Collezioni Alinari Firenze, collotipia - Guido Reni, La Beatrice Cenci. Otisak broj 1124, na poleđini imate sve o otisku. Na netu imate o kolotipiji. Kupujete je u originalnoj zastitnoj koverti sa fotografije na originalnom papiru. Dimenzija 27x37, sa hartijom 35x45. Izvrstan portret, meni jedno od njegovih najlepsih dela. Na mom profilu imate jos jednu kolotipiju Il Botticelli, Testa della Flora.

ŽANR: UMETNOST, MONOGRAFIJA AUTOR: SARAN ALEKSANDRIJAN PREVODILAC: IVAN D. ARANĐELOVIĆ, OLIVERA VALEŠINSKI, MILICA TRIFUNOVIĆ UREDNIK: ŽIVOJIN IVANIŠEVIĆ IZDAVAČI: PARISKI KRUG, RTS ŠTAMPA: CICERO, BEOGRAD GODINA IZDANJA: 2017 JEZIK: SRPSKI, LATINICA BROJ STRANA:269 FORMAT VELIK: 33 CM POVEZ: TVRD STANJE KNJIGE: KNJIGA OČUVANA, VEROVATNO NEKORIŠĆENA, NEKA STRANA I DELIMIČNO SLEPLJENA. O MONOGRAFIJI: NOVA MONOGRAFIJA EKSKLUZIVNA JE PO TOME ŠTO ĆE SE PRVI PUT, I KOD NAS I U SVETU, U NJOJ POJAVITI ESEJI LJUBE POPOVIĆA, ČIJA SU TEMA NJEGOVE SLIKE. U NJOJ SU SABRANI TEKSTOVI DESET AUTORA, ŠEST STRANIH I ČETIRI DOMAĆA POZNAVAOCA POPOVIĆEVE UMETNOSTI. OD NAŠIH ZASTUPLJENI SU - SRETA BOŠNJAK, NIKOLA KUSOVAC, DEJAN ĐORIĆ I MILAN KOMNENIĆ, A STRANIH - SARAN ALEKSANDRIJAN, GUSTAV RENE HOKE, ANDRE PJER DE MANDRIJARG, SEM HANTER, RENE DE SOLIJE I AN TORŠ. MONOGRAFIJA HRONOLOŠKI PREDSTAVLJA POPOVIĆEV OPUS OD 1953. GODINE, SA 113 REPRODUKCIJA, A PRVI PUT SU U NJOJ I NEKA NJEGOVA GRANDIOZNA PLATNA, POPUT TRIPTIHA „O MATERIJI I SMRTI U ČAST DŽEMSA FREJZERA`, DUGAČKOG ČAK OSAM METARA.

Collezioni Alinari Firenze, collotipia - Sandro Filepipo detto Il Botticelli, Testa della Flora (Glava Flore - Leto). Otisak broj 89, na poleđini imate sve o otisku. Na netu imate o kolotipiji. Kupujete je u originalnoj zastitnoj koverti sa fotografije na originalnom papiru. Dimenzija 27x37, sa hartijom 35x45. Izvrsna i meni najlepsa sa cuvene slike La Primavera Botticellija. Na mom profilu imate jos jednu kolotipiju Guido Reni, La Beatrice Cenci

arkadije stolipin - ruski emigrant u srbiji deda, Pyotr Arkadyevich Stolypin je bio predsednik ruske dume (1906-1911) dim. 23 x 17 cm Izvestan broj ruskih emigranata predano se bavio fotografijom kao hobijem u slobodnom vremenu. Jedan od najistaknutijih bio je Arkadije Stolipin o kome se medju starim fotografima-amaterima pricalo da je bliski rodjak poslednjeg predsednika ruske carske vlade. Stolipin je bio veoma agilan kao pokretac foto-sekcije Srpskog planinarskog drustva (1935) da bi pred rat (1939) bio medju inicijatorima osnivanja Kluba fotografa amatera `Beograd`. Prema secanju starijih, Stolipin je bio prava enciklopedija fotografskih znanja, i uz Ratka Stefanovica i dr Petra Kostica jedan od stubova amaterske fotografije u Beogradu tokom tridesetih godina. Izme|u dva svetska rata ruski fotografi unapredili su fotografsku struku unosenjem novih znanja, podizanjem ukusa i likovnosti. Uneli su mnoge novine, a neke i prvi pokrenuli, primenom fotografije u vazduhoplovstvu,medicini, sudstvu i kriminologiji. Imali su znatno mesto u stvaranju fotografske publicistike na srpskom jeziku, kao i u sirenju amaterske fotografije. Njihov doprinos dobija jos ozbiqnije razmere u svetlosti cinjenice da je fotografija profesionalnih ateljea u Srbiji vec od pocetka XX veka tonula u neprestanu stagnaciju. Dolaskom ruskih fotografa razvoj fotografija kod Srba bio je veoma podstaknut i ubrzan. Pyotr Arkadyevich Stolypin (14 April [O.S. 2 April] 1862 – September 18 [O.S. September 5] 1911) served as Prime Minister and the leader of the third Duma, from 1906 to 1911. His tenure was marked by efforts to counter revolutionary groups and by the implementation of noteworthy agrarian reforms. Stolypin`s reforms aimed to stem peasant unrest by creating a class of market-oriented smallholding landowners. He is considered one of the last major statesmen of Imperial Russia with clearly defined public policies and the determination to undertake major reforms. rusija, russia, russian photographer in serbia planinar planinarenje alpinizam Raško Dimitrijević, književnik, prevodilac i književni kritičar, profesor Beogradskog univerziteta rođen je 15. marta 1898. godine u Beogradu. Studirao je književnost u Parizu i Strazburu. `Bio je jedan od naših najboljih besednika i prevodilaca, čovek koji je bio simbol najlepšeg dela Beograda, izvrsni pijanista i ljubitelj Betovena, a pre svega posvećenik literature i profesor na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu.` `Svoj radni vek posvetio ne samo tumačenju književnosti, već, kako to često kažu njegovi nekadašnji đaci i studenti, `na izuzetan način umeo je da u nama razbudi tragalačku želju za lepotama i dubinama života``. `Ostaće zapamćen kao predavač retkog govorničkog dara. Najčešće je govorio o francuskim temama, ali i o nemačkim, ruskim i domaćim kompozitorima i piscima. Ovaj veliki epistolar napisao je oko 50 hiljada pisama. Preveo je sa francuskog i nemačkog preko 50 dela klasika i savremenih pisaca. Neprestano se iskazivao kao veliki humanista i erudita.` `Profesor Dimitrijević gajio je veliku ljubav prema Francuskoj, koja je bila njegova druga otadžbina. Počeo je da studira medicinu u Monpeljeu, ali ga je književnost privukla u Strazbur. Na našu Katedru za opštu književnost i teoriju književnosti došao je zaslugom profesora Vojislava Đurića, obnovitelja te katedre. Pored Dimitrijevića, bio je tu sjajan tim znalaca: Radoslav Josimović, Vladeta Košutić, Milan V. Dimić, Ivo Tartalja, Nikola Milošević. Raško je bio `glavni solista u tom orkestru`, i sačekivao je mlade, koji su željni kulture i znanja dolazili iz čitave zemlje. Mnogi od njih postali su dobri pisci; Danilo Kiš, Predrag Bajčetić, Muharem Pervić, Slobodan Rakitić, Milisav Savić, Nikola Koljević, Matija Bećković, rekao je profesor Nedeljković, podsetivši i na to da su Katedru za opštu književnost posetili i Rober Eskarpi, Rene Velek, Robert Jaus, Žan-Pol Sartr.`