3 OMOTA 5 KARTONSKI OMOT 4 3CD 4+ Label: Madacy ‎– MSB-2-8710-1, Madacy ‎– MSB-2-8710-2, Madacy ‎– MSB-2-8710-3 Format: 3 × CD, Album Box Set Country: Canada Released: 1994 Genre: Non-Music Style: Special Effects Tracklist 1-1 Gunfire Battle 1-2 Gunfire Battle With Car 1-3 Gunfire Battle With Traffic 1-4 Motorcycle Passing At 55mph 1-5 Motorcycle Passing At 100mph 1-6 Chopping With An Axe 1-7 Chopping With Fallen Tree 1-8 Newspaper Leafing Through 1-9 Newspaper Ripping 1-10 Children Giggling 1-11 Drinking Through A Straw With A Gulp 1-12 Saltwater Fishing Casting Reeling And Catching Fish 1-13 Slot Machine Pull And Pay-Off 1-14 Lion Roars 1-15 Lion Growls Close Perspective 1-16 Bacon Frying 1-17 Swiss Yodel Call 1-18 Helicopter Start Up And Take Off Int Perspective 1-19 Helicopter Flying By Vers. 2 1-20 Helicopter Coming In And Landing Vers. 2 1-21 Grating Carrots 1-22 Heavy Breathing 1-23 Pay Phone Sequence 1-24 Tearing Paper Short 1-25 Tearing Paper Long 1-26 Baby Crying 1-27 Crickets At Night 1-28 Jet Taking Off 1-29 Jet Passing Overhead And Landing 1-30 Cracking Eggs 1-31 Beating Eggs In A Bowl 1-32 Horse Whinny And Neigh 1-33 Horse Gallops By 1-34 Horse Walks Up And Snorts In Stable 1-35 Man Coughing 1-36 Water Splash 1-37 Loud Large Group Applauding 1-38 Witches Evil Laugh 1-39 Pigs Grunting In A Sly 1-40 Church Clock Strikes 1 O`Clock 1-41 Church Clock Strikes 12 O`Clock 1-42 Car Won`t Start 1-43 Car With Dead Battery 1-44 Car Start And Rev Engine 1-45 Car Start Rev Engine And Drive Away 1-46 Car Approach And Fast Stop 1-47 Car Approach Skid And Medium Crash 1-48 Eating Crisp Potato Chips 1-49 Shoveling Dirt On Concrete 1-50 Car Wash Interior Perspective 1-51 Referee Type Whistle 1-52 Thunder Clap Vers. 3 1-53 Wind Howling Lightly 1-54 Thunder Wind And Rain 1-55 Thunder And Heavy Down Pour 1-56 Man Screaming 1-57 Small Crowd Booing 1-58 Small Crowd Sighing Relieved 1-59 Small Crowd Gasp Astonished 1-60 Small Crowd `Yeah` Happy 1-61 Grandfather Clock Strikes 12 0`Clock 1-62 High Performance Car Start And Idle 1-63 High Performance Car 160mph Pass R To L 1-64 Champagne Cork Popping 1-65 Millitary Jet Fast Flyby 1-66 Stirring In A Cup 1-67 Truck Horn 1 Blast 1-68 Truck Horn 2 Blasts 1-69 Truck Passing With Horn 1-70 Boxing With Punching Bag 1-71 Woman Shrieking 1-72 Vacuuming 1-73 Hydraulic Lift In Operation 1-74 Chicken Coup Atmosphere 1-75 Diving And Swimming Past 1-76 Small Group Applause 1-77 Propeller Airplane Start And Idle 1-78 Machine Gun Burst 1-79 Machine Gun Burst With Returned Fire 1-80 Wooden Bat Hitting Ball 1-81 Aluminum Bat Hitting Ball 1-82 Weight Lifting 1-83 Rocket Launching With Countdown 1-84 Taking A Shower 1-85 Electric Shaver 1-86 Brushing Teeth 1-87 Flushing Toilet 1-88 Police Car Passing With Siren 1-89 Police Car Approach And Stop With Siren 1-90 Police Car Departs With Siren 1-91 Police Radio In Operation 1-92 Kiss 1-93 Cannon Blast 1-94 Patchinco Continuous Play 1-95 Paper Bag Put On Head And Removed 1-96 Tuning Radio AM 1-97 Tuning Radio FM 1-98 Electronic Radio Alarm Sounding 1-99 Crystal Glass Ping 1-100 Rock Concert Applause With Shouts 2-1 Explosion Bang With Falling Debris 2-2 Explosion Medium Bang 2-3 Explosion Small Bang With Falling Debris 2-4 Fire Alarm 2-5 Crack Of A Whip 2-6 Elephant Trunk Noise 2-7 Angry Elephants 2-8 High Performance Car Start Drive And Stop 2-9 High Performance Car Start Up And Burn Out 2-10 High Performance Car Burn Out Vers 2 2-11 Sneeze 2-12 Crowd At A Horse Track 2-13 Water Dripping 2-14 Water Dripping With Reverberation 2-15 Filling Sink With Water 2-16 Emptying Sink 2-17 Handsaw Sawing Wood 2-18 Jigsaw In Operation 2-19 Circular Saw In Operation 2-20 Chains Rattling 2-21 4 Boings 2-22 Scissors Cutting Hair 2-23 Hair Dryer In Operation 2-24 Carnival Atmosphere 2-25 Gavel Hammering In Court 2-26 Rotary Dialing Telephone 2-27 Telephone 1 Ring / Pick Up 2-28 Hanging Up 2-29 Ship Horn 2 Blasts 2-30 Evil Male Laugh 2-31 Evil Male Laugh With Echo 2-32 Male Laugh Hysterical 2-33 Tray Of Glasses Rattling 2-34 Carbonated Water Fizzing 2-35 Airplane Jet Take Off (Jumbo Jet) 2-36 Airplane Jet Landing Vers 2 2-37 Airplane Jet Landing With Tire Squeal 2-38 Burp 2-39 Small Group Applauding With Cheers 2-40 Applause Polite Medium Group 2-41 Cow Moo 2-42 Pool (Billards) Break 2-43 Pool (Billiards) Combination Shot 2-44 Town Clock In Distance Striking 1 0`Clock 2-45 Town Clock In Distance Striking 12 0`Clock 2-46 Party Horn 2-47 Party Noise Maker 2-48 Cave With Water Dripping 2-49 Ice Cubes In A Glass 2-50 Ice Cubes In A Bucket 2-51 Jogging Past Right To Left 2-52 Jogging Past Left To Right 2-53 Car Honk 2-54 Car Long Honks 2-55 Car Several Honks 2-56 Traffic Jam Honks 2-57 Car Passing With Horn 2-58 Angry Crowd 2-59 Panic Stricken Crowd 2-60 3 Gun Shots 45 Automatic 2-61 Shotgun 1 Shot 2-62 M14 Rifle Several Shots 2-63 Elevator Door Opening 2-64 Elevator Door Closing 2-65 Elevator Lift Rider`s Perspective 2-66 Bees Buzzing Around Hive 2-67 Alarm Clock Bell Sounding 2-68 Electric Fan In Operation 2-69 35mm Camera Shutter Sound 2-70 35mm Camera Auto Motor Drive 2-71 35mm Camera Automatic Sequence 2-72 Camera Flash Charge And Pop 2-73 Hammering Nails Into Wood 2-74 Door Bell Several Rings 2-75 Knocking On Door And Door Opens 2-76 Heartbeat 2-77 `Surprise` At Party 2-78 Car Fast Approach And Stop 2-79 Car Approach Skid And Crash 2-80 Car Approach Long Skid And Big Crash 2-81 Car Skid And Tire Squeal 2-82 Writing On Blackboard 2-83 Fingernails On Blackboard 2-84 Velcro Ripping 2-85 Propeller Airplane Taking Off Ext Perspective 2-86 Air Pump 2-87 Movie Camera Old Clockwork Type 2-88 Donkey Hee Haws 2-89 Newsroom General Atmosphere 2-90 Coins Dropped On Table 2-91 Coins Being Counted 2-92 Coins Jingling 2-93 Duck Quack 2-94 Scrubbing Floor With A Brush 2-95 Rain Continuous Downpour 2-96 Thunder Clap Vers 2 2-97 Thunder And Rain Storm 2-98 Wind Blowing Through Trees 2-99 Rocket 2-100 Wolf Howling Human Simulation 3-1 Bowling Alley General Atmosphere 3-2 Bowling Gutter Ball 3-3 Bowling Strike 3-4 Soda Can Opening 3-5 Soda Pouring In Glass 3-6 Telephone 3 Rings And Pick Up 3-7 Telephone Slammed Down 3-8 Rooster Crowing 3-9 Woman Screaming 3-10 Sipping Coffee 3-11 Cork Pulled With Reverberation 3-12 Crowd `Oh` Disappointed 3-13 Crowd `Ahh` Satisfied 3-14 Crowd Urgh Disgusted 3-15 Steam Train Passing By 3-16 Bugle Call Outdoors - Charge 3-17 Bugle Call - Post Time 3-18 Bugle Call - Fanfare 3-19 Bugle Call - Parade Dismiss 3-20 Bugle Call - Fall In 3-21 Bugle Call - Lights Out 3-22 Bugle Call - Military Taps 3-23 Bugle Call - Retreat 3-24 Bugle Call - Revue 3-25 Bugle Call - Reveille 3-26 Belch 3-27 Baby Laugh 3-28 Domestic Car Alarm 3-29 Domestic Car Door Opening 3-30 Domestic Car Door Clossing 3-31 Domestic Car Crash With Yell 3-32 Domestic Car Approach And Skid 3-33 Horse Trots Up And Snorts Outside 3-34 Horse Whinny And Neigh Outside 3-35 Horse Canters By Outside 3-36 Hellcopter Start Up And Take Off Vers 1 3-37 Helicopter Flying By Vers 1 3-38 Helicopter Coming In And Landing Vers 1 3-39 Applause Concert Crowd With Cheers 3-40 Drinking Fountain Turned On And Off 3-41 Drinking Fountain Taking A Drink 3-42 Roller Coaster In Operation 3-43 Fight Bell 2 Strikes 3-44 Cuckoo Clock Strikes 1 3-45 Cuckoo Clock Strikes 12 3-46 Record Needle Scratch 3-47 Ambulance Passing With Siren 3-48 HiFi Store With Radios And TV`s 3-49 Sizzle Light 3-50 Sizzle Heavy 3-51 High Performance Car Start, Idle, Rev, And Stop 3-52 High Performance Car Burn Out 3-53 High Performance Car High Speed Pass 150mph 3-54 Coffee Grinder 3-55 Coffee Perculator 3-56 Ball Bouncing 3-57 Ball Bouncing Away 3-58 Thunder Clap 3-59 Thunder Continuous Claps And Rumbles 3-60 Wind Howling Heavily 3-61 Thunder And Rain In The City 3-62 After Storm Atmosphere 3-63 Bicycle Bell 3-64 Shuffling Cards 3-65 Dealing Cards 3-66 Fireworks General Atmosphere 3-67 A Glass Clinking In A Toast 3-68 Many Glasses Clinking In A Toast 3-69 Game Show Buzzer 3-70 Sweeping The Floor 3-71 Broom Dropped 3-72 Submarine Sonar 3-73 Mantal Clock Clicking 3-74 Many Clocks Ticking 3-75 Cats Meow 3 Types 3-76 Cash Register Ring Up 3-77 Social Gathering Party Crowd 3-78 Tray Of Dishes Dropped 3-79 Zipper Zipped Up 3-80 Zipper Zipped Down 3-81 Dog Many Barks 3-82 Dog Growling And Barking 3-83 Dog Chasing Man And Barking 3-84 Ratchet Tightening Nut 3-85 Wind Chimes 3-86 Door Opening 3-87 Door Closed 3-88 Door Slammed 3-89 Many Party Horns 3-90 Balloon Being Inflated 3-91 Balloon Let Go Flying 3-92 Balloon Popped 3-93 Balloon Popped With Reverberation 3-94 Video Archade Atmosphere 3-95 Opening An Envelope 3-96 Crumpling A Letter And Throwing Away 3-97 Airplane Jet Taking Off 3-98 Airplane Jet Flyby Overhead Right To Left 3-99 Airplane Jet Interior With Cabin Announcements 3-100 Airplane Jet Landing Vers 1 Reviews

Homer ODISEJA Dereta Odlično Kao novo 463 str. 2015. Vođa Itačana u trojanskom ratu - Odisej, posle razaranja Troje, kreće sa svojim saborcima ka svom kraljevstvu - Itaci. Odiseja opisuje desetogodišnji Odisejev povratak iz rata, prepun iskušenja i neverovatnih obrta situiranih između neba i zemlje, mističnih predela, bogova i njihovih miljenika i protivnika. Kao Ilijada i Odiseja ima jedinstvenu kompoziciji koju Aristotel naziva prepletenom. Temeljno delo čitavog svetskog pesništva na kome su vekovi trajanja ostavili neizbrisiv kvalitativni trag. Prevod sa starogrčkog i propratni tekstovi Miloš N. Đurić Odiseja (grč. Οδύσσεια [Odýsseia]) je junački epski spev. Pretpostavlja se da je ovaj ep nastao u 8. veku p. n. e. u grčkim kolonijama u severozapadnoj Maloj Aziji.[1] Današnji oblik dobio je u 6 veku pre. n. e. u Atini u vreme Pizistrata - vladao Atinom sa prekidima od 560. p. n. e. do 527. p.n.e. Pizistrat je ustanovio Panatinski praznik o kome su se recitovale Homerove pesme. U tu svrhu u atičkoj redakciji pripremljena su državna izdanja tih pesama. Autorstvo „Odiseje“ se pripisivalo Homeru, ali, nema nijednog pouzdanog podatka o životu Homera zbog čega se u njegovu istoričnost sumnja. U vezi s tim nastalo je u nauci homersko pitanje.[2] Osnovni motiv „Odiseje“ je povratak glavnog junaka Odiseja u svoju otadžbinu Itaku po završetku Trojanskog rata uz pomoć bogova.[3] Ovaj ep ima lančanu kompoziciju - dvanaest pevanja - epizode o lutanju Odiseja, koje se nastavljaju jedna na drugu.[3] Odiseja[uredi | uredi izvor] Homerova Odiseja Nakon završetka desetogodišnjeg Trojanskog rata, Odisej se vraća kući, svojoj vernoj ženi Penelopi i svome sinu Telemahu.[3] U epu se opisuje kako su prosci njegove žene Penelope trošili njegov imetak, i kako je Odisej posle dvadeset godina odsustva od kuće, vrativši se, poubijao prosce.[3] Radnja „Odiseje” traje 40 dana.