Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Anatomski atlas I - III Dr. Ferenc Kiss Dr. Janos Szentagothai Dr. Ferenc Kiss (B. Nagyszalonta, 7. rujna 1899. – D. Budimpešta, 6. travnja 1966.) Dekan: 1941./42.-1942./43., 1945./46. Rođen je u obitelji sa sedmero djece, otac mu je bio krojač. Gimnaziju je završio u rodnom gradu iu Székelyudvarhelyju. Nakon studija medicine u Kolozsváru, diplomirao je 1913. Još kao student medicine, radio je na Institutu za deskriptivnu i regionalnu anatomiju od 1909. do 1917., najprije kao plaćeni demonstrator, zatim plaćeni pripravnik od 1. veljače 1911. kao drugi lokum docent od 1. ožujka 1912., drugi docent od 1. siječnja 1914. i konačno prvi docent od 1. travnja 1917. do 1. rujna 1917. U međuvremenu je tijekom Prvoga svjetskog rata dva puta pozvan na služenje vojnog roka, prvo u Kolozsváru, zatim u Szatmáru. Radio je kao asistent na Institutu za anatomiju u Budimpešti 1917., zatim kao viši predavač od 1919. Bio je privatni docent regionalne anatomije 1924. Njegov brak povezao ga je sa Szegedom, gdje je imenovan profesorom ordinarijem i voditeljem Instituta. anatomije i histologije 1929. Zamoljen je da se vrati u Budimpeštu 1934. gdje je od 1. kolovoza postao voditelj 1. Instituta za anatomiju. Nakon stupanja na dužnost bio je uključen u dugi sukob s kolegom iz Debrecena, Tivadarom Huzellom, oko toga kako podijeliti dva instituta za anatomiju. Ferenc Kiss vodio je i Drugi institut za anatomiju između 1946. i 1950. godine. Njegova glavna briga bila je komparativna anatomija vegetativnog živčanog sustava i provodio je osnovna istraživanja funkcionalne neuroanatomije. Njegova studija o funkcionalnoj cirkulacijskoj anatomiji zdjeličnih organa smatrana je epohom, čime je utemeljila istraživanje mikrocirkulacije u Mađarskoj. Autor je osam udžbenika. Anatomski atlas koji su izradili on i János Szentágothai objavljen je na 14 jezika. Kao rezultat brojnih putovanja, imao je opsežne međunarodne odnose. Putovao je 1912. u Frankfurt, Köln i London, zatim ponovno u Njemačku i Englesku 1920., da bi 1930. uslijedila putovanja u Francusku i Englesku. U SAD-u je proveo šest mjeseci 1947./48. Nakon dulje stanke odlazi 1963. na jednogodišnje studijsko putovanje u Englesku, SAD, SR Njemačku, Francusku i Švicarsku, ali dva mjeseca boravi iu Sovjetskom Savezu. Bio je član uredništva Acta Anatomica, Basel između 1946. i 1966., i Excerpta Medica, Amsterdam, između 1947. i 1966. Dobitnik je Prix l`allemand od Francuske akademije 1932. za članak koji je objavljen 11. godina ranije. Dobio je nagradu Fauvelle od Francuskog antropološkog društva 1934. Bio je član brojnih znanstvenih društava, npr. Društva Korányi Sándor, izabran je za počasnog člana Transilvanskog muzejskog društva i Rumunjskog medicinskog društva Kolozsvár 1932. Bio je registriran kao član Société d`Anthropologie de Paris, Association des Anatomistes (1934.-), Kraljevskog medicinskog društva (1957-) i Znanstveno društvo za nuklearnu hematologiju (1965-). Utemeljio je 1944. Udrugu slobodnih crkava, potom je postao njezin predsjednik. Nagrađen je srebrnom ocjenom Kossuthove nagrade 1952., a iste je godine proglašen doktorom medicinskih znanosti. Srebrni stupanj Reda rada dobio je 1959. i 1961. Dva puta je biran za dekana Medicinskog fakulteta u Budimpešti. (Glavna djela: Anatomisch-histologische Untersuchungen über die Erektion. U: Z. Anat. EntwickI. - Gesch. 1921.; Anatomija ljudskog tijela, svezaci 1-3 /koautor János Szentágothai/., Bp., 1951. , 34 izdanja, objavljeno na engleskom, njemačkom, ruskom i španjolskom., Systematic Anatomy. /sa koautorima/ svezaci 1-2. Bp., 1953. u 9 izdanja; Inervacija kolagenskih vlakana /koautor A. Láng/ U: Neurological Review/Ideggyógyászati Szemle 7: 73-74, 1954.; Regionalna anatomija 9. izdanje Bp., 1967.) János Szentágothai FRS[1] (31. listopada 1912. – 8. rujna 1994.) bio je mađarski anatom, dobitnik Kossuthove nagrade, profesor, član parlamenta i predsjednik Mađarske akademije znanosti. Otac mu je bio dr. med. Antal Géza, pradjed je bio Alexander Lumniczer (čiji je šogor bio Schöpf-Merei Ágost). Generalna skupština UNESCO-a odlučila je da će 2012. godina biti posvećena obilježavanju 100. rođendana Jánosa Szentágothaija. Biografija Rođen je kao János Schimert, u Budimpešti 1912., od dr. Gustava Schimerta i Margit Antal, u obitelji liječnika.[13] Potjecao je od transilvanijskih Sasa s očeve strane i Székelyja s majčine strane.[14] Primljen je u njemačku gimnaziju u Budimpešti 1930. godine, a primljen je i na Medicinski fakultet Sveučilišta Peter Pázmány. U istom mjestu studirala su i četiri brata. Doctors je svečano otvoren 1936. godine. Obitelj Dana 7. lipnja 1938. oženio se Alice Biberauer, koju je upoznao u studentskoj udruzi Pro Christo. Imali su tri kćeri, Catherine (1939.), Clare (1941.) i Mariju Christinu (1951.), od kojih su sve tri ušle u područje medicine.[15] John Szentágothai, brat četiri liječnika, živio je u Sjedinjenim Državama i Njemačkoj. U slobodno vrijeme sa zadovoljstvom petljajući u Révfülöp vikend na istom posjedu s biljkama. Akademska karijera Schimert je započeo studij medicine na Medicinskom fakultetu Sveučilišta u Budimpešti 1930. godine, a na prvoj godini ga je prihvatio profesor Mihály Lenhossék kao studenta istraživača na Odsjeku za anatomiju. Doktorirao je 1936. i nastavio predavati u Budimpešti, postavši izvanredni profesor 1942. Tijekom Drugog svjetskog rata (karpaszományos) bio je liječnik, zrakoplovac i ratni zarobljenik. Vratio se 1946. Potom je pohađao Medicinski fakultet Sveučilišta u Pečuhu, gdje je kasnije bio pročelnik Katedre za anatomiju. Nakon rata ponovno se bavi proučavanjem vestibularnog sustava i bavi se temom neuroendokrinologije. Tijekom studija u Pečuhu bavio se inovativnim radom na polju neuroanatomije. Godine 1948. izabran je za dopisnog člana Mađarske akademije znanosti. Godine 1961. pokrenuo je odjel za elektronsku mikroskopiju u istraživanju mozga u Mađarskoj. Godine 1963. vratio se u Budimpeštu kako bi vodio Katedru za anatomiju Medicinskog fakulteta Sveučilišta Semmelweis. Tu se uglavnom bavio malim mozgom i funkcioniranjem kore velikog mozga. Osim toga, provodio je eksperimentalna istraživanja refleksnih mehanizama leđne moždine i moždanog debla. Godine 1967. izabran je za redovitog člana Mađarske akademije znanosti. Vodio je Katedru do 1977. godine, a 1986. službeno se povukao iz nastave. Ferenc Kiss, poznat po radu izrađenom za atlas ljudske anatomije, nacrtao je svoj udžbenik koji je preveden na trinaest jezika i imao više od stotinu izdanja. Proglasio je da je upola mlađi od većine ljudi koji govore o razvoju od godine i pol, a to će morati komunicirati najvažniji čimbenik. Javna karijera Godine 1956. u Pečuhu je bio predsjednik Revolucionarnog komiteta intelektualaca. U javni se život vratio tek 1973., kada je izabran za potpredsjednika Mađarske akademije znanosti. Četiri godine kasnije postao je njegov predsjednik te stoga napustio mjesto pročelnika odjela Sveučilišta. Godine 1985. ušao je u parlament kao član Predsjedničkog vijeća Mađarske Narodne Republike. Bio je (kasnije član njegova ukidanja) uključen u rad Mađarskog demokratskog foruma tijekom tranzicije. Bila je članica Odbora za vanjske poslove. Szentágothai i njegova žena pokopani su u Budimpešti.

ESPERANZA ECM003B PUMPA ZA DOJKU 2 U 1 RUČNA + ELEKTRIČNA Esperanza 2 u 1 je obavezan uređaj za svaku mamu koja doji. Omogućava Vam da izlučite mleko na brz i udoban način. Učinkovito podržava i kontolira dojenje, štiti grudi od zastoja i olakšava hranjenje. Pumpa za dojku nudi 5 podešavanja nivoa stimulacije i 9 podešavanja nivoa pumpe. Možete ih koristiti za prilagođavanje performansi pumpe za dojke Vašim individualnim potrebama. Esperanza pumpa za dojku je veoma tiha čak i kada radite u režimu napajanja, tako da nećete probuditi dete dok vadi mleko. 3 dostupna načina napajanja (USB utičnica, batterija i jedinica za napajanje) omogućiće Vam da koristite našu pumpu za dojenje kod kuće, u bolnici, na poslu ili u pokretu. Set 2 u 1 sadrži dodatnu ručnu pumpu pomoću koje možete izvlačiti mleko kada nije moguće koristiti električnu pumpu. ESPERANZA ECM003B PUMPA ZA DOJKU 2 U 1 RUČNA + ELEKTRIČNA 2 u 1 sistem (električni i ručni) 3 vrste napajanja: USB punjenje/ napajanje mrežom / 4 x 1,5V AA batterije (alkalne baterije nisu uključene). Napon (ulaz): 100 - 240V (AC~) 50 / 60Hz. Napon (izlaz): 5V (DC) 1,0 A Maksimalni pritisak usisavanja: 0,32bar. Upotreba intervala: 30 minuta ON (Uključeno) / 30 minuta OFF (Isključeno). Veliki LCD displej. 2 radna načina: stimulacija i usisavanje. 9 nivoa usisavanja. 5 nivoa stimulacije. Veliki LCD displej. Super miran u radu. Bočica mleka od 150ml. Prijatan masažni jastuk za kožu. Usisni levak visoke efikasnosti. Bisphenol A - BPA Free Prirodni efekat usisavanja za bebe.

LEKCIJE IZ SVAKODNEVNICE ZA POSLOVNI SVET BUDUĆNOSTI! Komunikacija je jedan od najosnovnijih elemenata poslovanja, bilo da je reč o istraživačkom timu koji prikuplja dokaze o tržišnim trendovima ili se radi o inspirativnom vođi koji vodi kompaniju prema ispunjavanju zajedničkih ciljeva. Efikasna komunikacija je ključna za uspeh organizacija i pojedinaca, a neefikasna komunikacija često je uzrok manjih greški, velikih strateških zabluda i katastrofalnih neuspeha. Bez obzira na profesiju kojom se želite baviti, sposobnost komuniciranja će biti ključna veština – i veština koju će poslodavci od vas očekivati kada uđete na tržište radne snage. Suvremena poslovna komunikacija već je dve decenije vodeći udžbenik iz te oblasti, a ističe se najmodernijim analizama koje će studente uspešno pripremiti za poslovnu praksu. Dok drugi udžbenici izdaju nova izdanja koja nisu u skladu s godinom u kojoj izlaze, Bovée i Thill pružaju znanje iz realnog sveta današnjice i budućnosti. Autori kontinuirano nude praktične savete i obrađuju relevantne teme u modernom komuniciranju, kao što je upotreba društvenih mreža, blogova, Twitter-a i ostalih savremenih komunikacijskih alata u poslovnom okruženju. Svako poglavlje završava se vežbama i aktivnostima koje podržavaju pojedinu temu, pa se za razliku od stručnih izdanja, ova knjgia bavi savremenim komunikacijskim alatima koji pripremaju za stvarnu praksu poslovnog komuniciranja. Sadržaj pokriva širok spektar tema koje su važne za efikasnu poslovnu komunikaciju, kao i komuniciranje u kontekstu kulturalnih različitosti. Iako je zbog celovitosti i detaljnog uvida u različite teme poslovnog komuniciranja knjiga prvenstveno namenjena studentima ekonomskih nauka i menadžmenta, Business Communication Today takođe može biti korisna literatura naučnim i stručnim radnicima koji se bave ekonomijom, ali i svima koji žele izbrusiti svoje komunikacione veštine. Primenljivost ovog dela na širu javnost potvrđuju poglavlja koja govore o oblikovanju biografija, pisanju izveštaja ili vođenju intervjua, kao i sastavljanju rutinskih, negativnih, pozitivnih i podsticajnih poruka. Kad se tome dodaju didaktički elementi na kraju svakog poglavlja koji donose sažetke sadržaja i testiraju znanje i primenu novih znanja i veština, evidentno je da se delo bavi važnim temama za efikasno poslovno komuniciranje. Kratak sadržaj Razumijevanje osnova poslovne komunikacije Primjenjivanje procesa pisanja u tri koraka Sastavljanje kratkih poruka Popunjavanje poruka kvalitetnim informacijama Planiranje, pisanje i ispunjavanje izvještaja i prijedloga Izrada i provođenje usmenih i internetskih prezentacija Sastavljanje poruka za zaposlenje i intervjui za zapošljavanje COURTLAND L. BOVÉE i JOHN V. THILL već su dve decenije vodeći autori udžbenika i milionima studenata su pokazali put u ekonomiju i poslovno komuniciranje. Njihovi nagrađivani tekstovi ističu se proverenim pedagoškim pristupom, opsežnom upotrebom savremenih studija slučajeva, stotinama primera iz stvarnog života, privlačnim stilom pisanja, temeljnim istraživanjem i jedinstvenom integracijom štampanih i elektronskih izvora. Svako novo izdanje odražava predanost autora kontinuiranom dorađivanju i usavršavanju, posebno u pogledu oblikovanja najnovijih praksi u poslovanju i upotrebi tehnologije. Profesor Bovée ima 22 godine predavačkog iskustva na Grossmont College u San Diegu, gde je dobio titulu počasnog profesora, kao i zvanje počasnog rukovodioca C. Allen Paul. Thill je istaknuti komunikacijski konsultant koji je radio s organizacijama u rasponu od multinacionalnih kompanija iz Fortune 500 do preduzetničkih, tek pokrenutih firmi. Pre je bio zaposlen u Pacific Bell-u i u Texac-u. Uz to su i vlasnici najposećenije Internet stranice na svetu koja se bavi temama poslovne komunikacije: www.businesscommunicationblog.com.

