HRVATSKE MARINE (HORVÁT MARINÁK)IZ PTIČIJE PERSPEKTIVE SA OZNAKAMA PRUŽANJA VIH USLUGA ZA NAUTIČARE U MARINI TEL.BROJEVI RADIO FREKVENCIJA ITD.MINIJATURNA KARTA SA OZNAKOM SVAKOG MESTA

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ante Senjanović (1910. − 1982.)[1] je bio hrvatski plivač, plivački trener, športski pedagog, državni reprezentativac i rekorder te športski dužnosnik iz Splita. Životopis Rodio se je 1910. godine. Plivanje trenira od proljeća 1927. godine. Jadranove plivače trenirao je Hrvoje Macanović. Budući da je trener studirao u Zagrebu, Senjanović se pripremao sam ili ga je pripremao Srećko Čulić. Na državnom prvenstvu 1927. u Sušaku napravio je posvemašnji uspjeh, koji je praktično neponovljiv. Došao je kao anonimac, a vratio se s naslovima državnog prvaka. To su bili prvi naslovi prvaka koje je osvojio Jadran. Pobijedio je favorizirane plivače Viktorije. Senjanović je unutar 48 sati u prednatjecanju i u finalu preplivao 6,5 km i u svakoj disciplini u kojoj se je natjecao pobijedio i k tome u svakoj postavio nove jugoslavenske rekorde. Ukupno je postavio sedam rekorda, što kao pojedinac, što u štafetama. Vremena koja je isplivao bila su izvrsna i u europskim okvirima. Najvrjedniji je rezultat na 1500 m slobodno koji je te godine bio drugi u Europi, a bolji je bio samo poznati švedski švedski plivač Arne Borg. Drugi rezultat koji je onda bio izvrstan u svjetskim okvirima jest vrijeme koje je isplivao u štafeti 4 x 100 m, gdje je plivao na razini svjetskog rekorda, 0:59.8. Trenerskim se poslom bavio još dok je bio aktivni plivač. Trenirao je mnoge poznate plivače, a od 1933. pa do 1940. je u Jadranovoj upravi. Dugo je godina bio trener jugoslavenske reprezentacije. Stalno radno mjesto bilo mu je mjesto nastavnika tjelesnog odgoja. Radio je u Beogradu, a predavao je plivanje. Poslije je u športu radio u Italiji.

Nebojša Popović UVEK PRVI Slavo Stojković Košarkaški savez SCG, 2005. Košarkaška Fondacija Edicija Akademici košarke Kako je nastala jugoslovenska košarka Knjiga je u vrlo dobrom stanju Nebojša Popović (Irig, 8. februar 1923 — Beograd, 20. oktobar 2001) je bio košarkaški igrač, trener, reprezentativac i dugogodišnji funkcioner u košarkaškom sportu. Jedan je od tvoraca košarkaške sekcije Crvene zvezde i predvodnik generacije koja je osvojila 10 uzastopnih šampionskih titula Jugoslavije. Nebojša Popović je najzaslužniji za veliku ekspanziju košarke u bivšoj SFRJ. Svojevremeno dugogodišnji generalni sekretar FIBA Borislav Stanković rekao da je „Nebojša Popović bio pokretač svega“, a jedan od naših najboljih i najtrofejnijih trenera svih vremena Ranko Žeravica „da je Nebojša Popović otac Jugoslovenske košarke“. Jedan je od osnivača Košarkaškog kluba Crvena Zvazda sa članskom kartom br. 1. Člansku kartu sa istim brojem je preuzela njegova ćerka Zvezdana 2015. godine, nakon obnavljanja članstva. Ličnim trudom sa ostalim entuzijastima poput Bore Stankovića podigao je koševe na Malom Kalemegdanu, mestu gde će Crvena zvezda igrati dugi niz godina, a gde joj je i danas sedište. Igračka i trenerska karijera mu se isprepliću, jer je istovremeno i igrač i trener u prvim posleratnim godinama. Učestvovao je u osvajanju 10 uzastopnih šampionskih titula