[3][4] Prvo pevanje Pesnik na samom uvodu u radnju epa govori kako su bogovi, posle sedam godina, odlučili da je došlo vreme za povratak Odiseja kući, jer je sve te godine on bio zatočenik nimfe Kalipse na ostrvu Ogigija. Boginja Atina se odlučuje da poseti njegovog sina Telemaha na Itaki. Drugo pevanje Atina se pred Telemahom pojavljuje u liku Mentora i govori mu da ima predosećaj da će mu se otac uskoro vratiti. Prosci, smatrajući da je Odisej mrtav, i dalje nemilosrdno troše Odisejev imetak i sa velikim nestrpljenjem iščekaju da Penelopa napokon sebi izabere supružnika. Godinama se Penelopa služila lukavstvom da bi odbila prosce. Govorila je da će se udati kada završi sa tkanjem tkanine za mrtvog Odiseja, ali je ona svake noći uništavala ono što bi preko dana istkala. Neko od prosaca je video šta Penelopa radi i oni su tražili od nje da se napokon odluči za nekog od njih. Treće pevanje Telemah odlazi na otok Pil kod kralja Nestora, koji mu govori o sudbini mnogih velikih i slavnih junaka. Posle toga, Telemah napušta ostrvo Pil i odlazi u Spartu da posetiti kralja Menelaja. Četvrto pevanje Telemah od Menelaja saznaje da mu je otac Odisej zarobljen i da se nalazi na ostrvu Ogigija kod nimfe Kalipse. Peto pevanje Hermes, glasnik bogova, po zapovesti Zevsa odlazi na ostrvo Ogigija i nimfi Kalipsi saopštava da su joj bogovi naredili da pusti Odiseja. Kalipso, sa velikim žaljenjem pušta Odiseja i on odlazi brodom sa ostrva. Posle nekog vremena, Posejdon uništava njegov brod, ali Odisej uspeva da preživi. Šesto pevanje U blizini feačanske obale, Odiseja je probudio smeh devojaka. Na obali je stajala Nausikaja, kraljeva kćerka, sa svojim sluškinjama. One su pokazale put Odiseju do kraljeve palate. Sedmo pevanje Odiseja, da ga niko ne bi video i raspitivao se o njemu, Atina, pretvorena u devojčicu, vodi do kraljevske palate. U ovom pevanju je opisan Vrt Alkinoja. Osmo pevanje U Odisejevu čast, kralj Alkinoj priređuje zabavu, na kojoj mladi pevač pripoveda o Trojanskom ratu. U toku pevanja, Odisej se nekoliko puta zaplakao, i to uvek kada je pesma opisivala i junaštva Odiseja. Kralj Alkinoj je, videvši reakciju, pitao Odiseja ko je on i zašto plače. Deveto pevanje Odisej otkriva ko je on i priča svoje pustolovine. Govori o tome kako se nakon pada Troje namerio na Kikonce, razorio im grad, ali su ga oni odagnali. Zatim bura kod Malije odbacuje Odiseja i njegovu družinu u zemlju Lotofaga (pleme koje jede lotos). Odisej jedva uspeva da odvede družinu odatle, jer su jedući lotos zaboravili na povratak domu. On zatim priča o Polifemu, kiklopu koji mu je u pećini pojeo dvoje ljudi pobedio ga oslepivši ga. Deseto pevanje Dalje Odisej priča kako mu je bog Eol dao vreću u kojoj su bili vetrovi, a njegovi ljudi, ne znajući šta je u vreći, otvorili su je, pa su ih vetrovi vratili natrag odakle su došli. Tamo, čarobnica Kirka njegove ljude pretvara u svinje, a Odiseju Hermes daje travu koja sprečava da Kirka i Odiseja pretvori u svinju. Kirka ih posle nekog vremena pušta sve da odu vrativši im ljudski oblik, a Odiseju je dala uputstva kako da stigne do Aherona i podzemnog sveta. Jedanaesto pevanje U podzemnom svetu Hada, Odisej razgovara sa Tiresijom, sa svojom majkom i sa mnogim grčkim junacima - Ahilom, Heraklom i drugima. Tiresija ga savetuje da prinese žrtve bogovima, a naročito bogu Posejdonu, koji je veoma ljut na njega jer mu je Odisej oslepeo sina Polifema. Dvanaesto pevanje U ovom pevanju, Odisej pripoveda o tome kako je, začepivši uši posadi broda, a sebe zavezavši za jarbol, da ne bi nasukao brod, uspeo izbeći sirene. U nastavku, Odisej govori o Scili i Haribdi - dve nemani koje je uspeo izbegnuti, pa o ostrvu gde njegova posada nije poslušala njegova upozorenja i žrtvovala stoku boga Helija Hiperiona, zbog čega se Zevs žestoko razljutio i munjom uništio Odisejev brod, tako da je samo Odisej preživeo. Trinaesto pevanje povratak Odiseja na Itaku. Atina mu svojim uputstvima pomaže, i on, pretvoren u prosjaka, odlazi do svog vernog svinjara. Četrnaesto pevanje Odisej sluša kako svinjar Eumaj priča o svome gospodaru, i shvativši koliko mu je on veran, obećava mu da će se Odisej sigurno vratiti. Petnaesto pevanje Dok svinjar Eumej, Odiseju priča o svojoj prošlosti, Atina upozorava Telemaha da ga prosci žele ubiti, i podučavajući ga kako da stigne, zapoveda mu da se vrati kući. Šesnaesto pevanje Po povratku kući, Telemah, zahvaljujući Atininim uputstvima, uspeva da izbegne zasedu prosaca i odlazi Eumeju gde mu Odisej otkriva ko je on. Sedamnaesto pevanje Odisej, kao prosjak se vraća u dvor i, da bi vidio moralnost prosaca, prosi hranu od njih. Na ulazu u dvor, prepoznavši svog gospodara, Odisejov pas Argos umire od sreće. Osamnaesto pevanje Kada se na dvoru pojavio još jedan prosjak, odmah se posvađao i potukao sa Odisejem. Prosci su odobravali svađu i tuču. Na kraju je Odisej pobedio prosjaka. Devetnaesto pevanje Penelopa, koja je sve to posmatrala, upita prosjaka Odiseja zna li bilo šta o njenome mužu Odiseju, a on joj odgovori obećanjem da će se on sigurno vratiti. Tada Penelopa naredi svojim sluškinjama da okupaju prosjaka, i dok su ga one kupale, stara sluškinja Euriklija prepoznala je Odisejev ožiljak na nozi (iz lova na veprove u detinjstvu), ali ga nije odala. Dvadeseto pevanje Atina svojom pričom smiruje Penelopu koja je sanjala veoma ružan san. Sledećeg jutra Odisej od bogova traži neki znak, a tada mu Zevs pošalje munju iz vedra neba. Dvadeset prvo pevanje Penelopa, obećava proscima da će se udati za onoga koji na streljačkom takmičenju bude pobednik. Iznosi Odisejev luk, ali niko od prosaca nije uspeo da nategne luk, pa ni slavni Antinoj. I taman kada su se svi prosci dogovarali da se takmičenje odgodi, Odisej, prerušen u prosjaka uzima luk, nateže ga i pogađa strelom kroz sve sekire. Dvadeset drugo pevanje Odisej i Telemah ubijaju sve prosce. Dvadeset treće pevanje Odisej tada otkriva Penelopi svoj identitet, a ona, i dalje ne verujući da je on Odisej, upita ga za jednu njihovu tajnu. Traži od njega da pomeri njihovu postelju, našto Odisej odgovara da je postelja urezana u panj stare smokve, oko koje su podigli dvor, i da se pomeriti ne može. Tek tada je Penelopa bila sigurna da je on zaista Odisej i bacila mu se u naručje. Dvadeset četvrto pevanje Dok duše prosaca silaze u Had, Odisej, ocu Laertu otkriva ko je on. Itačani, zbog toga što je Odisej ubio sve prosce, žele da se osvete Odiseju ali Atina svojom rečitošću miri obe sukobljene strane i sprečava obračun. Analiza likova[uredi | uredi izvor] Odisej - kralj Itake, glavni lik istoimenog dela. Odlikuje ga hrabrost i domišljatost. U celom kraljevstvu a i šire je poznat kao pametan i strpljiv čovek koji je uz to bio i vrlo osećajan i velikog srca. Penelopa - Odisejeva žena, premorena od tuge i očaja zbog gubitka voljenog muža. Čvrsta i jaka žena koja nije dala da je mnogobrojni prosci zavedu. Telemah - Odisejev i Penelopin sin koji je odlaskom oca u rat od malena morao postati glava kuće. Vrlo neiskusan i nemoćan da se suprotstavi proscima koji su rado trošili njihovo bogatstvo, što se menja povratkom njegovog oca. Atina - boginja mudrosti i velika zaštitnica Odiseja i njegove porodice koja je uz veliki trud pomagala u raznim situacijama.[5] Ilijada antička književnost

Odlično Kao na slikama The Chemical Brothers are an English electronic music duo[1] formed by Tom Rowlands and Ed Simons in Manchester in 1989.[2][3] Alongside fellow English acts The Prodigy and Fatboy Slim, as well as American duo The Crystal Method, they were pioneers in bringing the big beat genre to the forefront of pop culture. Originally known as The Dust Brothers, their first album Exit Planet Dust sold over 1 million copies and debuted at the No. 9 spot on the UK music charts. They then changed their name due to the existence of another band with the same name.[4] After attracting Virgin Records, the duo achieved further success with their second album Dig Your Own Hole (1997), which topped the UK charts. They have had six No. 1 albums and 13 top-20 singles in the UK, including two chart-toppers. They have won six Grammy Awards, including Best Rock Instrumental Performance, Best Dance Recording, and Best Dance/Electronic Album.[5] History[edit] 1984–1995: Formation and early incarnations[edit] Ed Simons (born 9 June 1970) was born the son of a barrister mother and a father he described as `absent`.[6] After finishing at an `expensive` public school with 11 O levels and three A levels, he continued on to study history, especially late medieval history, at the University of Manchester.[6][7] Tom Rowlands (born 11 January 1971) was raised in Henley-on-Thames. He met Simons at the University of Manchester in 1989; they shared an interest in raves and club-going.[8] Rowlands chose Manchester primarily to immerse himself in its music scene and the Fac 51 Hacienda in particular.[9] Rowlands was also in a band called Ariel prior to meeting up with Simons.[3] He formed Ariel in London with friends Brendan Melck and Mathew Berry. Their first single was `Sea of Beats`, which was essentially a white label. Before Philip Brown set up Echo Logik Records, their first promo was `Bokadilo`. Other songs, released on 12-inch, included `Mustn`t Grumble` and their best-known, `Rollercoaster`.[3] After a year on Echo Logik they signed to the record label deConstruction. They insisted on a female singer and they recruited former Xpansions frontwoman Sally Ann Marsh, and after some disappointing songs such as `Let It Slide` (Rowlands would later describe it as `a stinker`), the band fell apart. One of the last things Ariel did was the song `T Baby`, which was remixed by the pair. Rowlands and Simons started to DJ at a club called Naked Under Leather in the back of a pub in 1992,[3] under the alias, the 237 Turbo Nutters[8] (named after the number of their house on Dickenson Road in Manchester and a reference to their Blackburn raving days). The pair would play hip hop, techno, and house.[10] The two called themselves the Dust Brothers[3] after the US production duo, famous for their work with the Beastie Boys. After a while, Rowlands and Simons began to run out of suitable instrumental hip hop tracks to use, so they started to make their own. Using a Hitachi hi-fi system, an Atari ST, a sampler, and a keyboard, they recorded `Song to the Siren`, which sampled This Mortal Coil.[11] `Song to the Siren` was released on their own record label, which they called Diamond Records (after Ed`s nickname). At this point the Dust Brothers were the first-ever backroom DJs in the Sumptuous Locarno Lounge at The Job Club in Gossips night club in Dean Street, Soho from April 1992 till April 1993. In October 1992, they pressed 500 white-label copies and took them to dance-record shops around London, but all refused to play it, saying it was too slow (the track played at 111 BPM). They sent a copy to London DJ Andrew Weatherall, who made it a permanent fixture in his DJ sets. In May 1993, Junior Boy`s Own released `Song to the Siren`.[3] Around June 1993, the Dust Brothers recorded their first remixes. The first was `Packet of Peace` for Justin Robertson`s Lionrock group, followed by songs from Leftfield, Republica, and the Sandals. Later in 1993, Rowlands and Simons completed work on their Fourteenth Century Sky EP, released in January 1994.[3] It contained the groundbreaking `Chemical Beats`, which epitomised the duo`s genre-defining big beat sound.[3] The EP also contained `One Too Many Mornings`, which for the first time showed their less intense, more chilled-out side. Both `One Too Many Mornings` and `Chemical Beats` would later appear on their debut album. Fourteenth Century Sky was followed later in 1994 by the My Mercury Mouth EP.[3] `Chemical Beats` was also part of the soundtrack for the first edition of the Wipeout video game series, having been featured in Wipeout for the PlayStation in 1995. In October 1994, the Dust Brothers became resident DJs at the small but influential Heavenly Sunday Social Club at the Albany pub in London`s Great Portland Street.[8] Noel Gallagher, Paul Weller, James Dean Bradfield, and Tim Burgess were regular visitors. The Dust Brothers were subsequently asked to remix tracks by Manic Street Preachers and the Charlatans, plus Primal Scream`s `Jailbird` and the Prodigy`s `Voodoo People`. These two remixes received television exposure, being playlisted by MTV Europe`s `The Party Zone` in 1995. Early in 1994, the Dust Brothers were approached in the club one Sunday by Gallagher from Oasis, who were becoming one of the most prominent guitar bands in Britain. Gallagher told the duo that he had a Balearic-inspired track he had written that he would like them to remix. However, over time, Gallagher changed his mind, and in the end the Brothers did not remix it. In March 1995, the Dust Brothers began their first international tour, which included the United States – where they played with Orbital and Underworld – then a series of European festivals. Also around this time, objections were filed by the original Dust Brothers over the use of their name, and so Rowlands and Simons had to decide on a new name.[3] They decided to call themselves the Chemical Brothers after `Chemical Beats`. In June 1995, they released their fourth single, the first under their new identity. `Leave Home` was released on Junior Boy`s Own, as a preview of the imminent debut album and became the band`s first chart hit, peaking at No. 17.