Lepo očuvano Kao na slikama Zagreb 1951 prvo izdanje Zvonimir Kulundžić (Osijek, 16. siječnja 1911. – Zagreb, 27. prosinca 1994.), bio je hrvatski publicist, književnik, književni kritičar, bibliolog i povjesničar. Životopis Zvonimir Kulundžić rodio se 1911. godine Osijeku u obitelji poštanskog činovnika i lokalnog političara, pravaša a kasnije zajedničara, Ferde Stražimira Kulundžića. Otac Zvonimira Kulundžića bio je i sam pisac pjesama, basni i mnogobrojnih političkih članaka i satira i iza sebe je ostavio osamdeset pjesama objavljujući ih u zadarskoj Hrvatskoj, karlovačkom Ljiljanu, zagrebačkom Trnu, zagrebačkoj Nadi, novosadskom Bršljanu, subotičkom Nevenu, slavonskobrodskoj Posavskoj Hrvatskoj i drugim tadašnjim časopisima i listovima.[2] Sestra Zvonimira Kulundžića, Nada Kulundžić (udata Štark), bila je hrvatska komunistkinja i ubijena je u Logoru Stara Gradiška 1945. godine[2] a kasnije je proglašena Narodnim herojem u bivšoj Jugoslaviji i po njoj je nazvana tvornica čokoladnih i slastičarskih proizvoda u Zemunu, Nada Štark (sadašnji Soko Štark).[3][4] Zvonimir Kulundžić djetinjstvo i mladost proveo je u Osijeku gdje je završio pučku školu i gimnaziju. U rodnom gradu počeo je pisati još kao srednjoškolac, početkom 1930-ih. Za svoje dramske tekstove dobio je dobre kritike okarakterizirane kao djela `snažne bezobzirnosti u otkrivanju negativnih društvenih relacija`.[5] Novinarstvom se počeo baviti 1933. godine i tijekom godina surađivao je u mnogim listovima i časopisima kao što su Hrvatsko pravo, Danica, Dom i škola, Studentske novine.[5] Godine 1934. zaposlio se kao korektor i administrator tvorničkog lista Borovo u tvornici obuće `Bata` i tu je radio do sredine 1935. godine kada je morao napustiti taj posao.[5] Godine 1936. pokrenuo je vlastiti tjedni list Hrvatski narodni glas koji je izašao u samo četiri broja, ne mogavši bez ičije potpore opstati.[2] Od 1937. do 1941. godine službovao je u Ministarstvu pošta i u državnoj tiskari u Beogradu.[1] Godine 1944. priključio se partizanima, u Drugu proletersku diviziju, a potom je od 1945. godine u Beogradu radio u Centralnom odboru Jedinstvenih sindikata Jugoslavije.[5] Nakon što je utemeljio nakladni odjel u Centralnom odboru Jedinstvenih sindikata Jugoslavije, uređivao je njegova izdanja do 1947. godine.[1] Taj posao glavnoga urednika obavljao je sve do kraja 1947. godine kada je otišao raditi u Zagreb, u Nakladni zavod Hrvatske.[5] Potom je deset godina radio kao novinar i urednik u Zagrebu, od 1948. do 1958. godine, a zatim postao je profesionalni publicist.[1] Objavio je brojne opsežne studije o poznatim hrvatskim osobnostima (npr. Stjepan i Antun Radić, Eugen Kvaternik, Mihovil Pavlek Miškina, Slavko Kolar, Miroslav Krleža), te o hrvatskoj kulturi i historiografiji. Predmetu je prilazio činjenično, nekad emocionalno. Potaknuo je mnoga hrvatska kulturološka i politička pitanja i polemike. Uredio je Sabrana književna djela Mihovila Pavleka Miškine (1968., u 4 knjige), Slavka Kolara (1970. i 1971., u 6 knjiga), te izabrana djela Stjepana Radića, pod naslovom Politički spisi (1971.), koja sadrže Radićevu autobiografiju, članke, govore i rasprave. U velikom Kulundžićevom opusu ostaje znamenito postavljanje i dokazivanje teze kako je u Kosinju postojala tiskara u kojoj su se otiskivale hrvatske inkunabule, misali i brevijari. Po njoj je prva tiskana knjiga u Hrvata, Misal po zakonu rimskoga dvora, od 22. veljače 1483. godine, tiskana u Kosinju, u Lici. U svojoj knjizi Kosinj: kolijevka štamparstva slavenskog juga dao je mnoge tvrdnje čime je podrijetlo tiskanja prve hrvatske inkunabule svrstao upravo u Kosinj, odnosno Kosinjski Bakovac, malo mjesto kraj Perušića, u Lici. To je ujedno bila i najstarija tiskara na cijelom slavenskom jugu.[6] Otkrio je i prvu prozu Marka Marulića na hrvatskome jeziku, stariju od njegove Judite, ustvari prijevod srednjovjekovnoga Kempenčeva djela De imitatione Christi i priredio ga je zajedno s Julijem Derossijem, te je objavljeno pod naslovom Od naslidovanja Isukarstova i od pogarjenja tašćin segasvitnjih: s latinskoga jezika preveo na hrvatski 20. lipnja 1500. Marko Marulić,[7] 1989. godine. Kulundžićeva bibliološka studija Knjiga o knjizi (1951.) jedno vrijeme bila je sveučilišnim udžbenikom.[8] Zbog svoje polemičnosti, nemirenja s postojećim stanjem, nepodilaženja autoritetima i nadasve nedodvoravanju ljudima na vlasti nazvan je Quercus croaticus incorruptibilis et indelebilis (Hrvatski hrast, nepotkupljiv i neuništiv) i pod tom je metaforom uveden i u Hrvatskom političkom leksikonu Hrvoja Šošića. Umro je u Zagrebu, 27. prosinca 1994. godine. Pokopan je na zagrebačkome groblju Mirogoju.[9] Djela Knjige Odgoj i ulica, Osijek?, 1933.[10] Misli o knjigama, članci, Osijek?, 1934.[10] 15 mjeseci kod Bat`e: što sam vidio, čuo i doživio kod Bate: sudbina ljudi na amerikanskoj vrpci: premien sistem, Biblioteka Problem Bata. Kolo I. Knjiga 1. (Urednik, izdavač i vlasnik Zvonimir Kulundžić. Osijek, Štampa A. Rott, Osijek, 1935.), (2. izdanje iste godine).[11] Kako se korumpira javna riječ: Bata i naša štampa., Biblioteka Problem Bata. Kolo 1. Knjiga 2. (Urednik, vlasnik i izdavač Zvonimir Kulundžić, Osijek, Štampa Petar Kes, Osijek, 1935).[11] Papir, Beograd, 1947. Kako izgleda naša zemlja, Zagreb, 1948. (dva izdanja) Kroz istoriju pisanja, Zagreb, 1948. Ljudski govor i jezici, Zagreb, 1949. Prirodne sile mijenjaju lice Zemlje, Zagreb, 1950. Ante Radić i klerikalci, Zagreb, 1951. Knjiga o Knjizi, Zagreb, 1951. (2. iz osnove prerađeno i znatno prošireno izd. 1957.) Razgovor neugodni naroda književnoga, Zagreb, 1952. Kako je postala knjiga, Beograd, 1955. Put do knjige, Zagreb, 1959. Problem najstarije štamparije na slavenskom jugu: (Kosinj 1482-1493), Zagreb, 1959. (posebni otisak: Narodna knjižnica ; br. 1, 1959. Str. 21. – 28.) Kako nastanala knigata, Skoplje, 1960. Kosinj: kolijevka štamparstva slavenskog juga, Zagreb, 1960. Ljepota knjige: u opusu Ljube Babića, Zagreb, [1960?] (posebni otisak: Bulletin odjela VII. za likovne umjetnosti JAZU, 8(1960), br. 2 i 3. Str. 189. – 196.) Na ruševinama prve naše štamparije u Kosinju, Gospić, 1960. (posebni otisak: Lički kalendar ; god. 1961. Str. 113. – 122.) Egzotične knjige u našim muzejima i kolekcijama, Zagreb, 1961. (posebni otisak: Narodna knjižnica, str. 89. – 103.) Đačka trilogija, (Drame, napisane trideset godina ranije kao književni prvijenci) Osijek, 1962. Atentat na Stjepana Radića i njegova prava pozadina, Zagreb, 1962. (posebni otisak iz tjednika Slobodni dom) ↓1 Kosinj i perspektive koje on otvara pred našom historiografijom, Gospić, 1964. (posebni otisak: Dostignuća: časopis za školstvo, prosvjetu i kulturu ; god. I, br. 2, 1964. Str. 11. – 27.) Atentat na Stjepana Radića, Zagreb, 1967. Gutenberg und sein Werk im Slavischen Süden, Inauguralrede zur 500-Jahr-Feier von Gutenberg Tode, Mainz, 1964. Mi sami protiv sebe, Osijek, 1964. Dva priloga o Kosinju, Gospić, 1965. (posebni otisak: Dostignuće: časopis za školstvo, prosvjetu i kulturu ; god. II, br. 1-2, 1965., str. 23. – 34.) Problematika najstarijeg hrvatskog štamparstva, Rijeka, 1966. Faktografija o Slavku Kolaru, Zadar, 1966. (posebni otisak iz časopisa Zadarska revija br. 6/1965. i br. 3/1966.) Glagoljaška štamparija XV-XVI stoljeća Kosinj-Senj-Rijeka, Senj, 1966. (posebni otisak: Senjski zbornik II ; 1966. Str. 167. – 304.) Nekoliko neophodnih o Kosinju, Rijeka, 1966. (posebni otisak: Jadranski zbornik, Prilozi za povijest Istre, Rijeke, Hrv. primorja i Gor. kotara, sv. VI. Str. 419. – 458.) Zgodovina Knjige, Ljubljana, 1967. Miškina: presjek kroz stvarnost hrvatskog sela od Khuena do Poglavnika, Koprivnica, 1968. Politika i korupcija u Kraljevskoj Jugoslaviji, Zagreb, 1968. Govor na svečanosti proglašenja `Godine Slavka Kolara`, Zagreb, 1969. (posebni otisak: Agronomski glasnik ; god. XXXI, br. 8-9. Str. 615. – 626.) Tragedija hrvatske historiografije: o falsifikatorima, birokratima, negatorima, itd... itd... hrvatske povijesti, Zagreb, 1970., (2. pop. i proš. izd. 1970. ↓2) Živi Radić, U povodu stote obljetnice rođenja Stjepana Radića, Zagreb, 1970. (tri izdanja) Govor nad grobom Slavka Kolara prigodom svečanog sađenja breze u Zagrebu 1. prosinca 1969. godine, Zagreb, 1970. (posebni otisak: Agronomski glasnik ; br. 3/4, str. 241. – 245.) Yugoslavia, Hamburg, [1972?] (posebni otisak: The Book Trade of the World, sv. 1: Europe abd International Sections, 1972. Str. 523. – 534.) Tri priloga o Anti Kovačiću, Zagreb, 1973. (posebni otisak: Republika ; god. 39/1973., br. 10. Str. 1058. – 1069.) Politika in korupcija v Kraljevi Jugoslaviji, Ljubljana, 1973. Gutenberg und sein Werk im slawischen Sueden = Gutenberg i njegovo djelo na Slavenskom jugu, Mainz, 1973. Pronalazak izgubljenog djela Marka Marulića na hrvatskom jeziku starijeg od `Judite`, Zagreb, 1976., (posebni otisak iz časopisa Republika, god. XLII, br. 6 - Zagreb, svibnja 1976.) Slavko Kolar i njegovo vrijeme, Zagreb, 1977. Ta rič hrvacka: starinska naša draga... ča zvoni kroz stolića, knjiga I, Zagreb 1977., knjiga II, Zagreb 1979. Stjepan Radić, Povodom 50. obljetnice smrti, Zürich, 1978. Problematika autografa Marka Marulića, Zagreb, 1979., (posebni otisak iz knjige Ta rič hrvacka,..., knj. 2 /1979., suautor Željko Sabol) Stjepan Radić danas, Povodom 50. obljetnice smrti, München, 1980. O Krležinoj religioznosti: odlomak iz oveće knjige u pripremi `Krleža bez auerole i fanfara`, Zagreb, 1982. (posebni otisak: Marulić ; god. 15, br. 1, siječanj 1982. Str. 17. – 44.) 500. obljetnica Kosinjskog Misala - prve hrvatske tiskane knjige: 1483-1983, Zagreb, 1983. Prepotencija i arogancija: još jedan žalosni prilog o antikosinjskoj raboti, Zagreb, 1984. (posebni otisak: Marulić, god. XVII, br. 1 i 3, siječanj i svibanj 1984. Str. 80. – 90., 389. – 406., 64. ↓3) Stara hrvatska knjiga u svjetskom kontekstu, Zagreb, 1986. Stjepan Radić und die kroatische Bauernpartei im Kampf für Freiheit und Demokratie, Zürich-Zagreb, 1988. Tajne i kompleksi Miroslava Krleže: koje su ključ za razumijevanje pretežnog dijela njegova opusa, Ljubljana, 1988. i 1989. Stjepan Radić i njegov republikanski ustav: u povodu šezdesete obljetnice smrti 8. kolovoza 1988., Zagreb, 1989. (2. izd. Azur Journal, Zagreb, 1991.) Odgonetavanje `Zagonetke Rakovica`: zaboravljeni hrvatski seljački tribun Petar Vrdoljak - prethodnik Stjepana Radića za pola stoljeća, Zagreb, 1994. Gramofonska ploča i kaseta `Stjepan Radić 1871-1971` Autorov esej na ovitku ploče. Sadržaj: Govor Stjepan Radića na sudbonosnoj noćnoj sjednici Narodnog vijeća 24. XI. 1918., čita Zlatko Crnković; Hrvatska narodna molitva Josipa Canića i Stjepana Radića; Narodnom geniju Rudolfa Matza izvode Hrvatskia seljačka pjevačka društva Sljeme (Šestine) i Podgorac (Gračani) i Hrvatsko kulturno prosvjetno društvo Prigorec (Markuševec), dirigent Mirko Cajner; Tužaljka za Stjepanom Radićem (narodna) izvode seljanke Marta Matanović i Manda Mikić; Pogibija Radić Stipana (narodna) izvodi na guslama Zvonko Nuić. Urednik Zvonimir Kulundžić, Jugoton LPY-V-865, Stereo mono (Zagreb, 1971.).[12] Kompaktna kaseta `Stjepan Radić 1871-1991`, istoga sadržaja kao i na gramofonskoj ploči iz 1971. godine plus Dodatak (Popevka za ljubav, instrumentalna, Stipice Kalogjere i Vilibalda Čakleca) objavljena je 1990. godine povodom 120. obljetnice rođenja Stjepana Radića (Jugoton MC-6-S 3026936.).[13] Epigram DIVERZANT Kad u povijesti naknadno bomba eksplodira barut je od Kulundžić Zvonimira. Fadil Hadžić, (Zoran Zec) Hrvatski Olimp, Zagreb, 1971., str. 122. Poveznice Kosinjska tiskara Tags: Istorija knjige Povijest Knjiga u povijesti

