Nobelovu nagradu za fiziku, ali ju nikada nije dobio; jedan od razloga je što ju nije htio dijeliti s Edisonom, a Švedska akadmija nije željela dijeliti nagrade svakom od njih pojedinačno. Preminuo je u svojoj 87. godini, siromašan i zaboravljen. Jedini je Srbin po kome je nazvana jedna međunarodna jedinica mere, jedinica mere za gustinu magnetnog fluksa ili jačinu magnetnog polja, tesla. Nikola Tesla je autor više od 700 patenata, registrovanih u 25 zemalja, od čega u oblasti elektrotehnike 112...

Koraci do uspeha – autor dr Džozef Marfi Prvi korak do uspeha podrazumeva da pronađete ono što volite da radite, a onda da se potpuno posvetite tome. Ostvarićete uspeh samo ukoliko radite ono što istinski volite… U drugom koraku do uspeha specijalizujte se za određenu granu znanja i o njoj naučite više od bilo koga drugog… Treći korak je ključan. Morate biti sigurni da ono što želite da radite ne utiče samo na vaš uspeh. Vaša želja ne sme biti sebična; mora biti od koristi čovečanstvu.

“Još od svoje dvadeset i četvrte godine Paskal se počeo živo interesovati religijom i velikim problemima života. Pred kraj svoga života (živeo je svega trideset i devet godina) on je spremao materijal i beležio misli za jednu Apologiju hrišćanske religije. Govorio je da bi mu bilo potrebno deset godina zdravlјa da to delo dovriš, ali jedva da je radio na njemu i punu godinu dana. Posle njegove smrti prijatelјi su sakupili te njegove beleške i izdali ih pod naslovom Misli. Iako je tek u prvim konturama i fragmentarno, ovo delo po svojoj dubini i finoći zapažanja i po jednostavnosti i lepoti stila predstavlјa „jednu od velikih knjiga čovečanstva” (Lanson) i spada „u najviša i najjedrija dela književne istorije” (Bogdan Popović).” Ep. Hrizostom (Vojinović)

GOSTI IZ PROŠLOSTI Simeon Kostov 2014.god,341.strana,23.cm,PRVO izzdanje,RTS Opis Istoimena emisija je jedna od slušanijih na talasima Radio Beograda zahvaljujući i ovim pričama iz naše starine, začudnim psihološko-lirskim i ispovednim portretima istorijskih ličnosti. Knjiga Simeona Kostova „Gosti iz prošlosti` spada u red onih korisnih knjiga koje, krećući se poznatom stazom iznova, potrebno i uspelo, oživljavaju vreme i prilike, ličnosti i događaje za koje sa ponosom, koji ne isključuje suštinsko nepoznavanje, često kažemo da pripadaju zajedničkom nasleđu blistave istorijsko-nacionalne prošlosti.Čitalac ovih priča, kazivanja i prikazanja nagrađen je izvanrednim umetničkim ugođajem, pitkim pričama punim novine. Ponuđen je obiljem podataka iz naše prošlosti koje neće nigde naći na jednom mestu, pogotovo ne ovako odabrane i poređane u ovoj zbirci. Knjiga je NOVA.... ---------------------------- M

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Jeremija Mitrović (Brzan, 15. avgust 1910 — Beograd, 29. oktobar 2011) bio je srpski istoričar, univerzitetski predavač, bibliograf i bibliotekar.[1] Biografija Jeremija Mitrović ređen je u selu Brzanu, Opština Batočina 15. avgusta 1910. godine. Osnovnu školu je završio u Brzanu, a gimnaziju u Kragujevcu. Diplomirao je na beogradskom Filozofskom fakultetu na grupi za istoriju 1934. godine. Radio je kao nastavnik u Trećoj beogradskoj gimnaziji, a od 1940. kao asistent na filozofskom fakultetu. Tokom rata dva puta je odstranjen sa fakulteta, a treći put 1945. godine. Mitrović je od 1948. godine počeo da radi Bibliografskom institutu u Beogradu, da bi od 1953. prešao u Narodnu biblioteku Srbije gde je i penzionisan 1970. godine. Pored knjiga, objavio je oko 200 članaka po časopisima, listovima i zbornicima.