[3] 1995–1998: Exit Planet Dust and Dig Your Own Hole[edit] In July 1995, the Chemical Brothers released their debut album Exit Planet Dust (the title inspired by their name change) on Freestyle Dust/Junior Boy`s Own. It debuted on the UK charts at No. 9,[3] and featured guest vocalist Beth Orton on the song `Alive Alone`. It eventually went on to sell over a million copies worldwide, and was used on the soundtrack of the science fiction TV series pilot Virtuality. Shortly after its release, the Chemical Brothers signed to Virgin Records, to which they took their own offshoot label, Freestyle Dust. For their next single, `Life Is Sweet`, released in September 1995, they again used a guest vocalist, featuring their friend Tim Burgess, singer of the Charlatans. It reached No. 25 in the UK Singles Chart.[3] The single was also Select magazine`s `Single of the Month` for October.[12] The release included a Daft Punk remix of `Life Is Sweet`. In October 1995, the duo returned to the Heavenly Sunday Social for a second and final run of DJ dates. They then became residents of Heavenly Social on Saturdays at Turnmills and also in Liquid Rooms in Tokyo. In November, the Chemical Brothers played the Astoria Theatre in London. The duo also supported The Prodigy in December on dates at Brixton Academy and in Blackpool. In January 1996, Exit Planet Dust was certified gold. The Chemical Brothers released their first new material in six months on Virgin, the Loops of Fury EP. The four-track release was limited to 20,000 copies, but is now available for digital download. It entered the UK charts at No. 13. NME described the lead track as `splashing waves of synths across hard-hitting beats`. The EP also contained a Dave Clarke remix of `Chemical Beats`, and two other new tracks, `Get Up on It Like This` and `(The Best Part Of) Breaking Up`. In February 1996, Select magazine published a list of the 100 best albums of the 1990s thus far. Exit Planet Dust was listed at Number 39. In August 1996, the Chemical Brothers supported Oasis at Knebworth, where 125,000 people attended each of the two shows. During the 1995 Glastonbury Festival, Rowlands and Simons had another conversation with Noel Gallagher. Gallagher told them how much he liked Exit Planet Dust, and asked if he could sing on a future track, similar to the way Tim Burgess had worked on `Life Is Sweet`. They did not think much of the offer at the time, given how busy Gallagher would be with the release of Oasis` (What`s the Story) Morning Glory?, plus the complexities of dealing with each other`s record companies. However, the duo later worked on a track they thought would benefit from a vocal. They sent Gallagher a tape of what they had done so far. He worked on it overnight, and left a message early next morning that he was ready to record it. The track was called `Setting Sun` and was finally released in October 1996. It entered the UK charts at the top, giving the duo their first ever Number One single.[3] `Setting Sun` was backed by a longer instrumental version, and also a new track `Buzz Tracks`, which was not much more than a DJ tool. The three remaining members of the Beatles` lawyers later wrote to the Chemical Brothers, mistakenly claiming they had sampled `Tomorrow Never Knows`. Virgin Records hired a musicologist to prove they did not sample the song. In 1996, Live at the Social Volume 1 was released by Heavenly Records, which became the Chemical Brothers` first mix CD (excluding Xmas Dust Up, a free album that came in a 1994 issue of NME). It was also the duo`s first live album (excluding the EP Live 05). In March 1997, the Chemical Brothers released the second track from their forthcoming album. `Block Rockin` Beats` went straight to No. 1 in the UK, possibly thanks, this time, to its Schoolly D vocal sample and re-working of the bass-line from 23 Skidoo`s single `Coup`.[13] The NME named it `Single of the Week` and said: `It throbs like your head might if you had just done a length underwater in a swimming pool full of amyl.` It later won them a Grammy Award for Best Rock Instrumental Performance.[14] In the US at this time, `Setting Sun` was sitting at Number 80 in the Billboard Top 100, after selling around 80,000 copies, an uncommon achievement for a European `dance` act. Sales from Exit Planet Dust were also around 150,000. On 7 April 1997, the Chemical Brothers released their second album, Dig Your Own Hole. It was recorded at the band`s own south London studio, with the title taken from graffiti on the wall outside. The album was well received,[15] with Mixmag rating it 10/10 and calling it `mad enough to be thrilling, slick enough for not even remotely trendy coffee tables`. During the summer of 1997, the Chemical Brothers toured extensively, particularly in the United States. In August, the Chemical Brothers achieved a rapprochement with the US Dust Brothers, and asked them to remix the forthcoming single `Elektrobank`. They themselves also became highly sought-after for remixes for other artists. In September, the next single from Dig Your Own Hole, `Elektrobank` was released. In November, the pair played at Dublin`s Point Theatre, with support from Carl Cox. They also began a US tour in Detroit. At the end of the year, Dig Your Own Hole`s final track, the nine-minute-long `The Private Psychedelic Reel`, gave rise to a limited-edition mini-EP of the same name. The B-side consisted of a live version of `Setting Sun`, recorded at the Lowlands Festival, Netherlands on 24 August 1997. Also in December, following four sold-out US shows, the Chemical Brothers toured the UK, concluding in a sold-out show at Brixton Academy, London. In 1998, they concentrated more on DJing, although some remixes did see the light of day, including `I Think I`m in Love` from Spiritualized. Both a vocal remix and an instrumental remix were included in the single release. Each clocked in at over seven-and-a-half minutes. Another remix completed by the Chemical Brothers was `Delta Sun Bottleneck Stomp` by Mercury Rev. This was another extension in the association between the two bands, since Mercury Rev`s Jonathon Donahue contributed to `The Private Psychedelic Reel` on Dig Your Own Hole. In September 1998, a second mix album, Brothers Gonna Work It Out, was released. It contains some of their own tracks and remixes, as well as songs from artists who have influenced their sound, such as Renegade Soundwave, Meat Beat Manifesto, Carlos `After Dark` Berrios, and Kenny `Dope` Gonzales. 1999–2002: Surrender and Come with Us[edit] In May 1999, the Chemical Brothers played three UK dates, their first since December 1997. Also that month, they released their first new original material in two years, a track called `Hey Boy Hey Girl`. This was more house-influenced than big beat. In interviews at the time, Rowlands and Simons indicated that the track was inspired by nights out at Sheffield club Gatecrasher. The track was also one of their more commercially accessible tracks and went to number 3 in the UK charts. Their third album, Surrender, was released in June 1999. It featured vocals from Noel Gallagher, Mercury Rev`s Jonathan Donahue, and Mazzy Star`s Hope Sandoval. As `Hey Boy Hey Girl` had suggested, the album was more house-oriented than the previous two. On one of the album`s stand out tracks, `Out of Control`, New Order`s Bernard Sumner supported by Primal Scream`s Bobby Gillespie provided vocals. It reached No. 1 in the UK album charts. The Michel Gondry-directed music video for `Let Forever Be`, which utilised ground-breaking video and film effects in its depiction of a young woman`s nightmares, also received a lot of attention. Later that summer, the Chemical Brothers performed at the Woodstock `99 concert on 24 July, with positive reception. They later headlined the Glastonbury dance tent on the Friday night, followed by a UK tour which ended in December and included Homelands Scotland on 4 September. In November, `Out of Control`, featuring Sumner and Gillespie on vocals, was released as a single. The release also contained the Sasha remix. The final single from Surrender, in February 2000, was the five track `Music: Response` EP, containing the title track and two remixes, plus Electronic Battle Weapon 4, named `Freak of the Week`, and a track called `Enjoyed`, which was essentially a remix of `Out of Control` by the Chemical Brothers themselves. A CD copy of Surrender was placed in the third Blue Peter time capsule, buried in January 2000. That same month, they appeared on Primal Scream`s album Xtrmntr at track 11 with a remix. In June 2000, they played the Pyramid stage at the Glastonbury Festival. In August 2000 they played to a large crowd at the main stage at Creamfields festival, Ireland. In December 2000, the Chemical Brothers aired one of their new tracks, `It Began in Afrika` at their New York DJ gigs, supporting U2. In 2001, they were active with releases and live performances. Early in the year, they began working on a fourth album, provisionally titled Chemical Four. The first track which fans got a taste of was `It Began in Afrika`, as previously played in their DJ set in New York. The track would make its live debut in California in April 2001, at the Coachella Valley Music and Arts Festival. Another new track, `Galaxy Bounce`, also got its public debut at Coachella. As had become customary for their releases and experiments, `It Began in Afrika` was first pressed as a promo, as part of the `Electronic Battle Weapon` series. It received much airplay on dance music radio shows in the UK, and became more and more popular in clubs over the course of the summer. It also became one of the `anthems` in Ibiza as the summer progressed. It was given a full commercial single release in September, reaching No. 8 in the UK singles chart, even though no promotional video was made for the track. Rowlands and Simons also remixed a track from Fatboy Slim`s Halfway Between the Gutter and the Stars, entitled `Song for Shelter`. This remix was released as a single on 3 September 2001 (one week before `It Began in Afrika`) as the CD2 single for `Song for Shelter / Ya Mama`. It reached No. 30 in the UK Singles Charts (sales were combined with the CD1 single). The Chemical Brothers finished work on another album, Come with Us, in October 2001. It featured collaborations with Richard Ashcroft of the Verve (`The Test`), and long-time collaborator Beth Orton (`The State We`re In`). The album was released in January 2002, preceded by a single, `Star Guitar`, a melodic Balearic beat number, with a promotional video by Michel Gondry that featured passing scenery synchronised to the beat viewed through a train window. What would be the second track on the album, `It Began in Afrika`, was released 10 September 2001 to be circulated around the clubbing scene where it was a popular hit. `Star Guitar` was also released as a DVD single, the pair`s first. Come with Us, was less well received than their previous albums, but nonetheless went straight to No. 1 in the UK Albums Chart in the first week of its release, selling 100,000 copies. In April, the title track from the album was released as a single with remixes by Fatboy Slim as part of a double A-sided release with `The Test`. During the summer of 2002, the Chemical Brothers travelled the festival circuit to promote the album. Later in 2002, they released two EPs, one specifically aimed at Japan and the other the US (entitled AmericanEP). Both contained remixes, live versions and B-sides. Additionally, the band produced New Order`s `Here to Stay`, written for the film 24 Hour Party People and released as a single to promote the soundtrack, and remixed the song as well. One of their other major songs from this album was `Galaxy Bounce`, which was popular and featured as the main title music for the Xbox game Project Gotham Racing. It was also included on the soundtrack for the movie Lara Croft: Tomb Raider. `Star Guitar` was featured as a song on the PlayStation Portable`s Lumines II. Two other songs, `Come with Us (Introduction)` and `Star Guitar (Title Screen)`, were featured on a PlayStation 2 racing game titled WRC II: Extreme. Both songs are instrumental. The song `My Elastic Eye` from the album Come with Us was played in the 2004 film The Butterfly Effect[16] starring Ashton Kutcher and Amy Smart. 