Ова књига је само просто излагање главних догађаја у Европи од Версајског уговора до краја 1938. Она је преглед главних догађаја најближе јучерашњице; у њој није ништа нарочито тумачено, догађаји нису гледани ни кроз какву призму. Ако је што тумачено то је донекле израз личнога и схватања и оцена општега осећања, појава и догађаја. Сасвим природно изгледа да се тако ради, а не друкчије кад је реч о данашњици. Забележити и средити по могућству само утврђене чињенице по хронолошком реду и по спољашњој унутрашњој вези, то је био циљ ове књиге, а не што друго. Изложити чињенице какве јесу и какве изгледају у даноме часу, не генералишући, не философирајући, то је био задатак, а оно друго је остављено доцнијим покољењима . Друкчије радити значило би не давати само факта него правити пропаганду за ову или за ону тежњу спољне политике. Наша намера није била да се дижемо изнад нашега видика и уплићемо у замршену мрежу европских збивања за последњих петнаест година, коју ће имати да размрсе историчари и после триста година. У таква расматрања нисмо се смели упуштати, јер то не би била историја него расматрања без изгледа да их сви приме као тачна. Добре су оне историје садашњице које су остале на излагању факата. Разлике у материјалним погодбама и системима владавина и политике држава и народа, у њиховоме културноме, васпитноме, у њиховим схватањима живота народнога у држави — су толике и такве да се доиста о данашњим догађајима не може друкчије писати с погледом за опште одобравање. * Уговори о миру који су у овој књизи приказани уређују нову Европу. То не значи да је створено нешто нарочито ново, јер свет неће никад бити нов, свет ће се мењати споро и стално. Светски рат је имао толико важних последица, да се може сматрати као нова епизода у историји човечанства. Сваки велики рат отвара нове политичке, привредне и социјалне проблеме, а сваки уговор о миру регулише стање створено ратом. Нико озбиљан не може веровати да ће Европа политичке границе, привредни и социјални пореци, па и правни, вечито трајати. Докле људи живе биће промена; мира вечитога биће кад нестане живота; у природи је живих бића да се између себе такмиче и да ратују. Уговори о миру су нека врста рецепта и терапије које победиоци сматрају као најбоље средство да се рат прекине и да се што даље одложи време за нови рат међу побеђенима и победиоцима. Откако је света и века тако се радило свуда; у Европи од последња три века на овамо на исти начин се увек организовао мир. * Друга књига „Дипломатске историје нове Европе” излази, нажалост, после смрти њеног аутора Јована М. Јовановића. Јовановић нам је дао цео рукопис да га припремимо за штампу, — то је потребно да на крају ове књиге кажемо неколико речи највише ради објашњења зашто она излази у оваквом облику. Првобитно Јовановић је био написао Дипломатску историју од Версајског мира до 1935. године. Међутим, по нашем заједничком споразуму, он је првој књизи уметнуо и додатак (стр. 401—422) у коме је укратко приказао европске догађаје за последње 3 године (1935—1938). Исто тако су на крају књиге додати важнији уговори и главнија хронолошка дата у истом међувремену. И овој другој књизи Јовановић је намеравао да дода, код сваког одељка, преглед догађаја од 1935—1938. године. Б5 формат, тврд повез, 2023 стр.

Izdavač: Radionica SIC, Beograd Priredili: Miša Savić i Filip Filipović Prevod: Filip Filipović Povez: broširan Broj strana: 233 Ilustrovano. Sadržaj priložen na slici. Potpisana, malo požutela po obodu, veoma dobro očuvana. Džon Milton Kejdž Mlađi bio je američki kompozitor, muzički teoretičar, filozof, pisac i izvođač. Džon Kejdž je pionir nedeterminisanosti u muzici, elektroakustične muzike i nestandardne upotrebe instrumenata u muzici. Bio je jedna od vodećih ličnosti posleratne avangarde. Pripadao je umetničkom pokretu neodada (Fluksus), čiji je bio glavni predstavnik, a kritičari ga smatraju za jednog od najuticajnijih američkih kompozitora 20. veka. Bio je važna ličnost u razvoju modernog plesa, zahvaljujući svom životnom saputniku, igraču i koreografu Mersu Kaningemu. Bavio se muzikom, eksperimentisao je sa njom. Napravio je prvi muzički ready made: sedeo je pred publikom za klavirom, i nije ga svirao — okolni zvuci su činili kompoziciju, tj. rad slučaja. Jedna od karakterističnih inovacija Džona Kejdža je preparirani klavir, koji je prvi put predstavio 1938. godine. Zvuci nastaju tako što se na žice i između žica klavira postavljaju razni predmeti (šrafovi, papir, guma...) i dobija se širok spektar tonova, koji do tada slušaocima nisu bili dostupni. Kejdž je za komponovanje za preparirani klavir rekao da to nije njegovo kritikovanje instrumenta, već da je samo praktičan. Džon Kejdž je verovatno najpoznatiji po svojoj kompoziciji 4`33` iz 1952. godine, koja se izvodi odsustvom namerno proizvedenog zvuka. Muzičari koji su izvodili kompoziciju ništa nisu radili osim što su bili prisutni za vreme izvođenja dela. Sadržaj kompozicije je bio `4 minuta i 33 sekunde` tišine sa zvucima okoline za vreme izvođenja. (K-77)

Autor: Mile Radičević Format: 22,5x31,5 Br. strana: 503 Povez: tvrd Nа preko 500 strаnicа nаjkvаlitetnijeg pаpirа, kroz 18 poglаvljа, sа preko 2500 ilustrаcijа predstаvljаmo Vаm fаntаstičnih 7500 sаvetа zа uspešno vođenje domаćinstvа! Dа li Vаm se dešаvаlo dа gosti sаmo što nisu stigli, а Vi ste presolili jelo ili Vаm je zаgorelo? Štа dа rаdite? Spremili ste ribu i meso, štа prvo dа poslužite? U kojim se čаšаmа poslužuje kojа vrstа pićа? Kаko dа sevirаte sto? Ne znаte dа vežete krаvаtu? Sređujete stаn, potrebno Vаm je nekoliko korisnih sаvetа o uređenju, bojаmа i osvetljenju u prostoriji. Gotovo sve što koristimo zа održаvаnje lične higijene i higijene u nаšem domu sаdrži hemikаlije opаsne po zdrаvlje i okolinu. Pogledаjte nаše sаvete o tome kаko dа pripremite sredstvo zа osvežаvаnje nаmeštаjа i održаvаnje svih prostorijа u stаnu. Zаšto sаmi ne biste nаprаvili losion zа čišćenje licа ili bаlzаm zа negu kose? Sаznаjte sve o nutritivnim i lekovitim vrednostimа voćа i povrćа, prаvljenju sokа i prepаrаtа zа rešаvаnje mnogih tegobа. Pripremili smo Vаm i vitаminsku kаrtu sа pregledom svih vitаminа, njihovog delovаnjа i nаmirnicаmа u kojimа se nаlаze. Rešenje zа ove i mnoge druge dileme nаći ćete u nаšoj Enciklopediji domаćinstvа. I to nije sve! Upoznаćemo Vаs sа nizom zаnimljivosti – sаznаjte sve o istoriji čаjа, vinа, kаfe i rumа, legendаmа o njihovom nаstаnku i postojbini, nаčinu pripreme, servirаnju i vrstаmа ovih nаpitаkа... ENCIKLOPEDIJA DOMAĆINSTVA – ono što Vаm je zаistа neophodno! NAPOMENA: Molili bih Vas, da pre same kupovine, putem poruke proverite da li je knjiga još na stanju. Hvala!

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Autor - osoba Brukner, Bogdan, 1931-2006 = Brukner, Bogdan, 1931-2006 Jovanović, Borislav, 1930-2015 = Jovanović, Borislav, 1930-2015 Tasić, Nikola, 1932-2017 = Tasić, Nikola, 1932-2017 Naslov Praistorija Vojvodine / Bogdan Brukner, Borislav Jovanović, Nikola Tasić ; [likovna oprema Mirko Stojnić ; crteži Ljiljana Čvek...[et al.] ; fotografija Bratislav Lukić, Jucika Pap ; prevod engleskog rezimea Nevenka Kostić, Radmila Šević ; bibliografija Svetlana Perišić ; indeks imena i pojmova Vladimir Stančić] Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1974 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Institut za izučavanje istorije Vojvodine : Savez arheoloških društava Jugoslavije, 1974 (Novi Sad : Prosveta) Fizički opis 561 str., XI listova s tablama : ilustr. ; 29 cm Drugi autori - osoba Stojnić, Mirko, 1929-2016 = Stojnić, Mirko, 1929-2016 Lukić, Bratislav Čvek, Ljiljana Pap, Jucika Kostić, Nevenka Šević, Radmila Perišić, Svetlana Popović, Petar Stančić, Vladimir Zbirka Monumenta archaeologica ; 1 (Karton sa omotom) Napomene Predgovor / Petar Popović: str. 5 Bibliografija: str. 381-417 Summary: Vojvodina in prehistory Registar. Predmetne odrednice Arheološki nalazi -- Vojvodina -- Praistorija Vojvodina -- Praistorija Bogdan Brukner (Zagreb, 13. maj 1931 – Sremska Kamenica, 8. januar 2006) bio je arheolog, akademik i profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. U Beogradu je završio osnovnu školu i gimnaziju. Takođe u Beogradu, na Filozofskom fakultetu, 1954. godine diplomirao je arheologiju. Doktorsku disertaciju „Neolit u Vojvodini“, odbranio je na ovom fakultetu 1965. godine. Kao kustos u Vojvođanskom muzeju u Novom Sadu, bio je zaposlen osam godina (od 1960 do 1968). Za naučnog saradnika na Institutu za izučavanje istorije Vojvodine, izabran je 1968. godine, a te godine počeo je i da predaje arheologiju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu kao docent. Godine 1972. je izabran za višeg naučnog saradnika Istorijskog instituta. Kao vanredni profesor počeo je da predaje 1973. godine , a kao redovni 1984. godine. Tokom 1971. i 1972. godine je kao stipendista Humbeltove fondacije boravio u SR Nemačkoj, na kome je radio na temi „Panonija i srednja Evropa u neolitu“. U publikaciji „Die illustrierte Weltgeschichte der Archäologie” u Minhenu (1979), objavljen je deo ovih istraživanja. U Berkliju u SAD, na odseku za antropologiju, održao je nekoliko predavanja o problematici neolita i eneolita između decembra 1979. i februara 1980. godine. Predavanja je takođe držao i na Institutu za praistoriju i ranu istoriju na „Slobodnom univerzitetu” u Zapadnom Berlinu, u zimskom semestru 1981/90. Između 1970. i 1991. držao je predavanja u Njujorku, Los Anđelesu, i u većim evropskim centrima: Kelnu, Krakovu, Minhenu, Bazelu, Cirihu, Bernu itd. Pored ovih predavanja, učestvovao je i na kongresima, simpozijumima i „okruglim stolovima” u Austriji, Bugarskoj, Češkoj, Slovačkoj, Ggruziji, Rumuniji, Mađarskoj, SAD, Francuskoj, Italiji, Ne-mačkoj, Holandiji i Švajcarskoj. 22. novembra 1984. godine, izabran je za dopisnog, a 12. decembra 1991. za redovnog člana VANU. Funkciju predsednika izdavačkog saveta VANU, obavljao je od 1983. do 1988. godine. Za redovnog člana SANU, primljen je 29. maja 1991. godine. Bio je aktivan učesnik u radu stručnih arheoloških istraživanja u Jugoslaviji i inostranstvu. Bio je i član Pripremnog komiteta za formiranje Arheološkog društva Evrope (ASE). Kao naučnik, bavio se istraživanjima u oblasti praistorijske arheologije, sa naznakom na zemljo-radničke i stočarske zajednice panonskog i balkanskog prostora. Rani i pozni neolit balkanskog i srednjoevropskog basena je oblast čijim se istraživanjima najviše bavio. U okviru saradnje Mađarske akademije nauka i Vojvođanske akademije nauka i umetnosti, bio je rukovodilac jugoslovenskog dela teme „Rane zemljoradničko-stočarske zajednice u Panoniji“. U jugoslovensko-američkom arheološkom projektu istraživanja kod sela Opovo, takođe je bio rukovodilac u jugoslovenskom delu. Sa N. Tasićem i B. Jovanovićem, dobitnik je Oktobarske nagrade Novog Sada za knjigu „Praistorija Vojvodine“ (1974). MG60 (N)