Odlično očuvano. Format 16,5 x 23,5 cm Povez Mek Broj strana 280 Štampa Crno bela Svi čeznemo za oslobađanjem od negativnosti i dostizanjem unutrašnjeg mira, radosti i ljubavi. Proces prisutnosti nam otkriva mehanizme za oslobađanje od tuge i zavisnosti i nudi jednostavan, praktičan pristup dostizanju i održavanju unutrašnjeg mira u svetu ubrzanih promena, nemira, konflikata i haosa. Poziva nas da iskusimo svesnost sadašnjeg trenutka kao način života, kao svakodnevni prilaz životu na ovoj planeti. „Proces prisutnosti je jednostavan, direktan i praktičan priručnik koji vam pomaže da integrišete emocionalnu prošlost kako biste prestali da reagujete na nju, kako biste počeli da živite u veličanstvenom sadašnjem trenutku i da na život odgovarate! To je sloboda! To je nezavisnost!“ Dr Frenk Marfi, stručnjak za integralnu psihijatriju i autor radio-emisije Healing and Growth: Rewrite Your Script!

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Retorika Najznačajniji predratni udžbenik retorike u nas je delo komediografa i pravnika Branislava Nušića. Njegova `Retorika` je odmah stekla slavu - prvi put je objavljena 1934., a drugo izdanje je doživela već 1938. godine. Za razliku od Sterijinog, Nušićevo delo je udžbenik primenjenog besedništva. Budući da je nekoliko godina predavao retoriku na Vojnoj akademiji u Beogradu, on sastavlja sasvim praktičan priručnik, u koji unosi dosta sopstvenog pedagoškog iskustva: otud tekst nema pretenzija da predstavlja opštu teoriju proze. Glavna pitanja na koja autor obraća pažnju je analiziranje besede (njenih vrsta, osobina, funkcija, načina rastavljanja), besednika (koji mora ispunjavati određene spoljašnje uslove (izled, glas, korišćenje estikulacije, kao i unutrašnje uslove - etičku vrednost, ubeđenje,znanje, moć vladanja sobom) i auditorijum (koji deli na anonimni- masa i neanonimni homogeni i nehomogeni, kao i pozitivni, negativni i neodredjeni). Pri tom Nušić često u maniru public speaking instruktora, daje sasvim praktične savete u vezi sa ova tri osnovna elementa od kojih zavisi uspešan besednički nastup. Uz to, on ukratko izlaže istoriju besedništva i nudi bogat izbor primera najuspešnijih govora iz starog, srednjeg i novog veka. Mada su protekle mnoge decenije od jenog nastanka, Nušićeva `Retorika` još uvek predstavlja jedan od najboljih udžbenika besedništva na našem jeziku. Branislav Nušić (ime po rođenju: Alkibijad Nuša; Beograd, 20. oktobar 1864 — Beograd, 19. januar 1938) bio je srpski književnik, pisac romana, drama, priča i eseja, komediograf, začetnik retorike u Srbiji i istaknuti fotograf amater. Takođe je radio kao novinar i diplomata.[3] Najznačajniji deo njegovog stvaralaštva su pozorišna dela, od kojih su najpoznatije komedije: Gospođa ministarka, Narodni poslanik, Sumnjivo lice, Ožalošćena porodica i Pokojnik. Osim što je pisao za pozorište, radio je kao dramaturg ili upravnik u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju i Sarajevu. Branislav Nušić je u svojim delima ovekovečio svakodnevicu srpskog društva u XIX i XX veku, a njegove sociološke analize su aktuelne i u XXI veku....