2003–2006: Push the Button[edit] Early 2003 saw Rowlands and Simons back in the studio working on new material, including `The Golden Path`, a collaboration with Wayne Coyne of the Flaming Lips. This was released in September 2003, at the same time as a `best of` album, entitled Singles 93–03, marking ten years of the Chemical Brothers` releases. Singles 93–03 included most, but not all, of their singles. A second new track, in addition to `The Golden Path`, was included on the album, called `Get Yourself High`. Singles 93–03 was also released on DVD, with extra features including selected live performances and interviews with Rowlands, Simons, and many of their collaborators from throughout the period. `Get Yourself High`, which featured Canadian rapper k-os on vocals, was released as a single in November 2003. In late 2003 and 2004, the Chemical Brothers continued to work in the studio on new material and a remix of `Slow` by Kylie Minogue. After being released on rare white label vinyl, it was subsequently given a commercial release in March on CD (on her next single `Red Blooded Woman`) and on 12-inch vinyl picture disc (containing two other Minogue remixes). In Summer 2004 they returned to the festival circuit, including appearances at the Glastonbury Festival, Tokyo, Scotland, and Ireland. They also visited South America for the second time (the first time being in 1999), arriving at Chile, Argentina, and Brazil. It was during these sets that they played new material, including `Acid Children`, which proved to be one of the most popular new tracks. In September 2004, the Chemical Brothers released the seventh `Electronic Battle Weapon`. `Electronic Battle Weapon 7` was being released as a one-sided promo-only 12-inch, containing `Acid Children`. A marked departure from the Chemical Brothers` previous musical endeavours, it featured a screeching 303 bassline and a distinctive vocal sample; a pitch-altered vocal sample proclaiming `You Are All My Children Now!`, which is lifted from the horror film A Nightmare on Elm Street 2: Freddy`s Revenge. It was coupled with the projection of a sinister clown mouthing these same words at their live gigs. The `Electronic Battle Weapon` series of promo releases have typically been newly recorded Chemical Brothers tracks, released on promo to allow DJs to test them in a club environment, and to gauge their popularity. In 2004, the Chemical Brothers began work on Push the Button, their fifth studio album, which features collaborations with Tim Burgess, Kele Okereke, and Anwar Superstar, amongst others. The album was released on 24 January 2005. `Galvanize`, which features rapper Q-Tip on vocals, was the first single to be taken from Push the Button, and premiered on iTunes. The single was released on 17 January 2005, and entered the UK chart at No. 3. The second single, `Believe` (featuring Kele Okereke from Bloc Party), failed to crack the top 10, but still made it into the top 20, peaking at No. 18. `The Boxer`, featuring Tim Burgess, became the duo`s first single to fail to crack the top 40. The album and single `Galvanize` won a Grammy at the Grammy Awards of 2006. The track `Surface to Air` features a pulsing chord progression and bassline reminiscent of the intro to the Strokes song `The Modern Age`.[17] An unofficial, remixed version of the album entitled Flip the Switch was released as a free download, along with the Believe EP, featuring six further remixes of `Believe`.[18] In September 2006, the Chemical Brothers were revealed as the first musicians to be involved in Tate Tracks.[19][20] Tate Modern invited various groups and songwriters to choose a work that inspired them from the gallery`s collection of modern art and then write a track about it. The Chemical Brothers` submission, Rock Drill, was inspired by the Jacob Epstein sculpture Torso in Metal from the Rock Drill, and could be heard on headphones in front of the work in the gallery.[19] From October 2006, it also became available to hear online at the Tate Tracks website.[19] 2007–2009: We Are the Night[edit] The Brothers announced in June 2006 on their official web forum that the duo had been working on new material, specifically an album, code-named `Chemical 6`.[21] Simons also wrote that the band would be playing select venues in the Summer 2007 season, specifying Rome, and also Fabric in London. Simons was also quoted as saying that the duo were `hoping to put a battle weapon out for the summer`,[22] possibly referring to the Electronic Battle Weapon series, the somewhat experimental tracks the band occasionally released on white label. `Electronic Battle Weapon 8` and `9` were debuted on Pete Tong`s BBC Radio 1 show on 8 December 2006. The double-sided vinyl was finally released just before the Chemical Brothers` much anticipated New Year`s Eve gig at the famous Turnmills in London. The vinyl had a limited edition release worldwide and was received well by fans, DJs, and critics alike. `Electronic Battle Weapon 8`, at about six and a half minutes, was very distinct from the `big acid` style that the earlier `Electronic Battle Weapons` adhered to. It was characterised by `thundering` drums with a rising synth line. A version of this track featured on the We Are the Night album and was entitled `Saturate`. `Electronic Battle Weapon 9` was a typical Chemicals dancefloor track with their trademark vocoder vocals coupled with sirens and a basic `tribal` melody. At the same Turnmills gig, the Brothers also played a previously unreleased song at midnight to welcome 2007, which went down well with the crowd. This track eventually emerged as `Burst Generator`, found on the forthcoming album We Are the Night. Many were left wondering if the latest in the Electronic Battle Weapon series were simply one-off experiments or signalled a new direction they could take with the new album, perhaps swaying from their genre defining big beat albums of the past. The song was also the band`s 100th released song. On 21 March 2007, the Chemical Brothers officially announced their forthcoming album on MySpace. The new album, entitled We Are the Night, was released on 2 July 2007 in the United Kingdom and 17 July 2007 in the United States. The Chemical Brothers cited a delay in the production of artwork for this delay.[23] EMI subsequently released an online Chemical Brothers computer game as an apology.[24] The track listing was released on the official mailing list on 10 April. Collaborations featured heavily on the album, including Klaxons (`All Rights Reversed`), Midlake (`The Pills Won`t Help You Now`), Ali Love (`Do It Again`), and Willy Mason (`Battle Scars`).[25] On 12 April 2007, `Do It Again` aired on Pete Tong`s `In New Music We Trust` show on BBC Radio 1. The official release of the single was 4 June (digital download) and 14 June (12-inch, 7-inch and CD). The album went on general release in the UK on 2 July 2007. The Chemical Brothers supplied a new track for the Heroes soundtrack, titled `Keep My Composure`. An alternate version of this track was released on Brotherhood, the duo`s second singles compilation, which also featured the new single `Midnight Madness` and a second disc of every Electronic Battle Weapon released to date. The Chemical Brothers continued to tour into 2008 to promote the collection, including a landmark date at Olympia London.[26] 2010–2012: Further, Hanna and Don`t Think[edit] On 30 March 2010, the band announced on their website that their seventh studio album, titled Further, would be released on 22 June and would be `the band`s first to be released with corresponding films made specifically to match each of the 8 audio tracks.` The films were made with long-time visuals collaborators Adam Smith and Marcus Lyall. Before the release of the album, the band played four shows in May at the London Roundhouse where they played the album and its accompanying films in their entirety. The films were released on a special edition DVD and on the iTunes LP edition.[27] Most reviews were positive, with BBC Music declaring that `... synths are brutally manhandled and pushed to their limits across the eight tracks`.[28] The Irish Times reported that `This is a very impressive collection that is carried along with a stirring sense of velocity and momentum`.[29] However, praise was not unanimous for the album, with the American rock magazine Spin giving it a rating of three out of five stars.[30] At the New York Comic Con, on 10 October 2010, film director Joe Wright announced that the Chemical Brothers would be scoring the soundtrack to his forthcoming film, Hanna.[31] Wright, who had worked with the Chemical Brothers in the past as a member of the visual company Vegetable Vision, stated that he was `very excited to finally ... work with a more modern beat. There`s a lot of bass, it`s very loud.`[32] The soundtrack was released on iTunes on 15 March 2011 and on CD on 4 July 2011. The duo also contributed a new version of the song `Don`t Think` titled `Nina Frequency`, as well as two new songs `Electric Hands` and `Danka Jane`, to the soundtrack of the 2010 film Black Swan directed by Darren Aronofsky.[33][34][35] All three songs have not been released. The Chemical Brothers released their first concert film, Don`t Think, in 2012, documenting their performance at Fuji Rock Festival in Japan in 2011. The film debuted in February in theaters around the world, including a premiere in London where attendees – including Matt Smith, Karen Gillan and Keira Knightley – were seen dancing in aisles and seats, leading one reviewer to remark `at times it was impossible to tell which `hands in the air` were on screen and which were in the room.`[36] The film was the first concert film to be mixed in 7.1 surround sound, and was released on Blu-ray, DVD, and CD on 26 March 2012. On 7 March 2012, it was announced that the Chemical Brothers would be scoring their second film soundtrack, for the bank heist film Now You See Me,[37] but the band had to pull out of the project in the early stages due to scheduling conflicts.[38] In July 2012, the duo composed an official piece of music to soundtrack the cycling events at the 2012 Summer Olympics, titled `Theme for Velodrome`.[39] 2012–2017: Rowlands` solo work and Born in the Echoes[edit] After Hanna and Don`t Think, Tom Rowlands worked on a number of solo projects. He remixed and produced music for Tinie Tempah, the Klaxons, I Break Horses, and New Order,[40][41][42] scored the film Trespass Against Us starring Michael Fassbender and Brendan Gleeson and directed by longtime visual collaborator and film and television director Adam Smith,[43] and the theatrical production of Life of Galileo directed by Joe Wright performed at the Young Vic,[44] and released 12-inch single Through Me / Nothing but Pleasure on Erol Alkan`s label Phantasy in May 2013.[45] On 21 October 2014, the Chemical Brothers released a single `This Is Not a Game`, which was created for The Hunger Games: Mockingjay – Part 1, featuring Miguel and Lorde.[46] In December 2014, they announced an appearance at the 2015 Sónar festival and a new album, scheduled for release in 2015.[47] In April 2015, videos containing animation and audio loops appeared on the official Chemical Brothers Facebook page and website, thechemicalbrothers.com, ahead of the imminent release of new music. On 23 April, their new song `Sometimes I Feel so Deserted` premiered on BBC Radio 1. On 17 July, the duo released Born in the Echoes, their eighth album. Singles from this album included `Go`; an up-beat reunion with guest vocalist Q-Tip and director Michel Gondry and `Wide Open` in collaboration with Beck. St. Vincent, Ali Love, and Cate Le Bon also feature on the album. Along with the new album announcement, it was revealed that Simons would `take a break` from touring to focus on unspecified academic work. Adam Smith filled in for him on stage during the 2015 tour.[48] During the tour, Simons attended a few shows as an audience member, and both he and Rowlands expressed concern in interviews that this could mark a permanent retirement.[49] The first concert without Simons was performed at Siemens Arena in Lithuania.