Odlično stanje Jako redak katalog 1962 Mihajlo Petrov (Beograd, 1902 — Beograd, 1983) bio je srpski slikar, grafičar, ilustrator, pesnik i kritičar, profesor. Mihajlo Petrov Datum rođenja 26. septembar 1902. Mesto rođenja Beograd Srbija Datum smrti 15. oktobar 1983. (81 god.) Mesto smrti Beograd SFRJ Biografija Уреди Mihajlo Petrov bio je srpski grafičar, slikar, ilustrator, pesnik i kritičar, profesor; bavio se opremom knjiga, tipografijom i izradom plakata. Slikarstvo je učio u Umetničkoj školi u Beogradu (1919—1921. prof. Lj. Ivanović i M. Milovanović). Usavršavao se u Beču (1922), u Krakowu (1923) i u Parizu (1924—1925). Jedan od najaktivnijih saradnika „Zenita” u njegovoj prvoj fazi (1921), zahvaljujući posredovanju Stanislava Vinavera koji je u Beogradu prikupljao priloge za „Zenit”. Sarađuje i u drugim avangardnim časopisima („Dada Tank”, „Út”). Slikarsko delo Уреди Portret Gvida Tartalje iz 1940, deo legata u Adligatu Član grupe Oblik 1926—1929. Osnivač Grafičkog odseka Akademije likovnih umetnosti i Akademije primenjenih umetnosti u Beogradu. Jedan od organizatora Šeste jugoslovenske izložbe u Novom Sadu 1927. i Prve grafičke izložbe 1934. u Beogradu. Specijalno za „Zenit” radio linoleume koji predstavljaju vrhunac njegovog likovnog stvaralaštva i s kojima se uključuje u aktuelne tokove umetnosti; oni istovremeno znače i izuzetan trenutak u istoriji srpske likovne umjetnosti jer se ona tako, na autentičan način, približila avangardnim traganjima u svetu. Linorezi Autoportret i Današnji zvuk – štampani su uz njegovu pjesmu Fragment naših grehova i belešku („Zenit”, br. 6, 1921): „Vrlo mlad i vrlo afirmativan. Naša nova vrednost. Treba je samo osetiti“; radi zatim Linoleum (br. 8); Linoleum (br. 9); Ritam (br. 10); Linoleum (br. 12) i Zenit (br. 13). Objavio je i pesme: Fragment naših grehova („Zenit”, br. 6) i Ritmi iz pustinje. Pesma nalik na pismo („Zenit”, br. 11). Grafika Današnji zvuk ponovljena je u knjizi Ivana Golla Paris brennt (druga knjiga u ediciji časopisa „Zenit”, 1921). Poticaj za ove radove Petrov je po svoj prilici našao kod Kandinskog, čije tekstove prvi prevodi na srpski jezik, ali i kod drugih savremenih stvaraoca čije je delo dobro poznavao. Izradio je sveden, geometrizovan portret Ljubomira Micića u crtežu, štampan na naslovnoj strani kataloga Međunarodne izložbe nove umetnosti („Zenit”, br. 25, 1924, danas izgubljen). Na „Zenitovoj” je izložbi učestvovao s jednim radom (prema katalogu), ali kritika spominje više slika (ulja u „živim bojama“, koja nisu precizno označena). Micićeva zbirka sačuvala je tri Petrovljeva rada: Kompoziciju (1922), rađenu pod uticajem Rodchenka i Kandinskog, zatim portret Branka Ve Poljanskog (1924), blage geometrizacije lika, dendističke odeće i s urbanim elementima u pozadini; treći rad je plakat za međunarodnu izložbu „Zenita” (1924), s naglašenim stilizacijama gradskog ambijenta, jasnih boja i kolažiranim delovima, preuzetim iz kataloga spomenute izložbe. Ovaj rad spada u najranije kolaže u umjetnosti s ovih prostora. Iz Petrovljevoga zenitističkog razdoblja potiče i izvanredna Kompozicija 77 (vl. Muzej savremene umetnosti, Beograd) — anagramski posvećena Branku Poljanskom, tematski vezana za njegovu knjigu 77 samoubica (1924). Iste godine Petrov je od Micića na poklon dobio litografiju Studija figure Aleksandra Arhipenka (s pečatom „Zenita” na poleđni); ona je verojatno iz vremena kada je Micić objavio monografiju-album Arhipenko – Nova plastika. Sačuvana je fragmentarna korespondencija između Micića i Petrova, koja donekle otkriva razloge njihovih nesporazuma i razlaza – oni su, pre svega, finansijske prirode. Posle prekida saradnje sa „Zenitom”, Petrov svoje stvaralaštvo usmerava ka mirnijim putevima: čitavu jednu dekadu ne radi grafiku, bavi se slikarstvom konvencionalnih tema i intimnijeg karaktera, koloristički ekspresivnijim. U posleratnom razdoblju vraća se apstraktnim grafikama, ali okrenut lirskom i enformelnim strukturama. Ljubomir Micic casopis zenit zenitizam branko ve poljanski konstruktivizam avangarda avangardno apstraktno slikarstvo Mihailo S. Petrov

NAJBOLJI UVID U BUDUĆNOST PROFESIONALNOG SPORTA! U vreme profesionalizacije sportskog poslovanja kao i sportskog menadžmenta, ova knjiga je od velike važnosti s obzirom da predstavlja savršeni vodič za 21. vek, kako za studente, tako i za iskusne profesionalce. Za razliku od sličnih udžbenika na ovu temu, knjizi autora Beecha i Chadwicka ne nedostaje teorije menadžmenta. Korisna je za fakultetska predavanja, kao i za one koji se sportskim menadžmentom bave u praksi. Ova revolucionarna knjiga daje menadžerima i budućim menadžerima sportskih organizacija sve potrebne alate. Sportski menadžment je savršen za studente sportskog menadžmenta na studijima menadžmenta u slobodnom vremenu, sportu i poslovanju. Tekstove su pisali vodeći stručnjaci iz akademske zajednice i prakse iz Velike Britanije, Evrope i Australije, pa će biti vrlo zanimljiva i stručnjacima koji se već bave sportskim poslovanjem. Spajanjem teorije i prakse, knjiga Sportski menadžment daje uvid u specifičan kontekst sportskih organizacija. U njoj se proučavaju teorije i praksa upravljanja u sportu unutar funkcionalnih područja finansija, ljudskih potencijala i marketinga. Uz to se bavi i važnim savremenim pitanjima poput upravljanja rizicima, medija, sponzorstava i trgovine robom. Autori su birali podsticajne primere iz različitih sportova i iz različitih zemalja. Ključne odrednice knjige: Prvi poslovni udžbenik osmišljen za potrebe upravljanja u sportskom poslovanju za studente izvan SAD-a. Brojni izvorni slučajevi i primeri iz niza sportova podstiču studente da teoriju primene na scenarije iz stvarnog sveta. Ishodi, pitanja, vežbe i ideje za učenje, kojima se studentima pomaže strukturirano napredovanje. „Očajnički nam treba tekst iz ovog područja.“ - Dr. Kamel Mellahi, predavač Strateškog menadžmenta, Loughborough University Business School, Loughborough University, VB „Od srca preporučujem ovu knjigu, kako za uopštene procese profesionalizacije sportskih firmi tako i za konkretne poslove upravljanja u sportu. Ona vam nudi savršen vodič za studente, ali i iskusne stručnjake 21. veka.“ - Jos Verschueren, Programme Director Sports Management, VLEKHO Business School, Brisel, Belgija „Ovo je opsežan i koristan tekst koji će postati preporučena literatura svima koji studiraju upravljanje sportskim poslovanjem na dodiplomskom i postdiplomskom nivou.“ - Dr. Peter Williams, School of Leisure, Hospitality and Food Management, University of Salford, VB „Za razliku od brojnih drugih udžbenika, knjiga koju su napisali Beech i Chadwick je potpuna u području teorije upravljanja. Korisna je u akademskim predavanjima na predmetima koji se bave upravljanjem sportskim poslovanjem, ali i za stručnjake iz prakse u sportskom poslovanju.“ - Paul De Knop, redovni profesor Sportskog menadžmenta i Sportske sociologije na Univerzitetu u Briselu u Belgiji kao i na Univerzitetu Tilburg u Holandiji Kratak sadržaj Kontekst sporta Upravljanje i etika u sportu Uloga države u sportu Organizacijsko ponašanje u sportskim organizacijama Upravljanje ljudskim resursima u sportu Sportski marketing Financiranje u sportu Menadžment malih i neprofitnih sportskih organizacija Strategija i okolišna analiza u sportu Menadžment sportskih organizacija, kakvoće i izvedbe Informacijska tehnologija i informacijski sustavi menadžmenta u sportu Sportovi i pravo Upravljanje sportskim događajima i borilištima Pokrovitelji i osobno reklamiranje Emitiranje sporta E-menadžment potrošača u sportu Upravljanje rizikom u sportu Industrija klađenja u sportu Budućnost sportskog poslovanja J. BEECH je šef Katedre za menadžment odmora, sporta i turizma na Poslovnoj školi Coventry. Predaje na MBA (menadžment sporta) i naprednom diplomskom studiju (isti predmet), puno je objavljivao o uportrebi internet marketinga od strane fudbalskih klubova. S. CHADWICK predaje Marketing na Poslovnoj školi Univerziteta u Leedsu i direktor je diplomskog programa (MA), smera Oglašavanja i marketinga. Objavio je rad o marketingu i strateškoj saradnji u sportu, a nedavno je radio s Premier ligom, kao i Institutom za menadžment i administraciju u fudbalu.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! David Daiches A Critical History Of English Literature - Volume I - III - From Beginnings to the sixteenth century - Shakespeare to Milton - The Restoration to 1800 Kritička istorija profesora Davida Daichesa pruža čitaocu fascinantan uvid u više od dvanaest vekova velikog pisanja. Sa ogromnom inteligencijom i entuzijazmom, on vodi čitaoca kroz ovu izuzetno složenu i bogatu tradiciju, fino balansirajući istorijsku pozadinu sa visoko informisanom kritikom. Daichesov revolucionarni rad je neophodno štivo za studente, naučnike i ljubitelje književnosti. David Daiches CBE (2. rujna 1912. - 15. srpnja 2005.) bio je škotski povjesničar književnosti i književni kritičar, znanstvenik i pisac. Pisao je opsežno o engleskoj književnosti, škotskoj književnosti i škotskoj kulturi. Rani život Rođen je u Sunderlandu, u židovskoj obitelji s litavskim podrijetlom - tema njegovih memoara iz 1956., Two Worlds: An Edinburgh Jewish Childhood. Preselio se u Edinburgh dok je još bio dijete, oko kraja Prvog svjetskog rata, gdje je njegov otac, velečasni dr. Salis Daiches bio rabin židovske zajednice u Edinburghu i osnivač gradskog ogranka B`nai Britha. Studirao je na koledžu George Watson i dobio stipendiju za Sveučilište u Edinburghu gdje je osvojio nagradu Elliot. Otišao je u Oxford gdje je postao Eltonov egzibicioner, a 1936. izabran je za člana Balliol Collegea. Daiches je otac Jenni Calder, također škotske povjesničarke književnosti. Njegov brat bio je istaknuti Edinburgh QC Lionel Henry Daiches. Iako je Lionel zadržao stariji, tradicionalni izgovor njihovog prezimena kao `dyke-iz` /ˈdaɪ χ (ili k) ɪz/, David se vratio iz SAD-a s amerikaniziranim `day-ches`, /ˈdeɪ tʃɪz/. Imao je i sestru, Sylviu Daiches. Karijera Tijekom Drugog svjetskog rata radio je za Britansko veleposlanstvo u Washingtonu, DC, izrađujući pamflete za Britansku informacijsku službu i sastavljajući (i držeći) govore o britanskim institucijama i vanjskoj politici. Daichesovo prvo objavljeno djelo bilo je The Place of Meaning in Poetry, objavljeno 1935. Bio je plodan pisac, stvarajući radove o engleskoj književnosti, škotskoj književnosti, književnoj povijesti i kritici, kao io široj ulozi književnosti u društvu i kulturi. Njegov Roman i moderni svijet (1939.) bio je dobro prihvaćen, a njegova stručnost o modernom razdoblju dovela je do suuređivanja Nortonove antologije engleske književnosti (1962.). Također je napisao dvotomnu Kritičku povijest engleske književnosti i uredio Penguin Companion to Literature – Britain and the Commonwealth (1971). Napisao je biografske i kritičke radove o Virginiji Woolf, Robertu Louisu Stevensonu, Robertu Burnsu, D. H. Lawrenceu, Johnu Miltonu i Sir Walteru Scottu. Napisao je i dva autobiografska toma, knjige o škotskom viskiju, Bibliji kralja Jamesa i gradovima Edinburghu i Glasgowu, biografiju Bonnie princa Charlieja i knjigu poezije. Započevši na Sveučilištu u Edinburghu, imao je dugu i utjecajnu karijeru predavača u Ujedinjenom Kraljevstvu, SAD-u i Kanadi. Predavao je ili držao gostujuća mjesta na Balliol Collegeu, Sveučilištu Chicago, Sveučilištu Cornell, Jesus Collegeu, Cambridgeu, Sveučilištu Indiana, Sveučilištu Minnesota, Sveučilištu McMaster u Kanadi, Sveučilištu Wesleyan u Connecticutu i Sveučilištu Kalifornije; osim što je osnovao Odsjek za engleski jezik na novoosnovanom Sveučilištu u Sussexu. Od 1979. do 1984. bio je predsjednik Udruženja za škotske književne studije, a od 1980. do 1986. bio je direktor Instituta za napredne humanističke studije na Sveučilištu u Edinburghu. Daiches je predsjedao žirijem za Bookerovu nagradu 1980. i bio predsjednik Saltire Societyja od 1982. do 1986. Imenovan je CBE-om u rođendanskim počastima 1991. godine.

VANJSKA POLITIKA PREMIJERA INDIJE! Ovo je prva cjelovita knjiga koja pruža uvid u međunarodne odnose Indije u doba Modija. Pod vodstvom premijera Narendre Modija, indijska je vanjska politika postala dinamičnijom i pažljivije planiranom. Tijekom njegova mandata, ostvarena su brojna prijelomna postignuća i probici koji su odreda preobrazili globalnu poziciju Indije. Njegovi napori da dosegne svaki kutak planeta postavili su snažne temelje za unaprjeđenje indijskih ekonomskih, strateških i kulturnih interesa. Jasnoća njegove vizije, njegova snažna odlučnost, srdačnost njegova osobnog stila i brzina njegovih mjera na globalnoj razini bila je iznimna i po sadržaju i po formi. Udahnuo je indijskoj vanjskoj politici novi smisao i entuzijazam. Nije nikakvo pretjerivanje reći da se „Modijev učinak“ također može osjetiti i u multilateralnim forumima kao što su Ujedinjeni narodi, G20, u domeni klimatskih promjena, i u globalnom trgovinskom sustavu, gdje se danas na Indiju gleda kao na važan čimbenik koji nosi mogućnost da postane velikom silom i faktorom rješenja brojnih problema. U pogledu svih kriza koje su zadesile međunarodnu zajednicu, kao što su terorizam, oružani sukobi, ekološka ugroza i ekonomski šokovi, g. Modi je bio vrlo uočljiv u svojim pokušajima da udruži svoje kolege svjetske vođe i pokrene zajedničku frontu. Sklapanjem novih prijateljstava i partnerstava između Indije i ključnih zemalja u različitim regijama svijeta, donio je novu nadu za mir, stabilnost i ekonomski prosperitet. G. Modija smatraju čovjekom koji sam vlastitim snagama poboljšava ugled Indije kombinacijom gospodarske diplomacije, povezivanjem s dijasporom i izgradnjom strateških odnosa s regionalnim silama. Golemi priljevi inozemnih izravnih ulaganja iz državnih investicijskih fondova zaljevskih država potvrda su sposobnosti g. Modija da pretvori mogućnosti Indije u stvarne sposobnosti. Autor, g. Sreeram Chaulia, talentirani je mladi znanstvenik koji se istaknuo kao oštroumni promatrač i komentator uloge Indije u svijetu. Njegovi brojni znanstveni i novinski tekstovi te televizijska gostovanja podučili su auditorij nekim suptilnijim aspektima vanjske politike i državništva. Ova knjiga potvrda je njegovom intelektualnom umijeću glede jedne veoma važne teme za suvremeni svijet. Velika azijska civilizacija kao što je Indija treba na svom čelu nekog tko je kadar poslati pozitivnu poruku i poduzeti odlučne mjere. Knjiga dr. Chaulije do detalja objašnjava zašto je g. Modi u ovom trenutku nasušno potreban te zašto je, u tom smislu, prava osoba na pravom mjestu koju Indija sada treba, a svijet iščekuje. SREERAM CHAULIA profesor je i dekan na Školi za međunarodne odnose Jindal pri Globalnom sveučilištu O. P. Jindal u Sonipatu u Indiji. Eklektični je politolog specijaliziran za međunarodnu sigurnost i međunarodnu političku ekonomiju. Autor je i urednik djela People Who Influenced the World (Murray Books, Adelaide, 2005.) te autor djela International Organizations and Civilian Protection: Power, Ideas and Humanitarian Aid in Conflict Zones (I. B. Tauris, London, 2011.) i Politics of the Global Economic Crisis: Regulation,Responsibility and Radicalism (Routledge, New Delhi, London i New York, 2013.). Obrazovanje je stekao na institucijama kao što su Koledž Sv. Stjepana, Sveučilište u Delhiju; Sveučilišni koledž, Sveučilište u Oxfordu; Londonska škola ekonomije i političkih znanosti, Sveučilište u Londonu te Škola za građanstvo i javne poslove Maxwell, Sveučilište Syracuse. Vodeći je kolumnist za indijske novine – The Economic Times i The Asian Age – gdje razmišlja i piše o svjetskim zbivanjima, te komentator aktualnih međunarodnih problema na radiju i televiziji u Indiji i inozemstvu. Radio je kao međunarodni civilni mirovnjak u ratnim zonama Šri Lanke i Filipina.