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Giovanni Jervis (Firenca, 25. travnja 1933. - Rim, 2. kolovoza 2009.) bio je talijanski psihijatar. Njegov otac Guglielmo Jervis bio je upravitelj Olivettija, član talijanskog otpora tijekom Drugog svjetskog rata i zlatna medalja za vojnu hrabrost u spomen. Psihoanalizi je pristupio kroz knjigu Psihoanaliza Enza Bonaventure (Milano 1938.), koju su pratila duga čitanja Freuda. Godine 1957. Jervis je diplomirao medicinu na Sveučilištu u Firenci, a specijalizirao neurologiju i psihijatriju 1960. u Rimu. Od 1959. do 1963. surađivao je s antropologom Ernestom De Martinom u istraživanju apulijskog tarantizma te psihopatološke i kulturološke teme smaka svijeta. Godine 1968. stekao je zvanje profesora psihijatrije. Od 1966. do 1969. radio je u terapijskoj zajednici Gorizia, surađujući s psihijatrom Francom Basagliom; tijekom sedamdesetih godina tada je bio direktor Centra za mentalnu higijenu pokrajine Reggio Emilia, teritorijalne službe koja je bila alternativa hospitalizaciji u psihijatrijskoj bolnici[1][2] u kojoj je radio Giorgio Antonucci. Iz tih iskustava djelomično je proizašao njegov stav, koji su dijelili i drugi znanstvenici i koji je Franca Basagliu vidio kao glavnog promotora, o potrebi zatvaranja mentalnih utočišta[2][3]. Godine 1977., godinu dana prije proglašenja Basaglia zakona, napustio je bolnicu kako bi postao sveučilišni profesor na Sveučilištu Sapienza u Rimu, aktivnost koju je obavljao do svoje smrti. Predstavio je razna britanska i južnoafrička psihijatrijska i antipsihijatrijska istraživanja u Italiji (i autora kao što su Herbert Marcuse, Roland Laing, Dennis Chapman itd.) te je i sam bio autor brojnih knjiga o psihoanalizi. Njegov Critical Manual of Psychiatry kontinuirano se tiskao od 1975. do 1997. godine. Temu autoriteta, depresije i iluzija, a prije svega identiteta, analizirao je iz različitih kutova. U svom djelu Osvajanje identiteta on tvrdi da se potraga za identitetom mora povezati s aktualnim povijesnim okvirom u kojem se raspadaju uzori naslijeđeni iz obitelji i tradicije, te da ovu potragu karakterizira činjenica da su njezini ishodi nije sniženo. Možemo svjedočiti dubokim nejednakostima ili otvaranju novih mogućnosti identiteta.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Pál Tábori (16. studenoga 1908. – 9. studenoga 1974.), također poznat pod svojim pseudonimom Paul Tabori, [1] bio je pisac, novinar, scenarist [2] i psihoanalitičar rođen u Mađarskoj. Bio je poznat po svojim raznolikim spisima, koji su pokrivali široku lepezu tema uključujući povijest, psihologiju, popularnu znanost i beletristiku. Taborijeva djela često su karakterizirali njegov angažiran stil pisanja i njegova sposobnost da složene teme učini dostupnima širokoj publici. Život Rođen 16. studenoga 1908. u Budimpešti, u Mađarskoj, Tabori je odrastao u židovskoj obitelji. Studirao je u Beču i Berlinu, gdje je stekao doktorat znanosti. u psihologiji. Taborijevo psihološko iskustvo utjecalo je na njegova kasnija pisanja, posebice na njegov interes za ljudski um i ponašanje. Tridesetih godina prošlog stoljeća Tabori je radio kao novinar i urednik u Berlinu. Međutim, zbog uspona nacističke Njemačke i sve većeg progona Židova, bio je prisiljen pobjeći iz zemlje. Nastanio se u Engleskoj i postao britanski državljanin 1947. godine. Taborijeva književna karijera počinje u 1950-im i 1960-im godinama. Napisao je brojne knjige koje su istraživale širok raspon tema. Neka od njegovih značajnih djela uključuju Anatomiju egzila, koja je ispitivala iskustva izbjeglica i prognanika, i Prirodnu znanost o gluposti, [3] bezbrižno istraživanje ljudske ludosti. Napisao je i nekoliko povijesnih djela, kao što su Bizantska pozadina prvog križarskog rata i Sultanova budala, biografija mađarskog putnika u Osmanskom Carstvu. Osim toga, Tabori je zašao u područje fikcije, stvarajući romane i drame. Njegov roman Zelena kiša [4] bavio se holokaustom, odražavajući njegovu osobnu povijest i iskustva. Tabori je za pozornicu adaptirao i djela drugih autora, među kojima i drame Franza Kafke. Osim svoje spisateljske karijere, Tabori je radio kao psihoanalitičar i bio je član Britanskog psihoanalitičkog društva. Njegovi psihološki uvidi često su nalazili put do njegovih djela, dodajući dubinu i razumijevanje njegovim istraživanjima različitih tema. Paul Tabori preminuo je u Londonu 9. studenog 1974. godine.