[50] Smith continued to fill in through the end of 2015, most notably at Glastonbury and the Apple Music Festival, and uniquely controlled both lights and music from the stage.[51] Simons returned to live performances in 2016, performing at the Parklife Festival in Manchester, which included a new setlist and a cover of New Order`s `Temptation` with Sumner`s recorded vocals.[52] In November 2016, the duo released the non-album single `C-H-E-M-I-C-A-L`, which premiered on BBC Radio 1.[53] The song originally debuted as a demo in 2012, created to open the duo`s DJ sets from 2012 to 2015.[54] 2018–2021: No Geography[edit] On 10 January 2018, the Chemical Brothers confirmed production of their ninth album, No Geography, via Instagram and other social media platforms.[55] They released their first song in three years on 28 September 2018, titled `Free Yourself`,[56] from the forthcoming album. On 7 March 2019, Formula 1 announced a collaboration with the Chemical Brothers, which was released the next day in the form of the song `We`ve Got To Try`.[57] The Chemical Brothers` ninth studio album, No Geography, was released on 12 April 2019 to positive reviews. In 2020, the album won three Grammy Awards including Best Dance/Electronic Album, Best Dance Recording, and Best Music Video.[5] In 2019, `We`ve Got to Try` won the overall award and `Best Director` category at the Berlin Music Video Awards.[58] The video for `Eve of Destruction`, directed by Ollie Tong, took the 2nd place at the 2020 edition in the Best Art Director category.[59] 2021–present: biography and tenth album For That Beautiful Feeling[edit] In April 2021, the Chemical Brothers released a non-album single, `The Darkness That You Fear`.[60][61] A second new single, `Work Energy Principle`, was released as a B-side for the vinyl issue of `The Darkness That You Fear`.[62] On 17 March 2023, the Chemical Brothers released the new single `No Reason`.[63] On 13 April 2023, 2 days before their performance at Coachella 2023, the Chemical Brothers revealed a new album would be released autumn 2023 via a billboard announcement in the desert, which they shared an image of on their Instagram profile.[64][65] On 28 June, the Chemical Brothers released the new single `Live Again` (featuring Halo Maud); they also announced that a biography, Paused in Cosmic Reflection, would be coming out in late October.[66] On 19 July, the Chemical Brothers announced their tenth album would be titled For That Beautiful Feeling and would see worldwide release on September 8, 2023.[67] Live[edit] The Chemical Brothers have played at major festivals, including Glastonbury, Fuji Rock, Vive Latino, HFStival and the Reading and Leeds festivals.[68] In addition to performing their own music, they also hold regular DJ nights where they mix other artists` tracks (in the style of Brothers Gonna Work It Out).[69] Discography[edit] Main article: The Chemical Brothers discography See also: List of songs recorded by the Chemical Brothers Studio albums Exit Planet Dust (1995) Dig Your Own Hole (1997) Surrender (1999) Come with Us (2002) Push the Button (2005) We Are the Night (2007) Further (2010) Born in the Echoes (2015) No Geography (2019) For That Beautiful Feeling (2023)[70][71]

Odlično očuvano! Autor - osoba Pesoa, Fernando, 1888-1935 Naslov Poznati stranac : pesme Alvara de Kampuša / Fernando Pesoa ; prevela s portugalskog i priredila Jasmina Nešković ; [ilustracije Jagoda Živadinović] Jedinstveni naslov Poesias de Àlvaro de Campos. srp Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1996 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Paideia, 1996 (Beograd : Kolorgraf) Fizički opis 138 str., [8] str. s tablama : ilustr. ; 21 cm Drugi autori - osoba Nešković, Jasmina Živadinović, Jagoda Zbirka ǂBiblioteka ǂPoezija / Paideia (broš.) Napomene Prevod dela: Poesias de Àlvaro de Campos / Fernando Pessoa Autorove slike Tiraž 3.000 Str. 5-8: Pesnik tuđih života / Jasmina Nešković Fernando Pesoa : životopis: str. 121-133 Izabrana bibliografija dela Fernanda Pesoe i njegovih heteronima: str. 135-136 Značajnija dela o Fernandu Pesoi: str. 137. Predmetne odrednice Pesoa, Fernando, 1888-1985 Fernando Pesoa, rođen u Lisabonu 1888, najpre dugo egzistira kao činovnik u nekoj mračnoj kancelariji. A onda, 8. marta 1914, taj najpre idealistički pesnik, jedan od najvećih u XX veku, primećuje kako u njemu iskrsava izvesni dvojnik po imenu Alberto Kaeiro, „paganski“ učitelj, koga prate dvojica učenika: Rikardo Reiš, epikurejski stoik, i Alvaru de Kampuš, koji sebe naziva „senzacionistom“. Potom je tu, poput prozirnog lista hartije za kopiranje ispred pesnikovog lica, izvesni Bernardo Suareš, koji vodi dnevnik svog „nemira“ u sumornoj prozi, dok istovremeno Pesoa istražuje svakojake puteve, od erotizma do ezoterizma. Ako je ikada ijedan pisac sudbinski bio predodređen da ponese baš to ime, bio je to Fernando Pesoa. Reč pessoa na portugalskom znači „osoba”; na latinskom znači „maska” ili „lik”. Pesoa je provodio život prisvajajući ličnosti, maske i likove i to skoro od samog početka spisateljske karijere. Ove alternativne ličnosti i dalje su bile Pesoa, čak i onda kada je radove potpisivao pseudonimom. Mnogi od njegovih alter ega bili su pesnici kao i on sam, iako su samo neki od njih bili Portugalci. Jedan je bio italijanski kritičar antifašista, drugi psihijatar, treći je studirao mašinstvo; među ostalima su bili monah, pomoćnik bibliotekara, devetnaestogodišnja devojka sa grbom obolela od tuberkuloze, prevodilac portugalske književnosti na engleski, izumitelj i rešavač zagonetki, francuski satiričar, ludak u togi opsednut Grčkom koji je živeo u azilu, čak i jedan vudu vrač. Kako je to Pesoa objasnio 1928. godine: „Dela pod pseudonimima napisao su autorova, osim po imenu kojim ih je potpisao”. Njegova dela bila su ono što je nazivao „heteronimima”; bila su „autorova”, ali „izvan njegove sopstvene ličnosti. Ona potiču od zaokruženih individua koje je on stvorio, kao replike lika u drami koju je mogao da napiše”. Pesoini heteronimi bili su ljudi sa rođendanima i datumima smrti; imali su ceo geštalt: strasti, strahove, snove i jasno zacrtane književne staze. Što se njega tiče, on je bio fingidor: predstavljač, prisvajač, varalica koja je verovala da može da uradi „u snovima više nego Napoleon”. Da li je Pesoa zaista kontrolisao svoja alter ega? Ili su oni koje je stvorio, zapravo, kontrolisali njega? Slojevi identiteta i ličnosti koji čine Pesoinu književnost privlače čitaoce, ali im ponekad i otežavaju da shvate ko je on i kakav pisac je hteo da bude. Misterija o Pesoi je u središtu iscrpne nove biografije iz pera Ričarda Zenita u kojoj se autor bavi životom pisca, kao i mnogim životima koje je „predstavljao” dok se uvek iznova odavao „projekcijama, spin-ofovima i metamorfozama”. Da li bi trebalo ozbiljno da shvatimo Pesoinu tvrdnju, a Zenit nas poziva da je preispitamo, da „on sam nije imao sopstvenu ličnost, da je bio samo ‘medijum’ mnoštvu pisaca koji su iznicali u njemu i služio im je kao ‘književni izvršilac`”? Ili bi, pita Zenit, trebalo da sva ova eskcentrična piskarala vidimo kao manifestacije Pesoe i onoga kakav pisac bi hteo da bude, kao da su to pravi „oni” koji ispunjavaju to „on”? Iako su mnogi pisci, od Vilijema Batlera Jejtsa i Horhea Luisa Borhesa, koristili pseudonime ili od pisaca pravili svoje protagoniste i stvarali likove koji su manifestovali njihove alternativne ličnosti, jako je malo njih otišlo toliko daleko u tome kao Pesoa. Njegovi najrazvijeniji heteronimi su Alberto Kaeiro, Rikardo Reiš i Alvaro de Kampos, a usledile su desetine drugih, poput Rafaela Baldaje, Visentea Guedesa, Vilijama Džinksa, Dejvida Merika, Antonija More, dr Gaudensija Nabosa, Frederika Reiša, Aleksandera Serča, Bernarda Soaresa, Barona od Tievea, Antonija More i Marije Hoze. (Samo poslednji je bio žensko.) Neki od njih pisali su na portugalskom, dok su ostali svoje pesme, priče, filozofske studije, lingvističke teorije, samoanalize, automatska pisanja ili astrološke karte pisali na engleskom ili francuskom. Nije tajna da Pesoa i njegove izmišljene kolege nisu jednaki. Neke od njegovih pesama su veličanstvene. Kao prozaista, on ume da piše sjajnim i hipnotišućim stilom, ali ne uvek. Pesoina karijera čudna je delom i zato što je samo nekoliko tih spisa objavio za života. Samo jedna od njegovih knjiga pesama na portugalskom, Poruka, objavljena je dok je bio živ, iako je objavio mnogo plaketa sa pesama na engleskom. Njegov magnum opus, Knjiga nespokoja, objavljen je posthumno 1982. godine i u njemu je celo sazvežđe egzistencijalnih vinjeta; Pesoa je rukopis ostavio nesređen, što verovatno nije bilo slučajno. „Reći da je ovo knjiga čije je konačno izdanje nemoguće bilo bi besramno potcenjivanje da nije u suštini pogrešno, pošto nema te praknjige koja vapi za određenjem”, rekao je Zenit, koji ju je preveo 2015. godine. Nasuprot tome, ono što je Pesoa stvorio je „kvintesencijalna ne-knjiga: velika, ali nestalna, količina diskretnih, mahom nedatiranih tekstova ostavljena je bez redosleda, tako da svako objavljeno izdanje – a ona neminovno zavise od krupnih uredničkih intervencija – neminovno nije verno nepostojećem ‘originalu`”. Isto bi se moglo reći i za Pesoino delo, bilo da su to pesme, priče, filozofski eseji ili dela fikcije. Pesoini eksperimenti sa formom i sadržajem uvek su bili komplikovani i smeli. Osim toga, nisu bili samo njegovi. On je, poput Džojsa, Prusta, Vulfove, Kafke i Muzila, bio predstavnik modernizma. Nestabilnost njegove ličnosti nije bila simptom šizofrenije, nego izraz teskobe iz srži modernog senzibiliteta. Bio je opsednut bitkom u vreme kada je njegovo značenje postajalo sve prolaznije, neizvesnije, vrtoglavije, sidra podignutog iz apsolutnih istina koje su nekada neprikosnoveno vladale. Pesoin najveći, najenergičniji odgovor na ovu panopliju slutnji nisu, po mom mišljenju, spisi koje je uobličio, nego su to upravo on sam, ili ličnosti koje je artikulisao, kao kreacija. Zenit, i sam vlasnik simboličkog prezimena, Bozvel je Pesoi Džonsonu. Njegova biografija na 1.055 stranica (samo indeks premašuje 20 strana, a svaka je podeljena na tri stupca), nastajala bar deceniju, zavidno je istražena i stilski iznijansirana, a uz to još i ne nameće podatke. Ona se, zapravo, čita lakše nego veći deo Pesoinog opusa, ako ne i sav, tako kao da je Pesoa napustio pozornicu da bi Zenit mogao konačno da pripoveda o mnoštvu ličnosti svog subjekta i o njihovim promenama. Bilo je, naravno, i drugih biografskih istraživanja, među njima i ono Žoaoa Gašpara Simoeša iz 1950. godine. Ali niko nije izneo sveobuhvatniji rad, ni kao izučavalac ni kao prevodilac, od ovoga što je Zenit ovde stvorio. Kada je Pesoa umro sa 48 godina, ostavio je ogroman kovčeg pun napola dovršenih književnih pokušaja. To je, svakako, bila njegova omiljena forma. Bio je sklon tome da poduhvate napusti nared puta, da odbaci dela puna nejasnoća, parodoksa i nekonzistentnosti, da ostavi nedovršene stvari. To je tendencija kojom se, bar spolja, priključuje istom klubu u kom je Valter Benjamin, takođe poznat po sklonosti fragmentima, nepovezanim citatima i raštrkanim delima. Ali za biografa je to herkulovski zadatak. Zenitu su decenije bile potrebne da bi prošao kroz sve rukopise, delimično i zato što je Pesoa tek u poslednjih nekoliko decenija dostigao status pisca svetske klase, a to je vodilo ne samo kanonizaciji, nego i ogromnom poslu u arhivama. Zenit čitaoca znalački vodi kroz Pesoinu kuću ogledala. Iako se za njegovu knjigu može reći da nije jedna biografija, nego više njih, sa namerom da prikaže skoro pa beskrajno umnožavanje Pesoinih fiktivnih ličnosti, to je, nužno, i mapa Pesoinih opsesija, a pritom je uvek sagledan u istorijskom, društvenom i estetičkom kontekstu. Drugim rečima, knjiga je i pripovest o Portugalu kao modernoj državi čije se kolonijalne pretenzije približavaju kraju. Vidimo nepotrebno stavljanje Angole i Mozambika pod kontrolu krajem 19. veka, demokratsku Prvu republiku od 1910. do 1926. godine i, posle državnog udara, diktaturu i Novu državi pod upravom ekonomiste Antonija de Oliveire Salazara, koji je prvo postao ministar finansija sa sve širim ovlašćenjima 1928. godine, a potom i premijer 1932. Salazar je uspostavio konzervativni, nacionalistički