Izdavač: Demetra Zagreb 2003. Tvrd povez, zaštitni omot, XIV + 751 strana. Knjige su nekorišćene (nove). Grupa od 100 autora radila je na ovoj enciklopediji Urednik David Miller Vodič kroz glavne ideje i doktrine koje su izvršile utjecaj na suvremeni svijet, a namijenjena je svakome tko izučava političku misao, bilo studentima, bilo profesionalcima. Prikazani su glavni politički teoretičari iz prošlosti i sadašnjosti, kao i način na koji se razmišljanje o politici razvijalo tijekom povijesti. Tags Istorija politickih teorija, politicke ideologije, Aristotel, Platon, antička misao o politici, srednjovekovna misao, Renesansa, Makijaveli, Rimska politička misao, Ciceron, Polibije, Avgustin, Akvinski, Mor, Makijaveli, Renesansa i politicka misao, protestantizam, kalvinizam, Martin Luter, Vestfalski poredak, apsolutizam, tiranija, demokratija, republikanizam, Monarhija, Monteksje, Boden, suverenost, podela vlasti, Reformacija, Kalvin, sekularizam, liberalizam, francuska revolucija, američka revolucija, Tokvil , Džon Stjuart Mil, utilitarizam, Edmund Berk, konzervativizam, socijalizam, industrijsko društvo, Hegel, romantizam, Kant, Fihte,nemacki idealizam, Niče , nacizam, Monteskje, međunarodni odnosi, politicke ideologije, političke teorije, Maks Veber, političke nauke, pozitivizam, politička filozofija, Sokrat, Džon Rols, Teorija pravde, Nozik, Volzer, Sandel, Čarls Tejlor, Komunitarizam, istorija političkih i pravnih teorija, istorija političkih ideja, savremene političke teorije, ljudska prava, legitimitet, Hajek ,Hjum , Hajdeger, Kant korporativizam, fašizam, nacizam, neoliberalizam, nova desnica , levica, socijaldemokratija, država blagosatanja, Adam Smit, sloboda, klasična i moderna ideja slobode, prava čoveka, granice državne vlasti, sloboda versus vlasti, plodnost konflikta, antičke i moderne ideje demokratije, liberalizam i demokratija, individualizam i organicizam, liberali i demokrati u XIX veku, tiranija većine, prestavnička demokratija, Spinoza, Monteskje, Fridirh Niče, Hegel, Džon Stujart Mil, Federalistički spisi , Tomas Pejn, Žan Žak Ruso, protestantizam, Kalvin, Žan Boden, suverenost, Džon Lok, Tokvil, Medison, Aristotel, polis, Platon, Šumpeter, Robert Dal, Bentam, utilitarizam

Pelagić – narodni učitelj – autor Vasa Pelagić Pošto su samo zdravo telo, zdrav mozak i istinski, naučni moral jedini kadri učiniti čoveka pravim čovekom, to je neophodno da u ovoj knjizi pre svega iznesemo pravila po kojima se sva tri zdravlja razviti i održati mogu; jer je čovek i narod kadar samo onda ponjati (shvatiti) i vršiti svoj čovečki poziv prema sebi i porodici svojoj, narodnoj i čovečanskoj, ako ima sva tri ova zdravlja. Samo oni koji su tim ukrašeni, kadri su ozbiljno raditi za svoju i za svojih bližnjih sreću i slobodu. Po važnosti pravila ova o držanju zdravlja idu ovim redom. Najnovije izdanje Pelagićevog narodnog učitelja koje je pred Vama je i dalje aktuelna, najobimnija i najkorisnija knjiga o zdravlju koja odoleva vremenu i širi horizonte svesnosti o značaju zdravlja čovekovog i zdrave prirodne sredine…Prva i večna potreba svakog od nas je da stiče što više znanja o čoveku, životinjama i biljkama; o srećnom uređenju i školovanju društva. Obogaćeno novim saznanjima, uz pomoć eminentnih stručnjaka. Prvo izdanje ove knjige štampano je 1879. godine u, za to vreme, neverevotanih 12.000 primeraka pod naslovom Knjiga za narod ili stvarni narodni učitelj.U knjizi su obuhvaćena narodna iskustva u lečenju i pouke koje obuhvataju sve životne potrebe čovekove: vazduh, vodu, hranu, vežbe, rad i odmor. Obrađene su i teme zemljoradnje, stočarstva, pčelarstva, domaćinstva. Ono po čemu se naročito izdvaja po značaju jeste lekarski odeljak ili javanđelje lečenja u kojem su obuhvaćene mnogobrojne bolesti, definicije, uzroci i posledice kao i praktična uputstva o načinu lečenja narodnom medicinom i upotrebom lekovitog bilja. FORMAT: B5 POVEZ: TVRD POVEZ BROJ STRANA: 958 P1

KAKO POSTATI GOLMAN Vasilije ĆIKO-RadovićВасилије Радовић (Цетиње, 10. септембар 1938 — Цетиње, 25. март 2019) био је југословенски фудбалски голман и тренер, репрезентативац Југославије. Jedan od najboljih golmana svog vremena u bivšoj Jugoslaviji. Rođen 1938. na Cetinju. Karijeru i započeo u svom rodnom gradu u Lovćenu, a poslije jedne utakmice protiv Željezničara skrenuo je pažnju odličnim odbranama i time zaslužio poziv u naš Klub. U periodu od 1957. do 1971. je branio na 307 zvaničnih utakmica, a čak je postigao i jedan gol. Osim u Želji, jednu sezonu (1966/67) je proveo u Fenerbahçeu. Karijeru je zbog povrede prekinuo 1971. godine. Iako je konkurencija bila žestoka, dospio je i do reprezentacije bivše države, ali je vjerovatno i činjenica da ne igra za neki od klubova velike četvorke uzrokovala da je zabilježio samo tri nastupa. Ranije je bio i mladi reprezentativac Jugoslavije, te član povremene B reprezentacije. Bio je poznat po odličnim refleksima u duelima “jedan na jedan”, ali i sigurnim reakcijama na visoke lopte čime je davao dodatnu sigurnost zadnjoj liniji. Efektnim odbranama je pobrao simpatije gledalaca, čak i na gostujućim terenima. Višegodišnji kapiten je poslije okončanja igračke karijere počeo raditi u Klubu kao trener juniora, zatim je bio i član stručnog štaba prvog tima. U sezoni 1976/77 je kratko vodio prvi tim. Osim toga, vrlo je važno istaći da Radović spada u grupu ljudi zaslužnih za opstanak kluba u teškim vremenima agresije na BiH. Rat je preživio na Trgu Heroja, a poslije rata se vratio u Crnu Goru gdje učestvuje u radu danske Otvorene škole fudbala. TVRD povez,ILUSTROVANA....117.strana,CETINJE,2007.god,VELIKI FORMAT,30.CM, FK Željezničar SARAJEVO ---------------------------- Knjiga u PERFEKTNOM stanju..... R1

KNJIGE SU KAO NOVE,OSIM POSVETE U PRVOJ KNJIZI,NA PRVE DVE PREDSTRANE,KNJIGE SU KAO NOVE,OCENA BI BILA ODLICNA(5),JEDINO ZBOG POSVETE U 1.KNJIZI-SVE OSTALO JE(5+) NOVO! Studije iz srpske religije i folklora 1910-1942 (1-2) Veselin Čajkanović Godina izdanja: 1994 ISBN:978-86-379-0280-4-1.knjiga,/978-86-379-0281-2-2.knjiga Autor: Domaći Jezik: Srpski Oblast: Veselin Čajkanović Sabrana dela iz srpske religije i mitologije u 2.knjige ISBN:978-86-379-0280-4-1.knjiga,/978-86-379-0281-2-2.knjiga Izdavač: Grupa izdavača, Beograd 1994; Sabrana dela iz srpske religije i mitologije: knjige-1 i 2 KNJIGE SU KAO NOVE,OSIM POSVETE U PRVOJ KNJIZI,NA PRVE DVE PREDSTRANE,KNJIGE SU KAO NOVE,OCENA BI BILA ODLICNA(5),JEDINO ZBOG POSVETE U 1.KNJIZI-SVE OSTALO JE(5+) NOVO! Veselin Čajkanović Sabrana dela iz srpske religije i mitologije u dve knjige: 1. Studije iz srpske religije i folklora 1910-1924; 2. Studije iz srpske religije i folklora 1925-1942; Izdavači: SKZ-BIGZ-Prosveta-Partenon, Beograd, 1994. Tvrd povez sa zlatotiskom, 21 cm ВЕСЕЛИН ЧАЈКАНОВИЋ 1 - 2 Издавачи: СРПСКА КЊИЖЕВНА ЗАДРУГА Б И Г З ПРОСВЕТА ПАРТЕНОН Б Е О Г Р А Д 1994 САБРАНА ДЕЛА а) Срби - Религија б) Србија - Митологија ц) Народна веровања - Срби Р е ф е р е н ц е 1. СТУДИЈЕ И РЕЛИГИЈЕ И ФОЛКЛОРА 191О-1924 2. СТУДИЈЕ ИЗ РЕЛИГИЈЕ И ФОЛКЛОРА 1925-1942 ......................................................... Предговор написао и приредио академик ВОЈИСЛАВ ЂУРИЋ РЕГИСТАР БЕЛЕШКЕ УЗ ТЕКСТ Ћирилица Тврде корице Шивен повез Detaljnije: tvrd povez, strana 474+546, 21cm, Stanje knjiga:NEKORISCENE-KAO NOVE-KNJIGA BR.1.IMA POSVETU NA PRVA DVA PREDLISTA Naučna delatnost Veselin Čajkanović --------------------------------------------------------- Njegova naučna delatnost je obuhvatala tri oblasti: 1)Klasična filologija Klasična filologija je bila njegova osnovna naučna oblast. Izdavao je narodne umotvorine, pisao udžbenike latinskog jezika, na kojem je napisao mnoge svoje radove. Prevodio je s klasičnih jezika i bio jedan od najvećih svetskih eksperata za klasične jezike.[11] Prvi prevod i to s engleskog jezika „Seoski ponos” od Irvinga, je objavio još kao student Velike škole (1901).[28] Prvi objavljeni tekst koji se bavi antičkom književnošću, prevod komedije Menehmi Tita Makcija Plauta datira još iz perioda njegovih studija u Nemačkoj (1905).[29] Objavljen je u Srpskom književnom glasniku, a iste godine u ovom časopisu je objavio i prikaz Trbojevićevog prevoda Plautove komedije „Hvališa”.[30] Među njegovim radovima iz klasične filologije, naročito se ističu radovi o antičkim poslovicama, knjiga „Vergilije i njegovi savremenici”, objavljenoj povodom dvehiljadugodišnjice Vergilijevog rođenja, u kojoj je prikazao Vergilija, njegov rad, njegove najznačajnije savremenike, prijatelje i život u Rimu tog doba „O Zenobijevoj zbirci poslovica i njenim izvorima”, u kojoj je rešeno pitanje o izvorima Zenobijeve zbirke poslovica, odnosno izvorima Zenobijevih izvora,[31] prevodi Plautovih komedija, prevod i tumačenje Tacitove „Germanije”,[32] u kojoj je dao objašnjenje mnogih pojava, kao što su šibanje (kao česta kazna u rimskoj vojsci), učestvovanje boga-zaštitnika u borbi, otkrivanje grudi, životinjske i ljudske žrtve, gatanje po pticama, krvna osveta i gostoprimstvo i druge, i na koju se veoma često pozivao.[33] 2)Latinski je toliko dobro poznavao da je pored prevođenja i neke svoje veće radove pisao na ovom jeziku.[13] Prvi je od srpskih naučnika proučavao klasične izvore u basnama Dositeja Obradovića i o tome objavio delo „O grčkim i rimskim izvorima Dositejevih basana” (1914), povodom stogodišnjice Dositejeve smrti, u kome se bavio pitanjem odnosa grčih i rimskih pisaca i Dositeja Obradovića. Pokazao je da je Dositej primio ideje grčkih humanista i da je od klasičnih grčkih pisaca čitao one koje su vizantijski kritičari smatrali za dobre, naročito Plutarha. Kao osnova za njegovu zbirku basana poslužila je neka zbirka Ezopovih basana, koju je dopunio basnama drughh basnopisaca starog i novog veka.[34] Ovaj rad je jedan od prvih relevantnijih tekstova u ovoj oblasti kod Srba.[35] 3)Folkloristika Folkloristika, naročito istraživanja narodnih umotvorina, pesama i pripovedaka. Na osnovu rukopisnih zbirki Srpske akademije nauka objavio je jednu zbirku pripovedaka s kritičkim napomenama i komentarom, dok je za potrebe školske nastave uredio jednu komentarisanu zbirku pripovedaka. Radio je i na kritičkom izdanju Vukove zbirke, folklorna građa iz Vukove zaostavštine koju je u Petrogradskoj javnoj biblioteci našao Ljubomir Stojanović.[36] Objavio je malu antologiju narodnih pesama, „Petnaest srpskih narodnih pesama”, namenjenu širokoj čitalačkoj publici.[37] Stara srpska religija i mitologija Bavio se vizantološkim pitanjima, ali i nizom drugih tema sa ovog područja.[38] Posebno je proučavao religiju Srba pre primanja hrišćanstva.[11] Za narodna verovanja se zainteresovao još dok je radio na knjizi „O Zenobijevoj zbirci poslovica i njenim izvorima”.[13] Znanje klasičnih jezika i književnosti i upućenost u uporedne religije omogućili su mu da protumači nejasne pojave iz srpske religije i mitologije i da pristupi njihovoj sistematskoj rekonstrukciji.[30] Pošto u vreme kada je započeo svoja istraživanja nije bilo pouzdanih izvora, kao polazište je uzimao narodne umotvorine i tradicionalna narodna verovanja. Uočio je da se na njima umnogome zasniva i današnja religija. Naime, uravo na osnovu vere, uočio je hiljadugodišnji kontinuitet u postojanju srpskog naroda, s obzirom da je u svojim elementima ostala onakva, kakva je bila i u prvim vekovima primanja hrišćanstva, nalazeći da su neke srpske religijske forme starije od antičkih, dok su svadbeni i pogrebni običaji preneseni u nepromenjenom obliku, još od bronzanog doba, da su u tesnoj vezi sa prastarim kultom predaka ostali i najpopularniji praznici (Božić i Slava), kao i najraspostranjeniji običaji (kumstvo i gostoprimstvo), da su neki mitovi prenošeni s pokolenja na pokolenje, bez većih izmena, a neki su vezivani za pojedine istorijske ličnosti (Sveti Sava, Miloš Obilić, Marko Kraljević, Stevan Visoki, Ivan Crnojević), dok su funkcije glavnih paganskih bogova, a naročito vrhovnog boga, prenesene na najuglednije hrišćanske svece (Sveti Jovan, Sveti Nikola, Sveti Đorđe i ponajviše Sveti Sava) ili đavola. Otkrivajući kako se srpski narod pokazao veoma konzervativan u religijskim shvatanjima, posebno u kultu predaka, kao jezgru svoje religije, gde je čak crkveno svetosavlje preradio u mitsko i mnogobožačko,[39] došao je od zaključka da se srpska religija uglavnom bazira na paganskoj i da je bliža sujeverju nego veri.[40] Otkrio je i uticaje ne samo paganstva i hrišćanstva, nego i mnogo starijih sistema verovanja, kao što su preanimizam, animizam i totemizam, koji su vekovima ostali očuvani u narodnoj religiji.[13] Mada su se njegovi zaključci o istoriji stare vere u izvesnoj meri kosili sa stavovima dogme Srpske pravoslavne crkve, a raniji istraživači narodne tradicije, kao što su Milan Đ. Milićević i Stojan Novaković su već ukazali na to da su mnogi srpski običaji očuvani iz starina i da predstavljaju dragocen izvor za proučavanje onog perioda kulture, o kome nema drugih dokumenata, Čajkanović je ovakva zapažanja pretvorio u svoje osnovno istraživačko načelo[41] i svojim radom na ovom području se svrstao među malobrojne osnivače novih nauka, zasluživši status prvog srpskog istoričara religije.[14] Krajnji zaključak njegovih studija je da se na osnovu zajedničkih elemenata u religijama slovenskih naroda može rekonstruisati religija Slovena u njihovoj prapostojbini, dok se iz zajedničkih elemenata u religijama indoevropskih naroda mogu odrediti njihova verovanja, dok su bili u zajednici.[34] Nažalost, obimna istraživanja u ovoj oblasti, nije stigao da uobliči, zbog uklanjanja sa Univerziteta i prerane smrti.[14] Njegov pokušaj rekonstrukcije čitavog sistema stare srpske religije i mitologije predstavlja prekretnicu u proučavanju srpske paganske religije, kao osnove tradicionalne duhovne kulture, a valorizacija njegovih naučnih rezultata je pretpostavka svakog daljeg proučavanja ovog važnog aspekta narodne duhovne tradicije.[42]