Jugoslavije. Nebojša je bio kapiten i najbolji strelac Crvene zvezde u tri sezone 1946. (65 poena na sedam utakmica), 1947. (146 poena u devet mečeva – prosek 16,2 po meču, sjajan za to vreme) i 1949. (163 poena na 18 utakmica). Za Crvenu zvezdu je odigrao 58 takmičarskih utakmica i postigao 518 poena (prosek 8,9 poena po meču). Igračku karijeru proveo je u Crvenoj zvezdi (1945—1951) a jedno vreme je nastupao i za italijansku ekipu Galatarze tokom 1952. godine. Podjednako uspešan bio je i kao trener u ženskoj konkurenciji, a sa ŽKK Crvena zvezda osvojio je sedam šampionskih titula (1946—1952), što ga sa 17 titula prvaka države svrstava u red naših najuspešnijih trenera svih vremena. Odigrao je 39 utakmica za reprezentaciju Jugoslavije (1946—1952). Učestvovao na Svetskom prvenstvu U Buenos Ajresu 1950. Ostalo je zabeleženo da je Nebojša postigao prvi koš na Svetskim prvenstvima, a u Argentini bio i igrač i trener „plavih“. Igrao je i na Evropskom prvenstvu u Pragu 1947. Po završetku igračke i trenerske kariijere postaje generalni sekretar Jugoslovenskog olimpijskog komiteta, član je Tehničke komisije FIBA 35 godina, predsednik Komisije FIBA za međunarodna takmičenja, predsednik Košarkaškog saveza Beograda, predsednik Košarkaškog saveza Srbije (1982—1983) i predsednik Košarkaškog saveza Jugoslavije (1985—1987). Bio je glavni i odgovorni urednik Jugoslovenske radio-televizije. Više od četiri decenije radio je kao dopisnik iz Beograda za renomirani italijanski sportski dnevnik Gazeta delo Sport. FIBA mu je 1997. uručila Orden časti, a Međunarodni olimpijski komitet ga je odlikovao prestižnom nagradom „Sportska univerzalnost“. U Alkobendasu predgrađu Madrida, Španija, 1. marta 2007. godine, otvorena je Kuća slavnih Međunarodne košarkaške organizacije. Zajedno sa još 38 ličnosti bilo je i 5 košarkaških igrača, trenara, sudija i košarkaših radnika iz Srbije koji su zadužili košarkaški sport. Među njima je i Nebojša Popović

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Karate ili karatedo (jap. 空手; u prevodu prazna ruka ili put prazne ruke) je borilačka veština, poreklom iz Japana, iz tadašnjeg Rukju kraljevstva. U bukvalnom prevodu, kara znači prazna (gola) ili kineska (po načinu izgovora), te ruka ili šaka, dakle prazna ruka, i misli se na način odbrane, odnosno borbe „bez oružja u rukama“. Moderni naziv karatedo (Karate-dō) treba da svrsta karate u liniju sa drugim budo stilovima (Budō); mada se još uvek uglavnom koristi uobičajni izraz karate. Karatista se naziva karateka (空手家). Nastanak karatea vezuje se za stare borilačke veštine ostrva Okinave, 19. veka, gde su se lokalne tradicije mešale sa kineskim i japanskim uticajima.[1][2] Početkom 20. veka karate stiže u Japan, a posle Drugog svetskog rata raširio se po svetu. Karate pripada tvrdim stilovima. Nasuprot mekim stilovima (aikido, ving cun itd.) koji gledaju da koriste snagu i energiju napadača, tvrdi stilovi ističu telesnu kondiciju, pre svega brzinu i snagu iz brzine. Tehnički, karate koristi udarce pesnicom, šakom, prstima, laktovima, kolenom i nogama, razne blokade, a ponekad se uče i poluge, bolni hvatovi, udarci u vitalne tačke (u oči, grlo, nos itd.), i tehnike rukovanjem oružja - kobudo. Istorisjki, i u nekim od modernih stilova, takođe se podučavaju rvanje, bacanja, zglobna zaključavanja, ograničavanja.