politički režim koji je ostao na snazi, kroz različite inkarnacije, sve do kraja šezdesetih godina i postao je poznat po oštrom antikomunizmu i doktrini lusotropikalizma, pojma koji je skovao Žilberto Frejre da bi opisao imperijalističku vladavinu u portugalskim kolonijama. Politički obrti koji su oblikovali Pesoin svakodnevni život uneli su širinu u Zenitovu priču. Njegovo vrhunsko istraživanje prati uspon i smrt svakog od heteronima, a oni na jednom mestu ostavljaju utisak da imamo posla sa stotinama njih. Sve se to čita jako slično romanu ili kao nekoliko povezanih romana. Na Pesou sam prvi put naišao kao mladić u Meksiko Sitiju, nakon što sam pročitao esej Oktavija Paza o njemu iz 1961. godine nazvan „El desconocido de sí mismo”, što se ugrubo može prevesti kao „Čovek koji je onepoznatio sebe”. Paz u tom eseju navodi da je Pesoa svojim bavljenjem umetnošću skrivao krucijalnu činjenicu koja je opisivala umetnost uopšte: umetnici koriste svoju umetnost da bi pronašli sami sebe, ali retko dobacuju do pravog zaključka. Pesoin pristup bio je drugačiji: on je uvideo da je ja praznina i odlučio se da oko nje sagradi lavirint, igru ogledala u kojima se to ja beskonačno umnožava, čime odlaže svaki konkretan odgovor na to šta je njegova suština. Neki zapadaju u iskušenje da Pesou porede sa Borhesom, koji je uživao u sopstvenim igrama sa vremenom, svojim ja i beskrajem. Borhesov esej „Borhes i ja” zadivljujući je primer samorekonfiguracije, tu se Borhes osoba predaje Borhesu piscu, ili je možda obrnuto. A opet, nijedna od Borhesovih verzija njega samog ne može biti različitija od Pesoe. Svaka Borhesova rečenica, čak i one barokne, kakve je pisao u mladosti, deluju promišljeno, traže savršenstvo sinteze. Pesoa i njegova familija likova bili su sve samo ne kategorični; umesto da otkrivaju sami sebe u svom radu, oni su težili tome da nestanu. Pisac koji je, prema mom uverenju, bliža paralela sa Pesoom i njegovom sposobnošću da razloži sopstvenu ličnost na svoje likove je Šekspir. Nemam nameru da ovde elaboriram opšte mesto da je postojao ne-Šekspir, kao što su to Frojd, Henri Džejms, Čarli Čaplin, Dafne de Morije i Helen Keler sugerisali u svoje vreme. Mislim da je Šekspiru i Pesoi zajednička posvećenost u stvaranju likova. Obojica su stvorili niz heroja i zlikovaca, sa svim njihovim kompleksnim i kontradiktornim unutrašnjim svetovima. Ali i više od toga: poput Šekspirovih likova, Pesoini su na više načina bili aspekti njega samog; da bi ih stvorio, morao je da ispita dubine svog bića. Potrebno je strpljenje da bi život bilo koje osobe bio ispričan. To zahteva i žrtvu, jer biograf mora da proživi svoju temu. Čitajući Pesou, povremeno sam imao utisak da je Zenit, da bi prikazao tako mnogo detalja, morao da nestane, da na neko vreme postane Pesoa. On je knjigu podelio u četiri celine. Prva govori o Pesoinom detinjstvu i ranoj mladosti. Rođen je u Lisabonu 1888. godine u porodici iz srednje klase. Ostao je bez oca kad mu je bilo pet godina, ubrzo i bez brata, a majka mu se 1895. ponovo udala, ovaj put za kapetana broda koji je kasnije imenovan za konzula Portugala u Durbanu, glavnom gradu tadašnje britanske kolonije Natal (kasnije Južne Afrike), gde je, kako to biva, tada živeo i Mahatma Gandi. Dečak i njegova majka otišli su sa kapetanom u Natal, a tamo je Pesoa pohađao Univerzitet Rta Dobre Nade pre nego što se vratio u Lisabon 1905. Pesoa se u ranoj mladosti zainteresovao za pisanje i već je stvorio neke od svojih najpoznatijih heteronima: Rikarda Reiša, koji je navodno rođen godinu pre Pesoe (Žoze Saramago, portugalski dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1998. godine, napisao je roman Godina smrti Rikarda Reiša u kom je on središnji lik), Aleksandera Serča, koji se pojavio kao pisac pesama, eseja i priča 1906. i Alberta Kaeira, čije su se prve pesme pojavile 1914. godine, nekoliko meseci pre pojave još jednog heteronima, Alvara de Kamposa, i prvih Reišovih oda. U ovom periodu začeta je i Pesoina višejezičnost (govorio je francuski, engleski i španski, kao i portugalski). Moglo bi se pomisliti da su pojava i razvoj alter ega bili u vezi i sa širenjem znanja jezika. To se dešava poliglotama, različiti jezici otvaraju prostor za umnožavanje ličnosti. Pesoa je pred 1918. godinu počeo da objavljuje plakete sa svojim pesmama na engleskom, za koje je dobio povoljne kritike u britanskoj štampi. To ga je navelo da poveruje da bi mogao da ima uspeha kao izdavač. Njegova avantura na tom polju završila se katastrofom. Naravno, katastrofa je nekada važnija od trijumfa. Neko vreme se činilo da se Pesoa stalno poduhvata poslova koji na kraju propadnu, poput izdavačke kuće Olisipo, osnovane 1921. za koju je iskoristio porodični novac a da nije priznavao dug, kao i izbegavanje raznih komplikovanih privatnih situacija koje su ga terale da se seli iz jednog stana u drugi. Pesoin smetenjački život, uz stalnu kolebljivost i upuštanje u nepraktične poduhvate, bio je često i usamljenički, iako je bio zaljubljen u sekretaricu, Ofeliju Kveiroz, ali ta veza nikada nije baš urodila plodom. Pesoine političke stavove teško je razjasniti. Povremeno, onako kako ga Zenit opisuje, ispada da je prihvatao novu desničarsku politiku koja je definisala Portugal u vreme Salazara, kao i Nemačku pod Hitlerom. Međutim, i ta odanost deluje slabašno. U najboljem slučaju, Pesoa je bio kolebljiv i jednako lako je menjao ideološke modele i psihološka raspoloženja. Najrelevantnije je to što su ga zanimale okultne teme: kabala, Rozenkrojceri, tajanstveni predmeti, spiritizam, uspostavljanje linija komunikacije sa duhovima čije su šašave pojmove on i neki od njegovih heteronima usvojili kao neku vrstu vere. Bio je opsednut simbolima, jezičkim formulama, zaverama, čitanjem misli i vidovitošću. I verovao je da je stvarnost po prirodi dualna, a da su aspekti sveta bili pristupačni samo elitnoj grupi ljudi iniciranoj u posebnim obredima. To je, za mene, Pesoina najključnija odlika: njegova vera u natprirodne sile. Njegova podrška određenim fašističkim idejama bila je simptom njegovog uverenja da nama vladaju unutrašnje sile, što dovodi do toga da je slobodna volja puka iluzija. U svojoj poeziji je izrazio ubeđenje da ga posećuju duhovi, cela mirijada, a da je on kao pisac umro u sopstvenom delu. „Više ne uključujem sebe u sebi”, napisao je u pesmi „Mamica” 1914. godine. Različiti duhovi imali su sopstvene ideološke sisteme, povremeno suprotne Pesoinim. Među Pesoinim stavovima koji najviše uznemiruju su njegovi doticaji sa antisemitskim tekstovima i fašizmom. Ipak, Zenit, oduševljen svojim subjektom, hoda preko osetljive niti po ovoj temi, iako se ne kloni toga da se konfrontira sa ovim aspektom Pesoinog dela. Pesoa se bavio idejom da pod okriljem Olisipa objavi portugalski prevod Protokola sionskih mudraca, sramotan, lažni dokument koji je prvo kružio Rusijom, sastavljen da bi se razotkrila tobožnja globalna jevrejska zavera da kontrolišu vlade, biznis i medije. Pesoa je angažovao nekoga sa incijalima A. L. R, pisca o kome ništa drugo nije poznato, da uradi prevod. Na kraju nije ispalo ništa od toga. Ova epizoda, međutim, bila je samo jedna u nizu u kojima se Pesoa igrao sa ksenofobičnom, šovinističkom literaturom, kao što je knjiga Bezvlašće, u kojoj brani vojnu diktaturu kao preporučljivu da Portugal postane politički stabilan. Još jedna od misterija vezanih za Pesou je to što se kaže da je bio direktan potomak Jevreja, a u izdavačkim avanturama je nameravao da objavi pamflet, na portugalskom, engleskom i francuskom jeziku, nazvan Jevrej sagledan sociološki jer, prema njegovom mišljenju, jevrejske teme nisu dovoljno razmatrane u Portugalu. Ideja o tom pamfletu nikada nije materijalizovana. Da jeste, moguće je da bi se pokazala antisemitskom. Pesoin zlatni period kao pisca nesumnjivo je počeo 1927. godine, zahvaljujući saradnji sa časopisom za umetnost i književnost Prisustvo (Presença). Njegova najbolja dela nastala su u ovom periodu, uključujući tu i neke od najnadahnutijih stranica Knjige nespokoja, objavljivane u periodici između 1929. i 1932. Nekoliko njegovih pesama prevedeno je na francuski, a njegova knjiga Poruka, jedina njegova knjiga poezije na portugalskom objavljena za života, izašla je 1934. Proživljavao je uspeh o kakvom je dugo sanjao. Ali taj uspeh bio je kratkog daha. U novembru 1935. godine je zbog bola u stomaku bio primljen u bolnicu u Lisabonu i umro je, verovatno od opstrukcije creva. Poslednje reči bile su mu na engleskom: „Ne znam šta će doneti sutra”. U vreme kada je sahranjen na groblju Prazeres, Pesoa je bio mahom nepoznat, kao i njegova imaginarna kohorta. Posle ekshumacije 1985. godine, zemni ostaci su mu preneti na glavno sveto mesto za Portugalce, u manastir Svetog Jeronima. Ne treba da čudi što je osećao sklonost ka Voltu Vitmenu, koga je, prema Zenitu, otkrio 1907. i „jedva znao kako da reaguje”. „Pesma o sebi” (1885) je, po svojoj viziji, pesoanska. Ili, možda tačnije, Pesoa je bio vitmenovac. Vitmenova otvorenost i bujnost bile su suprotnost Pesoinim baroknim prerušavanjima. A ipak je Vitman, i sam ličnost veća od života, uživao, kako je rekao, u odupiranju tome da bude sputan. Isto važi i za Pesou. MG37 (N)

Prva knjiga matice srpske, 1991. Odlično očuvana. Retka! Vladimir Đurić — Đura (Beograd, 11. septembar 1960), poznat pod pseudonimom „Đura Mornar” je srpski prozni pisac i pesnik, pevač, kompozitor, novinar, kolumnista, bloger, voditelj, dramaturg, scenarista, glumac, reditelj, predavač, teoretičar umetnosti i kulture, urednik, marketinški i medijski stručnjak.[1] Biografija U rodnom gradu je pohađao osnovne škole „Žarko Zrenjanin”, „Radoje Domanović” i „Drinka Pavlović”, kao i Petu beogradsku gimnaziju. U osnovnoj školi je bio prvak škole u šahu. Otac, Ostoja Đurić, naučni saradnik i doktor nauka, jedno od velikih imena balkanske rusistike, bio je i direktor Kulturne ustanove „Adrija”. Jedan deo detinjstva Vladimir je proveo sa ocem putujući po cirkusima i luna parkovima Jugoslavije, Italije, Austrije... Majka Dušanka je profesor engleskog jezika, a sestra Vida psiholog. Đurić se sa prvom suprugom Gordanom, sa kojom ima sina Janka, razveo 2003. godine. Od iste godine živi sa drugom suprugom Marinom i posinkom Nikolom. Visoko obrazovanje Đurić je apsolvirao 1986. godine na odseku Opšta književnost sa teorijom Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Paralelno je studirao na katedri dramaturgije na Fakultetu dramskih umetnosti, Univerziteta umetnosti u Beogradu, gde je diplomirao 1986. godine. Sledeće godine upisuje poslediplomske studije teatrologije, takođe na FDU.