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Gojko Subotić (Bosanska Gradiška, 1931) srpski je istoričar umetnosti, akademik i naučni savetnik Vizantološkog instituta SANU.[1] Biografija Rođen je u Bosanskoj Gradiški 11. avgusta 1931. godine, gde je proveo detinjstvo i pohađao osnovnu školu do izbijanja rata (1941). Niže razrede gimnazije je završio u Beogradu i rodnom mestu (1946), a više u Banjoj Luci (1950). Na Filozofskom fakultetu u Beogradu studirao je istoriju umetnosti i diplomirao (1955). Nakon odsluženja vojne obaveze, tokom jeseni 1956. godine, radio je u stručnim ekipama na terenskom istraživanju i iskopavanjima u istočnoj Srbiji, a zatim u Publicističko-izdavačkom zavodu Jugoslavija. Aprila 1957. godine je na matičnoj katedri upisao postdiplomske studije i marta 1959. godine odbranio magistarski rad sa temom Veze između srpskog srednjovekovnog slikarstva i književnosti. U junu iste godine izabran je za asistenta na Odeljenju za istoriju umetnosti. Nakon odbrane doktorske disertacije Ohridska slikarska škola XV veka, 1974. godine izabran je za docenta na predmetu Istorija umetnosti jugoslovenskih naroda srednjeg veka. Januara 1978. godine je prešao na dužnost direktora Muzeja primenjene umetnosti u Beogradu. Od oktobra 1979. godine do penzije, avgusta 1998. godine, radio je u Vizantološkom institutu Srpske akademije nauka i umetnosti. Bio je, istovremeno, dugogodišnji saradnik Instituta za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu, gde je dve godine obavljao i dužnost upravnika. Za dopisnog člana SANU izabran je 27. oktobra 1994. godine, a 2003. za redovnog člana. Od 1997. do 2000. godine bio je direktor Galerije Srpske akademije nauka i umetnosti. U naučnim istraživanjima posvetio se proučavanju srpske umetnosti srednjega veka i njenim vezama sa Vizantijom i Zapadom, kao i umetničkom nasleđu Balkana u vreme turske vlasti. U ovim istraživanjima značajno mesto zauzimaju studije o spomenicima XIV veka u Svetoj gori, meteorima, Vodenu, Kastoriji, Ohridu i dr. Nedavno je objavio i pregled umetničkog stvaranja na Kosovu i Metohiji u XIII i XIV veku, gde su predstavljena monumentalna arhitektonska zdanja sa svojim plastičnim ukrasom i bogatim zidnim slikarstvom. Uporedo sa istorijsko-umetničkom i istorijskom analizom balkanskog nasleđa, posebnu pažnju je posvetio epigrafskoj građi koji danas čini zamašan korpus i predstavlja osnovu ne samo za temeljno poznavanje spomenika od XI do XVIII veka i uslova u kojima su oni nastajali nego i dragoceni izvor saznanja za istoriju, filologiju, paleografiju, pomoćne istorijske nauke i dr. Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda (1981), nagrade za kulturu Vukove zadužbine (1999) i više drugih priznanja za stručni rad u službi zaštite spomenika kulture. Sinod Srpske pravoslavne crkve dodelio mu je Orden Svetoga Save prvog reda (1998), a Nomarhion Atike sa gradom Atinom počasnu titulu Ambasadora helenizma (1999). Hilandar (grč. Μονή Χιλανδαρίου) ili Hilendar, takođe i Helandar,[n. 1] srpski je pravoslavni muški manastir države pravoslavnih monaha koja postoji više od hiljadu godina. Manastir je sagrađen na inicijativu Svetog Save, koji je postao monah na planini Atos 1191. godine. Nalazi se u severnom delu Svete gore (grč. Άγιο Όρος), na poluostrvu Halkidiki odnosno trećem kraku poluostrva Halkidiki — Atosu (grč. Аτоς), u severnoj Grčkoj. Manastir je udaljen 2,5 km od Egejskog mora.[4] Hilandar je u hijerarhiji Svete gore na 4. mestu po značaju. Posmatran spolja, manastir ima izgled srednjovekovnog utvrđenja, s obzirom da je utvrđen bedemima koji su visoki i do 30 m. Spoljni zidovi su u proseku dugački 140 m i okružuju površinu koja je široka oko 75 m. Manastir je ovako utvrđen pošto je u prošlosti, kao i ostala utvrđena monaška naselja na Svetoj gori, morao da se brani od gusara. Neki smatraju Hilandar jednim od prvih univerziteta, u prethodničkoj formi, a konkretno prvim srpskim univerzitetom. Sadašnji iguman manastira Hilandar je Metodije Marković. Manastir Hilandar je izgradio grčki monah-svetogorac, Georgije Hilandario. Obnovili su ga Stefan Nemanja (u monaštvu Simeon) i njegov sin Sava 1198. godine, a u manastiru je 1199. godine umro Stefan Nemanja. Kralj Stefan Uroš I je 1262. godine značajno utvrdio manastir. Hilandar je naročito pomogao kralj Milutin, koji je oko 1320. godine na mestu stare podigao novu Crkvu Vavedenja Bogorodice. U vreme kralja i cara Dušana Sveta gora je došla pod njegovu vlast, a to je period najvećeg prosperiteta manastira. U vekovima turske vladavine, Hilandar su pomagali ruski carevi i moldavski kneževi u 16. veku, a srpski patrijarsi iz Peći u 17. veku. Početkom 19. veka stvorena je prva novovekovna srpska država, pa je nastavljena bogata tradicija hilandarsko-srpskih odnosa. U novijoj istoriji manastir je značajno stradao 2004. godine u katastrofalnom požaru, posle čega je usledila obnova oštećenih građevina. Hilandar predstavlja jedno od najznačajnijih središta srpske kulture i duhovnosti. Kroz vekove, relativno zaštićen od napada i pljačkanja, u sigurnosti Svete gore Atonske i njene autonomije, bio je pošteđen sudbine koja je zadesila skoro sve druge srpske manastire. U Hilandaru je očuvana najbogatija kolekcija originalnih starih rukopisa, ikona i fresaka, tako da on u današnje vreme predstavlja najznačajniju riznicu srpske srednjovekovne kulture uopšte. Manastir se od 1988. godine, zajedno sa ostalih 19 svetogorskih manastira, nalazi na Uneskovoj listi svetske baštine u sklopu spomenika srednjeg veka objedinjenih pod zaštićenom celinom planine Atos.[5] Radi uspostavljanja stalnog lekarskog nadzora manastirske porodice kao i poklonika, krajem 2015. godine osnovano je Hilandarsko lekarsko društvo. Etimologija Etimološko značenje imenice Hilandar verovatno je izvedeno iz grčke reči helandion (grč. χελάνδιον), koja označava tip vizantijskog transportnog broda, čiji se kapetan zove helandaris (grč. χελάνδάρης).[2] Položaj Hilandar je prvi manastir na koji se nailazi kada se sa kopna, iz Makedonije, ide na Svetu goru. Smešten je u šumovitoj udolini kraj Hilandarskog potoka koji nikada nije presušivao. Sa tri strane okružen je šumom, dok je sa severne otvoreniji i udolinom povezan sa morem. Pobrežje je obraslo raznovrsnom sitnom i krupnom šumom, a posebno se ističu čempresi kako oko samog manastira tako i u dolini koja ga povezuje sa morem. U blizini se prostiru vinogradi, maslinjaci kao i nasadi limuna i pomorandži.[6] Istorija 12. vek — osnivanje Ikona — Sv. Sava i Sv. Simeon, ktitori hilandarski Manastir Hilandar je izgradio grčki monah svetogorac, Georgije Hilandario (grč. Γεώργιο Χιλανδάριο) ili Helandarios (grč. Χελανδάριοс). Hilandar su obnovili Stefan Nemanja (u monaštvu Simeon) i njegov sin Sveti Sava 1198. godine.[7] Te godine je vizantijski car Aleksije III Anđel (1195—1203) Simeonu i Savi[2][3] izdao zapečaćenu zlatnu bulu (Hrisovulja Aleksija III) kojom se manastir Helandaris i svetilište u Milejama daruju kako bi mogli „služiti za primanje ljudi od srpskog naroda, što se odaju monaškom životu, baš kao god što i manastiri iberijski i amalfijski postoje na toj Gori, oslobođeni od svake vlasti pa i od same vlasti prota te Gore”.[3][7] Car je pristao da to učini, pošto su bile ispunjene i očuvane forme, i pošto je molba imala pristanak celog svetogorskog bratstva. Manastir je izgrađen na ruševinama ranijeg vizantijskog manastira Helandariona, koji je osnovan početkom 11. veka.[1] Delovi tog najstarijeg Hilandara postoje i danas na jugozapadnoj strani manastira; to su pirg Svetog Đorđa i spoljni odbrambeni zid prema jugu i prema zapadu uz koji su iznutra prizidani konaci i trpezarija.[4] U periodu od 1198. do 1200. godine Simeon i Sava su podigli Crkvu Vavedenja Bogorodice (koja danas ne postoji), pirg Svetog Save, Kambanski pirg zvonara i keliju Svetog Simeona.[4] Simeon i Sava su za obnovu manastira imali finansijsku podršku od velikog župana Stefana Nemanjića.[7] Kada su građevine bile gotove, sredinom 1199. godine, Nemanja je kao ktitor izdao povelju. Ovu osnivačku povelju je napisao Sava, a za nju je Nemanja dobio pristanak od velikog župana Stefana. Povelja je u originalu bila sačuvana sve do Drugog svetskog rata, kada je stradala 6. aprila 1941. godine u bombardovanju Narodne biblioteke u Beogradu.[1] Po nekim izvorima povelji se trag gubi tokom Prvog svetskog rata kada je opljačkana....

redak katalog izložbe Arts and Olympic spirit grafike koje su Vorhol i Rozenkvist radili specijalno za olimpijadu u Sarajevu 1984. godine, za Olimpijsku mapu Arts and Olympic spirit, a koju je producirao Lazar Vujić Osim Vorhola i Rozenkvista, u izradi Olimpijske mape su učestvovali i sledeći svetski i domaći umetnici: Henri Mur, Si Tvombli, Mikelanđelo Pistoreto, Dejvid Hokni, Fridrih Hundertvaser, Đuzepe Santomas, Mimo Paladino, Pjero Doracio, Dževad Hozo, Jiri Kolar, Gabrijel Stupica, Gotfrid Helnvajn, Mišel Folon, Hauard Hočkin, Kju-Bajk Hvang, Emilio Greko, Frančesko Klemente, Jozo Hamaguči i Milton Glaser. Osim dva potpisana postera, svi ostali radovi su bile grafike u tehnici sito štampe i litografije. Za sarajevske ZOI 1984. godine odštampano je 50 primeraka Olimpijske mape za domaćina i 150 primeraka za izdavača. Trenutno je ova mapa, ili njeni delovi, rasuta po bivšoj Jugoslaviji. Projekat Arts and Olympic spirit je, kako je zamišljen na početku, kaže Lazar Vujić, u to doba vredeo oko milion dolara. `Ja sam to sve privatno finansirao. Imali smo mogućnost da dobijemo sufinansijera, ali je to propalo, ja sam ostao sam, pa smo na kraju sveli projekat na skromne mere. Svaki drugi mesec sam išao u Sarajevo na sastanke s Brankom Mikulićem. Bilo je tu i čestitih ljudi, naročito profesor dizajna Mladen Kolobarić, koji je spasio projekat od lokalnih umetničkih veličina koje su pokušale da ubede Mikulića da sam ja baraba i probisvet iz Jajca. Naravno da smo u Mapi morali da imamo i nekog lokalnog umetnika. Ali, ne možeš staviti Berbera među Mura, Vorhola, Rozenkvista i Tvombolija`, smatra Lazar Vujić. U katalogu kolekcije Muzeja ZOI piše da je novinsko-izdavačko preduzeće Svjetlost iz Sarajeva bilo saradnik na Olimpijskoj mapi. Lazar Vujić kaže da je morao da pristane na neke kompromise. Incident je izbio i zbog njegovog predloga Olimpijskom komitetu da `ulože još 150.000 dolara, pa da zarade mnogo više. Ne, oni su me pozvali i zapretili da kao privatnik ja ne mogu to da radim. A ja u Sarajevu nisam bio privatnik, nego u Milanu i u Beču. Na kraju sam morao da ubacim da je Svjetlost glavna. Ali, to nije sve: u junu 1983. godine, na najvećem svetskom art sajmu u Bazelu gde sam ja bio izlagač, premijerno sam izložio Olimpijsku mapu. To znači šest meseci pre Olimpijade, nema ljepše reklame, sve televizije su izveštavajući o sajmu besplatno reklamirale Sarajevo ‘84! Američka televizija ABC je napravila prilog o tome, `Sports Ilustejted` je napravio lepu reportažu i razgovor sa mnom, a njihov tiraž je 12 miliona primeraka. Na otvaranje sajma dolazi ekipa sa ambasadorom Jugoslavije na čelu, i vode princezu sarajevsku Planinku Mikulić, ćerku Branka Mikulića. Predstavljaju mi da je ona direktorka tog projekta. Ja padam u nesvest i kažem – to je zbilja too much. Ipak nisam hteo da pravim skandal pred svima, mi smo projekat završili i promovirali, televizije su snimale, ja sam ga izlagao po Italiji i Švajcarskoj. Počeo sam i da prodajem mape ne bih li povratio svoj novac što je bilo teško, s obzirom da je u to doba mapa bila oko 12.000 dolara. Danas, ako uopšte uspete da je dobijete, morali biste za nju da izdvojite 50-60.000 dolara. Samo Vorhol vredi oko 20.000 dolara. Bilo je još takvih neprijatnih situacija, jednom su mi zamalo otkazali ceo projekt zato što koristim logo olimpijade. Opet ih je Kolobarić ubedio da je to odlična reklama, jer koliko košta jedan minut na ABC-ju, a oni su je dobili besplatno. Da ne umeju da vide unapred, videlo se već na otvaranju olimpijskih igara: nikog nisu pozvali od umetnika. A Vorhol bi sigurno došao, i Rozenkvist, to su sve ljudi koji su voleli Jugoslaviju. Ali je trebalo platiti Vorholov put sa dva sekretara, i deluks apartman. Sve to košta, znam, ali je dobit mnogo veća zato što bi svetske televizije pratile Vorholov dolazak u Jugo