[3] Moderni karate je često sportski orijentisan, te time takmičenja imaju veliki značaj. Ovo može da bude na štetu realnih tehnika samoodbrane, koje su isto deo karatea. Radomir Mudrić (Vršac, 1953) je univerzitetski profesor i doktor fizičke kulture. Učenik je Vladimira i Ilije Jorge, druga generacija karatista u SFR Jugoslavije i jedan od osnivača Karate saveza Beograda. Nosilac je crnog pojasa (Hanši 8. Dan u tradicionalnom Šotokan-Fudokan karateu). Izučava i usavršava se u Karate Đucu, koji i promoviše od 1995. godine. Obrazovanje i profesionalna karijera Rođen 22. jula 1953. godine u Vršcu. Diplomirao na Fakultetu fizičke kulture u Beogradu 1978. godine. Na istom Fakultetu magistrirao je 1994. godine a doktorirao 1999. godine, sa temom „Varijabilitet vremenskih parametara napada u karateu”.[1] Od 1978. godine radio je kao profesor fizičkog vaspitanja u Obrazovnom grafičkom centru u Novom Beogradu, nakon toga od 1979. radi u Sportskom centru 25. maj, u Beogradu. Od 1994. godine bio je zaposlen u Višoj školi unutrašnjih poslova u Zemunu MUP Republike Srbije kao nastavnik u zvanju profesora na predmetu Specijalno fizičko obrazovanje. Od 2006. god. profesor na Visokoj sportskoj i zdravstvenoj školi u Beogradu (trenerski smer).

60729) Joga za neupućene , Autori: Georg Feuerstein, Larry Payne , Mikro knjiga Beograd 2005 , ekada smatrana oblašću kojom su se zanimali samo istočnjački mistici, joga je zapravo praktična disciplina za um i telo koja može obogatiti svačiji život – i fizički i duhovno. Danas jogu vežbaju sportisti na treninzima, osobe koje se oporavljaju od srčanih tegoba, osobe s hroničnim bolovima u leđima, trudnice, porodilje... U knjizi Joga za neupućene otkrićete kako da: - Sastavite sopstveni program za vežbanje joge i vratite mir u svoj haotični život - pomoću joge pobedite stres - Vežbate jogu kako biste bolje podneli svakodnevne napore, PMS, trudnoću i menopauzu - Izaberete odgovarajuću odeću i rekvizite, i napravite pogodnu atmosferu za jogu - Izgledate i osećate se bolje uz samo nekoliko jednostavnih poza Sadržaj Uvod Poglavlje 1 Osnovni pojmovi o jogi: šta treba da znate Poglavlje 2 Priprema, pozor, joga! Poglavlje 3 Završne pripreme Poglavlje 4 Opušteni kao nedeljno jutro: umetnost oslobađanja od stresa Poglavlje 5 Disanje i kretanje – na lak naačin Poglavlje 6 Šta raditi i kada – značaj planiranja Poglavlje 7 Sedenje na lak način Poglavlje 8 Ispravite se Poglavlje 9 Stabilni kao hrast: veština održavanja ravnoteže Poglavlje 10 Trbušasta snaga Poglavlje 11 Posmatrajte svet naopačke Poglavlje 12 Savij se da bi se uspravio Poglavlje 13 Prednost uvrnutosti Poglavlje 14 Dinamički stav: pozdrav Suncu Poglavlje 15 Preporučeni planovi vežbi Poglavlje 16 Napravite sopstveni plan vežbi Poglavlje 17 Jednostavna pomagala – zašto i kako se koriste Poglavlje 18 U krevetu s jogom Poglavlje 19 Meditacija i viši nivo joge Poglavlje 20 Joga u posebnim situacijama Poglavlje 21 Deset saveta za kvalitetno vežbanje joge Poglavlje 22 Deset dobrih razloga za upražnjavanje joge Dodatak Dodatni izvori informacija o jogi mek povez, format 16,5 x 23 cm , latinica, ilustrovano, 320 strana ,