[2] Počasni je istraživač u oblasti medija i predavač na „Školi slovenskih i istočnoevropskih studija” (UCL SSEES = School of Slavonic and East European Studies pri University College London) u Londonu, 1995 godine. Bio je stipendista „Britanskog saveta” (British Council) iste godine. Umetnički rad 1980-tih Đurić je jedan od i danas aktivnih pripadnika generacije „Novog talasa” u SFR Jugoslaviji. Učesnik je i hroničar beogradskog noćnog života tog doba. Grupa „Heroji“ Osamdesetih godina Vladimir Đurić bio je frontmen benda „Heroji”,[3] tada popularnog u SFR Jugoslaviji. Bend je nastao 1984. godine kao Đurićev pozorišni art projekat, koji je u prvu postavu okupio kolege muzičare i glumce, da bi izveli deo njegove drame „Džet set”. Pre toga, Đura je uz Nebojšu Popovića bio član neformalne pozorišne grupe „Nevidljivi”, o čemu piše u romanu „London”. Članovi prve postave „Heroja” su bili Nebojša Popović (violina i klarinet), Bora Miličić (udaraljke), Nebojša Golubović (bas), Nikola Diklić (gitara; kasnije grupa „Ođila”), Nebojša Diklić (bubnjevi), Selena Stanković (mini klavijatura Kasio) i Lenka Udovički (ples). Bend prvi put nastupa na samostalnoj izložbi fotografija Miladina Jeličića Jele u „Manakovoj kući” u Beogradu 1985. godine. Pesme „Noću haramo” i „Kapetanova kći” su se visoko kotirale na beogradskim radijskim demo top listama Zorana Modlija i Marka Jankovića. Bend napušta gitarista Nikola Diklić, a na njegovo mesto dolazi Aleksandar Marić Šule, pridružuje im se i Ivan Minović na klavijaturama. Prvi singl u novoj postavi „Macho tip”, na kom prateće vokale peva Vida Zlatić, objavljen je kao video spot 1986. godine. Sastav se tada kompletno menja, dolaze novi članovi: gitarista Vladan Aćimović Aćim, klavijaturista Miša Savić, basista Rade Bulatović Čeja i bubnjar Ivica Vdović Vd. Snimaju singl „Bilder” 1987. godine (PGP RTB) na kom gostujuće vokale peva Katarina Vešović. Produkciju i aranžmane uradio je Momčilo Bajagić Bajaga. Promociju singla pratio je po omladinskoj štampi umetnički manifest „Nuklearni džez”. Bend svira konceptualni art rok sličan onom koji je proslavio bendove „Kozmetika”, „Idoli” i „U škripcu”. Đurić 1986. piše tekstove za drugi album sarajevske pop pevačice Amile Sulejmanović Igre slobode, kao i za beogradsku grupu „Banana”. Godinu dana kasnije bendu se pridružuje reditelj Milutin Petrović i snimaju singl „Kiza rok” (PGP RTB). Spot je proglašen za najbolji na festivalu muzičkih vizuelnih kratkih formi u Zagrebu. Art akcija „Hiljadu omota” za singl „Kiza rok” urađena je u jesen 1987. godine. Svaki omot singlice je unikatan, jer je naslikan na hepening žurci „Heroja” u „Beograđanci“, gde su poznate ličnosti crtale omote. Prodajna izložba omota sa singlom održana je u „Srećnoj novoj galeriji” Studentskog kulturnog centra u Beogradu. Snimljen je i video rad o ovoj umetničkoj akciji. Godine 1988. bend je snimio album „88” (PGP) sa hitom „Zgromiću te ja” u produkciji Momčila Bajagića Bajage, sa gostujućim gitarama Vlade Negovanovića, usnom harmonikom Petra Miladinovića — „Pere Džoa” i klavijaturama Aleksandra Loknera. Najveće nastupe bend je imao na Donjem Kalemegdanu, u beogradskom SKC-u kao predgrupa „Partibrejkersima” i na trgu u Podgorici. Zajedno sa brojnim bendovima nastupili su u hali „Pionir“ 25. maja 1988, na dan proslave „Dana mladosti”. Posle smrti legendarnog novotalasnog bubnjara Ivice Vdovića Vda, bend prestaje sa radom. Televizijski rad: Hit meseca i Popovanje Vladimir Đurić i Milutin Petrović studiraju Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu i pripremaju scenarije za niz kratkih filmova i spotova. Petrović je angažovan kao reditelj emisije „Hit meseca”, a Đurić radi scenarije, zajedno sa Zlatanom Fazlagićem. Pomenuti trio radi humorističku emisiju „Piratska televizija” u stilu Montipajtonovaca. Sa Milanom Delčićem Delčom, Aleksandrom Vulovićem i grupom „U škripcu” Đurić nastupa na „Panfleks” projektu. Od 1989. do 1991. na Jugoslovenskoj radio-televiziji emitovana je emisija o pop kulturi koja se zvala „Popovanje”. Tadašnji urednik kulturne redakcije Filip David, na inicijativu reditelja Milutina Petrovića i scenariste Vladimira Đurića Đure dao je dozvolu da se radi prvi magazin o popularnoj kulturi u televizijskoj formi na ovim prostorima. Oba autora su bili članovi muzičkog sastava „Heroji”, a prethodno su na JRT sarađivali na emisijama „Hit meseca” i TV drami „Telefomanija”. Format koji su osmislili zvao se „Popovanje” i izvršni urednik bio je Alek Budimlić. U okviru emisije radile su se recenzije najnovijih filmova, ploča i stripova, a njih su radili Gordan Paunović, Dragan Ambrozić, Boško Milin, Momčilo Rajin Moma, Milan Petrović Tica, Slobodan Nešović Loka, Biljana Srbljanović i drugi. Dela pop kulture ocenjivani su od jedne do pet zvezdica. Total dizajn emisije radila je kreatorka Dragana Ognjenović. Emisija je bila popularna i cenjena u celoj Jugoslaviji, a u njoj su često gostovali i umetnici iz Zagreba i Sarajeva. Specijalitet emisije bili su pop eseji koje su radili Srđan Šaper, Nebojša Krstić i Vladimir Đurić Đura. Đurićevi video eseji uključuju rep esej o prosvetljenju, predavanja Džona Kejdža o ničemu, predavanje o pop performansu uz gitaru, umetnost travestije itd. Od 1985. do 1990. Đurić radi kao novinar, scenarista i urednik u redakcijama za kulturu i zabavu RTB. Scenarista, reditelj, autor mnogih priloga u redakciji za kulturu TV Beograd. Režirao je i napisao scenario za polusatnu emisiju serijala „Neobavezno 2” pod nazivom „Mlado beogradsko novinarstvo”. Reditelj i scenarista brojnih priloga emisija Petkom u 22, Nedelja četvrtkom, Popovanje, Kult, Devedesete, Hit meseca, Nove Vrednosti. Pozorište Osamdesetih su mu izvedene dve drame: „Ban Strah” u režiji Aleksandra Gavrilovića, u pozorištu „Boško Buha” 1986., te radio drama „Džet set”, režija Miroslav Jokić, 1989. godine. Glumi u predstavi „Levoruka žena” Petera Handkea, u režiji Aleksandra Gavrilovića 1985. godine u beogradskom SKC. Od 1986. postaje član predsedništva Udruženja dramskih pisaca Srbije, gde dobija status slobodnog umetnika. Umetnički rad 1990-ih Devedesetih nastavlja da radi kao honorarni saradnik emisija kulturne i zabavne redakcije Televizije Beograd: „Winer Broker klub”, „Kristalna prizma”, „Zabavna nedelja”, „Ponovo sa vama — Biljana Ristić Šou”, „Mesečev lov — Goran Bregović”, „Generacija 2000”, „Zora je svanula”, „Niške filmske svečanosti” i jubileja „Večernje revije želja”. Novinar prezenter je pop fenomena u emisiji „Glavni tok”. Sa Dušanom Nikolić, Đurić je voditelj kultne radio emisije „Kurs kreativnog pisanja”, za koju je dobio godišnju nagradu Radija B92. Takođe je radio voditelj u emisijama „Đurina Treš lista”, „Rečnik moderne mitologije” (Radio B92) „Emisija za mlade roditelje” (Studio B) „Pučina” i „Tropikalistički klub” (Radio Indeks). U ediciji „Prva knjiga” Matica srpska mu 1991. godine objavljuje dve novele „Hvalisavi roman” & „Super”. Pozorište i televizija Đurić je u 1990-im bio najaktivniji u pozorištu. Režira svoj tekst „Bilijarska priča” u okviru omnibus predstave Beogradske priče 1993. godine. U predstavi glume Vladislava Vladica Milosavljević, Dubravka Stojanović i Milan „Tica”. Trupa Kuguarsi izvodi njegovu dramu Džet set na Belefu 1993. Iste godine putuje u London i Edinburg na premijere svoje drame „The Games People Play” u izvođenju „Import Theatre Company”. Zahvaljujući dobroj recepciji ove drame Đurić dobija stipendiju „Britanskog saveta” za studijsko usavršavanje Londonu 1995. godine u London, gde, između ostalog, radi radio eseje za BBC World Service. Urađene su 1994. godine dve postavke njegovih dela „Beograd noću” u okviru omnibusa „Beogradske priče 2”, te „Alisa u zemlji čuda” u režiji Alise Stojanović u pozorištu „Boško Buha”. Godine 1996. voditelj je emisije „Kviz poznatih” na TV Politika. Iste godine urađena je postavka drame „Groblje mačaka” u Studentskom kulturnom centru u Beogradu, u režiji Mikija Milutinovića. Muzika Đurić je uradio samostalni muzički album „Beogradske maštarije”, na kom su mu pomogli Mladen Arsenijević Arsa i Vladan Aćimović Aćim. Album je izdala kuća „L.V.O. Records” 1994. godine, a producent je bio Bane Majo (Mayo). U pitanju je bila autorska muzika za dokumentarni film „Beogradske maštarije” u produkciji „Art kanala”, prikazan na RTS 1994. godine u režiji Dušana Varde. Đurić, sa Milanom Delčićem Delčom 1994. godine vodi emisiju „Kult detektivi” na Art kanalu. Iste godine Đura i Delča glume muzičare koji sviraju androgini tehno u kultnoj TV seriji „Otvorena vrata”, gde pevaju pesme „Zaglavio mi se lift” i „Kad sam bila plavuša”. Nakon što pozorišna grupa „Kuguars” 1995. izvodi Đurinu dramu „Džet set”, Đura im piše tekst za pesmu „Dejo majstore” za predstavu „Smešna strana muzike” koja postaje nacionalni hit. Po povratku iz Londona, Đurić je 1995. godine osnovao muzički sastav „Đura i Mornari”. U prvoj postavi su svirali Mladen Arsenijević Arsa (gitare), Radovan Popović (saksofon), Goran Rakočević Kiki (bas), Ratko Ljubičić Rale (bubnjevi) i specijalni gost na harmonici Milivoje Petrović — „Miško Plavi“. Muzika sa albuma Mediteran 1997. godine, izdatog za PGP RTS korišćena je u radio drami „Balada o unutrašnjem moru” Radio Beograda.[4] Učestvuje kao recitator na art projektu „Aqua” psihodeličnog rokera Baneta Maja (Mayo). Knjige i periodika Zbirka priča Đurine smešne priče izlazi 1997. godine u izdanju „Beografita”. Prvo izdanje romana London objavljeno je u izdanju „Esotheria” 1998. godine. Iste godine izlazi knjiga eseja Mitologije Tehnosveta. Piše eseje i novinske tekstove za Eternu, New Moment, Košavu, Teatron, Severni zid, Kritika Etc, Vreme zabave, Dnevni telegraf (kolumna „Virtualni vodič”), Reporter (kolumna — Svakodnevna kibersfera i Trend), News magazin (kolumna „TV fenomeni”), Blic (kolumne „Rečnik skrivene kulture” i „Pomodarije”)... Umetnički rad u 21. veku Osnivanje srpskog tropikalizma Tropikalizam je umetničko-avangardni pokret sa srpskom verzijom od 2000. godine. Kao pokret, tropikalizam ima korene u Brazilu sredinom 1960-ih godina ali se isključivo odnosio na novu muziku koju izvode umetnici kao što su Kaetano Veloso ili Horhe Ben. Prema njihovim rečima, negovali su jedinstven mentalni stav prema životu — hedonističko uživanje u različitosti. Oslanjajući se na ideje brazilskih tropikalista, srpski tropikalisti objavili su svoj manifest u 2000. godini. Osnivači srpskog tropikalizma su Vladimir Đurić Đura, Nenad Surla Suki, Aleksandar Kisić Kisa i Mladen Arsenijević Arsa. Oni su istovremeno osnivači nevladinog udruženja „Ecologia Urbana” koje se bavi održivim razvojem i zaštitom životne sredine. Đurić i Arsenijević su iste godine snimili kompakt disk i audio kasetu Tropikalizam sa svojim bendom „Đura i Mornari”. Oni su bili muzička pozadina svakog tropikalističkog događaja, uključujući konceptualne art nastupe u klubovima (Klub „Bus” i klub „Fest”). Pokret je širen i kroz pozorišne i koncertne performanse („Barutana” i Dom omladine Beograda), zatim Malu knjigu tropikalizma, sa manifestom pokreta na četiri jezika. Uvodni događaj u klubu „Bus” u Beogradu u septembru 2000. predstavio je muziku i manifest tropikalizma. Prve poklon radove za „Muzej Tropikalizma” na koncertu dali su umetnici Predrag Nešković i Dragan Papić. Na drugom dešavanju u „klubu Bus” u oktobru 2000. prisutni su primani u članstvo Tropikalističkog kluba. Treći događaj je bila predstava „Zima, zima, e pa šta” održan u beogradskom Domu omladine u novembru 2000. Tada je predstavljen Tropikalistički kalendar sa 17 meseci i tropikalistički horoskop sa 17 znakova. Nevladina organizacija „Ecologia Urbana”, kao zvanično promotivno telo tropikalizma, osnovana je 19. decembra 2000, na praznik Sv. Nikole, zaštitnika mornara. „Ecologia Urbana” je predstavila projekat „Tropikalizma” na regionalnoj konferenciji na REReP za Balkan u Beogradu u januaru 2001, a u februaru je počet nedeljni šou „Tropikalistički klub” na beogradskom Radio Indeksu. U interaktivnom živom radio programu obrađene su tzv. tropikalističke teme: „Veličina ničega”, „Konačnost beskonačnog”, „Sociologija grudnjaka”, „Uloga koktela u Tropikalizmu”, „Uloga Pekinških patki u istoriji civilizacije”, „Tajna okruglih piramida”, „Nimfomanija — poremećaj ili božanski dar”, „Kremacije ili tradicionalne sahrane”, „Značaj Bonsaija za Tropikalizam”, „Svrha komaraca”, „Veronauka — da ili ne”, „Pečurke i gljive”, „Parfemi i prekršaji mirisa”, „Nove metode depilacije” itd. Tropikalisti su učestvovali na manifestaciji „Al je lep ovaj svet”, povodom Dana planete Zemlje (april 2001) puštajući zmajeve i čitajući pesme Jovana Jovanovića Zmaja. „Ecologia Urbana” je učestvovala u organizaciji događaja na kalemegdanskom platou ispred Beogradskog pobednika. U junu 2001, izdaju ekološku brošuru koja sadrži Arhusku konvenciju, projekat zaštite životne sredine, poeziju i Tropikalistički horoskop. Letak je distribuiran na Svetski dan zaštite životne sredine u Knez Mihailovoj ulici u Beogradu. Tropikalisti učestvuju na internacionalnom ekološkom seminaru u Berlinu, Parizu i Beogradu. Tropikalisti u septembru 2001. učestvuju u prvoj međunarodnoj konferenciji o stanju životne sredine za oporavak Jugoslavije (ENRI 2001) na tri načina: multimedijalna prezentacija tropikalizma, izložba fotografija „Problemi lokalne zagađenja zajednice” i živo muzičko predavanje uz muziku „Đura i Mornari”. Tropikalizam je imao svoj radijski program „Pučina” na Radio Indeksu, kao i tropikalistička televizijska ostvarenja 2001-2002. u produkciji RTS. „Tropikalizam šou” snimljen je 2001. godine, u režiji Miška Milivojevića. Tropikalistička telenovela „Zima u El Ranchu” ima osam polusatnih epizoda u režiji Petra Stanojlovića. Serija nikad nije emitovana. Na drugom programu RTS, kao deo novogodišnjeg programa (2002) prikazana je specijalna tropikalistička emisija „Zima u selu Zavlaka” u režiji Petra Stanojlovića. Muzika Sa