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Dokumenti sadasnjice Leo Mates (Osijek, 24. decembar 1911 — Beograd, 9. septembar 1991) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije. Biografija Rođen je 24. decembra 1911. godine u Osijeku, u jevrejskoj porodici.[1] U Zagrebu je završio gimnaziju i studirao tehniku. Još kao đak viših razreda gimnazije, učestvovao je u revolucionarnom omladinskom pokretu, a za vreme studija bio je jedan od rukovodilaca studentskog pokreta na zagrebačkom Univerzitetu. Od 1937. godine bio je član Centralnog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku. Zbog revolucionarne aktivnosti u razdoblju od 1933. do 1941. godine, bio je sedam puta hapšen, izveden pred Sud za zaštitu države i 26. decembra 1939. godine konfinovan u zatvor u Lepoglavi. Nakon okupacije zemlje aprila 1941. godine, kao član Mesnog komiteta KPJ za Zagreb, radio je na organizaciji ilegalne štampe do početka 1942, kada se pridružio Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije, gde je bio na raznim vojnim i političkim dužnostima. Posleratni period Od 1945. godine bio je glavni urednik Tanjuga, nakon čega je radio u diplomatiji. Među ostalim, bio je savetnik Ambasade FNR Jugoslavije u Londonu, ambasador u SAD-u (od marta 1954) i stalni predstavnik Jugoslavije u Organizaciji ujedinjenih nacija (OUN). Od septembra 1958. do 1961. godine bio je generalni sekretar predsednika Jugoslavije, a nakon toga pomoćnik Saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ, Koče Popovića. Bio je i direktor Instituta za međunarodnu politiku i privredu u Beogradu, od 1962. do 1972. godine, poznati stručnjak za međunarodne odnose i autor više knjiga, od kojih su najznačajnije „Nesvrstanost“ (1970) i „Politika supersila i oružje“ (1988).[2] Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih i inostranih odlikovanja. Bio je oženjen Ljubinkom Valjarević, sa kojom je imao dva sina. Preminuo je 9. septembra 1991. godine u Beogradu. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Fali prednja stranica, sve ostalo uredno! Crtezi, projekti za mozaik i tepiseriju Mladen Srbinović (Sušica kod Gostivara, 29. novembar 1925 — Beograd, 12. maj 2009)[1] bio je srpski slikar, akademik SANU i profesor Univerziteta u Beogradu. Biografija Mladen Srbinović rodio se 1925. godine u Sušici kod Gostivara. Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Beogradu. Studirao je slikarstvo na Akademiji likovnih umetnosti od 1947. do 1951, a postdiplomske studije završio je 1953. godine. Za asistenta u Akademiji likovnih umetnosti bio je izabran 1953. kada je izabran i za člana ULUS-a. Penzionisan je u zvanju redovnog profesora Fakulteta likovnih umetnosti 1988. godine. Prvi put je izlagao 1948. na Izložbi radova studenata Akademije likovnih umetnosti, a samostalno 1952. godine u Grafičkom kolektivu. Pored mnogih samostalnih i grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu, predstavljao je jugoslovensku umetnost na brojnim izložbama. Bio je član Grafičkog kolektiva i grupe Samostalni (od 1952), i jedan od osnivača i članova Decembarske grupe(1955). Izdao je dve grafičke mape (1953. i 1955), inspirisane stihovima Lorke. Uporedo sa slikarstvom i grafikom od 1960. počeo je da radi mozaike i predloške za tapiserije koje su realizovane i izlagane. Izradio je u mozaiu: zid u svečanoj sali Saveznog izvršnog veća (1962), dve zidne kompozicije u Historijskom Muzeju u Sarajevu(1966), dva ciklusa zidnih mozaika(1971.i 1988), i 17 podnih mozaika (1985), u svečanoj dvorani Skupštine opštine Kruševac, zidne mozaike u Medicinskom centru Gamzigrdske banje (1975), mozaičku kompoziciju u svečanoj sali fabrike Prvi maj u Pirotu(1978, uništena u požaru 1992), dva mozaika u zgradi Radio-televizije Beograd u Košutnjaku(1979), dva mozaike za crkvu Sv. Nikole u Rumi (1985), mozaik na pročelju Investbanke u Beogradu (1989) i mozaičke ikone za oltarsku pregradu u manastiru Žiči (1993). Radio je i vitraže za Svečanu dvoranu Skupštine opštine Kruševac. Izabran je 1981. godine za dopisnog, a 1988. za redovnog člana Srpske akademije nauke i umetnosti, a 1997. godine je izabran i za člana Makedonske akademije nauka i umetnosti.

