Broj strana: 192 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 14x21 cm Godina izdanja: 2014. Izdavač: Arhipelag Knjiga priča, putopisa i eseja o književnosti. Dve nove priče Mihajla Pantića. Putopisi iz Sibira, Poljske i Egipta. Rasprave o tome šta je danas književnost, ko je danas klasik, kako nas drugi vide, zašto je čitanje beskrajna priča i zbog čega je vedrina jedini način da opstanemo.

Broj strana: 200 Pismo: Latinica Format: 15,5 x 23,5 cm Izdavač: VBZ Roman Bijeli udovac dirljivo je, ispovjedno štivo o gubitku; intimni oproštaj s onima koji nas napuštaju, no još više budućnosti okrenuta kronika nužnoga ostanka. Minuciozno, dnevnički opširno te biografski precizno ispisujući povijest jednog života u dvoje, čitateljima se otkriva fino tkanje bračnoga odnosa koji je za protagonista bio upravo to – njegov život. Od prvih susreta, preko mladenačkih epizoda – stidljivosti i strasti – preko dugogodišnjeg plodnog intelektualnog i ljubavnog odnosa do tragična kraja: prešućene zloćudne bolesti. A upravo se u anatomiji toga neumitnoga kraja koji će svima doći raspliću priče, prije svega pokušaj da se pronađe razlog toj posljednjoj šutnji, odustajanju od liječenja sve do posljednjeg časa. Bez obzira na težinu tema koje sa sobom nosi, Bijeli udovac lijepo stane u vlastiti naslov – njegova je dominanta, poslije svega, ipak svijetlo, nastavak – život onih koji ostaju, nepredvidivi bljesak budućnosti. Dragan Pavelić dobitnik je V.B.Z. nagrade za roman »Proljeće u Karolinentalu«.

ISBN: 9788651921233 Broj strana: 156 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 20x24.5 cm Godina izdanja: 2018. Izdavač: Službeni glasnik Priče Dragana Bosnića jesu svojevrsno putovanje u prošlost, koje nagoveštava uzbudljivu avanturu dečaka rođenog i odraslog na beogradskoj kaldrmi šezdesetih godina prošlog veka. Nova generacija koja stasava u to vreme i koja nije pamtila minuli rat, pokušava da kroz život gazi igrajući se i stvarajući novi duh grada. Dragan Bosnić poznaje pravi izraz lepote Beograda onda, ali i sada kada je asfalt uveliko zamenio kaldrmu, jer su, prema rečima Žaka Prevera, najbolji poznavaoci grada „oni koji su mu žrtvovali svoje korake rasipajući ih neštedimice“. „Fotograf, putopisac, novinar, pre svega skitač po vlasititom duhu i izboru, autor svedoči o skitnji kao najuzbudljivijem obliku putovanja. Od Palilule do Zemuna, od Đerdapa do Kablara, od Trsta do Komiže, Bosnić punih pedeset godina govori rečju i foto-aparatom. Njegov stvaralački prostor podseća na kaldrmu bez kraja, čije su kocke isklesane koliko rečju, toliko i fotografijom – onom u koju ne stane hiljadu reči. Nego više. Ili manje, nije važno. Važno je da fotografija bude selektivno oko. I da nas, stopljena s rečju, uči da život posmatramo s lepše strane. Kao što čini ova knjiga“. Vladimir Roganović

Opis "Priči nikad kraja - Jelica Greganović" Knjiga koju ste nekad nekom pozajmili i više је nikad niste dobili nazad. „Gorica Nešović i Jelica Greganović druže se već duže od četiri decenije. Pomislite samo koliko priča može da stane u to vreme, od devojaštva u gimnaziji, preko studiranja, izlazaka, rada u medijima, momaka, supruga, venčanja i razvoda, do dece, а bogami i unučića. Ovo је knjiga koja ne beleži samo događaje i vreme već predstavlja i jedinstvenu istoriju jednog ženskog prijateljstva. Sve ove priče su one jedna drugoj ispričale, а onda su ih podelile sa čitaocima. Zato је priča koja se krije iza svih ovih ona najvažnija, večita, retko ispričana priča о prijateljstvu, о drugarici sa kojom možeš da podeliš sve lepe i teške trenutke koje život donosi. А u ovoj naizgled kolokvijalnoj frazi dve ovdašnje genijalne prijateljice otkrivena је velika istina: priči nikad kraja...“ – Dragan Ilić „Čarobni šareni svet ima svoju geometriju. U toj geometriji između idealnog i onog mogućeg, između gostinskih soba koje žive u hladnoj tišini prostora i dnevnih boravaka prepunih devojačke vriske, od detinjstva gusto naseljenog babama i dedama do trenutka kada vi dobljete dedu (svekra) na čuvanje, u geometriji izmedu ćutanja i negde mora da se eksplodira, stanuju priče koje pričaju Jelica i Gorica.“ – Vojka Pajkić Đorđević