bendom „Đura i Mornari”, Đurić je nastupao na koncertima u Srbiji, kao i na festivalima: „Vest Ritam Festivalu” 1999. u beogradskom Sava centru (kada je svirao i bend „Kubanizmo” sa Kube); Zrenjaninskim danima piva 2003; „Beer Fest” 2007. u Beogradu; te kao predgrupa zagrebačkom bendu „Kubizmo” na „Alter glob festu” 2007. u beogradskom SKC. Đurić je 2002. godine napisao tekstove za solo album Tine Milivojević Uspavanka za bebe. „Đura i Mornari” napravili su himnu Beogradskog maratona „Trči trči Beograde” i nastupili na manifestaciji „Maraton nad Beogradom” 2003. godine. U novoj postavi benda od 2007. godine, bili su Milan Milosavljević Burda (klavijature), Zoran Anić Kiza, (gitara), Ivica Duvnjak (gitara), Dušan Milovanić Dule (harmonika) i Dejan Savić (đembe). Od tada sa Milanom Milosavljević Burdom, kao ko-kompozitorom i aranžerom, Đurić pravi brojne pesme. Neke od njih snimaju pevači Ćira („Fenomenomenalno”, „Dođi da ti dam”), Željko Samardžić („Oči boje dima”), Neda Ukraden („Maribor”), kao i grupa „Flamingosi” („Lumperaj”). Poljska pevačica Tereza Verner (Teresa Werner) snima njihovu pesmu „Ja Ci Dam”, a „Fenomenalno” snima Zlatko Pejaković u Hrvatskoj. Sa Milanom Burdom kao producentom i aranžerom, Đurić je snimio album „Letnja terasa” u studiju „Pink” za „City records”. Bend je snimio kompilaciju „Hitovi” 2010. godine za „City records”. Od 2011. godine u postavi su Boris Đurić (bas), Radivoje Rale Bojanovski (gitara), Dejan Resanović Deki (harmonika) i Nikola Đokić (bubnjevi), kasnije na bubnjevima Nenad Đorđević. Kao specijalni gosti tu su Srđan Tanasković Srki (klavijature) i Miloš Đurić Vudi (timbalesi). Album „Alegria” izlazi za „Multimedia Records” 2014. godine. Na njemu su dueti sa Đorđem Marjanovićem („Marina”), Biljom Krstić („Alegria”) i Inspektorom Blažom („Tekila Meksiko”). Godine 2016. napravili su kabare predstavu „Na moru ljubavi” u saradnji sa glumcem Predragom Peđom Milojevićem. „Đura i mornari” snimili su sa tamburaškim ansamblom „Vojvođanski san” etno album Nove gradske pesme 2017 godine, u aranžmanima koje su uradili Ljubinko Lazić i Stefan Fuks. Album je izdala „Multimedia Records”. Iste godine Đurić nastupa na festivalu „Proleće u Beogradu” sa pesmom „Furuna”. Đura i Burda su tokom 2018. i 2019. nastupali na značajnim festivalima tamburaške muzike u Pančevu i Novom Sadu sa orkestrom „Vojvođanski san”, te na koncertu u Inđiji sa tamburaškim orkestrom Ljubinka Lazića. Takođe, Đurić i Burda su uradili zajedno muziku za predstavu Žena moga muža, kao i TV serije „Kad na vrbi rodi grožđe”, „Solun 100 godina posle”, „Starogradski biseri”, „Tajne službe Srbije” i „Jovanka Broz i tajne službe”. Sredinom 2019. napravljen je „Đura i mornari” akustik bend koji izvodi uglavnom balade. Postavu čine Vladimir Đurić, Milan Milosavljević, Zoran Anić i Nenad Ljubenović. Bend „Đura i mornari” najavio je novi album promo pesmom „Beogradski pobednik” za koju je snimio spot. Bend „Đura i mornari” objavljuju 2021. četvrti album pod nazivom More, oglašen kao „muzika za dušu, radost i tugu”. Autori pesama su i ovog puta Vladimir Đurić Đura i Milan Milosavljević Burda. Ostalo na filmu i TV Osim pomenutih tropikalističkih TV ostvarenja, Đurić je bio voditelj emisije sa Aleksandrom Jovanovićem „Stranci u noći” (TV Pink), te emisije „Prolećni kurs pop kulture” (TV Metropolis). Godine 2004. glumio je transvestita u filmu Srđana Koljevića „Sivi kamion crvene boje”. Knjige i periodika Đurić je u 21. veku objavio veliki broj knjiga eseja, publicističkih izdanja, tri romana i zbirku pesama. Tu su: Izabrane pesme, Beogradske maštarije, Glamur i ezoterija, Katalog novog sveta, Okultura, Nikola Tesla, Treći rajh i vanzemaljci, Atlas bizarne geografije, Vodič kroz Novi talas, Poezija i suština, Zdravko Čolić — vatra ljubavi. Romani su: London, Beograd bez sna i Ciganska strast. Po serijalu knjiga „Starogradski biseri” rađena je TV serija. Tu su još „Smešna knjiga za decu” i kolumna „Cooltura” u City Magazinu. Priređivač je i urednik brojnih kiosk izdanja za „Blic”, kao i kreativni urednik magazina Trend In i Melem. Od 2003. godine do 2015. zapošljava se za stalno kao urednik zabavne rubrike dnevnog lista Blic. Medijski ekspert Đurić je od 2016. do 2018. bio je medijski konsultant „Kancelarije za ljudska i manjinska prava” Vlade Republike Srbije. Od 2019. bavi se kao preduzetnik poslovima odnosa sa javnošću. Konsultant je i saradnik biznis, marketinških i medijskih kuća „Spektra”, „Afirma”, „Motion Avenue Balkans”, „Veduta”, „Arts and Crafts”, „MTK Stars”, MTS, SOKOJ, OFPS, Klinika „Dr Gifing”, FMN Kragujevac, „Centroscena”, „Sky music”, „Studio Berar”, „Gane Factory”, „Music Star production”, „TV Pink”, „Grand produkcija”, „Gold produkcija”, „Hi-Fi Centar”, „Metropolis Records”, „Multimedia Records”, „Fantom production”, „Artimedia”, „TV Happy”, „TV Metropolis”, „Tangram centar”, „I&F McCann Beograd” i druge. Saradnik je na projektima „Lepa Srbija” i „Beograd, grad tajni”. Profesionalna članstva Član je predsedništva Udruženja dramskih pisaca Srbije u više navrata i od 2022. aktuelni potpredsednik. Član je redakcije antologija „Savremena srpska drama”. Član je udruženja kompozitora Srbije. Član je nadzornog odbora Organizacije proizvođača fonograma Srbije (OFPS). Opus Televizija i video Beogradsko mlado novinarstvo (45`), režija Vladimir Đurić, emisija „Neobavezno”, RTS, 1983. Dijalozi Vvdenskog, režija V. Đurić, emisija „Petkom u 22”, RTS, 1984. Kosta Bunuševac čisti grad, režija V. Đurić, „Petkom u 22”, RTS, 1984. Nedelja četvrtkom — video eseji (Kiosci, Automati za zabavu, Agresivna reklamokratija, fenomen Tvin Piks, Igi Pop, Čestitke, Biblioteke itd.), režija Mira Keser i Radivoje Andrić, RTS 1, 1984-1985. Nove vrednosti 1 (umetnost i eskapizam), režija Predrag Milinović, RTS 1, 1985. Nove vrednosti 2 (umetnost ružnog), režija Predrag Milinović, RTS 1, 1985. Telefomanija (55`), režija Milutin Petrović, RTS, 1986. Popovanje (video eseji: Endi Vorhol, Pop mitologija, Smisao popa, Pop rok performans, Predavanje o ničemu Džona Kejdža, Video esej o smehu, Umetnost travestije, Umetnost Trača, Rep esej o prosvetljenju, Želja da budeš Amerikanac), režija Milutin Petrović, RTS, 1989-1991. Koju igru igraš (70`), režija Dušan Varda, 1992, RTS. Devojčica koja se nikada nije smejala (35`), režija Dragan Veselinović,1994, RTS Kult detektivi (serija), režija Marko Đermanović, 1995, Art TV. Beogradske Maštarije (60`), režija Dušan Varda, 1995, Art TV — RTS Tropikalizam (60), režija Miško Mišković, RTS 1, 2000 Zima u selu Zavlaka (tropikalistička novogodišnja telenovela), režija Petar Stanojlović, RTS 1, 2001. Zima u El Ranchu (tropikalističke telenovele), režija Petar Stanojlović RTS 1, 2002 Književni prilozi u periodici Đurić je objavio brojne pesme i kratke priče u periodici: Student, NON, Književna reč, Polja, Talas, Reč, Severni Bunker, Beorama („Đurino smešno ćoše”), Školarac („Ljubav u 100 lekcija”)... Knjige Hvalisavi roman & Super, Matica srpska, edicija „Prva knjiga”, Novi Sad, 1991. „Grad”, Scena, Novi Sad, 1991. „The City”, Scena, English Issue 15, 1995. „In/Out”, Teatron 94, Beograd, 1996. Đurine smešne priče, Beografiti, Beograd, 1997. „Groblje mačaka”, antologija Savremena srpska drama, 1, Udruženje dramskih pisaca Srbije i Muzej pozorišne umetnosti Srbije, 1998. Takođe: Projekat Rastko: Savremena srpska drama. London, Ezoterija, Beograd, 1998. Mitologije Tehnosveta, SKC, Beograd, 1998. „Kao božanstvena komunistička komedija”, antologija Savremena srpska drama, 8, Udruženje dramskih pisaca Srbije i Muzej pozorišne umetnosti Srbije, 2000. Takođe: Projekat Rastko: Savremena srpska drama. Gurui digitalne pustare — antologija kiberpank tekstova, zajedno sa Dejanom D. Markovićem, Mono i Manjana, Beograd, 2000. „Koju igru igraš?”, antologija Savremena srpska drama, 12, Udruženje dramskih pisaca Srbije i Muzej pozorišne umetnosti Srbije, 2001. Takođe: Projekat Rastko: Savremena srpska drama. Pesme iz stomaka naroda — antologija turbo folka, zajedno sa Goranom Tarlaćem, SKC, Beograd, 2002. Mala knjiga Tropikalizma (engleski, španski, francuski, nemački), koautor sa Nenadom Surlom Sukijem, Aleksandrom Kisićem Kisom i Mladenom Arsenijevićem Arsom, samostalno izdanje Magnus & Ecologia Urbana, 2002. Izabrane ljubavne pesme, Mono i Manjana, 2002. Beogradske maštarije, Veduta, 2003. Glamur i ezoterija, Nea, 2003. „Ban Strah”, antologija Savremena srpska drama, 19, Udruženje dramskih pisaca Srbije i Muzej pozorišne umetnosti Srbije, 2004. Takođe: Projekat Rastko: Savremena srpska drama. Nikola Tesla, čarobnjak elektriciteta, strip / grafički roman, crtač Dragan Paunović, Pop kult, 2007. Katalog novog sveta, Službeni glasnik, 2010. Okultura, Admiral books, 2013. Zdravko Čolić — vatra ljubavi, Blic, 2014. Nikola Tesla, Treći rajh i vanzemaljci, Službeni glasnik, Zlatna edicija, 2015. Atlas bizarne geografije, Službeni glasnik, Zlatna edicija, 2015. Vodič kroz novi talas u SFRJ, Službeni glasnik, Zlatna edicija, 2016. Starogradski biseri, kako su nastale čuvene pesme 1-5, Hi-Fi Music, 2017. Pesme iz Srbije, Hi-Fi Music, 2017. Beograd bez sna, Laguna, 2017 Smešna knjiga za decu, Blic, 2017. London, Laguna, 2018. Poezija i suština, Prosveta, 2019. Ciganska strast, Blic, 2019 Rečnik pop ikona, Službeni glasnik, Zlatna edicija, 2022. Rečnik junaka pop kulture, Službeni glasnik, Zlatna edicija, 2022. Zastupljen u antologijama Osluškivanje tišine, antologija, Dosije, Beograd, 1989. („Black Magic Woman”) Otkucaji peščanog sata, antologija, Dosije, Beograd, 1990. („Neobjavljena priča Nastasje Kinski”) Gurui digitalne pustare, sa Dejanom D. Markovićem, Mono i Manjana pres, 2000. Pesme iz stomaka naroda, antologija turbo folka, sa Goranom Tarlaćem, SKC, 2001. Mala knjiga Tropikalizma, samizdat, 2001. Melem, Blic, 2022. Muzička izdanja Bilder — Heroji (singl ploča), Produkcija gramofonskih ploča Radio televizije Beograd (PGP RTB), 1986. Kiza rok — Heroji, PGP RTB (singl ploča), 1987. 88 — Heroji, PGP RTB (LP i MC), 1988. Maštarije — Vladimir Đurić Đura, L.V.O. Records (MC),1995. Mediteran — Đura i Mornari, PGP RTS (MC i CD), 1997. The best of Đura — Vladimir Đurić Đura, Gima records (MC i CD), 1998. Tropikalizam — Đura i mornari, Biveco Records (MC i CD), 2000. Uspavanka za bebe — Tina Milivojević, PGP RTS, 2002. Letnja terasa — Đura Mornar, City Records, 2007. Hitovi — Đura i Mornari, City Records, 2010. Alegria — Đura i Mornari, Multimedia Music, City Records, 2014. Nove gradske pesme — Đura i Mornari plus Vojvođanski san, Multimedia Music, 2017. More — Đura i Mornari, Multimedia Music, 2021. Muzika za TV serije Đurić je sa Milanom Milosavljevićem Burdom bio autor muzike za TV serije: „Kad na vrbi rodi grožđe”, TV Pink, 2009. „Srbija 100 godina posle Soluna”, TV Vojvodina, 2018. „Starogradski biseri”, TV Vojvodina, 2019. „Tajne službe Srbije”, RTS, 2021. „Jovanka Broz i tajne službe”, RTS, 2021. Izvedene pozorišne i radio drame Ban Strah, pozorište „Boško Buha”, režija Aleksandar Gavrilović, 1985. Džet set, radio drama, Dramski program Radio Beograda, režija Miroslav Jokić, 1989. Games People Play, Import Theatre Company, London, 1993. Beogradske priče 1 (Billiard Story), Scena SKC, Studentski kulturni centar, Beograd, režija Vladimir Đurić Đura, 1993. Beogradske priče 2 (Belgrade by night), Scena SKC, Studentski kulturni centar, Beograd, režija Miki Milutinović, 1994. Alisa u zemlji čuda, Pozorište „Boško Buha”, Beograd, režija Alisa Stojanović, 1994. Džet set, Malo pozorište „Duško Radović”, Beograd, Trupa „T Kuguar“, režija Saša B. Latinović, 1994. Groblje mačaka, Scena SKC, Beograd, režija Miki Milutinović, 1996. In/Out, Letnja scena Kapetan Mišino zdanje, Beogradski letnji festival (BELEF), Beograd, režija Irena Ristić, 1997. Balada o unutrašnjem moru, radio drama, Dramski program radio Beograda, režija Boda Marković, 1997. Groblje mačaka, Pozorište Dadov, Beograd, režija Miki Milutinović, 1999. Koju igru igraš, Pozorište Dadov, Beograd, Predrag Stojmenović, 2004. Telefomanija, Radio Beograd, RTS, reditelj Zoran Rangelov, 2008. Katero igro igraš, Prvi program Radio Slovenije, režija Igor Likar, 2010. Koju igru igraš, Madlenianum, Zemun, režija Dejan Janković, 2017. Panonija, Radio Beograd 2 RTS, režija Saša Latinović, 2017.