Esperanza crna bluetooth vaga 8 u 1 (EBS016K) Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W koristi inovativnu BIA (bioelektričnu analizu impedance) meru komponenti tela. Ubrzo nakon što izvršite merenje, dobijate informacije o svim potrebnim parametrima koji olakšavaju nadgledanje vašeg zdravlja. Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016K dizajnirana je za sistematsko praćenje sastava tela, određivanje osam parametara na osnovu pravilno izvršenog merenja: ► telesna težina [kg] ► sadržaj telesne masti [%] ► sadržaj vode u telu [%] ► težina mišića [kg] ► težina kostiju [kg] ► indeks visceralne masnoće ► indeks telesne mase (BMI) ► identifikacija optimalnog unosa kalorija [kcal] Podaci se šalju direktno pomoću Bluetooth tehnologije besplatnoj aplikaciji koja olakšava nadgledanje i interpretaciju vaših rezultata. Detaljna analiza podataka, koje Vam omogućava bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016K, omogućiće vam da gotovo odmah saznate šta i kako možete promeniti za zdraviji način života. Ako radite na poboljšanju svog oblika tela ili ako sledite ciklus treninga, bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016K će vam pomoći da pratite rezultate fizičke aktivnosti i odabranu ishranu. Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016K je savršeno rešenje i za profesionalce i za amatere. - 8 dijagnostičkih parametara za svako merenje - Obim merenja vage: 5 ~ 180 kg - Tačnost indikacija: - merenja težine: do 100 g - procentualne indikacije: do 0,1% - kalorična potrošnja: do 1 kcal - opcija za programiranje do 8 korisnika - karakteristika automatskog prepoznavanja korisnika - skladištenje 20 merenja za registrovanog korisnika ako se podaci ne mogu poslati aplikaciji - Indikator preopterećenja - Nožni prekidač - Funkcija automatskog isključivanja - Indikator slabe baterije - Veliki LCD ekran sa plavim pozadinskim osvetljenjem: 75 mm k 31 mm - 6 mm platforma od kaljenog stakla: 30cm k 30cm - Boja: crna - Napajanje: 2 AAA baterije (nisu uključene) - Opseg temperature okoline za pravilno funkcionisanje vage: 0 ° C ~ 40 ° C - Potreban je Bluetooth 4.0 ili noviji - Besplatna aplikacija "OKOK international" - "Vaga je namenjena za kućnu upotrebu." Proizvođač: Esperanza Zemlja uvoza: EU Zemlja porekla: Poljska Uvoznik: Westaco d.o.o., Beograd

Esperanza bela bluetooth vaga 8 u 1 (EBS016W) Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W koristi inovativnu BIA (bioelektričnu analizu impedance) meru komponenti tela. Ubrzo nakon što izvršite merenje, dobijate informacije o svim potrebnim parametrima koji olakšavaju nadgledanje vašeg zdravlja. Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W dizajnirana je za sistematsko praćenje sastava tela, određivanje osam parametara na osnovu pravilno izvršenog merenja: ► telesna težina [kg] ► sadržaj telesne masti [%] ► sadržaj vode u telu [%] ► težina mišića [kg] ► težina kostiju [kg] ► indeks visceralne masnoće ► indeks telesne mase (BMI) ► identifikacija optimalnog unosa kalorija [kcal] Podaci se šalju direktno pomoću Bluetooth tehnologije besplatnoj aplikaciji koja olakšava nadgledanje i interpretaciju vaših rezultata. Detaljna analiza podataka, koje Vam omogućava bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W, omogućiće vam da gotovo odmah saznate šta i kako možete promeniti za zdraviji način života. Ako radite na poboljšanju svog oblika tela ili ako sledite ciklus treninga, bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W će vam pomoći da pratite rezultate fizičke aktivnosti i odabranu ishranu. Bluetooth vaga 8u1 Esperanza EBS016W je savršeno rešenje i za profesionalce i za amatere. - 8 dijagnostičkih parametara za svako merenje - Obim merenja vage: 5 ~ 180 kg - Tačnost indikacija: - merenja težine: do 100 g - procentualne indikacije: do 0,1% - kalorična potrošnja: do 1 kcal - opcija za programiranje do 8 korisnika - karakteristika automatskog prepoznavanja korisnika - skladištenje 20 merenja za registrovanog korisnika ako se podaci ne mogu poslati aplikaciji - Indikator preopterećenja - Nožni prekidač - Funkcija automatskog isključivanja - Indikator slabe baterije - Veliki LCD ekran sa plavim pozadinskim osvetljenjem: 75 mm k 31 mm - 6 mm platforma od kaljenog stakla: 30cm k 30cm - Boja: bela - Napajanje: 2 AAA baterije (nisu uključene) - Opseg temperature okoline za pravilno funkcionisanje vage: 0 ° C ~ 40 ° C - Potreban je Bluetooth 4.0 ili noviji - Besplatna aplikacija "OKOK international" - "Vaga je namenjena za kućnu upotrebu." Proizvođač: Esperanza Zemlja uvoza: EU Zemlja porekla: Poljska Uvoznik: Westaco d.o.o., Beograd

Jovan Kratohvil: Studija o jednom modelu jugoslovenskog modernizma / Jasmina Čubrilo Beograd 2021. Tvrd povez, bogato ilustrovano, veliki format (24×28 cm), tekst uporedo na srpskom i engleskom jeziku, 352 strane. Knjiga je, bukvalno, kao nova. Ods1 Jovan Krathovil je umetnik koji je ostavio veliki trag u našoj skulpturi šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka, kao istinski predstavnik modernizma, ali istovremeno i inovator u kombinovanju prirodnih i veštačkih materijala. Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu završio je 1949. Ubrzo postaje i profesor na istoj akademiji, da bi na funkciji rektora Univerziteta umetnosti u Beogradu bio od 1971 do 1973. Autor je mnogih skulptura i spomenika, među kojima su spomenik palim borcima na Majevici i u Zemunu. Uradio je i poznati spomenik sovjetskim ratnim veteranima poginulim u avionskoj nesreći na Avali, spomen-kosturnicu u Sansepolkru u Italiji, kao i mnoge druge. Bavio se i grafikom i tapiserijom. Pored umetnosti, Kratohvil je bio i aktivni sportista, pa je pre Drugog svetskog rata bio šampion Jugoslavije u plivanju. Posle rata je bio prvak države u streljaštvu, osvajač drugog mesta na Svetskom prvenstvu, kao i učesnik Olimpijskih igara 1952. godine u Helsinkiju. Zauzeo je 14 mesto na Olimpijskim igrama u disciplini puška, trostav, 300 metara. Studijski tekst o Jovanu Kratohvilu u monografiji, autorka, Jasmina Čubrilo, podelila je na dve dominantne faze koje istovremeno najbolje oslikavaju njegove promene prema i unutar skulpture. Kratohvil je u svom stvaralaštvu, prema toj analizi, prošao put od socijalističkog realizma ka socijalističkom estetizmu, od korištenja tradicionalnih materijala i postupka, da bi posle sredine šezdesetih, u okviru modernističkog projekta, krenuo u istraživanja i materijala i načina realizacije skulptrure. Kratohvil je, dakle, prošao put mnogih kolega, vajara tog vremena, koji su u prvo vreme radili uporedo spomeničku i galerijsku skulpturu, da bi se kasnije upustio u lična istraživanja koja su umnogome uticala na mlađe generacije vajara.

NAČELA POLITIKE I FINANCIRANJE! U knjizi Javno-privatna partnerstva, načela politike i financiranje E. R. Yescombe fokusira se na praktične koncepte, pitanja i tehnike, pri čemu ne pretpostavlja nikakvo prethodno znanje o politikama ili tehnikama financiranja javno - privatnih partnerstva (JPP-ova). Tijekom zadnjeg desetljeća financiranje je privatnog sektora kroz javno-privatna partnerstva (JPP-ove) postalo vrlo popularno u cijelom svijetu kao način osiguravanja i održavanja infrastrukture javnog sektora u sektorima poput prijevoza (ceste, mostovi, tuneli, željeznica, brodskih i zrakoplovnih luka), društvene infrastrukture (bolnice, škole, zatvori, društveni smještaj), javnih komunalija (opskrba vodom, obrada otpadnih voda, odlaganje otpada), vladinih ureda te drugih specijaliziranih usluga (poput komunikacijskih mreža ili obrambene opreme). Javno-privatno partnerstvo, temeljeno na autorovom praktičnom iskustvu i u javnom i u privatnom sektoru, daje pregled ključnih pitanja i uspoređuje međunarodne prakse politika u odlučivanju prihvatiti ili ne JPP i specifičnu primjenu pristupa ovoj politici kroz JPP ugovore, a od čitatelja ne očekuje nikakvo prethodno znanje o projektnom financiranju. Javno-privatno partnerstvo bavi se i s koncesijskim i PFI modelima JPP-ova te omogućava strukturirano uvođenje u ovo područje. Autor se usmjerava na praktične koncepte, pitanja i tehnike, pri čemu ne pretpostavlja nikakvo prethodno znanje o politikama ili financiranju JPP-ova iz međunarodne perspektive prikazuje okvir i razvoj politike JPP-a; pokriva financijske analize, strukturiranje i investiranje u JPP-ove i sa strane javnog i sa strane privatnog sektora. „Javno-privatno partnerstvo nudi sustavan pregled novog trenda u kojem vlade u sve većem broju očekuju od privatnog sektora izgradnju upravljanje infrastrukturnim objektima, kao i pružanje specijaliziranih usluga. Tekst obuhvaća širok raspon tema, od vrlo općenite politike s kojom su se susretali javni autoriteti pri razmatranju toga ima li smisla prihvatiti oblike djelovanja kroz JPP-ove, do znatno složenijih tehničkih tema koje uključuju financijske analize, nabavu, financijsko i pravno strukturiranje. Napisana od iskusnog praktičara, rad E. R. Yescombea predstavlja neprocjenjiv i mjerodavan vodič svim stranama uključenima u JPP – od investitora, bankara, poduzeća koja pružaju infrastrukturu i usluge autoritetima javnog sektora do javnosti u najširem obliku, kao glavnom korisniku JPP objekata i/ili usluga. Knjiga će za početnike biti sjajan uvod u poslovanje JPP-ova, kao i vrijedan izvor referencija za sve one koji već imaju iskustvo s ovom temom.` - Mojmir Mrak, profesor međunarodnih financija na ekonomskom fakultetu u Ljubljani, Slovenija Kratak sadržaj Što su javno-privatna partnerstva? JPP-ovi – za i protiv JPP po čitavom svijetu Novčani tok i analiza investicije Odluke o investicijama u javnom sektoru Nabavljanje i upravljanje ugovorima u javnom sektoru Perspektiva investitora iz privatnog sektora Projektno financiranje i JPP-ovi Financiranje privatnog sektora – izvori i postupci Financijsko strukturiranje Financijsko omeđivanje rizika Kontrola novčanog toka od strane vjerovnika, njihova sigurnost i ovrha Mehanizam naknade za usluge Procjena rizika i prijenos Promjene okolnosti i raskid Natjecanje u financiranju, refinanciranje duga i prodaja glavnice Alternativni modeli E. R. YESCOMBE ima preko 30 godina iskustva u različitim oblicima strukturiranih financija, uključujući financiranje projekata, leasing, izvozničke kredite, nekretnine i financiranje aktive. Od 1998. nezavisni je savjetnik na područjima financiranja projekata i JPP-ova/PFI-ova, gdje sa- vjetuje sponzore projekata i strukture javnog sektora u energetici, infrastrukturi i projektima JPP/PFI (uključujući pitanja politika JPP-ova i normizacija ugovora). Uspostavio je za Tokijsku banku 1987. poseban financijski odjel u Londonu (tada najveću japansku međunarodnu banku), savjetujući i aranžirajući financije za projekte u sektorima poput proizvodnje energije, infrastrukture, telekomunikacija i prirodnih resursa, kao i u leasingu, financiranju zrakoplova i nekretnina. Prateći stvaranje Tokijske banke – Mitsubishi tijekom 1996. postao je voditelj projektnog financiranja za spojenu grupu u Londonu. Prije rada za Tokijsku banku i njezinu banku prethodnicu u Londonu, radio je za Grindlays Bank Group u Londonu, Indiji i Singapuru. Diplomirao je pravo na Sveučilištu u Oxfordu.