Knjiga koja podstiče roditelje da se na komunikacijski jasan način sporazumevaju sa svojom decom. U prvom delu su pravila komunikacije, primenljiva za sve uzraste dece, a u sledećim poglavljima kako, primenjujući upravo ta pravila, sa decom razgovarati o različitim “osetljivim” temama kao što su: promene u porodici, stres škole, seksusalnost, iskušenja puberteta… Zašto je komunikacija sa decom, uopšte, toliko važna? Pozivajući roditelje na razgovor, dete neretko poziva u pomoć. Otvara vrata. Na roditeljima je da to prepoznaju i da ta vrata stalno drže otvorena ili barem odškrinuta. Naime, ako dobra komunikacija izostane, dete će vremenom prestati da očekuje da u roditeljima ima odgovarajuće sagovornike, prestaće da im se poverava, izbegavaće kontakt. Ona odškrinuta vrata se tada zatvaraju, u mnogim slučajevima zauvek. Komunikacija se uči vežbanjem. Počnite odmah. Izdavač “Hajde da pričamo o…” – Samizdat B92 DA LI STE ONAKAV RODITELJ KAKAV ŽELITE DA BUDETE? DA LI MISLITE DA MOŽETE BITI BOLJI? DA LI BI VAM UMEĆE KOMUNIKACIJE POMOGLO DA POSTANETE TAKAV RODITELJ? Naš uticaj na decu je svakodnevni proces. Način na koji se ponašamo prema deci formira njihove emocije, utiče na njihove postupke, oblikuje njihove osobine. Kakav će životni stav vaše dete imati zavisi upravo od vas i od poruka koje mu komunikacijom prenosite. Pozivajući vas na razgovor, dete neretko poziva u pomoć. Otvara vrata. Na vama je da to prepoznate i da ta vrata stalno držite otvorena, ili barem odškrinuta. Međutim, komunikacija s decom često se svodi na niz nesporazuma i grešaka tipa „izgubljen u prevodu“, jer ono što ste mislili – niste rekli, a ono što su deca čula – niste ni pomislili. Zato, ukoliko dobra komunikacija kao način vašeg međusobnog sporazumevanja izostane, dete postepeno gubi nadu da u vama može imati odgovarajućeg sagovornika. Prestaće da vam se poverava ili da vas pita za mišljenje, a u pokušaju da izbegne neku od vaših kritika pribegavaće lažima. Ona odškrinuta vrata se tada zatvaraju, u mnogim slučajevima – zauvek. Komunikacija se uči. Vežbajte. Počnite odmah. O AUTORKI Jelena Holcer je diplomirani pedagog sa dvadesetpetogodišnjim radnim iskustvom koje obuhvata poslove u školama i predškolskim ustanovama, izdavačkim kućama, radio i TV stanicama. Kao urednik programa za mlade u Umetničko-poslovnom centru „Vuk Karadžić“, pedagog Građevinsko-tehničke škole u Beogradu, pedagog u Privatnoj predškolskoj ustanovi „Studio za decu Zmaj“ i urednik u izdavačkoj kući „Encobook“ stekla je iskustvo koje i danas primenjuje kao direktor „Škole za roditelje“. Bila je koordinator istraživačkog omladinskog tima Radio Pingvina, stručni saradnik u dnevnim novinama Danas, autor i urednik rubrike „Roditeljstvo“ na sajtu B92, urednik i voditelj emisije Radio Beograda „To sam ja“, stručni saradnik televizijskih emisija „Snovi u boji“, „Putokaz“, RTS-a, „Odrastanje“ Radija B92. Autor je i koautor 15 knjiga za decu i roditelje koje su nagrađivane i prevođene na više stranih jezika. Neke od njih su: „101 način da pokažete detetu da ga volite“, „Putovanje kroz znanje – 100 pitanja i odgovora“, „Uspešan roditelj – uspešno dete“, „Uspešno učenje“, „Priručnik za bebisiterke i roditelje“, „Kako reći NE“, „Razvesti se ili ne: 100 najčešćih pitanja i odgovora“ i društvene igre „U redu je“. Jelena Holcer je stručni saradnih mnogih stručnih i popularnih časopisa (Magazin Mama, Sensa, Prosvetni pregled...). Autor je programa „Komunikacijske veštine“, „Umeće odrastanja“, „Umeće roditeljstva“. Direktor je „Škole za roditelje“ u Beogradu. GMRA.6