Lepo očuvano kao na slikama Dezmond Moris Ilustrovano sa 470 fotografija, 290 u boji, i sa oko 250 crteža, gravura i dijagrama, veći fomat, strana 318 Naslov oiginala: MANWATCHING Preveo s engleskog: Aleksandar Saša Petrović Ova knjiga o čovekovim telesnim radnjama (akcijama), o tome kako te radnje postaju gestovi i kako ti gestovi šalju poruke.Psiholozi su dugo proučavali poreklo ljudskih tikova.Sada nam Dezmond Moris otkriva zašto se ljudi trzaju, zašto pilje, prave grimase, pokazuju i bodu prstom i sležu ramenima...Ovo je jedan potpun, očaravajući katalog ljudskog ponašanja koje Moris podrobno naučno ispituje svojom živo pisanom studijom i potkrepljuje stotinama rečitih fotografija, crteža i starih (istorijskih) gravura.U ovoj fascinirajućoj antologiji govora ljudskog tela nalazimo telesne stavove, gestove i izraze lica koja prate čovekova istinska osećanja koja on često skriva pod maskom konvencija.Ovde se jasno vidi kako pantomimiziramo pravo značenje ispod našeg prividnog ponašanja u nizu situacija u društvu - u našem druženju i s muškarcima i sa ženama, u lovu, u rukovođenju, u našem statusu - i teritorijalnom i ritualnom. Dezmond Moris (engl. Desmond Morris; Perton, Viltšir, 24. januar 1928) je britanski zoolog i etolog, kao i pisac popularnih antropoloških knjiga. Takođe je poznat kao slikar nadrealista, televizijski radnik i pisac. Moris je pohađao Dontsijevu školu (engl. Dauntsey`s School), nezavisnu privatnu školu u Zapadnom Lavingtonu, u Viltširu. Nakon služenja vojnog roka, studirao je na Univerzitetu u Birmingemu, gdje je diplomorao 1951. godine u prvoj klasi (podrazumijeva najviše ocjene) na katedri za zoologiju. Godine 1954. dodijeljena mu je titula doktora filozofije na Univerzitetu u Oksfordu sa tezom „Reproductive Behaviour of the Ten-spined Stickleback“ (Reproduktivno ponašanje vrste pygosteus pungitius l.), i nobelovcem Nikom Tinbergenom kao mentorom. Radio je kao kustos u Londonskom zoološkom vrtu, gdje ga je postavilo Društvo zoologa Londona, ali je na kraju napustio ovo radno mjesto 1966. godine iz nezadovoljstva stagnacijom vrta. Pojavljivanje u medijima Moris je prvi put izazvao pažnju javnosti 1950ih godina, kao voditelj u televizijskom programu kanala ITV, „Zoo Time“,[1] ali je svjetku slavu stekao svojom knjigom iz 1967. godine, Goli majmun.[2] Knjiga predstavlja otvoren pogled na ljudsku vrstu kao jednu od životinjskih vrsta, direktan pregled životinjske prirode čovjeka, kao i našu sličnost sa majmunskim rođacima. U ovoj knjizi, Moris opisuje ljudsko ponašanje i psihologiju kao proizvod evolucije koji je pomogao čovjeku da se suoči sa izazovima koji su nastali kad se iz primata-biljojeda pretvorio u lovca-skupljača. Reprintovana mnogo puta na mnogim jezicima, između ostalih i na srpsko-hrvatskom, ova knjiga je i danas bestseler. Njegova kasnija proučavanja, knjige i televizijske emisije nastavile su se usredsređivati na ljudsko ponašanje, objašnjeno sa direktnog zoološkog stanovišta. Njegova knjiga „The Soccer Tribe“, objavljena 1981. godine, djelimično je zasnovana na proučavanju sprovedenom tokom njegovog upravljanja fudbalskim klubom Oksford junajted i obuhvata analizu „plemenskog“ skandiranja navijača tokom fudbalskih mečeva. Slikarstvo Painting by Congo. Pored svojih naučnih zanimanja, Moris je slikar nadrealista. Izlagao je radove sa slikarima poput Đoana Mira i značajno doprinosio britanskom nadrealističkom pokretu. Godine 1957. na Institutu savremenih umjetnosti u Londonu Moris je predstavio izložbu majmunskog slikarstva, slika i crteža koje su načinili majmuni, uključujući slike mladog šimpanze Konga. Skupa sa svojim saradnikom Tajlerom Harisom, Moris je na osnovu slika koje su slikali majmuni zaključio da postoji unutrašnja motivacija za apstraktnom kreativnošću, izražena kroz istraživanje boja i vidnog polja. Iznenađujuće, mnogi od ovih majmunskih slikara su napredovali tokom vremena, šireći ili sužavajući prostor za sliku (majmun Bozo), dovodeći u vezu uspravne i vodoravne zamahe četkice, a među onima koji su podučavani nekim engleskim riječima čak je primijećeno uvođenje smislenog sadržaja (majmun Mođa, Moja). Detalji iz Morisovog slikarskog opusa mogu se pronaći na koricama ranih izdanja knjiga Ričarda Dokinsa „Sebični gen“ i „Slepi časovničar“. Moris je bio izvršni direktor Instituta savremenih umjetnosti u Londonu u periodu 1967-1968.

Hivox aparat protiv nesanice (dreamate) Istraživanja sna ukazuju da 10-15% populacije u razvijenim zemljama ima neki od poremećaja spavanja, od kojih je nesanica najzastupleniji. Nesanica (insomnija) definiše se kao manjak sna, kao često buđenje tokom noći, prerano buđenje i poteškoće da se ponovo zaspi. Insomnija može biti povezana sa stresom, zdravstvenim stanjem, mentalnim ili emocionalnim problemima kao što su napetost i depresija, medicinskim stanjima koja prouzrokuju bolove ili lošim navikama kao što su konzumacija alkohola, kofeina i pušenje. Somnologija (nova grana medicine koja proučava san) dala je zaključak da uopšteno govoreći ljudi koji imaju poremećaj u spavanju žive kraće, lakše podležu različitim bolestima i imaju narušen kvalitet života. Dreamate (uređaj protiv nesanice) apsolutna je novost na svetskom tržištu i prekretnica u tretmanu nesanice bez medikamenata. Ovaj jedinstveni aparat dizajniran je da bi unapredio kvalitet sna. Njegov dizajn uključuje vibrirajući motor koji osobi koja ga nosi daje ugodnu mikro masažu akupunkturnih tačaka na zglobu ruke. Dok se nosi na zglobu, aparat šalje pulsirajuće električne talase na 3 specifične akupunkturne tačke zgloba. Te 3 specifične tačke čine tzv. zlatni trougao koji je odgovoran za smirenost, oslobađanje od stresa i lučenje hormona melatonina (hormon spavanja), što će rezultirati prirodnim osećajem pospanosti. Prednosti: - Bez nuspojava - Bez zavisnosti i nakknadnih učinaka na organizam - Smanjuje potrebu uzimanja lekova - Poboljšava kvalitet sna (i zivota) - Osigurava mirne noći i zdrav san - Malih dimenzija i težine Tehničke karakteristike: - Amplituda pulsa: fiksno 235 uA s vrhuncem 1.000 om - Mera pulsa: fiksno 16 sek/ciklus - Širina pulsa: fiksno 800 us Voltaza 4-16 V s vrhuncem 1.000 om - Oblik talasa: asimetricni bifazni impuls - Vreme korišćenja: 30 min - Oblik motora talasa: 2 sekunde ukljucen, 0,5 sekundi iskljucen - Izvor struje: baterija 1,5 V (AAA) - Temperatura okoline: 10 �C do +40 �C, 30-85% RH - Temperatura skladištenja: -20 �C do +50 �C, 10-95% RH - Temperatura transporta: -10 �C do +50 �C, 35-85% RH GARANCIJA: 24 meseca Korišćenje uređaja: - Pre početka korišćenja aparata, potrebno je staviti 1 alkalnu bateriju u pravilan položaj. Svaki put pre korišćenja, navlažite vodom 2crne gumice sa spoljne strane aparata koje provode elektricitet. Ruku možete namazati i esencijalnim uljem koje oslobađa napetosti. - Postavite aparat na unutrašnji deo levog članka, tako da gornji deo aparata bude na prvoj horizontalnoj liniji Vašeg članka uz šaku. Zategnite narukvicu tako da crne gumice nežno dotiču kožu (ukoliko zategnete prejako, može se smanjiti cirkulacija).Proverite da li je potenciometar za izlaznu jačinu na minimalnom nivou, a onda pritisnite dugme POWER u dužini od 4 sek, dok se ne pojavi svetlo na LED indikatoru. Aparat ce započeti sa vibrirajućom masažom. Ujedno proveravajte LED indikator: Ukoliko pokazuje zeleno svetlo, rad aparata je normalan. Ukoliko svetli crveno, moguće je da su se dogodile dve stvari: a) brzo bljeskanje crvenog svetla znači da je baterija potrošena pa je treba zameniti novom; b) normalno bljeskanje crvenog svetla znači slabi kontakt sa kožom. - Otpornost kože varira tako da prijem jačine pulsnih talasa aparata isto može varirati. Prilagodite jačinu izlazne snage na nivo koji Vama odgovara. Potenciometar određuje jačinu impulsa bioelektriciteta, a ne jačinu vibracije. U slučaju da tokom tretmana zaspite, aparat ce se sam isključiti posle 30 minuta. Nakon korišćenja, crni gumeni provodnik, kao i članak ruke, treba očistiti vlažnom krpom. Proverite da li je aparat isključen. Mere opreza - Ne perite ruke dok nosite uređaj - Dok nosite aparat, ne povlačite narukvicu prejako, jer to može uticati na životni vek proizvoda - Ne koristite aparat s drugim medicinskim elektronskim aparatima u isto vreme - Držite aparat izvan domašaja dece - Ne pokušavajte sami popraviti aparat Upozorenje - Aparat ne smeju koristiti osobe sa ugrađenim pacemaker-om ili osobe priključene na bilo koji elektronski aparat - Srčani bolesnici, kao i bolesnici sa akutnim ili zaraznim bolestima, mogu koristiti aparat uz lekarski nadzor - Aparat treba koristiti na pristojnoj udaljenosti (min 2 metra) od radio i TV aparat Proizvođač: Hivox Biotek Inc Zemlja uvoza: EU Zemlja porekla: Tajvan Uvoznik: Vana d.o.o., Beograd

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ova obimna studija predstavlja celovitu kritiku filozofskog opusa Martina Hajdegera, jednog od najuticajnijih filozofa XX veka, čije je delo najveći izazov za tumače filozofije. Ono što ovo delo izdvaja u moru ostalih kritičkih osvrta na Hajdegerovu filozofiju, koji su često nejasni i bez potkrepljenosti, jeste smelost prof. dr Milana Brdara da na drugačiji način prikaže njegovu filozofiju, a naročito tzv. drugu fazu njegovog stvaralaštva, u šta se hajdegerijanci ne bi upustili. Naime, Brdar je autor koji među prvima govori o drugoj fazi kao o manje originalnom radu, kao o `replici Hegela`, s obzirom na to da se Hajdeger u mnogome oslanja na Hegelovu filozofiju. Inovativnost Brdarevog tumačenja ogleda se u problemu utemeljenja, koji za Hajdegera predstavlja pitanje: šta je to `ja jesam?` Brdar govori o `utemeljenju u smislu`, o utemeljenju u smislu čovekovog bivstvovanja i sopstvenosti. Kod Hajdegera kategorije `bića` i `vremena` centralna su polazišta za razumevanje same čovekove egzistencije. Oslanjajući se na njegovu studiju Biće i vreme, Brdar otkriva da je za Hejdegera najautentičniji izraz čovekovog bivstvovanja - `bivstvovanje ka smrti`. Mnogi kritičari nisu bili spremni razumeti šta bi to moglo da znači, te je Hajdeger ostao neshvaćen. Međutim, treba se pozvati na drugu kategoriju koju Hajdeger zastupa, a to je vreme: tokom svog postojanja (u vremenu) čovek teži ka smrti, što je proces koji se podrazumeva. Ali ono što određuje čoveka nije njegova smrt, već način njegovog bivstvovanja. Brdar objašnjava da je za Hajdegera bitno distanciranje koje podrazumeva da svako od nas može živeti samo svoj život (a ne tuđi), a da je smrt svakako izvesna. On smatra da u periodu kada je Hajdeger stvarao, neposredno posle Drugog svetskog rata, nije do kraja moglo biti prihvaćeno takvo razmišljenje o smrti, a da se nije odnosilo na smrt požrtvanog koji strada u ratu. Zato je i pojam rata jedan od bitnih polazišta za analizu Hajdegerove filozofije. Naslov Um crne šume nas na to i upućuje. Brdar određuje `crnu šumu` kao simbol života čoveka posle rata. Takođe, `crna šuma` (šuma ispod Švarcvalda) jeste i mesto u kojem je Hajdeger živeo nakon što je penzionisan. `Crna šuma` ne označava samo lokaciju na kojoj Hajdeger živi, već i njegovo duševno stanje i razmišljanja. S druge strane, kako sam autor kaže, `crna šuma` jeste i Hajdegerova filozofija, kroz koju tumači koračaju ne bi li došli do njenog pravog smisla. Da bi bolje razumeo njegov opus, Brdar se okreće dekonstrukciji moderne filozofije, kako bi je opet sklopio u jednu potpuniju sliku, pokušavajući da do kraja razume Hajdegera. Upravo zbog toga važno je sagledati obe faze njegovog stvaralaštva iz istog središta, i to kroz tri nivoa: filozofski, politički i teološki. Zahvatiti celovito njegovo stvaralaštvo, za Brdara znači obuhvatiti sva tri nivoa. Zato ovo isrcpno izdanje, zahvaljujući profesoru Milanu Brdaru, predstavlja svojevrsno remek-delo o Hajdegeru, kako za ljubitelje i poznavaoce njegove filozofije, tako i za one koji se žele upoznati sa njegovim životom i stvaralaštvom. Čitajući ovu studiju, na pragu smo da otkrijemo ko je zapravo bio Martin Hajdeger i zašto je njegov rad toliko značajan u modernoj filozofiji. Rođen 14.03. 1952. (Ruma), osnovnu školu završio u Podgorici, srednju školu i fakultet u Beogradu gde je stekao i doktorat. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu (grupa za sociologiju) u Beogradu, gde je i doktorirao. Radio u Institutu za društvene nauke. Od 2001. godine predaje na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu (predmeti Filozofska metodologija i Opšta sociologija). Uređivao je mnoge časopise: Gledišta, Theoria, Sociološki pregled. Bio je predsednik Srpskog filozofskog društva. Do sada je objavio brojne naučne radove u domaćim i stranim časopisima, kao i nekoliko knjiga: Kritika filozofije i metodologije društvenih nauka u delu Karla Popera (1981); Praksis odiseja: studija nastanka boljševičkog totalitarizma 1917-1923 (2001); Praksis odiseja: studija nastanka boljševičkog totalitarizma 1923-1929 (2001); Filozofija u Dušanovom pisoaru. Postmoderni presek XX-vkovne filozofije (2003); Uzaludan poziv. Sociologija znanja između ideologije i samorefleksije: slučaj Karla Manhajma i Prosvetiteljstva (2005); Pouke skromnosti: Karl Poper, otvoreno društvo, nauka i filozofija (2007).